H*. 274 12°* Jaargang DE EEMLANDER". Woensdag 20 Mei 1914. BUITENLAND. FEUILLETON. TANTE LÜTTE. Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. Uitgevers: VALKHOFF Co. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden Yoor Amersfoort f 1.041» Idem franco per post Per week (met gratis verzekering tegen ongelukkon) - O.IO. Afzonderlijke nummers - O.Ü5» Dezo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie- advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden. Bureau» UTRECHTSCH ESTRAAT 1. Intercomtn. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels.. f 0.50. Elke regel meer0.10, Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling. Grooto lottera naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordooligo bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnoraent. Eene oirculairo, bovattend© do voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Kennisgeving. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort maken bekend, dat het bureau van den Burger lijken Stand op Hemelvaartsdag voor het publiek geopend zal zijn des voormiddags van Si tot 9 uur, uitsluitend tot het doen van aangiften van geboorte of overlijden. De hiervoor noodige aanvrage moet geschie den aan het gemeentehuis, mondeling of schrif telijk, uiterlijk tusschen 8 en 84 ure des vóórmid dags van dien dag. Amersfoort, den 19. Mei 1914. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Secretaris, De Burgemeester, A R. VEENSTRA. v. RANDWIJCK. liet openluchtspel en ile school. ,,De leerlingen moeten mdiaahtig Izijn, jdat ■de vrije middagen, niet zijn ingesteld, opdat rij <lie aan het spel .kunnen wijden, maar ju^st daarvoor, -diait de onderwijzers een Ox.U i.j>amnii%sljjd iheJttai en agn ae leerlingen vrije un-,en worden gela/ten /om "het im de school .geleorde te kunnen ihenhaJcn. Daar om zuilen de heenen ondorwijzens sia. el- Ken Vrijen middag en ooik up wildere dagen, zoo vaak het hun belieft van eiken leerling een lijntje van hetgeen 'hij heeft gesluideerd, vorderen om ,des te gemakkelijker te kun nen booordeelen in hoeverre de leerling aan het gegeven 'benei, ziLoh van spel te ont- n o u d e n heeft voldaan. Zij dde voor |de «eiste en tweede maal dit verbod «overtreden, komen in het a,zwarte boek" en voor de derde maai ibetnapt, wor den zij ais onverbeterlijke luiaards van school gejaagd". 'Zoo luiat met ijzeren (beslistheid een be sluit van Joseph von .Wendtel aan de leeraren en leerlingen van het Gymnasium te Leitme- ritz, waarvan (hij de reator was, in 1783. Geeft dit besluit, hart eeher ndet alleen slaat, niet een prachtiheeld ,uit den „goe den, ouden tijd" om te schilderen hoe men toen over ihet spel dacht? Tempora mutan- tur nos et anutaimir dn dllis, !z©gt de Latinist. Ja zeker, Ide tijden zijn veranderd en wij eveneens, maar! op «somnnijge punten duurt het toch ontzettend lang voor <de ideeën der menschen niet den (loop d<xr tijden veranderd zijn. Dat blijkt in verbazend sterke mate hij de lichamelijke opvoeding. Toegestemd, de stoffige bril, waardoor jdit 'dJeel dor opvoeding zoo lang werd bekeken, is afgeveegd, wij be schouwen het spel niet meer .aks het middel om „onverbeterlijke luiaards'' te kweeken, maar zijn wij al zoover, 'dat lichaamsoefenin gen in de openlucht niet als ontspanning, doch als int© gr e erend deel tder opvoeding woi'den beschouwd? Wij willen toegeven, het liajgihet.... maar veel verder da-n tot de och- tendscüiemieitiinig zijn wij hier niet. De eer ste stralen, die dicht en iWJajnmÖe, (kracht en gezjotudbeid zullen geven, wij voelen ze, maar .neer ook niet. ■Wij hooren ons al toeroepen: (Hoe kunt gij nu todh zeggen, dat er niet gespet.d wondt, men kan geeai straat doorkomen *of er zijin jongens die tegen een steen of Ikaatisbal trap pen? In alle iwijken ziet men er dde „kool" trappen, ja zelfs „metsen*. Is dat nu geen bewijs, dat er aan lichamelijke verzorging niet meer tijd, gelegenheid en zong 'besteed behoeft te worden? (Neen, waande lezers, «dat is juist hot m eest- zeggende bewijs idat de lichamelijke opvoe ding wèl <ter hand genomen (moet worden. De jongens voelen als bij inluïte den drang in zich -hun tekort aan licbaamsbewegS(ttg op eigen gelegenheid aan te zuiveren en doen dat op de hun eigen wijize. Ze trappen een emmer van een aardig 'doerustmeilsje om, klimmen op schuttingen en muren om de Meidoorn machtig tie wonden, houden acro batische ba lanceer -oefeningen op 'drijvende balkon, ja Ihalen nestjes uit, bij .gebrek aan.... een hal Want hebben zij er een bemachtigd al is -het er reern van 5 cent en zoo klein als leen Stuiter, dan .trappen ze, zijn met een ©rnst, eane bot ore zaak waardig, aan 't „sjotten" en-... denken niet aan katlekwaad. Nu kan men -als janti-sportlieJhehber dat doellooze gelrap uit den booze achten en het veroordeelem, de geest (der kinderen veran deren kan aneai op dit punt niet en als mjen een aterke stroom nde't kan muiten, moet deze dan niet geleid worden? iNu zal anen ions (misschien beschouwen als ,2Toote vereerder van het sdhijiniba/ar al- ljee<nizaliijginakerjd»e voOtbal, omdat wij dat alis voorbeeld kozen, doch gelooft ons, in dien wij erkennen, daarop ons niet blind te staren, integendeel wel degelijk de verkeer de zijden daarvan ook zouden kunnen en wil len aanwijzen. Maar daar gaat het niet om, wij ijveren niet voor één spel, maar voor het 6pel dn 't algemeen, (mits ojuder .goede led- ding. Wat geeft het; dalt een aantal levens lus tige jongens ver -een straübiriefje voor over hebben om maar tot het Late avonduur hun lievelingsspel te kunnen spelen? Zij zijn het immers niet liin de eerste plaats, die don ze gen rijken invloed Man het bewegingsspel, dn welken Vorm dun ook, -noodig hebben. Juist dfio, welke van nature meer geneigd zijn in een hoekje te kruipen met „Dik Trom" en „Wilde ©oh" in plaats .van rozen op de wan gen te l(Ooveren idoor 'holleen en jdravxm, moeten ;wii {bereiken,. ©ij hen Mu-eedt de laak van opvoeder en onderwijzer op d"en voor grond, wijl zij hun leiding niet kunnen mis sen en nog mk% beseffen dort hun Levenstaak niet volbracht kan worden 'zonder een ge aond lichaam. Er wordt .wel eens beweerd, dat de jeugd tegenwoordig nriet meer wil spelen, dat zij het spelen vjerleerd zijn. Dit image misschien waar zijn voor een deel der ouderen, die zich, gewapend <met een sigaret, .scharen •rondom een speelveld en vol dédain neer zien op een twintigtal mensohen, die zich uitsloven, maar delt geldt in geenen deele voor de sdh.ooljeued, dfie maar al ,te graag een (juichtoon aanheft, als het speeluur slaat. Neen, van die kinderachtige spelletjes, waar wieinig of niet bij geloopen on gedraafd wordt, daarvan houden zij niet, maar als meester een flink, vlot tspel met hen begint, waar pilt 'in zit en waar zij een» „lekker'' moe van kunnen worden, ja, dtain idtoen zij allemaal mee. En Weet u, waar ze ook niet van houden? Van een spel, waar niemand de baas is, wra3? elkeen m<aar doet. wat hij wil, al moet er nog eoo bard bij geloopen worden. Maar als meester de leiding neemt of diens plaats wordt ingenomen door een ander oudere, 'die meevoelt en meeleeft in hun spel, hen aanwakkert en tempert, aanmoedigt en be straft, idan, maar <Lan ook alleen, spelen dte jongens allemaal heel graa-g. Wijst ons dat niet dcai weg, dien wij. :tc bewandelen hebben? Het moet dam ook hun, wien het lichame lijk welzijn onzer kinderen evenzeer tor har te glaat als hunne geaslclijke ontwikkeling aangenaam hebben aangedaan te lezen, dat in Amersfoort zich eene Moorloopige com missie heeft gevormd, om dat spel hij onze jeugd te bevorderen. Wij twijfelen ier dan ook stint .aan of -velen zullen ;aan ben op roep ter vergadering op Vrijdag as- gehoor gov en om de plannen dier commissie nader Ie hooren .ontvouwon -en volgaarne genegen gevonden wbatden door raadden daad steun ie verleenen tot. het inrichten van een speel terrein vcov oud «en jong. Het is een schoone, veelomvattende taak, die doze commissie zich voorstelt op hare Gckbuders te hemen, eene taak, die nooit af is, maar waarbij telkens weer zal blijken, dat nieuwe caLegjmeëfi van personen zidh aan melden om -te proflitecpen van eene 'gelegen heid, 'cLie hun geboden wordt, hun lichaam te verzorgen en gezondheid met 'iepels te ge nieten. Wij zien in onze (gedachten op verschillen de plaatsen rordlem do st'ajd speelterreinen, waar de sdhlooljeugd «op geregelde tijden jheen trekt om Kinder leiding en .toczidlut hunner onderwijzeas en onderwijzeressen in plaats raai in het mulle zand der voel te klcrine «.pedlplaatBeai stofwoiLken te vojr- snen. w.aar die leerlingen van middelbare salio len <m gymntesda hun veldspekm met en tegen elkaar beoefenen, w^aar clubs ran jio^ge da. ines en hoeren (hun tennis-, hockey- en korf- balvelden (Minden, waar jongelingen ualt ide ©rheiidende klasse zich an hun wijein tijd vermcueien icn hun lichaam hclioedein tegen mogelijke afwijkin gen, vMaaintoe hun arribaoht de gelegenhelid te oiver geeft, wiaar mfilitairen. gelegenheid vindon zich door goed geleide (lichaamsoefeningen te be kwamen Moor 'hun \«<ak, waar gymnastiekvereenigingen izaóh verza melen can het stof der zalen te ontgaan on zidh auaar hartelust oefenooi aan toestellen, waarmede de (gymnastiekzalen in Amers foort .nog zoo (karig zijn bedeeld, en •last n-ot ieajst, waar vele ouiders en voog den met igenoegcfli heentrekken, om getuige te zijn ran de weldaden welke 'hier aan hurune kinderem en pupillen wonden bewe zen. Laat ons hopen, dat dit droombeeld door aller hulp ©n medewerking spo»ediig worden verwezenlijkt. H. B. Politiek Overzicht De vrede in Zuid-Albanië. Het beroep, aat het Ainaneesche ministerie heeft gedaan op de internationale controle commissie, om hare bemiddeling te verlecnen tot het verkrijgen van eene schikking, die de bewoners van Noord-Epirus kan verzoenen met hunne inlijving bij Albanië, is niet onver hoord gebleven. Het protokol, waarin hel re sultaat is neergelegd van de over de formu leering van deze schikking gevoerde onder handelingen, is thans onderteekend en de nieuwe regeling wacht nog slechts, om in 't leven te kunuen treden, op de bekrachtiging do^r de belanghebbenden zeiven van het tus schen hunne gevolmachtigden, dank zij den verzoenenden invloed van de vertegenwoordi gers der Europeesche mogendheden, overcen- gekomene. In verband hiermede verdient de aandacht de indiening bij de Grieksche Ka mer van een wetsontwerp tot goedkeuring van den afstand van het eiland Sassena door Grie kenland aan Albanië. Ook hierin is de leiden de hand van Europa duidelijk te herkennen. In Weenen is men over dit resultaat ten zeerste verblijd. De Neue Freie Presse schrijft: „Wederom sluit zich eene wond aan hel lichaam van Europa Vorst Wilhelm is' aan een ernstig gevaar ontkomen; allen, die Jen vrede willen, zullen met oprechte voldoe ning het bericht van de verkregen overeen stemming begroeten." Met groote ingenomen heid wordt gewaagd van de houding van Griekenland, dat door zijn besluik om de troe pen uit Epirus terug te trekken, in de hand heeft gewerkt, dat men zich met elkaar heeft kunnen verstaan. „De staatslieden van Grieken land hebben een voorbeeld van wijsheid gege ven, toen zij niet de zoo voor de hand liggende verzoeking volgden, om uit Epirus een tweede Kreta te maken, en toen zij het natuurlijk ge voel van de stamverwantschap ten gunste van de liefde tot den vrede terugdrongen. Dat is een niet te onderschatten offer; dat verdient den dank van allen, die verstaan wat het be- teekent voor eene regeering, tegen den stroom op te roeien. Het is zeer moeielijk, van ccn levendig en door roemrijke, overwinningen in zijn zelfbewustzijn versterkt volk te vergen, dat het afziet van de mogelijkheid van eene nieuwe gebiedsuitbreiding." Wanneer men de bijzonderheden nagaat van de schikking, die tot stand is gekomen, dan ziet men, dat de wenschen van de Grieksche bevolking in EJpirus een bijzonder welwillend oor hebben gevonden Belangrijke concessiën zijn haar gedaan; haast zou men zeggen, dat Noord-Epirus «en staat zal vormen in den staat Albanië. De cor respondent van de Vossische Ztg. te Weenen spreekt dan ook van eene diplomatieke over winning, die de Epiroten hebben behaald; hij schrijft: „Ofschoon de Weener pers de uil komst van de conferentie van Korfoe met de grootste warmte begroet, zal men niet bc paald kunnen beweren, dat die uitkomst zeer beanUyoordt aan de wenschen van Oostenrijk •en Italië. De heer Zographos schijnt eene ta melijk volledige over winning te hebben be haald hij de onderhandelingen, en vorst Wil helm van Albanië zal, door den nood gedron gen, zijne goedkeuring moeten schenken aan het overeengekomene. Wanneer Noord-Epirus in de toekomst eene autonome provincie van Albanië zal zijn, dan beleekent dit, zooals geen kenner van de toestanden aan den Balkan kan ontkennen, zijne onafhankelijkheid van Alba nië en zijne toekomstige aansluiting aan Grie kenland. Vooral in Rome heeft men-weinig reden om zich geluk te wenschen -met den „vrede van Korfoe", want Zuid-Albanië is het gebied, waar Italië economisch wil overheer- schen, en van waar het het hellenisme zoo veel mogelijk, ook om politieke redenen, zov. wilen terugdringen. Maar ook Oostenrijk kan niet tevreden zijn met deze overeenkomst, die eene overwinning van de politiek der entente- mogendheden betcekcnl." De toekomst zal moeten uitmaken of door het tot stand komen van deze schikking voi Wilhelm van Albanië inderdaad aan ccn ern stig gevaar is ontkomen. Overigens blijkt int de berichten van gisteren en heden, dafc hem nog gevaren dreigen van anderen aard dan die, welke in Zuid-Albanië hun oorsprong vinden. Dintschland. De rijksdag hoeft ten aanzien van de voor dracht be treffen üe <(ic verhooging vin die traktementen van de rijiksaanblcnaren zijn iu de tweede lezing genomen besluit gelraixl 'haofd, waarihj de varnooging werd uiige bnedd tot cenjgc categorieën van ambtena ren, die in de regooriiigsvciordrachl niet wa ren opgenomen. Een bemiddelingsvoorstel, waarmee -de r©geering zich luid vereenigd, word niet -drie stemmen meerderheid ver worpen. Omtrent hel nu genomen besluit hoeft ,dc iregeering ibij herhaling .verklaard, dat !het voor haar onaannemelijk was. 'Mem verwacht nu, dat de zitting ran den rijlksdaig zal worden gesloten na de derde lezing van de bcgrooting. Zelfs dreigt de ont binding van den rijksdag, wanneer een voor stel. van de sociaal-deinocralcn om het geld voor de traktennenlsverh-oogingen, ingevolgo het nu genomen besluit, in de bcgrootiug op te nemen, de meerderheid mocht verwor» ven. Een dergelijk besluit besciio-uwl dc re-< geering aJs siiaaLsrechtelijk ontoelaatbaar. Berlijn, 19 Mei. Nadat dc bczoldigings- novelle was mislukt, omdat dc regecring wei gerde er in toe te stemmen, dat nog andere categorieën ambtenareu in de novelle werden opgenomen, stelde de sociaal-democratische fractie voor in dc bcgrooting van de poslerij ccn bedrag van 2.5bOJ!Oo mark op te nemen lol ver hooging van de traktementen dor brievenbe stellers op het platteland. Dc staatssecretaris van financiën bracht hiertegen staatsrechte lijke bezwaren in het midden. Dc woordvoer ders van de burgerlijke partijen deden dit eveneens. Het sociaal-democratische voorstel zou, als het was aangenomen, volgens eert geloofwaardige verklaring tot de ontbinding van den rijksdag geleid bobben. De rijksdag heeft dc derde lezing van do begrooling ten einde gebracht. Berlijn, 19 Mei. Heden avond zijn hier 100 Engoischc werklieden, meest leden van Trades unions, als vrcuesdepülalie aangeko men. Zij werden door eene talrijke deputatie van de lürsch-Dunckorschc vakvereenigiog en van de christelijke vakvereenigiug ontvan gen en later door den oud-staalsseoretaiiy Dernburg begroet. België* Brussel, 19 Mei. net Deensche konings paar werd aan het station ontvangen dooi den koning, de koningin, de burgemeester en de hooge staatsambtenaren. Nanait hartelijke groeten waren gewisseld en het gevolg was voorgesteld, inspecteerde de beide souverei- nen de eerecompagnic onder de tonen van het Deensche volkslied; zij stapten in het rijtiu? onder het lossen van artillerie-salvo's. Het 18 door MARIE DIERS Schrijfster van ,,Dokter Joost en zijne zeven zorgen", enz vertaald door Cato W. Westenberg. Op zekeren dag werd er een tegenbezoek gebracht. De beide naar de groote stad over gewaaide kinderen van het land hadden moeite, uit het gekrioel der trams het juiste nummer te vinden, dat Martin ze opgegeven had. Ze waren niets gewoon en het kostte ze reeds heel wat moeite, de tram te doen ophouden voor haar, in te stappen, eene plaats te zoeken en zich door den conducteur ©en kaartje te doen geven. Toen kwam weer de vraag, wanneer en waai- ze moesten uitstappen. Met verhitte gezichten vol angst, maar toch blij, dat het doei bereikt was, kwa men ze aan. Vo:rloopig was er nu zooveel te cien en te bewonderen, dat tenminste de dominees vrouw hare ergernis over mevrouw Irma heelemaal vergat. Wat eene Lange reeks van elegante vertrekkenI Wat had haar zoon Vene heerlijke werkkamer! En die electrisch^ lampen 1 ,,'t Is al te prachtig, en dan wij met onze petroleumlanipun, Luttel" En die Jeu ken met het gasfornuis, het wasrroe en koude water, dat uit den muur kwam! „En ik was rl zoo blij met onze waterleiding!" Welk eene eerlijke hadkamer met de tegeltjes, de douche, iliet voortdurend warme waterl Irma ^óonde alles heel beminnelijk, opende de waterkranen, doch Lütte merkte daarbij, hoe zij zich intusschen amuseerde en met liarcn man, zelfs met de dienstmeisjes, achter len rug der domineesvrouw blikken van ver st a ndliou ding wisselde. Lülte had een vuurrood gezicht gekregen. Zij kon hare moeder dit niet vertellen, om haar niet een gevoel van al te diepe be schaamdheid te doen krijgen en kaar niet te krenken, doch ze nam zien voor, dat zij, voor zoover het aan haar lag, de grootst mogelijke moeite zou doen, om den omgang tot het allernoodzakelijkste te beperken. De oude Steuber deed zich kennen als een uitgedroogd kanloormensoh met een hard, onbeweeglijk perkamentachtig gezicht, die de beide dames, welke door het huwelijk zijner dochter hem nader waren gekomen, aankeek met oogen, die slechts getallen scho ne te zien, en ze, toen het bleek, dat deze eetallen niet al te groot waren, slechts enkele woorden waardig keurde. VII. De Intrede In het nieuwe leven was voor moeder en dochter niet bijzonder veelbelo vend geweest, en de verdere stappen wraj-cn zoo ongeveer daaraan gelijk. Hoe ze in deze wildvreemde stad kennissen moesten krijgen, wist de domineesvrouw niet, ze kon het er echter, daar hare natuur zeer levendig en het werk, dat het kleine huishouden meebracht, zeer gering was, niet 'buiten stellen. Zoo bleef er dan niets anders over dan Martins huis, ofschoon Christa, als men haar gevraagd had, wart haar liever was, hert geheele jaar door geen enkel ander vreemd gezicht te zien of dat van mevrouw Irma, het eerste gekozen xou hebben. Het deed haar pijn, als ze hare moeder er weer ee.is voor den zoo- veelsten keer heen zag gaan, cn als zij het moest aanhooren, hoe ze triomfantelijk zeide, dat ze den weg daarheen nu reeds zoowel bij nacht als bij dag kon vinden. De goede domineesvrouw met hare elasti citeit en haren allerbesten wil, zich aan Mar tins huiselijk leven aan te -passen ging van aag tot dag minder hooge eischen aan Irma stellen en mind/er .gunstig over haar oordee- len. Aan „opvoeding" dacht ze reeds hceie- maal niet meer. liet deed Lülte pijnlijk aan, te zien, hoe ze steeds zachter en gedweeër werd en er zich telkens, wanneer het jonge paar aardig tegen haar was geweest, over verheugde, alsol het iets bijzonders was. Dit was voor Lütte iets, waarover ze inwenoig kookte van woede. Wat was deze Irma, ver geleken bij hare moeder! Wat had hare moe der van kind af aan het leven ernstig opge vat, wat had ze voor haar gezin gewei kt, ge zorgd en met hoe weinig was ze voor zich zelf steeds tevreden geweest! Wat niet ëén enkele dag van haar werkzaam leven meer waard dan dit heele poppebestaantje vaD spel en dartelheid? Zou Irma wel ecnen enkelen keer iets slechts in zich zelf over wonnen hebben? Zou ze wel eens van eenen wensah afstand gedaan of zich moeite ge troost hebben, om anderen te dienen? Men behoefde haar slechts aan te kijken, om hel antwoord op de-Ze vragen te weten. En van dit verwende, lichtzinnige, gedachte- looze en liefdelooze schepsel nam hare moe der vol dankbaarheid de brokjes genade aan, die ze haar van tijd tot tijd toewierpI Wat dat eigenlijk wel noodig? Stond er tegenover deze bestendige deemoediging eene aanwinst, die tegen al dit bittere opwoog? Lütte zag dat niet in. Haar scheen het slechts eene onwaardige en doellooze verne dering, meer niets. Doen als zc üaarover wilde spreken, preekte ze voor doove ooren. Dan wist hare moeder plotseling heelemaal niet meer, dat zc ooit wal slcclus van Irma had gezegd, dan keok ze tot haar op als tot een „alleraardigst." vrouwtje en wilde niets ver keerds van haar hooren. Lülte was nog veel te jong, om hiervan ook maar een greintje te hegrijpen. Ze dacht: Moeder heeft mij immers en ik heb haar noouig. Maar zij gaat naar degenen, die haar niet noodig hebben en bovendien om haar lachenI in hare toenemende bitterheid kwam zelfs ide lage verdenking bij haai* op, dal hare moeder geïmponeerd werd door den rijkdom en 'het prachtige huis, en dat haar dat zoo onweerstaanbaar aantrok. Doch met zulke gedachten need ze haar een schromelijk onrecht aan. Indien Martin in een hutje gewoond cn zijne vrouw in lom pen geloopen had, zou de toestand niet an- üers geweest zijn slechts zou zij zelf in dat geval toch meer den boventoon gevoerd cn ndet zooveel respect getoond hebben. Doch do drijfveer ran de domineesvrouw werkie nu niet sterker dan ze in liet andère geval gewerkt zou hebben; hel eenvoudige, sterke oederlijke gevoel, dat het komen van het jonge leranlje, dat verwacht werd, tegemoet zag en al hare belangstelling op dit nieuwe wezentje concentreerde. In dien tijd begon Christa's groot gevoel van eenzaamheid, dat gevoel van eenzaam heid. dat zich van hel woelige leven rondom verwijderd en op eene ijsschol geplaatst vindil. Wat was zij in liet leven? Welke plaats nam zii in? Wa^Hoe diende haar leven? Zij braadde een biefstukje, zette thee en dekte de tafel, zoodat hare moedor dadeli/fe kon gaan eten, als ze ran Martin kwam. ui ze nam kapot linnengoed en ging dat 3an de naailalei zitten verstellen. Oi ze zond hel kleine, onhandige en onbescheiden dienst meisje weg en uecd zelf dc kamers en nam net slof zoo schitterend al, dat hare 'moeder oij haren terugseer geen ennel vlekje vond," waarover zc zmh zou kunnen ergeren. Of ze ging aan de schrijftafel van haren vader zillcn, lot welker verkoop -/ niet had den kunnen besluiten, iliaaine de gramma tica's te voorschijn cn maajclc Lalijnscbe en (irieksche oefeningen cn corrigeerde ze met zulk een strengheid, alsof zc naar vader in eigen persoon was. Zelfs dwong ze er zich zeil toe, wiskundige vraagstukken uit te wer ken cn zc pijnigue zjch zóó onbarmhartig., dat ze na ecnage uren met hoofdpijn van ha ren stoel oipslond. Zoo ging het, doch wal was daarvan, alles wel beschouwd, het nul? Was liet, als men de 'Kwestie van alle kanten bekeek, toch niel eigenlijk ©en spelletje? Wie had er nut van?' H vult soms net stofafnemeu en hert koken van eten een heel leven in genoegzame male? Bovendien at hare n.oeder meestal bij hare schoondochter, als ze cr was. Ghrisla kleedde zich aan en ging wande len in de straten der groote stad- Ze keek, wat er voor de winkelramen lag en las de titels der boeken. Vervolgens vroeg ze bare moeder, of ze een locsbriefje mocht koopen; Er werden ecnigc bedenkingen geopperd* Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1914 | | pagina 1