„DE EEMLANDER"
BUITENLAND
koloniën/
BINNENLAND
riiisKurai»iiaz:5,~fX
.FEUILLETON.
„IK HEB JE LIEF".
t
16e Jaargang, No. 116
lOnilliCUCIITCDDIIQ P" 5 """"k11 v00t Amen»
ADUnnLiTlLnIurKIJu foort f 1.50, idem franco
per post 2.00, per week (met gratis verrekering
tegen ngelukken) f 0.14, afzonderlijke nummers
f 0.03 Wekelijksch bijvoegsel »De Holhndschz
Huisvrouw(onder redactie van Thérèse Hoven)
per 3 maanden 50 cent. Wekelijksch bijvoegsel
+VPereldrcvue* per 3 maanden 52 cent.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
HOOFDREDACTEUR: M«. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF A Co
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hoek utmchtschct».
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Woensdag 5 December 1917
dienstaanbiedingen 1—J regels f 0J0. groote letten
naar plaatsruimte Voor handel en bedr#f bestaan
aecr voordeeligc bepalingen tot het herhaald advc»
teeren In dit Blad, bij abonnement. Eeno circulaire,
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraaa
toegezonden.
Politiek Overzicht
De onderhandelingen over
den wapenstilstand. s
Alle goede Mingen komen langzaam. Te
langzaam voor hen, die ze verbeiden. Dat
Ondervinden wij in deze dagen, nu wij met
ongeduld de tijding verwachten, die na veer
tig bange oorlogsmaanden het uitzicht zal
openen op den vrede. Als men de zaak nuch
ter beschouwt, dan is het niet zoo'n zware
proef waarop ons geduld wordt gesteld. Zon
dag zijn de gevolmachtigden, die aan beide
zijden zijn aangewezen om over de voor
waarden van den wapenstilstand te onder
handelen, samengekomen. Zij hebben samen
zich begeven naar Brest-Litowsk, waar de
zetel van het Duitsche hoofdkwartier in het
oosten gevestigd is. Dat is een lange en be
zwaarlijke reis geweest; maar nu die is af
gelegd, heeft men het voordeel, dat het ge
zag, dat het resultaat van de onderhande
lingen moet bekrachtigen, onmiddellijk in
de buurt is. Dat kan er bevorderlijk aan zijn,
om de zaak nu spoedig haar beslag te doen
Jcrijgeiv
Dat dit het einde zal zijn van de onder
handelingen, die in den namiddag van Maan
dag zijn begonnen, is eigenlijk niet aan rede
lijken twijfel onderhevig. Er is een merkwaar
dige tegenstelling in de rol, die Rusland
heeft gespeeld in den tijd, die aan het uit
breken van den oorlqg is voorafgegaan, en
de rol, die het thans vervult nu de oorlog,
zooals men mag hopen, ten einde loopt,
althans voor zooveel Rusland er bij betrok
ken is. In de noodlottige laatste Julidagen
van 1914 heeft het Russische algemeene
mobilisatiebesluit het voldongen feit teweeg
gebracht, dat den oorlog onvermijdelijk
maakte. Thans zien wij in Rusland een drang
maar den vrede, die zich over alle beletse
len heenzet. Wij hebben reeds op het feit
gewezen, dat een van de Russische legers,
ronder den atgemeenen wapenstilstand af te
iwachten, zich alvast op eigen gezag met den
tegenstander heeft verstaan en dat dienten
gevolge om 10 Tfur 's avonds van den 2en
December de wapenrust is ingetreden op
het front van den zuidelijken oever van de
Pripjet tot ten zuiden van de Lipa.
Harerzijds heeft de regeering van haien
wil om onder alle omstandigheden tot den
vrede te komen, doen blijken, door op een
der laatste dagen van November last te
geven tot een gedeeltelijk ontslag van de
soldaten uit den dienst. De demobilisatie
begint met de lichting 1899, die dadelijk
naar huis wordt gezondenverdere lichtin
gen zullen spoedig volgen. Het jaarlijksch;
Russische recruten-contingent bedroeg voor
den oorlog 500,000 man. Dit cijfer zou dus
de sterkte van eene lichting vertegenwoor
digen. De oudere lichtingen zijn echter
zwakker in .aantal dan de jongeren. De
dienstplicht in Rusland begint met het vol
brachte 21e levensjaar; de lichting van 1899
is dus dip van de 39-jarige mannnen en is
vermoedelijk de oudste lichting, die den
frontdienst mee verricht. Wonneer men de
door verschillende oorzaken teweegge
brachte verliezen in aanmerking neemt, kan
de sterkte van deze lichting op tusschen de
200,000 en 300,000 geschat wordèn. De
vermindering in sterkte van het mogelijk 3
millioen man sterke frontleger, die 't gevolg
is van 't naar huiszenden van deze lichting,
is niet zoo heel groot. Maar het feit is van
symptomatische beteekenis.* De maatregel
schijnt te zijn uitgelokt door de weigering
van den opperbevelhebber Duchonin, om
aan de opdracht tot het aanknoopen van
onderhandelingen over den wapenstilstand
gevolg te geven. Lenin heeft met een koe
nen greep den weerspartnigen opperbevel
hebber den grond onder de voeten wegge
trokken. De soldaten, die van de regeejing
vergunning gekregen hebben om naar huis
te gaan, zullen zich dit recht door een gene
raal niet laten ontnemen. Sedert is de toe
stand in het Russische hoofdkwartier gewij
zigd Duchonin is afgezethij heeft met de
officieren van zijn staf en met de vreemde
officieren de vlucht moeten nemen. Volgens
de laatste berichten is Duchonin gedood
door zijne eigen troepen en heeft zijn staf
zich overgegeven. Maar het feit, dat de re-
geering, reeds voordat het officieele einde
van de vijandelijkheden is gekomen, beslo
ten heeft met de demobilisatie te beginnen,
blijft kenschetsend voor den geest, dienaar
bezielt.
Regeering en leger in Rusland stemmen
overeen in het verlangen, dat het weer vrede
moge worden, en het volk verschaft hun den
noodigen ruggesteun om dit verlangen tot
werkelijkheid te doen worden.
In den %Duitschen rijksdag is -de vorige
week gezegddat er in Rusland thans
geen macht en geen partij isdie iMct
den vrede wenscht. Rusland heeft behoefte
aan vredehet heeft hem noodfg om de
groote krisis te overwinnen, die het thans
tot in het diepst van zijn wèzen schokt'. Men
kan er dus gerust op zijnal duurt het wat
langer dan h\en dacht voördal men het res >1'
taat vön de nu aanhangige besprekingen
voor zich ziet, het einde zal zijn, dat<le wa
penstilstand tot slnnd komt.
De oorlog*
Van de oorlogstooneelen zijn geene bij
zondere strijdhandelingen bericht, behalve
dat de Engelsche terreinwinst bijiden aafaval
van 20 November ten westen van Kamerijk
weer een weinig is afgebrokkeld. Het dorp
La Vacquerie is door de Duitschers be
stormd en zij hebben zich tegen de Engel
sche tegenaanvallen in het bezit gehand
haafd.
Uit een officieel bericht over de in den
laten namiddag van 3 December begonnen
onderhandelingen over den wapenstilstand
aan het Russische front blijkt, dat behalve
de Duitsche en Russische gevolmachtigden
daaraan ook deelnemen gemachtigden van
Oostenrijk-Hongarije, Bulgarije en Turkije.
De eventueele wapenstilstand zal dus omvat
ten niet alleen het Russische front, dat zich
uitstrekt van de eilanden aan den Ingang van
de golf van Riga tot de monden van de
Donau, maar ook bet geheele kustgebied van
de Zwarte zee en het Kaukazischc gebied.
De intergeallieerden-conferentie te Parijs
is gesloten met een speechje van kolonel
House, den vertegenwoordiger van presi
dent Wilson, dat tamelijk mat klonk. De
Fransohe minister-president Clemenceau
antwoordde met een forschen stoot in de
oorlogstrompet, die verkondigde, dat de we
reld de overwinning van de Entente ver
wacht en dat zij die zal krijgen.
In den Senaat der Vereenigde Staten is
een voorstel om'ook aan Duitschlands bond-
genooten den oorlog te verklaren en dus een
einde te maken aan de fictie, dat de Unie
alleen oorlog voert tegen Duitschland. zon
der debat naar de commissie voor buiten-
landsche zaken gezonden.
Krylenko is meester van het hoofdkwar
tier der Russische legers. Duchonin, ziii^
voorganger die werd afgezet omdat hij niet
wilde voldoen aan den last tot het aanknoo
pen van onderhandelingen over den wapen
stilstand, is door zijne eigen soldaten gedood,
terwijl zijn generale staf zich aan de maxi
malisten heeft overgegeven.
3 e r n 4 D e c. (R.). De bondsvergadering
is gister bijeengekomen voor hare eerste zit
ting in het nieuwe tijdperk van wetgeving.
In de beide Kamers drukten de voorzitters in
hunne openingsrede de erkentelijkheid uit
van het land jegens den bondsraad en het
leger, die de wöcht houden over de on
schendbaarheid van het nationaal gebied.
In den nationalen raad verzekerde het oud
ste lid in jaren, Fazy, dat het geheele Zwit-
sersche volk de anti-militaristische en anti
nationale neigingen afkeurt en zal toestem
men in alle offers voor het behoud van de
boven alles dierbare vrijheid en onafhanke
lijkheid.
Weenen, 4 Der (Corr.-bur.). Bij de
plechtige ontvangst van de beide delega-
tiën beantwoordde de keizer de redevoerin
gen van de presidenten van de beide dele-
gatien met eene rede, waarin hij o. a. zeide,
na een srevoelvol woord van gedachtenis aan
den overleden keizer Frans Jozef
Sedert ik den troon van mijne vaderen heb
bestegen, vergaderen heden voor de eerste
maal de delegatiën van den Rijksdag en van
den- Rijksraad ter afdoening van de hen
wachtende taak. De verzekering van on
wankelbare trouw, die mij heden door uwe
voorzitters is gegeven, aanvaard ik met op
rechte voldoening.
De successen van ons leger en' onze vloot
vervullen ons met trots. Met weemoed ge
denken v ij de dappere strijders, die hun
leven voor troon en vaderland gegeven heb
ben, de tallooze daden van dapperheid, die
wij meer dan drie jaren zoowel op bet slag
veld als in den bijna bovenmenschelijken
arbeid in het land hebben kunnen aan
schouwen.
Wij zijn te/illen tijde bereid een eervol
len vrede, die de bestaansvoorwaarden der
monarchie waarborgt, te sluiten. Door deze
gedachte geleid hebben j overeenkomstig
de door ons gevoerde politie): den stap van
den Paus met gTOOte voldoening begroet en
zullen wij in de toekomst geen gelegenheid
laten voorbijgaan, om aan den oorlog en de
daaruit voortvloeiende ellende een einde te
maken
In overeenstemming met dit ons doel,
heeft onze regeering zich bereid verklaard
de uitnoodiging van de Russische regeering
nan te nemen en onderhandelingen te ope
nen over een algemeenen vrede. Moge de
zegen des Almachtigen op dezen vredes-
arbeid rusten en den volken de verzoening
en den wederziidschen vrede brengen.
Het zwaarbeproefde Russische volle kan
er van verzekerd zijn, dat wij oprecht wen-
schen de vroeger? vriendschappelijke be
trekkingen met hen te herstellen. Aon den
anderen kant moeten vrij het als on^pn hei-
ligsten plicht beschouwen, het zwaard, dot
ons in de hand is gedrukt in den voor de
toekomst der monarchie beslissenden strijd,
niet neder te leggen alvorens onze vijanden
hun verdeelings- en'overweldigingsplannen
onomwonden hebben opgegeven.
Wij willen baas blijven in ons eigen huis.
Het bondgenootschap met het Duitsche rijk
is opnieuw door den jongsten zegetocht in
het Zuid-Westen bekrachtigd. Met het Bul-
gaarsche volk verbinden ons banden van
broederlijke betrekkingen* Wij hopen, dat
het nauw met ons verbonden Turksche rijk
een periode van nieuwen bloei moge tege-
moetgaan.
Op de bevestiging van onze betrekkingen
tot de neutrale staten is ons ernstfg streven
gericht. Wij zijn hun donk verschuldigd
voor hunne humanitaire bemoeiingen ten
behoeve van onze krijgsgevangenen.
De wetsvoorstellen, die bij u worden in
gediend, waaronder ook deop Bosnië en
Herzegowina betrekking hebbende, stellen
aan uw vaderlandsliefde reusachtige eischen.
Ik hoop, dat zij door u met den gebruikelij-
ken ernst zullen worden behandeld, cn
fpreek den wensch uit, dat uw arbeid tot heil
van ons geliefd vaderland met succes zal
worden bekroond f
P a r ij s, 4 Dec. (R.) Een heden uitgevaar
digd besluit bepaalt het dagelijksch brood
rantsoen van ieder persoon, naar den maat
staf van zijn leeftijd en sociale stelling, op
200 tot 600 gram.
Ooti-lndü
Sneevliet vrijgesproken.
Uit Batavia wordt geseind:
De raad van justitie te Semarang was van
oordeel, dat de feiten, in do aanklacht ver
meld, bewezen doch niet f' r nar zjjn, ont
sloeg Sneevliet van rechtsv lging en ver
oordeelde het gouvernement in de proces
kosten.'De raad van justitie was van oor
deel, dat Sneevliet's bedoelingen met het
geïncrimineerde schfijven niets met straf
baarheid uitstaande hadden. Sneevliet bezig
de krachtwoorden, maar zaaide geen ge
voelens van haat ert verachting. Door op het
voorbeeld van Diepo Negoro te wijzen, wek
te hij niet tot rebellie op, maar trachtte hij
de inlandsche bevolking te bewegen om
misstanden te bestrijden.
Het openbaar ministerie zal van deze uit
spraak in hooger '—roep gaair.
Kameroverzicht
Tweede Kamer
Het verzoek-de Jong, betreffende een in
terpellatie over den kaasuitvoer is in de zit
ting van Dinsdag toegestaan.
De heer De Jong trekt zijn voorstel om
deze interpellatie morgen te houden in voor
het voorstel van den Voorzitter om haar
op Woensdag der volgende week te stellen,
nadat minister Cort van der Linden
heeft verklaard, dat uitstel wenschelijk te
achten is met het opg op pogingen om een
regeling te vinden ten aanzien van de uit-
voerconsenten voor suiker en gedroogde"
groenten, verleend vóór de inwerkingtreding
der N. U. M., die de ministers Treub en
Posthuma beiden bevredigt. Het geschil is
ten aanzien van don kaasuitvoer opgelost,
doch bestaat nog omtrent suiker en gedroog
de groenten.
De algemeene beschouwingen over de>
Staatsbegrooting
(replieken) worden voortgezet.
De heer Savornin Lohman (C.-H.)
dringt aan op afdoening der uitwerking van
het onderwijs-artikel in de Grondwet vóór de
verkiezingen, mei het oog op zuiverheid van
den verkiezingsstrijd.
De heer Nolens (R.-K.) repliceert. Hij
spreekt tegen, dat de uitwerking van art. 192
volgens de voorsteller der Bevredigings-
commissie, een politiek ontwerp zou zijn en
betoogt dat de heer Troel is bekeerd van
het internationale klasse-: ulisme tot het
nationale staatssocialisme.
Voorts wordt gerepliceerd door den heer
Troelstra (S.-D.) die zich verweert tegen
den panvnl van den heer Dresselhuys op zijn
partij.
Te half vijf wordt de vergaderig verdaagd
tot 's avonds 8 uur.
Als toen was de voortzetting der-justitie-
begrooting aan de orde, waarbij o. a. door
verschillende sprekers hel politiewezen be
handeld werd.
Minister Ort heeft omtrent een hervorming
van het politiewezen nog geen vast denkbeeld
en meent-dat ook om finoncieele redenen voor-
loopig ven .de hervorming moet worden afge
zien. Ook Z. Exc. meent, dat de gemeentepolitie
in den regel goed haar plaats vervult. De man
schappen der marechaussee zijn grootcndcel*
op hun standplaats teruggekeerd en hun werb*
zaamhoden voor het militair gezag hangen veelal
samen met den politiedienst. Evenwel zal da
Minister beproeven hen uitsluitend voor don po*
litiedienst beschikbaar te krligen. Politiehervor*
ming is onvermijdelijk. Evenwel moet zij binnen
redclij'-o grenzen blijven.
De begrooting wordt zonder stemming goed
gekeurd. Waarna aan, de ordo is een suppletoir®'
Indische Begroeting (inzoko den Europe®*
schen dienstplicht). De heer Siebenga Mul*
d§r wenscht dat Inlanders zullei^kunnen deel
nemen als vrijwilligers bij dc Europeesche ml*
litie. De heer Men dels verklaart zich namens
zijn portijgenooten tegen. Minister Pdeyte zegt
den heer Siebenga Mulder overweging toe. Het,
wetsontwerp wordt zonder stemming aangeno*'
mCn te kwart over 12.
Berichten
De Staatscourant No. 284 bevat de vol
gende Kon. besluiten
met ingaijg van T Januari 19T8 is
aan den commies bij 's Rijks werven" J. F. vao
Son Kloprogge, geplaatst bij het marine-eta
blissement to Amsterdam, op zijn daartoe ge
daan verzoek, wegens meer dan C)5jarigen leef
tijd, eervol ontslag uit 's Rijks dienst verleend,
onder toekenning van den titulnircn rang van
hoofdcommies bij 'sRüks werven;
de adjunct-commies bij 's Rijks werven W. C«
Bruggink, geplaatst bij het marine-établissement
te Amsterdam, bevorderd tot commies bj|
'sRijks werven;
de klerk bij 's Rijks werven M. C. van Bulle-
gooijen, geplaatst bij 's Rijks werf te Hellevoet-
sluis, benoemd tot adjunct-commies bij 's Rijks
werven
met ingang van 3 December 1917, voor d«
lichting 1918
eervol ontslagen:
n. overeenkomstig zijn wensch, de gepens.
luit.-kolonel E. A. Umland, als plaatsverv. voor
zitter van den keuringsraad in het 2de district
van Noordbrabant
b. de luit.-kolonel, militic-commissoris in dat
district»W. N. Roldanusin verband met
zijne hierna vermelde benoeming, als plaatsver
vangend voorzitter van den eersten keuringsraad
in Zeeland
benoemd
a. tot plaatsverv. voorzitter van den keurings
raad in het 2de district van Noordbrabant, do
luit.-kolonel, militie-commissaris W. N. Rolda
nus, voornoemd
b. tot plaatsverv, voorzitter van den eersten
keuringsraad in Zeeland, de gepens. luit.-kolo
nel O Wessels
benoemd, bij het personeel van den geneest.
dienst der landmacht, tot dirig. officier van ge
zondheid der 2d© klasse, de dirig. officier van
gezondheid der $de klasse dr. J. D. Koster, van
dat personeeltot dirig. officier van gezondheid
der 3d© klasse, de officier van gezondheid der
Tste- klasse B. P. Visser, van dat personeel
met ingang van 16 December 1917, bevorderd
tot hoofdcommies der posterijen, II. C. Bonge-
nna«- en C. F. D Nagel, thans commies der pos
terijen 1ste klasse
met ingang van 1 December 1917, benoemd
tot boschwachter bij het Staatsboschbeheer, C*
Kuiper, thans tijdelijk adspirant-boschwachtcr.
Bezoeken van H. M. de Ko
ningin. H. M. de Koningin bracht giste
ren tegen het middaguur een bezoek aan de
keuken van de Vereeniging „Kindervoe
ding" aan de Pletterijstraot te 's-Groven-
hage.
Daarna werd gereden naar het gymnas
tieklokaal van de openbare lagere school
aan het Kortenhout, waar de behoeftige kin
deren van de scholen uit den omtrek g&*
spijsd worden. Men was hier omtrent hel
hooge bezoek, dat te wachten stond, geheel
onkundig. De kinderen zaten hier reeds aan
tafel en men was juist bezig het eten op te
dienen, toen de Koningin binnentrad.
Bij haar rondwarsdeling door het lokaal
had de Koningin voor elk kind een vriende
lijk, hartelijk woord. H. M. betuigde tegen
over het personeel haar hooge ingenomen-
Er is maar één genotde plichtmaar
één vertroostingde arbeidmaar één ge
not het schoone.
Naar het Deensch
van
ELITH REUMERT
door
D. L o g e m a n—V an d,er Willigen.
21
Daarom legde hij de hand op Voile's schou
der en veroorloofde zich zijn rcchtstreeksche
vraag tc herhalen:
„Blijft u lang in Denemarken?"
3Iet een ruk keerde Volle Knudsen zich
naar oom Vilhelm cn antwoordde:
„Ja, ik blijf,ik blijf hier."
Maar plotseling gleed er een glimlach over
zijn eerlijk gezicht cn*t was of hij zijn adem
hoe! uit de diepte moest ophalen.
-.Ia," zeide hij daarop eenigszins aarzelend,
u moet het niet kwalijk nemen, maar ik
ben geen Duilscherik ben een Deen,
ja, of ik een Deen ben
„Wel heb ik ooit van mijn leven I'* riep oom
Vilhelm uit. „Bent u een Deen?''
„Een Deen?" zeide Agnes Rönnow met een
blos cn op een toon die duidelijk verrieden
iat de mededeeling hartelijk welkom jvsSj
„Mijn naam is Volle Knudsen. Ik ben' to
neelspeler in Kopenhagen.*'
Bij 'deze woorden wisselden oom Vilhelm
en Agrjes Rönnow een haastigen blik, maar
zij dachten bij den blik toch niet hetzelfde
Oom Vilhelm dacht„Tooncelspeler Wat
zal mijn goede broer Hans daar wel van zeg
gen?''
Agnes dacht: „Volle Knudsen 1 Hij heeft dus
de V. K. onder mijn naam geschreven Can
had ik toch gelijk!"
Oom Vilhelm nara dadelijk weer het woord.
„Ik ben zooveel op reis, en als ik in 't
land ben woon ik in Aarhus, ik hoop dat u
t mij dus vergeeft dat ik u niet van het too-
neel ken.'*
„En ik", haastte Agnes zich lc zeggen, „ben
maar tweemaal in mijn leven naar den
schoqwburg geweest in Kopenhagen, en toen
speelde u heel zeker niet maar uw naam
is mij heel goed bekend."
„Mag ik ons dan ook eens voorstéllen," zei
de oom Vilhelm.
„Dit is mijn nichtje, 4&nes Rönnow en mijn
naam is ook Rönnow architect Rönnow."
„Dat weet it", zeide Volle glimlachend.
„Weet u dat? Hoe weet u dat T'
„Uit het vreemdclingenboek in het hotel
„Zum Rautenkranz", te Eisenach.''
„Och kom, logeerdeTi daar ook
„Ik niet, maar u wel.**
„Hoe weet u dat
„Door den omnibus die u naar het station
bracht. Ik weet veel meer dan u denkt
„Wist u misschien ook dat we van Eisenach
naar Fanö gingen?"'
„Ja/' antwoordde Volle Knudsen eerlijk,
en op hetzelfde oogenblik lachten zij alle drie
zoo hartelijk alsof zij elkaar al jaren kenden,
Maar toen oom. Vilhelm hem yecdeg 5YiWe
uithooren, verzocht Volle hem daarmee tc
wachten lot zij elkaar nader gesproken' had
den.
Anders zouden zij misschien denken dal hij
een geheime politieagent was, die uitgestuurd
was om hun privaatleven tc bespionneeren.
„Kom." zeide oom Vilhelm, „laten we qjis
nu op" het balkon van mijn kamer wat gaan
afkoelen met een glas Rijnwijn."
Daarop gingen zij naar het hotel.
Volle Knudsen <>n Agnes Rönnow liepen
naast elkaar, h-1 scheen hun beiden een
sprookje cn toch de natuurlijkste zaak van de
wereld dat het lot hen bij elkaar gebracht
had.
En beidenN voelden dat zij bij elkander
hoorden, al was het verlossend woord nog
niet gesproken. t
Zwijgend liepen zij naast elkander voort.
Volle Knudsen keek het meisje aan met een
blik vol ernst en geluk.
En zij voelde dal zijn oogen op haar rust
ten on keek met een stillen glimlach voor
zich uit.
Maar, ten slotte werd de stille oom Vil
helm toch al te drukkend.
Hij was in een uitstekend humeur en vond
dat er absoluut geen reden was voor zooveel
plechtigheid.
Plotseling bleef hij staan, terwijl de ande
ren hem verwonderd aankeken.
Toen ging hij naast Volle loopen cn keek
hem ernstig in de oogen.
„Hoor eens... Meneer Knudsen zeide liij.
„weet u wat me door hel hoofd gaat?"
„Neen", antwoordde Volle eerlijk.
„Dat 't eigenlijk al heel toevallig is, dal u
ook *haar Fanö moest. Waarom zijn we dan
niet allen le zameii uit Eisenach vertrokken?
Dat was wei zoo geschikt gcwccsll-
„Ja", antwoordde Volle goedig, „maar u
reisde eerste cn ik tweede "klasse.
„Pf I" zeide oom Vilhelm, „alsof ik dal ver
schil niet graag betaald zou hebben!"
En toen lachte hij zoo hartelijk ah 1 uiar
kon.
XV.
Op dc kamer van oom Vilhelm bekende
Volle alles, zonder iets onder stoelen, of ban
ken te steken.
„Ik ben een domme ezel geweest," zeide
oom VHhelm. „Ik bad immers wel uit kunnen
rekenen dat er verband moest zijn tusschen
dien mystieken lcllerschrijvcr cn den Jóngen
man, die ons zoo hartelijk toewuifde op het
station.*'
En wel beschouwd waren" Volle Knudsen's
bckenteliisscn een enkele gloeiende liefdes
verklaring, die van zelf sprak, voor licm zoo
wel als voor zijn toehoorders.
„Maar zeg eens/' zeide oom Vilhelm, ter
wijl hij opstond cn door het raam naar de
promenade keek, „wat bedoelde u eigenlijk
met dat hart. dat u zoo netjes om de letters
geleekcnd had, meneer Knudsen?"
Er ontstond een korte, verlegen pauze.
„Enfin, dat anlwodrd scheld ik u kwijt.
Of misschien dringt mijn nichtje cr op aan?
Ik zie namelijk de post aankomen cn "ik wacht
een gewichligen brief. Verontschuldigt u mij
een kwartiertje, Meneer Knudsen?"
En daarop haastte hij zich als dc storm
wind de deur uil.
Zijn onbarmhartige vraag had de situatie
niet vergemakkelijkt.
Maar hij bedoelde hel goed. Hij wilde het
lijden voor hen allen kort maken.
Hij was nu écniri.at in cc li schitterend hu
meur, en hij vond volgens dc omstandigheden
niet de minste reden om discreet te zijn. De
liefde keek hun beiden dc oogen uit cn hij
wist immers hoe 'l eindigen zou, zoodra hij
vertrok Wat viel er le overwegen?
Waarom zou men zoo onnoodig comedid
spelen?
De hemel weet hoe 't kwam/ maar oom
Vilhelm was na een kennismaking, die nog
geen uur oud was, overtuigd dat deze jonge
man soliedc genoeg was om de toekomst vanl
zijn nichtje op te houwen.
Hij had niet de minste gewetenswroegin
gen. hij was absoluut niet bang voor wal
komen moest
Vilhelm Rönnow was nauwelijks de deur
uit of Volle Knudsen stond op, cn ging naast
Agnes zitten.
Hij greep haar hand cn kuste die zwijgend
keer op keer.
En zij trok haar hand niet terug.
Zij wist immers, dat dit iets was wat ge*
beuren moest
En toen haar oogen de zijne ontmoetten,
kreeg hij zekerheid voor wat hij gehoopt had1
sinds zij hem tc Eisenach dien schitterenden
afscheidsblik toegeworpen had voor hef
raampje van den coupé.
En beurtelings sprak hij cn kuste hij haa*
handen.
En hij sprak snel, want hij moest den tU4
vóór oom Vilhelm terugkwam benutten*
f~ (Wordt vervolgd^
