H*. 274
12°* Jaargang
DE EEMLANDER".
Woensdag 20 Mei 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
TANTE LÜTTE.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden Yoor Amersfoort f 1.041»
Idem franco per post
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukkon) - O.IO.
Afzonderlijke nummers - O.Ü5»
Dezo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau» UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomtn. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.. f 0.50.
Elke regel meer0.10,
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Grooto lottera naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordooligo bepalingen
tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnoraent.
Eene oirculairo, bovattend© do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kennisgeving.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort
maken bekend, dat het bureau van den Burger
lijken Stand op Hemelvaartsdag voor het publiek
geopend zal zijn des voormiddags van Si tot 9
uur, uitsluitend tot het doen van aangiften van
geboorte of overlijden.
De hiervoor noodige aanvrage moet geschie
den aan het gemeentehuis, mondeling of schrif
telijk, uiterlijk tusschen 8 en 84 ure des vóórmid
dags van dien dag.
Amersfoort, den 19. Mei 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
A R. VEENSTRA. v. RANDWIJCK.
liet openluchtspel en
ile school.
,,De leerlingen moeten mdiaahtig Izijn, jdat
■de vrije middagen, niet zijn ingesteld, opdat
rij <lie aan het spel .kunnen wijden, maar
ju^st daarvoor, -diait de onderwijzers een Ox.U
i.j>amnii%sljjd iheJttai en agn ae leerlingen
vrije un-,en worden gela/ten /om "het im de
school .geleorde te kunnen ihenhaJcn. Daar
om zuilen de heenen ondorwijzens sia. el-
Ken Vrijen middag en ooik up wildere dagen,
zoo vaak het hun belieft van eiken leerling
een lijntje van hetgeen 'hij heeft gesluideerd,
vorderen om ,des te gemakkelijker te kun
nen booordeelen in hoeverre de leerling aan
het gegeven 'benei, ziLoh van spel te ont-
n o u d e n heeft voldaan.
Zij dde voor |de «eiste en tweede maal dit
verbod «overtreden, komen in het a,zwarte
boek" en voor de derde maai ibetnapt, wor
den zij ais onverbeterlijke luiaards van
school gejaagd".
'Zoo luiat met ijzeren (beslistheid een be
sluit van Joseph von .Wendtel aan de leeraren
en leerlingen van het Gymnasium te Leitme-
ritz, waarvan (hij de reator was, in 1783.
Geeft dit besluit, hart eeher ndet alleen
slaat, niet een prachtiheeld ,uit den „goe
den, ouden tijd" om te schilderen hoe men
toen over ihet spel dacht? Tempora mutan-
tur nos et anutaimir dn dllis, !z©gt de Latinist.
Ja zeker, Ide tijden zijn veranderd en wij
eveneens, maar! op «somnnijge punten duurt
het toch ontzettend lang voor <de ideeën der
menschen niet den (loop d<xr tijden veranderd
zijn.
Dat blijkt in verbazend sterke mate hij
de lichamelijke opvoeding. Toegestemd, de
stoffige bril, waardoor jdit 'dJeel dor opvoeding
zoo lang werd bekeken, is afgeveegd, wij be
schouwen het spel niet meer .aks het middel
om „onverbeterlijke luiaards'' te kweeken,
maar zijn wij al zoover, 'dat lichaamsoefenin
gen in de openlucht niet als ontspanning,
doch als int© gr e erend deel tder opvoeding
woi'den beschouwd? Wij willen toegeven, het
liajgihet.... maar veel verder da-n tot de och-
tendscüiemieitiinig zijn wij hier niet. De eer
ste stralen, die dicht en iWJajnmÖe, (kracht en
gezjotudbeid zullen geven, wij voelen ze, maar
.neer ook niet.
■Wij hooren ons al toeroepen: (Hoe kunt gij
nu todh zeggen, dat er niet gespet.d wondt,
men kan geeai straat doorkomen *of er zijin
jongens die tegen een steen of Ikaatisbal trap
pen? In alle iwijken ziet men er dde „kool"
trappen, ja zelfs „metsen*. Is dat nu geen
bewijs, dat er aan lichamelijke verzorging
niet meer tijd, gelegenheid en zong 'besteed
behoeft te worden?
(Neen, waande lezers, «dat is juist hot m eest-
zeggende bewijs idat de lichamelijke opvoe
ding wèl <ter hand genomen (moet worden.
De jongens voelen als bij inluïte den drang
in zich -hun tekort aan licbaamsbewegS(ttg
op eigen gelegenheid aan te zuiveren en
doen dat op de hun eigen wijize. Ze trappen
een emmer van een aardig 'doerustmeilsje om,
klimmen op schuttingen en muren om de
Meidoorn machtig tie wonden, houden acro
batische ba lanceer -oefeningen op 'drijvende
balkon, ja Ihalen nestjes uit, bij .gebrek aan....
een hal Want hebben zij er een bemachtigd
al is -het er reern van 5 cent en zoo klein als
leen Stuiter, dan .trappen ze, zijn met een
©rnst, eane bot ore zaak waardig, aan 't
„sjotten" en-... denken niet aan katlekwaad.
Nu kan men -als janti-sportlieJhehber dat
doellooze gelrap uit den booze achten en het
veroordeelem, de geest (der kinderen veran
deren kan aneai op dit punt niet en als mjen
een aterke stroom nde't kan muiten, moet
deze dan niet geleid worden?
iNu zal anen ions (misschien beschouwen
als ,2Toote vereerder van het sdhijiniba/ar al-
ljee<nizaliijginakerjd»e voOtbal, omdat wij dat
alis voorbeeld kozen, doch gelooft ons, in
dien wij erkennen, daarop ons niet blind te
staren, integendeel wel degelijk de verkeer
de zijden daarvan ook zouden kunnen en wil
len aanwijzen. Maar daar gaat het niet om,
wij ijveren niet voor één spel, maar voor het
6pel dn 't algemeen, (mits ojuder .goede led-
ding.
Wat geeft het; dalt een aantal levens lus
tige jongens ver -een straübiriefje voor over
hebben om maar tot het Late avonduur hun
lievelingsspel te kunnen spelen? Zij zijn het
immers niet liin de eerste plaats, die don ze
gen rijken invloed Man het bewegingsspel, dn
welken Vorm dun ook, -noodig hebben. Juist
dfio, welke van nature meer geneigd zijn in
een hoekje te kruipen met „Dik Trom" en
„Wilde ©oh" in plaats .van rozen op de wan
gen te l(Ooveren idoor 'holleen en jdravxm,
moeten ;wii {bereiken,. ©ij hen Mu-eedt de laak
van opvoeder en onderwijzer op d"en voor
grond, wijl zij hun leiding niet kunnen mis
sen en nog mk% beseffen dort hun Levenstaak
niet volbracht kan worden 'zonder een ge
aond lichaam.
Er wordt .wel eens beweerd, dat de jeugd
tegenwoordig nriet meer wil spelen, dat zij
het spelen vjerleerd zijn. Dit image misschien
waar zijn voor een deel der ouderen, die
zich, gewapend <met een sigaret, .scharen
•rondom een speelveld en vol dédain neer
zien op een twintigtal mensohen, die zich
uitsloven, maar delt geldt in geenen deele
voor de sdh.ooljeued, dfie maar al ,te graag
een (juichtoon aanheft, als het speeluur slaat.
Neen, van die kinderachtige spelletjes,
waar wieinig of niet bij geloopen on gedraafd
wordt, daarvan houden zij niet, maar als
meester een flink, vlot tspel met hen begint,
waar pilt 'in zit en waar zij een» „lekker''
moe van kunnen worden, ja, dtain idtoen zij
allemaal mee.
En Weet u, waar ze ook niet van houden?
Van een spel, waar niemand de baas is, wra3?
elkeen m<aar doet. wat hij wil, al moet er nog
eoo bard bij geloopen worden. Maar als
meester de leiding neemt of diens plaats
wordt ingenomen door een ander oudere,
'die meevoelt en meeleeft in hun spel, hen
aanwakkert en tempert, aanmoedigt en be
straft, idan, maar <Lan ook alleen, spelen dte
jongens allemaal heel graa-g.
Wijst ons dat niet dcai weg, dien wij. :tc
bewandelen hebben?
Het moet dam ook hun, wien het lichame
lijk welzijn onzer kinderen evenzeer tor har
te glaat als hunne geaslclijke ontwikkeling
aangenaam hebben aangedaan te lezen, dat
in Amersfoort zich eene Moorloopige com
missie heeft gevormd, om dat spel hij onze
jeugd te bevorderen. Wij twijfelen ier dan
ook stint .aan of -velen zullen ;aan ben op
roep ter vergadering op Vrijdag as- gehoor
gov en om de plannen dier commissie nader
Ie hooren .ontvouwon -en volgaarne genegen
gevonden wbatden door raadden daad steun
ie verleenen tot. het inrichten van een speel
terrein vcov oud «en jong.
Het is een schoone, veelomvattende taak,
die doze commissie zich voorstelt op hare
Gckbuders te hemen, eene taak, die nooit af
is, maar waarbij telkens weer zal blijken, dat
nieuwe caLegjmeëfi van personen zidh aan
melden om -te proflitecpen van eene 'gelegen
heid, 'cLie hun geboden wordt, hun lichaam
te verzorgen en gezondheid met 'iepels te ge
nieten.
Wij zien in onze (gedachten op verschillen
de plaatsen rordlem do st'ajd speelterreinen,
waar de sdhlooljeugd «op geregelde tijden
jheen trekt om Kinder leiding en .toczidlut
hunner onderwijzeas en onderwijzeressen in
plaats raai in het mulle zand der voel te
klcrine «.pedlplaatBeai stofwoiLken te vojr-
snen.
w.aar die leerlingen van middelbare salio
len <m gymntesda hun veldspekm met en tegen
elkaar beoefenen, w^aar clubs ran jio^ge da.
ines en hoeren (hun tennis-, hockey- en korf-
balvelden (Minden,
waar jongelingen ualt ide ©rheiidende klasse
zich an hun wijein tijd vermcueien icn hun
lichaam hclioedein tegen mogelijke afwijkin
gen, vMaaintoe hun arribaoht de gelegenhelid
te oiver geeft,
wiaar mfilitairen. gelegenheid vindon zich
door goed geleide (lichaamsoefeningen te be
kwamen Moor 'hun \«<ak,
waar gymnastiekvereenigingen izaóh verza
melen can het stof der zalen te ontgaan on
zidh auaar hartelust oefenooi aan toestellen,
waarmede de (gymnastiekzalen in Amers
foort .nog zoo (karig zijn bedeeld, en
•last n-ot ieajst, waar vele ouiders en voog
den met igenoegcfli heentrekken, om getuige
te zijn ran de weldaden welke 'hier aan
hurune kinderem en pupillen wonden bewe
zen.
Laat ons hopen, dat dit droombeeld door
aller hulp ©n medewerking spo»ediig worden
verwezenlijkt. H. B.
Politiek Overzicht
De vrede in Zuid-Albanië.
Het beroep, aat het Ainaneesche ministerie
heeft gedaan op de internationale controle
commissie, om hare bemiddeling te verlecnen
tot het verkrijgen van eene schikking, die de
bewoners van Noord-Epirus kan verzoenen
met hunne inlijving bij Albanië, is niet onver
hoord gebleven. Het protokol, waarin hel re
sultaat is neergelegd van de over de formu
leering van deze schikking gevoerde onder
handelingen, is thans onderteekend en de
nieuwe regeling wacht nog slechts, om in 't
leven te kunuen treden, op de bekrachtiging
do^r de belanghebbenden zeiven van het tus
schen hunne gevolmachtigden, dank zij den
verzoenenden invloed van de vertegenwoordi
gers der Europeesche mogendheden, overcen-
gekomene. In verband hiermede verdient de
aandacht de indiening bij de Grieksche Ka
mer van een wetsontwerp tot goedkeuring van
den afstand van het eiland Sassena door Grie
kenland aan Albanië. Ook hierin is de leiden
de hand van Europa duidelijk te herkennen.
In Weenen is men over dit resultaat ten
zeerste verblijd. De Neue Freie Presse schrijft:
„Wederom sluit zich eene wond aan hel
lichaam van Europa Vorst Wilhelm is'
aan een ernstig gevaar ontkomen; allen, die
Jen vrede willen, zullen met oprechte voldoe
ning het bericht van de verkregen overeen
stemming begroeten." Met groote ingenomen
heid wordt gewaagd van de houding van
Griekenland, dat door zijn besluik om de troe
pen uit Epirus terug te trekken, in de hand
heeft gewerkt, dat men zich met elkaar heeft
kunnen verstaan. „De staatslieden van Grieken
land hebben een voorbeeld van wijsheid gege
ven, toen zij niet de zoo voor de hand liggende
verzoeking volgden, om uit Epirus een tweede
Kreta te maken, en toen zij het natuurlijk ge
voel van de stamverwantschap ten gunste van
de liefde tot den vrede terugdrongen. Dat is
een niet te onderschatten offer; dat verdient
den dank van allen, die verstaan wat het be-
teekent voor eene regeering, tegen den stroom
op te roeien. Het is zeer moeielijk, van ccn
levendig en door roemrijke, overwinningen in
zijn zelfbewustzijn versterkt volk te vergen,
dat het afziet van de mogelijkheid van eene
nieuwe gebiedsuitbreiding."
Wanneer men de bijzonderheden nagaat van
de schikking, die tot stand is gekomen, dan
ziet men, dat de wenschen van de
Grieksche bevolking in EJpirus een
bijzonder welwillend oor hebben gevonden
Belangrijke concessiën zijn haar gedaan;
haast zou men zeggen, dat Noord-Epirus «en
staat zal vormen in den staat Albanië. De cor
respondent van de Vossische Ztg. te Weenen
spreekt dan ook van eene diplomatieke over
winning, die de Epiroten hebben behaald; hij
schrijft: „Ofschoon de Weener pers de uil
komst van de conferentie van Korfoe met de
grootste warmte begroet, zal men niet bc
paald kunnen beweren, dat die uitkomst zeer
beanUyoordt aan de wenschen van Oostenrijk
•en Italië. De heer Zographos schijnt eene ta
melijk volledige over winning te hebben be
haald hij de onderhandelingen, en vorst Wil
helm van Albanië zal, door den nood gedron
gen, zijne goedkeuring moeten schenken aan
het overeengekomene. Wanneer Noord-Epirus
in de toekomst eene autonome provincie van
Albanië zal zijn, dan beleekent dit, zooals geen
kenner van de toestanden aan den Balkan kan
ontkennen, zijne onafhankelijkheid van Alba
nië en zijne toekomstige aansluiting aan Grie
kenland. Vooral in Rome heeft men-weinig
reden om zich geluk te wenschen -met den
„vrede van Korfoe", want Zuid-Albanië is het
gebied, waar Italië economisch wil overheer-
schen, en van waar het het hellenisme zoo
veel mogelijk, ook om politieke redenen, zov.
wilen terugdringen. Maar ook Oostenrijk kan
niet tevreden zijn met deze overeenkomst, die
eene overwinning van de politiek der entente-
mogendheden betcekcnl."
De toekomst zal moeten uitmaken of door
het tot stand komen van deze schikking voi
Wilhelm van Albanië inderdaad aan ccn ern
stig gevaar is ontkomen. Overigens blijkt int
de berichten van gisteren en heden, dafc
hem nog gevaren dreigen van anderen aard
dan die, welke in Zuid-Albanië hun oorsprong
vinden.
Dintschland.
De rijksdag hoeft ten aanzien van de voor
dracht be treffen üe <(ic verhooging vin die
traktementen van de rijiksaanblcnaren zijn iu
de tweede lezing genomen besluit gelraixl
'haofd, waarihj de varnooging werd uiige
bnedd tot cenjgc categorieën van ambtena
ren, die in de regooriiigsvciordrachl niet wa
ren opgenomen. Een bemiddelingsvoorstel,
waarmee -de r©geering zich luid vereenigd,
word niet -drie stemmen meerderheid ver
worpen. Omtrent hel nu genomen besluit
hoeft ,dc iregeering ibij herhaling .verklaard,
dat !het voor haar onaannemelijk was.
'Mem verwacht nu, dat de zitting ran den
rijlksdaig zal worden gesloten na de derde
lezing van de bcgrooting. Zelfs dreigt de ont
binding van den rijksdag, wanneer een voor
stel. van de sociaal-deinocralcn om het geld
voor de traktennenlsverh-oogingen, ingevolgo
het nu genomen besluit, in de bcgrootiug op
te nemen, de meerderheid mocht verwor»
ven. Een dergelijk besluit besciio-uwl dc re-<
geering aJs siiaaLsrechtelijk ontoelaatbaar.
Berlijn, 19 Mei. Nadat dc bczoldigings-
novelle was mislukt, omdat dc regecring wei
gerde er in toe te stemmen, dat nog andere
categorieën ambtenareu in de novelle werden
opgenomen, stelde de sociaal-democratische
fractie voor in dc bcgrooting van de poslerij ccn
bedrag van 2.5bOJ!Oo mark op te nemen lol ver
hooging van de traktementen dor brievenbe
stellers op het platteland. Dc staatssecretaris
van financiën bracht hiertegen staatsrechte
lijke bezwaren in het midden. Dc woordvoer
ders van de burgerlijke partijen deden dit
eveneens. Het sociaal-democratische voorstel
zou, als het was aangenomen, volgens eert
geloofwaardige verklaring tot de ontbinding
van den rijksdag geleid bobben.
De rijksdag heeft dc derde lezing van do
begrooling ten einde gebracht.
Berlijn, 19 Mei. Heden avond zijn hier
100 Engoischc werklieden, meest leden van
Trades unions, als vrcuesdepülalie aangeko
men. Zij werden door eene talrijke deputatie
van de lürsch-Dunckorschc vakvereenigiog
en van de christelijke vakvereenigiug ontvan
gen en later door den oud-staalsseoretaiiy
Dernburg begroet.
België*
Brussel, 19 Mei. net Deensche konings
paar werd aan het station ontvangen dooi
den koning, de koningin, de burgemeester en
de hooge staatsambtenaren. Nanait hartelijke
groeten waren gewisseld en het gevolg was
voorgesteld, inspecteerde de beide souverei-
nen de eerecompagnic onder de tonen van het
Deensche volkslied; zij stapten in het rijtiu?
onder het lossen van artillerie-salvo's. Het
18
door MARIE DIERS
Schrijfster van
,,Dokter Joost en zijne zeven zorgen", enz
vertaald door Cato W. Westenberg.
Op zekeren dag werd er een tegenbezoek
gebracht. De beide naar de groote stad over
gewaaide kinderen van het land hadden
moeite, uit het gekrioel der trams het juiste
nummer te vinden, dat Martin ze opgegeven
had. Ze waren niets gewoon en het kostte
ze reeds heel wat moeite, de tram te doen
ophouden voor haar, in te stappen, eene
plaats te zoeken en zich door den conducteur
©en kaartje te doen geven. Toen kwam
weer de vraag, wanneer en waai- ze moesten
uitstappen. Met verhitte gezichten vol angst,
maar toch blij, dat het doei bereikt was, kwa
men ze aan.
Vo:rloopig was er nu zooveel te cien en te
bewonderen, dat tenminste de dominees
vrouw hare ergernis over mevrouw Irma
heelemaal vergat. Wat eene Lange reeks van
elegante vertrekkenI Wat had haar zoon
Vene heerlijke werkkamer! En die electrisch^
lampen 1 ,,'t Is al te prachtig, en dan wij met
onze petroleumlanipun, Luttel" En die Jeu
ken met het gasfornuis, het wasrroe en koude
water, dat uit den muur kwam! „En ik was
rl zoo blij met onze waterleiding!" Welk eene
eerlijke hadkamer met de tegeltjes, de
douche, iliet voortdurend warme waterl Irma
^óonde alles heel beminnelijk, opende de
waterkranen, doch Lütte merkte daarbij, hoe
zij zich intusschen amuseerde en met liarcn
man, zelfs met de dienstmeisjes, achter len
rug der domineesvrouw blikken van ver
st a ndliou ding wisselde.
Lülte had een vuurrood gezicht gekregen.
Zij kon hare moeder dit niet vertellen, om
haar niet een gevoel van al te diepe be
schaamdheid te doen krijgen en kaar niet te
krenken, doch ze nam zien voor, dat zij, voor
zoover het aan haar lag, de grootst mogelijke
moeite zou doen, om den omgang tot het
allernoodzakelijkste te beperken.
De oude Steuber deed zich kennen als een
uitgedroogd kanloormensoh met een hard,
onbeweeglijk perkamentachtig gezicht, die
de beide dames, welke door het huwelijk
zijner dochter hem nader waren gekomen,
aankeek met oogen, die slechts getallen scho
ne te zien, en ze, toen het bleek, dat deze
eetallen niet al te groot waren, slechts enkele
woorden waardig keurde.
VII.
De Intrede In het nieuwe leven was voor
moeder en dochter niet bijzonder veelbelo
vend geweest, en de verdere stappen wraj-cn
zoo ongeveer daaraan gelijk. Hoe ze in deze
wildvreemde stad kennissen moesten krijgen,
wist de domineesvrouw niet, ze kon het er
echter, daar hare natuur zeer levendig en het
werk, dat het kleine huishouden meebracht,
zeer gering was, niet 'buiten stellen. Zoo
bleef er dan niets anders over dan Martins
huis, ofschoon Christa, als men haar gevraagd
had, wart haar liever was, hert geheele jaar
door geen enkel ander vreemd gezicht te
zien of dat van mevrouw Irma, het eerste
gekozen xou hebben. Het deed haar pijn, als
ze hare moeder er weer ee.is voor den zoo-
veelsten keer heen zag gaan, cn als zij het
moest aanhooren, hoe ze triomfantelijk zeide,
dat ze den weg daarheen nu reeds zoowel
bij nacht als bij dag kon vinden.
De goede domineesvrouw met hare elasti
citeit en haren allerbesten wil, zich aan Mar
tins huiselijk leven aan te -passen ging van
aag tot dag minder hooge eischen aan Irma
stellen en mind/er .gunstig over haar oordee-
len. Aan „opvoeding" dacht ze reeds hceie-
maal niet meer. liet deed Lülte pijnlijk aan,
te zien, hoe ze steeds zachter en gedweeër
werd en er zich telkens, wanneer het jonge
paar aardig tegen haar was geweest, over
verheugde, alsol het iets bijzonders was. Dit
was voor Lütte iets, waarover ze inwenoig
kookte van woede. Wat was deze Irma, ver
geleken bij hare moeder! Wat had hare moe
der van kind af aan het leven ernstig opge
vat, wat had ze voor haar gezin gewei kt, ge
zorgd en met hoe weinig was ze voor zich
zelf steeds tevreden geweest! Wat niet ëén
enkele dag van haar werkzaam leven meer
waard dan dit heele poppebestaantje vaD
spel en dartelheid? Zou Irma wel ecnen
enkelen keer iets slechts in zich zelf over
wonnen hebben? Zou ze wel eens van eenen
wensah afstand gedaan of zich moeite ge
troost hebben, om anderen te dienen? Men
behoefde haar slechts aan te kijken, om hel
antwoord op de-Ze vragen te weten.
En van dit verwende, lichtzinnige, gedachte-
looze en liefdelooze schepsel nam hare moe
der vol dankbaarheid de brokjes genade aan,
die ze haar van tijd tot tijd toewierpI Wat dat
eigenlijk wel noodig? Stond er tegenover deze
bestendige deemoediging eene aanwinst, die
tegen al dit bittere opwoog?
Lütte zag dat niet in. Haar scheen het
slechts eene onwaardige en doellooze verne
dering, meer niets. Doen als zc üaarover wilde
spreken, preekte ze voor doove ooren. Dan
wist hare moeder plotseling heelemaal niet
meer, dat zc ooit wal slcclus van Irma had
gezegd, dan keok ze tot haar op als tot een
„alleraardigst." vrouwtje en wilde niets ver
keerds van haar hooren.
Lülte was nog veel te jong, om hiervan
ook maar een greintje te hegrijpen. Ze dacht:
Moeder heeft mij immers en ik heb haar
noouig. Maar zij gaat naar degenen, die haar
niet noodig hebben en bovendien om haar
lachenI in hare toenemende bitterheid kwam
zelfs ide lage verdenking bij haai* op, dal
hare moeder geïmponeerd werd door den
rijkdom en 'het prachtige huis, en dat haar
dat zoo onweerstaanbaar aantrok.
Doch met zulke gedachten need ze haar
een schromelijk onrecht aan. Indien Martin
in een hutje gewoond cn zijne vrouw in lom
pen geloopen had, zou de toestand niet an-
üers geweest zijn slechts zou zij zelf in
dat geval toch meer den boventoon gevoerd
cn ndet zooveel respect getoond hebben. Doch
do drijfveer ran de domineesvrouw werkie
nu niet sterker dan ze in liet andère geval
gewerkt zou hebben; hel eenvoudige, sterke
oederlijke gevoel, dat het komen van het
jonge leranlje, dat verwacht werd, tegemoet
zag en al hare belangstelling op dit nieuwe
wezentje concentreerde.
In dien tijd begon Christa's groot gevoel
van eenzaamheid, dat gevoel van eenzaam
heid. dat zich van hel woelige leven rondom
verwijderd en op eene ijsschol geplaatst
vindil. Wat was zij in liet leven? Welke plaats
nam zii in? Wa^Hoe diende haar leven?
Zij braadde een biefstukje, zette thee en
dekte de tafel, zoodat hare moedor dadeli/fe
kon gaan eten, als ze ran Martin kwam. ui
ze nam kapot linnengoed en ging dat 3an
de naailalei zitten verstellen. Oi ze zond hel
kleine, onhandige en onbescheiden dienst
meisje weg en uecd zelf dc kamers en nam
net slof zoo schitterend al, dat hare 'moeder
oij haren terugseer geen ennel vlekje vond,"
waarover zc zmh zou kunnen ergeren.
Of ze ging aan de schrijftafel van haren
vader zillcn, lot welker verkoop -/ niet had
den kunnen besluiten, iliaaine de gramma
tica's te voorschijn cn maajclc Lalijnscbe en
(irieksche oefeningen cn corrigeerde ze met
zulk een strengheid, alsof zc naar vader in
eigen persoon was. Zelfs dwong ze er zich
zeil toe, wiskundige vraagstukken uit te wer
ken cn zc pijnigue zjch zóó onbarmhartig.,
dat ze na ecnage uren met hoofdpijn van ha
ren stoel oipslond.
Zoo ging het, doch wal was daarvan, alles
wel beschouwd, het nul? Was liet, als men de
'Kwestie van alle kanten bekeek, toch niel
eigenlijk ©en spelletje? Wie had er nut van?'
H vult soms net stofafnemeu en hert koken
van eten een heel leven in genoegzame male?
Bovendien at hare n.oeder meestal bij hare
schoondochter, als ze cr was.
Ghrisla kleedde zich aan en ging wande
len in de straten der groote stad- Ze keek,
wat er voor de winkelramen lag en las de
titels der boeken. Vervolgens vroeg ze bare
moeder, of ze een locsbriefje mocht koopen;
Er werden ecnigc bedenkingen geopperd*
Wordt vervolgd.