Qoóp de.ijeagd.
Een Zomer in Ballingschap.
Naar kei Engelseh van Jennie Chappell.
Vrij bewerkt door C. Ii
HOOFDSTUK IV.
Het dagboek
Dc heelc volgende dag en zelfs de dag daar-.
S»»S voorbij, zonder dat Tibby terugkwam.
Pips miste baar lief poesje, dat haar sinds
wekca eiken dag gezelschap had gehouden,
200 gevoegelijk kon spinnen en haar verwel
komde. als zij uit school of van een wande
ling thuis kwam. Zij dacht niet anders, of
haar lieveling was een ongeluk overkomen en
hocv, cl zij haar leed in stilte verdroeg, be
gon zij ontelbare, met potlood geschreven
brieven aan haar moeder, waarin zij liaar
hart over Tante Hester uitstortte. Tot nu toe
wa> cchtér nog geen dezer epistels verzonden.
„Kom eens hier. Pips, zei Tante Alice den
vierden morgen, nadat liet kind bij liaar tan
tes gekomen was. „Ik heb goed nieuws voor
je. Zooeven heb ik een brief van je moeder
ontvangen; Moeder bereikte zonder tegenspoed
het doel van haar reis.*'
..I.n heeft Moeder Vader al gezien?'' vroeg
Pips gretig.
la Vader is heel. heel ziek,' antwoordde
'iante Alice bedroefd. „Maar Vader was zóó
hl'j. dat Mocdvr licm gezelschap kwam hou
den! ].n Vader stuurt .zijn liefste groeten cn
zoentjes aan zijn kleine Pips.' Precies zoo
'■iaat liet er."
..\Vanneer komt Moeder terug. Tante?
Schrijft Moeder dat niet?"
v kindjtDafc-Jcau Moeder nog onmoge
lijk ggen. lid. hangt cr heclemaal van af,
i. uw Vader beter wordt. En Pips, Moe
der gt, -dat zij zoo graag een briefje van je
zo.t v -llen hebben en hoopt, dal je daarin ver-
kunt. dat ie het prettig vindt bij dc
Tantes cn lief en gehoorzaam ♦bent. Het zou
Moeder 7.00 helpen., als zij dat las."-
Pins besioo: onmiddellijk, dat zij geen
oord over Tibby zou schrijven. Arme Moe-
r 1 »d al genoeg verdriet, ook zonder dat!
- Tante Alice aan. Er was zulk een
'".'ndelnke uitdrukking in de oogen der
- af f'ips armen om haar hals sloeg
sn m.vic;
.11: vind het y ij u!'
He5 zou Tante Mice meer genoegen gedaan
h.-bkcn. als de nadruk niet zoo op liet laatste
woordje gelegd was. maar zij hoopte, dat al-
1 langzamerhand wel in orde zou komen. Zij
gaf Pips een kus en vervolgde:
TTCr is nog K-'r. dat je li oor en moet Moeder
vra;;gt mii j.^ eiken morgen te laten lezen en
r r :>en. zoodal je niet vergeten zult, wat jc
~k«c: hebt c-n ook wil Moeder graag, dat ik
rr, soort dagboek voor je aanleg.
Een dagboek? "Wat leuk!''
'a. een bock, waarin ik dc vooranamsfe
g u, die jc doet, zal optcckenen en ook hoe
zóet je geweest bent."
..En hoe stout?" vroeg Pips.
Mies. Maar ik hoop, dat ik er maar heel
zelden in hoef tc schrijven, dat jc stout bent
geweest, ol als ik het al doe, het weer dade
lijk uit kan vegen, zoodra je zegt, dat het je
spijt. E11 nu Pips mag je kiezen welk van deze
schriften je dagboek zal worden. Melk vindt
*e het mooiste?"
Tante Alice legde, terwijl zij dit zei, drie
liciiwe schriften op dc tafel. Een had een
donkci-gemarmerd kaft, één een rose met
verguld en het andere een wit met gouden
sterretjes.
„Het rose is het mooist,'' zei Pips, „maar ik
'Vnk. dat het witte het geschiktst is, vindt u
ook niet, Tante? Omdat alles wat er in komt
wit goed moet zijn."
„Bod. Dc beide anderen zijn dan voor
Schrijven cn rekenen."
O, nep Pips, „dan wil ik graag het rose
voor 'hrijven hebben ik hou van schrijven
- cn dat donker-gemarmerde voor rekenen,
.want Jiïimcn vind ik vreeselijk. Mag dat?"
,Z r," antwoordde Tante glimlachend.
,.En zullen bij vandaag beginnen met liet
dagboek. Ik ben nieuwsgierig, wat er het
'eerst in zal komen tc staan."
„Ici< goeds, hoop ik," antwoordde Pips. En
zoo v s het ook, al had zij nooit gedacht, dat
het d a t zou zijn.
He: was een mooie morgen na twee regen
dagen en Tante Alice moest een boodschap
in dc Hoogstraat doen. Zij vond goed, dat Pips
eer-; met haar meeging en daarna haar werk
na. v_ Zoo togen zij dus samen op weg.
Ik' woei een frissche wind cn de boomen
waivn in de laatste dagen heelcmaal uitge
loop *.11 De lucht was helderblauw en in het
zonnetje was liet lekker warm. In weerwil van
liaar moeilijkheden en Pips dacht, dat ze
(al heel zwaar en onoverkomelijk waren!
./voelde zij zich tocli opgewekt door het heer
lijke weer. Springend en dansend liep zij naast
haar tante voort.
Brackeitsidv uras een aardig stadje en in de
Hoogstraat v.ircn mooie winkels. Nadat Tante
Alice liaar boodschap gedaan had, bleef zij
cenigen tijd voor een manufactuurwinkel stil
staan. terwijl Pips, die meer voelde voor boe
ken en platen dan voor stoffen en handschoe
nen. bijna met haar neus tegen het raam van
den boekwinkel er naast gedrukt stond.
Plotseling riep zij opgewonden uit, terwijl
zij naar het andere raam liep: „Leest u eens,
Tante!"
Een vierkant, wit papier stond tegen een
slapc! !>oeken aan. Met groote letters was èr
op geschreven:
VERLOREN!
•Een zwart poesje met witte borst en pootjes,
en een blauw lint om haar nek,
luisterend naar den naam van
.Tibby.'
Tegen belooning terug tc bezorgd
bij
Juffrouw Warren, Kerkstraat 49.
„Wie heeft dat geschreven?" vroeg Pips j
met groote, verwonderde oogen.
„Tante Hester," antwoordde Tante 'AHce
kalm. „Je zult het in verscheiden winkel vin
den. Hiervoor vroeg ik je, mij een beschrij-
!ring van je poesje te geven, herinner je je
wel? Wij hebben het je echter niet verteld,
omdat we bang waren, dat we er niets op
zouden hooren en ik geloof, dat we het nu wel
heelemaal moeten opgeven."
Pips keek haar tante ©en oogenblik heel
fcrncj-C'r oon. tn/»n Lra oJJ nnniejjw wfli er voor
het raam stond. Zonder een woord te zeggen Na het gebeurde verliep
cn Hvcc of drie kinderen hechtte, die hij
Mhffórs vooi viol I nnni* ccbool bracht.
I - O l'UU l l. C VI UMC MUUt
stak zij naar arm door dien van liaar tante, weken, waarin cr niets bijzónder.*: voorvielnaar
iZxyijscml lippen zij samen naai- huis. Pip, kwg brieven van Moeder, waarin d«ëZoo waren
j Zoudra zij Ihilis kwamen, zoclu Pips Tante sein t f, dat Vader no" ernsti
I Hester. -
morgens trouw ling zag liij.lioe een massa groote, rose iilueim
sterren, el]; met een gouden kransje van meel,
iet 'i aden in het midden, tusschen d
Pips
de tafel en keek haar tante aan.
„Wat wou jc graag?" vroeg juffrouw War-
er rcht ragen vonrbijgegaaiujlct ''raden in het midden, tusschen de groen,
i „ohinrliii.' ooi v.j jü/u jWas C" was Zaterdag cn de kinderen badiWn een vrijen 1 blaadjes ontsproten.
I Zij vond haar in dc keuken, bezig met 1h- «een mogelijkheid kolleggen' mneer"z°ij "a'rdapnelet" oD^^^knie2^^'in bor? De doornstruik was een rozestruik sw
slag voor een cake 1c maken Pips naderde terug zou komen. Pips ieerde eiken mor"en een ile "ënnt ie oondorl Ncr0 ™«t I worden. I it bewondering voor het lied vaa'
naar ui... en maal te \i h" ™orgen en dc groot-,le aandacht lag loc le kijken en mis-|den nachtegaal waren de rozen ontloken Er.
ins toeliet vó r^ het e en 17 J*» v bekende, boe groot de kans was, j da, de- nachtegaal was komen zingen! was
ren „iet onvTiepdclijk. „Pas op, dal je geen genuttigd werd - een w a„délinS°me"Tame spron» hH° plojirfin"'00°cntu'^d Daar i ?ankbaarB®.id j»<* vlokic witte wol vatf
„Nu'?'' en juffrouw Warren bleef zonder op dag spelen vt;rf'ïdcr.dc zii» «^eclc hou- j geuren. Sedert dien tijd belmoren zij bij elkaar,
te zien doorroeren. on u op. g speun. g cekendc onts eltenis. en ziel, omdraaiend. De roos en de nachtegaal. De een kan mei
„Tante Hester!' bracht Pips er opnieuw Alice cn deze wis hel ook die zich den ec den" ion T t"1"C n l)ccnen °1' zonder den ander gedacht worden, wan neef
me, een bevend stemmetje uit'
„Nu, wat is ei een toilctkussen als welkom-thuis voor Moe-1 Toen do ion^on wit
,.Ik ik vind bet erg aardig van 11, dat u der te maken en haar mooie zijden lapjes geel; om te ontdekken wit Nero 'n "had
l«, bel^' advertentie over Tibby gcscbre-voor poppckleercn gaf. En daar Pips liaar'doen omstellen zag hij in de' ve?tc kmand
I 7nM 01, ,bcst .lood Tante Hesfr i„ all,- opziehhtn tcnaderen en langzamèrhand herkaidc hii
nier wn 1 i d"' f tSn,SC t f*». S^S fc<-t tusschen deze twee Thomas, den ketellapper. Nu begreep Jan al
nier was om liet uier terug te krijgen,' ant-ook goed. i lf,.
I woordde Tante Hester, die zichzelf veel meer Inlusschen stonden er al heel wat „goede" ouden baas op „iooten' afstand lierkend^en
I verweet dan Pips wel vermoedde, dat hetdingen in het dagboek en de enkele, die niet daarom w« hij
|Pocsjc uit angst voor tikken was wcggeloo- j goed waren, werden cr, zoodra Pips toonde Moeder en Marijke en lachend vertelde hij
Sleetje rijden.
door C. H.
1.
pen.
„Het spijt mij,"
berouw te licbbcn, uit verwijderd. Tante hun dc geschiedenis,
j .^iji Sui- Pips voort met neer- Ahcc vroeg, of zij zulke aantcekeningen er Nog ^ui-en zij cr bver aan het praten toen
geslagen oogen en vingers, die zenuwachtig mct h.iar peiinemes zou uitkrabben, of met Thomas genaderd was Zij vertelden hem-na-
aan haar mantel plukten. ..hel spijt mij. dat P^sen^nkt doorstrepen. luurlyk. waar Nero a"l dien tijd gebleven was
ik dien eersten avond zoo ongehoorzaam 1 PlPs dacht een oogenblik ernstig -
en en zoo brutaal was.' t0en:
„Goed, beste kind, t doet mc plezier, dat »ML't inkt is liet beste. Als het heelcm
je het inziet." uitgekrabd wórdt, zooals u gisteren in jnijn
,3n," zei Pips verder, vast besloten zie!) deedt, zou Moeder denken, dat ik nooit
ihuiiij'Nwaar i\cro ai aien tijd gebleven wa
ia en zci jcn nu zei dc hardvochtige ketellapper:
-Mat kan mij die hond schelen! Als ik her
leelemnal in mijn.handen krijg, sla ik hem dood!"
zelf in het minst niet te sparen. ,,"t Spijt me ondeugend N" ziet Moeder aan den paar-
lieel, heel erg, dat ik gedacht heb, dat het in,:t dat het mij spijt. Vindt u dat ook
uw schuld was, dat Tibbv weg was geloopcn ceilijker?
„Geef liem dan liever aan mij!" riep Jan
uit. „Niet waar Moeder, ik mag Nero immers
wel hebben?"
Moeder knikte en nu zei Thomas:
„Goed, vrouw Tennissen! Dc hond js van
1 - I i vs 1 Ml IPI entii L» t.: UL/IIVI VflU
1,e.v.c kl"d' "«woordde Taille Alice, jullie, als je mij een Hink sink mik geeft, want
i'Wll vu hüflr iii.il.lir. Zifln rv nn f v
ik heb honger."
De vrouw sneed ccn dikke homp brood af
en daarmee was dc koop gesloten en Nero het
eigendom geworden van dc schcpcrsfamiHe.
Intusschen het de hond zich nergens zien,
maar nauwelijks was dc ketellapper goed en
wel vertrokken, of daar kwam hij aan. Blijk-
"Wilt u mij vergeven?"
Pips hief haar gezichtje naar liaar lanlc op. I icrvvijl zij haar nichtje een zoen gaf.
Deze gaf haar een kus en zei: i Pips een maand in Brackenside was,
„Ja, ik zal hel jc vergeven en dan praten nakeurde cr iets.
we cr niet meer over. Ga nu maar gauw je een av011^ gingen de tantes naar een
goed afdoen." j concert cn Pips lag in haar bedje, vóór zij
„Dat is een goed begin voor het dagboek," j ^trokken,
zei Tante Alice, toen zij er later van hoorde. was een heldere avond cn buitengewoon „t i uiuiui
„Ik hen blij, dat je nu zeker niet meer onvrien- vvarm voor clcn tijd van het jaar. Pips kon baar had hij in de een of andere schuilplaats
dclijk over Tante Ilesler zult denken »,aa'" 't m slaap komen, hoe zij ook pro- op het vertrek van zijn ouden baas "ewacht
Dien zeilden avond zat Pips aan de tafel te I keerde haar oogen stijf dicht te houden. Zij Toen Vader Tennissen thuis kwam cn het
schrijven. Zij hield haar hoofdje schuin van leIde ,ut honderd, maakte vermenigvuldigin- gcvnl vernomen had, bekeek hij Nero eens
inspanning, terwijl zij haar'eersten brief aan Sen» stelde zich een kudde schapen vóór, die aandachtig en zei:
Moeder ..toekende." Zij was nog maar nauwe-één voor één over een sloot sprongen, niets Mnet is'"ccn syim dicJ„ ik zal zien of ik cen
lijks begonnen cn wilde juht een hoofdletter hielp echter. Zij was nog klaar wakker, toen goeden herdershond van hem maken kan,
M met een mooie krul schrijver., toen zij cl'hlok haar vertelde, dat zij al een vol uur want Bart wordt oud
door ccn plofsclingcn uitroep van Tanlc bed lag. En z00 fiescliicd<le liet Toen Nero maar
Itester Aan schrik cen scherpen hoek en een' Plotseling herinnerde zij zicli, dat Adèle's eerst begreep, wat men van hem verlangde
lange streep van Waakte. Tante Hester had iurk die gewassclien was, onder dc veranda jcgdd hij ?ich mc, hart en ziel op zijn nieuwe
was. blijven hangen. Er zouden stellig allerlei roeping loc en weldra was er geen beter
spinnen en torren overheen loopen! Alleen al herder-hond dan onze Nero. Onvermoeid was
bij het denk.iceld rilde zij. foch durfde ze hij van den morgen tol den avond bezig om
Anna niet roepen om haar tc vragen dc jurk dc sciiapcn bij ^kander le houden, of ze naar
binnen tt halen, want Anna was dikwijls erg j^00j terug tc drijven.
brommig cn hield niet van kinderen. Daarom Zoo g?ng dc zomn voorbij en wferd het
besloot Pips de jurk zelf te gaan halen. Het winter. Het weer was nu zóó. dat de schapen
was nog met heclemaal donker en ze zou *in dc kooi noesten gevoederd worden, dus
haai- gemakkelijk kunnen vinden. bnd Nero soms dagen aan cen stuk rust- Op
Zonder cr aan te denken iets aan te trek-zekeren naclit hadden dc schapen de zwakke
ken, behalve haar kousen en slofjes, ging Pips afsluiting verbroken en waren allen den vol-
liaar bril opgezet, was naar het raam gcloo-
pen en riep eensklaps uil:
„Kiik, daar komt Louis Leoni aan! AVat zou
die licbbc-n?"
Pips keek op. doch kon vanaf de plaats,
waar zij zat, niets zien. Een paar minuten
later werd er echter aan de deur geklopt en
liet Anna een jongen binnen.
Hij was wat grooter dan Pips en zag cr
heel vriendelijk uit. Hij had heldere, bruine
oogen en donker haar. Met zijn pet in de éénc
een mandje in de andere hand bied hij t naar beneden. Juist was zij op dc onderste genden ochtend verdwenen .Zoodra Teunissen
ien in dc kamer staan. Hij scheen tc ver- trede der trap, toen zij stemmen hoorde een jlel mcrktc, ging hij er met Nero op uit, maar
midden
legen om tc spreken, doch uit het mandje
klonk lint: „Mi-a-auw!"
HOOFDSTUK Y.
Een kennismaking
„Tibby! Mijn eigen lieve Tibby!" riep Pips
uit, terwijl zij vol vreugde van haar stoel op
sprong.
„We hebben haar twee dagen geleden in ons i schrikte ervan, maar hoorde toch nog, dal
zomerhuisje gevonden," legde de jongen uit, „en Anna haastig uitriep „Hier In den kolen-
omclat we niet wisten, van wie ze was, heb-1 kelder Gauw Daar ben jc veilig
ben wc baar zoolang gehouden. Daareven zag Toen volgde er een zware voetstap, bet
ik de advertentie bij Thomson voor liet raam." j kraken van de kelderdeur, het knarsen van
Intusschen was bet poesje uit baar gevan- den grendel en in bet volgend oogenblik deed
genis verlost en naar de armen van baar jeug- Anna dc voordeur open, juist toen Pips weer
man praatte in de keuken met Anna. Zij ver
slond niet. wat hij zei, doch plotseling boorde
zij duidelijk Anna's stem
„De klok in de voorkamer, als zij niet tc
zwaar is, cn de zilveren lepels de juffrouw
liceft ze achter slot, maar ik kan den sleutel
wel vinden."
Weer een onverstaanbaar antwoord.
„En de zilveren theepot, die is massief
Tinge-linge-ling Daar ging de bel. Pips
dig meesteresje verhuisd. Pips drukte liaar
zóó stijl' tegen zich aan, dat het weinig scheel
de, of haar lieveling, die van tevredenheid
spon, was geslikt.
„Het poesje is van mijn nichtje, Pippie
Hurst," zei Tante Hester. „Je hebt haar heel
gelukkig gemaakt door het poesje terug tc
brengen. Pips logeert een tijdje bij ons."
De jongen stond, verlegen glimlachend, aan
zijn pet tc draaien, maar zei geen woord.
Tante Alice vroeg, lioe juffrouw Mainwaring
hel maakte en of hij het prettig vond op dc
nieuwe school, welke beide vragen hij beant
woordde met een: „Heel goed, dank u wel,
juffrouw." Intusschen was-Pips nog steeds be
zig haar poesje tc streelen; zij keek nauwe
lijks naar den jongen, die haar Tibby terug
gebracht had, totdat Tante Ilesler cr haar op
merkzaam op maakte.
„Heb je Louis wel eens bedankt voor de
moeite, Pips?" vroeg juffrouw Warren. „En
ik zie wel, dat je poesje goed verzorgd is."
„Dank je wel, dat je haar teruggebracht
hebt," zei Pips nu, terwijl zij den jongen
vluchtig aankeek.
„O, 't geeft niets!" antwoordde deze verle
gen. Hij meende er echter mee, wat cen groot
mensch door het zeggen van „tot uw dienst!"
uitdrukt.
Hierop deed Tante Hester haar beurs open
en wilde zij Louis een gulden geven. De jeug
dige Lconi kreeg echter ccn kleur cn schudde
licftig het hoofd. Toen Tante Hester hem
trachtte over te halen het geldstuk aan te
nemen, verliet hij met een haastig „goeden
avond, dames!" de kamer.
,,'t Is een aardige jongen!" zei Tante Alice,
toen hij weg was.
„Hoe heet hij ook weer?" vroeg Pips, ter
wijl zij van het verfomfaaide lint on\ Tibbys'
nek een nieuwen strik maakte.
„Louis Leoni. Hij woont bij juffrouw Main
waring in het huis op den hoek met den groo-
ten tuin, die achter aan den onzen grenst,
weet je wel? Zijn ouders zijn gestorven, toen
hij nog heel klein was."
„Wat treurig! Maar wat heeft hij cen grap-
pigen naam!"
„Ja, zijn vader was een Italiaan," antwoord
de Tante Alice.
Pips zette Tibby neer en ging verder met
haar brief te schrijven. Zij werd nu niet meer
gestoord en maakte hem zonder vlekken of
krassen, keurig netjes, af. Er vvas maar één
fout in en dat was eigenlijk nog meer een ver
gissing dan cen fout.
Toen Pips dien avond naar bed ging, was
zij heel dankbaar gestemd jegens Louis, die
haar haar lieveling terug had gebracht, 't Was
boven aan de trap was en even later bevend
van schrik in haar bc-dje kroop.
(Wordt vervolgd.)
Hoe Nero zijn dankbaarheid
toonde.
Op dc uitgestrekte, warme hei, liep Nero
met de tong uit (len bek cn den staart tusschen
de bcencn. Nero was van zijn baas, den ouden
ketellapper Thomas, weggeloopen.
Ik zal jullie vertellen, waarom hij dit deed.
Thomas was niet goed voor zijn hond. Hij
had het maar schraaltjes in dc wereld, maar
daarin zou Nero zich, als een trouwe hond,
wel geschikt liebhen. Doch als Thomas zijn
weinige centen in „het Zwaantje" had ver
teerd en dan geen boterham had, sloeg hij
Nero. alsof die het helpen kon.
Reeds lang had Nero zich voorgenomen weg
tc loopen en toen hij nu weer onrechtvaardig
klappen had opgeloopen, was hij uit de oogen
van zijn baas verdwenen en wel zóó vlug, als
zijn vier pooten liem dragen konden.
Maar nu was Nero moe cn hongerig en had
hij bovendien ergen dorst. Ginds lag het huisje
van den schaapherder Teunissen en Nero wist,
dot de mensclien daar goed waren. Menigen
keer was cr cen hapje voor henr overgescho
ten.
Jan en Marijke van den scheper stonden
Voor de deur en hadden hun boterham in de
hand. iets wat Nero niet ontging.
„Daar heb jc Nero van den ketellapper
riep Marijke. „Arme hond, wat ziet hij er uit!"
„Hij krijgt ook meer slaag dan eten zei
Jan.
„Lust je een stukje vroeg Marijke, terwijl
zij liaar boterham in de hoogte hield.
Nero keek haar droevig verwijtend en
kwispelstaartend aan, alsof hij zeggen wilde
„IIoc kun je dat vragen? Kijk maar eens
naar mijn ribbenje kunt ze wel tellen door
mijn huid heen."
Nu, Marijke behoefde zc niet te lellen. Zij
had Nero reeds een groot stuk van haar
boterham toegeworpen. Of dat Nero smaakte
Intusschen was ook de goedhartige vrouw
Tennissen aan de deur gekomen en had Jan
haar verteld, dat Nero van den ketellapper
was weggeloopen.
„Daar zal hij wel reden toe gehad hebben,"
zei de vrouw, die den ketellapper goed kende.
„De slakker moet maar bij ons blijven, tot
zijn baas hier komt. Ik verwacht hem toch
over een paar dagen."
En zoo bleef Nero bij het schepersgezin, en
net, alsof het nu pas tot haar doordrong, dat het beviel hem daar best Op zijn tijd kreeg
hei sneeuwde zóó geweldig, dat er geen spoor
kon gevonden worden.
's,Avonds kwam i moe en afgemat thuis,
zonder schapen cn zonder Nero: deze was
zijn baas niet gevolgd en alleen op ontdek
king uitgegaan.
's Nachts Icon Tennissen van zorg niet sla
pen, want hij was niet rijk genoeg om zelfs
het verlies van eenigc schapen tc kunnen dra
gen. Nauwelijks was dan ook het daglicht
aangebroken, of hij begaf zicli wéér op weg.
Maar waar moest hij zoeken? Op de uitge
strekt hei of in de groote dennenbosschen?
En weer kwam hij -onverrichter zake thuis!
Hij begaf zich opnieuw vol zorg ter ruste,
doch nauwelijks lag hjj in bed. of d. 'donk
het builen duidelijk: „Mc, mê," en d%aar tus
schen het: „Waf, waf!" van Nero.
Werkelijk, het was de brave hond, die on
danks honger en vermoeienis dc hcele kudde
thuisbracht. Ik behoef zeker de blijdschap
van hel schepers gezin niet te schetsen, en
ieder, die van het geval -hoorde, was opge
togen over de wijze, waarop Nero zijn dank
baarheid toonde.
Van aHes wat.
Hoe de Roos ontstaan Is.
Aan den rand van een wèide. waarin schapen
graasden, groeide een doornstruik. Wel slin
gerden zijn slappe takken zich in bevallige
bochten naar beneden, maar cr kwam nooit
cen enkele bloem aan. Alleen groene bladeren
cn roode, scherpe doornen -vertoonden zic.li
aan den struik.
Op zekeren dag naderde een wit, wollig
lammetje den doornstruik. liet knabbelde aan
de groene blaadjes. Daar wilde hel den doorn
struik geen kwaad mee doen, in 't geheel niet.
maar 't had zin in een lekker -liapje. Dc doorn
struik dacht echter bij zich zelf,.Dc eenc
dienst is de andere waard" en hij rukte
het lammetje een stukje wol af. Hij wilde
daarmee het lammetje volstrekt geen kwaad
doen -- hoewel hij cen heel stckcligen aard
had hij wilde alleen maar ccn aandenken
van het sneeuwwitte lammetje hebben, omdat
hij liet zoo'n lief, mooi dier vond. Hij hield
daarom het vlokje met zijn scherpe doornen
vast, dagen aan één stuk, ja wel een weck
lang.
Toen kwam cr op zekeren dng cen heel ge
woon, grauw-bruiu vogeltje aangevlogen, <lal
op den doornstruik ging zitten en z.ei„Och,
lieve doornstruik, geef mij dat mooie vlokje,
dan kan ik er de wieg van mijn jongen lekker
zacht mee maken Je moet namelijk welen,
dat ik bezig ben mijn nestje te bouwen en ik
zou het graag 7.00 warm cn zacht mogelijk
willen maken voor mijn kleintjes. Zoodra mijn
nestje gereed is, zal ik mijn mooiste liedjes
voor jc komen zingen, want ik ben dc zanger
Nachtegaal."
Gewillig liet de doornstruik het vlokje los
dc nachtegaal nam liet dankbaar mee en droeg
het in zijn snavel naar zijn nestje, dat in
dc buurt, in het schaduwrijke bosch gebouwd
was en op een helder .water uitzag, zooals dc
nachtegaal dat zoo gaarne heeft-
Toen het vlokje in het nest lag en er zes
kleine, grocnachtig-bruine eitjes in het nestje
uitgespreid waren, keerde dc nachtegaal naar
den doornstruik terug en zong, op één der
takken zittend, zijn heerlijk lied.
De doornstruik luisterde in stille verruk-
Twce kleuters mogen niet naar 1 ijs,
Zij zijn pas ziek gcwcesf.
Een stoeltje doet als slee nu dienst,
A oor hen is 't binnen feest
2.
De kleinste Koen zit in dc slee
En Licsje duwt hem voort.
Zc rijdt heel netjes in de maat,
Links, rechts, zooals het hoort.
3.
Dag Aioeder, dag! roept t tweetal n^,
AVij rijden over 't ijs.
Goed binders, maar vertel mc eerst,
Waarheen gaat wel de reis
4.
AA7ij rijden naar dc Noordpool toe,
Nee, 't is geen grap, 't is lieusell.
Maar binders, pak jc dan goed in,
AVant 't eerst bevriest je nehs.
5.
AA7e brengen vast wat voor u mee
AA'at denkt u, dat het is
O, minstens zal 't een ijsbeer zijn, -
Of hob ik dat soms mis
6.
Een ijsbeerbout, goed toebereid.
Smaakt, denk ik, o zoo fijnd
Jans braadt hem dan heel zacht en malscfi
Ec-rsl legt ze 'm in azijn.
7.
Nu binders, rij maar prettig, hoor!
En kom bijtijds terug, -
AArant denk cr 0111, bij 't ijsvermaak
Gaat 't klokje dubbel vlug.
8.
Eli als het etensuurtje slaat,
Arcrwaclit ik j' alle twee:
Mc dunkt, je brengt dan 'van het ij.'
Een Hinken honger mee
9.
Hoera, hoera hel ijis is glad
Roepl Liesje nu en Koen
Wuift met de hand zijn moeder toe
Dat is zijn afscheidszoen.
GEMEENTELUKE ARBEIDSBEURS.
Aanvragen van werkgevers op 27 Febr.
1 administrateur, 1 behanger-stoffeerder (leer-
Eng), 3 boordens, 5 draaiers, 1 kappersfocdiezi-1
de, 1 aankomend kleermaker, 5 meubelmakers,
1 rijwielhersteller, 3 schavers, 1 aank. rijwiel
hersteller, 10 stukadoors, 1 suikerwerker, 6 ijzer
draaiers.
Aanbiedingen van werkzoekenden op 27 Febr.
1 administrateur, 1 banketbakker, 1 bankwer
kers, 3 boekdrukkers, 1 boekhouder, 10 brood
bekkers, 5- grondwerkers, 1 hoefsmid, 1 hout-
draaier, 2 fabricksnaevsters, 1 glasmaker, 1 be
kleed er, 1 fitter, 1 bouwk. opzichter, 4 maiw.
kentocrhcd enden, C vr. kantoorbedienden, 6
kleermakers, 3 koetsiers,^ 2 kruideniersbedJicik-
den, 1 kuiper, 4 letterzetters, 2 loodgieters, S
loopknechts, 103 losse arbeiders, 5 machinale
houtbewerkers, 3 huip-monteurs, 1 boomkwee-
ker, 1 groen t enk we eker, 3 handelsreizigers, 2
msg azijnknechts, 4 mc.'V elaars, 4 meubelma
kers, 2 monteurs, 2-1 opperlieden, 19 huisschil
ders, 15 schoenmakers, S sigarenmakers, 3 si*
garensorteerders 1 smid. S slagers, 1 steen
drukker, 1 steenhouwer, 2 smid-bankwerkers»
2 schippers, 1 portier, O stekers, 14 straalums*
kers, 1 stukadoor, 2 suikerwerkers, 17 timmer
lieden, 4 tuinlieden, 2 veklarheiders» 2 voerlie
den, 1 werkvrouw, 3 winkeljuffrouwen, 2 zadel
makers, 1 vergulder, 1 ijzerdraaier, 1 wever
AGENDA.
Onder dece agenda worden alleen opge»
nomen die uitvoeringen, vergaderingen, en*
welke in het Dagblad geadverteerd worden.
Openbare Leeszaal (Beukenlaan) TU»-<
12Vs, 2:4—10 uur. Zondag 2tf—uur,
Maandag 24410 uur.
Vrijdag, Zaterdag. Zbndog Maandag
Bioscoop de Arend.
D o g e T ij k s
Museum Flehite.
Bioscoop I.angestraaf.
24 Febr. Rem. Kerk, Prot. Bond, Lezing"
dr. Oort.
28 Febr. Amicitia. Dansavond Bertha,!
Scheepers—Geuer.
3 Maart. Amicitia. Bal Masqué
5 Maart. Rem. Kerk. Herdenking 300**
jarig bestaan der Rem. Broederschap.
6 Maart. Amicitia. Soirée Tijd. hulp in ge*
zinnen.
9 Maart. Luth. Kerk. Kunstavond Rel.*
Soc. A^erb. (ds. Schermerhorn).
Maart. Ver. v. Vr.kiesr. Cursus-Veei <a<
17 Maart. Ver. voor Vrouwenk iesr. Cur-
sus-Vèenstra.
19 Maart. Amicitia. Conc. Orkest-Ver
een. „Amersfoort."
24 Maart. Ver. voor Vrouwenkiesr. Cinv
sus-Veenstra.
31 Maart. A^er. voor Vrouwenkiesr. Cur«
sus-Veenstra.
7 April. Ver. voor Vrouwenkiesr. Cur*
sus-Veenstra.
Telefonisch Weerbericht.
Naar waarneming In den morgen van'
28 Fobruari 1919
Hoogste stand 766.1 te Stockholm.
Laagste stand 749.3 te Thorshavn.
Verwachting tot den avond van 1 Maart:
Zwakke tot matige wind uit Oostelij'ke;
later zuidelijke richtingen^ zwaar bewolkt to(
liij het ook wel eens niet had kunnen doen. 'hij zijn brood en zijn middageten. Het was king, nog nooit had hij zoo iets moois ge-
En dat hij niet eens een bplooning wilde heb- verwonderlijk, hoe spoedig hij -.bijkwam", zoo- hoord. Ilij voelde een vreemd kiemen, woelen betrokken, later wellicht regen, iets zachte!
ben! Daarom had hii het dus niet gedaan. als Teunissen zei. en hoe hij zich .tan de 2wellen door al zijn tskken gaan en plotse- Overdag,
