Qooi3 dc |Jeogd-
,3e Koningin dar Kikvorschen.
Een Sprookje.
Naar hei Duitsch van I. II. EEHRS.
Vrij bewerkt door C. II.
- Er was oens, een koning, die drie zoons
had
Claus, de oudste, was wijs en verstandig;
als hij sprak, luisterden allen met open ooren
én open mond.
Peter, de tweede, was stiller, maar dapper
en sterk, en als hij met schild en lans ten
Strijde trok, keerde hij met roem beladen
'terug.
Ite jongste prins heette Hans; hij was wel
eer. aardige, vriéndelijke jongen, maar hij was
Wijs noch dapper en de menschcn noemden
hem ..domme Ilans of „Ilans-kijk-hi-cle-
lucht", omdat hij het liefst op zijn rug in het
gra naar de wolken lag te kijken. Eén kunst
verbond hij echter, die de anderen niet ken
den en dat was: hij sprak eiken dag met
de vogels en andere dieren.
Na gebeurde 'het op zekeren dag, dat de
koning zijn drie zonen in de grootc troonzaal
ibij zich riep. Daar zat hij op zijn gouden
troon; op zijn grijze lokken schitterde een gou
den kroon cn een purperen mantel hing van
(zijn schouders af.
Vriendelijk zei de koning:
„Ik word oud cn wil één van uw drieën tot
mijn troonopvolger benoemen. Alle drie heb
ik even lief, daarom weet ik niet, vvien ik
Waartoe zal kiezen. Misschien helpt gij mij zcl-
ver. iit dc verlegenheid: Wie uwer zou koning
USVÜh'u worden?"
s.Ik!' riepen alle drie als uit cén mond..
„Tim! Die vraag had ik mij kunnen bespa
ren Niemand doet dus afstand ten gunste van
izijn broeder?
„Neen!klonk het weer eenparig.
..IJm! IlmP zei de koning en hij schudde
liet hoofd. „Dan weet ik nog maar één mid
del om er achter te komen, wie uwer het
meest geschikt is mijn opvolger tc worden."
„7-i t hooi en, VaderI" riepen nu alle <lrie.
Toen zei de wijze koning:
„Gij-trekt alle drie de wereld in cn degene,
Wie vandaag over een jaar zóóveel goud mee
brengt. dat ik cr mijn paleis met al zijn torens,
daken, muren cn trappen, mee vergulden kan,
die zal koning zijn."
„Die zal koning zijnj riepen dc drie broe
ders. en ieder hunner dacht: „daartoe zie ik
iwcl kans."'
Zij maakten zich reisvaardig en toen. zij
nog «k-n/elfden dag te paard vertrokken, riep
Ilans /.ijn vader lachend toe.
„0\, een jaar ben ik koning!"
Zijn broeders bespotten hem cn de drie
brinsen trokken nu naar drie verschillende
windstreken, zooals hun wijze vader hun aan
geraden had.
Hans reed welgemoed in Oostelijke richting.
"Weldra kwam hij aan een onafzienbare, woes
te heide. Daar trof hij den kievit aan.
„Waarheen? "Waarheen?" riep deze hem al
ju:L de vCrte toe.
Hans bood hem zijn schouder als rustplaats
;aan a deelde hem zijn plannen mcc.
„Tv-m meel Kom mee!" riep de kievit en
zette zijn vleugels in beweging, zoodat onze
Hans geweldig moest draven om hem bij te
houden. Eindelijk kwamen ze aan een klein,
donker meertje midden in dc hei.
„Afstijgen 1" riep dc kievit.
Hans sprong'van zijn paard.
..Wat moet ik hier doen?"' vroeg hij.
Honderd maal om het meertje heen loopcu,
finders niets/'
„Ha, dat .is al heel gemakkelijk," dachl Hans
en hij liep met stevige stappen om liet meertje.
Bij den negcn-en-ncgentigstcn keer werd het
hem echter heel vreemd te moede en bij dc
honderdste maal plof! daar schoot hij
hals over kop naar beneden en weg was hij.
Hij zonk steeds dieper, alsof hij omlaag
getrokken werd. Ma^r hoe lager hij zonk,
•des te lichter werd het om hem heen, en toen
Kljn voeten eindelijk vasten grond voelden,
stond hij voor een kristalhelder, stralend pa
leis. Hans bedacht zich geen oogenblik, maar
ging cr vrijmoedig binnen. Hoe hij ook keek,
nergens zag hij echter een levend wezen.
„Mwoax, mwoax, mwoax! Waar gaan je
Sieen?' vroeg plotseling een kwakende kikvor-
schenstem.
Ha Ms zag mv op een groenen divan een groo-
ten kikvorsch uitgestrekt liggen. 11% had eigen-
lijk een afschuw ^an kikvorschen, maar wilde
idit niet tooncn e?i zei:
„Ik heet niet Max, maar Hans!"
„"Wie ben je en wat kom je hier doen?
„Ik ben een prins en zoek zóóveel goud, dat
Ik het paleis van mijn vader er mee- vergulden
/tan."'
De kikvorsch nam hem van hei hoofd tot
löc voeten op en nu eerst zag Hans, dat hij
een gouden kroontje op den platten, groenen
hop droeg.
„Maar wie zijl gij?" vroeg Hans, terwijl hij
oaar de kroon keek
„Ik ben de koningin der kikvorschen. Je
ïïioogt mij naderen en mij dc hand kussen."
Hans kon zijn afkeer nauwelijks verbergen,
inaakte een diepe buiging en zei verontschul
digend, dat hij nog nooit iemand* dc hand gc-
ikust had, dat hij daar dus niet Qan gewend
was, en of Hare Majesteit hem dit niet kwa-
Qijk wilde nemen.
„Ik zal je helpen, beste prins," antwoordde
'dc grasgroene koningin; „maar dan moet je
Cen jaar lang bij me blijven."
,;HceI best, Majesteit; vandaag over een jaar
moet ik weer thuis zijn."
Ilans bleef dus bij dc koninginder kikvor
schen en liet jaar viel hem werkelfk niet lang.
Hij werd uitstekend hediend, de lekkerste
spijzen at hij van prachtige#kri-tallen borden,
Gijn bed was heerlijk zacht en de muren van
zijn kamer glinsterden als bedauwde weiden
in den zonneschijn. Eiken dag was er aflei
ding: nu eens zong dc koningin alleen, dan
weer een geheel koor. Hans moest eerst aan
5mn gezang wennen, doch weldra vond hij
het heel mooi. Op een anderen keer voerde een
kikvorscbenschaar een ballet uit cn het was
werkelijk bewonderenswaardig, zulke mooie
sprongen als zij maakten. Heel grappig was
dok dr* bad- en waschdag. Alle kikvorschen
®ag men,dan in het water plassen, ijverig wrij
ven'1 n spoelen, c-n steeds door elkaar sprin
gend. Zij kwaakten cn lachten daarbij zóó luid,
'dat de een don ander onmogelijk verstaan
kon. Zoo verstreken de weken en maanden en j
spoedde het jaar zich ten einde.
„Vandaag moet je afscheid nenfen van ons,"
zei de vriendelijke koningin op zekeren dag
treurig; „ik laat je slechts noodc gaan en al-i
leen op voorwaarde, dat jc nog eens bij ons
terugkomt.':
„Dat zal ik zeker doen,luidde zijn ant-
woord, „maar geeft li mij nu het beloofde."
„Hier is een gouden noot,' zei de koningin.
„Alles, waar je met deze noot langs wrijft,
wordt zwaar verguld. Probeer het maar eens
met jc schoenen."
Ilans deed dit enzolen, hakken, ja j
zelfs dc heele schoenen glinsterden en waren
met een goudlaag bedekt. Hans bedankte dc
koningin heel hartelijk voor het kostbare gc-
schenk, slak het in zijn zak en maakte zich
reisvaardig.
..Tot afscheid moet je nog den geur van deze
bloem inademen," zei de koningin. Zij hield
hem een waterlelie voor, doch nauwelijks had j
Hans er aan geroken, of hij verloor zijn be- j
wustzijn.
i Dc zon slond reeds hoog aan den hemel, de 1
lucht was blauw on do'kievit en zijn familie'
fiatkierden over dc hei. Ilans zag of hoorde.
I echter niets van dit alles, want hij lag te sla
pen aan den rand van het meeiv-waarin hij
een jaar geleden getuimeld was. Toen hij cin- j
delijk ontwaakte, keek hij hoogst verbaasd om
zich heen en begreep maar niet, hoe hij daar
kwam. De kievit begroette hem vroolijk en
daar kwam zelfs zijn paard hinnikend aangc-
I galoppccrd, nog wel gezadeld en getoomd, j
j Eerst dacht Hans, dat hij gedroomd had, maar I
toen hij dc gouden noot in zijn zak voelde en
zijn vergulde schoenen zag, sprong hij
juichend in het zadel cn reed, door de kievit-
i lenschaar begeleid, over dc hei.
I Tocii hij thuis kwam, waren zijn beide
broers er reeds. Hun knechten sleepten zware
zakken goud liet paleis binnen. Nu het de
wijze koning zijn ministers bij zich ontbieden.
Ter weerszijden van zijn troon stonden Claus
cn Peter, ieder achter een hoog opgestapclden
berg goud. Hans liet echter alleen zijn vergulde
schoenen zien Nu riep dc koning zijn hof-
goudsmid, meester Kunihert, bij zich. Deze
woog en schatte het goud heel nauwkeurig en
riep eindelijk uit:
„Dc edele prinsen Claus en Peter hebben
beiden precies evenveel goud meegebracht;
maar al hun goud is nog niet voldoende: de j
kleine windwijzer op den middelstcn toren
zou nog onverguld moeten blijven."
„Hm! Hm! Dat is weer hetzelfde moeilijke
geval,' zei de Koning cn hij schudde daarbij
zóó heftig met zijn hoofd, dat dc gouden kroon
wankelde.
„Maar i k heb goud genoeg om cr het hecle
palcis cn alle koninklijke sloten mee tc ver
gulden!" zei Ilans, terwijl hij naar voren trad.
Allen keken hem ongeloovig aan, maar hij
ging voort: „Kom maar mee, dan zal ik het
laten zien.*
Zwijgend en hoofdschuddend volgde men
hem tot buiten het palcis. Hans stonds hij dc
poort; hij iTam zijn gouden noot cn wreef er
mee over den muur. Nee maar, naar alle zijden
scholen zonnestralen, de toeschouwers wer
den er door verblind, steeds verder breidde
het goud zich uit, het vloeide over trappen,
deuren en poorten, over muren, daken en
torens. De koning, Claus en Peter, de minis- I
Iers, dc hof goudsmid, het toegestroomde volk,
iedereen was stom van verbazing en bewonde
ring.
„Hoera!" riep Hans. „Ilc ben koning!"
Maar Claus riep uit:
„Dat geldt niet! t Is hekserij 1"
En Peter zei:
..Als u Hans tot koning maakt, Vader, zul
len wij tegen hem opstaan."
Ilans ging naar zijn vader toe en zei: „Als
mijn broeders het mij betwisten, wil ik den
troon niet bestijgen. Bedenkt u een £pderc
proef."
Eindelijk gaf de vader toe, maar Claus en
Peter moesten in het bijzijn der geheele hof
houding beloven/ dat zij zich den volgenden
keer aan zijn uitspraak zouden houden. De
beide prinsen* beloofden dit cn nadat dc
i koning langen tijd had nagedacht, zei hij:
I „Degene uwer, die mij morgen over een
jaar, dc schoonste prinses meebrengt, wier
haar zóó lang is, dal zij er- haar voeten mcc j
bedekken kan, die zal koning zijn."
I Dit vonden dc beide oudste- broeders best-
Ilans dacht echter: „Als mijn groene vriendin
Idaar maar raad op weet!"
Den volgenden morgen reed Ilans weer
naar dc heide. ITij liep negen-en-ncgentig keer
om het meertje heen en werd evenals het
vórige jaar bij dc honderstc maal plo'tse-
ling omlaag getrokken. De koningin der kik
vorschen en haar hofdames, de kikkerjonk-
vrouwen, ontvingen hem heel vriendelijk en
toen hij hun zijn opdracht mededeelde, spron-
1 gen allen op van plezier. Ilans begreep heele-
maal niet, waarom zij zoo blij waren. De
koningin keek hem vriendelijk aan en zei: i
„Ik zal je helpen, als jc op het eind van
het jaar doet, wat ik je zal aanraden."
„Waarom zou ik dal niet doen?" riep Ilans
vroólijk uit cn hij maakte nu ook een lucht-
sprongetje'. van plezier, omdat zijn groene
vriendin weer raad wist te schaffen.
Hij werd nu met nog meer voorkomendheid
behandeld dan het vorige jaar. Vooral de
koningin zocht telkens zijn gezelschap en het
leek hem meermalen, alsof zij hem wat bij-
zonders tc zeggen had. Plotseling zweeg zij
I dan echter en sprong weg. Wat was zij goed,
al was zij dan -ook nog zoo leclijk
Eindelijk brak de dag van vertrek aan.
Ilans ging min of meer bezorgd naar dc ko-
I ningin en vroeg om dc beloofde hulp. Zij
j knipte een paar maal me{ dc oogen cn trok een
heel breeden* mond, terwijl haar hofdames, de
kikkerjonkvrouwen, vol verwachting om haar
heen stonden. Na een poosje zei dé koningin
„Ik héb wel gemerkt, dat je me niet graag
lijden moogt, ja, dat jc eigenlijk zelfs een soort
afschuw van me hebt- Maar als ik je nu helpen
zal, moet je dat gevoel overwinnen, want ik
kan jc slechts het volgende aanradengeef
mij een hartclijken kus."
Als door een adder gestoken, deinsde Ilans
bij deze woorden plotseling achteruit cn hoe
langer hij naar den breeden mond der konin
gin keek en hoe meer dc kikkerjonkvrouwen
tegen hem spraken, des te sterker werd zijn
afkeer. Eindelijk riep hij uit
1 „Ik ben u zeer dankbaar en weet, dat SU
heter zijt, dan gij er uitziet, maar.u een
kus geven neen
1 Hij rilde alleen, reeds bij liet denkbeeld.
Toen. kreeg de koningin twee dikke tranen in
haar oogen en zij verdween zonder een woord
tc. zeggen. Dc anderen overlaadden Hans met
verwijten, zoodat hij bijna berouw begon tc
krijgen van zijn weigering.
„Och. wat helpt iict al, of we ons hoos
maken riep eindelijk een groene kikker-
jonkvrouw uit. ..Als gij ver landig zijt, prins,
doe dan, wat ik u zeg. <-n ga mee nnar'dc
koningin
„Ik weet wal, Majesteit riep zij reeds uit
de verte. „Ik houd een doek voor uw mond
cn dc prins zal u dan zoo wel willen kussen.
„Ja, dat is goed," antwoordde, de prins,
zijn afkeer overwinnende en blij, dat hij nu
ten minste zijn dankbaarheid kon toonen.
De koningin, die schreiende op haar divan
lag, richtte zich nu op. Dc kikkerjonkvrouw
hield met beide handen een doek voor haar
moesten ze naaiwerk' voor moeder wegbren
gen, maar verdrietig waren ze cr niet om.
Tot heel in t grootc huis bij Gonnc kon je
hun vro olijk gesnap cn gelach hooren. Dat
klonk zoo prettig, dat Gonnc's moeder 't op
een keer niet kon laten eens in 't kleine huisje
te gaan kijken. Toen ze terugkwam, stond haar
gezicht ook heel vroojijk en zei ze tegen Gonne,
dat zc zulke aardige kameraadjes voor haar
had ontdekt.
Gonnc trok als gewoonlijk haar neus op,
maar toen dc juffrouw cr den volgenden dag
een boodschap had, wou Gomie toch wel mcc-
Ze kwamen ei juist, toen dc meisjes alle drie
thuis waren, druk bezig cr voor tc zorgen,
dat moeder straks haar maaltje klaar zou
vinden.
Gonnc zette grootc oogen op. Dit was zoo
heel icjs anders, (tan op een partijtje met
mond cn Hans knielde voor haar neer. Maar meisjes samenkomen eigenlijk veel leuker
juist op het oogenblik, dat hij den doek aan- en toen juf voorstelde, dat Gonne er nog een
raakte, liet dc groene juffer dezen vallen en oogenblik zou blijven, terwijl zij nog even een
drukte hij een hartclijken kus op den vochtig-
koudenj breeden mond der kikkerkoningin.
Ontzet stoof Hans acht ruit. Doch wie bes
chrijft zijn verbazing, toen hij plotseling de
boodschap ging doen, vond ons mèislce het
dadelijk goed. Ilaar gezicht stond warempel
al wat bpgcwekLr dan anders.
Den volgenden dag vroeg ze uit zichzelf, of
schoonste aller jonkvrouwen voor zicji zag zc een poosje naar Bertha, SoIietjCcn Klaartje
met goudblond haar, zóó lang, dat zij er haar j mocht gaan. Moeder was er blij om en zei
hecle gestalte, ja, zelfs haar voeten mee bé- dadelijk, dat het goed was. Toen keek ze
dekken kon En om baar heen sprongen en Gonne na; die huppelde, warempel, ze hup-
dansfren lieftallige jonkvrouwen alle kik
vorschen waren verdwenen. Hot paleis kraakte
geweldig en plotseling stond het boven op een
hoogte, omgeven door parken en bosschen.
Ilans zonk ecrbicdi;
zijn knieën.
Iict lijkt wel, prins,begon een der hof
dames, of gij nu bctopverd /i<t van schrik!
Eens waren wij allen hofdames der schoonc
prinses Ingeborg."
Ilans maakte een diepe buiging voor de
prinses.
„Doch er kwam een andere prinses aan
ons hof. Deze was ook om haar schoonheid
beroemd en zij wilde onze prinses in det
schaduw stellen en haar roem vernietigen.
Toen zij echter zag, dat ouze prinses veel be
minnelijker was dan zij zelve, wendde zij zich
pelde naar t huurhuisje,
Nu kenden dc meisjes elkaar al en was 't
■dus nog prettiger dan gisteren. -
Gonnc keek tens rond cn zag tot haar ver
vuur dc koningin op hazing nergens speelgoed, of ja, een oude
pop was or cn één spelletje. Meer hadden ze
niet, zei Klanrtjc lachend, maar dat hinderde
niet, scbilc hadden ze tóch wel.
Toen dacht Gonnc aan haar kast vol speel
goed cn moois en schaamde zich over
haar. pruttelen en pruilen altijd, terwijl ze
zich voornam moeder te vragen, of ze wat
van 't hare aan de nieuwe kennisjes mocht
geven.
Met zóón blij gezichtje kwam Gonne thuis
Vader en moeder kenden hun eigen dochtertje
haast niet meer.
.Verbeeld u. hoe leuk riep zc al bij de
tot een boozc toovenares cn door haar hulp .deur, „Bertha .heeft me gewezen, hoe zc aard-
werd one prinses in een lcelijken kikvorsch
veranderd. Moet ik u nog meer vertellen,
prins
Hans kon nog altijd geen woorden vinden,
zoo verbaasd was hij.
„Eén ding heb ik nog Kergcten u tc ver
tellen," ging de jonkvrouw voort. „Ons werd
gezegd, "dat een jonge prins zou komen, die j
appelen schilt en eerst hebben we samen koffie
gezet en 'k heb Soficlje ook helpen vegen.
Morgen mag ik weer komen en alle dagen, als
u 't goedvindt, heeft Bertha gezegd. Mag ik?"
Vadër lachte en trok haar op zijn knie.
„Is dat prettiger, dan naar 'een partijtje
vroeg hij, terwijl hij haar in dc wangen kneep.
Gonnc knikte. „O, zoo heel veel prettiger,
de prinses en ons allen door een kus verlossen maar dat is 't niet alleen, t is ookik
zou. Wij verdwenen met paleis en park in ik 'k geloof hcuscli, dat ik niet meer zoo
de diepte. brommerig en naar zal wezen, als 'k daar
Nu weet gij alles, behalve nog, dat ik het vandaan kom. 'k Bedoel het niet als een
was, die u den doek voorhield en u fopte. grapje, ik meen het echt."
Geef nu de koningin een kus, zonder daarbij „Dan zullen we onze kleine brompot daar
te rillen.'
Dit zeggende deed de hofdame zijn vroeger
gebaar zóó grappig na, dat allen moesten
lachen, Ilans sloot dc koningin nu jubelend in
zijn armen.
Acht dagen later werd er in hel koninklijk
paleis bruiloft gevierd. Ilans trouwde ^act
Ingeborg. Het was een feest, zooals cr nog
geen lc voren gevierd wasliet gansehc volk
jubelde en begroette nu den prins, den nieuwen
koning, want Claus en Peter waren ditmaal
niet gelukkig geweest Als men den eerste
vroeg naar dc ervaringen, welke hij op reis
had opgedaan, hield hij een lang betoog over
het korte haar der prnsessen cn als men Peter
zijn avonturen liet vertellen, krabde hij zich
verlegen achter het oor en maakte zich uit
de voeten.
In dc geschiedenis van hun land staat échter
veel geschreven over Ilans, den Gelukkigen, en
Ingeborg, de Goede.
Hoe 't anders werd!
door Hermann a.
maar dikwijls naar toe sturen, nietwaar, moe
der, dan wordt ze nel zoo vroolijk aks haar
drie nieuwe vriendinnen," zei vader.
„Ik zal er mijn best voor doen," beloofde
Gonne en zc hield woord.
Moeder's verjaardag.
door C. H.
Moedertje is lieden jarig,
'k Pluk een mooi bouquet voor haar.
Kijk eens, wat. een schat van bloemen
Ileb ik hier al bij elkaar.
Lelies, rozen, anjelieren,
Van die bloemen houd ik meest.
!k Vind, zij mogen niet ontbreken
Op mijn lieve Moesjes feest.
Met dcoz' woorden huppelt Rietje
Vroolijk dansend 't huis weer in,
Zet dc bloemen bij Moes' bordje,
Schikt ze netjes naar haar zin.
-;a
Hagelijksr
Museum Flehite.
Bioscoop LangestTaat
2 Juni. Amicitia. Uitv. Dames- en Kini
derkoor van Ellie Geuer
7, 8, O Juni Circus Carré.
STAATS10TEE3J
De hoogste prijzen «!cr .5. Masse.
TREKKING VAN WOENSDAG 2S MEI
f 1000.
f 100:
f 2U0
43
555
08
631
61
333
586
781
71
339
590
792
163
38S
593
802
213
171
712
866
262
539
775
906
315
571i
782
983
Lieve Rietje, zegt haar Moeder,
Zoodra zij dien bloemschat ziet,
Weet jc, dat mijn mooiste bloempje
Is mijn lieve, kleine Riet?
Er was eens een verwend meisjeGónnc
heette ze. Alles, wat haar hartje maar be
geerde, Icon zc krijgen en genieten en toch
was ze zoo dikwijls verdrietig. Waarom Dat
wist ze zelf niet goed. Ze verveelde zich, zc
vond alle dingen akelignergens had zc schik
in. Dat waren dc gewone klangtoontjes, die
je van Gonne hoorde.
Haar ouders vonden 't heel naar, dat hun
cenig dochtertje zoo was, maar wat zc ook
verzonnen, 't bleef precies hetzelfde met Gonne.
Als zc nu maar naar school had kunnen
gaan. zou- 't misschien wel anders zijn ge
worden, maar Gonne was als klein kindje erg
ziek geweest en toen had dc dokter gezegd,
dat t beter voor haar zou zijn, thuis te loeren,
lederen ochtend kwam cr nu een juffrouw,
om hanr les te geven en met haar ie wandelen;
's middags had zc meestal geheel v'ij- Dót
lijkt w
zn^Xf gewoonlijk zoo knorrig en pruilend hij Leo, den bruinen hond, die altijd op straat
stond - och lieden mf,l he>» aan 't bakkeleien w as, tegen.
Haar ouders hadden veel vrienden cn zoo „Laat me nü met rust," bromde Iicctor.
*k Hoop steeds, dal jc hart zal blijven
Als dé lelies, blank en rein,
Dat er op je jonge zieltje
Nooit een veeg of vlek zal zijn.
Dan wordt jij liet mooiste roosje,
Dat voor Moeder heeft gebloeid
Zorg. dat in jc kleine hartje
Slechts wat lief en goed is, groeit
Hector.
Hector was om een boodschap naar den
cl een gemakkelijk, prettig le'en, zou bakker gestuurd, zooals dagelijks gebeurde,
zeggen? maar its je Gonne's gezicht Toen hij den hoek der straat omsloeg, kwam
1 .1 1, T Art /I Ar. '.r.nrl i 'lléltl"! AU f m 01
kwam bet, dat Gonnc, hoewel zc niet op scliool
gine, toch dikwijls werd uitgevraagd. Geen
kinderpartij.was cr in 't stadje, ol onnc ging
er heen. klaar denk jc. dat ze dan fleurig
was, zoonis een ander kind, dot uitgaat
Neen, boor t Dan gaf het eerst gezeur over
de jurk, .lie zc zou aantrekken en als zc werd
;eklced, pruttelde ze over den kam, die haar
„want je /.iet immers wel, dat ik in dienst ben."
„Kun je f" oen f' blafte Leo, „wat gaan
mij je bron-'-ni!'1
Maar ITce ziek zoo niet behandelen,
en zoo vlug al- n. met een paar woeden
de oogen en n" dof brommend, liep hij
naar huis. on< ""I weg le brengen.
Toen het dl-- het brood uit het
pijn deed. over 't haarlint, dat te strak zat, mandje genomen had cn Hector op de mat
over de schoentjes, die niet mooi genoeg netjes zijn poolen had afgeveegd, zette hij zijn
waren, o, over honderd kleinigheden. I mandje neer en vloog als eeri pijl uit den boog
Kwam ze 's avonds thuis, dan was t tien de straat weer op
tegen cén dat zc geen haar vroolijkcr keek, „Kom nu maar op blafte hij I.eo uitdagend
dan toen're was weggegaan toe, die heel in de verte in een emmer met
„Och die partijtjes Zoo vervelend! 'f Is vuilnis stond te snuffelen. Kom nu maar opt
overal hetzelfdeflauwe spelletjes in den ^Tu ben ik vrij
kring doen, limonade drinken en taartjes eten Maar loen dc lalfc I.co zag dat llector
'k weet liet al vooruit." bromde zc dan. geen mandje meer tot zijn last had, werd dc
Ilanr ouders, dc juffrouw, dc dicnslmeisjes, liauwc hond bang en droop hij stil langs de
ia iedereen vond dat cr met Gonnc niets te huizen schuivend, weg!
beginnen was Nooit was. 't eens goed Vltijd „Flauwerd blafte llector uitdagend,
had zc wat tc pruttelen. „straks luidt je veel praats, toen ,1c me niet
Toen kv nm er op zekeren dag in t huisje, verweren kon, en nu ik je te woord kan
dat in den tuin van Gonnc's ouders stond cn staan, druip jc weg 1 Flauwerd 1
vroeger een koctsicrswoning was geweest, een
moeder met drie vroolijkc dochtertjes wonen.
Zij waren altijd fleurig en jolig en vroolijk ert
toch hadden ze er liccl wat minder reden toe
dan Gonnc. Dacht je soms, dat zij verwend
werden Allesbehalve, hoor
Moeder was weduwe en moest uit naaien
gaan dan had 't oudste meisje, Bertha, die
al van school was, thuis druk haar werk en
Solietje en Klaartje moesten elk vrij oogenblik
ook meehelpen, om alles netjes te maken tegen
den tiid. dat moeder weer thuis kwam. Soms
AGENDA.
Or.dei dere egenda worden alleen opge
nomen die uitvoeringen, vergaderingen, en*,
welke in het Dagblad geadverteerd worden.
Vrijdag, Zaterdag, Zondag Maandag,
Bioscoop de Arend.
Openbare Leejtaal (Beukenlaan) 10
12y,, ia—10 uur. Zondag 2H—5X uur,
Maandag 2X—10 uur.
29Ö1 5215 11370 15791 10330.
10332 12397 1-1061 15002 19190.
113 3113 4990 15170 15353 1759t
20071.
r 100 1 52 5739 603S 5573 9102 13577 1309:
MS61 11903 20209 20508.
PRIJZEN VAN f 70.-.
210 257 351 390 151 1(9 1915
OSC 769 811 813 SS3 1100 1578
1712 1717 1819 1S61 2080 2093 2119 2239 2028
2S31 2911 2316 3144 3168 3217 3258 3317 3177
3501', 367J, 3709 3700 I2SI (309 1523 (000 1008
(092 (752 -1811 (815 4919 5028 5059 5129 5139
5181 5528 5571 3601 5718 5822 591S 3932 0139
6377 0380 0397 0398 0129 0(31 C633 0737 (.702
0831 6871 0910 09(7 0991 7031 70S5 7211 73211
7157 7728 7751 7770 80S1 S101 8199 8202 S276
8285 8357 8647 S038 S668 8717 8717 8751 S775
SS20 SS32 S9M 8939 9171 9213 9208 9(55 9393
9630 9607 9690 9721 9816 9831 10032 10035 1021(5
10227 10211 102G9 10128 10133 10171 10526 10589
10631 10683 10S52 10857 10936 11051 11053 11000
11089 11128 11130 11110 11187 11191 11252 11329
11(09 11326 11599 11691 11968 11999 12077 12086
12101 12158 123(1 12387 12452 12583 12009 12657
12703 12786 12S49 12913 13214 13501. 13520 136(5
13718 13712 13848 13947 13958 14037 1(072 11275
11309 14104 1160S 11073 14099 11914 15023 15024
15159 15192 15*85 13201 13306 15107 15118 15313
15753 15700 15S05 13907 ÏCCOO 16087 16209 16210
10229 16268 1633S 1037! 10155 10469 10585 li.;93
16719 10751 16779 10792 108O7 10829 10803 17189
17219 17223 17251 17311 17J0S 17371 17473 17782
17825 17904 18036 18042 18043 18135 18233 18336
18373 183S0 18465 18591 18753 1S763 1S792 1SSOO
19035 19110 191 IS 19231 19250 19158 19403 19581
19590 19713 19730 19867 19396 20318 20100 20Glf
20662 20920 20927 20983
NIETEN
•47 3 193 234
399 111 130
597 023 074
803 801 821
1020 1027 1032 1053 1099 1100 1189- 1211 1294
1332 13S9 1399 1412 1170 1 510 154'; 1566 1577
1017 1689 1715 1711 1759 1757 1702 1783 17S4-
182S 1850 1887 1933 1953 1900 2001 2035 2047
207! 2167 217S 2210 2280 2292 2312 23S3 2.J95
2463 2532 2585 2598 2022 2630 2030 2087 2096
2713 2753 2773 2829 2819 2S51 28GS 2909 2923
2927 2933 2975 2992 3103 3119 3128 3185 319.1
3190 3259 3293 3298 3331 3309 3100 3106 3439'
3468 3525 3519 3004 3063 3096 3701 3733 3883
38S7 3948 3988 40C0 1019 106G 1120 4152 1108'
4306 (338 (303 4(55 1195 (521 4559 4572 1033
4643 (650 (678 4710 1735 1832 (S12 (863 (864
(8S9 (898 (961 5025 5110 5113 5111 5103 519S
5211 5212 5216 5221 5222 52S3 531S 5392 5415
5130 5-113 5452 5473 5580 55S2 5639 5012 3519
5059 5689 5707 5737 5758 586S 5880 5SS5 5912
5966 5974 6013 6131 0130 C156 0212 0302 03')*
6339 63S2 6451 6102 6511 0559 Ó5Sa 0C"S «68»
0691 6839 0851 6873 0906 0917 0951 6981 6988
'020 7038 7059 7119 7179 7225 7233 7251 72S3
7337 7381 7429 7137 7405 7473 7491 7519 7522
7534 7578 7588 7001 7003 7716 7719 7729 7S35
7S54 7SG1 7871 7891 7910 7963 8000 8033 8082-
3083 S103 8110 8175 8197 8238 S3Si/ 8431 8188
8513 8529 8563 8509 8390 S645 8663 8677 SGS9
8700 8739 S757 880S 8813 8884 S9G3 9000 9027
9101 9131 9143 9143 9150 9182 9201 9210 920f
9308 9328 9341 9330 9350 9378 93S0 93SD 9418
9151 9195 9525 9351 9572 9000 9637 9051 968®
975S 9760 9791 9799 9881 'J8S3 9S96 9S97 990t
9910 9913 9917 10042 10051 10061 10083 10122
10125 10147 10204 10255 10270 10328 10310 1031S
10(31 10461 10(76 10(80 101S7 104S6 10(92 10502
10519 10511 10560 10597 10684 10744 10804 10S2J
10826.10881 10S9S 10907 10913 10921 10938 10931
10961 11036 11061 11069 11111 11119 11147 11202
11222 11218 11297 11306 11322 11326 11310 11350
11412 11522 11527 11535 115)70 11609 1(057 11058
116-18 11661 11682 11720 11740 117S9 11815 11848
11809 11895 11953 11980 11987 12017 12122 1213(1
12192 12284 12300 12355 12130 12131 12500 12513
12507 125S2 12031 12638 12643 12047 12072 12002
12575 12809 12875 12889 12S9S 12959 13150 13183
13253 13291 133G1 131S0 13492 136Ó1 13602 13093
13740 13702 13806 13310 13S2G 13835 13850 13862
•13939 13911 13955 13961 13902(13991 1(019 14033
11050 11055 IKK9.1(070 14076.11107 1(120 1(223
M233 1)279 1(290 1(390 1(170 1 1473 1(174 11514
11529 1(536 11577 1(583 1(596 1(000 11092 11713
14821 11335 11837 11816 11819 11973 15015 1502»
15073 1.3075 1509G 15120 1515S 15178 13199 15295
15268 13313 13321 15328 15351 155(0 15582'1569»
15735 15780 15S14 15S15 15862 15911 159(0 15911)
15977 10052 16035 16070 10073 10092 10183 1623»
10239 10252 10312 10302 101G7 16(80 1G319 10Ü19
1SC3S 16661 16669 16C99 16750 10701 10789 16919
16995 17058 17076 17117 17170 1721! 17213 17214
17317 17337 1733S 17307 17381 17384 17307 1710Ö
■17517 15728 15779 17012 17667 17672 17681 17098
17699 17729 17906 17913 17931 17938 17919 17978-
18601 18017 18032 18050 18068 18112 18136 18153-
18259 18275 18300 18310 18312 18371 18397 18119
18152 18(70 18(82 18490 18515 1S579 1SG50 18,68
18804 18831 18867 18001 18911 1S992 18994 189''7
19009 19019 19069 19075 19117 19177 1U1S5 19212
19263 19357 19365 194(9 19497 19498 19521 1953»
19572 19571 19533 19635 196(0 19701 19711 19724
19737 19738 19788 19337 19815 198(8 19951 198*8
19903 19911 19952 19963 199S5 19997 20009 10013
10002 20071 20120 29121 20177 202G1 20275 202x1
20300 203(7 20(02 20(56 20(70 20181 20602 20011
VOOS9 20611 20720 20712 20750 20815 2083! 2'5 52
20860.20887 20897 20939 20913 20962 20992
Vorige liisl stónd 5366 m. z. met f 70, 115W
m. z. 11850.
420ste Staatsloterij.
Vijlde Klasse. Tweede v. eek.
Trekking van 28 Mei 1919 (950 loten).
"Ten kantOTe van den Collecteur A. C. R-
O. Leinweber te Amersfoort (Breestraat 2b)
zijn oan de navolgende nummers te beurt
gevallen
Prijs van 1000.— op No. 1579
Prijzen van 70.—.
4523 en 15766.
Te zamen 3 prijzen.
Zonder prijs zijn uitgetrokken
4521, 4559, 5737, 8563, 15786, 19533,
19635 en 19640.
