N° 306 12Ue Jaargang. DE EEMLANDER". Maandag 29 Juni 1914. BUITENLAND. FEUILLETON. TANTE LUTTE. AMERSFOORTSCH tioofclredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. Uitgevers: VALKHOFF Co. ABONNEMENTSPRIJS: Per S maanden Yoor Amersfoort f 1.00* Idem franco per post 1.50« Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O. I O. Afzonderlijke nummers 0.05. f)eze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. AdvertentiÖn gelieve men liefst vóór 11 uur, familie- advertenties on berichten vóór 2 uur in te zenden. Bureau» UTRECHTSCH ESTRAAT 1. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIEN: Van 15 regels f 0.50* Elke regel moor - 0.10, Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bopalingon tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement» Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Nabetrachting over den Gemeenteraad. „Rust roest'' dachten de raadsleden Vrijdag avond on zij legden zich. 'n dubbele portie yacanrtSehuiswerk op. Eerst -werd het voorstel van B. en W. tot herziening van de jaarwedden der onderwij zers bij het O. L. O. na 'n zeer zwaar-op-de- hanxlsch redevoerinkje van den heer Jorissen d r. Jorissen sinds hij ter gemeentesecretarie tot doctor honoris causa benoemd schijnt te lijn gerenvoyeerd naar de afdeelingen. Omdat er zooveel adressen, ingekomen wa ren Of dit 'n afdoende reden is? "Wij bebvvi] te len het. Wal die adressen zelve betreft}, de Bona, die waarlijk niet kort van stof pleegt te zijn, had tegen hert voorstel mot anders in te breu- ten don 'n adresje van slechts enkele alinea's. Wed n bewijs, dat aan het voorstel niet heel reel ontbrak! Waarom wilde de heer Jorissen het dan nogmaals gaan bcstudeeron? Heeft hij nu óp eens weer zoo weinig vertrouwen in den wet houder van onderwijs? Deze scheen het dan ook maar half aardig le vinden, dat z'n geesteskind nog 'n poos in de kraamkamer gehouden moest worden. En dat met ddrt wanne weert Het tweede voorstel, da/t geen genade kon vinden, betrof de manktvorpdaaLsing. Toen de voorzitter dit punt aan de orde stelde, gtng er uil den Raad 'n gebrom op, als wilden allen Iegelijk het woord. Onze 0)1 arict-specialitortde heer Van der Wal. -wist nochtans het eerst 't w-oard le be machtigen en z'n voorstel om ook dJilt punt eerst in dc afd'eeflingen to behandelen, was het sein tot h algemeen geknor van instem ming. De raadsleden wetten, nu tenminste wait zc op deze mooie zoanera/vonden doen kunnen, als het te warm is om naar RLrkhoven of Oud- Leusden te wandelen. Bij pwït 17 geraakten onze edelachtibaren in lioera-stemming. Het daverde van huldebetui- gitigen, de heele zaal door. De heer Van Ach- terbor.gh begon èr mee en hij liad er zelf schik in. Ilot is dan ook iels zeer ongewoons dit raadslid hot wieroofcvaft te zien zwaaien voor de leden van het Dagelijksoh Bestuur. Haar hij deed er goed aan. Wanlt dat wij mi in veel korter tijd dan verwacht werd, elect rictteit zullen hebben, is stellig bovenal le danken aan dc voortvarendheid van het Dag. Bestuur. De burgemeester deed nog dc veiiblijdende medodceling, dat de electrisehe stroom 1 Oc tober of uiterlijk 1 November geleverd zou worden. Hoera voor Amersfoorts electrisehe lodkomst! Na afdoening der agenda kwam in behan deling hot bekende voorstel van de he eren Gerritsen, Jorissen en Ooslerveen om Gedep. Staten te verzoeken de jaarwedden van den burgemeester, de wethouders en don secreta ris re&p. te verhoogen tot f 4000, f 1500 en f 3500. Het ging hierbij ietwat zonderling toe. Geen van de raadsleden deed 'n mond open en 'n o ogenblik he er sclite er pijnlijke stilte. De wet houders wilden de zaal vciflaten, dachten dat de tongen dan misschien zouden loskomen. Maar hot was en bleef s'Pil en het voorstel ging er zonder hoofdelijke stemming dJooav "Wie zou er ook tegen kunnen zijn? Het eenage wat men bad kunnen aanvoeren, is dat ■er andere categoriën zijn die nog veel har der naar loonsveihooging snakken. Maar d&c zullen het ook wel 'krijgen en dit voorstel ging niet uit van B. en "W. dóch van den Raad. Thans zijn de jaarwedden zoo belachelijk laag, dat bijv. bet wethouderschap slechts door renteniers of gepensionneerden geambieerd kan worden. Daarentegen namen de werk zaamheden allengs zoo geweldig toe, dat er tegenwoordig heel wot meer gevorderd wordt dan de versleten, krachten van hen, die nog wel 'n bijbaantje willen. En nog veel minder don dat dear wethouders, as het ambt van bur gemeester van een gemeente als Amersfoort als 'n eerèbaantje be beschouwen, dat slechts niet representatie-kosten bezoldigd behoeft te worden. En dat het secretarisschap het tegen deel van 'n sinecure is, wisten we allang. En wat nu te zeggen van het tragi-comi- sche slot der vergadering? Zou het voor 't prestige van den Raad maar niet het beste zijn, -dot -wij maar uitat ubtweiden over het ia- treurige figuur van den heer Leinweber in z'n boelekleed? Dat dit raecLslid niet tegen den burgemees ter qpgewassen is, heeft hij al vaker onder vonden. En toch lokt hij telkens weer spiegel gevechten uit, waarbij hij vooruit weet in het zand te zullen bijten. En hij weet hot altijd wel zoo aan te leggen, dat bij' ook nog 'n pak slaag oploopt. Wij hadden den heer Van Aahleibergh wel eens in zh positie willen zien. Die zou het anders geleverd hebben en minder onbenullig uit den hoek gekomen zijn met 'n beroep op het spreekwoord „rust roest". Neen, indien de heer Leinweber van zijn gelijk overtuigd geweest was. had hiji wel wat beier van zich af kuntren bijten, ook al had •hij z'n zegslieden willen sparen. De vergoe lijkende verklaring, dart de revolvers, die sinds 1903 geruat hadden, zeker wel „geroest'' zou den zijn, was 'n mislukte en ongepaste grap. Alles roest. Alleen oude liefde roest niet. En ook dat is nog niet eeaia altijd waar. Want wij zijn heilig overtuigds dat de oude liefde van den heer Leinweber vaur het raadslidmaat schap zoo langzaimeaihand oak wel 'n beetje geroest zal zijn. „Die verdomde kletspraatjes" liet de heer Jorissen zich tijdens cht incident ontvallen. En dat was 'n waar woord, al keek de anli-rev. heer Koning wat sip, toen hij zoon paganis- tisoh vloek woord hoorde uit den •christelijken mond! van z'n coalitiegenoot. Politiek Overzicht. De Oostenrijksche troon opvolger vermoord. De lange ree les van de politieke misdrijven is weder met een vermeerderd. In Serajewo, de hoofdstad van Bosnië, is gisteren aartsher tog Frans Ferdinaud, de troonsopvolger van de monarchie Oostenrijk-Iióngarije, het slacht offer van een moordaanslag geworden. Zijne gemalin, de vrouw die hij uit liefde had ge trouwd, maar die wegens de in het huis ilab&burg heerschende familiewet den kcizer- troon, waartoe hij geroepen was, niet had kunneu deelen, was naast hem in het rijtuig gezeten en deelde in zijn lot. Een diepen schok verwekt de plotselinge dood van dit menschenpaar, dat door de lioogo positie, die het innam, de 1 - zondere aandacht lot zich trok, maar ook aan bijzondere geva ren was blootgesteld. Koning Humbert van Italië, die ten slotte het slachtoffer is gewor den van een der aanslagen te n zijn leven, placht te zeggen, dat aan zijn ambt een groot risico verbonden was. Aartshertog Frans Fer dinand heeft dat ondervonden, nog voordat hij het ambt had aanvaard, waartoe hij door een samenloop van droevige omstandigheden de naastgerechligdc was geworden. Een is er over wiens hoofd al die slagen zijn heengegaan. Hoe de hoog bejaarde kei zer Frans Jozef er door getroffen wordt, voelt men uit de woorden, die hij uitriep toen deze dubbele doodstijding hem werd medegedeeld: „Ontzettend! Onlzeltendl Op deze wereld is mij niets bespaard gebleven I" Aartshertog Frans Ferdinand is gevallen in de vervulling van zijne beroepsplichten. Iiij vertoefde in Bosnië om Icgcroefeningen bij te wonen. Voor het leger toonde hij steeds groote belangstelling en in het legerbestuur was in de laatste jaren zijn invloed in klimmende mate merkbaar. Dc Zondag was bestemd tot vervulling van representatieplichten in de hoofdstad. Daar heeft een kogel uit moorde naarshand ziju levensdraad plotseling afge sneden. Bosnië is het jongste kroonland van dc monarchie Oosienrijk-Hongarijc. Vroeger was 't het noordwestelijkste rilajet van het Turk- sche rijk in Europa. In Augustus 1878 werd het door Ooslenrijk-Hongarije bezet op grond van het te Berlijn gesloten internationale ver drag van 13 Juli van dat jaar. Uit die lijdelijke bezetting is de definitieve inlijving bij het ge bied der monarchie voortgevloeid. Men kan niet zeggen, dat Ecsnic door die inlijving er op is achteruitgegaan. Integendeel, wanneer men den toestand m den noordwes- telijken uitlioek van de Balkanlanden verge lijkt met dien van de overige deeicn van dat gebied, dan is er veeleer reden voor de be volking om dankbaar te rijn, dat zij van lieerscher zijn verwisseld. Dat belet echter niet, dal, er onder een deel der bevolking eene groote gisting heersclit, samenhangende met eene beweging, die ook in de aangrenzende streken van Kroatië en van Servië hare ver takkingen heeft. Die beweging brengt de hoof den in de war vooral van de jongere elemen ten, onder wie zij al hare aanhangers telt. Kort geleden nog werd in Agram op den banus van Kroatië een moordaan slag gepleegd, waaraan vroeger een aan slag op zijn voorganger :n dat ambt, baron Cuvaj, was voorafgegaan. In die beide geval len was de bedrijver een no* niet aam de schoolbanken ontwassen ;uigeling. Uit dezelf de kringen is ook de moordenaar van aarts hertog Fraais Ferdinand en zijne gemalin voortgekomen, een nog pas 19-jarige gym- naiaist, afkomstig uit de landstreek, die aan Kroatië grenst. De bomwerpej', wiens aanslag is mislukt, is afkomstig rit eene ten zuiden van Serajewo gelegen plaats. On hen schijnen anarchistische invloeden te hebben gewerkt. De beide misdadigers ontkennen medeplichti gen te hebben gehad. Daarmee schijnt het feit, dat nog een tweede bom gevonden is, in legen- spraak o zijn. Maar men zal wel niet ver van de waarheid zijn, wanneer men de hoofd schuld toeschrijft aan de overspanning, die in onrijpe geesten de .edachteau misdrijf heeft doen rijpen. Frans Ferdinand, aartshertog van Oosten- rijk-Esrle, was geboren den 18eu December 1863 te Graz als oudste zoon van nu wijlen aartshertog Karei Lodewijk, een jongere broe der van den regeerenden keizer Frans Josel', u&t diens tweede huwelijk met Marie Annun- ciata, prinses van Bourixm en de heide Sici- hën. Hij erfde in 1875 ma den dood van hertog Frans V van Modena diens groot vermogen en droeg sedert den naam Ooslenrijk-Este. Na den dood wan kroonprins Rudolf, 's keizers cenigen zoon, op 30 Januari 1S99, was zijn vader de naastgerechltigde Lol den troon van de monarchie Oostenirijlk-llongarije, en na diens overlijden was hij in zijne rechten ge treden. Den len Juh 1900 was aartshertog Frans Ferdinand te Reidlisfadb morganatisch ge huwd met Sofia gravin Ghortek van Ghotkowa en "Wognin (Bdhemen), die door den keizer eerst tot vorstin, larter tot hertogin van Ilo- henbeng werd verheven, den rang, die direct volgt op dien der leden van het keizerlijk huis, waarin zij niet kon worden opgenomen, om- dart hert voorrecht dei' „Ebenibürtigkeit'' haar onthrdk. De xèt dit huwelijk gesproten kin deren, die nu plotseling tot dubbele weezeu zijn geworden, waren daardoor van de erfop volging uitgesloten. Het recht om keizer Frans Jozef na zijn overlijden op te volgen, is nu overgegaan op aartshertog Karei Frans Jozef, der oudsten zoon van 's keizers overleden jonceren broe der, aartshertog Olto, en prinses Maria Jozefa van Saksen. Hij is den 17en Augustus 1887 ge boren cn den 21en October 1911 getrouwd met prinses Zita van Bourbon Prrma Uit dit huwelijk is den 26en November 1912 een zoon geboren. Duitschland. Kiel, 27 Juni. Het stedelijk bestuur van Kiel heeft den Engelschen admiraal en een aantal hoofdofficieren van de beide violen op een déjeuner genooüigd. De opperburgemees ter drukte in zijne begroetingsrede do hoop uit, dat het aan het Duitsche en hel Engelschc volk vergund moge zijn steeds slechts in een vreedzamen wedstrijd zich met elkaar te melen. Admiraal Warronde, dank betuigende voor de minzame gastvrijheid, zeide: „Er zijn menschen, die meenen, dat Duitschland en Engeland arm in arm met elkaar moeten gaan. Anderen meenen, dat zij Ijandig tegenover elkaar moeten staan. Ik ben echter met den burgemeester van mecning, dat de vreedzame wedstrijd tusschen de beide volken moet voortduren." Frankrijk. Do ÊLnancicole commissie -fan den Senaat heeft, zooals reeds word bericht, zich ver- eeni.gd met het door do Kamer reeds in Maart genomen besluit om in do slaalsibcgrooliings- wet van 1914 eene algemeone inkomstenbelas ting op te nemen. Volgens hot door de regeertng voorgedra gen oniüwerp van deze belastingwet is aan deze aigemeeno inkomstenbelasting onderwor pen ieder persoon, Franschman ol vreemde ling, die over eene woonplaats in Frankrijk beschikt. Belastingvrij zijn de inkomens, die op zich zelf of na aftrok van 2000 francs voor de gehuwden en van 1000 frs. voor ieder per-» soon, waarvoor de belastingschuldige onder houdsplichtig is, hot bedrag van 5000 frs. niet le boven gaan. Het dit bedrag van 5000 frs. overtreffende gedeelte van het jaarlijkschc in komen wordt in gedeelten van telkens 5000 frs. aangeslagen on wel in dier voege, dat van hel eerste gedeelte een vijfde, van het tweede gedeelte twee vijfden, van liet dorde gedeelte drie vijfden, van het vierde gedeelte vier vijf den als belastingplichtig in aanmerking ge bracht worden; heit verdere telt in zijn geheel mee voor dc berekening van den aanslag. Voor het op deze wijze berekende belastingplichtige tolalc inkomen mag dc aangeslagene aftrek ken 5 pet. voor één, 10 pot. Voor twee, 20 pd. voor drie en telkens 10 pet meer voor ieder persoon, dien hij heelt te onderhouden, met dien verstande echter, dat de geheele aftrek niet meer mag bedragen dan de heLft van hert op de hierboven vermelde wijze berekende be drag van het belastbare inkomen. De vaststelling van het inkomen geschiedt van de eigen verklaring van den belasting plichtige over zijn totaal inkomen. Deze ver klaring moet echter toegelicht worden door détail-opgaven over de samenstelling van het totale bedrag. De verklaringen worden gecon troleerd door den fiscus, maar uiitshntend naar de gegevens, die uit zijn amibtolijken werkkring en uit de Inlichtingen, da© hem oj* grond van de reeds bestaande wetten moeten worden verstrekt, ten dienste staan. Het con- troleerende gezag is niet gerechtigd, van desn belastingplichtige overlegging van boeken o! andere stukken te eisahen. Het maakt dé ko hieren op met gebruikmaking van de afgeleg de verklaringen en van de gegevens, die het zich verder verschaft. In het geval van cea te hoogen aanslag ds den belastingplichtige liet recht voorbehouden, bij den rechter daartegen1 bezwaar in te brengen. Bij geconstateerde be lastingontduiking is de belastingschuldige ver plicht, het eenvoudige bedrag van de ontdo ken belasting als boete nogmaals te betalen, maar .slechts dan, wanneer <krt bedrag meer dan een tiende is van het juiste bedrag van den aanslag. Vol bekommering te blij ven peinzen over netgeen men had kunnen doen, is hert slecht ste wat men doen lean. 43 door MARIE DIERS Schrijfster van „Dokter Joost en zijne /.even zorgen", vertaald door Cato W. Westenberg. Hij leerde niet goed en niet slecht, behoorde tot de middelmatige leerlingen zijner klasse en was bij den e\en ouden Hans een jaar achter. Hij was ook nieL zoo groot als deze en zag er veel onontwikkelder en kinderlijker uit. Tante Luüe veroorzaakte deze jongen niet den geringsten last Hij noemde haar van den tweeden dag af tante Lütte, was vertrouwe lijk zonder dwang en toch bezat hij een groot aangeboren gevoel voor tact en was hij in nooge mate fijngevoelig. Zonder dwaing dat was het heerlijke ge schenk, dat moeder Natuur bij de geboorte oezen jongen had gegeven. Hij deed alles vrij en gemakkelijk, als van zelf. Hij was natuur lijk in zijne vroolijkheid, ratuurlijk vloeiden aljne kindertranen, toen Lante Lütte aan zijn bed met hem over zijne moeder sprak. Hij had zijne moeder boven alles lief, maar dc ontzetting, die ze in zijn gezicht gelezen had. was vreeselijke werkelijkheid. Hij schreide en klaagde zich zelf aan, dat hij van ontzetting gebeefd had. Als een verwijt voor zich zeil riep hij zijnen oudsten broer aan: „Ernst zou dat nooit doen!" Lütte zag voor den eersten keer een kind, dat zich neclemaai zelf opvoedde, dat in zich zelf zulk een volmaakt evenwicht bezat, dat ieder er naar kon staan kijken, hoe al dit jonge leven op den edelen bodem opgroeide. Aan geene enkele zijde was een te-veel of een te-weinig, niets was te hard of te week. De jongensachtige wildheid ontbrak niet, even min als eene geringe mate van verzet legen den schooldwang en de jongen werd steeds in het gulden midden der klasse gehouden door hel inwerken op elkaar van deze twee factoren en de hooge eischen, die het leven hem stelde. Er ontbraken ook niet grootsche voorbeelden van vriendschappelijk voelen voor zijne kameraden, van zelfverloochening, ener gie, eergevoel. Welk eene onuitsprekelijke vreugde had eene moeder van dezen zoon kunnen beleven 1 Ghrista wist al heel spoedig, dat ze aan dit nieuwe pleegkind niets te werken of le polijs ten had. In den grond was het hare eenige laak, hem ver van zijne moedei- verwijderd te houden. liet prachtigste resultaat, dat Rolfs karakter bereikte, was de overwinning op den weerbar- stigen Hans. Die zou wel reden gehad kun nen hebben, nijd en afgunst in zijn hart te voelen. Hij was even onevenwichtig, als Rolf evenwichtig was. Hij had aan den eenen kant te veel, aan den anderen te weinig. Hij was eigenlijk heclemaal scheef, een blok waarin God bij het bewerken fouten heeft gemaakt. Zich zelf en anderen had liii. zoo lang bil leefde, veel last en moeite berokkend. Nu was de ure gekomen, waarin hij liet meesterstuk van den goeden God naast zijne eigen, scliecve gestalte zag en hij kon, met dit model voor oogen, trachten zich te vervormen naar dit prachtwerk. Als lante Lüttc's huisje maar nieL zoo klein was geweest! Het ging eigenlijk hoegenaamd niet. Op zekeren dag deelde ze haren jongens mede, dat zc met Paschen moesten verhuizen. Doch gelukkig voelde ze zich daar niet bij. Haar lief, klein huisje! Intusschen: waar staat het geschreven, dat iemand bij alles, wat hij doet, zich zoo on eindig behaaglijk moet voelen? Doch dat Rolf eene voldoende legerstede en eene geschikte plaats om te werken moet liehben, waar hij desnoods ook nog zijne ellebogen kan neer zetten, dat staal, als men slechts goed kan lezen, zelfs reeds in den bijbel. Tante Lütte deed bij vele andere nog eene eigenaardige, doch leerzame ervaring in haar bestaan vol afwisseling op. Telkens, als ze bet eene ol" andere haar zeer prijzenswaardig voorkomend besluit genomen 1 id, meende ze op een vast punl Le staan, van waar uit hef leven heel gemakkelijk overzien cn beheerschl kon worden, cn waar ze meende, haar leven lang te kunnen blijven. Doch dan was er eiken keer een stoot gekomen, die haar weer in eenen ohaos slingerde, van welken uit ze zich een nieuw vasL punt veroverde, waarop ze weer haar stil triomfgeroep aanhief, totdat hare wijsheid eenen nieuwen klap kreeg. Zoo ging 't ook nu. Natuurlijk verbeeldde tante Lütte zich, zoo vast als steeds, dat het de bedoeling was van liet lot, dal ze mei Hans Ulfers en Rolf von Beversdorf en Ivurt in de verte haar k- vensscheepje door de golven zou sturen.' Doch het gebeurde anders. De aanleiding was zoo: Ze was op zekeren avond laat bij mevrouw UHers Von Bevers dorf geweest, welke ze dikwijis bezocht; soms nam ze ook Rolf mee, als dat juist schikte. Haren terugweg nam ze, omdat het een zachte avond in Maart was en de maan helder scheen, over den wal. Daar zag ze een paartje voor zich loopen, dat druk aan het ïniimckoozcn was. Eerst dacht ze er niels bij, doch dan trok iets aan don jongen minnaar hare opmerk zaamheid. De maan scheen zoo helder, en ze had goede oogen. Toen het paartje voetstappen hoorde, sloeg het eenen zijweg in; doch de bladerlooze strui ken waren niet zoo vriendelijk, het aan het oog te onttrekken. Lutte keek plotscLing in hel knappe, lichtzinnige gezicht van den jongen Walter Rust. Hij had haar niet herkend, was waarschijn lijk ook veel te zeer verdiept in de bekoor lijkheden van het frissche gezichtje van zijn klein meisje, een burgerdochtertje uit Sótcn- sand, om veel aandacht te schenken aan zijne verdere omgeving. Nauwelijks was Lutte voor bij, of ze hoorde hem reeds tamelijk onge geneerd met het kleine nest praten, haar allerlei heerlijks afbedelen en kussen stelen. Juist sloeg het op den stadstoren elf uur. Zc ging langzaam verder, zeer geschrokken en kon den draad harer vorige gedachten niet terugvinden. Ze herinnerde zich weer den na middag van twee jaren geleden, in de Bunt- horper pastorie doorgebracht, toon zij met mevrouw Rust voor het raam der kinderka mer had gestaan. Weer klonk de klacht der meer dan bezorgde moeder in haar oor: Wat moet er van den jongen terecht komen? Nie mand houdt toezicht op hem. Hij loopt zeker 's nachts rond te slenterenI Ilij is zoo licht zinnig, hoe spoedig kan hij op den slechten weg zijn! En wat dan? Walter is de mensch der onbegrensde mogelijkheden. Hij kan een man worden in den besten zin van 't woord, een van die uitverkorenen, die werkelijk iets uit richten en in bet gclal hunner medeburgers niet slechts een nummer zijn cn hij kan de slechtste der slechten worden, een mensch ouder het nulpunt, minder dan niets, een last en eene kwelling voor zich zei1 en voor hen, die hem liefhebben. Zoo was het Zoo stond het met Waller Rust geschapen. Misschien hij was nu ook al vijftien jaar oud en vroeg ontwikkeld was dc 'beslissende grens reeds overschreden misschien was het juiste uur reeds verzuimd Lütte voelde een plotseling, wild branden in zich. Haar was, alsof zij en alleen zijl in dal geval iets oneindig groots, iets onher stelbaars had verzuimd. Zij, ja zijl Waarvoor was zij toch op de wereld, waarvoor leefde ze toch? Kon zij niet hare ooren cn oogen openen, als er een beroep op hare hare hare hulp werd gedaan? Ja, dat was er ge beurd, en sedert waren er al twee jaren voor bijgegaan! Ze had eenvoudig hare ooren ge sloten en haar eigen genoegen nagejaagd, dat had zei Ze had eene arme moeder in moeilijkhede» gezien en de schouders opgehaald en gedachl; Jij bent eene mooie moeder! .'ij zou zooiets niet overkomen! Hoe is het mogelijk! Ik dank U, God, dat ik niet zoo radeloos en hulpeloos benl Wordt vervolgd

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1914 | | pagina 1