Haarden, Kachels, Waschmachines en Wringmachines.
MODE-VAKSGHOOL
De Gulden Korenaar
DAISES- EH KIIERKLEEDING NAAR MAAT.
Firma H. A. DE VRIES.
W. REINDERS Co. - Utrecht.
H. O. van der üeiiden,
Biljartfabriek Utrecht.
A M v. d. WFRFF.
H. KONING ZONEN.
Amersfoortsche Rjituig-MaaSschappij
vrssa©t 2 ts©$i© KOETSIERS.
WESTSINGEL 38. TELEFOON 45.
IJZERHANDEL. KAMPSTRAAT 15-16.
TEL. INTERC. 167.
Nieuw artikel geheel zinken Teilen
Speciaal adres voor Gereedschappen.
JACQUES BEZAAN
CNDULATION MARCEL.
HAARDEN -- KACHELS.
Magazijn van Porselein Cristal en Aardewerk.
Groote keuze Tafelserviezen.
Huishoudelijke- en Lnxe Artikelen.
ADVERTEEREN
VERKOOPEN
P. J. DE WIT - AMERSFOORT
Breestraat 12, Int. Telef. 385.
HOOFDAGENT voor
AMERSFOORT in OMSTREKEN ^^0
Limonade, Gazeuse-
en Mineraalwateren.
Voor DAMES en MEISJES die
Grondig onderricht wenschen
voor Eigen kleeding of opleiding
VOOr bekwaam Coupeuse, Is er
begin Januari plaats om Middag- of
Avondcursus bü te wonen, con
ditiën billijk. Ook privé-lessen.
Inlichtingen:
Bergkwartier. Huiiotnslaan 30.
HAARSMA en SCHAARS.
Langestraat 45. Tel. 410. Boogeweg 14. Tel. 378.
Electr. Luxe Brood- en Banketbakkerij
HET
AMERSFOORTSCH
g DAGBLAD g
H CS
H0H0H0KS0H0K10H0
Firma STEENAART-UYEN.
BONTWERK.
H. BREEN, Firma H. VAN OORT, Mariastraat 38. Utrecht.
Qoov de dJeügd-
Groote sorteering
In diverse uitvoeringen en afmetingen.
DAMES KAPPER, Langestr. 71
Telefoon 479.
Electrlsclie haar^rosins: «net colQure
per abt. A i O.ft O.
Groote norieprlns nek-en küpvpcMen
ZEER BILLIJK. ZIE PHI'7 EN.
Hiermede restieeu wij Uwe aandacht op ouz
teerlng Haarden Kachels eonz.
Hofleveranciers. i-: Oude Gracht 13 W.Z.
Zendt uwe Ottcbiaibii na Ie*
zins portvrij aan
De bibliotheek voor de
geïnterneerden,
li a ui i» v j» n Zeit
DOET
Achter Twijnstreat No. 12. Telefoon No. 1929.
Beparatiën worden spoedig en degelijk uitgevoerd.
Iloosafe onderscheiding 19IO eere-diplotua "tel (>ou*len Metlitlil s
HANDEL in
LAGE PRIJZEN.
Al onze Haarden en Kachels worden gratis geplaatst, daar aan onze zaken
een smederij verbonden is.
Aan bevelend,
té*r-
''v..,-.. T
Kr.
i
Arnhemschestraat 24 Telefoon 81
Ui# Voor de feesten vestigen wij Uwe undaoht op de volgende artikelen:
Kerststollen. In prezen
vauaf I 0.35 lot t 3.—
Tulbnoden, In prezen
vauaf 1 0.75
Mverse soorten Taarten, o.a.
Conlltunr, Slagroom, I.uxe
Polonaises, enz.
Kerstkransen
In verscta. grootten en pryica
Berllnerbollen
Bensées
Appelbollen
Oonlltnren Krager
VEEDER ALLES WAT OP 'T GEBIED DEB BANKETBAKXEBtJ VOORKOMT.
AANBEVELEND,
Ki 0
v V" il
H
H
DE EEMLANDER £3
H 0
2] IS 's AVONDS OM 6 UUR
H VERKRIJGBAAR AAN 0
7\ B
H PE STATIONSKIOSK g
P. Bothlaan 26. Telefooi) 461.
ATELIER TOT HET VERVORMEN VAN ALLE SOORTEN
HORI.OGFS, PF.KMJI.ES. WESTMINSTER KLOKKEN.
Juffertje „zooals-u-het-wilt".
Een sprookje door Tante Joh.
(Slot.)
Van deze gedachten vervuld bereikte zij
de eerste huisjes van het dorpje. Daar her
kende men haar heelemaal niet, en toen zij
een klein meisje ontmoette, dat haar ver
baasd aankeek en daarna zei: „Je lijkt wel
wat op Speranza, maar die heeft zwarte ha
ren en een donker gezichtjelachte
Speranza het kind vriendelijk toe en sprak:
„Zooals-u-het-wilt." En 't kind, dat Trinet-
le's pleegkind aan haar stem herkende, liep
vlug naar huis en daar vertelde zij aan moe
der en ook aan de buren, die met moeder
stonden te praten, dat Speranza uit het
bosch was gekomen met „haren heelemaal
van goud" en een gezichtje zoo wit als
melk." En toen niemand haar geloofde, zei
te„Gaat maar kijken, gaat maar naar de
Oude Trinette, daarheen is te gegaan
Ook de oude Trinette kon haar oogen niet
geiooven. Was dat meisje met de goudblon
de haren en het blanke gezichtje haar eigen
pleegkind? En toen ze verbaasd vroeg: „Ben
jij dat werkelijk, Speranza?" en het meisje
haar vroolijk antwoordde: „Zooals-u-het
wilt", toen vond ze dit wel een vreemd ant
woord, maar toch hoorde zij, dat het Speran-
ta's stem was. Toen zij echter op alle verdere
vragen, die zij deed, steeds hetzelfde ant
woord kreeg, werd ze zeer bedroefd, omdat
te niet anders dacht dan dat Speranza het
verstand had verloren.
En dat dachten weldra alle dorpelingen.
„Hoe jammer", fluisterden zij. „En dat dit
nu juist gebeuren moest, nu ze zóó mooi is
geworden En nu kregen allen groot
medelijden met „de gekke Speranza", zoo
als men haar thans noemde.
Doch de jeugd kende geen medelijden.
Jongens en meisjes, die voorheen wel met
haar hadden gespeeld en soms ook gekib
beld, noemden haar nu spottend„Juffer
tje „Zooals-u-net-*rilt". En ie liepen haar
na, waar ir *--h vertooonde, en vroegen
sarrend: „Waar SQ j® heen, Speranza?"
daarna luid lachend om het op bedroefden
toon gegeven antwoord„Zooals-u-het-
*ilt."
De grooteren plaagden haar nog meer.
Soms werd ze achtervolgd door een troep
opgeschoten jongens, die haar vroegen
„mogen we 'n paar van je gouden haren uit
trekken? En als het meisje dan boos ant
woordde: „Zooals-u-het-wilt", terwijl ze toch
soo graag „neen had gezegd, dan begon
nen de jongens te rukken en te trekken aan
de goudblonde haren, totdat het arme ge
plaagde schepseltje het uitgilde van pijn.
„Waarom huil je zoo?" vroegen de ben-
fels dan.
„Zooals-u-het-wilt, zooals-u-het-wilt", snlk-
I* de wanhopende Speranza.
Weldra brak er nu een nog treuriger tijd
*oor haar aan. 't Was toen de oude Trinette
ziek werd en nog geen week later stierf.
Weer stond de arme Speranza nu eenzaam
op de wereld, zelfs zonder dak, want Tri-
nette's eenige broer, een oude, vrekkige
man, was gekomen, nam zijn intrek In de
hut en zond Speranza heen, met de woor
den, dat hij geen onwijze om zich heen
duldde.
Toen Speranza nu op zekeren dag, met
haar bundeltje kleeren onder den arm, ge
reed stond het dorp voor altijd te verlaten,
kreeg één der vrouwen uit het dorp mede
lijden en beloofde haar, dat, zoo zij flink
wilde werken, zij bij haar kon blijven. „Zoo-
als-u-het-wilt, zooals-u-het-wilt", had Spe
ranza toen met tranen in de oogen geant
woord. En zoo bleef zij bij de boerin, die
zeer tevreden over haar was. Doch eens,
toen het kermis was in één der naburige
dorpen, en de boerin met man en kinderen
daarheen zou gaan, sprak ze tot Speranza:
„Meisje, denk er aan, dat je goed op het
huis past en niemand binnenlaat, terwijl wij
weg zijn. Er loopt zooveel slecht gespuis
rond, vooral nu er in zooveel dorpen ker
mis is."
„Zooals-u-het-wilt", «prak met een ernstig
gezichtje Speranza. En de boerin, die reeds
lang aan dit antwoord was gewend, wist dat
het meisje goed voor alles zou zorgen en
ging met man en kinderen heen.
Speranza, die deuren en vensters goed
gesloten had, ging in de keuken aan het
werk. Maar toen ze daarna in het beekje
achter het huis de melkemmers moest spoe
len, zag ze daar twee mannen in het gras
zitten. „Wel meisje", begon één der man
nen, „zoo druk aan het spoelen? Je baas ls
zeker naar de kermis, nietwaar?"
„Zooals-u-het-wilt", antwoordde Speranza
ongeduldig.
De mannen begonnen bij dit vreemde
antwoord te lachen. „O, dan is hij zekeT
nog thuis, en kunnen wij hem misschien
wel even spreken", zei nu de tweede man.
„Zooals-u-het-wilt", antwoordde Speranza
hoofdschuddend en ze ging met de emmers
naar huis terug. Doch de mannen waren
haar gevolgd, en toen Speranza nu door een
ongeduldig „zooals-u-het-wilt" te kennen
gaf, dat ze moesten heengaan, drongen ze
haar buiten de deur en gingen zij zelf naar
binnen. Ze stalen, wat ze konden machtig
worden, en gingen toen heen, het angstig
hen nastarende meisje, dat nog altijd bui
ten de deur stond, toeroepend: „Zeg aan
den boer, zooals-u-het-wilt, dat we hem een
prettige kermis toewenschen."
Nog dienzelfden avond werd Speranza
door den boer het huis uitgejaagd. Moede
loos liep ze heel den nacht door, totdat ze
uitgeput en moe in een haar onbekend dorp
kwam. En iedereen, die daar het meisje met
de mooie, goudblonde haren zag, keek haar
aan en fluisterde: „O, wat is zij mooil"
Ondanks haar verdriet en ellende voelde
Speranza zich door de wel wat te luid ge
fluisterde woorden toch nog gelukkig. „Mijn
schoonheid bezit ik nog", dacht zij. „En zij,
■dio mij zoo bewor»'irerw sullen mil mis
schien wel een onderdak en een stuk brood
geven." Zoo denkende liep ze op een paar
vrouwen toe, hiekl bedelend haar mooi, wit
handje op en sprak met zachte stem„Zoo-
als-u-het-wilt."
„Zoo jong nog en dan al bedelen", begon
één der vrouwen; „je moest je schamen. Ga
liever werken!"
„Zooals-u-het-wilt", zei Speranza met ge
bogen hoofdje.
„Die deern houdt ons ook nog voor den
gek", begon nu een andere vrouw. „Kom,
scheer je weg, en vlug wat
Beschaamd door die behandeling ging
Speranza verder, maar overal waar zij kwam
en de hand uitstrekte, overal kreeg ze het
zelfde antwoord: „Ga liever werkenf" En zoo
dra ze dan antwoordde: „Zooals-u-het-wilt",
joeg men haar weg, denkende dat zij den
spot met hen dreef.
Na twee dagen hongerig rondgezworven
te hebben, kwam ze weer terug in haar eigen
dorp. Zich vermoeid voortsleepend, langs
allerlei bijna onbegaanbare zijpaadjes, liep
ze naar het bosch, denkende daar met wat
vruchten en kruiden haar honger te kunnen
stillen. Maar 't liep tegen den winter, vruch
ten vond zij niet meer, en vele eetbare krui
den waren verdroogd, en bovendien waren
de nachten reeds heel koud. En op zulk een
kouden nacht zat Speranza bij de bron,
waarin ze zoo vaak haar zwarte haren en
donker gezichtje had gespiegeld, toen ze
wel niet zulke mooie goudblonde haren had,
maar véél gelukkiger was dan nu. En toen
ze daaraan dacht, begon ze op eens te
schreien.
„Waarom zoo bedroefd, mijn kind?" vroeg,
heel dicht bij haar oor, een lieve, zachte
stem.
Speranza keek verwonderd om zich heen;
ze had die stem toch nog eens gehoord
Ja, nu wist zij het; 't was de stem van het
oude vrouwtje, dat eens tot haar gezegd had:
„wensch niet anders te zijn dan je bent
Doch toen had ze niet geluisterd naar de
woorden van dat vrouwtje; ze had alleen j
geluisterd naar de woorden van vrouw IJdel- 1
heid, die haar beloofde haar de goudblonde
haren en het blanke gezichtje te zullen ge
ven, dat ze zich wenschte. En nu? Wat had
het haar gegeven zoo mooi te willen zijn?
Ze kon nu immers niet eens zeggen, wal ze
wilde. Ze zwerfde nu toch, ondanks haar
schoonheid, eenzaam en van iedereen ver
laten, rond.
Weer rukten de lieve, zachte woorden
„waarom zoo bedroefd, mijn kind?" Speranza
uit haar gepeins, en toen ontglipte haar plot
seling: „Ach, ik ben zoo ongelukkig, sinds
ik goudblonde haren en een blank gezichtje
kreeg. Ach, kon ik toch maar weer worden
zooals vroeger." En toen keek ze op naar
het lieve, oude gezicht, dat haar zoo vrien
delijk aankeek.
„Maar kindlief', sprak het oude vrouwtje,
„zoo ben je weer. Want de betoovering
waaronder vrouw IJdelheid je zoo langen tijd
gevangen hield, door je droevig ®eklaag
verbroken. Je Ik»* vanaf dit ooger niet
meer „Juffertje Zooals-u-het-wilt", je bent
nu weer Speranza met de zwarte haren en
het donkere gezichtje. Kom, bekijk je maar
eens in de bron
Moeilijk richtte het uitgeputte meisje, zich
op, keek in de bron, endaar zag zij zich
weer zooals voorheen.
„Nu zal ik je naar het dorp brengen", zei
het oude vrouwtje, „en geloof me, je zult er
gelukkig worden, als je maar niet meer luis
tert naar de woorden van vrouw IJdelheid.
En mijd zooveel mogelijk het kijken in deze
bron. Pluk er je kruiden en vul er Je kruiken
met het heldere water en ga dan heen
Door het spreken van het oude vrouwtje
had Speranza weldra haar honger en ver
moeidheid vergeten, en toen ze eindelijk in
ln het dorp waren aangekomen en de man»
schen, die Speranza zagen, haar vriendelijk
tegemoet kwamen en haar behandelden, als.
of ze nooit anders was geweest, toen ging
het oude vrouwtje tevreden naar het botch
terug. En Speranza werd nu werkelijk zéé»
gelukkig; ze vond een vriendelijk thuis bij
den ouden molenaar. En toen later de jorga
molenaar zag, hoe goed en eenvoudig en
vlijtig Speranza was, toen vroeg hij haar, of
tij zijn vrouw wilde worden, waarop ueé
meisje vroolijk lachende antwoordde:
„Zooals-u-het-wilt!"
Beertje zou gaan schaatsenrijden,
reed, heel dom, toen in een wak;
beertje kon zich niet bevrijden,
zwaar van 't water werd zijn pak.
Beertje riep hard met een bromstem»
vader hoorde 't, met een haak
wist hij beertje op te halen
onder hevig ijsgekraak.
Beertje, dat 's een les voor t leren,
■wees niet onvoorzichtig meer;
't kon dan wel eens anders loopaft
dan 't gegaan is daien keert
