Qool3 de dJettgd"
fMog juist bijtijds gered.
Kaar het Duitseh van C. LUND.
Bewerkt door C. H.
Daarna werden beiden stil. Door dc warmte, j rechten schik had. Zc giste waar 't aan ha-
angst en vermoeidheid uitgeput, verloren zij perde: Bep had mogelijk oolc veel liever de
I meer en meer het bewustzijn. kuikentjes gehad in plaats van 't eï! Ze stiet
Maar wat gebeurde cr inlusschcn? baan. „Zeg, jij mager wel eentje," kfonk
Dc geit was uit den stal losgebroken cn den 'i iiuisterend en een der geeltjes werd Beppie
n opgegaan. Daar had buurman's Kees haar aanlokkelijk voorgehouden. Goéd bedoeld was
echter gezien en gevangen. Iïij braclu he;tr j t van Luus. maar op Bep werkte *t als olie in
11; ar de boerderij terug om haar aan I-raus 't vuur. ,,'k Heb niets van jou noodig," riep
Hel was een mooie Junidag. De zon straalde en Klaas ou: te geven. Toen Kees de beide i ze boos uit en gaf baar nichtje -zoon duw
;vo: den wolkenloozen hemel op de aarde, de jongens echter nergens zag, liep hij het liuis'togen den arm, dat 't kuikentje op den grond
vogel» floten en zongen vroolijk, de bijen gons- binnen er. riep- i viel. Toen harstic ze in tranen uit.
'<lr om de bloemen heen ert dc dorpelingen „Hola, Frans en Klaas. waar. zijn jullie?" Ook Luus stond 't schreien nader dan "t
w: en druk aan het hooien dn dc velden. j Door het roepen werd Frans uil zijn ver- i.lachen, want 't aardige kuikentje was ltope-
Ook Doer Japiks was s morgens vóór dag droving wakker, sloeg tegen de wanden der loos kapot gevallen. Met Joop zocht ze de
dauw reeds naar zijn hooiland achter de kj.t cn rieu om liuln. i sink leen on. heiden staken zc die meteen maar
a ierd .'rij gegaan en Tricnc, zijn vrouw, zou Jvecs Rlnft op liet ,,eiujd af naar de achter-
hem poedig volgen. De laatste had echter in kamer. Hij schrikte niet weinig, toen hij hoor
bars og een en ander te beredderen, de kamer j do, dat h*-t geroep uit de kisl kwam. Maar al
aait ant te maken on voor haar zoontjes, in-4 gauw herkende hij de stem van zijn
Fran- en Klaa.s, die vandaag toevallig een dag V1j2mljc cn probeerde hij dc arme gevang-
.«icar.lic hadden, brood te snijden. Ook wilde lïen te bevrijden. Daar hij den sleutel erhtrr
zij. omdat het zulk prachtig weer was, het n;et Y0IM^ rjep bij door het sleutelgat: „Blijf
Ik 'kb goed eens flink in de zon luchten. maar even vYachtén, ik zal jullie moeder roe-
Moeder Triene nam daarom haar sleutelbos, I p(.n Nauwelijks had hij dit gezegd, ef hij
ontsloot de ouderwetschc cikcnliouten kist. I ren(te T1?nr bet hooiveld,
wrikt- in de achterkamer stond, nam het bestc i;nbHe inniuten lator. kwamen dc ouders
brdd.gocd, dal slechts nu en dan gebruiktd0<>dclijk verschrikt aanloopen. Haastig ont
weid, er uit en liet het door de jongens naar s]ool Moeder Triene dc kist. Het was nog juist
Jutiicn dragen, waar zij het stuk voor stuk bijtijds, want dc kleine Klaas was reeds hce-
o\s*i de drooglijnen uithing. Daarna fiinfl* ZÖ leinaal buiten bewustzijn en ook Frans kon
;r de kamer terug, om dc kist uit te stoffen nauwebjks op zjjn voeten staan. Door dc zorg-
ll.'-t oksel liet zij open, om dc kist eens gooi 2ame verpleging der ouders kwamen dc kin-
Ie luchten. De kamci leur deed zij echter op de.cn gelukkig langzamerhand weer bij.
dpt zoodat dc jongens er niet ia konden! \Yat waren allen dankbaar, dat lifct nog 7.00
l l!icn. j goed was afgeloopenl En dat dc'geit als be
toon Moeder Triene eindelijk klaar was eni loaning een extra lekker hapje kreeg, laat
liet punt Stond weg te gaan, riep zij de j 7ildeinen,
jongens en zei: Maar zoo oud als Frans en Klaas mogen
„FrailS, nu blijven jij en Klaas hier. Jullie j w<»rden, zullen zij nooit dc ontzettende oogen-
moct op het huis passen. Zorg er ook goed blikken vergeten, welke zij in de kist door-
v '»r, dat er geen beddegoed op den grond bi chten!
valt en vergeet de geit ia den stal niet. Versche
1 Ir. de ren liggen op den dorschvloer, geef haar
daar maar wat van."
.Waar gaat u heen, Moeder vroeg de
kleine Klaas.
Naar Vader op het hooiland. Als jullie
i .-.ter zijn. mag je meegaan. Wees nu allebei
1 1 zoet, kibbel niet, doe geen wilde spelletjes
1 denk aan de geit in den stal."
I kinderen beloofden dit en Moeder Triene
t-ii.u. met de hooibark gewapend, naar het
Toen Moeder een tijdje weg was én de
k'.ideren aan hun lot overgelaten waren, bc-
L1 men zij allerlei spelletjes tc doen en in den
ij mi- van hun spel dachten zij niet meer aan
M.'cdcrs woorden.
La een wij verstoppertje spelen riep Frans
Vil
..Of krijgertje zei Klaas.
Nee, ik zal me verstoppen, Klaas, en dan
jij me zoeken. Je moet in de kamer blijven
•et jij 3
natuurlijk
lotdat ik „klaar roep. want je ma,
niet zien, waar ik heen ga."
Nauwelijks had' Frans dit gezegd of hij
holde wc.g, terwijl Klaas in de kamer achter-
Het Groote CboooSade-Ei,
Paaschvcrhaal
door Herman n a.
(Slot.)
Tante frees zat tusschcn de meisjes in,
kaarsrecht nu. Hoe vaak had Beppie dit al
met verwondering waargenomen: als de oude
dame liep, ging zij zóó voorover, dat kinderen,
die haar niet kenden, op straat ter goeder
trouw vroegen, of zij haar zouden helpen zoe
ken. Zat zij echter, dan was haar figuur recht
als dat van een ander.
Bep had juist 't gezicht op 't oude poppen
huis, waarmee tante in haar jeugd gespeeld
had. Verleden jaar waren daar ook eieren in
verstopt Gek, ze had zich zóó op 't bezoek
bij tante Trees verheugd en nu ze er was,
kon 't haar niets meer schelen.
„Je bent jaloersch, op Luus," klonk 't stem
metje van binnen, „dat is het! Iets leclijks is
cr in je hari en dat belet je blij te zijn zooals
anders." Beppie wou die stem liever niet
bleef. Frans zocht nu naar een mooie plaats dooien en begon druk mee te praten,
om zich te verstoppen en toen hij de deel - -
over stak, viel zijn oog op de deur der achter
kamer. Die was op slot, maar Moeder had in
haast vergeten er den sleutel af te nemen. >xll^ X114
Fvnns bedacht zich niet lang, maakte <le deur 1 liarlcllik cn keek rond in de ouderwets ge-
-. intA binnen. Onmiddellijk iti.v
„Tante, weet u nog wel van verleden jaar?"
klonk het telkens, en „wij met z'n beiden,"
werd in 't oneindige herhaald.
.Ik vind 't fijn hier bij u!" riep Joop op eens
open cn wipte de kamer binnen. Onmiddellijk
zag hij de open kist.
„Ha riep bij uit. „Daar vindt Klaas me
nooit,en ondoordacht als hij was, klom hij er
in, cm daarop heel hard „Klaar te roepen.
Klaas, die zijn broertje zoeken zou, kon hem
eerst nergens vinden, maar toen Frans zijn
];t;. herhaalde, ging Klaas op het geluid af
cn keek heel verbaasd, toen hij hem in de
kist ontdekte.
„Gevonden, Frans riep hij uit. „Maar
»i 11 Moeder dat wel goed vinden
Kom," antwoordde Frans, t is zoo erg
ni t
Ja maar als het deksel eens dicht viel 1
0, het valt niet diebt, er staat wat onder.
Kiieens. Klaas, hoe mooi ik cr in kan liggen.
K ;?n ook over den rand cn kom bij me. Er
is plaats genoeg voor ons beiden. Kom, Klaas!
Deze wilde eerst niet, want hij dacht aan
Ju geen zc Moeder beloofd hadden. Maar toen
Fr ns nog wat aanhield, klom hij in de kist
cn daar lagen zij nu samen te babbelen en te
lachen.
Spoedig begonnen zij echter tc ravotten. Het
dt Uel bewoog zich en floep 1 daar vloog het
dicht met een slag, die dc kinderen hevig
<lc ontstellen.
.0, Frans. Frans!" fluisterde Klaas ver-
schrikt, terwijl hij zich angstig aan zijn ouder
broertje vastklampte.
.Huil maar niet," troostte Frans hem. „wij
zullen het deksel wel open kunnen maken. We
mm:ten opstaan en er met de handen tegen aan
drukken.
Zoo gezegd, zoo gedaan. Het deksel was
echter in het slot gesprongen en er was geen
bev. cging in te krijgen.
liet gaat niet," moest Frans wiens moed
in zijn schoenen gezonken was eindelijk
tnet toonlooze stem erkennen. „We moeten
rpepen, dan zullen Vader en Moeder ons wel
•hoeren."
En zij riepen nu. zoo hard als zij konden
,.V -der Moe-der en luisterden daarna
anöl ingehouden adem naar het antwoord.
•Hu 11 roepen was echter tevergeefs, niemand
hoorde hen en er kwam geen hulp opdagen
O, Frans, ik ben zoo bang." snikte Klaas,
liet is hier zoo donker <en benauwd Och,
waren we er maar uit
Moe-der gilde Frans nog eens uit alle
■nacht; daarbij sloeg bij met handen en
vm ten tegen de wanden der kist, doch het
w..- Icvcrgeefs. Een oogenblik waren beiden
Mil
1 rans veegde zich bet
j in den mond.
I Toen 't tweetal weer boven de tafel uit
kwam, waren tante Trees en Bep verdwenen.
Jn de aangrenzende kamer hoorden ze Beppie
schreien.
Voorover lag zc er op tante's bed. zoo be
droefd, alsof haar groot leed was overkomen.
Met haar fijne, ^mallc hand streek tante
Tiees haar over t hoofd.
„Kind, moet ie nu zóó het Paaschfeest tegen
gaan vroeg zij met zachte stem. „"Weet je
dan niet meer, hoe we ct verleden Zondag
nog over gesproken hebben, dat <le harten
bereid moeten worden tof liet feest, het Op-
standingsfeest van den Heiland,, en dat, waar
geen onderlinge liefde is, ook geen goed cn
gezegend Paaschfeest kan worden gevierd?
De discipelen waren óók naijverig op elkaar;
zij twistten er over', wie dc meeste was en
wilden zich geen van allen vernederen om
zcoals 't in het Oosten gebruikelijk is vóór
den maaltijd elkander de voeten van 't stof
te reinigen.Toen deed immers Jezus,
hun Mééster, het zelf cn leerde hun door deze
daad, dal de meeste is: wie :t meeste
d i c n t en 1 i c fh c e f t- Weet je 't nog wel,
Beppie?"
„Ja," fluisterde Bep al wat bedaarder.
„Jij hebt óók de meeste willen zijn, al zei
jc 't niet met woorden," vervolgde de oude
dame, „de eerste plaats willen hebben in 't
hart van tante Trees, is 't niet zoo? O Bep
pie, Beppie, alsof tante Trees allemaal vakjes
met nummertjes in haar hart had
,,'t Komt, omdat 'k zoo vrccselijk veel van
u houd," zuchtte ze, wat beschaamd nu, want
ze voelde heel goed hoe, naast dc liefde voor
tante Trees, t onkruidplantje „ijverzucht
welig was opgeschoten cn hoe ongelukkig dat
haar nu al gemaakt had.
„Ik heb er zóó n spijt van tante, dat k
zoo was tegen Luus," zei Beppie na een poosje
van stilzwijgen en dook op uit dc kussens.
„Tc Ileb uw bed heelemaal in dc war ge
maakt," voegde ze er verlegen bij, terwijl ze
zich op den grond liet glijden.
„O, dat is niets! Dat is gauw weer verhol
pen. Als 't hartje nu ook maar „uit de war"
is Tante Trees keek haar onderzoekend
aan.
,/k Geloof 't wel. 'k Heb het Onzen Lieven
Heer gevraagd."
Bep zei 't zoo. zacht, dal dc oude dame t
haast niet hooren kón.
Hand aan hand met tante kwam ze in de
zitkamer terug. Daar stonden Joop en Luus
met bedrukte gezichten bij de tafel. „Och tan
te." begonnen ze tegelijk, cn toen t sclicen
wel een middag van ongelukjes te zijn wees
Joop op Beps groote chocola de-ei, dat met
een leólijken barst'üp dc tafel lag.
„Ik stootte er tegen cn toen viel 't.' zei Joop
eerlijk, ,,'t Spijt me wel, Bep! Neem jij nu
maar wat van mijn blaadje cr voor in de
plaats."
„Neen, ik.weet wat beters 'r tante Trees
glimlachte schalks. „Bep maakt 't heelemaal
kapot en jullie deelen de stukken chocola.
Beppie, blij de aandacht vau haar beschreid
gezichtje af te kunnen leiden, ging er dadelijk
op ie- Hè, wat was dat ei nog sterk! Daar
week de, schaal! Een uitroep van verbazing,
van verrassing! Opgelogen staken Luus cn Bep
dc hoofden bij elkaar om t beelderige poppe
tje te bewonderen, dat als uit een doosje lc
voorschijn kwam. 't Was in wandelkostuum cn
had zelfs een reistaschjc bij zich met een mi
niatuur zakdoekje cn beursje er in.
„Heden, dat 's leuk," zei ook Joop. „W i s l
u dat, tante?"
I Een haastige blik op tante's gezicht vertelde
dingen Van hem verteld heb zult moeten
toestemmen, dal je hem heel goed kent.
Hei was een heldere winterdag, maar buiten
was het bitter koud. Binnen in de gezellige,
warme kamer zat oen, meisje, dat zóó vlijtig
naaide, also! haar leven cr van afhing'. Daar
riep baar moeder haar cn ze wierp baar
werk neer cn snelde de kamer uit.
Buiten stond kabouter Slordig on hcthcreltic I
maakte van de gelegenheid gebruik om binnen I
<e sluipen. Hij droeg ccn overjas, die ergens!
was zoek geraakt, doch die hem veel tc groot
was, daar zij niet voor sijn pcrsoonljc was i
5.
Maar Moeder zegt haar kleine meid:
Nee schatje, heusch, 't kan niet,
Jij blijft nu heel zoet bier op school
r- En Moeder gaat «aar Piet
6.
De juffrouw bier kan Moedertje 1
Gebruiken, noch Fidel,
En kleine Piet verlangt naar Moet; v
Weet groote P.oos dat wei
gemaakt. Dc jas "sleepte hem cn reeds
meubileerde, hooge kamer, waar 't licht
schuins door dc in lood gevatte ruiten naar
binnen gleed.
„Dat doet me plezier, jongen! Jullie moeten
maar vaak hier komen, jij cn Luus."
„Hè ja," zei Luus, „elke week vast één keer.
's Zondagmorgens, tante, als moeder naar
de kerk is?"
„Nee," viel Beppie uii, ,,'s Zondagmorgens
hen ik bij tante;" haar lip trilde. „Dan
vertelt tante Trees mij uit den Bijbel."
Luus keek even beduusd naar Bep en toen
naar tante.
Deze knikte haar toe. „Jij mag ook best ko
men en Joop ook; dan vertel ik voor je drie-
en."
Dc gezichten, van broer cn z.us helderden op.
„Hè ja," zeiden ze weer.
Bep zei niets; ze keek nu bepaald zwart.
Als ze 't gedurfd had, zou ze gestampvoet Reb
ben. Iloe kón tante Trees, dat zoo gewoonweg^
voorstellen! Die heerlijke Zondagochtenden
van tante en haar samen! Moest ze die nu dee-
len met Luus^en Joop? Dc tranen sprongen I jgeppie,*dat tante Trees van d«*in 't ei verbor-
haar in de oogen; gauw veegde zij ze met haar gcn verrassing geweten had. Iloe schaamde
vingerdoekje af. zjj zjch nu des te meer dat ze had kunnen
Zoo gauw de tafel was afgeruimd, wenkte denken teruggezet te zijn! Veel mooier dan :t
iante Trees dc kinderen met een geheimzin- konijntje en de kuikentjes van suiker was im-
nig gezicht. ,.'t "Was net of er een kip kakelde mers t snoezige échte poppetje!En wat
op 't portaal, 't Zou me niets verwonderen j schat was Luus toch eigenlijk, dat ze zoo
Juichend sprong Joop weg; Luus hem ach- recht blij was'óm en mèt haar!Beppie
terna. Beppie volgde bedaarder. 'kon 't niet helpen, ze moest tante en Luus al-
Ze keken er rond, zagen eerst niets Ja toch, j lel>ci een zoen geven. Waarom flat was. hegre-
daar in de hooge vensterbank, half achter 't pen ze beiden\wel.
gordijn
Joop was de gelukkige vinder van een mooi
rose ei; Bep ontdekte een netje kleine eitjes
onder aan de zitting van een der stoelen ge-
Op Paaschmorgen vertelde tante Trees in
de stille bovenkamer op dc Gracht met do no
den, aan drie aandachtig luisterende kinderen
bonden, waar 't kamermeisje, dat daar juist j de oude, altijd schoone Pénschgeschuxlcnis
aan 't afstoffen was. erg veel belangstelling en. daar de hartjes nu door onderlinge ruide
voor toonde. Ze scheen ook precies te weten,
hoe Bep 't moest losmaken zonder 't netje te
beschadigen.
Luus vond er ook c-en onder den tafelpoot.
Tante Trees riep 't drietal nu wper binnen.
Hier ging 't er eerst recht van langs! Telkens
weerklonk er gejuich, als er weer wat ontdekt
was: mandjes, netjes, eieren, op de meest on
denkbare plaatsen, die ook voor Beppie nieuw
waren. Ja, tante Trees was erg knap in 't ver
zinnen van verrassingen. Dat kwam nu weer
duidelijk uit.
Ieder had een blaadje om cr dc gevonden
schatten op te hergen. Tot nu toe hadden ze
bereid waren, werd 't nok een heerlijk Pnasch-
fcest, voor dc beide nichtjes in 't bijzonder.
Ken je Tiem?
Lang. Heel lang geleden werd cr in het rijk
der kabouters een vreeselijk strafgericht ge
houden.
Kabouter Slordig, de jongste van de talrijke
familie, was een onverbeterlijke deugniet- Hoe
veel de anderen ook te werken of té zorgen
hadden, h ij dacht cr eenvoudig niet over oóil
mee te helpen. Hij liep maar rond, zonder
him el ijk alles gelijk. Maar bij liet prijsjes will- i een vinger Crït le steken. Dat werd den ijvcrigen
j nen na een spelletje, waarvoor tante ten slotte j kabouters le kras. Zij besloten het «iet langer
tzweet van tie e m00jste stukken bestemd had, vond Beppie,tc verdragen, zoodat het tot een scheiding
vcvrhoofd en snikte: „Och. hadden we toch erg bij dc anderen achterstond. Joop kwam. Utt vonnis luidde
<m: ir naar Moeder geluisterd Islaas, wij ko-jkon een ap^vleukst konijntje hij dc eieren op j „Slordig zal uit het rijk der kabouters ver-
tï\-cr «ooit meer uit; we zullen stikken m zijn blaadje zetlen en Luus ccn nestje met zes j bannen worden!" En om Hem zijn straf nog
de kist! Och. kwam er toch maar hulp 1 snoezige, gele kuikentjes terwijl haar daar- meer tc laten voelen, -mocsl li ij zonder klecren
De kleine Klaas schreide erbarmelijk. 1
.nng j
had Iïij near een gelegenheid uitgezien, o'n
dit te verhelpen.
Voorzichtig lccek hij dc kamer rond cn zag
weldra, dat de naald los aan den draati hrig
het meisje had verzuimd hem rast te teken.
Haastig snelde hij toe. nam naald en draad,
ging in een hoek der kamer zitten cn begon
zijn jas om te zoomen, zoodat zij een heel
eind korter werd.
Intusschen wac hel meisje teruggekomen en
wilde, zij weer san het naaien gaan. Maar
waar war. haar naald Zij zocht aan haar
naaiwerk, aan haar jurk, op .den grond{ lichtte
zelfs het tafelkleed op.Yloeh var. dc naald was
geen spoor te ontdekken.
De kleine kabouter Slordig zal in zijn hoekje
cn lachte, dat hij schudde.. Eerst toen hij
heelemaal uitgelachen was en liet meisje reeds
lang een andere naald van haar moeder ge
kregen had, stond hij op, trok zijn jas aan
en wierp het kind de naald vlak voor dc
voeten. Onopgemerkt, zooals hij gekomen was,
sloop hij ooi: weer naai- buiten.
Wat zou hij 1111 eens doen Het was prachtrg
weer en hij had wel graag een flinke wande
ling willen maken, maar hij had geen hand
schoenen cn zijn vingers tintelden van de kou.
Hij nam dus spoedig een besluit cn drong h'ct
volgende huis binnen, om daar zijn geluk te
beproeven. En werkelijk, het wós hem gunstig!
Jïen jongen haalde haastig zijn warme jas
uit de kast. want hij moest een vriend af
halen, om schaatsen te gaan rijden en het was
reeds laat.
In zijn al tc groole haast wist hij nauwelijks,
wat hij deed. Kabouter Slordig maakte hier
van gebruik en trok hem brutaal de gevoerde
handschoenen uit den zakdadelijk daarop
sloop hij weg, trok. de handschoenen aan en
ging deftig wandelen.
Nu wilde ook de jongen zijn handschoenen
aantrekken, maar hij kon zc nergens vinden.
Hij wist heel zeker, dat hij ze een oogenblik
geleden nog gezien had. keek op alle stoelen,
doorzocht de kast en daarna dc heelc kamer.
'i Was echter alles le vergeefs. Driftig riep
hij zijn zuster cn het duurde niet lang, of dc
heelc familie was op de been, ora naar dc
handschoenen tc zoeken.
Een half uur ongeveer had kabouter Slordig
gewandeld, teen het hem begon tc vervelen
en hij besloot den jongen zijn handschoenen
terug te geven. Ongemerkt kwam hij weer
binnen cn stak ze stil in zijn jaszak. Dc jongen,
die neg altijd zoekende was, scheen zich eens
klaps le bedenken. Ilij Mak dc hand diep in
den zak cn zei beschaamd..Moeder, daar
zijn ze terwijl hij de lang gezochte hand
schoenen (e voorschijn bracht. Door het spot
tend gelach van zijn zusters achtervolgd, ijlde
hij de straat op naar zijn vriend.
Kabouter Slordig stond intusschen op straat
#cn zon op een middel, om zich een gangen a men
middag te verschaffen. Brutaal ging hij een
huis binnen en slenterde door de kamers,
zonder juist iets van zijn gading te vinden.
Daar kwam hij op de kinderkamer en vond
een kastje, dat openstond. Op de onderste plank
lag een schóoltasch, zoo maar neergeworpen,
zoodat dc inhoud cr -gedeeltelijk buiten lag.
Ben dik boek Irok dc 'aandacht van het
mannetjehij nam het op, zette zich ge
makkelijk op een stoeltje cn verdiepte zich in
zijn lectuur. ITij keek zelfs niet op, toen cr
een meisje kwam binnenstuiven, de schooltasch
greep en naar school ijlde.
Wat was het kind ontsteld, toen zij haar
boek miste Zij verzekerde de juffrouw van
haar klas, dat zij het in haar tasch gehad had
en dat 7ij niet hegrijpen kon, dat hot er niet
meer in was Toch kreeg 7ij straf en liet
akeligste was wel, dat. toen zij thuis kwam
Ihet hoek vlak voor de hand op een stoel lag.
Kabouter Slordig had nnluurlijk spoedig van
het hoek genoeg gehad en was daarop weg
gegaan, om elders naar een nieuv. vefmaak
te zoeken.
Veel, heel veel zou ik je nog van dat leelijkc
vcr.tje kunnen vertellen, doch mij dunkt, jc
kent hem nu wel cn zult misschien moeten
toegeven, dal hij jc reeds menige poets ge
bakken heeft.
Zal ik je eeninfluisteren, hoe je je van
hem kunt ontdoen
Wéés ordelijk en ik lies, want daar kan hij
niet tegen. Onthoud, waar je iets legl of zet-
Spek ie naald 1 t i" jc werk, maar bovenal,
laat niets s'ing- ren, maar berg het op dc
plaats, welke cr voor bestemd is.
Nog c^nsces M ods op jc hoede voor
kabouter Slordig, want als hij jc plagen kan,
laat hij het niet
7.
Als jij van morgen boel zoel leefL
En stil zit tot de bel,
Dan haal 'k je tegen twalef uur
Met Piet en met Fidel.
8.
Klein Doosje knikt nu heel gedwee,
Z' is wat een flink, groot kind,
Eu zegtJa Moeder, dat is goed,
Leuk, dat ik jullie vind.
•En nauwTijks is hei twalef uur
En gaat ring ring de Hel,
Of bij den uitgang van de school
Staan Moes, Piet cn Fidel.
E11 onder druk gebabbel nus
Loopt 't viertal vlug naar huis.
Roos zat <len hcelen tijd op school
Nog stiller dan ccn .muis.
i
Kunst en Wetenschap
Naar wij vernemen Keejt H. M. de Ko
ningin voor het a.s. speelseizoen een sub
sidie verleend aan de N. V. Het TooneeV
dir. dr. W. Royaards. -
Emma "Morel. Naar men son- Hst
N. v. d. D. mededeelt, zal mevrouw Emma
Morel het volgend seizoen verbonden zijn
aan de N. V. „Tooneelvereeniging", (direc
tie Heiman Heijermans).
De N. V. „T o o n e e 1 v e 1 e c n i-
ging." Het tableau de la Troupe van de
N. V. „Tooneelvereeniging", directie Her
man Heijermans, zal in het komend speel
seizoen 1019—1920 (het achtste bestaans
jaar van het gezelschap Heyermans) uit da
navolgende dames en heeren zijn samengo?
steld:
Dames: Rika Hopper, Emma Morel, Pine
Beider, Marie van Westerhoven, Annie
Heijermans-Jurgens, Marie Gilhuijs-Sasbacli,
Marie Meunier-Nagtegaal, Marie Faasser.,
E. Willebeek Lemair, Julia Ude, Truus Tost,
Greta Gijswijt, Marie Harms-Haspels, Jo
Hoff, Marie Gijswijt.
Heeren: Nico de Jong, Willem van der
Veer, D. J. Lobo, Coen Hissink, A. C
Kreeft, Hein Harms, Ch. Gilhuijs, J. van der
Poll, J. Staalduijnen, 'D. v. Ollefen Sr., Jj
Jurgens, J. de Haas,'J. Boezer, J. Kaart Sr.,
J. Visscher, M. van Gestel, B. van Schalk,
A. Verhagen, J. Hermans, C. Ritmah, M. de
Wilclt enz.
Dc heer Hubert Cuypers heeft de muzikale
leiding. y
agenda!
Onder deze agenda worden alleen opge*
nomen die uitvoeringen, vergaderingen, enfc.
welke in het Dagblad geadverteerd worden*
Vrijdag, Zaterdag, Zondag Maandag,
Bioscoop de Arend.
Openbare Leeszaal (Beukenlaan) 10—
1234, 21410 uur. Zondag 2)45)4 uurf
Maandag 2)4—10 uur. 9
D a g e t ii k s
Museum Plehite.
Bioscoop Lsngestraat
25—29 April.» Logegebcuw Expositie-v. d»'*
Hem, Willy Sluvter e. a.
26 April. Amicitia. Padvindster-Soirée.
27 April. Amicitia. Solser en Hesse.
3 Mei. Amicitia. Uitv. Leert Goed Doen,
11 Mei. Amicitia. Zangver. de Kleine
Stem.
15 Mei. Amicitia Lezing-v. Beresteyn ovet
Vnjz.-Dem. gemeentepolitiek.
15 Mei. Amicitia. Verg. Onze Vloot.
17 Mei. Amicitia. Kinderbal.
18 Mei. Amicitia. Ja8rverg. Veget. Bond
i entegen maar een chocolade-ei ten deel \vas
gevallen! t fs waar. ccn ivi'zcr.ei was 't, mooi
vertrekken,
Het vonnis was rechtvaardig cn niemand
floor! Wat was dat? „Mè-è-èf klonk
ihet buiten. afgewerkt met witte suiketkraaltjos, maar j betreurde hem. Alleen zijn bet-overgrootmoe-
Met betraande.gezichten luisterden de kuwlc- t^scli 't haalde niet bij 't konijn en dc kui-der. die altijd een zwak had voor den jongste
ren nu aandachtig. Zij kregen weer meer kenfje-S. barer achterkleinkinderen, had nog medelijden
Hoop. Natuurlijk, Beppie Leflar.kia tante ep lei "t met hem, en toen men hem onbarmhartig de
„t Is dc geit, Klaas.' :op haar blaadje, .maar Mij kon zc niet wezen, j poort uitzette, wierp zij hem een nevclkap
..Och, die arme geit!' antwoordde het in haar hart dc jaïouzic, die zich j om, die hem ten minste onzichtbaar maakte
(jongste broertje. .,Zii heeft zeker honger e« j d^n heeler, m'ddftg il omhoog had gewerkt,voor de menschcn.
rsw hebben haar niet te eten gegeven. dreigde 'i >vi gebcl en cl in heileg tc zullen j Sedert dien dag leeft deze plaaggeest onder
Weer hoorden zij bet blaten van het dier. nemen, zoodat cr gauw geen plaats meer voor dc mensehen en je hebt hem misschien wel
jHct geluid klonk nu echter zwakker en lieve vriéndelijke gedachten iir zou wezen. 1 eens "in je nabijheid gevoeld, hoewel jc dan
verder af. J Luus, dié,-ondanks haar wel eens wat aan- eigenlijk niet wist, dat het die ondeugende
„Ze hei-ff rich k>scerukt en zal wegloopen," stellerige maniertjes, een hartelijk, gevoelig kabouter Slordig was, die je zoo plaagde,
fcnikje Trans. kind was. bemerkte, dat haar niéhfic niet den' Maar ik geloof, dat jc zoodra ik ie ecnige
Voor 'i eerst ;?aar school.
door C. II.
1.
Klein Doosje g.aat voor 't ec-rsl naar school
Met hoeken en een tasch
Klein Roosje denkt steeds onder t gaau
'k Wou, dat ik cr al was.
Zij huppelt blij aan Moeders arm,
Fidel loopt zoet cr naast
Bij elke bocht denkt Roosje weer:
Nu zijn we er toch haast
3.
Als eind'lijk zij de school bereikt.
Moes in dc klas haar bracht,
Dan gaat Moes met Fidel naajr huis.
Dal had Roos niet gedacht.
4.
Beteuterd blijft zij even staan, -
Volgt Moeder met haar blikj
Zegt dan wij gaan met Moes weer mee,
Waf-waf-Fidel en ik.
Veemarkt Amersfoort
22 April 1919.
Aanvoer 5 stuks.
Guste koeien 250—f 280.
Kalfkoeien f 300—575.
Pinken 120—200.
Telefonisch Weerbericht.
Naar waarneming in den morgen van t
25 April 1M0
Verwachting' tot den avond van 2f> April
Matige tot krachtige N. W. tot Z. kV. wino»
zwaar bewolkt totr betrokken, waarschijnlijk'
cenigé regen, iets zachter.
STA
De hoogsié prijwu <fer 3. Mwsse.
TREKKING VAN DONDERDAG 21 APRIL.
f 25000-. i:j:99.
1(!0 1811.
317 711 917 912 136U 1511 lti31 1802 20lo - AT
259"» 2052 3171 3803 3895 3918 1101 1701 1841 OE
5J28 5521 5099«1716440 61876964 7078 8401 f .20
9U21 9110 9159 9109 10T9 10606 10919 1«i -13
11059 11097 11181 11550 115-31 11665 11762 1195G
12047 12065 12231 12803 12.31! 12910 13ET "541
13191 13329 13598 14141 14198 14568 14773 n«9ll
15118 15156 15347 15646 15740 15920 1«-V3 16201
16723 16732 16S23 17111 17161 17279 17552 17448
17950 18045 18053 18154 18201 1K7S7 19019 1«. *53
19195 19159 19513 19731 19735 20111 20159 20164
20260 20329 20442 206":
420e STAATSLOTERIJ.
Derde klasse. Trekking van 24 April 191(1)
(100 loten).
Ten kantore van den collecteur A. C.
O. Lë in web er te Amersfoort (Breestraat
zijn geene nummers uitgetrokken.
De vierde klasse trekt van 5—8 Mei 1910
