„DE E EM LAN DER".
Dinsdag 15 Februari 1916.
""buiten land.""
FEUILLETON.
DE STERKSTE.
N* 195
14-- Jaargang,
hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFP Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
maanden voor Amersfoort
Idem franco pet post
eta
f l.OO.
IPHPH pi.5o,
PeTweek (toef gratis verzekering tegen ongelukken) - O.I O.
^Lfzonderliike nummers
Wekelijks bijvoegsel „de Hollandtebs Bttinrotw" (onder redactie
van Thérèse van Hoven) per 8 rand. 50 ets.
W.keluttcb bijvoegs.l „ft* mt nut" per S mod*. 40 cis.
Bureau: UTRECHTSCH ESTR AAT I.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Vnn 1—5 regels0.50.
Elko rogel moor«0.10
Dienstaanbiedingen 25 centf bfl vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijt bosüun ceei voordeelige bepalin-mi
tot hot herhaald ad verteeren in dit Blad. bij ttlonnemont
Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt cp
•Aanvraag toegozondon.
Kennisgeving.
Burgemeester en. Welhoudyrs van Amers
foort.
Gelet on artt. 6 cn 7 der Hinderwet.
Brengen ter kennis van het publiek, da!
-éen door Joh. Brakenhof ingediend verzoek
met bijlagen, om vergunning tot hel oprich
ten van eene heeleluchtoven,ivoor het bakken
van alle soorten brood, kleingoed en banket,
bi hei perceel alhier gelegen aan de Lange-
gracht No. 26, bii het kadasior bekend onder
tectie E. no. 4128 op de secretarie der ge
meente ter visie ligt. en dat od Donderdag
den 24. Februari aanslaande, des voorniicl-
dags te half elf uren gelegenheid ten Raad-
fcuizc wordt gegeven om, ten overslaan van
het Gemeentebestuur oï van één of meer zij
ner leden, bezwaren tegen het oprichten van
de inrichting In te brengen.
Tot het beroep bedoeld in art. 15, lc lid
der Hinderwet, zijn volgens de bestaande ju
risprudentie. alleen zij gerechtigd, die over
eenkomstig artikel 7 der Hinderwet voor het
Gemeentebestuur of één of tueer ziiner l^dcn
tUn verschenen, teneinde hunne bezwaren
mondeling toe te lichten.
Amersfoort, den 10. Februari 1916.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
D S<ü\ taVis. De Burgemeester.
Politiek Overzicht
De Fransche missie naar
Italië.
De leden van de Fransche regeering, die
in buitengewone zending naar Rome waren
afgevaardigd, zijn van daar teruggekeerd.
De nieuwsagentschappen hebben ons trouw
op de hoogte gehouden van de conferentiën,
die de wederzijdsche ministers en hunne
raadslieden samen hebben gehad, en van den
tijd, dien deze conferentiën in beslag heb
ben genomen, en de dronken, die op de of-
ficieele maaltijden zijn uitgebracht, zijn ons
volledig overgeseind,, hetgeen ditmaal geen
moeielijk werk was, want zij waren korter
dan meestal het geval pleegt te zijn. De ken
nisneming van deze vruchten der tafelwel
sprekendheid werd. vergemakkelijkt omdat zij
allen op denzelfden toon gestemd waren.
Aan het diner in de Fransche ambassade
zeide mfnister-president Briand, dat hij zich
verheugde over de gelegenheid, die in de
zen moeielijken tijd aan hem en zijne ambt
genooten geboden werd om, zooals 'hij zich
tegenover zijne Italiaansche ambtgenooten
uitdrukte, „mèt u onze meeningen uit te wis
selen en onze beslissingen met elkaar in
overeenstemming te brengen, ten einde op
elk gebied aan onze gemeenschappelijke po
gingen de volledige uitwerking te. verzeke
ren. Door de verbinding, die met iederen
dag nauwer wordt, bereikt de veelheid van
onze militaire ondernemingen en onzen
economischen strijd tegen onze vijan
den eene eenheid van handelen, die de ze
kere waarborg voor de overwinning is."
Daarop antwoordde rie Italiaansche minister
president Salandra met de verzekering, dat
de gevoerde gedachtenwisseling niet heeft
gemankeerd „ons steeds dichter te brengen
bij het doel, de onmisbaar noodige eensge
zindheid in de handelingen van de verbon
den regeeringen te bereiken.''
Op dien toon zijn de gehouden tafelrede-
voeringen allen gestemd. Men is diep door-
drongert van de noodzakelijkheid eener vol
komen eenheid van actie. Die is er tot nu
toe niet geweest, en dat was voornamelijk
de reden, waaróm de oorlogsoperatiën nog
niet de uitkomsten hebben opgeleverd, die
er van werden verwacht. Het schijnt, dat de
daarvoor vereischte eensgezindheid tot dus
ver onder de Italiaansche machthebbenden
zelve heeft ontbroken. Aan den vooravond
van de komst der Fransche missie te Rome
werd uit Milaan aan de Neue Züricher Zei-
tung bericht, dat er diepgaande verschillen
bestonden tusschen den opperbevelhebber
Cadorna en den minister van buitenlandsche
zaken Sonnino. Deze verlangde steeds
dringender, dat het legerbestuur den wensch
van Frankrijk en Engeland zou vervullen
naar eene krachtige militaire deelneming
van Italië aan de krijgsbedrijven op den
Balkan, omdat hij anders de verantwoorde
lijkheid voor de buitenlandsche politiek niet
langer zou kunnen dragen. De legerbevel
hebber heeft tegen dit verlangen van den
minister nog steeds een hardnekkig: „Dat
kunnen wij nietl" doen hooien, op gevaar
af daardoor de stelling* van Sonnino tegen
over de andere leden van de Entente on
houdbaar te maken.
Het is mogelijk, dat in de directe bespre
kingen met de Fransche gemachtigden de
zen er in geslaagd zijn de bezwaren, die aan
Italiaansche zijde bestonden, uit den weg te
ruimen. Er-wordt althans verzekerd, dat er
nu volkomen overeenstemming is tusschen
Frankrijk en Italië. Maar daarmede is men
er nog niet. Als uitkomst van de in Rome
gehouden conferentiën wordt bericht, dat
er nu binnen den kortst mogelijken tijd in
Parijs eene conferentie tusschen de vier
bondgenooten zal worden gehouden, die
door politieke en militaire vertegenwoordi
gers zal gorden bijgewoond. Daar^zal dus
de eenheid van actie vastgesteld worden van
welker onmisbaarheid men in Rome over
tuigd is geworden, en eerst daarna zal die
eenheid zich omzetten in de daad en blij
ken uit de handelingén van de geallieerden
op de verschillende oorlogstooneelen. Maar
totdat de besluiten zijn vastgesteld, waarin
de nu verkregen eenheid zich zal kunnen
doen gelden, blijft de tegenpartij den voor
sprong behouden, dien zij zich" onmisken^
baar heeft verzekerd. De centrale mo
gendheden hebben niet zooveel omslag noo-
dig gehad om de door hen van den beginne
af gevoelde noodzakelijkheid van eenheid
van denken en willen in daden te belicha
men. De uitkomsten van die daden hebben
wij hooren verkondigen in de tafelredevoe
ringen, die gehouden zijn in Nish, waar de
Duitsche keizer de gast was van den koning
der Bulgaren, en in de Duitsche en Oosten-
fijksche hoofdkwartieren, waar koning Fer
dinand de vorige week is geweest. Wanneer
men die redevoeringen legt naast die, wel
ke te Rome zijn gehouden, dan. voelt men
een hemelsbreed verschil en merkt men hoe
zeer de Quadruple-Entente uit een krijgs
kundig oogpunt bij den vierbond ten ach
ter is.
In de laatste tafelrede van den Italiaan-
schen minister-president komt eene zinspe
ling voor op het speciale doel, waarvoor Ita
lië in dén strijd is gegaan. Het doel, waar
mee de Fransche missie naar Rome is ge
gaan, is geweest Italië te herinneren aan de
plichten, die het. ten behoeve van de an
dere leden der Entente heeft te vervullen.
Daartegenover heeft Salandra het gepast ge
oordeeld te herinneren aan 't geen Italië het
naast aan het hart ligt; hij verklaarde, dat
het Italiaansche volk de wapenen heeft aan
gegord om voor het vaderland de natuurlijke
grenzen te veroveren aan de Alpen en aan
de zee.
Maar als men den toestand goed beziet,
dan staat voor Italië de kans om tot bevre
diging van zijne bijzondere wenschen iets
door dezen oorlog te winnen, bitter slecht.
Het kwart millioen Italiaansche soldaten, die
voor de Oostenrijksche stellingen aan de
Isonzo en in Trentino het leven hebben ge
laten, levert het bewijs, dat het Oostenrijk
sche- front aan de grens van Italië niet te
verwrikken is; de honderdduizenden gewon
den en zieken, die de hospitalen vullen, zijn
de levende getuigen, die de overtuiging
h ervan verder dragen. Aan de oostzijdè van
de Adriatische zee is de stelling van de Ita
lianen verslechterd in plhats van verbeterd;
zij loopen gevaar daar hun invloed geheel
kwijt te raken. De groolste teleurstelling le
vert nog «de houding "an de „onverloste
broeders." De van het front komende solda
ten verhalen aan ieder, die het wil hooren,
dat juist dezen de geduchtste tegenstanders
zijn en dat de Zuid-Tirolsche scherpschutters
uit de Irr endent a hurv dUel in de Italiaensche
gelederen nooit missen. Ook de niet gewa
pende bewoners van de streken, die men als
„onverlost" placht aan te duiden, leggen
een groolen weerzin tegen de verlossers
aan den dag. De terugslag daarvan is, dat
er allengs' eene omkeering komt in de volks
stemming tegerover de Irrendenti. Men
vraagt zich af, waarom men zich toch moet
opofferen voor Irredenli, die zich niet wil
len laten verlossen.
De oorlog.
Ber 1 ij n, 14 Pebr. (W. B.) Bericht van
het opperste legerbestuur uit het groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
De levendige artilleriegevecht^n duren
voort op een groot deel van het front. De
vijand richtte des nachts zijn vuur weer op
Lens en Liévin. Ten zuiden van de Somme
ontwikkelden zich levendige gevechten aan
een vooruitspringend sappenhoofd van on
ze stelling.
In Champagne werden twee vijandelijke
tegenaanvallen ten zuiden van Sainte Marie-
a-Py volkomen afgewezen. Ten noordwes
ten van Tahure ontnamen wij aan de Fran-
schen in storm meer dan 700 Meter van
hunne stelling. De vijand liet 7 officieren en
meer dan 300 man gevangenen in onze
handen; hij verloor een machinegeweer en
vijf mijnwerpers.
De handgranaatgevechten ten oosten van
Maisons de Champagne zijn tot^stilstand ge
komen. Ten zuiden van Lusse (oostelijk van
Saint-Dié) verhielden wij door opblazing een
deel van de vijandelijke stelling.
Bij Obersept, in de buurt van de Fransche
grens, ten noordwesten van Pfirt, namen on
ze troepen Fransche loopgraven over eene
uitgestrektheid van 400 Meter; zij wezen
nachtelijke tegenaanvallen af. Eenige dozij
nen gevangenen, twee machinegeweren en
drie mijnwerpers vielen in onze handen.
Duitsche vliegtuigeskaders vielen de spoor
wegwerken en troepenkampen van den vij
and op het noordelijke deel van het front
aan.
P a r ij s, 14 Feb r. (Havas). Namiddag
communiqué.
In Artois lieten wij mijnen springen ten
zuiden ven den weg NeuvilleLa Folie en
ten zuiden van de Somme. De aanval van
de Fransche troepen, die gisteren op het
einde van den dag gericht werd tegen de
Duitsche werken ten zuiden van Frise, stel
de ons in staat eenige loopgraafelementen te
bezetten. De vijandelijke tegenaanval werd
neergemaaid door het Fransche vuur.
Eene Duitsche compagnie, die door de
Franschen o|nsingeld werd, is gedecimeerd.
De kapitein en 70 overlevenden gaven zich
over. Het totale aantal gewonden, dat nu in
onze handen is, is een honderdtal. Ver
scheidene machinegeweren bleven eveneens
in handen van de Franschen. Volgens de
verklaringen van krijgsgevangenen en te
oordeelen^naar het getal der op het terrein
gebleven lijken, zijn de verliezen van den
vijand aanzienlijk geweest.
In Champagne lieten wij in den loop van
een door de Duitschers ondernomen aanval
ten oosten van den weg TahureSommepy,
de vooraf gereed gemaakte mijnhaarden
springen onder de voorste elementen, waarin
de Duitschers hadden kunnen doordringen.
Hunne pogingen om vooruit *te komen tot
aan de ondersteuningsloopgraaf, mislukten
geheel. Ondanks de ernstige verliezen, door
het opblazen van onze "mijnen en ons artil
lerievuur veroorzaakt, houden de Duitschers
zich staande in de voorste elementen.
In Boven Elzas bracht gister eene nieuwe
actie van de Duitsche infanterie ten oosten
van Seppois, die werd voorafgegaan door
een hevig bombardement, de Duitschers in
het bezit van 200 Meters loopgraaf. Door
een onmiddellijk ondernomen tegenaanval
kwam het grootste gedeelte van het bezette
gebied weder in ons bezit. De artillerie-
actiën waren zeer hevig in die streek.
Avondcommuniqué.
Onze artillerie in België blies eene muni
tiebergplaats op ten noorden van Boesinghe.
De vijandelijke infanterie trachtte gisteren
avond ten noorden van Soissons na een he
vig bombardement uit de loopgraven te ko
men; zij werd onmiddellijk gestuit door ons
artillerie- en infanterievuur.
Er was zware artilleriestrijd in Chtimpug»
ne.
In Boven Elzas bombardeerde de vijand
hevig de voorste loopgraven ten oosten van
Seppois, die wij in den nacht hadden her
overd. Wij hadden stellingen ontruimd, die
geheel ontredderd waren. Onze artillerie be
schoot in dezelfde streek vijandelijke ver
sterkingstroepen, die trachtten in kleine par
tijen vooruit te gaan.
Londen, 14 Febr. (R.) Communiqué
van het Britsche hoofdkwartier.
Een Duitsch draadloos telegram bericht,
dat 40 Britsche gevangenen zijn gemankt in
een gevecht bij Pilcken. Wij hebben elf ver
misten uit dit gevecht, van wie men gelooft,
dat acht gedood zijn. Deze mannen werden
verloren, terwijl zij de naar hunne loopgra*
ven teruggaande Duitschers vervolgden
Er waren gisteren 17 luchtgevechten. Hen
groot vijandelijk vliegtuig met twee machi
nes werd in de vijandelijke liniën neerge
veld.
Den vijand liet zeven mijnen springen in
de laatste 24 uren. Ten zuiden von l'osses
volgde op acht ontploffingen, voorafgegaan
door een hevig bombardement, een kleine
infanterieaanval. De weinige mannen, die in
onze loopgraven kwamen, werden er door
handgranaten onmiddellijk weer uit verdre
ven.
Londen, 14 Febr. (R.) Uit het Brit
sche hoofdkwartier wordt bericht, dat lord
Kitchener, die eenige dogen bij de Britsche
liniën in Frankrijk is geweest, naar Londen
is teruggekeerd. Gedurende zijn verblijf heeft
hij verscheidene troepenafdeelingen geïn
specteerd.
B e rl ij n, 14 Febr. (W. B.) Bericht van
het opperste legerbestuur uit het groote
hoofdkwartier van heden voormiddag.
Afgezien van eenige patrouillegevei_ht n,
.waarin wij succes hadden, is er in het oos
ten niets van beteekenls gebeurd.
Weenen, 14 Febr. (W.-B.). Officieel
bericht van heden middag.
Op het Russische oorlogstooneel zijn
geene gebeurtenissen voorgekomen.
Petersburg, 14 Febr. (Tel.-agent-
schap.) Communiqué van den grooten geno-
ralen st^f.
Het wederzijdsche levendige vuur duurt
fcoort tusschen Olay en het eiland Dalem.
Wij constateerden het goede effect van onze
artillerie onder Dwinsk. De vijand maakt ere*
bruik van stikbommen.
Weenen, 14 Febr. (W.-B.). Officieel
bericht van 'heden middag.
Aan het front in het kustgebied was de
artilleriestrijd op sommige plaatsen /e#>r
hevig. Wij' hebben ons in onze pas gewon
nen stelling in het Rombongebied gehand
haafd.
Weenen, 14 Febr. (W. B.) De koning
der Bulgaren is heden voormiddag hier aan
gekomen. Hij werd aan het station, namens
den keizer, door aartshertog Karei Frans Jo
zef begroet. De stad prijkte in vlaggentoo»,
de bevolking bracht hem warme huk!-.
Men moet het beste hopén, het slechtste
verwachten en alles nemen zooals het is.
ROMAN VAN ANNA WAHLENBERG.
Geautoriseerde vertaling door
B. NORTAKKER.
89
In haar herinnering kwpni eejn ander ge
sprek dat ze over deze reis gehad hadden.
Toen had ze hem gezegd, dat zc blij was dat
hij thuis bleef, niet voor de liulp bii de som
men. maar ook om andere redenen,. En toen
had hri liaar in zijn armen eenomon en haar
den eersten e>n eenigèr keer gekust, gekust
als in een roes. Hij 'had haar vastgehouden
ondanks haar tegenstand, en hel had lang ge
duurd vóór hij tot bezinning was gekomen.
Hoe dikwiils had ze aan dat uur gedacht,
en altiid had zc gevoeld, dat zc toch samen
hoorden. En als ze hem nu zei hoe blij ze
zou zijn als hij thuis bleef Zou ze hem ver
zoeken niet op reis te gaan Moest ze hem
nog duidelijker toonen, dat ze hem liefhad 7
Ze stond met den rug tegen de b?'"strade
en keek naar het Westen, waar de horizon
niettegenstaande de cLichte schemering een
rooden gloed liad behouden, naar boven over
gaand in een blocker licht, tot die geheel ver
dween in een licht blauw-groen.
..Zie die lantaarns heneden eens", zei'hii.
wijzend naai- dc straat Hoe gelijkmatig-jnar-
rheeren* ze in een rechte lijn naar den hemel.
Waar eindigen ze waarheen gaan ze liikt
het ndet of ze den hemel willen bestormen
om daarboven sterren te worden
Zii wendde zich om vervólgde zijn blik.
„Ik reis in dezelfde richting als zij", voegde
hii er aan toe.
Een droomerige uitdrukking lag op zijn ge
zicht, als geloofde hij dat ook hem daar een
open hemel wachtte.
Maar Blenda hernam haar vorige houding
met dc armen op de leuning en kwam nog
iets dichter bii hem.
„Ga niet" smeekte ze.
Het was de smeekende bede van ern kind.
van een kind dat bang is. alleen gelalen te
worden.
Er kwam geen antwoord. Maar de duister
nis tusschen hen was vol groeiende angst cn
onrustige gedachten, het werd onverdrage-
lijk.
..Ik moet gaan." zei hij.
„En blijf ie een heel jaar weg
„Ja. dat zeker wel."
„Nog laifser
„Waarschijnlijk."
„Kom ie misschien nooit weer terug
„Ik weet het niet."
Haar hoofd zonk neer od de balustrade,
en boog zich zoo diep op haar armen, dat
hij haar \vitlen hals zag onder de donkere
haarlokkeu in den nek.
Na een kort tijdje richtte zii zich weer op.
„Ik ben koud," zei ze en trok de cópe om
zich heen.
Haar gezicht was grauw als van koude en
ze wendde zich naar de balcondeur.
Ilii hield die voor haar open. en zij ging
naar binnen. Stil en langzaam liep ze door de
donkere kamer, soms tegen een meubel stoo-
ftend. alsof het voor haar oogeu schemerde.
En tenslotte zag hij haar in haar eigen ka
mer verdwijnen.
Toen ging hii opnieuw op het balcon, cn
volgde met ziin oogen de rii der lantaarns
naar het Westen, symbool van den weg. dien
hii zelf wilde gaan.
Zou die hem naar den hemel voeren, waar
van hii onlangs gedroomd had, en die hooger
en lieflijker moest zijn dan de voorstellingen
van geluk en zaligheid, die hii zich tot nu toe
had gemaakt.
Hii geloofde het. Had zijn droom niet-een
ander doen droomen, ofschoon hii dien niet
in ronde woorden uitgesproken had Waren
niet onoverkomelijke hindernissen beginnen
te wijken Zii die ecu deel van zijn droom
was, die dezen zelve meedroomde. zou hem
wel he i en die tot werkelijkheid te maken.
Dezen morgen had zc vcklaard. dat ze on
mogelijk haar familie kon vcrialcn. Haar
leven was haar niets wrard als ze alleen voor
zich zelf leefde. Daarom moest men op de
plaats blijven waar men voor anderen van
nut was. had ze gezegd. Maar nu wilde ze
erover denken.
En zelf was hii vrijof de geschiedenis
van Anderson bewezen werd of niet. de band
tusschen hem en vader werd verbroken. En
Blenda...?
Tusschen hem en haar had immers nooit
een band bestaan; zij had het nooit gewild,
on als 2\\ nu 1
Hij zag haar voor zich, zooals zii zoo even
op het balcon had geslaan en hem verzocht
niet te- vertrekken^; haar ir.nigen blik. de
bange, kinderlijke nitdi ukking van haar sc-
*icht.
Maar nu was het lc laat. en Jni had haar
dal laten begrijpen.
Voor de eerste maal in zijn leven voelde
hij zich werkelijk zelfstandig en vrij. 't Was
hem of hii 'de bevrijdende daad reeds ver
richt had. die hii *zoo lang hii zich kon her
inneren verlangd had tc doen cn die hem in
ziin eigen oogen tot man zou maken. Dc in
nerlijke bevrijding had reeds plaats gegrepen,
de uiterliike was slechts een bijzaak.
..Blenda
.Ta. nu was zii nog wel eens in zijn gedach
ten. maar spoédig zou ze daaruit geheel ver
dwijnen.
Als ze er maar niet zoo koud en ongelukkig
uit had gezien, toen ze door de donkere ka
mer liep. Ze liad zich bewogen alsof ze niets
zag. Hadden tranen haar oogesn verduisterd
Ze was weggegleden als een schaduw tus
schen de schaduwen.
Maar al leed zii nu ook. haar verdriet zou
niet lang duren. Haar liefde was verscheiden
malen te voren ontwaakt en gedoofd, die had
een fladderend karakter, waarom moest ii
dan aannemen, dat ze nu crnst'.ger zou ziin
Nee. om haar behoefde hii zich niet te be
kommeren. hij kon zich vrij gevoelen zonder
gewetenswroeging, en kalm droomen van ziin
weg naar het Westen, die naar den hemel
voer do..
XXIV.
Op Maandagmorgen ging het aankleedcn
bij Blenda zeer langzaam. Ilaar moeder moest
haar onophoudelijk er aan herinneren dat het
al laat was, en dat zij zich moest haasten om
niet "te laat op school te komen
Npg nadat ze ontbeten had. liep ze door
de vertrekken on was een oogenblik in R!r-
ger's kamer.
„Bii ger is al weg.zei haar moeder. „Zoek.
ie iets
„Nee niéts."
En nu -deed ze haastig haar mantel aatr.
gal haar moeder een kus. streelde haar w if.j
en vloog weg.
Maar toen ze op straat kwam. sloeg zc niet
den weg in naar de school, doch ging in te
genovergestelde richting, langzaam en üf
dachtcnloos. alsof zc niet wist. waarheen
zou gaan. Het eenige wat ze zich duidelijk
bewust was/ was dat ze niet Tiaar school wil
de gaan.
Daar was Kiell Borlin en gaf les. Wanueor
ze daar tusschen dc anderen was. zou z«
misschien iets verkeerds doen zij was niet
zeker van zich zelfze zou zich misschien
ndet kunnen bedwingen om op te staan, oft
hem tc wiizen en tegen de meisjes te zeggen r
„Zie hem aan. dan ziet ge hoe een slecht
mcnsch eruit ziel."
't Was een idee Ii*c geworden dat h-V
een slecht mensch was. het suisde voortduw
rend door haar hoofd; 't klonk als een re
frein bii alles wat ze dacht, en het ergst#
was dat zij het noodzakelijk in woorde»
moest uiten. En misschien zou het haar niet
gelukken het in te houden, haar gedachte®
waren zeker in de war. ze had ook zulk eert
wonderlijk gevoel ln haar hoofd, misschie®
zou ze nog iets anders doen. de meisjes b
in het gezicht slaan, ab ze achter haar rul
stonden te fluisteren, of misschien in tranert
uithakten als ze Birger zag.
Wordt. fWpJgjb
