n° e
DE E EM LAN DER".
Dinsdag 7 Juli 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
TANTE LUTTE.
13d* Jaargang.
FOORTSCH
Hoofdredacteur! Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers; VALKHOFF Co.
f l.OO#
1.50.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort
Idem franco per post
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) 0.10.
Afzonderlijke nummers 0.05»
Deze Courant versohynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureaus UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels.. f 0.50.
Elke regel meer0.10.
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordoelige bepalingen
tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement.
Eene ciroulairo, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Tliomson»hulde.
Ook in Amersfoort staal thans 'n comi
té gevormd te worden tot huldiging van de
nagedachtenis van majoor Thomson.
Het ligt in de bedoeling van het Haag-
sclie hoofdcomité om te 's Gravenhage 'n
gedenkteeken op te richten voor den in Al
banië gevallen held.
Over het Albaansche avontuur wordt zeer
verschillend geoordeeld; maar hierover zijn
allen het eens, dat onze Hollandsche officie
ren in het hoogpolitieke wespennest de eeni-
v zijn die zich kranig en belangeloos gedra
gen.
Den Nederlandschen naam hebben ,zij hoog
gehouden en weer in schitterglans gebracht.
Onze trots werd geprikkeld telkens als wij
in de buitenlandsche bladen hoe fel deze
ook afgaven op Albaansche toestanden en
personen de daden van de Nederlandsche
officici'cn met eere vermeld zageiu
Maar die nationale trots is ons duur te
staan gekomen. Den kranigste der kranigen,
Thomson, hebben wij als offer moeten bren
gen.
'n Klein deel van het Albaansche volk. voor
welks hopelooze zaak hij z'n leven gaf, be
treurde het verlies van z'n moedigsteu ver
dediger; maar heel Nederland was in rouw
gf-uompeld over den dood van dezen edelen
zoon.
In z'n vaderland zullen nu twee gedenk-
sleenen gesticht worden.
Een in onze harten, en een op z'n graf.
In onze harten 'n gedenkteeken voor den
levenden Thomson, voor Thomson, den man
met den frisschen geest, die niet sterft maar
voortleeft ons bezielend.
Op z'n graf 'n gedenkteeken voor Thom
son, den gesneuvelden krijgsman, 'n gedenk
teeken dat nog liet verre nageslacht vertel
len zal van de roemruchte daden van dezen
Ilollandschen Held.
Voor dit gedenkteeken wil ook Amersfoort
eenige steenen schenken. Het hier te vormen
comité zal nu eens geen bedel-comité zijn,
geen groote bijdragen vragen voor ,.'n goed
doelmaar het zal 'n pieteits-comité zijn,
dal in ontvangst nemen en verder zenden
::.?1 de steentjes, die spontaan do'or de Arners-
föorlers aangedragen zullen worden.
Poiiuek Overzicht
Het protokol van Niagara*
Falls.
Dc vredesconferentie in Niagara Falls heeft
hare werkzaamheden ten einde gebracht. Zij
-heeft het er beter afgebracht dan kort geleden
nog word verwacht, in het laatst van Juni
werd de verdaging van de conferentie als
aanstaande aangekondigd. iDaarmee zou hel
fiasco van de conferentie voor een. ieder we
reldkundig geworden zijn. Dit gevaar is afge
wend en er is een slotprotokol onderteekend.
Maar of dit slotprotokol werkelijk een vredes-
prolokol is, zal nog moeten blijken. Op het
papier is alles prachtig in orde; of dial in de
werkelijkheid ook zoo is, is eene vraag waar
op hel antwoord nog moest worden gegeven.
De Frianikf. Ztig. schrijft naai- aanleiding hier
van:
,,0f het onderteekende protokol een waar
deloos stuik papier dan wel een historisch
document is, hangt van omstandigheden af.
waarover niets, in 't geheel niets bekend is of
bekend kan zijn, hetzij in Europa of in de Ver-
eenigdc Staten of in Mexico. De Unie, of Mcver
haar president, de heer Wilson, hecTt van den
beginne af verzekerd, dat dc eerste voorwaar
den om tot overeenstemming te komen met
de Mexicanen, is de verwijdering van Huerla,
en er is tot dusver geene aanwijzing uit Wash
ington gekomen, dat men deze voorwaarde
heeft prijs -gegeven. In het offióieele protokol
is van liuerta met -geen woord sprake, maar
in een van de andere stukken is zijn aftreden
toegezegd, en niemand zal er aan twijfelen,
dial de Vereenigde Staten geene concessie als
bindend zullen beschouwen, als niet hun meest
gehate tc-genstander de hoofdstad van Mexico
heeft verlaten/ Iluorta eohter zal de teugels
niet uit de hand geven, als niet vooraf de
overeenstemming met de rebellen is verkre
gen. Hij kan en mag te voren niet aftreden,
om de hoofdstad niet hcerloos te laten. De
geheelc onderhandeling iai Niagara Falls en
alle daar geteekende protökollen zijn dan
geen schot los kruk waard.
De geheele Amerikaansche interventie blijkt
daarmee eene groote politieke mislukking te
zijn, want de Mexicaansohe zaak staat nog
juist op hetzelfde punt als vroeger: tusschen
Huerta en de revolutie. Wanneer er tihans
meer kans dan vroeger is, dat deze twee
Mexicaansche partijen tot elkaar komen, dan
is dat in hoofdzaak niet te danken aan de
vredesconferentie, maar aan het militaire over
wicht van de rebellen en natuurlijk ook aan
de directe en indireote ondersteuning, die
dezen van de Vereenigde Staten hebben ge
noten.
Hoe staat hel nu met de verzoening tus
schen Huerta en de rebellen? In Mexico zelf
heeft men reeds het vermoeden uitgedrukt,
dat de slimme president met den goeden
Wilson slechts een spel heeft gespeeld en dat
hij de eindelijke verzoening niet wil tot stand
doen komen. Dat wordt intusschen door ken
ners van het land en van zijne politiek, die
gerekend worden tot dc best ingclichten te
bchooren, niet geloofd; die meenen, dat
Huerta de voorkeur geeft aan een aftocht, die
zijn persoon en vermogen beveiligt, boven een
strijd tot aan het bittere einde. Alle waar
schijnlijkheid spreekt voor dit vermoeden;
maar menige stoutmoedige zet is reeds tegen
alle waarschijnlijkheid in gedaan en het is
niet uitgesloten, dat Huerta alle protokollen
van Niagara Falls als scheurpapier be
schouwt. Wanneer hij echter bereid is om af
te treden en eerlijk van zins met de rebellen
tot overeenstemming te komen over den per
soon van zijn voorloopigen opvolger, dan
blijft altijd nog de vraag open, of deze over
eenstemming zakelijk tol stand komi. De ge
machtigden van Huerta hebben tot dusver
geen afstand gedaan van den eisch, dat de
voorloopige president, dae bij den in Mexico
heersohenden toestand het in zijne macht heeft
den utftslag van de definitieve presidents- en
parlementsverkiezingen te bepalen, een eenigs-
zins neutraal persoon moet zijn. De rebellen
echter voelen zich genoeg er van verzekerd,
dat aan hen dc overwinning in den strijd zal
zijn, om altijd nog te verklaren, dat geen can
did aat voor het voorloopige presidentschap
voor hen aannemelijk is, die niet in hunne ge
lederen staat. Men zal dus niet tot een einde
kunnen komen, zonder dat één van de par
tijen haar standpunt prijs geeft, en voorshands
merkt men er niets van, dat daarop kans be
staat. Het is overigens nog onbekend of de
onderhandelingen niet ook over andere vra
gen zullen loopen, die zouden bijdragen om
ze ingewikkelder te molken. Eindelijk Yloeit
eene nieuwe moeielijkheid en vermoedelijk
eene vertraging voort uit de oneenigheid, die
tusschen de rebellen-aanvoerders zelf is uit
gebroken.
Men ziiel voor den vrede in Mexico staan
nog zóó vele mitsen en maren, dal niet met
zekerheid kan worden gezegd, of de zaak
heden reeds een goed eind verder gebracht is.
Men kan het hopen, maejr men moet het af
wachten.'1
Frankrijk.
De regeering heeft bij de Kamer een wets
ontwerp ingediend, waarbij een buitengewoon
crediet van 400.000 Irs. wordt aangevraagd tot
dekking van de kosten der reis van presi
dent Poincaré naar Rusland, Denemarken en
Zweden. In do toelichting wordt o. a. gezegd;
De motieven van de internationale beleefd
heid stemmen te zeer overeen met de belangen
van de internationale pohtiek, dan dat het
noodig zou zijn nadruk te leggen op de voor
deden, die het bezoek van den president der
republiek bij den souverein van het bevriende
en verbonden rijk oplevert. Geheel Frankrijk
zal zich er over verheugen, dat met deze
nieuwe ontmoeting van de beide staatshoof
den de banden van vertrouwen on innigheid
versterkt worden, die tusschen Rusland en
Frankrijk tot groot nut van de beide landen
op zoo gelukkige wijze bestaan.
Het besluit van den Senaat om in beginsel
toe te stemmen in de opneming van eene alge-
meene inkomstenbelasting in de wet op de
middelen, is over de inrichting van de staats-
begrooting overeenstemming verkregen tus
schen den Senaat en de Kamer. Er valt nu niet
meer aan te twijfelen, dat de inkomstenbelas
ting zal worden opgenomen in het Fransdie
belastingstelsel, zij 't ook vooreerst nog slechts
in den vorm van eene aanvullingsbelasting,
bestemd om naast de andere directe belastin
gen, die blijven bestaan, het tekort op de
staalsbegrooting te blijven dekken.
Engeland.
Londen, 6 Juli. Hot hoogerhuis heeft
na een idri'edaagsch debat mét 273 tegen 10
stemmen besloten de „amending bill'' op de
Homerule-wet tot de tweede' lezing toe te
laten. Woensdag zal worden begonnen met
de behandeling van de artikelen. De oppositie
zal dan (komen met hare voorstellen tot wijzi
ging en uitbreiding der bepalingen van het
wétsonlwonp.
Londen, 6 Juli. Jozef Chamberlain is
heden in Birmingham begraven met den uiter
sten eenvoud in tegenwoordigheid van zijne
weduwe en van de famiheleden. Het publiek
legde eene groote deelneming aan den dag;
eene groote menigte had post gevat in de
straten.
Londen,6Juli. Ten gevolge van de sta
king zijn alle werkplaatsen in het arsenaal van
Woolwich gesloten.
Denemarken.
De verkiezingen van den eersten trap voor
de vernieuwing van het Landsthing doen ver
wachten, dat de strijd over de grondwetsher
ziening, die nu in Denemarken gaande is, zal
worden beslist in eon voor de regeering gun-
stigen zin. De leden van hel Landsthing wor
den gekozen door kiesmannen, die voor de
eene helXL worden benoemd door do alge-
meene kiezersklasse, omvattende alle kiesge
rechtigden voor heit Folketking, voor de an
dere helft de „bevoorrechten", waartoe de
hoogstaangeslagenen in de belastingen in de
steden van de groote grondbezitters on het
plaitloland behooren. Van de door de alge-
meene kiezersklasse benoemde kiesmannen
zijn 1950 voorstanders van de grondwetsher
ziening in democralischen zin, die reeds door
het Folkething is aangenomen, en slechts 150
tegenstandei's. Op grond van dezen uitslag kan
worden verwacht, dat het tot dusver door het
Landsthing tegen deze herziening gevoerde
verzet door de ontbinding zal worden gebre
ken. Er is berekend, dat in het ongunstigst
geval het nieuwe Landsthing zal hebben 30
voorstanders en 30 tegenstanders van de
grondwetsherziening, zoodat de mocrderkeiJ
daarvoor verzekerd is.
Italië.
Rome, 6 Juli. Prins Prospero Colonna is
tot burgemeester gekozen.
Rome, 6 Juli. Bij de gemeenteraadsver
kiezingen, die gisteren plaats hadden, be
haalden de constitutioneelen de overwinning
in Lugano, Corno, Lodi en Potenza, de socia
listen in Verona cn dc democi*aten in Feramo.
Spanje.
Madrid, 0 J u i i. De Senaat heeft de
overeenkomst betreffende den spoorweg
Tandjzjer—Fez goedgekeurd.
Oostenrijk-Hongarije»
Wecnen, 6 Juli. De keizer ontving he
den voormiddag graaf BerchLold in eene
audiëntie, die anderhalf uur duurde. Daarbij
sloot zich eene audiëntie aan van den ge-
meenschappelijkcii minister van financiën Bi-
linski.
Weenen,6 Juli. Volgens de Wiener Zei-
Lung heeft de keizer aan den oppcrhofcere-
ïnonieineester prins Montenuovo een eigen
handig geschreven brief gericht, waarin hij
hem dank en erkentelijkheid betuigt voor zijn
uitmuntende en trouwe diensten, met name in
verband met de buitengewone eischen, die dc
gebeurlenisseni der laatste dagen aan hem
hebben gesteld.
De keizer heeft in een schrijven, dat gericht
is aan de beide minister-presidenten en aan
den gemeenschappclijkou minister van finan
ciën als hoofd van liet bestuur van Bosnië,
zijn dank uitgedrukt voor de lalloozc bewijzen
van genegenheid en oprecht medegevoel, die
hem in deze dagen tot troost zijn geweest. Hij
zegt in dezen briefc
,Eene misdadige hand heeft mij van den
geliefden bloedverwant en trouwen medewer
ker, heeft bescherming behoevende, aan den
teerst en leeftijd nauwelijks ontgroeide kinde
ren van alles, wat hun op aarde dierbaar
was, beroofd en namelooze smart op hun on
schuldig hoofd gestapeld- De waanzin van
eene kleine schaar verdoolden is echter niet
in staal te tornen aan do geheiligde banden,
diie mij en mijne volken verbinden; hij raakt
met aan de gevoelens van innige liefde, die
mij en het aloude hccrschcrshuls uit alle dee-
len van de monarchie wederom op zoo tref
fende wijze werden kond gedaan. Gedurende
G5 jaren heb ik met mijne volken hef en leed
gedeeld, ook in de moeiciijkste uren steeds
mijne verheven plichten indachtig en de ver
antwoordelijkheid voor de lotgevallen van
millioeiien, waarover ik den Almachtige reken
schap schuldig hen. De nieuwe smartelijke
beproeving, die Gods ondoorgrondelijk raads
besluit mij en de mijnen heeft opgelegd, zal
in mij het voornemen versterken om op deu
als juist erkenden weg tot den laatsten adem
tocht te volharden, tot welzijn van mijne vol
ken. En wanneer ik eenmaal het onderpand
van hunne liefde als kostbaarst legaat aan
mijn opvolger kan nalaten, dan zal dit het
schoonste loon zijn van mijne vaderlijke zorg.'-
De opperhofmaarschalk van het Oosten-
rijksclie hof heeft bij die begrafenis van aarts
hertog Frans Ferdinand on zijne gemalin voor
een zeer moeielijk geval gestaan, waarvoor
dc gewone regelen der hofetikeUe hem geen
leiddraad konden geven. Eene dubbele begra
fenis moest worden geregeld van een echt
paar, dat tijdens zijn levcm en bij zijn sterven
innig verbonden was geweest, maar waarop
de hofetikette den stempel van scheiding bad
gedrukt, want de man was de hoogste in rang
van de aartshertogen, die eene niet „ebenbür-
lige" vrouw tot echtgonooto had gekozen. Men
begrijpt, dat de taak, die hier was te vervul
len, buitengewone moeielijkheden opleverde,
en even begrijpelijk is hel, dat die laak is ver
vuld op eene wijze, die niemand heeft kua-
nen bevredigen.
De eerste gedachte is geweest alleen voor
den aartshertog een plechligen dienst te hou
den in de kerk van den kofburg cn de kist, die
het lijk van de hertogin van Ilohenberg bevat
te, direct naar Artstellen te zenden. Daarvan,
heeft men afgezien, omdat men inzag, dat dit
al te sluitend zou zijn. De dienst in den hof-
burg is dus voor beiden gezamenlijk geweest.
Maar men heeft de uitvaart zoo eenvoudig cn
beknopt gemaakt als men maar eenigszms
kon. De vreemde souvereinen, die den weiisclt
haddon uitgedrukt aan de begrafenis deel te
nemen, werden afgewezen, waarvoor als ma-
tief werd opgegeven, dat den keizer op zijn
hoogen leeftijd de vermoeiende representatie-
plichten moesten worden bespaard, terwijl er
bovendien geen voldoende ruimte was in de
kleine burgkapel. Terwijl de jongste luitenant
recht heeft op een militair geleide, wilde nrcn
do overbrenging van de kisten van den liof-
burg naai* het spoorwegstation zonder mili
tair geleide doen geschieden. Dit verwekte
groote ontevredenheid. onder het leger, die
nog bijtijds werd bezworen door een keizer
lijk besluit, dat voorschreef, dat het garni
zoen van We enen moest deelnemen aan dc
uitvaart, door zidh langs den voor den stoel
voorgeschreven weg en haie te scharen. Met
50
door MARIE DIERS
Schrijfster van
„Dokter Joost en zijne ..even zorgen", enz
vertaald door Cato W. Westenberg.
Kurt was reeds weer iu de zaak, waar hij
een schiijversbaantje had. De galant moest
hem zelf ijlings halen. In dien tijd wandelden
vader en zoon wat vond n bekekeu de om-
gering.
Daar stond Kurt voor hen, een opgeschoten
tengere jongen met een fijnbesneden gezicht,
waarin harde trekken waren gegroefd. Toen
hij vernam, wat er met hem zou gebeuren,
werd zijn gelaat met eenen gloeienden blos
overtogen. Hij liet als in eenen droom zijne
hand in die van Hans rusten, welke ze hartelijk
schudde en vasthield.
„Waarom ben je al niet lang tfeggcloopen,
jongen?" bulderde Heino Ull'ers.
Kurl schudde slechts zwijgend het hoofd. In
zijn gezicht was iels, dat Ulfers niet al le best
begreep, en dat hem toch imponeerde.
Hij is er geen, die zioh met onstuimige
kracht op de moeilijkheden wej'pt, zooals
mijn Ilans, dacht hij, eer een peinzer, maai
er zit toch iets in hem, dat zich niet laat
huigen. Ik weel niet, waar dat zit. Hij is mei
omgebogen, ofschoon hij zioh geschikt heeft.
Onder de donkerbruine huid voelde hij warm
zijn hln.rd naar t hoofd golven. Hij zelf, hij kon
op commando to on spreken en de menschen
dermate overbluffen met zijne donderende
woorden, dat ze stonden te beven als een
riet, maar hij had zich wel laten om
buigen.
Hel was, alsof Kurt liet spreken verleerd had
in zijnen bitteren lijdonstijd, en alsof hij het
eerst weer met veel moeite moest leeren.
Tante Lütte moest dus voorloopig voor twee
praten. Och ja, hare long zat nu zeker niet
meer vast. Wat voor heerlijken, ousamenhan-
genden onzin praatte ze nu den lieven, lan
gen dag. Al hare jongens plaagden haar
daarmee en spotten cr mee.
Waar was hare vermoeidheid gebleven, dc
druk, die op haar lag, hare prikkelbaarheid,
hare hoofdpijn? Ze scheen herboren te zijn,
ze kon over 't algemeen van niets meer den
donkeren kant zien, zelfs van Walter niet. Als
deze stemming permanent was geworden, had
ze door eigen schuld haar in de geheele stad
beroemd instituut al heel spoedig in een dol
pensionaat veranderd, waarover eerzame
burgers de nachtmutsen geschud zoudeu
hebben.
Maar dc goede God, die zon en regen zendt,
zorgde er wel voor, dat de dwaze tante LüLle
weer in evenwicht kwam.
Dat, waA er gebeurd was, was niet te nie'
le doen, noch uit Kurts ziel weg te wisschen,
liet was geen booze droom, waaruit men
ontwaakt en dien men met een heerlijk ge
voel van verlichting afschuldt, doch harde
werkelijkheid met zulke lange en donkere
schaduwen, dat ze nog in het gelukkige he
den vielen.
Kurts lichaam en geest waren zeer achter
uitgegaan Toen hij a.k negenjarig kind zijne
nieuwe moeder in de airmen gevlogen' was,
hadden de slechte indrukken in zijne ont
vankelijke, kleine ziel zich nog laten weg-
wisschen. Nu was dit moeilijker, eigenlijk
onmogelijk. Hij was in dezen zwaren tijd zoo
gerijpt, dat men van „laten" niet meer spre
ken kon. De overwinningen op hot verkeerde,
die er behaald moesten worden, moest hij
zelf behalen. Hij was het kleine kind niet
meer, dat zijm hoofdje in het kussen legt en
onder tante Lüttc's hoede en bescherming
zacht en onbekommerd inslaapt. Dit kleine
kind, dat die zaligheid van haar leven had
uitgemaakt, dit bestond nu niet meer.
Ze zag dit eerst langzamerhand in. Ze was
in den eersten tijd te dol gelukkig om hel da
delijk te begrijpen. Ze ging met hem om als
vroeger.
Langzaam begreep ze alles. Het geschiedde
niet, zonder dat hel haar diep smartte. Eén
geluk was dus toch verloren!
Toen liet ze het jubelen wel van zeil. Ze
hield op, bestendig tol hem te spreken, ze
vorschte stil en ernstig naar alle bijzonder
heden van zijn geestesleven. Och, de schoonste
op en ba ringen worden toch altijd eerst ons
djeel, als we ophouden met spreken, en stil,
zoo stil het machtige worden, het grootsche
helder begrijpelijke zijn gadeslaan.
Neen, Kurt was geen afhankelijk kind meer,
maar hij was meer dan dat: een ongebroken,
onverborgen mensch. Hij was een van hen,
wien men ook de hoogste liefde slechts als
mantel op hunnen weg onder de voeten legt.
Ga daarover heen, gezegende I Dat is alles,
wat ik je nog geven kan.
Leiding, eenen wegwijzer, troost, dat alles
liad deze jongen niet meer noodig. Iljj had,
toen de grond hem onder de voelen wegzonk i
en nicnschelijke hulp niet haten kon, zich zelf
getroost, zich zelf geholpen.
Kurt had geen gemakkelijk en behaaglijk
leven voor zich. Hij had anderhalf jaar op
school verloren en doordal hij lichamelijk
niet sterk genoeg was, kon hij niet meer daif
de klasse eisohte, kon liij zijne kameraden niet
weer inhalen. Doch hij stond rustig cn helder
van geest tegenover deze noodzakelijkheden.
Hij had van zijn ongeluk het beste geleerd,
dat de aan de aarde gekluisterde menscb
loeren Jean: onafliankelijk te zijn van de om
standigheden.
Hel „instituut" van tante Lütte was nu wer
kelijk in de gehoele stad beroemd geworden.
Op zekeren dag kwam de schatrijke fabrikant
Hoppe, haar huisheer, cn vroeg haar, of ze
niet zijnon eenigen zoon, Karli, in haar ge
zin wilde opnemen.
Hij had reeds grijs haar, was bijna zestig en
tamelijk oud om eenen eenigen zoon le heb
ben, die eerst kort geleden in de laagste af-
deeling der derde klas gekomen was. Daarvan
was zijn laat huwelijk de oorzaak.
Christa hield van hem. Ze wist, dat hij als
ldeiine slotenmaker begonnen w:as en zich door
moeste vlijt eai de grootste ontberingen tot fa
brikant had opgewerkt. Dat was ook duidelijk
aan he>m te zien. Zijne handen waren echte,
zwarte, harde slolesnmakershajiden, om zijne
kleine ,breecle gestalte liing de mooie, zwarte
jas, alsof ze daar niet behoorde, cn zijn ge
zicht was verweerd en vol ontelbare rim
peltjes.
Hij was hol type van den Noordduitschen,
eerzamen, door cn door betrouwbaren pa
troon. Zijne eerbiedwaardigheid en eerlijk-,
heid hadden iets kinderlijks, dal hem iu hel
jachtlevon eener groote stad misschien het
onderspit had doen delven, hein hier echter
het aanzien (had bezorgd, waarin hij stond, en
zijne wchaart. In zijn huis was hij half een
lyran, die hot als rechl erkende onherroepelijk
wilde doorzetten, zonder voel rekening te hou
den met de wenschen en den aanleg van de
leden van zijn gezin half een hulpeloos kind,
dat zich op de belachelijkste wijze liot bedot
ten en voor den gek houden.
Zijne totale onkunde op het punt van in
triges, een voor goede menschen aandoenlijk*
trek in zijn karakter, had hom bij zijn laat
huwelijk eene leelijke poets gebakken. Een
geslepen mensch, dat het beroep van vroed
vrouw uitoefende, had hem zoo weten in t«
palmen, dat hij hare „beschaafde en ontwik
kelde" dochter tot vrouw nam, een meisje
met ccn knap gezichtje en damcsinanierljes
en veel talent voor comediespelen, waardoor,
ze in den beginne eene goede huisvrouw
cn een zachte engel scheen, totdat hel echtelijk
verbond- gesloten was, tegelijk waarmee een
tamelijk slecht karakter aan het licht kwam.
De goodc mijnheer Hoppe, in plaats vau in.
eenen rustigen haven voor zijnen ouden dag
binnen le loopen, moest nu eiken dag. elk uur
eenen strijd als met oenen draak strijden.
Wat de man in deze veertien of vijftien jaar
had door gemaakt, vertelde hij niemand; hij
zocht ook gecnen Lnoosl in een café, zooals
zooveel van zijne bedrogen lotgenoolen. üocir
zijne vroeger breede, krachtige gestalte werd
zichtbaar kleiner, zijne houding werd minder
fMnk, hij werd ouden* en van dag tot dag
schrikachtiger.
Wordt vervolgd.
