Nacht-Veiligheidsdienst
ZONNEWEELDE.
N° 251
15"e Jaargang.
„DE EEMLANDER'
Donderdag 26 April 1917.
Roode Eruis Reorganisatie.
_BU ITFN LAND.
Eerste Amersfoortsche Gecontroleerde
FEUILLETON.
Hoofdredactie:
- MARIE VAN VERSENDAAu
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOFF ft Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
Jar y maanden voor Amersfoort.. f 1.80.
Idem franco per post"1 *80*
Per week (met gratis verrekering tegen ongelukken) - 0.18&.
^Lfzonderlijko nummers0.05.
Wekelijkech bijvoegsel „Di HolUtndachê Htti*vrouu>" (onder
redactie van Thérèse Hoven) per 8 mnd* 5© cis»
•Wekolijksch bijvoegsel WereldtecUe" per 8 mnd, 52 cis-
Bureau: UTRECH SCHESTRAAT 46.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
l;!u 1-5 rcsol.o.S0.
Hlko rogol meer 0.13.
Dionstaanbicdingon 1—5 regoli- 0.50.
Grooto letters naar plaatsruimte,
oor handel on 'bedrit bostaau ?.eor voordeoligo bopalin^on
tot het herhaald advertoeren in dit Blad, b(j Abonnement.
Eone circulaire, bo vattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Kennisgeving.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort
Krengen ter al gemeen e kennis, dal zij den Road
een voorstel hebben gedaan tot het onttrekken
,aen den publieken dienst van een gedeelte open
baar water van de Beek, groot ongeveer 3 Ms.,
grenzende aan dc perceelen kadastraal bekend
gemeente Amersfoort, Sectie E, No. 1841 en
1842, welk voorstel gedurende 14 dogen vanaf
heden ter Secretarie (Afd. I) voor een ieder ter
inzage is nedcrgelegd.
Op 28 April o. s., des voormiddags ten II ure,
zal in het Stadhuis aan den Westsingel, door
hun College zitting worden gehouden tot het
aan hoeren van bezwaren tegen dit voorgenomen
besluit.
Schriftelijke bezwaren kunnen voor genoem
den datum worden gezonden aan den Burge
meester.
Amersfoort, den 23. April 1917.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort,
De Secretaris, De Burgemeester,
A. R. VEENSTRA. VAN RANDWIJCK.
Hel Nederl. Roode Kruis ondergaat een
reorganisatie.
In de eerste dagen van de mobilisatie is
gebleken, dal er heel wat haperde, en toen
daar bij kwamen verwikkelingen in den boe
zem der vereeniging zelve, werd een reor
ganisatie noodzakelijk geacht.
De commissie, daarmede belast, heeft zeer
langdurig gewikt en gewogen, en is einde
lijk met een reorganisatie-voorstel -gekomen,
éat velen teleurstelde.
Het lid van het hoofdcomité, -ds. Fleischer,
oefent op dat voorstel scherpe critiek rn de
Maart- en April-afl. van het Maandblad Het
Groene en het Witte Kruis.
De reorganisatie-commissie zou willen,
dat het Roode Kruis de zorg op zich kon ne
men. voor de verpleging van alle zieke en
gewonde soldaten, die geen plaats kunnen
vinder, in de bestaande "burgerlijke en mili
taire ziekenhuizen. Het Roode Kruis zou dan
moeten zorgen voor tweemaal zooveel niéu
we ziekbedden als er in alle ziekenhuizen
van Nederland gevonden worden. De com
missie erkent, dat zulks niet kan, maar wil
toch dat voorzien wordt in de behoefte aan
725 artsen, 3000 verpleegden, 300 hoofd
verpleegsters, 2Ö00 brancardiers en 10.000
geschoolde helpsters.
Naar de vaste overtuiging van den heer
Fleischer zal het Roode Kruis daarin niet
slagen en daarom mag dit haar ook niet
wórden opgedragen. Die taak behoort van
Regeeringswege behartigd te worden en
wel door den georganiseerde^ Militairen
Geneeskundigen Dienst. Geschiedt dit niet,
dan ware in geval' van oorlog een nooit te
verantwoorden nationale ramp zéker.
Het Ned. Roode Kruis moet gedemocrati
seerd worden, het hoog militaire en adellijke
element voerden er den boventoon. Aan
toewijding ontbrak het n»t, maar wel aan
deskundigheid.
Dat in 1914 veel haperde, behoeft niet tot
verwijten te leiden. Ook in Duitschland was
het aanvankelijk geenszins in den haak.
Maai' daar is in den loop van den oorlog
het Roode Kruis gekomen op de plaats waar
zij behoort, heeft de zuiver filantropische
taak gekregen tot verzorging en voeding
van reizende gezonde en zieke militairen,
het inzamelen van liefdegaven, het verlee-
nen van hulp bij het vervoer ip de woon
plaats zelve door de leden van transport-
colonnes, het \errichten van huishoudelijke
bezigheden in de lazaretten, enz De ge
neeskundige verzorging van de militairen is
geheel en het vervoer grootendeels in han
den gelegd van den militairen geneeskundi
gen. dienst zonder medezeggingschap van
het Roode Kruis.
Het is de fout van de Reorg.-Comm., dat
zij uitgegaan is van beginselen, die gelogen
straft zijn door de ervaringen van den oor
log en geheel verlaten zijn in Duitschland,
dat op gebied van organisatie toch wel mag
meetellen.
De taak waarmee de „reorganisatie" het
Roode Kruisbedreigt, is 'n zware en
moeielijke. Ze omvat onder meer de tijdige
voorziening in honderderlei behoeften, zon
der welke men de slachtoffers van den oor
log niet zal kunnen verzorgen: het vormen
van reserve aan hard gummi, gips, verband
en geneesmiddelen, kunstledematen, enz.
Al dat werk mag niet worden toevertrouwd
aan ondeskundige menschen.
Daarom komt de heer Fleischer tol de
conclusie: het Roode Kruis behoort zijn oor
logstaal te beperken tot wat'men. noemt de
oorlogsfilantropie. Dat noemc men niet 'n
afdalen van de trotschc vereeniging tot 'n
lageren rang; want geen rang is hooger dan
die van den mensch of de menschelijke ge
meenschap, die op de plaals waar zij thuis
behoort met toewijding en zonder baatzucht
het werk volbrengt, dat zij machtig is en met
liefde volbrengt.
Politiek Overzicht
Vredesbemoeüngen.
Het is een merkwaardig verschijnsel, een
teeken des tijds, dat, terwijl op het westelijke
front, dat altijd is beschouwd als het hoofd-
tooneel van den wereldstrijd, de oorlog
voortwoedt met eene verwoedheid zooals nog
niet is beleefd tegelijk met grootere levendig
heid dan ooit te voren oyer den vrede wordt
gesproken. In Saint-Jean de Maurienne (Sa-
voye) zijn enkele dagen geleden de hoofden
der regeeringen van de Entente-mogendhe-
den bijeen geweest. Volgens 't geen verluidt
over de beraadslagingen, die daar zijn ge
voerd, hebben die voornamelijk geloopen,
niet over nieuwe offensiefs op de slagvelden,
maar over een groot vredesoffensief, dat
oorspronkelijk van Weenen schijnt tp zijn
uitgegaan en dat zich nu achter de neutrale
Skandinaviërs verschuilt. In Stockholm is
men bezig eene internationale actie, onaf
hankelijk van wat van de regeeringen moge
lijk is te verwachten, op touw te zetten, om
de volksstemming voor den vrede ontvanke
lijk te maken. Naar Petersburg hebben de
Reclame.
Stel l'w perceel omler ouze bewaking ter VOORKOMING
mn ongeregeldheden.-
Tarief I, per week 25 cent.
Speciale bewaking billijk tarief*
Soesterwcg «2* l>e Directie,
Hoek Stationsstraat. C. J. W. VAN EIMEREV A Co.
Abonnementen per week, mnanfV of kwartaal.
regeeringen van Engeland en Frankrijk ge
machtigden gezonden, wier taak is de vre-
desstrooming in Rusland in eene baan te lei
den, waardoor het gevaar van Ruslands*af-
scheiding van de Entente kan worden nfge
wend.
In dit alles zijn aanwijzingen te vinden, dat
de strijd aan het wqstelijke front, hoe ge
wichtig ook, toch niét als de alles beheer-
schende factor is nah te merken. Er wordt
thans op het lang gerekte front van Atrecht
tot diep in Champagne verwoed gestreden
om de overwinning. Maar wanneer ook dit
maal weer, zooals zoo dikwijls reeds, de oude
ondervinding wordt bevestigd, dat de strijd
onbeslist moet blijven, omclat geen van de
beide partijen de andere kan overwinnen,
dan treedt de militaire factor op den achter
grond. Men zal dan, op andere wijze naar
het einde moeten zoeken en de andere fac
toren, die hier in aanmerking komen, zullen
zich meer doen gelden.
Hierop vestigt d Zwitsevsche militaire
schrijver Stegemann de aandacht, waar hij
zegt„Het zou verkeerd zijn enkel op grond
van de militaire handelingen in het westen
of de oorlogsoperatiën aan de gezamenlijke
fronten te oordeelen. Veeleer moet er op
gelet worden, ook den duikbootoorlog en den
d^grdoor ontstane vrachtruimtenood, verder
het wereldmisgewas en eindelijk de politie
ke gebeurtenissen in Rusland in den kring
der beschouwingen te trekken. Daardoor is
de beoordeeling van den toestand zeer.be-
moeielijkt, maar daaruit wordt ook duidelijk,
dat wij te doen hebben met een reusachtig
complex van ingewikkelde vraagstukken van
politieken aard. Onder zulke omstandighe
den kan de op zich zelf staande oorlogshan
deling slechts als eene partieele handeling
in clen strijd der volken beschouwd en be
oordeeld worden."
Wanneer dit oordeel juist is, dan zou daar
uit deze conclusie zijn te trekken, dat nu
het tijdstip is gekomen om -den strijd van
het slagveld over te brengen naar de plaats,
waar hij thans meer eigenaardig thuis be
hoort. Voor het denkbeeld, dat de vierbond
in zijne nota van 12 December 1916 ter
overweging heeft aanbevolen, is thans het
psychologische moment aangebroken. De
zaken ziin zóó ver gevorderd, dat het voor
stel tot het zenden van gevolmachtigden
naar eene conferentie om gezamenlijk te
overleggen hoe de strijd kan worden beëin
digd en de wereld verlost van ol den jam
mer, dien hij met zich brengt, mag geacht
worden voor behandeling rijp te zijn.
Maar de kans is, helaas! gering, dat dit
denkbeeld vooreerst zal worden verwezen
lijkt. In December van het vorige jaar was
president Wilson dc man tot wicn de vier
bond zich wendde om haar voorstel ter ken
nis van de geallieerden te brengen. Nog in
zijne boodschap aan den Senaat der Ver-
eenigdc Stalen van 22ifcJanuari van^ dit jaar
deed Wilson zich als vredesapostel kennen
en kwam hij op voor het denkbeeld om den
strijd te beëindigen door een vrede zonder
overwinning. Maar in deze dagen wórdt Wil
son's stem niet vernomen ten gunste van
den vrede; hij houdt integendeel conferen-
tiën met de-buitengewone gezantschappen,
die Engeland en Frankrijk over den oceaan
hebben gezonden, om hem aan hunne plan
nen tot voortzetting van den oorlog te ver
binden. Dat heeft Duitschland bewerkt door
zijne methode van oorlogvoeren op zee, die
in het zeegebied, dat het tot spergebied
heeft verklaard, op alle handelsschepen
zonder onderscheid, ja zelfs op hospitaal
schepen, hetzelfde vonnis van vernietiging
toepast, zonder zelfs eene waarschuwing aan
He voltrekking te laten voorafgaan. Het is
de vloek van de booze daad, die Duitsch
land vervolgt. Duitschland verlangt niet het
minst naar het einde van den strijd; het heeft
het eerst het denkbeeld geopperd om hem
te beëindigen. Maar door zijn toedoen is de
kans op vrede naar een verschiet, dat on
bereikbaar schijnt, verschoven en het heeft
zich daardoor tegelijk den kring van zijne
vijanden uitgebreid, zoodat nu in letterlijken
zin van eene „wereld van vijanden" kan
worden gesproken, en de sympathie van de
onzijdigen geheel verbeurd.
De oorlog.
B e r 1 ij n2 5 April. (W.-B.). Officieel
bericht.
Sedert de U-bootsuccessen, die den 19en
April bekend werden gemaakt, zijn blijkens
de tot 24 April ontvangen rapporten weder
om vijandelijke en neutrale handelsschepen
met een gezamenlijke inhoud van 143,500
bruto-regislertonnen door onze U-booten in
het Engelschc kanaal, in den Atlantischcn
oceaan en in de Noordzee in den grond ge
boord.
B e r 1 ij n, 2 5 April. (W. B.) Officieel
beiicht.
Den 23sten April des namiddags heeft een
van onze marine-luchtschepen crp de Noord
zee de Noorsche bark Royal van 688 ton,
met mijnstutten, op v/eg naar West-IIanle-
pool, aangehouden en door een nnn boord
gezette prijsbemanning naar een Duitschc
haven laten opbrengen.
Op het westelijke front is de strijd gister
van geringe beteekenis geweest liet En-
gelsche bericht meldt, dat de linie ten zui
den van de Scarpe slechts weinig is vooruit-
gebracht. Het Duitschc bericht gewaagt van
drie aanvallen in die streek, die allen werden
teruggeslagen.
Het Engelsche hoofdkwartier geeft he't
cijfer der gevangenen, die zijn gemaakt, op
als 5029. Ook daaruit ziet men, dot deze
twpode aanval in beteekenis bij den eersten
ver achter staat'.
Aan de Aisne en in Champagne ne
verandering in den toesland.
Londen, 25 April. (R.) Officieel be
richt.
Behalve het spooiwegmaterieel, dat reeds
gemeld is, vielen bij ïstobulal den 21 en en
22en April den Engclschen in handen: 20
officierc-n en 667 manschappen, een kanon
van 5.9 c.M., 14 Krupp-kanonnen, 1240 ge
weren en een groote hoeveelheid munitie.
Na een nachtelijken unarsch viel generaal
Maude een Turksche divisie aan op den
wesfejijken oever van de Sjalt-el-Hoirt on
chvong den vijand terug te gaan naar een
linie, 10 mijlen noordelijker gelegen en
maakten daarbij 131 krijgsgevangenen.
De koning van Denemarken vertoeft thans
in Stockholm als gast. Aon den gister ter
cere van den gast gegeven feestmaaltijd
hebben de beide koningen de waarclé Hoen
uitkomen van den vriendschapsband, die
hen en hunne landen verbindt, in de ern
stige en moeielijke tijden, die wij thana
beleven.
P a r ij s, 2 5 April. (Havas.) De Russi
sche minister van oorlog Goetschkow heeft
een bezoek gebracht nan Jnssy. Ilij heelt
daar geraadpleegd met de legercommandan
ten en heeft afgevaardigden ontvangen van
dé officieren en soldaten, die hem verklaar
den, dat hun plicht was tot eiken prijs le
zegevieren over den vijand. Hij had een
langdurige audiëntie bij koning Ferdinand
en voor zijn vertrek nog een tweede bijeen
komst met de legercommandanten.
Londen, 24 April. (R.) Wij ver
nemen, dat er in Britsche officieele kringen
geen groot gewicht gehecht wordt aan de
hernieuwde ongerustheid over den toestand
Veel bekijken is weinig begrijpen.
ROMAN VAN
OLGA WOHLBRÜCK
met autorisatie vertaald
door
Mevr. I. P. WESSELINK- VAN ROSSUM.
90
Zij streelde met haar mooie, blanke hand.
wji> arm; zij liicld smeekend haar voorhoofd
oiïder zijn lippen.
Zijn toon kalmeerde.
..Nu ja dus liet was overbodig den
heer Tayscn getuige \au ons mccningvcrschil
Ie laten zijn. Ik ga op reis en daarmede bastal
In het ergste geval overmorgen
„Ja, beter overmorgen,"'fluisterde mevrouw
Sinn.
Hij drukte zat:hl een kus op haar voorhoofd,
- schudde het hool'd en lachte zacht.
„De vrouwen, beste Tayscn! Nu, ge zult liet
ook nog ondervinden."
Hij was nu weer good gestemd cn sprak
'over zijn „Heilige Eva", waaraan hij in Italic
m>g fl'rnk gepeuterd had; over zijn nieuwe
•work, dat hom in hol hoofd spookte. Hij kuste
zijn vrouw weer, nu op haar slapen.
„Mettertijd leert zij ook nog stil te zitten bij
Jfetf poseeren."
Zij wierp hem een blik toe, waarin dank en
verliefdheid lag.
„Nu. waarde Tayscn, gij blij f t toch een boter
ham eten?"
Maar Taysen sloeg de uilnoodiging af. Hij
had nog een hecle correspondentie af tc doen.
Over acht dagen zou beslist worden, of hij
voor goed in Berlijn zou kunnen blijven of de
Amerikaansche maatschappij hem geld zou
bezorgen of hem aanstellen als leider van een
Berlijnsch filiaal.
„En ge hebt er geen spijt van uit den dienst
te zijn gegaan?" vroeg mevrouw Sina, die
hem niet zonder opzet iels onaangenaams wil
de zeggen, een pijnlijke herinnering oprakelen.
Hij had haar nu ook genoeg onaangenaam
heden bezorgd.
Maar Tayscn keek haar met een koelen
glimlach in de oogen.
„Misschien zou ik er in oorlogstijd spijt van
hebben, mevrouw, in tijden waarin het op
ieder mannetje' aankomt. Nu niet! Om
rccrutcn te drillen zijn er menschen genoeg."
„Er is ook nog een generale slaf." Zij glim
lachte cn knikte hem zoo beminnelijk moge
lijk toe.
„De grootindustrie heeft ook haar generale
slaf. mevrouw," zei Taysen .scherp en nam
afscheid.
Ilörselkamp schudde hem de haiul en
bracht hem lol aan de trap.
„O vér mor ge n gaal u op reis, mijnheer Hör-
selkajiip?''
„Overmorgen, dat spreekt van zelf, mijn
waarde Tayscn."
Mevrouw Sina boog over de leuning.
„Tot weerziens, stafofficier."
IIcl klonk wat spottend, maar ook coquet.
Haar was ten slollc ieder welkom, die den
reuk van den dollar bij haar in huis bracht
En een duister voorgevoel had zij er van, dat
zij nog eens rekening met hem zou moeten
houden, mogelijk als kooper van een echten
Ilörselkamp.
Op den avond van den volgenden dag over
handigde hem een piccolo van het hotel, waar
hij was afgestapt, een brief. Ilij scheurde hem
open. Ilörselkamp schreef:
„Waarde Taysen 1
Ik ben buiten mij zelf, maar liet gaal niet.
Vóór dc opening kan ik niet weg mei den
besten wil niet. Ik zal Lou uitvoerig schrijven
en ik hoop, dal zij verstandig ral zijn.
Besten groei.
Uw Hörselkamp."
Een nacht lag. lusschcn dc belofte van Ilör
selkamp cn deze regels.
Iu dezen naclit had Lou haar vader verlo
ren,
Er scliool Tayscn .nog maar één weg over:
die naar dc Kupfcrgraben. Hel was zijn
weiisch niet geweest graaf Oberwall nog een.^
ie ontmoeten, nadat hij liet bezoek gcbractó
had, dat oen afscheid beteckende voor het
levei]. De oude heer kon over zijn inmenging
denken, wat hij wilde hij kwam, om ook
hem een dienst le bewijzen en zijn schuld af
le doen voor hel grootmoedig aanbod, dal feij
op dien. onvcrgetelijkcn dag gedaan had,
waarop hij zich niet door een a roemde de
eer wilde lalen betalen den rok des kouings
te dragen,
„Wal liet mij kost, betaal ik zelf," liad hij
destijds op den weg naar huis koppig tot zich
zelf gezegd, cn aangenaam was liet hem nooit
meer terug tc denken aan dal uur, waarop
hij in dc lichte, prachtige kamer van den
graaf voor het laatst zijn helm omvat hield.
„Het is dringend," zei hij, toen de' oude
kamerdienaar van den graaf besluiteloos zijn
kaarljc aannam.
Op dat oogenblik kwam Mendel naar bene
den mei haar hard gelaat zonder uitdrukking,
magerder nog dan le voren, met vermoeide,
zware oogleden.
„De -gravin laat verzoeken, als er bezoek
mocht komen, of de liceren cn dames zich
cersl dc moeite zouden willen geven bij liaar
boven tc komen."
Dé kamerdienaar knikte.
„Ja, luitenant, dc graaf is zeer ziek, sedert
gisteren ernstig ziek. Hel ziel er slecht uit,"
voegde hij er zacht aan loc „Zooveel op
winding
Ilij kende den vriend uil de jongelingsjaren
van den „doctor," hel was het ccnigc jeug
dige gezicht, dat hij zag, de eeltige man, die
misschien iels zou kunnen zeggen of reden.
„Kan ik den luitenant aandienen?' .vroeg
Mendel.
„Ik kom."
Taysen nam twee treden tegelijk, doch
moest wachten, lotd.il Mendel hem had inge
haald en aangediend. En toen duurde hel nog
een poosje, toen hoestte en kuchte er wat,
daarna hoorde hij een krakende, oude slem
Mondei kwam de kamer uit.
„De gravin laat u verzoeken."
Gravin Marie Antoinette Oberwall zat als
altijd aan haar clioorslccn in haar groolcn,
roodcu brocalen sloel met vergulde leuning»
Zij had een lichte, zwaar zijden japon aan cn
daarover een zwarte kanten sjaal. De schoor-
slccnluchlcrs straalden onder de rose kappen
cn dc bonbonniérc met dc naar viooltjes geu
rende dropjes stond naast den willen knnlcn
zakdoek, Ilaar gelaat was precies even wit als
een jaar geleden, de lippen precies even don
ker cn dc haren nog even zwart.
Alleen dc vroeger fonkelende bogen keken
uen binnenlrcdchde dof aan, en de van ringen
glinsterende hand beefde, toen zij den gas£
werd toegestoken.
„Heeft u het gehoprd, luitenant mijn zoon
gister was het een beroerte een echte
beroerte Mendcl gaat elk half uur beneden
vragen, hoe hel gaal en dan wacht ik hier
vil v« rga van angst Zij lalen mij allcrt wach
ten. Niemand denkt aan mij. Ik Iel de
minuien. Mendel komt niet. Ik denk, dat
liet uil is ik bid. Dan eindelijk „het gaat
heter," of hel is nog altijd hetzelfde." En
ik heb inlusschen een jaar van mijn leven
verloren."
Zij keek hem daarbij niet aan. Zij sprak
alsof zij dal alles maar bij zich zelf zei, maar
mol dc hand gaf zij hem een toeken om naast
haar plaals te nemen.
Mendel, druppels!" riep zij.
Mcndcl bracht druppels valeriaan op een
stukje suiker. De hecle kamer rook naar
valeriaan.
„Spuiten!" beval de oude gravin.
Met een groote spuit spool Mendcl eau da
cologne. De oude gravin volgde haar opmerk*
zaani met dc bogen.
(Wordt vervolgd.}