Nacht-Veiligheidsdienst ZONNEWEELDE. N° 251 15"e Jaargang. „DE EEMLANDER' Donderdag 26 April 1917. Roode Eruis Reorganisatie. _BU ITFN LAND. Eerste Amersfoortsche Gecontroleerde FEUILLETON. Hoofdredactie: - MARIE VAN VERSENDAAu Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURO. Uitgevers: VALKHOFF ft Co. ABONNEMENTSPRIJS: Jar y maanden voor Amersfoort.. f 1.80. Idem franco per post"1 *80* Per week (met gratis verrekering tegen ongelukken) - 0.18&. ^Lfzonderlijko nummers0.05. Wekelijkech bijvoegsel „Di HolUtndachê Htti*vrouu>" (onder redactie van Thérèse Hoven) per 8 mnd* 5© cis» •Wekolijksch bijvoegsel WereldtecUe" per 8 mnd, 52 cis- Bureau: UTRECH SCHESTRAAT 46. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIÈN l;!u 1-5 rcsol.o.S0. Hlko rogol meer 0.13. Dionstaanbicdingon 1—5 regoli- 0.50. Grooto letters naar plaatsruimte, oor handel on 'bedrit bostaau ?.eor voordeoligo bopalin^on tot het herhaald advertoeren in dit Blad, b(j Abonnement. Eone circulaire, bo vattende do voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Kennisgeving. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort Krengen ter al gemeen e kennis, dal zij den Road een voorstel hebben gedaan tot het onttrekken ,aen den publieken dienst van een gedeelte open baar water van de Beek, groot ongeveer 3 Ms., grenzende aan dc perceelen kadastraal bekend gemeente Amersfoort, Sectie E, No. 1841 en 1842, welk voorstel gedurende 14 dogen vanaf heden ter Secretarie (Afd. I) voor een ieder ter inzage is nedcrgelegd. Op 28 April o. s., des voormiddags ten II ure, zal in het Stadhuis aan den Westsingel, door hun College zitting worden gehouden tot het aan hoeren van bezwaren tegen dit voorgenomen besluit. Schriftelijke bezwaren kunnen voor genoem den datum worden gezonden aan den Burge meester. Amersfoort, den 23. April 1917. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort, De Secretaris, De Burgemeester, A. R. VEENSTRA. VAN RANDWIJCK. Hel Nederl. Roode Kruis ondergaat een reorganisatie. In de eerste dagen van de mobilisatie is gebleken, dal er heel wat haperde, en toen daar bij kwamen verwikkelingen in den boe zem der vereeniging zelve, werd een reor ganisatie noodzakelijk geacht. De commissie, daarmede belast, heeft zeer langdurig gewikt en gewogen, en is einde lijk met een reorganisatie-voorstel -gekomen, éat velen teleurstelde. Het lid van het hoofdcomité, -ds. Fleischer, oefent op dat voorstel scherpe critiek rn de Maart- en April-afl. van het Maandblad Het Groene en het Witte Kruis. De reorganisatie-commissie zou willen, dat het Roode Kruis de zorg op zich kon ne men. voor de verpleging van alle zieke en gewonde soldaten, die geen plaats kunnen vinder, in de bestaande "burgerlijke en mili taire ziekenhuizen. Het Roode Kruis zou dan moeten zorgen voor tweemaal zooveel niéu we ziekbedden als er in alle ziekenhuizen van Nederland gevonden worden. De com missie erkent, dat zulks niet kan, maar wil toch dat voorzien wordt in de behoefte aan 725 artsen, 3000 verpleegden, 300 hoofd verpleegsters, 2Ö00 brancardiers en 10.000 geschoolde helpsters. Naar de vaste overtuiging van den heer Fleischer zal het Roode Kruis daarin niet slagen en daarom mag dit haar ook niet wórden opgedragen. Die taak behoort van Regeeringswege behartigd te worden en wel door den georganiseerde^ Militairen Geneeskundigen Dienst. Geschiedt dit niet, dan ware in geval' van oorlog een nooit te verantwoorden nationale ramp zéker. Het Ned. Roode Kruis moet gedemocrati seerd worden, het hoog militaire en adellijke element voerden er den boventoon. Aan toewijding ontbrak het n»t, maar wel aan deskundigheid. Dat in 1914 veel haperde, behoeft niet tot verwijten te leiden. Ook in Duitschland was het aanvankelijk geenszins in den haak. Maai' daar is in den loop van den oorlog het Roode Kruis gekomen op de plaats waar zij behoort, heeft de zuiver filantropische taak gekregen tot verzorging en voeding van reizende gezonde en zieke militairen, het inzamelen van liefdegaven, het verlee- nen van hulp bij het vervoer ip de woon plaats zelve door de leden van transport- colonnes, het \errichten van huishoudelijke bezigheden in de lazaretten, enz De ge neeskundige verzorging van de militairen is geheel en het vervoer grootendeels in han den gelegd van den militairen geneeskundi gen. dienst zonder medezeggingschap van het Roode Kruis. Het is de fout van de Reorg.-Comm., dat zij uitgegaan is van beginselen, die gelogen straft zijn door de ervaringen van den oor log en geheel verlaten zijn in Duitschland, dat op gebied van organisatie toch wel mag meetellen. De taak waarmee de „reorganisatie" het Roode Kruisbedreigt, is 'n zware en moeielijke. Ze omvat onder meer de tijdige voorziening in honderderlei behoeften, zon der welke men de slachtoffers van den oor log niet zal kunnen verzorgen: het vormen van reserve aan hard gummi, gips, verband en geneesmiddelen, kunstledematen, enz. Al dat werk mag niet worden toevertrouwd aan ondeskundige menschen. Daarom komt de heer Fleischer tol de conclusie: het Roode Kruis behoort zijn oor logstaal te beperken tot wat'men. noemt de oorlogsfilantropie. Dat noemc men niet 'n afdalen van de trotschc vereeniging tot 'n lageren rang; want geen rang is hooger dan die van den mensch of de menschelijke ge meenschap, die op de plaals waar zij thuis behoort met toewijding en zonder baatzucht het werk volbrengt, dat zij machtig is en met liefde volbrengt. Politiek Overzicht Vredesbemoeüngen. Het is een merkwaardig verschijnsel, een teeken des tijds, dat, terwijl op het westelijke front, dat altijd is beschouwd als het hoofd- tooneel van den wereldstrijd, de oorlog voortwoedt met eene verwoedheid zooals nog niet is beleefd tegelijk met grootere levendig heid dan ooit te voren oyer den vrede wordt gesproken. In Saint-Jean de Maurienne (Sa- voye) zijn enkele dagen geleden de hoofden der regeeringen van de Entente-mogendhe- den bijeen geweest. Volgens 't geen verluidt over de beraadslagingen, die daar zijn ge voerd, hebben die voornamelijk geloopen, niet over nieuwe offensiefs op de slagvelden, maar over een groot vredesoffensief, dat oorspronkelijk van Weenen schijnt tp zijn uitgegaan en dat zich nu achter de neutrale Skandinaviërs verschuilt. In Stockholm is men bezig eene internationale actie, onaf hankelijk van wat van de regeeringen moge lijk is te verwachten, op touw te zetten, om de volksstemming voor den vrede ontvanke lijk te maken. Naar Petersburg hebben de Reclame. Stel l'w perceel omler ouze bewaking ter VOORKOMING mn ongeregeldheden.- Tarief I, per week 25 cent. Speciale bewaking billijk tarief* Soesterwcg «2* l>e Directie, Hoek Stationsstraat. C. J. W. VAN EIMEREV A Co. Abonnementen per week, mnanfV of kwartaal. regeeringen van Engeland en Frankrijk ge machtigden gezonden, wier taak is de vre- desstrooming in Rusland in eene baan te lei den, waardoor het gevaar van Ruslands*af- scheiding van de Entente kan worden nfge wend. In dit alles zijn aanwijzingen te vinden, dat de strijd aan het wqstelijke front, hoe ge wichtig ook, toch niét als de alles beheer- schende factor is nah te merken. Er wordt thans op het lang gerekte front van Atrecht tot diep in Champagne verwoed gestreden om de overwinning. Maar wanneer ook dit maal weer, zooals zoo dikwijls reeds, de oude ondervinding wordt bevestigd, dat de strijd onbeslist moet blijven, omclat geen van de beide partijen de andere kan overwinnen, dan treedt de militaire factor op den achter grond. Men zal dan, op andere wijze naar het einde moeten zoeken en de andere fac toren, die hier in aanmerking komen, zullen zich meer doen gelden. Hierop vestigt d Zwitsevsche militaire schrijver Stegemann de aandacht, waar hij zegt„Het zou verkeerd zijn enkel op grond van de militaire handelingen in het westen of de oorlogsoperatiën aan de gezamenlijke fronten te oordeelen. Veeleer moet er op gelet worden, ook den duikbootoorlog en den d^grdoor ontstane vrachtruimtenood, verder het wereldmisgewas en eindelijk de politie ke gebeurtenissen in Rusland in den kring der beschouwingen te trekken. Daardoor is de beoordeeling van den toestand zeer.be- moeielijkt, maar daaruit wordt ook duidelijk, dat wij te doen hebben met een reusachtig complex van ingewikkelde vraagstukken van politieken aard. Onder zulke omstandighe den kan de op zich zelf staande oorlogshan deling slechts als eene partieele handeling in clen strijd der volken beschouwd en be oordeeld worden." Wanneer dit oordeel juist is, dan zou daar uit deze conclusie zijn te trekken, dat nu het tijdstip is gekomen om -den strijd van het slagveld over te brengen naar de plaats, waar hij thans meer eigenaardig thuis be hoort. Voor het denkbeeld, dat de vierbond in zijne nota van 12 December 1916 ter overweging heeft aanbevolen, is thans het psychologische moment aangebroken. De zaken ziin zóó ver gevorderd, dat het voor stel tot het zenden van gevolmachtigden naar eene conferentie om gezamenlijk te overleggen hoe de strijd kan worden beëin digd en de wereld verlost van ol den jam mer, dien hij met zich brengt, mag geacht worden voor behandeling rijp te zijn. Maar de kans is, helaas! gering, dat dit denkbeeld vooreerst zal worden verwezen lijkt. In December van het vorige jaar was president Wilson dc man tot wicn de vier bond zich wendde om haar voorstel ter ken nis van de geallieerden te brengen. Nog in zijne boodschap aan den Senaat der Ver- eenigdc Stalen van 22ifcJanuari van^ dit jaar deed Wilson zich als vredesapostel kennen en kwam hij op voor het denkbeeld om den strijd te beëindigen door een vrede zonder overwinning. Maar in deze dagen wórdt Wil son's stem niet vernomen ten gunste van den vrede; hij houdt integendeel conferen- tiën met de-buitengewone gezantschappen, die Engeland en Frankrijk over den oceaan hebben gezonden, om hem aan hunne plan nen tot voortzetting van den oorlog te ver binden. Dat heeft Duitschland bewerkt door zijne methode van oorlogvoeren op zee, die in het zeegebied, dat het tot spergebied heeft verklaard, op alle handelsschepen zonder onderscheid, ja zelfs op hospitaal schepen, hetzelfde vonnis van vernietiging toepast, zonder zelfs eene waarschuwing aan He voltrekking te laten voorafgaan. Het is de vloek van de booze daad, die Duitsch land vervolgt. Duitschland verlangt niet het minst naar het einde van den strijd; het heeft het eerst het denkbeeld geopperd om hem te beëindigen. Maar door zijn toedoen is de kans op vrede naar een verschiet, dat on bereikbaar schijnt, verschoven en het heeft zich daardoor tegelijk den kring van zijne vijanden uitgebreid, zoodat nu in letterlijken zin van eene „wereld van vijanden" kan worden gesproken, en de sympathie van de onzijdigen geheel verbeurd. De oorlog. B e r 1 ij n2 5 April. (W.-B.). Officieel bericht. Sedert de U-bootsuccessen, die den 19en April bekend werden gemaakt, zijn blijkens de tot 24 April ontvangen rapporten weder om vijandelijke en neutrale handelsschepen met een gezamenlijke inhoud van 143,500 bruto-regislertonnen door onze U-booten in het Engelschc kanaal, in den Atlantischcn oceaan en in de Noordzee in den grond ge boord. B e r 1 ij n, 2 5 April. (W. B.) Officieel beiicht. Den 23sten April des namiddags heeft een van onze marine-luchtschepen crp de Noord zee de Noorsche bark Royal van 688 ton, met mijnstutten, op v/eg naar West-IIanle- pool, aangehouden en door een nnn boord gezette prijsbemanning naar een Duitschc haven laten opbrengen. Op het westelijke front is de strijd gister van geringe beteekenis geweest liet En- gelsche bericht meldt, dat de linie ten zui den van de Scarpe slechts weinig is vooruit- gebracht. Het Duitschc bericht gewaagt van drie aanvallen in die streek, die allen werden teruggeslagen. Het Engelsche hoofdkwartier geeft he't cijfer der gevangenen, die zijn gemaakt, op als 5029. Ook daaruit ziet men, dot deze twpode aanval in beteekenis bij den eersten ver achter staat'. Aan de Aisne en in Champagne ne verandering in den toesland. Londen, 25 April. (R.) Officieel be richt. Behalve het spooiwegmaterieel, dat reeds gemeld is, vielen bij ïstobulal den 21 en en 22en April den Engclschen in handen: 20 officierc-n en 667 manschappen, een kanon van 5.9 c.M., 14 Krupp-kanonnen, 1240 ge weren en een groote hoeveelheid munitie. Na een nachtelijken unarsch viel generaal Maude een Turksche divisie aan op den wesfejijken oever van de Sjalt-el-Hoirt on chvong den vijand terug te gaan naar een linie, 10 mijlen noordelijker gelegen en maakten daarbij 131 krijgsgevangenen. De koning van Denemarken vertoeft thans in Stockholm als gast. Aon den gister ter cere van den gast gegeven feestmaaltijd hebben de beide koningen de waarclé Hoen uitkomen van den vriendschapsband, die hen en hunne landen verbindt, in de ern stige en moeielijke tijden, die wij thana beleven. P a r ij s, 2 5 April. (Havas.) De Russi sche minister van oorlog Goetschkow heeft een bezoek gebracht nan Jnssy. Ilij heelt daar geraadpleegd met de legercommandan ten en heeft afgevaardigden ontvangen van dé officieren en soldaten, die hem verklaar den, dat hun plicht was tot eiken prijs le zegevieren over den vijand. Hij had een langdurige audiëntie bij koning Ferdinand en voor zijn vertrek nog een tweede bijeen komst met de legercommandanten. Londen, 24 April. (R.) Wij ver nemen, dat er in Britsche officieele kringen geen groot gewicht gehecht wordt aan de hernieuwde ongerustheid over den toestand Veel bekijken is weinig begrijpen. ROMAN VAN OLGA WOHLBRÜCK met autorisatie vertaald door Mevr. I. P. WESSELINK- VAN ROSSUM. 90 Zij streelde met haar mooie, blanke hand. wji> arm; zij liicld smeekend haar voorhoofd oiïder zijn lippen. Zijn toon kalmeerde. ..Nu ja dus liet was overbodig den heer Tayscn getuige \au ons mccningvcrschil Ie laten zijn. Ik ga op reis en daarmede bastal In het ergste geval overmorgen „Ja, beter overmorgen,"'fluisterde mevrouw Sinn. Hij drukte zat:hl een kus op haar voorhoofd, - schudde het hool'd en lachte zacht. „De vrouwen, beste Tayscn! Nu, ge zult liet ook nog ondervinden." Hij was nu weer good gestemd cn sprak 'over zijn „Heilige Eva", waaraan hij in Italic m>g fl'rnk gepeuterd had; over zijn nieuwe •work, dat hom in hol hoofd spookte. Hij kuste zijn vrouw weer, nu op haar slapen. „Mettertijd leert zij ook nog stil te zitten bij Jfetf poseeren." Zij wierp hem een blik toe, waarin dank en verliefdheid lag. „Nu. waarde Tayscn, gij blij f t toch een boter ham eten?" Maar Taysen sloeg de uilnoodiging af. Hij had nog een hecle correspondentie af tc doen. Over acht dagen zou beslist worden, of hij voor goed in Berlijn zou kunnen blijven of de Amerikaansche maatschappij hem geld zou bezorgen of hem aanstellen als leider van een Berlijnsch filiaal. „En ge hebt er geen spijt van uit den dienst te zijn gegaan?" vroeg mevrouw Sina, die hem niet zonder opzet iels onaangenaams wil de zeggen, een pijnlijke herinnering oprakelen. Hij had haar nu ook genoeg onaangenaam heden bezorgd. Maar Tayscn keek haar met een koelen glimlach in de oogen. „Misschien zou ik er in oorlogstijd spijt van hebben, mevrouw, in tijden waarin het op ieder mannetje' aankomt. Nu niet! Om rccrutcn te drillen zijn er menschen genoeg." „Er is ook nog een generale slaf." Zij glim lachte cn knikte hem zoo beminnelijk moge lijk toe. „De grootindustrie heeft ook haar generale slaf. mevrouw," zei Taysen .scherp en nam afscheid. Ilörselkamp schudde hem de haiul en bracht hem lol aan de trap. „O vér mor ge n gaal u op reis, mijnheer Hör- selkajiip?'' „Overmorgen, dat spreekt van zelf, mijn waarde Tayscn." Mevrouw Sina boog over de leuning. „Tot weerziens, stafofficier." IIcl klonk wat spottend, maar ook coquet. Haar was ten slollc ieder welkom, die den reuk van den dollar bij haar in huis bracht En een duister voorgevoel had zij er van, dat zij nog eens rekening met hem zou moeten houden, mogelijk als kooper van een echten Ilörselkamp. Op den avond van den volgenden dag over handigde hem een piccolo van het hotel, waar hij was afgestapt, een brief. Ilij scheurde hem open. Ilörselkamp schreef: „Waarde Taysen 1 Ik ben buiten mij zelf, maar liet gaal niet. Vóór dc opening kan ik niet weg mei den besten wil niet. Ik zal Lou uitvoerig schrijven en ik hoop, dal zij verstandig ral zijn. Besten groei. Uw Hörselkamp." Een nacht lag. lusschcn dc belofte van Ilör selkamp cn deze regels. Iu dezen naclit had Lou haar vader verlo ren, Er scliool Tayscn .nog maar één weg over: die naar dc Kupfcrgraben. Hel was zijn weiisch niet geweest graaf Oberwall nog een.^ ie ontmoeten, nadat hij liet bezoek gcbractó had, dat oen afscheid beteckende voor het levei]. De oude heer kon over zijn inmenging denken, wat hij wilde hij kwam, om ook hem een dienst le bewijzen en zijn schuld af le doen voor hel grootmoedig aanbod, dal feij op dien. onvcrgetelijkcn dag gedaan had, waarop hij zich niet door een a roemde de eer wilde lalen betalen den rok des kouings te dragen, „Wal liet mij kost, betaal ik zelf," liad hij destijds op den weg naar huis koppig tot zich zelf gezegd, cn aangenaam was liet hem nooit meer terug tc denken aan dal uur, waarop hij in dc lichte, prachtige kamer van den graaf voor het laatst zijn helm omvat hield. „Het is dringend," zei hij, toen de' oude kamerdienaar van den graaf besluiteloos zijn kaarljc aannam. Op dat oogenblik kwam Mendel naar bene den mei haar hard gelaat zonder uitdrukking, magerder nog dan le voren, met vermoeide, zware oogleden. „De -gravin laat verzoeken, als er bezoek mocht komen, of de liceren cn dames zich cersl dc moeite zouden willen geven bij liaar boven tc komen." Dé kamerdienaar knikte. „Ja, luitenant, dc graaf is zeer ziek, sedert gisteren ernstig ziek. Hel ziel er slecht uit," voegde hij er zacht aan loc „Zooveel op winding Ilij kende den vriend uil de jongelingsjaren van den „doctor," hel was het ccnigc jeug dige gezicht, dat hij zag, de eeltige man, die misschien iels zou kunnen zeggen of reden. „Kan ik den luitenant aandienen?' .vroeg Mendel. „Ik kom." Taysen nam twee treden tegelijk, doch moest wachten, lotd.il Mendel hem had inge haald en aangediend. En toen duurde hel nog een poosje, toen hoestte en kuchte er wat, daarna hoorde hij een krakende, oude slem Mondei kwam de kamer uit. „De gravin laat u verzoeken." Gravin Marie Antoinette Oberwall zat als altijd aan haar clioorslccn in haar groolcn, roodcu brocalen sloel met vergulde leuning» Zij had een lichte, zwaar zijden japon aan cn daarover een zwarte kanten sjaal. De schoor- slccnluchlcrs straalden onder de rose kappen cn dc bonbonniérc met dc naar viooltjes geu rende dropjes stond naast den willen knnlcn zakdoek, Ilaar gelaat was precies even wit als een jaar geleden, de lippen precies even don ker cn dc haren nog even zwart. Alleen dc vroeger fonkelende bogen keken uen binnenlrcdchde dof aan, en de van ringen glinsterende hand beefde, toen zij den gas£ werd toegestoken. „Heeft u het gehoprd, luitenant mijn zoon gister was het een beroerte een echte beroerte Mendcl gaat elk half uur beneden vragen, hoe hel gaal en dan wacht ik hier vil v« rga van angst Zij lalen mij allcrt wach ten. Niemand denkt aan mij. Ik Iel de minuien. Mendel komt niet. Ik denk, dat liet uil is ik bid. Dan eindelijk „het gaat heter," of hel is nog altijd hetzelfde." En ik heb inlusschen een jaar van mijn leven verloren." Zij keek hem daarbij niet aan. Zij sprak alsof zij dal alles maar bij zich zelf zei, maar mol dc hand gaf zij hem een toeken om naast haar plaals te nemen. Mendel, druppels!" riep zij. Mcndcl bracht druppels valeriaan op een stukje suiker. De hecle kamer rook naar valeriaan. „Spuiten!" beval de oude gravin. Met een groote spuit spool Mendcl eau da cologne. De oude gravin volgde haar opmerk* zaani met dc bogen. (Wordt vervolgd.}

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1917 | | pagina 1