„DE EEMLANDER" PRIJS DE! ffltlUMIfl BUITENLAND KOLONIËN. BINNENLAND FEUILLETON. Het nest verstoord I6e Jaargaro, No. 243 iDniiïClKÜKOIIIIC pt* °>"ntlto *oor Amen. ADUnntmLnJOriUJO foort f 1.50. Idem franco per po»i f 2.00. pet wee'* <met gratb verzekering («gen ongelukken) f 0.14. afzonderlijke nummer* f 0jQ5 Wekelljk^eh bijvoegsel »D« HolLxndsch Hntsvrouw* ;onder redactie van T"hérésc Hoven) per 3 maanden 50 cent Wekelijkse!» bijvoegsel »ÏF«rf.Vrewc« per 3 maanden 60 cent. Wopnsdag IS Mei 1918 HOOFDREDACTEUR: Mr.. D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: VALKHOFF C. BUREAUARNHEMSCHE POORT WAL, hoik utrichtiokksth. INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 von 1—4 regel. 0.89, elke regel meer f 0.2<k dleostionblediogeo I S regel, f 0J0, groolc IcHer» naar plaatsruimte Voor handel co bcdrtjl bestaan zeer eoordeelige bepalingen tol hel herhaald adver. toeren In dll Blad, by abonnement. Eene circulaire.- bevattende di voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht De vrede met Rumenië. V. (Slot). Onder de gelukwenschen, die de Duitsche regeering ontvangen heeft naar aanleiding van 'iet tot stand komen van den vrede met Rumenië, is een van den regeerenden vorst van het Zuld-Duitsche vorstendom Hohenzol- lern, die de hoop uitdrukt, dat de Duit sche wapenen zich uit den verdoolden vijand een nieuwen vriend mogen hebben bevoch ten. Vor^t Wilhelm van Hohenzollern is de oudere broeder van koning Ferdinand van Rumenië; hij heeft dus onder zijne naaste familieleden eer. verdoolden vijand, op wiens bekeering tot een óprechten vriend hij hoopt. Of die bekeering bij de Rumeniërs van harte zni gaan, is eene vraeg, waarover men verschillend kan denken. Men laat zich aan de zijde van den vierbond gaarne er op voor staan, dat men Rumenië de bekeering ge makkelijk heeft gernoakt, door maat te hou den in de voorwaarden, die onn den overwon nene zijn opgelegd. Dat neemt intusschen niet weg, dat de eerste zorg is geweest de behartiging van het eigen voordeel. Ook Duitschland, dat geene vermeerdering ver» gebied voor zich heeft bedongen, heeft zich daarin niet onbetuigd* gelaten. Dat komt, behalve in de beschikking, die verkregen is over de Rumeensche graón- en petroleum- productie, ook uit in de financioele bepalin- gen. van het vredesverdrag. Er is bepaald, dot de overdracht van de gebieden, die Rumenië moet afstaan, ge schiedt vrij van lasten, dus zonder de ver plichting tot overneming van een evenredig deei der Rumeensche staatsschuld. In art. 13 is bepaald, dat de partijen wederkeerig afzien van de vergoeding van hunne oor logskosten,- d. i. van de staatsuitgaven voor de oorlogvoering. Die bepaling komt ook voor in de met Rusland en met de Ukraine gesloten verdragen. Maar daarop volgt in de tweede alinea, dat over de regeling van de oorlogsschaden bijzondere overeenkomsten voorbehouden blijven. De regeling von dat punt is geschied in het additioneele rechts politieke verdrag. Rumenië ziet daarin af van de vergoeding der schaden, die op zijn gebied door Duitsche militaire maatregelen, met inbegrip van alle rekwisitiën en con- tributiën, zijn ontstaan. Rumenië daarente gen zal den Duitschers alle schaden vergoe den, die hun op zijn gebied door militaire maatregelen van een' der oorlogvoerende sta ten zijn ontstaan. Dat geldt in het bijzonder ook voor de schade, die Duitschers als deel nemers, ook als aandeelhouders van de op Rumeensch gebied aanwezige ondernemin gen hebben geleden. Eene internationale commissie, samen te stellen uit Rumeniërs, Duitschers en leden van onzijdige staten, zal over het bedrag ♦an de te vergoeden schade hebben te beslissen. Voor de zekerstelling van de financieele verplichtingen van Rume nië is op afdoende wijze gezorgd. Als waar borg daarvoor is beslag gelegd op de bij de Duitsche rijksbank gestorte saldo's en dé pots van de Rumeensche nationale bank. Wanneer men dus aan de zijde van den vierbond zich er op beroemt tegenover Ru menië te hebben gehandeld naar den stel regel. „Leven en leten leven", dan kan dat juist zijn maar dan toch in dien zin, dat in de eerste plaats op het leven is gelet en' dal het laten leven in de tweede plaats in aanmerking is gekomen. Maar daaraan was voor Rumenië niets te veranderen. Het stond voor de onverbiddelijke noodzakelijkheid om vrede te sluiten, en wanneer de vredesvoor waarden, die het zijn opgelegd, hard en be zwarend zijn, dan heeft het daarvoor geen anderen troost dan dien, welke de Rumeen sche minister van buitenlandsche zaken Arion noemt, dat met dit verdrag het be reikbare is verkregen. Wat daarbuiten ligt, valt buiten het gebied van 't geen voor ver wezenlijking vatbaar was, en het is voor Ru menië een eisch van praktisch regeerings- beleid verder reikende wenschen en ver wachtingen van nu af te laten varen. In de Nordd. Allg. Zeitung wordt de ver wachting uitgedrukt, dat de onderhandelin gen, die nog tusschen Turkije en Bulgarije gaande zijn, spoedig hun beslag zullen krij gen, en in verband daarmee zegt het offi- cieuse blad: „Daarmee krijgt de vrede van Bukarest zijne laatst afwerking en zijn poli tiek karakter de volle mogelijkheid om zich te doen gelden. Deze vrede is gedacht als de grondsteen van eene nieuwe- Baikan- poiitiek. Niemand kent het huis, dat er op zal verrijzen. Maar men mag het vertrouwen hebben, dat het op solieden grondslag zal gebouwd worden." Men zou daarmee accord kunnen gaan, ware 't niet, dat zich noodwendig een voor behoud aan ons opdringt. Het vredesverdrag van Bukarest is ontstaan uit onderhandelin gen van de eene partij der oorlogvoerenden met één iid van de tegenpartij. De vrede niet Rumer.ië is gesloten, zonder da» de i Entente-mogendheden en president Wilson I er iets in te zeggen hebben gehad. Men kan dit een succes van den vierbond noemen en zeggen, dat hiermee een groot werk is ver richt; maar daar sta^t tegenover, dat dit werk niet kan worden beschouwd als geheel afge daan, zoolang niet de algemeene vrede tot stand is gekomen. Ir. het Engelsche lager huis heeft de minister Balfour eergisteren de diepe sympathie van de Engelsche regee ring uitgedrukt voor Rumenië en gezegd, dat het ongetwijfeld haar plicht zou zijn, op eene eventueele vredesconferentie te trach ten de harde voorwaarden, die Rumenië zijri opgelegd, herzien te krijgen. Welke waarde is aan deze verklaring toe te kennen? Is zij slechts eene ijdele bedreiging? Of eene aankondiging, dat het werk, dat den 7en Mei 1918 ten einde is gebracht, spoedig weer te niet zal worden gedaan? De tijd zal het moe ten leeren. In ieder geval blijkt er uit, dat bij de Entente de wil aanwezig is om den vrede van Bukarest ongedaan te maken. Of zij daartoe in staat is, zal zij hebben te be-: wijzen; maar er moet toch op worden ge wezen, dat er in den vrede, die door den vierbond met Rumenië is gesloten, een ele ment van onzekerheid blijft bestaan, 2oolang dé algemeene vrede niet is tot stand geko men. De oorlog. Op het oorlogstooneel in het westen plaat selijke strijdondernemingen, waarin beide partijen zich voorde el en toekennen. Verder niets. W e e n e n, 14 Mei. (W. B.). De Parijsche correspondent van dé Manchester Guardian bericht, dat er een tweede brief van keizer Karei is, die blijkbaar gewichtiger is dan de eerste. De keizer verklaarde zich in dien tweeden brief overtuigd, dat hij Duitschland zou kunnen bewegen vrede te sluiten onder voorwaarde, dat de geallieer den hunne territoriale eischen beperkten tot Elzas-Lotharingen. De bezette streken zou den natuurlijk ontruimd en de onafhankelijk heid en souverejpiteit-van België zou her steld worden. De keizer zegt, dat hij zich reeds van de instemming van Bulgarije heeft verzekerd. Hij verzoekt het private karakter van den brief volledig te eerbiedigen. De Fransche regeering heeft overigens op haar eerewoord verklaard, dat zij hem niet zou verraden. Poincaré stelde in den loop van de on derhandelingen voor, dat de monarchie in ruil tegen Silezië Triest en de Trentino gan Italië zou afstaan. Maar keizer Karei ant woordde, dat daartegen gewichtige beden kingen bestonden, dat namelijk de monar chie de Trentino bezet houdt, maar Frank rijk het gebied, waaiwan sprake is, niet. Ritbot antwoordde op de hem door de commissie van buitenlandsche zaken gedane vraag, dat hij te kiezen had tusschen afwij zing van de voorstellen der monarchie en breuk met Italië. Ribot bekende, dat Lloyd George eerst na lang dralen hét door Son- nino gewenschte afwijzende antwoord heeft gegeven. Lloyd George heeft meermalen het gewicht van de Oostenrijksche voorstellen doen uitkomen en den wensch uitgedrukt, dat men een zoo mooie gelegenheid om vre de te sluiten niet zou laten voorbijgaan. Poincaré maaakte echter principieel bezwaar tegen elke vredesonderhandeling en be weerde, dat de oorlog slechts ten einde kon worden gebracht door de volledige overwin ning van de Entente. De correspondent van de Manchester Guardian deelt verder nog mede, dat in den vorigen zomer nogmaals voorstellen zijn ge daan, en wel aan Briand. Hij herroept zijne vroegere mededeeling, volgens welke Ribot olie geallieerden over de brieven van keizer Karei Rad geraadpleegd. De Russische en de Anicrikaansche regeering zijn eerst ge ïnformeerd nadat de voorstellen waren af gewezen. Naar het Corr-bureau van bevoegde zijde verneemt, bestaat de in het bovenstaande vermelde brief van den keizer niet en moet deze als een nieuw verzinsel van de En tente gekenschetst worden. B e r 1 ij n, 1 4 Mei. (W. B.)' Bij de aanvul lingsverkiezing voor den rijksdag in Zwickau kreeg de meerderheidssocialist 12,405, de onafhankelijke socialist 4626 en de candi- daat van de nationale arbeiders 4792 stem men. Tot dusver werd de zetel bezet door een onafhankelijken socialist. Het Pruisische huis van afgevaardigden heeft bij de behandeling van de kiesrecht- hervorming in derde lezing zoowel het voor stel der regeering tot invoering van het ge lijke kiesrecht als het voorstel van de com missie, waarin het meervoudige kiesrecht was opgenomen, en een als bemiddelingspo ging bedoeld voorstel van een getemperd meervoudig kiesrecht verworpen. De zaak gaat nu naar het heerenhuis in de hoop, dat zij door .de bemoeiingen van dien tak der vertegenwoordiging; weer op de been zal worden gebracht. AiS flat mislukt, dan is de regeering, die blijft vasthouden aan het ge lijke kiesrecht, voornemens het huis van af gevaardigden te ontbinden. Petersburg, 12 Mei. (R.) De strijd tusschen de Bolshewiki en de anarchisten begon gisteravond in Moskou. De Sovjet-troepen omsingelden de gebou wen der anarchisten, met inbegrip van hun hoofdkwartier, in de voormalige koopmans club, waaruit een groote zwarte vlag waaide met het opschrift: „Anarchie". Daar de anarchisten weigerden zich over te geven, werden zij door pantserauto's met granaten gebombardeerd. Dergelijke gevechten hadden ook in an dere straten plaats. De zoogenaamde anar chistische federalisten gebruikten bommen en handgranaten, maar staken de witte vlag op, nadat zij een half uur lang met machine geweren beschoten waren. De verliezen aan beide zijden zijn nog niet bekend. In het Kremlin, den zetel der volkscommissarissen zijn veel kanonnen opgesteld. Hedenmiddag duurde de strijd nog voort. K i e w, 14 M e i. (W. B.) De Kiew Ska- pamysl publiceert een verklaring der nieuwe regeering,-Avaarin zij opkomt tegen de ge ruchten, dat zij de alleenheerschappij weder heeft ingevoerd en, gesteund door de grond bezitters en kapitalisten, een reactionnaire en anti-Ukrainische politiek voert. In de verklaring wordt gezegd: Het stre ven van den hetman is gericht op een onaf hankelijk en vrij Ukraine in historisch-natio- nalen-Uktainischen worm. De regeering zal met vermijding van alle geweld en plotse linge verandering, doch tevens vdütbesloten de idee van een verdere algemeene ontwik keling van de nationaal-Ukrainische cultuur, de beveiliging van de rechten der Ukroini- sche taal, school- en maatschappelijke orga nisaties en de versterking van alle vormen van het Ukreinische staatswezen Verwezen lijken. Tegelijkertijd erkent de regeering de rechten van alle andere binnen het gebied der Ukraine - levende nationaliteiten, heeft vollen eerbied voor hare cultuur en-zal tot geen enkelen drukkenden maatregel tegen eenig element onder de burgerij overgaan. De voornaamste taak der regeering, die een voorloopig karakter draagt, bestaat in de ver sterking van de staatsorde in d eUkraine om het land te besturen in volkomen rust en echte vrijheid tot de bijeenroeping der volks vertegenwoordiging, die den waren wil van 't volk, betreffende den toekomstigen staats vorm van de Ukraine tot uiting zal brengen. De hetman streeft niet naar alleenheerschap pij. De regee'ring is niet voornemens de po litieke vrijheid aan te tasten, maar in den onrustigen tijd, dien ons vaderland na zware beproevingen doorleeft, moet in de eerste plaats de orde in den staat worden gehand haafd. Onbillijk zijn de beschuldigingen, dot de regeering de belangen van de groot-grond bezitters behartigt en die der boeren ver waarloost. De economische kracht der boe ren is de grondslag van de volkswelvaart in een landbouwend land als de Ukraine, en de regeering is dan ook reeds begonnen met de uitwerking van een plan van agrarische her vormingen, waarbij zij zich als doel voor oogen heeft gesteld die boeren, die hun be drijf door gebrek aan land niet kunnen uit oefenen, te bevredigen. De regeering is niet van plan over te gaan tot de afschaffing van het eigendomsrecht of nog gevaarlijker proefnemingen te doen, maar de regeering zal voor geene offers terugdeinzen om in de Ukraine een gezonden landbezittenden boerenstand te verkrijgen, die in staat is de productie zoo hoog mogelijk op te voeren. Die landerijen in particulier bezit, welke tot dit doel zonder ernstige benadeeling van bijzondere belangen kunnen onteigend wor- 'den, zullen door den staat gekocht en tegen een billijken prijs in het bezit van arme boë- ren gesteld worden. Dit program zal, met medewerking van deskundigen, die het vertrouwen der bevol- king genieten, worden uitgewerkt. Konstantinopel, 12 Mei. (Milli). Cis-Kaukazie heeft zijne onafhankelijkheid uitgeroepen. Zijne afgezanten in Konstanti nopel hebben van dat besluit aan de keizer lijke regeering kennis gegeven en daarvan per telegraaf mededeeling gedaan aan de bondgenooten en aan de onzijdige staten. Washington, 12 Mei. (R.) De dag van heden werd in de geheele Vereenigde Staten en overal, waar gewapende krachten van de Vereenigde Staten aanwezig zijn, in acht genomen als een „moedersdag". Presi dent Wilson heeft een open brief geschre ven, waarin hij de vaderlandsche zielen op wekt hunne aandacht in 't bijzonder te rich ten op de vaderlandslievende offers, door de moeders aan het land gebracht, door hare zonen aan te bieden om de wapenen te dra gen en, zoo noodig, te sterven voor de ver dediging van vrijheid en gerechtigheid, en hen aanspoort deze moeders te gedenken in de gebeden, die zij tot God opzenden, en zijn zegen af te smeeken voor de moeder! en hare zonen, die hunne diensten geven aan het land. President W ilson heeft verder eene pro* clamatie uitgevaardigd, waarin de 30e Mei bepaald wordt als dag van openbare verootmoediging, gebed en vasten. Hij wek! zijne medeburgers van alle godsdiensten en geloofsbelijdenissen op, dien dag bijeen to komen in hunne plaatsen van. samenkomst en zoowel daar als in hunne huizen den aL machtigen God te bidden, alle dingen n te hemen en te verdedigen, die goed er\ rechtvaardig zijn, en hem te smeeken, dot hij de overwinning zal geven aan onze voor de vrijheid strijdende legers, wijsheid aan hen, die in deze dagen van strijd en zorg ten onzen behoeve in rade vereenigd zijn, en standvastigheid aan ons volk, om tot het uiterste offers te brengen tot ondersleuning van wat rechtvaardig en goed is, opdat wij ten slotte een vrede krijgen, waarbij het menschelijke hart zich kon neerleggen, om dat hij gegrondvest is op genade, gerechtig heid en goede gezindheid. Peking, 9 Mei. (R.) Tsjangtonghtinng, de Chineesche gezant te Tokio, is benoemd tot bijzonder gezant voor de onderteekening van het verdrag van vriendschapsbetrekkin gen met Zwitserland. Nizza, 14 Mei. (R.) James Gordon Bennett, de eigenaar van de New York Herald, is te Beaulieu overleden. Oo»t-lndlê De vaart og» Amerika ?i©rv»t. (Officieel). Bi] het departement van kolo niën is van den gouverneur-generaal telegra fisch bericht ontvangen, dat de vaart op Amerika hervat is en dot een aanvang is gemankt met het verleenen van'uitvoerver gunningen van producten waarvan de uitvoer verboden is. Kameroverzicht Tweede Knmer In de zitting van Dinsdag werd besloten Donderdag half elf een aantal wetsontwer* pen in dé afdeelingen te onderzoeken. Eén voovstel-Visser von Uzendoon» dooi ook de wijziging van de Oorlogswinstbelas ting er bij te voegen, wordt verworpen mei 41 tegen 25 stemmen. Een voorstel-Troel- stra om de Kamer op 17 Mei te doen uit eengaan en na de stemming op 3 Juli weer bijeen te doen komen, wordt verworpen met 48 tegen 19 stemmen. Daarmede is aangenomen het voorstel van den voorzitter om de Kamer op 17 Mei te doen uiteengaan, 28 Mei het afdeellngs- onderzoek te houden, o.a. van de wijziging der Oorlogswinstbelasting en de te wachten ontwerpen betreffende het Scheuren van Grasland én het verkrijgen van stikstof uit de lucht, en op 2Q Mei de openbare vergadering aan te vangen. Aan de orde komt nu het wetsontwerp- Duys c.s. tot verleening van Ouderdomsrente. Gerepliceerd wordt door de heeren Van Vuuren, Snoeck Henkemans, Rutgers en Beumer. Het wetsontwerp werd nader verdedigd door den heer Marchant. De heer B i c h o n (c.-h.) zal, ofschoon te genstander van staatspensioen, voor het ontwerp stemmen, omdat hij het wensche- lijk acht dat de Eerste Kamer uitspraak kan doen over het ontwerp. Het ontwerp wordt Een vrij n;arr de. kt over niets minder den óver den dood, zun wijsheid bosraat in de overdenking niet van den dood, h van het leven. Roman door ERIK LIE. Geaulcj iseeruo vertaling uit het Nborsch door A. M. van der Linde.n—van Eden. De twee kleineren. Lcif en Margot, waren naar hun moeder gegaan. De eerste stond achter haar sloni, de laatste had de armen-ora haar heen geslagen. „Ik zou niet zooveel voor hen kunnen zijn ais'jij," ging hij voort ,.ITet eenigc waarmede ik kan helpen is geld het verachte geld." „Hoe weinig begrijp je me toch, wanneer je denkt dat ik het geld veracht. Ik ben integen deel dankbaar dat je mij dé kinderen wilt la ten en hen wilt voorthelpen. Wat mijzclve aangaat, daarover behoef je je niet te bekom meren." „Je v. ilt dus in je vaders zaak gaan?" De directeur had een beweging naar de deur gemaakt maar bleef nog staan. „Ja, dal is mijn plan." „En de kinderen zullen achter de toonbank opgroeien?" „Jc denkt dat dit de badplaats zal henadee- len?" zei ze spottend. j ..Hét is in ieder geval niet naar mijn zin." Zijn gezicht was-donkerrood geworden. Ik vind dat wij dit niet in hel bijzijn der kinderen moeten bespreken," zei Marina met harder stern. Er h'eerschté een gcruimen lijd stilte. Mar- gol schreide zacht. Marina had den toestand zoo dikwijls doorleefd en zij had zich zoo me nig keer in slaap geschreid, dat haar tranen niet meer zoo spoedig vloeiden. Dit tehuis, deze kamers, waarop zij zich eenmaal kinderlijk verheugd had zij zou die. nu gaan verlaten. De kinderen zouden hun vader missen en het leven moest op geheel nieuwe voorwaarden worden opgebouwd „Stil, Margot,' troostte zij, terwijl zij dc zwarte haren van haar dochtertje streelde „alles wordt weer goed, dat zal je zien. Schrei nu niet meer, mijn kindl" Kliuge had zijn hand aan de deurknop ge slagen; het was alsóf hij nog naar een laatsten j uitweg zocht. „Wij behoeven in het begin niet te laten blij- keh dat het een scheiding voorgoed is," zei hij. „Je gaat met de kinderen een poos je vader bezoeken. Dat maakt het niet zoo erg en stilt de praatjes." Marina knikte. „Graag, wanneer je dit zoo wilt. Wij vertrekken van avond of morgen vroeg. Alles staat gepakt en de kamers zijn klaar. Laten wij het afscheid niet bitterder maken dan het reeds is." „Ja, het kan nie4 anders, wanneer je het hoofd niet wilt buigen naar mijn wil en mijn natuur, en ik wTeet geen middel om je te dwin gen." Hij liep naar de deur. „Dat ontbreekt er nog aan!" Marina's oogen vlamden. „Nu kinderen, dank voor den tiid dat je op. Flöien waart.' Hij streek alle drie liefkoozend over hun wang. „Vergeet niet, dat je hier altijd welkom zult zijn en dat jc altijd lief tegen je moeder moet wezen. Vaarwel, Marina." Hij reikte haar de hand, terwijl hij deed alsof zijn stem zou breken. „Het is een droevig slot." „Dat noodzakelijk was," viel zij hem in dc rede. „Twee menschen moeten elkaar niet ten doode toe pijn doen, wanneer men weet dat zij ieder een anderen kant uitgaan. Wij heb ben ieder ons leven te leven. En wat de kin deren betreft..." zij kon niet verder. De ont roering overweldigde haar. Leif en Margot lagen met dc hoofden in moeders schoot en Thorvalds oogen stonden vol tranen. Even daarna rolde het rijtuig van directeur Klinge door de groote, schaduwrijke lindelaan, naar de markt met dc houten gebouwen van twee en drie verdiepingen, waar de Bank, het postkantoor en de twee hotels gelegen waren, Daarna door dc breede, met boomen beplante hoofdstraat, de Koningsstraat, die met haar vele winkels tegelijk de straat was. waar za ken gedaan werden en waar gewandeld werd. En verder langs den strandweg, door het groote. mooie park en tot dc nieuwe landings brug, die aan den voet van het Kurhaus lag uitgestrekt. Dit had Klinge doorgezet. Onder hevigen tegenstand had hij de zaak bij het bestuur ge daan gekregen. Er moest toch voor de toe komst van de plaats gezorgd worden, en groote schepen zouden ddéir moeten aanleg gen. Moderne verkeerswegen waren een eerste voorwaarde voor de stad en de badplaats. Het rijtuig hield stil, de directeur stapte uit en keek om zich heen terwijl hij 'op den groo- ten muur van graniet stond, die zich weerspie gelde in de helder blauwe zee. Zijn gelaal gloeide nog. Die huiselijke too- neclcn waren hem een marteling, die hem zijn evenwicht deden verliezen. Hij wist dan geen raad. Tegenover de kalme ironie van zijn vrouw moest hij het altijd afleggen; dan nam hij zijn toevlucht tot beweringen, terwijl zij met. argumenten aankwam. Waar zij met aan geboren beschaving en fijn gevoel sprak, daar behandelde hij alles van een droog, 'zakelijk standpunt. Hij bleef op en neer loopeh. Hij voelde zich onwel. De arbeiders keken hem tersluiks aan en waagden het niet hem te groeten; hij was blijkbaar niet in zijn humeur. Klinge bleef een poos staan en keek om zich heen, alsof hij een wereld wilde omvatten. Zijn gedachten werden rustiger, zijn gelaal werd kalm. Hij bezat de gelukkige gave om al hel booze en smartelijke te doen verdwijnen uit zijn gemoed, wanneer hij het wilde. Alles wat hij pas op Flöien had ondervonden, was als met een looverslag voor hem verdwenen en voorgoed afgedaan. Hij kreeg een nieuwen inval, een nieuw idee, dat al dc gedachten van de badgasten zou afleiden van praatjes en dat hen vooreerst in ieder geval moest bezig hou den... Hij scheen het met zichzelven eens te zijn geworden en ging terug naar hpj rijtuig. „Naar de sociëteit," zei hij tot den koetsier en stapte in. Hij reed door het goéd verzorgde park met zijn gazons en hoog opgeschoten boomen. Ecnigc vrouwen wiedden de paden en een tuinman bespoot het gras met fijne water stralen, terwijl enkele badgasten zaten uit te rusten op de banken. Het rijtuig reed voort. Ieder keek er naar, hel was immers de directeur die voorbij ging. liet bruin geverfde sociëteitsgebouw met twee verdiepingen was geheel begroeid met wilden wingerd; onwillekeurig moest liet oog rusten op de ingesloten groote veranda, op het plein met de kleine tafeltjes cn de fontein vóór liet gebouw; cn op dc drie vlaggcnslokken, waarvan dc Noorsche. Zwcedschc cn Decn- schc vlaggen steeds wapperden. Het was er na het middagmaal zoo stil en vredig. Het reglement van het badhuis ver bood wel iederen vorm van rust na den maal tijd, maar hel was .een bekende zaak dal de meesten van de badgasten zich dadelijk naaf hun kamers in de stad begaven. Nu zatcp er slechts een paar groepjes bij de tafeltjes eenïge oudere menschen die de courant bestudeerden en een groep jonge heeren en dames. Klinge knikte den inngeren portier ui uniform loe, die dc wacht hield hij dc garde robe cn dc poslafdeellng; hij liep de groote Neslibiile door, waarin deuren, die naar beide vleugels voerden. Hij ging ccn brccdcn corri dor langs, die voorzien was met kaarten en reisgidsen aan den muur, opende de deur van een kantoor waar ccn hoogc lessenaar cn eenige makkelijke stoelen stonden cn keek naar binnen. De kamer was ledig; cr was niemand. Een meisje mei een muisje op cn een wil schort voor, kwam langs hem met een koffie-, blad in de handen. „Weet je ook waar T^nnensen is?" vroeg Klinge. (Wordt vervolgd^

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1