N* 239
DE EEMLANDER".
13" Jaargang.
Dinsdag 11 Mei 1915.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
HERTESTEIN
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Bureau» UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
Politiek Overzicht
De aanneming door China wan
het Japansche ultimatum.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURO.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort f 1.0O.
Idem franco per post 1-50»
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO.
A&onderlflke nummers
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalvo op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liofst vóór 11 uur, famiiiO'
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
PRIJS DER AD VERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elko regel meer0,1®
Dienstaanbiedingen 25 cents btf vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel on bedryf bestaan zeer voordoolige bepalingen
tot het herhaald adverteoron in dit Blad, bij abonnoment.
Eene circulaire, bevattonde do voorwaardon, wordt op
aanvraag toegezonden.
De Electriciteitsvoor-
ziening van Amersfoort.
rloor E. F. SURINGAR
Adviseur der Gemeente.
(Slot).
De mees-le belangstelling zal wel bestaan
voor de vraag of eieolriscne verlichting van.
eene woning duurder of goedlcooper is dan
vcrhohuing door gas.
Oves" de voordeeien tocli en de gemakken,
welke een electriscbe verdichting tegenover
eeine verlichting dooir gas, petroleum enz.
„nawijst, zal wel geen verschd van meening
Leslaau.
Üm eenige hiervan te noemen
liet brandgevaar is veel geringer, kfiino op
onipioiLing of verstikking beslaat 'niet, het
unisteken en hlussohen van lampen geschiedt
•p uiterst eenvouuige wij^e, iuciitibeuörf, aau-
in van plafonds is uitgesloten, enz.
Voor winkeliers h-v. beslaat dus het voor
deel, .dat zij hunine uitstallingen willekeurig
•ji doelmatig kunnen verlichten, zonder vrees
voor bederf dier uitgestalde waren of voor
brand va tien daarvan
Ook levert eene electrisehc geleiding in do
woning geen gevaar op voor de bewoners;
boch mei het oog op blikscmgcvaar, noch met
het oog otp het aanraken van geleidingen en
toestellen.
Deze laatste toch zijn zoodanig, ingericht,
dat men praclisch tenzij opzelieiijk geen
cl clrischen schok bij het aanvallen lean krij
gen. Zelfs dain nog zijn de gevolgen gelet
op de lage Spanning welke in de huisrinstal-
laties wordt toegelaten niet van ernst!gen
aard.
De denkbeelden, weike omtrent dit gevaar
nog dikwijls heerschen, zijn dam ook schrome
lijk overdreven en stammen van uit den tijd,
dat de clectro-lechm-elc nog in haar kinder
schoenen stond en elke wettelijke regeling
omtrent don aanleg en het te -ebruiken mate
riaal oiübraik.
Zoo b.Y. hel brandgevaar tengevolge van
^kortsluitingEr kan geen brand uitbreken
fai een perceel, waarin zich eiecirische gelei
dingen bevonden, of het groote pumiuk zegt:
>rDe brand is ontstaan door ko>rlsluiting r'
Waarom? Omdat dit zoo de geijkte term is,
of liever w a s, en om-dat liet zoo gemakkelijk
is, om ind.jen men niet spoedig g^uueg w.»
re oorzaak kan vinden, de schuld te schuiven
op de electnciledt, weike ouuawks hai i
gebreide toepassingen voor velen toch nog
iels geheimzinnigs heeft.
Toch is dit absoluut onjuist; mochten vroe
ger, toen het inslallatievak nog geheel „vrij"
was en geen regelen of toezicht daarop be
stonden, eenige, zelfs vele branden o«p kort-
sluiting zijn terug te voeren; bij een moder
nen aanleg is brandgevaar door de installatie
zoo goed als uitgesloten.
Het beste bewijs hiervoor is wel, dat de
essuj-fcuuliie-maaIsoiiappijen de premie voor
een genouw met eiecirische installatie niet
verhoogen; in tegendeel, bij stallen, schuren
vooral wanneer zij met riet bedekt zijn, zelfs
dikwerf verlagen
Het is niet noodig mog verder over dit on-
derwerp uit te weiuen; bovengenoemde voor-
dcelesn worden algemeen erkend. Alleen voor
verwarmingsdoeleinden staat clcctriciteit nog
achter bij gas.
Voor den lichlverbruiker blijft dus slechts
de vraag over, of hij deze practisohe verlich
ting tegen denzelfddn prijs kan. verkrijgen
als die door gas. Daérop komt het voor hem
aan.
En nu is het merkwaardig, dat men nog vrij
algemeen het denkbeeld koestert, dat eiec
irische verlichting zoo duur is.
Ook <ldt is nog een overblijfsel van den
„ouden tijd', welke tusschen Iwee haakjes
gezegjd, nog Iniet zoo heel veel jaren achter
ons ligt. toen de stroomopwekking ca verdee
ling nog niet zoo rationeel plaats vond en
vooral de gloeilampen nog niet die volmaakt
heid hadden bereikt, waarop zij thans kun
nen bogen.
Met de uitvinding van de .metaaldraad
lampen, welke bij hetzelfde stroomverbruik
driemaal meer licht geven dan de vroegen»
kooldiraadlampetnsinds een igroot jaar ge;
vol ml d'oor de ,,haifwa-tit" lampenwelke op
hun beurt slechts de helft verbruiken van de
metaaldraadlampen, heelt de lelecLnische ver
lioh'trngsiteclmiek een reuzenstap vooruit
gedaan.
Bij normale stroom tarieven valt -eiecirische
verlichting thatns ondetr ieder bereik.
Wii zullen na-gaan hoe het met deze kwestie
te Amersfoort gesteld is.
De stroom voor verhchtiiigsdoeLediidcn
kost hiier 20 cent per eenheid of kilo wat-uur
(bij Afkorting geschreven K.W.U.).
Nu kan men met één zoo'n K.W.U: eetn
kamp van 16 N(ormaal) K(aars), voldoende
voor verlichting van gangen en kabinetten,
50 uur branden; per uur kost dit dus 0.4 cent.
een lamp van 32 N.K. (welke evenveel licht
geeft ails de beste petroleumlamp) 25 uren
brand en; prijs per uur dus 0.8 cent; een
lamp van 50 N.K. minstens evenveel licht
gevende als een ^taande gasgloeiliichtkous)
20 uren branden. Per uur kost dit dus
1 cent.
Zoo kan men de bezvhening zedf vervolgen
Voor de grootere lichtsterkten doet men
boter half wal llampen te gebruiken. Hierbij
bedragen de stroomhostcn per uur ongeveer
1.2 cent voor iedore 100 (N.K. lichtsterkte
De lampen werden vervaardigd met een ver
mogen van 100—3000 N.K.
Verder wordt eene niet onbelangrijke hp
spading verkregen doordat de electrischc
verlichting zoo gemakkelijk te bedienen is,
n.l. door het omdraaien van een krukje. Hier
door toch -is het regel, dat men de electrischc
verlichting uitdraait zoodra men haar nief
meer noodig heeft, b.v. bij het verlaten van
een vertrek. Zoodta men het donkere ver
trek weer wil verlichten, kan men zulks
doen door hot omdraaien van een, vlak bij dc
deur geplaatst krukje.
Deze besparing heeft men bij oleclriselie
verlichting; veel minder bij gasverlichting
(eon z.g. dagbrander verbruikt toch nog 3 L
gas per uur of ruim 25 M3. per jaar) en in
het gelieel niet bij petroleumverlichting.
Vergeleken met de kosten van gasverlich
ting zal de stroomrekeni'ng dus «nogal nioe-
valllen, vooral wanneer men bij het 'eigenlijk
gasverbruik ook nog het uitgegeven bedirag
aah gebroken gloeikousjes en (gesprongen
laanpenglazen optelt.
De electriscke gloeilamp is sterk, terwijl
die lichukracht, na langdurig gebruik slechts
weinig afneemt. Men kan rekenen, dat zoo'n
lamp het on-geveer 800 k 1000 uren uithoudt
Voor nieuwe .woningen zal dus de keuze
niet moeilijk zijn; de bewoners van huizen,
waarin reeds een gasaanleg aanwezig is, zul
len zich uil den aard der zaak de exLrakoslcn
van een electriscben aanleg moeten getroos
ten. Dit is echter slechts een uitgave voor
eens, terwijl -de kosten ervan niet hoog zijn.
Al naai' ue eisohun die men stelt bedragen
zij 5 tot f 12.50 per lichtpunt. Wil men dus
drie kamers verlichten, dan kan «eene der
gelijke fustahatie voor ruim f 15 worden
verkregen.
Voor (beweegkracht is electriciteit
nog meer aangewezen dan voor verlichting.
Voorall <voor de klcmindustrie bestaat geen
kinchtwerktuig goedkooper dan de elecfcro-
uiotor èn in aanschaffing èn i!n bediening èn
in onderhoud èn in gebruik.
Alleen reeds in -dol opzicht kan de bescliik-
naorsLelling van eleclricileit niet hoog ge
noeg worden gewaoirckerd. Op allleraei ge
bied kan de electromotor toepassing vinden
l)e slager zal zijn hak ma chine eleelrisch aan
drijven, de bakker zijn deeg electrisok kne
den, terwijl ook -de timmerman en de smid
door electrischc aandrij ving van hunne werk
tuigen besparing van lijd en arbeidsloon zul
len verkrijgen. Kortom in elk bedrijf Is er
plaats voor een of -meer kleine motoren.
De kosten van aanschaffing spelen hier
geen gnoole rol, zoo kost b.v. eon electro
motor van een ihakvc paardekracht onge
veer f 50; van één. paardekraclit ongeveer
f 75; -vain dlrie paardekna ohttai ongeveer
f 150; 'bednagen welke spoedig worden be
spaard.
Bediening en onderhoud zijn uiterst een
voudig en 'behaoven niet dooi' een vakman te
geschieden. Bovendien is de electromotor in
het gebruik veel zuiniger dan andere kracht-
motoren.
Naar de tarieven, welke in Amersfoort zijn
vastgesteld, zal de prijs van eleclricileit voor
beweegkracht verstiliillen (naarmate de stroom
tegen enkel of tegen dubbel tarief wordt gc
lcverd.
Togen enkel tarief kost de K.W.U. voor
kracht 15 cent. Dat wii zeggen, -dat het w-er
ken -\-ajn een motor van 1 Paruxtekracht ge
durende één uur bij dit tarief ongeveer 13-i
icent kost. Bij ikleitne motoren kan men n.J
aannemen, dat 1 paardekracht ongeveer over
een komt met 0.9 K.W.
Dilt tarief is gesohi'kt voor hen, die geen
eleclrisclie vorli'chjpg bezatten, doch slechts
een motor twenscEcn aan te sluiten. Huis-
werkers als kleermakers, schoenmakers,
naaisters, enz. kunnen hierdoor dus over
een kmchlsbron beschikken, welke hun van
t tol 3 fl cent per uur kost, alnaarmale
het vermogen van den motor.
Een motor voor het drijven van een naai
machine {kostprijs circa f 30 f 40) b.v
is ongeveer tyio P.K. sterk en varbcuiQcl dus
nog gcefli cent per uui* aan stroom.
Voor werkplaatsen, enz. komt het dubbel
tairief in aanmerking. Do hoofdzaak is hier,
dat men het werk zoodanig inricht, dat er na
ingevallen duisternis zoo min mogelijk mei
motoren gewerkt wordt. Dan toch kost de
K.W.U. 20 cent legen 5 c^nt overdag. Doch
zelfs wanneer men 's avonds geregeld door
werkt, is de gemiddelde prijs per K.W.U.
over het gehoede jaar genomen, niet hoog
Immers bij -een werktijd van 10 uur per dag
of 3000 uren per jaar, vallen slechts 400 uren
hiervan (lan-minste wanneer het werk
's avonds om 7 uur eindigt) biinncn den in
het tarief bodoolde „bezetten tijd". Dat wil
dus zoggen, dat 1 K.W.U., hetwelk men het
gcheele jaar door, gedurende 10 uur por <lag
gebruikt, over 2600 uren berekend wordt 5
5 cent en ovor 400 uren k 20 cent, totaal dus
tegen f 130 80 of 210, hetgeen over
eenkomt met eten gemiddelden prijs vali 7
cent per K. W. U.
Men ziet hieruit, welke gunstige voorwaar
den der klcin-indusLnie aangeboden worden
om zich te ontwikkelen: het verkrijgbaar
stellen van zeer goedkoope drijfkracht.
Dat zij thans echter ook in welbegrepen
eigenbelang van deze gelegenheid gebruik
make; dat de verwachtingen en de hoop welke
Burgemeester cn Wethouders in haar gesteld
hebben, mogen worden verwezenlijkt lot
economische verheffing en tot voorspoed van
Amersfoort
De regeering te Peking heeft den uitersten
termijn uiet afgewacht om hare onderwer
ping aan den wil van Japan te doen kennen;
reeds kort na het middernachtelijke uur was
den 9en Mei de verklaring der aanneming van
het Japansche ultimatum in het bezit van den
ambassadeur, die had laten weten, dal hij uit
Peking zou vertrekken, wanneer om zes uur
's avonds die verklaring niet in zijne handen
was. Daarmee is het gevaar afgewend, dat in
hek uiterste oosten van Azië, waar sedert de
verovering van Tsinglau en het verdwijnen
van de Duilsche vlag uit de wateren,
wij uog sleuhüs een Iheoretischen oor
logstoestand hebben, bet gebied van den
wereldstrij-d nog verder zal worden uit
gebreid. Dat deze krisis hierop zou uit-
icopea, werd verwacht. China was zich
ten volle er van bewust, dat het iu de onmo
gelijkheid verkeerde om zich met de wape
nen tegen de Japansche eischen te verzeilen.
Aan den anderen kant heeft Japan 't China
niet al te moeieiijk gemaakt om tot toegeven
Ie komen. liet ultimatum zag er minder boos
uit dan de laatste nota, die er aan voorafge
gaan was; Japan had yan zijne vroeger ge
stelde eischen een deel laten vallen.
Zoo wordt ons althans verzekerd. Wij moe
ien dat op gezag aannemen, want waarin de
Japansche consessiêu bestaan, is nog met
medegedeeld. Wei is uil eene bevoegde Ja
pansche bron door bemiddeling van Beuler's
bureau eene verklaring bekend gemaakt, die
de kennelijke bedoeüng hcefl eene toelichting
te geven van de molieveu, waardoor Japan
zich heeft laten loidcn om deze houding te
genover China aan te nemen. Men leest daar
in. dat de ware bron van hel geschil met
China ligt in het feil, dat China nog allijd
op Japan neerziel en niet in staal is den klei
nen huurman als zijns gelijke Ie beschouwen,
veel minder ais gelijkgerechtigd mei de groo
te mogendheden. Hel stuit China tegen de
borst van Japan datgene aan te nemen, wat
bet zich van andere staten laat welgevallen,
liet doel van de Japansche voorstellen is, deze
houding te overwinnen cn voor Japan tc be
werken, dat het met de andere staten in China
wordt gelijk gesteld.
Wat de vraag betreft, waarom Japan juisi
bet tegenwoordige tijdslij) voor dc indiening
van zijne voorstellen hccfl gekozen, moet men
bedenken, dal er reeds van vroeger vele in
gewikkelde kwestiën, zooais die betreffende
Mandsjoerije cn Mongolië, waren op te losseo
tegelijk met andere onderwerpen van gewo
nen diplomalieken aard. liet optreden tegen
Kiautsjoe en dc vervanging van de Duitsckers
door dc Japanners, die daarop is gevolgd,
vormde eene nieuwe oorzaak van verwikke
lingen. Aan dc zijde van Japan beslaat nieï
dc minste bedoeling, dc souvercinileit vatt
China aan te tasten, in dit land zich gezag
aan Ie matigen of de beslaande overeenkom
sten tusschen China en andere stalen ii> ge
vaar te brengen. Japan staal er echter op te
worden erkend in zijne stelling, zooals die is
neergelegd in dc vijl punten, die den grond
slag uitmaakten van de onderhandelingen.
Japan was nooit van zins aan China zijn wil
op te dringen, maar lot een vergelijk bereid;
liet heeft dit op verscheidene punten bewe
zen. Japan is zelfs zoo ver gegaan, dat het do
teruggave aanbood van Kiaulsjoe, waar hei
bloed cn geld heeft opgeofferd om zioh m dc
plaats te stellen van zijn vijand, die ook de-
vijand van zijne bondgcuootcn is. Op het puui
van zijne voorstellen, waar eene botsing mei
Brilsche belangen was le vrcczeu, lieeft Japao
dc ingenomen stelling reeds gewijzigd. Hei
deed dit dadelijk loen zijne aandacht op do
zaak gericht werd, cn het handelde zoo om
eene vriendschappelijke regeling met Groot-
Briltannie mogelijk te maken. In Sjanlong
verlangt Japan niets meer, misschien mia-
der dan de opvolging in de stelling van
Duiilschlaud. Het is uict juist, dat Ja
pan mijnrechten in liet gebied van do
Janglse heeft verlangd, en nog minde*
juist, dat het in eenigen vorm een mo
nopolie heeft verlangd. In China heeft Ja
pan niets voorgesteld wat voor anderen ccnig
nadeel zou kunnen meebrengen, afgezien van
het éénc spoorwegplan, waarover met Groo-
Brrtaauic afzonderlijk onderhandeld wordt,
en van den eisoh betreffende de Hnnjaping-
maalschappij, waarbij Japan enkel streeft
naar zekerstelling voor vroeger verstrekte
kapitalen.
Dit is dc Japansche voorstelling van rto
zaak. Het is nu maar voor Japan te hopen,
dat die voorstelling geloof zal vinden on zoo
zaï bijdragen tot vestiging van" hel vertrouwen
in Japan s belangeloosheid en onbaatzuchtig
heid. Maar Reuter, die zich met dé versprei
ding van dit relaas heefl belasl, heeft tegelijk
aan de pers gezonden een gesprek, dat eon
van zijne verslaggevers hcefl gehad met eea
pas uil Peking teruggekeerden Engelschman,
diie geheel op dc hoogle is van de histoiro
intime der Cliineesck-Japaiisclie onderhande
lingen. Daarin komt deze zinsn?dc voor: „Do
algcmcenc opinie onder de vreemdelingen ia
China is, dal dc Japanners zich den tegen-
woordigen toestand in Europa ten nullo heb
ben gemaakt om eene Lijst van eischen tc prc-
senlcercn, die in normale lijden gcene van do
groote mogendheden zou hebben locgelaten.H
Met die opinie is hel vertrouwen in Japan's
belangeloosheid moeieiijk overeen le bren
gen.
De oorlog.
B e r 1 ij n, 1 0 M c i. (W. B.) Bericht van het
opperste legerbestuur uil het groote hoofd-
kwartier van In den.
do ui' -
SOPHUS BAUD1TZ.
Uit hel Deeusch vertaald.
W
Nicoiaas Jensen had oom Heinrich aange
klampt, zootlra üeze thuis was gekomen van
zijn wandeling en las nu ücl li .uepneeltjc.
„het spookin zijn laatste verschijning voor.
D ouue jonker spanue zich erg in om hem
te volgen en het hep vrij goed af.
Over hel genccl werd oom Heinrich hoog
geschat üoor oe vrienden van brits.
„\Val een lijn beschaafde natuur is hij toch!'
zeide Fernando \ilierup.
„llij is een niet genoeg gewaardeerde mi-
mozaziel; zijn gelaal moest in temperakleurcu
gesoiuiderd worden", beweerde Nielsen Mun-
kegaard, en dat waren woorden in ziju
mond.
„llii heeft meer begrip van wat een tooneel-
stuk is. dan de meeste mwischen!" zeide Ni-
ooiaas Jensen; en oom Iieinricü liep rond en
genoot zijn eigen populariteit.
Men maakte kennis met oen kapitein en de
kapitein was in een stralend humeur, rccliJ
in ziin schik. Hij had een. tak braambeziën
van een heg geplukt en ww buiten zich zelf
v.n opgewondenheid. M het niet prachtm
mooi!" riep hij uit, „kjjk ns hoe de zon in
dc gewelfde breekt. in ecsleoen
acr ie half rijpe don-
derroode bramen, het zijn de prachtigste
granaten!"
Petersen iuislcrde, haalde de portefeuille
voor den dag en noteerde.
„Ja, dc herfst is een .gezegende tijd: de tijd
van de jacht, ae tijd van de vruchten en de
kleuren. Ik kan uren lang zitten kijken naar
dep wilden wingerd Uiuis o*> het dak en tegen
den gevel; hij heeft alle nuances van karmo
zijn, groen, geel en bruin. Als hij den muur
bedekt is het huis getooid als voor een feest;
men kan de viool hooren zingen en dc glazen
klinken als men hem bekijkt."
Weer baalde de even drukke, als veelzij
dige Petersen de portefeuille voor den dag,
maar Nielsen Muckegaard, die er bij was ge
komen, beweerde op zijn ontevreden manier,
ciat de vele kleuren een gezichtsbedrog wa
ren of in ieder geval een plebejische manier
om hel leven te zien: de natuur en het be
staan waren over het geheel genomen grijs
en moest de natuur geschilderd worden, dan
zou hij voor den drommel vragen, dat zij
grijsachtig werd geschilderd.
„Grijs!" riep de kapitein uit. „Zijt gij gek,
man! Ga naar huiten od c 1 zomerdag en kijk
om u heen. Daar ligt de kerk met het roode
dak voor den zwarten plas. midden in het
groene weiland, de met heide begroeide licu-
vels zijn violct-blauw en het gele veld met
rogge loopt tot aan dun hl wen Fjord, noemt
gij dat geen kleuren!"
„Ja wel, over dag en in den zonneschijn."
stemde de kunstenaar toe. Maar O" een inis-
tigen dag of een laten avond, een bewolkten
avond, is alles bepaald grijs op grijs, en zoo
schilder ik het, als ik al zoo iets banaals wil
schilderen!"
Hiermede verdween Nielsen Munkcgaard
naar Petersen, die na zijn aantec-kenirigen te
hebben gemaakt, in vertrouwen aan Frits
mededeelde, dal deze romantisch opgewon
den antiquiteit, de kapitein, niet zoo heel gek
was, maar gebruikt kon worden, natuurlijk
aanmerkelijk getemperd om niet al te onna
tuurlijk te worden, als een soort van komische
rccliterziide-bohènic. „En dan wrilde ik u nog
iets vragen", zeide Petersen. „Skoosgaard ligt
immers niet zoo heel ver van hier, rijdt mij
daarheen en stel mij voor, ik zou gaarne op
de hoogle komen van een echten graaf cn
hem later in een novelle zetten!"
„Ben ie gek!" antwoordde Frits met een
spottenden glimlach. „Denk ge dat ik u ol
een der andeien op Skoosgaard zou willen
voorstellen, neen, dat kunt gij begrijpen! Ilct
is waarachtig reeds mooi genoeg dat ik u hier
op Hertestein vrij laat rondloopen! Maar ik
wil u tooh amuseeren, ik krijg een goeden
inval."
Met gedwongen Yroolijkheid zeide Frits dal
hij wel lust had in een feestje, een echt feestje
nog eens, maar bet moest bij den kapitein
plaats bobben; daar was men vrijer en de wijn
kon wel vooruit daarheen gebracht worden.
Hel voorstel werd met ingenomenheid ont
vangen, door den kapitein zoowel als door
de overigen en Peter Hals bood zich terstond
aan oni de flcssohen naar liet boschhuisjc ti
brengen een aanbod dat evenwel niet aange
nomen werd. Tot groote verbittering van tante
Rosa lunderde Frits den kelder van dc
laatste resten van de heerlijkheden uit vroe
ger tijd en tegen den avond vertrok men van
ilertesfcin. Oom Heinrich had ook gaarne
mede van de partij willen zin» maar J- kreeg
last om thuis te blijven.
„Adieu, beste kind," zeide Frits ongewoon
ernstig tcccn Fannv en nam haar hand. ..Ik
heb alleen je bestwil op het oog gehad, dat
begrijp je wel. liet heeft niet zoo mogen zijn
cn jij behoeft je om mij geen verwijten le
doen, vaarwel lieve Fanny!"
Bij den kapitein was men aan hel feestvie
ren. Eerst had men rondgeloopen cn over
..de bibliotheek gegrinnik! Fernando Ville-
run zocht tc vergeefs naar een zijner eigen
gedichten. Al spoedig had men zioh om de
tafel geplaatst cn was men begonnen le drin
ken. Er werd flink gedronken en dc wijn had
zijn uitwerking. Men werd luidruchtig en
spraakzaam cn terwijl onder gewone omstan
digheden „de vrienden van Faublas" het met
elkander eens waren door dik en dun, zoo
wel mondeling als schriftelijk, meest schrif
telijk, kreeg de natuur somtijds, zooals ook nu.
de overhand over de opvoeding, zoodal zij
lialelijke toespelingen op elkander maakten.
De stemmen werden hccsch en toen hel later
werd spraken sommigen zelfs onduidelijk; de
kapitein geeuwde, het drinkgelag was blijk
baar niet geworden wat hij zich had voorge
steld.
„Uw gezondheid, oude vaderlandsverdedi-
gerl" zeide Petersen tegen hem. „Gij zijt een
welgesteld man!"
„Nuf eigenlijk welgesteld..."
„Ja zeker, gij hebt een geheel vaderland te
verdedigen en zelfs al is hel niet groot, het
is toch altijd wall"
„Maar dat hebt gij loch ook," antwoordde
de kapitein.
„Neen. dat heb ik volstrekt niet! Ik ben
gelukkig geweest om afgekeurd te worden.
„Zwakkeling!" bromde Nielsen Munkcgaard.
maar Petersen ging voort: En daarom is mijne
leus:
Als de Duilsciier hier komt, beklaag ik
iedereen,
namelijk iedereen die genoodzaakt is tc biil
ven. want jk reis bepaald al.'
„Maar man!" riep de kupilein uit cn sprong
liali op; toen echter herinnerde hij zich dat liü
in zekeren zin gastheer was. ging weer ztlteo
en zeide slechts:
„Maar al zijt gij opposilieman, radicaal,
linkerzijde ol zooals gij het wilt noemen, dan
hebt ge toch even goed nationaal gevoel,
dal is loch, <len hemel zij dank, iets waarover
alle partijen het eens zijnl"
„Ilij is uitnemend!" lukte Nikolaas Jensen,
die nu eindelijk alle hoop opgegeven bad «m
zijn stuk te kuuuen voorlezen.
„Ja, liii is uitnemend," herhaalde. Peter
ilals, die teikens rondliep om dc glazen to
vullen, maar eigenlijk bijna in slaap was.
„Linkerzijde," zeide Petersen spottend tot
den kapitein. „Ik veracht zoowel dc linker*
als. de rechterzijde, ik veracht in het alge
meen ieder een die een programma heeft cn
iets wil, iedereen die naar een plan werkt en
aan iets positiefs vasthoudt. Dat is het grooU
schë van ..Faublas," dal hel geen programma
hcefl, niets wil. Er is daar plaats voor all*
tegenstellingen, van den symbóÜstiselicn on
zin van Yillerup ja, ik zeide onzin, mijo
oude zenuwlijder tot mijn eigen pikanle
feuilletons, cn de volgende maand geven wü
het begin van een grootcn, opwekkenden ro
man, getiteld: de biechtsstoel, die zal succes
nebben!'
„Höudt uw mond met uw onzin!" zeido
Frits. „Nu wil ik spreken!"
„Bravo!" riep Peter Iials.
Wordt vtrvolgd*
