DE EEMLANDER"
BUITENLAND
ABONNEMENTSPRIJS E? 73" .Z S
EERSTE BLAD
Van week tot week.
p* We Jaargang, No. 146
ft! potl f 1001 per week (met gratis verzekeriog
tegen ongelukken) f 0.14. afionderlijke nummer»
f O03. Wekelijkscb bijvoegsel «De HolUncUcht
Hukrtmnr* (onder redécüe van ThÉris. Hoven)
rtr 3 maanden 50 cent. Wekelljksch bijvoegsel
•IFereUrevuee per 3 maanden 60 cent.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
tt
HOOFDREDACTEURM.. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS i VALKHOFF t C,
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hoek UT»ecmt»CN„T«.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Zaterdag 12 Januari 1918
dienstaanbiedingen 1-S regels f 0.50, grootc leHern
naar plaatsruimte. Voor handel ca bedrijf bestaan
zeer voordeelige bepalingen tot het herhaald jdvu»
tccren in dit Blad, by abonnement Eene circulaire,
bevittende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
De nieuwe staatsleening.
De nieuwe staatsleening van 500 millioen is
polleekend, en zelfs meer dan dat; cr is voor
B25 millioen ingesclirijven.
Dat is verblijdend. Er blijkt nog voldoende
jgeld beschikbaar te zijn ondanks de talloozc
jfcmisSies der laatste maanden, en bovendien
blijkt de bevolking den ernst der lijden vol
doende te beseffen om, hoewel voofdeeligcr
ibelegging niet moeielijk zou zijn, deze leening
jtoch niet tot 'n mislukking te doen worden.
Toch is het resultaat minder veelzeggend
ïlan het schijnt. Dat het bedrag volleckend
werd, is ongetwijfeld goeddeels te danken aan
de stok achter dc deur, de gedwongen 3
leening, welke bij niet volteekening allen be
dreigde die achtergebleven waren. Voor het
Rijk mocht het voordeeliger zijn, als 'n gedeel
te van de 500 millioen tegen 3% was geplaatst
geworden, maar overigens ware het 'n veeg
teeken geweest, wanneer het dien kant had
moeten uilgaan. Het was dan 'n teeken van
'onvermogen, van gebrek aan vaderlandslief
de, van egoisme, dat trouwens z'n eigen straf
meebracht, van- lamlendigheid geweest, als
'deze leening niet volleckend was. Gelukkig
blijken er nu slechts weinigen te zijn die er op
gespeculeerd hebben dat anderen die 500 mil
lioen wel bijeen zouden brengen, zoodat zij
celve hun geld voordeeliger konden beleggen.
Of hun belegging ook op den duur secuurder
zal zijn, moet blijken-, maar beter kan zij zeer
zeker niet zijn. ook al gold het steun van de
Nederlandsche industrie. Want hoe zou men
z'n geld beter kunnen beleggen dan door mee
te werken om ons volk den kop boven water
te helpen houden?
De jacht naar (Oorlogswinst.
In het weekblad „dc Vrijzinnig-Democraat"
wordt weer eens gewezen op dc moreele in
zinking. de verwording der zeden, welke deze
oorlogstoestand heeft doen ontstaan. Het oor
deel des onderscheids tusschen goed en kwaad,
tusschen reclil en onrecht verstompt.
Eenige van de meest verfoeilijke, uitingen
zijn o. a. de smokkelarij, waaraan vóórdat de
regeering krachtig ingreep, niet alleen tien
duizenden grensbewoners maar ook burgers
uit hel centrum, .ja zelfs soldaten en grens
beambten zich schuldig gemaakt hebben; ver
der de speculatieve veeuitvoer, welke het
vleesch hier onbetaalbaar maakte, de pluim
vee-geschiedenis, het geknoei op de groente
veilingen dezen zomer, den kettinghandel (het
met steeds meer winst van hand tot hand ver-
koopen van voorraden), dc vervalsching vap
waren, het prijsopdrijven van tal van waren,
zooals lucifers, cacao, tabak, papier enz.
Als 'n typisch staaltje varfdit laatste wordt
verhaald hoe onlangs *n vertegenwoordiger
eener firma bij**n .klant 'n buitensporigen prijs
voor eenig artikel bedong, als reden opgevend
dat een der grondstoffen reeds tot f 17 per
kilo was gestegen. De klant was evenwel op
de hoogte en bood op zijn beurt aan om de
grondstof te leveren voor.... f 4. De klant
maakte geen oorlogswinst, en de firma, welke
het artikel ten slotte leverde tegen aanmerke
lijk lageren prijs, zag zich de verwachte o. w.
ODtglippen.
Onze aardappelen.
In menig gezin wordt het middagmaal be
dorven door het gemopper over dc aardappe
len. Het zijn de veen-aardappelen die zoo het
misnoegen opwekken. We hebben altijd over
vloed van goede eetaardappeien gehad, zoo
redeneert men; de soorten, welke wij tegen
woordig op tafel krijgen, kwamen vroeger
nooit op onzen disch, doch in dc fabrieken te
recht. zelfs werden er*nog goede aardappelen
uitgevoerd. Dc uitvoer is nu stopgezet, hoe is
hef dan mogelijk dat er 'n tekort aan eetaard
appeien bestaat? En bij boosaardige mcnschen
komt zelfs de vraag op: zouden ze dan toch.
stilletjes over de grens gaan?
Het Hdbl. geeft 'n antwoord. Hel begint met
te verklaren dat er niet éón aardappel ge-
schikt voor de winlerdistribulie voor export
bestemd is. Wat er nu nog gesmokkeld wordt,
5s op het totaal zéér onbeduidend. Wel werden
er vroege aardappelen uitgevoerd, maar van
die waren er over; door hun zeer geringe
duurzaamheid konden ze toch niet bewaard
blijven. Het tekort zal juist zijn van dc latere.
Daarbij komt dat wij thans missen dc vroege
Malta-aardappelen, terwijl de beperkte rant
soenen, vooral op het platteland hel aardap-
pelverbruik zeer deden toenemen. Het week-
rantsoen is thans 4 K.G.; er is geenritwestie
van dat deze hoeveelheid vóór den oorlog ver
bruikt werd.
Door al deze omstandigheden is cr 'n tekort
aan gewone consumptie-aardappelen ontstaan.
Voor dat tekort zijn we nu aangewezen op
aardappelen die anders vermalen werden tot
meel. Waren zij bewaarbaar, dan konden zij
dienen als reserve om, als er een surplus
mocht zijn, later nog vermalen te worden: ze
zijn echter niet bewaarbaar en moeten dus
thans gegeten worden.
Waren de aardappelen nu in den vrijen
handel gebleven, dan zouden de menschen in
't begin van 't seizoen eerst dc lekkere aard
appelen gekocht en gegeten hebben; de slechte
zouden bewaard en.... bedorven zijn en na
eenige^ maanden zou er geen eetbare aardap
pel meer te vinden zijn geweest.
Daarom heeft de regeering de geheele oogst
opgevorderd en in distributie, gebracht; de
regeering moet hel in haar macht hebben den
toevoer naar de verschillende gemeenten te
regelen, om te kunnen zorg dragen dat er
overal voldoende voorraad is en tegelijkertijd
de minder goede kwaliteiten evenredig ver
beeld worden; in verband met de verkeers
moeielijkheden moest ook het vervoer zoo
economisch mogelijk geschieden.
De regeering heeft zelfs te laat ingegrepen.
Het gevolg daarvan is dat verscheidene parti
culieren nog aardappelen hebben kunnen in-
elaan, gedeeltelijk goede aardappelen die zij
dan te vroeg opaten, gedeeltelijk minder duur
zame, welke zij bewaarden en zagen beder
ven. In beide gevallen ten schade van het eco
nomisch verbruik der voorraden, zoodat thans
inderdaad voor Mei of Juni het gevaar van
'n tekort bestaat.
V r ij z i n n i g-D emocraten en Soc.
Dem,
'n Zeer interessant artikel van Mr. Marchant
over dit onderwerp.
Het standpunt der soc. dom. als de partij der
arbeidersklasse tegenover alle „burgerlijke"
partijen is onhoudbaar gebleken. Zij wilden
geen verantwoordelijkheid dragen en beperk
ten zich tot critiek en propaganda. De ministe-
riëele portefeuilles werden in 1913 geweigerd
maar achter de groene tafel namen de rood-
baadjes den eencn zetel na den anderen aan.
Dc wereldoorlog heeft het proces verhaast,
liet nationale bewustzijn bleek sterker dan het
proletarisch bewustzijn. Daarmee verkregen
de landsgrenzen 'n grooter belang en werd
daarbinnen de tegenstelling tusschen de vroe
ger zoo scherp gescheiden klassen van minder
ingrijpende beteekenïs. Men kreeg waardee
ring ook voor „burgerlijke democraten en
begon in te zien dat door deelneming aan de
regeering de taak van de democratie verlicht
en het resultaat bevorderd werd.
Het verschil in beginsel blijft hetzelfde. Tiet
historisch materialisme als er nog wat van
over is verwerpen dc vr. dem.; zij nemen
niet aan dal de mcnsch~~i\ produet is der eco
nomische omstandigheden, noeh dat de maat
schappij door 'n aanstaande overwinning van
hel proletariaat en opheffing van het privaat
bezit communistisch ingericht in den gemeen
schapszin 'n voldoende prikkel zou vinden
voor het in gang houden der voortbrenging.
Vandaar dat" de vr. dem niet van plan zijn nu
maar alvast dadelijk dc socialisccring van
grootbedrijven als wenschelijk tc dccrplecren,
terwijl nog 'n onderzoek zal moeien lecren of
hel wenschelijk en nuttig zou zijn. In het alge
meen heeft hel overheidsbeheer in dezen oor
logstijd wel geleerd dat de leiding van het
maatschappelijk verkeer en leven door den
Slaat op zich zelf niet den waarborg geeft voor
afdoende verbetering; eer het tegendeel.
Bovendien heelt het denkbeeld van den
marxistischcn klasse-strijd zich te vast gezet
in dc hoofden dan dal dc partijgangers zich
zoo maar bij 'n hieuw beleid der partijleiders
zouden aanpassen.
Maar Ier zake van vrouwenkiesrecht, van
het finanliëele vraagstuk en dal der defensie'
zouden bij streng omschreven waarborgen in
de soc. dem. bondgenooten te vind n zijn.
Politiek Overzicht
De republiek Finland.
Als eerste vrucht van de beidé revolu-
tien, die Rusland in 1017 heeft doorge
maakt, is Finland in de rij der zelfstandige
staten van Europa getreden. De besturende
hoofdcommissie van de S^'ets in Peters
burg heeft de zelfstandigheid van Finland
erkend. De drie Skandinanvische staten heb
ben niet gedraald met hunne erkenning van
den nieuwen staatsrechtelijken toestand van
Finland. Zweden heeft het voorbeeld gege
ven, Noorwegen en Denemarken zijn ge
volgd. Het Duitsche rijk is de eerste van de
groote mogendheden geweest, die de onaf
hankelijkheid der republiek Finland heeft
erkend. Maar ook bij de andere groep der
oorlogvoerenden schijnt de zelfstandigheid
van Finland sympathie te viriden; uit Parijs
is bericht, dat Frankrijk heeft verklaard Fin
land te erkennen.
Dit is het blijde slot van een lange tra
gedie. De bange, dikwijls hopelooze strijd,
dien Finland gedurende vele jaren heeft
moeten voeren tegen de onderdrukking van
zijn recht en zijne vrijheid, ligt nog verself
in de herinnering. Deze slotperiode van de
Russische heerschappij over Finland staat
in volstrekte tegenspraak tot het begintijd
perk. Czaar Alexander I, tijdens wiens regee
ring Finland van Zweedsch in Russisch be
zit overging, was allerminst bedacht op het
leggen van een dwangjuk op zijne nieuwe
onderdanen. Hij heeft op den landdag te
Borga in eene „verzekering, aan alle inwo
ners van Finland" van 27 Maart 1809 „den
godsdienst en de wetten van het land met
de rechten en privilegiën, die iedere stand
tot dusver had genoten, bevestigd en be
krachtigd". Naar de bedoeling van dezen
czaar zou zijne „voor eeuwige tijden gege
ven belofte" niet alleen gelden voor hem
maar ook voor zijne opvolgens.
In dezelfde bewoordingen hebben ook Ni-
colaas I, Alexander II en Alexander 111 bij
hunne troonsbeklimming de rechten van
Finland en de door den eersten Alexander
aanvaarde verplichting bekrachtigd. Ook Ni-
colaas II bevestigde in het begin van zijne
regeering de grondwet ven Finlan^. Maar
onder dezen zwakken, steeds aan den in
vloed van den sterkste toegevenden heer-
scher is zij stelselmatig geschonden en ten
slotte brutaal op zijde gezet. Op tweeërlei
oogmerk was van den aanvang af het doel
van het Russische nationalisme op den Fin-
schen grond gericht: samensmelting van de
Finsche legerinrichting met de Russische
en uitbreiding van de geldigheid der Russi
sche wetten over Finland. Ook beslist reac
tionaire neigingen waren mede in het spel;
de vrijzinnige staatsinrichting van Finland
moest aan de willekeur van het absolutisme
onderworpen worden.
De schrik, djen de revolutionaire beweging,
welke onder aen indruk van de nederlaag
in den oorlog met Japan het hoofd opstak,
aan de machthebbenden in Rusland inboe
zemde, bracht aan Finland een korten tijd
van verademing. Den 4en November 1905
besloot de czaar den toestand zooals hij hem
bij het begin van zijne regeering had gevon
den, te herstellen en met dit doel den land
dag van Finland bijeen te roepen. Het land
dagstatuut van 20 Juli 1906 was daarvan
de vrucht; als grondslag voor de samenstel
ling van den landdag werd daarbij aangeno
men een algemeen en gelijk kiesrecht, waar
bij ook vrouwen stemgerechtigd en verkies
baar zijn. Op den nieuwen grondslag had
eene verzoening tusschen Finland en Rus
land tot stand kunnen komen, wanneer be
loften en verbintenissen van Nicolaas D bin
dende kracht hadden gehad. Maar reeds in
1907 kreeg de reactie in Petersburg weer
de overhand. Een nieuw tijdperk begon,
waarin de „rijksbelangen" als voorwendsel
werden aangegrepen om Finlanu te maken
tot een Russisch wingewest en elke neiging
tot zelfstandigheid te onderdrukken. Vruch
teloos trachtten de Finlanders voor hun goed
recht op te komen. Nog in het begin van
1914 hebben zij wederom in een nadrukke
lijk gesteld verzoekschrift aan de regeering
te Petersburg verzocht een einde te maken
aan de rechtsverkrachtingen, waaronder zij
te lijden hadden. Te vergeefs. Er was be
sloten, dat Finland gelijk moest worden aan
Rusland, en daarbij moest het blijven.
Wanneer het czarisme als overwinnaar uit
dezen wereldstrijd was gekomen, dan zou
Finlands politiek? zelfstandigheid voor goed
begraven zijn. Maar met den val van het
czarisme in Rusland brak voor Finland de
dageraad van het herstel zijner vrijheid aan.
De revolutie in Rusland heeft voor Finland
het dreigende onheil afgewend. Zij plaatste
echter de Finsche staatslieden voor bui
tengewoon moeielijke vraagstukken. Hun
land was en is nog heden bezet door
een groot aantal 'Russische troepen, die zich
aan ernstige uilspattingen overgeven eigen
machtsmidelen om die te keeren, ontbreken.
Daarbij komen de scherpe verschillen tus
schen de burgerlijke en de socialistische
staatsopvattingen, die in Finland eene kloof
teweegbrengen weinig minder diep dan
die, welke het Russische voik scheidt in
onverzoenlijk tegenover elkaar staande par
tijen. Tegenover Rusland echter zijn alle
partijen één ven zin; het door den nieuw
gekozen landag den 7en December 1917
genomen besluit, dat de onafhankelijkheid
proclameert/is met algemeene stemmen ge
nomen.
Hiermee heeft Finland zich op eigen voe
ten geplaatst. Voor dat besluit, dat onge
twijfeld den wH van 't geheele volk van Fin
land uitdrukt, is n" de toestemming verkre
gen van de regeering. die feitelijk het gezag
in Rusland uitoefent. Verschillende regee
ringen van buitenlandsche staten hebben
Finland als vrije enonafhankelijke staat
erkend en daarmee, verklaarddat zij
in vrede en vriendschap wenschen te
leven met den nieuwen staat, die met zijne
3,'_ millioen inwoners en zijne nog weinig
ontwikkelde economische omstandigheden
geene andere cf&n bescheiden eischen om
te leven kan stellen, maar op het groote
staatslichaam, waarvan het zich heeft afge
scheiden, dit voor heeft, dat het voor zijne
buren en voor de wereld geen gevaardrei
gend element zal zijn.
D© ©orSog.
Van de oorlogstooneelen niets nieuws.
Uit het vérslag van de alge
meene vergadering der vredesgevol-
machtigden van eergisteren te Brest-
Litowsk:
Nu door het derde universal van de Ukrai
nische centrale rada van 7/20 November
hare stelling als staat is bepaald, hervat de
Ukrainische volksrepubliek op het huidige
oogenbik haar'internationaal bestaan, dat zij
voor meer dan 250 jaren verloren had, en
treedt thans in den vollen omvang van de
baar op dit gebied toekomende rechten in
internationale betrekkingen. Op grond hier
van beschouwt het algemeen? secretariaat
der regeering van cïe Ukrainische volksrepu
bliek het als juist bij de tegenwoordige vre
desonderhandelingen eene zelfstandige stel
ling in te nemen en heeft het de eer aan de
regeeringen van de hier vertegenwoordigde
staten de volgelTde nota te overhandigen:
„De regeering van de Ukrainische volks
republiek brengt hiermee aan alle oorlogvoe
rende en neutrale staten het volgende ter
kennis.
Door middel van universal no. 3 van de
Ukrainische centrale rada van 7/20 Nov.
1917 werd de Ukrainische volksrepubliek ge
proclameerd en door deze staatshandeling
de volkenrechtelijke stelling van deze repu
bliek bepaald. Strevende naar de vorming
van een federatieven bond van alle op het
gegeven oogenbük op het gebied van het
voormalige Russische keizerrijk ontstane re
publieken, knoopt de Ukrainische volksrepu
bliek door haar algemeen secretariaat tot
aan het tijdstip der vorming van eene ge
meenschappelijke bondsregeering in Rus
land en de regeling van de volkenrechtelijke
vertegenwoordigingskwestie tusschen de
Ukrainische volksrepubliek eencrzijds en de
bondsregeering van den toekomstigen sta
tenbond anderzijds zelfstandige volkenrech
telijke betrekkingen aan.
Het secretariaat-generaal beschouwt het
daarom als onvermijdelijk noodig alle staten
en volken der wereld in kennis te stellen
van de houding der Ukrainische volksrepu
bliek tegenover de vredesonderhandelingen,
die nu in Brest-Litowsk beginnen tusschen
de vertegenwoordigers van den centralen
raacl der volkscommissarissen eencrzijds en
de regecringen van de tegen Rusland oor
logvoerende staten anderzijds, en on
wrikbaar er aan vast te houden, dat
de tegenwoordige oorlog voor alle sta
ten, inzonderheid voor de arbeidende klas
sen van iederfcn staat het zwaarste kwaad
beteekent, dat all^ oorlogvoerende staten
van veroveringsplannen behooren of te zien
en onverwijld vredesonderhandelingen zou
den moeten inleiden. De Ukrainische cen
trale rada, het parlement van de Ukrainische
republiek, heeit het onvermijdelijk noodig
geacht terstond na de afkondiging van de
Ukrainische republiek eene actieve politiek
in de vfedeskwestie in te leiden. De Ukrai
nische centrale rada heeft daarom, nadat zij
in haar derde universal de noodzakelijkheid
van het onverwijld sluiten van den vrede had
verkondigd, het als onmisbaar beschouwd te
streven naar het sluiten van een wapenstil
stand. Tot dit doel weiden vertegenwoordi
gers van het generaal secretariaat gezonden
naar het zuidwestelijke front en ook naar
het Rumeensche front, die thans tot een en
kel Ukrainisch front onder leiding der regee
ring van de Ukrainische volksrepubliek ver-
ee.iigd zijn. Gelijktijdig heeft de Ukrainische
centrale rada het generale secretariaat opge
dragen de verbonden stoten van deze onder
handelingen in kennis te stellen, hetgeen
destijds ook door het algemeen secretariaat
is gedaan.
Toen later de raad der volkscommissaris
sen in overleg met de regeeringen van de
tegen Rusland oorlogvoerende staten de
zaak van den wapenstilstand aan alle fron
ten van Rusland ter hond had genomen,
heeft het algemeene secretariaat zijne ver
tegenwoordigers naar Brest-Litowsk gezon
den voor controle en informatie. Hierbij acht
het algemeene secretariaat het noodig te
doen uitkomen, dat de vertegenwoordigers
van den raad der volkscommissarissen, of
schoon zij in kennis gesteld waren van de
aankomst der gedelegeerden van de regee
ring der Ukraine, den olgemeenen Wapenstil
stand zelfstandig zonder eenig overleg met
de Ukrainische volksrepubliek gesloten
hebben. Zich bewust van 't feit, dat de raad
der volkscommissarissen, overeenkomstig
het laatste punt der voorwaarden van den
olgemeenen wapenstilstand, vredesonder
handelingen met de regeeringen van
Duitschland, Oostenrijk-Hongarije, Turkije
en Bulgarije gaat beginnen, verklaart het al
gemeene secretariaat in naam van de Ukrai
nische volksrepubliek het volgende:
1. De regeering van den dcmocratischen
Ukrainischen staat streelt naar beëindiging
van den oorlog in cle gansclie wereld, den
vrede tusschen alle tegenwoordig oorlog
voerende staten, den algemeenen vrede.
2. De tusschen alle staten te sluiten vrede
moet democratisch zijn en iederen, ook den
kleinsten staat, net volle, door niets beperk
te recht van zelfbepaling verzekeren.
3. Voor het mogelijk maken van de werke
lijke wilsuiting der volken moe^n behoor
lijke waarborgen gegeven worden.
4. Derhalve is iedere annexatie, d.w.z. ie
dere gewelddadige inlijving of overgave van
eenig landsdeel zonder toestemming van
zijne bevolking, ontoelaatbaar.
5. Even ontoelaatbaar is van het stand
punt der belangen van de arbeidende klas
se iedere oorlogsschadevergoeding, welke
vorm er ook aan moge worden gegeven.
6. Aan de kleine volken en staten, die
tengevolge van den oorlog aanmerkelijke
schaden of verwoestingen hebben geleden,
moet overeenkomstig regelen, op het vre
descongres uit te werken, materieels hulp
verleend worden.
7. De Ukrainische volksrepubliek, die te
genwoordig op haar gebied het Ukrainische
front bezet houdt en in volkenrechte
lijke zaken, ertegenwoordigd door hare re
geering waaraan dc bescherming van de
Ukrainische volksbelangen is opgedragen,
zelfstandig optreedt, moet evenals de overi
ge staten aan aite vredesonderhandelingen,
congressen en comerentiën kunnen deel
nemen.
8. De macht van den raad der volkscom
missarissen strekt zich niet over geheel Rjis-
land en dus ook niet over de Ukrainische
volksrepubliek. Deze kan derhalve den uit de
onderhandelingen met de tegen Rusland
oorlogvoerende staten eventueel voortko
mende vrede voor de Ukraine slechts dan
als verplichtend beschouwen, wanneer de
voorwaarden van dezen vrede door de re
geering van dc Ukrainische volksrepubliek
aangenomen en onderteekend worden.
9. In naam van geheel Rusland kan
slechts die regeering (en wel uitsluitend een
bondsregeering) vrede sluiten, die door alle
republieken en als staat georganiseerde ge
bieden van Rusland erkend zou zijn. Wan
neer echter zulk eene regeering in den eer
sten tijd niet gevormd zou kunnen worden,
kan deze vrede slechts gesloten worden door
de vereenigde vertegenwoordiging van die
republieken en gebieden.
Aan het beginsel van een democratischen
vrede onwrikbaar vasthoudende, streeft het
algemeen secretariaat gelijktijdig er naar, dat
deze algemeene vrede zoo snel mogelijk
worde verkregen; het hecht groote waarde
aan alle pogingen, die zijne verwezenlijking
dichterbij kunnen brengen. Het beschouwt
het daarom als onmisbaar 2ijne vertegen
woordiging op de conferentie in Brest-
Litowsk te bezitten, daarbij tevens hopeilde,
dat de definitieve oplossing van de zaak des
vredes op een internationaal congres zal
geschieden. De regeering van de Ukraini*
sche volksrepubliek noodigt alle oorlogvoe.
renden uit daarheen hunne vertegenwoordi
gers te zenden.
De president .van het algemeent
secretariaat,
WINNITSJENKO.
Da staatssecretaris voor interna
tionale zaken,
SJOELGIN."
In antwoord op het betoog van den UkraL
nischen staatssecretaris stelde de voorzitter,
staatsecretaris von Kühlmann, voor de Ukrai
nische nota als gewichtig1 historisch docu
ment bij de akten van het congres te voe
gen. De vertegenwoordigers van de verbon
den staten begroeten de in Brest-Litowsk
verschenen Ukrainische vertegenwoordigers;
zij behouden zich voor stelling te nemen
tegenover de bijzonderheden van de verkla
ringen der Ukrainische gedelegeerden. In
verband hiermee drukte de voorzitter den
wensch uit eenige vragen te stellen om een
grondslag te krijgen voor het door de ver-
bonden staten te nemen besluit. Tot dusver
werd met de vertegenwoordigers van do
Petersburgsche regeering over alle het Rus
sische gebied betreffende zaken onderhan
deld. Daarom moest tot den voorzitter van de
delegatie dép Petersburgsche regeering da
vraag gericht worden of hij en zijne delegatie
ook verder voornemens waren diplomatiek op
te komen voor de zaken van geheel Rusland.
Trotzlcy legde hierop de volgende verkla
ring afKennis genomende hebbende van
de door de Ukrainische delegatie bekend ge
maakte nota van het algemeen secretariaat
van de Ukrainische volksrepubliek, verklaart
de Russische delegatie harerzijds, dat zij in
volle overeenstemming met de principieelc
erkenning van het recht van zelfbepaling
van iedere natie tot aan de volledige afschei
ding geen beletsel vindt voor de deelneming
van de Ukrainische delegatie non de vredes
onderhandelingen.
Over de beteekeni^-van deze verklaring
ontstond eene vrij lange discussie, die ten
slotte werd samengevat in de vraag of de
Ukrainische delegatie eene onderofdeeling,
eene tusschendelegatie, vormde of wel in
diplomatiek opzicht als de vertegenwoordi
ging van een zelfstandigen, staat moest wor
den behandeld.
De vraag van Trotzki is in dien zin be
antwoord, dat zij als afgedaan is beschouwd,
omdat de Ukrainische delegatie als zelfstan
dige vertegenwoordiging hier optrad, omdat
deze vertegenwoordiging door zijne dele
gatie erkend is en omdat van geene zijde een
ander voorstel is gedaan.
De voorzitter van de Ukraiifische delegatie
dankte hierna de Russische vertegenwoordi
gers voor dit stelling nemen en voor do
wijze waarop dit was ontvangen. Hii nam
aan, dat daardoor de zelfstandige stelling, dio
zijne delegatie bij de vredesonderhandelin
gen moet innemen, bepaald is: namelijk dal
de Ukrainische en de Russische delegatie
twee afzonderlijke, zelfstandige delegation
van dezelfde partij vormen.
Nadat staatssecretaris von Kühlmann met
instemming van de vergadering had ver
klaard, dat deze preliminaire kwestie eerst
tusschen de delegatiën van de verbonden
staten zou worden behandeld en hare verdere
behandeling in de algemeene vergadering
voorbehouden bleef, nam de eerste gedele
geerde van de Russische delegatie Trotzky
het woord. Tot inleiding verklaarde hij, dot
het noodig was eerst een misverstand uit den
weg te ruimen, dat zich in de onderhande
lingen had ingeslopen. De Russische dele
gatie stelde vast, dat het officieele in do
Duitsche bladen gepubliceerde protokol van
de zitting van 27 Decenvbr 1917 in het ge«
deelte, waarin de rede van den voorzitter
der Russische delegatie was weergegeven,
beantwoordde aan wat in deze zitting was ge
beurd. Wat het aan de Russische delegatie
geheel onbekende werkelijke of fictieve tele
gram van het Petersburgsche telegraafagent-
schap betreft, waarop de Duitsche pers en
staatssecretaris von Kühlmann zich berie
pen, daarover moest de Russische delegatie
eerst inlichtingen inwinnen. Trotzky gaf zijn
leedwezen te kennen, dat dit misverstand,
dat in geen verband stond met de werk
zaamheden van de delegatie, was ontstaan.
Wat het door de militaire vertegenwoor
digers van de drie andere delegatiën onder
steunde protest van generaal Hoffmann te
gen artikelen in de pers, draadlooze tele
grammen, oproepen, enz. betreft moest hij
verklaren, dat noch de voorstellen van den
wapenstilstand, noch de aard van de vredes
onderhandelingen de vrijheid van d^ pers en
van het woord beperken.
Na deze voorafgaande opmerkingen ging
Trotzky in op den inhoud van de door de
voorzitters der Duitsche en .O.-H. delegatiën
afgelegde verklaringen; hij zeide: Allereerst
verklaren wij, dat wij in v$lle overeenstem
ming met het vroeger genomen besluit de
vredesonderhandelingen verder willen voe
ren, geheel afgezien van de vraag of de
staten van de Entente zich al of niet aan
sluiten. Wij nemen akte van de verklaring
der delegatiën van den vierbond, dat da
grondslagen voor den algemeenen vredey
die in hare verklaring van 25 December ge
formuleerd waren, nu vervallen zijn omdat
de landen van de Entente gedurende den
tiendaagschen termijn zich niet hebben aan»
