"buitenlandT
feuilleton.
Donderdag 20 Mei 1915.
HERTESTEIN
N° 246
13d' Jaargang.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort to f 1.00»
Idem franco per post1*50«
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO*
Afzonderlijke nummers O.05.
Peze Courant versoliijnt dagelijks, behalve op Zon- ea
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.# f 0.50*
Elke regel meer 0.10
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordoelfge bepalingen
tot het herhaald ad verteoren in dit Blad, bij abonnement*
Eeno circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. ,5 DE EEMLAN DER".
Uitgevers: VALKHOPF 6 Co.
Kennisgevingen.
De Burgemeester en Wethouders van Amers
foort,
Gelet op artt. 6 en 7 der Hinderwet,
Brengen ter kennis von het publiek, dot een
door het Bestuur der Vereeniging „Ambachts
school voor Amersfoort en Omstreken" inge
diend verzoek, met bijlagen, om vergunning tot
het oprichten van twee smederijen en twee bank-
werkerijen, ten behoeve waarvan, zullen ge
plaatst worden een electro-motor van ongeveer
15 P.K. en een stadsgasmotor van ongeveer 4
P. K. in het perceel alhier gelegen aan den
Leusderweg bij het kadaster bekend onder sec
tie B, No. 3499 op de Secretarie der gemeente
ter visie ligt, en dat op Zaterdag den 29. Mei
aanstaande, des voormiddags te half elf uren
gelegenheid ten Raadhuize wordt gegeven om,
ten overstaan van het Gemeentebestuur of van
één of meer zijner leden, bezwaren tegeir het
oprichten van de inrichting in te brengen.
Tot het beroep, bedoeld in art. 15, le lid der
Hinderwet, zijn volgens de bestaande jurispru
dentie, alleen zij gerechtigd, die overeenkom
stig artikel 7 der Hinderwet voor het Gemeente
bestuur of cén of meer zijner leden zijn versche
nen, teneinde hunne bezwaren mondeling toe te
lichten-
Amersfoort, 15 Mei 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
De Secretaris, De Burgemeester,
A R. VEENSTRA. v. RANDWUCK.
Burgemeester en Wethouders van Amers
foort,
Gelet op artikel 37 der Drankwet,
Brengen ter openbare kennis
lo. dat bij hen is ingediend een verzoekschrift
om verlof lot verkoop van alcoholhoudenden,
anderen dan sterken drank, voor gebruik ter
plaatse van verkoop, door Antje Tulling, we
duwe van Cornells Heertjes, zonder beroep, wo
nende alhier, in de beneden-voorlocaliteit van
perceel Utrechtsche weg no. 52, alhier
2o. dat binnen twee weken na deze bekend
making een ieder tegen het verleenen van het
verlof schriftelijk bezwaren bij ons College kan
inbrengen
Amersfoort, den 17. Mei 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
A. R- VEENSTRA. v. RANDWIJCK.
De aanstaande
Raadsverkiezingen.
Uit tal van gemeenten leest men fchans in de
dagbladen berichten over voorstellen tot hand
haven van den Godsvrede bij de naderende
periodieke raadsverkiezingen.
De pogingen daartoe worden steeds begon
nen door die partij, welke hot :cs>t te verlie
zen Leeft, hier die vrijzinnige, ginds de cleri-
calc. En dat wettigt het vermoeden, dat de
voorstellers behalve aan den Godsvrede ook
nog wel aan iets anders denken. Soms wordt
het zelfs 'n loven en 'n bieden en wie het
meest le vreezen heeft bij de verkiezing, ziet
er zelfs niet legen op een van de eigen zetels
als inzet van het gemarchandeer le stellen.
Bij dit streven om de aftredenden, "buiten .den
wil der kiezers om, op listige wijze weer voor
6 jaar verkozen te krijgen, komt dc democratie
wel wat in hot gedrang, maar.dc zetels 1
zijn gered. Wal voor sommigen de hoofdzaak
schijnt te zijn. Maar niet voor ons. En niet
voor hen, die van oordeel zijn, dat het eind
woord aan het kiezerskorps en niet aan en
kele bestuursleden van de kiesvereenigingen
moet zijn.
'n Faar weken geleden, hebben wij hierover
geschreven en ons standpunt uiteengezet».
Als men de tijdsomstandigheden 'n beletsel
voor de kiezers vindt om zich over de aftre
dende raadsleden uit te spreken dc regee
ring heeft geen voldoende reden aanwezig
geacht om de raadsverkiezingen dit jaar niet
le doen doorgaan -dan schijnt ons nog altijd
het meest gewenscht den verkiezing s t r ij d
op te schorten tot die tijdsomstandigheden
wcei) normaal zullen zijn; m.a.w. de aftre
dende raadsleden le herkiezen onder oor-
waarde dat zij n maand na het sluiten van
den vrede of na de demobilisatie hun man
daat ter beschikking stellen om zich aan <len
uitspraak der kiezers le onderwerpen.
Voor 'n oplossing in dezen zin hebben wij
'n bondgenoot gevonden in het Utrechlsch
Dagiblad. Te Utrecht zijn, met 2 vacatures, 15
plaatsen in den Raad te vervullen, van welke
12 door wijzinniiigcn bezet waren. Geen won
der dus dat de liberale kiezersvereenlging gre
tig den Godsvrede te baat nam om te trachten
alle- 12 weer veilig de haven binnen te loodsen
Het bestuur deed aan dc andere kiesveree
nigingen het voorstel „den strijd uil te stellen
tot de volgende periodieke verkiezingen Ge
heel duidelijk is dit niet. Er is uit ie lezen dat
men in het algemeen den polilieken strijd wil
uitstellen tot 1917 cn inmiddels"allé aftreden-
den voor 6 jaar herkiezen. Maar het zou ook
kunnen zijn, dat zij den strijd om de openge
vallen zetels tot 1917 wil verschuiven en in
dat jaar dus dubbele verkiezingen doen plaats
hebben.
Voor geen van beide opvattingen heelt het
Utr. DagLiad sympathie.
„Met het eerste died van het voorstel:
„geen strijd voeren", gaan wij accoord op
grond van de argumenten, boven aange
geven en ontleend aan den oorlogstoe
stand. Uitstel Lot 1917 lijkt ons echter al
te zeer willekeurig. Wij zouden wel den
po lilleken strijd willen vermijden zoo
lang dc oorlog duurt; maar ook niet
langer. Derhalve zouden wij hem wil
len verschuiven tot onmiddellijk na het
sluiten van den vrede, hetgeen zou kun
nen geschieden wanneer men onderling
overeenkwam bij de aanstaande periodie
ke verkiezingen bij enkele candidaatstel-
iing de zittende leden le herkiezen mits
onder voorwaarde, dat deze herkozenen
zich verbinden onmiddellijk na het sluiten
van den vrede hunne mandaten ter be
schikking der kiezers te. slellen."
Voor wie niet plotseling van den democra-
tischen weg wil afwijken, is dit inderdaad de
cenige aanneembare oplossing. En gelijk wij
dc vorige maal reeds zeiden, zullen de aftre
dend-en zelve, althans zoo het hun niet enkel
om het behoud van hun zeteltje tc doen is,
liever na den oorlog op loyale wijze zich aan
hot oordeel dor kiezers onderwerpen, dan
nu, dank zij den bizonderen toestand, builen
den uitspraak der kiezers om. hun mandaat
voor 6 jaar hernieuwd zien.
Vooral hier in Amersfoort zou de verleiding
voor sommige kiesvereenigingen om de kie
zers te verschalken: groot kunnen zijn, want
de aftredende» belmoren lot ongeveer alle
groepen, welke wij hier hebben en ieder heeft
dus wat le verliezen.
Maar juist daarom zullen dc besturen even
zeer beredd zijn tol overleg. Blijkt eenmaal dat
zij den huidligen toestand voor verkiezings
strijd ongeschikt achten, dan zal het geen
moeite kosten om ook betreffende de opschor
ting tol overeenstemming te komen. De partij
of groep, welke daaraan niet zou willen mee
doen, zou hare aftredende leden aan grooi.
gevaar blootstellen
Wij bet wijf eden trouwens of het onderhands
„inhuren" der aftredenden wel door alle
kiesvereenigingen goedgekeurd zou worden-
Overal weigert de D. A. P. daaraan mee
te doen en ook hier zal zij daartegen stellig
wel principieel bezwaar hebben. En als zij
met eigen candidaten konU, is de verkiezings
strijd toch niet meer te vermijden. Daaren
tegen achten wij hel alleszins waarscliijulijk,
dat de S. D. A. P. tegen hel verschuiven van
den verkiezingsstrijd tot na den oorlog of de
demobilisatie zioli niet verzetten zaL
Wie democratisch denkt en handelt, wie
waarachtig den Godsvrece handhaven wil en
wion het er niet nioi om te doen iscde
aftredenden listiglijk weer voor 6 jaar in te
huren, kan niet anders dan den door ons ge
wezen weg bewandelen.
Politiek Overzicht
Italië en cie wereldsirijd.
Voor de zitting, waartoe de Üuitsche rijks
dag eergisteren is bijeen gekomen, was de
dag reeds lang van te voren bepaald. Toen in
Maart dc rijksdag naar huis ging. was beslo
ten dat de volgende zitting zou zijn op 18
Mei Men had daarvoor moeietijk een gunsti
ger dag kunnen kiezen, want daardoor was de
gelegenheid gegeven om, voor liet bijeenkomen
van het Italiaansche parlement, het volle licht
der openbaarheid te doen vallen op de aan
bieding van gebieds- cn andere concession, die
Oostenrijk-Hongarije aan Italic heeft gedaan,
met het doel zijn voormaligen bondgenoot tc
bewegen in de onzijdigheid te blijven volhar
den, die hij zich seder t het uitbreken van den
corlog tot richtsnoer had gesteld.
Het is bekend, dat Italic's onzijdigheid in
dezen wereld strijd altijd op losse schroeven
heeft gestaag Eéne zaak primeert voor Ita
lië: als er aan liet einde van den strijd buit
te verdeelen valt, dan moet het zijn deel daar
van hebben. Die gedachte heeft Italië's houding
bepaald bij de onderhandelingen, die het in
dc laatste maanden liecft gevoerd, zoowel met
de beide centrale mogendheden als met de
mogendheden van de triple-entente. Aan Oos
tenrijk werd gevraagd: Wat kunt gij mij bie
den om voor den verderen strijd, dien gii hebt
le voeren, mijn verblijven in de onzijdigheid
u le verzekeren? De vraag aan de triple-enten
te was: Op welke voordcelcn kunt gij mij uit
zicht geven, wanneer ik mijne onzijdigheid
prijs geef en aan uwe zijde in den oorlog treed
legen mijne voormalige bond&enootcn? Het
antwoord op de eerste vraag kennen wij uil
de mededeeling, die eergisteren, blijkbaar met
instemming van het kabinet te. Weencn, door
oen rijkskanselier in den Duitschen rijksdag
is gedaan. Wat het antwoord van dc triple-
entente is op dc aan haar gedane vraag weten
wij op dit oogenblik nog niet anders dan uit
eenc aan een dagbladcorrespondent door een
buifen de regeering staanden staatsman gedane
mededeeling; misschien zullen wij het heden
oliiciecl vernemen, tegelijk met de mededee
ling. die van het pas in zijn ambt bevestigde
kabinet-Salandra in de Ilaliaansche Kamer is
te verwachten over het besluit, dat het omtrent
de beide aanbiedingen heeft genomen. Een
Groenboek, dat het relaas zal bevatten van dc
gevoerde onderhandelingen, is in de maak.
Tot motiveering van zijne aan Oostenrijk
gestelde eischen lieefl Italië een gcvoelsargu-
•meiit naar voren gebracht. Er zijn buiten de
grenzen van het'koninkrijk Italië landstreken,
door Italianen bewoond, die snakken naar
vereeniging met het moederland volgens de
van Ilaliaansche zijde gegeven voorstelling.
Eene in Italië wijdvertakte vereeniging trekt
zicli.dc belangen van de Italia irrendenta (on-
verlost Italië) aan en is daarvoor sedert jaren
werkzaam met middelen, die soms niet zouder
bedenkin gzijn. Van Oostenrijk werd verlangd,
dat het aan deze wenschcn zou tegemoet
komen.
Dat is in de aanbieding, die eergisteren
wereldkundig is gemaakt, in ruime mate ge
schied. Tirol wordt door twee volksstammen
bewoond; het noordelijke deel is Duitsch, het
zuidelijke Italiaansch. Volgens eene opgave
van 1900 zijn van de 852.712 inwoners 480.846
Duilschers, 368.026 Italianen. De beide volks
stammen bewonen oen vrijwel samenhangend
gebied; alleen üggen vooral om Triënt en
Rovereto eenige Duitsche taaleilanden. Nu wil
Oostenrijk het geheele gebied met eene Ita-
liaansclie bevolking afslaan.
Hetzelfde is het geval met het kroonland
Görz-en Gradisca. Daarvan wil Oostenrijk het
land aan den westelijken oever van de Isonzo
afstaan, voor zoover de bevolking zuiver Ita
liaansch is. Het district Gürz heeft, volgens de
lelling van 1900, 68.371 inwoners, meest Slo-
venen, het district Gradisca 73.654 inwoners,
meest Italianen. Eenc uitzondering maakt de
stad Gradisca, die 12,756 inwoners telt, waar
van slechts 1616 Italianen zijn. Maar Oosten
rijk is bereid tot de concessie, dat de stad met
het geheele district overgaat.
Triest, de gewichtige handelshaven, die
Oostenrijks uitweg is naar de AcLriatische
zee en den verbindingsschakel vormt met
iiet wereldverkeer, kan Oostenrijk niet
missen. Deze stad met hare overwegend Ita-
iiaanschc bevolking (van dc 178.599 inwoners
zijn 2-1.679 Slovenen en 8881 Duitscliers) moet
dus Oostenriiksch blijven. Maar zij zal gemaakt
worden tol eene keizerlijke vrije stad; zij zal
een het Italiaanschc karakter van dc stad ver
zekerend stedelijk bestuur en eene Italiaan-
sche universiteit krijgen. Eu verder wil Oos
tenrijk zich verbinde-n, dat in dc geheele
monarchie met de nationale belangen van de
Ilaliaansche staatsburgers bijzonder rekening
zal worden gehouden. Het Duitsche rijk heeft
dc volle garantie op zich genomen voor dc
loyale uilvoering van al deze verbintenissen
van zijn bondgenoot.
Dit zijn de conccssicn, die Oostenrijk bereid
is te doen met betrekking lol de eischen, waar
van de Italia irrendenta in het land het orgaan
is. Zij gelden niet voor het verdere gebied van
het Oosten rij ksch-Jllyrischc kustland, waartoe
met Görz en Gradisca èn de stad Triest ook
behoort het markgraafschap Istrie. Hier is
het Italiaansehe element veel zwakker verte
genwoordigd; de bevolking van islric is
343-815, waarvan 136.191 Italianen; de haven
stad Pola, <le groote Oostenrijkschc oorlogs-
haven, heeft 20.000 Italianen op eenc totale be
volking van 45.052. Het aan dc oostzijde van
het Adria-bekken gelegen gebied kan nog veel
minder beschouwd worden als thuis behoor eli
de onder de vleugelen van de Italia irredenta.
Fiume, de Hongaarsche haven aan dc Adria-
tische zee, heeft eene bevolking van 30.057 in
woners, waarvan 28-12 Magyaren, 1945 Duil
schers en 7-197 Kroaten zijn; dc overige 17.773
zijn Italianen. Het district, waarvan l iuinc de
hoofdstad is, heeft eenc uitsluitend Kroatische
en Servische bevolking. In Dalmat ié, met een
totale bevolking van 593.781, wonen 505 276
Scrvo-Kroaten en slechts 15.279 Italianen.
Misschien wil Italië historische aanspraken
doen gelden op Istrië en Dalmatic, maar die
zijn uit een lang vervlogen tijd. Deze heide hei
den zijn vroeger in hel bezit van de republiek
Venetië geweest; in 1797 zijn zij in het bezit
Aan Oostenrijk gekomen, dat na den val van
Napoleon daarin is 'bevestigd.
Óp het zuidelijke deel van Tirol kan Italië
in 't geheel geen historische aanspraken doen
gelden. Trente is van 1809 tot 1811 een deel
geweest van het koninkrijk Italië van Napo
leons maaksel; in dat jaar is hel weer aan Oos
tenrijk gekomen. Tirol behoort sinls de 14e
eeuw aan het Oostenrijkschc stamhuis; Görz
cn Gradisca is van oudsher een Ooslenrijksch
kroonland; Triest is in 13S2 aan Oostenrijk
gekomen en heeft steeds daarvan deel uitge
maakt, uitgezonderd in dc jaren 1797—1805,
toen het door de Franschen bezet werd, cn
1809—1814, toen het een deel van dc provincie
lllyrie vormde.
Het bovenstaande^ kan lol toelichting van
Oostenrijks aanbieding dienen. Dc aigcmcene
verwachting schijnt te zijn, dat deze aanbie
ding Italië niet heeft kunnen bevredigen en
dat, als gevolg daarvan, zijne aansluiting aan
de triple-entente aanstaande is. Wij hebben
vroeger reeds opgemerkt, dat men zich over.
niets wat in dezen wereldstrijd gebeurt, moet
verbazen. Maar wel mag men nieuwsgierig
zijn naar de motiveering. die Italië zal geven
van zijn besluit om in den oorlog tc gaan.
De oorlog.
Berlijn, 19 Mei. (W. B.) Bericht van
het opperste legerbestuur uit hel groote hoofd
kwartier van heden voormiddag.
Ten noorden van Y-geren namen de gcvccli-
Iioo meer genietingen, hoe minder vreug
de; hoe meer behoeften hoe minder gonot.
door
SOPHUS B A U DITZ,
Uit het Deensch vertaald.
61
.„Maar waarom ter wereld gehoorzaamde
de jonker aan dit anonieme schrijven?" vroeg
Kongsted'.
„Ja," antwoordde de kapitein met een
schalkschen glimlach, „maar het was niet
anoniem: ik sclfreef er onder ,,dc grijze dame'1
en haar gehoorzaamt hij!"
V?"aP*te*n7 kapitein!" riep Kongsted uit,
zijt groot! Zulk soort menschen als gij,
tante Rosa en den jonker heb ik vroeger nooit
gekend!"
„Neen, dat wil ik waarlijk wel gclooven!
Om zulke menschen te vinden moet men ook
Daar den kant van den wilden plas komen.
Gingen wij naar Kopenhagen en liepen wij
vrij rond op Ostergade, dan kon het best zijn
at men niet aan ons zou gelooven, maar teg-
gen dat wij spookgestalten waren uit een
puderwetsche comedie, die uit waren om hun
kostuums te luchten! Maar het roirantische
t» toch ergens goed voor, adieu Konjsted."
XX.
Het is October. In het bosch valt reeds een
enkel blad, dc rijpe noot springt uit den dop
er de lijsters vieren feest op de bessen van
de doornenheg. De bloemen verwelken en
verdrogen, het zaad wordt verspreid en vliegt
over de velden tegelijk met de eindelooze
diaden van het spinneweb; bet plantenleven
sterft.
Maar eerst komt er een nieuwe flora, die
een tijdlang leeft op dc lijken der oude: het
zijn de paddestoelen.
Rondom. op de verrotte stoppels cn in de
schaduw der heggen, in gescheurde muren en
op vermolmd hout, overal schieten zij op, deze
lichtschuwe hinderen van den herfst, nu eens
als een hoopje ronde koppen die elkander
verdringen om uit te kijken, dan weer als
een vroolijkc hoed op een dunnen stok of als
een dicht geslagen chineesche parasol. Heel
vochtig, muf ruiken zij, zooals de opgesloten
lucht in den oudten koepel, neen dan ruikt
het beier als men binnenshuis in de nabijheid
van dc appelkamcr komt; het is als de bouquet
van den fijnstcn, bedwelmenden most.
In de gracht van hel kasteel \un Hcrtcstein
zinkt liet waterlisch en laat.de fleschgroene
watervlakte open, daar waar de citroengele
bladeren der lindeboom-en over dte oude kar
pers heenzeilen; doodsch is het lusschen het
bruine riet, weg is het bonte waterhoen, ver
dwenen zijn de tjilpende zwaluwen, slechts
eer. eenzame grijswitte zeemeeuw in de lucht,
hecsch schreeuwend en op haar puntige vleu
gels wippend. Op een morgen is er rijm ge
vallen en de ramen zijn beslagen, de avonden
zijn lang en koel, men begint het koud tc
vinden in de kamers, maar men kan toch
nog niet besluiten om te stoken.
Dc boer bestelt de courant weer, die hij in
Mei heeft opgezegd, nu is er weer tijd genoeg
den graaf St. Armand' op zijn kronkelende
levenspaden tc volgen. En de gezelligheid
lacht u tegen; van alle kanten hoort men de
viool op de versierde deel, waar het oogst
feest wordt gevierd, de punch maakt warm,
en gaat men te zamen uit. in den donkeren
kouden .nacht, dan hoort men lonen hoog in
de lucht: het is de wilde jacht der trekvogels
die fluitend en schreeuwend door de lucht
vliegen naar lui zuiden, naar de lichte zoune-
warme stranden.
De kapitein had op zijn hcrfstcampagnc
Skoosgaard bereikt; daar bleef hij altijd een
week. Graaf Forse stelde prijs op hem. de
gravinnen vonden lieru orgineel en beminne
lijk cn Mathiesen duldde hem.
Van 's morgens vroeg af was hij op jacht,
maar hij kwam altijd tijdig thuis voor hel
middagmaal, maakte groot toilet en genoot
dan van het diner; hij was opgewonden en
spraakzaam, maar op Skoosgaard zingen deed
hij toch niet.
Het was twee uur. De graaf zat in zijn
studeerkamer cn Malliicsen las hem de cou
ranten voor, maar wat hein zelf geen belang
inboezemde, sloeg hij over; dat wist dc graaf
zeer goed, waarom hij dan ook 's avonds in
bod zelf alle couranten van de „Berlingsche
courant" tot het Memorial diplomatique nog
eens doorkeek.
Toen het voorlezen was geëindigd ging
'Mathiesen uitnoodigingen voor de groote
jachten schrijven. Hij zorgde in het algemeen
voor de officieele correspondentie, maar het
liep niet af zonder protesten van den kant van
den secretaris, den eenen keer zette hij, den
anderen keer de graaf zijn wil door.
«Zou. er* v-.inrtfln ccen vierde man kamen1"
zcidc de graaf uit het raam kijkend zoo
noemde hij altijd een loevalligen -t. „Dc
kapitein is eëu alleraardigst mensch, maar het
is jammer dat de man geen whist speelt! Gij
hadt gisteren geen klaveren moeten vragen,
gij hadt toch kunnen welen dat de aas bij
Nancy moest zitten; hadt gij in welke andere
kleur ook gespeeld, dan hadden wij slam
kunnen maken."
„Neen, dat hadden wij nietl" bromde Ma
thiesen, zonder van zijn schrijfwerk op te zien.
„Jawel, stellig, het was niet te vermijden
geweest!"
„Niet?"
„Neen!"
„Zoo!"
Na een korte pauze zeide de graaf gelalen:
„Neen, er komt natuurlijk geen vierde man!
Wilt gij de vlag laten bijschen, dan kunnen
wij Chrisliaan hier krijgen, hij speelt toch
nog iets beter dan Ilcnriette!"
Er was eens voor altijd afspraak gemaakt
dat als de vlag op den poorttoren na twaalf
en vóór drie uur geheschen werd, dit bctce-
kende dat men den graaf voor het diner ver
wachtte, en daar Skoosgaard slechts een halve
mijl van Louiseslein lag, was het gemakkelijk
genoeg deze optische telegraaf gade tc slaan.
De vlag ging omhoog en vijf minuten latei-
werd die op Louiseslein geheschen: Graaf
Chrisliaan was thuis on zou komen.
„Waar zijn mijn dochters?" vroeg de graaf
kort daarna.
„Zij hadden immers permissie gekregen om
na'ar Hcrleslcin te rijden voor een coudo-
leancebezoek", antwoordde Mathiesen.
„Ja, dat is waar, dat kregen zij ook, maar
niet met mijn goedvinden."
„Ook niet met het mijne. Wat hebben wij
met <le Hertesteiners te mokenl"
„Nu, zoo was het volstrekt niet bedoeld,"
zeide de graaf, „maar Dinsdag hadden dc
meisjes paard en rijtuig voor Lillcluud cn van
daag voor Hertestein, hel wordt op het laatst
een eeuwig gedraaf op den straatweg voor
de arme paarden. licht gij er aan gedacht om
twaalf manden champagne le 'bestellen, Ma
thiesen?"
„Ja, natuurlijk. Maar ik heb dezen keer om
Keidsieck geschreven?"
„Wij hebben immers gewoonlijk altijd
Mumml"
„Ja, maar. Ilcidsieck proefde ik verleden op
Mullerup cn die smaakte mij beter, eigenlijk
heel goed, hij is niet zoo zoel. Het was het
eenige dat op Mullerup deugde, want het dinex
was ellendig!"
„Nu ellendig
„Ja zéker, met uw verlof. Dat is het geweest
sedert juffrouw Grönbek weggestuurd wenh
Ik geloof toch, zonder onbescheiden le zijn.
tc durver zeggen, dat ik weet hoe
„Zeker weel ge dat, Mathiesen. dat ontken
ik niet. Hebben Nancy en Henrictle iets te
lezen gekregen?"
„Ja, ik heb twee Engelsche damesrqmans
voor haai* klaar gelegd."
„Zoo, dat is goed! Dan trek ik mij terug."
Terwijl de graaf een middagdutje deed, ginfl
Mathiesen zijn gewone wandeling doen om
eetlust te krijgen cn toen ontmoette hij den
kapitein, die thuis kwam van de iacht
„Het begint herfst te worden." zeide Ma
thiesen#
Wordt •ucroolg'd*
