„DE EEMLANDER"
PRIJS DE! ffltlUMIfl
BUITENLAND
KOLONIËN.
BINNENLAND
FEUILLETON.
Het nest verstoord
I6e Jaargaro, No. 243
iDniiïClKÜKOIIIIC pt* °>"ntlto *oor Amen.
ADUnntmLnJOriUJO foort f 1.50. Idem franco
per po»i f 2.00. pet wee'* <met gratb verzekering
(«gen ongelukken) f 0.14. afzonderlijke nummer*
f 0jQ5 Wekelljk^eh bijvoegsel »D« HolLxndsch
Hntsvrouw* ;onder redactie van T"hérésc Hoven)
per 3 maanden 50 cent Wekelijkse!» bijvoegsel
»ÏF«rf.Vrewc« per 3 maanden 60 cent.
Wopnsdag IS Mei 1918
HOOFDREDACTEUR: Mr.. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF C.
BUREAUARNHEMSCHE POORT WAL, hoik utrichtiokksth.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
von 1—4 regel. 0.89,
elke regel meer f 0.2<k
dleostionblediogeo I S regel, f 0J0, groolc IcHer»
naar plaatsruimte Voor handel co bcdrtjl bestaan
zeer eoordeelige bepalingen tol hel herhaald adver.
toeren In dll Blad, by abonnement. Eene circulaire.-
bevattende di voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De vrede met Rumenië.
V. (Slot).
Onder de gelukwenschen, die de Duitsche
regeering ontvangen heeft naar aanleiding
van 'iet tot stand komen van den vrede met
Rumenië, is een van den regeerenden vorst
van het Zuld-Duitsche vorstendom Hohenzol-
lern, die de hoop uitdrukt, dat de Duit
sche wapenen zich uit den verdoolden vijand
een nieuwen vriend mogen hebben bevoch
ten. Vor^t Wilhelm van Hohenzollern is de
oudere broeder van koning Ferdinand van
Rumenië; hij heeft dus onder zijne naaste
familieleden eer. verdoolden vijand, op wiens
bekeering tot een óprechten vriend hij hoopt.
Of die bekeering bij de Rumeniërs van
harte zni gaan, is eene vraeg, waarover men
verschillend kan denken. Men laat zich aan
de zijde van den vierbond gaarne er op voor
staan, dat men Rumenië de bekeering ge
makkelijk heeft gernoakt, door maat te hou
den in de voorwaarden, die onn den overwon
nene zijn opgelegd. Dat neemt intusschen
niet weg, dat de eerste zorg is geweest de
behartiging van het eigen voordeel. Ook
Duitschland, dat geene vermeerdering ver»
gebied voor zich heeft bedongen, heeft zich
daarin niet onbetuigd* gelaten. Dat komt,
behalve in de beschikking, die verkregen is
over de Rumeensche graón- en petroleum-
productie, ook uit in de financioele bepalin-
gen. van het vredesverdrag.
Er is bepaald, dot de overdracht van de
gebieden, die Rumenië moet afstaan, ge
schiedt vrij van lasten, dus zonder de ver
plichting tot overneming van een evenredig
deei der Rumeensche staatsschuld. In art.
13 is bepaald, dat de partijen wederkeerig
afzien van de vergoeding van hunne oor
logskosten,- d. i. van de staatsuitgaven voor
de oorlogvoering. Die bepaling komt ook
voor in de met Rusland en met de Ukraine
gesloten verdragen. Maar daarop volgt in de
tweede alinea, dat over de regeling van de
oorlogsschaden bijzondere overeenkomsten
voorbehouden blijven. De regeling von dat
punt is geschied in het additioneele rechts
politieke verdrag. Rumenië ziet daarin af
van de vergoeding der schaden, die op zijn
gebied door Duitsche militaire maatregelen,
met inbegrip van alle rekwisitiën en con-
tributiën, zijn ontstaan. Rumenië daarente
gen zal den Duitschers alle schaden vergoe
den, die hun op zijn gebied door militaire
maatregelen van een' der oorlogvoerende sta
ten zijn ontstaan. Dat geldt in het bijzonder
ook voor de schade, die Duitschers als deel
nemers, ook als aandeelhouders van de op
Rumeensch gebied aanwezige ondernemin
gen hebben geleden. Eene internationale
commissie, samen te stellen uit Rumeniërs,
Duitschers en leden van onzijdige staten, zal
over het bedrag ♦an de te vergoeden schade
hebben te beslissen. Voor de zekerstelling
van de financieele verplichtingen van Rume
nië is op afdoende wijze gezorgd. Als waar
borg daarvoor is beslag gelegd op de bij de
Duitsche rijksbank gestorte saldo's en dé
pots van de Rumeensche nationale bank.
Wanneer men dus aan de zijde van den
vierbond zich er op beroemt tegenover Ru
menië te hebben gehandeld naar den stel
regel. „Leven en leten leven", dan kan dat
juist zijn maar dan toch in dien zin, dat in
de eerste plaats op het leven is gelet en'
dal het laten leven in de tweede plaats in
aanmerking is gekomen. Maar daaraan was
voor Rumenië niets te veranderen. Het stond
voor de onverbiddelijke noodzakelijkheid om
vrede te sluiten, en wanneer de vredesvoor
waarden, die het zijn opgelegd, hard en be
zwarend zijn, dan heeft het daarvoor geen
anderen troost dan dien, welke de Rumeen
sche minister van buitenlandsche zaken
Arion noemt, dat met dit verdrag het be
reikbare is verkregen. Wat daarbuiten ligt,
valt buiten het gebied van 't geen voor ver
wezenlijking vatbaar was, en het is voor Ru
menië een eisch van praktisch regeerings-
beleid verder reikende wenschen en ver
wachtingen van nu af te laten varen.
In de Nordd. Allg. Zeitung wordt de ver
wachting uitgedrukt, dat de onderhandelin
gen, die nog tusschen Turkije en Bulgarije
gaande zijn, spoedig hun beslag zullen krij
gen, en in verband daarmee zegt het offi-
cieuse blad: „Daarmee krijgt de vrede van
Bukarest zijne laatst afwerking en zijn poli
tiek karakter de volle mogelijkheid om zich
te doen gelden. Deze vrede is gedacht als
de grondsteen van eene nieuwe- Baikan-
poiitiek. Niemand kent het huis, dat er op
zal verrijzen. Maar men mag het vertrouwen
hebben, dat het op solieden grondslag zal
gebouwd worden."
Men zou daarmee accord kunnen gaan,
ware 't niet, dat zich noodwendig een voor
behoud aan ons opdringt. Het vredesverdrag
van Bukarest is ontstaan uit onderhandelin
gen van de eene partij der oorlogvoerenden
met één iid van de tegenpartij. De vrede
niet Rumer.ië is gesloten, zonder da» de
i Entente-mogendheden en president Wilson
I er iets in te zeggen hebben gehad. Men kan
dit een succes van den vierbond noemen en
zeggen, dat hiermee een groot werk is ver
richt; maar daar sta^t tegenover, dat dit werk
niet kan worden beschouwd als geheel afge
daan, zoolang niet de algemeene vrede tot
stand is gekomen. Ir. het Engelsche lager
huis heeft de minister Balfour eergisteren
de diepe sympathie van de Engelsche regee
ring uitgedrukt voor Rumenië en gezegd, dat
het ongetwijfeld haar plicht zou zijn, op
eene eventueele vredesconferentie te trach
ten de harde voorwaarden, die Rumenië zijri
opgelegd, herzien te krijgen. Welke waarde
is aan deze verklaring toe te kennen? Is zij
slechts eene ijdele bedreiging? Of eene
aankondiging, dat het werk, dat den 7en Mei
1918 ten einde is gebracht, spoedig weer te
niet zal worden gedaan? De tijd zal het moe
ten leeren. In ieder geval blijkt er uit, dat
bij de Entente de wil aanwezig is om den
vrede van Bukarest ongedaan te maken. Of
zij daartoe in staat is, zal zij hebben te be-:
wijzen; maar er moet toch op worden ge
wezen, dat er in den vrede, die door den
vierbond met Rumenië is gesloten, een ele
ment van onzekerheid blijft bestaan, 2oolang
dé algemeene vrede niet is tot stand geko
men.
De oorlog.
Op het oorlogstooneel in het westen plaat
selijke strijdondernemingen, waarin beide
partijen zich voorde el en toekennen. Verder
niets.
W e e n e n, 14 Mei. (W. B.). De Parijsche
correspondent van dé Manchester Guardian
bericht, dat er een tweede brief van
keizer Karei is, die blijkbaar gewichtiger is
dan de eerste. De keizer verklaarde zich in
dien tweeden brief overtuigd, dat hij
Duitschland zou kunnen bewegen vrede te
sluiten onder voorwaarde, dat de geallieer
den hunne territoriale eischen beperkten tot
Elzas-Lotharingen. De bezette streken zou
den natuurlijk ontruimd en de onafhankelijk
heid en souverejpiteit-van België zou her
steld worden. De keizer zegt, dat hij zich
reeds van de instemming van Bulgarije heeft
verzekerd. Hij verzoekt het private karakter
van den brief volledig te eerbiedigen. De
Fransche regeering heeft overigens op haar
eerewoord verklaard, dat zij hem niet zou
verraden.
Poincaré stelde in den loop van de on
derhandelingen voor, dat de monarchie in
ruil tegen Silezië Triest en de Trentino gan
Italië zou afstaan. Maar keizer Karei ant
woordde, dat daartegen gewichtige beden
kingen bestonden, dat namelijk de monar
chie de Trentino bezet houdt, maar Frank
rijk het gebied, waaiwan sprake is, niet.
Ritbot antwoordde op de hem door de
commissie van buitenlandsche zaken gedane
vraag, dat hij te kiezen had tusschen afwij
zing van de voorstellen der monarchie en
breuk met Italië. Ribot bekende, dat Lloyd
George eerst na lang dralen hét door Son-
nino gewenschte afwijzende antwoord heeft
gegeven. Lloyd George heeft meermalen het
gewicht van de Oostenrijksche voorstellen
doen uitkomen en den wensch uitgedrukt,
dat men een zoo mooie gelegenheid om vre
de te sluiten niet zou laten voorbijgaan.
Poincaré maaakte echter principieel bezwaar
tegen elke vredesonderhandeling en be
weerde, dat de oorlog slechts ten einde kon
worden gebracht door de volledige overwin
ning van de Entente.
De correspondent van de Manchester
Guardian deelt verder nog mede, dat in den
vorigen zomer nogmaals voorstellen zijn ge
daan, en wel aan Briand. Hij herroept zijne
vroegere mededeeling, volgens welke Ribot
olie geallieerden over de brieven van keizer
Karei Rad geraadpleegd. De Russische en
de Anicrikaansche regeering zijn eerst ge
ïnformeerd nadat de voorstellen waren af
gewezen.
Naar het Corr-bureau van bevoegde zijde
verneemt, bestaat de in het bovenstaande
vermelde brief van den keizer niet en moet
deze als een nieuw verzinsel van de En
tente gekenschetst worden.
B e r 1 ij n, 1 4 Mei. (W. B.)' Bij de aanvul
lingsverkiezing voor den rijksdag in Zwickau
kreeg de meerderheidssocialist 12,405, de
onafhankelijke socialist 4626 en de candi-
daat van de nationale arbeiders 4792 stem
men. Tot dusver werd de zetel bezet door
een onafhankelijken socialist.
Het Pruisische huis van afgevaardigden
heeft bij de behandeling van de kiesrecht-
hervorming in derde lezing zoowel het voor
stel der regeering tot invoering van het ge
lijke kiesrecht als het voorstel van de com
missie, waarin het meervoudige kiesrecht
was opgenomen, en een als bemiddelingspo
ging bedoeld voorstel van een getemperd
meervoudig kiesrecht verworpen. De zaak
gaat nu naar het heerenhuis in de hoop, dat
zij door .de bemoeiingen van dien tak der
vertegenwoordiging; weer op de been zal
worden gebracht. AiS flat mislukt, dan is de
regeering, die blijft vasthouden aan het ge
lijke kiesrecht, voornemens het huis van af
gevaardigden te ontbinden.
Petersburg, 12 Mei. (R.) De strijd
tusschen de Bolshewiki en de anarchisten
begon gisteravond in Moskou.
De Sovjet-troepen omsingelden de gebou
wen der anarchisten, met inbegrip van hun
hoofdkwartier, in de voormalige koopmans
club, waaruit een groote zwarte vlag waaide
met het opschrift: „Anarchie".
Daar de anarchisten weigerden zich over
te geven, werden zij door pantserauto's met
granaten gebombardeerd.
Dergelijke gevechten hadden ook in an
dere straten plaats. De zoogenaamde anar
chistische federalisten gebruikten bommen
en handgranaten, maar staken de witte vlag
op, nadat zij een half uur lang met machine
geweren beschoten waren. De verliezen aan
beide zijden zijn nog niet bekend. In het
Kremlin, den zetel der volkscommissarissen
zijn veel kanonnen opgesteld. Hedenmiddag
duurde de strijd nog voort.
K i e w, 14 M e i. (W. B.) De Kiew Ska-
pamysl publiceert een verklaring der nieuwe
regeering,-Avaarin zij opkomt tegen de ge
ruchten, dat zij de alleenheerschappij weder
heeft ingevoerd en, gesteund door de grond
bezitters en kapitalisten, een reactionnaire
en anti-Ukrainische politiek voert.
In de verklaring wordt gezegd: Het stre
ven van den hetman is gericht op een onaf
hankelijk en vrij Ukraine in historisch-natio-
nalen-Uktainischen worm. De regeering zal
met vermijding van alle geweld en plotse
linge verandering, doch tevens vdütbesloten
de idee van een verdere algemeene ontwik
keling van de nationaal-Ukrainische cultuur,
de beveiliging van de rechten der Ukroini-
sche taal, school- en maatschappelijke orga
nisaties en de versterking van alle vormen
van het Ukreinische staatswezen Verwezen
lijken. Tegelijkertijd erkent de regeering de
rechten van alle andere binnen het gebied
der Ukraine - levende nationaliteiten, heeft
vollen eerbied voor hare cultuur en-zal tot
geen enkelen drukkenden maatregel tegen
eenig element onder de burgerij overgaan.
De voornaamste taak der regeering, die een
voorloopig karakter draagt, bestaat in de ver
sterking van de staatsorde in d eUkraine om
het land te besturen in volkomen rust en
echte vrijheid tot de bijeenroeping der volks
vertegenwoordiging, die den waren wil van
't volk, betreffende den toekomstigen staats
vorm van de Ukraine tot uiting zal brengen.
De hetman streeft niet naar alleenheerschap
pij. De regee'ring is niet voornemens de po
litieke vrijheid aan te tasten, maar in den
onrustigen tijd, dien ons vaderland na zware
beproevingen doorleeft, moet in de eerste
plaats de orde in den staat worden gehand
haafd.
Onbillijk zijn de beschuldigingen, dot de
regeering de belangen van de groot-grond
bezitters behartigt en die der boeren ver
waarloost. De economische kracht der boe
ren is de grondslag van de volkswelvaart in
een landbouwend land als de Ukraine, en de
regeering is dan ook reeds begonnen met de
uitwerking van een plan van agrarische her
vormingen, waarbij zij zich als doel voor
oogen heeft gesteld die boeren, die hun be
drijf door gebrek aan land niet kunnen uit
oefenen, te bevredigen. De regeering is niet
van plan over te gaan tot de afschaffing van
het eigendomsrecht of nog gevaarlijker
proefnemingen te doen, maar de regeering
zal voor geene offers terugdeinzen om in
de Ukraine een gezonden landbezittenden
boerenstand te verkrijgen, die in staat is de
productie zoo hoog mogelijk op te voeren.
Die landerijen in particulier bezit, welke tot
dit doel zonder ernstige benadeeling van
bijzondere belangen kunnen onteigend wor-
'den, zullen door den staat gekocht en tegen
een billijken prijs in het bezit van arme boë-
ren gesteld worden.
Dit program zal, met medewerking van
deskundigen, die het vertrouwen der bevol-
king genieten, worden uitgewerkt.
Konstantinopel, 12 Mei. (Milli).
Cis-Kaukazie heeft zijne onafhankelijkheid
uitgeroepen. Zijne afgezanten in Konstanti
nopel hebben van dat besluit aan de keizer
lijke regeering kennis gegeven en daarvan
per telegraaf mededeeling gedaan aan de
bondgenooten en aan de onzijdige staten.
Washington, 12 Mei. (R.) De dag
van heden werd in de geheele Vereenigde
Staten en overal, waar gewapende krachten
van de Vereenigde Staten aanwezig zijn, in
acht genomen als een „moedersdag". Presi
dent Wilson heeft een open brief geschre
ven, waarin hij de vaderlandsche zielen op
wekt hunne aandacht in 't bijzonder te rich
ten op de vaderlandslievende offers, door de
moeders aan het land gebracht, door hare
zonen aan te bieden om de wapenen te dra
gen en, zoo noodig, te sterven voor de ver
dediging van vrijheid en gerechtigheid, en
hen aanspoort deze moeders te gedenken
in de gebeden, die zij tot God opzenden, en
zijn zegen af te smeeken voor de moeder!
en hare zonen, die hunne diensten geven
aan het land.
President W ilson heeft verder eene pro*
clamatie uitgevaardigd, waarin de 30e
Mei bepaald wordt als dag van openbare
verootmoediging, gebed en vasten. Hij wek!
zijne medeburgers van alle godsdiensten en
geloofsbelijdenissen op, dien dag bijeen to
komen in hunne plaatsen van. samenkomst
en zoowel daar als in hunne huizen den aL
machtigen God te bidden, alle dingen n
te hemen en te verdedigen, die goed er\
rechtvaardig zijn, en hem te smeeken, dot
hij de overwinning zal geven aan onze voor
de vrijheid strijdende legers, wijsheid aan
hen, die in deze dagen van strijd en zorg ten
onzen behoeve in rade vereenigd zijn, en
standvastigheid aan ons volk, om tot het
uiterste offers te brengen tot ondersleuning
van wat rechtvaardig en goed is, opdat wij
ten slotte een vrede krijgen, waarbij het
menschelijke hart zich kon neerleggen, om
dat hij gegrondvest is op genade, gerechtig
heid en goede gezindheid.
Peking, 9 Mei. (R.) Tsjangtonghtinng,
de Chineesche gezant te Tokio, is benoemd
tot bijzonder gezant voor de onderteekening
van het verdrag van vriendschapsbetrekkin
gen met Zwitserland.
Nizza, 14 Mei. (R.) James Gordon
Bennett, de eigenaar van de New York
Herald, is te Beaulieu overleden.
Oo»t-lndlê
De vaart og» Amerika ?i©rv»t.
(Officieel). Bi] het departement van kolo
niën is van den gouverneur-generaal telegra
fisch bericht ontvangen, dat de vaart op
Amerika hervat is en dot een aanvang is
gemankt met het verleenen van'uitvoerver
gunningen van producten waarvan de uitvoer
verboden is.
Kameroverzicht
Tweede Knmer
In de zitting van Dinsdag werd besloten
Donderdag half elf een aantal wetsontwer*
pen in dé afdeelingen te onderzoeken.
Eén voovstel-Visser von Uzendoon» dooi
ook de wijziging van de Oorlogswinstbelas
ting er bij te voegen, wordt verworpen mei
41 tegen 25 stemmen. Een voorstel-Troel-
stra om de Kamer op 17 Mei te doen uit
eengaan en na de stemming op 3 Juli weer
bijeen te doen komen, wordt verworpen met
48 tegen 19 stemmen.
Daarmede is aangenomen het voorstel
van den voorzitter om de Kamer op 17 Mei
te doen uiteengaan, 28 Mei het afdeellngs-
onderzoek te houden, o.a. van de wijziging
der Oorlogswinstbelasting en de te wachten
ontwerpen betreffende het Scheuren
van Grasland én het verkrijgen van
stikstof uit de lucht, en op 2Q
Mei de openbare vergadering aan te vangen.
Aan de orde komt nu het wetsontwerp-
Duys c.s. tot verleening van
Ouderdomsrente.
Gerepliceerd wordt door de heeren Van
Vuuren, Snoeck Henkemans, Rutgers en
Beumer.
Het wetsontwerp werd nader verdedigd
door den heer Marchant.
De heer B i c h o n (c.-h.) zal, ofschoon te
genstander van staatspensioen, voor het
ontwerp stemmen, omdat hij het wensche-
lijk acht dat de Eerste Kamer uitspraak kan
doen over het ontwerp. Het ontwerp wordt
Een vrij n;arr de. kt over niets minder den
óver den dood, zun wijsheid bosraat in de
overdenking niet van den dood, h van
het leven.
Roman door ERIK LIE.
Geaulcj iseeruo vertaling uit het Nborsch door
A. M. van der Linde.n—van Eden.
De twee kleineren. Lcif en Margot, waren
naar hun moeder gegaan. De eerste stond
achter haar sloni, de laatste had de armen-ora
haar heen geslagen.
„Ik zou niet zooveel voor hen kunnen zijn
ais'jij," ging hij voort
,.ITet eenigc waarmede ik kan helpen is geld
het verachte geld."
„Hoe weinig begrijp je me toch, wanneer je
denkt dat ik het geld veracht. Ik ben integen
deel dankbaar dat je mij dé kinderen wilt la
ten en hen wilt voorthelpen. Wat mijzclve
aangaat, daarover behoef je je niet te bekom
meren."
„Je v. ilt dus in je vaders zaak gaan?"
De directeur had een beweging naar de
deur gemaakt maar bleef nog staan.
„Ja, dal is mijn plan."
„En de kinderen zullen achter de toonbank
opgroeien?"
„Jc denkt dat dit de badplaats zal henadee-
len?" zei ze spottend.
j ..Hét is in ieder geval niet naar mijn zin."
Zijn gezicht was-donkerrood geworden.
Ik vind dat wij dit niet in hel bijzijn der
kinderen moeten bespreken," zei Marina met
harder stern.
Er h'eerschté een gcruimen lijd stilte. Mar-
gol schreide zacht. Marina had den toestand
zoo dikwijls doorleefd en zij had zich zoo me
nig keer in slaap geschreid, dat haar tranen
niet meer zoo spoedig vloeiden.
Dit tehuis, deze kamers, waarop zij zich
eenmaal kinderlijk verheugd had zij zou die.
nu gaan verlaten. De kinderen zouden hun
vader missen en het leven moest op geheel
nieuwe voorwaarden worden opgebouwd
„Stil, Margot,' troostte zij, terwijl zij dc
zwarte haren van haar dochtertje streelde
„alles wordt weer goed, dat zal je zien. Schrei
nu niet meer, mijn kindl"
Kliuge had zijn hand aan de deurknop ge
slagen; het was alsóf hij nog naar een laatsten
j uitweg zocht.
„Wij behoeven in het begin niet te laten blij-
keh dat het een scheiding voorgoed is," zei hij.
„Je gaat met de kinderen een poos je vader
bezoeken. Dat maakt het niet zoo erg en stilt
de praatjes."
Marina knikte. „Graag, wanneer je dit zoo
wilt. Wij vertrekken van avond of morgen
vroeg. Alles staat gepakt en de kamers zijn
klaar. Laten wij het afscheid niet bitterder
maken dan het reeds is."
„Ja, het kan nie4 anders, wanneer je het
hoofd niet wilt buigen naar mijn wil en mijn
natuur, en ik wTeet geen middel om je te dwin
gen." Hij liep naar de deur.
„Dat ontbreekt er nog aan!" Marina's oogen
vlamden.
„Nu kinderen, dank voor den tiid dat je op.
Flöien waart.' Hij streek alle drie liefkoozend
over hun wang.
„Vergeet niet, dat je hier altijd welkom zult
zijn en dat jc altijd lief tegen je moeder moet
wezen. Vaarwel, Marina." Hij reikte haar
de hand, terwijl hij deed alsof zijn stem zou
breken. „Het is een droevig slot."
„Dat noodzakelijk was," viel zij hem in dc
rede. „Twee menschen moeten elkaar niet ten
doode toe pijn doen, wanneer men weet dat
zij ieder een anderen kant uitgaan. Wij heb
ben ieder ons leven te leven. En wat de kin
deren betreft..." zij kon niet verder. De ont
roering overweldigde haar.
Leif en Margot lagen met dc hoofden in
moeders schoot en Thorvalds oogen stonden
vol tranen.
Even daarna rolde het rijtuig van directeur
Klinge door de groote, schaduwrijke lindelaan,
naar de markt met dc houten gebouwen van
twee en drie verdiepingen, waar de Bank, het
postkantoor en de twee hotels gelegen waren,
Daarna door dc breede, met boomen beplante
hoofdstraat, de Koningsstraat, die met haar
vele winkels tegelijk de straat was. waar za
ken gedaan werden en waar gewandeld werd.
En verder langs den strandweg, door het
groote. mooie park en tot dc nieuwe landings
brug, die aan den voet van het Kurhaus lag
uitgestrekt.
Dit had Klinge doorgezet. Onder hevigen
tegenstand had hij de zaak bij het bestuur ge
daan gekregen. Er moest toch voor de toe
komst van de plaats gezorgd worden, en
groote schepen zouden ddéir moeten aanleg
gen. Moderne verkeerswegen waren een eerste
voorwaarde voor de stad en de badplaats.
Het rijtuig hield stil, de directeur stapte uit
en keek om zich heen terwijl hij 'op den groo-
ten muur van graniet stond, die zich weerspie
gelde in de helder blauwe zee.
Zijn gelaal gloeide nog. Die huiselijke too-
neclcn waren hem een marteling, die hem zijn
evenwicht deden verliezen. Hij wist dan geen
raad. Tegenover de kalme ironie van zijn
vrouw moest hij het altijd afleggen; dan nam
hij zijn toevlucht tot beweringen, terwijl zij
met. argumenten aankwam. Waar zij met aan
geboren beschaving en fijn gevoel sprak, daar
behandelde hij alles van een droog, 'zakelijk
standpunt.
Hij bleef op en neer loopeh. Hij voelde zich
onwel. De arbeiders keken hem tersluiks aan
en waagden het niet hem te groeten; hij was
blijkbaar niet in zijn humeur.
Klinge bleef een poos staan en keek om zich
heen, alsof hij een wereld wilde omvatten.
Zijn gedachten werden rustiger, zijn gelaal
werd kalm. Hij bezat de gelukkige gave om
al hel booze en smartelijke te doen verdwijnen
uit zijn gemoed, wanneer hij het wilde. Alles
wat hij pas op Flöien had ondervonden, was
als met een looverslag voor hem verdwenen
en voorgoed afgedaan. Hij kreeg een nieuwen
inval, een nieuw idee, dat al dc gedachten van
de badgasten zou afleiden van praatjes en dat
hen vooreerst in ieder geval moest bezig hou
den...
Hij scheen het met zichzelven eens te zijn
geworden en ging terug naar hpj rijtuig.
„Naar de sociëteit," zei hij tot den koetsier
en stapte in.
Hij reed door het goéd verzorgde park met
zijn gazons en hoog opgeschoten boomen.
Ecnigc vrouwen wiedden de paden en een
tuinman bespoot het gras met fijne water
stralen, terwijl enkele badgasten zaten uit te
rusten op de banken.
Het rijtuig reed voort. Ieder keek er naar,
hel was immers de directeur die voorbij ging.
liet bruin geverfde sociëteitsgebouw met
twee verdiepingen was geheel begroeid met
wilden wingerd; onwillekeurig moest liet oog
rusten op de ingesloten groote veranda, op het
plein met de kleine tafeltjes cn de fontein vóór
liet gebouw; cn op dc drie vlaggcnslokken,
waarvan dc Noorsche. Zwcedschc cn Decn-
schc vlaggen steeds wapperden.
Het was er na het middagmaal zoo stil en
vredig. Het reglement van het badhuis ver
bood wel iederen vorm van rust na den maal
tijd, maar hel was .een bekende zaak dal de
meesten van de badgasten zich dadelijk naaf
hun kamers in de stad begaven.
Nu zatcp er slechts een paar groepjes bij de
tafeltjes eenïge oudere menschen die de
courant bestudeerden en een groep jonge
heeren en dames.
Klinge knikte den inngeren portier ui
uniform loe, die dc wacht hield hij dc garde
robe cn dc poslafdeellng; hij liep de groote
Neslibiile door, waarin deuren, die naar beide
vleugels voerden. Hij ging ccn brccdcn corri
dor langs, die voorzien was met kaarten en
reisgidsen aan den muur, opende de deur van
een kantoor waar ccn hoogc lessenaar cn
eenige makkelijke stoelen stonden cn keek
naar binnen.
De kamer was ledig; cr was niemand.
Een meisje mei een muisje op cn een wil
schort voor, kwam langs hem met een koffie-,
blad in de handen.
„Weet je ook waar T^nnensen is?" vroeg
Klinge.
(Wordt vervolgd^