O ÜDEHS
„DE EEMLANDER"
PÜ'JS bis muti&tói z
Ons Onderwijs.
B UITÉN LAND~~
KOLONIËN.
FEUILLETON.
Astrid Ehrencron-Mülier.
«8e Jaargang, No 1*8
iOnUHCUCUTCDQIK 5 m'1" l!cn 'OÜI Am"v
IBl"tffltnl5rlllJu (oor» r" 1.50. IJem franco
per post f 100. per week (me! gratis reraeVering
ttgtn ©ogeloVkra) f O.M. afzonderlijke nummers
f O05 Wtkelljkscb bijvocgsd *D« HolLindsch*
(onder redactie van Tbérèse Hoven)
per 3 maanden 50 cent Wekelijluch bijvoegsel
I per 3 maanden 60 cent-
Dinsdag 5 Februari 1918
HOOFDREDACTEUR: M-. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS! VALKHOFF A Co
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hooitut.zcht9chsst.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 9'?
dienstaanbiedingen l-S regel, f 0J0. groote letter»
naar plaatsruimte Vooi Kandel en bedrijf besuaa
zeer voordecllge bepalingen lol bel herhaald adeem
teeren In du Blad, bij abonnement. Eene drntlalre,
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Serie.
VL
Beroepskeuze.
Mlet alles, wat door de sociale vcrhoudln-
r§tn onvermijdelijk is, valt te betreuren. On-
4tr die dingen, welke de laatste jaren, ook
gedurende misschien zelfs dóór den
crisistijd, de aandacht vragen ter regeling of
afdoening, behoort de beroepskeuze. Voor
tele jongehii en natuurlijk nog meer ouders
is het vaak lastig, op den gekomen leeftijd
j'tr een „passend" beroep te vinden. Juist dat
praedicaat „passend" brengt veel moeilijkhe
den. En speciaal van de zijde der ouders
wordt een beroep heel vaak verkeerdelijk pas-
«eöd genoemd, als het voordcel aanbrengt,
q "liefst zooveel mogelijk- Maar al te veel wor
den aanleg en eigen wil der jongelui op den
achtergrond gesteld. Hoewel we niet kunnen
ontkennen, dat voor vele ouders het inbren
gen van verdienste in den vorm van een
klein week- of maandloontje een belangrijke,
zoo niet dè belangrijkste factor is, toch mag
Iks in het belang van het kind niet de hoofd-
ak zijn.
Het onderwerp, boven dit opstel geplaatst,
[geeft aanleiding tot eenige algemeene paeda-
jgogische beschouwingen Wc nemen aan, dat
riëet ieder voor elk beroep even geschikt is en
dus verdient het aanbeveling, een kind te
brengen in een beroep, dat goed is voor hem
of haar, tenminste als de omstandigheden dit
veroorloven. Misschien zou het al voldoende
j ^rijn er voor te waken, dal het^ geen
beroep kiezc, waarvoor bel in elk geval niet
deugt. Er zijn niet zoo heel veel menschcn,
slechts voor één bepaald_berocp geschikt
rijn. dit leert de praktijk voldoende! Dat mag
w ir zijn voor echte studiekoppen of lcunste-
7>" rs, voor de mccsten gaat het niet op.
Of een beroep goed is voor iemand, kan
men feitelijk pas uitmaken na een proefne-
ng. dus als men heeft kunnen ondervinden,
of er inderdaad voor.kunst- of studievak aan
leg is. Want Als die aanleg er is. dan treedt,
die wel zóó duidelijk aan het licht, dat men
er gerust rekening mee kan houden, en dan is
bet nog niet té laat. als men wat later in het
|goed geëigende beroep komt. In elk geval is
dat beter, dan dat men veel le spoedig zich
verbeelde, dat er in bet kind talenten .schui
len. want zulke wanhopige stumpers rijn
meestal mislukte genieën.
De meesten van ons kunnen bruikbare men-
schen worden in. bijna alle vakken, al valt
het niet te ontkennen, dat de eene beter ge
schikt is voor zoogen aamden arbeid ..met het
hoofd", terwijl de andere meer aanleg en
lust toont te bezitten voor ..werk der han
den". waar dus dé handigheid en vaardigheid
hóofdvereischtcn rijn. Jammei mag het hee-
ten. dat die beroepen, waarvoor boekenken
nis en examenstudie noodig is, hooger staan
op den maatsehappelijken waardeeringslnd-
der, dan het ambacht. De meerdere of min-
dere voordeelige situatie der ouders geeft den
- doorslag, terwijl zin en aamcg van het kind
bijzaak vormen, ja, zelfs vaak niet eens wor
den geteld.
Dat de eisch van algemeen kosteloos onder
wijs zich in verbami hiermee, ons zeer bil
lijk voorkomt, behoeft zeker geen betoog. In
imenig arbeiderskind gaat een voortreffelijk
student verloren en evcnvaak komt bet voor.
dat een kind van welgestelde ouders geduren
de zün heele leven een brekebeen blijft in de
„intellectueele" beroepen. Wat zouden beiden
gelukkig zijn. als de arbeiderszoon dokter had
kunnen worden en bot riike ion-gmcnsch een
bekwaam timmerman? Doch de maatschappij
laat nog niet ieder ziin plaats innemen, die
hij verdient Of-dat met afzienbaren - tijd te
wachten is? We twijfelen sterk. Maar het is
f in geen geval onmogelijk, ddt door ovoflég
'en samenspreking tusschen ouders en opvoe-
rs veel kinderen voor tegenslag in hun ver
leven bewaard blijven. v
Zeker, er rijn niet veel beroepen te vinden,
waarin de mensch volle bevrediging vindt van
rijn behoefte naar levensgeluk en levensdoel;
met het laatste bedoelen wc geenszins uit
sluitend voldoende middelen voor levens
onderhoud. Want het lukt meestal nog wel, in
z'n beroep „het dagelijksch brood" te verdie
nen. Maar de arbeid is vaak van dien aard,
dat ons geheeïe denken en doen* en ons gc-
heele leven er niet mee gevuld wordt, colc
buiten de noodige uren voor rust en ontspan
ning. Veel werk wordt zoo'n sleur, dat het
vaak werktuigelijk verricht wordt. Zeker, alle
arbeid moét verricht worden, en toch zou
ieder op zijn beurt wel eens het eentonige
werk dóór anderen laten verrichten willen.
Het beroep moet niet slechts enkel „brood
winning" rijn. In een volgend artikel daar
over meer.
K.
Politiek Overzicht
Do chaos in Rusland.
TV. (Slot).
Onder het régime van de regeering der
Sovjets te Petersburg is het Russische leger
een instrument geworden, dat in den strijd
aan het front absoluut niet meer is te ge
bruiken. Of het een deugdelijk instrument
is in den burgeroorlog, die nu in Rusland
woedt, daarvan zullen de dagen, die wij nu
beleven, het bewijs moeten leveren. De
bolshewiki staan thans in strijd met de be
volking van verschillende deelen van het
rijk, waar men zich niet .wil onderwerpen
a8n de macht, die zij zich hebben aangema
tigd. In Finland, in de Ukraine en aan de
Don hebben nieuw opgerichte stoten de
vaan der zelfstandigheid opgestoken en ver
dedigen haar met de wapenen in de hand
tegen de maximalisten. Aan de Donau zijn
gevechten tusschen Russen en Rumeniërs
voorgekomen en Rumeensche regimenten
hebben Kishinew bezet. Ook de Poolsche
legioenen, die indertijd in Galicie.tegen.de
troepen van de tentrale mogendheden stre
den, hebben de wapeneft~nu tegen de Rus
sen gekeerd. Uit andere deelen van het
groote gebied, dat eenmaal den Russischen
eenheidsstaat vormde, ontbreken berichten;
maar men kan den indruk niet van zich afzet
ten, dat de strijd van allen tegen allen
zich nog tot een gTOOteren omvang zal ont
wikkelen.
Het is zonder eenigen twijfel waar, dat
deze strijd weer nieuwe rampen over het
land brengt en het leed, waaronder het volk
nu reeds zoo lang gebukt gaat, in ontzetten
de mate verzwaart. De machthebbenden in
Petersburg hebben de slechte instincten van
de massa wakker geroepen en die brengen
booze dingen teweeg. Men ziet dat aan de
gebeurtenissen, die zich in Finland afspelen.
Daar is met den steun, die uit Petersburg
werd verschaft, den socialisten een staats
greep gelukt, waardoor zij de hoofdstad Hel-
singfors in hunne macht hebben gekregen
en eene regeering naar hun zin hebben kun
nen instellen. De tot dusver uit zes burger
lijke en zes sociaal-democratische leden sa-
gestelde Senaat werd ten val gebracht en
vervangen door eene delegatie, waarin de
bekende leiders van de Finsche omwente-
lingsgezinden zitting en stem hebben ge
kregen. Daarmee is "ook de tot dusver bij
den senaat een op de wijze van de sena
ten der Duitsche Hansesteden werkend, ge
lijktijdig wetgevend en uitvoerend lichaam
berustende regeeringsmacht in socialisti
sche handen gekomen. Naar Russisch voor
beeld is de landdag ontbonden verklaard;
een centrale raad, waaruit het burgerlijke
element met zorg is geweerd, is opgetreden
als voorloopige volksvertegenwoordiging.
Met Helsingfors is intusschen nog niet
geheel Finland in ^e macht van de revolu
tionairen gekomen. In het zuiden zijn rij in
het bezit van de macht, die zij misbruiken
om een waar schrikbewind uit te oefenen.
dank zij den steun van de Russische bajo
netten en van de kanonnen der Russische
oorlogsschepen in de havens. Noord-Fin-
land echter en de oostelijke deelen van het
land bevinden zich in handen van de ele
menten, die de wettige regeering steunen.
Die stellen zich .te weêrtegenover de roode
garde, de revolutionaire strijdmacht, stellen
zij de witte garde als verdediger van orde
en vrijheid, die in generaal Mannesheim
een aanvoerder bezit, bekwaam om den strijd
militair te organiseeren.
Ook in de Ukraine is de strijd in vollen
gang. In de vergadering van de vredesgevol-
machtigden te Brest-Litowsk heeft Trotzki
aangekondigd, dat de regeering te Kiew het
spoedig zou afleggen tegen de tegenvegee-
ring naar het hart van de regeering te Pe
tersburg, die in Chakow is opgericht.
Die voorspelling heeft} de regeeringen van
den vierbond niet bewogen terug te ko
men op haar besluit orn de gevolmachtigden
van de Ukranische rada te erkennen als
zelfstandige vertegenwoordigers van den
nieuwen Ukrainischen staat. Tot bevorde
ring van het vredeswerk is zeker meer dan
van de onder Trotzki's leiding staande dele
gatie te verwachten van de vertegenwoordi
gers van eene regeering, die in hare procla
matie tot uitroeping van de absolute onaf
hankelijkheid der Ukrainische republiek
zegtWij verlangen den vrede voor het
Ukrainische volk in den kortsten tijd. Wij
proclameeren onze onafhankelijkheid, opdat
noch de Russische noch eene andere regee
ring struikelblokken in den weg zal kunren
leggen aan den vrede, die in de Ukraine de
orde herstelt en de door de revolutie ver
kregen vrijheid wil bevestigen."
Hoe deze binnenlandsche strijd in Rus
land, die alle kenteekenen van den burger
oorlog draagt, zich verder zal ontwikkelen,
laat zich op dit oogenblile niet voorzeggen.
Men kan zich echter niet ontveinzen, dat
het door de Sovjetregèering te Petersburg
verkondigde vertrouwen op de overwinning
tegenover de Ukraine en hare weigering om
de Russische troepen uit Finland terug te
trekken, in vei^ond met hare taktiek in
Brest-Litowsk om de beraadslagingen over
den vrede op de lange baan te schuiven,
slechts kunnen dienen tót bevestiging van
de pessimistische verwachtingen van hen,
die voor Rusland vooreerst nog geene dagen
van rust en vrede, maar veeleer nieuwen
binnenlandschen strijd en Buiten! andsche
moeielijkheden tegemoet zien.
Dd oorlog,
In Brest-Litowsk is eergister in eene ver
gadering van de commissie voor de poli
tieke en territoriale zaken de vraag bespro
ken der erkenning van gevolmachtigden van
Polen. De voorzitter van de Russische dele
gatie verklaarde, dat hij geene- gevolmach
tigden van de tegenwoordige regeering van
Polen kon erkenn^i als vertegenwoordigers
van Polen, ofschoon hij de zelfstandigheid
en onafhankelijkheid van Polen in ziin ol
iën omvang erkende. Dit laatste werd door
de andere rijde als een stap vooruit begroet,
hetgeen echter iater weer moest worden
teruggenomen, omdat Trotzki in eene nadere
verklaring zeide, dat de nieuwe staat Polen
geene grenzen en geen kon in:* had en dus
eigenlijk nog geen staat was. Dit bracht hen
er toe op te merken, dat de verdere behan
deling van de kwestie op deze wijze geen
vrucht kon opleveren.
Over de vergaderingen van den oppersten
oorlogsraad der geallieerden te Versailles op
30 en 31 Januari en 1 en 2 Februari is eene
officieele mededeeling verschenen. Aan het
slot daarvan wordt gezegd, dat de oorlog zal
worden voortgezet met verdubbelde kracht
van de zijden der geallieerden, ten einde
aan het Duitsche militarisme den prijs v. n
den vrede, de gerechtigheid en de vrijheid
op te leggen, dien de rede van den rijks
kanselier terugwees. Het doel is nu meer dan
ooit te overwinnen.
W e e n e n, 4 Feb r. (Corr.-burUit het
oorlogsperskwartier wordt bericht:
De keizer heeft de kolonel-generaals
Boehm Errnolli en Boroevic tot veldmaar
schalk benoemd.
B e r l ij n, 4 F e b r. (W. B.) Volgens het
Tegeblatt hebben de beide sociaal-demo
cratische fractiën, die hebben voorgesteld
den rijksdag fiadelijk bijeen ie roepen, van
den voorzitter het antwoord gekregen, dat
de voorzitters van alle overige fractiën zich
tegen dit voorstel hebben uilgesproken en
dat er dus geen gevolg aan kon' worden ge
geven.
Stockholm, 4Fëbr. W. B.) Het Euro-
peesche centrale comité van Indische natio
nalisten in Stockholm heeft aan het congres
van de Engelsche arbeiderspartij in Not
tingham een telegram gezonden, waarin ge
zegd wordt: Geen werkelijke vrede is moge
lijk zoolang niet de wereld tot het inzicht
komt, dat de oorlog dooi het agressieve
kolpniaal politieke imperialisme van de
groole mogendheden veroorzaakt is en dat
Engeland de oudste, meest meedoogenlooze
en inet het meeste succes bekroonde misda
diger is.
De stakingsbeweging in Duitschlond is aan
't verioopen en haar spoedig einde is te ver
wachten.
Londen, 2 F e b r. (R.) De controleur
von de kolenmijnen heeft nieuwe voorschrif
ten gegeven over den verkoop van steenko
len aon onzijdigen. De wijziging heeft be
trekking op dc wijze van betaling voor ver
schepingen naar Noorwegen, Zweden, De
nemarken, Nederland en Spanje. De verkoo-
pers aan deze landen moeten in de toe
komst aan de koopers in den vreemde de
prijzen notceren in de verschillende vreem
de munten in overeenstemming met de prijs
lijsten, aan de voorschriften vastgehecht, en
moeten zich voor betaling wenden tot den
Boardof trade, die de verkoopei zal betalen
in ponden sterling en van den kooper in den
vreemde betaling zal verkrijgen in vreemde
munten door geaccrediteerde agenten. ïn
geval van verschepingen onder de bestaan
de contracten worden <ke regelingen om
trent de betaling gemaakt door den Board
of trade, maar de kooper in den vreemde
moet de betaling doen naar den loopenden
wisselkoers.
Par ij s, 4 F e h r. (R.) Heclennamiddag is
voor den krijgsraad het proces tegen Bolo
Pacha begonen. Hij wordt beschuldigd van
het onderhouden van betrekkingen met den
vijand door het ontvangen van geld om in
vloed uit te oefenen op de pers in 's vijand?
belang en om de vredesbeweging te bevor
deren.
Berlijn, 3 F e b r. (W. B.) Ten gevolge
van den verschrikkelijken voedselnood heeft
de arbeiders- en soldatenraad te Petersburg
besloten een centrale commissie te vormen
om in Petersburg en het spoorwegnet een
onderzoek in te stellen naar levensmiddelen
en verdere voorraden. Voor het onderzoeken
van Petersburg zullen 5000 man gemobili
seerd worden. Verder zullen expeditiën uit
gezonden worden om in het omringende
platteland het onderzoek te voeren, op alle
spoorwegstations de bagage, na te kijken en
de levensmiddelen te rekvvireeren.
S l o c k h 'o 1 ili, 4 F c b j\ (\Y. B.) Dc toe
stand in Petersburg wordt van dag lol dag
crnsligcr. In den nacht werd van 1 op 2 Fcbr.
wci'd hel lid van hel Centraal Comité van de
Roode arbeiders cn soldaten deputaties, Gold-
man?llofer beroofd. In denzeltden nacht werd
een l.J n het Uitvoerend Comité van Ar«
beiders en Soldaten bestolen, waarbij de ban*
dieion verklaarden, dat zij op bevel van d*
Roode arbeiders cn soldaten deputaties alle»
voorbij mpors moe ten onderzoeken. Winkel*
cn Opslagplaatsen werden geplunderd, waar-
bij c. i r plunderaars met machine-gcwerotf
werde n m erg schoten. Volgens berichten iii
de dagbladen zijn er meer dan dertig ge woiw
den.
Londen, 2 J a n. (R.) De leden van da
Finlundsche missie hebben Engeland verla
ten. Het hoofd van de missie Eugene Wolf
heeft «un een vertegenwoordiger van Reu
ter verklaard: Onze zending in Engeland ia
ten einde gebracht. Wij hebben niet de for-
meele erkenning van de Engelsche regee
ring verkregen; wij zijn wel feitelijk maar
niet rechtens erkend. Wij gaan nu naar
Frankrijk, welks regeering geheel spontaan
onze onafhankelijkheid heeft erkend, cn vön
daar naar Spanje en Italië. Professor Reuter,
die zeer hartelijk is ontvangen door den
Amerikaanschen gezant te Londen, is naar
Washington vertrokken om de erkenning
ven de Vercenigde Staten te vragen.
Wat de toestand in Finland betreft, drukt®
de heer Wolf het vertrouwen uit, dal do
roode garde verslagen zouden worden. Over
de vooruitzichten in Ru9hnd zeide hij: ,jHet
is onmogelijk eene voorspelling te doen;
maar zeer zeker zal het geruimen tijd duren,
voordat dc gisting in deze ongecultiveerd©
massa is uitgewerkt. Wij zien nu hoe groot©
massa's, die vóór dc revolutie onder het
strengste poh:ietoezicht stonden, de nieuwe
vrijheid doen ontaarden in bandeloosheid
bij het ontbreken van politie en van gen
darmes.
Stockholm, 4 F e b r. (W. B.) De be
velhebber van een Zweedsch convooi naar
Finland, dat daar Scandinaviërs zou afha
len, deelt radiografisch mede, dat Zondag
om half een vanuil Ragsoo bij Maentyluoto
gifeijiaatvttttr geopend werd op hef voorste
schip. Ongeveer zes granaten ontploften in
het ijs op duizend meter van den ijs breker.
Na vier uur kwamen Russische matrozen en
vertegenwoordigers van de Roode Garde
aan boord van de kanonneerboot Svenskund
mededeelen, dat de Russen het schip had
den aangéhouden "omdat zij den ijsbreker
voor den uit Finland gevluchten ijsbreker
Sampo hielden en vreesden, dot de schepen
troepen en wapens vervoerden. De vaar
tuigen kregen daarna, met uitzondering van
de Svenskund, verlof in de haven van Maen
tyluoto binnen te loopen.
Sydney, (New South Wftles) 4 Febr.
(R.) De uitkomst van den oogst 1917/18
is 13.557.000 bushels tegen 36.600.000
in 19I017. Het overschot aan broodgraan
der laatste seizoenen is zeer groot. NaUr
schatting ziin 57 millioen bushels voor uit
voer beschikbaar.
Verspreide Berichten
P a r ij s, 3 F e b r. (R.) Tien personen zijn
gedood en dertig gewond door eene ontplof
fing in eene fabriek tot vulling van bommen
te Mouliens. Er ontstond een brand, waarbij
het postkantoor is vernield. Het naburig*
kruitmagazijn te gered.
Oost-lndlê
BolsjcwIM In Bntaria.
Uit Batavia wordt geseind dat daar het
Russische handelsvaartuig „Nicolai Belozwe-
tow" aangekomen is. De geheele bemanning
bestaat uit Bolsjewikl en voert eigen gezag»
De kapitein, de stuurman en de machinist^,
die niet tot 'die partij behoorden, gaven al
leen zeevaartkundige en technische advie
zen.
Men kan leven zonder vreugde, maar men
üan niet leven zonder hoop.
Uit het Deensch door
Betsy Bakke r—N o r L
En dan was er een lange lijst van bood
schappen, die Mathilde vooral goed moest be-
«orgen. Maar er was geen postcriptum, waar
in stond dat ze nog een paar dagen langer
Wo- it blijven, als ze zich zoo goed amuseerde.
Het was de eerste maal dat Matnilde iets
Schriftelijks van haar moeder kreeg. Het was
koo wonderlijk, het schrift dat zc van de
waschlijsten en recepten kende, in een brief
aan haar te zien. Ze werd er door aangedaan.
te zag het voor zich, terwijl ze daar in haar
kamertje in de "Westerbrogade zat, en het wa-
gengerommel en het gesuis der electnsche
hoorde, en het klotsen-^fhn de vele voeten
tegen het asphalt ze zag plotseling voor zich
de zwak verlichte meidenkamei met dc groote
petroleumlamp. Ze zag de rij meiden aan eiken
en roofer's gestalte daartusschen. Ze
de het gekras der verroeste naalden door
het vochtige vkesch, het ritselen van het zout
I
tusschen de vingers en hel zingen van de lamp.
als het water in een theeketel, dal nooit aan
deq kook komt. En Hansine's arme gestalte,
die moeder ontdekt had.
Het was de eerste maal, dat moeder, ooit
over dat soort van dingen mei haar sprak.
Andere had ze altijd naar vader gekeken en
gewacht tot Mathilde uil de deur was. Nu be
schouwde ze haar dus als volwassene.
Ze keek den brief nog eens in, en werd
gloeiend rood. Het was toch zoo vreemd, had
ze het toch maar niet geschreven, hol was
zoo wel prettiger, zoo zonder verantwoording,
en rustig steeds een kind te blijven voor je
ouders.
Als moeder er nu ook over begon te spre
ken als zc thuis kwam zou ze dan begrij
pen, dal Mathilde alles wist en reeds lang ge
weten had; o, wat was dat gek tegenover
moeder, juist tegenover moeder was het zoo
moeilijk. O, had ze het toch maar niet ge
schreven.
Mathilde had zoo vaak gehoord en gelezen,
dat jonge meisjes alles aan hun ouders ver
tellen: dat begreep ze niet. Ze vond ouders
de laatste menschen in de wereld, aan wie ze
zoo iets zou vertellen.
Maar dat was toch niet haar schuld alleen.
Ze hadden immers altijd die zaken afgedaan,
en er nooit met baar over gesproken, ook had
den ze haar nooit, toen ze een kind was. en zij
in de schemering gedut hadden, gevraagd, wat
zij in dien tijd gedaan had, of wat ze gespeeld
had, en waarom de porceleinen dame van de
chatol naar de oude chiffonnière bij het raam
verhuisd was.
Ze hadden altijd hun zaken met hun beiden
behandeld, en haar met de hare alleen gela
ten.
O. ais moeder hel'toch"maar niet fa. -elneven
had! -
Op een dag moest Mathilde naar een anti
quair in een van de nauwste steegjes de
strci, om een boek dat ze vader beloofd had.
Het was een treurige straat, zoo smal. dat
die leek op een langen, ongeveegaen corridor
met torenhooge kasten aan beide kanten, die
stonk naar roest en oude klceren.
Tegenover, op dc Irap naar een eetkclder,
waar gebakken croquetjes en lever voor een
balven stuiver het stuk lagen, stond een tien
jarig meisje met de handen op den rug en
.schimmelde liccn en weer legen den muur.
Ze was zoo bleek, zoo bleek, met veel lid-
teekens in haar gezicht, als van diepe won
den, en dan had ze zulke vrccsclijko nogen, o,
nooit zou Mathilde die oogen vergelen, die
gen zoo diep onder hel voorhoofd, en zoo stijf
en lcvcnsloos als twee kralen, cn ze zaten zoo
wonderlijk verkeerd in hun leden, alsof ze er
kunstmatig in gezet waren. Een arme kapotte
wassen pop leek ze. die vergeten en wegge
worpen tusschen anderen rommel in een hoek
was gesmeten, en vuil en vol krabben was ge
worden.
Maar het merkwaardigste was, dat bij dit
magere, wille gezicht en ellebogen, die naar
de kanten als knokels uitstaken, wonderlijk
dikke beenen behoorden, die uilbolden over de
versleten rijglaarsjes.
Mathilde drukte Ingeborg's arm.
„Wat ziet ze er vreeselljk uit!" fluisterde zc,
„och dat arme kind, wal ellendig ziet ze er
uit!"
Ingeborg, knikte langzaam.
„Ja," zei ze, „de zonde der vaderen. Waar
schijnlijk is de. moeder uit ccn slee ic en do
vader.ccn rijke .schavuit, zc heeft iir.incrs oen
lijnenueus, 'JL ia heciciiiaai niet pniiioi&liik
dal li ij op ccnig landgoed zit, zooals je oom."
Maar hij is in dit opzicht ceiiig, hij behoudt
zijn nakomelingen bij zich, en zorgt in elk ge
val behoorlijk voor licn."
Mathilde- werd zoo heet. Ze hijgde naar
adem.
,,'t Is zeker al laai," /.éi r.e ..Laten we toch
om onzen etenstijd denken.
..Dus oom was zoo!" Daarom hadden ze
haar nooit meegenomen, dien cenen keer in
t jaar dal ze daar heengingen. En altijd had
den zo haar naar dc meiden, cn nu dc laatste
maal naar Kor.gslevgaard gezonden, als ze
wisten dat hij zou komen.
Waren ze misschien daarom zoo bang haar
uil le lale^-'gann omdat er zoo iemand in
de familie was.
Zouden ze denken, dal zij.
O. nee, hei was immers omdat zc dachten,
dat ze niet alleen behoefden te zitten, nu zc een
volwassen dóchter hadden.
En dat was immers ook zoo, dat was zc 'nun
immers schukiig?
Hen moest ze in de eerste plaats ecren cn
ailes offeren.
„Zooals goede kinderen hun goede ouders."
Mevrouw Högh kwam hen niet halen, noch
iets afspreken.
„Denk je, dat ik dat niet wist," zei luge
borg. ,.Ze is ergens anders geëngageerd. Ik
ken haar wel.*'
Moeder's boodschappen veroorzaakten Ma
thilde veel zorg de laatste dagen voor de te
rugreis. Er was een massa lint, band, garen en
wol, naaizijdc, dat gekocht moest worden in
een heel klein winkeltje ergens in een achter
buurt, waar de naaisters haar benoodigdheden
kochten, zopals*moeder wist. Daar kreeg men
elles-me' 1 «ar, hel ccn paar ore goedko-' -
per. En dau wollen sloi voor de kei stgcschfai-
ken aan dc meiden, die zc onder den winkel*
prijs moest koopen, in een diepen kelder in dé
Shenderstraat. Eu ze moest naar een wasch*
machine zien. die gezonden moest worden, cn
twaalf mooie kopjes als huwclijksgcschenJd
zoeken voor Christine van den onderwijze*
Cbristensen. Ze «moch'ton niet meer dan twin*
tig cent het stuk kosten, en toch wat lijken»
Dat was werkelijk niet gemakkelijk.
En dan moest /e eens goed informcercii naa*
de boter- cn eierprijzen.
Vader had haar slechts verzocht om „dal
bock" te koopen bij den antiquair, en om een
paar* zolen van hondenwol. En geen van bei
den had ze kunnen krijgen. Ze zouden het op*
zenden, beide leveranciers. Hel was erg ver
velend. Vader verlangde altijd zoo weinig voor
zich.
IX; oude kapitein bracht hen naar den trein,
met ruikertjes violen en zakjes bonbons. Hij
sprong heel jeugdig op dc trede, om le zien
hoe ze zaten, maar toen hij had gezien dal z©
alleen v. ;trcn, werd hij opeens zoo heel oud,
„Ja. ja," zei hij. ..Dat was voorjaar th huis,
nu wordt het weer leeg voor den ouden
cavalier. Toen boog hij zich voorover en knsto
Mathilde precies op den mond met rijn small#
bloedloozc lippen.
„Kom, trariit li nu wat te ltehecrscheii, groot,
vader," zei Ingeborg met een goedmoedig
lachje, en trok hem aan den arm.
„U is le antiek voor dat gebruik, zelfs al
krijgt' u avondeten in een flesch. Mathilde i*
beter gewend."
(Wordt vervolgd-)