EEN STRIÏDE ZON.
N* 86.
DE EEMLANDER".
Dinsdag 10 October 1916.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
15de Jaargang.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
Politiek Overzicht
Angst voor de diplomatie.
AMERSFOORTSC
4footdredactle. VAN VERSENDAAL.
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURG.
IWU.T..1. I 5
Uitgevers: VALKHOFP ft t.
ABONNEMENTSPRIJSi
'Per 8 maanden tooi Amenfoortf 1.30.
Idem franco per post1.80.
y Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken)* 0.125.
'Afzonderlijke nummers0.05.
Wekelijksoh bijvoegsel ,D$ Hollondtchê Huinrouto'* (onder
redactie van Thérèse Hoven) per 8 mnd. 50 ct8.
fWekelykseb bijvoegsel êPak om nuf per. 8 mnd. 52 ets.
PRLJS DER ADVERTENTIE
Van 1—regels
Elke regel moer
Dien staan biedingen 1—5 regels
Groote lettere naar plaatsruimte.
Voor baudol on bedrijf bestaan zeer voordeolige boj».,
tot het horhaald adverteeron in dit Blad, bij sbonn-
Eene circulaire, bevattende do voorwaardon. woi-?
aanvraag toegezonden.
5>.*o
O.
U i
Er hangt weder iets-in de lucht, dat
jweemt naar vrede. Er dwarrelen, als herfst
bladeren, vredesgeruchten door de lucht,
pet zijn zegt-men maar beursmanoeu-
Vres. Toch, wat men gaarne hoopt, gelooft
jnen spoedig. En inderdaad: goed bezien
Hoen zich merkwaardige verschijnselen voor.
Geheimzinnige teekenen, die toevalligheden
kunnen zijn, die niets te beteekenen kunnen
hebben, die teleurstelling kunnen brengen,
tooals zoovele vredesvooruitzichten al vroe-
Jer hebben gedaan. Maar tóch.
Het heette voor eenig£ dagen, dat de Ame-
$kaansche gezant te Berlijn plotseling naar
He Vereenigde Staten was geroepen met
een bizondere boodschap van keizer Wilhelm
In zijn zak. Het heet, nu weer, dat de
11 53 speciaal naar Amerika is gegaan om
geheime papieren aan den Duitschen gezant
over te brengen, welke niets meer of
minder zouden bevatten dan de machtiging
aan graaf Bernstoff om president Wilson's
ïnzichten te vernemen aangaande een vrede,
althans een wapenstilstand. Daarbij komt
het nog niet tegengesproken interview van
den Duitschen kroonprins met veen Ameri-
kalansch journalist, waarbij het de aandacht
heeft getrokken, dat hij, die algemeen als de
aanvoerder der oorlogspartij in Duitschland
gold, thans zich beklaagt over het wee en
den jammer van zijn eens zoo begeerlijken
„frischen, fröhliohen Krieg". Wij hebben
allen genoeg van het bloedvergieten
moet de kroonprins gezegd hebben wij
verlangen allen naar den-vrede. Wie die hem
Hit niet nazegt? Europa gaat gebukt onder
het verlangen naar rust en men vraagt zich
af, wie toch wel den oorlog voortzetten.
Hier en daar stijgen er dan stemmen om
hoog, die mompelen: de diplomaten.
De diplomatie heeft ongetwijfeld veel op
haar geweten; de geschiedenis wemelt van
rampen, waarvan de oorzaak gezocht moet
worden bij de diplomatie. Menig eerlijk volk
ïs de dupe geworden een'er oneerlijke diplo
matie; onhandige en onverstandige ambas
sadeurs hebben vaak krachten ontketend,
Hie hadden kunnen blijven sluimeren, volke-
renhaat verwekt waar broederliefde had kun
nen wonen. Maar ook véél is onschuldig ge-,
schoven op den breeden rug der diplomatie.
De geheimzinnigheid van haar arbeidssfeer
heeft menigmaal de 'ware toedracht eener
zaak verduisterd; en zoo worden ook thans
op dé' hoofden der ambassadeurs vurige
kolen gestapeld, zonder dat het naar waar
heid nog is na te gaan, in hoeverre en
'tot hoeverre de schuld van dezen oorlog
kan worden toegeschreven aan den voor-
Brbeid der diplomaten. v
Het is begrijpelijk dat de meening van het
,/olk zich keeren gaat tegen de diploma-
Vie dat men met angst en beven de vredes
onderhandelingen tegemoet ziet, omdat dan
veer het werk zal worden overgenomen, uit
handen der legeraanvoerders, door de ge
zanten. Dan zal er weer, nadat de volkeren
zich de grootst mogelijke offers hebben ge
troost, buiten het volk om worden gehan
deld over datgene, waarvoor het volk gestre
den en geleden heeftover het bestaan van
Land en Rijk. En er rijzen allerwegen stem
men in oorlogvoerende rijken als bij de
neutralen om in zaken §van oorlog en
vrede, in het algemeen ten opzichte van bul-
tenlandsche zaken aan het volk zelf mede
zeggenschap te verleenen, de beslissing te
brengen onder het oordeel van het volk. Diep
heeft tijdens dezen oorlog de oppositie tegen
de diplomatie zich geworteld in de volks
overtuiging en er is een algemeen streven
merkbaar om een einde te maken aan het
rijk der duisternis gelijk tot heden toe de
arbeidssfeer der diplomatie terecht mag wor
den genoemd. Terecht. Want openbaarheid
en diplomatie schuwen elkander als het lam
den leeuw.
Het behoeft geen verwondering te wek
ken, dat juist dit streven om de diplomatie
uit hare oude, haast middeleeuw^che sfeer
te helen, sterk op den voorgrond treedt in
Duitschland. Niet te ontkennen toch is het,
dat dit Rijk in dezen oorlog, wat zijn di
plomatiek beleid aangaat, de 'meeste teleur
stellingen heeft ondervonden. Hoe toch is
het te verklaren, dat op Oostenrijk, Turkije
en Bulgarije na, héél Europa nagenoeg zich
tegenover Duitschland heeft gesteld
Juist deze vraag wordt aan 'de Duitsche di
plomatie gesteld. Heeft zij dit niet voorzien,
niet kunnen vermoeden, niet kunnen voor
komen Men verwijt aan Buitenlandsche Za
ken te Berlijn, dat men zich tevreden stelde
met den „schijn", terwijl het „wezen" zoo
geheel tegenovergesteld was aan het
schoone uiterlijk. Men behoeft» slechts te
noemen de namen Italië en Rumenië.
Wat Duitschland aan béide mogendheden
bond ware een „Scheinvertrag", een verbond
in schijn. I)ultschland nam die verdragen
voor hoogen ernst, bracht er offers voor,
waarmede de twee bondgenooten zich ver
rijkten zoolang het in hun kraam te pas
kwam. Oostenrijk en Duitschland hebben
jarenlang zorgvuldig geheim gehouden den
inhoud van het Driëvoudig Verbond, ter
wijl Italië al vóór den oorlog den in
houd ervan letter na letter aan Frankrijk
heeft" overgebriefd. Wat die geheime ver
dragen *met Italië waard waren is het beste
te ervaren uit het feit, dat de Italiaansche
diplo^atip. het v klaar speelde -uit den
tekst van het geheime Italiaansch-Oosten-
rijksche verbond eerst een motief op te
snuffelen om zich buiten den oorlog te hou
den, toen een motief om hooge eischen te
stellen van gebiedsafstand door Oostenrijk,
eindelijk een argument om aan de vroegere
bondgenooten den oorlog te verklaren. Op
dezelfde wijze ging het met Rumenië. Voor
den oorlog was het altijd het gewone praatje
in -politieke Duitsche kringen: Roemenië
was door een geheim verdrag politiek en
militair aan Duitschland gebonden, vormde
voor het Duitsohe rijk een sterke voorpost
aan den benedenloop van de Donau. Nau
welijks was de oorlog uitgebroken of de
Duitsche diplomaten trokken lange gezich
ten als er over Roemenië werd gesproke^i.
En toen Roemenië de kans schoon zag, hief
het de wapenen op tegen den bondgenoot.
De Duitsche diplomaten waren niet geluk-,
kig vóór noch tijdèns den oorlog. En nu de
tijd begint -te naderen, dat zij wederom hun
werk ter hand zullen gaan nemen, klopt de
openbaarheid aan de poort der diplomatie
en verlangt toegang. Var\_ alle takken van
staatsbeleid 'was ^het diplomatiek gebied het
eenige, waarop de volksinvloed nog geen
vat, waartoe de volksmeening nagenoeg
geen toegang had. Dot gaat nu anders wor
den. Het volk eischt toe_gan& en men zal
het niet meer buiten dc poort kunnen hou
den en mèt het volk^zal binnen dringen de
eisch, dat geen geheime verbonden meer
volkeren zullen verbinden buiten den wil
dier volkeren zelf. Het licht der openbaar
heid op diplomatiek gebied moge de ko
mende vredesonderhandelingen beschijnen,
den vrede zelve zuiveren van de onzuivere
bestanddeelen, welke nieuwe kiemen zouden
opleveren .voer toekomstige oorlogen.
De oorlog.
Ber 1 ij n, O Oct. (W. B.) Officieel be
richt van het hoofdkwartier.
Legergroep van Albrecht Württemberg.
Nabij de kust en zuidelijk van Yperen, zoo
wel als op het Artois-front heerschte een
aanhoudend vuur en patrouillebedrijvigheid.
Legergroep van prins Rupprecht. De gewel
dige Sommeslag duurt voort. Nog vegrootten
de geallieerden gisteren hunne inspanning;
des te gevoeliger is nu de^ zware nederlaag,
rijk aan verliezen, die hun gebracht werd
door de heldhaftige infanterie en de sterke
artillerie van het v. Below-leger. Wij verlo
ren niet het kleinste stukje loopgraaf op een
geVechtsfront van 25 Kilometer breedte.
Met bijzondere heftigheid kwamen de En-
gelschen en Franschen kort op elkaar, zon
der hun buitengewone verliezen te achten,
aanstormen tusschen Gueudecourt en Bou-
chavesnes. De troepen van generaal von
Böhn en v. Garnier sloegen hen telkens te
rug. Bij Le Sars namen wij bij de zuivering
van een door Engelschen bezette strook 00
man gevangen en maakten 7 machinege
weren buit. De artilleriestrijd bereikte ten
Noorden van de Ancre en in eenige" sec
tors ten Zuiden van de Somme weerszijden"
van Vermande Ovillers zijn grootste hevig
heid.
Legergroep van den kroonprins. De Duit-
schers lieten over een groote uitgestrekt
heid Fransche loopgraven- in de lucht sprin
gen.
Oostelijk van de Maas verlevendigde van
tijd tot tijd het wederzijdsche vuur merk
baar. De uiterste krachtsinspanning werd
gevergd, ook van onze vliegers, die in den
ver-kennersdienst voor de artillerie buiten
gewone prestaties leverden. De zware taak
van den vlieger-waarnemer is alleen te ver
vullen, als de strijdvliegers den vijand op
een afstand houden.
De luchtgevechten 'waren in een
nog niet „dagewesen" aantal voor ons
een succes. Wij verloren in September 20
vliegtuigen in den Iuchtstrijd, één vliegtuig
werd vertuist. Het Fransch-Engelsche ver
lies bedraagt: in den Iuchtstrijd 07; vanaf
de aarde-werden er 25 naar beneden ge
schoten, terwijl 7 verplicht werden te lan
den in onze linies, zoodat in totaal het ver
lies is 129 vliegtuigen. Dit aantal komt voor
ongeveer gelijke deelen op ons gebied en
dat van den vijand.
Parijs, 9 Oct. (Havos). Communiqué
van den namiddag. De nacht was kalm op
het Fransche Sommefront. Ten Noorden
van de rivier wederzijdsch bombardement.
Zuidelijk, in de streek van Roye, hebben de
Duitschers de Fransche stellingen levendig
beschoten. De Fransche artillerie antwoord
de. Niets is gemeld van de rest van het
front.
Londen, 9 Oct. (R.) Officieel commu
niqué vèn generaal Haig:
Wij wonnen terrein ten noorden van de
Stuff-redoute, waarbij wij den vijand ern
stige verliezen, toebrachten en meer dan
200 gevangenen maakten, onder wie 6 of
ficieren. Wij drongen met succes vijande
lijke loopgraven, ten zuiden van Atrecht,
binnen.
De vijand dron& een mijntrechter ten
Zuid-Oosten van Souchez binnen, maar
werd onmiddellijk onder zware verliezen
teruggeworpen. v
Londen, 10 Oct. (R.) Officieel.
Aan de Somme heerschte artillerie-bedrij
vigheid, speciaal in de streek ten Zuidwes
ten van Barleux en in de buurten van Bel-
loy en Denicourt. Een vijandelijke aanval,
des morgeps ondernomen van af het voor
uitspringend front in het b^sch von St. Pier
re Vaast tot het oosten van Rancourt, werd
afgeslagen. Een verkenningsafdeeling van
uit het bosch ten noordoosten van Boucha-
nesves werd door onze machinegeweren ver-
slrooid.
B e r 1 ij n, 9 Oct. (W. B.) Officieel be
richt van het hoofdkwartier.
Front Leopold van Beieren. Tegen een
deel van het onlangs aangevallen front Wes
telijk van Luck herhaalden de Russen giste
ren hunne aanvallen. Zij hadden op geen
enkele plaats succes, leden wederom groote
verliezen. Ook hier dus een bloedige neder
laag van onze vijanden.
Zuidwestelijk van Brzezany werden de
Russische aanvalsstooten afgeslagen.
Het front van aartshertog Karei. In de
Karpaten schoven wij onze stelling door een
verrassend doorbreken naar Babaludowa
vooruit en verdedigden het gewonnen terrein
in een heftigen strijd van man tegen man.
W e e n e n, 9 Oct. Officieel. (W. B.)
Het front van aartshertog Karei: In het
gebied' van Ludowa ontrukten Duitsche ba
taljons den Russen een hoogte op den Pan-
tyr-pas. Een aanval van den vijand-werd af
geslagen.
Het front van prins Leopold van Beieren,
Onze stellingen tusschen Swiniuchy en Ki«
sielin vormden gisteren opnieuw het doel
van krachtige aanvallen der Russen, welke
aan weerskanten van Zaturcy drie* tot vier
maal na elkaar herhaald werden. Voor den
vijand eindigden deze aanvallen opnieuw in
een volkomen, met de zwaarste verliezer
gepaard gaande mislukking.
Petersburg, 9 Oct. (T el.-Agent-
schap). Het communiqué van hedennamid-
dag luidt:
In de richting van Vladimir Volhynski, in
de streek van Zaturtsy, Shelvoff en Bubnofl
duren de verbitterde gevechten voort. Op
enkele plaatsen verbraken wij de vijande
lijke linies en «versterkten onze veroverde
stellingen.
Ten Oosten van Brzezany £n ten zuiden
van Shibalin is de vijand tot het offensief
overgegaan, maar werd door ons vuur en
na een verbitterd bajonet-gevecht teri^g-
geworpen. Wij nomen hier een vooruitsie*
kende Oostenrijksche loopgraaf.'
W e e n e n, 9 Oct. <W. B.) Officieel.
De Italiaansche infanterie, die 'op het
Karstplateau, ten Zuiden von Nova Vos, en
in den sector van Gorizia, tot een aanval
tegen Kastarina poogde over te gaap, werd
door versperringsvuur afgewezen.
In de Fossener-Alpen kwam het in den
sector van den Gardinal en Coldose tot
urenlange, verbitterde gevechten op korten
afstand. De aanvallende vijand, verscheidene
bataljons sterk, werd volkomen teruggesla
gen. Alle hoogte-stellingen zijn door onze
troepen behouden.
We en e n, 9 Oct. (W. B.) Uit het oor
logspersbureau wordt bericht, dat volgens
particuliere statistieken de Italianen sedert
het begin van den oorlog aan gesneuvelden
hebben verloren elf generaals, 110 kolo
nels en Iuitenant-kplonels, 173 majoors, 927
kapiteins, - 799 eerste luitenants en 2940
tweede luitenants.
Ber 1 ij n, 9 Oct. (W. B.) Officieel be*
richt van het hoofdkwartier.
Zevenbergen. De opmarsch in Oost-Ze
venbergen werd voortgezet. De Rumenicra
zijn in den slag van Kronstadt geslagen.
Tevergeefs grepen hun van het Noorden
komende versterkingen in. Törzburg werd
veroverd. De tegenstander wijkt óp de go*
heele linie terug.
Legergroep Mackensen. Duitsche. troepen,
ondersteund door Oostenrijksch-Hongaar-
sche moniteurs, namen bij overrompeling
bezit van het Donau-eiland N.W. van Soisto*
en namén 2 officieren gevangen, 150 mar*
schappen en veroverden 6 stukken geschut,
W e e n e n, 9 Oct. (W. B.) Officieel.
De verbonden troepen onder generaal von'
Falkenhayn hebben gisteren den vijand bij
Törczvar (Törzburg) teruggeworpen.
Brasso is na verbitterde straatgevechten
van vijanden gezuiverd.
De uit Haromszok te hulp snellende ver
sterkingen van den vijand werden ten Zuid*
Oosten van Földvar (Mariënburg) tegenge-
Er hoort soms moed toe om geen durT te
foonen.
Uit het Noorsch van Hulda Garb org.
Vertaald door
A. M. VAN DER LINDEN-VAN EDEN.
89
De villa's van de ingenieurs en van den
directeur-generaal, bijna „vorstelijke paleizen"
aan de zee gelegen, hadden dezelfde eer ge
noten. En iederen keer had het socialistisch
arbeidersorgaan „de Fakkel" geraasd over de
aanbidding van het kapitaal.
Beide bladen waren klein van omvang, maar
He grappen ontbraken er nooit in. Het blad
ivan Vikeh, dat een vrij orgaan was zonder
politieke richting, was in het bezit van de
Maatschappij; er was een tegenwicht noodig
Ugenover de lawaai makende „Fakkel".
Het hotel was In ultramarijn geverfd; en aan
13e straat vóór het huis stonden twee ijzeren
banken, die gekocht waren van een graf op
het kerkhof, dat opgeruimd moest worden.
Op de eene bank zalen dezen avond twee
fanaelsreizigers en keken naar de beweging
*>p straat. Twee jonge meisjes met schoentjes
tnet hooge hakken en mutsen met roode hane-
veeren drentelden een paar keer voorbij,
Puurden daar de herren» jtfer sigaren zog lek-.
ker roken en verdwenen weer in de richting
van de brug. Op de tweede étage stak een
kamermeisje haar hoofd uit het open venster
eó schudde een tafelkleed uit, juist op het
hoofd der heeren. Toen de heeren riepen,
leunde zij lachend uit het venster en zei: „Och
Nielsen, nu had ik bijna het kleed op je hoofd
laten vallen 1" Nielsen dreigde met zijn vuist
naar haar: „Pas maar op, Mina!"
Hij was er stamgast en kon een potje bre
ken. Er was geen kamermeisje in een hotel
langs de kust, van de Noordkaap tot Llndes-
naes, die Robert niet kende; het was overal
pret waar hij kwam.
Hij was reiziger in wijn en sigaren en zijn
collega's vertelden dat hij altijd één van bei
den, óf bemind óf gemist werd.
Viken was lang een onbelangrijk stadje
geweest om er zaken te doen, maar rtu had
het zich „opgewerkt" en de reis naar hier
begon de moeite te loonen. Het hotel was
ook veel beter geworden. Vochtige lakens
en gekookte vischballetjes in de melkpap
kwamen niet meer voor; nu kon men er co-
teletten en bief la Tartare met Worcester-
saus en bier en brandewijn en heel goeden
wijn krijgen, daar kon Robert Nielsen voor
instaan.
Er kwam nu ook niet meer een dikk'e ma
dame, op neergetrapte pantoffels, aansloffen
ofa Je 's morgens op bed koffie en taaie
Berliner kransen te brengen. Er waren han
dige, flinke meisjes gekomen, die te land
en op zee hadden gediend; deze dames
kwamen niet met warm bier en kouden, roo-
den wijn. En zij droegen ook hakken aan
haar schoeien en spraken niet 0I9 kgffer-
yjfiuwen. i
De grammofoon in het café begon een
Durtschën militairen marsch voor orkest af
te draaien. Robert Nielsen sloeg de maat
met zijn stok en neuriede er bij, terwijl* een
troepje straatjongens en eenige arbeiders,
die voorbijkwamen, zich voor het huis ver
zamelden om te luisteren.
Maar nauwelijks was de marsch op zijn
hoogtepunt gekomen of de concurrent-fo-
nograal in Madame Andersen's koffiehuis
er tegenover kwam voor den dag met „de
Zondag van de saetermeisjes", gezongen
door de nieuwste Noorsche ster in de zang
kunst.
En daarna kwamen „Astrid, mijn Astrid",
en „'de groote, witte vlokken, die wij zien."
Maar toen ook dit de luisterende schare
niet naar den anderen kant van de straat
trok, kwam Madame Andersen met een ko
miek voor den dag, die zong en praatte
door elkaar, totdat de koffie-drinkende gas
ten zich in allerlei bochten wrongen van 't
lachen. En het gelach lokte eindelijk de
menigte daarbuiten naar Madame Ander
sen's deur. De jongens drukten hun neuzen
plat tegen de glasruiten en luisterden met
open mond; de arbeiders lachten zich" tra
nen, en gingen, na zich even bedacht te
hebben, naar binnen; het kostte niet meer
dan een kop koffie. Maar Wanneer een van
de kleine jongens rich vergat en uitbarstte
In lachen, dan kwam er een eenstemmig
„stil", zoodat het lachen in zijn keel bleef
9teken.
Een troepje jongens en meisjes kwam
voorbij. Zij hadden een harmonica en man
den met oroviand bii zich en waren o» weje
naar de hoogte. Daér wisten zij een plaats,
waar zij konden dansen en waar bronwater
en zacht en Heerlijk mos werd gevonden.
De nacht was immers voor hen en de Zon
dag was goed om uit te slapen.
Maar de meisjes, die in huis dienden,
stonden voor de vensters en zagen de vrije
vogels van de fabriek, die iederen Zaterdag
avond konden gaan dansen, nog lang na.
Zij wilden ook niet langer thuisblijven. De
fabrieken waren vol meisjes; je behoefde je
maar aan te melden. En altijd meer meld
den er zich voor aan, zoodat de bende, die
ten dans uittrok op Zaterdagavond, steeds
grooter werd.
Wanneer zij in den morgenstond terug
kwamen, vlogen zij, als Asgaards wilde
jachtstoet, langs den weg en vermaakten
zich met de hekken-achter zich open te la
ten, de bloemen af te rukken en takken van
de boomen en van de heesters in de tuinen
der gaarden af te breken. Maar, klaagden
de boeren, dan gebeurde het dat den vol
genden Zaterdag nacht de hebben er ge
heel uitgelicht waren en dat heele boomen
of bloembedden waren verwoest. Daarom
was het maar 't best zich stil te houden.
Bens had de dominee de bedorven jeugd
van den preekstoel onderhouden over al de
ze baldadigheden. Maar dep daarop volgen
den nacht was het hek van den pastorie-
tuin losgerukt en waren al de mooie bloe
men van de domineesvrouw uit den grond
gehaald.
Stokrozen, saters en zonnebloemen lagen
dicht gezaaid op den weg.
Eö juist dien Zaterdagnacht hadden zii
geen danspretje gehad,*want het was al vet
in Augultïrs en de nachten waren al don*
ker.
Niemand wist dus wie de baldadigheid
had bedreven.
Nu was er intusschen politie gekomen en
een kleine kamer was tot gevangenis inge-
rloht naast de kerk, zoodot de deugnieten
in ieder geval niet meer zoo vrij waren in'
hun bewegingen, hoopte men. Maar .op ze
keren dag werd er bij één van de ingenieurs
ingebroken, en dat terwijl op het hek stondi
„Wacht u voor den hond". De vroolijke in
breker had zich den tijd gegeven om op eei<
papier te schrijven: „De hond was niet zorf
kwaad als hij er uitzag en de worst waf
goed."
Bij een anderen ingenieur werden op een:
donkererï September nacht de appelen van
de boomen gestolen. Dat de hond, volgens
een berd aan het hek, los liep, had de diei
ven niet afgeschrikt. Zij schreven er ondea^
in heel mooi schrift: ,,^e hond was los maar
deed geen kwaad."
Blijkbaar waren het dus kinderen van goej
de lui, meende NHs, de politie-agent en hq
liet het er maar voorloopig bij en deed geeq
nader onderzoek.
Vanavond zou er een gioote wandeling
ondernomen worden en het „gevolg wntf
grooter dan gewoonlijk.
(\V >rdt vcrvolgHj