N* 245
mm
15,Ie Jaargang,
DE EEMLANDER".
Donderdag 19 April 1917
ZONNEWEELDF.
Was dat nu verstandig?
FEUILLETON.
v/ nHj
1
Hoofdredactie:
MARIE VAN VERSENDAAL.
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
ABONNEM EN TvSFJRIJS:
e maanden vooi Amersioort 7' 1.30.
Mean franco por poet "1
Pcrwock (mot gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.1
Afaonderiijko nummers O.Ö5.
TVek«l i|kscli bijvoegsel aDe HollandscJu HuLtvrouio (ondev
redactie van 'l'hórès© Hovon) per 8 mad. 30 CIS.
Wekelijfcsch bijvoegeol - „Wereldrevue 1 per 3 mnd. 52 Cts.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVBÜTENTIEN
Van 1—ÖJÜ50I».,
Elko rogoPracer- 0.15.
Dionstaanbiodmgon 1—5 regels., 0.5!).'
Qrooto lettors naar plaatsruimte.
Voor bondol ou bedrijf bestaan zoor voordooligo bópnlingoa'
tol hot herhaald advórtoeron in dit Blad, bij abonnement.
Eouo circulaire, -bevuttondo do voorwaarden, wordt op
aanvraag toogozonden.
Kennisgeving.
De Burgemeester der Gemeente Amersfoort
maakt bekend dat de Minister van Landbouw,
Nijverheid cn Handel,
Gelet op het bepaalde sub 2a, zijner beschik
king van 28 Maart 1917, No. 56465/36, Rijks-,
bureau voor de Distributie .van Graan en Meel,
Heeft goedgevonden te bepalen
dat artikel 7, 2de lid der Distributieregeling van
brood, bloem, meel en rogge, wordt gelezen als
volgt
Een wittebrood-, bruinbrood-, roggebrood- en
aonvullingsbroodkaart is geldig voor een tijdvak
bestaande uit zooveel dagen, als daarvoor zal
worden vastgesteldtdoor den Mihister van Land
bouw, Nijverheid en Handel.
Amersfoort, 18 April 1917.
Dc Burgemeester voornoemd,
VAN RANDWIJCK.
danken dat wij er neg zoo genadig af komen.
Waartoe dan betoogd? Het eenige resul
taat is negatiefmeerdere opgewondenheid
onder de burgerij.
Iets anders is 'het als men bedoelt uiting
te geven aan misnoegen over de uitvoering
van de crisismaatregelen. Maar ook dan is
betoogen niet de juiste methode om veran
dering te krijgen. Immers er kan geen sprake
van zijn dat men daardoor intimkleeren zój.
De uitvoerders toch, zij mogen al eens mis
tasten, houden 'het 'hoofd koel. Op 'net in rel
letjes zoo belangstellend straatpubliek moge
Ti betooging misschien eenigen indruk ma-,
ken, wie kalm redeneert 'begrijpt dat in dezen
de massa niets positiefs willen kan. Zij be
staat immers uit enkelingen, van wie 90
alle inricht in den toestand ten eenen male
mist en sléchts gedreven wordt door per
soonlijke motiefjes. Vooral in deze dagen
kwam dat zoo duidelijk uit. Stel dat er 1000.
gezinnen zijn en dat er brandstof komt voor
400. Dan spreekt het van zelf dat 600 te
leurgesteld worden en dat er onder die 600
allicht 'n paar honderd zijn die zich laten
suggereeren dat zij achtergesteld, benadeeld
zijn. Vooral als men tracht huivwijs te maken
dat anderen, i. c. de meer gegoeden, wèl
brandstof krijgen. Dat dat 'n leugen is, dat
er onder de meer gegoeden evenzeer men
schen zijn die bij 'n.koude kachel zitten en
dat er onder die weer evenzeer zijn die ook
mopperen, och, dat wordt er dan maar liever
niet bij gezegd.
Zijn er in de dislributieregeling fouten be
gaan, men boude" niet op ze aan te wijzen,
maar men handele niet onbezonnen. Het
gaat er om verbeteringen aan te brengen,
niet om de boel heelemaal in de war te
sturen. En wie het slechts'te doen mocht ziin
om de volksgunst te winnen of politieke
munt te slaan uit den volksnood, verdient in
het geheel niet gehoord ie worden..
Wij blijver» gelooven dat men, met ru$tig
overleg en vooral de massa er buiten hou
dende, veilig op die tegemoetkomendheid
mag rekenen welke gewenscht is in het be
lang èn van 'n goede distribueering èn van
de rust on dér de bevolking.
^buitfni.AND^
Politiek Overzicht.
welke de staatsinrichting: van Rusland in
een geheel nieuw lriëêu zal hebben te ste
ken. Wanr. alles, in Rusland thans op losse
schroeven staat, bewaart deze voorloopige
ro^eering" dëh schijn Van een wettig gezag.
Maar zij wortelt niet >n het volk, zooals het
uitvoerende comité van den raad van ar
beiders- en soldaten-afgevaardigden, die de
krachten heeft géleVerd, welke de revolutie
hebben bewerkstelligd, en waarin het gehee-
le proletariaat, de kleine burgerij cn de sol
daten in alle steden van Rusland zijn ge
organiseerd. Er ontbreekt nog aan de orga
nisatie van de boeren, .maar die is met steun
van den boerenbond krachtig ter hand ge
nomen. Deze raad 'vafv arbeiders- en sol-
daten-afgevoardigden,'waarvan de centrale
in Petersburg bestaat vit de leden, die tel?
kens 2000 arbeiders of soldaten er heen
zenden, heeft overal in de provincie, hare
vertakkingen. In 1905" en 1906. was ook hei
leidende orgaan van de revolutie de raad
van arbcidersafgevaardivden, met zijne ver
takkingen in de provincie. Maar toen ont
braken de soldaten en daardoor de macht
""om zich te handhaven'tegen de reactie, die
het hoofd opstak en. aan de regeering nieu
wen steun verleende. Heden is dat anders;
men heeft uit de fouten, die destijds zijn be
gaan, geleerd. Een uitvoerend comité staat
aan het hoofd, en wantrouwig geworden
door de onderhandelingen, die Miljoekow
met Engeland heeft aangeknoopt om den
czaar naar het buitenland te brengen, is
eene commissie van controle ingesteld om
toe te zien op de regeering en een wakend
oog te houden op hare handelingen.
De greote invloed, dien deze bijr.egeering
voor zich opeischt, komt duidelijk uit in har©
bemoeiingen met 'riet buitcnlandsche regee-
ringsbeleid. Hier heeft zij zich vierkant ge
steld tegenover den minister van buiten-*
landsche zaken Miljoekow. Tegenover diens
standpunt, dat Ruslatui dèn oorl.og" moet
voortzetten tot aan het zegevierc-nd einde
en dat een vrede, zonder toestemming van
de bondgenooten gesloten, een schandelijke
vrede en eene poging tot verraad zou zijn,
heeft het comité den eisoh gesteld, dat
moest worden gewerkt in de richting van
het besluit van den raad van arbeiders- en
soldaten-afgevaardigden, dat verlangde hei-
dadelijk openen van vredesonderhandelin
gen en eene propaganda tot beëindiging van
den oorlog.
Het antwoord, dat de doema-rëgeering
hierop heeft gegeven, vindt men in de ver
klaring, die de minister-president prins
Dat in Petersburg de eigenlijke macht in Lwow onder aagteekening van 10 April heeft
handen is niet van de-^officieeie, door de J doen uitgaan, waarin wordt gezegd: „De
doema ingestelde voorloopige regeering, I voorloopige regeering laat het aan c!en wil
maar van de bij-regeering, die door de con-1 van het volk over, in nauwe gemeenschap
ventie van de arbeiders en soldaten in t le- met onze bondgenooten alle den wereld
ven is geroepen als orgaan van toezicht en strijd en zijne beëindiging" betreffende vra-
controle, daarvan levert iedere dag nieuwe gen voor goed te beslissen, maar be-
bewijzen. Het is ook gemakkelijk te verkla-1 schouwt het als haar recht en haar plicht,
ren uit den verschillenden oorsprong van i reedsShu te verklaren, dat het vrije Rusland
deze beide colleges. De voorloopige regee- niet het doel heeft andere volken te be
ring heeft haar mandaat ontvangen van de heerschen, hen van hun nationaal erfdeel te
rijksdoema, die bestemd is t£ verdwijnen berooven en gewelddadig vreemd gebied te
T-oen wij gisteren de noodzakelijkheid be
toogden van goede verstandhouding in deze
<risis«kig>en tusschen overheid en burgerij
en die wel 'n concessie aan den volkswil
"u/aard noemden/vooral als deze concessie
dienen kan tot geruststelling van de ietwat
opgewonden gemoederen vermoedden wij
weinig dat er op datzelfde oogenblijc 'n be-
i-ooging in de maak was welke het volk, dat
i*. a 11 e r belang kalm moet blijven,
©p straat riep.
Nu is het 'n hoogst gevaarlijk experiment
om met de massa te gaan manoeuvreeren.
Zelfs de krachtigste leider kan niet steeds
zeker zijn 'haar in de hand tè houden; het
zijn immers meestal de ongunstige elemen
ten -die in 'n menigte de bovenhand krijgen.
En dan is Leiden in last.
SJecfïts in het uiterste geval zal 'n ver
standig volksleider tot het oproepen der
massa z'n toevlucht nemen; hij zal moeten in
gezien hebben dat hij persoonlijk te kort
schiet om te bereiken wat er te bereiken
valt èn dat er ook inderdaad met vereenrging
iets te bereiken valt.
Betoogingen kunnen reden van bestaan
hebben als het gaat om kracht bij te zetten
aan protesten tegen nalatigheid of onwil,
Dat nu was hier niet het geval.
Positief resultaat was uitgesloten.
De gemeente Amersfoort krijgt de haar
toegedachte hoeveelheden levensmiddelen.
En geen betooging kan die hoeveelheid ver-
grooten.
Brandstof komt er zooveel als voor onze
gemeente afgestaan kan worden. Geen be
toogingen in Amersfoort of eenige andere
Hollandsche stad zullen de mogendheden
doen besluiten vrede te sluiten, éénige mo
gelijkheid -om aan de huidige crisis 'n eind
♦e doen komen, nodh zelfs Duitschland er
toe bewegen méér steenkolen toe te zenden
•dan het meent in ruil voor door ons uitge
voerde artikelen te moeten geven.
Al betoogden ook alle Amersfoortsohe
vrouwen eiken dag voor het stadhuis, er zou
geen kruimel brood en geen splinter steen
kool méér ontvangen worden. Het is nu een
maal oorlog over de geheele aardbol en wij, j v, -
uitverkoren Nederlanders, mogen den hemel en plaats te maken voor de Constituante, bezetten, dat het veeleer een du.urzamèn I lars als ooilogscre&iét worden toegestaan.
D© revolutie in Rusland
en de wereldstrijd.
n.
vrede op grond van het recht der volken hun
lot zelf le bepalen; tot stand wil brengen.
Het Russische volk streeft niet naar verhoo
ging van zijne macht naar buiten op kosten
van andere volken; het heeft niet het doel
eenig volk te onderdrukken oï te vernede
ren. In naam van dc gelijkheid verwijderde
het de ketenen, die op het Poolsche volk
drukten. Maar het Russische volk zol niet
toegeven, dal zijn vaderland uit den grooten
strijd vernederd en geschokt in zijne levens
voorwaarden te voorschijn komt."
Wanneer men deze verklaring van de
doema-regeering legt naast de uitspraken,
die rijn gedaan door den minister van bui-
ren'landsehe zaken Miljoekow bij zijn optre
den en zélfs nog een paar dagen \sóór 10
April, danxiet men, dat -ermiet slechts eene
kentering, maar eene volkomen omkeering
is gekomen. Miljoekow voer geheel in het
zog van de Entente; hij verkondigde als
doel van den oorlog de verbrokkeling van
Oostenrijk, de annexatie ven Konslantino-
pel en alles wat de Enlente-mogendheden
in hunne nota van 30 December 1910 aan
president Wilson hebben verklaard. Van
dit alles vindt men in de verklaring van 10
April niets terug; maar in plaats daarvan
wordt gezegd, dat Rusland geene verove
ringsplannen koestert en zijne eigen macht
niet op kosten van onderen wil vergrootqn.
Rusland wil aan geen volk zijn nationaal erf
deel ontrooven; het wil een duurzame vrede
en het eenige, wat het daarin voor zich ver
langt, is dat het niet wordt vernederd en in
zijne levensvoorwaarden geschokt.
Geen wonder, dat dit manifest in de En
tente-landen een schok heeft teweegge
bracht, waarvan zij haast niet kunnen beko
men. Reeds op het bericht, dat de. raad van
Dvbeidsafgevaardigden van de voorloopige
vegeering had verlangd, dnt zij zou verkla
ren, dat Rusland slechts.een verdedigings
oorlog voert, zoolang de centrale mogend
heden niet over vrede zonder annexatie en
oorlogsschadevergoeding willen onderhan
delen, verklaarde Hervé in de Victoire, dat
dit voor hem zoo onbegrijpelijk was, dat zijn
verstand weigerde er aan te gelooven. Het
was voor hern een troost, dat in Rusland
nog de voorloopige regeering heerschte, en
hij bond haar op het hart er op te letten, dat
de pacifistische strooming niet ook de gezon
de lagen van de Russische arbeidersbevol
king zou aantasten. Nu is eohter de voorloo
pige regeering zelve met deze strooming
meegegaan, en dit doet den correspondent
van de Daily News té Petersburg zeggen:
De kadetten hebben de leiding in het land
niet meer, ofschoon zij nog vele vertegen
woordigers in het kabinet hebben. Zij zijn
daardoor gedwongen, aan het revolutionaire
arbeiderscomité ver reikende concessiën te
doen."
D© oorlog*
Washington, 18 April. De Senaat
heeft met algemeene stemmen het wets
ontwerp aangenomen, waarbij 7 milliard dol-
\V ashing ton, 18 April. (R.) De
Senaat heeft met algemeene stemmen eërv
wetsontwerp aangenomen, dat de geallieer
den toestaat hunne stamgenoofon in de Vér-
eenigde Staten aan te werven vób: den
dienst van hunne eigen legers.
Tweede t e 1 e g r a m. De commissie
van den Senaat heeft het ontwerp aangeno
men van eene lcgerwet, dat cl2 conscriptie
in zich bevat. Er was eerst een amendement
aangenomen, dat ten doel had, dal aller
eerst zou worden- beproefd vrijwilligers voor
hel leger aan te werven. Wilson begaf zich'
échter naar het Cnpitool en verklaarde, dat
geen compromis mogelijk was; omdat de»
militaire deskundigen verklaarden, dat de
eenige afdoende manier om een sterk leger
op de been te brengen, was door middel van
de conscriptie.
Washington, 1 A p r i 1. (R.) Naar
verluidt, wacht de regee ring nog slechts bp
een definitief woord van Rusland betreden
de dc behoeften van dit land, en zal dan
stappen doen ten einde de nieuwe regec-
ring te steunen in haar poging om Duitsch
land krochtigen tegenstand te bieden.
Er is tnog geen bepaald verzoek om steun
gedaan, maar nu de regeering zeker is,
machtiging te ontvangen om geld rtan de
Entente te leenen, is het een uitgemaakte
zaak, dat er een groate som aan Rusland
zal worden geleend indien dit zulks wenscht.
B e r 1 ij n 18 April. (W. Th) Volgens
bericht uit New-York schrijft de New York
American, dat vele leden van het congres
tegen een bondgenootschap met de geul-
lieerden zijn, al ziin ze ook van moening,
dat men practisch moet samenwerken. De
hcele generale staf is tegen het zenden van
troepen naar Europa. De bedenkingen van
de. congresleden zijn van politieleen aard, en
zij vreezen, dat een bondgenootschap met de
Európeesche mogendheden later Amerika "in
Eurgpeesche verwikkelingen zou brengen.
Volgens deze congresleden moet een bond
genootschap met den een or anderen staat
der geallieerden binnen korten tijd tot moei
lijkheden leiden, en bestaan er geen bond
genootschappen tusschen volken, maar lus»
schen regeeringen.
Washington, 17 April. (R.) Een
Duitsche duikboot heeft gevuurd op eer*
Amerikaanschen torpedojager op 100 mij*
lea ten zuiden van New-York. De Duitsche
duikboot-blokkade van c!c Amerikannsche
havens is dus begonnen.
Cadix, 18 April. (W. B.) Tusschen
L-arasch en Tan ge r zijn den 13en April 4
vrachtbooten en een groot transpoi^schip
door een Duitsche duikboot tot zinken ge
bracht.
Noorwegen, 1.-7*April. (R.) Het lid
van de storting admiraal Sparre heeft de
yolgende interpellatie ingediend: Wat heeft
de regeering gedaan en wat is zij van plan
te doen naar aanleiding van de talrijke ge
vallen van in den grond boren van Noor-
weegsche. handelsschepen, waarbij men-
schenlevens verloren zijn gegaan?
Het leven van vele menschen is 'n wisse
lend zelfbedrog van zinnen en verstand. Het
verstand overtuigt den mensch van z'n eigen
■voortreffelijkheid en de zinnelijkheid over-
tofgi hem van. rijn wijd vermogen tot lief
hebben.
ROMAN VAN
OLGA WOHLBRÜCK
met autorisatie uertaald
door
Mevr. 1. P. WESSEL1NK- VAN ROSSUM.
93
Be zwarte koffië bleef voor de helft in de
&opjes.
„Het is laat en ik ben moe," zei mevrouw
.Vidal.
Allen stonden op.
„Ik zal ii onder onze zon wel nooit terng-
jrfen, gravin en ik mag mij niet eens beklagen.
i*Want ik wensch n toe, dat u gelukkig moogt
ojo.T'
Lon's mondhoeken trilden. Haar slanke vin-
,gers beantwoordden den druk van zijn bree-
oen hand.
,.Tk dank u dank u," fluisterde zij ternau-
flperaood verstaanbaar.
,JCom nu, kom nu, het is laat," zei Suzan na
Oberwall ruw, „anders ben je morgen weer
half dood.''
Lou was werkelijk doodelijk uitgeput, toen
zij met Gerhard hun kamer binnen ging.
Zij wilde vandaag niets meer zeggen. Geen
woord. Zij zag hel aan hem, dat hij leed, het
bleek, ook uit zijn harde, stootendc bewegin
gen. Zij wilde slapen of doen, alsof zij sliep.
Hij moest nie» veronderstellen, dat zij hem
gadesloeg. Hij moest zelf tot haar komen
zelt" een verlossend woord vinden. En dan
wilde zij hem ook de mooie, grootc boodschap
mededeelen; zij wilde hem zeggen, hoe lief zij
het nu reeds had, dit kind, waarin zijn ge
slacht zou voortleven, dit kind, dat zijn reincn,
trotschcn naam zou dragen, dit kind, dal haar
naar het Duitsche geboorteland terugriep en
onafscheidelijk aan den vadériandschen, Duil-
schpn bodem zou ketenen...
Al een uur lag zij in de kussens van haar
hotelbed, elk oogenblik bang, dat zij zou steu
nen van smart.
Sedert een uur liep Gerhard Oberwall in
zijn kamer op cn neer. "Wel is waar in muilen,
maar met harde voetstappen, die alles neer
drukten, wat lichte, vriendelijke verwachtin
gen haar hadden voorgetooverd. Sedert een
uur wierp hij het céne eindje sigaret na het
andere in de koperen bloemvaas, totdat de
walm haar de keel dieht snoerde, zoodal zij
nauwelijks meer adem kon halen in den zwa-
ren blauwen wabb.
„Doe het raam als je blieft wal open, beste,"
vroeg zij zacht.
„Och j3 dat is waar ook vergeef niij."
In den klank van zijn stem lag een koude,
akelige woede, die in het.geheel niet in over-
ïonslemming was mei de beleefde woorden.
Hij knipte het licht uit, trok de beide ramen
op en sloeg de luiken terug.
Melkwit stroomde de warme maannacht dc
kamer binnen en zoog den blauwen damp op.
Van af haar kussen kon Lou het zilver be
straalde plein zien. van waar enkele uren
geleden nog honderden menschen in razen den
jubel den naam Gareto hadden uitgeroepen,
alsof zij hemel en aarde met den klank er
van wilden vervullen.
Gerhard boog zich naar buiten, ademde het
maanlicht in en dc herinnering aan den geur
van den zwoelen liefdesnacht in den tuin van
liet huis Vidal.
Een smalend, koud lachje trok zijn mond
hoeken omlaag, toen hij er aan dacht dal "zijn
grootmoeder dat mooie jonge ding van hem
weg had genomen, alsof hij een kleine jongen
was, voor wien men een stuk speelgoed weg
sluit. Alleen, omdat boven in het brcede bed
der Vidals een jonge vrouw lag, die zijn naam
droeg.
En nu, nu zond Senor Garelo hem met een
mooie, coquette toespraak terug naar hel
land, dat hem nooit een uur geluk had gege
ven, nu wilde men de groote warme zon van
de Provence zelfs voor hem wegsluiten, olndat
hij Oberwall heette, graaf Oberwall, cvcnaT
zijn vader, zijn grootvader. Omdat zijn voor
vaderen generaals cn veldmaarschalken
waren die door hun beleid veldslagen had
den gewonnen, doo_r hun wiskunstige bereke
ningen en wien de tucht in het lijf slak als
een laadstok. Daarom moest hij in het koude,
wille huis vafi de Kupfcrgraben wonen?
Daarom moest hij bevriezen onder den grijzen
hemel! Daarom moést hij ontberen te midden
van koele, correcte menschen, die hun leven
methodisch, volgens cte wijzerplaat hunner
verplichtingen indeelden?
Ilij lachte plotseling hard on bitter.
„Garelo als zedemeester...!'"
Lou richtte zich ontsteld op:
„AVat bedoel je? Wat zeg je?"
Hij herhaalde nog smalender dan den
eersten keer:
„Ik zeg: „Gareto als zedemeester! Iemand,
die met raad en daad bijstaatI Een nieuwe
variëteit van den Spaanschen stierenvech
ter!
Hij trok driftig dc luiken ioc cn sloot dc
ramen. Zonder het licht nog oens aan te
draaien, wierp hij zich op zijn bed.
Maar Lou staarde in de duisternis cn droog
de dc tranen niet, die zwaar en brandend over
haar wangen biggelden, nu zij bedacht, dat
van alle menschen, die haar omgaven, slechts
een vreemde, Spaanschc stierenvechter gera
den cn begrepen had, wat zij hier, onder de
brandende zon, aan angst en heimwee uit
stond in bange, zwoele nachten, gedurende
lange, warme dagen...
Toen mevrouw Vidal den volgenden morgen
om elf uur dc rekening wilde vereffenen, zei
-meu haar, dat Senor Gareto dc famikc natuur
lijk als zijn gasten had beschouwd, daar hij
enkele dagen geleden ook haar gast was ge
weest.'
Mevrouw Vidal en Suzanne knikten lachend.
Dat sprak eigenlijk vanzelf voor een Gareto.
Maar toen de hotelhouder op Lou toeliep en
haar in opdracht van Senor Gareto verzocht
dc twee rozen aan te nemen cn het portret,
dat hij haar beloofd had, toen stonden moe
der en dochter stijf en streng in hun zwart-
zi}aén gewaden. En het was, alsof zij met haar
oogen bloemen en portret uit de handen der
jonge vrouw rukten cn alle sluiers van haar
ziel.
Sedert een kwarteeuw was er geen zomer in
de Próvencc geweest als dit jaar.
De zon stond als een vurjgc bol boven het
landgoed en het was, alsof haar stralen slroo-
men gesmolten goud over hel land wierpen.
Het hecle, gele zand doorbrandde de klompen
der knechts, scheurde de huid van de voelen
der dienstmeisjes cn kleurde die rood van
haar bloed.
De professor zat den ganschcn dag op de
keldertrap en slak met zijn stok de groote,
zwarte spinnen legen dc muur, hield met een
bezem de dikke duizendpooten van zijn
lijf, die als bruine franje uil dc reten te voor*
schijn kropen, cn dc gcrimpel(le, slijmerige)
keldermotten.
„Hier is hel koel en goed. kleine gravinI"
Zij had beproefd het een lialf uur naast hem
uit'te houden. Zij walgde van de dieren. Hét
was haar alsof zij over haar lichaam kropen,
alsof ze zich nestelden in haar krullend haar.
„Ik kan niet professor nog liever ver-?
draag ik dc hitte."
Ilij antwoordde niet. Hij sliet maar steeds
met zijn stok tegen den muur, en ging met den
bezem over de treden zoover als zijn arm
reikte. Hij knipte met zijn oogleden die nu
steeds gezwollen en rood over zijn ontstoken
oogen hingen.
(Wordt vervolgd.J
