DE BALLERINA,
„DE EEMLANDER"
Hongerproef.
MATILDE SFRAO.
16e Jaargang, No. 203
IBMUFUFIPFDDIIC P** maanden voor Araera»
IByMtiCHlOrXIlS foon f 1.50. Idem franco
ftl fx*t f 2.00. per week (mei gratii vereekering
kfK! ongelukken) f 0.1-4. tfaoncjjrlijke nummert
f 02». Wekelijks eb bljvoegiel »D« HoIZandscht
Jiwienmw* (onder redactie van Thérèse Hoven)
per 3 maanden 50 eent Wekelljkscb bljvoegiel
wWmeUrtnu* pet 3 maanden 60 cent.
HOOFDREDACTEUR: M«. 0. J. VAN SCHAARDENBURQ
UITGEVERS) VALKHOFF A C.
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hosk UTRecMTieuesTe.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Woensdag 20 Maart 1918
dienstaanbiedingen 1-5 regels f 030. groo'c letten
naar plaatsruimte Voor handel en bedrijf bestaan
aeer voordeelige bepalingen tot bet berbaald adve»
tewren In dit Blad, b(J abonnement. Eene dmalaira,
bevattende de voorwaarden, «ordl op eaarraa*
toegezonden.
Mogen wij afgaan op de eenstemmigheid
ven de Nederlandsche pers, dan heeft de
geheele bevolking van ons fond het bukken
ven de Nederlandsche regeering voor de
•ischen van Engeland en Amerika betreurd.
Honger is een scherp zwaard. En de Ge-
eesocieerde regeeringen hebben het oogen-
klft om onze
h'onale fierheid te breken,
flater op den onderen stapelen; het nood
lot wil immers dat zij in plaats van den
tegenstander niet alleen de kleine volke
ren doch ook zichzelf ten gronde richten?
gekomen geacht, toen het schrikbeeld van
den hongersnood ons begon te naderen cn
onafwendbaar bleek.
Om het volk daarvoor te behoeden en ma
terieel nog te redden wat er te redden viel,
heeft onze regeering, met weerzin, toege
geven aan wat niet zonder recht, de chan
tage der geassocieerde regeeringen ge
noemd is.
Scherpe voorden heeft onze regeering
hierover moeten hooren. Eerverzaking is
haar venveten, maar wij gelooven dat zij,
die in hun heilige verontwaardiging aldus
sproken, te ver gingen.
In gevallen van eerroof is niet de zwakke,
wiens eer door geweld of bedreiging met
geweld geroofd wordt, verachtelijk, doch de
Sterke, die het geweld pleegt.
Wij stonden niet als gelijkwaardigen over
elkaar doch als de dwerg tegenover twee
reuzen. Door welke motieven die reuzen ge
dreven worden, doet niet ter zake, het feil
van den dwang, van het misbruik van macht
wordt er niet door weggenomen. Practisch
en nuchter heeft min. Loudon ziin louter
zakelijk standpunt verdedigd en wie zich
daarop stelt staat in dezèn waanzinnigen
strijd sterker dan wie zich door sentiment
of verontwaardiging laat meesleepen,* door
sympathie of antipathie laat beinvloeden.
Zeker, het ware schooner geweest als on
ze regeering niet gebukt had doch 'n fier
antwoord gegeven had en den overweldiger
tot nog grooter zelfverlaging gebracht had,
maar minister Loudon stond hier niet als
eenling, als man van eer, die slechts voor
zich zelf staat, doch de regeering had ach
ter zich het geheele land, niet enkel onze
zoo hoog staande pers doch meer dan
6.000.000 menschen, 'n volk, dat sinds
«enige jaren door allerlei stroomingen on
dermijnd is. En kQn zij daan-oor instaan?
Kon zij met zulk een tegen zichzelf opgezet
en in zichzelf verdeeld volk 'n hongerproef
wagen Is niet, in onze dagen nog, door aen
honger van 'n ander volk, het grootste rijk
der wereld ineengestort en vernietigd?
Door den meedoogenioozen duikbootcor-
log tracht Duitschland zijn macht te beves
tigen. Door honger poogt de andere partij
de wereld aan zich te onderwérpen.
Naakt niet de tijd dat door een hoogere
rechtsorde dergelijke dolzinnige machtswel
lustelingen onschadelijk gemaakt worden?
Over het antwoord van onze regeering
was zelfs de Telegraaf ontevreden; echter
niet omdat de regeering toegegeven had
doch wijl zij niet ver genoeg bukte. Het blad
speurde in het antwoord de hand van
Duitschland en sprak" van 'n doorgestoken
kaart.
Dat dit orgaan van de Entente in Neder
land nog niet tevreden gesteld is, doet vree-
zen dat de zonderlinge geruchten als zou
den de geassocieerde regeeringen met het
antwoord onzer regeering, waarin immers
ook eenige tegenbedingen en waarborgen
gesteld waren wij behoeven ons toch nog
niet op genade of ongenade over te geven?
geen genoegen zc.uclen, nemen, wel eens
niet ongegrond konden zijn. Maar dan
schijnt het wel alsof zij ons geheel en al in
de weinig aanlokkelijke armen van Duitsch
land willen drijven. Dat behoeft alweer
niet te verwonderen, wanr wij zijn reeds
gewend dat de oorlogvoerenden den eenen
Politiek Overzicht
De bekrachtiging van het
Russische vredesverdag.
n (Slot).
Een bekend Fransen gezegde kent aan
een veroordeelde een kwartier toe „pour
maudire ses juges". Bij het vredesverdrag
tusschen den vierbond en Groot-Rusland
verschijnt de Sovjet-regeering al9 een ver
oordeelde, en zij maakt van' dit recht een
ruim gebruik. Geene woorden zijn voor haar
sterk genoeg om dezen „smartelijken en
orteerenden vrede" te brandmerken, en
Rusland's voormalige bondgenooten doen
daaraan van harte mee. Zij putten zich uit
in verzekeringen, dat met dezen „zooge-
naamden" vrede de toestond in het oosten
nog niet geregeld is. In een gezamenlijk
protest, dat door de zorg van het Foreign
Office te Londen wereldkundig is gemaakt,
wordt kond gedaan, dat vredesverdragen
gelijk deze niet eikend worden en niet er
kend kunnen worden. De eindregeling moet
nog komen en daarbij zal de Entente haren
wil doen gelden.
Dat de bedoeling, die hierin is uitgedrukt,
inderdaad aanwezig is, is niet aan twijfel
onderhevig. Men wil in revisie komen van
de op*3 Maart jl. te Brest-Litowsk gevallen
beslissing. Daartoe zal nogmaals de beslis
sing der wapenen worden ingeroepen. De
groote strijd in het westen, die zich voor
bereidt, zal in hoogste instantie ook uit
spraak doen ever den vrede, die in het oos
ten gesloten is.
Hoe 2al die uitspraak zijn? Dat is eene
vraag van de toekomst, waarop niet mag
worden vooruitgeloopen. Alleen mag hier
op worden gewezen, dat men in Rusland
blijkbaar geen vertrouwen heeft, dat de En.
tente in staat zal zijn de beslissing van 3
Maart weer ongedaan te maken. President
Wilson heeft aan den vooravond van het
bijeenkomen te Moskou van het congres
der Sovjets, dat zich over dc bekrachtiging
van het vredesverdrag had uit te spreken,
aan den Amerikoanschen consul te Moskou
opg'edragen, de oprechte sympathie van het
volk der Vereenigde Staten kenbaar te ma
ken aan het Russische volk. Hij zegt daarin:
„Ongelukkigerwijs is de regeering der Ver
eenigde Staten thans niet in staat, onrnid-
d'elFjk afdoende hulp te verleenen; maar zij
zOu wenschen deze hulp te bewijzen. Ik
zou aoA het Russische volk door het con
gres de zekerheid willen geven, dat de re-
ge i/ing der Vereenigde Staten iedere ge
legenheid zal aangrijpen om aan Rusland
de volkomen soevereiniteit en onafhanke
lijkheid in zijne eigen zaken te verzekeren
en het weer te brengen in zijne groote rol
in haar vollen omvang in het leven van Euro-
po en van de moderne wereld."
Ook de Amerikaansche arbeidersleider
Gompers heeft namens de Amerikaansche
„Alliance of Labour and Democracy" aan
het Sovjetcongres te Moskou een telegram
gezonden, waarin werd gevraagd opgave
van de middelen hoe de Vereenigde Staten
het best zouden kunnen helpen. Het con
gres heeft deze vraag onbeantwoord gelaten,
en ook van een antwoord op het telegram
van Wilson is niet gebleken. Men heeft
beiden 'opgevat voor wat zij in werkelijkheid
waren: betuigingen van onmacht om hulp
te brengen.
Geheel aan zich zelf overgelaten, had Rus
land geen andere keus dan zich te schikken
in het onvermijdelijke en den vrede, die het
werd opgelegd, aan te nemen. Dat de Rus
sische regeering hare smart en woede over
deren vrede niet heeft kunnen verkroppen,
is begrijpelijk, al mag gevraagd worden of
zij hare klachten richt aan het juiste adres.
De Nordd. Allg. Zeitung richt zich over de
hoofden van de Russische regeering heen
lot het Russische volk, waar zij schrijft: „Het
had den vrede met ons reeds voor maanden
kunnen hebben, wanneer de Russische re-
gecring niw de eigen revolutionaire propa
ganda boven het welzijn van haar vaderland
had geplaatst."
Wat hiervan intusschen zij, het herstel
van den vrede in het oosten is een voldon
gen feit. Daarmede is voor een geheel nieu
wen toestand de grondslag gelegd. Hoe die
zich verder zal ontwikkelen, hangt in de
eerste plaats van het volk ven Rusland zeli'
af; het heeft zijne toekomst zelf in de hand.
De Frankf. Ztg. drukt dit uit in de woorden:
„Eene overoude heerschappij is voor onze
oogen in elkaar gezakt en hare schepping,
het Russische rijk, schijnt uiteen te zijn ge
spot. Maar wij mogen niet vergeten, dat in
het Russische volk, dat ook bij eene afschei
ding van de Ukrainers 'en de Wit-Russen
nog meer dan 80 milioen menschen omvat,
krachten leven, die eenmaal weer zich
moeten doen gelden. Dit volk heeft onder de
ongehoorde belemmeringen, die een onheil
brengende staatsinrichting het oplegde, eene
groote eigen cultuur in 't leven geroepen en
haar naar de volken van het noordelijke deel
van Azië gedragen. De belemmeringen ver
dwijnen in de toekomst; de Russische cul
tuur echter is ongeschokt. Hare propaganda-
kracht zal misschien door de nieuwe gedach
ten van politieke en sociale vrijheid, als de
tegenwoordige wilde gisting is overwonnen,
een.nieuwen prikkel krijgen. De groote RuSr
sische natie, die tot dusver onder de auto
cratie zwaarder leed dan de aan haar onder
worpen volken, omdat zij hare beste krach
ten verspilde in den onvruchtbaren dienst
van een innerlijk lang overleefden staats
vorm en tegelijk in den strijd tegen dien
zelfden vorm zich verteerde, dit volk kan nu
zijn lot in zijne eigen handen nemen. Ont
zettend groot is de taak, die het gesteld
wordt: sociale verschillen moeten verzoend
worden, die kunstmatig verdiept en vergif
tigd zijn. Wanneer de Russisohe revolutie
deze taak tot oplossing brengt, waarvoor in
tusschen de eerste «voorwaarde is een bui-
lenlandsche rust van vele jaren, dan zullen
de denkbeelden, die 'hare uitbarsting hebben
veroorzaakt en die in haar levend blijven,
niet aan de grenzen van het nieuwe Rusland
blijven staan."
De oorlog*
De Duitsche rijksdag heeft, na beëindiging
van de algemsene debatten, het wetsontwerp
tot bekrachtiging van het vredesverdrag met
Groot-Rusland in handen gesteld van de
hoofdcommissie.
Een nieuw oorlogscredietaanvrage van 15
milliard mark is de eerète en de tweede le
zing gepasseerd.
Bukarest, 19 Maart. (W. B.) Morghi-
ioman is tot minister-president benoemd.
Tweede telegram. Marghiloman
heeft een kabinet samengesteld. Alle léden
der nieuwe regeering zijn aanhangers der
centrale mogendheden.
Bukarest, 19 Maart. (W. B.) Alexan
meesten aandrang er op wees, dat nu het
geschikte oogenblik gekomen was om vre
desonderhandelingen met de centrale mo
gendheden te beginnen. De bevolking van
Moldavië heeft dit eerst onlangs uit een in
terview vernomen; het heeft een diepen in
druk gemaakt en de verbittering tegeij de
vroegere machthebbenden in grenzelooze
mate doen stijgen.
Onder deze omstandigheden hebben Bra-
tianu en Take Jonescu zich genoopt gevoeld
op de verklaringen van Marghiloman te ant
woorden. De organen van Bratianu geven
toe, dat Marghiloman deze aanmaning tot
hem heeft gericht; hij heeft echter aan de
zen raad geen gevolg kunnen geven, zoo
lang er nog een schaduw van hoop was, dot
het front in het oosten tegenstand zou bie
den. De door Take Jonescu aangevoerde
conservatieve democraten, die voor de En
tente gestemd zijn, verklaren, dat zij van de
memorie van Marghiloman geen kennis
droegen. Bratianu heeft hen waarschijnlijk
niet daarvan mcdedceling gedaan, om niet
reeds teen eene kabinetskrisis in 't leven
te roepen, omdat hij wist, dat de conserva
tieve democraten besloten waren onder
geene .omstandighedeh toe te stemmen in
het sluiten van den vrede en in het aan-
knoopen van vredesonderhandelingen.
De gezamenlijke eerste ministers en minis
ters van buitenlandsche zaken van de En-
tentemogendheden hebben een protest uit
gegeven tegen het in Brest-Litowsk tot stand
gekomen vredesverdrag tusschen den vier
bond en Groot-Rusland. Zij verklaren, dat zij
dit en soortgelijke vredesverdragen niet er
kennen en niet kunnen erkennen.
Londen, 19 Maart. (R.) Het rap
port is verschenen van de werkzaamheden
van het Engelsohe oorlogskabinet in het
jaor 1917.
Na te hebben gewaagd van de verande
ringen in den aard van den oorlog door den
onbeperkten duikboot-oorlog en de Russi
sche revolutie houdt het rapport zich bezig
met de samenwerking der geallieerden, en
verklaart:
„Gedurende het geheele jaar had er een
toenemend aantal inter-gouvernementeele
en inter-departementeele conferenties plaats
over diplomatieke en militaire vraagstuk
ken en over de verdeeling, tusschen de ge
allieerden, van de ingevoerde voorroden.
Deze geleidelijke verinniging van het ver
bond werd bekroond door de overeenkomst
te Rapallo tot yorming van een oppersten
oorlogsraad, die gevolgd werd door de in
stelling van een vloot- en oorlogsraad der
geallieerden.
In vrband met de schepping van het
Rijksoorlogskab'net, welks zittingen ook
door de eerste ministers der overzeesdhe
dominions werd bijgewoond, meldt het rap
port, dat deze gang van zaken het natuur
lijk uitvloeisel was van den wonderbaarlij
ken geest van eenheid en zelfopoffering,
welke de volkeren der Britsche gemeene-
besten in staat stelde, niet .minder dan 7M
millioen man op te leveren, -teneinde voor
de vrijheid Je strijden, buiten en behalve
de omvangrijke hoeveelheden munitievoor-
radep van allerlei aard.
In zake het vraagstuk van het menschen-
materiaal, toont liet rapport, dat, ondanks
de moeilijkhpcWi ,om de mannen uit de
groote oorlogsindustrieën te halen, het stel
sel van onttrekking en vervanging bij
voortduring werd toegepast, en dat 820.646
mannen in den loop van het vorige jaar
der Marghiloman heeft, toen de vredeson- voor legerdienst werden aangewezen
derhandelingen mei Rusland in Brest-Li
towsk begonnen, tot de toenmalige regee
ring te Jassy'en Bratianu en Take Jonescu
eene memorie gericht, waarin hij met den
Betreffende de munitie meldt het rapport,
dal ondanks de geweldige eischen, aan het
menschenmateriaal gesteld, voor de steeds
toenemende behoeften van leger, vloot en
scheepsbouw, de munitieproductie niettö*
min steeds toenam. Afgezien van de groote
zendingen voor andere fronten, was het;
aantal lichte kanonnen van allerlei soort
van houwitsers, en dat van de zware kanon
nen en houwitsers, die bij het jongste offen
sief In Frankrijk gebruikt werden, vergele
ken met het vorige jaar respectievelijk 50
pet. en TOO pet. hooger.
Het gewicht van de verschoten granaten
per maand was meer dap dubbel zoo groot
geworden sedert 1016. De productie van
brisante springstoffen was niet alleen vol
doende om aan de behoeften van ons legei
te voldoen en voorraden te kweeken, maai
ook om oan een deel der behoeften onzer
bondgenooten tegemoet te komen.
Behalve wat betreft andere soorten van
munitie werd ook voldaan aan de eindeloo-
ze eischen van leger en vloot in zake vlieg
machines, tanks, mechanische transportmid
delen, spoorwegmateriaal, enz.
Op financieel gebied was het voornaam
ste werk het succes van do nationale oor
logsteen ing.
M a d r i d, 1 8 M a art. (R.) Het parlement
is heden geopend. De koning verklaarde in
de troonrede, dat Spanje besloten is eeno
politiële van onzijdigheid te blijven volgen,
die blijkbaar in overeenstemming is met den
wil van het land. Het voorbeeld volgende van
zelfs de meest vredelievende natiën, wijdt
de regeering hare aandacht aan de verster
king van zee- en landmacht.
Stockholm, 18 Maart. (R.) De mi
nister van financiën Thor sen heeft verleden
Zondag ineen rede te Ystad gezegd, dat als
er niet meer koren wordt aangevoerd er
stappen moeten gedaan worden om den aan
voer te verzekeren. De door Duitsch'and be
loofde 100.000 ton zijn op 20.000 uilgë-
loopen en nu worden voorwaarden gesteld,
die onmogelijk kunnen worden aangenomen.
De regeering moet geen enkele stap ver-
waarloozen om een deel van hel koren uit de
Ukraine te krijgen.
P c t e r s b u r g, 19 Maart (R.) Ken tele
gram uil Roslow a/d Don* bericht, dat fiOOO
gewapende Oosten rijksc-h-Hoiigaar^chc ge
vangenen /icli meester gemaakt hebben van
de stad, die zij geheel beliecrschen. De regi
menten Prcobasjewski garde te Petersburg en
Moskou zijn ontwapend, alsmede alle troe
pen van het garnizoen te Petersburg, die wei
gerden te worden ingelijfd bij de roQfle Sarde.
De Russen trachtten Odessa in brand tc ste
ken alvorens dc stad te ontruimen, maar
slaagden daarin niet want de Duilachers zaten
hen op de hielen.
Wnsh in g l on, 18 Ma a r l. (R.) Dc secret
laris van marine' Daniëls heeft 188 millioen
dollars gevraagd voor den marincluckldicnst,
zijnde hel dubbele bedrug van wat eerst vat
voorgesteld.
Washington, 18 Maart. (R.) In ver
bond met Duilschlands tegenmaatregelen
tegen de Amerikaansche eigendommen
wordt opgemerkt, dat er honderdmaal meer
Duitsch bezit in Amerika is dan omgekeerd.
Het Amerikaansche bezit in Duitschland
wordt vooral vertegenwoordigd cloor belan
gen van de Standard Oil,
Ottawa, 18 Maart. De gouverneur-
neroal van Canada heeft de eerste zitting van
het nieuwe parlement geopend met een
troonrede, waarin hij zeide dat de taak, die
nog moet worden vervuld, de grootste vast
beradenheid eischt. Men zal zich echter
daarvan niet laten weerhouden, wanneer d®
harten even flink en de moed even gestaald
is als bij de mannen aan het front. Er we ra
vertrouwen uitgedrukt in <le overwinning va/
de zaak der geallieerden.
Dienstbaarheid valt dikwijls lichter te dra
gen dan vrijheid.
FEUSLLFTOfê.
Uil liet Italinansch
door
Anna Polak.
4
Carmela Minino kende hem wel, Peidinando
Terzi: hij was geabonneerd op dc eerste rij
•talies in hel theater San Catlo, en men kon
iem altijd laat op den avond op zijn plaats
vinden. ;n rok. met een gardenia in hel
knoopsgat, een zekere militaire stijfheid in de
houding die niet ontbloot was van elegance,
een overblijfsel uit den tijd dat hij officier
•was bij de cavallcrie. Zij kende hem nog be
ter, Ferdinahdo Terzi. omdat hij de minnaar
was van dc nlfioic Emilia Tromba, de verleide
lijke danseres van de eerste rij, die zoo slecht
daDste, maar prachtige zwarte haren had
die altijd uit de maat was, maar wonder
mooie schouders kon laten zien - die altijd
babbelde, maar zich niet stoorde aan de boe
ten, omdat zij altijd overstelpt werd met geld,
roet juwcelen cn rijtuigen en die alleen bij
San Carlo geëngageerd werd ten pleizicre van
«de voorname hecren die op de stalles goobon-
fleerd waren, terwijl zij een onbeschaafde
vrouw was, ruw cn schreeuwerig, cn voort
durend kibbelde met haar mededanseressen.
Ferdinand© Terzi verscheen 2elden op het
tconce! om Emilia Tromba te halen. Ilij
wachtte haar dan. zwijged, irolsch. de andere
bailctleuscs monsterend met zijn hoogmoedige
oogen die aantrokken en afstieten, dc schou
ders ophalend ah hij de heesche stem van
Emilia hoorde kijven tegen de kamervrouw,
den concierge, den brandweerman, terwijl hij
zelf altijd een heer bleef, een groot heer. niet
tegenstaande de vernedering van deze liai
son. Meermalen echter, bijna altijd, wachtte dc
equipage van Ferdinando Terzi Emilia Trom
ba bij den uitgang van het theater San Carlo,
maar niet altijd zal hij er zelf in. En Carmela
Minino, bijna verdwijnend achter haar krans,
Vestigde een oogenblik haar oogen op het pein
zende geiaat van den jongen man; hij zag haar
ïiict, natuurlijk, cn ging weer in het koffiehuis
terug. Een zucht deed de borst van Carmela
zwellen, cn eensklaps scheen het station haar
zoo ver toe en haar krans zoo zwaar.
-Maar zij overwon die oogcnblikkclijke ont
moediging. Het werd reeds laat, dc hemel
bewolkte zich meer cn meer en ah dc regen
haar overviel in dc stralen van Napels, dan
had 2C, belemmerd door den krans, zelfs haar
parapluic niet kunnen opsteken. Aan het kleine
station was ruik een mensehenmenigte op
eengepakt dat de danseres niet kon begrijpen
hoe zij allen in de derde klasse plaats zouden
vinden; zij voelde zich zoo gedrukt, zoo zwak,
ontmoedigd en ongelukkig in de geheimste
hoekjes har er ziel, dal zij haar gewone zuinig
heid vergat en een relourbiljet nam, tweede
klasse, waarvoor zij achttien sfuivers betaal
de. Ook de tweede klasse w«s stampvol; allen
gingen naar het kerkhof. De één droeg een
pakje waskaarsen, om yóór. een graftombe
branden; een ander een kleinen krans van
kralen; een derde een krans van gele ver
droogde immortellen raët letters van zwart
fluweel die de opdracht vormden, en sommi
gen droegen niets. F.n bijna aller, waren in het
zwart gekleed, mannen, vrouwen en kinderen;
en bijna allen waren bedrukt en zwijgend,
sommigen overstelpt door herinner-ngen aan
oude gestilde smart; sommigen met een ver
cn troosteloos leed in hel hart dat zich heden
opnieuw pijnlijk scherp deed gevoelen; som
migen met een onverschillig gemoed, maar
Zenuwachtig door dien grauwen hemel, de-
treurige reis en de droefheid der anderen. Het
grootste gedeelte dier twcede-klasse-rcizigers
waren kieine burgers, werklieden, dienstbo
den van rijke families, beambten cn knechts
van die geestelijke broederschappen die den
doodenakker van Poggioreale met liun kapel
letjes vullen.
Carmela Minino sprak niet; en gedrukt door
haar gedachten van armoede en verlatenheid,
gedrukt door dc atmosfeer, verborg zij het
gelaat achter haar zwarte rouwvoile.
„Poggioreale! Poggioreale!'* riepen dc beide
conducteurs aan het kleine stationnetje
En bijna onmiddellijk liep het treintje leeg,
onder een oorverdoovend geraas van opeH en
dichtslaande portiers, terWrjl langs 'den weg
die opsteeg naar den breeden achteringang
van het kerkhof, een stroom van menschen
zich bewoog met hun pakken met kaarden,
hun kransen van cantillewerk. van immortel
len en levende bloemen. Om het breèdè hek
stond een menigte van omnibussen, rijtuigen,
char-A-bancs, wagentjes, met paarden zonder
■hoofdstel, den kop in een zak met zemelen
gestoken, terwijl dc koetsiers hun pijp rook
ten, schuin op d*n bok zittend, sommigen in
groepjes by elkander slaand., anderen zoeken
de naar c-en naburige herberg om een hapje
te eten, wachtend op hun gprelschap dat terug
moest koeren via zijn somberen pelgrimstocht.
Onder den lagen grauwen hemel, op dien va-
len Novemberdag, behield het kerkhof van
Napels, dat op één der mooiste. liefelijkste
heuvelen ligt, den Poggiorcale. zijn voorkomen
van reusachtiger blo^-iendcn tuin. En de per
ken van levende bloemen die de tomben om
ringen, en zijn h?t»cn van bukshoomen cn im
mortellen die de schaduwrijke lanen scheiden
van de velden «ol grsfslcenen, cn de boschjes
waar van d©n ochtend tot den avond vogels
kwinkeïècren. de hooge hoornen die de kappe-
leljes beschaduwen cn do gro«le monumenten,
dat alles werkt samen om liet in elk jaar
getijde het grootsche voorkomen tc doen be
houden van voornaam cn rijk park. hier en
daar afgebroken 'door kleine gebouwtjes, die
nu eens een vriendelijken, dan weer een wcel-
dciigon indruk maken. Niet alleen op dezen
Poodcndag. maar het geheele jaar door zijn
daar tuinlieden aan het werk, onder het op
zicht van iemand die veel voor dit- kerkhof
gevoelt, cn de mooi'tc rozen van Napels groei
en cr cn wonde-r-.ohoone chrysanthemums in
alle tinten bedekken daar zelfs de perken om
de armengraven, en op eiken lijd van hel jaar
*chijnt daar dc lente der dooden zaehtkens
te glimlachen. Met geheele jaar heeft bet kerk
hof van Poggioreale vn zijn. bloeiende, een
zaamheid reu stemmig, doch geen treurig
karakter; cn op dezen dag. de paden zwart
van menschen, de deuren der kapellen, der
kerkjes, der groote monumenten wijd open.
waaruit het licht van brandende kaarsen,
kerkgezang^en wierookgeuren dringen, ver
mengd met den geur van levende bloemen.
op dezen dag was zijn aanblik weliswaar niet
droevig, maar. vreemd, zonderling, als van een
wonderlijke dooücnkermis, als van een no^
nooit aanschouwden lijkdienst, in een zee*
groot park, doorkruist door ceu onafzienbare
uiterst verschillende menigte. Het brcede pad
waar langs Carmela Minino, gelijk mei de ande«
ren, de hoogte tot het kerkhof besteeg, daal1,
wear de mooiste kapellen en de rijkste en
ariistiekste grafmonumenten zich bevinden*
was ommuurd, en op de muren w^ren inge*
metselde slecnen zichtbaar, de oudste, met uo
jaarcijfers van dertig en veertig jaren gele
den; zij las er twee of drie en voelde niets
anders dan onverschilligheid. Wal waren haag
die vrouwen, die kinderen, die mannen die zt
nooit gekend had? Niets waren zc haar, en,
misschien niets voor allen die met haar het
pad bestegen; veertig, vijftig jaren rijn ccit
tc lange tijd dan dat een doodc nog iets voor
iemand zijn kan. Hier en daar, nu dc ruimé
velden begonnen, begroeid incl rozen, ascln
planten, met al die grijze, lila, violette b!oe«
men die de lieer schijnt te doen ontluiken in
den herfst opdat ze in overeenstemming zou*
den zijn met h'et jaargetijde cn de graven der
gestorvenen, bewogen rich groepjes van twe®
of drie personen om de stecncn die ccnvou*
ofgweg op dc aarde waren gelegd, cn, na z4
met teederc zorg Schoongevischt tc hebben»
legden zij er de nieuw meegebrachte krUiserf
op neer, en staken dc kaarsen in de aarde dia
in liet daglicht brandden met kleine, bleek®
vlammen!©ngeljes.- en een enkele knielde r.e*
der, biddende, zonder acht te slaan op wie elf
langs kwamen.
(Wordt vervolgdj
