„DE EEMLANDER". Dinsdag 10 November 1914. BUITENLAND. FEUILLETON. tie Familie rieanaerd. N° 114 13'* Jaargang. Uitgevers: VALKHOFF Co. MHERSFOORTSCH DAGBLAD Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURO. ABONNEMENTSPRIJS: Per 5 maanden voor Amersfoort f l.OO* PRIJS DER ADVERTENTIËN: Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) 0.10» Afzonderlijke nummora - 0.05, Deze Courant versobijnt dagelijks, behalve op Zon- en Teestdagen. Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie- advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden. f Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling. Groote lettors naar plaatsruimte. fr Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bopaliugen tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt of aanvraag toegezonden. Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1, Intercomm. Telefoonnummer 66. Tan waar de dubbeltjes? Evenals kinderen bij bekommernis of tegen spoed tot hun moeder gaan en van haar alle hulp verwachten, zoo richt ook de burgerij bij rampen of onspoed «der lijden zich tot de overheid en verlangt van 'haar redding en uit komst. En even bereidwillig als de moeder aan hare kinderen, verleent ook de overheid aan hare burgers den uilersten bijstand en zelfs nog iets meer dan d<at. Zoo is het ook gegaan in de Ontzettend zwa re weken, maanden reeds, welke thans achter ons liggen. Augustus en October van dit jaar zijn maanden geweest, waarin onze overhe den wonderen verricht hebben op terreinen, waar zij zioh tot.dusver zelden waagden. De enzen van hun willen en kunnen hebben zij bejteikt en zelfs wel eens overschreden. En uit alle deelen des lands komen dezelfde lof tuitingen over de energieke houding der ge meentebesturen. Nacht en dag werd er op de stadhuizen gearbeid en de eene voorziening was nog niet voltrokken, of andere benauwenissen stonden aan dc poort. En nu volgt het ontwaken met 'ai finan- tieeden kater De gemeenten, zelfbenard en slachtoffer ook zij van de algemecne malaise, hebben bij dalende inkomsten telkens weer reusachtige cv tra-uit gaven te hunnen laste gekregen. \Vaar moet liet geld vandaan komen? Ook Amersfoort zit krap. En de gemeente raad besloot reeds tot een maatregel, welke althans wat specie in de geldkist zal bren gen. In den -regel is de eerste helft van het dienstjaar reeds verstreken vóórdat het aan sla gbiltet voor dc inkomstenbelastjing kan wondien uitgereikt; en terwijl dan de belas- lingpenningen langzaam aan binnenvloeien, erslrijikt het jaar. Om nu wat eerder de beschikking te krijgen aver het verschuldigde bedrag, tenminste over een deel daarvan, zal de uitreiking der aan- dagbillcllen vervroegd wo-rdeu; evenwel zul- krn deze billetten 'n voo rloopig karakter dragen. Zij beteökcnen meer 'n uitnoodiging, 'n vriendelijk verzoek om de penningen, die toch eenmaal betaald moeten worden, wat eerder af te dragen. '11 Maatregel dus, waartegen niemand ern stig bezwaar kan hebben en waardoor de ge meente tijdelijk uirt den brand geholpen wordt, lijdelijk! Want per slot van rekening is het slechts 'n verplaatsing van de moeilijkheden. Waarmede echter toch weer dat gewonnen ie. dat die moeilijkheden later allicht gemak- kil ijker te overwinnen zullen zijn dan thans, i ijd gewonnen is nu ai veel gewonnen. Het verkregen uitstel kan benut worden om r.aar nieuwe maatregelen 0111 te zien. En op het Amorsfoortsche stadhuis deed men er reeds een aan de hand. Daarbij wordt terecht uitgegaan van de stelling, dat met de loffelijke offervaardigheid van de burgerij niet blijvend kan worden vol staan, '11 stelling reeds vroeger door een ge acht inzender in ons blad verdedigd. De offer vaardigheid is niet bij allen even groot en het gaat niet aan, -dat de een aldoor -betaalt en de ander z'n geldla gesloten houdt. De burgerij begrijpt natuurlijk, dat in deze buitengewone tijden ook buitengewone offers gebracht moeten worden; en deze zullen met liefde gebracht worden, omdat wij begrijpen, dat wij, zoo ook ons land in den wereldkrijg bétrokken was geworden, nog heel anders zouden hebben moeten bloeden. Het behoud van den vrede zal, niet alleen uil humanitair maai* ook uit finantieel oogpunt, menigeen wel 'n klein vermogen waard zijn. De maatregel, welke nu geopperd wordt, Is de heffing van opcenten op de krachlens art. 240c der Gemeentewet geheven belasting; dat wil zeggen met minder geleerde woorden: hef fing van opcenten op de inkomstenbelasting. Met dien verstande dan, dal bet slecliLs voor tijdelijk, laat ons hopen voor één jaar, zou zijn. De opbrengst -zou moeten strekken tot dek king der door dc buitengewone tijdsomstan digheden veroorzaakte uitgaven en dus niet meer dan deze mogen bedragen. De invorde ring zou maandelijks geschieden en geslaakt worden, zoodra naar het oordeel van den Min. van Binnenl. Zaken de inning niet meer noodig is. Dat loopt alles lieel goed en schijnt de meest billijke en meest bevredigende oplossing te zijn om de noodzakelijke inkomsten te ver krijgen. Maar geheel uit den lijn valt het voorgestelde in art. 5, volgens welke d-e grond slag voor de heffing der opcenten de aanslag in de belasting o-ver het jaar 1914 zou zijn. Dat is met de billijkheid in onverzoenlijk conflict. Br heeft in dit jaar een kapitaals- verschuiving plaats gehad. De oorlog, de eco nomische toestand cn dc tijdsomstandigheden hebben niet voor ieder dezelfde gevolgen ge had. Er zijn er, die 'n leelijken knauw gekre gen hebben; er zijn er ook, die economisok versterkt uit de crisis te voorschijn gekomen zijn. Gaat het dan aan, hen, die verarmd zijn, in deze extra-belasting te laten betalen naar hun draagkracht van vóór-de-crisis? Hen alzoo niet alleen te doen betalen van hetgeen zij nog over hielden maar ook van hetgeen zij verloren hebben? En zou het niet schreeuwend onbillijk zijn, dat zij, die profiteerden en verrijkt wer den, slechts betaalden van wat zij reeds voor heen bezaten en vrijgesteld waren voor wat zij in een lijd, dat verreweg de meeslen leden, oplegden Komt dat niet neer op 'n belasting op ge- dorven of verloren inkomsten cn 'n wij stel ling van verkregen winst? Elk offer, dat nu gevraagd wordt, zal met liefde gebracht worden, elke belasting met berusting gedragen. Maar wog is die liefde, en weg die berusting, zoodra men 'n zoo schromelijke onrechtvaardigheid in den druk der belasting zou ontdekken. Politiek Overzicht. De wereldstrijd. Dc officieele berichten van het westelijke oorlogstooneel blijven zich onderscheiden door groole beknoptheid. Maar de omschrij ving „kort en zakelijk" kan men er niet op toepassen, want er staat heel weinig zake lijks in. De kenmerkende eigenschap van die berichten is hunne eentonigheid. Het is al toos hetzelfde wat men verneemt. liet is voor namelijk het noordwestelijke gedeelte van het uitgebreide front, waar de beide partijen tegen elkaar in actie zijn. De Franseh-Engel- sche berichten constateeren hier eene voor- waartschfe beweging van de troepen der ver bonden legers en tegelijk gewagen de Duit- sche berichten van een stijgend succes der Duilsche aanvallen in hetzelfde gebied. liet merkwaardige hierbij is, dat beide par tijen gelijk hebben. De Frankf. Ztg. doet die bekentenis, maar voegt er bij, dat de vorde ringen, die de Duitschers maken, van meer gewicht zijn, want zij hebben eene. grootere strategische waarde. Op grond daarvan is hare conclusie, dat als men den toestand aan Duitsche zijde 111 zijn geheel overziet, die als zeer bevredigend is aan te merken. Dit kan echter eene kwestie van opvatting zijn. Gene raal Joffre, de Fransche opperbevelhebber, schijnt er anders over te denken. In het ant woord, dat hij in de vorige week zond aan grootvorst Nicolaas op diens bericht van do groote vorderingen, die het Russische leger maakt in den veldtocht tegen de yereenigde Duitsch-Oostenrijksclic legers, heeft hij ge zegd „Aan onze zijde hebben wij de woe dende Duitsche aanvallen tot staan gebracht- en door eene onophoudelijke en krachtige actie trachten wij de vijandelijke strijdkrach ten, die tegen 011s over staan, te vernietigen Onze toestand is goed, en onze gecombineer* de pogingen zullen, hoop ik, spoedig tot eene beslissende overwinning leiden." Aan beide zijden houdt dus de hoop op de eindoverwinning de partijen slaande cn spoort hen aan om te volharden in dc reus achtige inspanning, die nu reeds zoo lang ach tereen hun wordt opgelegd. De dagen zijn lot weken geworden, da weken zijn lot maanden uitgegroeid, maar nog altijd blijft de beslis sende strijd uil. Men ziel hier de uitkomsten van de geheel nieuwe wijze van oorlogvoe ring, die in dezen strijd wordt toegepast. In vrocgeren tijd maakte de vestingoorlog lang durige belegeringen noodig. Dat is in dezen oorlog geheel anders geworden. Het is aan de Duilsche troepen lot dusver steeds verras send snel gelukt zich -san de moderne vestin gen meester te maken. Zelfs Antwerpen, de modernste van alle vestingen, heeft slechts eene belegering van twaalf dagen doorge staan; toen zagen de verdedigers het nulte- looze van verder, verzet in en gaven da ves ting over. Daarentegen is de strijd in het open veld, die tot dusver snel placht te vcr- loopen, langdurig en moeielijk geworden. Dal hangt hiermee samen, da<t de moderne legers met gebruikmaking van de middelen, dia dc hedendaagsche versterkings- en dekkings kunst aan de hand doet, in hel open veld zich zoo kunnen versterken, dat eene bestorming onevenredig groote offers zou vorderen. Dc veldoorlog is dus een vestingoorlog geworden en moet worden gevoerd met de middelen, die daarin gebruikt worden; maar de verde diger heeft daarbij het dubbele voordeel, dat hij in deze soort van vestingoorlog eene groo tere bewegingsvrijheid heeft en dat da zwaar ste aanvalsmiddelen niet kunnen worden aan gewend. Dit verklaart den langen duur en de eentonigheid van den strijd, die op het weste lijke oorlogstooneel wordt gevoerd. Geheel anders gaat het toe op hel ooste lijke oorlogstooneel. Daar ls van den aanvang af aan afwisseling geen gebrek. Wij hebben eerst gehad het Russische offensief, dat tegen OostjPruisen jammerlijk mislukt, maar aan de zijde van Galicie uitstekend geslaagd is. Dientengevolge werden de Russen uit het Oost-Pruisische gebied verdreven, maar wer den zij heer en meester in een groot deel van het Oostenrijkschc kroonland Galicie lot ver voorbij de hoofdstad Lemberg. Russische troepen drongen zelfs over de passen der Karpalhen tot in Hongarije door. Eene twee de periode hebben wij gehad, toen het ge combineerde Duitsch-Oostcnrijksche offensief de Russen achteruit drong, zoodat zij een deel van het in Galicie bezette gebied moesten prijsgeven en het beleg van dc gewichtige vesting Przemysl opbreken; in Russisch Po len werd nagenoeg het gehcele gebied bewes ten de Weichscl door de verbonden legers bezet en ook van Oost-Pruisen uit werd de Russische grens overschreden. En nu bevin den wij ons in eene derde periode. De Rus sische vloed is uit het oosten weer komen opzetten en sedert laten de Russen zegekro ten klinken, die hun climax hebben gevon den in de gisteren in het avondblad opgeno men mededeeling van het Russische gezant schap te 's Gravenhage, waarin wordt ge zegd, dat „deze overwinning der Russische legers over de geheele linie hun nieuwe we gen opent en een nieuw tijdperk afteekent op het oostelijk oorlogstooneel." De tegenpartij heeft tegenover deze Russi sche luidruchtigheid hare kracht ge zocht in eene groole soberheid. Zij liectt verkondigd, dat de nieuwe troepen, die de Russen in grooten getale op den linkeroever van dc Weichsel hennen doen overgaan, haar tot het besluit hadden ge bracht hare legermacht op eene andere wijze te concenlreeren. Onder dagleekening van 6 November werd bericht, dal de daartoe noo- dige troepenbewegingen den loop namen, die men zich had voorgenomen, en er werd bij gevoegd- „Wanneer aan dc Russen op som mige deelen van het front, ondanks de plaat selijke gunstige omstandigheden, gewonnen grond weer lijdelijk wordt overgelaten, dan is dit gegrond in den gehcelen toestand." Een bericht van 8 November luidde: „Van het oosten liggen geene nieuwe berichten voor". Later schijnt men van inzichL tc zijn veran derd; hel hoofdkwartier heeft plotseling ont dekt, dat er toch wel iols gebeurt wat ver meldenswaard is, cn liet Oostenrijkschc ge zantschap heeft zich genoopt gevoeld op eenigc feiten te wijzen als tegenwicht van do „fantastische verhalen", die van Russische zijde worden verspreid. Men mag aannemen, dat hiermee een betere weg is betreden om de waarheid aan liet licht tc brengen om trent hetgeen op het oostelijk oorlogstooneel gebeurt. Wanneer men aan Ooslenrijlischc zijde gaat spreken, dan kunnen de Russische berichten aan hunne juistheid getoetst wor- den; maar men zal zich ook een oordeel kun nen vormen oyer den aard van de Duitsch- Oostenrijkschc troepenbewegingen, liet is nu onzeker of die zijn te stellen op dezelfde lijn als dc operation van den Franschen opper bevelhebber Joffre, waardoor in September de Duitsche opmarsch naar Parijs werd ge stuit, of dal zij hun grond hebben 111 zwak heid tegenover de Russische overmacht. De oorlog. Londen, 10 Nov. (R.) Dc Daily Mail heeft via Kopenhagen een bericht uil Berlijn ontvangen, dat in Potsdam toebereidselen worden gemaakt voor de terugkomst van den keizer. Men bericht, dat de keizer voornemens is zijn hoofdkwartier daarheen tc verleggen Berlijn, 9 Nov. (W. 13.) Officieel bericht van het opperste legerbestuur uit liet groote hoofdkwartier van heden voormiddag. Wederom richtte gisteren namiddag ver scheidene vijandelijke schepen hun vuur le gen onzen rechtervleugel; zij werd echter door onze artillerie snel verdreven. Een in de avonduren en in den nacht herhaalde aanval van den vijand mislukte geheel. Ondanks een allerhardnekkist verzet, gin gen onze aanvallen bij -peren langzaam maar zeker vooruit. De vijandelijke tegenaanvallen zuidwestelijk van Yperen werden afgeslagen, .Verscheidene honderden manschappen ziji>- gevangen gemaakt. Havre, 9 Nov. (R.) Belgisch communi qué. Dc toestand aan dc zijde van Nieu w poort is stationair. De vijand bezet nog eenigc steun punten op den linkeroever van de Yseidie wij' kanonneerden. Dixmuidcn werd door de Duit- schers gebombardeerd. P a r ij s 9 Nov. (R.) Communiqué van drie uur namiddags. Dc Duitschers hebben het offensief hervat tegen Dixmuiden en dc streek van IJpcren, inzonderheid ten zuiden van deze stad; zij worden overal teruggeslagen. Wij zijn lang zaam vooruitgegaan op dc gehcele stelling tu* schcn Dixmuidcn cn dc L}-s. Dc mist heeft de operation bemöc ielijkt, vooral tusschcn dc Lys en de Oise. Wij hebben dc gisteren aangegeven vorde ringen aan de Aisne gehandhaafd. In Elzas hebben nieuwe aanvallen van do Duitschers legen den pas van Sainlc-Marie wederom geleid tot een bepaald échec voor den vijand. Van de andere deelen van het front is niets- belangrijks te vermelden. Tweede telegram. Communiqué van- elf uur. Er is volstrekt geenc verandering vau eenige bcteekenis in den toestand. De dikke mist bemoeiclijkt alle operation van ccnigcir omvang. I11 het noorden is de dag goed geweest. Wij hebben onze stellingen gehandhaafd tusschei» Roman doof G E R D A HAVER M A N. Ze stapten stevig door en waren vóór ze het wisten bij Siegiers huis zonder Bob ontmoet te hebben. Hecnvig wilde gaan vragen oi hij al weg was, maar Betsy verkoos te bliiveu wachten. De lijd duurde lang en liedwig aan baar besluit niet langer weerstand biedende iep op het liuis toe gevolgd door Betsy, die laar beletten wilde le schellen, toen de voor- uur werd geopend en Bob naar buiten kwam, iog pralend met Siegler die liem vergezelde. Beider verbazing was groot, en Erich Sieg Ier verzekerde dat, als het gezelschap er niets op tegen had, hij hel een groote eer zou vin- lcn met hen te mogen meegaan, hetgeen door Hedwig en Bob dadelijk met warmte werd toegestaan. Betsy zweeg en beet zich op de lippen van ergernis. Bob had zoo goed als geen notietie van haar komst genomen en liep in een schijnbaar vertrouwelijk r'esprek met Hedwig voor haar uit, terwijl Erich Siegler hóór zijn geleide aanbood. Ze luisterde amper naar de welluidende metaalachtig klinkende stem. die haar voortdurend trachtte bezig tc óouden; ze gaf vage, onverschillige antwoor den, maar haar oogen volgden steeds de twee mens Chen vóór haar. Hedwig babbelde er lus tig op los; haar vroolijk lachje scheen aan stekelijk op haar metgezel te werken. Gp ccn druk kruispunt eekomen. green zii te midden van het woelige verkeer Bob's arm. Betsy's aandacht werd daardoor zoo getrokken, dat zij zelf bijna onder een équpagc terecht was gekomen, als Siegler haar niet bijtijds teruggetrokken had. Hij smeekte haar toch zijn arm voor verderen steun aan tc nemen, maar ze rukte zich los en haar oogen keken hem zoo verontwaardigd aan dat hij hel raadzamer vond niet verder aan le drin gen. Haar houding was hem raadselachtig. Gelukkig keerde Bob zich ora en vroeg of het hun plan ook was Oscar le gaan opzoeken. Hedwig wist waar hij heen was, en ze zou den misschien gezamenlijk nog uit kunnen gaan, maar Betsy wilde beslist naar huis. „Zoo vroeg al?" verwonderden zich dc an deren. Er was echter niets aan te doen. Al* Bob niet dadelijk mee wilde gaan, dan gin a ze alleen. Haar gezicht stond op storm, cn Bob die geen uitbarsting in het bijzijn van zijn vrienden wenschle, wist niets beters tc doen dan zijn vrouw haai zin le geven. Hij droeg de zorg voor Hedwig aan Erich over, nam afscheid van hen cn riep een rijtuig aan. De weg naar huis werd zwijgend afgelegd; maar nauwelijks in de kamer gekomen, ont ving Betsy een driftig verwijt over haar ma nier van doen. Waarom kwam ze hem halen als ze todi het plezier der anderen wilde be derven? Het plezier van dc anderen, wat kon dal haar schelen? Hèm kwam ze halen, hém al leen, en in plaats van dat te waardeeren, was hij zoo onkiesoh 0111 haar het. gezelschap van die artislen op te dringen. Bij dc laatste woor den kon Bob zijn kalmte niet langer bewaren. Wat beteekendc die hooge toon? Moest ze zich niet schamenErich Siegler was een groot kunstenaar, die in de hoogste kringen ontvangen werd en die hun vriendschap ze ker niet noodig had; maar als zij, présieuse als ze was, zich niet op haar gemak kon voe len bij vroolijke levenslustige menschen, dan moest ze voortaan liever thuis blijven. Hij verkoos om te gaan met wien hij wilde, als ze dat maar begreep. Na dit gezegd tc heb ben, keerde hij zich om en vviide de kamer verlaten, toen Betsy hem met een door tra nen verstikte stem nariep dat ze „die Hedwig Yollrad van haar leven niet meer wilde zien." „O zoo mevrouw is dus jaloerseh" - klonk het zóó sarcastisch van Bobs lippen, dal ze den moed niet had om naar de uit drukking van zijn gezicht te zien, en haar hoofd in dc canapékussens verbergend, ween de ze haar overspannen zenuwen in slaap. De verzoening op die eerste „scène" volgde evenwel spoedig, en bij die gelegenheid deed Betsy, haar man een mededeeling die hem zóó gelukkig maakte, dal hij haar niet alleen alle onaangename woorden en wispelturige humeuren vergaf, maar tevens het vaste be sluit nam om in het vervolg zoo verdraag zaam en geduldig mogelijk tc zijn want kon ze hot eigenlijk nu wel helpen? In hel begin vort den zomer vvercl hun kindjo geboren, een leer maar gezond meisje. Bei der vreugde was onnoembaar groot. Terwijl Bclsy niet genoeg kon kijken naar het roze wezentje dat in het kanten wiegje naast haar sluimerde, zong Bob zijn geluk aan de piano uit. Beter dan ze in juichende tonen uit te galmen, kon liij aan zijn gevoelens geen lucht geven. Des te meer zou hij dan ook getroffen worden door de teleurstelling die hem boven het hoofd hing. Betsy wijdde aan de kleine Freddy haar nauwkeurigste zorg. Geen oogenblik werd haar aandacht door iets anders beziggehou den dan door dat miniatuur schepseltje. Ze liet er zich gewillig, met plezier zelfs, door tiraniseeren, maar had geen oog meer over voor andere, volgens haar minder, belangrijke dingen. Bob bracht gansche avonden alleen door, terwijl Betsy bij dc kleine bleef. Dan las hij dc avondbladen tot hij ze als het ware van huiten kende cn eens op een avond dal het kindergeschrei in de slaapkamer maar steeds bleef aanhouden, zocht hij zijn heil weer bij de muziek; nauwelijks hatl hii eenige maten gezongen, of Betsy kwam opgewonden binnen. Hoe kon bij in 's hemelsnaam zóó dom zijn om nu te gaan zingen, terwnl hel haar al moeite genoeg kostte de kleine in slaap tc krijgen. Bob meende dat het kind evenmin scheen te willen slapen zonder mu ziek, en dat het er op die manier meteen wel nan wennen zou. Onzin vond Betsy. Om hel kind rustig te krijgen, moest er volkomen stilte in huis zijn. Kon hij dan geen énkel uur builen zijn muziek? „Een énkel uur!" riep hij verbitterd uil. ..Ik weet geen oogenblik meer dat het kind niet slaapt of niet juist slapen gaat. Als ik mc daar aan moet storenl" „Natuurlijk moet je dat het is niets meer dan je plicht." Haastig ging ze naar de kleine terug, liet Bob verslagen achter. Wat moest er van zijn studie worden? Kon hij eigenlijk wel toegeven aan dat onmogelijke doordrin gen van zijn vrouw? Ilij zocht een uitweg en vond er een. Toen hij in 't vervolg 's avonds de deur uitging met zijn muziekportefeuille bij zich, ontstond er bij Betsy een vermoeden dut liaar gruwelijk hinderde, maar waar ze niet over durfde spreken omdat zij zich schuldbewust voelde. Had zc haar eigen glazen ingegooid? Bob was zijn eenzaamheid moede geworden. Dat zijn vrouw voor de gezelligheid niets meer scheen te voelen, haar huishouden ver* onadhtzaamdc, had hem meer dan hij merken liet verbitterd. Het eentonige slcurlevcn was hem te machtig geworden, hij liad er zich van losgemaakt. Het huis van de Yollraeis stond steeds voor hem open; zijn vrienden, vonden het jammer dal hij zijn zangstudie, die reeds op zoo'n goede hoogte was, zou moeten verwaarloozen, maar dat zijn vrouw in haar zorg voor de baby wat ver ging, kon Ilij haar toch ook niet kwalijk nemen. Hij moest 's avonds bij hen komen, daar stoorde hij niemand, integendeel, hij deed er hun een groot genoegen mee. Zoo leefde én Bob én Bclsy hun levenlje ieder op zijn eigen manier voort. Hij zocht dc kunst, de gezelligheid en hel genoegen; zij zocht thuis dc afleiding in haar kind, het geen haar overdag vrijwel lukte; 's avonds echter, wanneer de kleine sliep en zij ver moeid de leege zitkamer binnenkwam, werd zc door ecu vreemd knagend gevoel bevan gen: heimwee en jaloezie maakten zich mees ter van haar hart. Haar hersens werkten wilcL rusteloos voort, en matten haar iichamehjl^ zoo af, dat ze geen kracht meer had om liaan zenuwen meester te blijven. Ze «eraakte ia een overspannen toestand die met den dag verergerde. Ze kon een voortdurend rn-vocl van angst niet van zich af zetten. Telkens} schrikte zc op door vermeende geluiden op dó trappen of in de gangen. Ze kón het niefr langer verdragen. Op een avond dat Bob laat thuis kwam, vond hij haar nog op. zat ineen gedoken voor den haard, die cchtei^ zoo goed als uit was, en hij ontstelde loon ze haar doodsbleek gezichtje met grooté brandende oogen naar hem toekeerde. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1914 | | pagina 1