DE EEMLANDER".
Dinsdag 13 October 1914
BUITENLAND.
FEUILLETON.
N° 90
13d' Jaargang.
Broeder en Zuster
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURQ.
Uitgevers: VALKHOPP ft Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort f 1.00,
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO*
Afzonderlijke nummers O.05«
Deze Courant verschijnt dagelijks» behalve op Zoo- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en beriohten vóór 2 uur in te zenden.
Dienstaanbiedingen 25 cents b\j vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijt bestaan zeer voordeelige '-opalinget
tot het horhaald adverteoren in dit Blad, bij abonnement,
Eer.e circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
Politiek Overzicht
Da strijd op het oostelijk
oorlogstooneel.
Op het co o. Oiiogsiooueel is thans eene
nieuwe aelie begonnen.
Het is thans een geschikt tijdstip om een
terugblik ie slaan op tie eersllc piiase, uie nu
als afgesloten kan worden beschouwd.
In deze eerste phase was aan de Russen het
strategische'offensief overgelaten. Zij hadden
daarbij het voordeel van de overmacht aan
hunne zijde. Dal diti zich veel sterker deed
gelden, dan men aanvankelijk dacht, hangt sa
men met het feit waarvan liet btewijs nu is ge
leverd, dat Rusland zijne mobilisatie onder
verschillende namen reeds in Maart had inge
leid en bij de uitbarsting van den oorlog na
genoeg had voltooid. liet Russische offensief
kon dus dadelijk zoo krachtig mogelijk tot
uilvoering gebracht worden.
Rusland beschikt in geval van oorlog, vol
gens het Duilsehe Militarwochenblatt, over
32 "korpsen van de linie en van de garde £D
over 26 reservekorpscn, waarbij 5 korpsen
niet meegeteld zijn, die in ieder geval in Si
berië en in de oostelijke bezittingen van Tur-
kleslan en in den Kaukasus moeten achter
blijven.
Tegen Oost-Pruisen heeft Rusland twee le
gers op de been gebracht, die te zamen min
stens 650,000 man tellen, want zij waren sa
mengesteld uit elf korpsen van het staande
leger en twee brigades scherpschutters, bo
vendien uit zes reserve-divisiën en vijf caval-
lerie-divisiën. De veldtocht begon met het
voorwaarts gaan van sterke afdeelingen caval-
ierie waarlegen de grenswacht en de landweer
zich. te weer stelden, die er in slaagden den
vijand lang genoeg tegen te houden om de
mobilisatie en de opstelling van de Duitsche
- troepen ongestoord te kunnen volbrengen. In
middels echter hadden zich achter de cavalle-
ridtroepen groole Russische troepenmassa's
gevormd. Het achter de Njemen verzamelde
Russische leger kon in den loop van de tweede
oorlogsweek de grens overgaan en drong lang
zaam op de lijn Eydtkuhnen'Koningsbergen
vooruit Het beantwoordde aan de strategi
sche plannen van het Duitsche legerbevcl,
den vijand zoo ver mogelijk in het binnen
land te lokken. Men beschikte toen nog over
te geringe krachten om den beslissenden slag
te wagen. Men moest bovendien de aandacht
richten op het tweede Russische leger, dal
van de Narew uil in het zuidelijke deel van
Oost-Pruisen drong.
.De Russen hebben den opmarsch in Oost-
Pruisen voortgezet, totdat zij de plek hadden
bereikt, die bet Duitsche legerbevel had be
stemd voor de vernietiging van den vijand.
Den 26en Aug), begon de slag, die naar t histo
rische slagveld van Tannenberg is genoemd
Het was generaal von Hindenburg gelukt met
eene strijdmacht, die hoogstens de helft van
het vijandelijke leger bereikte, de Russen bij
na geheel te omsingelen; waar hun een uit
weg open stond, versperden de moerassen en
meren van Masuren de vlucht van het na een
driedaagschen stnjd overwonnen leger. De
ifll.omst was de volledige vernietiging van het
Narcwleger, dat 150,000 dooden op het slag
veld liet, 93,000 ongewonde gevangenen en
minstens 500 kanonnen aan den overwinnaar
moest uitleveren. Een droevig overschot vlucht
te over de zuidgrens van Oost-Pruisen. Na do
opruiming van het slagveld richtte Hinden
burg zich tegen hel Njemen-leger, dal inmid
dels verder vooruitgerukt was en patrouilles
lot in de buurt van Koningsbergen had ge
zonden. De tijding van de eerste overwinning
kwam den lOen September na een strijd van
verscheidene dagen; in de volgende dagen
werden de Russen op de vlucht geslagen, die
ten slotte in eeno volslagen ontbinding over
ging. Den 15en September was de vervolging
geëindigd; 40,000 gevangenen, minstens 150
kanonu i on reusachtige hoeveelheden oor-
logsmaterkel waren buitgemaakt.
Het Russische offensief tegen Oost-Pruisen
was hienv.ee afgewezen, en het Duitsche le
ger ging op zijne beurt tot den aanval over op
Russisch gebied. Het gouvernement Suwalki
werd onder 'Duitsch bestuur genomen en den
29en September werd de aanval tegen de ves
ting Ossowelz geopend, die het begin van het
strategische offensief der Duilschers aanwijst.
De tweede Russische offensieve hewegin,
richtte zich tegen Galicië. In verscheidene co
lonnes drongen de Russen vooruit, maar het
duurde een geruimen tijd voordat zij de eer
ste voordeden behaalden. Het Oostenrijksch-
Hongaarsche legerbestuur had dadelijk eene
taktische offensieve beweging ingeleid, die den
vijandelijken tegenstoot moest ophouden daar,
waar bij het gevaarlijkst kon worden: name
lijk in de richting, die leidde naar Rrakau
en verder naar Silezië. De Oostenrijkers dron
gen daarbij diep in het vijandelijke gebieden
sloegen den 26cn Augustus bij Krasnik twee
Russische legerkorpsen. Tot in de derde
Auguslusweek konden do vijandelijke aanval
len op Galicië afgewezen worden. Inmiddels
hadden echter de Russen hunne geheele
uiacht bijeengebracht, dia tegen Ooslenrijk-
Hougarije in ongeveer dubbele sterkte, verge
leken bij Oost-Pruisen, in 't vuur werd ge
bracht (omstreeks 20 korpsen eerste linie en
13 reservekorpsen). Er ontwikkelde zich een
reuzenslag, waarbij de legers eerst tegenover
elkaar stonden in eene linie,, die ging van het
noordwesten naar het zuidoosten; daar ech
ter de beide tegenstanders op den linkervleu
gel aanvallend optraden, was deze richting na
het voorloopig einde van den strijd, dat na de
ontruiming van Lemberg intrad, in eene
noord-zuidelijke veranderd. De terugtocht van
het Oostenrijksche leger uit Oost-Galicië ge
schiedde onder langzaam veiioopende gevech
ten, terwijl tegelijk de legers aan de linker
vleugel en het centrum met groote kracht op
traden. De groote overmacht van de Russen
leidde den 4en September tot de ontruiming
van Lemberg en deed later ook op den noor
delijken vleugel haren invloed gelden. Eene
nieuwe opstelling van de Oostenrijksche strijd
macht was geboden en werd in de tweede
helft van September ten uitvoer gelegd. Do
Russen volgden deze beweging slechts lang
zaam; zij bepaalden zich Lot maatregelen lot
insluiting van de vesting Przemysi en tot
eenige demonstration in de Karpatheupasscn,
die minder een strategisch doei hadden dan
het politieke oogmerk om ongerustheid te ver
wekken onder de bevolking. Zij hebben de be
haalde voordeelen in Galicië met zwa.ro ver
liezen gekocht; Eugelsche bronnen schatter
het aantal gevallen Russen in Galicië op
100,000.
De tusschen de beide groole oorlogsloonee-
Icn liggen ruimte van Russisch Polen, die
door de vesting Warschau wordt beheerscht,
is in de eerste phase van den strijd van ge
ringe beteekenis geweest. De Duitsche troepen
bezeilen in het begin van den oorlog eenige
Poolsche grenssteden en hebben later aan deze
beveiligingsmaatregelen nog eene groot ere uit
breiding gegeven. Thans ziet inen daar Duit
sche en Oostenrijksche troepen gezamenlijk
offensief optreden aan beide zijden van de
Wcicliscl. Dit gebied is bestemd in de
nu begonnen tweede phase eene grootere rol
spelen als operaLieveld van het vercenigdr
Duitsch-Oostenrijksche leger legen den gc-
meenschappclijkcn vijand. Dc verceniging van
deze beide legers, die voortaan gezamenlijk
den strijd zullen voeren, drukt den stempel op
den strijd, die nu bezig is zich te ontwikkelen.
De oorlog.
Kopenhagen, 11 Oct. W. B.) Dc Bcr-
lingske Tidcr.de bericht uat Parijs: De val van
Antwerpen maakte liier een zeer sinartehjken
indruk. De stemming is dezelfde ais in het
begin van September, toen de Duitsche ula
nen zich dicht voor Parijs vertoonden.
De Eugelsche legatie deelt het volgende
bericht mede, dat het ontvangen heeft van het
ministerie van marine:
Ingevolge een verzoek van de Belgische re
geering werden een brigade mariniers en
twee brigades scheepsvolk mot eenige zware
scheopskanonnen, bediend door ee>n detache
ment van de Koninklijke Marine, hel geheel
onder bevel van generaal Paris, door de Eu
gelsche regeering uitgezonden om deel te ne
men, aan de verdediging van Antwerpen ge
durende do laatste week van den aanval. Tot
Maandag j.L verdedigden het Belgische leger
en de brigade mariniers "de linie van de rivier
do Netlie met gunstig gevolg, maar Dinsdag
morgen vroeg werden de Belgische strijd
krachten op den rechtervleugel van de mari
niers door een zwaren aanval der Duilschers,
gesteund door zeer krachtig kanonvuur, ge
noodzaakt zich terug te trokken, en dienten
gevolge werd de geheele verdediging inge
krompen tot de binnenste fortenlinic, waar
van de tusschen ruimten krachtig waren ver
sterkt. Het verloren terrein gaf den vijand ge
legenheid daar zijn batterijen op te stellen
om dc stad te bombardoeren.
De binnenste verdedigingslinie werd
Woensdag en Donderdag gehandhaafd, ter
wijl de stad een meedogenloos bombarde
ment te lijden had. De houding van de konink
lijke marine- en scheepsbrigades was in liooge
male lofwaardig en opmerkelijk voor een
heden, welke zoo kort nog waren geformeerd,
en dank zij de bescherming van de verschan
singen zijai de verliezen, ondanks de hevig
heid van 'het vijandelijk vuur, waarschijnlijk
minder dan 300 op ecu totale sterkte van 8000
man. De verdediging had nog langer kunnen
worden volgehouden, maar niet lang genoeg
om de zending van voldoende hulptroepen
mogelijk te maken, zonder hel belang van de
strategische situatie daaraan op tc offeren.
Dc vijand begon Donderdag sterken druk uil
te oefenen op de verbindingslijn bij Lokeren;
de Belgische slrijdkraclit-ctn welke dit punt
verdedigden, vochten met gmote volharding,
maar werden langzaam, maar zeker door de
overmacht teruggedrongen. Onder deze om
standigheden besloten de Belgen en dc Brit-
sclio militaire autoriteiten in Antwerpen, de
stad te ontruimen. De Engelschen boden aan
den aftocht tc dekken, inaar generaal de Guise
wenschte, dal zij de stad zouden verlaten vóór
dc laatste divisie van bot Belgische leger. Na
een langen nachtelijken mar ch naar St. Gil
les, zijai d)o drie scheepsbrigades per trein
verder vervoerd. Twee van de drie zijn be
houden te Ostorale aangekomen, maar tenge
volge vaa\ omstandigheden, welke nog niet
volledig bekend zijn, werd het grootste deel
vaai dc eerste viool-brigade door don aanval
dor Duilsöliers ten Noorden van Lokerou af
gesneden en betraden 2000 officieren en m.ui-
schappon llollaindsch grondgebied in de buurt
van Hulst, waar zij hun wapenen uedcrlog-
den, overeenkomstig dc voorschriften der neu-
tralitoLL De terugtocht van hel Belgische leger
is good geslaagd. Alle gepantserde treinen
voor het vervoer van hot scheepsvolk en zwa
re sohecpskanonncn zijn teruggebracht. Hel
vliegkamp van de marine, na zijp reeds ge-
melden aanval op Dusscldorf en Keulen tc
hebben voltooid, is behouden, teruggekeerd
naar zijn basis, beschermd door zijne gepant
serde auto's. De terugtocht van de vlool-ddvi
sie etn liet Belgische leger werd vanaf Genl
gedekt dooi- krachtige Dritsehc versterkingen
De „om en bij den strijd" medewerker van
het ILbld., schrijft uil Antwerpen d.d. 10 Oct.:
Meer en pijnlijker dan welke door de Duil
schers bezette plaats ook, die ik gedurende
dezen oorlog heb gezien, geeft Antwerpen een
koud» wanhopig beeld va/n ecu veroverde
stad. De straten, de nauwe en nederige
straatjes in de volkswijken, maar ook de
breede en rijke lanen in de buurten waar de
gegoeden en welgesteklen wonen, en ook de
kaden langs de haven en tusschen de lijnen
der goederensporen, 't is er alles leeg en
eenzaam, en de zeer enkele menschen die zich
nog builen wagen, doen dal voorzichtig en
schuchter glijdend langs dc huizen, en
zoo gauw mogelijk gaan zij weer naar binnen,
achter hun veilig lijkende deuren en ramen.
Alleen in het centrum van de stad, op de
Stadihuisplaats, waar 1 vol is van Duitsolie-
soldalen-beweeg, laten zich enkele burgers
zien* de meest nieuwsgierigen, die in hun
nieuwsgierigheid den moed hebben gevonden
om zich tc wagen vlak onder het oog van de
,,Dölsen". Maar zij zijn tc tellen. En in de
aangrenzende straten is 't alweer leeg en
ode, daar kunnen de auto's der Duitscliers
doorvliegen zonder dait dc chauffeurs, zooals
in Luik of in Brussel, aldoor hun felle toeters
bedroeven te beblazen.
Trouwens, er zijn op '1 oogenblik in Ant
werpen geen menschcn, behalve dc Duit-
sdherw, en behalve dan dc heel enkelen die er
bij den grooten uittocht der laatste dagen zijn
ohtergeblevcn. Ais gevolg daarvan zijn na
tuurlijk alle winkels gesloten, alleen op de
Stadhui shrug alweer zijn enkele kleine ca-
fètjes open. Een Hollander, die in Antwerpen
gebleven was, vertelde mij dat een aantal
groote branden, die door de beschieting zijn
ontstaan, lot grooten omvang zijn kunnen ko
men juist doordat dc bewoners afwezig wa
ren. Als zij or geweest women toch, hadden rij
allicht tal van branden in den aanvang kun
nen blusschcn vóór zij grootere afmetingen
aannamen. Een reden tc meer om den groo
ten uittocht tc betreuren, die toch waarlijk
niet noodig geweest zou zijn. Wel verklaar»
baar, na de verzekering dat Antwerpen tot
den iaatslen steen verdedigd zou worden,
maar niet noodig, waar thans blijkt, dat var
verdedigen tot den laatsten steen geen sprakf
is geweest. Men weet wanneer liet bombar
dement begonnen is, en Vrijdagmorgen
om 9 uur ging burgemeester De Vos reeds mei.
de witte vlag naar het Duitsohc kamp om tf
capituleercu. Eigenaardig was het, dat juist
tegelijkertijd een Duitsche deputatie naar dc
stad ging met de witte vlag. Dc beide deputa
ties kruisten elkaar langs verschillende we
gen, zoodat er niet onderhandeld kon wor
den, de burgemeester werd voorloopig ge
vangen gehouden, en corst 's middags om 3
uur kwam men tot een resultaat. Direct daar
op trokken de Duilschers de stad binnen, do
stad zonder bewoners.
Wie den toestand in Luik en elders gezien
heeft, zou zoo denken dat alle, althans vele
der onbewoonde huizon zouden zijn openge
broken, maai* daanvEW is geen sptrukc. Het
blijkt dal door de Duitsohers nog niets in de
stad is beschadigd of geforceerd. Trouwens,
ik kreeg hier in Anlworpon toch wel een ge
heel ander beeld van het optreden der Duit-
schors dan in andere steden.
Allereerst viel mij op, dal de politieagenten
ei zijn or utijicbaar niet veel meer, maai
er zijn er dan toch nog dat zij gewapene
rondliepen. Dat werd in Brussel ook wel toe
gestaan, maar eerst ma krachtig aandringen
van burgemeester Max. En hier in Antwerpen
is toch zeker nog met veel tijd geweest voor
overleg en overeenkomst. Toen ik op de Ivoin-
mandanlur kwam, waren de Duitscliers on
geveer 18 uur in de stad, en van de min
deren wist niemand nog wie commandant
van de stad is. Ik moest de hulp vnu een
hoofd-ofiiuer inroepen. om te vernemen, dat
Frciheir von der Schuctz commandant is. on
om mij bij hem te laten geleiden. In het ove
rigens maar korte onderhoud dat ik met hein
mocht hebben, gaf Fraihenr von der Schuetz
blijk de meest mogelijke welwillendheid tegen
over de bewoners te zullen in acht nemen.
Hij gaf mij daarvan zelfs een scliriftelijk be
wijs, (reeds in dit blad vernield.)
Maar wat mij vooral opviel als kenschet
send voor de houding die de Duitscliers in
Antwerpen bLijken te willen aannemen, was
dal enkele branden die nog woedden, behoor
lijk door de brand weer werden gebluscht, nog
wel met hulp van Duiisohe soldaten. Da/t ziet
er wel heel anders uil dan bijv. indertijd in
Visó, waar de uitgelegde brandslangen door
gesneden waren. Zelfs heb ik de brandslangen
zien respecleeren door Duilscho mililaire
auto's die zich waarlijk niet gemakkelijk
laten ophouden, maai* die nu toch ziel
lieten terug wijzen en oen omweg maakten.
Deze algemeenc indruk wordt versterk!
door het feit dat als bijzondere bepaling io
het verdrag van overgave der stad is gestipu
leerd dat de jonge mannen van achttien tot
dertig jaar niet zooals elders, o.a. in Den»
dermonde gebeurde gevankelijk naai
DuiLschUnd zullen worden gebracht, eer
mogelijkheid waarvoor vele gevluchte Ant-
De idealen der jeugd zijn vaak het licht
van den ouderdom.
oorspronkelijke roman door
T h r s e Hoven.
31
Toen het laatste nummer afgespeeld was,
toen de clown zijn laatste grapje had uitge
haald en do muziek zwoeghaastte het
publiek zich naar de versdliillende uitgangen,
teneindte het silotnummer van hnn eigen feest
nummer van hun eigen feestprogramma, in
den vorm van 't een of andere eetgenot, af
te spelen.
In minder dan geen tijd was de tent leeg
sn waren die aanslaande debutanten or ai-
leen in.
Plotseling kwam een groot gevoel van ver
latenheid over de beide kinderen.
„"Wat zullen we cLocn?" fluisterde Lallo.
Hel gedeelte vam het achtergebouw, waar
je dj en midJdöig gegeten hadden terug te vin
den, leek hem ondoenbaar.
Vóór Nioa hem kon antwoorden, weid het
iaatste lach* uitgedraaid en bevonden de
Jumpers zich, in volslagen duisternis, on uat
wel in een koude, tochtige kermistent, met
niets dan een houten bank zonder leuning, els
eenige surrogaat voor een slaapplaats.
„Zidilon we schreeuwen? Dan hooren ze
uns misschien,stelde Lallo voor.
„'t Zal wiel veel heluen. Laten we liever
eens zien of we ook een deur kunnen vinden.'
,,*t Is zoo zwart hier
't Is zeker ook al laat, misschien wel
nacht 1"
„Ochl Nicazoo donker is de nacht
nooit idi Savoie."
Spreek daar maar niet van, Lallo... a 't
helpt immers niet."
Maar Lallo kon L niet laten....
„Zou ik ooit weer in mijn bedje thuis lig
gon?" vi-oeg hij, met snikkende slem. Ik ver
lang zoo.... ol Nicaik verlang zoo en
't doet zoo'n pijn-"
„Stil dan, Lallo't geeft nioten do
politie mocht je eons hooren. Er zijn hier
veel agenten in de buurt en, als ze ons vin
den, nemen ze óns mee en zetten, ze ons in
't hok."
^2Sou 't daar orger zijn dan hier?" zuchtto
La'iio. „Misschien is 'l er warmer I"
,Maar de schande, Lallo. Denk toch eens,
]ij> een Balmal!"
De 'kleine Balinat kon zich niet tot de noo-
dlijge moreelc hoogte opwerken, 't Helden
bloed in liem schoen wel geheel verstijfd, of
verwaterd misschien.
't Deck zijn hart niet luider kloppen en
maakte zijn tenger, mager lichaam niet war
mer I
„Kom," zei Nica op niouw. JLaten we eens
probeoren een de ui' te vinden; er zijn er hier
zoo veed, nog meer dan in een kerk. Geef mij
je hajndzoo
Langzaam, voetje voor voetje, schreden w
voorwaarts, tot xe aan 't einde der bank kwa
men, waar een hooge trap naar beneden grog.
Lalk) hieöd zich nog, bijtijds aan een soort
van leunüixg vast Nica viel root een doffon
smaken een onderdrukten schreeuw.
Dat was baar eerste avond in de artislen-
worcld, het begon van haar Circus-carrière.
Daar lag ze, in volslagen duisternis met
een suf gevoel van onmacht, een vaag bewust-
zijn van villende en
En Laflo was er niet veel beter aan toe
In 't eerst was hij te verschrikt oin zich
te bewegen. Toen gilde hij om hulp.... en
werd Jnj braig voor zijn eigen slemdaar
na knielklc hij neer.... Ave MariaI Ora pro
nobis I
Dat was 't eenige, wat hij bedenken kon.
„Zou de Heilige Maagd mij hooren?" vroeg
hij Ihalf luid.
„Eerder dan de menschen," klonk het zwak
uerug.
Toen eerst besefte Lallo, wat er gebeurd
was.
„Nica chériekun je niet opslaan?"
Goen antwoordNica Niea.ochl
toe dan toaliik ben zoo bang."
Een der deuren knarsten, het licht eencr
dievenlantaarn bescheen de kinderen en dc
stem vain een agent vroeg: „Wat is dat inur
voor oen leven? is er iemand?"
in 't uiibouwseltje bij den stal zat de Ker
mistroep zich te goed te doen aan gedroogde
scharretjes met brood en bier. De herinnen
ring aan de arme, kleine Savooische knaap
jes, diie voortaan deel van hun gezelschap
zouden uitmaken, scheen geheel uit hun ge
heugen te zijn gewischt
Niemand docht meer aan ze.
ZESTIENDE HOOFDSTUK.
Om God's wti HtJ it~ sl|l
Toen de dienstdoende agent het angst ge
schrei van den wanliopigen Lailo had ge
hoord; had hti <rp good geluk af. e«i der
nooddeuren geopend. Door zijn lantaren ge
leid, zag hij weldra 't bleckc, tengere ventje
en cveii daarna zijn gevallen kameraadje op
den grond liggen-.
Geen oogenblik viel hot liem hi, dat hij
aanstaando debutanten van den beroemden
Crosso-troep voor zich zag, hij meende inct
oen paar achtergebleven toeschouwers te doen
le hebben, of mot ccn paar straatkinderen,
die er zich een toegang hüdden verschaft en
er niet uit koralen.
Zijn pogingen 0111 iets van het tweetal tc
weten te konven, bleken vruchteloos, Nica had
't bewustzijn verloren eij kon hem 1 iet ant
woorden en Lallo had, in zijn schrik, t wei
nige Hollaflvdsck, dat bdj machtig was, blijk
baar vergeten.
Toen de agent merkte, dat de eene jongen
niei op kon slaan, begon hij het geval zoo-
wal to begrijpen.
„Ja", bromde hij binnensmonds, „der
schijnt zoo «els van een melheurtjc te zijn
gepasseerd. Ik zal 't wurm maar meenemen
cvn hem bij den dokter in dc Houtstraat bron
gen; die zal 'm wel oplappen, die heit wel
voor heeter vuren gestaan en hulp weigeren
doet hij nooit."
't Was nog in den goeden, ouden tijd, vóór
er privaat- en poliklinieken waren, en der
gelijke toevluchtsoorden vocnr gewonden. Ala
er een ongeluk plaats had, door een val in
een fabriek, of in een vechtpartij, dan werd
do patiënt eenvoudig naar den dichtst bij-
wonendesa dokter gebracht
Was deze ©en humaan mensch, verleende
hij hulp; zoo niet, dan werd de patient naar
een ander gebracht.
Als de politie en- zich Én gemengd had, was
het beiroo het tweede stadium.
Van daarufe wbrd dab om geneeskundigen
bijslsund gestuurd; zoo mogelijk om dien van
degenen, dlic er voor betaald werd, do aan
gewezen stadsdoctoren, doch vaak. ook werd
de eoi'st'e dc beste geroepen, aan welke roep
stem echter niet altijd gehoor word gegeven
De meeste doctoren liietdon zidh bij voor
keur buiten politiezaken, omdat ze er zoo'i
last mee luidden.
Dit nu, eeai urm, klem schoorsteenvegertje,
's nachts om twaalf uur, bewusteloos in ccn
kermis-spel gevonden, kon nauwelijks eer
politiezaak genoemd worden cn de oude dok
ter in de Houtstraat weigorde nooit hulp.
Bovendien, 'l was een stapje.
De agent beurde 't land opnam hot ir
zijn arm-on on droeg hel weg, on en 't Pleit
over, de Hooitstraat in.
Lallo volgde le bedroefd en to ellendig
om zich af te vragen, wal de a^ent met Nies
ging doen. Toen hij voor een gewoon huis
stilhield; slaakte hij c*vuu ccn zucht van ver
lichting.
Een seconde toch was de gedachte aan de
gevajigeniis, in volband met den politieagent,
hein door 't brein geflitst.
De agent wees hem dat hij aan moe^
schellen.
Hiij zelf had geen hand vrij, daar hij Nica
vast moost houden.
Een klein* bedeesd 6ohellet}e klonk er in
do breede, owdarwetsche gang, niet luid ge
noeg om zijn klank tot boven in de slaap*
kaaaerverdieping te veitsprreiden.
Wordt vcrvofyd.
