N* 248
IS'1" Jaargang.
I 11
■■Fa
„D E EEMLANDER".
Maandag 23 April 1917
BI J ITF.N LAN D.
FEUittETOH.
ZONNEWEELDE.
Hoofdredactie:
MARIE VAN VERSENDAAu
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
ABONNEMENTSPRIJS;
o maanden voor Amoreloort
-Idem tranco per post
f l.SOo
r__ - 1.80.
Por week (met gratfs verzekering tegen ongelukken)" O.IJi».
Afzonderlijke nummers «M>5.
Wekelijkaoh bnvoeg8el aD* HolUuvtschs Huisvrouw londar
redactie van Thérèae Hoven) per '6 mud. eta.
Wokeliikseh bijvoegeel „WereldrtcUe" per 0 mnd. 5®
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVEKTENTIEN
Van 1—5 rogols.. f O.SO.
Elko rogel raoer- 0.15.
Dionstaanbiedingou 1—5 regels.. o.5lf,
Qrooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handel ©n bedLrijJ bestaan zeer voordoeligo bepalingen
tot het herhaald advorteeron in dit Blad, bi] abonuomonU
Eeno circulaire, bevattondo de voorwaardon, wordt op
aanvraag toegozonden.
Bezuiniging in de keuken.
xn.
Hoe langer ik er over denk, hoe meer ik er
van overtuigd raak, dat we nu eens al onze
krachten moeten inspannen om die ongeluk
kige 168 millioen gezouten haringen op een
waardige wijze aan hun eind te brengen.
't "Zou toch werkelijk meer dan zonde zijn,
als we in een tijd van schaarschle zooals
thans, niet dankbaar een voedingsmiddel aan
vaardden, waaraan nu eens niet een tekort
bestaat, een voedingsmiddel bovendien, dal
laag in prijs is, een hoogc voedingswaarde
bezit en tot smakelijke gerechten bereid kan
worden.
En als we bedenken, dal we van al deze
voordeden alleen dan kunnen profiteeren,
wanneer we het spoedig doen, dat we het
ijzer moeten smeden terwijl het heet is
d. w. z.: de haring moeten gebruiken terwijl
2e nog niet door dc zomerwarmte geleden
beeft dan zal naar ik hoop niemand het
mij kwalijk nemen, als ik aan ditzelfde onder
werp een tweede artikeltje wijd?
l'
We hebben er de vorige week op school uog
eens wat proeven mee genomen, en ook op
enkele voordrachtsavonden kon ik het publick
overtuigen (door het ronddeelen van proefjes
gebakken en gekookte haring), dat deze ge
zouten viscbsoorl ons werkelijk kan helpen
aar. een smakelijk vervangingsmiddel voor
het veel duurdere vleesch.
Een eenvoudige vergelijking kan bier mis
schien» het bewijs geven.
De volle haringen wogen na 48 uur weeken
en na h?t sehobnmalcen in den regel 150 G.; ze
waren natuurlijk iets vochtiger en dus iets
zwaarder geworden dan in hun ongewceklen
toestand, zoodat we er eerlijkheidshalve maar
100 G. van zullen maken, een gewicht, dat dan
zeker niet „geflatteerd" genoemd kan worden.
In deze 100 G. haring nu vinden we evenveel
eiwit en ongeveer tweemaal zooveel vet als in
hetzelfde gewicht aan vleesch zou vertegen
woordigd zijn, maar voor dit gewicht aan'
haring betalen we 4 ets. volgens dc „maxi
mumprijzenlijst" van de Regeering. en voor
100 Gr. vleesch betalen we op zijn allerminst
(in den vorm van regeerings-varkcnsvleesch
b.v.) 11 ets., wat per ons dus een verschil
geeft van 7 ets.
Als gevolg van deze berekening zouden wc
er toe kunnen besluiten om per persoon
per volwassen persoon tenminste
ongeveer V/: 2 gekookte of gebakken harin
gen tc rekenen, een portie waarin dan even
veel of zelfs méér voedsel zal te vinden zijn
dan in de V/7 ons vleesch, die men anders ge
woonlijk per volwassen persoon zal rekenen.
De gek o'o k t e haring hebben wc dé vorige
week reeds besproken. Ik zou er echter nog
aan willen toevoegen, dat men'restcn daar
van uitstekend den volgenden dag tot „pan-
vischschoteltje" kan bereiden.
In verband met onze zuinigheid op brand
stof (gas b.v.) zou ik dan willen voorstellen,
om op één middag de dubbele portie haringen
le koken cn ook de dubbele hoeveelheid aard
appelen, rijst en saus tc bereiden: de éórte
helft van de hoeveelheid haringen wordt dan
dadelijk warm opgediend met een 'deel van
de saus en met zooveel aardappelen of rijst
als noodig is; desverkiezende kan men cr als
groente wat "worteltjes of gesnipperde groote
wortelen bij geven. De overgehouden haring
wordt den volgenden dag van dc graat geno
men, vermengd met de fijngewreven aard
appelen en de rijst van den vorigen dag, voch
tig gemaakt met het restje saus, ia een vuur
vasten schotel gedaan, bestrooid met wat
paneermeel of beschuitkrujm, bedropen met
wat gesmolten boter en in den oven gezet tol
alles door cn door heet is en het korstje knap
pend is geworden.
Voor haar, die geen. oven ter beschikking
hebben, wordt het gerecht werkelijk niet min
der smakelijk, als men alles in-een pan doet
in plaats van in een vuurvasten schotel. Men
warmt het gerecht dan het gemakkelijkst en
zonder al le groote kans op aanbranden, wan
neer men onder in dc pan de koude aardap
pelen legt met zooveel water, dat ze half onder
staan; als het water kookt, voegt men-er de
ontgratc visch bij en dóérop legt men de koude
rijst en de overgehouden saus. Na ongeveer
20 minuten zullen de aardappelen voldoende
zacht zijn geworden; men stampt dan alles door
elkaar, zooals men dat bij ceh stamppot ge
wend is en doet er ten slotte nog een klontje
boter door.
Afwisseling is o. a. nog aan te brengen door
het toevoegen van wat gebakken, gesnipperde
uien, ook wel wal mosterd, wat peper of wat
peterselie.
Nu wc dit jaar de stokviseh door haar bui
tensporig hoogen prijs moeten missen, kan
misschien deze paovisch nu en dan haar
plaats innemen, 'k Stel me voor, dat de beide
opeenvolgende maaltijden:* „gekookte haring
met aardappelen, rijst cn wortelen" (met als
nagerecht b.v. gort met boter en siroop) en
„panvisch" (met als nagerecht b.v. havermout
pap) geschikte samenvoegingen zijn voor een
paar drukke schoonmaakdagen of voor b.v.
den Vrijdag en den Zaterdag. 'I Spreekt van-
zeil', dal dan de „gort" en de „havermout" in
hooilast of kranten worden bereid.
Dc huis-vrouw bchocfl in deze beide geval
len geen angst te hebben, dat ze haar gezin
ondervoeden zal; de prijs zal, dunkt mij,
per volwassen persoon niet hooger worden
dan pl m. 25 cis., cn dc voedingsmiddelen zijn
gekozen uit de „rcgecringsarlikelcn", zoodal
we van hun verkrijgbaarheid ook vrij zeker
kunnen zijn.
Tot slot nog een recept voor het baklccn van
haring, geheel zonder graten, „gefileerd" dus;
hel is ontleend aan dc reeepten van het Cen
traal Bureau voor den Afzet van Visscherij-
produkten.
Gebakken, gefileerde haring.
Volg voor het „uitzouten" dezelfde regels,
die in het vorige arlikeltje gegeven zijn: laat
dc haringen dus minstens 18 uur weeken en
verversch hel weekwalcr zoo dikwijls moge
lijk.
Maak de haringen schoon door er eerst den
kop af le snijden, daarna het vel af te trek
ken en dan de ingewanden uit le nemen. Trek
dc haringen hij hun staart doormidden, en
ontdoe hel dikke ruggedcelle van den graat;
op deze wijze wordt dus de visch verdeeld in
4 lange, smalle reepen (twee van de buik- en
twee van dc rugzijde), de „filets".
Paneer 'de „filets", d. w. z. haal zc eerst
door geklopt ei en daarna door fijn paneer
meel of fijn gestampte beschuit; bak ze in
ccn diep ijzeren potje met dampende olie (min
der soort Dclftschc slnojje b.Y.) mooi bruin;
zorg, dat oiider liet bakken de olie niet al tc
heet wordt.
In plaats van olie Ihul zich ook vast vel ge
bruiken, b.v. Delf ia ut ander plantenvet; in
plaats van^een ijzeren potje met „diep" vet,
kan men zich -ook behelpen met een koeken
pan, waarin dan echter vooral niet le weinig
olie 'of vel mag worden gedaan.
De gebakken baring-filets zullen zich zeker
uitstekend; laten smaken bij rauwe sla en ge
bakken aardappelen; verder zullen ze ook
goed op hun plaats'zijn als dejeuner-gerecht,
bij de boterham dus.
Bussum.
MARTJNE WITTOP KONING.
Politiek Overzicht
De wereldstrifd in het
westen.
L
Terwijl op alle overige oorlogstooneelen
de strijd nagenoeg tot rust is gekomen, is
hij in het westen weder opgeleefd oit
heeft daar dagen long gewoed met
eene hevigheid, die alles overtreft waar
van men in dezen wereldstrijd getuige
is geweest. De legers van Rusland, voorheen
de grootstetroef van de Entente, hebben
in dit voorjaar nog geene offensieve neigin-
I gen getoond. In Macedonië heeft Sarrail
zich een korten tijd geweerd, om daarna
weer in de oude werkloosheid te vervallen,
i Italië dTaalt in onzekerheid over de toekomst,
j Maar in het westen is de lang voorspelde
groote strijd eindelijk aan den gang.
Men is—aan böidc wijden 't er over eens,
dat het een strijd van ingrijpend gewioht is,
die thans wordt gevoerd. „Een groote bc-
>lissingss!ag tusschen het Duitsche en het
Engelsch-Fransche leger is in het westen in
vollen gang, de grootste niet alleen van de
zen oorlog, maar van alle tijden", schrijft
generaal von Blume in de Nordd .All. Zei-
tung. De Fransche senator Bérenger vertolkt
in het blad Paris-Midi de verwachtingen,
die zijne landslieden aan dezen strijd vast-
knoopen, aldus: „Wij Franschen, die sedert
33 maanden er voor gestreden hebben, dat
deze dagen zouden komen, begroeten met
godsdienstige huivering het morgenrood, dat
over deze zonnige en tegelijk,vreeseiijke
dagen opgaat. Wij begroeten ernstig en zon
der wankelen deze late voorjaarsdagen van
het jaar 1917, waarin het zaad van drie jaren
van beproeving eindelijk zal opkomen en do
bevrijding van het land zal brengen."
Wat van dezen slag wordt verwacht, is
uitgedrukt in den naam „doorbraakslag'
waarmee men gewoon was hem aan te dul
den van het eerste begin zijner voorberei
ding af, die maanden heeft geduurd. Het
doel van dén aanval is door de Duitsche
liniën heen te breken en daarmee te. komen
tot het keerpunt in den strijd. Aan het einde
van den eersten dag van den Engelschen
aanval (10 April) schreef de militaire mede
werker van de Darly News:
„Het front, woaiovcr de slag woedt, shekt
zich over 30 60 mijlen uit van het zuiden
van Lens tot Saint-Quentin. Het gevechts
terrein is dus in het midden van het front,
waarlangs do partijen in het westen tegen
over elkaar staan. Wanneer de geallieerden
door het Duitsche front heen kunnen bre
ken en zich een weg banen door de dalen
van de Scarpe, de Schelde en de Sambre,
dan kunnen zij niet missen een algemeenen
terugtocht van de Duitsohe legers in het
noorden van Frankrijk af te dwingen en den
vijand te noodzaken eene toevlucht tc zoe
ken achter de geduchte linie van de in Bel
gië aangelegde verschansingen.
„De Britsche aanval is op het juiste oogen-
bRk geschied, misschien vóór den tijd waar
op hij oorspronkelijk was bepaald, maar
niet voordat het te laat was om de Duit-
schers te laten ontsnappen, zooals zij deden
aan de Somme en bij Roye zonder te strij
den. Als Sir Daug-las Haig niet had aange
vallen, zouden wij eene herhaling hebben
gehad van een onderen onbloedigen terug
tocht, waarin do Duitschprs al 'hunne ka
nonnen en voorraden weggevoerd en een
verwoest land achtergelaten zouden heb
ben. De Hindenburglijn, zoals zij wordt ge
noemd, strekt zich uit van ten westen van
Rijsel in een bijna rechte lijn tot den hoo
gen grond rondom Quéant, in den hoek tus
schen de wegen Atrecht—Kanierijk en Ba-
pa urneKamerijk. Van daar wordt zij voort
gezet tot ten oosten van Saint-Quentin en
dan verder naar La FèneLaon. Wij mogen
verwachten, dat 'het offensief van dag tot
dag zal worden voortgezet totdat de Duit-
schers van de Hindenburglijn afgedrongen
en over de Belgische grens gedreven zijn."
Mier vindt men het aanvaïsdoel van de ge
allieerden omschreven. Met die omschrijving
dekt zich het oordeel van een Duitsohen
militairen sohrijver in de Vossische Ztg.,
die het aanvalsplan kenschetst als eene
strategische doorbraakpoging op de noorde
lijke helft van hel geheele aanvalsfront,
waarvan het doel is de vesting Maubeuge,
hel Maasdal en als men de lijn ver
lengt Nomen, Luik en de Beneden Rijn.
Hij verdeelt 'het front van de Noordzee tot
Zwitserland in twee helften, waarvan het
Argonnewoud ongeveer het scheklingspun-t
is. Het noordelijke deel van. die helft, van
(Lombartzijide tot de Argorme, is het tegen
woordige aanvalsfront; het vormt eep. boog,
die door de achterwaartsche beweging van
Hindenburg van verschillende oneffenhe
den is bevrijd en een regelmatiger vorm
heeft gefleregen. In het zuidelijke deel was
de stelling van V-erdun van oudsher de aan
gewezen uitvalspoort tegen Zuid-Duitsch-
Iand; het biedt echter den Dultschers buiten
gewoon gunstige voorwaarden voor de ver
dediging door de gesteldheid van het ter
rein, die nog worden versterkt door de tot
onneembaarheid toe uitgebouwde vesting
stelsels van Metz en Straatsburg; Het is dus
verklaarbaar, dat voor dien aanval is ge
kozen de noordelijke helft, die ook hierdoor
zich aanbeveelt, dat daar bij eventueel suc
ces het doel der bevrijding van 'België voor
verwezenlijking in aanmerking zou komen.
Groote verwachtingen zijn dus gebouwd
op den strijd in het westen, waarvan heden
de veertiende dag is ingegaan.
D© oorlog.
Zurich, 21 April. (W. B.) De Züricher
Post schrijft d.d. 20 April: Wanneer Ame
rika zich voor den oorlog op economisch
gebied in die mate ter beschikking vu i de
Entente stitft als schijnt te zullen gebeuren,
dan voert Amerika niet tegen de Duitsche
regeering oorlog, maar tegen het Dui! che
volk.
Konstantinopcl, 21 April. (W.?.)
Ten gevolge van het afbreken der diplo
matieke betrekkinge ntusschen Turkjje en
de Vereenigde Staten, die de bescherming
van alle burgers van vijandelijke slaton in
Turkije op zich genomen, hadden, heeft Ne
derland de beschemifig aanvaard van de
Russische, Engelsche en Fransche burgers,
Spanje die van de flaliaansche, Rumeen-
sche en Montenegrijnsche, Zweden dio van
de Amerikaansche en Servische burgers.
Londen, 22 April. (R.) Mcdedeeling
van-de admiraliteit.
De 'hospitaalschepen Donegal en Lan-
franc, die gewonden naar Engeland Vervoer
den, zijn zonder waarschuwing getorpedeerd.
Van de Donegal worden 29 gewonden en
12 leden der bemanning vermist.
Van d'e Lanfranc worden 17 Britsche ge
wonden, vijf leden der bemanning en vijf
tien Duitsche gewonden vermist.
Britsche patToui He-schepen hebben 152
Duiisohe .gewonden gered.
Uit de nadere bijzonderheden, die door de
admiraliteit hierover bekend gemaakt zijn,
blijkt, dat deze schepen uiterlijk niet als
hospita al schepen kenbaar waren. Dit was
achterwege gelaten om ze niet tot een al lo
opvallend doelwit voor Duitsche duikbootcn
te maken, die geen onderscheid maken tus
schen hospitaalschepen en andere sohepenf
maar men had ze gelendesch&pen meege
geven. De Lanfranc vervoerde uitsluitend
Engelschen; aan boord van de Domegal wa
ren, behalve 234 Engelsche, 167 Duitsche
gewonden, benevens 52 man medisch per
soneel.
Berlijn, 21 April. (W. B.) Officieel
bericht.
Lichte Duitsche strijdkrachten ter zee 2ij»
in den nacht van 20 op 21 April in het oos
telijk gedeelte van het Kanaal en naar óe
monding van de Theems doorgedrongeiw
Op de vestingen Dover en Colais werdefl
van dichtbij 150 schoten mét goed gevolg
gelost. Calais was ortbewaakt: het voor Do*
ver aangetroffen voorpostvaartuig werd ye*»
nietfgd.
Toen op den terugtocht geene andere vij
andelijke schepen werden gezien* zettpn aï-
deelingen onzer strijdkracht^ onder amv
voering van kapitein Gautier opnieuw koets
De vinnigste kemphaan wordt stil, wan
neer niemand hem antwoordt.
ROMAN VAN
OLGA WOHLBRÜCK
met autorisatie vertaald
door
Mevr. L P. WESSELINK- VAN ROSSUM.
96
Het was zijn gewoonte brieven, die van ge
liefde band op Zondag kwamen, pas op dit
uur te lezen, als lichaam cn geest gesterkt
waren door den maaltijd, na een korte siesta,
•die steeds op de lange preek volgde', welke
van jaar tot jaar grootcr betcekcnis kreeg dan
enkel de vervulling van zijn ambtsplicht.
„Zij heeft hem niet lief," zei hij tegen zijn
vrouw, toen zij den rijkelijk met suiker be
strooiden tulband op het flauwe koffiekleed
neerzette- „zij heeft hem niet lief," zei hij
tegen zijn zoon, toen die een half uur later
met haastige, vaste schreden in het tuintje
kwam.
Het waren schaarschc, feestelijke uren, als
Bruno Taysen bij zijn ouders kwam; uren,
waarvan mevrouw Taysen alles verre hield,
wat ontstemming zou kunnen wekken. Dc
kleine had het waarlijk slecht getroffen met
haar brief. Maar zij kon niet verlangen, dat
vader en de jongen zich nu alleen met haar
bezig hielden.
Zij schonk een beetje boos de koffie in,
sneed den tulband aan. sprak over de preek
en vroeg naar de zaken. Hoe goed alles ging
wist zij uit de blauwe muntbiljetten, die haar
zoon haar stilletjes in de hand had gedrukt.
Maar zij vond het prettig er naar te vragen.
En als hii getallen van zeven of acht cijfers
noemde, dan was het haar, alsof iets van het
ontzaglijke goud der Amerikaansche milliar-
dairs langs indircclcn weg ook in haar oude
blikken sigarendoos stroomde, die nog altijd*
in de bovenste lade vah haar latafel dc safe
was, waarin de spaarpenningen van het gezin
bewaard werden.
Bruno gaf voor hel eerst kort en ongedul
dig antwoord op haar vragen. Hij vouwde den
brief eerst in vieren, toen in achten, toen in
zestien deelen, hij vouwde hem weer open en
streek steeds weer met zijn duim langs zijn
bovenlip. Den Engelschen knevel had hij op
geofferd aan de Amerikaansche mode. Zijn
gelaat zag er nu nog scherper uit dan vroe
ger. Het bijna uitsluitend omgaan met men-
schcn die in den kortst mogelijken tijd dc
gewichtigste besluiten moesten nemen en over
Nde grootste sommen beslissen, had hem ge
deerd te bepalen wat bijkomstigheden waren
,cn waar het op aan kwam.
„Er moet iemand naai- haar toegaan," zei
hij na kort overleg.
Dominee Taysen knikte. Dat was zijn mee
ning ook. Maar wie? Hij geloofde niet, -dat
graaf Aadré Ober wall de zelfverloochening
zoover zou drijven, dal hij hel huis Vidal zou
gaan opzoeken, om dc schoondochter, die hem
was opgedrongen, onder zijn hoede te nemen.
„Het betreft haar niet alleen. Het schijnt
mij toe. dat Gerhard zelf gevaar loopt den
naam Ober wall te compromitteeren. Hij weet
blijkbaar niet goed meer, wat hij doet. Die zoo
gevreesde instincten zijn niets anders dan
wreedheid. Ik heb hem eens een paard zien
doodjagen. llij was zich zelf niel meester. Hij
verscheurde het de flanken met zijn sporen,
omdat het een koplengle achter het mijne
bleef. En toen hij merkte, dat ik mijn p-aard
met opzet inhield, sprong hij af en joeg zijn
arm, mishandeld paard een kogel achter zijn
oor. Toen hij hel bloed op het witte, trillende
paardenlijf zag siepelen, lachte hij. Daarna
werd hij eensklaps weer Jcalm en verstandig.
In Afrika noemt men -dat Tropenkollcr. Dc
zon broeit in <lc Congo niet erger dan in de
Provence.*'
Dominee Taysen herinnerde zich plotseling
hel gesprek, dat hij met zijn voormaligen leer
ling had gehad op den dag, toen hij Lou
had afgcliaald'om haar als zijn verloofde bij
zijn vader ie brengen. Toen had hij gezegd:
,.Men behoeft slechts ijverig dé familiekronie
ken te lezen om zich zelf tc lecren kennen."
Bruno Taysen lachte bitter cn omvatte zijn
kniecn met beide handen,
„Familiekroniek! Ik houd het meer met de
Hernhutters, diei noch verleden, noch loc
komst kennen alleen het tegenwoordige.
Indien ik mij aan mijn familiekroniek had ge
houden, dan had ik als mislukt officier book
maker moeten worden, of als lecraar met
vrouw' en kind droog brood moeten eten. De
naam legt plichten op. Heel juist. Maar hij
verplicht niet tot ntavismus.
Mevrouw Taysen begreep niet al te best,
wal haar zoon bedeelde. Maar het was zeker
het juiste. En de kleine had domme dingen ge
schreven .waarmede hij het niet eens was. Zij
schrok, toen hij opstond, zijn horloge te
voorschijn haalde en zei:
„Ik ga met den volgenden trein naar Berlijn
terug. ïlc heb Hörselkamp op straat ontmoet.
Zij zijn juist uit Italië terug. Hij moet er heen
reizen. Iemand moet zicli toch het lot van dc
vrouw a""anlrekken.*'
„Gai inijn zoon schrijf mij, wat je hebt
uitgericht. Ik moet de kleine spoedig gerust
stellen en ook weten, wat ik den graaf zal
zeggen. Hij is ziek. Veertien dagen geleden
was ik bij hem. Ik herkende hem ternauwer
nood meer. Ik geloof zelfs, dal hij, ook al wil
de hij, toch niet naar het Zuiden zou kunnen
reizen. Al dc opwindingen Zijn knecht sprak
over twee flauwten, die hij gehad moet heb
ben. Hij is er niet meer tegen opgewassen.
De zomer heeft hem aangepakt, dc warmte.
Hij heeft tol geen enkele reis kunnen beslui
ten. Hij vond, dat hel nergens zoo koel en ge
riefelijk was, als hij hem thuis. Maar dat zei
hij zeker maar zoo. Hij wil eenvoudig zijn
moeder niet alleen laten. En toch zien zij
elkaar ternauwernood; het trappenklinimen
valt hem zwaar zij komt niel naar bcnc-
derf. Zij schrijven elkaar korte brieven cn
wachten op Gerhard op den dood."
Dominee Taysen keek op naar zijn grooten,
knappen zoon cn Lrok de vrouw, dc groote
magere vrouw met de dorre, bedrijvige hatn-
den heel dicht naar zich toe. Het was hem
ccn behoefte tc toonen hoe één zij beiden zich
voelden al was het maar door deze enkele
innige beweging.
Bruno Taysen glimlachte niet. Alleen zijn
oogleden trilden. Hij omvatte hun beider
hoofd met zijn groote handen ea drukte ze
legen elkaar.
f
„Och ja u beiden
En hij wist eenklaps, vanwaar hij dc kracÖ
had, de sterke, gezonde levenskracht. I>»
wortelde in de krachtige goedheid zijnd
vaders, in de arbeidzame zelfverloochening
zijner moeder, in de onwrikbare innighehl
van deze twee menschcn, die onbewust hel
diepste en heiligste van hun wezen van hem
verwachtten.'
„Loop, jongen, anders kom je te laat,*' xéi
mevrouw Taysen en zij wendde zich met eeni
ruk om, opdat hij niel zou zien, welk een offcü
hel voor haar was, dat zij hem die paar uutf
niel voor zich kon houden. Die ongelukkig®
paar uur waarop zij zich vaak weken lang
verheugde...
Het was nu toch nog zes uur geworden,
toen hij aan dc eerste verdieping van cea
mooi huis in de Hohenzollcrnstrassc belde.
Een jeugdige knorhl in een al tc wijd livref
deed de deur voor hem open. In dc voors
katner stonden hoedendoozen en geopend®
koffers. Dc deuren naar de kamers wane®
wijd open. Op alle stoelen en tafels lage®
kleeren, linnengoed cn-schoenen. Het rooÜ
naar parfum: het schitterde van glinsterend®
stoffen.
Hij gaf een kaartje at
Dadelijk daarop kwam mevrouw Sina aa®*
loopen, in een van haar extra-vaganten peiff«
noirs, sierlijk gekapt, geurend, met gekleurd®
wangen. Zij was wat zwaarder geworden
maar eren levendig en volkomen onbevange®
(Wordt vervolgd.)