„DE E EM LAN DER".
Maandag 3 September 1917.
"BUITENLAND."
't ^Winkeltje.
N°. 54.
I6"' Jaargang.
Iets over de geschiedenis van de
overname der B. B. S. te Amerstoort
door het Rijk enz.
FEUILLETON.
Hoofdredactie)
MARIE VAN VERSENDAAL.
Mr. O. J. VAN SCHAARDENBURO.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
A BONN EMENTSPRUS.
Per 8 maanden tooi Amersfoort l,50.
Idem franco per post.. -
Per week (met gratie verzekering tegen ongelukken)* 0.14«
Afeonderlvike nummers 0.05.
Wekeliikacb bijvoegsel „Dt Hollandtchs huisvrouw'' (onder
red&rtie van Thérèae Hoven) per 8 mod. 50 et».
Wekeliikecb bpvoegsel WtrMrevUs" per 8 mnd. 58 ets.
Bureau: Arnbemsche Poortaal, hoek Utrechtschestr.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:'
Van 1—5 regelt f O.HO.
Elke regel moor - 0.15.
Dienstaanbiedingen 15 regels O.AO.
Qroote letters naar pkuitsruiint*.
Voor liandol en bedrijl bestaan zeer voordeeligo bepalingen
tot bet herhaald advortueron in dit Blad, bii abonnement.
Eene mroulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegozonden.
in.
Misschien is het velen lezers en lezeressen
bekend, dat de Amersfoortsche H. B. S. vroe
ger ook al eens op 'J punt heeft gestaan aan
't Rijk te worden overgedaan. Dit is gebeurd
gedurende het ministerie Borgcsius De school
telde toen veertien klassc-afdeelingen met
eene bevolking van circa driehonderd leerlin
gen. Van deze leerlingen kwamen er velen van
buiten de stad, het grootste deel daarvan
woonde in de naburige gemeenten, die profi
teerden van de goede gelegenheid om M. O.
ie gcnielen, die onze stad bood; anderen
ook van elders woonden bij ingezetenen in
Luis en verhoogden Amersfooft's welvaart
Uit de stad zelf kwam nog niet de helft der
leerlingen. Er bestond dus voor dc gemeente
Amersfoort wel reden om er op te wijzen, dat
do II. B. S. eer eene' onderwijsinrichting van
't Rijk, dan van dc gemeente was geworden.
Het schoolgebouw zelf indertijd voor een
tachtig a honderd leerlingen bestemd, was
veel tc klein. Achtereenvolgens werden de
scholen in de Koestraat (nu de Middelbare
Handelsschool) en het reeds besproken Werk
huis in gebruik genomen. Maar zoo'n groote
Inrichting eischte groote offers van de ge
meente-kas, en hoewel het Rijk jaarlijks sub
sidieerde naar rato van het aantal klasse-af-
deelingen, vond men toch, dat een toestand
als deze voor onze gemeente onhoudbaar
werd Het Rijk moest óf de school overnemen,
óf het daarheen leiden, dat ook dc naburige
gemeenten het hunne bijdroegen tot in stand
houding der school.
Nog een derde uiting was er: de school
sluiten voor alle kinderen, die niet in de stad
woonden; maar dat middel had zijn groote
bezwaren. liet Rijk zou n.l. alle verdere sub
sidie weigeren en het aantal leerlingen was
al t e groot, om nog tot den toestand van
voorheen een 5 klassige H. B. S. te kun
nen terugkeereu. Bovendien waren er andere
onvoorziene moeilijkheden en men gaf dit mid
del ten slotte prijs, ook al, omdat hel erger
dan de kwaal zou zijn. Men mcene intusschen
niet dat deze draconische (laatste) maatregel
zonder invloed is geweest op den gang van
zaken. Hei was indertijd een geducht dreige
ment voor de ouders die kinderen stuurden
naar de II. B. S. uit omliggende plaatsen.
Voor de leeraren bij 'tM. O. hier ter stede
werkzaam was 't ook een zwaard van
Damocles, dat voortdurend boven hunne hoof
den hing Immers werd dit dreigement uitge
voerd, dan beteekende dat voor de t ij cl e 1 ij k
aangestelde leeraren o n m i d d e 11 ij k i n-
j gaand ontslag, voor de anderen minder les
uren en dikwijls daardoor minder salaris. Op
't gebied der salariéering trouwens zijn dc
leeraren bij 't M. O hier ter slede werkzaam
nooit wat men noemt verwend! Daarop
honen wij in een volgend opstel nog eens terug
te komen.
y\Vel heeft dat hinken op twee (soms drie)
gedachten de rustige ontwikkeling van het
M. O hier ter stede in hoogc mate belemmerdl
Amcrsloorl s H. B. S. ging een goede toekomst
tegemoet. Maar de voortdurende onzekerheid
omtrent baar blijven of heengaan, het ten
gevolge daarvan steeds wisselende personeel,
hel huizen in twee soms drie oude gebouwen,
dat alles heeft helaas zijn invloed doen gelden
en wel mag 't wonder hecten, dat de zaken
nog altijd zoo goed gegaan zijn, dat men op
reclame-bordjes altijd ziet staan: uitste
kende inrichtingen voor onder-
v ij s! Intusschen het kan niet genoeg ge
zegd men zij voorzichtig met z'n reclame
niet in den handel maar op 't gebied van
onderwijs dat geen handelszaak is!!
en nooit mag z ij nl
De onderhandelingen met het Rijk aange
knoopt, liepen ten slotte op eene mislukking
uit. Na het aftreden van hel ministerie Bor-
gesius trad het ministerie Kuijper op en de
kans om de II. B. S. over tc dragen was voor
langen tijd voor Amersfoort verkeken. Hil
versum stichtte ook eene II. B. S. en toen op
den eersten Dinsdag in September anno
negentienhonderd drie de H. B. S. hare deu
ren weer opende, toen was het alsof de bijen
korf gezwermd had. Vele leerlingen, een paar
leeraren, o. a. de lieer Hoogewerff als aan
voerder, hadden de oude korf verlaten cn had
den een nieuw verblijf te Hilversum gevonden.
Later is er nog eens weer een jonge zwerm
uitgevlogen n. 1. naar Bussum cn 't had niet
veel gescheeld of Harderwijk was gevolgd.
Politiek Overzicht
Het antwoord van Wilson
aan den Paus.
I.
Als eerste van de reeks is het antwoord
van president Wilson op het vredesvoorstel
van den Paus verschenen. Het was wel te
verwachten, dat Amerika de andere oorlog
voerenden voor zou zijn. De Vereenigde
Staten nemen onder de strijdenden eene bij
zondere plaats in; zij voeren den strijd naast
de Entente-staten, maar staan buiten het
verbond, dat dezen onderling hebben geslo
ten en dat hen verplicht niet anders dan
gezamenlijk vrede te sluiten. De regeering
te Washington kon dus het eerst van allen
met haar antwoord gereed zijn; zij behoefde
daarover niet met anderen overleg te ple
gen, maar kon alleen met zich zelve te rade
gaan.
Deze bijzondere stelling van de Vereenig
de Staten onder de oorlogvoerende staten
kan van beteekenis worden, wanneer het
ernst wordt met de overleggingen over het
herstel van den vrede. De grieven van Ame
rika richten zich tegen één der leden van
de tegenpartij in het bijzonder en zij betref
fen één bijzonder punt. Op dat punt is het
einddoel van den strijd voor Amerika het
zelfde als voor Duitschland. Beiden verkla
ren, dat zij "Opkomen voor de vrijheid der
zee als drager van het wereldverkeer. Wat
Amerika tegen Duitschland in het harnas
heeft gejaagd, is de keus, die Duitschland
gedaan heeft van de middelen .waardoor
het de vrijheid der zee wil bevechten. Die
middelen slaan de vrijheid, waarvoor
Duitschland zegt op te komen, zóózeer in
het aangezicht, dat de regeering te Wa
shington zich genoopt heeft gevoeld in naam
van het vrijheidsbeginsel, dat zij voorstaat,
Duitschland den oorlog aan te dóen.
Men zou geneigd zijn te meenen, dat twee
partijen, die hetzelfde doel beoogen, er op
waren aangewezen te zoeken naar samen
werking, om door gezamenlijke inspanning
dit doel te bereiken. Deze wereldstrijd geeft
ons een voorbeeld van het tegendeel. Twee
partijen, die zeggen hetzelfde doeL na te
streven, zijn met elkaar in een bitteren strijd
gewikkeld. Met eene regeering, die op de
wijze zooals de Duitsche regeering dat doet,
den strijd voert voor het ook door Amerika
hoog gehouden beginsel van de vrijheid der
zee, meent de regeering te Washington niet
in betrekking te kunnen treden. Zoo komt
zij er toe in haar antwoord op de nota van
het Vaticaan eene prealabele kwestie te.
stellen. Zij wil met de regeering, die nu in
Duitschland het bewind voert, niet* in be
spreking treden over het herstel van den
vrede/ en de reden, die haar daartoe dringt,
wordt aldus vermeld
„Wij kunnen het woord van de tegen
woordige regeerders in Duitschland niet
aanvaarden als een waarborg voor iets, dat
duurzaam moet zijn, tenzij het op overtui
gende wijze gesteund wordt door zoodanige
afdoende bewijzen van den wil en de bedoe
ling van het Duitsche volk zelf, dat de andere
volken der wereld gerechtvaardigd zouden
zijn het te aanvaarden.
Zonder zulke waarborgen zou geen indi
vidu en geen volk vertrouwen kunnen stel
len in geheime overeenkomsten betreffende
ontwapening, verdragen om arbitrage in de
plaats te stellen van macht en regelingen
tot herstel der kleine natiën, waneer zij met
de Duitsohe regeering gesloten zijn.
Wij moeten dus wachten op nieuwe bewij
zen van de bedoelingen der groote volken
In de Centrale rijken."
Derhalve met de Duitsche regeering, zoo
als zij nu is ingericht, wil de regeering te
Washington niet te maken hebben. Zij ver
langt eene andere regeering als orgaan vart-
het Duitsche volk, om over het herstel van
den vrede in overleg te kunnen treden.
Het is een bittere pil, die hiermee aan de
Duitsche regeering te slikken wordt ge
geven net brandmerk wordt op haar ge
drukt, dat op haar woord niet kan worden
vertrouwd. De pil is te bitterder, omdat dit
verwijt niet onverdiend mag heeten. De
vloek van de booze daad vervolgt Duitsch
land. Naast de algemeene grief der schen
ding van de door een mede door Duitschland
onderteekend verdrag gewaarborgde neutrsr
liteit van België, heeft de regeering van pre
sident Wilson nog een tweede grief tegen de
Duitsche regeering, die haar bijzonder aan
gaat. Door den duikbootoorlog te gaan voe
ren op de bekende meedoogenlooze, niets
en niemand ontziende wijze, is de belofte
geschonden, die aan de Vereenigde Staten
was afgelegd, dat schepen, die in de vaart
op Amerika voorzagen, niet zouden worden
-aangevallen zonder waarschuwing en zonder
dat aan de opyarenden tijd werd gelaten om
zich te bergen. Tot twee malen toe staat
Duitschland bij Amerika bekend als schen
der van het gegeven woord. Nu vordt dit
aan Duitschland vergoldenaan verbintenis
sen, die bij evenlueele vredesonderhandelin
gen de Duitsche regeering mocht aangaan,
wordt bij voorbaat hef vertrouwen ontzegd.
De oorlog.
Het antwoord van Wilson aan
den Paus.
Weenen, 1 Sept. (Corr.-bur.). De
Reichspost schrijft over de nota van Wilson,
dat Midden-Europa niet lang bij de afge
zaagde Entente-verwijten, die hij herhaalt,
behoeft stil te staan. Wat de zaak zelf be
treft, beteekent het antwoord aan het Vati
caan een volledige afscheiding van de oor-
lbgsdoeleinden der geallieerden. Wat het
onderscheid aangaat, dat Wilson met veel
nadruk maakt tusschen de regecring te Ber
lijn en het Duitsche volk, zal Wifcon, even
als de overige geallieerden, te zijner tijd
vernemen wat het Duitsche volk wil en dat
de Duitsche heerschers niets-anders willen
en niets anders kunnen willen. Dan zal Wil
son ook de waarborgen krijgen, zonder welke
hem de totstandkoming van den vrede on
mogelijk toeschijnt.
Het Neue Wiener Tagblatt meent over de
afgezaagde redenen, die Wilson - die
slechts den oorlog wil aanvoert tot moti
veering van zijne houding, te kunnen heen
stappen. Wilson, die slechts één doel kent,
n.l. uit het oude Duitschland een nieuw Rus
land te maken, komt telkens terug op den
genialen inval, dat Duitschland slechts ic te
overwinnen, wanneer het zich zelf in stuk
ken scheurt. Het blad zegt, dat Wilson de
vredesgedachte schendt, wanneer hij tegen
over het hoogste zedelijke gezag der katho
lieke wereld de omwenteling aanprijst als
het eenige middel om den oorlog te beëin
digen.
Het Exriablatt meent, dat Wilson de be
vrijding van het Duitsche volk gerusl aan
dat volk zelL kan óverlateh. Overigens
wenscht het blad af te wachten, of de nota
van Amerika toch niet de mogelijkheid biedt,
om verder over den vrede te praten.
Londen, 1 S e pt. (R.). De president
van de Chineesche republiek heeft in ant
woord op een telegram van koning George
het volgende telegram verzonden
„China is, zooals algemeen bekend is, een
vredelievend land. Thans, waar het gaat om
de gerechtigheid en de menschelijkheid, heb
ik de eer Uwe Majesteit, namens het volk
en de regeering, de verzekering te geven,
dat wij in bondgenootschap met de ons be
vriende mogendheden, tegen den gemeen-
schappelijken vijand zullen strijden in ern
stig streven naar het herstel van den vrede
met bereiking van het oorlogsdoel.
B e r 1 ij n, 1 Sept. (W. B.) Avondbericht
uit het groote hoofdkwartier.
In het westen is bij regenachtig weder,
niets bijzonders gebeurd.
Parijs,! Sept. (Havas). Namiddag
communiqué.
In België was de artillerie tamelijk werk
zaam in de streek van Driegrachten en Bix-
schoote.
Ten Zuidoosten van Vauxaillon sloegen
wij een raid der Duitschers af.
Op het Aisne-front vielen de Franschen
gisteren na een korte nrlillerievoorbereiding
om 7 uur 's avonds de Duitsche stellingen
ten noordwesten vnn Hurtebise aan. Wij ver
overden alle als doel aangewezen stellingen
aan een front van bijna 1500 meter, diep on
geveer 300 meter. Des avonds werden drie
hevige tegenaanvallen door ons vuur gestuit.
De artilleriestrijd duurt zeer levendig voorl
in deze streek.
Het aantal tot nu toe getelde gevangenen
bedraagt 150, waaronder 5 officieren; 7
machinegeweren vielen in onze handen. Bij
de verkenning van het veroverde terrein
werden een groot aantal Duitsche lijken ge
vonden.
De vliegers namen een schitterend aan
deel in dezen aanval; van hoogten, afwisse
lend van 100 tot 600 M., bestookten zij den
vijand in zijne loopgraven en batterijen. Alle
Fronsche vliegtuigen keerden behouden
terug.
De Franschen deden een geslaagden
overval ten Z.O. van Corbeny; zij drongen
in een Duitsche loopgraaf op een front von
200 Meters, richtten daar vernielingen aan
en brachten 12 gevangenen terug. Een twee
de overval werd in Champagne uitgevoerd
tegen de hoogte van Mesnil. In het bosch
van Parroy waren patrouille-gevechten.
Avond-communiqué
Wij namen nog 200 Meters loopgraaf ten
noorden van Huriebise en maakten 30 ge
vangenen. Een tegenaanval kon heden no-
middag onder ons hevig artillerievuur onze
loopgraven niet bereiken.
Een sterke vijandelijke overval werd terug
geslagen ten zuiden van de Butte de MesniL
Daarbij werden gevangenen gemaakt, waar
onder de officier, die den aanval leidde.
Berlijn, 2 Sept. (W. B) Voormiddag-
bericht uit het groote hoofdkwartier.
De levendige artilleriestrijd aan het mid
delste gedeelte van het Vlaamsche front
houdt dag en nacht aan. De gevechten op
het voorterrein verliepen gunstig voor ons.
Bij St.-Quentin en aan de Oise nam de
artillerie-actie, vergeleken bij den vorigen
dag, toe. Een verkenningsaanval ten westen
von La Fère leverde ons gevangenen op.
Bij Allemant ten Noord-oosten van Sois;
sons, werden den vijanci Lij een verkennings
tocht bloedige verliezen toegebracht en ge
vangenen afgenomen.
Op den heuvelkam van den Chemin des
Dames bleef als gevolg van de gevechten
bij het gehucht Hurtebise een beperkt deel
van onze voorste linie in handen der Fran
schen.
Voor Verdun nam het artillerievuur des
avonds toe, maai verflauwde weer in den
nacht.
Avondbericht.
In het westen geene grootere strijdhan-
delingen.
P a r ij s 2 Sept. (Havas). Namiddag-
communiqué.
Aan het Aisne-front bleef de wederzijd-
- Ronirm
door
Thérèse Hoven
Mevrouw- van P«ccs zucht Frans is haar
Judste, dus eischt dc traditie dat hij haar lie
veling moet zijn maar zij gelooft toch dat haar
man gelijk heeft met le beweren, dat Frans
een goede jongen, maar geen groot licht is
Zijn herhaaldelijk zakken voor verschillende
examens op het gym. en aan dc academie
zou hierin wel eenigszins tol richtsnoer kun
nen dienen, al werd er ook, èn door den ean-
didaat cn door zijn moeder, telkens beweerd
dat het aan de commissie en later aan dc
Profs. lag.
Met een vermanend: „Nou vent, ik zou er
maar niet te veel tijd aan verdoen," besluit zij
haar bezoek en gaal verder.
Het volgend nummer van haar dag-pro
gramma bestaat uit een conferentie met de
keukenmeid
„En Nelia, ik had gedacht groentesoep."
„Groentesoep," klinkt het knorrig, „hebben
We pas gehad, waarom neemt u niet toma
ten?
.En wij hebben gisteren juist tomaten met
macaroni gehad."
Nou ja. is toch heel wat anders. To
malen bermen zoo lekker, je leunt er nooit ge- i
nocg van hebben. Als ik Mevrouw was, zou j
ik ze 's winters ook eten. al kosten ze 60 cent
per pond. Maar natuurlijk, als u liever groen
tesoep hebt.''
„En dan heid ik gedacht: roastbeef met prin
sesseboonen en aardappelen."
„Gut, waarom neemt u toch niet een rib?
Dat is toch zooveel lekkerder.'*
„Jij bent altijd voor het duurste, het scheelt
de helft."
„Maar het is wel driemaal zoo lekker. Een
rib is mijn vleeschje."
„Nu, als je dan eens trouwen gaat, moet je
maar rib eten."
„Nou ja. da's flauw. Ons soort van menschen
eet het niet, maar daar ben je dan ook in be
trekking voor. Je dient niet alleen voor je
kleeren."
Mevrouw van Rees glimlacht cn Nelia mees
muilt. Beiden weten wel waarop het doelt.
In het begin van den zomer kwam Nelia
namelijk, incl zekeren zwier, op een Zondag
ochtend haar Mevrouw een nieuw mantelpak
laten zien, dat den vorigen dag. behoorlijk met
paard en wagen van een der grootste maga
zijnen uit de Veenestraat. was thuis gebracht.
Toen mevrouw de opmerking maakte dat het
pak wel mooi, maar zeker nog al prijzig was,
had Nelia half knorrig, half lachend gezegd:
„Ik had het er voor leggen. Ik had eerst ge
dacht over een weduwnaar, maar met trou
wen en al wat daarbij komt gaat ook een slor
dige hand geld weg."
Waarop Mevrouw zeer wïjsgeerig had op
gemerkt: „Ja. maar, zie je, als het een goede
is, duurt een weduwnaar nog wel eens langer
dan een mantelpak."
„Nou ja, als ik trouwen wil, kan ik er altijd
nog wel toe komen. Ik had nou oris zin in een
mooi pak."
„En verder had ik ^dacht,' vervolgt de
huisvrouw thans het gesprek, „bessenbrood,
maar dan half frambozen, half bessen, in
plaats van enkel bossen, en wat slagroom er
over heen.''
Nelia is een goede keukenmeid en kookt
graag, maar zij kan het niet goed hebben dat
mevrouw altijd de schotels zoo verandert.
Bessenbrood hoort met enkel beschuit en bes
sensap, desnoods van verschc bessen, maar
frambozen en room hebben er niks mede tc
piaken. Maar, als mevrouw het wil, nou in
godsnaam dan maar.
„Moet u ook nog fruit hebben?" klinkt het,
meer brutaal dan beleefd, waarop Mevrouw
eenigszins hoog antwoordt.
„Als de fruilman komt, kun je me roepen,
dan zal ik wel bestellen wal ik noodig heb."
„Mijn goed. Ik heb er geen voordeel van
Bij mijn vorige Mevrouw had ik een boekje
voor alles, maar u wilt dat niet van den fruit-
man.''
Mevrouw doel liet of zij de laatste opmer
king niet boort cn zegt zoo moedig mogelijk:
„O ja, ik heb je nog vergeten te zeggenwij
eten van middag een half uur vroeger, want
wij gaan naar hel Kurhaus."
„Een half uur vroeger op. Vrijdag? Dan weet
ik niet hoe ik klaar kom met droog schuren."
„Dan laat je, v, at je vandaag niet kunt doen,
voor morgen.
„En mijn keuken dan?"'
„Heb je erge hoofdpijn!" informeert me-
vrouw, opeens op heel anderen toon.
„Ik? nee, waarom?"
„Ik dacht het zoo
Het is -een trucje, dat mevrouw eens van
een vriendin heeft gehoor-d. namelijk om men
schen, die wat humeurig zijn. heel vriendelijk
tc vragen, of zij ook hoofdpijn hebben, dan be
grijpen zij wel waarop, hel doelt,
Nelia's gezicht heldert nu een tikje op en
hel is zelfs met iets van een glimlach, dat zij
zegt: „Zooeven was mijn vader hier, hij zegt
dat het mis loopt." Nelia weet niet precies
wat er „mis moet loopen" maar over het alge
meen verheugt zij zich in sombere voorgevoe
lens en akelige gebeurtenissen. Haar kamera
den en de overige huisgenooten weten dat,
als zij haar in een goed humeur willen bren
gen, 2ij dan niet beter kunnen doen dan door
haar allerlei akelieheden tc vertellen. Dat doet
haar bepaald goed.
„Hoeveel eters bennen der van middag?"
vraagt zij, niet al te onvriendelijk.
„Nu. meneer cn ik, juffrouw Paula, meneer
Frans, mevrouw Brinkhorst en dc kinderen."
„Mag Trui dan blijven vau daag?
„Nee, dat is niet noodig Je zoudt Trui wel
altijd willen hebben.''
„Natuurlijk... Nog al geen gemak voor mijn."
De dag verloopt vrij kalm, al valt er hier
en daar veel abnormaals waar tc nemen. Zoo
komt er langzamerhand groot gebrek aan
klein geld. Nelia bromt 'den heclen dag dal
niemand kan wisselen cn. waar de verschil
lende leden der familie ook gaan. bvcral stui
ten zij op hetzelfde.
Meneer kijkt dubbel gewichtig en is dubbel
gesloten. Als.zijn schoonzuster hem vraagt of
hij ook iets gehoord heeft, knijpt hij eerst zijn
lippen vast op elkander, „alsof het nachtslot
er op was," zooals Paula beweert, en zegt
dan, ze langzaam weer ontsluitend:
„Ja, ik heb heel wat gehoord maar... zwij
gen is de boodschap. Wij staan voor een kri
tiek moment.'
„Ik verheug mij al op het Kurhaus van
avond," zegt mevrouw Brinkhorsl, vreezende
onbescheiden te zijn.
„Ik maar zoo," tneugt Paula zich in het ge
sprek, „ik vind dié symfonie-avonden ver
schrikkelijk taai."
„Och, het Kurhaus... is het Kurhaus,'' klinkt
het apodictisch van haar moeder. „Ga jij met
ons mee, Frans?"
„Nee, ik denk het niet."
„Toe, doe hel maar," insisteert mevrouw,
„het is gezelliger voor Paula, als zij iemand
heeft om mee te wandelen."
„Net of je wat aan je broer hebt."
„Kom, zeur nu niet en laten wij maar wat
voortmaken, anders wordt het zoo laat en
kunnen wij geen plaats in de tram krijgen,**-
vermaant meneer.
De avond valt mevrouw Brinkhorst niet
mee. Het Kurhaus lijkt haar niet zoo'n plaats
'van geucugtc, als zij er zich van had voorge
steld. (Iet publiek is ook niet zoo talrijk cn
heel lauw.
F.r hangt iets in de lucht cn, als kennissen
elkander ontmoeten, schijnen zij wederzijds
verbaasd elkander tc zien. Er bereidt zich
iets voor. Wèt, welen ze niet.
HOOFDSTUK III.
1 Augustus 1911. Ochtend.
Hel eerste levensteeken van buiten af, dat de
zusters uit 't winkeltje, zooals zij in de
buurt genoemd worden, Zaterdagsochtends
gewaar worden, is de komst van Cootjc Woih
ters,
(Wordt vervolgd-^
