DE EEMLANDER".
Maandag 2 Februari 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
r:°. !84
I2de Jaargang.
Op den Terpenberg.
HERSFOORTSCH DAGBLAD
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortl.fiO*
Idem franco per post - 1.50.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukkenj - O. I O.
j Afzonderlijke nummers - 0.05.
[Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentión gelieve men liefst vóór 11 uur, familie
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: U T RE C H T SC H EST R A AT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels f 0.30.
Elke regel moor0.10.
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen
tot het herhaald adverteoron in dit Blad, bij abonnement.
Eone circulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort,
Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer
[jemeente, dat het door den Directeur van
5 Rijks directe belastingen, enz. te Utrecht
Executoir verklaard kohier van de Grondbelas
ting over het dienstjaar 1914, aan den Ontvan
ger van 's Rijks directe belastingen alhier is ter
hand gesteld, aan wien ieder verplicht is zijnen
feanslag op den bij de wet bepaalden voet te
Voldoen.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaat
sen aangeplakt te Amersfoort, den 30. Januari
|914.
De Burgemeester voornoemd,
VAN RANDWDCK.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort
brengen ter openbare kennis, dat in de raads
vergadering van 27 Januari j.l. is benoemd
a. tot lid der Commissie van bijstand in het
beheer van de Gasfabriek en de Waterleiding,
de heer P. van Achterbergh
b. tot lid der Commissie van bijstand voor de
financiën de heer A. M. Tromp van Holst
zulks wegens benoeming van den heer N.
^els Heijn tot wethouder.
Amersfoort, 31 Januari 1911.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
R. VEENSTRA. v. RANDWIJCK.
Kroniek van de Week.
De opening van het Crematorium te
fWcstervcld bij Haarlem heeft het vraagstuk
]van de lijkverbranding weder aan de orde
gesteld. Een verouderde wetgeving, 'n begra
feniswet, datcerende uit den tijd, toen lijk
verbranding indien men er al van gehoord
had als iets goddeloos, als 'n hcidcnsch ge
bruik beschouwd werd, schijnt de crematie
in ons land te verbieden. Zoo zien wij' gelbeu-
ren, dat hel stoffelijk.toversdhot van hen, die
de crematie verkozen, over de grenzen ver
voerd moet worden, over de grenzen naar....
P'ruisen. f
Wij zeiden, dat de begrafeniswet dc crema
tie schijnt te verbieden. De juristen zijn
het nog niet met elkaar eens. De wet spredkt
wel uitdrukkelijk van begraving maar de mo
derne rechtsgeleerden, zij meenen, dat zoo
lang de letter van 'n verouderde wet niet ge
wijzigd is, de uitlegging zooveel mogelijk aan
gepast moet worden aan de behoeften des
lijds, zijn van oordeel, dat ook onder de
oude Begrafeniswet de crematie toelaatbaar
is; indien immers maar de urn met de asoh
onder den grond bewaard wordt, is aan de
voorwaarde van begraving voldaan. Maar de
meer conscienticuse inlerprclcerders werpen
daar tegen op, dat begraving van dc asoh nooit
beschouwd kan worden als de begraving van
een lijk, zooals de wet bedoelt.
Het was niet anders te verwachten, dan
dat Minister Cort van der Linden zich op
het standpunt zou stellen, dat er vrijheid .dient
te bestaan om het stoffelijk overschot te doen
begraven of verbranden ,al naar den wensch
van den overledene of ide nabestaanden Ech
ter helt hij over naar de opvatting van hen,
die meenen dat onze wet de crematie niet
toestaat.
Iloe het zij, hierover zullen allen het wel
eens zijn, dat het tijd wondt om onze begrafe
niswet zelve te hegraven of liever nog te ver
branden. De minister heeft een onderzoek,
of wijziging noodig was, toegezegd, maar de
Kamer zal er voorloopig wel geen tijd voor
hebben. Zij weet 'het nog niet eens met de
begrooting klaar tc spelen.
Zooals de behandeling van dc Begrooling
nu traineert, is nog nooit vertoond. Gebeurde
het de laatste jaren meer, dat dc Kamer ?n
December niet gcrcod kwam ,nu is zelfs de
geheele maand Januari er mee gemoeid ge
weest en- nog is het eind niet te zien. En dat
nog wel ondanks het nieuwe reglement, waar
door men dc praatzucht meende te kunnen
breidelen en dat 45 minuten als termijn voor
eiken spreker stelde; maar het heeft niet
geholpen, des te meer sprekers bobben ziöh
nu laten inschrijven; en daarvan is weer het
gevolg, dat het gehalte der redevoeringen
daalde en naast de ontstemming over den tra
gen gang ook gebrek aan belangstelling zich
ging openbaren. Wie heeft in de afgeloopen
weck dc Kamerverslagen van a tot z met aan
dacht kunnen lezen? Het «enige interessante
parlementaire nieuws was wel het bericht,
dat er onder de Kamerloden een beweging
gaande is om voldoende (65) handteekenm
gen te verzamelen, teneinde vrijkaarten van
dé directies der spoorwegen te kunnen vei
krijgen. Dat het. prestige der Kamer door
zulk 'n bedelpartij, gediend wordt-, kunnen
wij niet beamen.
Dat er nu'door de Kamer zelve zoo getreu
zeld wordt, is dubbel jammer, omdat het
werk aan den parlementairen winkel zich op
stapelt en de regeering popelt om de hervor
ming te brengen, om welke het kiezersvolk
zoo luide roept.
Waarlijk het Kabinet is sympathieker dan
de Kamer.
'n Curieus speechje is uitgesproken door
den goeden ouden heer Brummelkamp, die
er stellig veel succes mee gehad zou -hebben
in Bunschoten. Ds. Brummelkamp is niet fe
ministisch aangelegd, hij moet van de vrou
wenemancipatie heelemaal niets hebben en
hij kan wel 10 bijbelteksten uit z.'n mouw
schudden om z'n standpunt te rechtvaardigen
De ver-doorgedreven gelijkstelling van man
en vrouw acht hij verfoeielijk. We hebben
nu al vrouwelijke predikanten, doktoren en
advocaten, moeten wc nu nog krijgen vrou-
wclijke burgemeesters, rechters en ministers?
zoo vroeg hij mei schrik. Meisjes-studenten
jagen hem 'n rilling over hel lijf, liefst zou
hij aan vrouwen hel studeeren v|?rjbieden;
maar de geest des tijds is zelfs ds. Brummel
kamp te machtig om zoo iets aan te durven.
NTu heeft hij gehoord of gelezen, dat er er
gens in Amerika afzonderlijke colleges zijn
voor vrouwen. Dat leek hem wel. Als men
dan toch voor de vrouw een universitaire
opleiding wenscht, dan moest dit geschieden
in afzonderlijke inrichtingen, „waar met de
natuur der vrouw rekening gehouden wordt"
„zoodoende wordt de vrouwelijke atmosfeer
geëerbiedigd. Hier te lande wordt het meisje
getrokken in de spheer der mannen. Kan dit
geschieden zonder scihade voor de innerlijke
harmonie?"
liet is wel jammer, dat wij nog niet zoo
.bij1" zijn, dal de redevoeringen van onze
afgevaardigden in de grammofoon opgeno
men worden. liet zou over 25 jaar stellig 'n
succes-nummer zijn, als deze speeoh van ds.
Brummelkamp dan nog eens afgedraaid kon
worden. Wie weet of dc een of andere .geleer
de dan niet zou meenen 'n prae-historiscli
geluid uit den I.lstijd ontdekt tc hebben.
Politiek Overzicht
De regeerings-verwisseling in
Elzas-Lo. haringen.
De jonge luitenant, die in de instructieles
in de kazerne tc Zabern zijne recrulcn den
scheldnaam „Wackcs naar het hoofd wier ij.
heeft daarmee een steen aan het rollen ge
Dracht, die in zijne vaart veel meesleept. De
ontslagaanvrage, die het geheele burgerlijke
uesluur van Elzas-Lolharingen heeft ingediend
slaat daarmee in oorzakelijk verband. Aan de
redenen, die tol deze ontslagaanvrage heb-
nen geleid, wijdt de Süassburger Post cene
uitvoerige beschouwing, waarin wordt ge-
/.e«d:
„In dc eerste plaats moet in aanmerking
genomen worden de medeclecling %an dc
Nortldi. Allg. Zeilung, dat de keizerlijke stad
houder reeds in December zijn" ontslag heeft
aangeboden en dal men bij den staatssecre
taris en de onderstaatssecretarissen te doen
heeft met herhaalde aanvragen. Daarmee
wordt officieus bevestigd, dal graaf WedeJ
den keizer in Donaucschingen als 't ware de
Kabinetskwestie heelt gesteld, hetgeen destijds
is tegengesproken. De zaak van Zabern, zoo
heette hel, is door den keizer bijgelegd op
eene wijze, die den stadhouder een verdei
aanblijven niet alleen mogelijk, maar zelfs tol
plicht maakte. In de olficieele Strassburgcr
ivorrespondenz werd verklaard, dat de stad
houder door eene keizerlijke wilsuiting er den
heiligen waarborg voor had gekregen, dat de
constilutionecle bevoegdheden in de toe
komst algemeen slipt zouden worden in ach!
genomen. En ook de staatssecretaris Zorn von
tfulach verklaarde aan een dagbladschrijver,
dat hij geen reden meer had om af te treden
Er scheen dus overeenstemming tc zijn ver
kregen lusschen de betrokken bestuursorga
nen en het incident van Zabern door hen
als bijgelegd te worden beschouwd. Toen werd
in hel proces legen kolonel nou Reuter de
kabinetsorder van 1820 te voorschijn gehaald
en op haren grondslag het vrijsprekende von
nis geveld. Wanneer echter deze kabinetsor
der niet alleen subjectief den officier onllasl,
maar objectief rechtsgeldig moet zijn, dan is
op dit punt cene verwarring van de consti
lutionccle bevoegdheden gegeven, die liunn>
algcmeene stipte inachtneming voorlaan al
.hans in de Uieoric niet waarborgt. liet von
.lis van den krijgsraad is den lOcn Januai
geveld. Den 14en Januari werd ;n ene rcgec-
i ingsverklaring gezegd: „Inmiddels heeft dc
krijgsraad gesproken, en deze zijne beslissing
.1 heeft zij nog geen kracht van gewijsde, moei
•ncn, evenals ieder vonnis, eerbiedigen." Aan
act slot van de verklaring werd odder reeds
gezegd: „Overigens zou de regeering geen daj.
tarzefen om hare plaats te onliuimen, vanneei
iet de volledige waarborg voor dc stipte in
achtneming van hare const itütioneele be
oegdheid gegeven was."' In den avond van
den 15en Januari begaf dc stadhouder zich
naar Berlijn, en bijna gelijktijdig is bekenu
geworden, dat het vonnis van den krijgsraad
rechtskracht had gekregen, doordat de Ge
idilshcrr van beroep had afgezien. Men moei
aannemen, dal de stadhouder terstond daar
op in Berlijn de regeling van de zaken heefl
ingeleid, die nu zal geschieden. Men zal moe
ien zeggen dal hij niet goed anders kon han
delen. maar toch hem en dc geheele recee
ing gecnc waardecring voor deze houding
weigeren. Den 23en Januari heeft daarop dc
ijkskanselier in den rijksdag o. a. gezegd:
Dat cr in den rijksdag veel moet gebeuren
ai lol normale toestanden voor het land en
voor hel rijk te komen, is onbetwistbaar en
zal geschieden." Deze opmerking wordt door
dc openbare inc.ning als eene zinspeling op
loeslanden in dc regeering beschouwd, cn ook
orn deze reden is het onlslag van de regec-
riiiig begrijpelijk."
De mannen, die tol heden met dc regcering
in het rijksland waren bekleed, gaan dus heen.
Zij hebben begrepen, dat de ontwikkeling, die
de zaak van Zabern heeft genomen, hun ver
der aanblijven onmogelijk maakte. Na
dc vonnissen van de militaire rechtscolleges
die de aangeklaagde officieren vrijspraken
cn alle schuld laadden op de bevolking en op
de burgerlijke overheid, konden zij niet de
verantwoordelijkheid voor dc regcering blij
ven dragen. Of de stadhouder graaf Wedel
misschien nog enkele maanden zal blijven,
doel hieraan niets af; dat is eene persoon
lijke daad van hoffelijkheid tegenover de
nieuwe mannen, die nu het bewind op zich
zullen nemen. Op cene vraag of dc mededee-
ling van staatssecretaris Zorn von Bulacli over
liet aanslaand aftreden van de regeering var
Elzas-Lolharingen ook op hem persoonlijk
betrekking had, heeft graaf Wedel geant
woord: „Ingevolge art. 2 van dc grondwel
staat de stadhouder aan het hoofd van di
landsregeering.' Het is dus duidelijk, dat de
stadhouder zich solidair voelt met de leden
zijner regeering.
Wie de nieuwe mannen zullen zijn, vindl
men onder de telegrammen vermeld. Zij zijn
gekozen uil de Pruisische ambtenaarswereld;
de rechtsche organen die dit als waarschijn
lijk aankondigden, blijken over de voorne
mens van dc l ijksregeering juist ingelicht te
zijn geweest. De benoeming van den nieu
wen stadhouder zal nog eenigen lijd op zicli
laten wachten. Met groote stelligheid wordt
echter reeds nu verzekerd, dat de nieuwe
stadhouder geen generaal zal zijn Dal schijn!
eenigszins zonderling, want het aftreden van
de tegenwoordige bewindsmannen is de er
kenning van het feit, dat het militaire gezag
over de geheele linie de overwinning heeft
behaald op de burgerlijke overheid. De con
sequentie zou meebrengen, dat generaal von
Deimling de opvolger werd van graaf Wedel
ïls stadhouder cn dat kolonel von Reuter
staatssecretaris werd van Elzas-Lotharingen.
Maar al wordt die consequentie niet in acht
genomen, men mag het toch wel als zeker
beschouwen, dat de nieuwe* mannen, na de
door hunne voorgangers opgedane onder
vinding, niet zullen wagen tegen het gezag van
de commandecrende generaals in het rijksland
op te komen.
Met onverholen voldoening begroeten de
organen der rechtsche partijen de verwisse
ling, die in dc regeering te Straatsburg is
te verwachten. „De koersverandering is ge
komen", juicht dc Neueste Nachrichten, en de
Krcuz. Zeilung drukt het verlangen uit naar
de sterke hand" en naar de „rechte man
nen". Maar de Germania vraagt met bezorgd
heid welke uilwerking de regeeringsverwis-
seling zal hebben op de bevolking van Elzas-
Lotharingen, en zegt: „Er zullen maar wei
nige staatslieden zijn, die daarvan eene gun
stige uitwerking venvachten. Moge echter niet
het woord van den afgevaardigde van Calkcr
„Alles js kapot!" tot waarheid worden 1"
Duitschtand.
In dc bcgrooiiiigscuiiiiuissie van het Prui
sische huis van algevaardiguen werd van vrij
zinnige zijde den minister van binnenlandsche
zaken de vraag gedaan, of hij bereid was eene
ueschikking uit te vaardigen, om eene her-
iiaiing te voorkomen van inmengingen in een
hangend rechtsgeding waarvan dc bekende
in-ief van den Bcrlijnschen politic-president
von Jogow in de Kreuz-Zeilung een voorbeeld
liad opgeleverd. De minister liet zich hierover
niet uit. Ilij verklaarde, dat hij niet had in
gestemd met het optreden van den heer von
Jagow, maar aan het parlement geene mede-
deeling zou doen over zijn onderhoud met von
Jagow. Een andere vrijzinnige wees er op, dat
tegenover liet recht van controle der volks
vertegenwoordiging een plicht van den minis
ter om ophelderingen tc geven moest staan,
en dal zulke ophelderingen in andere geval
len ook zonder bezwaar waren gegeven.
Berlijn, 31 Jan. Aan staatssecretaris
Zorn von Bulach is, op verzoek, ontslag ver
leend. Hij is daarbij begiftigd met de kroon
Yan de orde van den Rooden adelaar le
klasse en in de Eerste Kamer van den land
dag van Elzas-Lotharingen geroepen. Bij de
inwilliging van de ontslagaanvragen van de
onderstaatssecretaris Petri en Mandel is aan
de eerste de Kroonorde le klasse, aan den
tweeden de ster van de orde van den Rooden
adelaar 2e klasse verleend. De onderstaats
secretaris van financiën Koehler bnjft in
functie.
Graaf Roedern, „Oberpraesdddalrat" te
Potsdam, is tot staatssecretaris benoemd en
zal aan het hoofd komen van de afdeeung
Binnenlandsche Zaken in het ministerie. De
„vortragende Rat" (referendaris) in het
rijksdepartement van binnenlandsche zaken
baron von Slein is be&iemd tot hoofd van de
afdeéling Landbouw en openbare werken met
benoeming tot staatssecretaris. De benoe
ming van den opvolger van Petri als hoofd
van het departement van Justitie moet nog
geschieden.
Eerbied waard zijn alleen die menschen,
die eerbied toonen.
oorspronkelijke roman
27 door
H. WITTE.
1
Dit bevallige personage was geen vreemde
in deze slredk; immers men zag hem elk«
week op denzelfden dag, ja tennaastebij op
hetzelfde uur, terug, en dit wel in dc verschil
lende dorpen een paar uren in den omtrek
van de hoofdstad, waar hij zijn domicilie had
Iedereen kende hem dan ook en de kinderen,
die het fortuintje hadden dat hij door hun
dorp kwam tusschen de schooluren, liepen
juichend te hoop en hem tegemoet, wanneer
er maar een hem in de verte zag of hoorde
blazen. „Jan Toet, daar komt Jan Toet!dooi
tién uitgebazuind, was voldoende om geheel
de jeugd in beweging te brengen, cn hij, die
ze allen van aanzien kende, had daar schik
in, en gaf dan gaarne vóór hij verder ging
nog een vroolijk deuntje ten beste.
Maar niet alleen de jongeren, ook de oude
ren hadden schik in hem; ja zelfs zij, die van
straatmuziek, aikeerig waren, hoorden hem
gaarnwant. instede van valseli. hard er
onwelluidend, getuigde zijn muziek van een
zekere, ook voor kenners, niet twijfelachtige
«ir'uos. ri
Ei was rog iets wat er me bijdroeg dal
de mceston hem welgezind weren Ondanks
zijn havcloozc plunje en zijn stoppelig gezicht,
wat hem als ccn vagebond stempelde, bleek
bil toch. voor wie hem meermalen zagen,
geen vagebond in den min-gunstigen zin van
t woord le zijn. In zijn blauwe oogen lag iets
innemends cn zijn ongedwongen beleefdhe'd
sprak van meer beschaving dan men bij lie
den van zijn slag pleegt te zoeken.
Dit een en ander, en terwijl hij een zeer
oude kennis was, had den lieer Wcrmann. in
overeenstemming met Dubbelman, er ook in
loen toestemmen, dal hij, na bij 't hegrenliuis
an zijn muzikale gave blijk gegeven te heb
ben. door dc plaats naar dezen laatste ging
in daar op den anderen weg te komen; dit
oeh haalde hem van hel ééne dorp naar hol
indere meer dan een half uur uit, terwijl
onderweg toch niets te verdienen was.
Ook op den Terpenberg was zijn geregeld
wekelijksche verschijning welkom, en zoodra
le schetterende tonen van zijn trompet ge
hoord werden, kwamen de dienstboden
naar buiten, terwijl de in de nabijheid zijndi
werklieden voor een korte poos hun arbeid
slaakten om op een kleinen afstand van het
huis naar de prettige muziek te luisteren
waarmede Jan Toet dan niet karig was, bij
ondervinding wetende dat elk zijner toe
hoorders hem met een of ccn paar centen
beloonde. En de heer Wermann, die. als hij
'•huis was. niet verzuimde naar het raam t<
gaan, wijl hij schik in dit landelijke concert
had. 't welk aan het afgezonderd leven dier
lieden een naar zijn meening nuttige afwis
seling gaf, en bij het zuivere spel van den
landloopcr vaak goedkeurend knikte, wik
kelde dan gewoonlijk een dubbeltje in een
stukje papier en wierp hem dal toe, waar-
voor dc muzikant lachend met een gracieuse
omging bedankte
Vandaar ging hij dan steeds, gelijk reeds
gezegd is, binnendoor naar het huis van den
administrateur, waar hij niet minder welkom
was. Margo was dol op muziek, en de oude
\lina, die in haar jongen lijd menig walsje
had gemaakt, kon, als zij in een goede bui
was, geen weerstand bieden aan den drang
om .Margo te omvatten en even met haar in
•Ie rondte te springen, tot niet geringe vol
doening van den trompetter, die zeker wist
aal een glas bier en een paar boterhammen
icm binnen wachtten; ook gebeurde het nie.
zelden, hier zoowel als bij het heerenhuis, dal
-r nog iels halfsleets in zijn knapzak terechi
kwam.
Niet allen, die overigens tot de calagorie
der vagebonden behooren, mogen over één
kam geschoren worden.
Jan Toet dan alleen onder dezen bijnaam
was hij algemeen bekend kwam in de
richting van den Terpenberg den grooten weg
af Dat hij het warm had bleek uit zijn slee
penden gang en zijn nog verhoogde gelaats
kleur. Dat was trouwens geen wonder, wanl
een groot gedeelte van den door hem afge-
legden weg was wel niet boomloos, maar toch
op dal uur onbeschaduwd, daar dc zon er vlak
>p stond. Bij een kromming werd dit echter
inders, en noopte dc frissche schaduw hem
zijn hoed af te zetten, en met een bonte lap
'lie voor een zakdoek moest doorgaan, zijn
half kalen schedel en rijn gelaat af te drogen.
Weldra kwam hij nu aan een plek, waar
terzijde van den weg een bonk stond, van
achteren door een paar dichte sparren ge
dekt. lil plaats echter van dezen bank to
rustplaats uil le kiezen, om cr wat uit li
«dazen, wat zeker ieder ander onder gelijkt
omstandigheden zou doen, ging hij achter d«
sparren om. Daar liep de grasgrond wat
schuin af, de. plek was goed beschaduwd en
nood een uitstekende ligplaats aan. Dit bleek
hem goed bekend le zijn; geen wonder trou
wens, want hij maakte er bij weer als dit dik
wijls gebruik van. Hier, volkomen onzichbaai
voor voorbijgangers, was een gelcgenheio
\oor een middagdutje, alsof zc er voor ge
maakt was. Ilij legde zijn knapzak en trompci
naast zich, maar, alvorens te gaan liggen
wilde hij ééns nazien hoe het stond met zijr.
r.as.
Centen en nog eens cenLen. Dit was trou
wens gewoonlijk zoo en veel kleintjes maken
een groote.
IIcl scheen hem echter niet meê le vallen,
gelijk blijkt uit zijn alleenspraak.
Zes en dertig. Hm! 't moest op zijn
minst vijftig wezen. De muziek schijnt het hem
toch tCj moeten doen, en zonder mijn trom
pet was ik een verloren man. Speel je niei
zei die heer, en 't was een heer, dan krijg
je ook niks. Pak je biezen maar; en zoo ginc
liet overal navenant. In plaats van twee cen
ten kreeg ik cr een, en daar moet ik dan noc
mijn hoc-d voor afnemen! En ik kon vandaag
liet spelen, neen waarachtig niet. Ik heb hel
één keer, toen zij er mij toe dwongen, ge
probeerd, maar ik had geen adem genoeg en
ik speelde zoo valsch, dat het mijzelvcn pijn
in mijn ooren deed. Een paar keeren ge
beurde het dat een vrouw meêlijdcn met mij
had en mij een cent gaf. Affijn! Ik kan er
niet aan doen; morgen of misschien over
morgen zal 'l wel beter gaanDaar komen
.r een paar aan; mogelijk gaan ze wel op
ie bank zitten om uil te rusten en dan geeft
«iet misschien nog wat.
Het waren, uil den klank hunner stem
oleck dit, twee mannen, die, gelijk hij ver
wachtte. daar even schenen te willen uitbla
zen. Ook in dc hoop dat het wat zou geven
oedroog hij zich niet, maar hel was anders
Jan hij gedacht liad.
Vlak achter de bank zittende, slechts door
•en paar dichte sparren daarvan gescheiden,
,on hij, zonder de minste inspanning, woord
.oor woord van hun gesprek hooren, cn hij
jegreep reeds bij de eerste woorden dat het
aak was zich stil tc houden en rustig le gaan
iggen, om, voor het niet onwaarschijnlijk
„t-\al dal ze achter de sparren om zouden
loopen, om le zien of ze ook beluisterd wer
den, den schijn tc kunnen aannemen, dat hij
i uslig sliep.
Je weet wel, zei de één vrij zacht, zoo
dat dc luisteraar het maar juist kon verstaan,
lat ik anders tegen geen kleintje opzie, en
dat ik het niet zal laten als ik zoo ongemerkt
wat kan inpalmen dat ik kan gebruiken; maar
dit is nu toch al te gewaagd; 't is eigenlijk
inbreken en dus heel gevaarlijk-
Kom kerel, klets nu niet over inbreken.
Praat toch wat zachter, je schreeuwt
zoo.
Dat kan ik niet laten, het ligt aan mijn
stem. Maar het hindert niet. want er is hier
nergens iemand die ons kan hooren; daarom
ging ik met je hier naar toe.
Wordt vervolgd-
