binnenland
BUITENLAND
s 81 ii VAN SENT.
ASSKüE^EIiTSPSUS
„DE EEMLANDER"
wiiwiBsESja
Bereid mei zuivere terpentijn
,n" Schoencream.
FEU6LLETO?).
LPS DOHSg
17e Jaargang Mo. 147
pet 3 maanden voor Amen*
foort f 1.80. Idem franco
pe» oo»t f 2J0 per week (mil pratis ferrekenng
te^en ©nj-dukkea) f0 IS afzoodc/lgfe» nummers
f 0.S5. Wckcl^kMk b&vot^rcl »De fïolUndschê
Huwnoa*** (oeder redactie van Thérèse Hoven)
per 3 maanden 75 cent WckcHjkscb bijvoegsel
»Wertldrevuf per 3 maanden 60 ccnl.
HOOFDREDACTEUR: Me. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF 4 Co
BUREAU: ARNHEMSCHÊ POORTWAL. tiAiixt>T»aoMT«eMM»«.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613
Dinsdag i7 December 1918
aicnst.i.inh:cdi;i»cn 1 5 regels f 0.50. groot'. let
nj.ir plaatsruimte. ^onr handel en bedrijf besUau
teer voordeèligt hcpAlingeo »oi He» herhaald ad ver#
teeren lo du blad. by abonnement Rene circulaire
bevattende de voo>waarden, wordt op aanvraag
toegezonden
Politiek Overzicht
Er zijn op ciit cogcnblik weinig kwesties
gewichtiger, dan de raag, in hoeverre Wil
son van plan en in staat is, zioh verzetten
tegen de chauvinistische en imperialistische
tendenzen, die zich bij de overwinnende
Geallieerden zeer duidelijk, toonen, - aldus
schreven we. En: Wilson is de aanvoerder
der partij, van het land, waarvan men hoopt,
dat ze het Pacifisme belichamen.
Dat Wilson's plannen, idealen, goed en
zelfs edel zijn, daaraan hoeft men niet te
twijfelen. Hij, democraat, historicus en phiio-
soopn, gelooft zeker niet, dat het woord
den rnensch is gegeven om rijn werkelijke
gedachten te verbergen. Zijn praclijken zijn
niet die der oucierwetsche diplomatie. Indien
hij zegt een organische reconstructie van
dr* wereld te willen, wanneer hij zich als
ideaal een verelctetatenbond of verbond
stek. een wereld, die niet langer beheerscht
wordt door een toevallig overwegende
meent, doch door een abstract en eeuwig
Recht, dan zal Wilson dat ook werkelijk
mcenen.
Toch is het ondenkbaar, dat hij zulke Paci
fistische en Humanitaire idealen zou nastre
ven, indien zi-n land, Amerika daarbij, bij
hun verwerkelijking* schade liep. Een pri
vaat persoon kan d? belangen van de
Menschheid stellen boven die zijner Natie.
De aanvoerder van eën Staat, nimmer. Deed
hij het, hij zou niet langer gesteund, gestut/
gestuwd werden, door het vertrouwen van
zijn volk. En, al is er eenige oppositie ge
weest bij de Republikeinen éér hij naar
Europa ging, nu hij gegaan i s, steunt hem
de geheele pers nadrukkelijk, en kan hij aan
kondigen, dat het de Wil, de Gedachte van
het Volk der Vereenigde Staten is, die hij
komt uitvoeren. Het Amerikaansolve volk
moet dus pacifistisch zijn gezind.
De volkeren van West-Europa schijnen
het veel minder. Vooral zij, Engeland en
Frankrijk, zijn het, die wréak willen voor den
afgeloopen oorlog. In z'n redevoering tot
Wilson, scheen Poincaré ons vrij duidelijk
zijn ongeneigdheid tot ontwapening uit le
drukken. Engeland wil wel ontwapenen, maar
niet ter.zee. En dit heeft al het gevolg ge
had, det van Amerikaansche kant is aange
kondigd, Amerika moest dan een even
groote vloot bouwen als Engeland, (of een
veel grootere f) Om samen met Engeland
de vrijheid der zeeën te kunnen handhaven;
(of die tegen Engeland te kunnen verdedi-
gen
De Fransche socialisten verzetten zich
heftig, maar de burgerlijke bladen toonen
hos langer hoe meer lust om de overwinning
op Duitschland exorbitant uit te buiten. Ze
eischen thans de Rijngrens. In Engeland
verwacht men een verbazende toeneming
va het aantal Parlementsleden der (gema
tigd) pacifistische Arbeiderspartij. Maar
overigens is het daar wraak, oorlogsschat
ting, (en annexatie der Duitsche koloniën),
al wat men hoort. Nog krassermen wil,
volgens de verkiezingsredevoeringen der
regeeringspartij alle Duitschers voorgoed
uit Engeland verdrijven, en waarschijnlijk
ook de Duitsche banken eens en vooral uit
Engeland en zijn koloniën weg werken.
Misschien loopt dat ten slotte niet zoo'n
hevige vaart. Tenminste, naar de „Times"
meldt, is er voorgesteld, dat de Duitsche
leden van de Londensche rnetaalbeurs weer
zullen worden toegelaten, en slechts weinig
leden hebben daartegen geopponeerd. De
„Times" is van deze liberaliteit geschrok
ken, maar de „Frankforter Zeitung" teekent
erbij aan, dat dit teeken van gezond ver
stand en zeker ook wel gezond egoïsme,
één ding toont: in de Engelsche zaken
wereld, die nuchterder is dan de Fransche,
zal de commercieele haat tegen de Duit
schers, omdat ze ook aan Engeland zelf
schade doet, niet veel langer duren dan de
oorlog In ;eder geval, deze kleine gebeur
tenis is een practisch voorbeeld van de
iud waarheid dat het geld, dat het kapi
taal, géén vaderland kent. Overigens is
deze waarheid slechts half waar. Indien
ze gehéé1 waar geweest was, dan zou ons
de heele verschrikkelijke oorlog misschien
bespaard zijn.
En van de mate waarin zij ra den oorlog
waar zal blijken, hangt het in hoofdzaak af,
of deze oorlog nooit, dan wel misschien zeer
spoedig door andere gevolgd wordt. Slechts
een wereld, die zoo veel mogelijk de tol
grenzen en alle belemmeringen van de be
wegingen van grondstoffen, producten en
kapitaal opheft, heeft kans op een duur-
zamen vrede.
Wet dat betreft ziin de plannen bij sommi
gen slecht genoeg. De gTOOle Fransche bla
den die het toekennen "van Luxemburg (en
Limburg) aan België verdedigden hadden de
ze moiiveering: na den oorlog zou België
van zijn (natuurlijke) oeconomische achter
land Duitschland afgesloten raken. Men
moest er dus een oeconomisch gebied ma
ken, dat alleen (of vereenigd mei Frankrijk),
zoo sterk mogelijk, zoo veel mogelijk in staat
zgu zijn, om aan zich zelf genoeg te hebben.
Daartoe moesten de Luxeroburgsche ijzer
mijnen (en de Limburgsche kolen) dienen.
(Wat ons land betreft, misschien zou het
voor ons verkieselijker zijn, in een dergelijke
West-Europeescn oeconomisch complex
deel te nemen, dan ons territoriaal te laten
verminken. Hoewel, het dilemma beduidt
zeer zeker kiezen tusschen twee verschrik
kelijke kwaden. Want voor ons, voor Rotter
dam, beduidt een belemfhering van het vrije
oeconomische verkeer met Duitschland bij
na den oeconomiscnen dood.
Maar waarom schijnen de Franschen, de
Fransche industrie, die trouwens door de
Lotharingsche ijzermijnen enorm versterkt
kan worden, zoo gesteld op de oeconomische
vêrworging van Duitschland, (dat in dezelfde
male door het verlies dier mijnen zal worden
verzwakt)?
Men mag aanemen, dat voor de Fransche
industrie hetzelfde geldt, wat de Engelsche
zoo goed weet: Ge moet niet denken, heeft
een Engelsche autoriteit geschreven, dat we
nu, na in den oorlog zooveel nieuwe indus
trieën geschapen te hebben, er zijn, van het
Duitsche gevaar M zijn. De Duitsche indus
trie heeft een fond van wetenschappelijkheid,
dat aan de Engelsche ontbreekt. Zonder be
schermende maatregelen zal Duitschland de
nieuwe Engelsche industrieën weten dood
te werken.
Bn zoo mag men aanemen, dat de Fran
sche en Engelsche industrieëlen en kapitalis
ten in meerderheid de Duitsche industrie
vr e e z en, en haar door scherpe maatrege
len van protectie, van onthouding der grond
stoffen, van belemmering in het transport,
zullen wollen verworgen of onschadelijk ma
ken. Deze maatregelen, die er toe leiden
moeten dat het geld, het kapitaal zich maar
al te zeer nationaal voelt, en de natio
naliteiten zal willen gebruiken, om zijn par
ticuliere belangen'uit te vechten, zijn in we
zen antipacHistisch.
Maar Amerika, dat tot nu toe als uitvoer-
land nog altijd een land was vooral ook
exporteerende grondstoffen of natuur-pro-
aucten: graan, katoen, heeft zijn industrie,
reeds vóór den oorlog sterk, in den oorlog
onnoemelijk uitgebouwd. Men vertelt hier
van sprookjes. Engelsche scheepsbouwers
hebben in Amerika scheepswerven gezien,
op wier hellingen 50 groote schepen ston
den naast elkaar. Een scheepsbouw, veel ge
weldiger dan de Engelsche, die voor den
oorlog toch de eerste ter wereld was. In an-
Reclame
doosje f 0.55.
f 0.70.
Mo, SO (j
No. 10 p
Deze creams zijn nimrnsr booaer in
prlis csw6B3t en nimmer waren er
hooger in qualiieit.
Aanbevelend.
Pletsr Pyperstr. 7. Leusderweg 83.
Bioemendalsche binnenpoort.
derhalf jaar lijds heeft Amerika Engeland
verdrongen. Doch niet als scheepsbouwer al
leen. Amerika dat vóór den oorlog nauwe
lijks een handelsvloot had, het zal over en
kele jarep de éérste scheepvarende natie ter
wereld wezen. Ook de andere industrieën
schijnen enorm te zijn uitgebreid. En zoo is
het waarschijnlijk, dat het Amerikaansche
industrialisme thans het eerste ter wereld is,
zich althans als zoodanig voelt. Zoo moet
ook het Amer.ikeansche volk vreedzaam we
zen, kan het de idealen van een uniyersee-
len wereldstaat aanhangen. Omdat in een
mundiale slaat, die langzamerhand tot een
oeconomische éénheid versmelten zou, de
sterkste industrie zou ciomineeren. Zooals
ook het land met de sterkste vloot
het meeste belang heeft bij e^n onbelem
merd wereldverkeer.
Daartegenover zullen zwakkere indus
trieën, ais de Fransche en de Engelsche,
zich willen beschutter., en daarbij gevaar
lijke, oörlqgsverwekkende dingen doen. Er
gebeuren, wat dit betreft, dingen die nauwe
lijks begrijpe-ij* schijnen.
In Duitschland wordt de be^w-egirug naar
rechts duidelijker, die wanneer ze afgeloo
pen, gestremd, geconsolideerd is, een sta
bilisatie der :oestanden zal blijken opgele
verd te hebben.
De groote ruk van links, door de Ultra's
om die wending naar rechts tegen te hou
den, blijft misschien uit. Het is alsof die
lieden geen fut genoeg hebben voor meer
dan looze demonstraties.
Men heeft gelezen, dat het orgaan der
Onaf hank eliiken ,.dm Freiheit", gedraaid is,
ageert t e g en de dictatuur van het prole
tariaat en tegen verdere bolsjewikismen.
In de algemeène vergadering der Onaf-
bankelijken was korten tijd geleden de sa
menwerking mét de Meerderheidssocialisten
geweigerd: overwinning van de meest link-
sche richting.-Maar eergisteren, toen in een
nieuwe vergadering gestemd moest worden
voor of tegen de Constituante, verloren de
Spartakisten met 465 tegen 195 stemmen.
Hierna zal de organisatorische eenheid tus
schen Spartacusaanhangers en overige On-
afhankelijken wel uit zijn.
ZeLcs in Berlijn zoo schijnt het, overwegen
de Meerderheidssocialisten sterk over de
Onafhankelijk en, en deze weer evenzeer
over de Sparlakisten.
Het Congres, de Centrale Duitsche Arsol-
raad is gisteren te Berlijn samengekomen.
De stemming blijkt zeer duidelijk rechts-
socialisiisch. Geopend werd de zitting door
Mueller, voorzitter van deiv links-gezinden
Berlijnschen Vollzugsrat. Maar tot congres-
voorzitter werd een rechts-socialïst, Leinert
uit Hannover gekozen.
De Spartakiden hadden demonstratie-sta
kingen en optochten ondernomen om het
congres te influcnceeren. Een stoet met
Liebknecht trok tot voor het oude Huis van
Afgevaardigden, waar het congres zittir.g
houdt. Gsëischt v.'erd, dot Liebknecht en
Rosa Luxemburg, die zich zoo buitengewoon
verdienstelijk hadden gemaakt voor de revo
lutie, als gasten mei raadgevende stem zou
den worden toegelaten. Beiersche congres
leden brachten deze eisch over, die echter
onder spottend gelach werd afgewezen.
Voorts trachtten de Spartakiden aan het
congiel wijs te maken, dat de Vollzugsrat,
door het congres in te stellen, het hoogste
orgaan der wetgevende en uitvoerende
macht dier.t te ziin. 's rijks overheden moet
benoemen en afzetten.
Toen het congres dit niet beaamde, dus
blijkbaar voor de Constituante, en tegen
een gecontinueerd Arsolrégime gezind was,
betoogde men buiten verontwaardigd verder.
Men had het met vorsten en potentaten
klaargespeeld, men zou ook wel met de
Conslituente klaar komen.
Liebknecht herhaalde de bekende eischen
der Spartakiden: oprichting Roode Garde,
uitschakeling officieren, afstel der Constitu
ante, bestendiging van het gezag der Aisol-
raden. Duitschland was nog slechts een ka
pitalistische republiek, de Wereldrevolutie
moest dat veranderen. De stoet der betoo-
gers trok hierna langs het Russische gezant
schap, waarvoor Liebknecht in een toe
spraak eischte, dat de Bolsjewiki alsnog tot
het Congres zouden worden nitgenoodigd.
Een troep demonstranten, „vertegenwoor
digers der Jeugd", kwa-jongens-en-meisjes
van 15 lot 17 jaar, had een dag eerder den
„Vollzugsrat" tot toegeven aan hun eischen
trachten te bewegen.
- Ze werden vanwege den „Vollzugsrat" met
plechtstatigen ernst ontvangen en beant
woord, maar het publiek had schik.
Het slot was, dat ze dreigden, bij niet-in-
wiUiging hunner verlangens, de macht der
Jeugd te doen gevoelen, ja zelfs een alge-
mcene staking der Jeugd hebben aangekon
digd.
Dc „Vollzugsrat" verwees hen voor de
verwerkelijking hunner eischen naar het
congres en dc daarvoor te scheppen orga
nen.
Bultealandsciie Berichten.
Brussel, 16 Dec. (Havas). De minis
terraad heeft gevolmachtigden voor de vre
desconferentie benoemd. Het zijn: Paul Hy-
mans, minister van buiteniandsche zaken;
Vandervelde, minister van Justitie, en Van
den Heuvel, Belgisch gezant bij het Vati-
kaan. Deze zal onmiddellijk teruggeroepen
worden.
Men voorziet dat de vredesconferentie
niet voor 15 Januari in Versailles zal bijeen
komen. De permanente commissies, die be
last zijn met de oplossing van eenige ge
wichtige vraagstukken, die de vredesconfe
rentie zal hebben te behandelen, zuHen in
Brussel zetelen.
Londen, 15 Dec. (R.) Het Portugee-
sche gezantschap kondigt aan, dat er een
voorloopig bewind is gevormd onder voor
zitterschap van den minister van Marine
Castro.
K i e w, 15 Dec. (W. B.) De stad Kïewr
werd Zondagavond omstreeks middernacht
door 'troepen van het Directorium bezet.
Groote straatgevechten werden vermeden',
de regeeringstroepen werden ontwapend'. De
Hetman trad af; het kabinet eveneens. De
macht is overgegaan aan het Directorium,
bestaande uit Winnitschenke, Petljureb,
Schwetz, Andrewsky. Enkele ministers zul
len tot het aankomen van het Directorium
en tot aan de definitieve vorming- van de
regeering door commissarissen worden be
heerd. In de stad heerscht volkomen rust.
De orde zal gehandhaafd worden door troe
pen van het Directorium en Duitsche troe
pen.
Uit de Pers
ïh liiker vYi!>i«im.
In de „A msterdamme T' bespreelcl
prof. Van Hamel „Nederland's rechte %eg"
door de Keizerkwestie". Nederland moet
volgens hem bereiken, dot twee dingen
vereenigd worden: het recht van 't zedelijk
gevoel van Europa, en het recht van asyl
ven vluchtelingen.
Het recht van asyl van vluchtelingen#
ook vaiv vervolgden, is een heilig
recht in de annalen der menschheid. Het' is,'
zooJang de menschen zedelijk gevoel hek.
ben gekend, «nis een versterking voor dal ge-,
voel, ais een eisch der beschaving erkend.
Het is de noodzakelijke tempering van eeïv
al te geweldige en al to onverbiddelijke ge*
recKTigheid.
Wanneer wij terugdenken aan de lieden»
die hier in Nederland een toevlucht tegen
doodsvervolging hebben gevonden, dan mag
niemand de beteekenis van dit asylrecht ont-1
veinzen.
„Het asyl v.ordt niet verleend uit liefdé-
voor derf peisoon van den vluchteling; en
in het gevel van Wilhelm in Nederland is
dit stellig bij vrijwel geen onju-r hrulgvroo-
ten het geval!
Maar het wordt verleend uit liefde voor
het beginsel, waarvan misschien een-
maal anderen het genoi kunnen smaken.'
Wanneer Nederland zijnerzijds op 't oogen-
blik den gewezen keizer als een rechte
loos wezen zou beschouwen en bejegenen,
zou het tevens de kans op rechteloosheid
scheppen voor allen, die eenmaal als vluch
telingen. het asyl zouden inroepen: Russi
sche vluchtelingen, staatkundig vervolg
den, anarchisten en wie al niet meer, die
door verbolgen (en wellicht terecht verbol
gen) gouvernementen kunnen worden opgc-
eischt.
Met geen van die allen staa'. de vroegere
keizer zeker op één lijn! Wat wij van zijn,1
daden en zijn houding denker., is voor nic-'
mand een geheim.
Maar nu hij er eenmaal is, handhaven wij
óók hoógere belangen, door hem niet rech
teloos uit le stoolen.
En dit behoeft ook niet. Het asyl is mth,
mers niet absoluut. Het geeft geen aan»
spraak op volkomen vrijheid, op volkomen
redding. En het doet dit zeker niet tegen»
over een persoon als Wilhelm, die door bij.'
kans de geheele wereld beticht en veroor
deeld wordt.
Wij behoeven geen ziekenverpleger voo»
het infecte soldatisme te zijnl
Zeer zeker moet ook door Nederland d«
internationale rechtvaardigheid worden er*
kend. Deze eischr, dat zóóveel breuk van
- menschelijkheid en volkenrecht als door het
Pruisische systeem is begaan, niet onge-_
merkt aan den chef van dat systeem kan
■-' voorbijgaan; en hij vervolgens te Ameron-'
gen rustig kool kan blijven planten. Het
hart van de wereld, het hart der mensch
heid, heeft aonspraak niet op zijn lioofd^'
:-j 'niet op zijn morteling in koelen bloede;
maar wel op zijne berechting. j
In de eerste plaats moet dus ook Ne-,
derland goedkeuren dat Wilhelm kornet»
kan voor de vierschaar der volkeren, di<^
tegen hem in het gerecht zijn gégaan, elf
wellicht van zijn eigen volk er bij.
Onze plicht als beschermers legt ons
slechts op, daarbij te bedingen: To. dat hlji
naar een weg van rechten zal worden beje*
gend, en 2o. dat hem geene behandeling of
bestraffing zal worden aangedaan, die naar
onze, Nederlandsche opvatting onmenscho-
lijk ware. Daarmede achten wij b.v. der^
dood en barbaarsche verbanning uitgeslo^'
ten. Eene andere, voelbare verbanning even»*
wel, eventueel onder Nederlandsch opzicht^
zou ons aannemelijk voorkomen» De eer
van St. Helena moet daarbij natuurlijk uit*
gesloten zijn.
Maar van Wilhelm II een Lodewijk XVI
of een Oldenbarneveld te maken, dit kun
nen wij ook aan de wereld besparen.
De wrok welke v/ij Over ons zelve gevoe
len, viert zich meestal uit over anderen.
Roman van een Nederlandschen Schilder.
Naar het Engelsch van
van
MAARTEN MAARTENS ..a'-'./;
door
J. L. van derMoer.
li
Ik verklap haar niet. zei de dwaze, dikke
vrouw Boonbakkcr. Maar ik heb haar dik
wijls genoeg gewaarschuwd, i Is anders heel
prettig, en we komen er allemaal toe, als we
iaimien. Dat heb ik haar óók gezegd.
Zij keek door het venster, terwijl zij haar
dikke armen in de waschtobbe hield.
Daar komt dc onnoozele vlinder al weer
aan! Maar nu heeft ze 'n jongen meegebracht.
Dan is er niks aardigs aan, als je zoo'n jon
gen meebrengt. Ik .zou den/ken dal „broer
Piet" den oorveeg, dien ik hem gaf, nog "wel
yoelen zal, Boonbakker....
Zij brak plotseling af en begon hard le
lachen.
Nou ja, ik weet er alles van hoor, van
jouwr liefjes, zei de oude brompot, die bij den
haard zat. Ik weet best wat je zeggen 'wilt
Ha! hal Je weet niet-de helft van wat ik
zou kunnen vertellen I
Maar toch zeker twee maal zoo veel als
jij me kunt doen gcloóven.
Hij peuterde zijn eeuwigdurende pijp uit.
Als men hem zonder dit din- zag (in de kerk
i bijvoorbeeld), dan schc-en zijn gezicht onvol
komen.
'l Is n knappe deern; maar ze zal nog 'n
hoop narigheid krijgen, zei vróuw Boonbak-
!:er mek een zucht, dc/ch levens 'heimelijk
lachend. Maar zoo lang zij onzen Zomervlieg'
maar hier houdt, hebben wij er. ons niét mee
te bemoeien.
Ilij blijft hier om mij lc schilderen!
bromde de oude boer verontwaardigd.
De vrouw was inliisschen lachend naar vo
ren gegaan, terwijl zij zich dc honden af
droogde.
Kom binnen, schalie, zei ze.
Ze trachtte Jella onder dc kin te strijken,
maar deze hield zich terug.
Is dit 'n broertje van je? Toen mijn
'broer Piet vc: volgde zij lachend.
Is mijnheer Parcys thuis? vroeg hel
meisje.
Wel zc-ker. Zeg, toen m ij n „broer Piet'
me naliep, gaf ik hem 'n draai om zijn opren...
Ha;ir schril gelach klonk 'onaangenaam.
Maar jij bent 'n wijzere deern, cn veel
knapper dan ik was. Ik ben nooit wijs of goccl
■geweest, maar ik heb toch n goeie lijd gehad!
Ik doe mijn best om zoo wijs mogelijk
Le zijn: ik spreek niet van goed, 'antvoor Lie
Jclta, hiermee als het ware resumeerend den
inhoud van al de wauwelpranljes, die zij met
deze weinig betrouwbare raadgeefster al zoo
had gehad.
Kom, Lis, vooruit!
Zij opende een deur in de gang, wendde zich
'lot den knaao en fluisterde hem in het oor:
„SinterklaasWaarna zij met hem binnen
trad.
Nalurlijk jij. sprak dc „Mijnheer uit de
stad ecnigszias. ontevreden, "t Kan onmoge
lijk iemand anders zijn.
Waarom blijft u hier, als u zoo'n behoef
te Hebt aan veel bezoek? antwoordde zij.
Omdat ak de-bezoekers krijg, die ik noo-
dig heb, sprak hij, van zijn rustbank opslaand
cn rid er lij-K buigend. En omdat 't voor som
mige óngewaue .karakters 'n buitengewoon
genol is, om 'l met zich* zelf oneens lc zijn.
Begrijp-jc dal niet?
Ncc. Als ik behoefje heb om iels lc dom.
dan dor ?k '1. Daarom heb ik bijvoorbeeld de i
jongen hier gebracht.
Dc Mijnheer ui! dc ^:ad" hield zich alsof
hij nu onverwacht den kleinen hoerenjongen
met dc groolc doos gewaar werd.
Zoo. zoo, is da' dan nu dc echte, levende
Lis Doris? L-.lc j ongen, ken jou al van
binnen en van buiten, je gedrag in dc kerk is
voorbeeldig, j,- karakter, volgens deze jonge
dame, zeer abntickkelijk. "Wil-je 'n gev.con
'arvciing wel toeslaan^je dc hand te druk-
ken?
Lis, die er lok irekl niet op gesteld was dat
men oen loopje me! hem nam, bedankte ccn-
voudig voor dc praehügc doos. Als naar ge-
I woonle, ti d hij bij rijir binnentreden dc gan-
srfcc kamer me', ccn enkelen oogopslag over
zien. Thans lucid liij den blik strak op Pareys
gcvcAigd.
Meneer Lis Doris, mijn naam is Odo
Parcvs. Jc will me immers lecren kennen?
Hoe denk-je over me?
Ik denk.da', u heel vriendelijk is, zei Lis.
Dc ondervrager glimlachte.
IIcc lief zouden.deze woorden hebben ge
klonken van-de liooen van ie vriendinnetje.
Doe je oogen eens dicht en zeg dan eens hoe
ik er uit zie: ïlaar, neus, begin maar!
Lis gehoorzaamde.
U hebt zwart, krullend liaar, 'n bleek ge
zicht cn donkere oogen. U is lang cn slank en
u hebt veel ringen aan uw vingers. Uw han
den zijn mager.
Ilij zweeg.
Kkcren! beval de ander kortweg.
U hebt 'n vreemde roede jas aan. cn gou
den muiltjes aan dc voelen, cn 'n prachligfen
schitterenden slcen op uw das.
Eerste, klas, in 't bi/oud ei* de slcen .Te
schijnt speciaal van juwcelen lc houden. Doe
j de oogen maar weer open.. Verduiveld, jc hebt
zelf 'n paar schitterende slecner.. Jet La, ?e
hebt gelijk, de jongen lijkt lang zoo ge!: ntet
als iemand zon verwacht'.c Fa zou jc nu
ook de kamer kunnen krs.-hrijver.?
Ncc, antwoordde Lis. Ik ken de namen
niet van al die voorwerpen, ik ben nog nooit
in zoo'n kamer als deze gowcesc. 't Is hier
veel mooier dan bij den dominee
Yerbceld-jc 1 Ons huis! lachte Jelto.
Jullie bent twee van de meest vermake
lijke barbaren, die ik ooit gezien heb, sprak
dc verwijfde man op dc sofa. Ik 'ken honder-
(Irr. knm.crs, die duizendmaal mooier zijn dan
deze.
Ik niet', vc-Vi erde Jclta haastig. Ik zou
wel jederen dag hier willen komen.
Doe 't gerust.
Maar liet meisje herinnerde zich -eensklaps
dat zij er heden juist voor het laatst was.
I Parevs keek met alle aandacht den jongen
I aan en ging met kuuslenaars-gcnot bij zich
zelve na, hoc men wel le moede moet zijn,
I wanne er men twaalf jaren In deze wereld
heeft verkeerd en men heeft nog bijna geen
andere woning üezien dan een hut.
Maar al zou Lis Doris zicK ook buiten Bol*
dam hebben opgehouden, dan zou hij tocK wel
nergens zulk een tooncclachtig ingerichte
mer hebben aanschouwd als deze artist inf
dc oude, houten boerenwoning zelf bad aan
gebracht. Dc eene 7ijde werd geheel ingenomen
door een groot raam, tot aan den zolder toe;
de overige wanden waren bedekt met Chü
neesch borduurwerk en Japansch lakwerk^
een schitterende schakcering van alle kleurerff
van den regenboog hier, en ginds oud-roze ctJ
dof goud. Dc gansche kamer door storaknï
reusachtige, met draken beschilderd* vazen,
gevuld met groote chrysanten. Versierde 1-MR,
taarns hingen aan zijden draden lf«eg neet"
van den zolderde gedrapeerde hodketi, vw-y
«derd met verrukkelijk mooie pc-rc#<efoeö en
bronzen voorwerpjes, geleken zo«o \**ïe ver«j
bongen kabinetjes. Over al die voorwerpen)
lag iels onbeschrijflijk bekoorlijk*kei geheclf
maakte een indruk alsof een reiDMcSvis#: kalei*
dós coop door het dak heen in stokteen vza*
gevallen.
De eigenaar van al deze opc-sr.'ffeiioopt^
wonderen lag op een gebeeldhouwd*, vergulde
Birmasche rustbank, en stak in zijn rood rijden I
kleed scherp af tegen de verschoten, oranje?
kleurige kussens. Een paar Chineesche hond
jes, die zich lekkertjes in een hoekje genesteld
hadden, begonnen te brommen, wan/neer hun
meester zich bewoog.
Zoo, dus mijn kamer bcvalt-jo vroo
dc eigenaar voldaan. En je c^wn fmoier,
die ook mooi
Ja, zei Lis.
Pareys lachte.
i
