„DE EEMLAN DER".
Zaterdag 17 October 1914.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
N° 94 Tweede Blad
13" Jaargang.
Uitgevers: VALKHOFP Ca
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Broeder en Zuster
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURO.
ABONNEMENTSPRIJSI
Per 8 maanden voor Amersfoort te f l.OO#
Idem franco per post #t 1.50#
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO#
Afzonderlijke nummers O.05#
Deze Courant veracbynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Ad verten tiön gelieve men liefst vóór 11 aur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te eenden.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PR IJ 3 DER AD VERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Dike regel meer0.10#
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryt bestaan zeer voordoeligo bepalingen
tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnoment.
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toogezonden.
Nederland en de oorlog.
Belgische vluchtelingen.
Van Regeeringswege zullen geen vluchte
lingen meer naar het noorden worden gediri
geerd.
Behalve in tenten zullen zieken en zwak
ken ook worden ondergebracht in de naar
liet zuiden met het oog op eventueel uitbre
ken van epidemieën gezonden barakken, die
door andere zullen worden vervangen.
Een verslaggever van de N. R. Ct. die 'de
Nederlandsche commissie heelt vergezeld
welke een onderzoek heeft ingesteld naar den
oesland in Antwerpen, deelt daaromtenrt o.a.
nede dat reeds enkele mannen van vertrou
wen naar de Nederlandsche grensdorpen wa
ren gezonden om de vluchtelingen tot terugkeer
■p te wekken. De Duitsche consul te Terneuzen
fou er propaganda voor maken in hel over-
.tclpte Zeeuwsch-Vlaanderen. „Want", zei de
jresidenl van de internationale commissie, de
Belgische volksvertegenwoordiger dr. Louis
Franck .„natuurlijk mogen wij Nederland dien
last ook niet langer laten." Een groot bezwaar
schijnt echter, dat reeds zoovelen ver weg het
land in zijn getrokken. Deze dingen zullen
uiteraard met onze regeering en in overleg
net de Duitsche militaire overheid worden
'chandeld. Onze regecring regelt het
transport.
En wat den inlichtingendienst betreft, hier
voor is reeds een Belgisch bureau opgericht
ia» de Meir, waarbij de medewerking van
welingelichte Nederlanders uiteraard zeer
zou worden gewaardeerd. Den vluchtelingen
kan voorts uit naam van dr. Franck worden
-crzekerd, dal de Duitschers de tcrugkeeren-
dc mannen niet aan oorlogsarbeid zullen zet
ten, dat er van hen niet, zooals in Luik,
enige persoonlijke oorlogsschatting zal wor
den gevraagd, wat natuurlijk de mogelijkheid
van een schatting voor de stad als zoodanig
liet uitsluit. Voorts bestaat er geen enkele be
paling, dal de teruggekeerden Antwerpen niet
meer zullen mogen verlaten, al is natuurlijk
nimmer in een versterkte stelling met zeker
heid te zeggen, dat men daaruit te allen tijd
weer weg kan trekken. Doch hierin licht geen
enkele overweging om met terugkeeren lan-
i te talmen. Een proclamatie in dezen geest
in wording, maar er zijn in Antwerpen zoo
weinig menschen van alle vakken overgeble
ven, dat het enkel drukken van deze plakka-
t*n drie dagen moet duren.
„Maakt u ook hekend," vroeg dr. Franck,
„dat de Duitsche bezetting zich zeer ordelijk
gedraagt. Dat er geen sprake is van inkwar
tiering van Duitsche militairen bij burgers,
omdat de stad zelf zorgt voor hun kwartie
ren, en eveneens voor alle versterkingen aan
iet leger. Doch komen de vluchtelingen in
bloeden terug, dan zullen zij goed doen voed
sel mee te brengen voor de eerste drie dagen,
omdat het bedrijfsleven zich bij den terug
keer uiteraard in dier voege moet herstellen,
dal althans de bezorging der levensmiddelen,
flic cr in overvloed zijn, geregeld kan worden.
Maar de Belgen kunnen zich niet trouwer aan
^un land toonen, dan door op hun plaatsen
«rug te komen. Vooral is er behoefte aan
bakkers, slagers, letterzetters, glazenmakers,
enzoovoort."
Onze regeering zal dus, in overleg met de
Nederlandsche militaire overheid, het terug-
vervoer van de op anderhalf millioen men
schen geschatte vluchtelingen, met hun huis
raad en wat al niet meer, zorg dragen. Duit
sche officieren zijn hiervoor reeds in Neder
land, en generaal Terwisga is er voor in Ant
werpen geweest.
Doch er zijn nog moeilijkheden, wat waar
lijk niet te verwonderen valt. Ik was in de
gelegenheid van enkele dezer bezwaren ken
nis te nemen.
Het militaire gezag te Antwerpen verlangt,
dat de binnenkomst ordelijk zal geschieden,
en onder controle. Dat men zich van de stroo
men geen duidelijke voorstelling maakt, be
greep ik uit het aanvankelijk voornemen om
deze controle aan een Duitsch officier op te
dragen, die hiervoor slechts van elf tot een,
van vier tot zes uur den tijd zou hebben.
Bovendien zouden de treinen met vluchtelin
gen binnen in de stad moeten binnenkomen,
om geen gezwerf buiten rondom de forten te
krijgen. Maar de verbinding met de stad is
verbroken door het opblazen van de spoor
brug van Dam. Dit kunstwerk kan nog in
geen tijden hersteld zijn, ook niet, wanneer
de noodige ingenieurs en werklieden zich
hiervoor weer melden. De controle zal in
hoofdzaak dienen om na te gaan of er ook
actief dienende Belgische militairen in bur-
gerkleeding meekomen, die vermoedelijk
krijgsgevangen zullen worden gemaakt. Aan
de bepaling, dat voorts alleen ordelijke bur
gers, die in eigen onderhoud kunnen voorzien,
door de Duitsche overheid zullen worden toe
gelaten, zal wel moeilijk de hand zijn te hou
den. Wat voor ons land trouwens te hopen is,
want anders blijven wij hier met de paupers
en verdere bezinksels zitten.
Vervolgens krijgt men de kwestie van het
spoorwegmateriaal. Zal Nederland daarvoor
kunnen zorgen, en zal de Duitsche bezetting
de eenmaal weer binnengekomen Belgische
rpachines en wagens voor dit transport weer
vrij uitlaten? Bovendien is de directie van
de Belgische staatsspoor met welhaast het ge-
heele personeel afwezig. Daardoor zal het
uiterst bezwaarlijk wezen het spoorwegver
keer in België te herstellen, vooral omdat het
personeel bezwaar zal hebben terug te kee-
ren zoolang de kans groot is, dat het ook
voor Duitsche militaire transporten zal wor
den gebruikt. Ook zou de Duitsche komman-
dantur steeds ten minste een half uur voor
het vertrek van iederen trein daarover be
richt wenschen, doch de telegrafische gemeen
schap is grootendeels gestoord.
Behalve per trein, zijn er honderdduizenden
uitgeweken te voet en op karren. Er moet voor
gezorgd worden, dat zij op de wegen voldoen
de ruimte laten om de bewegingen van dc
Duitsche troepen ongehinderd te laten door
gaan. Voorts kan er ook niet telkens eens een
schip met menschen aankomcu, want de con
trole hiervan zou te tijdroovend wezen. De
conditie is: groote scheepstransporten tegelijk.
Het spoorwegstation Merxem achtten de Bel
gische autoriteiten niet ongeschikt voor aan
komst van de treinen, maar de Kommandan-
tur acht het te ver uit de stad, en er is geen
rangeerterrein. Het instellen van een post
dienst uit Antwerpen naar Nederland en om
gekeerd, waardoor de vluchtelingen althans
verbinding per brief konden krijgen met hun
woonplaatsen, lag voorloopig niet in de plan
nen. De maatschappij Mechelen—Terneuzen
was wel bereid den dienst te heropenen, doch
alleen onder waarborg, dat er geen beslag
wordt gelegd op de treinen.
Het verkeer over Esschen zou slechts op
enkel spoor kunnen geschieden, omdat er niet
kan worden gerangeerd. Een latere eisch was
het herstellen van de hydralische inrichting
van het Centraal slation, om de locomotieven
daar weer onder stoom tc brengen onder
Duitsch beheer. Maar alle technisch personeel
is weg. Vóór hel herstel van dit werk zou het
Duitsche gouvernement in Brussel geen toe
stemming geven tot heropening van liet ver
keer. Men moet dus vooral het Belgische
spoorwegpersoneel terugroepen, wenschte het
Duitsche bestuur te Brussel. Zij zouden allen
op hun oude posten gehandhaafd blij\en, en
geregeld worden uitbetaald.
Men ziet dat onze regeering nog heel wat
puzzels zal hebben op te lossen aleer de groote
terugtrek zal kunnen beginnen. Inmiddels
werden drie mannen van vertrouwen uit Ant
werpen aangewezen, om hun landgenooten tot
het weder thuiskomen te bewegen. Ilct waren
de heeren Le Clercq, stadsadvocaat; Soelcn,
lid van den provincialen raad, en rar. J amine,
oud-stokhouder der balie. Zij hebben als werk
kringen gekozen Roosendaal, Bergcn-op-
Zoom en Zeeuwsch Vlaanderen. Zij zullen ook
meedeelen, dat hun stad geheel gaaf is ge
bleven, op enkele branden hier en daar na.
Men meldt ons uit 'sGraveniiage d.d. 15
October;
Te oordeelen naar hunne uitlatingen bestaat
er onder de hier vertoevende Belgen, zoowel
gegoede uitgjewekenen als hulpbehoevende
vluchtelingen, nog weinig geneigdheid om
naar hun vaderland terug te keeren. Wel den
ken verscheidene onder de eerstbedoeld en
er over om naar Amerika te gaan en daar
te trachten zaken te doen of op andere wijze
hun brood te verdienen.
De „Daily Chronicle" zegt, naar een par
ticulier telegram uit Londen meldt, dat Ne
derland door den grooten stroom vluchtelin
gen, die hier zijn komen binnenvallen, plot
seling ten volle in de oorlogsellende deelt
Het blad prijst de edelmoedigheid, waarmede
de ongelukkige buren hier_werden ontvangen,
doch is er van overtuigd dat Nederland on
mogelijk al die Belgen kosteloos kan onder
houden. Drie mogelijkheden zijn er volgens
liet blad: men kan de vluchtelingen terug
zenden naar België, zc doorsturen naar En-
gekuiid, en ook zou Engeland tezamen met
de geallieerden of alleen Nederland de kos
ten van onderhoud voor de Belgen kunnen
vergoeden. Naai* België terugzenden noemt
de .Chronicle" onpractisoh, omdat de Duit
schers het land bezet hebben. De beste op
lossing is, volgens hel blad, dal de Belgen
in Nederland blijven, vooral ook omdat men
hen daar verstaat.
Da geïnterneerden
In Gaaslcrland zal ook het terrein der steen
fabriek van dc bouwmaatschappij Gaaster-
land te Rijs worden ingericht voor inter-
neering van Belgische militairen. Er zullen
voorloopig duizend worden ondergebracht.
Er heeft zich, naar de Leeuw. CL meldt,
te Leeuwarden, een comité gevormd 0111 de
Engelsche soldaten, die daar in de kazerne
geïnterneerd zijn, het gedwongen verblijf zoo
aangenaam mogelijk te maken. Dat comité
bestaat uit de heeren Prillevitz, Britsch vice-
consul, eerc-voorz.; dir. Siikkes, voorz.; dr.
Molhuysen, penningmeester; rnr. J. Lucardie,
Jac. Marcus en R. Buisman, seorelairis.
De bedoeling is, behoudens verlof van de
militaire autoriteiten, binnenshuis le zorgen
voor muziekinstrumenten en gezelschapsspe
len en om openluchtspelen le bevorderen.
Reeds mocht de commissie dc toezeggiug ont
vangen van het bestuur van de Fricsche Sport
club, dat het terrein voor dc mannen dispo
nibel was, behalve op de dagen, dat de voet-
balvereenigingcu het hebben gehuurd.
Een programma voor alhletischo spelen
wordlt door dc Engelsche officieren bereids
klaargemaakt, opdat de manschappen zich
kunnen oefenen en daardoor de verveling
kunnen verdrijven
Buitenlandsclie paspoorten
Het aantal buitcnlandsciie paspoorten se
dert het begin van den oorlog door tusschcn-
komst van het ministerie van builen! zaken
afgegeven, loopt in de duizenden. Alleen in
de maand September werden aan 2000 per
sonen kosteloos passen verstrekt
Dc soc.-dein. en de oorlog.
Mr. P. J. Troelstra is gisterenavond, in
opdracht van het bestuur der S. D. A P.,
naar Berlijn vertrokken, om daar niet leiders
der Duitsche sociaal-democratische partij be
sprekingen te voeren over den oorlog. Daar
na zal de lieer Troelstra zich naar Stock
holm begeven, waar dc volgende week het
congres der Zwcedsche sociaal-democratische
partij wordt gehouden, cn waar in verband
met den uitslag der irijksdagverkiezingon hel
deelnemen aan oen te vormen kabinet een
punt van ernstige bespreking zal uitmaken.
Van daar zal dc heer Tnoelsbr-a maar Bern
vertrokken om aldaar het congres der Zwit-
sersrihe sociaal-democratische partij bij te
wonen, waarin de oorlog en de politieke ge
volgen van den oorlog een onderwerp van
discussie zullen vormen.
Do heer Troelstra zal in Berlijn» Stock
holm en Bern ook pogingen doen om het In
ternationale Soc. Bureau .dal nu niet meer
functioneert, van Brussel naar Nederland te
doen verplaatsen.
In verband hiermede ligt het in het voor
nemen van rnr. Troelstra, ook naar Enge
land te gaan, teneinde hot gevoelen van de
Engelsche sociaal-democraten over deze
laatste aangelegenheid tc vernemen.
Dienstregeling N. B. D. S.
Naar de 's Hcrtogonb. Ct. meldt, zal bin
nenkort, vermoedelijk 1 November, op dc
lijnen van de N. B. D. S. wederom een nieu
we dienstregeling worden iugevoord, die dan
den heclcn winter zal geldig blijven. De
nachttreinen van en naar Ylissingen (een in
beide richtingen) zullen weer naai- Hamburg
cn Berlijn wonden doorgevoerd.
Suikerbieten.
De uitvoer van suikerbieten uit Zeeuwsch-
Vlaandencii naar Engeland is voorwaardelijk
toegestaan.
Ilcl verbod van r ij stuit v o er.
Er wordt overwogen, in hoeverre het uit
billijkheidsoverwegingen mogelijk zou zijn.
partijen rijpt, 'die verkocht zijn vóórdat het
uitvoerverbod, werd uitgevaardigd, toch. nog
ten uitvoer vrij te kit en. Het zou een beslis
sing in deze vergemakkelijken, indien dege
nen, die zulke partijen vóórdat het uitvoer
verbod in werking trad, hebben verkocht,
daarvan zoo spoedig mogelijk opgaaf deden
aan het ministerie van landbouw.
Aangehouden schepen.
'De Stoomvaart-in-. „Nederland''' ontving
telegrafisch bericht uit Forryvillc (Tunis), dat
haar stoomschip ,3ooroodaarheen is opge
bracht en daar heeft moeten lossen: 3(30 kisten
rubber, 226 kn. l'hee en 1000 balen oliekoeken.
Hot schip vervolgde dc reis op 15 dczeT
naar Londen als eerste bestemming.
Verdiende promotie. Dc heeif
A. Spruyt, die benoemd is lot adjunct-coin»»
mies bij het hoofdbestuur dor posterijen en
telegrafie, behaalde indertijd als bricvcnbe»
steller de akten M. O. Staatsinrichting ca
Staatshuishoudkunde, na in zijn vrijen lijd
zich daartoe te hebben voorbereid. Eenigcn
tijd na het behalen van laatstgenoemde akte
werd hij bevorderd tot hoofdbricvenbestellcr.
Grondwerken aan den R ij n.
Naar het Vaderland uit liecrlen verneemt*
worden er ondernauadingen gevoerd lus.-
schen een Duitsoiie tinna en een wekend aart-
nemer van grondwerken aldaar, om in cl»
buurt van Keuten, een belangrijk grondwerk
le verrichten met Ne-clcrianuscnc werklieden.
Mochten doze ondcrnanuelingen lol een re
sultaat voeren, dan zouden zeker 20(J ai'bci
ders geruimen fijü aldaar zeer goed betaald
werk kunnen krijgen.
16 paarden omgekomen. Men
ïv.cldl ons hieromtrent nog ml Leidon:
in de naige-iooiMMi nacnt te ongeveer ecu
uur brak een iel uitslaande brand uit in de
stallen van ciem stathouder De Jong aan het
Ulrcatolschc Veer, waarin behalve de paarden
van duen stalhouder, ui verpand met de mobi
lisatie, ook oen lo-tai paarden van het Rijk
waren ondergebracht. Door den aanwezigen
voorraad too en hooi nam Ju t vuur als spoc-
dig groote uitbreiding, zoodat een groot ge
deelte van het perceel en de aanwezige in
ventaris uit- en aibi uiidde. Dok lie aangreaf
zeilde perceelen bekwamen belangrijke vuur-
en waterschade.
Door spoedig optreden van dc brandw ecx#
die weldra met groote cn kleine stoomspuit
op liet terrein van hel onheil aanwezig was,
was omstreeks drie uren in den morgen iiet
vuur bedwongen.
Slechts een tiental paarden kon builen du
brandende perceelen in veiligheid worden ge
bracht, de overige dieren, ten getale van h{#
waarvan 9 van de artillerie en dc overigen
van don stalhouder, bleken helaas door den
rook geslikt Een 12-lal rijtuigen werd*»
mede een prooi cler vlammen.
De drie in het perceel ingekwartierde mili
tairen, die op don hooizolder ter ruste had
den hegeven. konden slechts met groote moei-'
le hel brandgevaar ontkomen. IIuu pogen om.
dc dieren te redden, hoezeer daarloi door
hen schier wanhopige pogingen werden aan-.'
gewend, konden helaas niet met gewenschlen
uitslag worden bekroond.
De schade van dc eigenaars De Jong en van
Velzen wordt gedokt door verzekering, of
schoon voor beideu. tot een laag bedrag.
*5
Waarom zou men iemand ontmaskeren,
V'anneer hel masker schooner is dan het ge-
Pjat, erachter verborgen.
oorspronkelijke roman door
Thérèse Hoven.
In i gasthuis werd eon soort van consor
tium of vriendenraad gehouden lus schen den
directeur, de dienstdoende genees- on heel
kundigen, de bezoekende geestelijken en ver
pleegsters!
't Gevolg was, dat een der doctoren, die toe
vallig ook Roomsch Katholiek was, aanbood
het kind, na haar herste! voorloopig in huis
nemen, mits de zaak, langs wettigen, of
ficie elen, w eg geschikt zou worden.
N De gezant en de consul kwamen er bij te
4yyas en er werd een behoorlijk gezegeld stuk
opgemaakt, waarvan Nica's ouders een af
schrift kregen en waarin dr. van Vloten be
loofde de opvoeding van Monique Raveneau,
Acorloopig, op zich te nemen, meer niet
liet grootste bezwaar van den vrienden
raad was, dat het arme kind alleen naar
$Ö)voie zou moeten terugkeeren cn don ook
■jgjdat toet voor zulk een intelligent meisje,
éls zij bleek te zijn, jammer zou wezen, zoo
|jk&L£öÖ zonder opvoeding to blijven.
Het consortium was wel niet van geld
mannen gelijk <een rechtgeaard consortium
dient te zijn, maar het bewoog zich toch op
fin anti oei gebied, doch in plaats van een
leening, maakte het er een schenking yarn.
De een gaf een kleine som geld, de ander
beloofde het schoolgeld te bclailen; do pleeg
zusters naaiden bet uitzet je, waarvan een
der geestelijken de grondstoffen bekostigde,
en dat zij noodig had om haar intrede in de
wereld te doen.
Ze kon toch het huis barer tijdelijke pleeg
ouders ndet als schoorsteenvegertje binnen
komen.
Arme, kleine Nicahet viel haar zoo
vreemd om met boo ge rijglaarzen, een jurk
en een boezelaar aanrond te loopen
De rusttijd in gasthuis-bed was, in zoo
verre, een uitstekende overgangs-periode
voor baar geweest; anders was het contrast
lusschen het leven van een vrij straatjongetje,
meer was ze niet geweest, cn dat van een
jongejuffrouw te groot gebleken.
Doch haar adsaptie-vermogen was nog even
groot als toen ze plotseling, van den eenen
dag op den anderen, van meisje.... jongen
was geworden.
Het was een stoute proef geweest, die de
dolk ter had genomen, een gevaarlijk experi
ment, dat buiten verwachting was geslaagd.
Monique Raveneau was, op negentien jaar,
een lieve dankbare hicisgenoote eneen
beeldjel Ze haJd uitstekend geleerd en, in on-
gelooMijk korten tijd, al het verlorene inge
haald.
Haar physiefc had zich, door het geregelde,
gezonde leven in het gezin van den dokter,
geheel hersteld en zo was, in alle opzichten,
een meisje, dat pr wezen mocht, gelijk de
dokter raetolgmaal schertsend opmerkte En
ze was gelukkig cn vroolijk, zooals men op
negentienjarigen leeftijd behoort le zijn.
Haar eondge verdriet was, dat ze, in al die
jaren, aiiiots van Lallo had gehoord. Wal was
er van hem geworden? Leefde hij nog, en
hoe, coi waar?
Een enkelen keer had ze naar huis gesclire-
vam en dan ook haar hem gevraagd; het
antwoord was telkens hetzelfde geweest:
.Dc Balmats waren bedelvolk ze moest
zich niet inet hein bemoeienof maar niet
meer schrijven, 't Was al erg genoeg, dut ze
haar ouders, haar zusters, haar thuis, haar
land, alles, verlaten had om met dion kwa
jongen van een Lallo mee te gaan.
De brieven, haast onleesbaar, slecht ge
schreven en nog slechter, in fantasie-patois,
gespeld gaven liaar geen genoegen.
Hoe losser de banden werden, die haar aan
haar geboorteplaats hechtten, des te meer zij
zich had thuis gevoeld in haar njeuw vader
land.
In 't begin hadden de dokter en zijn vrouw
er op gestaan, dat ze altijd Fransch met hun
kinderen zou spreken, omdat het zoo leer
zaam voor de laatslen zou zijn, doch ze had-
dein al spoedig gemerkt, dial haar volkstaal
niets had van het school-Fransch, dat do
kindenen in hun klasse leerden en nog min
der van de elegante taal, die er tc Parijs en
in Fra<nsch-Z wilserland gesproken werd.
En Monique leerde zelve zoo gaarne. Hol
lar dsoh, dat 't haar weldra gemakkelijker
viel zich daarin uit te drukken dan in haar
ctigen taal.
Een licht vreemd accent verzachtte er het
harde van; daarbij had ze een melodieus
orgaan.
Haar karakter had zich, evenals haar stem,
verraohtj jU was haar iaceboren recht vaar
digheid s-o voel hetzelfde gebleven, zoo kwa
men haar aanvallen van drift zelden meer
voor.
In 't eerst had de omgeving van deftigheid
cn vreemdheid liaar ontzag ingeboezend en
haar opkomende buien ingetoomd, langza
merhand had zij, door meerdere beschaving,
meer zdfbchcersching gekregen.
Een groote dankbaarheid voor haar wel
doeners was haar steeds bijgebleven; ze was
liun erkentelijk voor wat, en ook omdat zc
't, gedaan haddon.
Naarmate zc zich meer ontvvikelde, was zc
gaan beseffen, dal weten liooger doet staan
en dat eau menschenlevon waardiger is ge
leefd te worden, naarmate het rijker is aan
hulpbronnen van intellectueel en aard.
De natuur bleef zij innig liefhebben, doch
haar liefde werd getemperd en als het ware
meer gegeneraliseerd door hetgeen de boeken
haar leerden.
Vroeger was de natuur alles; op school be
sefte zij, (lat er nog zoo veel meer le weten
viel.
Haar meesters merkten al ras, dat zij met
een leergierige, ijverige scholiersler tc doen
hadden en al heel spoedig kwamen zij lot dc
overtuiging, dat zij 't wel tot iets brengen
kon en dut zij 't tot iets brengen moest.
Dal lag ook volkomen in het plan van den
dokter en zijn vrouw.
Van 't oogenblik af, dat zij zich over 't on
gelukkig verlaten kind ontfermden, hadden
ze haar inwoning slechts als lijdelijk be
schouwd
Zij waren gaarne bereid haar op le voe
den; van haar aan te nemen was nooit
quaestie geweest.
Toen zij zagen, hoe snel en goed zij zich
inceburcerd had. en toen het bleek, hoe los
de band was, die haar aan liaar familie,
hcclrlle, leek het hun 't best, dal zij zidh, in
Holland, aan 't een of ander wijden zou.
Nadait zc benige jaren goed verzorgd
was, begonnen ze aan een passenden werk
kring voor liaar le denken.
Niettegenstaande haar" vlug begrip en haar
owniskenba-ren aanleg, was ze ongeschikt
voor het onderwijs.
Eensdeels was haar karakter, hoezeer hel
ook vervormd en verbeterd vva^ er te onge^
disoiplinecrd voor cn dan ook een meisje^
dal tot haar veertiende jaar, vrijwel een vjkv
gebondenbostaan had geleid, kon niet, ia
enkele jaren, voldoende gedresseerd vvordenf
om de jeugd voor le gaan.
Ze had heel wat kennis opgedaan; doch'
voldoenidë onderlegd was ze niet.
Men kwam overeen, dat het beste zou zijn#
haar -kalm de geheele school te laten doop*]
loopen, en dan le zien, in welke richting het
geleerde zou kunnen worden toegepast o|
aangevuld.
En nu was ze negentien, volgons haar ge-
hoorteaklc, die, door de vereenigde pogingen
van don Pastoor van haar dorp en van deav
Ho'i'landcschen dokter, veilig on wel, op
bureau van don Burgerlijken Stand in deir
Haag was gedeponeerd.
Het schooljaar was geëindigd en ze stond
op een kruispunt van haar levensweg.
Werwaarts moesten ha-ar schreden zich nu
wenden of waarheen moesten ze gelei^,
worden?
Dat was de groote vraag.
Wordt vervolgd* i
