„DE EEMLANDER".
Dinsdag 10 November 1914.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
tie Familie rieanaerd.
N° 114
13'* Jaargang.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
MHERSFOORTSCH DAGBLAD
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURO.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 5 maanden voor Amersfoort f l.OO*
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) 0.10»
Afzonderlijke nummora - 0.05,
Deze Courant versobijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Teestdagen.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
f Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
fr Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bopaliugen
tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement.
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt of
aanvraag toegezonden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1,
Intercomm. Telefoonnummer 66.
Tan waar de dubbeltjes?
Evenals kinderen bij bekommernis of tegen
spoed tot hun moeder gaan en van haar alle
hulp verwachten, zoo richt ook de burgerij bij
rampen of onspoed «der lijden zich tot de
overheid en verlangt van 'haar redding en uit
komst. En even bereidwillig als de moeder
aan hare kinderen, verleent ook de overheid
aan hare burgers den uilersten bijstand en
zelfs nog iets meer dan d<at.
Zoo is het ook gegaan in de Ontzettend zwa
re weken, maanden reeds, welke thans achter
ons liggen. Augustus en October van dit jaar
zijn maanden geweest, waarin onze overhe
den wonderen verricht hebben op terreinen,
waar zij zioh tot.dusver zelden waagden. De
enzen van hun willen en kunnen hebben zij
bejteikt en zelfs wel eens overschreden. En
uit alle deelen des lands komen dezelfde lof
tuitingen over de energieke houding der ge
meentebesturen.
Nacht en dag werd er op de stadhuizen
gearbeid en de eene voorziening was nog niet
voltrokken, of andere benauwenissen stonden
aan dc poort.
En nu volgt het ontwaken met 'ai finan-
tieeden kater
De gemeenten, zelfbenard en slachtoffer
ook zij van de algemecne malaise, hebben bij
dalende inkomsten telkens weer reusachtige
cv tra-uit gaven te hunnen laste gekregen.
\Vaar moet liet geld vandaan komen?
Ook Amersfoort zit krap. En de gemeente
raad besloot reeds tot een maatregel, welke
althans wat specie in de geldkist zal bren
gen. In den -regel is de eerste helft van het
dienstjaar reeds verstreken vóórdat het aan
sla gbiltet voor dc inkomstenbelastjing kan
wondien uitgereikt; en terwijl dan de belas-
lingpenningen langzaam aan binnenvloeien,
erslrijikt het jaar.
Om nu wat eerder de beschikking te krijgen
aver het verschuldigde bedrag, tenminste over
een deel daarvan, zal de uitreiking der aan-
dagbillcllen vervroegd wo-rdeu; evenwel zul-
krn deze billetten 'n voo rloopig karakter
dragen. Zij beteökcnen meer 'n uitnoodiging,
'n vriendelijk verzoek om de penningen, die
toch eenmaal betaald moeten worden, wat
eerder af te dragen.
'11 Maatregel dus, waartegen niemand ern
stig bezwaar kan hebben en waardoor de ge
meente tijdelijk uirt den brand geholpen wordt,
lijdelijk! Want per slot van rekening is het
slechts 'n verplaatsing van de moeilijkheden.
Waarmede echter toch weer dat gewonnen
ie. dat die moeilijkheden later allicht gemak-
kil ijker te overwinnen zullen zijn dan thans,
i ijd gewonnen is nu ai veel gewonnen.
Het verkregen uitstel kan benut worden om
r.aar nieuwe maatregelen 0111 te zien. En op
het Amorsfoortsche stadhuis deed men er
reeds een aan de hand.
Daarbij wordt terecht uitgegaan van de
stelling, dat met de loffelijke offervaardigheid
van de burgerij niet blijvend kan worden vol
staan, '11 stelling reeds vroeger door een ge
acht inzender in ons blad verdedigd. De offer
vaardigheid is niet bij allen even groot en
het gaat niet aan, -dat de een aldoor -betaalt
en de ander z'n geldla gesloten houdt.
De burgerij begrijpt natuurlijk, dat in deze
buitengewone tijden ook buitengewone offers
gebracht moeten worden; en deze zullen met
liefde gebracht worden, omdat wij begrijpen,
dat wij, zoo ook ons land in den wereldkrijg
bétrokken was geworden, nog heel anders
zouden hebben moeten bloeden. Het behoud
van den vrede zal, niet alleen uil humanitair
maai* ook uit finantieel oogpunt, menigeen
wel 'n klein vermogen waard zijn.
De maatregel, welke nu geopperd wordt, Is
de heffing van opcenten op de krachlens art.
240c der Gemeentewet geheven belasting; dat
wil zeggen met minder geleerde woorden: hef
fing van opcenten op de inkomstenbelasting.
Met dien verstande dan, dal bet slecliLs voor
tijdelijk, laat ons hopen voor één jaar, zou
zijn.
De opbrengst -zou moeten strekken tot dek
king der door dc buitengewone tijdsomstan
digheden veroorzaakte uitgaven en dus niet
meer dan deze mogen bedragen. De invorde
ring zou maandelijks geschieden en geslaakt
worden, zoodra naar het oordeel van den
Min. van Binnenl. Zaken de inning niet meer
noodig is.
Dat loopt alles lieel goed en schijnt de meest
billijke en meest bevredigende oplossing te
zijn om de noodzakelijke inkomsten te ver
krijgen. Maar geheel uit den lijn valt het
voorgestelde in art. 5, volgens welke d-e grond
slag voor de heffing der opcenten de aanslag
in de belasting o-ver het jaar 1914 zou zijn.
Dat is met de billijkheid in onverzoenlijk
conflict. Br heeft in dit jaar een kapitaals-
verschuiving plaats gehad. De oorlog, de eco
nomische toestand cn dc tijdsomstandigheden
hebben niet voor ieder dezelfde gevolgen ge
had. Er zijn er, die 'n leelijken knauw gekre
gen hebben; er zijn er ook, die economisok
versterkt uit de crisis te voorschijn gekomen
zijn.
Gaat het dan aan, hen, die verarmd zijn, in
deze extra-belasting te laten betalen naar hun
draagkracht van vóór-de-crisis? Hen alzoo
niet alleen te doen betalen van hetgeen zij
nog over hielden maar ook van hetgeen zij
verloren hebben?
En zou het niet schreeuwend onbillijk
zijn, dat zij, die profiteerden en verrijkt wer
den, slechts betaalden van wat zij reeds voor
heen bezaten en vrijgesteld waren voor wat
zij in een lijd, dat verreweg de meeslen leden,
oplegden
Komt dat niet neer op 'n belasting op ge-
dorven of verloren inkomsten cn 'n wij stel
ling van verkregen winst?
Elk offer, dat nu gevraagd wordt, zal met
liefde gebracht worden, elke belasting met
berusting gedragen. Maar wog is die liefde,
en weg die berusting, zoodra men 'n zoo
schromelijke onrechtvaardigheid in den druk
der belasting zou ontdekken.
Politiek Overzicht.
De wereldstrijd.
Dc officieele berichten van het westelijke
oorlogstooneel blijven zich onderscheiden
door groole beknoptheid. Maar de omschrij
ving „kort en zakelijk" kan men er niet op
toepassen, want er staat heel weinig zake
lijks in. De kenmerkende eigenschap van die
berichten is hunne eentonigheid. Het is al
toos hetzelfde wat men verneemt. liet is voor
namelijk het noordwestelijke gedeelte van
het uitgebreide front, waar de beide partijen
tegen elkaar in actie zijn. De Franseh-Engel-
sche berichten constateeren hier eene voor-
waartschfe beweging van de troepen der ver
bonden legers en tegelijk gewagen de Duit-
sche berichten van een stijgend succes der
Duilsche aanvallen in hetzelfde gebied.
liet merkwaardige hierbij is, dat beide par
tijen gelijk hebben. De Frankf. Ztg. doet die
bekentenis, maar voegt er bij, dat de vorde
ringen, die de Duitschers maken, van meer
gewicht zijn, want zij hebben eene. grootere
strategische waarde. Op grond daarvan is
hare conclusie, dat als men den toestand aan
Duitsche zijde 111 zijn geheel overziet, die als
zeer bevredigend is aan te merken. Dit kan
echter eene kwestie van opvatting zijn. Gene
raal Joffre, de Fransche opperbevelhebber,
schijnt er anders over te denken. In het ant
woord, dat hij in de vorige week zond aan
grootvorst Nicolaas op diens bericht van do
groote vorderingen, die het Russische leger
maakt in den veldtocht tegen de yereenigde
Duitsch-Oostenrijksclic legers, heeft hij ge
zegd „Aan onze zijde hebben wij de woe
dende Duitsche aanvallen tot staan gebracht-
en door eene onophoudelijke en krachtige
actie trachten wij de vijandelijke strijdkrach
ten, die tegen 011s over staan, te vernietigen
Onze toestand is goed, en onze gecombineer*
de pogingen zullen, hoop ik, spoedig tot eene
beslissende overwinning leiden."
Aan beide zijden houdt dus de hoop op de
eindoverwinning de partijen slaande cn
spoort hen aan om te volharden in dc reus
achtige inspanning, die nu reeds zoo lang ach
tereen hun wordt opgelegd. De dagen zijn lot
weken geworden, da weken zijn lot maanden
uitgegroeid, maar nog altijd blijft de beslis
sende strijd uil. Men ziel hier de uitkomsten
van de geheel nieuwe wijze van oorlogvoe
ring, die in dezen strijd wordt toegepast. In
vrocgeren tijd maakte de vestingoorlog lang
durige belegeringen noodig. Dat is in dezen
oorlog geheel anders geworden. Het is aan
de Duilsche troepen lot dusver steeds verras
send snel gelukt zich -san de moderne vestin
gen meester te maken. Zelfs Antwerpen, de
modernste van alle vestingen, heeft slechts
eene belegering van twaalf dagen doorge
staan; toen zagen de verdedigers het nulte-
looze van verder, verzet in en gaven da ves
ting over. Daarentegen is de strijd in het
open veld, die tot dusver snel placht te vcr-
loopen, langdurig en moeielijk geworden. Dal
hangt hiermee samen, da<t de moderne legers
met gebruikmaking van de middelen, dia dc
hedendaagsche versterkings- en dekkings
kunst aan de hand doet, in hel open veld zich
zoo kunnen versterken, dat eene bestorming
onevenredig groote offers zou vorderen. Dc
veldoorlog is dus een vestingoorlog geworden
en moet worden gevoerd met de middelen,
die daarin gebruikt worden; maar de verde
diger heeft daarbij het dubbele voordeel, dat
hij in deze soort van vestingoorlog eene groo
tere bewegingsvrijheid heeft en dat da zwaar
ste aanvalsmiddelen niet kunnen worden aan
gewend. Dit verklaart den langen duur en de
eentonigheid van den strijd, die op het weste
lijke oorlogstooneel wordt gevoerd.
Geheel anders gaat het toe op hel ooste
lijke oorlogstooneel. Daar ls van den aanvang
af aan afwisseling geen gebrek. Wij hebben
eerst gehad het Russische offensief, dat tegen
OostjPruisen jammerlijk mislukt, maar aan
de zijde van Galicie uitstekend geslaagd is.
Dientengevolge werden de Russen uit het
Oost-Pruisische gebied verdreven, maar wer
den zij heer en meester in een groot deel van
het Oostenrijkschc kroonland Galicie lot ver
voorbij de hoofdstad Lemberg. Russische
troepen drongen zelfs over de passen der
Karpalhen tot in Hongarije door. Eene twee
de periode hebben wij gehad, toen het ge
combineerde Duitsch-Oostcnrijksche offensief
de Russen achteruit drong, zoodat zij een deel
van het in Galicie bezette gebied moesten
prijsgeven en het beleg van dc gewichtige
vesting Przemysl opbreken; in Russisch Po
len werd nagenoeg het gehcele gebied bewes
ten de Weichscl door de verbonden legers
bezet en ook van Oost-Pruisen uit werd de
Russische grens overschreden. En nu bevin
den wij ons in eene derde periode. De Rus
sische vloed is uit het oosten weer komen
opzetten en sedert laten de Russen zegekro
ten klinken, die hun climax hebben gevon
den in de gisteren in het avondblad opgeno
men mededeeling van het Russische gezant
schap te 's Gravenhage, waarin wordt ge
zegd, dat „deze overwinning der Russische
legers over de geheele linie hun nieuwe we
gen opent en een nieuw tijdperk afteekent op
het oostelijk oorlogstooneel."
De tegenpartij heeft tegenover deze Russi
sche luidruchtigheid hare kracht ge
zocht in eene groole soberheid. Zij liectt
verkondigd, dat de nieuwe troepen, die
de Russen in grooten getale op den
linkeroever van dc Weichsel hennen doen
overgaan, haar tot het besluit hadden ge
bracht hare legermacht op eene andere wijze
te concenlreeren. Onder dagleekening van 6
November werd bericht, dal de daartoe noo-
dige troepenbewegingen den loop namen, die
men zich had voorgenomen, en er werd bij
gevoegd- „Wanneer aan dc Russen op som
mige deelen van het front, ondanks de plaat
selijke gunstige omstandigheden, gewonnen
grond weer lijdelijk wordt overgelaten, dan
is dit gegrond in den gehcelen toestand." Een
bericht van 8 November luidde: „Van het
oosten liggen geene nieuwe berichten voor".
Later schijnt men van inzichL tc zijn veran
derd; hel hoofdkwartier heeft plotseling ont
dekt, dat er toch wel iols gebeurt wat ver
meldenswaard is, cn liet Oostenrijkschc ge
zantschap heeft zich genoopt gevoeld op
eenigc feiten te wijzen als tegenwicht van do
„fantastische verhalen", die van Russische
zijde worden verspreid. Men mag aannemen,
dat hiermee een betere weg is betreden om
de waarheid aan liet licht tc brengen om
trent hetgeen op het oostelijk oorlogstooneel
gebeurt. Wanneer men aan Ooslenrijlischc
zijde gaat spreken, dan kunnen de Russische
berichten aan hunne juistheid getoetst wor-
den; maar men zal zich ook een oordeel kun
nen vormen oyer den aard van de Duitsch-
Oostenrijkschc troepenbewegingen, liet is nu
onzeker of die zijn te stellen op dezelfde lijn
als dc operation van den Franschen opper
bevelhebber Joffre, waardoor in September
de Duitsche opmarsch naar Parijs werd ge
stuit, of dal zij hun grond hebben 111 zwak
heid tegenover de Russische overmacht.
De oorlog.
Londen, 10 Nov. (R.) Dc Daily Mail
heeft via Kopenhagen een bericht uil Berlijn
ontvangen, dat in Potsdam toebereidselen
worden gemaakt voor de terugkomst van den
keizer. Men bericht, dat de keizer voornemens
is zijn hoofdkwartier daarheen tc verleggen
Berlijn, 9 Nov. (W. 13.) Officieel bericht
van het opperste legerbestuur uit liet groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Wederom richtte gisteren namiddag ver
scheidene vijandelijke schepen hun vuur le
gen onzen rechtervleugel; zij werd echter
door onze artillerie snel verdreven. Een in
de avonduren en in den nacht herhaalde
aanval van den vijand mislukte geheel.
Ondanks een allerhardnekkist verzet, gin
gen onze aanvallen bij -peren langzaam maar
zeker vooruit. De vijandelijke tegenaanvallen
zuidwestelijk van Yperen werden afgeslagen,
.Verscheidene honderden manschappen ziji>-
gevangen gemaakt.
Havre, 9 Nov. (R.) Belgisch communi
qué. Dc toestand aan dc zijde van Nieu w poort
is stationair. De vijand bezet nog eenigc steun
punten op den linkeroever van de Yseidie wij'
kanonneerden. Dixmuidcn werd door de Duit-
schers gebombardeerd.
P a r ij s 9 Nov. (R.) Communiqué van drie
uur namiddags.
Dc Duitschers hebben het offensief hervat
tegen Dixmuiden en dc streek van IJpcren,
inzonderheid ten zuiden van deze stad; zij
worden overal teruggeslagen. Wij zijn lang
zaam vooruitgegaan op dc gehcele stelling tu*
schcn Dixmuidcn cn dc L}-s.
Dc mist heeft de operation bemöc ielijkt,
vooral tusschcn dc Lys en de Oise.
Wij hebben dc gisteren aangegeven vorde
ringen aan de Aisne gehandhaafd.
In Elzas hebben nieuwe aanvallen van do
Duitschers legen den pas van Sainlc-Marie
wederom geleid tot een bepaald échec voor
den vijand.
Van de andere deelen van het front is niets-
belangrijks te vermelden.
Tweede telegram. Communiqué van-
elf uur. Er is volstrekt geenc verandering vau
eenige bcteekenis in den toestand. De dikke
mist bemoeiclijkt alle operation van ccnigcir
omvang.
I11 het noorden is de dag goed geweest. Wij
hebben onze stellingen gehandhaafd tusschei»
Roman doof
G E R D A HAVER M A N.
Ze stapten stevig door en waren vóór ze het
wisten bij Siegiers huis zonder Bob ontmoet
te hebben. Hecnvig wilde gaan vragen oi hij
al weg was, maar Betsy verkoos te bliiveu
wachten. De lijd duurde lang en liedwig aan
baar besluit niet langer weerstand biedende
iep op het liuis toe gevolgd door Betsy, die
laar beletten wilde le schellen, toen de voor-
uur werd geopend en Bob naar buiten kwam,
iog pralend met Siegler die liem vergezelde.
Beider verbazing was groot, en Erich Sieg
Ier verzekerde dat, als het gezelschap er niets
op tegen had, hij hel een groote eer zou vin-
lcn met hen te mogen meegaan, hetgeen door
Hedwig en Bob dadelijk met warmte werd
toegestaan. Betsy zweeg en beet zich op de
lippen van ergernis. Bob had zoo goed als
geen notietie van haar komst genomen en liep
in een schijnbaar vertrouwelijk r'esprek met
Hedwig voor haar uit, terwijl Erich Siegler
hóór zijn geleide aanbood. Ze luisterde amper
naar de welluidende metaalachtig klinkende
stem. die haar voortdurend trachtte bezig tc
óouden; ze gaf vage, onverschillige antwoor
den, maar haar oogen volgden steeds de twee
mens Chen vóór haar. Hedwig babbelde er lus
tig op los; haar vroolijk lachje scheen aan
stekelijk op haar metgezel te werken. Gp ccn
druk kruispunt eekomen. green zii te midden
van het woelige verkeer Bob's arm. Betsy's
aandacht werd daardoor zoo getrokken,
dat zij zelf bijna onder een équpagc
terecht was gekomen, als Siegler haar niet
bijtijds teruggetrokken had. Hij smeekte haar
toch zijn arm voor verderen steun aan tc
nemen, maar ze rukte zich los en haar oogen
keken hem zoo verontwaardigd aan dat hij
hel raadzamer vond niet verder aan le drin
gen. Haar houding was hem raadselachtig.
Gelukkig keerde Bob zich ora en vroeg of het
hun plan ook was Oscar le gaan opzoeken.
Hedwig wist waar hij heen was, en ze zou
den misschien gezamenlijk nog uit kunnen
gaan, maar Betsy wilde beslist naar huis.
„Zoo vroeg al?" verwonderden zich dc an
deren. Er was echter niets aan te doen. Al*
Bob niet dadelijk mee wilde gaan, dan gin a
ze alleen. Haar gezicht stond op storm, cn
Bob die geen uitbarsting in het bijzijn van
zijn vrienden wenschle, wist niets beters tc
doen dan zijn vrouw haai zin le geven. Hij
droeg de zorg voor Hedwig aan Erich over,
nam afscheid van hen cn riep een rijtuig aan.
De weg naar huis werd zwijgend afgelegd;
maar nauwelijks in de kamer gekomen, ont
ving Betsy een driftig verwijt over haar ma
nier van doen. Waarom kwam ze hem halen
als ze todi het plezier der anderen wilde be
derven?
Het plezier van dc anderen, wat kon dal
haar schelen? Hèm kwam ze halen, hém al
leen, en in plaats van dat te waardeeren, was
hij zoo onkiesoh 0111 haar het. gezelschap van
die artislen op te dringen. Bij dc laatste woor
den kon Bob zijn kalmte niet langer bewaren.
Wat beteekendc die hooge toon? Moest ze
zich niet schamenErich Siegler was een
groot kunstenaar, die in de hoogste kringen
ontvangen werd en die hun vriendschap ze
ker niet noodig had; maar als zij, présieuse
als ze was, zich niet op haar gemak kon voe
len bij vroolijke levenslustige menschen, dan
moest ze voortaan liever thuis blijven. Hij
verkoos om te gaan met wien hij wilde, als
ze dat maar begreep. Na dit gezegd tc heb
ben, keerde hij zich om en vviide de kamer
verlaten, toen Betsy hem met een door tra
nen verstikte stem nariep dat ze „die Hedwig
Yollrad van haar leven niet meer wilde zien."
„O zoo mevrouw is dus jaloerseh" -
klonk het zóó sarcastisch van Bobs lippen,
dal ze den moed niet had om naar de uit
drukking van zijn gezicht te zien, en haar
hoofd in dc canapékussens verbergend, ween
de ze haar overspannen zenuwen in slaap.
De verzoening op die eerste „scène" volgde
evenwel spoedig, en bij die gelegenheid deed
Betsy, haar man een mededeeling die hem
zóó gelukkig maakte, dal hij haar niet alleen
alle onaangename woorden en wispelturige
humeuren vergaf, maar tevens het vaste be
sluit nam om in het vervolg zoo verdraag
zaam en geduldig mogelijk tc zijn want
kon ze hot eigenlijk nu wel helpen?
In hel begin vort den zomer vvercl hun kindjo
geboren, een leer maar gezond meisje. Bei
der vreugde was onnoembaar groot. Terwijl
Bclsy niet genoeg kon kijken naar het roze
wezentje dat in het kanten wiegje naast haar
sluimerde, zong Bob zijn geluk aan de piano
uit. Beter dan ze in juichende tonen uit te
galmen, kon liij aan zijn gevoelens geen lucht
geven. Des te meer zou hij dan ook getroffen
worden door de teleurstelling die hem boven
het hoofd hing.
Betsy wijdde aan de kleine Freddy haar
nauwkeurigste zorg. Geen oogenblik werd
haar aandacht door iets anders beziggehou
den dan door dat miniatuur schepseltje. Ze
liet er zich gewillig, met plezier zelfs, door
tiraniseeren, maar had geen oog meer over
voor andere, volgens haar minder, belangrijke
dingen. Bob bracht gansche avonden alleen
door, terwijl Betsy bij dc kleine bleef. Dan
las hij dc avondbladen tot hij ze als het ware
van huiten kende cn eens op een avond dal
het kindergeschrei in de slaapkamer maar
steeds bleef aanhouden, zocht hij zijn heil
weer bij de muziek; nauwelijks hatl hii eenige
maten gezongen, of Betsy kwam opgewonden
binnen. Hoe kon bij in 's hemelsnaam zóó
dom zijn om nu te gaan zingen, terwnl hel
haar al moeite genoeg kostte de kleine in
slaap tc krijgen. Bob meende dat het kind
evenmin scheen te willen slapen zonder mu
ziek, en dat het er op die manier meteen wel
nan wennen zou. Onzin vond Betsy. Om hel
kind rustig te krijgen, moest er volkomen
stilte in huis zijn. Kon hij dan geen énkel uur
builen zijn muziek?
„Een énkel uur!" riep hij verbitterd uil.
..Ik weet geen oogenblik meer dat het kind
niet slaapt of niet juist slapen gaat. Als ik
mc daar aan moet storenl"
„Natuurlijk moet je dat het is niets meer
dan je plicht." Haastig ging ze naar de kleine
terug, liet Bob verslagen achter. Wat moest
er van zijn studie worden? Kon hij eigenlijk
wel toegeven aan dat onmogelijke doordrin
gen van zijn vrouw?
Ilij zocht een uitweg en vond er een.
Toen hij in 't vervolg 's avonds de deur
uitging met zijn muziekportefeuille bij zich,
ontstond er bij Betsy een vermoeden dut liaar
gruwelijk hinderde, maar waar ze niet over
durfde spreken omdat zij zich schuldbewust
voelde. Had zc haar eigen glazen ingegooid?
Bob was zijn eenzaamheid moede geworden.
Dat zijn vrouw voor de gezelligheid niets
meer scheen te voelen, haar huishouden ver*
onadhtzaamdc, had hem meer dan hij merken
liet verbitterd. Het eentonige slcurlevcn was
hem te machtig geworden, hij liad er zich
van losgemaakt. Het huis van de Yollraeis
stond steeds voor hem open; zijn vrienden,
vonden het jammer dal hij zijn zangstudie,
die reeds op zoo'n goede hoogte was, zou
moeten verwaarloozen, maar dat zijn vrouw
in haar zorg voor de baby wat ver ging, kon
Ilij haar toch ook niet kwalijk nemen. Hij
moest 's avonds bij hen komen, daar stoorde
hij niemand, integendeel, hij deed er hun een
groot genoegen mee.
Zoo leefde én Bob én Bclsy hun levenlje
ieder op zijn eigen manier voort. Hij zocht
dc kunst, de gezelligheid en hel genoegen;
zij zocht thuis dc afleiding in haar kind, het
geen haar overdag vrijwel lukte; 's avonds
echter, wanneer de kleine sliep en zij ver
moeid de leege zitkamer binnenkwam, werd
zc door ecu vreemd knagend gevoel bevan
gen: heimwee en jaloezie maakten zich mees
ter van haar hart. Haar hersens werkten wilcL
rusteloos voort, en matten haar iichamehjl^
zoo af, dat ze geen kracht meer had om liaan
zenuwen meester te blijven. Ze «eraakte ia
een overspannen toestand die met den dag
verergerde. Ze kon een voortdurend rn-vocl
van angst niet van zich af zetten. Telkens}
schrikte zc op door vermeende geluiden op dó
trappen of in de gangen. Ze kón het niefr
langer verdragen. Op een avond dat Bob
laat thuis kwam, vond hij haar nog op.
zat ineen gedoken voor den haard, die cchtei^
zoo goed als uit was, en hij ontstelde loon
ze haar doodsbleek gezichtje met grooté
brandende oogen naar hem toekeerde.
Wordt vervolgd.