KIEZERS VAN AMERSFOORT.
ELTIO VAN BERESTEVS.
fcr-—
DE EEMLANDER"
Stemt Woensdag 3 Jnlt alleen
Eendracht maakt niet altijd macht.
^ÜÏfËNLAND™
Vrouwenregeering
I7e Jaargang, No. 1
DnUIICUrUTCDDIIC pet J lnl>nden ÏOOt
AuUnntlYlLlIIOrKIJo foort f UO. Idem franco
pet port t 100. per week (met graiii terrekerinj
fcgcn ongelukken) 0.14. afxonderlUke nummer»
f Qük Wekclfjkseb bljvoegtel »Dt HolUndtch*
HMtmaw* (ondet redactie »an thtriM Hoven)
pet maanden 50 cent. WekelUkaek bUvoepel
•VareldrevuM pet J maande» 40 cent
HOOFDREDACTEUR: Ma. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF C.
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, HOCK utrechtickiit».
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Maandag 1 Juli 1918
dienstaanbiedingen 1—5 regels f OJO. groole letter»
naar plaatsruimte Voot handel en bedrijf bestaan
xeer voordeellge bepalingen tol het herhaald advca
teeren In dit Blad, bij abonnement Eene circulaire, I
bevattende da voorwaarden, wordl op aanvraag
toegezonden.
no. 5 van de 4e op Uw billet.
.Wat de kracht der unie-lib. propaganda in
Bezen stembusstrijd zou 2ijn, was. reeds long
te voorspellen. Mèn zou pronken met de
verdiensten der partij in n vorige periode,
tn haar aanbevelen els de „eenheidspartij".
Nu kan men 'n schitterend verleden heb
ben en toch geen toekomst.
Wat de L. U. in de negentiger jaren
.wrocht, is van de grootste beteekenis, doch...
niet het werk van hare mannen van thans.
♦Velen, wien de eer daarvan toekomt, zijn
reeds ontslapen, anderen overgegaan tot de
yrij-lib. ol YTijz.-dem. Alle drie vrijz.- fracties-
kunnen, zoo het hun lust, zich koesteren in
den glans van het glor:etijdperk der oude
partii Maar wie te veel aan het verleden
denk', verdroom; de toekomst. Niet om wat
mer. ge-'uar heelt, doch om wat nog te doen
fctaot, vTage men de stem der kiezers.
De aloude spreuk „eendracht maakt
mocht" heeft neg altijd gezag en vooral bij
rde hopelooze versnippering in even nutte-
looze als eigenzinnige partijtjes en belangen-
groepjes, zal men gemakkelijk menigeen
kunnen betoovereri met 'n pathetisch uitge
sproken „eendracht maakt macht! stemt dus
gij allen die de verdeeldheid betreurt, de
éenheidspartijl"
Die tactiek moge nu in heel het land suc-
~ces hebben bij argelooze kiezers, wien het
Ontgaan is dat „de vrijzinnigen" nu eenmaal
twèe richtingen tellen welke steeds verder
uiteengaan: democraten en (oud)liberalen
in Amersfoort komt men met dit lokmiddel
toevallig al heel slecht te pos.
Hier toch hadden wij naast 'n jonge doch
levenskrachtige organisatie der vrii-lib., één
Sterke vrijzinnige kiesvereen., Amersf. Ge
meentebelang, die na de fusie met de vrijz.-
dem. afd. vrijwel olie democraten kon omvat
ten,.
Dat de meer vrii-lib. voelende leden zich
toen terugtrokken, lag voor de hand en in de
bedoeling. Maar ook een der bestuursleden,
hoewel zelf voor 'n democratisch man door
gaand, ging zich afscheiden, zocht 'n groepje
vrienden en stichtte met hen *n.... nieuwe
partij, welke zich kort daarna bij de hier to-
iaal onbekende Lib. Unie aansloot.
Van versnippering gesproken! En van
^eendracht maakt macht'Wat zegt men
van eenheidsmenschen, die, omdat zij be
treuren dat er 2 partijen zijn, er nog 'n derde
naast gaan stichten! De-Econ. Bond, die 'n
nog hoogere eenheid dan de L. U. bedoelt
en ook de rechtsche partijen er in opnemen
wil, stichtte later, ook pl weer ter bevorde
ring van de eenheid naast de 12 bestaande
partijen 'n nieuwe 13e! Dat gaat meer in de
richting van eenlingenpartij dan van een
heidspartij.
Die heele „eendracht maakt n\acht"-leuze
is overigens, men vergeve ons het woord,
politieke larie.
Evenals 't politieke larie was toen onlangs
een der u.-l. sprekers 'n débacle voor de vrij
zinnigen voorspelde omdat de vr.-dem. de
concentratie verbroken hadden.
Bij handhaving van de concentratie zou
de débacle juist nog veel grooter geweest
eijn.
Dat kan geen U.-Lib. tegen spreken.
Wij stellen voorop dat de versnippering
van thans noodlottig is. Al die lilliput-partij-
tjes doen duizenden stemmen verloren gaan.
Tal van kiezers zonder politieke beginselen
laten zich gemakkelijk overhalen voor een
dier partijtjes te stemmen; zelfs zijn er kie
zers, die inderdaad beginselen hebben en
toch. uit sympathie voor den candidaat, uit
vriendschap voor een der propagandisten of
uit vermeend eigenbelang, verraad aan
hun partij plegen en.... hun eigen stem waar
deloos maken. Ze gelooven het misschien
nog niet, maar Woensdag zullen zij het te
laat ontdekken.
Al die stemmen komen althans den tegen
partij niet ten goede. Bij voortzetting der
concentratie had men daarentegen duizen
den stemmen gederfd welke wèl zouden
overgaan op de tegenpartij.*
Wij hebben 't immers reeds meermalen
uiteengezet hoe eenerzijds duizenden kie
zers wel vrij-lib. willen stemmen doch terug
schrikken al9 hun stem tegelijk T\ u.-l. of
vrijz.-dem. zou helpen verkiezen, terwijl aan
den anderen vleugel tallooze democratische
kiezers weigeren zouden hun stem te geven
aan 'n lijst waarop ook vrij-lib. voorkwamen.
Deze beide vleugelgroepen zijn thans voor
de vrijz. fracties behouden.
Vroeger was samenwerking noodzakelijk
om te voorkomen dat geen der vrijz. candi-
daten voldoende stemmen behaalde om in
herstemming te komen, 't Nieuwe stelsel
kent geen herstemming meer en 't komt er
slechts op aan het totaal der vrijz. stemmen
zoo hoog mogelijk op te voeren.
Er is, afgezien van alle principieele over
wegingen, nog een argument voor geschei
den optrekken. Door 't systeem van stern-
overdracht zou menigeen ongetwijfeld van
n concentratielijst afgeschrikt zijn, als hij er
zich rekenschap van gaf, dat zijn voor 'n vrij-
lib. bedoelde stem zoo maar overgedragen
kon worden op 'n gansch niet door hem be
geerden vrijz.-dem. En omgekeerd zou 'n
roodgetinte kiezer zich nog wel eens beden
ken voor hij overdracht van zijn voor 'n ge
nade vindende vr.-dem. bedoelde stem op
'n u.-L of vrij-lib. riskeerde.
Op 'n concentratielijst zouden dus zonder
twijfel heel wat minder stemmen uitgebracht
zijn dan thans op de 3 verschillende lijsten
te samen. Ieder brengt nu z'n vollen aan
hang mee en niemand wordt afgeschrikt.
Tegenover al die verliezen had bij voort
zetting der concentratie niet één stem winst
gestaan. Want waar is de kiezer die wel op
'n gemengde vrijz. lijst wil stemmen, doch
zoodra er 3 vrijz. lijsten zijn (waaronder toch
ook een van de Lib.-Unie, welke 'n concen
tratie op zich zelf beoogt te zijn) met pre
cies dezelfde candidaten plus eenige andere,
thans geen keus wil doen en uit ergernis
naar rechts of de soc. zou ovérloopen?
Iemand met zulke overdreven geconcen
treerde neigingen, kan men slechts in den
Dolclei vinden en daar heeft hij geen stem
recht.
Als onder het oude stelsel bijv. Piet Nol-
ting en de oud-lib. douairière gearmd naai
den politieleen brand getrokken waren, zou
dit schouwspel wellicht heel wat kiezers uit
het huis gelokt hebben; maar voortaan, nu
er stemplicht is, wordt ook 'n dergelijke at
tractie om 't volk naar de sternbus te krijgen,
overbodig. Gevaarlijk zelfs. Want wij vree-
zen, dat de wederzijdsche familie .met die
politieke mésalliance weinig ingenomen zou
zijn en bij de stembus daarvan wel blijk zou
geven.
't Is dus duidelijk dat door net gescheiden
optrekken niet één stem voor de vrijzinnigen
gemist zal worden. Integendeel, 't behoedt
voor slemmem erlies aan de beide vleugels,
't Eenige nadeel is nu dat er niet 1 doch 3
overschotten verloren gaan, maar-ooi. dat
ware te voorkomen geweest door de lijsten
te verbinden, hetgeen echter om principieele
redenen niet geschied is.
De Lib. Unie kan nog wel iets leeren van
de rechtsche partijen; die trekken ook ge
scholden op en zij begrijpen drommels goed
dat de chr, hist, lijst méér protestantsche
stemmen zal vangen dan 'n gemengde lijst
waar monseigneur Nolens bovenaan stond.
Maar de Lib. Unie ziet dat zeker anders
in en moet dus de verbreking der coalitie
heel dom vinden. Eendracht maakt immers
macht?
O».... zouden el die eenheidszangen slechts
lokroepen zijn om de argelooze kiezers in
de omnibus der L. U. te doen stappen?
Weest dan gewaarschuwd en stemt
VAN BERESTE7N.
't Gaat niet tegen de candidaten der L.' U
'allen zeer respectabele mannen, volstrekt,
niet minder respectabel dan die der Vrij-
Lib., velen persoonlijk ook even vooruitstre
vend en democratisch als de vrijz.-dem.
maar 't gaat tegen de „eenheids' zotternii.
Gisteravond heeft de L. U. zich weer van
anderen kant laten kijken. Aan het woord
waren de heeren Eerdmans en de Muralt,
beiden eminente vrijzinnigen doch de twee
hevigste anti-clericalen van de heele poli
tieke vlakte.
Vooral j'nr. de Muralt heeft in zijn niet van
effect-bejag ontbloote speech wat inhoud
en vorm betreft stond de voortreffelijke rede
van prof. Eerdmans veel hooger duidelijk
laten zien, hoe de L. U. zich thans aan anti-
clericalisme en schoolstrijd vastklampt.
Het clericalism? blijft 'n voortdurend gc-
aar, wii moeten er voor op onze hoede ziin
maar in d? crisis welke wij thans doormaken,
behoort hel anii-clericalisme niet op het le
doch op het 2e of 3e plan.
Wij gelooven niet dat het hartstochteMik
herofp op de anti-cler. gevoelens dei kiezers
in deze tijden de L. U. sterker zal maken.
In de partij zelve heeft men het g^vaarl'.'ke
er van ingezien, de alg. secr. Roodnwyzen,
veteraan uit de vrijz. beweging, heeft niet op
gehouden er tegen te waarschuwen er. liever
z'n zr.el prijs gegeven dan aan die t 'kliek
moe doen.
En zoo zien wij. thans, terwijl iedereen,
ook ol bestond er geen wereldoorlog, beu
is van den schoolstrijd en snakt naar den
vrede of, zoo deze niet bestaanbaar is, al
thans naar 'n minder gespannen toestand,
de Li'o. Unie opnieuw den schoolstrijd nan.
de.n vikQigrond brengen en de verlammen
de antithese, welke reeds zooveel kwaad ge
sticht heeft, aanwakkeren.
En dat, nu hongersnood en algemeene
inzinking voor de deur staan!
Politiek Overzicht
De verliezen aan de Plave.
Het schijnt, dat in Hongarije allerlei fan
tastische verhalen de ronde gedaan hebben
betref lende de verliezen door het Oosten-
rijksch-Hongaarsche leger bii den terugtocht
over de Piave tijdens den iongsten slag in
Italië geleden, bii welke verhalen inzonder
heid een rol speelde de vermelding; dat hei
vooral de Hongaarse-he regimenten
geweest waren, die de zwaarste verliezen ge
leden haclder.. Om aan deze ongelooflijk
fantastische verhalen een einde te maken,
heelt de Hongaarsche minister-president
Weckerle bij den aanvang van de zit
ting van het Hongaarsche Huis van Afge
vaardigden tot geruststelling van.de open
bare meening in het openbaar den werke-
iijken stand van zaken blootgelegd.
Weckerle begon met te verklaren, dat zoo
wel het hoofdkwartier als de rijksregeering
volkomen oprecht en zonder eenige verbloe
ming alle oorlogsberichten publiceeren. Ten
bewijze daarvan herinnerde hij er aan, dat
van Oostenrijksch-Hongaarsciie zijde steeds
de verliescijfers, die zij zelf opmaken, verge
leken worden met de gegevens van vijande*
lijke zijde, ten einde ze te controleeren.
„Het Huis weet aldus vervolgde de mi
nister-president dat wij aan de Piave en
de Brenta vooruit zijn gedrongen, en dat wij,
toen eenmaal verder vastklemmen aan onze
stellingen met reusachtige verliezen zou zijn
gepaard gegaan, om menschenlevens te spa
ren aan de Piave zijn teruggetrokken en
slechts aan de Brenta verscheiden bezette
gedeelten hebben behouden. Bij dezen te
rugtocht zijn in het geheel 20,000 man in
handen des vijands geraakt. De minister
van oorlog heeft onlangs een getal van 8000
gevangenen genoemd, maar op grond van
sedert dien bekend gemaakte gegevens moet
ik dat cijfer rectiliceeren. Er zijn 12,000
man in Italiaansche gevangenschap geraakt,
terwijl 50,000 Italianen als gevangenen in
.onze handen vielen. Kunnen deze cijfers bij
een offensieven terugtocht niet als buiten
gewoon reusachtig worden bestemd, veel
treuriger is het verlies, dat wij aan dooden,
gewonden en zieken hebben geleden. De
zieken toch vormen een groot percentage.
Bij het tiende en elfde Italiaansche Izonso-
offensief hebben wij een verlies geleden van
tusschen de 80.000 en 100,000 man. Nu
ioopen onze verliezer, evenzeer tegen de
100,000 man. !k ben, helaas, gedwongen
deze treurige omstandigheid te constatee-
ren. In dit cijfer zijn begrepen de gesneuvel
den, de zwaargewonden, de lichtgewonden
en zij, die als uitgeput teruggebracht wer
den.
Ik noem deze cijfers, omdat ik u niets wil
verbergen, voorts daarom, omdat onze vijan
den ongetwijfeld een overdreven voorstel
ling van deze verliezen zouden geven en wel
licht zou onze openbare meening hetzelfde
doen.
Aileen wil ik nog opmerken, dat ook aan
dit offensief want ook op dit punt zijn
weer zeer onjuiste geruchten in omloop
Hongaarsche troepen niet in buiten verhou
ding groot aantal hebben deelgenomen en
dat ook niet de verliescijfers alleen op Hon
gaarsche troepen betrekking hebben. Aan
het heele offensief en den terugtocht hebben
33 Hongaarsche en 37 Oostenrijksche regi
menten deelgenomen, dus 47 procent Hon
garen en 53 procent Oostenrijkers.
De verliezen der Italianen bedroegen tij
dens den opmarseh en den terugtocht
150,000 man. Zij zijn dus hooger dan de
onze aan gevangenen, dooden, gewonden
en zieken."
Weckerle besprak vervolgens het gerucht,
dat de verliezen het gevolg waren van ge
brek aan munitie. „Ons leger verklaarde
hij is nog nooit zoo goed met munitie
voorzien geweest als half Juni hét geval was.
Het is waar. dat van de drie bruggen, die
oyer de Piave waren geslagen, de eerste in
stortte en vervolgens de twee andere door
den stroom werden meegesleurd en dat
daardoor voor het vervoer van levensmid
delen onoverkomelijke bezwaren bestonden.
De terugtocht evenwel had geheel regelma
tig plaats en slechts weinig troepen, die tot
dekking waren achtergebleven, vielen in
handen uerltalianen.
Ik wensch nog eens te constateeren, dat
de heele terugtocht, zooals de minister "van
oorlog heeft opgemerkt, zoo regelmatig en
zonder opzien is geschied, dat de Italianen
zelfs, nadat hii had plaats gehad, hem nog
niet opmerkten, maar nog aanraden deden
op oude loopgraven en verlaten stellingen.
Als wij nu ongeacht deze treurige resul
taten, -conclusies uit het geheel trekken
aldus besloot cie Hongaarsche minister-pre
sident uan kunnen wij toch als buiten
twijfel stellen, dat wij den Italianen aanzien
lijke verliezen hebben toegebracht en hen
hebben verhinderd een aanzienlijk deel van
hun troepenmacht naar het westelijk front t«
zenden, hetgeen in het belang van de ge
meenschappelijke oorlogvoering zonder twiw
fel een doel was, dat wij toch ook moesten]
bereiken. Dat doel hebben wij dan ook be*'
reikt." j
In verband met bovenstaande verklaringen,
wordt van Oostenrijksche zijde nog mede
gedeeld, dat het getal 100,000, dat Weckev*.
Ie als verliescijfer opgaf, berust op een ver-,
keerde opvatting van een in der haast ge-'
publiceerde telephonische mededeeling. Aan
de Hongaarsche regeering werd door het le-
gercoromando ml. alleen medegedeeld, dat
de verliezen geringer waren dan in dom'
tienden en elfden Isonzoslag. Deze bedrotj-|
gen tusschen 80,000 en 100,000
Juiste opgaven over de verliezen aan man-!
schappen enz. gedurende de jongste slag in
Italië zijn in het geheel nog niet beschik-:
baar. Voorts wordt er van Oostenrijkscho^
zijde de aandacht op gevestigd, dat de ten
vergelijking hiermede aangegeven verlies
cijfers niet alleen betrekking hadden op het
Piavefront, of op de door den minister-pre
sident genoemde 70 regimenten alleen,
maar op het g e h e e 1 e Oostenrijksch-Ttali-
oansche front van het Sliifserjoch tot de^
Adriatische Zee. Bovendien liepen die cijfers,
over het tijdvak 15—20 Juni, clus o\er 6 ge-j
vechtsdagen.
De verliescijfers- omvatten, geüik trouwens]
de Hongaarsche minitffr prr*rirjrnf verklaard'
heeft, ook de zieken. Nu bedraagt het ver
lies aan zieken onder gewone omstandighe-!
den dagelijks, al naar gelang der weersge
steldheid, 2000 tot 4000 man; Voor G natte'
dagen kan men dus het normale ziekencijfer
stellen op 20,000 tot 25,000 man. De ver-
liezen zijn derhalve geenszins abnormaal j
hoog en bieden aldus de door het Corr.
bur. van bevoegde zijde ontvangen Oosten
rijksche toelichting van de in het Hongaar
sche Huis van Afgevaardigden afgelegde
verklaringen een waarborg, dat de leger
leiding alles heeft gedaan om het aantal der
offers aan menschenlevens te bepeiken.
De oorlog,
Aan het front in het westen geëne andere
dan plaatselijke aanvallen.
Italiaansche troepen hebben aanvallen on*
dernomen in het gebied van de Sette Com-
munizij drongen bij de Monte Valbella in
de eerste Oostenrijksche linie, maar heb
ben zich daar niet kunnen handhoven.
C h a r b i n, 2 Juni. (R.) De vroegere
Oostenrijksche en Duitsche krijgsgevange
nen hebben Irkoetsk be*et. De Tsjecho-Sïo-
wakken ziin op Krasnoyarsk teruggetrokken."
De Rumeènsche Kamer heeft met op \ier
na algemeene stemmen de vredesverdragen
met den vierbond goedgekeurd. 'T
Londen, 29 Juni. (R.) De rijksoor-j
ïog.sconfeientie heeft besloten een-regeling
te treffen ten opzichte van de voorziening,!
van het rijk en <fe bondgenoot an met zekere i
grondstoffen, ter verzekering van hun rij
verheid. y
Kopenhagen, 29 Juni. (V. B.) Op
uitnoodiging van de Deensche regeeiing
heeft er hier van 26—28 Juni een confe
rentie plaats gehad tusschen de ministers
van buitenlandsche zaken \an Denemarken,
Noorwegen en Zweden. Men constateerde
volkomen overeenstemming ten opzichte
van het beginsel, dat strikte neutraliteit de
eenige verkieselijke politiek voor de Skan-
cinavische rijken was. De.drie landen heb
ben commissies benoemd, die overleg zul-
len plegen over de kwestie, in hoeverre da j
gemeenschappelijke behartiging van belan- -j
gen tijdens en na den wereldoorlog moge- j
lijk Is. Met bevrediging is kennis, genomen
van het gunstige resultaat van dc weder- 1
zijdsche economische hulp. Men kwam tot
Vrijzinnigen en Democraten, stemt Woens
dag alleen Van Beresteyn, no. 5 van de 4e
lijst.
Roman naar het Duilsrh
van
A. Oskar Klausman n.
Toen geheimraad Kcrslen le Saarldrchcn
'a&nkwam, was Dora nog niet te spreken. Zij
had vroeg in den morgen ccn verren rit ge
maakt en moest zich nu nog even verkleeden.
Mevrouw Schotelhls, de oude, babbelzieke da
me, was eclilcr wel aanwezig en Kersten
ging met haar een kleine wandeling in het
park maken.
„Wij hebben hem hcelemaal niet herkend"
zeide mevrouw Scholtelius plotseling.
„Hoe moet ik dat opvallen?" vroeg Kersten;
„Hoe zoudt ge Spalding moeten herkennen?
Gij ziet hem toch voor de eerste maal!
„Ach, nu heb ik me versproken," zeide me
vrouw Scholtelius met komischen schrik; „ge
moogl me niet verraden, ik doe ccn beroep
op uwe discretie. Ge moet welen, Dora en ik,
•we kennen dien mijnheer Werner Spalding
reeds langer dan een jaar."
„Wel heb ik van mijn leven, daar weet ik
niets van," merkte Kersten op.
„Dora wil ook hcelemaal niet, dat gij daar
iets van weet eu dus nogmaals: discretie zij u
nanbevo,kali
We waren verleden jaar in Berchlesgaden
en logeerden in een pension le Ramsaü. Ook
Spalding, die destijds juist uit Amerika was
teruggekomen, had daai- zijn inlrek genomen.i
Wij hadden nog in het geheel niet persoon- 1
lijk met licm kennis gemaakt, toen hij plotse-
ling, nadat hij nog geen vierentwintig uur daar
geweest was. de held van den dag werd. In
ons pension logeerde ook ccn familie uil Wee-
nen, met een allerliefst meisje van ongeveer
ccn jaar of vier. liet kind was 's middags
plotseling verdwenen. Hot kindermeisje, dal
met liet kind was gaan wandelen, was door
dc warmte in slaap gevallen en hel kind was
op eigen gelegenheid verder gegaan en klaar
blijkelijk verdwaald, althans, nergens was hel
lc vinden. De ouders cn het heele pension ver
keerden in de grootste 'opwinding. Het was
een drukkende dag en een onweer scheen op
komst. Het ergste stond voor het kind te vree
zen. Er waren geen honden om het kind le
helpen opsporen, en al het roepen en schreeu
wen en het afzoeken der naaste omgeving
bleef zonder gevolg. Kort voor zonsondergang
brak een hevig onweer los. liet werd pikdon
ker; een wolkbreuk veroorzaakte een ontzag
lijke gietbui en we waren allen bij elkaar in
de celzaal van het pension, verontrust niet
alleen door het vrcesclijke weer, doch meer
nog door de gedachte aan het arme kind. Dc
ouders van de kleine, vooral de moeder was
wanhopig en alle aanwezige dames weenden
en snikten mee.
Daar ging plotseling dc deur open en op
den drempel stond Werner Spalding, druip-
j nat, en lot aan het middel met modder bespat.
I Zijn mantel had hij over hoofd, borst en rug
I geslagen cn toen hij dezen terugsloeg, zag men
j het vermiste kind op zijn arm zitten, half
gapend van uitputting. De lijzige man met
hel hulpeloozc kind maakte een bepaald on'.-1
roerenden indruk. Met een juichkreet vloog de
moeder op hel verloren gew aande kind toe.
Werner reikte het haar over en maakte, dat
hij wegkwam, om zich le verkleeden. Later op
den avond boorden we,-dat hij op zijn wande
ling door het onweer overvallen, gauw naar
het pension wilde terugkccren, toen hij aan
den oever van don Ache het slapende kind
vond. Klaarblijkelijk was het meisje een heel
eind omgeloopen en door vermoeidheid in
slaap gevallen. Zonder Spaldings tusschen-
komst zou het kind verloren geweest zijn,
want door den wolkbreuk steeg het water van
dc Ache op onrustbarende wijze. Spalding
nam hel kind 'mee naar het pension, hoewel
hij hcelemaal niet wist, dat het daar thuis
hoorde. Hemzelf leek hetgeen hij gedaan had,
natuurlijk absoluut geen heldendaad toe cn
het was hem klaarblijkelijk niet aangenaam,
•door de oudqrs cn de andere aanwezigen als
een held te worden bewierookt. Den volgen
den dag reisde hij plotseling af, zonder dat
we zelfs aan hem voorgesteld waren. Maar
voor Dora cn mij was het onvergetelijk, zoo
als hij daar in de deur had gestaan, met het
hulpeloozc kind op den arm cn den druipenden
mantel om hem en het kind heengeslagen. Dat
moment was zoo romantisch, dat men het niet
licht vergelen kan. Dora heeft dan ook nog
geprobeerd, dit lafreelije uit het hoofd tc schil
deren, doch het wilde haar niet goed geluk
ken. We hebben alleen zijn naam toen verno
men. Vandaar ook dat Dora, toen ge voor
stelde, Spalding ie vragen, dadelijk bereid
was, uw wensch tc vervullen."
Juist werd mevrouw Scliottelius weggeroe
pen en ze-verzocht den geheimraad, naar de
salon te willen gaan. Hier wandelde Kcrslen
naar het scheen ccuigszins opgewonden op
en neer- én hetgeen hij op dit nogenblik dacht,
was niet bijzonder vleiend
Die Werner kent de vrouwen beter dau
ik. Dus toch een romantische geschiedenis.
Dat de vrouwen lork altijd en eeuwig alles,
wal haar overkomt, met het gevoel ca nicl
met het verstand bcocrdeelen!
Dus Werner Spalding moest genomen wor
den niet om zijn buitengewone kennis van za
ken, niet omdat hij een man is, aan wien men
miilioenén kan toevertrouwen, maar omdat
juffrouw Dora Buchwald hem in een roman
tische pose heeft gezien. Dal is voldoende, om
zulle een man algemeen directeur te maken,"
Bijna dadelijk na deze overpeinzing kwam
Dora binnen en maakte excuses, dat zij hem
even had laten wachten.
Geheimraad Kersten had zich niet vergist:
Dora ging op alle voorwaarden in en scheen
niet eens onaangenaam getroffen, dat Spalding
voorloopig slechts op proef wilde blijven.
Kersten had gedacht, dat zij juist deze voor
waarde ccuigszins onprettig zou vinden.
„Misschien wil je dc zaak nog eens over
wegen," zei Kersten aan hel slot zijner uit
eenzettingen.
„Ik behoef er niet meer over na te denken,"
verklaarde Dora, ik ga met de voorwaarden
van mijnheer Spalding accoord. Laat als 't u
blieft het contract opmaken, Oom Kersten; ik
zal het nog heden ondcrleekenen. En wilt u
dan aan mijnheer Spalding zeggen, dat indien
hij nog wenschcn mocht hebben omtrent meu-
biiccring of inrichting van het huis, hij het
zoo spoedig mogelijk zegge; alles zal naar
zijn wenschen geschikt worden."
„Ik geloof niet, dat hij nog bijzondere ver
langens heeft." antwoordde Kcrslen, „hij zei
me integendeel, dal de woning voor een jong
gezel eigenlijk veel le weelderig eu le groot
was. Hel zou hem. dacht hij, in de vele kamers,
die hem ter beschikking slaan, misschien nog
wel eens onbehaaglijk te moede worden. Hij
hij heeft zich in de laatste jaren, toen hij ini
Amerika cn. in België was, dikwijls zeer rnoe^
ten behelpen wat ruimte betreft.
Doch eigenlijk geeft hij niet veel om uitere
lijkheden. Ilij heeft ecu ideaal en dat is zijrt
leven."
„De woning is ook niet voor een ongehuw-
den, -doch voor een getrouwden directeur in
gericht. Misschien trouwt mijnheer Spalding
binnen afzienbaren lijd, wanneer hij zich hiep
eenmaal gevestigd heeft".
Dora keek naar den grond cn Kersten be« j
schouwde haar opmerkzaam, met een nauwe-
lijks merkbaar ironisch lachje.
„Spalding denkt waarschijnlijk niet aan j
trouwen", zei hij langzaam cn aarzelend, „na-: j
luurlijk ben ik niet op de hoogte van zijn gc-J
voelens cn eventuccle hartsgeheimen; maar itó j
denk, dat hij hcelemaal geen lijd gehad heeft, 1
om zich met trouwplannen bezig te houden.]
Hij heeft in de laatste vier jaren een druk]
leven gehad en noch in Pittsburg, noch in'j
Seraing heeft hij zich veel met dc vrouweiï
kunnen inlaten".
Met een plotselinge beweging hief Dora haar
gelaat op cn keek den geheimraad aan Haar
wangen waren opvallend rood.
„Dus het blijft erbij: U wilt liet contract»
wel zoo spoedig mogelijk laten opmaken; het
wordt dan dfcdelijk onderlcckcnd".
(Wordt wervolgd.J
