O ÜDEHS „DE EEMLANDER" PÜ'JS bis muti&tói z Ons Onderwijs. B UITÉN LAND~~ KOLONIËN. FEUILLETON. Astrid Ehrencron-Mülier. «8e Jaargang, No 1*8 iOnUHCUCUTCDQIK 5 m'1" l!cn 'OÜI Am"v IBl"tffltnl5rlllJu (oor» r" 1.50. IJem franco per post f 100. per week (me! gratis reraeVering ttgtn ©ogeloVkra) f O.M. afzonderlijke nummers f O05 Wtkelljkscb bijvocgsd *D« HolLindsch* (onder redactie van Tbérèse Hoven) per 3 maanden 50 cent Wekelijluch bijvoegsel I per 3 maanden 60 cent- Dinsdag 5 Februari 1918 HOOFDREDACTEUR: M-. D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS! VALKHOFF A Co BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hooitut.zcht9chsst. INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 9'? dienstaanbiedingen l-S regel, f 0J0. groote letter» naar plaatsruimte Vooi Kandel en bedrijf besuaa zeer voordecllge bepalingen lol bel herhaald adeem teeren In du Blad, bij abonnement. Eene drntlalre, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Serie. VL Beroepskeuze. Mlet alles, wat door de sociale vcrhoudln- r§tn onvermijdelijk is, valt te betreuren. On- 4tr die dingen, welke de laatste jaren, ook gedurende misschien zelfs dóór den crisistijd, de aandacht vragen ter regeling of afdoening, behoort de beroepskeuze. Voor tele jongehii en natuurlijk nog meer ouders is het vaak lastig, op den gekomen leeftijd j'tr een „passend" beroep te vinden. Juist dat praedicaat „passend" brengt veel moeilijkhe den. En speciaal van de zijde der ouders wordt een beroep heel vaak verkeerdelijk pas- «eöd genoemd, als het voordcel aanbrengt, q "liefst zooveel mogelijk- Maar al te veel wor den aanleg en eigen wil der jongelui op den achtergrond gesteld. Hoewel we niet kunnen ontkennen, dat voor vele ouders het inbren gen van verdienste in den vorm van een klein week- of maandloontje een belangrijke, zoo niet dè belangrijkste factor is, toch mag Iks in het belang van het kind niet de hoofd- ak zijn. Het onderwerp, boven dit opstel geplaatst, [geeft aanleiding tot eenige algemeene paeda- jgogische beschouwingen Wc nemen aan, dat riëet ieder voor elk beroep even geschikt is en dus verdient het aanbeveling, een kind te brengen in een beroep, dat goed is voor hem of haar, tenminste als de omstandigheden dit veroorloven. Misschien zou het al voldoende j ^rijn er voor te waken, dal het^ geen beroep kiezc, waarvoor bel in elk geval niet deugt. Er zijn niet zoo heel veel menschcn, slechts voor één bepaald_berocp geschikt rijn. dit leert de praktijk voldoende! Dat mag w ir zijn voor echte studiekoppen of lcunste- 7>" rs, voor de mccsten gaat het niet op. Of een beroep goed is voor iemand, kan men feitelijk pas uitmaken na een proefne- ng. dus als men heeft kunnen ondervinden, of er inderdaad voor.kunst- of studievak aan leg is. Want Als die aanleg er is. dan treedt, die wel zóó duidelijk aan het licht, dat men er gerust rekening mee kan houden, en dan is bet nog niet té laat. als men wat later in het |goed geëigende beroep komt. In elk geval is dat beter, dan dat men veel le spoedig zich verbeelde, dat er in bet kind talenten .schui len. want zulke wanhopige stumpers rijn meestal mislukte genieën. De meesten van ons kunnen bruikbare men- schen worden in. bijna alle vakken, al valt het niet te ontkennen, dat de eene beter ge schikt is voor zoogen aamden arbeid ..met het hoofd", terwijl de andere meer aanleg en lust toont te bezitten voor ..werk der han den". waar dus dé handigheid en vaardigheid hóofdvereischtcn rijn. Jammei mag het hee- ten. dat die beroepen, waarvoor boekenken nis en examenstudie noodig is, hooger staan op den maatsehappelijken waardeeringslnd- der, dan het ambacht. De meerdere of min- dere voordeelige situatie der ouders geeft den - doorslag, terwijl zin en aamcg van het kind bijzaak vormen, ja, zelfs vaak niet eens wor den geteld. Dat de eisch van algemeen kosteloos onder wijs zich in verbami hiermee, ons zeer bil lijk voorkomt, behoeft zeker geen betoog. In imenig arbeiderskind gaat een voortreffelijk student verloren en evcnvaak komt bet voor. dat een kind van welgestelde ouders geduren de zün heele leven een brekebeen blijft in de „intellectueele" beroepen. Wat zouden beiden gelukkig zijn. als de arbeiderszoon dokter had kunnen worden en bot riike ion-gmcnsch een bekwaam timmerman? Doch de maatschappij laat nog niet ieder ziin plaats innemen, die hij verdient Of-dat met afzienbaren - tijd te wachten is? We twijfelen sterk. Maar het is f in geen geval onmogelijk, ddt door ovoflég 'en samenspreking tusschen ouders en opvoe- rs veel kinderen voor tegenslag in hun ver leven bewaard blijven. v Zeker, er rijn niet veel beroepen te vinden, waarin de mensch volle bevrediging vindt van rijn behoefte naar levensgeluk en levensdoel; met het laatste bedoelen wc geenszins uit sluitend voldoende middelen voor levens onderhoud. Want het lukt meestal nog wel, in z'n beroep „het dagelijksch brood" te verdie nen. Maar de arbeid is vaak van dien aard, dat ons geheeïe denken en doen* en ons gc- heele leven er niet mee gevuld wordt, colc buiten de noodige uren voor rust en ontspan ning. Veel werk wordt zoo'n sleur, dat het vaak werktuigelijk verricht wordt. Zeker, alle arbeid moét verricht worden, en toch zou ieder op zijn beurt wel eens het eentonige werk dóór anderen laten verrichten willen. Het beroep moet niet slechts enkel „brood winning" rijn. In een volgend artikel daar over meer. K. Politiek Overzicht Do chaos in Rusland. TV. (Slot). Onder het régime van de regeering der Sovjets te Petersburg is het Russische leger een instrument geworden, dat in den strijd aan het front absoluut niet meer is te ge bruiken. Of het een deugdelijk instrument is in den burgeroorlog, die nu in Rusland woedt, daarvan zullen de dagen, die wij nu beleven, het bewijs moeten leveren. De bolshewiki staan thans in strijd met de be volking van verschillende deelen van het rijk, waar men zich niet .wil onderwerpen a8n de macht, die zij zich hebben aangema tigd. In Finland, in de Ukraine en aan de Don hebben nieuw opgerichte stoten de vaan der zelfstandigheid opgestoken en ver dedigen haar met de wapenen in de hand tegen de maximalisten. Aan de Donau zijn gevechten tusschen Russen en Rumeniërs voorgekomen en Rumeensche regimenten hebben Kishinew bezet. Ook de Poolsche legioenen, die indertijd in Galicie.tegen.de troepen van de tentrale mogendheden stre den, hebben de wapeneft~nu tegen de Rus sen gekeerd. Uit andere deelen van het groote gebied, dat eenmaal den Russischen eenheidsstaat vormde, ontbreken berichten; maar men kan den indruk niet van zich afzet ten, dat de strijd van allen tegen allen zich nog tot een gTOOteren omvang zal ont wikkelen. Het is zonder eenigen twijfel waar, dat deze strijd weer nieuwe rampen over het land brengt en het leed, waaronder het volk nu reeds zoo lang gebukt gaat, in ontzetten de mate verzwaart. De machthebbenden in Petersburg hebben de slechte instincten van de massa wakker geroepen en die brengen booze dingen teweeg. Men ziet dat aan de gebeurtenissen, die zich in Finland afspelen. Daar is met den steun, die uit Petersburg werd verschaft, den socialisten een staats greep gelukt, waardoor zij de hoofdstad Hel- singfors in hunne macht hebben gekregen en eene regeering naar hun zin hebben kun nen instellen. De tot dusver uit zes burger lijke en zes sociaal-democratische leden sa- gestelde Senaat werd ten val gebracht en vervangen door eene delegatie, waarin de bekende leiders van de Finsche omwente- lingsgezinden zitting en stem hebben ge kregen. Daarmee is "ook de tot dusver bij den senaat een op de wijze van de sena ten der Duitsche Hansesteden werkend, ge lijktijdig wetgevend en uitvoerend lichaam berustende regeeringsmacht in socialisti sche handen gekomen. Naar Russisch voor beeld is de landdag ontbonden verklaard; een centrale raad, waaruit het burgerlijke element met zorg is geweerd, is opgetreden als voorloopige volksvertegenwoordiging. Met Helsingfors is intusschen nog niet geheel Finland in ^e macht van de revolu tionairen gekomen. In het zuiden zijn rij in het bezit van de macht, die zij misbruiken om een waar schrikbewind uit te oefenen. dank zij den steun van de Russische bajo netten en van de kanonnen der Russische oorlogsschepen in de havens. Noord-Fin- land echter en de oostelijke deelen van het land bevinden zich in handen van de ele menten, die de wettige regeering steunen. Die stellen zich .te weêrtegenover de roode garde, de revolutionaire strijdmacht, stellen zij de witte garde als verdediger van orde en vrijheid, die in generaal Mannesheim een aanvoerder bezit, bekwaam om den strijd militair te organiseeren. Ook in de Ukraine is de strijd in vollen gang. In de vergadering van de vredesgevol- machtigden te Brest-Litowsk heeft Trotzki aangekondigd, dat de regeering te Kiew het spoedig zou afleggen tegen de tegenvegee- ring naar het hart van de regeering te Pe tersburg, die in Chakow is opgericht. Die voorspelling heeft} de regeeringen van den vierbond niet bewogen terug te ko men op haar besluit orn de gevolmachtigden van de Ukranische rada te erkennen als zelfstandige vertegenwoordigers van den nieuwen Ukrainischen staat. Tot bevorde ring van het vredeswerk is zeker meer dan van de onder Trotzki's leiding staande dele gatie te verwachten van de vertegenwoordi gers van eene regeering, die in hare procla matie tot uitroeping van de absolute onaf hankelijkheid der Ukrainische republiek zegtWij verlangen den vrede voor het Ukrainische volk in den kortsten tijd. Wij proclameeren onze onafhankelijkheid, opdat noch de Russische noch eene andere regee ring struikelblokken in den weg zal kunren leggen aan den vrede, die in de Ukraine de orde herstelt en de door de revolutie ver kregen vrijheid wil bevestigen." Hoe deze binnenlandsche strijd in Rus land, die alle kenteekenen van den burger oorlog draagt, zich verder zal ontwikkelen, laat zich op dit oogenblile niet voorzeggen. Men kan zich echter niet ontveinzen, dat het door de Sovjetregèering te Petersburg verkondigde vertrouwen op de overwinning tegenover de Ukraine en hare weigering om de Russische troepen uit Finland terug te trekken, in vei^ond met hare taktiek in Brest-Litowsk om de beraadslagingen over den vrede op de lange baan te schuiven, slechts kunnen dienen tót bevestiging van de pessimistische verwachtingen van hen, die voor Rusland vooreerst nog geene dagen van rust en vrede, maar veeleer nieuwen binnenlandschen strijd en Buiten! andsche moeielijkheden tegemoet zien. Dd oorlog, In Brest-Litowsk is eergister in eene ver gadering van de commissie voor de poli tieke en territoriale zaken de vraag bespro ken der erkenning van gevolmachtigden van Polen. De voorzitter van de Russische dele gatie verklaarde, dat hij geene- gevolmach tigden van de tegenwoordige regeering van Polen kon erkenn^i als vertegenwoordigers van Polen, ofschoon hij de zelfstandigheid en onafhankelijkheid van Polen in ziin ol iën omvang erkende. Dit laatste werd door de andere rijde als een stap vooruit begroet, hetgeen echter iater weer moest worden teruggenomen, omdat Trotzki in eene nadere verklaring zeide, dat de nieuwe staat Polen geene grenzen en geen kon in:* had en dus eigenlijk nog geen staat was. Dit bracht hen er toe op te merken, dat de verdere behan deling van de kwestie op deze wijze geen vrucht kon opleveren. Over de vergaderingen van den oppersten oorlogsraad der geallieerden te Versailles op 30 en 31 Januari en 1 en 2 Februari is eene officieele mededeeling verschenen. Aan het slot daarvan wordt gezegd, dat de oorlog zal worden voortgezet met verdubbelde kracht van de zijden der geallieerden, ten einde aan het Duitsche militarisme den prijs v. n den vrede, de gerechtigheid en de vrijheid op te leggen, dien de rede van den rijks kanselier terugwees. Het doel is nu meer dan ooit te overwinnen. W e e n e n, 4 Feb r. (Corr.-burUit het oorlogsperskwartier wordt bericht: De keizer heeft de kolonel-generaals Boehm Errnolli en Boroevic tot veldmaar schalk benoemd. B e r l ij n, 4 F e b r. (W. B.) Volgens het Tegeblatt hebben de beide sociaal-demo cratische fractiën, die hebben voorgesteld den rijksdag fiadelijk bijeen ie roepen, van den voorzitter het antwoord gekregen, dat de voorzitters van alle overige fractiën zich tegen dit voorstel hebben uilgesproken en dat er dus geen gevolg aan kon' worden ge geven. Stockholm, 4Fëbr. W. B.) Het Euro- peesche centrale comité van Indische natio nalisten in Stockholm heeft aan het congres van de Engelsche arbeiderspartij in Not tingham een telegram gezonden, waarin ge zegd wordt: Geen werkelijke vrede is moge lijk zoolang niet de wereld tot het inzicht komt, dat de oorlog dooi het agressieve kolpniaal politieke imperialisme van de groole mogendheden veroorzaakt is en dat Engeland de oudste, meest meedoogenlooze en inet het meeste succes bekroonde misda diger is. De stakingsbeweging in Duitschlond is aan 't verioopen en haar spoedig einde is te ver wachten. Londen, 2 F e b r. (R.) De controleur von de kolenmijnen heeft nieuwe voorschrif ten gegeven over den verkoop van steenko len aon onzijdigen. De wijziging heeft be trekking op dc wijze van betaling voor ver schepingen naar Noorwegen, Zweden, De nemarken, Nederland en Spanje. De verkoo- pers aan deze landen moeten in de toe komst aan de koopers in den vreemde de prijzen notceren in de verschillende vreem de munten in overeenstemming met de prijs lijsten, aan de voorschriften vastgehecht, en moeten zich voor betaling wenden tot den Boardof trade, die de verkoopei zal betalen in ponden sterling en van den kooper in den vreemde betaling zal verkrijgen in vreemde munten door geaccrediteerde agenten. ïn geval van verschepingen onder de bestaan de contracten worden <ke regelingen om trent de betaling gemaakt door den Board of trade, maar de kooper in den vreemde moet de betaling doen naar den loopenden wisselkoers. Par ij s, 4 F e h r. (R.) Heclennamiddag is voor den krijgsraad het proces tegen Bolo Pacha begonen. Hij wordt beschuldigd van het onderhouden van betrekkingen met den vijand door het ontvangen van geld om in vloed uit te oefenen op de pers in 's vijand? belang en om de vredesbeweging te bevor deren. Berlijn, 3 F e b r. (W. B.) Ten gevolge van den verschrikkelijken voedselnood heeft de arbeiders- en soldatenraad te Petersburg besloten een centrale commissie te vormen om in Petersburg en het spoorwegnet een onderzoek in te stellen naar levensmiddelen en verdere voorraden. Voor het onderzoeken van Petersburg zullen 5000 man gemobili seerd worden. Verder zullen expeditiën uit gezonden worden om in het omringende platteland het onderzoek te voeren, op alle spoorwegstations de bagage, na te kijken en de levensmiddelen te rekvvireeren. S l o c k h 'o 1 ili, 4 F c b j\ (\Y. B.) Dc toe stand in Petersburg wordt van dag lol dag crnsligcr. In den nacht werd van 1 op 2 Fcbr. wci'd hel lid van hel Centraal Comité van de Roode arbeiders cn soldaten deputaties, Gold- man?llofer beroofd. In denzeltden nacht werd een l.J n het Uitvoerend Comité van Ar« beiders en Soldaten bestolen, waarbij de ban* dieion verklaarden, dat zij op bevel van d* Roode arbeiders cn soldaten deputaties alle» voorbij mpors moe ten onderzoeken. Winkel* cn Opslagplaatsen werden geplunderd, waar- bij c. i r plunderaars met machine-gcwerotf werde n m erg schoten. Volgens berichten iii de dagbladen zijn er meer dan dertig ge woiw den. Londen, 2 J a n. (R.) De leden van da Finlundsche missie hebben Engeland verla ten. Het hoofd van de missie Eugene Wolf heeft «un een vertegenwoordiger van Reu ter verklaard: Onze zending in Engeland ia ten einde gebracht. Wij hebben niet de for- meele erkenning van de Engelsche regee ring verkregen; wij zijn wel feitelijk maar niet rechtens erkend. Wij gaan nu naar Frankrijk, welks regeering geheel spontaan onze onafhankelijkheid heeft erkend, cn vön daar naar Spanje en Italië. Professor Reuter, die zeer hartelijk is ontvangen door den Amerikaanschen gezant te Londen, is naar Washington vertrokken om de erkenning ven de Vercenigde Staten te vragen. Wat de toestand in Finland betreft, drukt® de heer Wolf het vertrouwen uit, dal do roode garde verslagen zouden worden. Over de vooruitzichten in Ru9hnd zeide hij: ,jHet is onmogelijk eene voorspelling te doen; maar zeer zeker zal het geruimen tijd duren, voordat dc gisting in deze ongecultiveerd© massa is uitgewerkt. Wij zien nu hoe groot© massa's, die vóór dc revolutie onder het strengste poh:ietoezicht stonden, de nieuwe vrijheid doen ontaarden in bandeloosheid bij het ontbreken van politie en van gen darmes. Stockholm, 4 F e b r. (W. B.) De be velhebber van een Zweedsch convooi naar Finland, dat daar Scandinaviërs zou afha len, deelt radiografisch mede, dat Zondag om half een vanuil Ragsoo bij Maentyluoto gifeijiaatvttttr geopend werd op hef voorste schip. Ongeveer zes granaten ontploften in het ijs op duizend meter van den ijs breker. Na vier uur kwamen Russische matrozen en vertegenwoordigers van de Roode Garde aan boord van de kanonneerboot Svenskund mededeelen, dat de Russen het schip had den aangéhouden "omdat zij den ijsbreker voor den uit Finland gevluchten ijsbreker Sampo hielden en vreesden, dot de schepen troepen en wapens vervoerden. De vaar tuigen kregen daarna, met uitzondering van de Svenskund, verlof in de haven van Maen tyluoto binnen te loopen. Sydney, (New South Wftles) 4 Febr. (R.) De uitkomst van den oogst 1917/18 is 13.557.000 bushels tegen 36.600.000 in 19I017. Het overschot aan broodgraan der laatste seizoenen is zeer groot. NaUr schatting ziin 57 millioen bushels voor uit voer beschikbaar. Verspreide Berichten P a r ij s, 3 F e b r. (R.) Tien personen zijn gedood en dertig gewond door eene ontplof fing in eene fabriek tot vulling van bommen te Mouliens. Er ontstond een brand, waarbij het postkantoor is vernield. Het naburig* kruitmagazijn te gered. Oost-lndlê BolsjcwIM In Bntaria. Uit Batavia wordt geseind dat daar het Russische handelsvaartuig „Nicolai Belozwe- tow" aangekomen is. De geheele bemanning bestaat uit Bolsjewikl en voert eigen gezag» De kapitein, de stuurman en de machinist^, die niet tot 'die partij behoorden, gaven al leen zeevaartkundige en technische advie zen. Men kan leven zonder vreugde, maar men üan niet leven zonder hoop. Uit het Deensch door Betsy Bakke r—N o r L En dan was er een lange lijst van bood schappen, die Mathilde vooral goed moest be- «orgen. Maar er was geen postcriptum, waar in stond dat ze nog een paar dagen langer Wo- it blijven, als ze zich zoo goed amuseerde. Het was de eerste maal dat Matnilde iets Schriftelijks van haar moeder kreeg. Het was koo wonderlijk, het schrift dat zc van de waschlijsten en recepten kende, in een brief aan haar te zien. Ze werd er door aangedaan. te zag het voor zich, terwijl ze daar in haar kamertje in de "Westerbrogade zat, en het wa- gengerommel en het gesuis der electnsche hoorde, en het klotsen-^fhn de vele voeten tegen het asphalt ze zag plotseling voor zich de zwak verlichte meidenkamei met dc groote petroleumlamp. Ze zag de rij meiden aan eiken en roofer's gestalte daartusschen. Ze de het gekras der verroeste naalden door het vochtige vkesch, het ritselen van het zout I tusschen de vingers en hel zingen van de lamp. als het water in een theeketel, dal nooit aan deq kook komt. En Hansine's arme gestalte, die moeder ontdekt had. Het was de eerste maal, dat moeder, ooit over dat soort van dingen mei haar sprak. Andere had ze altijd naar vader gekeken en gewacht tot Mathilde uil de deur was. Nu be schouwde ze haar dus als volwassene. Ze keek den brief nog eens in, en werd gloeiend rood. Het was toch zoo vreemd, had ze het toch maar niet geschreven, hol was zoo wel prettiger, zoo zonder verantwoording, en rustig steeds een kind te blijven voor je ouders. Als moeder er nu ook over begon te spre ken als zc thuis kwam zou ze dan begrij pen, dal Mathilde alles wist en reeds lang ge weten had; o, wat was dat gek tegenover moeder, juist tegenover moeder was het zoo moeilijk. O, had ze het toch maar niet ge schreven. Mathilde had zoo vaak gehoord en gelezen, dat jonge meisjes alles aan hun ouders ver tellen: dat begreep ze niet. Ze vond ouders de laatste menschen in de wereld, aan wie ze zoo iets zou vertellen. Maar dat was toch niet haar schuld alleen. Ze hadden immers altijd die zaken afgedaan, en er nooit met baar over gesproken, ook had den ze haar nooit, toen ze een kind was. en zij in de schemering gedut hadden, gevraagd, wat zij in dien tijd gedaan had, of wat ze gespeeld had, en waarom de porceleinen dame van de chatol naar de oude chiffonnière bij het raam verhuisd was. Ze hadden altijd hun zaken met hun beiden behandeld, en haar met de hare alleen gela ten. O. ais moeder hel'toch"maar niet fa. -elneven had! - Op een dag moest Mathilde naar een anti quair in een van de nauwste steegjes de strci, om een boek dat ze vader beloofd had. Het was een treurige straat, zoo smal. dat die leek op een langen, ongeveegaen corridor met torenhooge kasten aan beide kanten, die stonk naar roest en oude klceren. Tegenover, op dc Irap naar een eetkclder, waar gebakken croquetjes en lever voor een balven stuiver het stuk lagen, stond een tien jarig meisje met de handen op den rug en .schimmelde liccn en weer legen den muur. Ze was zoo bleek, zoo bleek, met veel lid- teekens in haar gezicht, als van diepe won den, en dan had ze zulke vrccsclijko nogen, o, nooit zou Mathilde die oogen vergelen, die gen zoo diep onder hel voorhoofd, en zoo stijf en lcvcnsloos als twee kralen, cn ze zaten zoo wonderlijk verkeerd in hun leden, alsof ze er kunstmatig in gezet waren. Een arme kapotte wassen pop leek ze. die vergeten en wegge worpen tusschen anderen rommel in een hoek was gesmeten, en vuil en vol krabben was ge worden. Maar het merkwaardigste was, dat bij dit magere, wille gezicht en ellebogen, die naar de kanten als knokels uitstaken, wonderlijk dikke beenen behoorden, die uilbolden over de versleten rijglaarsjes. Mathilde drukte Ingeborg's arm. „Wat ziet ze er vreeselljk uit!" fluisterde zc, „och dat arme kind, wal ellendig ziet ze er uit!" Ingeborg, knikte langzaam. „Ja," zei ze, „de zonde der vaderen. Waar schijnlijk is de. moeder uit ccn slee ic en do vader.ccn rijke .schavuit, zc heeft iir.incrs oen lijnenueus, 'JL ia heciciiiaai niet pniiioi&liik dal li ij op ccnig landgoed zit, zooals je oom." Maar hij is in dit opzicht ceiiig, hij behoudt zijn nakomelingen bij zich, en zorgt in elk ge val behoorlijk voor licn." Mathilde- werd zoo heet. Ze hijgde naar adem. ,,'t Is zeker al laai," /.éi r.e ..Laten we toch om onzen etenstijd denken. ..Dus oom was zoo!" Daarom hadden ze haar nooit meegenomen, dien cenen keer in t jaar dal ze daar heengingen. En altijd had den zo haar naar dc meiden, cn nu dc laatste maal naar Kor.gslevgaard gezonden, als ze wisten dat hij zou komen. Waren ze misschien daarom zoo bang haar uil le lale^-'gann omdat er zoo iemand in de familie was. Zouden ze denken, dal zij. O. nee, hei was immers omdat zc dachten, dat ze niet alleen behoefden te zitten, nu zc een volwassen dóchter hadden. En dat was immers ook zoo, dat was zc 'nun immers schukiig? Hen moest ze in de eerste plaats ecren cn ailes offeren. „Zooals goede kinderen hun goede ouders." Mevrouw Högh kwam hen niet halen, noch iets afspreken. „Denk je, dat ik dat niet wist," zei luge borg. ,.Ze is ergens anders geëngageerd. Ik ken haar wel.*' Moeder's boodschappen veroorzaakten Ma thilde veel zorg de laatste dagen voor de te rugreis. Er was een massa lint, band, garen en wol, naaizijdc, dat gekocht moest worden in een heel klein winkeltje ergens in een achter buurt, waar de naaisters haar benoodigdheden kochten, zopals*moeder wist. Daar kreeg men elles-me' 1 «ar, hel ccn paar ore goedko-' - per. En dau wollen sloi voor de kei stgcschfai- ken aan dc meiden, die zc onder den winkel* prijs moest koopen, in een diepen kelder in dé Shenderstraat. Eu ze moest naar een wasch* machine zien. die gezonden moest worden, cn twaalf mooie kopjes als huwclijksgcschenJd zoeken voor Christine van den onderwijze* Cbristensen. Ze «moch'ton niet meer dan twin* tig cent het stuk kosten, en toch wat lijken» Dat was werkelijk niet gemakkelijk. En dan moest /e eens goed informcercii naa* de boter- cn eierprijzen. Vader had haar slechts verzocht om „dal bock" te koopen bij den antiquair, en om een paar* zolen van hondenwol. En geen van bei den had ze kunnen krijgen. Ze zouden het op* zenden, beide leveranciers. Hel was erg ver velend. Vader verlangde altijd zoo weinig voor zich. IX; oude kapitein bracht hen naar den trein, met ruikertjes violen en zakjes bonbons. Hij sprong heel jeugdig op dc trede, om le zien hoe ze zaten, maar toen hij had gezien dal z© alleen v. ;trcn, werd hij opeens zoo heel oud, „Ja. ja," zei hij. ..Dat was voorjaar th huis, nu wordt het weer leeg voor den ouden cavalier. Toen boog hij zich voorover en knsto Mathilde precies op den mond met rijn small# bloedloozc lippen. „Kom, trariit li nu wat te ltehecrscheii, groot, vader," zei Ingeborg met een goedmoedig lachje, en trok hem aan den arm. „U is le antiek voor dat gebruik, zelfs al krijgt' u avondeten in een flesch. Mathilde i* beter gewend." (Wordt vervolgd-)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1