Naar bet land m belofte!
14d* Jaargang.
„DE EEMLAN DER".
Zaterdag 4 December 1915.
f
FEUILLETON.
N° 135 Tweede Blad.
Uitgevers: VALKHOPP ft Co.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT I.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
BINNENLAND.
Kameroverzicht,
tweede Kamer.
Berichten.
jfeetdredacteun Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
A BONN EM ENTSPR1JS:
jffT 8 maanden voor Amersfoort
Idem franoo per post
et g
f
r- 1.50.
Per week (mof gratis verzekering tegen ongelukken) O.IO.
Afzonderlijke nummers j
Wekelyks bijvoegsel ndo Hollandtche Huisvrouw (onder redaotio
ran Thórèse van Hoven) per 3 mnd. 50 ets.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie*
advertenties en beriohten vóór 2 uur in te zenden.
PRIJS DER AD VERTENTIËN.
V«n 1—6 rogel. f 0.50.
Elko regel moer 0.10.
Dionslnanbiodingen 25 cents bj) vooruitbetaling.
Groote lottora nnnr plaatsruimte.
Voor liandol en bodrijf bestaan tooi voordooligs bepalingen
tot liet liurlm.nld advertooron in dit tilrnl, bij abormomont.
Ecne oiroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Inkwartiering.
Limburgsche novelle van
H. J. LAMBERTS HURRELBRINCK.
blijde, levendige vroolijklieid bij dc
- Een
ionge sehoonen van Roosdaal!
Weer zullen door Jict volk" manoeuvres
teihouden worden in dc omstreken van hun
üorp; weer zal de inkwartiering komen; weer,
evenals voor enkele jaren, zullen door de heu
velen worden gccchood de onschuldige, niets
rakende schoten uit geweren en kanonnen
en eveneens de schuldige, harten treffende
lach der jonge krijgers; weer zullen dc jeug
dige maagden in bewondering gadeslaan den
sloeren moed. den sluwen list der aanvallers
en vcr^digers. voorthollen over kale stoppel
velden den gewissen schijndood tegemoet,
onder de muziek van het kanongebulder, en
des avonds zullen zij dansen met vijanden
en vrienden van vaderïaiidschen bodem op
de tonen van een harmonica of van een kris
krassende viool. In hun beeldrijken geest
aanschouwen ze reeds dc helden, die hunne
gasten zullen zijn .gedurende die feestdagen:
flinke, kranige jeugdkerels met glundere
oogen en puntgokncvcldc lippen; dan plots
wreed verstoord hunne faiilasicn door dc
^uide knorslem van den vader, „woeveur dat
die kerels weer de boel mooslc kominc op-
vrele, dat et c schandaol. c gemein schan-
daol waor."
En als een der dochleren schuchter, met
verlegen slem, hem onder hel oog brengt, dat
heer d'r toch veur betaold woort, dan met
op het tafelblad beukenden vuistslag: waal,
betaole, belaole, die onnuuzele zestig cents,
dè luizige mark, es ze dicli veur minstens
drei frank opvrele mil hun oetgerammelde
preien; dal ze hun vas en zeker minstens veer
tien daag hbbbe lacte vaste urn zich 'bic hun
de hoek Ie laole volstoppe enwoeveur,
wotveur, heer zou wel ins wille weilc woe-
vcuj.' dal douno >aool, dat "vcriX/lioclo VCtll al
dal polver, veur doezende en doezende francs,
zonder dat er ouch nog nier eine piot ene kor
rel schroot in z'n bats1) kreeg niks anders
es flauwe kul, ten kecnderechtig speul, en
dao doen zich auw kerels mit gries haor cd
knievels aon mit, kernels en generaols of wie
dat luug hèt't waos um te lache, um
zich kapot te lache es el neet zoe triestig
vvaor, want noe wiste ze mitein ouch woo
dc cents bleve, dies te noblcntz-coblentz
ccdcre maond nao den ontoager lias Ic hringe,
es te dich ten minste neet d'n boel onder de
vol1) wous laole verkoujie schandaol,
schandoal en nog ins schandaol", en ieder
schandaal met hernieuwden vuistslag beze
geld.
„Mè vader", weer een der schoonen, angsl-
lispelend, „es geer ze absolut neet bei uch
in hoes wilt höbbe, dan kint geer ze toch ur-
gens anders onder daak bringe: ich höb ge
huurd, dat Kwoib Hermans 'l veur twie mark
de maan deit."
„Waat, waattwie markich zal de
kèl. dc schinnaos, dè aofzetler, veur eedcre
piot en veur ecdere daag ene markt in z'n
les duië; meinslc 110e dat ich gek, stapelgek
bin gewore?"
„Mees ze ucli noc lock veur drei irancs
Ppete
-Halt dien moul, doe niksnut, en gang d'n
necre keere,3) dan dcisle beier es al die on
zin oet te sloon. en dich ouch". tot andere
pruttelende dochter, „gank de keui inelickc;
geer maakt mick laam mit cur geklets en
schele wauwel."
Ook bij Iluibers een raaswocdc bij liet ver
nemen van 't weder te verwachten krijgsspel
ln onze grensstreek, een toorn, echter niet
met krachtwoorden en vloeken geuit, „dao
kaom er gcine fetsch wijcr mit. dat gaof al-
leraaol niks", zooals de voor zijn sluwheid cr
gierigheid alom bekende boer overwoog.
„Mer zich schlil hauwe. da's veul beter'
heer zou er ins mit i'n vrouw euver prakke-
zeere, die waas pront zoe geschcidl es heer.
eu die weerp 't geld ouch neet 't vinster oet.
die areijde ene -ent ouch dreiinvil um, venr-
<lat ze n'em oetgaof dat waos ouch de inzige
maneer um veuroct tc kommc. ins get in 't
laoke te lcckc veur d'n aaien daag."
Zwiigstil zitten zc over elkaar, de vrek en
z'n Kalricn.
„Jè waat zouc ze doen um dat gespuus oct
het hoes te hauwe, die opvreters."
„Es ich ins zag. dat icli krank, miserabel
krank waor". geeft de boerin in overweging.
„Mè, dat gicf niks, absoluut niks", verze
kert hij, „de wets toch wel, dal cr allied c
paar van die kerels veuroet komme um alles
te inspecleere; die zouc natuurlik e dokter
hole um diah Lc onclerzeuke en de zuus dj
nog al krcnkelik eet, doe mit dien drei cn
negentig kilo, nog veer kilo mies cr eus
verlce."
„Da's woer, dao höbs te geliek in, dus dao
neet mie vaanes veer dan ins zagtc, dat
«<v keenies de mazele hauwe, Jat er zeuvcul
es besmettelijke ziekte in hoes waos".
„Niks, niks, dat zien dc dokters ouch wel,
dat et neet woer is."
„Of mond- en klauwzeer in dc stal of tri*
chin en bie de verkes."
„Ouch neet, ouch neet."
„Dat de hond dol waor gewore: 't zal ze
misschien bang maoke."
„Ncin, ncin. da's allemaol niks weerd; zoe
gemekekelik laole ze zich neet kulle."
„Dan weit ieli niks mie, dan moos dich mer
get prakkezeere, dao moot get op .gevondc
were, want dat zek ich dich, maan, ich wil
geinen inzige van dat soldaotegeluug in hoes
hóbbe 't zou gel schoons zien, veer spaorc
et us~ oet ooze mond en dan zouc die vrem
praiên et us komme opvrete noets, noets
van z'n leve."
„Geliek hObs te, icli bin gans mit dich cin-
verslandemè wach ins get, dao hob icb
get, Jumniig Marante, da's en goodvidée."
„Waat, waat?"
„Dc spraoks zoe metein van krank zien cn
van keenderes veer ins zagte. da's te in
't keenderbed laogs. ich höb wel ins gehuurd
dat woe e kraomvrouw is dat dao gei in
kwartiering kump."
„Zek is dat 110e dat schoen idéé: flat lieiis
te ouch wel veur dich könne hauwe; ieh krijg
dich dao e keend, zoe fi-blc fors in e paar
weke lied laot nao dich kiekc, gek da'fc
te bos."
„De verstcis mich neet vrouw; ich zek hun
dat mèr."
„Jao. dat zulle ze dich mer direk zoe ge-
luive; dao höbs dich nog al c gezich veur".
„Ze Iïooyc mich neet lc geluive: veer zulle
liet (hun luine."
„Waat luine?" m
„Wel ct keend."
„Zek, belazer dich 110c wce's lc wèls. mè
mich nccl."
„Huur noc loch ins vrouw, waat ich ge-
dach höb: zoe gauw es die rangeerders, of
wie die kérels hcile, in Roosdaal konunc, gels
dioh in bed ligkc cn dan ligke veer eus jong
ste neve dich."
„Och loup nao dc weerlich, mit dcc onzin,
die lui zulle neet zien, dat e keend jjan twie
cn e haaf jaor neet pas geborc is E'
Ze mooie 11'et oucih neet zien; veer ligke n'et
good onder de dekens, dc trèks cm 't mutske
good euver dc kon, deis Ier nog c voile of
zoo get veur eii dan zekkc veer em, dat ct
zich good moot stil hauwe 'tis e schlum
keend oos Wullemkc."
„Dat is el", zei dc moeder in fiere 11 Irots.
„Noe dan, woeveur zou ct dan neet lukkc?"
„Afijn, 't is te probccre."
Enkele weken later verschijnt werkelijk de
commissie, belast met dc zorgen voor de in
kwartiering in Roosdaal, met vriendelijke
pretlachies welkom goheeten door dc lalloo-
ze buitenmeisjes, die met vluchtige fluister
stemmen, met vertrouwelijke knipoogjes vra
gen: „zckl hicre, schikt us es uch bleef, get
kwieke, fideelc jongens, loer."
Minder gul. minder hartelijk ontvangen
door de vaders, die brompruttelcnd verzoe
ken: „cr hun tocli neet te veul te sclukkcn.
dat gei plaots genog liauwe weer um ze good
lc ligke.
Een builQngcwoon vriendelijk onthaal daar
entegen bij Iluibers:
,.'t Speet em toch zoe kolossaal, dat heer
decz kier de hicre neet van deens kos zien;
't waore toch zoe'n charmante jongens gc-
wees, die er de veurigc kier had gehad, toen
ouch de manoeuvres hei gcwccs waore; zên
vrouw waos gek, stapelgek op hun gewès en
zou ze mei et grootste nlczcer van dc. we
reld weer bei zich höbbe. mè ongelukkig 't
ging neet, 't wao.s veur deez kier onnicugc-
lik; z'n vrouw laog jus in.'t kinderbed, die
zou <lus neet veur de braof ionges könne zör-
ge de liiere waore zeker ouch getrouwd,
die wiste zeker ouch, dat cl zonder vrouw
neet ging.
„Is el al lang geleiie", vraagt een der hce-
ren. toevallig een Limburger.
„Gisteren 'hicre; gisteren aovend um karteer
veur acht gelukkig is alles good gegange.
zoe gezond cs ene vusch; zc heet ai twie le-
leure sop op en e ganse berg zoermoes mit
snel; moot ze ins zien hicre, geneert ucb
neet, geer zeel toch zeker ouch getrouwd; 't
zal lieur plczeeV doen; ze is raozend dol op '1
militaire volk", en met zachte, aanmoedigen
de duwtjes sloot hij zijn bezoekers binnen
het aangrenzend vertrek Ze moostc zich
zclvcrs ouch cuverluuge, dat heer de woer-
hcid zag. dan koste zc mitein ins zeen waat
veur een monter wief er hauw en waat veur
een flink kinneke ze heum hauw gegeve
es 'l ten minste neet sleep."
Werkelijk een kranige vrouw onder dc
propere heldere" lakens, die vriendelijk den
gasten toeknikt; naast haar liet één-dag-wicht
zorgvuldig gewikkeld in luiers en windselen,
hel gezichtje door dichten sluier bedekt.
„Proficiat* Madame", begint dc Limburger
officier, 't heet uch gei kocd gedoon wie ieh
zeen."
„Goddank neet, menier."
„En wie hèt ct kinneke?"
Tucn hel mirakel, het wonder: een schraal
slemmelie. dat piept uil de windselen van
onder den sluier: „ich heil Ullcmkc."
Iluibers cn zijn vrouw plots krijtwit van
geweldigen schrik, dc heeren vuurrood van
onbedaarlijk lachen.
Wullemkc kreeg later klappen, Iluibers
dubbele inkwartiering.
Dij.
3) Billen.
3) Het voorportaal bezemen.
Vergadering van Vrijdag 3 December.
Geopend te 4 u. 35.
Besloten wordt ook Dinsdagavond en Don
derdagavond te vergaderen.
De heer F e e n s t r a vraagt verlof de re-
geering te interpelleeren over de bestrijding
van het mond- en klauwzeer.
De vergadering wordt verdaagd tot Dins
dag 11 uur ter voortzetting van het comité-
generaal.
De Staatscourant van Zaterdag 4 De
cember bevat o.a. de volgende Koninklijke
besluiten
benoemd tot adspirant-vice-consul de
candidaten voor den consulairen dienst T.
G. E. Huffnagel, B. Kleijn Molenkamp en A.
J. Schrikker
benoemd tot directeur van het post- en te
legraafkantoor te Voorburg P. G. Colmjon,
thans te Rijssen;
op verzoek eervol ontslagen uit den mi
litairen dienst met pensioen wegens vol
brachten diensttijd de kapitein der infanterie
van het Indische leger F. J. C. Mulder.
Het comité-generaal.
Het Comité-Generaal der Tweede Kamer
werd bijgewoond door de minister van Bin-
nenlandsche Zaken, Buitenlandsche Zaken,
Oorlog, Justitie, Landbouw en Marine.
De journalisten en het
c o m i t é-g eneraal. Men meldt ons
uit Den Haag:
Dank zij de bemoeiingen van het be
stuur der Haagsche Joumalisten-Vereeniging
waren de journalisten, die de zitting der
Tweede Kamer bijwonen, bij 't gisteren ge
houden comité-generaal, niet weder, gelijk
bij een vorige dergelijke gelegenheid, ge
steld voor het alternatief om öf het Kamer
gebouw, gedurende den duur van het comité-
generaal te worden opgesloten, öf op straat
den afloop van het comité-generaal af te
wachten, doch was ditmaal door den voor
zitter der JKomer een der ruime geriefelijke
sectiekamers van het gebouw welwillend ter
beschikking van de heeren gesteld, terwijl
zij volledige vrijheid hadden om het gebouw,
wanneer zij wilden, binnen te gaan of te ver
laten.
Minister P1 e y t e. De Minister^ van
Koloniën, Mr. Pleytc, is Donderdagavond uit
Gelderland te Den Haag teruggekeerd en
heeft gisteren zijn ambtsbezigheden weder
hervat.
Tevredenheidsbetuiging. Do
Minister van Justitie heeft zijn bijzondere te
vredenheid betuigd aan den rijksveldwachter
(brigadier-titulair) M. van Bergen te Groes-
sen (gemeente Duiven) wegens het moedig,
beleid- en tactvol optreden tegen vier smok
kelaars, waardoor tegen dezen proces-ver
baal kon worden opgemaakt, wegens het zich
bevinden in een in staat van beleg verklaard
gebied, waarin hun het verblijf is ontzegd,
en waardoor zij te dezer zake konden worden
overgeleverd aon de justitie.
Nederland cn de oorlog,
De NederlandocFie ©verwec Trust
in het Britsclie parlement.
Reuter bericht ons uit Londen:
In het lagerhuis vestigde Dolziel de aan
dacht op den uitvoer van goederen naar neu
trale landen, die vatbaar zijn om voor oor
logsdoeleinden te worden gebruikt, als zij
weder uitgevoerd worden naar Duitschland.
Hij haalde speciaal de lijnzaadolie voor Ne
derland aan, waarvan de invoer door Enge
land en de uitvoer naar Duitschland abnor
maal zijn toegenomen. Hij vroeg of de regee
ring tevreden is over de werking van de
Nederlandsche Overzee Trust, welker leden
uit een 'handelsoogpunl nauw met Duitsch
land verbonden zijn, en gaf in overweging
een onafhankelijk onderzoek in te stellen
naar de operoliën van de Trust. De regee
ring is in het verleden niet streng genoeg
geweest; meer vastheid is in de toekomst
vereischt.
Bigland zeide, dat, nu Duitschland de Haag
sche conventie op zijde heeft gezet, Enge
land zich daardoor niet gebonden moet ach
ten, maar een® conferentie van bondgenoo-
ten en onzijdigen moet bijeenroepen tot be
paling van de regelen, volgens welke de
overzeesche handel moet worden gevoerd.
Terwijl Engeland zich houdt aan de Haag
sche conventie, heeft Duitschland zich door
neutrale landen gevoed. Met betrekking tot
de uitvoeren naar Nederland zeide hij, dat
de invoer van alle vethoudende sloffen, die
niet voor Nederland zelf gevorderd worden,
moet worden verboden, zelfs wanneer dat
mocht beteekenen de staking van den invoer
van Nederlandsche margarine in Engeland.
Wanneer de onzijdigen niet sterk genoeg
zijn om hun aandeel van de vastgestelde
regeling uit te voeren, dan kon van Enge
land niet gevergd worden al de rechten van
de onzijdigen onder de internationale wet te
eerbiedigen. Hij hoopte, dut de regeering
eene conferentie van alle betrokken natiën
zou bijeenroepen, opdat er een einde komc
aan het verschaffen van goederen aan den
vijand door onze vrienden.
Lord Robert Cecil zeide in zijn antwoord,
dat er geen uitvoer van lijnzaodolie uit En
geland heeft plaats gehad sedert Juni, be-
Een verstandig mensch kan zich niet voor
stellen waartoe 'n dwaas wel in staat is.
Roman van
IS. TblRLlNCK.
59
v Herkent hij Emiel
Een glimlach schijnt zich rond zijnen be-
slijkten mond te vormen, terwijl hij zachter,
bedaarder zegt
„Ha, 't is Jümiel!Ge zijt vrij dat is
goed, goed, goedi"
Maar daar is weer de krisis, die hem be
stormt, hem doet schuimen en kermen.
Allen huiveren.
„bchrikkelijkl" bekent de boer. „En is
daar niets aan te doen?Is iemand om
den dokter?" vraagt hij aan Vincke.
„Ja," zegt deze, „ik heb eenen knecht
na. Brakel gezondenDe doktoor zal niet
lang meer weg zijn!Maar of hij helpen
zal, Penninck, dat is wat andersEn hij
schudt bedenkelijk het hoofd.
„Neen, het zal niet meer helpen," beves
tigt Manda, uie moeielijk hare aandoening
overmeesteren kan.
„Vadertje, vadertje!" hoort men in eens
roepen. Het is Wardje, het kind, dat naar
den lijder haastig toeloopt, doch door Ko-
ben vastgegrepen werd. Dezen morgen, bij
zijn ontwaken, zag het zijnen vader niet,
heeft hem overal gezocht en eerst nu ge
vonden." Hal nu heb ik u toch!Laat mij
los: ik wil bij vadertje gaan!"
Maar Koben laat niet los; en Rochus be
ziet zijn kind met verwilderden blik, wil
recht springen, vluchten och God! hij kan
niet meer! Te zwak hij is te zwak! Hart
verscheurend kermt hij
„Weg!Doe Wardje weg!Ik zou
mijnen jongen bijtenEn hij zou ook
razend worden!Razend, razend!
Och, dood mij, menschen, dood mij toch,
dood mij toch!"
Hij valt met het aangezicht tegen den
grond. Een oogenblik daarna heft hij het
weder op en kreunt
„Te drinken! Geef mij te drinken!"
En met moeite kruipt hij op zijne knieën
uit de gracht en steekt aan Vincke de beide
handen uit.
„Burgemeester, als 't u belieft, laat mij
drinken!"
Daar krinkelt hij zich in de hevigste pij
nen op den grond
Ze zijn niet ver van Vien's huisken. De
knecht ijlt weg en na eenige oogenblikken
komt hij terug met een glas vol water. Man-
da grijpt het, gaat moedig naar Rochus toe
dn reikt hem het vocht. Doch nauwelijks
heeft de ellendige man het blinkend glas,
het glinsterende water gezien, of zijne oogen
als vlammen; wild slaat hij het glas
weg, huilt vervaarlijk, klauwt en schopt met
de voeten, bijt in de aarde, terwijl zijn rug
zich krampachtig naar omhoog kromt.
De medelijdende deerne springt, bij dit
ijselijk tooneel, verschrikt achteruit.
,,'t Ware beter, dat hij dood lage!" be
sluit zij.
„Veel beter!" herhaalt Emiel.
En nu valt des meisjes blik op het kleine
Wardje, dat, door Koben vast gehouden,
bevend van schrik, naar den spartelenden
laveier ziel. Wat mag toch zijn vadertje heb
ben
„De jongen moet hier weg," zegt Manda;
ze neemt hem bij de hand en streelt
„Kom, Wardje, kom mee met mij."
Maar het kind stribbelt tegen
„Neen, neen,laat mij bij vadertje blij
ven ik wil niet mee!Vadertje is
ziek!Ik wil niet weg!"
Remi springt bij en met moeite krijgen
zij het jongetje een weinig verder.
„Kom, naar het huizeke van Rochus
daar moet armoe zijnf"
Zij verdwijnen met het krijschende kind
tusschen het hout.
„De pastoor!Daar is mijnheer de
pastoor," hoort men zeggen.
Zóó is het inderdaad. Hij heeft ingsge-
lijks het schrikkelijk nieuws vernomen en
hij wil hier, zoo mogelijk, troosten. Grijs
zijn zijne lokken en stram zijne beenen; ook
komt de man traag nader en hij beeft door
gansch zijn lichaam, als hij den rampzalige
gewaar wordt. De woedende aanval is juist
voorbij en Rochus ligt nu stil, met het hoofd
in de droge bladeren verborgen.
„Rochus-jongenl" zoo begint de herder
en geroerd, doch zoet klinkt zijne stem.
„Rochus, zie op, jongen ik ben hetik,
de pastoor!"
De laveier kijkt op en zegt haastig
„Ha! mijnheer de pastoor!Goed
goed ik moet u iets bekennen, vooraleer
ik sterve ik moet mij biechten En
nieer gejaagd: „Niet te bij, kom niet te bij
ik zou bijten u bijten!"
Emiel en Koben snellen nader: zij zullen
hunnen herder beschermen. Doch deze, on
verschrokken, paait
„Rochus, stilstil!Ja, ik zal u biech
ten zeker, zeker, ik zalmaar zij stil
toch!"
Doch de laveier reikt beide handen naar
de twee jonge lieden en bidt
„Dat men mij binde dat men mij
binde!
Zij aarzelen. Luider gebiedt Rochus
„Ge moet mij binden mij binden, of ik
zal bijtenu altemaal bijten Ge moet
mij binden, want ik wil mij biechten."
„Doe het," zegt burgemeester Vincke,
„het zal hem misschien bedaren." En hij
wenkt den Sampetter, die heviger beeft en
toch niet weigeren durft te naderen. Doch
Emiel en Koben zijn reeds aan het werk:
zij binden met een paar gewrongen neus
doeken, eerst de handen van den wildstroo-
per, daarna de voeten. Maar hoe dof kijken
zijne oogen! Hoe kruipt de bleekheid van
onder zijn besmeerd voorhoofd! Verward,
beslijkt is zijn dichte, rosse baardge
scheurd aan flarden, zijne armzalige plunje!
Hii is afschuwelijk!
Neen, neen, de man zal het niet lang meer
uithouden! De twee jongelingen nemen hem
op en dragen hem naar zijne woning. Bur
gemeester Vincke, boer Kazakke, de Sam
petter volgen. Aan de onderen gebiedt de
pastoor te blijven.
Zij gehoorzamen.
Onderwege krijgt de laveier nog een paar
aanvallen; doch de^ zijn reeds zwakker en
duren minder lang. Immer, vóór iedere
vlaag, waarschuv/t hij de dragers, welke hem
stil ten gronde laten zijgen en hem, na de
krisis, opnieuw verder drogen.
Ze komen met hunnen last aan de hut ei\
leggen den dolle op zijn ellendig bed.
Binnen heeft Manda reeds alles een wei
nig in orde gebracht.
De herder doet een teeken aan de dor
pelingen, welke buiten gaan; hij blijft eenige
stonden alleen bij den lijder, die zijn gewe
ten ontlast en het geheim van den moord
onthult.
„Wat, Rochus," roept de geestelijke uit,"
gij.... gij hebt den armen bankier ver
moord, jongen?"
„Ja, ikik, mijnheer de pastoor, en g<*
weet nu waarom."
Schier onhoorbaar zegt hij dèt.
De pastoor snelt buiten en doet de wach
tenden binnen komen.
Daar, op dit armzalig Vtger, ligt de laveier
te sterven.
1P or di^tcr vii lijd
