BUITENLAND „DE EEMLANDER" iToiiisraiMiizS'rwS Jhr. mr. dr. Eitjo Aldegondus van Beresteyn. n. FEUILLETON. Het nest verstoord 16e Jaargang, No. 265 IDM.'UtUUUTCDDItQ P0 1 'n"nde,, "oo* Amen. fluUnliLnlLniurKIJu foort f 1.50. Idem franco pet post f 2X0, pet week (met gratis verzekering tcgeo ongelukken) f 0.11 afzonderlijke nummert 0D5 WekeUJksch bijvoegsel »D« Hollandsch* Huisvrouw (onder redactie ven Thérise Hoven) jper 3 maanden 50 cent. Wekelljkscb bijvoegsel vWcreldrcvue* per 3 maanden 60 cent. HOOFDREDACTEUR: M«. D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: VALKHOFF C. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, HOBK uTRecHiacH69i«. INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 Woensdag 5 Juni 1913 dienstaanbiedingen 1 5 regels 0.50, groote Irtteit naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf beslaan zeer voordeellge bepalingen tot het herhaald advei* tccrcn In dit Blad, bij abonnement. Kcnc circulaire, bevattende de voorwaarden, wordi op aanvraag toegezonden. Geboren te Haarlem 2 April 1876, ver- Kuisde hij als kind naar Utrecht, waar hij 'de lagere school en het gymnasium afliep jen aan de universiteit studeerde. Hij pro moveerde in 1899 tct doctor in de rechts wetenschappen, in 1903 met lof tot doctor in de Staatswetenschappen na verdediging van een proeischrift over Arbeids-reglemen- ten. In 1902 werd hij benoemd tot leeraor in de Staatsinrichting en Staathuishoudkun de aan de H. B. S. Ie Amersfoort, later te 'Amsterdam en Utrecht. Tevens was hij van af 19061909 privaat-docent aan de Uni versiteit te Utrecht in de Staatkundige ge schiedenis. In 1909 zegde de heer van Beresteyn het onderwijs vaarwel om te Groningen op te treden als chef der afdeeling onderwijs enz. aan de prov. griffie. Het volgende jaar werd hij benoemd tot burgemeester van Veendam, in welk ambt onze candidaat in menig opzicht practisch uitvoering heeft gegeven aan het Vrijz. Dem. gemeenteprogram. Hij heeft in die jaren al daar v§el tot stand gebracht. Allereerst den ken wij 'elfcdrbij aan het Uitbreidingsplan, waardoor de lang gerekte streek een kom heeft gekregen. Voor het onderwijs is in die jaren ook veel geschied. De gemeentelijke normaalles sen werden omgezet in een 3-j. dagnormaal school aansluitende aan de 3e klasse H. B. S. De M. U. L. O. school werd uitgebreid tot een handelsschool met daaraan verbon den huishoudonderwijs voor meisjes. Voorts heeft hij als burgemeester van Veendam veel gedaan voor Ziekenzorg, een openbare leeszaal gesticht, belet dat de tramwegen zouden worden geliquideerd toen de spoor werd geopend, den eersten ge meentelijken vischverkoop in ons vaderland geïntroduceerd, en tal van andere sociale maatregelen helpen tot stand brengen. Zelf beoefenaar der sport zorgde hij voor de oprichting van een zwemschool en sport terreinen, waarvoor voor 't eerst de onteige ningswet is toegepast. Het rapport betreffende de waterleiding voor de geheele provincie Groningen is door hem als secretaris-rapporteur der sub-com missie van de Duinwaterleidingcommissie gesteld. In het begin van den oorlog gaf van Be resteyn in de provincie Groningen leiding bij.de oplossing van het broodvraagstuk. Deze organisatie heeft minister Ti^ub ook in de andere provincies ingevoerd. De voor ziening van ons land met aardappelmeel is eveneens door hem georganiseerd. Na het overlijden von dr. Bos werd hij In 1906 door het district Winschoten naar ie Tweede Kamer afgevaardigd. Hij heeft zich aldaar meer in het bijzonder >ezig gehouden met de quaesties der levens- tiiddelenvoorziening. waaraan hij een zeer l mvangrijke en diepgaande studie wijdde, zoodat hij thans op dat punt de voornaamste specialiteit der Kamer is. In onze staatkun de belooft hij een der groote figuren te wor den, als tenminste zijn afkeer van partijpo litiek en klein-politieken strijd hem den weg. niet afsnijdt. Voorts schonk hij zijn aandacht aan vraag stukken op het gebied der gemeente-admini stratie en der statistiek. Ten aanzien der salarisverbetering zijner oud-collega's, de leeraren der H. B. S. en van het personeel der Porterijen brak hij bij de begrooting een lans. Wij wijzen nog"op zijn optreden bij de be handeling van quaesties die de kunst en het archiefwezen raken. Zijn amendement om kunstvoorwerpen buiten de vermogensbelas ting te houden, werd kort geleden aangeno men. Vermelden wij tenslotte dat ven Beresteyn voorzitter is der mede op zijn initiatief op gerichte Centrale Vereeniging van openba re Leeszalen, de Vereeniging tegen water bodem- en luchtverontreiniging, de Veree niging voor Handelswetenschappen, en be stuurder van verschillende andere vereeni- gingen op sociaal gebied. Besluiten wij deze opsomming met de me- dedeeling, dat: van Beresteyn verschillende praeadviezen heeft geschreven op juridisch en sociaal gebied, dan zal ieder toegeven, dat deze candidaat een zeer groote werk kracht heeft, een man van groote energie.- Hij is en toonde dit de laatste weken in zeer vele plaatsen, een boeiend en aange naam spreker, een geestig causeur. Niet ten onrechte wordt van hem, vooral op prac- tisch gch'ed nog veel verwacht. Politiek Overzicht De wereldstrijd in het westen. Toen verleden najaar, na elf vergeefsche slagen, waarin Italië de aanvaller was, de twaalfde aanval aan de Isonzo begon, dit maal met eene gewijzigde rolverdeeling, zoodat de Italianen de aangevallenen waren, heeft de strijd zeer spoedig een wijderen omvang aangenomen. De benaming „twaalf de Isonzoslag" past slechts voor het aller eerste begin van dien strijd, die aan het Italiaansche leger een ware débucle heeft berokkend en het van het Oostenrijksche gebied tot ver in het eigen land heelt terug gedrongen. Hetzelfde schouwspel heeft zich thans herhaald in den grooten strijd, die in het westen aan den gang is. Die strijd is in den vroegen morgen van 27 Mei begonnen met een aanval tegen den Chemin des Dames. Maar reeds na weinige uren was dat doel van den aanval bereikt en konden de aan vallers hun oogmerk richten op een verder liggend doel. In het middaguur van den ?7en was de kam van den Chemin des Da mes bereikt. Dat is van al de merkwaardige wapenfeiten, die in dezen oorlog zijn voor gekomen, een der merkwaardigsten. Men kon, op goede gronden, aannemen, dat het den Duitschers een zwaren strijd zou kosten, den Chemin cles Dames, dien zij in het vo rige jaar na een strijd van vele maanden hadden moeten prijsgeven, te heroveren. Het geheele terrein, dat zich van de Ailette, de noordelijk van den Chemin des Dames pa rallel daarmee loopende rivier, naar het Zui den en het Noorden uitstrekt, is een groot Rechterveld. De grond stijgt ten Z. van de Ailette over een zeer korte oppervlakte, 2 a 3 K.M., tamelijk steil in de hoogte; Men mocht dus verwachten, dat een aanval op* deze plaats zeer bezwoarlijk zou zijn. Maar het tegendeel van wat verwacht werd is ge schied; in enkele uren hadden de aanvallen de Duitschers den hoogtekam bestegen en waren zij meester van den Chemin des Dames. Een Zwitsersche militaire schrijver, kolo nel Egli, die in de Baseier Nachrichten zijne beschouwingen levert over de gebeurtenis sen op het oorlogsiooneel, drukt de meening uit, dat de verbonden Engelsch-Fransche troepen, als zij ook maar halverwege hadden stand gehouden, de Duitschers hadden moe ten beletten den hoogtenrand te bereiken. De vlugheid, waarmee de Duitsche aanvals- troepen de hoogten hebben genomen, grenst aan het wonderbaarlijke. De Duitsche storm troepen zijn vrijwel gelijktijdig met de terug gaande Franschen en Engelschen aan de Aisne gekomen en hebben dit groote strui kelblok in enkele uren overwonnen, hetgeen een zeker bewijs is, dot er van eene eigen lijke verdediging in 't geheel niet kan wor den gesproken. Waar is de oplossing van dit raadsel te vinden? De verklaring schijnt hierin ge zocht te moeten worden, dat de aanval op dat punt in 't geheel niet werd verwacht. Niemand dacht, dat daar de nieuwe aanvals- stooi zou geschieden. Men was zoo vast en zeker overtuigd, dat het zwaartepunt van het Duitsche offensief elders lag, dat vol gens overeenstemmende berichten van de Entente-zijde het opperbevel verschillende divisiën, die in de vroegere perioden van d^n strijd zwaar hadden geleden, naar dat fr^nt had gezonden om ze daar op hun ver haal te laten komen. Maar de verrassing is gekomen en heeft hare ontnuchterende uit werking gedaain. De militaire deskundige van de Ne-ue Freie Presse schetst den gedachtengang, waarnaar de Entente heeft gehandeld, al dus: ,.Met het oog op het dreigende onweer hadden de geallieerden zich het besluit van het eenhoofdige opperbevel afgedwongen en bovendien een manoeuvreerleger opge richt, dat als een bliksemstraal overal zou verschijnen, waar de Duitschers waagden in te dring-en. Den 21en Maart brak de Duit sche storm tusschen Atrecht en La Fère los en vaagde de Engelschen ver weg. De stoot was op Amiens gericht en deed de afscheiding van het Eng-e-lsche leger van het Fransche vreezen. Een groot deel van het manoeuvreerleger moest gebruikt en verbrokkeld worden om aan het 80 KM. breede doorbraakfront de geslagen gaten te dichten. Het geslagen Engelsche front werd met moeite opgelapt totdat het eerste ge vaar voorbij was. Hindenburg zette toen deze proefnemingen niet voort, maar deed den 9en. April een stoot aan beide zijden van de Lys; hij scheen het op de Kanaal- kust te hebben gemunt. De levenszenuw met het Engelscfre achterland mocht in geen geval afgesneden worden. Dat stond vast. Hier herhaalde zich hetzelfde spel met de Fransche reserves. Wat nog was over gebleven van het manoeuvreerleger, zal hier wel opgebruikt zijn. Yperen kon zich dus vc-rder nog in labiel evenwicht houden en ook de Kanaalljavens schenen gered. Nu waren echter de hoofdkrachten van de En gelschen en Franschen daar, waar Hinden burg ze wilde hébben, namelijk in het noor den. Het legerbeJcl van de Entente Leek ais betooverd n-aar de Duitsche liniën var. Montdidier tot Vlaanderen, waar ieder oogenblik muilen konden opengaan om Amiens en Yperen te verslinden, terwijl aan een gevaar voor de andere frontdeeiem blijkbaar niet gedacht werd. Men kon niet aannemen, dat Hindenburg zijne vuist, die reeds zoo dicht bij deze beide* gewichtige punten was gekomen, niet zou laten neer komen voor den laatsten slag. Maar Hinden burg hield den vijand daar met eenige vin gers vast, balde de andere vuist voor den slag en haalde daarmee uit ten zuiden van Laon. Als een bewijs, dat de verrassing voor den tegenstander volkomen is geweest, kan worden aangemerkt, .dat op den Chemi-n des Dames en aan het Aisne-Marne-kanaal Engelsche division hebben gestaan. Gene raal Foch heeft blijkbaar deze sectoren als „rustige" beschouwing en ze daarheen ver wezen om hun gelegenheid te geven zich te herstellen." Zoo laat het zich verklaren, dat de slag, in plaats van aan den Chemin des Drfmes fe blijven staan, in vliegende vaart over dezen hoogtenrug en over de Aisne heengegaan is en zich nu in het stadium bevindt van een nieuwen slag aan de Marne. Do coriog* Uit de berichten over den strijd in het westen is te releveeren, dat ten W. en ZW van Soissons de taaie tegenstand van de Franschen, volgens het Duitsche voormid- dagbericht van gisteren, gebroken is. Het avond-bericht uit Berlijn maakt melding van nieuwe geslaagde gevechten op den zuide lijken oever van de Aisne, ten W. van Sois- sbns, zonder daarover in bijzonderheden te treden. Over den strijd tusschen de Aisne en de Ourcq bevatten de berichten uit Pariis cn Berlijn mede-doelingen, die in hoofdzaak el kaar dekken; men ziet er uit, dat ook hier de Duitschers zijn vooruitgekomen. De Franschen geven het verlies van eenige plaatsen toe, maar zeggen, dat op andere plaatsen de Duitsche aanval is gestuit. Vol gens de Duitsche lezing zijn de Fransche tegenaanvallen aan weerszijde van de Ourcq mislukt. Berlijn, 1 Juni. (W. B.) Bij de ope ning van den Rijksdag herdacht de onder voorzitter den overleden voorzitter Kaempf. De rijkskanselier betuigde zijne deelneming, ook namens de verbonden regeeringen. Onder-voorzitter Paasche mankte vervol gens gewag van de schitterende verrichlm- gen der Duitsche troepen. Hij zeide o. a.: Onze ijzeren muur beweegt z'ch vooruit, tot verbazing der geheele wereld. Onze ze gevierende troepen staan reeds aan de Marne, waar zij in het begin van den oor log, zonder overwonnen te zijn door de macht van den vijand, maar genoodzaakt door de omstandigheden, in de verdedigings stelling terugweken. Wij behoeven een der gelijk terugwijken niet meer te vreezen. De Marne zal niet weer het keerpunt vormen, nadat wij in het Oosten de handen vrij ge kregen hebben. Zeker zijn zware offers noo- dig, maar in het volk leeft het bewustzijn, dat de schuld van het bloedvergieten niet ons treft maar de vijanden, die telkens weer de vredchnnd terugwijzen. Wij hopen, dot spoedig d~ beslissende slag zal vollen en een eer.' vrede zal worden verkregen. (Luide in. n.ming). Clemenceau heeft gisteren in de Fran sche Kamer geweigerd de socialistische in terpellation, die inlichting vroegen over den toestand, te beantwoorden; na een zesdaag- schen strijd was het daartoe nog te vroeg. Hij klaagde over de overmacht, waartegen de Franschen hebben te strijden. Die heeft hen genc-odzeokt terug te wijken. Maar capituleeren zullen zij nooit. Zijne hoop blijft gevestigd op Amerika. De Fransch- Engelsche effectiefs putten zich uit, maar de Duitsche ook. De partij wordt gespeeld op de Amerikaansche hulp. Die moet de éindover ing brengen. Zijne Rotwoorden waren: Als ik mijn plicht niet heb gedaan, jaag mij dan weg. Heb ik uw vertrouwen, laat mij dan.het werk van onze dooden voltooien. Havre, 3 Juni. (R.) Ministerpresident de Broqueville heeft ontslag gevraagd. De koning heeft de leiding van de zaken opge dragen aan de Coreman, oud-voorzitter van de Kamer. Het ontslag is slechts veroorzaakt door eenig verschil van inzicht over de methoden van regeeren, maar niet door meeningsver- schil om vraagstukken van binnen- en bui- tenlandsche politiek. Londen, 4 J-u n i. (R.) De onderkoning en gouverneur-generaal van Ierland lord French heeft eene proclamcgie uitgevaar digd, die het volgende inhoudt: 1. Ter voldoening aan onze beloften, doen wij thans een aanbqd, dat als het slnagt, verzekeren zal, dat Ierland vrij zijn geheele aandeel zal nemen in den wereldstrijd om de vrijheid. Ons aanbod is, dat Ierland vrij*» willig het aantal manschappen zal verschaf fen, vereischt om een billijker aandeel te leveren bij vergelijking met alle andere deo- len van het rijk. 2. Om dit aandeel te bepalen, kan Ierland gevraagd worden 50.000 recruten op de been te brengen vóór 1 October tot het op sterkte brengen van de Iersche divisiën in het veld en na dien datuum 2000 h 300v) recruten per maand om deze divisiën cp sterkte te houden. Dit is het wat wij Ierlai d vragen te doen. 3. Wij wenschen het aan een ieder duide lijk le maken, dat wij g-een plan hebben de landbouwbelangen of de voedselproductie te verstoren of iets te doen wat de essentieels^ belangen van het land belemmert of be-; snoeit. Er wordt niet verwacht, dat velen' van de plattelandsbevolking beschikbaar zijn' voor militaire doeleinden. De regeering^ heeft bijna geheel het oou op het groot© aantal jonge mannen in de steden, dat veel grooter is dan noodig is om de gewon© zaken af te doen en het vereischte contirv- gent kon leveren. 4. Evenals in Engeland, Schotland en Wales zijn wij voornemens eerst de jongere mannen op te roepen en hen, die het best gemist kunnen worden om te strijden voor hun moederland. De leeftijdsgrens bij dezen oproep is daarom bepaald van 18 tot 27. jaar. De bedoeling is niet oudere mannen, dio bijzonder geschikt zijn voor den dienst of verlangen hun land te dienen, te beletten op te komen. Er worden maatregelen geno men om zooveel mogelijk te verzekeren, dat voor de mannen, die voor hun land hebben gestreden, land verkrijgbaar zal zijn; de daartoe noodige wetgevende maatregelen zijn in overweging. 5. Bijzonderheden over de betaling van soldij, toekenning van pensioen, enz. zullen tijdig worden medegedeeld. De rccruteering zal in burgerlijke handen zijn. B e r 1 ij n, 4 Juni. (W. B.) In de zitting van den Bondsraad van heden is het vredes verdrag tusschen Duitschlond, Oostenrijk- Hongarije en Turkije eenerzijds en Rumenië anderzijds goedgekeurd. B u k a r e s t, 3 J u n i. (W. B.) De verkie zingen voor het Rumeensche parlement (Kamer en Senaat) hebben plaats tusschen 1 en 9 Juni. De partijen van Bratianu en Take Jonescu, die het grootste gedeelte van hunne aanhangers hebben verloren, hebben, daar zij eene verpletterende nederlaag had den te verwachten, geene candidaten ge steld en besloten zich van deelneming aan den strijd te onthouden. Behalve de leden van de partij van Marghiloman treden als candidaten op aan hangers van Carp, Stere en generaal Ave- rescu en ook eenige leden, die uit de par tijen van Bratianu en Take Jonescu zijn go- treden en nu als onafhankelijken optreden. Op den eersten verkiezingsdag werden d© verkiezingen gehouden voor het eerste col lege van den Senaat. Gekozen werden de minister-president Marghiloman en nog twee leden van het ministerie. Gene raal Averescu, die de vredespreliminaires heeft onderteekend, is in een district, waar een regeeringscandidaat tegenover hem stond geslagen, maar in twee andere distric ten gekozen. Het parlement komt reeds den 17en Juni in Jassy bijeen. Zijn eerste werk zal zijn de goedkeuring van het vredesverdrag. Bukarest, 3 Juni. (W. B.) Lord Cecil heeft in het lagerhuis op een vraag over het tusschen Rumenië en de centrale mogend heden gesloten vredesverdrag geantwoorcL dat de Entente levendige sympathie voelt voor Rumenië en het als haar plicht be- Menigeen die'liegt, staat reeds z'n leugen te verdedigen, voordat men hem beschuldigt van liegen. Roman door ERIK LIE. Geautoriseerde vertaling uit het Noorsch door A. M. van der Linde n—v a n E d e n. 23 Zij had de tafel in dc eetkamer zoo feeste- lijk mogelijk gedekt. Gebraden ribstuk en zachte zandtaart zou er zijn en nog meer lek kernijen. Zij had mooie, en naar zij dacht goed gekozen cadeaux voor allen. Zij moesten gevoelen, hoe na zij haar aan T hart lagen cn dat zij bij haar hun natuurlijk tehuis hadden als in een warm en veilig nest. Zij hield zich onledig met het versieren van den kerstboom met gekleurd papier, zilveren ballen en kerstkaarsen Kleine Noorschc vlag getjes werden tusschen dc takken gestoken en bovenaan straalde de gouden ster van Bethlehem. Zij vond 't een prettig werk. Het deed haar denken aan haar kinderjaren, locu haar ouders haar tusschen zich namen en met haar om den boom heen liepen onder het zingen van het oude kerstgezang. Zij verheugde zich de verrassing der kinderen te zien en hun ïroolijke stemmen tg booren, wanneej; zij straks thuis zouden komen. Zij waren door hun vader op Flöien genoodigd. maar om zeven uur zouden zij terug zijn. Marina werd in haar- gedachten gestoord door een hccsch geluid in haar vaders slaapkamer Zij was tel kens bij. hem geweest, maar hij sluimerde steeds. Voorzichtig opende zij de deur en ging tot dicht aan het bed. In het door een rood scherm gedempte licht zag zij hel gelaat van den ouden man geelbleek geworden „Vader,*' fluisterde zij en streek zacht over zi.in hand. „Hebt u het benauwd, rader?"' Het eene, bijna dicht gevallen oog opende zich half. en hij maakt een beweging alsof hij iets wilde. „Wil ik u Wat voorlezen, vader? Hel is Kerstavond." Hij werd opeens-weer rustig, toen zij den bijbel van het nachttafeltje nam en het bock op goed geluk opensloeg. Zij schreide in haar hart en 't was of zij niet denken kon. Zij las uit de spreuken van Salomo: „Zalig zijn zij, die Mijne wegen bevsaren, gelukkig de mensch die naar. Mij hoort, zoo dat hij dag aan dag wa'akt aan Mijn deuren, aan dc poorten Mijner ingangen de wacht houdt. Want wie Mij vindt heeft het leven ge vonden, en welbehagen aan den Heer gekre gen." En zij ging voort en las uit het Hoog lied over de bloem van Saron, de lelie van de dalen. En er stroomde een gloed door de schil dering. van den vruchtbaren tuin van den Libanon, gezien van des Amana's top, van den top van den Senii en den Ilermon, vau de verblijven der leeuwen, de panterbc-rgen." De hand van den ouden man lag plotseling slap tusschen hare vinger.s Zijn oogen waren gebroken, zijn kin trok omlaag, de doodskleur j bad zijn gelaat overtrokken, „Vader, vader," riep Marina, alsof zij hem niet hanr geheele ziel wilde terugroepen lot het' loven. „Vader, hoort u mij? Ik ben Ma rina Zij bleef over hem lieen liggen, terwijl haar trapen- stroomden, zooals die" niet gestroomd handen sedert zij een kind was. Toen stond zij op. Zij' mocht zich niet aan haar smart over geven. liet leven en de kinderen riepen haar. Zij maakte het teeken des kruiscs over zijn gelgal, kuste hem op het voorhoofd, veegde hel doodzweet met haar zakdoek weg en leg de het kerkboek onder zijn kin. Zij Vouwde zijn handen en met eerbied zag zij op hem neer en fluisterde: Kan een moeder haar stervend kind vergeten? En al kon zij dat ver geten, ik vergeet nooit." Stil sloot zij dc (leur. Dc kinderen moesten er niets van bemerken. Het was immers Kerstavond. In de kamer, waar de versierde boom stond, bleef zij zitten. En er streek over cn om haar heen een grooïc leegte, waarin haar gedach ten cn gevoelens zicli oplosten als sneeuwvlok ken in de oneindigheid. Zij keek vóór zich uit als iemand, die van zijn eigen ziel geschei den is.... Builen viel de sneeuw cn binnen sloeg de klok aan den wand één slag, later sloeg zij verscheidene slagen; zij hoorde het niet; het ging aan haar voorbij. Tik-lak klonk het eentonig in dc kamer als het gestadig klateren yan ccn heek. Langza merhand toch scheen hel tot haar bewustzijn door tc dringen dat er iets was waarop zij wachtte iets, dat aanstaande was... Zij sloeg de oogen op en hel was of hanr krachten langzamerhand terugkeerden.. j liet .was halfnegen. RWaar bicven de kinde ren? Iladdcn zij hun belofte vergeten? De spijzen stonden reeds geruimen tijd in de keuken gereed en de'Lerstbcom wachtte slechts op het aansteken. Onrustig liep zij dc kamers rond en zij had al haar kracht noodig om de gedachte aan haar vader van zich af te zetten. Maar toch was het of een inwendige macht haar, naar zijn slerfl>Cfl dreef, waar hij zoo ernstig en vredig ncdcrlag. Zij vouwde zijn stijve vingers over zijn borst en stak er c-en bloem tusschen. En opnieuw streelde zij hem tccdcr .en wilde zij niet ge- looven dat hel voor den laatsten keer zou zijn. Marina ging naar de deur zij bad de stemmen van dc kinderen op dc trap ge hoord. Zij liet het licht branden, streek zich over hei voorhoofd en ging er heen. Het*feest van den kerstavond mocht niet bedorven worden. „Wat kom jelui laat!" riep zij hun tegemoet. „Och we hebben zoo'n plezier gehad, moe der!" klonken dc stemmen in koor, terwijl zij hun natte kleeren aflegden. „En wat hebben we een moois gekr.gcn," riep Leif uil, toen bij met drie vier groote pakken in de hand binnenkwam. Moeder, ik heb ccn spoortrein gekregen, di. wezenlijk loopt op echte rails, cn kijk, dat moet u eens zien?' ging hij. voort, terwijl hij haar aan de hand meetrok. „Straks, Leif. straks" deed Marina haar best hem af te leiden. ,Ja vader heeft er bijzonder den slag van om juist dat te yinden wat je graag wilt heb ben?' zei Thoryald, die, geheel als een jong mensch gekleed in smoking cn met verlakt* schoenen, stond te spelen met een goudefl ketting op zijn vest. „Vindt 't niet mooi?" Ilij liet haar ecu gouden horloge zien, dat hij pas gekregen had. „Ik verlangde er juist zoo naar; al da andere jongens van die verwcnschle schoof hcbbeji een gouden horloge..." „Foei, Thorvald waarom gebruik je nu zulke woorden? Ja, het is een heel mooi ge* schenk," zei zijn moeder en keek naar dc mooi door elkaar geslingerde initialen aan dc achterzijde. „Als ik nu maar wat moer zakgeld krijg» dan kan ik fatsoenlijk leven op school; er zija jongens, moeder, die vijftig cn honderd kronen' in dc maand zakgeld hebben Maar zij weten het ook tc gebruiken." „Arme jongens, die zulke ouders hebben,* zei zijn moeder met een zucht. i ,.0ch. dat begrijpt u zoo niet, moeder. Ifjj praal nis een blinde over kleuren. U moet niet vergeten dat het daar heel wat anders is dan in dit nest van een stadje. Ik kan me niet he grijpen dat u het hier uithoudt in deze H>J wierp een hcteekenLsvollen blik over dc klcinei ouderwetschc kamers. Marina's oogen vlamden; maar zij zei geetf woord. Hel was de opinie van zijn vader, di« dc jongen teruggaf. „Och, ik ben zoo moe, zoo moe, moeder* zuchtte Margot. Zij was met al haar pakjes om zich heen in een leunstoel gevallen. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1918 | | pagina 1