De Twee Straatjongens
N\ 85.
16" Jaargang
DE E EM LANDER".
Dinsdag 30 October 1917.
"JBIJITEN LANDT"
BIOSCOOP DE AREND
FEUILLETON.
't Winkeltje.
Hoofdredactie»
MARIE VAN VERSENDAAL.
Mr. O. I VAN SCHAARDENB0RG.
n
Uitgevers: VALKHOfF
Co.
I SO.
a.oo.
A BONN EM ENT8PBU8:
Pgr 8 maanden tooi Amersfoort
Idem franco por üoat
Por wetk (roet grati» verxekering togoo ongelukken) O. II.
Afaonderljiko nummer»0.05.
Wekelflkoeb bijvoegsel nD» BoOandteh» Buitvrouw" tend*
redactie van Thérèee Hoven) por 8 mod. 50 ete.
Wekelijk&eb bijvoegsel IPeretórieÉe" por 8 mod. 5® Ct».
Bureau: Arobemscbe Poortwal, hoek UtrecbtschestT.
Intercomm. Telefoonnummer 515
PBUS DER ADVERT ENT1ËN:
Vso 1—8 regel* f O.s(i,
Elbe regel meer o O.Kf.
Dienstaanbiedingen 1—8 regels O.so.
Groote letter» naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf boa taan zeer voordoeligo bepalingun
tot het borhaald udverteeron in dit Blad, bij ebonoement.
Eene circulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Hervormfagsïeest.
Het 4e Eeuwfeest der Hervorming kon wel
fiiet in ongunstiger omstandigheden her-
Öacht worden.
Op hcrinneringsdagen plegen allen voor
jrrie zij gedenk- en dankdagen zijn, hoever
lom wegen overigens uit elkaar gegaan zijn,
.weer voor eenige oogenblikken samen te
komen; zij beseffen dan hun hoogere een
heid, zij zoeken wat hen vereent en ver
geten 'n wijle wat hen verdeelt.
Het zijn dagen van de hoogste geestelijke
(verheffing.
Niet alzoo dit eeuwfeest, dat valt in het
tijdperk an de diepste inzinking der menfcch
heid en van de surséance onzer beschaving.
Alles wat den mensch waarde geeft en
wat de grootste zegeningen der Hervorming
had kunnen genoemd worden, zien wij thans
besmeurd, vertrapt, geschonden.
In de eerste eeuw na de Hervorming voer
den de Christelijke kerken tegen elkaar n'
strijd op leven of dood.
Vier eeuwen later staan de belijders on
derling grimmig hatend tegenover elkaar,
hun bajonet nog druipend van bloed en in
gewanden van den eigen geloofsgenoot.
Christendom en vrede schijnen moeielijk
samen te gaan.
En in die landen waar de misdadige oor
logswaanzin nog niet het verstand omneveld
heeft, ziet men de zonen der Hervorming
zelfs op dezen dag weigeren elkaar de broe-
'derhand te reiken.
Het is wel moeielijk nu te spreken over de
zegeningen der Hervorming. En toch, er
zouden er zooveel te noemen zijnals het
maar vrede was, en als er maar liefde en
broedermin was na 19 eeuwen prediking
van het Evangelie van Liefde.
De Egyptische cultuur, de Grieksche wijs
heid, de Romeinsche wereldheerschappij, het
Christendom in z'n zuiverste jeugd, het Ka
tholicisme der Middeleeuwen, de Renais
sance en de Hervorming, het Humanisme
der 'IBe, het Liberalisme der 19e en de De
mocratie der 20ste eeuw beduiden evenzoo-
vele fases in de beschavingsgeschiedenis
der menschheid.
Geen daarvah heeft tot volmaking kunnen
leiden, maar elk bracht toch 'n flinke schre
de vooruit en heeft, gezien in het kader der
tijdsomstandigheden, gelijke verdiensten en
gelijke tekortkomingen.
Het getuigt van niet geringere domme
kleineering en verblindende zelfoverschat
ting, als Roomsche schrijvers de Hervorming
'n pest noemen, dan als Protestantsche the
ologen al het goede van de hedendaagsche,
zij het ook ncm-actieve beschaving toeschrij
ven aan de Hervorming.
Er zijn thans vier eeuwen over de Refor
matie heengegaan en die hebben ons nieu
we gedachten en nieuwe inzichten gebracht,
zonder welke wij geen 20ste-eeuwsch volk
zouden zijn. Met alle goederen der Hervor
ming, welke in de 16e eeuw geestelijke rijk
dom varen, zouden wij nu in armoede ver-
keeren zoo zij niet door nieuwe aangevuld
waren. Evenals onze huidige cultuur in het
licht van die der 22ste eeuw armoede zal
heeten.
De Hervorming moest komen in de 16e
eeuw, gelijk de Democratie moest komen in
de 20ste. Zij lag in den natuurlijken ontwik
kelingsgang der dingen. Zij is geen uitvin
ding van den monnik Luther; zij is zelfs
zijn werk niet, h ij was haar werktuig
De indrukwekkende geloofsdaad van Lu
ther, welke de Protestantsche Kerken op 31
October zoo dankbaar herdenken is ten slot
te slechts 'n datum ^er historische vastleg
ging van 'n nieuwe periode in de cultuurge
schiedenis.
Wij mogen niet bij de Hervorming blijven
stilstaan. Zij is 'n station, geen eindpunt.
De nieuwe denkbeelden welke zij bracht, 'n
schakel in de nimmer eindigende ketting van
de Evolutie, zijn thans vrijwel gemeengoed
geworden. De geestelijke vrijmaking is het
groote feit van de Hervorming en zonder
deze zou ook de sinds dien gevolgde vrij
making van den menscfï en z'n verdere gees
telijke en maatschappelijke ontplooiing niet
mogelijk geweest zijn.
Deze beteekenis heeft de Hervorming voor
de geheele menschheid, voor Katholieken
zoowel als voor Protestanten, voor Christen
zoowel als voor Heiden.
Alleen voor wie zelf nog niet met die
denkbeelden vertrouwd geraakt is, voor de
geestelijke achterblijvers dus, zal de Her
vorming deze beteekenis niet hebben. Hij
staat .er vreemd tegenover en beschouwt
haar als 'n werk des duivels of als 'n rust
verstoring, evenals de Renaissance en het
Humanisme, het Liberalisme en de Demo
cratie in zijn oogen stoornissen zijn in de
rust der versleening.
Grooter is de beteekenis van dezen dag
voor de Protestantsche Kerken. Voor deze
is Lutliei Je giuiidlegger van hun bestaan,
bron van geloofsherleving en bezieling.
Maar deze laatste beteekenis moet niet her
dacht worden in* het dagblad doch in kerk
en samenkomst.
Politiek Overzicht
De wereldstrijd in het
westen.
Kcctame.
AOS heden, Woenxlac en It.-.iiderriAu. 's avond R on fl| uur jjaat in do
naar den beroemden roroan van P1KRKE i>ECOI'ttCELLR ..LES 1>EIX
CROSSES". el oen bewijs hoe dozolilm trekt, is, dat vanaf Vrijdag de Bioscoop
bezocht werd door meer dau 2200 betalende bezoekers. W^t voor Amersfoort wol'
eon toppunt mag heeten.
II.
Met den 12en Ison^onslag is in het Oos
tenrijksch-Italiaansohe grensgebied de be-
wegingsstrijd in de plaats gekomen van den
stelHngSftrijd. De uitkomst levert eene groote
verrassing. Gedurende welhaast 2 jaar
hebben de Italianen in elf groote slagen, die
dikwijls wekenlang aanhielden, vruchteloos
zich ingespannen om het doel van hun po
gen, Triest, te- bereiken. Nu zijn de rollen
verwisseld. De Oostenrijkers zijn, met hulp
van de Duitschers, als aanvallers opgetreden
en met verwonderlijk succes- In enkele dagen
zijn niet alleen de magere winsten, die de
elf vorige slagen aan de Italianen hadden ge
bracht, hun weer ontnomen, maar zij zijn
langs de' geheele loop van de Isonzo, van
het gebergte tot aan de zee, teruggeworpen.
Het slrijdtooneel is overgebracht naar het
ItaliaanscRe gebied in de Venetiaansche
.laagvlakte. Op hun overhaaste vlucht had
den de Italianen eergisteren reeds 100.000
man alleen aan krijgsgevangenen en 700
stukken geschut verloren.
Wat zal het einde hiervan zijn en welke
gevolgen zullen hieruit voortvloeien voor den
algemeenen toestand? Wij zullen dat spoe
dig vernemen. Maar wanneer men in afwaoh-
ting daarvan den toestand, zooals hij zioh nu
aan het Italiaansche front vertoont, verge
lijkt met dien op het westelijke oorlogstoo-
neel, dan vindt mén eefte in het oog vallende
tegenstelling. DaaT bevindt men zich nog
altijd midden in den stellingstrijd. In de be
richten uit Londen en Parijs leest men steeds
van schitterende overwinningen, die door de
Ententetroepen werden behaald. Maar re
sultaten, die naar buiten merkbaar zijn, wor
den daardoor niet verkregen. In de kringen,
die hunne zelfstandigheid van oordeel heb
ben bewaard, wordt dat toegegeven. Zoo
heeft in de Daily News een deskundige
schrijver, de kolonel Murray, den strateg-i-
schen toestand aldus beoordeeld:
„In het begin van het vierde oorlogsjaar
is de heerschappij van den vijand over ge
heel Midden- en Oost-Europa ongeschonden.
In het westen steunt hij vast op de Rijngrens,
terwijl hij in Noord-Frankrijk alle toegangen
tot dezen grooten waterweg bezet-houdt. De
Hindenburglinie is ongebroken. België en
Luxemburg liggen onder den voet van den
veroveraar. In het oosten hebben de Duit
schers eene aaneengeschakelde verdedi
gingslinie, die zich van de Oostzee tot de
Zwarte zee uitstrekt. Rumenië is in twee doe-'
len gescheiden en het aan koren en olie
rijke Walaohije is aan de Duitschers uitge
leverd. De machtige waterweg van de
Donau wordt van de bron tot den mond dooi
den vijand beheersoht."
De schrijver vindt hierin reden tot een
betoog over de voordeelen van de inwen
dige linie, die aan Duitschland de mogelijk
heid verschaft met eene geringere troepen
sterkte eene overmachtige kracht te ont
plooien op iedere plek, waar een beslissende
sïag dreigt, en schrijft dan verder:
„Da?r0m moet onze overmacht in kracht
grooter zijn dan die, welke de geallieerden
tot dusver in het veki gebracht hebben. Wij
moeten toeslaan niet alleen in Vlaanderen,
maar met gelijktijdige werking op de ge
heel e lijn van de landblokkade, op het ooste
lijke en westelijke front err met zoo overwel
digende kracht, dat de sterkte van den vijand
op ieder aangevallen punt betrekkelijk zwak
zal zijn. Dat zal mogelijk zijn, als de Amori-
kaansche troepen aan de zijde van de Fran-
sohe troepen zullen staan en het evenwicht
•an het Russische leger hersteld is. Wat noo-
drg is, is dat de inspanning wordt verhaast.
De uitkomstei van den zomerveldtocht zijn
op ons eigen front, ondanks de taktische suc
cessen in Vlaanderen, beneden de verwach
tingen gebleven. Dat is voor ons een les om
ons te onthouden van een onwetend opti
misme, dat slechts op teleurstelling kan uit-
loopen. Na den terugtocht van de Duitschers
nan de Somme werd het plan beraamd, de
flanken van de Hindenburglinie aan te val
len en den vijand uit zijne nieuwe stellingen
te verdrijven, voord-at hij tijd had ze te ver
sterken. 'Den 9en April opende Haig zijn
voorjaarsveldtocht door de verovering van
den rug van Vimy, maar de Fransche mede
werking kwam eerst den 16en in actie en
bleef toen zonder uitwerking. In den eersten
aanloop van hun dapper optreden kregen de
Fransohen op den Chemin des Dames voet,
nviAr hot- <?eluktp hun. niot it\ Kof dal van dc-
Ailette neer te dalen. Pétain, die Nivelie
verving, besloot de verkregen winst te be
houden, maar niet verder vooruit te rukken
totdat de versterkingen uit Amerika zouden
zijn aangekomen. Dit, ongetwijfeld verstan
dige besluit wierp Haags plannen omver, die
nu besloot zijn aanval van de Hindenburg-
linie naar Vlaanderen té verleggen. De ver
wisseling van plan was echter niet zonder
nadeelen; kostbare tijd werd in de beste
strijdperiode van het jaar verloren en het
was onmogelijk het offensief voor den laat-
sten Juli te vernieuwen."
Sedert dit is geschied, zijn weer drie
maanden voorbijgegaan. Beide partiien heb
ben hunne uiterste krachten te-gen elkaar in
gespannen. Maar dichter tot haar doel is de
Entente niet gekomen. De Nordd. Allg. Zei-
tung heeft dezer dagen de stond van den
strijd in Vlaanderen aldus gekenschetst:
„Wanneer de Engelschen de uitkomst vast
stellen, dan kunnen zij nog geen 100 KM3,
boeken. Tot hun doel: de basis van onze U-
booten aan de Vlanmsche kust, zijn zij geen
stap dichterbij gekomen, en vruchteloos
wachten de Belgen op de aangekondigde be
vrijding van him land." En als uitkomst van
den strijd aan het Aisnefront constateert de
Köln. Ztg.: „Wij hebben zware verliezen ge
leden, ook aan materieel, en toch is het stra
tegische doel, de doorbraak naar Laon, niet
door den tegenstander bereikt. Ongeschokt
staan de hoekpijlers van het verloren terrein!,
en opnieuw ziet de tegenstander zich tot den
frontaanval gedwongen."
De oorlog,
In het westen één aanval van Engelscha
infanterie ten noorden van den spoorweg
Boesinghe—Steden en een tot tweemaal
herhaalde Fransche stormloop bij Braye aan
den Chemin des Dames, beiden zonder re
sultaat. Overigens artilleriestrijd.
De overwinnaars in den twaalfden Isonzo-
slag hebben elkaar met het behaalde succes
geluk gewenscht, waardoor in vijf dagen
tijds de geheele uitkomst van de elf voor
afgegane slagen in nagenoeg 2 XA jaren
ongedaan is gemaakt. In de merkwaardig be
knopte, berichten van het Italiaansche op
perbevel wordt de taak van het Italiaansche
leger teruggebracht tot den plicht om het
neerdalen van de vijandelijke strijdkrichtci
in de vlakte te vertragen.
Uit Londen en Parijs wordt bericht, dat
besloten is aan Italië onmiddellijk alle steun
en medewerking te verleenen, die de toe
stand meebrengt.
Londen, 29 Oct. (R.) Russisch com
muniqué, opgevangen door de admiraliteit.
Onze artillerie verdreef de Oostenrijkers,
die trachtten zich met onze soldaten te ver
broederen in de streek van de Bystritz. De
Duitschers ontruimden Zaterdagnacht hel
schiereiland Werder.
Bern, 29 Oct. (W. B.) De Parijsoh»
editie van de New-York Herald bericht, dal
Oen- ikoonsvii t:airapDild^ii|, Jour cen
Duitsche duikboot in de nabijheid ven de
Fransche kust is aangevallen. Zeven matro
zen werden door geschutvuur zwaar gewond.
Het stoomschip werd door een Amerikaan^
sohen torpedojager gered
Washington, 29 Oct. (R.) Generaal
Biddle is benoemd tot adjunctchef van den
generalen staf.
Ber 1 ijn, 2 9 Oct. (W. B.) De Beiersohe
minister-president graaf xvon Hertling is in
Berlijn aangekomen.-De keizer ontving giste
ren den rijkskanselier Michaelis gezamenlijk
met graaf Herding.
(Volgens een niet van het W. B. afkom
stig bericht meldt de Berliner Mittagszeitung,
d'at aan graaf Hertling het ambt van rijks
kanselier is aangeboden en dat hij een be
denktijd heeft gevraagd.
W e e n e n, 2 9 Oct. (Corr.-bur.) In den
aanvang van de zitting van ftet heerenhuis
gewaagde de voorzitter vorst Windischgriitz
van het succes aan het zuid-westelijk front.
Hij verklaarde, dat woorden te zwak zijn om
de gevoelens uit te te drukken, die allen be
zielen over het herwinnen van den vacler-
landschen grond, de schoone landshoofd-
stad Görz daaronder begrepen. Hij bracht
Het verleden is wat de mensch niet had
moeten zijn; het heden is wat de mensch niet
behoort te zijn.
Koman
door
Tbérèse Hoven.
4 i
't Is alles even lekker en Hes vindt t eeuig
*>ni op visite te zijn.
Na de koffie moet Cor rusten, dat zijn de
regels" van 't huis en dan komt de ver
pleegster kennis maken met de familie en eens
praten.
Ze blijkt een heel lief, gemoedelijk mensch
te zijn en ze spreekt erg hartelijk over Cor.
Ze vertelt hoe veel beter ze nu is dan in 't
begin, maar hoe ze toch nog moet oppassen.
,T>c juffrouw was wel erg overspannen,
toen ze hier kwam, en dan die ellendige oor-
logs-angst!"
-Is mijn zuster nog bang dat er hier oorlog
zal, komen?'' vraagt Hes.
-Nee, dat niet zoo zeer, maar ze heeft zoo
wreeselijk medelijden met al de slachtofiers.
Toen, na den val van Antwerpen, hebben wij
ook zooveel vluchtelingen gehad... ze heeft
ïelfs nog mee geholpen met verzorgen van de
kinderen en oude menschen....
-Kan zc dan al weer wat uitvoeren eu zoo?"'
to formeert Hester, belangstellend, srant ze
hoopt innig dat Cor weer mee terug zal kun
nen gaan om haar in den winkel te helpen.
„Ja, dat wel! Als ze maar geen verantwoor
delijkheid heeft, daar zou ze tegen op zien,
en niet te veel drukte. Ze moet een kalm leven
tje hebben.'1
Hester zucht.
Gijs stelt Miel voor een wandeling met hem
te maken in het bosch dan zal hij haar ver
der vertellen van zijn plannen.
De jeugd heeft behoefte aan afleiding cn
Gijs vindt dat hij zich nu genoeg heelt opge
offerd voor de tantes, en nu wel van het
nichtje mag profiteeren.
Zoo, met z'n beidjes in 't Apeldoornsche
bosch, is wel een schadeloosstelling voor dc
lange spoorreis met tante Hester en voor de
koffiepartij met tante Hester en tante Cor.
Ilij vindt de twee oudjes heusch wal mach
tig en het plan, dat sedert maanden in zijn
brein aan 't gisten en rijpen is, schakelt ze dan
ook uitl
Ja, God, 't is misschien wat hard voor ze,
maar het is toch de beste oplossing.
Als Miel nu maar wil!
't Kind is zoo aan dc fossieltjes gehecht, ze
heeft dan ook werkelijk veel aan ze te danken,
maar ze kan niet eeuwig hij ze blijven.
v De normale loop van zaken zou natuurlijk
zijn, dat hij een tehuis voor zijn vrouwtje
maakte en, als 't van hem afhing zou hij 'l ook
wel doen, door haar in de zaal: te nemen,
maar de quaestie is, dat zijn moeder er zich
positief tegen heeft verklaard., en, als zijn
moeder ergens tegen is, dan helpt geen rede
neeren.
Toen hij Miel leerde kennen, beeft bij
natuurlijk niet gevraagd, wie en wat haar
vader was; dal doe je wel, als de man leeft,
maar als degeen, die je'schoonyader had kun
nen worden, dood is, dan kan het je vanzelf
niet schi'lcn,
Enfin, 't bleek dan, dat Miel geen vader
voor de wet had; zijn moeder met haar scherp
zinnig verstand, nut hara speurzin, had Jiet
dadelijk vermoed, den eersten keer, dat hij
Miel bij zich thuis had gebracht.
En toen had ze er óp aangedrongen, dat hij
op informatie uit zou gaan.
Het was een nare en piinlijke geschiedenis
geweest, maar hij was toch bij zijn plan ge
bleven om zijn woord tegenover Miel te hou
den. Zijn moeder was er fel tegen cn zijn
broer en zusiers maalden hem ook al aan 't
hoofd, maar hoe meer zc hem tegen haar op
stookten. des te vaster hij besloot door tc zet
ten. Teil eerste, omdat hij van nature een
vasten wil' had, anderen noemden het koppig
heid en dan ook, omdat hij Miel, die zoo stel
lig op hem" rekende en zoo innig van hem
hield, niet tc leur wilde stellen, cn cihdelijk
ook nog uit rechtvaardigheidsgevoel.
TI ij zou 't heel onbillijk hebben gevonden
om 'l kind te doen lijden voor wat dc ouders
misdaan hadden.
Hij zetf, streng opgevoed, zou zeker nooit
zoo iets gedaan hebben, maar zoo groen was
hij toch niet, of hij wist drommelsch goed, dat
zulke toestanden dagelijks voorkomen.
En, van af dat hij zulke dingen begreep,
had hij het altijd gemeen gevonden, dat waar
een man en een vroüw samen zondigen, de
man vrij uit ging cn de vrouw den last en de
schande er van droeg, erger nog. dat 't on
schuldige gevolg van zulk een verhouding er,
in dc oogen van de wereld, door geschand
vlekt werd.
Hij was een gawonc jongen en maakte zich
nooit dik over sociale aangelegenheden cn
zoo, maar dat yond hjj lerschrikkclijk en
erg min. als een man er zich door liet leiden,
als er overigens niets op het meijse te zeggen
viel.
In dal geval is hel heel wat anders; met dat
vriendinnetje van Miel, Annie Voorberg, hij
voorbeeld, zou. hij niet graag trouwen, als hij
zoo iets*van haar wist; maar zonder dal even
min. Alleen zou je dan vanZélf bang zijn. dat
dc aard van dc moeder cr in zat, ofschoon
een meisje ook al niet weer bepaald slecht
moet zijn cn zoo iets vaker 't gevolg is van
goedgeloovigheid dan van verkeerden aanleg
Mannen kunnen meisjes dan ook soms lec-
lijk hel vuur aan dc schenen leggen, "een be
roet) doen op haar liefde en toewiiding en
het kwaad zóó mooi voorstellen, dat zij er geen
kwaad in zien en het onhartelijk van zich zelf
zouden vinden," als ze niet toegaven.
Gijs heeft dat altijd afgekeurd en is steeds
hoogst fatsoenlijk en ingetogen in zijn omgang
met Miel geweest.
Zoo ook nu!
Wel geeft hij haar een inniger kus dan ge
woonlijk; in oen winterbosch met v'einig of
geen wandelaars is dc gelegenheid dan ook
zoo prachtig, dat een man een groote ezel...
of een kwezel, moest zijn om er geen gebruik
van te maken.
Als hij maar oppast, dal 't geen misbruik
wordt.
Gijs lacht om'dc geestigheden, welke in zijn
brein opkomen, maar durft ze niet te uiten.
Wel zegt hij: „Miel, als we getrouwd zijn,
vertel ik j* alles; dat moet jij ook doen."
Even kijkt ze hem verwonderd aan, dan zegt
ze: „Gijs, ik vind 't heel naar om het je tc moe
ten zeggen, maar er is tochiets.wat je weten
"moet..
„Ben je soms al ons verloofd... oi verliefd
geweest?" plaagt hij.
„Dal niet, dat weet je ook wel. 't Is iels heel
anders; je herinnert je wel dien avond, toen
bij-je moeder, toen zc vroeg hoe ik ci"i-nlijk
familie van de tantetjes was?"
„.Te bedoelt een neefje of een nichtje?
„Nee, wees nu eens ernstig Gijs...
„Eerst een zoen? Kom, Miel. wees nu ns
aardig en /.oen mc uit jc zelf."
„Nog niet. Je moet me laten uitspreken. Als
ik er thuis over begin, schepen ze mii ook af;
en dat wil ik niet. Ik wil weten wal het is."
„En wil jc ook, dat ik het je z.eg, schatj.-, na
dat je weet, dat cr niemand op dc wereld is,
die het zoo goed met je meent?" Zijn stem
klinkt toch zoo zacht en tecdcr.. dat ze er door
aangedaan wordt. Ze knikt toestemmend eu
hij vervolgt op den zelfden toon: „Er is ook
iets. kindje, ten minste sommige menschen
vinden het iets, maar ik niet. He houd van je.
miel, cn ik neem je tot vrouw... al....
„Alherhaalt ze, verschrikt.
Hij drukt haar legen zich aan., geen sterve
ling ziet 't. de eekhoorntjes, de muisjes... doeu
hun winterslaap, de vogels zijn lang reeds
vertrokken, een enkel roodborstje huppelt van
tak tot tak... maar stoort ze niet.
't Zou volmaakt rust en vrede zijn geweest,
zelfs in dien vreosclijkcn oorlogstijd van
kanongebulder cn bavonnette geflits, die den
Engelen-kerstzang tot een wreede spoH rnij
maken, één hoekje-rust en vrede en /ruig
heid.. als heur hart niet zoo onstuimig had
geklopt, uit angst voor wat er komen zou. en
hij niet zoo'n beklemd gevoel in de keel bad
gehad, zoo n weerzin om 't h"nr tc zeggen.
(Wordt yervolgd.J
