BUITENLAND
„DE EEMLANDER"
iToiiisraiMiizS'rwS
Jhr. mr. dr. Eitjo Aldegondus
van Beresteyn.
n.
FEUILLETON.
Het nest verstoord
16e Jaargang, No. 265
IDM.'UtUUUTCDDItQ P0 1 'n"nde,, "oo* Amen.
fluUnliLnlLniurKIJu foort f 1.50. Idem franco
pet post f 2X0, pet week (met gratis verzekering
tcgeo ongelukken) f 0.11 afzonderlijke nummert
0D5 WekeUJksch bijvoegsel »D« Hollandsch*
Huisvrouw (onder redactie ven Thérise Hoven)
jper 3 maanden 50 cent. Wekelljkscb bijvoegsel
vWcreldrcvue* per 3 maanden 60 cent.
HOOFDREDACTEUR: M«. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF C.
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, HOBK uTRecHiacH69i«.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Woensdag 5 Juni 1913
dienstaanbiedingen 1 5 regels 0.50, groote Irtteit
naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf beslaan
zeer voordeellge bepalingen tot het herhaald advei*
tccrcn In dit Blad, bij abonnement. Kcnc circulaire,
bevattende de voorwaarden, wordi op aanvraag
toegezonden.
Geboren te Haarlem 2 April 1876, ver-
Kuisde hij als kind naar Utrecht, waar hij
'de lagere school en het gymnasium afliep
jen aan de universiteit studeerde. Hij pro
moveerde in 1899 tct doctor in de rechts
wetenschappen, in 1903 met lof tot doctor
in de Staatswetenschappen na verdediging
van een proeischrift over Arbeids-reglemen-
ten.
In 1902 werd hij benoemd tot leeraor in
de Staatsinrichting en Staathuishoudkun
de aan de H. B. S. Ie Amersfoort, later te
'Amsterdam en Utrecht. Tevens was hij van
af 19061909 privaat-docent aan de Uni
versiteit te Utrecht in de Staatkundige ge
schiedenis.
In 1909 zegde de heer van Beresteyn
het onderwijs vaarwel om te Groningen op
te treden als chef der afdeeling onderwijs
enz. aan de prov. griffie.
Het volgende jaar werd hij benoemd tot
burgemeester van Veendam, in welk ambt
onze candidaat in menig opzicht practisch
uitvoering heeft gegeven aan het Vrijz. Dem.
gemeenteprogram. Hij heeft in die jaren al
daar v§el tot stand gebracht. Allereerst den
ken wij 'elfcdrbij aan het Uitbreidingsplan,
waardoor de lang gerekte streek een kom
heeft gekregen.
Voor het onderwijs is in die jaren ook
veel geschied. De gemeentelijke normaalles
sen werden omgezet in een 3-j. dagnormaal
school aansluitende aan de 3e klasse H. B.
S. De M. U. L. O. school werd uitgebreid
tot een handelsschool met daaraan verbon
den huishoudonderwijs voor meisjes.
Voorts heeft hij als burgemeester van
Veendam veel gedaan voor Ziekenzorg, een
openbare leeszaal gesticht, belet dat de
tramwegen zouden worden geliquideerd
toen de spoor werd geopend, den eersten ge
meentelijken vischverkoop in ons vaderland
geïntroduceerd, en tal van andere sociale
maatregelen helpen tot stand brengen.
Zelf beoefenaar der sport zorgde hij voor
de oprichting van een zwemschool en sport
terreinen, waarvoor voor 't eerst de onteige
ningswet is toegepast.
Het rapport betreffende de waterleiding
voor de geheele provincie Groningen is door
hem als secretaris-rapporteur der sub-com
missie van de Duinwaterleidingcommissie
gesteld.
In het begin van den oorlog gaf van Be
resteyn in de provincie Groningen leiding
bij.de oplossing van het broodvraagstuk.
Deze organisatie heeft minister Ti^ub ook
in de andere provincies ingevoerd. De voor
ziening van ons land met aardappelmeel is
eveneens door hem georganiseerd.
Na het overlijden von dr. Bos werd hij
In 1906 door het district Winschoten naar
ie Tweede Kamer afgevaardigd.
Hij heeft zich aldaar meer in het bijzonder
>ezig gehouden met de quaesties der levens-
tiiddelenvoorziening. waaraan hij een zeer
l mvangrijke en diepgaande studie wijdde,
zoodat hij thans op dat punt de voornaamste
specialiteit der Kamer is. In onze staatkun
de belooft hij een der groote figuren te wor
den, als tenminste zijn afkeer van partijpo
litiek en klein-politieken strijd hem den weg.
niet afsnijdt.
Voorts schonk hij zijn aandacht aan vraag
stukken op het gebied der gemeente-admini
stratie en der statistiek.
Ten aanzien der salarisverbetering zijner
oud-collega's, de leeraren der H. B. S. en
van het personeel der Porterijen brak hij bij
de begrooting een lans.
Wij wijzen nog"op zijn optreden bij de be
handeling van quaesties die de kunst en het
archiefwezen raken. Zijn amendement om
kunstvoorwerpen buiten de vermogensbelas
ting te houden, werd kort geleden aangeno
men.
Vermelden wij tenslotte dat ven Beresteyn
voorzitter is der mede op zijn initiatief op
gerichte Centrale Vereeniging van openba
re Leeszalen, de Vereeniging tegen water
bodem- en luchtverontreiniging, de Veree
niging voor Handelswetenschappen, en be
stuurder van verschillende andere vereeni-
gingen op sociaal gebied.
Besluiten wij deze opsomming met de me-
dedeeling, dat: van Beresteyn verschillende
praeadviezen heeft geschreven op juridisch
en sociaal gebied, dan zal ieder toegeven,
dat deze candidaat een zeer groote werk
kracht heeft, een man van groote energie.-
Hij is en toonde dit de laatste weken in
zeer vele plaatsen, een boeiend en aange
naam spreker, een geestig causeur. Niet
ten onrechte wordt van hem, vooral op prac-
tisch gch'ed nog veel verwacht.
Politiek Overzicht
De wereldstrijd in het
westen.
Toen verleden najaar, na elf vergeefsche
slagen, waarin Italië de aanvaller was, de
twaalfde aanval aan de Isonzo begon, dit
maal met eene gewijzigde rolverdeeling,
zoodat de Italianen de aangevallenen waren,
heeft de strijd zeer spoedig een wijderen
omvang aangenomen. De benaming „twaalf
de Isonzoslag" past slechts voor het aller
eerste begin van dien strijd, die aan het
Italiaansche leger een ware débucle heeft
berokkend en het van het Oostenrijksche
gebied tot ver in het eigen land heelt terug
gedrongen.
Hetzelfde schouwspel heeft zich thans
herhaald in den grooten strijd, die in het
westen aan den gang is. Die strijd is in den
vroegen morgen van 27 Mei begonnen met
een aanval tegen den Chemin des Dames.
Maar reeds na weinige uren was dat doel
van den aanval bereikt en konden de aan
vallers hun oogmerk richten op een verder
liggend doel. In het middaguur van den
?7en was de kam van den Chemin des Da
mes bereikt. Dat is van al de merkwaardige
wapenfeiten, die in dezen oorlog zijn voor
gekomen, een der merkwaardigsten. Men
kon, op goede gronden, aannemen, dat het
den Duitschers een zwaren strijd zou kosten,
den Chemin cles Dames, dien zij in het vo
rige jaar na een strijd van vele maanden
hadden moeten prijsgeven, te heroveren. Het
geheele terrein, dat zich van de Ailette, de
noordelijk van den Chemin des Dames pa
rallel daarmee loopende rivier, naar het Zui
den en het Noorden uitstrekt, is een groot
Rechterveld. De grond stijgt ten Z. van de
Ailette over een zeer korte oppervlakte, 2
a 3 K.M., tamelijk steil in de hoogte; Men
mocht dus verwachten, dat een aanval op*
deze plaats zeer bezwoarlijk zou zijn. Maar
het tegendeel van wat verwacht werd is ge
schied; in enkele uren hadden de aanvallen
de Duitschers den hoogtekam bestegen en
waren zij meester van den Chemin des
Dames.
Een Zwitsersche militaire schrijver, kolo
nel Egli, die in de Baseier Nachrichten zijne
beschouwingen levert over de gebeurtenis
sen op het oorlogsiooneel, drukt de meening
uit, dat de verbonden Engelsch-Fransche
troepen, als zij ook maar halverwege hadden
stand gehouden, de Duitschers hadden moe
ten beletten den hoogtenrand te bereiken.
De vlugheid, waarmee de Duitsche aanvals-
troepen de hoogten hebben genomen, grenst
aan het wonderbaarlijke. De Duitsche storm
troepen zijn vrijwel gelijktijdig met de terug
gaande Franschen en Engelschen aan de
Aisne gekomen en hebben dit groote strui
kelblok in enkele uren overwonnen, hetgeen
een zeker bewijs is, dot er van eene eigen
lijke verdediging in 't geheel niet kan wor
den gesproken.
Waar is de oplossing van dit raadsel te
vinden? De verklaring schijnt hierin ge
zocht te moeten worden, dat de aanval op
dat punt in 't geheel niet werd verwacht.
Niemand dacht, dat daar de nieuwe aanvals-
stooi zou geschieden. Men was zoo vast en
zeker overtuigd, dat het zwaartepunt van
het Duitsche offensief elders lag, dat vol
gens overeenstemmende berichten van de
Entente-zijde het opperbevel verschillende
divisiën, die in de vroegere perioden van
d^n strijd zwaar hadden geleden, naar dat
fr^nt had gezonden om ze daar op hun ver
haal te laten komen. Maar de verrassing is
gekomen en heeft hare ontnuchterende uit
werking gedaain.
De militaire deskundige van de Ne-ue
Freie Presse schetst den gedachtengang,
waarnaar de Entente heeft gehandeld, al
dus:
,.Met het oog op het dreigende onweer
hadden de geallieerden zich het besluit van
het eenhoofdige opperbevel afgedwongen
en bovendien een manoeuvreerleger opge
richt, dat als een bliksemstraal overal zou
verschijnen, waar de Duitschers waagden in
te dring-en. Den 21en Maart brak de Duit
sche storm tusschen Atrecht en La Fère
los en vaagde de Engelschen ver weg. De
stoot was op Amiens gericht en deed de
afscheiding van het Eng-e-lsche leger van
het Fransche vreezen. Een groot deel van
het manoeuvreerleger moest gebruikt en
verbrokkeld worden om aan het 80 KM.
breede doorbraakfront de geslagen gaten te
dichten. Het geslagen Engelsche front werd
met moeite opgelapt totdat het eerste ge
vaar voorbij was. Hindenburg zette toen
deze proefnemingen niet voort, maar deed
den 9en. April een stoot aan beide zijden
van de Lys; hij scheen het op de Kanaal-
kust te hebben gemunt. De levenszenuw
met het Engelscfre achterland mocht in
geen geval afgesneden worden. Dat stond
vast. Hier herhaalde zich hetzelfde spel met
de Fransche reserves. Wat nog was over
gebleven van het manoeuvreerleger, zal
hier wel opgebruikt zijn. Yperen kon zich
dus vc-rder nog in labiel evenwicht houden
en ook de Kanaalljavens schenen gered. Nu
waren echter de hoofdkrachten van de En
gelschen en Franschen daar, waar Hinden
burg ze wilde hébben, namelijk in het noor
den. Het legerbeJcl van de Entente Leek
ais betooverd n-aar de Duitsche liniën var.
Montdidier tot Vlaanderen, waar ieder
oogenblik muilen konden opengaan om
Amiens en Yperen te verslinden, terwijl
aan een gevaar voor de andere frontdeeiem
blijkbaar niet gedacht werd. Men kon niet
aannemen, dat Hindenburg zijne vuist, die
reeds zoo dicht bij deze beide* gewichtige
punten was gekomen, niet zou laten neer
komen voor den laatsten slag. Maar Hinden
burg hield den vijand daar met eenige vin
gers vast, balde de andere vuist voor den
slag en haalde daarmee uit ten zuiden
van Laon. Als een bewijs, dat de verrassing
voor den tegenstander volkomen is geweest,
kan worden aangemerkt, .dat op den Chemi-n
des Dames en aan het Aisne-Marne-kanaal
Engelsche division hebben gestaan. Gene
raal Foch heeft blijkbaar deze sectoren als
„rustige" beschouwing en ze daarheen ver
wezen om hun gelegenheid te geven zich te
herstellen."
Zoo laat het zich verklaren, dat de slag,
in plaats van aan den Chemin des Drfmes fe
blijven staan, in vliegende vaart over dezen
hoogtenrug en over de Aisne heengegaan
is en zich nu in het stadium bevindt van
een nieuwen slag aan de Marne.
Do coriog*
Uit de berichten over den strijd in het
westen is te releveeren, dat ten W. en ZW
van Soissons de taaie tegenstand van de
Franschen, volgens het Duitsche voormid-
dagbericht van gisteren, gebroken is. Het
avond-bericht uit Berlijn maakt melding van
nieuwe geslaagde gevechten op den zuide
lijken oever van de Aisne, ten W. van Sois-
sbns, zonder daarover in bijzonderheden te
treden.
Over den strijd tusschen de Aisne en de
Ourcq bevatten de berichten uit Pariis cn
Berlijn mede-doelingen, die in hoofdzaak el
kaar dekken; men ziet er uit, dat ook hier
de Duitschers zijn vooruitgekomen. De
Franschen geven het verlies van eenige
plaatsen toe, maar zeggen, dat op andere
plaatsen de Duitsche aanval is gestuit. Vol
gens de Duitsche lezing zijn de Fransche
tegenaanvallen aan weerszijde van de
Ourcq mislukt.
Berlijn, 1 Juni. (W. B.) Bij de ope
ning van den Rijksdag herdacht de onder
voorzitter den overleden voorzitter Kaempf.
De rijkskanselier betuigde zijne deelneming,
ook namens de verbonden regeeringen.
Onder-voorzitter Paasche mankte vervol
gens gewag van de schitterende verrichlm-
gen der Duitsche troepen. Hij zeide o. a.:
Onze ijzeren muur beweegt z'ch vooruit,
tot verbazing der geheele wereld. Onze ze
gevierende troepen staan reeds aan de
Marne, waar zij in het begin van den oor
log, zonder overwonnen te zijn door de
macht van den vijand, maar genoodzaakt
door de omstandigheden, in de verdedigings
stelling terugweken. Wij behoeven een der
gelijk terugwijken niet meer te vreezen. De
Marne zal niet weer het keerpunt vormen,
nadat wij in het Oosten de handen vrij ge
kregen hebben. Zeker zijn zware offers noo-
dig, maar in het volk leeft het bewustzijn,
dat de schuld van het bloedvergieten niet
ons treft maar de vijanden, die telkens weer
de vredchnnd terugwijzen. Wij hopen, dot
spoedig d~ beslissende slag zal vollen en
een eer.' vrede zal worden verkregen.
(Luide in. n.ming).
Clemenceau heeft gisteren in de Fran
sche Kamer geweigerd de socialistische in
terpellation, die inlichting vroegen over den
toestand, te beantwoorden; na een zesdaag-
schen strijd was het daartoe nog te vroeg.
Hij klaagde over de overmacht, waartegen
de Franschen hebben te strijden. Die heeft
hen genc-odzeokt terug te wijken. Maar
capituleeren zullen zij nooit. Zijne hoop
blijft gevestigd op Amerika. De Fransch-
Engelsche effectiefs putten zich uit, maar
de Duitsche ook. De partij wordt gespeeld
op de Amerikaansche hulp. Die moet de
éindover ing brengen.
Zijne Rotwoorden waren: Als ik mijn
plicht niet heb gedaan, jaag mij dan weg.
Heb ik uw vertrouwen, laat mij dan.het werk
van onze dooden voltooien.
Havre, 3 Juni. (R.) Ministerpresident
de Broqueville heeft ontslag gevraagd. De
koning heeft de leiding van de zaken opge
dragen aan de Coreman, oud-voorzitter van
de Kamer.
Het ontslag is slechts veroorzaakt door
eenig verschil van inzicht over de methoden
van regeeren, maar niet door meeningsver-
schil om vraagstukken van binnen- en bui-
tenlandsche politiek.
Londen, 4 J-u n i. (R.) De onderkoning
en gouverneur-generaal van Ierland lord
French heeft eene proclamcgie uitgevaar
digd, die het volgende inhoudt:
1. Ter voldoening aan onze beloften, doen
wij thans een aanbqd, dat als het slnagt,
verzekeren zal, dat Ierland vrij zijn geheele
aandeel zal nemen in den wereldstrijd om
de vrijheid. Ons aanbod is, dat Ierland vrij*»
willig het aantal manschappen zal verschaf
fen, vereischt om een billijker aandeel te
leveren bij vergelijking met alle andere deo-
len van het rijk.
2. Om dit aandeel te bepalen, kan Ierland
gevraagd worden 50.000 recruten op de
been te brengen vóór 1 October tot het op
sterkte brengen van de Iersche divisiën in
het veld en na dien datuum 2000 h 300v)
recruten per maand om deze divisiën cp
sterkte te houden. Dit is het wat wij Ierlai d
vragen te doen.
3. Wij wenschen het aan een ieder duide
lijk le maken, dat wij g-een plan hebben de
landbouwbelangen of de voedselproductie te
verstoren of iets te doen wat de essentieels^
belangen van het land belemmert of be-;
snoeit. Er wordt niet verwacht, dat velen'
van de plattelandsbevolking beschikbaar zijn'
voor militaire doeleinden. De regeering^
heeft bijna geheel het oou op het groot©
aantal jonge mannen in de steden, dat veel
grooter is dan noodig is om de gewon©
zaken af te doen en het vereischte contirv-
gent kon leveren.
4. Evenals in Engeland, Schotland en
Wales zijn wij voornemens eerst de jongere
mannen op te roepen en hen, die het best
gemist kunnen worden om te strijden voor
hun moederland. De leeftijdsgrens bij dezen
oproep is daarom bepaald van 18 tot 27.
jaar. De bedoeling is niet oudere mannen,
dio bijzonder geschikt zijn voor den dienst
of verlangen hun land te dienen, te beletten
op te komen. Er worden maatregelen geno
men om zooveel mogelijk te verzekeren, dat
voor de mannen, die voor hun land hebben
gestreden, land verkrijgbaar zal zijn; de
daartoe noodige wetgevende maatregelen
zijn in overweging.
5. Bijzonderheden over de betaling van
soldij, toekenning van pensioen, enz. zullen
tijdig worden medegedeeld. De rccruteering
zal in burgerlijke handen zijn.
B e r 1 ij n, 4 Juni. (W. B.) In de zitting
van den Bondsraad van heden is het vredes
verdrag tusschen Duitschlond, Oostenrijk-
Hongarije en Turkije eenerzijds en Rumenië
anderzijds goedgekeurd.
B u k a r e s t, 3 J u n i. (W. B.) De verkie
zingen voor het Rumeensche parlement
(Kamer en Senaat) hebben plaats tusschen
1 en 9 Juni. De partijen van Bratianu en
Take Jonescu, die het grootste gedeelte van
hunne aanhangers hebben verloren, hebben,
daar zij eene verpletterende nederlaag had
den te verwachten, geene candidaten ge
steld en besloten zich van deelneming aan
den strijd te onthouden.
Behalve de leden van de partij van
Marghiloman treden als candidaten op aan
hangers van Carp, Stere en generaal Ave-
rescu en ook eenige leden, die uit de par
tijen van Bratianu en Take Jonescu zijn go-
treden en nu als onafhankelijken optreden.
Op den eersten verkiezingsdag werden d©
verkiezingen gehouden voor het eerste col
lege van den Senaat. Gekozen werden de
minister-president Marghiloman en nog
twee leden van het ministerie. Gene
raal Averescu, die de vredespreliminaires
heeft onderteekend, is in een district, waar
een regeeringscandidaat tegenover hem
stond geslagen, maar in twee andere distric
ten gekozen.
Het parlement komt reeds den 17en Juni
in Jassy bijeen. Zijn eerste werk zal zijn de
goedkeuring van het vredesverdrag.
Bukarest, 3 Juni. (W. B.) Lord Cecil
heeft in het lagerhuis op een vraag over het
tusschen Rumenië en de centrale mogend
heden gesloten vredesverdrag geantwoorcL
dat de Entente levendige sympathie voelt
voor Rumenië en het als haar plicht be-
Menigeen die'liegt, staat reeds z'n leugen
te verdedigen, voordat men hem beschuldigt
van liegen.
Roman door ERIK LIE.
Geautoriseerde vertaling uit het Noorsch door
A. M. van der Linde n—v a n E d e n.
23
Zij had de tafel in dc eetkamer zoo feeste-
lijk mogelijk gedekt. Gebraden ribstuk en
zachte zandtaart zou er zijn en nog meer lek
kernijen. Zij had mooie, en naar zij dacht
goed gekozen cadeaux voor allen. Zij moesten
gevoelen, hoe na zij haar aan T hart lagen cn
dat zij bij haar hun natuurlijk tehuis hadden
als in een warm en veilig nest.
Zij hield zich onledig met het versieren van
den kerstboom met gekleurd papier, zilveren
ballen en kerstkaarsen Kleine Noorschc vlag
getjes werden tusschen dc takken gestoken
en bovenaan straalde de gouden ster van
Bethlehem.
Zij vond 't een prettig werk. Het deed haar
denken aan haar kinderjaren, locu haar
ouders haar tusschen zich namen en met haar
om den boom heen liepen onder het zingen
van het oude kerstgezang. Zij verheugde zich
de verrassing der kinderen te zien en hun
ïroolijke stemmen tg booren, wanneej; zij
straks thuis zouden komen. Zij waren door
hun vader op Flöien genoodigd. maar om
zeven uur zouden zij terug zijn. Marina werd
in haar- gedachten gestoord door een hccsch
geluid in haar vaders slaapkamer Zij was tel
kens bij. hem geweest, maar hij sluimerde
steeds.
Voorzichtig opende zij de deur en ging tot
dicht aan het bed. In het door een rood
scherm gedempte licht zag zij hel gelaat van
den ouden man geelbleek geworden
„Vader,*' fluisterde zij en streek zacht over
zi.in hand. „Hebt u het benauwd, rader?"'
Het eene, bijna dicht gevallen oog opende
zich half. en hij maakt een beweging alsof hij
iets wilde.
„Wil ik u Wat voorlezen, vader? Hel is
Kerstavond."
Hij werd opeens-weer rustig, toen zij den
bijbel van het nachttafeltje nam en het bock
op goed geluk opensloeg. Zij schreide in haar
hart en 't was of zij niet denken kon.
Zij las uit de spreuken van Salomo:
„Zalig zijn zij, die Mijne wegen bevsaren,
gelukkig de mensch die naar. Mij hoort, zoo
dat hij dag aan dag wa'akt aan Mijn deuren,
aan dc poorten Mijner ingangen de wacht
houdt. Want wie Mij vindt heeft het leven ge
vonden, en welbehagen aan den Heer gekre
gen." En zij ging voort en las uit het Hoog
lied over de bloem van Saron, de lelie van de
dalen. En er stroomde een gloed door de schil
dering. van den vruchtbaren tuin van den
Libanon, gezien van des Amana's top, van
den top van den Senii en den Ilermon, vau de
verblijven der leeuwen, de panterbc-rgen."
De hand van den ouden man lag plotseling
slap tusschen hare vinger.s Zijn oogen waren
gebroken, zijn kin trok omlaag, de doodskleur j
bad zijn gelaat overtrokken,
„Vader, vader," riep Marina, alsof zij hem
niet hanr geheele ziel wilde terugroepen lot
het' loven. „Vader, hoort u mij? Ik ben Ma
rina
Zij bleef over hem lieen liggen, terwijl haar
trapen- stroomden, zooals die" niet gestroomd
handen sedert zij een kind was.
Toen stond zij op.
Zij' mocht zich niet aan haar smart over
geven. liet leven en de kinderen riepen haar.
Zij maakte het teeken des kruiscs over zijn
gelgal, kuste hem op het voorhoofd, veegde
hel doodzweet met haar zakdoek weg en leg
de het kerkboek onder zijn kin. Zij Vouwde
zijn handen en met eerbied zag zij op hem
neer en fluisterde: Kan een moeder haar
stervend kind vergeten? En al kon zij dat ver
geten, ik vergeet nooit."
Stil sloot zij dc (leur.
Dc kinderen moesten er niets van bemerken.
Het was immers Kerstavond.
In de kamer, waar de versierde boom stond,
bleef zij zitten. En er streek over cn om haar
heen een grooïc leegte, waarin haar gedach
ten cn gevoelens zicli oplosten als sneeuwvlok
ken in de oneindigheid. Zij keek vóór zich uit
als iemand, die van zijn eigen ziel geschei
den is....
Builen viel de sneeuw cn binnen sloeg de
klok aan den wand één slag, later sloeg zij
verscheidene slagen; zij hoorde het niet; het
ging aan haar voorbij.
Tik-lak klonk het eentonig in dc kamer als
het gestadig klateren yan ccn heek. Langza
merhand toch scheen hel tot haar bewustzijn
door tc dringen dat er iets was waarop zij
wachtte iets, dat aanstaande was...
Zij sloeg de oogen op en hel was of hanr
krachten langzamerhand terugkeerden.. j
liet .was halfnegen. RWaar bicven de kinde
ren? Iladdcn zij hun belofte vergeten?
De spijzen stonden reeds geruimen tijd in
de keuken gereed en de'Lerstbcom wachtte
slechts op het aansteken.
Onrustig liep zij dc kamers rond en zij had
al haar kracht noodig om de gedachte aan
haar vader van zich af te zetten. Maar toch
was het of een inwendige macht haar, naar
zijn slerfl>Cfl dreef, waar hij zoo ernstig en
vredig ncdcrlag.
Zij vouwde zijn stijve vingers over zijn borst
en stak er c-en bloem tusschen. En opnieuw
streelde zij hem tccdcr .en wilde zij niet ge-
looven dat hel voor den laatsten keer zou
zijn.
Marina ging naar de deur zij bad de
stemmen van dc kinderen op dc trap ge
hoord.
Zij liet het licht branden, streek zich over
hei voorhoofd en ging er heen.
Het*feest van den kerstavond mocht niet
bedorven worden.
„Wat kom jelui laat!" riep zij hun tegemoet.
„Och we hebben zoo'n plezier gehad, moe
der!" klonken dc stemmen in koor, terwijl zij
hun natte kleeren aflegden.
„En wat hebben we een moois gekr.gcn,"
riep Leif uil, toen bij met drie vier groote
pakken in de hand binnenkwam. Moeder, ik
heb ccn spoortrein gekregen, di. wezenlijk
loopt op echte rails, cn kijk, dat moet u eens
zien?' ging hij. voort, terwijl hij haar aan de
hand meetrok.
„Straks, Leif. straks" deed Marina haar
best hem af te leiden.
,Ja vader heeft er bijzonder den slag van
om juist dat te yinden wat je graag wilt heb
ben?' zei Thoryald, die, geheel als een jong
mensch gekleed in smoking cn met verlakt*
schoenen, stond te spelen met een goudefl
ketting op zijn vest.
„Vindt 't niet mooi?" Ilij liet haar ecu
gouden horloge zien, dat hij pas gekregen
had. „Ik verlangde er juist zoo naar; al da
andere jongens van die verwcnschle schoof
hcbbeji een gouden horloge..."
„Foei, Thorvald waarom gebruik je nu
zulke woorden? Ja, het is een heel mooi ge*
schenk," zei zijn moeder en keek naar dc
mooi door elkaar geslingerde initialen aan dc
achterzijde.
„Als ik nu maar wat moer zakgeld krijg»
dan kan ik fatsoenlijk leven op school; er zija
jongens, moeder, die vijftig cn honderd kronen'
in dc maand zakgeld hebben Maar zij weten
het ook tc gebruiken."
„Arme jongens, die zulke ouders hebben,*
zei zijn moeder met een zucht. i
,.0ch. dat begrijpt u zoo niet, moeder. Ifjj
praal nis een blinde over kleuren. U moet niet
vergeten dat het daar heel wat anders is dan
in dit nest van een stadje. Ik kan me niet he
grijpen dat u het hier uithoudt in deze H>J
wierp een hcteekenLsvollen blik over dc klcinei
ouderwetschc kamers.
Marina's oogen vlamden; maar zij zei geetf
woord. Hel was de opinie van zijn vader, di«
dc jongen teruggaf.
„Och, ik ben zoo moe, zoo moe, moeder*
zuchtte Margot. Zij was met al haar pakjes
om zich heen in een leunstoel gevallen.
(Wordt vervolgd.)