N* 248 IS'1" Jaargang. I 11 ■■Fa „D E EEMLANDER". Maandag 23 April 1917 BI J ITF.N LAN D. FEUittETOH. ZONNEWEELDE. Hoofdredactie: MARIE VAN VERSENDAAu Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURO. Uitgevers: VALKHOFF Co. ABONNEMENTSPRIJS; o maanden voor Amoreloort -Idem tranco per post f l.SOo r__ - 1.80. Por week (met gratfs verzekering tegen ongelukken)" O.IJi». Afzonderlijke nummers «M>5. Wekelijkaoh bnvoeg8el aD* HolUuvtschs Huisvrouw londar redactie van Thérèae Hoven) per '6 mud. eta. Wokeliikseh bijvoegeel „WereldrtcUe" per 0 mnd. 5® Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 46. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVEKTENTIEN Van 1—5 rogols.. f O.SO. Elko rogel raoer- 0.15. Dionstaanbiedingou 1—5 regels.. o.5lf, Qrooto lettors naar plaatsruimte. Voor handel ©n bedLrijJ bestaan zeer voordoeligo bepalingen tot het herhaald advorteeron in dit Blad, bi] abonuomonU Eeno circulaire, bevattondo de voorwaardon, wordt op aanvraag toegozonden. Bezuiniging in de keuken. xn. Hoe langer ik er over denk, hoe meer ik er van overtuigd raak, dat we nu eens al onze krachten moeten inspannen om die ongeluk kige 168 millioen gezouten haringen op een waardige wijze aan hun eind te brengen. 't "Zou toch werkelijk meer dan zonde zijn, als we in een tijd van schaarschle zooals thans, niet dankbaar een voedingsmiddel aan vaardden, waaraan nu eens niet een tekort bestaat, een voedingsmiddel bovendien, dal laag in prijs is, een hoogc voedingswaarde bezit en tot smakelijke gerechten bereid kan worden. En als we bedenken, dal we van al deze voordeden alleen dan kunnen profiteeren, wanneer we het spoedig doen, dat we het ijzer moeten smeden terwijl het heet is d. w. z.: de haring moeten gebruiken terwijl 2e nog niet door dc zomerwarmte geleden beeft dan zal naar ik hoop niemand het mij kwalijk nemen, als ik aan ditzelfde onder werp een tweede artikeltje wijd? l' We hebben er de vorige week op school uog eens wat proeven mee genomen, en ook op enkele voordrachtsavonden kon ik het publick overtuigen (door het ronddeelen van proefjes gebakken en gekookte haring), dat deze ge zouten viscbsoorl ons werkelijk kan helpen aar. een smakelijk vervangingsmiddel voor het veel duurdere vleesch. Een eenvoudige vergelijking kan bier mis schien» het bewijs geven. De volle haringen wogen na 48 uur weeken en na h?t sehobnmalcen in den regel 150 G.; ze waren natuurlijk iets vochtiger en dus iets zwaarder geworden dan in hun ongewceklen toestand, zoodat we er eerlijkheidshalve maar 100 G. van zullen maken, een gewicht, dat dan zeker niet „geflatteerd" genoemd kan worden. In deze 100 G. haring nu vinden we evenveel eiwit en ongeveer tweemaal zooveel vet als in hetzelfde gewicht aan vleesch zou vertegen woordigd zijn, maar voor dit gewicht aan' haring betalen we 4 ets. volgens dc „maxi mumprijzenlijst" van de Regeering. en voor 100 Gr. vleesch betalen we op zijn allerminst (in den vorm van regeerings-varkcnsvleesch b.v.) 11 ets., wat per ons dus een verschil geeft van 7 ets. Als gevolg van deze berekening zouden wc er toe kunnen besluiten om per persoon per volwassen persoon tenminste ongeveer V/: 2 gekookte of gebakken harin gen tc rekenen, een portie waarin dan even veel of zelfs méér voedsel zal te vinden zijn dan in de V/7 ons vleesch, die men anders ge woonlijk per volwassen persoon zal rekenen. De gek o'o k t e haring hebben wc dé vorige week reeds besproken. Ik zou er echter nog aan willen toevoegen, dat men'restcn daar van uitstekend den volgenden dag tot „pan- vischschoteltje" kan bereiden. In verband met onze zuinigheid op brand stof (gas b.v.) zou ik dan willen voorstellen, om op één middag de dubbele portie haringen le koken cn ook de dubbele hoeveelheid aard appelen, rijst en saus tc bereiden: de éórte helft van de hoeveelheid haringen wordt dan dadelijk warm opgediend met een 'deel van de saus en met zooveel aardappelen of rijst als noodig is; desverkiezende kan men cr als groente wat "worteltjes of gesnipperde groote wortelen bij geven. De overgehouden haring wordt den volgenden dag van dc graat geno men, vermengd met de fijngewreven aard appelen en de rijst van den vorigen dag, voch tig gemaakt met het restje saus, ia een vuur vasten schotel gedaan, bestrooid met wat paneermeel of beschuitkrujm, bedropen met wat gesmolten boter en in den oven gezet tol alles door cn door heet is en het korstje knap pend is geworden. Voor haar, die geen. oven ter beschikking hebben, wordt het gerecht werkelijk niet min der smakelijk, als men alles in-een pan doet in plaats van in een vuurvasten schotel. Men warmt het gerecht dan het gemakkelijkst en zonder al le groote kans op aanbranden, wan neer men onder in dc pan de koude aardap pelen legt met zooveel water, dat ze half onder staan; als het water kookt, voegt men-er de ontgratc visch bij en dóérop legt men de koude rijst en de overgehouden saus. Na ongeveer 20 minuten zullen de aardappelen voldoende zacht zijn geworden; men stampt dan alles door elkaar, zooals men dat bij ceh stamppot ge wend is en doet er ten slotte nog een klontje boter door. Afwisseling is o. a. nog aan te brengen door het toevoegen van wat gebakken, gesnipperde uien, ook wel wal mosterd, wat peper of wat peterselie. Nu wc dit jaar de stokviseh door haar bui tensporig hoogen prijs moeten missen, kan misschien deze paovisch nu en dan haar plaats innemen, 'k Stel me voor, dat de beide opeenvolgende maaltijden:* „gekookte haring met aardappelen, rijst cn wortelen" (met als nagerecht b.v. gort met boter en siroop) en „panvisch" (met als nagerecht b.v. havermout pap) geschikte samenvoegingen zijn voor een paar drukke schoonmaakdagen of voor b.v. den Vrijdag en den Zaterdag. 'I Spreekt van- zeil', dal dan de „gort" en de „havermout" in hooilast of kranten worden bereid. Dc huis-vrouw bchocfl in deze beide geval len geen angst te hebben, dat ze haar gezin ondervoeden zal; de prijs zal, dunkt mij, per volwassen persoon niet hooger worden dan pl m. 25 cis., cn dc voedingsmiddelen zijn gekozen uit de „rcgecringsarlikelcn", zoodal we van hun verkrijgbaarheid ook vrij zeker kunnen zijn. Tot slot nog een recept voor het baklccn van haring, geheel zonder graten, „gefileerd" dus; hel is ontleend aan dc reeepten van het Cen traal Bureau voor den Afzet van Visscherij- produkten. Gebakken, gefileerde haring. Volg voor het „uitzouten" dezelfde regels, die in het vorige arlikeltje gegeven zijn: laat dc haringen dus minstens 18 uur weeken en verversch hel weekwalcr zoo dikwijls moge lijk. Maak de haringen schoon door er eerst den kop af le snijden, daarna het vel af te trek ken en dan de ingewanden uit le nemen. Trek dc haringen hij hun staart doormidden, en ontdoe hel dikke ruggedcelle van den graat; op deze wijze wordt dus de visch verdeeld in 4 lange, smalle reepen (twee van de buik- en twee van dc rugzijde), de „filets". Paneer 'de „filets", d. w. z. haal zc eerst door geklopt ei en daarna door fijn paneer meel of fijn gestampte beschuit; bak ze in ccn diep ijzeren potje met dampende olie (min der soort Dclftschc slnojje b.Y.) mooi bruin; zorg, dat oiider liet bakken de olie niet al tc heet wordt. In plaats van olie Ihul zich ook vast vel ge bruiken, b.v. Delf ia ut ander plantenvet; in plaats van^een ijzeren potje met „diep" vet, kan men zich -ook behelpen met een koeken pan, waarin dan echter vooral niet le weinig olie 'of vel mag worden gedaan. De gebakken baring-filets zullen zich zeker uitstekend; laten smaken bij rauwe sla en ge bakken aardappelen; verder zullen ze ook goed op hun plaats'zijn als dejeuner-gerecht, bij de boterham dus. Bussum. MARTJNE WITTOP KONING. Politiek Overzicht De wereldstrifd in het westen. L Terwijl op alle overige oorlogstooneelen de strijd nagenoeg tot rust is gekomen, is hij in het westen weder opgeleefd oit heeft daar dagen long gewoed met eene hevigheid, die alles overtreft waar van men in dezen wereldstrijd getuige is geweest. De legers van Rusland, voorheen de grootstetroef van de Entente, hebben in dit voorjaar nog geene offensieve neigin- I gen getoond. In Macedonië heeft Sarrail zich een korten tijd geweerd, om daarna weer in de oude werkloosheid te vervallen, i Italië dTaalt in onzekerheid over de toekomst, j Maar in het westen is de lang voorspelde groote strijd eindelijk aan den gang. Men is—aan böidc wijden 't er over eens, dat het een strijd van ingrijpend gewioht is, die thans wordt gevoerd. „Een groote bc- >lissingss!ag tusschen het Duitsche en het Engelsch-Fransche leger is in het westen in vollen gang, de grootste niet alleen van de zen oorlog, maar van alle tijden", schrijft generaal von Blume in de Nordd .All. Zei- tung. De Fransche senator Bérenger vertolkt in het blad Paris-Midi de verwachtingen, die zijne landslieden aan dezen strijd vast- knoopen, aldus: „Wij Franschen, die sedert 33 maanden er voor gestreden hebben, dat deze dagen zouden komen, begroeten met godsdienstige huivering het morgenrood, dat over deze zonnige en tegelijk,vreeseiijke dagen opgaat. Wij begroeten ernstig en zon der wankelen deze late voorjaarsdagen van het jaar 1917, waarin het zaad van drie jaren van beproeving eindelijk zal opkomen en do bevrijding van het land zal brengen." Wat van dezen slag wordt verwacht, is uitgedrukt in den naam „doorbraakslag' waarmee men gewoon was hem aan te dul den van het eerste begin zijner voorberei ding af, die maanden heeft geduurd. Het doel van dén aanval is door de Duitsche liniën heen te breken en daarmee te. komen tot het keerpunt in den strijd. Aan het einde van den eersten dag van den Engelschen aanval (10 April) schreef de militaire mede werker van de Darly News: „Het front, woaiovcr de slag woedt, shekt zich over 30 60 mijlen uit van het zuiden van Lens tot Saint-Quentin. Het gevechts terrein is dus in het midden van het front, waarlangs do partijen in het westen tegen over elkaar staan. Wanneer de geallieerden door het Duitsche front heen kunnen bre ken en zich een weg banen door de dalen van de Scarpe, de Schelde en de Sambre, dan kunnen zij niet missen een algemeenen terugtocht van de Duitsohe legers in het noorden van Frankrijk af te dwingen en den vijand te noodzaken eene toevlucht tc zoe ken achter de geduchte linie van de in Bel gië aangelegde verschansingen. „De Britsche aanval is op het juiste oogen- bRk geschied, misschien vóór den tijd waar op hij oorspronkelijk was bepaald, maar niet voordat het te laat was om de Duit- schers te laten ontsnappen, zooals zij deden aan de Somme en bij Roye zonder te strij den. Als Sir Daug-las Haig niet had aange vallen, zouden wij eene herhaling hebben gehad van een onderen onbloedigen terug tocht, waarin do Duitschprs al 'hunne ka nonnen en voorraden weggevoerd en een verwoest land achtergelaten zouden heb ben. De Hindenburglijn, zoals zij wordt ge noemd, strekt zich uit van ten westen van Rijsel in een bijna rechte lijn tot den hoo gen grond rondom Quéant, in den hoek tus schen de wegen Atrecht—Kanierijk en Ba- pa urneKamerijk. Van daar wordt zij voort gezet tot ten oosten van Saint-Quentin en dan verder naar La FèneLaon. Wij mogen verwachten, dat 'het offensief van dag tot dag zal worden voortgezet totdat de Duit- schers van de Hindenburglijn afgedrongen en over de Belgische grens gedreven zijn." Mier vindt men het aanvaïsdoel van de ge allieerden omschreven. Met die omschrijving dekt zich het oordeel van een Duitsohen militairen sohrijver in de Vossische Ztg., die het aanvalsplan kenschetst als eene strategische doorbraakpoging op de noorde lijke helft van hel geheele aanvalsfront, waarvan het doel is de vesting Maubeuge, hel Maasdal en als men de lijn ver lengt Nomen, Luik en de Beneden Rijn. Hij verdeelt 'het front van de Noordzee tot Zwitserland in twee helften, waarvan het Argonnewoud ongeveer het scheklingspun-t is. Het noordelijke deel van. die helft, van (Lombartzijide tot de Argorme, is het tegen woordige aanvalsfront; het vormt eep. boog, die door de achterwaartsche beweging van Hindenburg van verschillende oneffenhe den is bevrijd en een regelmatiger vorm heeft gefleregen. In het zuidelijke deel was de stelling van V-erdun van oudsher de aan gewezen uitvalspoort tegen Zuid-Duitsch- Iand; het biedt echter den Dultschers buiten gewoon gunstige voorwaarden voor de ver dediging door de gesteldheid van het ter rein, die nog worden versterkt door de tot onneembaarheid toe uitgebouwde vesting stelsels van Metz en Straatsburg; Het is dus verklaarbaar, dat voor dien aanval is ge kozen de noordelijke helft, die ook hierdoor zich aanbeveelt, dat daar bij eventueel suc ces het doel der bevrijding van 'België voor verwezenlijking in aanmerking zou komen. Groote verwachtingen zijn dus gebouwd op den strijd in het westen, waarvan heden de veertiende dag is ingegaan. D© oorlog. Zurich, 21 April. (W. B.) De Züricher Post schrijft d.d. 20 April: Wanneer Ame rika zich voor den oorlog op economisch gebied in die mate ter beschikking vu i de Entente stitft als schijnt te zullen gebeuren, dan voert Amerika niet tegen de Duitsche regeering oorlog, maar tegen het Dui! che volk. Konstantinopcl, 21 April. (W.?.) Ten gevolge van het afbreken der diplo matieke betrekkinge ntusschen Turkjje en de Vereenigde Staten, die de bescherming van alle burgers van vijandelijke slaton in Turkije op zich genomen, hadden, heeft Ne derland de beschemifig aanvaard van de Russische, Engelsche en Fransche burgers, Spanje die van de flaliaansche, Rumeen- sche en Montenegrijnsche, Zweden dio van de Amerikaansche en Servische burgers. Londen, 22 April. (R.) Mcdedeeling van-de admiraliteit. De 'hospitaalschepen Donegal en Lan- franc, die gewonden naar Engeland Vervoer den, zijn zonder waarschuwing getorpedeerd. Van de Donegal worden 29 gewonden en 12 leden der bemanning vermist. Van d'e Lanfranc worden 17 Britsche ge wonden, vijf leden der bemanning en vijf tien Duitsche gewonden vermist. Britsche patToui He-schepen hebben 152 Duiisohe .gewonden gered. Uit de nadere bijzonderheden, die door de admiraliteit hierover bekend gemaakt zijn, blijkt, dat deze schepen uiterlijk niet als hospita al schepen kenbaar waren. Dit was achterwege gelaten om ze niet tot een al lo opvallend doelwit voor Duitsche duikbootcn te maken, die geen onderscheid maken tus schen hospitaalschepen en andere sohepenf maar men had ze gelendesch&pen meege geven. De Lanfranc vervoerde uitsluitend Engelschen; aan boord van de Domegal wa ren, behalve 234 Engelsche, 167 Duitsche gewonden, benevens 52 man medisch per soneel. Berlijn, 21 April. (W. B.) Officieel bericht. Lichte Duitsche strijdkrachten ter zee 2ij» in den nacht van 20 op 21 April in het oos telijk gedeelte van het Kanaal en naar óe monding van de Theems doorgedrongeiw Op de vestingen Dover en Colais werdefl van dichtbij 150 schoten mét goed gevolg gelost. Calais was ortbewaakt: het voor Do* ver aangetroffen voorpostvaartuig werd ye*» nietfgd. Toen op den terugtocht geene andere vij andelijke schepen werden gezien* zettpn aï- deelingen onzer strijdkracht^ onder amv voering van kapitein Gautier opnieuw koets De vinnigste kemphaan wordt stil, wan neer niemand hem antwoordt. ROMAN VAN OLGA WOHLBRÜCK met autorisatie vertaald door Mevr. L P. WESSELINK- VAN ROSSUM. 96 Het was zijn gewoonte brieven, die van ge liefde band op Zondag kwamen, pas op dit uur te lezen, als lichaam cn geest gesterkt waren door den maaltijd, na een korte siesta, •die steeds op de lange preek volgde', welke van jaar tot jaar grootcr betcekcnis kreeg dan enkel de vervulling van zijn ambtsplicht. „Zij heeft hem niet lief," zei hij tegen zijn vrouw, toen zij den rijkelijk met suiker be strooiden tulband op het flauwe koffiekleed neerzette- „zij heeft hem niet lief," zei hij tegen zijn zoon, toen die een half uur later met haastige, vaste schreden in het tuintje kwam. Het waren schaarschc, feestelijke uren, als Bruno Taysen bij zijn ouders kwam; uren, waarvan mevrouw Taysen alles verre hield, wat ontstemming zou kunnen wekken. Dc kleine had het waarlijk slecht getroffen met haar brief. Maar zij kon niet verlangen, dat vader en de jongen zich nu alleen met haar bezig hielden. Zij schonk een beetje boos de koffie in, sneed den tulband aan. sprak over de preek en vroeg naar de zaken. Hoe goed alles ging wist zij uit de blauwe muntbiljetten, die haar zoon haar stilletjes in de hand had gedrukt. Maar zij vond het prettig er naar te vragen. En als hii getallen van zeven of acht cijfers noemde, dan was het haar, alsof iets van het ontzaglijke goud der Amerikaansche milliar- dairs langs indircclcn weg ook in haar oude blikken sigarendoos stroomde, die nog altijd* in de bovenste lade vah haar latafel dc safe was, waarin de spaarpenningen van het gezin bewaard werden. Bruno gaf voor hel eerst kort en ongedul dig antwoord op haar vragen. Hij vouwde den brief eerst in vieren, toen in achten, toen in zestien deelen, hij vouwde hem weer open en streek steeds weer met zijn duim langs zijn bovenlip. Den Engelschen knevel had hij op geofferd aan de Amerikaansche mode. Zijn gelaat zag er nu nog scherper uit dan vroe ger. Het bijna uitsluitend omgaan met men- schcn die in den kortst mogelijken tijd dc gewichtigste besluiten moesten nemen en over Nde grootste sommen beslissen, had hem ge deerd te bepalen wat bijkomstigheden waren ,cn waar het op aan kwam. „Er moet iemand naai- haar toegaan," zei hij na kort overleg. Dominee Taysen knikte. Dat was zijn mee ning ook. Maar wie? Hij geloofde niet, -dat graaf Aadré Ober wall de zelfverloochening zoover zou drijven, dal hij hel huis Vidal zou gaan opzoeken, om dc schoondochter, die hem was opgedrongen, onder zijn hoede te nemen. „Het betreft haar niet alleen. Het schijnt mij toe. dat Gerhard zelf gevaar loopt den naam Ober wall te compromitteeren. Hij weet blijkbaar niet goed meer, wat hij doet. Die zoo gevreesde instincten zijn niets anders dan wreedheid. Ik heb hem eens een paard zien doodjagen. llij was zich zelf niel meester. Hij verscheurde het de flanken met zijn sporen, omdat het een koplengle achter het mijne bleef. En toen hij merkte, dat ik mijn p-aard met opzet inhield, sprong hij af en joeg zijn arm, mishandeld paard een kogel achter zijn oor. Toen hij hel bloed op het witte, trillende paardenlijf zag siepelen, lachte hij. Daarna werd hij eensklaps weer Jcalm en verstandig. In Afrika noemt men -dat Tropenkollcr. Dc zon broeit in <lc Congo niet erger dan in de Provence.*' Dominee Taysen herinnerde zich plotseling hel gesprek, dat hij met zijn voormaligen leer ling had gehad op den dag, toen hij Lou had afgcliaald'om haar als zijn verloofde bij zijn vader ie brengen. Toen had hij gezegd: ,.Men behoeft slechts ijverig dé familiekronie ken te lezen om zich zelf tc lecren kennen." Bruno Taysen lachte bitter cn omvatte zijn kniecn met beide handen, „Familiekroniek! Ik houd het meer met de Hernhutters, diei noch verleden, noch loc komst kennen alleen het tegenwoordige. Indien ik mij aan mijn familiekroniek had ge houden, dan had ik als mislukt officier book maker moeten worden, of als lecraar met vrouw' en kind droog brood moeten eten. De naam legt plichten op. Heel juist. Maar hij verplicht niet tot ntavismus. Mevrouw Taysen begreep niet al te best, wal haar zoon bedeelde. Maar het was zeker het juiste. En de kleine had domme dingen ge schreven .waarmede hij het niet eens was. Zij schrok, toen hij opstond, zijn horloge te voorschijn haalde en zei: „Ik ga met den volgenden trein naar Berlijn terug. ïlc heb Hörselkamp op straat ontmoet. Zij zijn juist uit Italië terug. Hij moet er heen reizen. Iemand moet zicli toch het lot van dc vrouw a""anlrekken.*' „Gai inijn zoon schrijf mij, wat je hebt uitgericht. Ik moet de kleine spoedig gerust stellen en ook weten, wat ik den graaf zal zeggen. Hij is ziek. Veertien dagen geleden was ik bij hem. Ik herkende hem ternauwer nood meer. Ik geloof zelfs, dal hij, ook al wil de hij, toch niet naar het Zuiden zou kunnen reizen. Al dc opwindingen Zijn knecht sprak over twee flauwten, die hij gehad moet heb ben. Hij is er niet meer tegen opgewassen. De zomer heeft hem aangepakt, dc warmte. Hij heeft tol geen enkele reis kunnen beslui ten. Hij vond, dat hel nergens zoo koel en ge riefelijk was, als hij hem thuis. Maar dat zei hij zeker maar zoo. Hij wil eenvoudig zijn moeder niet alleen laten. En toch zien zij elkaar ternauwernood; het trappenklinimen valt hem zwaar zij komt niel naar bcnc- derf. Zij schrijven elkaar korte brieven cn wachten op Gerhard op den dood." Dominee Taysen keek op naar zijn grooten, knappen zoon cn Lrok de vrouw, dc groote magere vrouw met de dorre, bedrijvige hatn- den heel dicht naar zich toe. Het was hem ccn behoefte tc toonen hoe één zij beiden zich voelden al was het maar door deze enkele innige beweging. Bruno Taysen glimlachte niet. Alleen zijn oogleden trilden. Hij omvatte hun beider hoofd met zijn groote handen ea drukte ze legen elkaar. f „Och ja u beiden En hij wist eenklaps, vanwaar hij dc kracÖ had, de sterke, gezonde levenskracht. I>» wortelde in de krachtige goedheid zijnd vaders, in de arbeidzame zelfverloochening zijner moeder, in de onwrikbare innighehl van deze twee menschcn, die onbewust hel diepste en heiligste van hun wezen van hem verwachtten.' „Loop, jongen, anders kom je te laat,*' xéi mevrouw Taysen en zij wendde zich met eeni ruk om, opdat hij niel zou zien, welk een offcü hel voor haar was, dat zij hem die paar uutf niel voor zich kon houden. Die ongelukkig® paar uur waarop zij zich vaak weken lang verheugde... Het was nu toch nog zes uur geworden, toen hij aan dc eerste verdieping van cea mooi huis in de Hohenzollcrnstrassc belde. Een jeugdige knorhl in een al tc wijd livref deed de deur voor hem open. In dc voors katner stonden hoedendoozen en geopend® koffers. Dc deuren naar de kamers wane® wijd open. Op alle stoelen en tafels lage® kleeren, linnengoed cn-schoenen. Het rooÜ naar parfum: het schitterde van glinsterend® stoffen. Hij gaf een kaartje at Dadelijk daarop kwam mevrouw Sina aa®* loopen, in een van haar extra-vaganten peiff« noirs, sierlijk gekapt, geurend, met gekleurd® wangen. Zij was wat zwaarder geworden maar eren levendig en volkomen onbevange® (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1917 | | pagina 1