DE EEMLANDER".
Maandag 22 October 1917.
BUITENLAND.
FF^LLFTON.
't TVmkeltje.
H°. 78.
16"° Jaargang
1 MARIE VAN VERSENDAAL.
0 d Mr. O. VAN SCHAARDENBURG.
•t
Uilgevers: VALKHOPP ft Co.
A BON N EMENX8PRU8:
Por 8 mftoadoa voor Amtrtfoori «**0.
Idem franco par post
Per week (met (pahs verzekering legen ongelukken) O. I
Af«ooderl\ike nummer» O.OÖ.
Wekeiykeob ktjvoegtel „D* BotJand»c)i4 HuUvrouv' tonder
redactie ren Thérèee Heren) per 8 mnOL 50 «te.
Wekeiykeeb btjreejrsel WtrMr*per 8 mod. GS OU.
Bureaut Arnbemscbe Poortwal. boek U tr ecb tschestr.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRLJS DER ADVERTENTIÈN.
^eo 1—ft regelt s« f 0.80.
Elke regel meer u M M 0.15*
Dienabuinbledingen 1—5 regelt O.GO*
Groote letters naar plftütsruimte.
Voor handel en bedrijf beatean zeer roordeelige bepalingon
tof hot herhaald advorteeren in dit Blad, b\| abonnement.
Kent. circulaire, berettende do roorwaArden. wordt op
aaur<aAg toegezonden.
Wat willen zij toch?
Eenige leden van de kiesvereeniging
Amersf. Gemeentebelang, vogels van diverse
pluimage, kunnejt zich moeilijk vereenden
met het besluit tot aansluiting bij den Vrijz.
Dem. Bond.
Zij verspreiden thans 'n circulaire, waarin
«ij allereerst de opmerking maken dat „de
geschiedenis der kiesver. bewezen heeft, dat
doorvoering van het vrijz. beginsel in het
bestuur der gemeente slechts mogelijk is
indien samenwerking plaats heeft van allen
die de vrijzinnige beginselen zijn toegedaan.
Samenwerking, zeer juist. Doch geen ge
forceerde eenheid op vaag program. Als de
„geschiedenis der kiesver." in de laatste
jaren iets bewezen heeft, dan is het wel dat
de breede scharen der kiezers van zulk 'n
vaag program niet gediend zijn. Eendracht
mankt macht. Maar kunstmatige eenheid
maakt onmacht.
Onder de oude kiesrechtregeling moge 'n
dergelijke eenheid om tactische redenen 'n
noodzakelijk kwaad geweest zijn, in de loe-
komst is zij 'n onding. Om 'n groepje kie
zers, twijfelaars en onverschilligen, behou
denden en gemakzuchtigen vast te houden,
zou zij honderden kiezers aan den democra-
tischen kant afstooten en in de lokkende
roode armen drijven. „Doorvoering van het
vrijz. beginsel in het bestuur der gemeente
«is slechts mogelijk" als men voldoende kie
zers achter zich weet te verzamelen.
Met begin der circulaire getuigt van ver
bijsterende kortzichtigheidhet slot echter
van nog verbijsterender inconsequentie.
Daar wordt namelijk de mogelijke oprich
ting van 'n nieuwe kiesvereeniging naast
Arnersf. Gem.-belang in het uitzicht gestel i.
De onderteekenaars komen op voor een.
be d, en sturen zelf op versplintering aan.
En wat nog zonderlinger is> die nieuwe kies
vereniging zal, naar verluidt, niet 'n con-
cerirehe-kiesvereenioing zijn (hetgeen trou
wens n' mogelijk zou zijn daar men heele-
mi rlleen niet concentreeren kan als een
der partijen niet wil, niet kan meedoen)
doch zal o wonder 'n unie-lib. kiesver.
woic-en f
Maar voordat men daartoe overgaat, acht
m:n het aldus de circulaire, gewenscht om
do~ n „sprekervan erkende bekwaamheid"
('n uJue-lib., naar wij vernemen) nader in
gelicht te worden omtrent „de wet op
de Evenredige Vertegenwoordiging".
V\:'f-md; we zouden het kunnen begrij
pen, als voorlichting verlangd werd omtrent
hff door niemand ontdekte principieele
versrhi' fwsschen de programma's der Unie-
Lib. en Vrijz.-Dem. Maar wat heeft nu „de
wet op de Evenredige Vertegenwoordiging"
*te maken met het kleur bekennen van de
kiesvr i eer -i/ing
Tegenover de Evenr. Vertegenw. staan
Unie-Lib. en Vrijz. Dem. op hetzelfde stand
punt. De techniek is voor de kiezers zelve
van bitter weinig belang, en, nog slechts 'n
goed half jaar voor de algeme^ne verkie
zingen kan men* heusch wel beter werk
verrichten dan te gean luisteren naar 'n on
getwijfeld zeer interessante, doch weinig
nieuws leerende verhandeling over E. V.
van 'n Unie-Lib. spreker, die elders z'n ga
ven nuttiger aanwenden kon in het belang
der vrijzinnige beginselen-boven-fractie-
krakeel.
Mochten de onderteekenaars meenen uit
het betoog van dien spreker argumenten te
putten voor de oprichting van 'n nieuwe
„algemeen-vrijzinnige" kiesyereeniging, dan
zijn zij wel heelemaal aan het verkeerde
adres, want de Lib. Unie ijvert volstrekt niet
minder dan de Vr. Dem. Bond voor kleur
bekennen! Als dus 'n spreker over
„de wet op de E. V.'* komt, dan zal hij wel
trachten aan te sturen op de vorming van
'n afdeeling der Lib. Unie. En partij kiezen
wenschten de onderteek en aars der circu
laire immers juist niet?
Wat willen zij toch? Gaat. het nieuwe
program van Amf. Gem.b., het vr. dem. pro
gram, dat trouwens ook vroeger reeds aan
de kiesver. ten grondslag lag, hun te ver?
Maar dan gaat het U. L. program hun even
zeer te ver. Principieel verschil tusschen die
beide bestaat niet; de enkele verschilpun
ten rechtvaardigen althans niet 'n splitsing
van de vrijzinnigen langs denkbeeldige
lijn. Gaat hei program iemand te ver, dan
ware het rationeeler toe te treden tot den
Bond van Vrije Liberalen, die hier even
eens 'n afdeeling zal oprichtenmet recht,
er is plaats voor. Zien wij echter de namen
van de onderteekenaars der circulaire, on
der wie waarlijk vooruitstrevende mannen,
dan kunnen wij niet gelooven dat deze met
verloochening van hun mooi verleden in
den strijd voor de vrijzinnige politiek en met
voLstrèkfe miskenning van den geest des
tijds nu plotseling tegsn de stroomversnel
ling in zouden willen roeien.
Wij begrijpen de onderteekenaars niet. Zij
zullen sléchts verwarring stichten. En aan
de vrijzinnige zaak ernstig afbreuk doen.
En o, wij vreezen zoo, dat het weer 'n
oud-Amersfoörtsche personenkwestie wordt.
Die weelde kunnen de vrijzinnigen, met de
stemmencijfers der laatste verkiezingen voor
oogen, zich toch heusch"" niet meer veroor
loven.
Politiek Overwicht
De bir>nenüandsciie krisis
in Duitschiand.
9
De Duits-che keizer is, nadat de rijksdag
den 11 en October naar huis was gegaan, op
reis gegaan naar de Balkanstaten, waarop
het hoofd van het departement van buiten-
landsche zaken, staatssecretaris von Kühl-
mann. hem veTgezeh. De rijkskanselier heeft
eene reis naar het oosten ondernomen om
het laatstelijk door de Duitsohe wapenen
gewonnen gebied te bezoeken. Men zou
geneigd rijn daaruit af te leiden, dat
de binnen! andsche krisis in Duitschiand
1 bezworen is en dat de. binnenlandsche
vrede is teruggekeerd. Niets js echter min
der juist. De voorzitter van het huis van af
gevaardigden van den Pfuisischen landdag
heeft het noodig geacht eene waarschuwing
te laten hooren, dat Duitschlands vijanden
de hoop koesteren, dat bnnenlandsche twis-
Iten de Duitsche kracht zullen breken
of verlammen; hij deed een beroep op den
gezonden zin van het volk om die hoop te
verijdelen. Dit wijst er op, dat de strijd nog
volstrekt geene teekenen van verzachting
toont.
Eenerzijds gaan de elementen, die in de
onlangs opgerichte „Vaterlandspartei" hun
hniddelpunt vinden, voort tegen den rijksdag
en het streven naar vrede, dat zich daar
doet gelden, met de grootste felheid van
leer te trekken. De Kreuz-Zeitung gaat zoo
ver te schrijven, dat de rijksdag meer en
meer een schade voor de Duitsche zaak en,
als men naar de uitkomst ziet, een bondge
noot van de vijanden is geworden. Elfhon
derd hoogleeraren en leeraren aan hoogere
Duitsche onderwijsinrichtingen verkondigen
als hunne meening, dat de tegenwoordige
meerderheid van den voor bi jna zes jaren on
der geheel andere omstandigheden gekozen
rijksdag niet de pretentie kan hebben, tegen
over de levenskwestien. die nu om beslis
sing VTagen, den volkswil tot uitdrukking te
brengen.
Aan den anderen kant zijn tusschen de
regeering en den rijksdag de zaken lang niet
in het reine. De rijksdag heeft, voordat hij
uiteenging, aan de regeering toegestaan wat
door.haar gevraagd1 werd; maar daaruit volgt
geenszins, dat de verhouding nu weer goed
geworden is. Het rijksdaglid- Gothein zet, na
de zelfverloochening te hebben doen uitko
men, die de rijksdag aan den dag heeft ge
legd om de dreigende krisis te bezweren, de
grieven tegen den rijkskanselier aldus uit
een: „De rede van den rijkskanselier (in de
zitting van 9 October?, waarin hij zich met
eene duidelijkheid, die men tot dusver had
gemist, voor het besluit van 19 Juli uitsprak,
waarin hij er warme woorden voor vond, dat
ook zij, die dit besluit bestrijden, een beter
begrip moeten hebben van de eerlijke en
goede bedoelingen van de voorstanders en
den strijd daartegen niet moeten voeren
met beschimping van deze mannen, zou de
geheele krisis tot een gelukkig evpde ge
bracht hebben, als hij niet zonder eenige
voering met de partijleiders een ongelukki-
gen aanval tegen de onafhankelijke socialis
ten had gereden. Hij verzekerde, dat hij
objectief stond tegenover alle partijen, alleen
niet tegenover die, welke een gevaar voor
het bestaan van den staat beteekenen. Aan
de andere zijde echter stond de partij van
de onafhankelijke socialisten en het verwijt,
dat door de officieren agitatie in het leger
werd gevoefd, was juist de afgevaardigde
Dittmann het minst gerechtigd te berde te
I brengen, want hij en zijne partij hadden eene
staatsgevaarlijke actie in de marine gedre-
ven, heigeen de staatssecretaris van het
j rijksdepartement van marine nader zou be
wijzen. Na hem verklaarde staatssecretaris
I von Capelle, dat „uit de stukken bleek", dat
de rijksdagleden Haase, Dittmann en Vogt-
herr aan de wegens samenzwering veroor
deelde matrozen materiaal voor hunne or
ganisatie geleverd hadden. Hij Wet daarbij
duidelijk doorschemeren, dat deze misdadige
samenzwering met weten en willen van deze
afgevaardigden was geschied. Ieder moest
aannemen, dat de staatssecretaris en de
rijkskanselier hunne beschuldigingen op
grond van een feitelijk bewijsmateriaal had
den gedaan en dat de rijksdag terstond daar
op zou worden verzocht de immuniteit van de
genoemde afgevaardigden prijs te geven. In
plaats daarvan waren dezen in staat aan te
toonen, dat de tegen ^ïen gedane beschuldi
ging volstrekt niet houdbaar was. Er is geene
aanklacht tegen hen ingediend en men weet
positief, dat de procureur-generaal en alle
hoogere justitieele ambtenaren hebben ver
klaard, dat zulk eene aanklacht volstrekt
geen kans van slagen zou hebben, omdat er
geen bewijskrachtig materiaal tegen deze af
gevaardigden bestaat.
„De genoemde afgevaardigden staan bij
alle partijen van den rijksdag, behalve hun
ne eigene, in een zeer slecht aanzien, maar
toch was het de onvermijdelijke plicht van
alle partijen tegen zulk een optreden front
fe maken, een optreden, dat bovendien den
indruk moest wekken dat de binnenland
sche vrede er ernstig door in gevaar wordt
gebracht."
De schrijver legt er nadruk op, dat hier
mee de krisis, die gelukkig ten einde was
gebracht, op nieuw is uitgebroken; hij zegt:
„Zij is ditmaal niet te genezen. Het zal
den rijkskanselier duidelijk moeten zijn, dat,
al hebben ook de vrijzinnigen, de nationaal-
liberalen, het centrum, de Polen en de El-
zassers het votum van wantrouwen afge
wezen, om op dit oogenblik een openlijk
conflict te vermijden, hij hun vertrouwen
niet meer bezit. Maar ook. dat van den
.bondsraad en van de staatssecretarissen,
met uitzondering van den geheel onmoge
lijk geworden heer von Capelle, kan hij niet
meer bezitten. Algemeen is men overtuigdr
dat hij niet opgewassen is tegen de moeie-
lijke taak om het schip van den staat op
deze stormachtige zee te sturen. De rijks
dag is naar huis gegaan. Men mag aanne
men, .dat als hij weer bijeen komt, hij een
nieuwen kanselier zal vinden. Maar deze
krisis heeft ook getoond, dat het niet aan
gaat over de hoofden van den rijksdag heen
het moeielijke ambt aan den eenen of an
deren ambtenaar toe te vertrouwen. Een
staatsman van breede opvatting behoort op
deze plaats en een man, die ook het ver
trouwen van de meerderheid van 'den rijks
dag bezit. Tot dat inzicht zal men ter be-
voegder plaatse moeten komen."
De oorlog.
Op de Noordzee tusschen de Shetlands
en de Noorsche kust zijn negen Noorweeg-
sche, Deensche en Zweedsche schepen, die
in een in 't geheel 12 schepen lellend kon
vooi voeren, met twee Engelsche oorlogs
schepen van hefy escorte slachtoffers gewor-
1
den van den meedogenloozen oorlog, diefl
Duitschiand voert tegen de scheepvaart or
de volle zee.
Eene Duitsche Zeppelin-vloot, die var*
eene onderneming tegen Engeland huis*
waarts voer, is op Fronsch gebied door deit
Franschen afweerdienst duchtig bestookt.
Vier Zeppelins zijn neergeschoten of tol
dalen gedwongen; een daarvan was voort*
gejongd tot Gap, in het departement Hou*
tes Alpes, alvorens zij werd achterhaald.
Uit het bericht van Duitsche zijde blijkt,
dat dit het droevige einde is van een met
veel succes uitgevoerden aanval op Enge
land, waarbij 26.000 KG. bommen geworpert
zijn op Londen, Manchester, Birmingham enf
een zevental andere steden.
Van de eilandengroep voor de Rignsche
golf zijn nu ook Dagö en Schildou, dot tus-
sohen Moon en het vasteland ligt, in DuitscH
bezit. De Russen hebben de Moonsond ver
laten; behalve het wrak van de Slava hebben
zij vier stoomschepen prijsgegeven, die og
het strand werden gezet.
In het westen en aan het Italiaansche
front artilloriestrijd. Aan het Macedonischo
front is de strijd weer wat opgeleefd.
Sofia,20 Oct. (Buig. ag.) Gisteravond
om zes uur stopte de Duitsche keizer op
zijne terugreis van Konstantinopel of aan
het koninklijke kasteel Vrnna, bij Sofia, waar
een intiem dinér plaats had, waar enkel de
keizer en de koninklijke familie aanzaten.
Tegelijk was er in het koninklijke poleis een
maarschalkstafel, waarbij minister-president
Radoslwow voorzat. Tegen middernacht nam
de keizer afscheid van de koninklijke fami
lie en stapte weer in zijn bijzonderen trein,
Londen, 20 Oct. (RWij vernemen,
dat er niets hoegenaamd waar is van de be
richten, die in zekere Duitsche bladen ston
den, met name de Rheinisch-Westphulische
Zeitung, de Lokal-Anzeiger en de Suddeut-
sche Zeitung, dat Erzherger zou hebben ver
klaard, dat hij onlangs er in was geslaagd
in Zwitserland in aanraking te komen met
Engelschen in verantwoordelijke positie, om
over den grondslag van den .'redo bespre
kingen te voeren.
AI9 voorloopige uitkomst van de zevende
Duitsche oorlogsleening wordt opgegeven
het bedrag van 12.452 millioen mark.
De voorloopige regeering van Rusland
heeft de verkiezingen voor de Constituante
bepaald op 25 November en in verband
daarmee de vierde docma opgeheven en de
mandaten van hare afgevaardigden nietig
verklaard.
Gisteren heeft het voorparlement, dat de
voorloopigé regeering na zijn reconstructie
heeft bijeengeroepen, zijne eerste zitting in
Petersburg gehouden. De tot de maximalis
ten. behoorende leden hebben na eene door
den voorzitter van den Petersburgschen ar
beiders- en soldatenraad afgelegde verkla
ring, dat zij weigerden met het voorparle
ment samen te werken, en bloc de zaal ver
laten.
De bitterste straf voor onze zonden is, dat
zij ons bijna altijd in de noodzakelijkheid
brengen om weer nieuwe zonden te bedrij
ven.
Koman
door
Thérèse Hoven,
I)
„Lékker, fluistert zc, een paar keer Dan
op eens: Ik zal nu maar opslaan.'*
Dat zou ik nog maar niet doen," vermaant
Ho-iCi, .blijf er vandaag nog maar in.'*
„Xee, op staan, anders is de lommerd dicht
en ik moei naar Sciieveilingen...
Haar eene been komt al onder de dekens
te voorschijn.
,,X 1 t doen Cor... stil blijven liggen.''
wJe hoeft niet zoo te bazen," zegt ze, snib
big.
„Ik, bazen?"'
Hes schrikt er van.
Hes schrikt er van.
„Foei, Cor." begint ze, onwillekeurig.
Maar Cor luistert niet en wil 't bed uit
Hester is wanhopend; zij tracht 't haar te
bcK Uen, door haar polsen met haar handen
te omvatten, hetgeen de zieke een kreet van
pijn ontlokt en haar tegenstand vermeerdert.
Hel wordt ven melen van krachten tusschen
Üe beide oudjes, die tot nu simmer tetfenoyefg
maar altijd met en naast elkander het leven
doorgingen.
En vah weerszijden zijn de krachten zoo
luttel; Cor wint 't en vóór Hes het haar kan
beletlen, heeft ze het bed verlaten en wil ze
de deur openen... dan blijkt de inspanning te
veel cn zijgt zij ineen, ook dit kan Hes niet
voorkomen.
Het gekreun van tante Cor cn het angst-
geschreeuv: van tante Hester brengen Miel
boven.
Deze. zooveel jonger en krachtiger dan 't
oudje, neemt de zieke op en slaagt er in haar
weer onder de dekens te krijgen. Dan zegt
ze goedig: „Gaat u maar naar beneden, tante
Hes. ik zal wel hier blijven."
En weer neemt de oudere zuster haar plaats
achter de toonbank in cn nu de klanten, op
wie ze jaren lang te vergeefs gewacht heeft,
eindelijk gekomen zijn, benauwen ze haar
en *t is met de grootste insnanning. dat ze de,
vroegr zoo begeerlijk schijnende functie van
verkoooster in een bloeiende zaak. waar
neemt.
Cootje, opgelnschl door hel heerlijke glas
sorbet, dat Hes, in al haar droefheid, toch niet
vergeten heeft, voor- haar klaar, te zetten,
helpt trouw mee.
Dan op eens, roept ze, op haar vroeg-wij-
zen toon uit: „Lk heb een Idee... en ik doe 't
ook... dag... u boom nog wel van me en beter
schap met Conretje."
In minder dan geen tijd komt ze terug met
juffrouw Berghuis, die ze deftig en zegevie
rend voorstelt als: „Hier hebt u een a i d e*d e-
c a m p in den winkel, zoolang juffrouw Cor
ziek Is."
Het blijkt werkelijk een prachl-idec van
Cootje; juffrouw Berghuis heeft nog nooit
#chter een toonbank gestaan ea ju een .winkel
bediend, doch wat ze aan routine en vakken
nis mist. wordt ruimschoots vergoed door
haar grenzeloozcn, goeden wil en haak vlij
tige intelligentie.
Hester bekomlt
In 't eerst is zc*telkcns bang, dat de adju-
dante, zooals Cootje haar, naar zij meent def
tig met een Fransche benaming bsotompelt,
het er niet goed af zal brengen, maar 't valt
bizonder mee en juffrouw Berghuis, die juist
vrij was, is zoo gelukkig ipts Ie kunnen doen,
dat ze zich tot 't uiterste inspant.
Eindelijk is de middag om. zoo tegen zes
uur komen er geen klanten meer, dan gaat
iedereen eten en de stumpers die door den
oorlogs-druk hun broodje verloren hebben,
zouden omstreeks etenstijd toch niet graag op
straat gezien worden
Een collega van juffrouw Berghuis, die
even als zij, al haar lessen kwijl is, vertélt
haar hospita, dat ze tegenwoordig bij een
tante eet, cn dan gaal ze legen het diner-uur
uit en eet ze een boterham in de Schevening-
sche Boschjes op. Dat is liet eten bij tante!
Och! in den eersten lijd van den wereld
brand, als de oud-vadcrlandsche stelregel:
„Leef en laai leven' in onbruik is geraakt, als
een elk voor zich zr'l leeft en er niet aan
denkt dat anderen ook moeten leven, zijn er
velen, die op deze manier bij tante eten.
En 't ergste is, dal er overal in den lande
toch werkelijk veel tantes zijn, die best haar
nichtjes te elen hunnen vragen, maar 't een
voudig niet doen uit berekende zelfzucht of
uit onnadenkende achteloosheid.
Sophie Berghuis heeft zich niet achter ren
denkbeeldige gastvrije tante, of een tante met
denkbeeldige gastvrijheid, verscholen doch
draagt haai' armoede lier... en zonder klagen.
Ais het stille uur is aangebroken eu juf*.
frouw Hestor, verlegen zegt: „.Ta, nu wilt u
zeker ook gaan eten," antwoordt ze. met een
klein lachie: „Ik kan nog wel blijven als ik u
helpen kan." Juist komt Miel beneden... Cor is
even ingesluimerd, voor 't eerst dien dag en
tante en nicht houden een beraadslaging over.
het eten. dat er niet is.
Evenals, een paar maanden geleden, op dien
omincuscn-eersten Augustus hebben ze er geen
van beiden aan gedacht om iets vo*r 'l mid
dagmaal te bestellen.
Maar nu staan ze er anders voor
„Ik weet raad," zegt Miel. en ze teK phoneert
bij een der buren, aan een kok in de huurt om
drie porties eten
Voor 't eerst, sedert vele weken, still Sophie
Berghuis, die toch van goede familie i> en het
thuis goed gewend was. haar honger niet een
flink bord warm eten.
Miel houdt niet vau halve maatregelen en
heelt egi heerlijk menu besteld, eerst een sma
kelijk groentesoepje, dan ieder een lekkere
kalislap met andijvie en aardappelen en ge
sloofde peertjes toe. waarvan ze haar portie
voor Cor buwaarl. voor straks, als ze wak
ker is.
Hes is te moe 0111 zich ergens rekenschap
van tc geven. Zij, die anders 7.00 energiek is,
laai de anderen nu voor haar zorgen'.
Toch knapt het lekkere maaltje haar op en
als de dokter, kort er na, nog eens aan komt,
vindt hij haar normaler dan bii zijn vorige be
zoeken.
Dat is ook een van de vervelende verschijn
selen in dezen nerveusen tijd, dal de huisgc-
nooten van den patient, meestal ook ccn tikje
beet hebben van den oorlogs-angst en, even
zeer als de getroffene, van slreek zijn door den
druk der tijden.
De oudste zuster is natuurlijk even over=
werkt cn overspannen als de jongste, maar Pit
valt zc hem toch mee cn durft hii onomwon*
den met haar te praten.
Van het eerste oogenblik af, heeft hij begre
pen.'dat een klein benedenhuisie, waarin ccit
zaak wordt gehouden, geen gelegenheid aan
biedt 0111 een zenuwzieke tc verplegen. Geen
rust, geen ruimte, geen bediening, dat gaat
immers niét.
„U is zoo flink, juffrouw Maartcns, dat ik
mij maar niet gcnocrcn zal en ronduit voor
mijn meening zal uitkomen. Wat wij willen i9
uw zuster genezen, niet waar? E11 dat zoo
gauw mogelijk. Bovendien heeft u 't erg druW
cn leunt u haar niet naar behooren oppassen...
„Nee, protesteert u nu niet. lk weet wel, daf
uw wil goed is en dat u desnoods den hceleit
nacht bij haar zoudt waken, maar daar moet
ik niets van hebben, dan krijg ik hier twee
patiOnlcn cn dat is tc vee) weelde in den mobi
lisatietijd..
„Ik hen heusch veel sterker dan Cor," hc*
weert Hester. 1
„Ja, zeker, maar daarom moet u ook sterk
blijven."
„Wal bedoelt ji eigenlijk?" informeert Hes,
in half begrijpen.
„Het beste voor de zieke cn voor u... zou zijn
aK wij juffrouw Cor eens. voor een poosje,
evacueerden-.
Een seconde flitst 'l Hester door haar brein
of de dokter ook vaccinceren bedoelt,
maar hij zei toch wat anders.
Vóór ze er hem naar vragen kan, vervolgt
hij: „Als wij uw zuster ergens rustig buiten
konden krijgen- dan knapt ze in een omm©»
zientje op."
„Toch niet in een...
y {Wordt Tervolgd-i
