II* 162
14*b Jaargang.
„DE E EM LAN DER".
Vrijdag 7 Januari 1916.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE STERKSTE.
Hootdrcdacteuri Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOPP Cft
ABONNEUENTSPBUSi
9l maanden voor Amersfoort f 1«00*
Idem franco par pestJ»®®*
Par week (met gratia verzekering tegen ongelukken) O.IO.
▲ikonderltyke nummais O-O®.
Wekelijks bijvoegsel 0di ffotUnuhch* Huisvroin/* (ondor redaotie
t»n Thérèso van Hovsd) par 8 mnd. 50 cts.
Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 our, familie»
advertentie# en beriobten vóór uur in te lenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT I.
lntercomm. Telefoonnummer 66.
PBUS DEB ADVERTENTIËN: N
Van l—A regel*.e-t* es f 0.30,
Elke regel meer «0.10.
Dienstaanbiedingen 25 cents b| vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte»
Voor handel en bearyf bestaan cee* voordeeltje bepalingen
tot bet herhAald advertearen in dit Blad. bp abonnoraenb
Eene oiroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt up
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
Het dienstplichtvraagstuk
in Engeland.
De laatste dag .van het oude Jaar heeft
Jn den strijd, die in Groot-Brittannie sedert
maanden reeds zich concentreert om het
vraagstuk van den verplichten krijgsdienst,
eene gewichtige beslissing gebracht. De mi-
nisterraad heeft dien dag vergaderd om te
overwegen wat er te doen stond met het oog
op de uitkomst, die de groote campagne tot
aanwerving van soldaten voor het Britsche
leger heeft opgeleverd. Die uitkomst is niet
meegevallen; hoewel de groote trom duch-
ÜT is geroerd, is het aantal mannelijke per
sonen van den leeftijd, geroepen voor de
verdediging van het vaderland op te ko
men, welke zich uit eigen beweging voor
eventueele deelneming hebben opgegeven,
beneden de verwachting gebleven. Het best
hebben de gehuwden aan de roepstem, die
met zooveel nadruk zich liet hooren, gevolg
gegeven. De ongehuwde mannen maken,
vergeleken bij de gehuwden, eene slechte
figuur; van hen ontbreken 650.000 op het
appèl.
Daaruit moet echter niet worden afgeleid,
'dat het besef van 't geen de liefde voor het
vaderland eischt, bij de gehuwden zooveel
meer is ontwikkeld dan bij de ongehuwden.
De gehuwden hebben zich in ruimer mate la
ten inschrijven, omdat zij omtrent de gevol
gen van deze inschrijving gerust gesteld
waren door eene verklaring van den premier
Asquith in de zitting van het lagerhuis van
11 November. Het hoofd van het kabinet zin
speelde toen op de mogelijkheid, dat de po
gingen om door het stelsel van vrijwillige
dienstneming te voorzien in de groote be
hoeft aan soldatenmateriaal zouden misluk
ken; hij zeide, dat in dat geval het land tot
het inzicht moest worden gebracht, dat door
den eenen of anderen vorm van wettelijke
verplichting moest worden voorzien in het in
gebreke blijven van het vrijwillige stelsel.
Hij voegde daaraan toe, dat hij voor zijn
persoon bereid zou zijn aan te raden, dat
men dien weg zou opgaan, en liet daarop
volgen: „Voor zooveel mij zelf betreft, zou
ik zeker zeggen, dat de verplichting van den
gehuwden man om in dienst te gaan hem
niet moet worden opgedrongen of als bin
dend voor hem moet worden beschouwd,
tenzij en totdat ik hoop door vrijwillige
inspanning en zoo niet op eenige andere
v ijze eerst de ongehuwde mannen wor
den aangesproken."
De gehuwden konden zich dus laten in
schrijven met de bijgedachte, dat zij niet de
eersten zouden zijn, die werden opgeroepen
om hunne verklaring gestand te doen, en
dat men in ieder geval de ongehuwden zou
laten voorgaan. Dit is de natuurlijke ver
klaring waarom zij zooveel harder hebben
geloopen dan de anderen. Nu zijn van de
ongehuwden 650,000 in gebreke gebleven.
De premier acht zich gebonden door zijne
belofte van II November; het kabinet deelt
die opvatting en daaruit is het wetsontwerp
voortgekomen, dat eergisteren bij het par
lement aanhangig is gemaakt.
Het is geen prijsgeven van het vrij
willige stelsel, dat in de bedoeling ligt. Men
wil daaraan blijven vasthouden, maar als
noodmaatregel, ter voorziening in de drin
gende behoefte, die wordt gevoeld, wordt
zoolang de oorlog duurt, machtiging ge
vraagd door wettelijken dwang de leemten
van het vrijwillige stelsel aan te vullen. De
650,000 ongehuwde mannen, die zich niet
vrijwillig voor den dienst bij het leger wilden
opgeven, zullen van ambtswege in de regis
ters worden ingeschreven, opdat zij kunnen
worden opgeroepen vóórdat de gehuwden
aan de beurt komen.
Daartoe is het regeeringsvoorstel beperkt.
Ierland, waar het verzet tegen den dienst
plicht bijzonder sterk is, wordt buiten de wet
gehouden. Wie om des gewetens wil bezwaar
heeft tegen den gewnpenden dienst, krijgt
de zekerheid, dat van hem geene diensten
zullen worden gevergd, waarbij hij de wape
nen moet gebruiken. Dit alles doet echter
niets af aan het feit, dat dit voorstel der re
geering inbreuk maakt op iets wat het En-
gelsche volk van oudsher placht te beschou
wen als het palladium zijner vrijheid. Bitter
moet men de tegenstelling voelen, die ligt
in het feit, dot Engeland, dat zegt strijd te
voeren tegen het Duitsche militarisme, om
dien strijd verder te kunnen voeren genood
zaakt is zijne toevlucht te nemen tot het mid
del, waardoor Duitschland zijne legerinrich-
ting heeft kunnen brengen tot den graad van
volkomenheid, waarvan men in dezen oorlog
de werking ondervindt.
Men zet de beginselbezwaren op zijde.
Voor sommigen zijn die bezwaren onover
komelijk. Een der leden van het kabinet, de
Home Secretary Sir John Simon, heeft om
die reden ontslag genomen. Ook de verte
genwoordigers van de arbeiderspartij in het
coalitie-kabinet, de minister Henderson en
de onderstaatssecretarissen Brace en Ro-
bersen hebben hunne regeeringsambten
neergelegd, naar aanleiding van de aan het
regeerings-ontwerp vijandige stemming, die
op het gister gehouden congres van arbei-
ders-vakvereenigingen, aan den dag
is gekomen. De overige ministers
hebben het voorbeeld van den pre
mier gevolgd, die, hoewel principieel tegen
stander van den dienstplicht, in dit bizon-
dere geval van den nood eene deugd maakt.
Maar ook al stapt men daarover heen, dan
blijven er nog bezwaren bestaan, die zich
niet tot zwijgen laten brengen. Een zeer ge
wichtig bezwaar kleedt de Economist in
di vraag: „Wanneer dit het midd-I was
or r den strijd te winnen, wanneer kon wor
den bewezen, dat de invoering van Pruisi
sche of continentale instellingen op onze
e -|en den oorlog tot een spoedig einde
kon brengen, dan zou ons volk zich wel la
te i overreden het met groote meerderheid
aan te nemen. Maar biedt de dienstplicht
kans op succes? Opent hij niet veeleer het
uitzicht op oneenigheld en mislukking?"
Inderdaad liet is eene moeielijke beslis
sing, waarvoor het Britsche parlement hier
is gesteld. .-vü.-iiife.
De oorlog.
B e r 1 ij n, 6 J a n. (V. B.) Bericht van het
opperste legerbestuur uit het groote hoofd
kwartier van heden voormiddag.
Op verschillende plaatsen aan het front
hadden gedeeltelijk levendige artiileriege-
vechten plaats. De stad l.ens werd aanhou
dend door den vijand beschoten. Ten noor
den van Le Mesnil werd een vijandelijke
aanvalspoging met gemak verijdeld.
Een vijandelijk luchteskader deed een
aanval op Douoi zonder succes. Epn Duitsch
vliegtuig schoot twee Engelsche vliegtuigen
neer. Luitenant Boelke, die een van die twee
neerschoot, stelde daarmee het zevende
vijandelijke vliegtuig buiten gevecht.
P a r ij s, 6 Jan. (Hevas.) Namiddag-com
muniqué.
Er was eene zwakke artillerie-actie in den
loop van den nacht in de Argonne. In den
omtrek van den weg naar Rijssel liet de v ij
and een mijn springen, waarvan hij den
trechter niet Icon bezetten. Tusschen de Oise
en de Aisne namen de Franschen vijandelij
ke patrouilles onder vuur en werktroepen,
die belast waren met het herstellen van loop
graven. In Champagne was het bombarde
ment, dat gisteren door de Fransche batte
rijen werd uitgevoerd, op verschillende pun
ten van het front van den vijand, bijzonder
werkzaam ten westen van Maisons-en-Cham-
pagne, waar de Duitsche loopgraven vol be
zet waren.
P a r ij s, 6 J a n. (R.) Avond-communiqu4.
Wij bombardeerden met succes de werken
van den vijand in Steenstraete, het Sas. Het
station Boisleux-Aum.jiit, ten zuiden van
Atrecht, werd beschoten, toen er een trein
door reed. Eene geheele installatie van ver
giftig gas werd door ons kanonvuur vernield
in Champagne, ten noorden van de hoeve
Navarin; verscheidene gashouders sprongen.
Berlijn, 6 Jan. (W. B.) Bericht van
het opperste legerbestuur uit het groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Een in een bosch ten zuiden van Jakob-
stadt oprukkende verkenningsafdeeling
moest zich terugtrekken voor een overmach-
tigen vijandelijken aanval.
Bij Czartorysk werd een vooruitgebrachte
Russische postenketen aangevallen en terug
geworpen.
W e e n e n, 6 Jan. (W. B.) Officieel be
richt van heden middag.
De gevechlsarbeid in Oost-Galicië en aan
de Bessarabische grens is gisteren belang
rijk verminderd. De vijand onderhield tegen
onze stellingen een gedeelte van den tijd
geschutvuur. De infanterie kwam nergens in
actie.
Ook aan alle andere deelen van het
noo: ostelijke front k' men geene ge
beurtenissen van bijzondere beteekenis voor
Petersburg, 6J an. (Tel.-agentschap).
Officieel communiqué van den grooten
generalen staf.
Van de Golf van Riga tot de Pripet is ge
weervuur gewisseld; op enkele punten heb
ben wederzijdsche verkenningen plaats ge
had, die door kanonvuur werden vergezeld.
In de streek van Riga hebben wij opge
merkt, dat de Duitschers op verschillende
punten met ontplofbare kogels schieten;
onze troepen hebben het kerkhof bij Tsarto-
rysk bezet; zij verdreven den vijand en vor
deren nog steeds.
Aan de Strypa en ten Noord-Oosten van
Tsernowitz hebben onze troepen zich ver
sterkt tegen de op den vijand veroverde
stellingen.
De pogingen van den vijand, om in de
buurt van Bojan tot het offensief over te
gaan, werden door ons vuur verijdeld.
Weenen, 6 Jan. (W. B.) Officieel be
richt van heden middag.
Aan het front in het kustland nam het
vijandelijk geschutvuur hier en daar weder
om toe. Ten noorden van Doljc wezen onze
troepen weder verscheidene aanvallen bloe
dig af en handhaafden zich in de veroverde
stelli"' In het Tirolsche grensgebied had
den in de sectoren Bühenstein en Riva le
vendige artilleriegevechten plaats.
Rome, 6 Jan. (R.) Officieel com
muniqué.
Onze zware kanonnen verijdelden de po
gingen der Oostenrijkers om de loopgraven
en kanon-emplacementen bij Malborghetto
te herbouwen. Een levendig artilleriegevecht
werd gevoerd van Plave tot de zee. Er waren
een aantal vruchtelooze luchtraids aan de
Isonzo en elders.
Berlijn,6Jan. (W. B.) Bericht van het
opperste legerbestuur uit het groote hoofd
kwartier van heden voormidag.
In den Balkan is niets nieuws voorgeko
men.
Weenen, 6 Jan. (W.B.) Officieel be
richt van hedenmiddag.
Ten Noorden van Berane en ten Westen
van Rozaj zijn de troepen van het leger van
generaal von Kövess in een gunstig vooruit-
gaanden aanval tegen de Montenegrijnen.
In het gebied van de Bocche di Cattaro trad
in de laatste dagen van tijd tot tijd op beide
zijden de artillerie in actie. Overigens bleef
de toestand onveranderd.
Londen, 6 Jan. (R.) In het lagerhuis
vroeg Cornwall of de diplomatieke toestand
van de geallieerden in Griekenland veran
derd is sints de verkiezingen en of die nu
beschouwd wordt als bevredigend, voor zoo
veel de verstandhouding met de Grieksche
regeering betreft. Lord Cecil antwoordde: Ik
geloof niet, dat de bondgenooten reden heb
ben om den toestand anders te beschouwen
dan als bevredigend.
Ber 1 ij n, 6 Jan. (K. N.) De Lokal An-
zeiger ontleent aan A Villag het bericht uit
Athene, dat generaal Sarrail door de gezan
ten der Entente van de Grieksche regeering
zou hebben geëischt zich er tegen te verzet
ten wanneer de Btilgaarsche troepen da
grenzen van het Grieksche gebied zouden
overschrijden. De Grieksche regeering wees
dezen eisch van de hand, zoomede den eisih,
dat de overschrijding der Grieksche grenf
slechts mocht geschieden in het kader van
een frontalen aanval. De gezanten der En
tente deelden aan de Grieksche regecring;
mede, dat het legercommando der Entent.'
door den nood gedwongen was zelf zorg te
dragen voor de eigen troepen in het Griek
sche gebied.
P a r ij s, 6 J a n. (Havas.) Men bericht,
dat eene aanzienlijke macht Turksche troe
pen is bijeengetrokken aan de noordoostelij
ke grens van Griekenland. Het is zeer wel
mogelijk, dat Turkije zal trachten op Grie
kenland revanche te nomen van den Balkan
oorlog.
B e r 1 ij n, 6 Jan. (W. B.) De Süilslavi.
sche Korrespondenz te Weenen bericht: De
toongevende kringen in Athene zijn onaan
genaam getroffen door de aankomst von ko
ning Peter in Saloniki, o... lat dit bezoek is
geschied zonder uitnoodiging van Griek
sche zijde, hetgeen een nieuw bewijs is, dal
de Entente Saloniki eigenlijk niet meer als
Grieksch terrein beschouwen.
B e r 1 ij n O J a n. (W. B.) De Az Est be
richt uit Bukarest, dat de mislukking van da
zending van Schebeko ook hieruit blijkt, dol
de in Bessarobie bijeengetrokken Russische
troepen, die bestemd waren met Rumenio
samen te werken tegen Bulgarije, naar an
dere fronten werden gezonden.
Konstantinopel, 5 Jon. (W. B.)
Communiqué van het hoofdkwartier.
Aon het Dardanellenfront was den 4en des
voormiddags een tamelijk levendig artillerie
duel, waaraan eenige schepen von den
vijand deel namen. Het vuur richtte zeer wei
nig schade aan; de schepen hebben zich ver
wijderd. Onze buit bij Ariburun is vermeer
derd met 2000 kisten handgranaten, een
veldkeuken met volledig materiaal en eene
menigte kisten met artillerie-munitie.
Petersburg, ÖJanuari. (Tel.-agent»
sschap.) Communiqué van den grooten ge
neralen staf.
Aan het front in &*/n Kaukasus hebben
geen veranderingen plaats gehad.
B er 1 ij n, 6 Jan. (K. N.) Volgens den
Sedal Ikdam te Bagdad heeft een verbitterd
gevecht plaats gehad, waarbij de Engelschen
een gevoelige nederlaag zouden hebben ge
leden.
Konstantinopel, 6 Jan. (W. B.)
Volgens hier ontvangen berichten uit Turk-
schen bron hebben de Russen, meer dan
2000 man sterk, de plaats Scheno in Per-
zisch Aserbeidsjan aangevallen, die door
Turksche troepen en vrijwilligers bezet was.
De Russen werden teruggeworpen en tot den
omtrek van Oermia vervolgd, waarbij zij
zware verliezen leden.
Petersburg 5 Jan. (Tel.-agentschapj.
Een Russische torpedoboot, die kruiste in
de Zwarte zee, heeft de« 3en ter hoogte van
Het is een domme waan dat men grooter
iou worden als men een ander verkleint.
ROMAN VAN ANNA WAHLENBERG.
Geautoriseerde vertaling door
B. NORTAKKER.
9
„Wil ie naar den rector?" vroeg hij.
..Ja, dat dacht ik...."
•Tchain Anderson zag ex een weinig be
schaamd uit. maar op hetzelfde oogenblik
si'.tilde hij zich in om ongegeneerd te schij-
111::.
Dat is niet dc moeite waard, hu hlijft van-
d; .g huig liggen." De jonge man had zijn por-
t'. aille voor den dag gehaald, en reikte den
#r a een biljet.
'i Is zeker even goed als ik...."
...I;lieve liemel, geld is geld zei zijn pleeg-
A: T en stopte het biljet nonchalant in zijn
k.
Daarna kwam weer hot tusschending tus-
Hchcn buiging en knik met een nauwlijks hoor
bare dankbetuiging. Toen stak hii den rijweg
<3v ure over, sloeg een z/.-iraat ia cn ver-
dw en.
1 rcer zag hem na. vreezend hem nog niet
fcvi-"L t? zijn. maar vervolgde toen gerust cc-
pie! I zijn weg. Voor dezen keer had hii l-ii-
sba een ontmoeting tusschen ziin vauer
en Johan. Anderson voorkomen. Nu zou hij
waarschijnlijk een maand of drie. vier weg
blijven. De tijdruimten tusschen zijn bezoe
ken waren ongeveer zoo lang.
Maar het best was, als deze man in 't ge
heel niet meer in Stockholm kwam. Kort na
dat hij met Birger's moeder getrouwd was,
had hij een betrekking gekregen in een meu
belmakerij in een kleine plaats. Als hii daar
gebleven was. zou men van hem af zijn, dacht
zijn pleegzoon. Zijn moeder was dood. Het
verleden zou zoo goed als uitgewischt zijn,
tenminste zoo goed als dat mogelijk was.
Maar zooals het nu was zou het onophoude
lijk opduiken en de herinneringen levend
houden, die hij het liefst vergeten wilde.
Opnieuw kwam het gevoel van schaamte
over hem. Was hij geen onnatuurlijke zoon.
dat hij aan de herinnering van het thuis zij
ner jeugd en aan zijn moeder met znlke ge
voelens kon dénken?
Goed beschouwd had dit thuis toch ook
lichtpunten bezeten, en zijn moeder was
vriendelijk jegens hem geweest op haar ma
nier. Misschien had ze hem alles gegeven wal
ze aan teedere gevoelens bezat, ofschoon liet
niet genoeg was geweest om het heimelijke
verlangen te stillen, dat hij altijd gevoeld
had, en dat altijd levendig was geworden
als hij in een ander lliuis kwam en zijn ka
meraden samen met hun ouders zag.
Had zijn moeder verdriet gehad, toen hii
volgens zijn vader's wil uit het huis van zijn
pleegvader moest en naar vreemde menschen
gezonden werd om op school te gaan en om
opgevoed te worden tot iemand uit de be
schaafde klasse?
Blend a's vraag over zijn moeders gevoelens
bil de scheiding had hein over deze zaak aan
het denken eebrach*
Ja, had zij werkelijk verdriet?
Blij was ze niet, dat herinnerde hij zich
nog. Maar het scheen hem alsof haar ge
moedsstemming beier ontevredenheid dan
verdriet genoemd kon worden. Ze had ge
sproken van onnoodige geleerdheid en van
domheid oni kinderen door het land te zen
den. Nooit zou hij vergelen hoe ze afscheid
van hem had genomen op het station. Na een
klap op zijn schouder was ze van de tree
plank van den wagon afgestapt. Ze bleef ech
ter nog op het perron slaan en keek naar
hem met hel zelfde ontevreden, brommigc ge
zicht als toen ze over die onmogelijke scho
len had gesproken.
„Ja, nu zal het wel niet lang duren vóór
je ons hier thuis vergelen hebt", had ze ge
zegd. En liij had ni-cts kunnen antwoorden.
Had ze hem werkelijk gemist. Of miste ze
het geld, zooals hii soms geloofde, dal voor
zijn onderhoud tot nu toe betaald werd?
Welk een wantrouwen! Misschien geheel en
al ten onrechte. Hij kende zijn moeder im
mers zoo weinig, hij had haar na de schei
ding slechts een paar maal vluchtig gezien.
Hij wilde aan zulke gedachten geen plaats
geven, hij zou ze van zich afschudden. Maar
in hun plaats kwam dc gedachte aan een
andere scheiding, die hij had hooren beschrij
ven, die tusschen Blenda cn haar moeder.
Zij had Blenda niet willen loslaten, was tel
kens terug gekomen om haar te kussen."
Die moedei' had niet geweten lioe ze kon
leven zonder haar kind.
Maar Blenda was ook een heel ander soort
mensch dan hij. Geen wonder dat zij bemind
was. Wat maakte hij toch gekke vergeliikin-
uen.
Om deze gedachten kwijt te raken en ziin
doel vlugger tc bereiken, sprong hii od een
tram. Die bracht hem direkt naar Norrtull;
ee«n eindje daarvoor stapte hii uit en richtte
zirn schreden naar een oud huis met drie
verdiepingen, dat aan den eenen kant een
heel lange schutting had waarboven dc kro
nen der boomen zich verhieven.
Ilii trad do ^oort binnen, passeerde den
gang en de met karren gevulde plaats, ont
sloot met zii«n eigen sleutel een poortje in de
schutting en trad den tuin binnen, een van
de weinige die overgebleven waren van de
tuinen die eens de eigenaardige bekoring van
dc straat hadden uitgemaakt. Hier, ópen naar
het Zuiden, lag zijn eigen tuintje met broei
kassen en bloembedden, waar hii proeven
nam met kruisingen, en het kweeken van de
gewassen die hii voor zijn studie noodig had.
Nadat hij zich een tijd bezig gehouden had
met het toedekken van een g3'oep planten,
moest hij andere opgraven, die in huis moes
ten overwinteren.
Daar hij voor dit werk een spade noodig
had, begaf hij zich naar het andere einde van
den tuin waar in een prieeltje de tuinge
reedschappen bewaard werden, nu het weer
zoo koel was geworden, dat het voor het
eigenlijk doel niet meer gebruikt kon wor
den.
Ilii maakte de deur open. maar bleef ver
rast op den drempel staan. Het prieeltje was
niet leeg. Daarbinnen log een jonge vrouw
op de sofa met het hoofd tegen den harden,
houten rand geleund, zonder bedekking te
gen de ruwe najaarskoude. Ze lag met den
rug naai* hem toe gewend, maar hii het ge
luid van het opepen der deur. xlpog ze op en
toonde hem een grauwbleek gezicht met een
paar oogen wild van schrik.
Ou hetzelfde oogenblik zonk ze echter terug
op de sofa. terwijl dc uitdrukking van schril#
in matheid overging.
„O." zei ze, ..ik dacht dat het
Maar ze aarzelde en drukte de ÜDpen op
een.
Ilii groette cctfi weinig verlegen, want lil?
begreep dat hij ongelegen kwam.
Anders waren ze goede bekenden en ka
meraden, hii en Karen Orwell, de leerares
in het teekenen op dc school, 't Was ook
door haar dat hij het stukje grond voor zijn
proefnemingen gekregen had. Zii en haar
man woonden hier sanien met diens oude
moeder, aan wie het huis behoorde, of ten»*
minste zoo veel daarvan, als haar man nog
niet door spel en door zijn slecht leven had
verkwist. Nadat Birgcr verklaard had, dat hif
slechts een spade kwam halen, bleef hii nog
even staan, zonder een beweging te maken
om naar zijn werk terug te gaan.
„Is het niet veel te koud om hier zoo du»
gekleed te zitten?" vroeg hij.
Zij gaf geen antwoord, doch sloeg plotse*
ling de handen voor het gezicht.
Schreide ze? Hij hoorde niet dat ze snikto.
ei&toen ze dadelijk daarna haar panden van
het gezicht wegnam, wis het kaiui.
„Ik heb vergeten mijn sleutel mee te nemen,
toen ik uitgegaan ben", zei ze, ..nu kan ik niet
in huis komen zonder aan. te bellen. En dat
wil ik niet. want het meisje is uit. en ik durt
moeder niet lastig te vallen. Ze heeft een ziek
been. zooals u weet. Maar het is niets, dat
ik hier eon poosje zit, ik ben heelemaal nicl
koud."
Wordt vervolgd!
