DE EEMLANDER
BUITENLAND
BINNENLAND
Astrid Ehrencron-fi/iöller.
O UDEHS
Toorts walm.
KOLONIËN.
FEUILLETON.
16e Jaargang, No. 172
ftlftttUIIttUTQDQIIO P" maanden voor Amen»
AuUnfltmtnIutnlju foorf f 1.50, Idem franco
per post f 2.00; per week (met gratis verzekering
tigtik ongelukken) f 0.14* afzonderlijke du mm er®
OM Wekelijksch bijvoegsel »D* Holhndseh»
Hnlsrtgow (onder redactie van rhdrise Hoven)
per 3 maanden 50 cent Wekelijksd» bijvoegsel
%WtrtUrwuf per 3 maanden 60 cent
AMERSFOORTSC!
Dinsdag 12 Februari 1918
HOOFDREDACTEUR: M,. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF A C.
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hoik utrichtscheita.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613
dicnsiaanbiediivren 1—5 regel, f 0.50, groote letter»
naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan
teer voordeelige bepalingen tot bet herhoajd ad.cr.
teeren in dil Blad, bij abonnement licne circulaire,
bevallende de voorwaarden. wordt op eanvraag
toegezonden.
t Is eigenaardig, inaar men kan de heeren
/an de s. d. a. p. niet boozer krijgen dan
wanneer men praten gaat over Zaandam,
waar hun vrienden aan het laadje zitten.
Evenals destijds Schoten, waar dc soc.-dem.
wethouder Verton zoo teleurstelde, is Zaan
dam onder rood bewind geenszins de model
gemeente geworden waaraan de geheele
democratie in Nederland 'n voorbeeld kon
nemen; integendeel, er zijn gemeenten on
der vooruitstrevend-burgerlijk gebied, die
het er wel zoo goed afbrengen.
Maar als men dat zegt, worden de s. d. a.
p.'ers foei nijdig. Nu weer de Toorts, het
'sKx.-dem. weekblad voor Utrecht. Dat is
'verkeerd, want zoo laadt men den schijn op
zich, alsof er waarheid zou liggen in de
woorden: „luister naar onze woorden, doch
«ie niet naar onze daden".
1 Met moet wel héél slecht van ons geweest
*ijn, dat wij verteld hebben, dat in Zaandam
de laagste portieprijs voor het eten der Cen
trale Keuken 12'A cent is, terwijl in het
„burgerlijke" Amersfoort 7 cent betaald
wordt.
Dat was niet prettig voor de soc-dem.,
maar och, de soc.-dem. vertellen ook wel
eens iets, wat voor de vrijzinnigen niet pret
tig is. Dikwijls is het niet eens waar wat zij
dan vertellen, of uit z'n verband gerukt, ter
wijl wij slechts 'n onaanvechtbaar feit mede
deelden.
Maar de Toorts-redacteur was zóó boos,
dat hij naar de pen greep en 'n stukje schreef
persoonlijk en zóó minnetjes, dat het
sterk herinnerde aan soc.-dem. polemiek van
de kleinere propagandisten uit de kinderja
ren van de partij. Nu dé partij zich ministra-
bei verklaard heeft, diende de leider van 'n
gewestelijk orgaan toch niet tot die manieren
terug te vallen. Zelfs de Amersfoortsche
correspondent maakt zich daaraan niet meer
schuldig. Dat moest men nu maar overlaten
aan Wijnkoop en mej. v. Zelm, die reeds in
zoo menig opzicht de erfgenamen zijn van
afgedankte soc-dem. plunje.
Maar wat nog erger is, om de Zaandam-
sche soc.-dem. schoon te wasschen, wordt
'n smet geworpen op de Amersfoortsche
Centrale Keuken.
'tWas niet te ontkennen, dat de portie-
prijs hier 7 cent, en daar 12^ cent bedraagt.
Maar aldus de Toorts: hier „is 't eten
dikwijls zuur of niet gaar". „Dan kunnen
ze 't ook wel voor 7 centen geven. Daarte
genover staat dat het eten in Zaandam in
één woord schitterend is van smaak en van
hooge voedingswaarde". (De schrijver is ze
ker geregeld afnemer van de Zaandamsche
Keuken?)
Drommels jammer, dat de schrijver z'n
betoog verzwakt door 'n pertinente onwaar
heid te verkoopen. Hij zegt nl., dat het aan
tal verbruikers hier minder wordt.
'n Leugentje om bestwil, maar 'n leugentje
blijft het; 't aantal verbruikers is juist sterk
vooruitgaande.
Dat komt er van als men twee vliegen in
één klap wil doen. Gelijk zoovelen, heeft
ook de schrijver een verklaring gezocht-voor
de zuurheid van het eten. En hij heeft
'n gansch andere verklaring dan alle ande-
ïen. 't Was te wijten aanhet vertrek van
partijgenoot Van Mechelenf
„Sedert (diens vertrek) tobt de organisatie
van de C. K. aan overbelasting van allerlei
paperassen. Het aantal verbruikers wordt
mindei, het eten is dikwijls zuur of niet gaar.
Wel hebben de heerefrin hun hart tegen de
soc.-dem. de gemeenschap een dienst bewe
zen weet de schr. zeker, dat Ged. Staten
het verlof aan den heer v. M. niet goedkeur
den, wijl deze soc.-denw- was, of is het maar
weer n insinuatie, 'n propagandistisch leu
gentje om bestwil? Het administratief;
gedeelte is nu overgelaten aan een Juffrouw,
die pas komt kijken. Walewink als opvolger
van v. M. kwam ook eens kijken, maar deed
niets. Nu is zekere Dottinga belast met de
finantieele controle. Een ambtenaar wien ge
heel en al elk gevoel van gemeenschapszin
vreemd is. En onze burgemeester weet het."
Zoo zijn onze manieren
Alleen tot meerdere glorie van de
S. D. A. P. I
Politiek Overzicht
De oorlogswil van de
Entente.
IU
Met de onderteekening in den nacht van
den Oen Februari van het eerste vredesver
drag in dezen wereldstrijd is de vrede her
steld tusschen de staten van den vierbond
en het zuidelijk gedeelte van Rusland, dat
zich onder den naam van deUkrainische
volksrepubliek heeft losgemaakt van de
regeering te Petersburg en tot een zelfstan
digen, onafhankelijker, staat heeft verklaard.
Geheel op zich zelf beschouwd, is dat reeds
een feit van groote beteekenis.
De Ukraine heeft een gebied 650,000
KM*. De oppervlakte, die het gebied van
den nieuwen staat inneemt, komt ongeveer
overeen met die van Oostenrijk-Hongarije.
De bevolking vinden wij in Oostenrijksche
bladen opgegeven als dertig millioen. Dat is
een kleiner getal dan het in een vroeger
tijdperk in stukken, uitgaande van de leiders
der Ukrainische beweging, genoemde cijfer
van leden van .den Ukrainischen stam. Er
moet echter mee gerekend worden, dat in
die opgave begrepen waren de op gebied
van Oostenrijk-Hongarije, in het oostelijk
deel van Galicië en de Boekowina en ook in
het uiterste noordoosten van Hongarije
levende stamgenooten, te zamen ongeveer
vier millioen. Het Ukrainische vasteland
heeft zonder het schiereiland de Krim, waar
van de noordelijke helft ook Ukrainisch is,
eene kustlijn van meer dan 1000 Kilometers
met het stroomgebied van de Dnjestr, de
Dnjepr en de Don.
De Ukraine is van het Russische gebied
in Europa het meest waardevolle gedeelte.
Bijna het géheele land is vruchtbare bouw
grond, die een derde van de totale gvaanpro-
ductie van Rusland voortbrengt. Jaarlijks
w orden 150 millioen centenaars tarwe, rogge
€n gerst geoogst. De veestapel wordt op 30
millioen stuks groot vee geschat. De bodem
is verder rijk aan minerale schatten, die nog
sléchts voor een deel worden geëxploiteerd.
Twintig millioen ton steenkolen worden
ieder jaar gewonnen. Er zijn beddingen
mangaanerts, kwikzilvermijnen en petro-
leumvelden. Er wórden 110 millioen poed
ruw ijzer en 86 millioen poed staal gepro
duceerd.
Dit is het land, dat nu weer voor de wer
ken des vredes zal worden ontsloten. Met
de bewoners zelf kunnen daarvan in de eerste
plaats de vruchten geplukt worden door de
staten, wier gevolmachtigden met die vart-
de Ukrainische republiek het vredesverdrag
onderteekend hebben. Het economische
verkeer tusschen de landen, die den oorlogs
toestand beëindigd hebben en hun besluit
hebben kenbaar gemaakt voortaan in vrede
en vriendschap met elkaar te leven, zal zoo
spoedig mogelijk weer in gang gebracht
worden. Beide partijen hebben daarbij be
lang. In de Duitsche pers wordt er op ge
wezen, dot de bevolking van de Ukraine
juisf^die zaken gebruikt en noodig heeft,
welke Duitschland ook onder de huidige
omstandigheden kan leveren. De Ukraine
zal dus nut trekken uit het herstelde econo
mische verkeer. Maar voor de centrale
mogendheden is daarbij in letterlijken zin
een levensbelang gemoeid. Zij zijn nu ge
red uit het gevaar, waarmee de hongeikrijg,
dien de Entente met den steun van Amerika
tegen hen voert, hen bedreigde. Uit de rijke
voorraadschuren van de Ukraine kunnen zij
hun tekort aan levensmiddelen aanvullen.
Maar de beteekenis van het feit, dat ver
leden Zaterdag het vredesverdrag tusschen
de Ukraine en den vierbond is gesloten, is
niet beperkt tot de landen, wier gevolmach
tigden er hunne namen onder hebben ge
zet. Dit verdrag is een eersteling, die nog
door velen moet worden gevolgd om ons
den algemeenen vrede te brengen, waarnaar
de 'gansche wereld snakt. En gelukkig kan
nu reeds worden gezegd, dat de Ukrainische
republiek niet alleen zal blijven staan in het
herstellen van den vredestoestand. Het door
haar gegeven voorbeeld zal door anderen
worden nagevolgd. Wij zien dat aan Rume-
nie. Dat heeft, toen de wapenstilstand tus
schen Rusland en den vierbond gesloten
was, met den daardoor in 't leven geroepen
toestand rekening moeten houden en zijner
zijds eene overeenkomst moeten sluiten om
de wapenen verder te laten rusten. Nu zal
het, van de leden der Entente afgesneden,
terwijl het gebied der Ukraine het scheidt
van noordelijk Rusland, om den vrede moe
ten vragen. Wanneer het bericht van Reu
ter juist is, dat veldmaarschalk von Macken-
sen een termijn heeft gesteld aan Rumenië
om de onderhandelingen over den vrede te
beginnen, dan kan dat slechts dienen om
den gang van .zoken te bespoedigen. Inder
daad heeft Rumenië geen andere keus dan
ten spoedigste vrede te sluiten; het moet dat
doen om te redden wat nog te redden is.
Het reeds eenige dagen geleden aangekon
digde ontslag van het kabinet-Bratianu, dat
Rurnenië in den oorlog heeft doen gaan, is
nu een feit geworden; het ligt voor de hand,
dat zijn opvolger het sluiten van den vrede
als allereerste taak zal hebben te verrichten.
Wat zal het verdere Rusland, buiten de
Ukrainische republiek, doen? Dat zullen wij
nader nog vernemen. Voor het oogenblik
weten wij alleen, dat aan de Sovjet-regee
ring te Petersburg, die staat onder de leiding
van Lenin en Trolzki, de lust schijnt te zijn
vergaan om door hare gevolmachtigden te
Brest-Litowsk disputen te laten voeren, die
den voortgong van de vredesonderhandelin
gen tegenhielden. Trótzki heeft als eerste
gevolmachtigde verkiSard,- dat rijne. regee
ring er van afziet een formeel vredesverdrag
te onderteekenen. Hij heeft er aan toege
voegd, dat zijne regeering den oorlogstoe
stand met de leden van den vierbond voor
geëindigd had verklaard en tevens bevel had
gegeven tot volledige demobilisatie van de
Russische strijdkrachten op alle fronten. Er
bestaat nu dus in het oosten formeel vrede,
voor zooveel de Ukraine betreft; en overi
gens heerscht feitelijk de vredestoestand tot
lijd en wijle, dat die toestand in een verdrag
wordt vastgelegd, hetzij door de regeering
van Lenin en Trotzki of door een andere re
geering.
De groote vraag is nu: Wat zal de Enten
te doen? Van haar hebben wij nog juist eene
verklaring gehoord, die haren onverzwakten
oorlogswil deed kennen. Maar nu is de vre-
destogstand in het oosten hersteld, ten
deele als rechtstoestand, voor een ander
deel feitelijk maar zoodanig dat men de mo
gelijkheid, dat het daar weer oorlog zul wor
den, voor goed kan uitschakelen. Dit brengt
de Entente andermaal in de noodzakelijk
heid zich de vrjjag voor te leggen of nu niet
de tijd gekomen is de oogen niet langer te
sluiten voor de evidentie der feiten en haar
programma te herzien.
D© oorlog.
De Duitsche keizer heeft in een telegram
aan den rijkskanselier uiting gegeven aan
zijne dankbaarheid aan God voor het tot
stand komen van den vrede met de Ukraini
sche republiek en het vertrouwen uitgedrukt,
dat God ook in de verdere verrichtingen van
den oorlog Duitschland en zijne bondgenoo-
ten zal helpen.
President Wilson heeft gisteren weer het
woord gevoerd in het congres der Vereenig-
de Staten en, naar aanleiding van de jongste
redevoeringen van Hertling en Czernin de
houding van Amerika besproken. Van den
inhoud van deze rede bepaalt onze kennis
zich voor 't oogenblik nog tot de mededee-
ling van Reuter, dot de Vereenigde Stoten
besloten zijn pal te staan tegen een lapvrede,
en dat Wilson heeft gezegd, dat de Duit
sche militaristen het eenige element zijn, dat
den wereldvrede tegenhoudt.
Londen, 11 Febr. (R.) Wij vernemen
uit Rumeensche kringen, dat de verbinding
met Jassy nog steeds vrij is; de koninklijke
familie vertoeft er nog altijd.
Sedert het verstrijken van den termijn van
het Duitsche ultimatum op 9 Februari zijn
er geen berichten gekomen omtrent eenige
ontwikkeling ;n den toestand. De juiste be
woordingen van het ultimatum zijn niet be
kend; men gelooft echter, dat het geen indi
recte bedreiding met een Duitsch offensief
inhoudt.
De aftreding van het Rumeensche kabinet
was het gevolg van een meeningsverschil
tusschen de liberalen en conservatieven. De
koning besloot tot vorming van een buiten
de partijen staand kabinet onder leiding van
generaal Averescoe.
Men is van oordeel, dot de toestand veel
te onzeker en duister is, dan dat het nut zou
kunnen hebben er thans een oordeel over te
vellen. I
B e r 1 ij n, 11 Febr. (W. B.) De in Pe-
teisburg tusschen gevolmachtigden van de
Duitsche en Russische regeeringen gevoer
de beraadslagingen over de kwestie der ge
vangenen hebben geleid tot de onderteeke
ning van eene overeenkomst, volgens welke
van beide zijden de voor den dienst onbruik
bare krijgsgevangenen zoo spoedig mogeiijk
huiswaarts gezonden zullen worden. Soort
gelijke overeenkomsten zijn ook met de an
dere leden van den vierbond gesloten. Bij
de thans in Rusland heerschende verkeers-
toestanden, zal men intusschen moeten reke
nen met eene aanzienlijke vertraging in de'
uitvoering van het transport, ofschoon ge
hoopt wordt, dat dc bestaande moeieliikhe-
den zullen zijn uit den weg te ruimen in be
trekkelijk korten tijd.
Kopenhagen, 11 Febr. (W. B.) Vol
gens een telegram uit Stockholm heeft Af-
tonbladet uit Petersburg bericht ontvangen,
dat de verscherpte staat van beleg over ge
heel Rusland is afgekondigd. Er hebben
nieuwe onlusten plaats gehad, waarin de
roode garde op de betoogers schoot.
Pest en cholera breiden zich uit over ge
heel Rusland. De sterfte is tot eene ver
schrikkelijke hoogte gestegen. In Petersburg
sterven dagelijks 600 menschen.
Petersburg, 11 Febr. (W. B.) De
raad der volkscommissarissen heeft doorzijn
voorzitter het volgende bevel laten, uitgaan:
Er moeten de krachtigste revolutionaire
maatregelen genomen worden, opdat geen
enkele gevangene oï vluchteling zich naar
Petersburg of het honger lijdende noorde
lijke gebied zal worden gebracht. Wij waar
schuwen bij voorbaat, dat krijgsgevangenen
of vluchtelingen hier geen brood krijgen cn
tot (len hongerdood gedoemd zijn. Zij moe
ten aileen naar de gouvernementen ge/ ai-
den worden, die van graan voorzien zijn. Ge
loof niet de opruiende telegrommon, die u
worden toegezonden, dot de eenige oplos
sing is de menschen naar Petersburg te
zenden. ïn de honger lijdende gouverne
menten mag geen enkele zijn, die er over
tollig is.
Kopenhagen, 11 Febr. (W. B.) Do
Deensche regeering gaf, met het oog op den
in I'inland heerschenden nood hare toestem
ming tot het zenden van een lading
levensmiddelen naar Finland. Het stoom
schip St.- Thomas is reeds Vrijdag namid
dag met die lading naar Stockholm vertrok
ken.
Londen, 11 Febr. (R.) Officieel be
richt.
De commissaris dps konings en gezant in
buitengewone zending naar Amerika is daar
aangekomen.
De gewezen sultan Abdul Hamid H, die na
gedurende ruim 32 jaren te hebben gere
geerd, den 27en April 1900 door de natio
nale vergadering werd afgezet en sedert in
gevangenschap beeft geleefd, is gestorven,'
Ooft-lndlê
JLcgerconuiiauilnnt l>c tircro.
Uit Batavia wordt geseind:
Van niet-officieele zijde wordt bevestigd*
dat de legercommandant, de heer W. R. da
Greve, ontslag heeft genomen.
Dc Staatscourant, van 11 Februari bevat
o. a. dc volgende Kon. besluiten:
benoemd tot opzichter van den arbeid T.
de Jong, leerling werkmeester bij dc Mij. lot
Expl. S.S. Utrecht;
op verzoek eervol ontslagen (I. Millaard,
als directeur der Rijkswerkinrichting Hoorn
cn benoemd als zoodanig G. II. Kcincr, thans
directeur der Strafgevangenis le Alkmaar;
idem J. M. Böltemannc, als directeur van het
Rijksbureau voor de visscherij henoodigdhe-
den en belast met de waarneming van dio
functie P. J. van Beest, adj. directeur;
eervol ontheven van de betrekking van
pndör-comman.dant der stelling Ilellevoel-
sluis de kapitein ter zee A. J. Breda Kleijucn-
berg en deze betrekking opgedragen aar. den
kapitein ter zee J. C. Benin van den Bcrgh;
tijdelijk heiast met de waarneming van do
betrekking van adj.-inspecteur der directe be
lastingen de reserve 2de luitenant Oisehlor,
werkzaam gesteld aan dc inspectie der zelfde
middelen le Ulrcchl ïslc nfdceling.
Evenals verleden jaar heeft H. M. de
Koningin den kerkelijk en armbesturen van
Apeldoorn ook nu een aanzienlijke bijdrage
doen toekomen, bestaande uit de opbrengst
der pachtsom van het jochtrccht van de
heerlijkheid „Het Loo", met dc bestemming
dit bedrag naar verhouding van het getal
leden van elke kerkelijke gemeente te ver-
deelen.
H. M. de Koningin-Moeder heeft in
de laatste weken de hoofden der vreemde
gezantschoppen bij het Nederlondsche hof
en de dames dier gezanten in audiëntie ont
vangen.
De Minister van Marine, schout-bij
nacht Rambonnet, zal morgen vergezeld van
den chef van den marinestaf, kapitein ter zee
Umbgrove en 's Ministers adjudant luitenant
ter zee le klasse ten Broecke Hoekstra een
dienstbezoek aan Middelburg brengen.
In Hotel des.Indes te 's Gravenhage ïft
aangekomen de nieuw benoemde gezant vort
Spanje bij ons Hof, -de heer S. Mendes da
Vigo.
In onzen ouderdom zijn wij toegankelijker
voor vleierij dar» in onze jeugd.
Uit het Deensch door
Betsy Bakke r—N orL
Lieye hemel, wat was ook gewoner geweest?
u cen brief hooren van het liefste
oude moedertje dat er is?" vroeg hij op oen
avond, toen ze bij de gracht waren, blijven
slaan, en naar den kleinen jongen van den
meesterknecht keken, die near stekelbaars
jes met hengels vischte.
Ia," zei zc, toen zc gelezen had, „dat moet
n lieve oude dame zijn."
hij, „en dan is ze nooit
tL'joer dan dat ik uit ben en me amuseer. Óf-
sohoon ik wed dat ze de dagen nu weer telt,
«d ik weer thuis kom.''
Is ze dan heelemaal alleen?''
-Ia, dat wil zeggen, ze heeft immers haar
ou<ic meid ui' aider's lijd bij aich; maar bet
toch «emaam voor haar, als il; nu
tT ?aar iaai' aaar Bangkok vertrek,
uaar kan ik een uitstekende betrekking krij-
«rn voor een paar jaar, en dan kan ik ter-
2cu<ter tijd eens wat van dc wereld zien; daar
naar heb ik altijd zoo n hung® gehad,"
„Dat ïs jammer voor uw moeder, meen
ik." zei Malhilde, „zoo lang ze leeft."
Ilij keek haar verwonderd aan. Toen schud
de hij lipt hoofd.
„Nee, juffrouw Malhilde," zei hij. „Dat is
het niet. Zoo iels moet men doen, als men
jong is. Men is immers elk voor z'n leven
aansprakelijk?. Ik zal u wat zeggen: 't leven
is eigenlijk een groote draaimolen, er is een
plaats voor elk van ons, wat het nu ook is,
ccn paard met vliegende manen, of een voor
zichtige. gemakkelijke slede. Het komt er
slechts op aan. er in te springen als de plaats
vlak voor je is. De draaimolen houdt name
lijk. niet stil, en wacht ook niet; springt men
er niet in. dan draait hij onverbiddelijk ver
der. En den volgenden keer, als hij rond is
geweest en weer voor je staat, kan het ge
beuren, dat men te oud geworden is, en geen
krachten of lust Ineer heeft in te springen."
Mathilde luisterde. „Ja." zei ze, „maar in
dien men nu niet kan? Ik meen, in
dien men gebonden is?''
„Als t je blieft!'" bij reikte haar een mes,
„dan moet men zich lossnijden."
Ze lachte. „Ja maai* indien men nu ten
slotte niet durft springen* bij voorbeeld?"
Hij keek haar glimlachend aan.
„Dan moet een ander, die durft, je meene
men in zijn sprong bij voorbeeld," zei hij.
Het leek haar dat zijn oogen heel dicht bij- de
hare waren.
Zij trok haar hoofd, terug. „Ja maar, nu
moet ik zeker naar binnen," zei ze haastig.
Toen ze hem de hand tot afscheid reikte
bij de gracht, zei ze stil;
„Ik kan toch niet begrijpen, dat u durft
heengaan. Uw moeder kan immers in dien
lijd sterven?"
Hij knikte lanffliatun. „Ja/- hij, „maai;
dan i* het 't ergst voor mij. Ik weet liet niet,
maar ik geloof, dal vrouwen lichter over al
les heen glijden, zelfs over het ergste. Dat
komt zeker, in elk geval voor dc getrouwde
vrouwen, dat ze gewoon zijn dat er voor ham-
gezorgd wordt, als ik het zoo mag zeggen, ge
holpen worden te leven. Zelfs als zc ten
laatste alleen blijft, dan gelooft ze nog vast cn
zeker, dat er stellig iemand komt om haar
te helpen sterven. En gelooft ze dat, dan ge
beurt dat ook."
Op een avond ontmoetten ze moeder op het
erf. Ze had de armen vol stiji gev/assch -n
goed, ze iiep en bukte wat moeilijk om dc
klemmerc op te rapen en in een mand tc wer
pen.
Kampinann snelde er heen. „Pardon me
vrouw, mag ik niet"hij boog zich haastig
om ze op te zoeken. „Mijn naam is Rolf Kamp-
niann, Ingenieur," zei hij buigend.
Moeder boog het hoofd met een zwak glim
lachje.
„Dank, 't is een schande" zc had altijd
respekt vooh gestudeerde menschen „dal
de ingenieur zich zoo veel moeite geeft. Jij
kan toch ook, Mathilde A
Mathilde kreeg een kleur. „Nu zijn ze im
mers opgenomen." zei ze zacht.
„Ik heb soms het genoegen uw dochter naar
huis le brengen.
Moe-der zweeg c-cn oogenblik. „Malhilde is
anders gewend alleen tc gaan," zoi ze niet
onvriendelijk. „Ze kent den weg immers van
af^ klein meisje."
Ze nam het waschgoed bijeen, en reikte
hem de hand.
,Ja, als u eens «in heeft ons te bezoeken
met de familie Norup." zei ze,.„dan is u wel
kom. Maar hier is immers niets, hier is geen
jeugd.'?
Kampmann keek op, hij vergal haar hand
aan tc nemen.
„Geen jeugd," hij keek naar Malhilde
..ik meende, dat mevrouw zei, dat hier geen
jeugd was."
Moeder glimlachte. „Nu ja Mathilde
ja
Toen ging zc door dc poort met haar
waschgoed.
Mathilde keek hem gelukkig verwonderd
aan.
„U komt toch zeker, niet?"
Zeker, juffrouw Mühhvcydcn!" zei hij, en
hield haar hand een weinig vast.
Op ccn avond zc was een paar dagen
buiten geweest zat Mathilde op een melk-
krulc In de brouwerij en dopte erwten voor
den volgenden dag.
Het was een kalme, zachte zomeravond, dc
geur van hel koren op het veld sloof haar
tegemoet; ginds in den hoek bleef de fijne
thcclucht van dc bloeiende linde hangen, en
de groene geur van het groote rescdaperk van
grootmoeder's tuin.
De fontein ritselde cn ritselde. Malhilde
moest denken aan een massa jonge vrouwen
in ruischende zijde, die in een ronden kring
hand in hand liepen tc neuriën. Soms, opeens,
kon er een oogenblik stille komen, alsof alle
jonge vrouwen eventjes den loop staakten om
adem te scheppen en dan begon het weer
opnieuw, maar naar den anderen kant, om
niet duizelig te worden, steeds neuriënd en
neuriënd. Boven op het hoofd van een der
vier steenen gezichten zat Cen vink tc flui
ten, steeds dezelfde drie tonen, steeds weer
en nog eens weer. Als een eeuwige stemvork,
die de natuur niet rein genoeg kon stemmen.
Malhilde zat te luisteren, cn iict.dc erwten
ali groene paarlee jan jyas tusschen haar]
lingers glijden. O, zoo te zitten luisteren, cn
niet aan zich zelf denken, maar alles tot jd
to laten komen! Ze keek naar dc witte schort),
waarin zc dc erwten liet rollen. Wat was dio
eigenlijk mooi geborduurd, met lijster bessen
en bree'de bladen. Zc had niet het kleinste tiiin-
niutsjc, van af dat zc een kind was, of den
geWo on sten huishoudboezclaar, of moeder
had zc geborduurd en met dc grootste zorg
voor haar genaaid. Maar wat hielp het? Het
was toch altijd slechts voor hen beiden, dat
ze zich mooi maakte. En ze hielden even veel
van» haar in haar alleroudste, uitgestuktd
klccren,
Nee, zeker, hier was geen jeugd! Dal waft
waar genoeg. Hicivznt zc tc midden van haarj
erwten en stofdoeken cn werd ze oud cn grijs
vóór haar tijd.
Nee, maar dat wilde ze niet! Ze wilde liet
niet, hoort u? Ik wil niet! Ik wil niet!
Zij druïde haar vingers in de erwten, zoo^
dat ze als.hagchtecncn rondom haar opspat-*
ten.
Toen hoorde zc opeens ccn onrust, gclacl\
cn gepraat beneden bij de schuur. Het kwam'
nader.
Zc vloog op en Hel de erwten in de bruia
aaiden kom glijden, die op den steenen vloei?
stond, en snelde uit de poort.
Nee maar, waaraan dachten ze tocht
Kwamen ze daar niet aandansen in lange*
huppelende danspassen, door dc schuur, allen
van Kongslevgaard, mevrouw Norup voorop
en kleine Ovc alleruiterst nan den staart op
een draf om bij lc blijven? En allen zongen irt
koor slipt in de maal:
„Ik ging uit een zomerschen dag om tft
hooren
(Wordt vervolgd-I
