N* 167
14-' Jaargang,
„DE E EM LAN DER".
Donderdag 13 Januari 1916.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
L «gevers: VALKHOFF 6 Co.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT I.
Dore Tijden.
Politiek Overzicht.
DE STERKSTE.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
ABONNEMENTSPRIJS:
8 maanden voor Amersfoort f I.OO»
Idem franco per post1.50.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummers 0.0*5»
Wekelijks bijvoegsel „de Hoïlandsche Huisvrouw" (onder redactie
van Thérèee van Horen) per 8 mnd. 50 ets.
Wekelgkfoh bijvoegsel vHah we metT per 8 mnd. 40 cis.
intercomm. Telefoon: ummer Có.
PRL/S DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels.a a* It f 0.50.
Elko regel meer0.1C-
Dienstaanbiedingen 25 cents bij voeruitbetaling.
Grooto lottere naar plaatsruimte
Veor handel en bedrijf bestaan zoor vmrdeellge bepalingoa
tot het herhaald advertoeron in dit Blad, bij abonnement.
Eono circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt u pi
aanvraag toegezonden.
Kennisgevingen.
LANDSTORM.
OPKOMST LM WERKELLJKEN DIENST
DER JAARKLASSE 1912.
(Eerste gedeelte).
De Burgemeester van Amersfoort brengt ter
openbare kennis, dat de in de registers van den
Landstorm ingeschreven personen der jaarklasse
1012, wier geslachtsnamen aanvangen met een
der letters van A tot en met J, bij dezen worden
opgeroepen om op Woensdag, den 2en Febru
ari a. s., des voormiddags te 10 uur aanwezig
te zijn te Amersfoort in de Cantine der Infante-
rie-kazerne aan den Leu9derwegf ten elndo bij
het leger in werkelijken dienst tG worden ge
steld.
Ook de vrijwilligers van den Landstorm der
aangeduide faarklasse, behoorende tot land-
stormafdeelingen, voor zoover deze vrijwilligers
zonder de aangegane verbintenis landstorm-
plichtig zouden zifn, zijn in deze oüroeoing be
grepen de door hen aangegane vrijwillige ver
bintenis zal vóór den vastgesteld en datum v«n
opkomst zijn verbroken.
Aan eiken lcndstormolichtige, die ingevolge
de bovenstaande oproeping in werkeliikerv dienst
moet komen, zal, voor zoover d:ens adres ter
gemeente-secretarie bekend is, nader een brief
van oproeping worden bezorgd, uitgereikt of
toegezonden.
Amersfoort, 12 Januari 1916.
Do Buvcremeester voornoemd,
VAN RANDWIJCK.
Burgemeester en Wethouders van Amers
foort n
Gelezen het verzoek van D. Prins Jrv ingeko
men 2o November 1915, om vergunning tot het
uitbreiden van eene bakkerij door bijplaatsing
van een cleclro-motor van 14 P- K. voor het drij
ven van een kneedmachine, in het perceel, al
hier gelegen aan den Hof No. 26, kadastraal
bekend Sectie E, No. 555;
Besluiten^
de beslissing op voormeld verzoek te verda
gen op grond dal het ingestelde onderzoek nog
niet is volbracht.
Amersfoort, 7 Januari 1916.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
De Secretaris, De Burgemeester,
R. VEENSTRA. VAN RANDWIJCK.
Naar aanleiding van ons voorstufcje- van
gisteravond schrijft ons een lezer:
Statistiek, c'est l'art de grouper les chif-
fres.
Op de cijfers van het Centraal Bureau
waarop uw artikel van heden doelt, zou ik
wel eenige aanmerkingen kunnen maken.
De stijging van sommige artikelen leek
nie zoo abnormaal, dat ik het huishoudboek
je December 1013 en '15 eens vergeleek
voor de volgende artikelen
1013. 1015.
1. Witte suiker 24 ct. 27!, ct.
2. Stroop 16 ct. 16 ct.
3. Rijst 13 ct. 16 ct.
4. Zout 4 ct. 4 cf.
5. Vermecelli 23 ct 30 ct.
6. Sunlicht zeep. 25 ct. 28 ct.
Stijging was dus
1. 14 statistiek zegt 22
2. nihil 36
3. 23 „2 *5
4. nihil 12 <A
5. 30 71
6. 12 28
Nu is rijst geen bewijs, daar de quaiiteit
zeer kan verschilllen, al bemerkt men het
soms niet. Het artikel zeep klopt bij mij m=t
de statistiek. Mijn onderzoek kan ik'niet ver
der uitstrekken bij gebrek aan genoegzame
gegevens. Maar de cijfers van het Bureau
lijken me wel aanvechtbaar.
Mogelijk kunnen Amersfoortsche deskun
digen betere gegevens verschaffen.
Na het Dardanellen-
avoniuur.
Een bericht, dat Sir Charles Monro, de
bevelhebber van de strijdmacht der gealli
eerden die aan de Dardanellen verzameld is
geweest, gezonden heeft over de laatste da
gen, die aan de ontruiming van Sedd ui Bahr
voorafgingen, maakt melding van een hevi-
gen aanval met kanonnen en geweren en
eindigende in een stormloop met de bajonet,
die den 7en Januari door de Turken is ge
daan op de Britsche liniën. Er wordt gezegd,
dat die aanval bloedig is afgeslagen, en dat
de verliezen hebben bedragen 5 officieren
en 130 man aan dooden en gewonden. Dit
bericht doet de vraag rijzen: Hoe is hiermee
de mededeeiing te rijmen, dat bij de ont
ruiming van Sedd ul Bahr slechts hét verlies
van één gewonde is geleden? De ontruiming
was, zoo hebben wij uit de dépêche van den
opperbevelhebber vemoi&en, geheel afge'.oo-
pen den Oen Januari om vier uur 's morgens.
Nu is de vraag: wat wordt onder de ontrui
ming verstaan? Als men er iets meer onder
begrijpt dan alleen de opneming van de
manschappen aan boord van de schepen,
dan Is het wel waarschijnlijk, dat de eerste
opgave, die als verliescijfer noemde één ge
wonde, zal moeten worden herzien.
Er is meer wat voor herziening vatbaar is.
Als men den uitbundigen lof leest, die wordt
gebracht aan het beleid, dat bij de uitvoe
ring van de ontruiming heeft voorgezeten,
dan krijgt men den indruk, dat er naar wordt
gestreefd de overtuiging te vestigen, dat het
verlaten van den heeten grond van Gallipoli
eigenlijk eene overwinning is geweest. Maar
daarmee loopt men gevaar het tegendeel te
bewerken van 't geen wordt beoogd. Het zal
moeielijk gaan de wereld te overreden, dat
het een bewijs van buitengewoon beleid is,
wanneer men eerst de verovering van Kon-
stantinopel en de vernietiging van het Turk-
sche rijk heeft verkondigd als het doel van
eene onderneming, waarvoor eene reusach
tige land- en zeestrijdmacht is uitgezonden,
en ten slotte met eene haast, die veel gelijkt
op eene vlucht, den uitersten punt van
het schiereiland ontruimt, zonder dat ook
maar het geringste is bereikt van 't geen
men zich had voorgesteld.
De Daily News is eerlijk genoeg om te
erkennen, dat de schitterende wijze waarop
de eindoperatiën in Gallipoii zijn volbracht,
niet het feit kan verbloemen, dat dit het
einde is van eene groote onderneming. Toen
de geallieerden de taak aanvatten om den
ingang van de Dardanellen te forceeren,
hadden zij voor oogen, dat het slagen van
doze tegen het hart van Turkije gerichte on
derneming eene groote politieke uitwerking
zou hebben in de Balkonlanden. Zij hadden
ook voor oogen, dat het openen van den
weg naar de Zwarte zee Rusland in staat zou
stellen den overvloed van zijne graanvoor
raden naar het westen te zenden en de mo
gelijkheid zou openen de Russische legers
langs den directen weg van nieuwe wape
nen te voorzien. Dit alles behoort nu tot de
onbereikbare idealen en de geallieerden zijn
tiians genoodzaakt zich de vraag voor te leg
gen, op welke basis nu verder de strijd zal
moeten worden gevoerd. In verband hier
mee verdient de aandacht eene stem, die
zich in de vorige maand reeds heeft laten
hooren, maar die thans, nu het Dardanellen-
avontuur is prijsgegeven, zeker in kracht zal
winnen. De National Review heeft in haar
nummer van December 1915 dringend ge
waarschuwd voor een veldtocht in het oos
ten; zij schrijft:
„Het Is niet anders dan natuurlijk, dat de
tribune-politiekers die hopeloos weinig heb
ben gelezen van militaire geschiedenis en
volslagen onkundig zijn van de hoofdwaar
heden der oorlogvoering, zich inbeelden,
ctat expeditie-legers even vlug kurmen wor
den afgezonden, als zi| hunne redevoerin
gen houden. Zij hebben divisiën zonder ein
de naar Gallipoli „geworpen", zij zouden
verdere divisiën in den B'lkan „werpen",
zij zouden legerkorpsen naar Bagdad of
Timbuktu „slingeren". Wanneer de pacifist
van beroep zich op het oorlogspad begeeft,
wordt hij een razende Roeland. Zijn ijver
kent geene grenzen. Als de groote inspan
ning, die men zich aan de Derdanellen heeft
getroost, in nuttiger banen was geleid, zou
de geheele oorlog anders zijn verloopen.
Maar zelfs het genie van lord Kitchener is
niet in staat, expeditielegers uit half of in
"t geheel niet geoefende troepen onder on
ervaren staven te imoroviseeren, wanneer
zit daarbij nog in onbekende landen worden
gezonden. Ook hij zou slechts eene cata
strophe beleven. Daarom moet men krachtig
tegen deze neven-veldtochten protesteeren.
Deze oorlog kan slechts op één weg en al
leen op dien weg gewonnen worden: na
melijk door de Duitschers te verslaan. Wij
kunnen de Turken slaan totdat zij zwart in
het gezicht zijn, en zullen toch den oorlog
verliezen, als wij niet ook de Duitschers
verslaan. -Als wij de Duitschers verslaan,
kunnen wii den oorlog tegen de Turken of
iemand anders niet verliezen, want dearna
zal alles aan de overmachtige zeemacht in
den schoot vallen. Het is natuurlijk, dat de
„Egyptische school" en de „Indische
school" van onze militairen andere voorstel
lingen hebben Maar wij kunnen ons niet
veroorloven, onze strategie van den Nijl uit
te laten dicteeren. Slechts aan de Theems
kan do ware toestand in de juiste verhou
ding gemeten worden."
Dit werd gezegd vóór de ontruiming van
de Dardanellen. De les, die daarin is ver
vat, spreekt nadat deze ontruiming Is ge
schied, nog des te luider.
D« oorlog.
B e r 1 ij n, 12 Jan. (W. B.) BerlcKf van
het opperste legerbestuur uit het groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Ten noordoosten van Le Mesnil vielen
de Fvanschen over eene breedte van om
streeks 1000 Meters onze stelling aan. De
aanval leed schipbreuk; de vijand trachtte
inderhaast onder ons vuur zijne loopgraven
weer te bereiken. Eene herhaling van den
aanval werd door ons artillerievuur verhin
derd
In de zuidelijke omwalling van Rijssel
vloog gistermorgen de in een kazemat ge
borgen munitievoorraad van een pioniers
park in de lucht. De belendende straten
werden natuurlijk in zeer belangrijke mate
daardoor geteisterd. Het reddingswerk was
gisteravond zoover gevorderd, dat 70 doode
en 40 zwaar gewonde burgers waren gebor
gen. De bewoners van de stad meenen het
ongeluk aan een Engelschen aanslag te
moeten toeschrijven.
De Roode kruis-vlaggen, die voor eenigen
tijd uit de buurt van het spoorwegstation te
Soissons waren verwijderd, werden gister,
toen wij de spoorwegwerken opnieuw be
schoten, weder geheschen.
Par ij s12 Jan. (Havas). Namiddag-
communiqué.
Er is geene enkele gebeurtenis le vermel
den in den loop van den nachtjÉbehalve tus-
schen de Argonne en de Maas, waar onze
artillerie een troep vijandelijke werksoidalen
in de streek Malancourt heeft uiteen ge
jaagd.
Ber 1 ij n, 12 Jan. (K. N.) Het Berl.
Tageblatt ontleent aan bladen uit Genève,
dat volgens aldaar uit Parijs ontvangen be
richten, den 11 en Januari bij Chalons Sur
Maine een spannend luchtgevecht heeft
plaats gehad. Een Fransch luchteskader was
in strijd gewikkeld met vijf Duilsche vlieg
tuigen, toen plotseling een lichte Duitsche
tweedekker van groote snelheid een Fransch
vliegtuig van terzijde aanviel. De bestuurder
Landron werd gedood. Het vliegtuig stortte
naar beneden. De waarnemer, kapitein Cour-
tois, kwam ook om.
P a r ij s, 1 2 J a n. (R.) Namiddagcommuni
qué.
Twee watervliegtuigen wierpen acht bom
men neer op Duinkerken, die onbeduidende
schade aanrichtten.
De artillerie vernielde Duitsche loopgra
ven en werken ten noorden van de Aisne
en in Champagne. De Duitschers bliezen
een mijn op bij hoogte 285 in de Argonne;
in den grooten krater, die daardoor ontstond,
werd den geheelen dag gestreden. De Fran*
schen houden den zuidelijken hoek bezet.
De Duitschers beproefden een aanval mei"
stikgas tusschen de Argonne en de Maas.
Een Fransch courtine-vuur belette den vij.
and uit zijne loopgraven te komen. Fransch)
artillerievuur teisterde de Duitsche slullin,
gen op de Maashoogten en in de Vogeczeo.
Londen, 12 Jan. (R.). Communiqué
van het Britsche hooidkwortier.
In den afgeloopen nacht deden wij een
inval in vijandelijke loopgraven ten oosten
van Armentières. Een machinegewet -em
placement binnen hunne liniën werd opge
blazen. De troep keerde daarna terug K
onze loopgraven; zij bracht twee gevangeê
nen mede.
De artillerie was heden werkzaam it.tr*
beide zijden in Vermelles, Wieltje en Pilken,
Be r 1 ij n, 12 Jan. (W. B.) Bericht vaiï
het opperste legerbestuur uit het pronto
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Bij Tenenfeld, ten zuidwesten van llluxt,
viel een Russische aanval met groot verlies
voor onze stelling ineen. Ten noorden van
Kosciuchnowka wierp een patrouille-com
mando Russische voortroepen op de hoofd
stelling terug.
We enen, 12 Jan. (W. B.) Officieel
bericht van heden middag.
Het slagveld aan de Bessnrnbische grens
was ook gisteren weer het tooneel van ver
bitterende gevechten. Kort na den middag
begon de vijand onze stellingen met artil
lerievuur te overstelpen. Drie uren later be-
Iederen diep- aanvalscolonnes in onze
maal achter elkaar en om 10 uur des avonds
voor de zesde maal trachtten zijne vele ge
lederen diepe aanvalscollonncs in onze
liniën te breken, steeds te vergeefs. Onder
steund door de voortreffelijk werkende ar
tillerie, sloegen de dappere v erdedigers nlle
aanvallen af. De terugtocht van de tegen
standers ging soms over in eene ongeregel
de vlucht. Zijne verliezen waren groot. Vooc
een bataillon-sector logen 800 doode Russen.
Het infanterie regiment no. 33 uit Noord»
Moravie en de honved-regimenten 33 en
307 onderscheidden zich bijzonder.
Verder waren hier en daar schermutselin
gen in het noordoosten.
Petersburg, 12 Jan. (Tel.-agent
schap). Communiqué van den grooten gene»
ralen staf.
Een kleine Duitsche afdeeling trachtte tus
schen Olay en Weik naar den rechter oever
van de Misse over te steken, doch werd door
het vuur onzer wachtposten uiteengejaagd
Onze verkenners ondernamen bij het Kan»
gern-meer, bij Tsjaoek en ten Oosten van
Plankenes, verkenningstochten, waarbij zij
op een numeriek sterkeren vijand stuitten,
waarmede een gevecht van man tegen mart
werd aangebonden, dat geheel in ons voor
dele eindigde. Onze verkenners sneden ia
de buurt van den spoorweg bij Poniewits
twee rijen prikkeldraad door en dreven d«
Duitschers met handgranaten uit hun loop
graven.
Geluk kan nooit iets blijvends zijn, omdat
de menschen niet dat wat zij hebben doch
slechts dat wat zij niet hebben, kunnen blij
ven waardeeren.
ROMAN VAN ANNA WAHLENBERG.
Geautoriseerde vertaling door
B. NORTAKKER.
14
„Nee Birger," zei ze vlug. „het was geen
kindergril, noch de eerste, noch de tweede
Veer. Ik heb van beiden gehouden en heb
heide koeren geloofd, dat het de echte liefde
was. Maar ze waren niet zooala ik gedacht
had. Het was onmogelijk de illusie' vol te hou
den."
Zii zweeg, en ook hij zei geen woord.
..Zoo, nu weet ie, hoe ik ben", voegde zii
«r aan toe. „Ik kan zeker moeiliik me zelf
V?grijpen of anderen kennen. En daarom, zie
leJa, Birger. ik ben baing voor me zelf.
Ik wil je geen verdriet doen. Jou niet. Jij
«oudt het misschien dieper voelen dan ande-
•en
„Goed. ik bcgriip het."
En hii ging bii de tafel zitten en verborg
rijn gezicht in de handen.
Zij had hem afgewezen. En om haar wei
gering zoo zacht en barmhartig mogelijk te
^ken had ze haar bekentenis afgelegd. Wat
hii als liefde van haar kant had opgeval, was
slechts vriendelijkheid en kameraadschap ge
weest. En deze vergissing had hii slechts aan
zich zelf te danken, omdat hii niet scherp
ziende genoeg was geweest deze gevoelens te
onderscheiden van een inniger en dieper
liefde.
't Was krankzinnigheid geweest om zich
zoo over te geven aan zijn verbeelding, als
hij in den laatsten tijd had gedaan, zich daar
in te verdiepen als in een nieuwe wereld. Te
gelooven dat iemand liefde voor hem kon
opvatten, voor hem, die tot nu toe door nle-
man bemind was, die altijd buitengesloten
was. die slechts zijn plaats vond in den hoek
of achter den rug van een ander. Waanzin)
Waanzin
Hii zou 't liefct weggeloopcn ziin, zijn hoofd
tegen den wand gestooten hebben tot het ha
merde en hii aan zien zelf en zijn martelende
gedachten kon ontsnappen.
Een hand raakte zijn arm aan. kroop zachl-
ies naar hoven, greep ziin pols om rijn ge
zicht te bevrijden van de beschuttende han
den.
„Birger."
De stem klonk zoo lief en zacht, dat ze
ternauwernood verstaanbaar was. Maar hii
gaf geen antwoord, en de handen lieten zich
niet wegtrekken van het gezicht.
„Birger, ik keb immers niet gezegd, dat ik
niet van je houd."
Nu daalden de handen en keek hij op. .Wat
bedoelde ze, wat wilde zij
„'t Is maar, zie ie. dat ik niet op me zelf
durf vertrouwen, en ik wil er echt onomsloo-
telijk zeker van zijn, dat ik van iou houd, en
dat het nooit meer'een ander kan zijn. Ik wil
wachten, zie ie."
„Ja zeker," zei hij. „je ïnc^l wachten."
„Trouwens, we hadden ens toch niet kun
nen verloven vóór over anderhalf jaar, als ik
de school afgeloopen heb. Oom Simon zou
het toch niet eerder toestaan."
„Nee. waarschijnlijk niet."
Hii had zijn gelaat afgewend, en wist niet
goed wat hij antwoordde. Hij dacht er aan.
hoe practisch en verstandig ze was. En hii
dacht aan zijn eigen zinneloosheid van zoo
even. Neen, liun gevoelens liepen wel wüd
uiteen. De hare hadden zeker nooit in de
maat met de zijne geklopt. Al haar vriende
lijkheid.'haar zachte stem. haar snreken over
eerlijkheid en een wachttijd zeker slechts
een poging-om op de beste en oemakkelijk-
ste wiize van de zaak af te komen.
Zii was bii de tafel gaan zitten, ver van
'hem af. en boog zich voorover.
„Weet ie, Birger," begon ze. maar zweeg
leen.
En ook hij zei niets.
„Weet ic, Birger, ik stond op 't punt om
bot niet le zeggen, om oneerlijk te zijn en
niets van de twee verlovingen te zeggen."
„Stond je op het punt
Plotseling keerde hij zich naai* haar toe.
„Ja bijna."
De vlugge blik, hel sehelmsch lachje zei
meer dan woorden. Die zeiden hem dat zii
werkelijk dichter bij hem stond dan hij iD
de laatste oógenblikken gedacht had. ze fluis
terden hem in 't oor. dat zc misschien op
het oogonblik heel dicht bii hem was. En
plotseling vlamde ziin liefde en verlangen
weer hoog op. Ilii voelde zich niet langer
afgewezen. Hij was een man die griipen kon
hetgeen hii begeerde. En hii was er zeker
van, dat als hij haar nu in zijn armen nam.
al haar bedenkingen over het verleden en de
toekomst uit haar hoofd gcwischt zouden ziin.
Maar hij wachtte eon oogonblik. en daarin
werd hii zich bewust van je en innerlijke
stem, die hem tegenhield. Br was iets in hem
veranderd door haar aarzeling en bekentenis.
Nu die eenmaal tusschen hem geslaan had.
zou die misschien nooit geheel verdwijnen
Ten minste niet voor hem, ol niet heel spoe
dig.
.'I Is toch zeker het beste dat ie ie niet
-bindt vóór ic volkomen zeker van jo zelf
bent." zei hij.
Blenda trok zich terug met iets straks in
haar houding.
Ze had half gevreesd, half gehoopt op een
ander antwoord. De nieuwe Birger Enefeldt.
die eenige oogenblikken geleden zich aan haar
geopenbaard had, had haar door ziin storm-
achligheid overrompeld en verschrikt, en
toch kon zii zich niet losmaken van het ver
langen hem opnieuw zoo te zien.
Maar nu gebeurde dit niet. en dat was een
misrekening en daarenboven een beleedigcn-
de misrekening. Toen ze echter nadacht,
moest ze blij ziin. dat hii de z~ zoo opvat
te. Alles was zoo haastig voor haar geko
men. Zoowel ter wille van hem als voor zich
zelf had ze tijd noodig om haar hart te on
derzoeken en zich niet gelijk ze vroeger ge-
dam had, gedachlenioos over te geven aan
haar licht ontvlambare gevoelens. Ze was blii
dat ze eerlijk iegens hem was rewecst, en
voelde groote achting voor zich zelf. I Was
nu niet meer moocüg het gesprek voort te
zetten.
..Dan zullen we maar wachten." zei ze. ter
wijl ze opstond.
.Ja," antwoordde hii wc zullen wachten".
Vóór ze echter verdween, bleef ze nog even
in dc deur staan. Een zwak lachje gleed ovef
haar gezicht en de blik uit haar grauwbruino
oogen scheen mociliik van hem te kunnen
scheiden.
Spraken zc van liefde of medelijden
Ilii wist het niet.
Gcruimen tijd nadat zii heengegaan \vu3w
zat hii nog aan de tafel mei ziin hoofd ia
de handen. Dc indrukken van zoo even wa«
ren als een stormwind over licm heen ge-4
gaan, en hadden hem den adem benomen.
Ze hadden ziin verstond cn gevoelens In een
staat van hopelooze verwarring gebracht. Ili?
wist niet meer of hii haar liefhad. Hii wist:
niet of hij gebonden was of niet.
X.
Hel huls der familie Enefeldt was zich zcU
niet meer. Sedert een paar dagen was er een
wonderlijke duisternis over gevallen.
En die duisternis kwam hoofdzakelijk door
een gesloten deur, de deur van Birger's ka
mer. Wel was die ook vroeger dikwijls ge
sloten geweest, als hii rust bii zijn arbeid
wilde hebben. Maar hij was uil cn in geloo-
pen, dan moest hii naar de bibliotheek, dan
had hii iets te zeggen aan het eene familie
lid, dan weer aan een ander. En terwijl hiï
deze kleine uitvluchten ondernam, liet hij
dc deur van zijn kamer wijd openstaan, zoo
dat men kon zien hie ziin studeerlamp haar
licht wierp over de groote schrijftafel mei
papier overladen en den ruimen leunstoel,
die op zijde was geschoven, toen hii zoo iuisl
'daaruit was opgesprongen.
Wordt vervolgd*
