Qoop de DeOgd.
Dora.
bet Engeisch van II E. T i d d e m a n.
Vrij bewerkt door C. H.
HOOFDSTUK YU
Berouw.
(Slot.)
^PPjRs.1. iiu, wai £eK jt; nuucrs naar ai, ren teeken, dat hij zich
i nu wilde zij hem echter liever niet zien. Zij er van? Maar waarom kijk je mij niet aan en voortaan moest beschouwen als een dienaar
zou zich in zijn tegenwoordigheid nog meer zeg je niets, beste meid? Je vindt het toch wel Gods. Nu kreeg hij voor den eersten keer een
schamen, want Jop was altijd zoo eerlijk en prettig?" 1 volledige, stalen wapenrusting aan. Het gc-
oprecht. Wat zou Jop haar verachten, als hij Of zij het prettig vond. Maar o, dat vreese- vest van zijn zwaard was het symbool van
istl lij-ke geheim! En zij moest het vertellen, had het geloof, terwijl de dubbele schcede riddcr-
Vroolijk nu tegen Grootje Jop gezegd. Zij beefde van angst. lijkheid cn rechtvaardigheid beduidde. Dc
;e haar niet missen? Mis- Oo dit oogenblik trad Jon naar wwn tij: u».■«-
Wat zou meneer .wui.aaiuiguciu mruuiu*
I zeggen en zouden ze haar niet missen? Mis- Op dit oogenblik trad Jop naar voren. Hij rechte speer was het zinnebeeld der waar-
I schien riepen zij haar wel. Maar ze zouden keek met zijn open oogen Nicolaas Vrooiijk heid en het ijzeren handvat dat van kracht,
haar niet vinden: ze was hier veilig. Was zij eerlijk aan en zei: i Binnen een jaar had de jonge ridder zich
werkelijk veilig? Zij was er jniet zoo zeker van t T--- -^j
als een oogenblik geleden. Zij hoorde plotse-
„Mcneer, Dora wil u een geheim vertellen." reeds eer en aanzien weten te verwerven. Zijn
Dora bracht er nu met een vuprroode kleur moed en kracht, zijn strenge zelfbeheersching,
ling een vreemd geluid. Was het een rat? uit:
n QAtuiu. "OJ UM wil IUII
yrootje was spoedig ingeslapen en aiJes in Dom was erg bang voor ratten en zij wist, dat
uil:
„Ik wil
zijn hoffelijkheid en zachtmoedigheid werden
u geen geheim vertellen, maar ik algemeen bewonderd Toen Peter de Kluizc-
o O |v- UUV.3 "«"m 1 aiivn CI1 ,.ij nioi, uui
wa,s nu De maan wierp haar zilve- <teze dieren dikwijls in schuren huizen. Zij moet hef doen" 7Ï\ hnj t.vk ««tvanro—
Ten stralen dooreen kier van het gordijn keek om zich heen en zag iets donkers nader- men n« A,naaiI_. ri_ eTs 0Pr,ep tot den tocht naar
ov..ija iv /.iju vi» uaaiuiu v
op het gezicht der oude vrouw. bij komen. Nee. dat was veel te groot voor terde zij de woorden van haar vriendje.
„O, ik wou, dat ik Grootje wasl Wat zou ik een rat. Zij gilde van angst en een oogenblik Meneer Vrooiijk nam haar handie
^raag Grootje willen zijn," zuchtte Dora, later stond Jop naast haar. Nog
VTJ-i - -
O VI j-
nu heel eerlijk te zijn en daarom verbe- het Heilige Land, was hij één der eersten, die
woorden van haar vriendje. zich aanmeldde, om de vervolgde Christenen
Vrooiijk nam haar handje in de in het Uostcn te beschermen.
J~ - ui uvt VV.ZIV1I |C UChtllCl ItlTTll.
t> „uije 11 ic" zijn, zucnite Uora. "ter stond Jop naast haar. Nog nooit was zijne en trok haar naar zich toe. Hakkelend i Wij .zullen Geoffrov en zijn metgezellen niet
.Waarom? Niet om oud te zijn cn veel rimpels zij zóh blij geweest, dat zij Jop zag, en een zei zij nu: volgen op al zijn tochten. Zij hadden heel wat
te hebben, maar omdat Grootje een rustig ge- oogenblik te voren had zij hem nog willen „Ik kan ik kan u niet komen helpen 1 gevaren te doorstaan, heel wat hinderpalen
Wpffln TiarJ an liai Ji V ntviJei M. _lïïl- -
weten had en het hare door schuld gekweld ontvluchten 1
r bi_.czvu ie uu -
i in uw winkel, omdat omdat ik oneerlijk uit den weg te ruimen, maar toen zij eindelijK
.verd. Zij kon er zelfs nieY'vanTlip"^'Wén' „EeV"jjj"h««, Jop?" vroeg zij. „O, ik was geweest ben - ik heb -
dan dommelde zij even in, doch dan werd zij bang, dat er ratten waren.
«door benauwde droomen vervolgd. Zij dacht.' .«Nee, ik ben geen rat. zei op ac e
dat zij op straat liep en alle kinderen haar 1 Dora keek haar vriendje nu dankbaar aan. Ujk
nariepen: Maar hoe had hij haar ontdekt?
1 stolen."
gevulde koeken ge- j Voor Jeruzalem waren gekomen en de stad in
het dal vóór zich zagen lisgen, hield het heele
- leger kruisvaarders plotseling stil. De ridders,
at opgelucht. Wat er dan van komen jn bun glinsterende wapenrustingen en lange
ze had dp wnarhpin eroTortri VnrKooeH
„Dora is een dievegge, Dora heeft koeken j „ïk 'zag je "gaan,"'nntw'ooTddê hij; „ik zag ke^z/op^^n^^n^ot^linrzff- Vcrbaasd I wit«e kieedcren. snrongin van hun paarden
i I O pr> lrnipldpn l<OrKin/1 irr nauw Wo ,ua1 inennnninif
gestolen!1
Toen
zij wakker werd, durfde zij niet weer pen.
je over het hekje klimmen en hard wegloo- „Het was de eerste das
npn I—e»«.
en knielden eerbiedig neer. Na veel inspanning
van dc kermis, wisten zij dc heilige stad aan de handen der
mtnCv r\ Ziij begri^?t nu„ ze.lf niet' hoe ze Saraceenen tc ontrukken, én Godfried van
- ~-j i --- iu?=iic*:i. /jij oegrijpt nu zelf niet hoe z<
«aan slapen uit angst, dat haar droom haar Hij keek haar vriendelijk aan. t Liefst had het heeft kunnen doen. Ze is notz nooit on- n ;n
opnieuw kwellen zou. En hoewel het nog hij willen vragen, waarom zij zich verstopte, eerlijk geweest. Vraagt u het mijn moeder a,on ^erd Koning van Jeruzalem. Kort
Tr'Y? ---rnd ïj> e.indcliik maar °P- maaa hij was bang. dat zij dan weer boos zou maar. Ze had zoon honger. En Grootje wist kraiCTaardcrs Ant,c 0 ,n e dcr
Zij kleedde zich vlug aan zonder Grootje «orden en hij zag duidelijk, dat zij verdriet niet, dat ze die koeken weggenomen had." f1T;„ a r„„n
wakker te maken en ging naar den tuin, waar had Hij kon haar niet helpen, als zij niet ver-1 „Nee Grootje wist hel niet ik verleide u ;,c ™nnrJcn later reed Geoffroy tegen
zij licen cn weer liep als een vogeltje in een telde, wat zij had. Dat begreep hij maar al haar dat ik ze van u 2 c k r e e c n had viel !*e' vallen van den avond het kamp uit. Hij
kooi. Toen zij plotseling voetstappen achter te goed. Dora hem nu in de ride bang dat men«r m d<"" 7o0m Yan woud ea recd
z.ch hoorde keek zij verschrikt om. j Hij ging naast zijn vriendinnetje in het hoo! Vrooiijk ook maar één ogenblik slecht over ,7' he'
„O, ben jij het, Jop, zei zij; „wat laat je me zitten en beide kinderen keken elkaar aan. Zij Grootje zou denken. bosch in. Het i«\as moeilijk te doordringen,
schrikken. Ga toch weg, nare jongen." was nu niet boos meer en Jop schoof wat
O' IOI "••>-1
Jop keek haar ontsteld aan en was op het j meer naar haar toe.
punt wat te zeggen. Zij wilde echter niet naar dieneer Vrooiijk is bij Grootje," begon hij,
hem luisteren en stopte haar vingers in haar en zij begrijpen geen van beiden, waar je ge-
ocreiL Hij had haar oog nooit zóó boos ge- hieven bent. Ik heb meneer VrooKjk gezien,
zien. Waarom was zij toch zoo boos? Omdat Wat heeft hij een mooi, rood vest sanl Als ik
haar geweten haar niet met rust liet. Dit i groot ben, koop ik tt ook zoo een."
maakte haar knorrig en onredelijk. Jop sloop Dora moest nu toch lachen. In haar vcrbeel-
achter haar aan en kriebelde haar met een ding zag zij Jop er al uitzien als Nicolaas
grasje in den hals. Daarmee had hij haar wel j Vrooiijk. Dat was toch al tc grappig!
■eens meer aan het lachen gemaakt Van lachen ,.Ik ga ook een kockznak opzetten, als ik
was nu echter geen sprakoboos keerde zij j groot ben," ging Jop voort,
zich om en zei, dat hij haar met rust moest Dora antwoordde niet. Het werd haar plot-
laten. seling te benauwd in de schuur, want Jop
Jop ging naar binnen en even later schrikte I keek haar telkens aan, alsof hij zeggen wilde:
Dora weer van een stem. Ditmaal was het' ..Vertel het mij toch!" Maar als zij het ver-
Grootje, die haar riep. i telde wat dan?"
Nicolaas Vrooiijk keek heel ernstig. Hij zei hicr ™.gf?
:hter niets e J°n2c ridder hield vol en kwam aan een
open plek, waar hij een geluid hoorde als
van iemand, die in angst verkeert of hevige
echter niets.
„Ze had zoo'n vrceselijken honger, ze had
bijna niets gegeten dien dag," pleitte Jop.
Bijna niets gegeten 1" herhaalde meneer
Ook kun j'em veearts noemen,
Want hij heeft veel verstand
Van dieren hij heeft altijd
Een middel bij de hand.
.7" ^e^)^>en wij gekibbeld.
Zijn wij een beetje boos,
Dan weet hij vreê te stichtecv.
Ook dat lukt hem altoos.
Niek laat ons dan vertellen
De oorzaak van ons leed.
't Is gek, je voelt dan daad'lijli^
IIoc dom je eig'lijk deedt
10.
Je moet dan zelf ook lachen
Om 't malle van 't geval,
Waarom jc toch wou spelen
Juist met denzelfden bal.
11.
Je neemt dan vlug wat anderA
En lacht weer met elkaar.
Dat speelt die knappe Nico
In één minuutje klaar.
12.
Zeg, als ik eenmaal groot ben,
"Wil ik als Nico zijn.
Zou ik ook vrede slichten
En helen and'rer pijn
pijn lijdt. Het kwam van tusschcn de dichie
Vrrvnlift F™ tw„a 7 struiken en daar meende hij ook eenigc be-
vrooiijk. En Dora meende, dat zij een traan be™,,™
zag glinsteren in zijn oog. Zij snikte het nu
uit «n sloeg haar armen om zijn hals.
„Het spijt me zoo Het spijt me zoo ver
schrikkelijkriep zij uit. „En ik zal het
Hij sprong van zijn paard, trok zijn zwaard
uit de sclicedc en naderde voorzichtig. Hij was
niet bevreesd en deinsde er niet voor terug
«ooit, nooit weer doen I Ik weet wel dat "n Pin«
1 Hllc TOPiijir Hr\f» itrnrit tv o o lar-VitT1— yiin rnP-
„Dora, waar zit je toch?" vroeg zij. „Wat
ben je stil opgestaan. Maar waarom heb je de
kamer niet gedaan? Dat is heelemaal niet,
zooals ik het van mijn Dora gewend ben."
„Ik ik stond vroeg op, Grootje."
„Des te meer reden om mij te helpen, kind.
Was Jop bij je in den tuin?"
„Ja Grootje."
Dora kwam nu binnen en zat met zoo'n be
drukt gezichtje haar boterham te eten, dat de
oudé vrouw telkens naar haar kijken moest.
.Maar kind," zei zij eindelijk, „je ziet er
it, alsof er iets naars gebeuren zal in plaats
van iets prettigs. Wat heb je toch, Dora?"
.,Ik ben nog wat moe van gisteren, denk ik."
„Ja, ik geloof ook, dat je je te veel inge
spannen hebt. Knap je nu wat op, want ik
weet niet, hoe laat meneer Vrooiijk komt-
t :a.i -
telde, wat dan?'
,.Je bent nu niet meer boos op me, h Dora?'*
vroeg hij. „We zijn nu weer goede vrienden."
Dora barstte plotseling in tranen uit.
u mij nu niet meer in uw winkel kan laten
helpen, want u zou me nooit meer vertrouwen.
Maar weest li alstublieft niet langer boos.
Wilt u het mij vergeven
Nicolaas Vrooiijk keek haar vriendelijk aan
en zei
,Ik zal het je vergeven, Dora, en je weer
dus verder. Hoe groot was echter zijn ver
bazing, toe hij bemerkte, dat de noodkreten
niet door een menschelijk wezen waren ge
slaakt, maar afkomstig whren van een leeuw,
die door een groote slang was omkronkeld.
De ridder doodde dc slang met een enkelen
slag van zijn zwaard en sprong toen op zij
om den aanval van don gemarteldcn en woe-
vertrouwen. Ik zal je zeggen waarom Het was 1artl,vai I3"
verkeerd van je te stelen, heel verkeerd, kind;do"de" Iec™,'L
O Jop, snikte zij, „ik heb gestolen - ik vergeet dat nooit - makr het was flink van 1 De Ieeuw Wcc' hfm cchter cfniee °°Sen-
je mij de waarheid te zeggen" blikken aanstaren, kwam toen langzaam, in
.Jop zei, dat ik het u vertellen moest" her- hal' kruiPendc houding naar hem toe, ging
nam Dora nu. voor "em hggen en likte hem de voeten. Toen
hij heen ging volgde het <Üer hem als een
moet het jc vertellen ik kan het niet langer
verzwijgen. Luister, Jopl"
Zij liet haar hoofdje hangen en deed haar
verhaal. Toen zij het geëindigd had, durfde
zij haar vriendje nauwelijks aankijken.
..O Jop, wat moet Ik toch doen?" vroeg zij,
nadat ze even gezwegen had.
„Je moet het meneer Vrooiijk gaan vertelr
len." antwoordde Jop op beslisten toon.
„O Jop, dat kan ik niet!" zei Dora, terwijl
zij opnieuw begon tc snikken.
„Maar dat moet toch!"
„Ik ik ben zoo bang/'
.Top haalde zijn schouders op en zei:
STAATSLOTERIJ
De lioogNte |>rlj/.e:i der 5. klnne.
TREKKING VAN DONDERDAG 22 MEI
r 1000: 13211.
f -100 817 1595.
r 200 5833 13077 20111.
f 100 894 2273 8187 8771 9149 15247 15928
19381.
PRIJZEN VAN f 70.-.
12 35 97 132 290 109 443 672 738
827 878 897 970 1002 1150 1195 1269 1307
1523 1771 1920 2140 2229 22-19 2331 2486 2510
2589 2610 2637 2711 2765 2837 2905 3126 32-11
3301 3325 3163 3199 3575 4001 4497 4539 4632
4820 4829 4886 5054 5256 5347 5399 5653 5952
6166 6260 6294 6123 6631 6678 6962 7294 7626
7837 7869 7906 7952 S019 8241 8271 f352 8381
8456 8571 8831 8874 8921 S959 89S6 9011 9109
S154 9161 9333 9769 10126 10168 10221 10299
10388 10397 10510 10617 10766 10910 11021 11038
11048 11312 11586 11729 11785 11803 11840 11897
„Bravo Jopl" riep Nicolaas Vrooiijk »'t hond en ging ,ot grooten schrik der schild-
„Houd hem altijd tot vriend, kind." wachten met den ridder het kamp binnen
En dit deed Dora. In den goeden tijd, aa j,;: veketend werd. Het 111989 11998 12311 12365 12487 12503 12522 1252T
welke er nu voor Grootje en haar kind aan- Tr belangen 8,ijd bij de kruis- I "M,n 'O'"
brak, had ook Jop Groen zijn deel. De oude vaapders hij vol„dc zijn reddcr steeds op den
vrouw en Dora gingen met Nicolaas Vrooiijk voct m w(, 200 m.,k en ,am ak een hond.
samenwonen en het duurde niet lang, of alles j hroV aan rlaf A& innff»
J-» iiunnit: ziju ouiuu
Lijkt wel, of je van morgen niets aan jc haar j „Dat komt, omdat jc oen meisje bent. Een
i «laan hebt. Kom eens hierl" j jongen zou het zeker doen. Ik zal met je mce-
Dora was zóó onrustig, dat zij nauw'elijks
stiL kon blijven slaan. Grootje begreep niet,
71
hoe zij 't met haar had.
gaan, Dora."
in zijn huisje blonk. Daar zorgde Grootje
voor. En nu zij er niet meer door 'weer en
Eindelijk brak dc tijd aan, dat de jonge
ridder naar huis zou temgkeeren en dat de
i ken
wind op uit hoefde te gaan, werd zij weer lecuw nn3r Frankrijk zou vergezellen. De
sterker. Nicolaas Vrooiijk zei'. <tat hij trotsch kaPite'n van hef schip weigerde cchter den
was op zijn buishoudster terwijl Dora heel '*ouw n*n boord tc mimen, daar "hij ban« -was
gelukkig was in haar nieuwe omgeving. Nico- V00r hc.t lcv€n Tan dc Passaffiers en van zijn
rin A't «nnnriKi:i V..1 j j laas Vrooiijk kon niet meer van haar gehouden ^nnanning. Toen Geoffroy dc la Tour naar
Op dit oorenb]jk brak de zon door de wol- hebben, als- zij zijn eigen dochtertje geweest bct schiP M'crd 5«roeid, wilde dc leeuw hem
•n en drongen haar stralen zelfs tot in de j was j volgen en toen men hem dit belette, hief hij
„En laten we nu eerst de kamer aan kant1 schuur door. Dit scheen Dora moed te geven. ik ben van Grootic en van meneer Vroo- een \Teeselijk gebrul aan. Hij wist zijn bewakers
maken, zei de oude vrouw eindelijk. „Al zijn 7:: _.u. ia And-nman cnmnn ;n water en trarlitte
we arm, netjes kan het toch bij ons zijn. Maar
kind, wat ben je bleek! Laat je tóng eens zien."
Dora stak haar tong uit en Juffrouw Krop
Kei:
„Die is wat beslagen. Voel je je niet lekker
of ben je misschien met het verkeerde been
uit bed gestapt?"
Dora had bijna geantwoord: „Geen van bei
den!'" i
Zij glimlnehte zelfs door haar tranen heen en zYi''hèi"wc'iY"dYrV'otYY' ËY GrooHc ,e omkomcn. sprong in het water en trachtte
Jop glimlachte terug. 1 - - - - ',ftt s»1»:" 7Un Tz-rocbt^n crlmtM
„Kom, laten we gaan,'- zei Jop, terwijl hij
opstond.
Ik weet niet hoe ik bet zeggen moet," snik
te Dora.
„Dat bedenk je onderweg wel," was Jop
van meening.
Schoorvoetend stond Dora op en samen gin-
doch zij hield het nog in. Zij kon delgen zij de schuur uit. 't Was alsof Dora lood
»»ra, lazv imr mem*; uui" iiuiscii. n.n uunc s
was Wij, dat zij zoo'n goeden ouden dag had. htJ sch,p, tC ÏOlgen; ,Zl)" kraC'Uea „SCh°'C"
rj.. i i i crblAr irnrf An met tranen in dn OOffen ZQÖ
Zij fleurde er heelemaal van op.
EINDE
waarheid niet vertellen.
Grootje ging naar het raam en keek de
De Ridder en de Leeuw.
Er zijn verscheiden voorbeelden bekend van
de dankbaarheid en genegenheid, die de leeuw
cchter te kort en met tranen in dc oogen zag
Geoffroy het trouwe dier in de golven ver
dwijnen.
Een trouwe ganzemoeder.
Een oude gans, die sinds veertien dagen op
I Fnhaar^Vhoener» had WaT de (Jan'kbaarüeid en genegenheid, die de leeuw e—o— -r
urooijc ging naar net raam en keek <ie op! Èicenliik had Ton medeliiden met haar ISOms aan den mtn5ch betoont "Één van de haar nest had zitten broeden, verliet dit op
1 ."at,.aLD,°ra kwam acI«ter liaar slaan Plotfelinir ^ok zü hem aan zi?n ahn^'pii d®' van den leeuw van zekeren dag, en zocht een jongere gans, die
en keek ook. Er kwamen eenige buren voorbij rien Z,Ja 3rTn Androcles, maar een minder bekende ge- zii meenaai aaar baar nest. Onmiddellijk ging
en aio ión Uï r i i. J - -- tc.
en als één hunner even bleef stilstaan om een
praatje te maken, zei juffrouw Krop, dat zij
bezoek verwachtte.
„En daarna zal ik je meer kunnen vertel
len," voegde zij er nog aan toe, „ons leven
eal er beter op worden, nu mijn kleine meid
©en vriend heeft."
Anders was Dora altijd een echte babbel
kous, doch vandaag had zij al heel weinig te
[Vertellen.
Plotseling stak Grootje haar hoofd zoo ver
mogelijk uit het raam cn riep uit:
„Daar komt meneer Vrooiijk aan! Kijk maar,
■Dora."
uit:
„Daar is hij!"
beurtcnis is het avontuur van één der kruis- 1 de jonge gans er op zitten en begon zij te
vt" i tt tt.. t. ridders met een leeuw, in den tijd van den j>roeden. Dc oude gans legde zich zoodra
land1 ,a' iWal *,lcola?s ^ool,jk- eersten kruistocht tegen de Mahomedanen, zii gezien had, dat de jonge haar plaats had
!f faam c" keek om zich hoen, alsof hij fCten^ wnal5 niI dc fanatieke cn vroede vij- ingenomen op zij van het nest neer en stierf,
iemand zocht. Die iemand was natuurlijk zijn anden vna aChrislenen. I De oude gans moest dus op dc een of andere
kleine vriendinnetje. Hij had een heelen tijd JuUjc weet zeker, hoe op het laatst der manier nan de andere haar ziekte meegedeeld
'J Grootje op haar zitten wachten, maar em- dw w kruistocht werd gepre- deze gesmeekt heijben. haar moederplicht
de Jk was hij toch naar huis gegaan. Onznid- dil(, door p va[) Ami cn - „n haar over ,c ncmc!x
nep opI,,n prct"" ridders aan zijn welsprekende oproeping ge-
hoor gaven.
gen. goedharligen tnon:
Dor», DnortH Ben je daar? E.ndehjkl ridders warcn Mte.d aU de zijanden
Grootje en ik d«Jden, da. }e we«ge!oopen mdc d en )aadjeid beschermden de
was. Kom eens naast me zitten op drt hek, dan rwakkOT onschuldi?cn en' waren ten allen
zal ik je vertellen, waf we afgesproken heb- j ,ijde ^reid TOOr hen hc, ,even ,c wagen.
ben
Het was warm en hij moest eerst een oogen
blik uitblazen.
„Kom je niet naast me zitten?" vroeg hij.
Tot deze dappere ridders behoorde ook
Geoffroy de la Tour. Zijn kasteel stond aan de
Loire, waar in 732 dc Saraceenen met CToote
tv .to i_ I verliezen waren teruggeslagen door Karei
Dora bleef echter-met een heel bedrukt «e- J Martc, massicw mYrcn en torens „n het
ziclitjc vóór hem staan.
„"Wat kijk je ernstig, DoraP zei Nicolaas
Vrooiijk.
slot verhieven zich hoog boven dc rots, waar
op het stond en het kasteel geleek een on
neembare vesting. In de kapel was Geoffroy
Voorzichtig om zelf niet gezien te wor-
H» n gluurde Dora nu door het raam. Ja,
bet was Nicolaas Vrooiijk. Hij zog er aller
vriendelijkst uit én was keurig gekleed. Hij
'droeg een rood vest; rood scheen zijn lieve
lingskleur te zijn, zeker omdat het zoo'n yroo-
3ijke kleur was. Dora zag er echter verre van
opgewekt uit, eigenlijk meer of minder ont-
■daan. Maar Grootje was veel tc opgewonden
om daar op te letten en zei haastig:
„Laat meneer Vrooiijk gauw binnen. Vlug)
kind! Lieve help, wat bezielt je toch vandaag? doch zij durfde haarvriend niet aankijken. ©erwaardigen priester, die hem zijn zegen
Ik heb je nog nooit zoo langzaam gezien!j „Het komt eenvoudig hier op neer." begon a(oen j - jicm ^et ZWaard aangordde cn
Dora snelde niet naar de voordeur, doch hij, „dat er een man is, dien ik ken en die n0^m;
Jn tegenovergestelde richting naar den tuin koeken en suikerwerk verkoopt. Die man doeleinden
wel zóó vlug, als haar bcenen haar dragen j komt hier te wonen, maar hij zoekt iemand, kruiken,
konden. Zij klom over het lage hekje en stond die zijn hi ïsje en zijn winkel schoon houdt en jn hct -aar 1005 werd hij tot ridder geilagcn.
in het volgend oogenblik in een veld. Zij keek ook iemand, die hem op sommige uren van ^en troJ. zjjn gc-Vone kleeren uithij
Om zich heen, maar nergens ontdekte zij een den dag met verkoopen behulpzaam wil zijn. moc-> Ccn kad nemen cn zich ter ruste bc-
plekje ora zich te verstoppen. Zij schaamde iv- v:~-
zich voor Grootje, ,or j0p cn voor meneer
T roolijk, voor ieder m die haar vertrouwde.'
Daarom was haar innige gedachte: zich ver
stoppen, daar, waar niemand>haar ontdekken
zou. Maar waar kon zij een schuilplaats vin
den? Plotseling flitste er ccn gedachte door
haar brein Hel land van boer Mattes was vlak
bij en daar stond een schuur. Dat was een'
prachtige plaats: daar zou niemand haar zoc
ni-N
vnnrt 2a' Y «at 'vert.--]li-n, jpnc hij op ja.ir a's scliiklknaap naiiqe-
^n?'7"n\ rp' met al de daaraaa verbonden picchtis
I-, InYY. nY, PYd n K„d =6 Wen, en hij herinnerde rich noS heel goed
,,Ja meneer,antwoordde Dora bedeesd, j
vriend niet aankijken. het crnsURe en v. .endel'jkc gelaat van den
dig hier op neer," begon
hij. „dat cr een man is, dien ik ken. en die hem „0,mjA op hct hart drukIe> f0[ wclke
hij dat zwaard steeds moest ge-
SitE - -f kYöpViond. Yok hö c^n «me
i;;i lei a«,i 1* V /i i tunica aan, als het zinnebeeld van reinheid
lijkste onde vrouw, die hxi ooit cezirn heeft.
tv. r.,- o i. iv». als leeken, dat hu zijn volgende levensia
z.i: woont samen met oen kind en nu dacht i J
a, .1 a-t v h-j zou wijden aan de beschermin van de dei
de man, dat dit meisje hem nn schooltijd in
den winkel zou kunnen helpen. Hij zei bij zich-
levensjaren
deugd
en den godsdienst.
In dc flauw verlichte kap» I was hij in de
zelf„Ik heb kii>d noch kraai op de w ereld, eenzaamheid naast zijn wapenrusting neerge-
niemand die mij bet leven wat veraangena- knield had daar -jd moe{cn door.
ir\in ,-i«r Tl- Tal up!AndMïilr»» /nji/T/a vrmiw I i i
kan. Ik zal die vriendelijke, oude vrouw
- «.v.«ui,J naar vragen, o i zij mct'bft kleine meisje bij mij in
ken. Onmiddellijk gaf zij gevolg aan dezen y,il komen wonen. Ik geloof zeker, dat we
inval Als een opgeschrikte haas liep zij cr heel gelukkig met ons drieën zullen zijn! Kun
heen. Daar was de schuur, niemand was in je de'rest nu raden?"
«Je nabijheid. Zij kroop er haastig in en lag I Eén oogenblik keek Dora Nicolaas Vrooiijk hij geurende dien langen wachttijd was, hoe
we.dra hijgend 0p een hoop hooi. Uit dc verte aan; dadelijk sloeg zij haar oogen echter weer jjj: ri]<jc van de ]{0U cn boe hij van blijdschap
dr«.ngcn dc stemmen der boerenarbeiders tot neer. trikJc, toen dc eerste stralen van hel morgen-
tia r door en nu cn dan bereikte haar een j „Nee. nee," anhvoordde rij, „vertelt u hef rood door dc raiTU?n van dc konel naar binnen
,_^cb.,.wat^chfri het lar^ gleden, sinds 1 alstublieft." I drongen. Welk een verandering 1 Binnen
weinige ooger.blikken was dc kapel gevuld met
brengen mcf vasten en bidden, met denken
aan zijn gestorven vader, wiens rustplaats
zich naast het altaar bevond cn zich voorbe
reiden op zijn heilige püchf:
Hij herinnerde zich later altijd, hoe moe
hij gedurende dien langen-wachttijd was, hoe
'"T> O
ij Rciachvn had. Zij vroej; zich af, of zij wei
UOit -weer blij en vroolij*k zou kunnen zijn, of
«ij wel ooit V"
korven .«oeler Wai had zii veel tfchouden «-nn
En hij ging voort:
-.jM, ,.TJc ben aic mnn en ik heb r,rnotje 8CTI'a-18<l- vrienJen en bloedverwanten, allen in feest-
«ij wel ooit weer met andere kinderen zou of ze mijn huishouden wij doen 7e heeft 1 'coderen qcdnst. vol belangstelling in de
In Ineeee.emvj en rel- Waf lal iJnrn J)lü nleehfêej,eld V«I veee/1 d. nries+e.r oen lok TOD
Broos- Ni&o.
door C. H.
f.
Broer Niek is thuis de oudste.
Hij is een knutselaar.
\Vat stuk is, timmert Nico
AVeer handig in elkaar.
2.
Is 't hoofdje van mijn popje r
Van 't lijfje los gegaan,
Dan lijmt hij 't vlug en stevig
Weer legen 't rompje aan.
3.
Of is haar arm gebroken,
Mijn kind is «cl wat «rild,
Niek heeft haar gauw verbonden
En ook dc pijn gestild.
4.
En kleine k'ritsje's blesje
Verloor zijn heelen staar j.
Je knnt toch «el begrijpen,
Hoe naar dat «-as voor 't paard.
5.
Niek plakte 't slaartje stevig
En Bles was gauw gezond.
Hij huppelt nu weer vToolijk
Met Frltsje in het rond
6.
Hoe stuk is ook ons speelgoed.
Broer Niek weet altijd raad.
Bij Niek, den poppendokter.
Vindt iedereen steeds baat
12580 12617 126.30 12762 12804 128S6 12949 13121
13379 13607 13653 13699 141-19 1416S 14601 14772
15108 15357 15174 15574 15613 15610 15730 15798
15918 15919 15936 15962 16347 16399 16615 1668«
16769 16893 17155 17255 17442 17520 17663 17990
18014 18145 18190 1 3325 18735 18311 1S407 1M44
18477 13186 18670 18712 19260 20451 20505 20690
20990
NIETEN.
I 9 11? 141 157 168 202 203 274
304 475 480 506 526 540 615 651 653
718 721 725 761 773 78.5 812 918 1023
1071 1074 1107 1161-1318 1325 1 356 1120 1437
1515 1542 1645 1717 1751 1806 1994 2036 2061
2072 2113 2131 2156 2188 2222 2224 2232 2248
2270 2288,2298 2300 2331 2408 2468 2537 2047
2551 2654 2663 2668 2671 2685 2754 2762 2928
2950 2952 2960 2997 3031 3141 3154 3163 3226
3272 3480 3516 3529 3593 3606 3625 3710 3754
3794 3817 3829 3867 3876 3893 3953 4005 4081
4123 4127 4170 1205 4242 4249 4279 4307 432S
41-17 «72 4500 4505 4531 4631 4618 4805 4331
4835 4S97 4918 4941 1961 -1971 4997 5002 5014
5033 50-17 5060 5086 5162 5161 5243 5216 5275
5110 5120 5529 5541 5357 5599 56-11 5774 5837
5841 58S6 51-81 6007 6032 6287 6317 6331 6356
63S3 6436 CIOS 6537 6593 6599 C66S 6741 6787
6798 684.6 C918 C926 7007 7051 7066 7106 7207
7211 7257 7280 7375 7414 7492 7525 7551 7619
7774 7781 7S62 7883 7908 7909 7914 7954 8002
8066 8070 8101 8153 8136 S163 8219 8253 82.54
3'riO 8362 8!2X 8151 8539 8561 BG03 8619 8699
8723 8786 8836 8953 8971 0909 9079 9105 9220
9239 9218 9297 9303 9357 9:50 9023 9049 9677
9750 9775 9829 9893 9932 3978 10025 10118 10157
10160 10172 10182 10212 10217 10260 10262 10264
10289 10295 10301 10319 10339" 10359 10451 10478
10179 10550 10506 10663 10670 10717 10863 10870
10511 10970 10006 11020 11022 11084 110S7 11115
11126 111S1 11186 11196 11201 11246 11217 11288
11299 11408 11153 11453 11517 11568 11575 11617
11612 116G1 11700 11754 11807 11945 11951 12021
12040 12068 12132 12159 12166 1 2371 12385 12478
12536 12594 12596 12621 12641 126SS 12095 12750
12532 12902 1 2115 1295S 12904 13061 13065 1312Ï
13135 13226 13240 13212 13247 13218 13292 13326
13342 13373 13387 13425 13436 13155 13473 13134
13534 13611 13632 13654 13655 13656 13730 13818'
13837 13931 13953 13960 14021 14080 14194 14287.
14294 11297 14308 14356 11359 11438 14447 14-153,
14469 14524 145S1 14680 11711 11700 14833 14908'
14930 14932 15074 15085 15130 15153 15173 15tSS
15187 15201 15213 152G6 15278 15286 15301 15358
15377 15463 15535 15516 15610 156.37 15755 15778'
15795 15860 15SS4 15' 1 15929 15971 15937 1802Ï,
16080 1' rSl 16932 16118 16119 16120 16277 16325
16342 16311 16363 16122 16631 16643 16650 10683/
16706 16747 16818 16864 16881 16889 17083 17114
17121 17153 17197 17200 17222 17271 17285 17326
17390 17623 17634 17651 17660 17670 17680 1768?
17731 17750 17781 17810 17S32 17952 18077 18036
18251 18337 18424 18441 18558 18570 18639 18855
18080 18685 18095 18698 18714 18759 18905 1890?
18964 18998 19001 19067 19097 19113 19114 19143
19145 19207 19270 19280 19282 19285 19324 19353
19361 19390 19418 19495 49568 49571 19592 19593
19611 19645 19682 19751 19756 19.^/7 19.349 19890
19967 19971 20033 20098 20126 20184 20207 20237
20249 20295 20325 20394 20449 20153 20461 20491
20494 20512 20537 20551 20633 20674 20686 20721
20909 20971 20974
420ste Staatsloterij.
Vijfde klasse. Eerste week. Trekking v<nt
22 Mei 1919 (700 loten).
Ten kantore van den collecteur A. C.
O. Leinweber, te Amersfoort (Breestiaal
20), zijn aan de navolgende nummers t«
beuTt gevallen
Prijs van 70 4539.
Zonder prijs zijn uitgetrokken4503
4531, 8564, 15774,15795, 19611 en 196M
