©oor <k llcagd-
Eon Zomer In Ballingschap.
Waar het Engelsch van Jennie Chappell-
Vrij bewerkt door C. H.
Vervolg van hoofdstuk XII.
Intusschen zei Louis ernstig-fluistereiwl
terwijl zij in angstige afwachting naar bet «Houd u alstublieft even op. meneer!'' riep dacht hij er aan, dat hij Vader toch beloofd
eigenaardige, dansende sein keek. „Het huis Pips „Daar zijn Vader en Moeder!" had, nog vóór schooltijd te zullen gaan. Hij
ligt erg eenzaam en er staat nog een boom „Vader! Moeder!" riep zij nu, terwijl het keerde zich dus om en draafde zoo hard als
voor ook. O Louis, ze zijn voorbij! Ik weet paard werd ingehouden en zij haastig uitstap- hij draven kon naar de boerderij van Jansen,
bet zeker! Ik hoor de voetstappen nu veel te. Wat was 't een eind en wat werd Eddie
minder duidelijk!" In bet volgend oogenblik lag zij in de armen warm maar hij stond toch geen oogenblik
Op hetzelfde oogenblik hoorden zij in hun harer moeder en even later kuste zij haar va- stil om uit te blazen. Hij liep en liep, totdat
onmiddellijke nabijheid een hond blaffen, den- der op zijn nog bleeke wangen. Tante Alice, hij bij 't bruggetje was, waar je overheen
zelfden, dien Louis eenigen tijd geleden in de die vóór bet raam op den uitkijk stond, snel- moest, als je naar de boerderij wou gaan. De
verte gehoord had. de naar de voordeur en toen volgde er een boer kwam juist het erf af met twee mooie
„Roep! Pips, roep!" zei de jongen, die tooneeltje, dat ik onmogelijk beschrijven kan. bokken aan een touw, die nog veel grooter
t egen Pips, dat Anna haar met geen vinger zou ▼reemd genoeg er niet eerder aan gedacht Het was een algemeen omhelzen en een ver- waren en veel glan2iger huid hadden dan de
Ctanraken. zoolang h ij er bij was. „Ik zou wel had naar z ij n huis tc gaan, vóór hij afscheid ward door elkaar gepraat, vergezeld van Sik van Kees. Eddie keek wel erg naar de
eens willen zien, dat zij het waagde!" voegde ken Samen hieven 'zij nu een doordringenden tranen en glimlachjes, waarvan Pips het mid- dieren, maar vergat er nu toch zijn bood-
fcij er nog aan toe, terwijl hij de zoklcrdeur* krect aan. delpunt uitmaakte. Louis, die niet veel lust schap niet door.
een veilige plaats laten brengen, waar onde*
kundige behandeling en onafgebroken hulp
van de moedige vrouw, ten laatste volkomen
genezing werd verkregen van een eerst doode*
lijk geachte verwonding.
Edele vijand voorwaar fMie aldus met vooim
bijzien van alle verschil, zich van een plicht
der zuivere menschenliefde had gekweten. En
tevens, hoe brengt dit verhaal het spreekwoord
in beeld stel nooit uit tot morgen, wat ge
heden doen kunt. Minuten kunnen over leve»
of dood beslissen.
«loot en er pal tegen aan ging staan. „Wou-wou-wouw! "Wou-wouw!" klonk het had. door schreeuwen de aandacht tc trek-
Anna en haar vriendin spraken samen, doch antwoord. Even later zagen zij iemand het had genomen van zijn kameraadje, stond op
óoor het kletteren van den regen op het dak, naderen. eenigen afstand tc wachten,
konden de kinderen niet verstaan, wat zij zei. »»Helpl Help!" riepen de kinderen opnieuw. Niet lans echter werd Pips' vriendje verge-
behalve dat Pips, die naast Louis legen de En weldra hoorden zij tegen den hond zeg- ten. Vóór hij het zelf eigenlijk wist, wer'd hij a|s we hadden afgesproken, dacht.ik, dat Vader
deur geleund stond, éénmaal ,die kleine kat' f»en: door haar aan een hand genomen en in den van den koop afzag en wou ik ze nu aan een
opving. De toon, waarop Anna deze woorden »Wat is er, Nep, wat is er? Wie heb je hier gelukkigen kring getrokken. ander brengen, die ze ook graag wou hebben.
Boer Jansen lachte even, toen hij hoorde,
wat Eddie van Vader moest zeggen.
„Nu, dat is wèl op 't nippertje Omdat er
om half negen nog geen boodschap was, zoo-
gevonden?
„Wij zijn het! Boven!'
haastig- ..De ladder is weggenomen en
kunnen niet naar beneden komen."
„Kunnen jullie niet naar beneden komen?"
I „Dit is Louis, Moeder," zei zij trotsch. ,.U Maar nu gaat Vader natuurlijk voor. Zeg dus
antwoordde Pips weet wel, dat ik over hem geschreven heb. Hij maar thuis, dat 't in orde is, hoor Ik zal ze
heeft mij <rered. want als hij niet bedacht had
om met mijn hoed builen het raam te zwaaien,
zou Brown ons nooit ontdekt hebben.
De
wij
uitsprak, was zóó boos, dat het kind heel goed
begreep, dat zij geen werkelijke kat, doch
haar bedoelde.
„Daarmee bedoelt ze mij! O Louis, wat zal
ze doen? Ze heeft gezegd, dat ze 't mij be
taald zou zetten. O, ik ben zoo vreeselijk bang! vroeg de stem weer, die den kinderen als
Zou ze 't huis in brand steken, denk je?" muziek in de ooren klonk. „Iloe lang zijn jul- Louis had dadelijk het gevoel, alsof hij meneer
„Het zou toch niet branden; t is veel te he daar al?" cn mevrouw Hurst al heel lang kende,
nat!" antwoordde haar vriendje. He man was intusschen binnengekomen en j
Plotseling hoorden zij een eigenaardig gc- de kinderen hadden de zolderdeur openge-j Ik geloof, dat wij niet beter kunnen doen, i vragen, maar hij durfde 't niet goed. Heel
luid onder zich; alsof er iemand met een maakt dan op dit oogenblik afscheid Jc nemen van even dacht hij aan iets. maar nee, .dót zou
zwaar voorwerp tegen den muur stootte. „Sinds het onweer. Och. helpt u ons toch!" onze jeugdige heldin en haar een hartelijk: te heerlijk zijn nee, daaraan woii hij
Louis wilde de deur openmaken om te kijken, ..Zeker! Wacht, daar zie ik de ladder. Die „Dag Pips, bel ga je verder goed!" toe te
wat er gebeurde, doch Pips smeekte hem I zal ik voor de deur zetten." roepen,
angstig het niet tc doen. In zenuwachtigen haast daalden de kinderen
meegeven, als Teunis straks met koolplanten
naar jullie toegaat
Meteen draaide de boer zich met de beide
kennismaking was allerhartelijkst en Sikken om, alsof zijn wandeling nu niet meer
noodig was. j
Wat bet toch was, dat Jansen straks zou
laten brengen, had Eddie wel graag willen
Het duurde nu niet lang meer, of de regen nu de ladder af. De man nam Pips in zijn
tot Pip's onuitsprekelijke vcrlieh- armen en zei: ,,'t Ts hier één poel. Ik zal je
Anna en haar vriendin weg. naar buiten dragen." Even later bracht hij op
Eddie's boodschap.
„Eddic, kan je straks eens vlug een bood-
niet eens denken
Maar of Èddie 't nu wou, of niet, bij moest
cr toch telkens aan denken onderwrcg en ook
op school, waar hij wezenlijk nog op tijd aan
kwam. 't Horloge van Kees* grooten broer was
zeker vóór geweest. En toen hij om 'twaalf
uur nog gauw even, voordat ze roovertje
Uaur moeten ze maar blijven, totdat ze er dezelfde wijze Louis builen. Daar stonden zij schap voor me doen bij Boer Jansen vroe
genoeg van hebben," waren de raadselachtige nu: Pips. Louis, de man cn de bond. „Ik zou Vader op een ochtend aan 't ontbijt aan zijn gingen spelen, naar huis liep, om te kijken,
woorden, die de kinderen verstonden, toen het jullie nooit ontdekt hebben, als ik je hoed oudsten jongen. zag Eddie, dat, wat hij haast niet had durven
tweetal door den plas vóór het huis waadde.«iet gezien had," zei de man. „We begrepen, j]c wej Vader „Toe, laat mij 't doen,'' hopen, heerlijke zekerheid was. In 't schuurtje
„Er komen hier niet veel menschen voorbij, dat er iets bijzonders was. hè Nep?*' riepen Fritsje en Broer, maar Eddie zei„Nee, stonden -de twee piv. ht-bokken van Roer
Net goed! Zij heeft mij in mooilijkheden ge- „Hoorde u ons dan niet roepen?' vroeg zaj weldoen; ik kan veel harder loopen Jansen en Vader, die ze met Moeder en de
bracht nu is het haar beurt! Louis. dan jullie, omdat mijn beenen zooveel langer j beide broertjes aan bewonderen was, zei,
De kinderen keken elkaar verschrikt aan „Nee, ik ben een beetje hardhoorend,luid- i 2ijn." toen Eddie er bij kwam. dat dc Sikken nu van
en niet vóórdat de voetstappen geheel waren de het antwoord. De broertjes, keken naar hun korte, dikke hun drietjes zouden zijn Fritsje en Broer
weggestorven, mocht Louis de deur openma- Toen de nieuwe vriend der kinderen hun beentjes, en toen r.aar de lange, dunne van juichten van plezier, maar Eddie stond er
ken. Toen zagen zij tot hun ontzetting, dat de wedervaren vernomen had.^ nam hij hen mee Eddie. Ja, ze warén wel erg lang en wat konstilletjes bij. net alsof hij cr geen schik in had.
ladder naar den anderen kant verplaatst was naar zijn huisje, dat gelukkig het eersfvol- Eddic er hard mee loopen I Dat kwam, omdat hij had bedacht, hoe
Zij waren gevangen! gende aan denzelfden weg was. al moesten zij Fritsje en Broer peuzelden nu stilletjes hun weinig het had gescheeld, of deze groote ver-
Pips ïr.hopend omlaag en begon luid I nog een heel eind loopen. Hier werden zij boterhammen op, terwijl Eddie naar zijn bood- rassing van Vader was door zijn schuld hun
te snikken. vriendelijk ontvangen door zijn vrouw, een schap luisterde. die wel gemakkelijk te ont-
„Oli—oh—oh! Wat moeten we doen? Oh, moederlijke ziel, die juist haar eigen vier houden was. Hij moest alleen maar tegen
wat zullen, de Tantes zeggen? En Vader en kleuters naar bed bad gebracht. Zij had diep- Jansen zeggen-: „compliment van Vaderden of
Moeder, die morgen thuiskomen, terwijl hun medelijden met de doorweekte en erbarmc- u maar wilt laten brengen, waarover Vader
Pippie er niet is! Oh—oh! lijk-uitziende kinderen en deed alles wat i* met u heeft gesproken.'"
„Kom Pips." zei Louis, terwijl hij zich over haar vermogen was om de slechte gevolgen ..Koolplantjes voor den tuin zeker, hè
heen boog en haar verwarde, natte ha-van het nat-zijn te voorkomen. Zij droogde Vader vroeg Eddie, die alles altijd heel
streelde, „hou jc alsjeblieft flink We zul- hun kleeren en gaf hun warme melk tc drin- precies wóu welen.
hier wel vandaan komen. Toe Pips, huil ken, terwijl zij samen hun voeten zetten op een
nou niet zoo!"
De wanhopig-smeekende toon, waarop
h;tar vriendje dit zei, deed Pips inzien, dat zij
nict >o zelfzuchtig n\ocht zijn. Met een hevige
r vim panning bedwong" zij haar heftig
c echter niet nalaten dicp-be-
rocm Ie zeggen: „Maar wc zullen hier van
warme stoof, die zij in aller ijl klaargemaakt
had.
deur voorbijgegaan. Maar toen hij Vader en
Moeder alles verteld had en zijn hartje dus
weer ruim* en prettig voelde, ja, toen was hij
even blij als Fritsje en Broereven blij
neen, zelfs nóg blijdcr
Hermann».
„Dat kan je niet schelenbreng jij de bood
schap maar net zoo over, als ik 't je voorge
zegd heb, en denk er om, mijn jongen, er is
„De Tantes zullen wel naar bed zijn gegaan. ]inast bij, hoor Je moet vóór schooltgaan ree(j eens aa^ het hoofd zijner divisie over
vóór wij thuiskomen," zei Pips, terwijl^zij cn maken, dat je er al vóór half negen bent. dc vlakte van Gettesbury, toen hij op eens,
Edele vijand.
Generaal John B. Gordon (van het leger der
Geconfcreerden in den Amerikaanschen oorlog)
gretig in een verschc boterham beet. •og Vooral niet tot twaalf uur wachten.'
nooit had zij zulk heerlijk brood gegeten!
„En ook al weer opgestaan zijn, zou ik den-
bijna vlak voor dc beenen van zijn paard, een
onger omkomen. Het raam is te hoog en nie- ken, jongejuffrouw," antwoordde juffrouw
mand kan ons hooren. Moeder zal nooit te Brown; zoo heette de vriendelijke vrouw.',..Tc
weten komen, wat er met ons gebeurd is!'O zult van avond niet meer naar huis kunnen
Moeder! Moeder!" j gaan."
tienjarige Louis beet zich op dc lippen,j* „O. maar dat moet! Dat kan niet anders!
Eddic beloofde het. Daar Boer Jansen een officier van het leger der Unionisten gewond
eindje buiten 't dorp woonde, mocht hij ook za„ liggen. De generaal meende vast, dat dc
wat vroeger van huis gaan dan anders. man rce(js dood was, maar toch hield hij
Vader bracht hem tot 't hek en zei nog terstond zijn paard in, sprong er af en zag
eens, dat hij onderweg niet mocht treuzelen. l0en van meer nabij, dat dc oogen en lippen
Eddie beloofde, dat hij er om denken zou. nos bewogen. Nu gaf hij den gewonde iets
Hij zwaaide vroolij-k met zijn pet tegen Moeder onder bet hoofd en liet hem uit zijn veldflescb
ging naar het kleine dakraampje. riep Pips verschrikt uit „Tante Hester eou en kleine broertjes, die voor 'traam stonden, drinken en toen hij bijkwam, noemde de gene-
A.s <p zijn tcenen stond, kon hij er juist nooit goedvinden, dat ik niet thuiskwam. Dat zcj Vader goedendag en schoot toen als een raaj zjjn naam. vroeg ook dien van den ander
met jn vingertoppen bij. Hij liep naar de weet ik heel zeker.' pijl uit den boog weg, den kant uit, waar en zei bcm. dat hij voor hem doen wilde, wat
deur en keek naar beneden, doch de afstand „Is er geen station in de buurt? vroeg i janS€n woonde. in zijn macht was. Het antwoord klonk met
was te groot voor een sprong. De tranen, die Louis. Eerst dacht Eddic aan niets anders dan aan zwakke stem
hij als een man had ingehouden, liepen hero! „Nee," luidde het antwoord. „Je zult mor- 12.ijn boodschap, die hij gedurig bij zichzelf op-1 „Danlc u. generaal. Ik ben brigadier-genera al
ovc-r dc wangen. Maar Pips zag ze niet genochtcnd met een rijtuig naar buis ïnoeten!zej^ jnaar toen hij t weiland overstak en daar Barlow uit New-York. Gij kunt niets meer
'iet er eenige vallen, doch veegde daar- gaan, als we er ten minste een kunnen krij-1 zjjn vriendje Kees zag met zijn bok, vergat voor mij doen; het is met mij gedaan." Na
andere kordaat met zijn vuist weg en gen hij heelernaa], dat hij haast had cn liep naar j een oogenblik van stille hernam bij
ig naar de plek, waar zijn vriendinnetje Ik kan twee uur loopen," zei Pips, die haar .Kees, om Sik te bewonderen. I ja toch. gij kunt iets voor mij doen, Mijn
unend en in elkaar gedoken op den grond vermoeidheid op dat oogenblik hcelemaal ver- j jEddic wou ook altijd zoo dolgraag cèn vrouw is in het hoofdkwartier van generaal
r.:\. Hij ging naast haar zitten en sloeg zijn j geten scheen te zijn. „En jij ook, is het niet bok hebben cn 'dit was zoo'n aardig, mooi dier. Mcadc. Als gij den veldtocht overleeft, meld
arm om haar hals. Louis? Dc Tantes cn juffrouw Mainwaring wjst weCr allerlei grappige dingen van haar dan. dnt ik sterf als een goed soldaat, in
Pips," zei hij, „wil jij voor ons bidden?' j zullen zoo ongerust zijn, als we niet vóór den «^j. -vertellen, die zoo slim was„als volbrengen van mijn plicht."
ra," antwoordde het kind met een bevend nacht thuiskomen en Vader en Moeder Vmen Pcn n>enSch.'' zei Kees en Eddie luisterde cr Generaal Gordon antwoordde; „Als ik in 't
nietje en zij zond een vurig gebed tot morgen uit Frankrijk terug! O, juffrouw «raag naar. Ilij ging bij zijn vriendje in leven blijf, zal uw boodschap overgebracht
U<k1. Hand aan hand lagen dc. kinderen naast j Brown, wc moeten van avond nog weg.
heusch, het kan niet anders."
„Je Tantes zouden denken, dat ik niet goed
elkaar geknield op den grond
HOOFDSTUK XIII.
Slot.
„Iloe lang zullen we hier nog moeten wadi-
ten?" vroeg Louis na een poosje. „Den heelen
nacht misschien?"
gras zitten, speelde met Sik, die nu eens deed, worden wat 1
alsof hi? wou stooten en dan weer in Eddie's Weer ontstc
huis zijn gegaan zonder jullie. Jullie
,0, ik hoon het niet!" riep Pips verschrikt moet van nacht maar hier blijven slapen. W©
«it. „Wat zullen de Tantes ongerust zijn en j zitten nogal dik in ons beddegoed
jHffrouw Mainwaring!"
„Kijk eens, wat is dat?" riep Louis
ling wat vroolijker uit. Met zijn hand
hij een stuk hout op den grond. angst, dat Vader en Moeder thuis zouden ko-
Hei was een gebroken sport van de ladder
en nauwelijks had Louis dit ontdekt, of cr
kan ik nog meer voor u doen
ontstond er een korte stilte, daarna
zak snuffelde, in dc hoop. dat er brood in zou verzocht dc zwaar gewonde hij had een
bij het hoofd was, als ik je zóó laat dat heel© j wezencnEddic dacht niet meer 1 srbol ,n de bor^i den generaal, of hij in
eind liet loopen!" zei hun gastvrouw. „Mijn j aan Boer Jansen. zijn met bloed doortrokken uniform uit den
man zal naar Branston gaan. dat is het dorp. f>aar kwam de groote broer van Kees a^n- linkerzak een pakje brieven wilde krijgen. Toen
dat het meest in de buurt ligt
misschien een paar leden
vinden, rk denk zeker, dat zij met a i i e in a i gauw, ik zal Sik wel tnuismenger nep «uj Ze zijn van mijn
ligt. Daar zal hij ,Toc, jongen, moei je niet naar school Op geschied was. zei hij„Wees nu zoo goed
van je gezelschap mijn horloge'is 't al bijna kwart. Ga maar en neem er een brief uit n lees mij dien voor.
ij niet allemaal gauw, ik zal Sik wel thuisbrengen riep hij Zc zjjn van mjjn vrouw Ik zou graag hebben,
>nder jullie. Jullie uit de verte. dat hói«r woorden dc laatste waren, die ik
blijven slapen. We Naar school Eddic keek, alsof hij hoorde."
Idegoed gedroomd had en nu pas wakker was gc- Pp één knie naast hem liggend voldeed dc
j De kinderen moesten nfet deze schikking. <»f WOrden^a, natuurlijk, hij moest óók naar generaal met ontroering aan zijn verzoek; en
is piojse-7jj wilden of niet, wel genoegen nemen. Pipc school, net zoo goed als Kees cn en wat toen die brief, vaa een liefhebbend-en vader-
ïd voelde "dacht; dat zij toch niet zou kunnen slapen, uit hij ook nog meer? Iandlievend vrouwenhart getuigend, uit was,
flitste een gedachte door zijn brein.
Hij sprong op en begon zonder te zeggen,
wat hij eigenlijk doen wilde met zijn lat
tegen den onderkant van het raam te porren.
Hij kon er nu gemakkelijk bij en tot zijn on uit
men vóór haar. maar zij lag nauwclijk in bed.
of zij zonk moe en uitgeput als zij was
in het land der droomen weg.
Den volgenden morgen was het prachtig
weer en hoewel Pips wat stijf was, hadden
de kinderen geen van heiden ernstige gevol
gen van hun avontuur ondervonden. Dc vier
Êprokelijke vreugde ging het naar huitcn j kleine, rood-wangige Browns volgden haar,
open. De frissche avondlucht stroomde in hetwaar zij was. hdar aankijkend, alsof zij een of
kamertje cn de maan scheen helder. ander vreemd dier was, dat zij nog nooit ge-
,Jc hoed, Pips! Geef me je hoed. Dat is liet zien hadden. Pips was van natuur wat vcrle-
sein!" riep de jongen opgewonden uit. ,Jk zal gen en vond deze belangstelling niet erg pret-
hem aan dc Ia' vastbinden. Daar hoor ik een t\ft zoodat zij blij was, dat zij Louis zag en
hond blaffen. Misschien komt cr iemand aan!" dit te meer, toen deze vertelde, dat Brown
Spoedig was Louis klaar. Hij bad het witte meneer Melville den vorigen avond gespro-
hocdje met het lint aan de lat gebonden en
stak het uit het raam. In den helderen mane
schijn was het duidelijk zichtbaar.
„Hoor je den hond nog, Louis? Denk je,
dat er iemand aankomt?" vroeg Pips angstig.
ken had en dat de laatste hen dadelijk na het
ontbijt met een rijtuig zou komen halen. Zijn
zoon was tot Pips onuitsprekelijke verlich
ting zoodra hij hoorde, waar dc vermiste
kinderen zich bevonden, per fiets naar
toen Je beide kinderen verscheiden minuien Brackenside gegaan om de dames "Warren en
met ingehouden adem geluisterd hadden. juffrouw Mainwaring nog vóór den nacht ge-
„ïk weet liet niet zeker," antwoordde Louis j rust te stellen,
en Pips meende teleurstelling in zijn stem te j Nauwelijks waren de kleine Browns naar
,Kom, Ed, als we niet gauw gaan. zullen we dankte generaal Barlow hem nogmaals en ver-
nog te iaat komen," riep Kees. die al overeind zocht hem zijn goedheid nog zóóver tc willen
was gesprongen en t touw van Sik aan zijn voeren, om al dc brieven in kleine stukjes te
broer had gegeven. scheuren, opdat ze niet fin vreemde handen
Maar Eddic, die nu opeens aan zijn bood- z0uden vallen. Toen ook dit gedaan was. namen
schap dacht, schudde van neen. de twee mannen met een handdruk afscheid
Hoe had hij toch zoo kunnen vergeten, wat cr ree(] generaal zijn afdccling achterna,
Vader gezegd had en er was nog wel haast die reeds voortgegaan was.
bij geweestj Onwillig, om zijn belofte van berichtzcnding
Eddic schaamde zich vreeselijk. Wat hadden aan mCvrouv Barlow over te laten aan dc
zijn lange beenen hem nu gegeven 't Eenige. onzekere handen van den aanstaanden veld-
wal hij doen kon, om 't weer goed te maken, slag, die hem .relf noodlottig worden kon,
wasnu pog zoo gauw mogelijk naar Boer sphreef de generaal dadelijk, nog te paard
Jansen loopen. zittend en den zadelknop als lessenaar ge-
„Ga jij maar," zei hij tegen zijn vriendjebruikend, een kort briefje met potlood aan
,ik moet nog een boodschap voor Vader doen, mevrouw Barlow. Ilij gaf dit aan één-zijner
bij Jansen." i jonge-officieren, wieii bij beval een witten zak-
„Doe 't om twaalf uur,' ried Kees nan, j f]oek nm 7jjn ^be] te binden cn dan spoorslags
„of nee, dan zouden we roovertje spelen j naar hel vijandelijk leger te rijden niet lan&
weet jc wat, ga vanmiddag wat vroeger van daarna kwam de reeds afgezonden officier
huis en doe t dan. Dat behoef ]e jc Vader rappnrtccrcn. dat de boodschap was verricht
niet zoo precies te vertellen. Als je nü nog cn ^at dc Unionisten-officier, die het briefje
gaat, kom je zeker te laat op school" aannam, beloofd had het zonder oponthoud
Even draalde Eddie. Hij was zoo'n secuur aan zijn adres tc.doen bezorgen,
baasje. Nog nooit was hij te laat geweest. Wat Elf jaar later was generaal Gordon in-
Annkleeden.
Kijk eens, die witte kousjes
Van zachte schapenwol,
Die Moeder zelf gebreid heefr.
Zijn voor mijn kleinen moL
En trek nu aan je schoentjes
Wat staan die 't kindje góed.
Daar kan hij flink op stappen.
Als hij een boodschap doet-
Ziezoo, nu 't roode broekje,
En 't truitje over 't hoofd.
Te liet je niet zoet wasschen.
Al hadt je het beloofd.
En nu, klaar is ons kindje,
Wat krijgt hij dus van Mam
Ja, fluister het maar zachtjes,
Een zoen, een boterham.
Truus Salomons*
hooren. Louis kon echter niet veel zeggen, school gegaan, of Pips, die haar ongeduld bij-70u meneer wel zeggen, als 't hem nü over-middels Senator der Vercenigde Staten ge-
daar het hem groote inspanning kostte, met na n*1Cf langer bedwingen kon, ging met kwam? j worden op een gastmaal te Washington,
opgeheven armen den hoed buiten het raam Louis vóór de deur staan om te kijken, of zij dan," zei Kees weer, .,ga nu wee. Als trten zjjn gastheer hem voorstelde aan een
te houden. Hij kon het bijna niet langer vol- het rijtuig al zagen aankomen. jc te laat komt, moet je school blijven om generaal Barlow. Het eerste, wat de Senator
houden, doch wilde het Pips niet vragen.j Het duurde niet lang, of meneer Melvilleuur. Dan kon^ niet mee roovertje-1 zeide, was„Is u familie van den generaal
Weldra schoten zijn krachten echter te kwam cr werkelijk aan. j spelen en je zou nog wel de hoofdman zijn." Barlow, die bij Gettesbury gesneuveld is
kort. „Hou jij hem nu eens één oogenblik vast,Na een hartelijk afsrheid van de vriende- j roovertje spelen op 't plein voor de 1 ^jk zelf ben die man," was het verrassend
terwijl ik even uitrust," zei hij. „Ik dacht, dat lijkc Browns stapten dc kinderen in. school en hoofdman zijn. Eddie was vreeselijk antwoord, „en in u vind ik generaal Gordon
ik voetstappen hoorde.'" j „O, ik hoop zóó, dat wrij vóór Vader en Moe- graag de baas over de andere jongens. Als weer, die mij toen zoo edelmoedig heeft hij-
Pips voldeed onmiddellijTc aan dit verzoek, der thuis zullen zijn!" was de wensch, dien nu geen hoofdman kon zijn, zouden ze een gestaan
'doch zij kon dc lat niet zoo ver uit het raam Pips onderweg telkens uitte, en juist, toen het ander kiezen, misschien wel Piet van Dam en En dit bleek waar te zijn. Het briefje, dat
steken als Loui die grooter was en langer rijtuig dc Kerkstraat inreed, ontdekte het <jan ZpU pjet morgen ook weer hoofdman z«55 snel van het slagveld naar de trouwe
armen had dan zij. Het duurde niet lang, of vlugge oog van het kind aan het andere einde willen wezen. Zou die boodschap eigenlijk niet cchtgenoote gezonden \verd, had een leven
beide kinderen hoorden nu duidelijk voetstap- j der straat een dame en een heer, waarvan de evengoed later kunnen worden gedaan t gered, want toen zij er in las. dat haar man
pen op den bemodderden weg. Louis nam laatste liep met behulp van een stok, want al "Was 'och zeker maar wat voor den tuin stervende op'het veld lag, had mevrouw Bar-
de lat weer van Pips over en zwaaide uit alle was meneer Hurst deze was het indcr- Eddie keek Kees na, die al een eindje op iow niet gerust, eer zij met gevaar voor
macht niet ha a r hoedje. jdaad veel beter, op straat h: hij voor- weg was. Bijna had hij de boodschap gelaten eigèT. leven er heen gebracht werd. Daar
7!- hoon dat ze bef zien zullen." cei Pios, 1 eerst toch nog een steuntje noodig. voer wat ze was. om Kees te volgen. Toen had zii bem gevonden en hem terstond naar
OPGAVE VAN GEVESTIGDE PERSONEN
van 2i2D Maart 1919.
Alberta J. Meulenbrock—Overeem, N.-IL, van
Zirtphen naar Leusderweg- 113.
Henriette J. Elsmuim, Ev.-Lv van Hilversum
naar Leusderweg- 125.
Wijnand W. Wildeman, geb. 1899, Ger., va»
Kampen naar Langegr. 20, kantoorbed.
Wijnvpje Bakkenes. N.-H., van Amsterdam n.
Krommestr. 2. -
Gijsbertus W. C. Post, geb. 1896, N.-H, vaa
fiel naar Kamp 53, opz. teekenaar.
Cornells Meilink, geb. 1897, N.-H., van Am
sterdam naar Paral'elweg 34, ambt H. S. M.
.Maria de Jager, O.-C., van Den Haag naap
Zuidsingel 11.
Wilhelmina Dijs, N.-H., van Weesp naar L
Vrouwestraat 12, fabr.arb.
OPGAVE VAN VERTROKKEN PERSONEN
van 2429 Maart 1919.
Maria W. Hardeman, R.-C., van Zuidsingel 19
naar Rotterdam.
Reinder Trip, geb. 1892, N.-H., van Kamp 73
naar Wildcrvank, smid.
Dieuweitje en Johanna Grapcndaal, N.-H,
van Aldegondestraat 44 naar Amsterdam.
Marimis J. C. G. Hazenberg, geb. 1892, van
Arnh.str. 11a naar Harlingen.
Johanna M M. Hollak, R.-C., van Westerstr*
2 naar Utrecht.
Helena M. Fijnervberg, R.-C., van Zuidsingel
62 naar Stputenburg.
Carel J. Klu^rs, geb. 1888, Ev.-L., van Snou*
ckaerllean 3£^aar Groningen, landm. kanaster.
Anna P. Coninok Westerberg, N.-H., van Gr.
Koppel 2 naar Haarlem.
Wilhelmina C. Lemson, N.-H., van. v. Asch
v. Wijckstraat 9 naar Bussum, huish.
Cornelia Steenbeek, R.-C., van Nieuw straat
25 naar Hcom.
Motthijs Glastra, geb. 1888, Ger vnn Znid^
singel 33 near Ermelo, tuinkn.
Wijmpjc Lambrechts, N.-H., van Hellestraat
-14 naar Steenwijk.
Joseph Viai, geb. 1893, R.-C., van V irhoevei*
straat 11 naar Rotterdam, sigarenmaker.
Klaas v. d. Kommer, geb. 18S7, Ger., van
Zandgat 3 naar Hoofddorp, groentenhandelaar.
Cornelia A. ter Weema,, Ger., ven J- v. OI-
denb.L 42 naar Rotterdam.
Gijsbert v. Ginkel, geb. 1896, Ni-H, van Ap
pelweg 145 naar Soest, arbeider.
Johan G. Hogervorst, geb. 1897, N.-H., van
H. v. viandenstroat 3 naar Naaldwijk.
Theodor C. Wouters, geb. 1900, H-C, van
Langegracht 21b naar Oss.
Evert Beyer, geb. 186S, R.-C., van Hoogl.weg
17 naar Heerlen, arbeider.
Otto E. Stark, geb. Io90, D.-G., van Utx.wefc
132 naar Indië, tandarts.
Amelia P. Schuddings, R.-Cvan Verhoeven*
straat 40 naar Cling e.
Sophia H M Scliw emmer, Ev.-L van
Snouckaertlaan 26 naar Brussel.
Evergradus A. Timmer, geb .1893, R.-C., van
Leusderweg 66 naar Epe, timmerman.
Corrvelis.de Nijs, geb. 1880, N.-H., van P. Pij«
persstraat 17 naar Rotterdam, ass. H. S. M.
Matthea Wurpel, N.-H., van Kruisk. 58 naar
Amsterdam.
Mar tin us J. Kropff, geb. 1882, Ger., van Schim*
mcópstr. 3 naar Rotterdam, meubelmaker.
Teuntjo Sukkel, N.-H., van Heiligenb.weg ^7.
naar Wezep.
Hdrvdrik Mensink, geb. 1892, N.-H., von P-
Pij.persstraat 19 naar Velsen, metaalbew.
Johanna P. Riem Vis, R.-C., van Westerstr.
107 naar Hilversum.
Petrus__Beyer, géb. 1892, R.-C., van Hooge*
weg 17 naar Hoensbroek, arbeider.
Willem v. d. Haar, geb. 1913, N.-H., van Mon*»
nikerjpad 14 naar Doorn.
Arie v. Andel, geb. 1S9S, N.-H., van Appel*
weg 2 naar Soest.
Cornelis A. G. Schoenmakers; geb. 1887,
R.-C., van Arnhnvog 138a naar Maastricht, ser
geant.
Albert W. R. Thiel, geb. 1895 D.-G,. van
Arnh.str nat 5 naar Utrecht, student.
Edmond H. F. Passier, geb. 1888, R.-C., van
G. Doustraat 27 naar Leiden, chauffeur.
Jan P. Wesseling, geb. 1801, geen kerkgen-,.
van Wijersstraat 5 naar Rotterdam.
Wilhelmus J. G. Rencs, geb. 1900, N.-H., van
Scherbierstraat 11 naar Utrecht.
Teunis Brons, geb 1895 N.-H., von St. Jans*
kerkhof 37 naar Utrecht, smid.
Rudolf L. de RuttcrT geb. 1893, N.-fr., van Sfc
Agolhaslraat 10 naar Hilversum, arbeider.
Johan L. Uitzinger, geb. 1897, N.-H-, van
P. Borstraat 14 naar Umuiden, kantoorbed.
Johannes F. Berkenhamer, geb. 1903, O.-Cy
Dvan Muurhuizen 76 naar Ams>er<Lam.
Catharina Stapper, R.-C., van Westsingel 19.
naar Uden.
H.ndrik de Witte, geb. 1893, N.H., van E
mend.straat 59 naar Amsterdam, LI. mach.
GecrtruSda Jonkmans, Ger., van Emmalean 9
Mar Baarn, huishoudster.
Antje Comelisse, O.-C, van Bloemend.straaf
6 naar Utrecht.
Kinderen v. Os,"Rem., van Utr.weg 84 naai
Utrecht.
Jan H. Schot, geb. 1901, Ger.. var: L. Vrouw»
korkh°f 2 naar Amsterdam» electr»<tien-
