„DE EEMLANDER".
Vrijdag 24 Augustus 1917
BUITENLAND.
TOEWIJDING.
N°. 47.
'o Dubbele Centrale Keuken.
n.
FEUILLETON.
16'!c Jaargang
Hoofd redactie i
MARIE VAN VERSENDAAL
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF 6> Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per S maanden tooi Am«r*f»oct f 1.5Ö.
Idem franco per poet.. 2.00.
Per week (met gratis verrekering Ugen ongelukken)* 0.14c
Aftonderlyke nummers0.05.
Wekelijksoh buroegsel „D* Holland tch* Huitvrou*" (onder
redactie ran Thérèae Horen) per 8 mnd. 50 ets.
Wekelnksoh b(jreegsel WtrMtvcü*" per 8 mn<L 52 eta.
Bureau: Arnhemsche Poortwal, hoek Utrecbtschestr.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER
Van 1ft regels,.
Elke regel moer
Dienstaanbiedingen 15 regels
QrooU» lettor* unar plaatsruimte.
Voftr handel en bodr(jf bestaan roer roordooligo bepalmoua
tot het herhaald udvortoeren in dit Blad, bij abonnoinent.
Eeue oiroulairo, beratlondo do v oor waarden, wordt op
aanrraag toogozonden
ADV EHT ENTl EN
r 0.80.
o.is.
M 0.50c
Wij willen met ons pleidooi voor 'n dub
bele Centrale Keuken geenszins zeggen, dat
het menu voor de meergegoeden beter of
«étgebreider moet rijn dan voor de anderen.
Integendeelde meergegoeden hebben juist
behoefte aan lichtere kost, de porties voor
de arbeiders bestemd, zouden voor hen op
den duur te zwaar en te groot zijnmen zou
voor hen dus misschien zelfs met geringer
hoeveelheid kunnen volstaan.
Daarom lijkt het ons ook minder eanbeve-
lenswaardig om voor hen die 't betalen kun
nen, boven de gewone portie nog 'n extra ge
recht beschikbaar te stellen. Dat zou oneco
nomisch en onprac'ri&ch zijn. Want voor den
iv iet-ar beider bleef de gewone portie dan
«>ok le zwaar of l voedzaam en niet naar z'n
smaak bereid, en daarbij kreeg hij dan nog
iets anders op den koop toe. Dat zou hem ze
ker heelemaal ziek maken. Onpractisch dus,
■maar ook oneconomisch want dan ontvangt
hij, voor wien de portie zelve reeds te veel
was, meer dan hij noodig had, 'n bevoor
rechting welke voor hem zelf weinig bevre
digend ware en voor de anderen, die veeleer
'n grootere portie zouden wenschen, hoogst
onbillijk. Nu kan men wel zeggen, dat elk
gezin dan maar minder porties nemen moet,
doch daarop valt niet te rekenen; er zullen
er althans genoeg zijn, die nemen wat zij
kri'gen kunnen om aldus tweemaal daags te
nv idagmalen Hetgeen noch noodig, noch
de bedoeling is, daar het de voorraden snel
ler doet interen dan behoeft. Dit laatste
■bezwaar zou men wellicht kunnen opheffen
door de portie van hem die 'n extra gerecht
neemt, bijv. met 'n V\ te verminderen, maar
dan bleef toch nog het bezwaar van smaak
.en bereidingswijze bestaan.
Het meest economische en het meest
doelmatige is o.i. het afzonderlijk bereiden
van maaltijden voor middenstanders, meer
gegoeden of hoe men ze noemen moge. Niet
gelijk wij reeds zeiden, om hun 'n beter me
nu te verschaffen, maar om hun op de meest
economische wijze de spijzen het smakelijkst
voor te zetten.
De menu's zullen zeer eenvoudig kunnen
zijn. Het is 'n legende, dat er door de meer
gegoeden dagelijks zoo gesmuld zou worden.
De Hollandsche keuken is ook voor de rijk
sten in den lande zeer enkele smulpapen
misschien uitgezonderd, maar maagziekte is
hun straf en roept hen tenslotte tot de goede
gewoonte terug vrij eenvoudig. Uitgebrei
de menu's komen slechts voor bij de in geen
enkel gezin talrijke feestmalen en de table
d'höte in de hotels. Wie n week lang dezelf
de menu's afgewerkt heeft, dankt den hemel
als hij weer eens 'n eenvoudige burgerpot
fie genieten krijgt. En in de laatste tijden «s
deze nog soberder geworden dan ze reeds
was.
Er behoeft geen versohil gemaakt te wor
den voor de middenstanders en de villa-be
woners of welke andere scheidingslijn men
mocht willen trekkenin de practijk is er
immers reeds weinig of geen verschil. Van
toespijs kan natuurlijk geen sprake zijn. Wie
daar nu eenmaal niet burten kan, moet dan
maar zien op eigen manier maar wat te be
kokstoven. Desnoods zouden zij, voor wie de
menu's ten eenenmale ongenietbaar waren,
zich door de hier bestaande Openbare Keu
ken kunnen laten bedienen. De Openb. Keu
ken zou overigens belast kunnen worden met
de spijsbereiding voor de ziekendeze nut
tige instelling mag immers niet in haar be
staan bedreigd worden. Het is goed ^at de
gemeente zich allerlei algemeene bejangen
aantrekt, doch zij respecteere en benutte
daarbij zooveel mogelijk het particulier initia
tief.
De bereiding van de beide maaltijden kan
gevoegelijk in dezelfde keuken geschieden
voor de eene groep bijv. 's morgens en voor
de andere 's middags. Ieder gezin kon dan
kiezen welke pot hem het beste past.
Finantieel kan 'n dergelijke regeling zelfs
voopdeeHger zijn, omdat voot de gebruikers
van het tweede menu, onder welke men uit
den aard der zaak geen minder gegoeden zou
vinden, de portie niet tegen kostprijs be
schikbaar gesteld behoeft te worden 'n klei
ne winst is geenszins onredelijk ter bstrijding
van de aanzienlijke exploitatiekosten, welke
in hun volle zwaarte op het bedrijf zouden'
rusten als voor allen dezelfde spijs voor den
kostprijs beschikbaar gesteld werd.
Aldus opgevat, zien wij in de dubbele keu
ken geen spoor van bevoorrechting voor de
meergegoeden doch jui6t de meest econo
mische manier, om de volksvoeding op voor
allen br-vr«" :'-'ende wijze tc doen geschieden.
Politiek Overzicht
De ex-czaar in Siberië.
De toekomst is voor ons een gesloten
boek. Dat geldt voor öns allen, maar toch
nog in bijzondere mate voor den man, die
den 13en Maart van dit jaar door de revo
lutie, die in Rusland aan de macht van den
czaar een einde heeft gemaakt, de kroon
heeft verloren en sintsdien als een gevan
gene leeft in het land, waar hij voorheen de
drager was van het hoogste gezag.
Wat uit den chaos, dien Rusland thans
te zien geeft, zal voortkomen, vermag nie
mand te zeggen. Een voorloopige regeering,
die in hare somenstelling reeds verschillen
de verwisselingen heeft ondergaan, oefent
er het bewind uit tot tijd en wijle, dat eene
constitueerende vergadering zal zijn bijeen
gekomen, die de inrichting van den staat
op nieuwe grondslagen zal moeten vestigen.
Hoe het nieuwe staatsgebouw er zal uitzien,
daarover is elke voorspelling ondoenlijk.
Hier is ruimte voor allerlei onderstellingen.
Het schijnt, dat de tegenwoordige voorloo
pige regeering door de vrees wordt ge
kweld, dat eene tegenomwenteling het werk
van de revolutie van 13 Maart weer onge
daan zal maken. Den terugslag van die
vrees ondervindt de gewezen czaar. Op be
vel van de regeering is Nikolai Romanow
dit is de naam, dien de ex-czaar
thans draagt uit Tsarskoje Selo,
dat door zijne ligging onder den
rook van Petersburg als verblijfplaats niet
gewenscht scheen, naar een afgelegen oord
overgebracht in het belang van de veilig
heid van' den staat. De reis is in diep ge
heim volbracht; verleden Zaterdag is het
eindpunt Tobolsk, in Siberië, bereikt. Daar
vertoeft de ex-czaar nu in de ambtswoning
van den gouverneur. Dit zal waarschijnlijk
slechts zijn voorloopig verblijf zijn. Men
spreekt er van, dat een naburig klooster
wordt ingericht om hem op te nemen. Ook
v.ordt het mogelijk geacht^ dat de reis nog
verder naar het oosten zal gaan. Onzeker
heid blijft er dus heerschen over zijn lot.
Het is eene ironie van het noodlot, dat de
elleenheerscher aller Russen nu zelf den
weg opgaat, dien op zijn bevel zoo velen
hebben moeten gaan, den weg der verschrik
king, die met zooveel bloed is gedrenkt en
waarop zoo vele zuchten door den wind zijn
verspreid. De verbanirng naar Siberië was
van oudsher het schrik verwekkende macht
woord, dat in naam van den czaar werd uit
gesproken. Voor het thans in Rusland leven
de geslacht heeft intusschen het woord Si
berië veel van zijn afschrikwekkenden klank
verloren. Siberië staat heden, nu het door
den spoorweg met het wereldverkeer ver
bonden is, in het teeken van eene ontwik
keling, die voor Russische toestanden zonder
voorbeeld is. De voormalige strafkolonie is
een kolonistenland -geworden. Sommige
steden zijn met Amerikaansche snelheid
gegroeid; zoo telt b.v. Nowo Nikolajewsk,
waar de groote spoorweg over de Ob gaat,
in 1900 gesticht, nu reeds meer dan 50000
ir woners.
De plaats, waarheen de czaar is gebracht,
deelt intusschen niét in die ontwikkeling,
want zij ligt op verren afstand van den
grooten spooi weg, die in 1902 over zijne
geheele lengte is voltooid en die den stoot
tot den grooten opbloei heeft gegeven. To
bolsk is genoemd naar de Tobol, die daar
vloeit in de ïrtisch, den grooten linker zij-
stroom van de Ob, een van de drie reuzen-
rivieren van Siberië, die uitmonden in de
IJszee. Voor het ve-keer van de stad met
de buitenwereld is 'nen op den waterweg
aangewezen. Na eene reis van verscheidene
dagen stroomopwaarts bereikt men Omsk,
de economische hoofdstad van West-Si-
berië en met hare 150.000 inwoners de
grootste stad ven het land, die het middel
punt is van een grooten houthandel en van
het transport der landbouwproducten, die
de vruchtbare omstreken in toenemende
male leveren. Boter uit Omsk was in
de laatste vredesjaren in Londen even
bekend en gewild als in Wladiwostok.
Eene spoorwegverbinding had Tobolsk tot
dusver niet; de verbinding door een zijlijn
met Kurgane, waar de groote Siberische
spoorweg de Tobol snijdt, bestaat nog
slechts- in project Daardoor is Tobolsk, een
van de oudste steden van het lönd die in
1708 de hoofdstad van Siberië werd, nu een
dood punt. De zetel van het bestuur is naar
Omsk overgebracht.
Daar vertoeft thans Nikolai Romanow.
Wat heeft hij er te wachten? Dat is het ge
heim van de toekomst. Aan zijne vier
dochters, die vrij waren naar elders te
gaan, is op haar verzoek vergund zijne
ballingschap te deelen. Dat werpt een
lichtstraal op den levensweg, dien de
ex-czaar moet gaan met zijne door eene
kwaal, waarvoor geene genezing schijnt te
zijn, ondermijnde gemalin en zijn ziekelijken
zoon, dien hij mede heeft begrepen in zijne
verklaring van abdicatie, een levend
voorbeeld hoe <le roem der wereld kan ver
gaan.
De oorlog.
In het westen bericht het Engelsche
hoofdkwartier plaatselijken strijd in het ge
bied, dat onder zijn beheer is. Voor Verdun
en aan het geheele Fr&nsche front had men
gisteren een rustigen dag.
Als uitkomst van den vierden dag van
den elfden Isonzoslag vermeldt het bericht
van het Italiaansche hoofdkwartier, dat be
langrijke vorderingen zijn gemaakt aan den
noordelijken vleugel en nieuwe successen
zijn bc-haald aan den zuidelijken vleugel.
Het midden van het strijdfront is hierbij niet
genoemd. Daar was volgens het bericht uil
Weenen, hoofdzakelijk artilleriestrijd. Over
den strijd aan de vleugels meldt dit bericht,
dat de Italiaansche aanvallen overal werden
teruggeslagen en alle stellingen in handen
van de Oostenrijkers zijn gebleven behalve
op de hoogvlakte van Vrh, waar de Italianen
in zuidelijke richting terrein hebben ge
wonnen.
Weenen. 23 Aug. (Covr.-bur.) Keizet
Karei, die den 21 en naar het ïsonzofront
was vertrokken, is heden voormiddag van
daar teruggekeerd.
So f i a, 2 3 Aug. (Buig. ag.) De koning
heeft heden de nota van den Paus ontvan
gen, gedateerd 1 Augustus. Daar de Heilige
Stoel geen vertegenwoordiger in Sofia heeft
is de overhandiging van de nota geschied
door tusschenkomst van het Bulgaarsche ge
zantschap te Berlijn.
B e r l ij n, 2 3 Aug. (W. B.) De rede
van den staatssecretaris van Buitenlandsche
Zaken von Kohlmann, in de zitting van gis
teren der hoofdcommissie van den Rijks
dag, luidde als volgt:
Mijne Heeren f
Heden, nu ik voor de eerste maal de eer
heb officieel met de vertegenwoordigers van
het Duitsche volk in aanraking te komen,
is het mij een plicht en een behoefte mij
met enkele algemeene, inleidende woorden
bij u te introduceeren.
De leiding van Duitschlands buitenland
sche politiek is sedert de stichting van het
Duitsche rijk buitengewoon moeilijk ge
weest. Het Duitsche rijk, omringd door mili
tair-machtige vijanden, was van den dag zij
ner oprichting af aan gevaarlijke coalitie*
blootgesteld.
Het is, zonder meer historisch, te begrij
pen, dot het opkomen van een zoo gewel
dig, sterk, naar buiten stuwend blok in het
centrum van Europa bij de oude, groote
mogendheden den wensch deed opkomen
den behagelijken toestand te herstellen,
zooals hij bestond, toen daar slechts drie
rijken, zonder samenhang en zonder poli
tieke aspiraties waren.
Dubbel moeilijk is de taak, het departe
ment van Buitenlandsche Zaken thans te
besturen op het oogenblik dat het Duitsche
rijk zich in een strijd op leven en dood be
vindt met de sterkste militaire mogendhe
den van de geheele wereld. Op zulk een
oogenblik, op een oogenblik van groote bui
tenlandsche en ook binnenlandsche moei-
lijkheden de leiding van het departement
van Buitenlandsche Zaken over te nemen,
houdt een geweldige verantwoordelijkheid
in
Ik ben mij van het volle gewicht mijner
verantwoordelijkheid ten volle bewust.
Ik mag er wel met enkele woorden toe
overgaan u het doel te schetsen, waarin dc
taak van de Duitsche politiek thans be
staat.
De voornaamste taak, die reeds in vredes
tijd bestond, is het onderhouden van de be
trekkingen met onze bondgenooten, het on
derhouden van de betrekkingen met de
Oostenrijksch-Hongaarsche monarchie
waarmee wij door geschiedenis en door
duizend andere onverbreekbare banden ver-
eenigd zijn, het onderhouden van de be
trekkingen met het flinke, geweldig op
waarts strevende Bulgaarsche volk met het
militair sterke Turkije, waarmede reeds Fre-
derik de Groote, de eerste legger der grond
slagen van het Duitsche rijk, nauwe politie
ke betrekkingen poogde aan te knoopen.
Een verdere taaie, die in beteekenis en
moeilijkheid weinig voor de genoemde on
der doet, is het onderhouden der betrekkin
gen tot de neutralen.
In dit opzicht willen wij de rechten en le-
venseischen der neutralen zoo zorgvuldig
mogelijk eerbiedigen, natuurlijk voor zoo
ver de arglist van onze vijanden, die het
publieke recht grootendeels met voeten tre
den, en onze eigen militaire noodzakelijk
heid dit toelaten een verder „afbrokkelen"-
ven gewichtige onzijdigen te verhinderen
is een zeer ernstige en ingrijpende taak.
Wij kunnen haar slechts met succes vervul
len naar het beginsel: „In de politiek spreekt
macht, maar in de politiek spreekt ook
recht."
Slechts wanneer wij onze politiek op de
ze belde pijlers, macht en recht, laten steu
nen, zullen wij iets duurzaams tot stond
brengen. Een politiek, die slechts op macht
berust, is priori tot mislukken gedoemd.
Ten slotte hebben wij nog de betrekkin
gen tot de vijanden. De officieele diploma
tieke betrekkingen zijn natuurlijk verbroken,
maar de stroom der openbare meening
golft oak over de grenzen heen, die de loop
graven en kanonnen trekken. Onze kranten
Als een offer tc brengen geen vreugde doch
een verdriet voor u is, zijt gij niet waard het
fe brengen.
Roman
van
Karamati.
34
„U beeft me geroepen? U gaal zeker ook
Weg.' Wil u dc rekening vereffenen? Daar
ontbreken nog een paar „shillings" aan.
•Mevrouw zei, dat u die wel geven zou. Ze had
zoo'n haast en kon niet wisselen en de ander
had ook geen klein geld."
..De ander? Wie bedoelt u?'" Theo vraagt
wanhopig naar den bekenden weg."
„Mijnheer Mac... Mac... och, hoe lieet-i ook
weer? Zeg u 't 's Ik kan nooit die' naam
onthouden Nu ja, die Schotsohc meneer..."
.,0 jawel!" Theo's antwoord klink alsof hij
heel wat anders zeide.
Dienzelfden avond zat de jonge verdoolde
op een kamertje derde verdieping in 't
„boarding-house" van Mr. Purple, rookerig,
somber en duf, gelegen aan een klein plein,
met wat boomen in 't midden en een hek
•daaromheen, ook dat alles rookerig, somber
«n duf. Voor de vierde maal telde hij den in
houd van zijn beurs na"; een, twee, drie „shil
lings en een „farthing"— Ia een hoek Jag hel
handvalies met zijn heele verdere bezitting,
achteloos neergesmeten.
En Theo meende stellig, dal hij „zwaar be
zocht was", en hij gaf zijn arme ziel huive
rend, maar gelaten over aan Gods hand, voor
nog zwaarder bezoeking; want hij besefte zijn
schuld.
Drie maanden later ongeveer keerde hij
's avonds huiswaarts, met gebogen hoofd, ver
vuld van droevige gedachten. In 't reperto
rium zijner levensondervindingen kwamen
sinds cenigen tijd twee nieuwe nummers voor,
wier snerpend pijnigend spel hem onophou
delijk vervolgde: wroeging en honger. Zijn
eenige verdiensten kwamen nu voort uit een
enkele privaat-les in 't Duitsch, Fransch of
Spaansch hier en daar op ver van elkaar ge
legen punten in de reuzenstad gegeven. Dien
dag had hij er drie gegeven, een goede dag
dus! Zijn voeten deden hem pijn van 't loo-
pen. t Was guur winterweer en zijn dunne
half versleten overjas gaf maar weinig be
schutting. Dc schouders opgetrokken, de hals
in zijn jaskraag, liep Theo haastig door 't ge
woel der straten, hier ijlings uitwijkend voor
een omnibus, daar een kansje wagend tus-
schcn twee drommen voertuigen in tegen
overgestelde richting voortkroelend. Hij
dacht aan een nieuw plan, wellicht zou 't nu
slagen... Wat had hij reeds vaak teleurstel
lingen ondervonden! Zijn tafel hoog boven
op zijn kamertje in 't boarding house kon
getuigen van zijn inspanning, van de resulta
ten dier inspanning in den vorm van terugge
zonden stukken, zich vermeerderend op
onrustbarende wijze. Ilij had 't geprobeerd bij
zeker twaalf verschillende bladen en tijd
schrift». Wat was 't dan toch? Stond zijn
hoofd niet naar schrijven, of deugde zijn
Engclsch nog niet? Och, hoe kon 't een, hoe
kon 't ander bij al die ellende cn U besef
zijner gevallenheid? Dat was genoeg, om hem
half gek te maken en den slaap te bannen van
zijn afgebeulde leden. En nu? 't Zou wellicht
gaan: hij had er „zoo'n idee van." 't Was een
„short story', «en kort verhaal, waarin hij
getracht had aandoeningen en toestanden tc
beschrijven, zooals hij die zelf doorleefd had
en dc heldin van 't verhaal was Elsa. De
weemoed, die hem vervuld had bij 't teeke
nen van haar beeld was zoo diep en waar
achtig, zijn wroeging en het bewustzijn der
onherstelbaarheid van het onrecht haar aan
gedaan zoo innig, dat hij overtuigd meende tc
zijn, nu eens op den goeden weg te wezen.
Zijn verhaal zou opgenomen worden, en zoo
zou wellicht een betere tijd voor licrn begin
nen. Ilij droomde van opsparen cn teruggaan
naar Holland, voor korten" lijd slechts, om
een bedevaart te doen naar 't oord zijner zon
den, daar dc gelegenheid te zoeken om haar
zijn vrouw te zien en na te gaan hoe ze
't leed droég l^ar door hem berokkend, stil,
in 't geheim, onopgemerkt door haar zelve,
onbekend bij de mcnschen, die belang in In m
zouden kunnen stellen. En naar zijn moeder
w ilde hij informceren God, wellicht was ze
reeds lang dood.Nu, goed, 't hoofd omhoog
en 't doel voor oogen gehouden. Herstel
van zijn verloren geluk, daar was geen den
ken aan. Neen, de eenige voldoening waar
naar hij snakte was te weten, dat Elsa en zijn
moeder leefden cn moedig het kruis hunner
ellende droegen. En o heerlijke illusie
hij zou, als hij eenmaal goede verdiensten had,
geld overzenden aan die beiden, zoo dat ze
niet wisten van wien 't kwam of misschien
dat vermoedden! cn hij zou zich in stille
verheugen ever het goede, dat hij daarmee
deed. Och, 't zou zoo weinig vergoeding zijn,
zoo luttel opwegen tegen alles, dat die beiden
door hem geleden hadden, ook al zond hij
duizenden, neen milliocnen!
Zoo mijmerend gaat Theo langs 't breede
trottoir in Regent-streef, 't Is cr vol, ondanks
het koude weder: overal voetgangers, rijtui
gen, flonkering van licht uit de prachtige win
kels. Plotseling, hel uitkomend in 't licht uit
hel winkelraam van een juwelier, gaat een
bekende gedaante hem voorbij, rakelings.
Theo blijft even slaan en kijkt om. Een walm
van white-rose" omgeeft hem dezelfde
geur van een kleine, bloemige kamer ver weg
in een kleine stad, dezelfde van een fijnen
batisten zakdoek l Is Stephanie! Ze kent
hem blijkbaar niet of wil hom niet kennen.
Daar gaat zc in bont gehuld, o. stellig, dat is
haar gang; die nauw merkbare wiegeling, dal
lenige, losse in schouders en heupen, 't onmis
kenbare bij dc Indische, dat zij trots al haar
assimilatie-vermogen, niet had kunnen afleg
gen. Ze is alleen, en zoo laat op den avond,
tc midden van die bonte menigte van nacht
vlinders! Een aandoening van walg verdrijft
bij den jongen man dc verrassing van 't onge
woon schouwspel. Zoo'n vrouw! En voor zulk
een schepsel heeft hij zijn^l*8 verlaten!
Dien avond kan hij niets aan zijn „stuk"
werken. Hij liceft nog nooit le voren zoozeer
het marteU nd besef van zijn schuld gehad en
nog nooit heeft zijn hart zoo wanhopig ge
smacht naar tijding van Elsa. Tijding! Wie
zou ze hem kunnen geven, aan wie zou hij
ze durven vragen!...
Was hij dan nu pas recht ontwaakt? Wist
hij nu eerst wie die vrouw svas, die hij zich
verbeeld had lief te hebben als niets op aarde?
En zijn liefde voor Elsa was dus niet dood,
ondanks all^s: levend, onbezoedeld in 'I
reinste binnenste van zijn gemoed was dia
liefde! En een tinteling van blijde verrassing
dringt door 't tumult van zijn aandoeningen
als de zegekreet van den beteren raensch itf
hem.
XVI
E e n H u w e I ij k.
Een kleine kamer, wellicht vier meter hij
drie> zeer eenvoudig, maar zindelijk en nch
Een getemperd licht valt door donkergroene
serge-gordijnen aan 't eenige venster op do
sohaarsche meubelen: vier stoelen met rotan-
zitting, een kleine toilet-tafel, obn klein tafeltje
met wat boeken er op, een bouten bed zonder
gordijnen, schuin daartegen over een z. g.
kermisbed op den grond en eindelijk een
bruin houten kleerkast. Boven 'l bed hangt
een klein crucifix van zilver cn gepolijst
ebbenhout. Aan den wand daartegenover
op 't sombere, bruine behang hangt als
eenige versiering een groote plaat in een ver-
slcten-mahoniekleurigc lijst: Jezus mei de
doornerikroon. Op den vloer ligt geen tapijtl
slechts linoleum oud en haast versleten*
maar blijkbaar goed onderhouden en vooc
t bed een kleedje. Verder niets dan een gas
kacheltje onder den wijden gapenden schoor-
Si een, welks flikkerende vlammetjes ce«
koesterende zwoelheid in 't vertrek versprei
den, cn eindelijk een Amcrikaansch melalcA
klokje op den kalen schoorsteenmantel. Hel
geregelde tik-tak van T smakeloos voorwerp
en de zware ademhaling van iemand die m
't bed ligt te slapen, zijn dc eenige geluidei
in de kleine ruimte verneembaar.
(Wordt vervolgd.)
