Vrijdag 11 Februari 1916. „DE EEMLAN DER". 14d' Jaarpang. BUITENLAND. FEUILLETON. DE STERKSTE. Na 192 S- ABONNEMENTSPRIJS: WeT 8 maanden voor Amersfoort t 1*00# Idem franco per post 1 Per week (met gratis verzekering tegen ongelukben) O.IO. Afzonderl\ike nummers 0.05. Wekelijks bijvoegsel „dt Hollandecht Huisvrouw" (onder redaotio van Thórèse van Horen) per 8 mnd. 50 c'ts. Wekelukscb bijvoegsel „Pok mt met" per 8 mnd. 40 ets. Bureaus UTRECHTSCH ESTRAAT 1. Intercom»:. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENT1ËN: Vnn 5 reRela f n.50. Elke regel meer0.1(1. DionslannbiodiiiRon 35 cent* bi «ooruitbot-ilinR, Grooto lattora naar plnatnruimt*. Voor hantlfll an bedrijf bestaan tooi voordcoligo topalingoo tot bet liorhauld advorteoron in dit Bind, bij abuiinoment. Eono oirculairo. bevallende de voorwaarden, wordt op aanvroAg toegezonden. Hoofdredacteurs Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. Kennisgeving. De Burgemeester van Amersfoort, Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer Gemeente, dat het door den Directeur van Rijks directe belastingen, enz. te Utrecht exe cutoir verklaard kohier van de Grondbelasting ever het dienstjaar 1916, aan den Ontvanger van '■Rijks directe belastingen alhier is ter hand ge steld, aan wien ieder verplicht is zijnen aanslag op den bij de wet bepaalden voet, te voldoen. Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaat ten aangeplakt te Amersfoort, den TO. Febru ari me. Dc Burgemeester voornoemd, VAN RANDWUCK. Politiek Overzicht Het einde van den strijd in Kameroen. De regeering van Spanje heeft stoom schepen uitgezonden met de opdracht de Duitsche soldaten, die over de grens van Kameroen zich hebben gered op het Spaan- «che gebied van Guinea, over te brengen naar het moederland, waar zij zullen worden geïnterneerd. Daarmee is het lang verwach te einde van den strijd in Kameroen geko men. Na de bezetting van Jaunde, den zetel van de regeering der Duitsche kolonie, op T Januari j.l. heeft de hoofdmacht van de Duitschers zich terug getrokken in de rich ting van het Spaansche Muni-gebied. De Engelsch-Fransche troepen hadden eene betrekkelijk gemakkelijke taak te vervullen; zij behoefden slechts den oorspronkelijk van Ambam over Nkan, Ebolowa en Lolodorf naar Kribi en Kampos aan de kust loopen den halven kring nauwer toe te halen om aan de Duitschers eiken anderen uitweg dan dien naar het Spaansche gebied te ontne- nemen. Zoo is de Duitsche hoofdtroep, waar bij zich de gouverneur en de verdere hooge ambtenaren bevonden, steeds dichter naar de grens gedrongen, totdat eindelijk het oogenblik gekomen was om de grens over te gaan, waarmee het Duitsche gebied was prijs gegeven en de vervolging kon worden gestaakt. Nu is het mogelijk, dat in Midden-Kame roen enkele kleine Duitsche afdeelingen zich nog korteren of langeren tijd staande houden. Ook is er geen definitief bericht ontvangen over het lot van eene sedert vele maanden bij Molo ingesloten Duitsche com pagnie. Maar dat heeft op de einduitkomst geen invloed. Er kunnen niet vele Duitschers nog in Kameroen zijn achtergebleven. Vol gens eene berekening van de Frankf. Ztg. is het gelukt vrijwel alle Duitschers op onzij dig gebied in veiligheid te brengen. Vol gens het laatste rapport van het koloniale bestuur, dat het licht heeft gezien, waren in Kameroen 1871 blanken aanwezig, waarvan 1643 Duitschers waren; onder dezen be vonden zich 350 vrouwen en kinderen. Met inbegrip vap de Europeanen in de gewapen de macht van de kolonie, de „SchutztTuppe" en de „Polizeitruppe", is het aantal weerbare Duitschers in het begin van den oorlog op hoogstens 1100 te berekenen. Dat getal is sedert door overlijden en gevangenschap met ongeveer 200 verminderd. Er bevinden zich thans 900 1000 Duitschers in Spaansch Guinea; men moet daarheen dus ook de gewonden hebben kunnen redden. De strijd in Kameroen is dus ten einde. Na achttien maanden strijdens is de Duit sche bezitting in Guinea den weg gegaan van de kolonie in Zuidwest-Afrika. Die twee waren de oudste bestanddeelen van het Duitsche koloniale rijk. In Augustus 1883 werd door de Duitsche regeering besloten aan de volksplanting van den koopman uit Bremen Lüderitz in Angra Pequena hare be scherming te verleenen, waarvan in April 1884 aan Engeland kennis werd gegeven. Deze stap leidde, na een Iangdurigen diplo- matieken strijd, tot de verkrijging van Duitsch Zuidwest-Afrika. In Juli 1884 werd, op aandrang var» kooplieden in Hamburg en Bremen, de Duitsche vlag geheschen in het gebied van Togoland en Kameroen, dat in 1911 door een verdrag met Frankrijk werd gebracht op den omvang, dien het had toen de oorlog uitbrak. In het laatst van 1884 werden Duitsch Nieuw-Guinea en de Bismarck-archipel verkregen. In 1885 werd een stuk van Oost-Afrika onder Duitsch protectoraat gebracht, in 1886 werden de Marshall-eilanden verworven .Door verdra gen van 1886 en 1899 kwam een deel van de Salomon-eilanden aan het Duitsche rijk; in 1893 werd Kiautsjoe van China gepacht, in 1899 werden de Carolinen, de Palau- eilanden en de Ladronen gekocht; in het zelfde jaar werd het grootste gedeelte van de Samoa-eilanden verkregen. Van dit alles is nu nog slechts het gebied in Oost-Afrika in Duitsch bezit. Al het an dere is voor Duitschland verloren gegaan. Over Oost-Afrika pakken zich donkere wol ken samen. De hoofdrol bij de verovering van Oost-Afrika is toegedacht aan een in Zuid-Afrika aangeworven leger. Daarop wijst de benoeming van generaal Smuts, den minister van landsverdediging der Zuid- Afrikaansche unie, tot opperbevelhebber van de voor den veldtocht in Oost-Afrika bestemde troepenmacht. Generaal Smith Dorrien, die pas in December was benoemd, heeft voor Smuts het veld moeten ruimen. Duitschland heeft, tengevolge van dezen oorlog, al zijne bezittingen in vreemde we- relddeelen verloren op het ééne protecto raat in Oost-Afrika na, en ook daartegen wordt een aanslag voorbereid. De Frankf. Ztg. troost zich er mee, dat het lot van het Duitsche koloniale rijk nog geenszins voor goed is beslist. De eindbeslissing wordt be- heerscht door den loop van de gebeurtenis sen op de andere oorlogstooneelen. Dat kan worden toegegeven, maar met dit voor behoud, dat om de eindbeslissing te bepa len het feitelijke bezit een troef is, die de tegenpartij in handen heeft en die deze niet zal nalaten in zijn voordeel uit te spelen. De oorlog. B e r I ij n, 10 F e b r. (W. B.) Bericht van het opperste legerbestuur uit het groote hoofdkwartier van heden voormiddag. Ten noordwesten van Vimy ontnamen onze troepen aan de Franschen een vrij groot stuk loopgraaf. Zij wonnen in de streek van Neuville een vroeger verloren mijn- trechter terug. Ten zuiden van de Somme werden ver- soheidene Fransche partieele aanvallen af geslagen. Ten noorden van Rocquincourt gelukte het den vijand voet te vatten in een klein deel van onze voorste loopgraven. Op de Combre-hoogte sneden wij door opblazing vijandelijke mijngangen af. Fran sche opblazingen ten noordoosten van Celles (Vogeezen) bleven zonder succes. Pa rij s, 10 Febr (Havas). Namiddag- communiqué; Het artillerie-duel werd voortgezet van hoogte 119 tot den weg NeuvilleTheles. Een strijd met granaatworpen stelde de Franschen in staat de Duitschers te verja gen uit eenige gangen, die zij ten westen van La Folie hadden bezet. Bij het vallen van den nacht deden de Duitschers tegen eene Fransche stelling aan den weg Neu villeLa Folie een aanval, die werd terug geslagen. De Duitschers konden slechts voet krijgen in een van de trechters, die de Franschen hun vroeger hadden ontnomen. Ten zuiden van de Somme maakten de Franschen in den loop van kleine aanval len, die- den 8en en 9sn Februari werden uitgevoerd, 50 gevangenen en namen twee machinegeweren en een revolverkanon. Van de rest van het front is niets te be richten. Parijs,10Febr. (R.) Avond-communi qué. Wij zeften onze vorderingen in Artois voort, door dc gemeenschapsloopgraven ten westen van La Folie te bombardeeren. Twee Duitsche aanvallen ten westen van hoogte 140 werden geheel terug geslagen. De Duit schers bliezen een mijn op ten noorden van den weg Neuville—Thelus. Wij bezetten den trechter. Een vijandelijke troep beproefde een aan val ten zuiden van de Somme, maar werd onmiddellijk teruggedreven in zijn loopgraaf door ons courtinevuur. Onze artillerie vernielde een blokhuis in het district Beauvraigne; zij bombardeerde vijandelijke kantonnementen en richtte een vernielend vuur tegen de werken te Mesnil (Champagne) en het bosch van Mortmare (Woëvre). De Duitschers wierpen, even als op de twee voorafgaande dagen, zware bommen uit ver dragend geschut op de vesting Belfort; maar slechts twee vuurden toen onze artillerie haar vuur concentreerde op eene Vijandelijke batterij, waarvan de plaats den 9en was bepaald, en tegelijk militaire inrich tingen ten zuiden van Mulhausen, bombar deerde. Londen, 10 Febr. (R.) Communiqué van het Britsche hoofdkwartier. Achttien vliegtuigen wierpen met succes bommen op vijandelijke barakken te Tér- hóud. De vijandelijke artillerie was actief in Fouguevillers en elders. De vijand blies een mijn op ten noordoos ten van Givenchy. Er werd geen schade aangericht. Er was wederkeerig granaatvuur ten zuiden van het bosch van Grenier. Wij beschoten vijandelijke batterijen te Saint- Julien. B er 1 »i n, 1 0 Febr. (W. B.) Officieel be richt. In den ftarpiddag van den 9den wier pen eenige onzer watervliegtuigen op de haven, fabrieken en kazernes van Ramsgate ten zuiden van de Theems-monding, tal van bommen. Londen, 10 Febr. (R.) Het persbu reau verstrekt over den luchtaanval, die den 9en op de kust plaats had, een nadere mede- deeling, waaruit het ruwe en nuttelooze ka rakter van den aanval blijkt. De eerste aanvaller koos een tTamwagen vol vrouwen en kinderen tot doel. Een bom viel op den weg dicht achter den wagen, maar richtte gelukkig geen schade aan. Er ontstond geen paniek, hoewel men de vlieg machine duidelijk op groote hoogte kon onderscheiden. Drie andere bommen vielen in een naburig veld. De tweede vlieger deed een aanval op een groote meisjesschool. Een bom drong door 't dak heen en ontplofte op de bovenste verdieping, zoodat het plafond van een ka mer instortte, waar aan kleine kinderen on derwijs werd gegeven. Een klein meisje werd aan den voet gewond, terwijl nog een ander kind gekwetst werd. Drie projectielen vielen op de speelplaats van de school, terwijl er nog twee andere bommen in de buitenwijken van de stad neerkwamen. De Britsche vliegtuigen, die de vijanden vervolgden, konden hem niet inhalen, door de haast waarmee zij vluchtten. Rome, 10 Febr. (Havas). De Osserva- tore Romano, het officieele orgaan van het Vaticaan, protesteert in krachtige termen te gen de luchtbombardementen op open ste den en niet verdedigde streken. B e f 1 ij n, 10 Febr. (W. B.) Bericht van het opperste legerbestuur uit het groote hoofdkwartier van heden voormiddag. Bij de legergroep Linsingen en bij het leger van Bothmer werden aanvallen van zwakke vijandelijke afdeelingen door de Oostenrijksch-Hongaarsche troepen ver ijdeld. Weenen, 10 Febr. (W.-B.) Officieel bericht van heden middag. De vijand ontwikkelde gister in Wolhynië en aan het Oost-Galicische front eene ver hoogde werkzaamheid tegen onze voorpos ten. Bij het leger van aartshertog Jozef Fer dinand bracht hij op verschillende plaatsen verkenningsrafdeelingen tot een batoillon sterk tegen onze beveiligingsliniën. Inzon derheid kwam het in de door het regiment no. 14 uit Opper-Oostenrijk bezette stel lingen tot hevige voorpostengevechten die ook in den nacht voortduurden maar ten slotte eindigden met de vol ledige verdrijving van den vijand. Bij eene verschansing, waarom met bijzondere hard nekkigheid gestreden was, werden 200 Rus sische lijken geteld. Er werden vele geven- genen ingeleverd. Ook bij onze voorposten ten noordwesten vnn farnopol werd heden nacht met verbit tering gestreden. De Russen oven'ielen we derom eene schans, die reeds m een der laat ste berichten werd genoemd; zij werden ech ter door een aanval weder er uit verdreven. Aan de Bessarabische grens wierp de Kroatische landweer een Russisch bntaillo i uit een goed ingerichte voorste Hing terug naar de hoofdstelling. Petersburg, 10 Febr. (Havas). Duit schers, die in den sector van Dwinsk gevon-^ gen genomen zijn, verhalen, dat de koude verschrikkelijk is. De Duitsche troepen zün tegen zulk een temperatuur, die varieert tus- schen 20 en 40 gTaden beneden nul, niet bestand. Men schat het aantal Duitschers en Oostenrijkers, die de ontberingen niet kon den doorstaan, op 400.000. Dagelijks bren gen treinen duizenden zieken naar Duitsch land. Weenen, 10 Febr. (W.-B.) Officieel bericht van heden middag. Aan het Italiaansche front is niets bijzon ders gebeurd. B e r lij n, 10 Febr. (W. B.) Bericht vart het opperste legerbestuur uit het groota hoofdkwartier van heden voormiddag. Op de oorlogstooneelen van den Balkan is niets nieuws voorgevallen. Weenen, 10 Febr. (W.-B.) Officieel bericht van heden middag. Van het zuidoostelijke oorlogstooneel Is niets bijzonders te vermelden. B e r 1 ij n, 10 Febr. (K. N.) Het Berl, Tagéblatt verneemt uit het oorlogspèrskwar- tier, dat de ontwapening der Montenegrin nen door de Oostenrijksch-Hongaarsche troepen nu in het geheele land h doorgevoerd. Hier dient nadrukkelijk in het licht te worden gesteld, dat de ontwapening zonder eenigen tegenstand is geschied en zelfs met bereidwillige medewerking der Montenegrijnen en dat Ln Montenegro vol ledige rust heerscht. Dit in tegenspraak met berichten, welke het tegendeel beweren. B e r 1 ij n, 10 Febr. (K. N.) De Loket anzeiger verneemt uit Sofia, dat het orgaan van Ranoslawof, de Narodni Prawa, in een hoofdartikel de Grieksch-Bulgaarsche betrek kingen behandelt om ten slotte de overtui ging te uiten, dat de Bulgaren en hun bond- genooten onder alle omstandigheden de En- gelschen en Franschen uit Saloniki zullen verdrijven. Wij erkennen, schrijft het blad, dat met de verdrijving der Franschen en En- gelschen Griekenland in de noodzakelijkheid zal komen zioh voor een der machtsgroepen *iit te spreken. Onze betrekkingen tot Grie kenland zijn sedert de ongelukkige dagen van 1913 gestadig verbeterd. Wij staan ook nu met onze bondgenooten niet als vijan- Een enkele vijand kan u meer kwaad dan een dozijn vrienden goed doen. ROMAN VAN ANNA WAHLENBERG. Geautoriseerde vertaling door B. NORTAKKER. 86 - *t Leven noodigdc haar uit op een feest en nog was ze jong. Nog kon ze omkeeren ei> «een nieuwen, heerlijken weg inslaan, ze moest •lechts niet omzien. En Birger, zou hij ook niet omziend<aar op kwam het aan. geen van hen bedden moest terug zien in het verleden, opdat het geluk tusschen hen kon bloeien Ze vouwde de handen.' Iran?" welden op londer haar gesloten oogleden. „0 God, indien zc den moed had I" XXIII. Toen Birger ziin koffie haastig uitgedron ken had. opgestaan was en uit de bibliotheek was gegaan, was een ontstemd stilzwijgen entsiaan. liet uurtje vlak na tafel placht anders het Dretügste van den Zondag te zijn. Men gaf *ich langer rust om bij elkaar te rillen dan ®D een werkdag, om goed te Yocles dat deze dag voor rust geschapen was. Maar Birger's haasiig vertrek verstoorde de kalmte en de gezelligheid voor het achterblijvende gezel schap. Mevrouw Ahrling trachtte nerveus het af gebroken gesprek te hei-vatten, maar zweeg toen niemand haar poging ondersteunde. De rector had een verstoord gezicht en sloeg een boek open. en Blenda beschouwde hem heimelijk en schuw. Ze had veel van haar vrijmoedigheid ver loren sedert ze daar aan huis was gekomen. Do-verwachting, die zij gekoesterd had. dat deze verhuizing een eerherstel voor haar zou zijn, was geen werkelijkheid geworden. Zoo wel op school als thuis toonde men duidelijk dat men haar niet met dezelfde oogen als vroeger beschouwde. Natuurlijk had juffrouw Pfeiffer haar ge sprek met Kjell en zijn woorden laten uil- lekken. De leernressen behandelden haar koel en afgemeten, en zelfs bij haar schoolkame raden bemerkte zij een zekere koelheid, ze sloten zich niet bij haar aan als vroeger, zii moest hen opzoeken, en zelfs d-an vond zij. dal zij zich teruggetrokken. Hel onderscheid tusschen hen en haar was ook zeer groot. Ze flirten ook wel, evenals zij had gedaan, maar zij bezaten meer tact en kwamen niet in opspraak zooals zij. 't Ergst was het echter thuis. In het begin was zij natuurlijk en vroolijk geweest, en had vrijen loop gelaten aan haar invallen en scherts. Ze wilde- oom Simon's goed vertrou wen niet beschamen en het thuis voor Birger zoo aangenaam mogelijk maken zoodat hij opnieuw ziin gezelligheid daar zou zoeken. Maar het duurde niet heel lang of ze merkte dat z« schipbreuk had geleden. Birger bleef nooit lang in den familiekring; hij verdween of in ziin eigen kamer om te werken of ging uit. En daar zat oom Simon en beschouwde haar met verwiHende en ontevreden blikken. Zij had ziin vertrouwen immers teleurgesteld. En zii schaamde zich. God hoe schaamde zii zich I Het was haar or dc schande van den mor een tot den avond op haar hoofd drukte en haar brandde zoodra iemand do oogen op haar richtte. Ze was voor de anderen niet meer de persoon, die men in haar gemeend had tc zien. Zelfs oom Simon begon haar te wantrouwen, dat merkte ze. hij zag immers dat men haar minachtte, en dat zij Birger's belangstelling verloren had, en misschien had liii do praatjes ook gehoord. Na een paar minuten verdeelde zich het kleine gezelschap in de bibliotheek, maar de onrust en kwellende gedachten volgden Blen da, waar ze ook ging. en nog zwaarder druk ten ze haar toen zc in haar eigen kamer was. het kleine kabinet naast haar moeders kamer, dat nu vaai haar geworden was. Ze wierp zich op de sofa met het gezicht in de kussens en fluisterde Birger's naam keer op keer. dezen al luider en luider her halend. Ten slotte stopte ze haar zakdoek tusschen de tanden om het snikken te onder drukken, opdat haar moeder het niet zou hooren» Ze verlangde zoo naar hem. dat haar hart pijp deed. En 't was hoar alsof ze altiid naar hem verlangd had. vanaf het eerste uur dat zo elkaar gezien hadden. Nu begreep zé niet hoe zij zich van hem had kunnen afwenden, nadat hii haar gekust had. Ze had immers verlangd naar ziin teederheid vóór dezen kus en nog veel meer daarna. Wat was dal voor een ondoorgrondelijke aandrift geweest, die haar zich deed terug trekken. nadat ze hein eerst gelokt en aange haald had Tegen hem had ze gezegd, dat ze haar eigen ik wilde leeren kennen, opdat ze geen vergissing nicer zou begaan. Maar was,dat volkomen war Misschien geloofde ze het toen zelf. maar niet langer een naar mi nuten. Zo wist, als hii haar nog eens gekust had zou zo geer. icgenstand geboden hebben. Ze had er immers naar verlangd dat hij hel zou doen. dat hij haar in armen zou ne men trots haar woorden, en ondanks haar afwijzing. Maar dat ze het waagde hem te laten gaan. Ja. dat had alle prikkelende spanning van het spel en gevaar gehad. Ze herinnerde zich nog de wandeling in de Diergaarde, 't Was heerlijk geweest de be slissing te voelen naderen, te weten dat één enkels warme blik, een woord die kon te voorschijn roepen, en het toch nog te ver schuiven. Maar het wonderlijkste, het onverklaar baarste was haar verhouding met Kjell Bor- lin, met hem van wien ie niet hield, dien zc eigenlijk in den grond van haar hart veraf schuwde. Want onder het flirten en schertsen had ze toch altiid verlangd naar den anderen, naar Birger, nu wist ze het, en diep in haar hart had ze het toen ook geweten, en toch had ze het gewaagd. Ze was al te zeker geweestze had ge dacht dat ze slechts behoefde te wenken wanneer het haar behaagde, dan zou hii ko men. Maar nu Ze was niet meer zoo zeker, al dal gepraat en kwaadspreken trokken haar naar beneden. Zij kon niet recht opgericht blijven slapm. ze zag er zeker uil alsof ze niet zware schuld beladen was. Misschien dacht Kirger ook dat dit het geval was. dal dit met Kjell iets ernstigs was Misschien be- ereen hii niet dat het eigenlijk slechts een wraak was. een doiume, redelooze wraak voor het krenkende oordeel dat hii geuit had. O, Kjell Borlin. wat haatte ze hem Maar te midden van verdriet en droefheid L\yam een gedachte bij haar op. die reeds verscheidene malen vroeger bij haar opgeko men was cn haar een soort troost had gcg€- ven. Als Birger nu eens verwachtte dal zij bil hem zou komen om hem te zeggen dat zif zich zelf genoeg onderzocht had, en nu zeketf wist dat zc hem liefhad. Maar op hetzelfde oogenblik dat deze mo« gelijkheid bii haar opkwam, twijfelde zii ooB reeds. Zijn blik was niet warm meer als htl den hare ontmoette, eu toen zii getracht had hem te naderen had hH dat niet willen ziern Maar wie wist het. misschien wachtte lil» toch i De onrust dreef haar naar haar moeder. z« moest iets doen, om van haar gedachten be- vri'd te worden. Eu ze hielp haar moeda het zilver in het buffet oo te bergen. Wordt, vtrvuhjd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1916 | | pagina 1