„DE E EM LAN DER".
Maandag 7 Juni 1915.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
HERTESTEIN
N 260
13" jaargang.
Uitgevers: VALKHOFF Co
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
Politiek Overzicht.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURO.
ABONNEMENTSPRIJS:
Pojr 8 maanden voor Amersfoort f 1*00®
Idem franco per post
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO.
Afionderlyke nummers .v 0.05.
Peze Courant verschynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, femilio-
advertenties en beriohten vóór 2 uur in te zenden.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN:
Van 15 regels.. f 0.30.
Elke regel meer0.10
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen
tot hot herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement.
Eene circulaire, bovattonde de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Een heuglijke „overweging."
Onder dezen titel schrijft de 'heer J. D. \V.
Leliman het volgende in du Amsterdammer
(de „oude Groene".):
Dezer dagen is opnieuw de wensdlielijkheid
in het lioht gesteld eener Monumenten-wet,
waarvoor reeus zoolang geijverd is en. het
ontwerp van particuliere zijde geheel, is voor
bereid.
De gemeenteraad van Amersfoort had.., on
danks van vele z-ijden tegen zoodanig voor
nemen was opgekomen, verleden jaar beslo
ten tot de afbraak der beide torentjes die het
laatste oveaiblijtfsed waren der voormalige
Kamper Binnenpoort. Zonder op zich zelf be
schouwd kunstwerken te zijn, vervulden deze
een rol van zekere beleekenis in hot stads
beeld en hielden zij bovendien de 'herinne
ring wakker aan de vroegere ommuring der
stad. Redenen te over om op het behoud aan
te dringen en, desnoods zelfs met zekere op
offeringen to trachten eene zoodanige oplos
sing der aangevoerde verkeersbezwaren te
zoeken, dat de beide torentjes konden wor
den gespaard.
De gemeenteraad van Amersfoort dadhl er
anders over. Zijn besluit, eerst geschorst, is
thans op voorstel van den Minister van Bin-
nenlandschc Zaken, bij Koninklijk Besluit
vjrndeltigd wegens strijd met het algemeen
belang-
.»it bericht mag niet onopgemerkt voorbij
gaan. Hel is, nu ons nog steeds ccnc Monu
mentenwet ontbreekt, eene aanwijzing dat de
regeering niettemin bereid is, het haar ten
dienst© slaande gezag ter bescherming van
de gedenk te ekenen van geschiedenis en kunst
Krachtig ie doen gelden.
Alleen omstandigheid dat de bedreigde
torentjes gemeentelijk eigendom waren, het
de mogelijkheid van zoodanig ingrijpen toe.
Waren de torentjes daarentegen particulier
eigendom geweest, gelijk het geval is met
zoovele, op zich zelf dan wel aLs onderdeel
van een stadsgezicht, belangwekkende oude
bouwwerken of fragmenten daarvan, dan zou
men denke bijv. aan do slooping van het
jachthuis te Poeldijk de bedreiging zdjn
uitgevoerd, omdat de overheid over particu
lier bezit nog zeggingschap mist. Amersfoort
was dan weer een stap verder genaderd lot
du algemeene aesihische egalisatie en nivel
leering, die geleidelijk bijkans alle sleden van
ons land dreigt te berooveu van hetgeen zij
nog overhielden van hare vroegere kenmer
kende schoonheid/.
Het is niet de eerste koer dat de Kroon ln
dien zin ingreep, wanneer het behoud van
een -kuns'twerk op hel «pal stond;
In behandeling is thans nog het geschors
te bestuit van den Elbungsciien raad oan een
stuk der oude vestingwallen te sloopen icr
willo van woningbouw, eenzelfde motief als
een paai* jaar geloden ook werd aangevoerd
te Harderwijk, waai* hel laatste aangesloten
middeleeuw sche vestingfront in ons land
naar den grond gehaald wercL De woning
bouw ging hiel door, evenmin als de even
eens ter verdediging der stooping aange
voerde iTamaanlcg. De vernietiging is bus
volkomen doelloos geweest, zuiver vandalis
me, in weerwil het aan waarschuwingen niet
had ontbroken.
Er bestaait scans reden te denken dat wij
nog niet zoo heel veel opsoholen sinds in
1825 cup voorstel van B. en W., de slooping
dei' prachtige Groot© Houtpoort te Haarlem
eene verfraaiing der stad werd geacht!
•De motiveerinig van het vernietigingsbe-
siuit verdient niettemin de aandacht, omdat zij
den aandrang zal versterken van hen die
zich hi den vervolge verzetten tegen gemeen
telijke voornemens ter noodelooze ontsiering
en verarming van het plaatselijk schoon.
Het algemeene gedeelte der motiveering is
in de volgjende zinnen vervat:
„overwegende dat bedoelde torentjes deel
uitmaken van de vroegere vestingwerken der
stad Amersfoort en uit een bouwkundig en
historisch oogpunt merkwaardig zijn te ach
ten; e
„overwegende dat 'het in strijd met het al
gemeen belang is, wanneer gemeentebesturen
zoodanige gebouwen of gededlten van gebou
wen vernietigen;
„overwegende, dat mitsdien de slooping
dier torentjes niet kan worden toegelaten,
tenzij een ander, meer overwegend, algemeen
beilang haai" zou eischen;
„dat, daargelaten of de aanleg van een ver
broeden verkeersweg als zulk een meer over
wegend belang zou kunnen worden be
schouwd, dit thans in ieder geval niet tot
rechtvaardiging van het raadsbesluit kan
strekken, omdat daartoe voorshands niet kan
worden overgegaan."
Deze motivQering is blijkbaar gegrondvest
op eene zeer ruime waardeering van werken
van geschiedenis en kunst; zij is daarbij zeer
algemeen en kan verslrekkend worden toege
past. Inderdaad rijst de vraag waarom niet
eene regeering, die zoo ruiterlijk "de waarde
van oude bouwwerken, zelfs van fragmenten,
als algemeen belang erkent, niet eene stap
verder zou gaan door hare bescherming ook.
uit te strekken over die, welke zich in parti
culier bezit bevinden en derhalve nog in veel
sterkere inaie verdwijnen en worden ver-
'minkt. liet algemeen belang wordt daardoor
zeker nog meer geschaad, al ware het slechts
wijl de particuliere bouwwerken het in aan
tal verre winnen van de openbare, en zij bo
vendien, hoewel soins ook afzonderlijk be
schouwd, bescheiden van aard in hun onder
ling verband, toch een belangrijke factor zijn
tot bepaling van het artistieke type van stad
en land.
Zal de regeering binnenkort eene zoodanige
konsekwentie trokken die reeds lang van
haar verwacht werd en in afwachting daar
van in ieder geval zorgen, dal de gemeenten
één gedragslijn moeten volgen?
Dat niet Amersfoort wordt op de vingers
gelikt, terwijl Franeker zich nog eens zou mo
gen ontsieren gelijk dezen winter loefn ter
werkverschaffing! 'besloten werd een stuk
van den hoogbegroeiden stadswal te vergra
ven om met den afkoanenden grond een bin
nen grachtje, het Leeuwarder End, te dem
pen, h. w. a. te herscheppen in een dorre
Ikeicn vlakt©.
Of bestaat de illusie dat de gemeenten de
algemeene waarschuwing der regeering tei
hart© zullen nomen? Ten eerste 0111 zich eene
dergelijke vernietiging harer bestuiten te be
sparen. Vervolgens door, onder verwijzing
naar de boven aangehaalde motiveering, hare
burgerij 't zij door overtuiging, 't zij door ver
ordening op to wekken hel aangevoerde al
gemeen bcfiang ter betrachten, hij al hetgeen
zij stichten. Dat zou herinneren aan de dagen
wan weleer, toen, naar meer dam eene inscrip
tie getuigt, menige fraaie, rijke gevel werd
geslicht uil burgerzin, met de vooropgezette
bedoeling aan de stad relief tc geven
Ook de gemeentelijke arm reiki reeds ver,
zonder speciale wettelijke maatregelen. Dat
is genoegzaam gebleken o.a. door de goedkeu
ring der gemeentelijk© sclioonhcicLsverorde-
ningen van Laren (N.-1I.) en Leeuwarden
(wier voorbeeld zal gevolgd worden door
Haardemmcrliede en Spaarnwoudc) door die
der reclame-verordeningen van Nijmegen en
Dordrecht.
Het hangt slechts af van den eigen goeden
wik hoeven- de gemeenten dien arm willen
uitstrekken. De erkenning van regecringswe-
ge der bouwkundige en historische waarde
als algemeen belang en men mag gerust
zeggen als zeer veelzijdig, ook materiaal en
oeconomisch belang moge een prikkel zij.n
voor de gemeentebesturen, om, vedl meer dan
lot dusver, zich dc bevordering van dat be
lang aan tc trekken.
Waar echter de ervaring laatstelijk in een
stad als Amersfoort, leert dat illusies op dit
stuk misplaatst zijn, kan dc omstandigheid
dat provincie en gemeente over ver-reikende
macht beschikken^ toch den Slaat niet vrij
stellen van ingrijpen door eene algemeene
wettelijke regeling in den zin der hoven-
staand© regeeringsoverwegingen. Dc vraag
om het behoud onzer monumenten van ge
schiedenis en kunst, mag niet danger inciden
teel maai- moei principieel worden geregeld.
J. II. \V. LELIMAN.
De oorlog aan de
Dardanelien.
De Duilsche U-booten hebben hunne werk
zaamheid uitgebreid over een nieuw veld. Zij
zijn plotseling verschenen in de Egeische zee
en aan de Dardanelien. Hoe zij daar hebben
kunnen verschijnen, is hun geheim. De water
weg van de Duilsche Noordzeehavens naar dc
Turksche wateren is langs de kortste route
3300 zeemijlen lang, d. i. ruim 6200 Kilome
ters. Dat" dc Duilsche U-booten dien langen
weg hebben kunnen afleggen, is op zich zelf
reeds ccne respectabele verrichting, .uen
moet zelf een bevaren man zijn, om ten volle
te beseffen wat het beteekent eene zoo lange
reis te doen met zulk een schip van om
streeks 1000 ton waterverplaatsing met eene
bemanning van omstreeks 30 koppen. Hel
klein© schip kan slechts met matige snelheid
varen om met dc brandstof uit te komenhet
is zonder hulp van builen geheel op zich zelf
aangewezen op den geheeien tocht door vijan
delijke zeeën, hel moet ieder oogenblik er op
bedacht zijn een schip Van den vijand in liet
oog te krijgen, waarvoor het zich onzichtbaar
moet maken. Dat is uitstekend gelukt, want
geen van de U-booten, die den verren en ge
vaarlijken tocht hebben ondernomen, is onder
weg door den vijand opgemerkt of in zijne
bandon gevallen Zij zijn allen als bij verras
sing op hun nieuw arbeidsveld verschenen,
waar hunne aanwezigheid zich geducht doet
voelen. Zij zijn voor dc Fransch-Engelsche
viool, die aan de Dardanelien bijeen is, nog
veel gevaarlijker vijanden dan de batterijen,
die aan den ingang van de zeestraat wacht
houden; de zware verliezen, die aan deze vloot
zijn toegebracht, komen voor een aanzienlijk
deel voor rekening van de duikbooten, die
dc Duilsche marine aan Turkije le hulp heeft
gezonden.
Wanneer men die verliezen bijcentelt, dan
komt men tot bedenkelijke getallen. De hier
volgende lijlst van schepen, die lol zinken zijn
gebracht, maakt geenszins aanspraak op vol
ledigheid.
Engelscke schepen.
1. Irresistible, IS Maart, 15.250 ton.
2. Ocean, IS Maart, 13.150 ton.
3. Golialb, 11 Mei, 13.150 ton,
4. Triumph, 25 Md, 12.000 ton.
5. Majestic, 27 Mei, 15.150 ton.
6. Torpedoboot, 18 Maart, 550 ton.
7. Duikboot E. 15, 16 Maart, S25 ton.
8 Duikboot AE 2, 2 Mei, 710 ton,
Franschc schepen.
1. Bouvel, 18 Maart, 12.000 Ion.
2. Gaulois, einde Maart, 11.300 ton.
3. Léon Ganibella, 27 April, 12.600 ton.
Bij dit elftal moet nog gevoegd worden het
Engelsche linieschip van het Aigamemnon-
lype, dal twee dagen na het vergaan van de
Majestic uil de slaglinie is weggevoerd. La
ter werd nog bericht, dat den 31en Mei bij
Strati een Engelsche hulpkruiscr van 12.000
ton en den 2en Juni bij Tenedos een Engelsche
pantserkruiser getorpedeerd zijn, bedde door
een Duit9che U-boot. Het lot van al deze sche
pen op één na heeft zich afgespeeld bij dc
Dardanelien; alleen de Léon Gambetta is in
de Adriatische zee in den grond geboord door
een Oostcnrijkschc duikboot. Verder hebben
nog een aantal schepen eene zóó groote averij
bekomen, dat zij van de Dardanelien wegge
nomen en gedokt moesten worden. Zoo is het
de Invincible gegaan en ook dc Queen Eliza
beth. En van vele schepen weten wij niet eens
de beschadigingen.
Het is waarlijk geen wonder, dat deze
reeks verliezen aanleiding geeft lot eene pes-
simisliiischc stemming cn twijfel heeft doen
rijzen of de zaak van den beginne af wel goed
is aangepakt. Dc deskundige medewerker van
de Morning Post drukt als zijne meening uit,
dat de bondgenooten misschien bij het begin
van de opcralaën niet dadelijk de krachtsont
wikkeling hebben voorzien, die aan de Darda
nelien noodig is. Dc Turksche stellingen zijn
gedurende dc beide laatste maanden geducht
versterkt; zij schijnen aanzienlijke krachten
te kebbe.i bijeengebracht voor de verdediging
van de reeds van nature zeer sterke stellin
gen en schijnen ook ruimschoots van hulp
middelen en munitie voorzien te zijn. Inder
daad de. methodische voorzorg van de Duit-
sckers heeft hel Turksche leger krachtiger
gemaakt dan men ooit te voren kon aannemen.
Denzelfden gedachlengang vindt men ook
terug in dc beschouwingen van den Zweed-
schen schrijver Lago Lengquisl, dii-e reeds tij
dens den Balkanoorlog als oorlogscorrespon
dent werkzaam is geweest en zich nu bij de
Turken bevindt op het schiereiland Gallipoli.
Maar hij is in zijne woordenkeus vrijmoedi
ger en zijn oordeel over het Engelsche be
leid is daardoor scherper; hij schrijft: „liet
is een feit, dal de Engelsche admiraliteit: ver
bazend weinig kennis heeft van dc werkelijk©
sterkte van Turkije cn die óp ccne voor En*
geland noodlottige wijze onderschat. Dat liebi
ben de maandenlange gevechten zonder resul
taat aan dc Dardanelien duidelijk bewezen.
Men kau begrijpen, dat hel nu voor Engeland:*
verantwoordelijke staatslieden onmogelijk is
dit feit toe le gevenmaar men kan haast
voorspellen, dat dc dag niet ver meer is, waar
op aan het fiere Engeland de oogen zullen
opengaan over hel ongeluk, waartoe de Dar-
dancllcnstrijd zal leiden. Tengevolge van de
Duitsche krachten, die nu medewerken om oe
verdediging van hel land tc smeden, is een
nieuw Turkije ontsla au. Dc oude Osmaansche
wil om tc overwinnen cn liet geloof aan dc
zegepraal zijn onder ccne moderne leiding
weer ontwaakt. Dc oude sleur schijnt ver
dwenen le zijn; een nieuwe krachtige wind
waait overal. Hei aanzien van dc vroeger zoo
gevreesde Engelsche macht vermindert in de
zelfde male, waarin hel bloed van dc opge
offerde soldaten nullicloos wordt vergoten."
De ooriog.
Parijs. 5 Juni. (R) Ten noorden van
Alrccht maakten wij nieuwe vorderingen. W'i]
zijn nu meestér van meer dan twee derden van
het dorp Ncuville en hebben 450 Meter ge
wonnen binnen den Doolhof, waar de strijd
aa nho u d end o or ld uurL
De arlillericstrijd is bijzonder lievig op den
geheeien sector ten noorden van Atrcchl.
P a r ij s, 6 Juni. f^Iavas). Namiddag-com
muniqué.
la de streek ten Noorden van Atreoht maak
ten de Fraasahen den 5en Juni flinke voiidc-
ringen to Nouville. Zij bezetten thans twee
derden van het dorp en wonnen eveneens
450 meter terrein in het Noordelijk deel van
den Doolhof, terwijl zij ccu weinig vorderin
gen (maakten in het centrum van dit verde-
digingsoAcriv, waai <1© strijd .eva,Wei nog over
het geheclc iront van hen sector onvermin
derd voortduurt. Het ar.lallerie-gevech' I's bij
Lorei t<^ Neuville cn den Doolhof uiterst hevig
geweest.
In den loop van den 5en Juni en den nacht
van den 5cn op den 6cn, doden de Duitschcrs
een zeer krachtige poging om dc stellingen,
die |dc vorige dagen verloren waren, te her
nemen. Dc geheel© sector Ablain-Souelicz cn
vooral do suikerfabriek le Souchez, stonden
bloot aan een bijna onafgebroken bombarde
ment, dat door d© Fransohc artillerie krach-
lig werd beantwoord. Er werden door dc
Duilscthcrs vijf tegenaanvallen gedaan op de
hellingen ten oosten van Ghapcllc [dc Lorctte.
De tegenaanvallen werden zonder tusschcu-
p o ozon uitgevoerd op een punt ten Oosten van
den weg Aix-Noulellc— Souchez. Het Duilsche
offensief is overal mislukt. Dc Franschcn
handhaafden zich in al hunne «tellingen cn
brachten den vijand zware verliezen loc. Tus-
sohen de wegen Aix Noulelte—Souchez en
Ablain—Souchez veroverden dc Franschcn
verscheiden© loopgraven der Duitschcrs cn
maakten zij een dertigtal gevangenen.
A vo njclco m mun iqué;
De slag ten noorden yan Air echt duurde
met do grootste hevigheid voort in ons voor
deel. Wij dedon verscheidene welgeslaagde
door
SOPHUS BAUDITZ,
Uit het Deensch yertaald.
72
„Maar wat moet dat beteokenen, Fanny
lief?" vroeg oom Heinrich. „Daar staat im
mer» een K?"
„Een KJ* herbaalde tante Rosa. „Onzin!
Het is immers de spar en de horizontale balk
van ons wapen, maar het staat op den kop!"
En Fanny schoof de mouw naai' beneden,
zonder de oogen op te slaan. Anna Steffens
werd ontslagen en de kantonrechter reed weg.
Maar Kongsted ging bleek als ©en lijk naar
Fanny toe. greep haar hand en zei-de met
trillende slem:
„i-reule Fanny, in Gods naam. antwoordt
mij eerlijk, ik durf er niet aan gekloven, ik
mag hot niet eens, maar toch: is het het wapen
der Ilöübro s dat gij op den arm draagt, of
is het...."
»Hct is de naam van den bozittcr van Herte-
stein," antwoordde Fanny. „De bezitting is
dc uwe. en de uwe ben
„Fanny!" riep Kongsted. „Mag ik heL wer
kelijk gelooven!"-
„Kongsted, ik heb u immers lief!"
XXX.
„Nu is Fanny dus bezorfidl" teide oom
Heinrich eenige dagen later tegen Andrles.
„Ja ,dal is zij.antwoordde Andries, den
oskam uitkloppend, „en ©en fatsoenlija man
is hij waarachtig ook, die Kongsted, maar hu
is niet van veel familie en een titel heelt hij
ook niet; nu, jagermeester zal liij wel kunnen
worden." „Denkt gij?"
„liet is bepaald niet onmogelijk, de eige
naar van Logstrup werd het ook en hij heet
toch maar Olsen!"
„Nu ja .dan kan Kongsted het misschien ook
worden, maar jonker wordt hij toch zeker
met, Andries."
„Neen zeker niet, er is toch nog onder
scheid",
„Weet gij. Andries, wat mij
„Neen. dat weet ik niet."
„Ik ben eigenlijk zoo erg verheugd over dat
alles."
„Nu dan kan ik het ook zijn."
„Ik zal u zeggen, Andries, nu heb ik geen
verplichting meer ten. opzichte van bet legi
tieme voortbestaan der familie, dat moet hij
nu weten!"
„Ja, dat moet -hij zeker 1"
„En daarom kan ik nu, mijn vrijheid ge
nieten als hoofd der familie en behoef ik niet
moer aan de kleine Maren Kielsen te denken."
„Dat is zeer verstandig van den jonker, zij
is bovendien ook verloofd."
„Verloofd?"
„Ja. met den diildten opzichter van Louise-
stein."
„VerloofdI Maren Kielsen! Dat had ik toch
niet van baar gedacht, Andriest" Daarop ging
oom Heinrich heen in diep gepeins over liet
onbegrijpelijke van het vrouwenhart en hier
mede verdween de familie Kielsen voor altijd
uit de Geschiedenis van Herlestein.
„Ik ben zoo bang voor uw moeder 1" zeide
Fanny tegen Kongsted, toen hij eenige dagen
later te paard op llertcsteiii kwam. „Zij is
zeker zeil in alle opzichten zoo volmaakt cn
zjj stelt zeker zulke kooge cisoken aan baar
die uw vrouw zul worden, dal zou ik trou
wens in haar plaats ook doen."
„Wilt gij hooren, wat zij mij schrijft?" ant
woordde Kongsted. „Ge belioett allee- liet
begin le lezen, daar staat: „Mijn beste Erik!
z.u die gij hebt gekozen is natuurlijk de ware.
cn dat is zij."
„Maar gij zelf. zijl gii werkelijk tevreden
met mij? Ik weel niets, ik kan niets en ik
ben...."
„Gij zijl, die gij zijl!" viel Kongsted haar in
de rede. „En waart gii anders, dan waart gij
immers niet degene die ik liefheb!"
Fanny legde baar arm in dien van Kong
sted, keek hem stralend in de oogen en vroeg:
„Wat denkt gii dat men in de buurt zegt?"
Ja, wat werd er in de buurt gezegd?
De kapitein zeide eigenlijk niets, bij zong
alleen, zong den gansoken dag.
Graaf Porse reed naar Hcrlcslcin met een
bediende op den bok cn zijn beide dochters
in het rijtuig en, tervvi'l freule Nancy en freule
Ilenriette Fanny kusten cn kusten en zoo onder
den indruk waren alsof het haar zelf gold.
drukte de graaf tante Rosa de hand en zeide:
„Ik feliciteer u oprecht, beste vriendin, uw
nicht krijgt een voortreffelijk man. Het is
zeker niet zoo uitgevallen als wij met ons
beiden hadden bedacht, maar de mensch wikt
en God beschikt. Ik had gehoopt dat een
jongere Porse zou goedmaken wat mijn broe
der zaliger "vroeger maar laat de dooden
in vrede rusten en breek den ouden koepel af.
a<ls gij het nieuwe Hertestein weer opbouwt"
„En graaf Ghrisliaan?" vroeg tante Rosa,
„hoe
„ik moei u van licm groeten, liij is op reis
gegaan en zal eenige maanden in het buiten
land doorbrengen, het is goed voor hem eens
in de wereld rond te zien."
„Hij is een buitengewoon mensch!" zuchtte
taille Rosa met tranen in de oogen.
„Dal is de ingenieur Kongsted ook," ver
klaarde de graai. „Hij heeft slechts één ge
brek: bij deugt met voor vierden man, maar
ondanks dat zou ik hem gaarne tot schoon
zoon willen hebben."
Bij deze woorden van den graaf werd tante
Rosa weer de gewone duimen langer en van
dat oogenblik af was zij meer ingenomen met
het engagement.
Op Skoosgaard zat Malhicsen onderwijl op
zijn horloge te kiiken en wachtte op hel diner;
zacht gestemd was hij niet. „Het is goed dal
dit meisje van de baan is!" zeide bij eindelijk
tot zich zelf, „nu is gelukkig alle gevaar yan
dien kant voorbij, en er is gevaar geweest!
Ba! Iemand die haar eigen armen verminkt,
zoodat zij zich nooit meer in groot toilet kan
vertoonen, fi done! Het is anders jammer,
want zij had buitengewoon mooie armen!
Maar het is goed zoo als het is, want zij had
toch nooit begrepen dat voor de vrouw de
weg tot bet hart van den man door de keu
ken en door de provisiekamer loopt."
De kantonrechter en d.e dokter waren hel
eens dat ze niets tegen de verloving hadden,
maar juffrouw Ida ergerde ziah. niet omdat
zij zelf Kongsted had willen hebben, volstrekt
niet! maar in het algemeen en voor den vorm
en zij ergerde ziah zóó, dat de moeder haar
ernslig moest vermanen er' niet langer mede
voort te gaan. met liet oog op haar gezetheid,
die altiki toeneemt bij voortdurende ergernis.
De molenaar lachte over zijn gans olie ronde
gelaat cn transpireerde louter blijdschap,
toen Kongsted hem het nieuvfs mededeelde.
„Daar moet ik van avond een bijzonder sterk
grogje op hebben," zeide hij, „en dan zal ik
meteen dien spijker trachten in te slaan om
de V - op te hangen, dan heb ik een aan
denken aan u cn de freule beiden!" Maar d©
spijker werd toch niet ingeslagen.
Juffrouw Sörcnsen veegde nog zorgvuldiger
dan gewoonlijk haar handen aan haar schort
ai voor zij haar rechter aan Kongsted toestak
en daarop zeide zij:
„Vader is toch de slimste van ons allen,
want toen ik hem de verloving kwam ver
tellen, knikte liii zóó, dat ik duidelijk begreep
dat hij het al lang had geweten!"
Maar Hélène, die de incdedceiing van het
engagement tegelijkertijd kreeg met die van
de verbreking der Verbintenis van den graaf
St. Arnvand met de arme portiersdochler.
schreide en zeide:
„Dat had ik niet van hem verwacht!" Maar
of zij Kongsted. of den graaf St, Armand be
doelde, werd nooit duidelijk.
Söllesled stelde zeer veel belang in het en
gagement cn zette de pijp weg toen hij hel
hoorde.
„Het is een verbond lusschcn stad en land."'
zeide hij. „dat is juist wat wij hebben moe*
ten!" Maar het meest verheugd was Anna
Steffens.
Wordt vervolgd*
