Qoop de H^u£d>
Flinke Seri.
Naar het Engelsch
EDITH KRNYON.
Vrij bewerkt door C. I
HOOFDSTUK I.
Bert's verjaardag.
Ja natuurlijk 'ei Dora, haastig voor „H zou ook iets willen zijn", antwoordde Van verveling was nu geen sprake meer
hem antwoordend'. „En als je wilt, Bert, mag rij. „Het is niet genoeg thuis te blijven en De een teekende met nog grooter ijver dan
i ie hem het postzegelalbum ook geven, dan ju"le verhalen aan te hooren. Dat zou jij de ander, en toen het half één sloeg en
I hou jij het racket en is alles dus eerlijk ver- ook niet prettig vinden, Bert", voegde zij er Moeder hen riep om beneden koffie te ko-
ieeld verwijtend aan toe. men drinken, legden zij slechts noode hun
Toen Leo echter dien eersten avond on- Bert moest haar in rijn hart gelijk geven, teekenbeéioeften neer en aten haastig hun
omwonden te kennen gaf, dat hij niet ver- Hij bedacht een vrouw, die iets heldhaftigs boterhammen op om toch maar weer spoe-
koos met meisjes te tennissen, voelde het had gedaan. „Hoe^ heelttedat ^Fransche dig Jen wedstrijd voort te zetten. 'hoed nadert den dienaar van den he%ï
f I ..Hpht tt lAvoncmirlrlalan Kl?
het onzinnige opkoopen van sommige
vensmiddelen alt eieren, vet, kaas en tia
wil verhinderen. De contrdle over den lolt
len uitvoer wordt uitgeoefend door ster1
lijke politie aan de toegangen tot het u
ron.
Een heer met een reuzenachtigen hoogs
arme kind zich diep teleurgesteld. Hij was meisje ook al weer, dat de soldaten aanvoer. „Wat regent het I wat regent het I" sei
een lange, magere jongen met een ontevre- dï vroeg hij eindelijk. Vader, naar buiten kijkend,
cien uitdrukking op zijn gezicht. De kleintjes „O, Jeanne d' Are", riep Dora verheugd „Laat het maar regenen I" zei Jan nu
hielden zich op een afstand en nu keerde uit. ,Ja, haar zou ik graag willen zijn. O, vroolijk. „We zitten boven hoog en droog."
Dorn zich ook van hem af. Zij spande «1 daar komt Moeder I" „Vervelen jullie je niet?" vroeg Vader,
haar krachten in, niet in tranen uit te bar- Terwijl mevrouw Willis de kamer binnen- terwijl hij hen lachend aankeek,
sten, terwijl Bert ijverig voor haar pleitte. kwam, sprongen alle kinderen haar tegemoet „Vervelen herhaalde Ans. „We komen
JiarteBlk gelukgewenscht met Je tienden Hij kon wel niet zeggen, dat zij goed om haar hun toekomstplannen mee te dee- tijd te kort, want u heeft gezegd, dat de
verlaardog Bert! Wat wordt je al een groote speelde, maar verdedigde haar toch door te len. I vaas om vijf uur heelemaal klaar moet rijn
JongenT sél mijnheer Willis lachend, terwijl vertellen, dat zij werkelijk goed haar best Z.ij glimlachte en luisterde aandachtig. en 't zal er om houden, of wij haar af krij-
hlj zltn hand op het hoofd van zijn zoon deed. .Jullie wilt dus allemaal helden en heldin- f>en
legde en liefdevol in het naar hem gekeerd* „Dat doet er niels toe," zei Leo, „ze I» nrn worden", merkte zij eindelijk op. „alle- dacht, zei Vader fijntjes, „dat tijd
jongensgezicht keek. een meisje en ik speel niet met meisjes". mee' behalve Edu denkt, dat je vechten moet verveling was 1
Dank u. Vader. Of" riep Bert verheugd Bert keek nu ook boos en zei: „Ja maar, om dat te bereiken. Ach kinderen, ju lie 11°! tweetal zei hierop niet veel, maar toog
uit' terwijl hij een nieuw gouden vijfje, dat Leo, Dora zal het zoo naar vinden, als ie weet niet, dat er menige held en heldin ge- wecr dapper aan he^ werk.
riin vader hem gaf, In zijn vingers klemde, niet met ons mag spelen." leefd heeft, die nooit het slagveld gezien
.dank u wel." 'Dat kan niet «chelenP riep Leo uit. heeft, ja zelfs nooit een wapen droeg. Om Toan het uur s,0fS' kwam Vader de
En ik wensch je ook van harte geluk, „Meisjes spelen nooit prettig ze kunnen een held te zijn, heb je andere dingen noo- speelkamer binnen, verklaarde deftig, dat
Bert," zei rijn moeder, „je vindt mijn ge- niet eens hard loopen en beginnen te hul- dig. edelmoedigheid, trouwe pllchtsbetrach- wedstrijd gesloten was en bekeek met
schenk op je stoel." a's se Bun vinger maar stooten." i tlng en jezelf-vergeten. Dat kan je thuis ook kenn®rs0°? beide teekenlngen lang en
Bert zag met vreugde, dat daar een nieuw Bert kon deze argumenten niet weerleg- verwerven, dagelijks doet rich daartoe de na»«'kau»g- Na grondige vergelijking
tennisracket op lag. gen- »-Ja maar ze zal het zoo naar vin- gelegenheid voor." verklaarde hij, dat Jan den prijs gewonnen
.O, dank u wel, Moeder," zei hij dank- den." Anna kwam nu binnen om te zeggen, dat ,maar 1 fr v,°°v' goeds in het werk
baar. „Dat wou ik juist zoo graag hebben. „Maar als «IJ meespeelt, vind Ik het de jachtopziener van mijnheer Wilmot G.aiv- van „s wos' ar een Pn's ter aan~
Bij deze laatste woorden omhelsde hij haar naar en je moe.t altijd doen, wat je gast het gor, die naast de familie Willis woonda, :n mo«diging zou vereeren.
hartelijk. „U weet altijd precies wat ik graag liefste wil." de keuken wachtte om mevrouw te spreken. na "et eten ,fegen0,g
heb," voegde hij er nog aan toe. Dat was ook waar en Bert vond het een De man kwam haar vertellen, dat zijn jong- maar alt'ld door de "'tdeeling der pnj-
Mevrouw Willis glimlachte. Het zou wer- moeilijk geval. Eindelijk zou hij dan één ste kind kroep had en riin vrouw niet wist, ien,met ,een,SraPPige toespraak plaats had,
kelijk vreemd zijn, als zij dat niet wist, spel met Leo en zonder Dora spelen, maar wat zy doen moest. verklaarden Jan en Ans dat zij in tijden niet
daar hij altijd alles aan haar vertelde. hij was er weldra zoo „in", dat hij alles om „ft kom onmiddellijk", zei mevrouw Willis ,00n echt pretti" da^e f>'ehad hadden.
„Kijk Bert," zei zij, „Dora verlangt er naar zich heen vergat en heelemaal niet meer vriendelijk,
je haar geschenk te geven." aan zijn zusje dacht. Leo zorgde er wel voor, „Graag mevrouw, dan ga ik met u mee.
„Hier Bert," zei Dora, terwijl zij hem een dat hij hem er niet aan herinnerde. Mag ik mijn geweer hier even laten?"
postzegelalbum gaf, „wel gefeliciteerd, Doch toen het eindelijk donker werd, en „Zeker. Anna, pas op, dat niemand er aan
hoor!" rij moe in huis kwamen, zag Bert, dat Dora's komt De kinderen zijn boven."
Zij was slechts een jaar jonger dan haar oogen rood waren, alsof zij gehuild had. Hij Mevrouw Willis was spoedig klaar en ging
broertje en de twee waren altijd samen. Zij meende ook, dat zijn moeder hem zacht-ver- den man mee.
kibbelden nooit, omdat, als er iets dreigde wijtend aankeek, terwijl zij vroeg, of hij pret- „Ik ben het toch niet heelemaal eens m«t
verkeerd te gaan, Bert steeds de schuld op tig gespeeld had.
zich nam; Dora was dan zoo getroffen door ,Ja, heel prettig, antwoordde hij; „alleen .beweerde Leo even later,
zijn edelmoedigheid, dat zij alles deed om spijt 't it ij, dat Dora niet meegedaan heeft." „Het klinkt lang zoo moeilijk niet", vond
haar tekortkomingen weer goed te maken. -Leo. zei mevrouw Willis vriendelijk. Bert.
„Dank je wel, Dora; prachtig!" riep de „We hebben hier in huis één gulden stelre- „Goed voor meisjes", meende Leo, „maar
[ongen uit. Daarop greep zijn broer- die iedereen gelukkig maakt. Deze is: mrnnen willen daden", en een stok van d«;n
Het regende intusschen dat het goot,
maar niemand bekommerde er zich om en
Jan en Ans vonden nu zelfs too'n regen
wel heel „gezellig."
Van alles wat.
Spelletje «oor den wi-lff.
De lange winteravonden zijn al bijzonder
„Hebt u levensmiddelen bij u?"
,Ja wel, vet."
Hermandad.
„Waar?"
„Op mijn haarf'
„Mijnheer", zegt de polltle-agent, „de f
den zijn te ern3tig voor zulke flauwe as
digheden."
„Maar het is toch waart"
„Dan spijt het mij, dat de wet niet toelai
u te bekeuren wegens zulk een lichtzinnig
verkwisting."
De heer met de kachelpijp haalt zij
schouders op en loopt door. In de cow
aangekomen, licht hij het deftige hoofddel
sel voorzichtig van zijn hoofd en haalt da®
uit voor de oogen van zi|n verbaasde medt
passagiers twee kilp kostelijke reuzel, terwi
hij zegt; „Eerlijk duurt het langst."
Een staaltje n lichaamskracht.
Bij een samenkomst van Peter dti
Grooten en August den Sterken, die elkan
ders bondgenooten waren in den strijd tl
gen Zweden, gaven beide vorsten blijke
van ongewone lichaamskracht.
Koning August n.l., dien het zilveren bor<
dot men hem voorgezet had, niet heel schoo
leek, rolde het als papier op en wierp het o
den grond. Peter w'lde niet bij hem acht»
blijven en deed met een ander bord hel
zelfde. Nu greep de Pool een grooten zi)
veren beker, dien hij met de vlakke hom
in elkaar drukte, doch andermaal toonde <t
Rus, dat hij voor rijn gast in lichaamskradi
niet behoefde onder te doen. Al het vaal
werk liep gevaar vernietigd te worden, toe;
Peter een einde maakte aan den wedstrlji
Tante over hetgeen rij van eenheid zei",geëlgend"voor allerlei spelletjes en'het is d°or te zeggen: „Broeder August, wij wetei
altijd aardig, als je daar wat afwissel'ng in
kunt brengen. Het volgende ken je mis
schien nog niet.
Eén uit bet gezelschap wordt even de ka-
het zilver te kneden en te buigen, laten
er ons echter liever op toeleggen met h«
Zweedsche ijzer hetzelfde te doen.
Een anderen keer greep August de Ster.
ke, terwijl hij met zijn bondgenoot bij een
stierengevecht tegenwoordig was, één
zer woedende dieren bij de horens en hieiw
hem met een enkelen slag den kop van den
romp.
Wacht eens," riep Peter uit, „ik kan ooi
nog watl" en nu liet hij een wolbaai breiv
gen, wierp die hoog in de lucht en sneei
onder het vallen den ganschen bundel mei
één sabelhouw door.
Hoeveel moeite de Poolsche vorst ook
het werk stelde om zulks den Czaar na
doen, zijn behendigheid schoot bij zijn krackl
tje Edu zijn beide handen en vroeg zijn aan- Wg trachten tegenover anderen ie handelen, gr0nd oprapend, Tiep hij er als een degen anderen a"°welk be'dr^rri^doorg'ebaren
dacht voor een doos met Hikken, die hij al zooals wij zelf gaarne behandeld worden. m,e door de kamer> terwijl de kleine Kdu lu„en v00rstellen. DeJeen die bu;len de
geruimen tijd in zijn blouse verstopt had. 1™ar "'ets' e" hem met een kegel nadeed. kamer is, wordt nu geroepen en hij moet
„Voor jou, Bert, ze, hl, en voegde er op mevrouw J'lhs begon over .ets anders met Bert nam een anderen stok, die een ge- raden. welk bedrijf wordt voorgesteld. Ge-
fhusterenden toon aan toe - hetgeen Bert te praten, die wat langer op mocht blij- weer moest voorstellen, en legde op de oma- iukt hem dit niet, dan moet bij een pand
c - iter deed alsof hij niet hoorde, daar het n, o dat het Bert s verjaardag was. menten op den schoorsteen aan. 1 betalen. Raadt hij het wel, dan moet een
de waarde van het geschenk verminderde - Leo voelde met zijn hand in zijn zak naar Dora stond eenzaam bij het raam. „Zou ander de kamer uitgaan
„ik krijg er toch ook van meeT' den njksdaader, dien Bert hem gegeven Moeder gauw thuiskomen vroeg zij einde- Dit spelletje kun je ook omgekeerd spe-
O Edu, wat heerlijk! Dank je wel. Wa ha* daarna keek hij naar het postzegelal- ,,-k. lenEén uit het gezelschap stelt dan iet,
lullen we allemaal daarvan smullen. Met ^m en bedacht dat dit een geschenk was „ft zal het Mina eens gaan vragen-, lei VQOr en hjj dje he, raad vervangt hem
deze laatste woorden wilde hij te kennen ge- jan Dora, die hij zoon verdriet had gedaan. Bert „Ze is aan het wortels-schrappen."
ven, dat Edu er ook zijn deel van zou krij- Eindelijk bleven zijn oogen rusten op de „Dan ga ik mee!" riep Leo en de belde' Eerlijk duurt het langst
gen. do°s met flikken ^waarvan hij den halven jongens gingen naar beneden. Er was ech-1 In Duicschland bestaan in verschillende te kort "en vruchteloos zocht hij 'de' wolhui
Dolly, de jongste en vijf jaar oud, had ge- in™üd gekregen had. t;r „iemand in de keuken en zij konden An- "eden lokale uitvoerverboden, daar men te doorklieven,
durende al dien tijd tevergeefs getracht rijn W as het hun gulden stelregel, die hen na nocb Mina ontdekken. De laaste was
•andacht te trekken. zoo goed deed zijn tegen hem een vreemde- f8miUe van de van den jacbtoptiuner
„Kijk Bert," zei ze, terwijl ze om hem heen 'mg< En hij had Dora nog wel zoo onaardig en haar meestere, achterna geloopen.
«prong, „keek eens, he» is mijn nieuwste benende d! Een oogenbhk aarzelde hij. Toen uet düurde niet lang. of de jongens ont.
prentenboek en jij mag het hebben, omdat stond hij op, nam een handvol flikken, gaf dckten het geweer
jc jarig bent." d'« "ij onhandig aan Dora en fluisterde: „Een geweer 1 Een echt geweer r riep Leo
Bert probeerde blijder te kijken dan hij „Ne'm die alsjeblieft, ze zijn voor jou. I uit. „Nu ben ik een soldaat. Dat Is oeter
Inderdaad was. 'n Nieuw prentenboek mocht Mevrouw Willis keek hem vriendelijk aan; drn een stok, Bert."
voor Dolly een heerlijk bezit zijn, maar voor toen hij weer ging zitten en hij kreeg plot- j „Geef 'm mij", riep Bert,
hem was he» bijna een beleedigingf seling een blij, gelukkig gevoel over zich, „Nee, blijf staan. Zoo, naast de deur." En
„Dolly heeft haar geheim goed bewaard," een ge\ od, dat hem tot nu toe vreemd was toen gebeurde er iets vreeselijks I De ->n-
zei Moeder lachende. „Zij wilde aan niemand "weesl. Hij begreep echter niet, waarom doordachte Leo richtte het geweer pp Bert,
onzer vertellen, wat zij je gaf." de kleine Edu begon te huilen en pas lot „Tk zal je doodschieten", zei hij, notuuilijk
„En omdat ze zoovee! van hem houdt, bedaien kwam, toen Bert hem de rest van 0!;Pen maar om zijn neefje schrik aan te
heeft zij iets uitgekozen, dat haar de eppel, dien hij at, in zijn handje stop- jagen. Zonder echter te weten, wat hij deed,
rrpkten zijn vingers den trekker van het ge
wed aan.
D« broeders Bruin.
Het «egeleestje.
Door C H.
meeste waarde heeft," voegde Vader er nog 1°-
aan toe.
Bert was in zijn nopjes. Het was heerlijk
zooveel geschenken te krijgen en „groot"
genoemd te worden door zijn vader, zelf
zoo'n groolen man, en die dit natuurlijk al
leen maar vond in vergelijking met Dolly.
HOOFDSTUK. IL
Toekomstplannen,
Een knal een rookwolk een gil
en de arme Bert lag beweegloos op dan
grond.
(Wordt vervolgd).
Een regen-middag.
Het was vacantie en het regende al drie
IWat wil je worden, Leo?" vroeg Bert op
Terwijl zij zaten te ontbijten, opende en sekeren dag.
las mijnheer Willis verscheiden brieven. i K-*- heel rijk de menschen doen meest-
„Leo komt vandaagzei hij eindelijk te- a' e"es voor ie- als je rijk bent. En ik zou
gen zijn vrouw, terwijl hij van één zijner ot,k graag een held willen zijn, zoodat ieder- dagen. Op een gewonen schooldag merk je
brieven opkeek. „Hij komt vanmiddag met ecn m'j prijst." I daar niet veel van, maar als het vacantie is,
den trein van vier uur." I -"'a- 'k 1011 ook ?caa? een held willen wor- zijn zulke regendagen allesbehalve prettig.
„Vandaag!" riep mevrouw Willis uit. „Dat den," zei Bert, „een echte held"; en zijn Jan had al gekleurd, zijn bouwdoos opge-
Is aardig; juist op Bert's verjaardag. Ja kin- pogen schitterden. „Het zou me niet veel zet, zijn kindercourant uitgelezen, Mina in
deren, jullie neelje Leo komt voor goed bij kunnen schelen geprezen te worden, als ik de keuken geplaagd en zijn zusje Ans raad-
ons in huis." zelf maai wist, dat ik werkelijk een held seis opgegeven maar nu wist hij toch
Bert keek verbaasd op. Hij had in den was heusch niels meer en trok hij uit verveliijg
laatslen tijd wel meer hoorjn spreken over „En 'k- "I Dora, „Ik wil het liefst net paardenhaar uit de canapé,
zijn arm neefje Leo, die zijn beide ouders a's Moeder worden." Met Ans ging het al niet veel beter. Zij had
binnen een jaar tijds verloren had. j „'k zou graag soldaat wordenf" riep klei- ook van alles geprobeerd om den tijd door
„Komt hij werkelijk bij ons?" vroeg hij. ne Edu uit. te komen, maar ofschoon haar moeder haar
Ja, hij wordt jullie broertje," antwoordde De groote Jongens lachten en Bert zei: aan 't zoomen had gezet, gaf zij den brui aan
Vader. „Het kind van mijn besten broer zal „'k dcnk ook wek dat ik op de een of andere dat „saaie werkje," zooals zij het noemde
bij ons een nieuw teh -is vinden." manier In het leger zal komen, als ik een en hield nu Tonia, het tweede meisje, van
„En wordt hij dan ons „broertje?" vroeg 'ie'd w'' riin. haar werk ef.
Dora. "'k lou kct ''e'st naar zae gaen en marine- Zoo vond hun vader beide vacantie-lijders
,Je, jullie broertje Leo." officier worden", zei Leo. I In de huiskamer en schudde 't hoofd over
Het kleine meisje keek bijna verschrikt. Dora keek verslagen. Wat moest z ij doen, de wijze, waarop zij hun vrijen tijd doodden.
Zou hij even aardig zijn als Bert, vroeg zij al' de jongens gingen vechten, de een op „Jullie moest je schamen I Tijd is geld I"
zee en de ander te land? Zij twijfelde er zei Vader.
geen oogenblik aan, of rij zouden hun plan- „Tijd is verveling, Vadertje I" zei An»
bij-de-hand.
zich af. Wat Bert betrof, deze was in de
wolken van plezier.
,Voor luiaards, ja I Maar weet je wat ik
zal jullie helpen met je regen-humeur. Ik
Drie kleine, stoute beertjes.
De broeders Bruin, gaan uit.
Zij dragen lange broekjes.
Gestreept, wit en geruit
De jasjes zijn net eender.
Het is een kort model.
Versierd met kraag en dasje,
Dat zie j' op 't plaatje wel.
De bengels zien een bergje
Ginds op een tafel siaan.
En vlak daarachter trekt hen
Een vogelnestje aan.
i\4f] Cv i' r.
Daar klautert Jim, foei stouterd!
Al boven op den berg.
Warempel, Ted en Ruigvel
Zijn beiden even erg.
Zij klimmen op elkander,
Ted is al bij het nest,
't Gaat echter meer in het leven:
Wie 't laatst lacht, lacht het best
O help! het ronde bergje
Verschuift op eens geducht,
En Jimmy, Teddy, Ruigvel,
Ze tuim'len in de lucht.
„Hij zal met ons tennissen, Dora," zei hij, nen volvoeren,
terwijl zijn oogen schitterden. „'k wou, dat ik ook een jongen wa«f"
„Hoe oud is hij?" vroegen de kinderen suchtte «ij.
door elkaar. „Ja, 't is Jammer, dat je geen jongen open een wedstrijd. Je gaat naar de speel-
„Dat is al heel toevallig. Leo wordt van- k,"n*"i Leo vriendelijker dan hij gewoon- kamer boven en ieekent daar ieder vóór je
daag ook tien jaar. Hij werd op denzelfden ''>k was. Hij begon echter eveneens d»n eigen ezel een voorwerp na, dat ik je zal
dag geboren als jij, Bert." gulden stelregel toe te passen, waarvan m«- opgevenwie het beste slaagt, krijgt een
„Arme jongen!" zei mevrouw Willis zacht, v'ouw Willis gesproken had, hoewel hij hem prijs. Jullie hebt even lang les en de kan-
„Zou hij wel één enkel cadeautje gekregen helaas nog maar al te dikwijls vergat. 1 sen staan dus gelijk.
hebben?" I „Maar Dora, als jij geen meisje was, zou Nu was de verveling plotseling geweken, j
„Hij mag wat van mij mee hebben," zei j® nooit kunnen worden als Moeder", sei Jan en Ans vlogen naar boven naar de
Bert dadelijk. Even later ging hij nadenkend Bert „En wat zal het heerlijk zijn je bij onze speelkamer, waar hun teekenezels stonden.
voort: „Ik kan mijn tennisracket niet in thuiskomst van onze heldendaden te vertel- Wat een leuke inval van Vad»rl Van tee-
tweeën deelen en mijn postzegelalbum ook len" kenen hielden rij dolveel en nu zij tegen
niet, mcar hij krijgt een rijksdaalder mee. Kleine Edu zei plotseling„Dan word Ik elkaar in het strijdperk zouden treden, w»-
Mag dat. Vader, en wilt u dan mijn gouden net als Vader en breng ik chocola mee voor
vijf je wisselen?" I kleine jongens, dat is veel beter dan vech-
„Zeker jongen." i ten."
„Prachtig. En ik mag hem zeker ook de De jongens lachten,
keilt van mijn flikken meegeven, Edu?" „Jij denkt ook altijd aan eten!" merkte
De kleine jongen scheen op het punt in Leo op.
ren zij vol vuur.
Het regende intusschen dat het goot,
maar Jan noch Ans bekommerde zich daar
nu nog om, want zij zsten ieder voor hun
ezel, ojn de vaas, die Veder hun als model
I gegeven had ieder had één exemplaar
tranen uit te barsten. Als alleen de hrift der „Hij Is nog zoo klein en weet niet beter",' voor zich staan van het paar, dat anders op
flikken maar van Bert bleef, sou hij »r se- jei Bert vergoelijkend. „Wat is er, Dora", den schoorsteen prijkte zoo goed roogo»
kar minder van mee krijger. »«tant hij zag, dat haar iets hinderde, Uik op bet papist wear M gaven.
Het bergje? Nee, nu sfen stj.
Dat 't nooit een bergje waa.
Een bijenkorf brengt 't drietal
Oe eervi se» erg ta pu,
De helden gaan aan *t loopeiv
De vogel lacht hen uit.
"t Klinkt bovm ln de twijgen:..
«Zoek maas aan and"»* MtP
