üBOHKEMEHTSPRiJS foort f 1-80, idem
„DE EEMLANDER"
iiiiiiiiïiF£ï55?2
HahetracMing oyor de
Baadsyernadering.
JB U ITENLAND'
FEUILLETON.
LIS DOütlS
17e Jaargang Ne. 287
per 3 maanden
oor Amers»
franc®
pet post f 2.30. pet week (met gratis venekering
egea ongelukken) f 0.1J. «Wonderlijke nummer»
f 0.05. - Wekelijksch bijvoegsel vWctcldrevue*
per 3 maanden 60 cent
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
HOOFDREDACTEUR: M., D. J. VAN SCHAARDENBURG
UI1GEVERS: VALKHOFF Co
EÜREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hock utrechtschestr.
INTERCOM*!. TELEFOONNUMMER 613
Donderdag S Juni ÏÖ19 v
dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0.50. groote letten
naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan
zeer voordeeligc bepalingen tot het herhaald advcr»*
tecien in dit Blad, bij abonnement. Ecne circulaire
b.-vattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent.
't.Wordt drukke nermg in ons grondbe-
fcijl". De agenda voor de- raadsvergadering
>an Dinsdcgmiddag bevatte niet minder dan
£4 voorstellen tot verkoop van perceelen
bouvJterrein. Amersfoort komt in trek en ie-
'dere nieuwe inwoner, die zich hier vestigt
en de overschoone omgeving „ontdekt",
wordt 'n nieuwe propagandist en lokt weer
anderen herwaarts.
Zc zeggen niks, de raadsleden, bij ai die
grondverkoop 5 la minute maar sommigen
hunner kan men 't aanzien, dat zij bij zich
zelf denken ,,'t gaat goed zoo". Een van
diegenen is de heer Tromp van Holst, een
van de weinige overgeblevenen van die
oude garde, die onder grooten tegenstand
ons gemeentebestuur in de nieuwe koeTS
geleid hebben, waarvan wij thans de schit
terende resultaten zien.
at die nieuws koers ook gebracht heeft
is de gemeentelijke woningbouw. Qaar wil
de men aanvankelijk ook niet aan en wij
herinneren ons nog hoe zelfs Piet van Ach-
terbergh tevergeefs daarheen stuurde. Wat
zcu het 'n zegen geweest zijn, als men toen
near z'n r ad geluisterd had! Zal men wel
licht over 50 jaar 'n zelfde verzuchting sla
ken ais men terugdenkt aan de opmerkin
gen, wélke ditmaal de heer Hofland maakte
bij het voorstel om de bouwvereeniging St.
Ansfridus voorschot te verleenen?
Holland's betoog had veel bekorends. De
voorstelling, welke hij gaf van de voordee-
len van gemeentelijken bouw boven veree-
nigingsbouw, waarbij de gemeente 50 jaren
lang de lasten heeft en de stichting na af
loop dier termijn onbezwaard eigenaars van
huizen en grond wordt, moest inderdaad tot
de conclusie leiden: laat de gemeente liever
zelf bouwen!
Maar de heer Holland was er naast en hij
kende de wóningwetgeving niet voldoende.
Met de wet in de hand werd hem het eene
argument tegen het voorstel na het andere
weerlegd en het eind ven het lange lied was
dat het voorstel van B. en W. met algemee-
ne stemmen, ook die van den heer Hofland,
aangenomen werd.
Men kan, gelijk wij, fanatiek voorstander
van gemeentelijken woningbouw zijn en
toch tegelijkertijd elk initiatief van stichtin-
.gen en vercenigingen met de grootste in
stemming begroeten, daar, dank zij onze wo
ningwet, uitsluitend 't belang der volkshuis
vesting* en nooit dat van particulieren ten
koste der gemeenschap er door gebaat kan
worden
De haveners van de Bloemendslsche-
straat hebben de vlag mogen uitsteken. Ze
worden uit hun isolement verlost. Alvorens
'n nieuwe brug over de Beek gelegd zal
yrorden, zc' men de oude repareeren en ter
stond reeds zal men 'n onderzoek instellen
o? het verkeer van lichte wagens over de
brug weer toegestaan kan worden. De heer
Kroes verzekerde bij voorbaat, dat het kon,
en zoo zullen dus de neringdoenden de
Hooglanders en Bunschoters op marktda
gen w£er langs hun huizen zien trekken en
binnen hun deuren zien treden.
De nieuwe salarisvoorst ellen blijven lan
ger uit dan menigeen aangenaam is. Zij zijn
thans in het verschiet maar het ongeduld
en de nood worden te groot dan dat men
op die komst wachten kan. Dies kwamen er
ven 3 kanten uit den raad voorstellen om
wat meer voorschot op de komende ver
hooging* te verleenen. De heer Hofland, die
zich beriep op de bestaande ontevredenheid
en narrige Stemming" en ten bewijze daar
van moties en ingezonden stukken noemde
(hii had ook op het hoog stemmencijfer zij
ner partij kunnen wijzen) stelde voorop
alle salarissen, hoog en laag, van 1 Juni af
*50 pet. toeslag te geven.
Mr. Stadig keurde dit systeem af, hij wil
de, overeenkomstig het reeds onlangs door
den raad ingenomen standpunt, op de hoog
ste salarissen minder toeslag geven dan op
de laagste en stelde daarom voor den reeds
toegekenden 20 pet. toeslag op de "eerste
1000 van 't salaris tot 40 pet. te verhoo-
gen. Het best beslagen kwam de heer Rui
tenberg ten ijs; ook hij verwierp het sy
steem-Hofland maar tegeiv het voorstel-
Stadig had hij praktische bezwaren, daar er
dan eenige ambtenaren zouden zijn die la
ter zouden moeten restitueeren; volgens
Ruitenberg's herekeningen onderving men
alle bezwaren door den 20 pet. toeslag te
veihoogen tot 30 pet. doch dan niet van 1
Juni,maar van 1 Jan. af te berekenen.
.Gelukkig werd er niet lang over die voor
stellen gevochten. De heer en Stadig en Hof
land draaiden hun eigen pasgeboren moties
den nek om en zoo werd het voorstel c!er
vrijz.-dem. met algemeene stemmen aange
nomen.
Bij de behandeling van dit punt toonden
de he eren Stadig en Kroes zich zeer ge
griefd over de verwijten, welke tot de sala-
riscommissie gericht werden. Deze commis
sie heeft hard gewerkt en het is onbillijk
haar van traagheid te beschuldigen. Dat
men ongeduldig wordt en dat met leege ma
gen mcerelijk te redeneeren valt we we
ten het, zeide de heer Kroes, maar hij
moest er tegen protesteeren, dat men, tegen
beter weten in, de commissie ging belaste
ren om de ontevredenheid aan te kwee-
ken.
Is dat niet 'n gewoon verschijnsel in de
moderne politiek? Ontevredenheid is de
rijkste bron voor politieke O.W. Er zijn hon
derden stemmen uit te slaan. En voor wie
het met de ouderwetsche betamelijkheids
begrippen niet al te nauw neemt, is de ver
leiding om die bron te exploiteeren dus wel
heel groot.
In de zwembadplannen schijnt nu eenige
beweging te komen. Het particulier initia
tief is weer bij moeten springen. De heer
Ruitenberg porde B. en \V. wat aan om de
nieuwe pogingen van de Mij. van Nijverheid
toch vooral te doen slagen. Maar voor dit
jaar is het toch alweer te laat.
Zoo gaat het nu al jaar-op jaar: 's zomers
met de zwembad-, en 's winters met de
nieuwe ijsclubplannen. Maar nauwelijks
wordt de behoefte minder gevoeld of de
plannen gaan weer de doofpot intot het
volgende seizoen.
Politiek Overzicht
De reden, waarom het "ontwerp van het
vredesverdrag met Duitsch-Ooostenrijk nog
niet gereed is, zoodat men genoodzaakt is
geweest het gedeeltelijk aan de gevolmach
tigden van de Tegeering te Weenen te
overhandigen onder voorbehoud de rest la
ter te laten volgen, herinnert aan het oude
verhaal der verdeeltng van de huid van den
beer voordat hij gescholen is. De vaststel
ling van de grens van Duitsch-Oostenrijk
moet blijven wachten tot dat eene oplossing
zal zijn gevonden voor de aanspraken, die
Italië en Joego-Slavië beiden doen gelden
op het voormalige Oostenrijksche gebied,
dat kustgebied is van de Adriatische zee.
Hoe die strijd zal afloopen, kan Duitsch-
Oostenrijk onverschillig laten. Het zal in ie
der geval de partij zijn op wie de kosten
worden verhaald.
Behalve dit gebied, gaat nog veel meer
voor Duitsch-Oostenrijk verloren en die
verliezen zullen het veel meer ter harte gaan,
want daardoor gaat de gemeenschap met
eene stamverwante bevolking te loor. Met
Czecho-Slowakije zal de grens voortaan ziin
die, welke de voormalige kroonlanden Bo-
hemen en Moravië scheidde van Opper- en
Ned er-Oostenrijk. Daarmee worden de 214
Is het er door den oorlog beter op 'ge
worden? Of was het geneesmiddel erger dan
de kwaal?
Pc Roman van een Nederlandschcu Schilder.
Naar het Engelsch van
MAARTEN MAARTENS
door
J. L. van der Mo er.
125
■s
Onschuldig, ongekunsteld, onbewust, bogen
zich over de piano, elkander heel dicht na
derend; z ij, om de woorden onder de muziek
beter te kunnen lezen, bij... om haar in de
dogen te kunnen zien.
Ze probeerden „L'anneau d'argent", dat ln
die dagen nog niet zoo afgezaagd) was, oen
lied van eeuwige huwelijkstrouw, dat zoo
ivreemd klonk uit dien jeugdigen mond. Haar
Btem mocht frisch en zuiver klinken, zelfs Lis,
hoewel niet veel eischend, voelde dat men
Joch niet zingen kan zonder het geleerd te
hebben.
Met aandacht volgde hij al hun bewegingen,
daarbij bewijzen verzamelend, om rijn eigen
ffonnis op te maken. En dat vonnis was voor
hem niet gunstig.
Probeer dit eens, riep Alex, het voorspel
Apelend.
jMon coeur est toi, mes lèvrea sont 4 Juin
Bij „mes lèvres'' zong zij verkeerd. Lis riep
het haar toe. Alex sroeelde plotseling een slot-
accoord.
Heeft u genoeg gehoord? vroeg hij, op
staand. Dat verwondert mij niet. "We moeien
ons meer oefenen.
En genoeg gezien, antwoordde Lis.
Meer sprak hij niet, maar hij schrok van
bet schuldige, dat op beider gezicht te lezen
was. Redempta had zelfs tranen in haar mooie
oogen.
„Lieve hemel, wat 'n nuttclooze tranen, nu
'het te laat is" dacht Lis.
"Wilt u nog 'n uurtje poseeren vóór de
koffie?
Moeder komt hij Grootmoeder, en ik zou
'haar daar ontmoeten.
Ook goed. Redempta drinkt bij mij koffie,
niet waar, kind?
Ja. zei ze, met bevende lippen.
Wil-je "t dan.even in de keuken zeggen?
Ja, da's goed.
Zij was blij even naa-r buiten te kunnen gaan.
Laat 'n flesch champagne gereed zetten,
riep hij haar na.
Hij draaide zijn beteuterd en verontwaar
digd model den rug toe, terwijl hij weer aan
het schilderij begon te werken. Een paar ma
len wierp hij een vluchtigen blik over den
schouder. Toen zei hij onverwacht:
Ik laat u de vrijheid, haar ten huwelijk
te vragen. Nee, val me niet in de rede!
Maar dat wil ikl riep Alex. Ik heb niets
gezegd dat u aanleiding kan geven om op die
wijze tot me te spreken! Want ik heb beloofd
dat ik zwijgen zou. En*dit heb Ik gedaan.
Ik geef u permissie! (Zijn woorden
priemden den knaap In het hart). Ik zal haar
waarschuwen. Voor haar is 't natuurlijk 'n
schitterende partij, 11 weet dat ze 'A onecht
millioen Duitschevs, die wonen in het Bo-
heemsche gebied, onder het gezag van een
door en door Czechische regeering gesteld.
De Entente kan zich niet geheel aan het ge
voel onttrekken, dat dit in strijd is met het
beginsel van het zelfbeschikkingsrecht de-
volken, waarvoor zij zegt op te konven. Er
zijn in het verdrag bepalingen opgenomen,
die op Czecho-Slowakije en den Servisch-
Kroatisch-Slavonischen Staat de verplich
ting leggen, dat waarborgen worden gege
ven tot bescherming van de minderheden
op het gebied van ras. godsdienst en taal.
Maar bepalingen, die op het papier cr
prachtig uitzien, kunnen nimmer het verlies
van de autonomie vergoeden en die gaat
bij dit vredesverdrag verloren, zoowel voor
de Duitschers in Bohemen en Moravië ab
voor die in Zuid-Tirol. die door het trekken
van de grens tusschen Oostenrijk en Italië
over den Brenner onder Italiaanseh gezag
komen. Zuid-Tirol is r.og het zwaarste offer,
dat van de Duitsch-Oostenrijkcrs gevergd
wordt; het ligt hun het naast aan het hart.
Van-de Duifsch-Bohemers, die aan den strijd
tegen de Czechen gewend zijn, verwacht
men. rlat zii zich zullen kunnen slaande
houden totdat hunne tegenstanders zelf tot
het inzicht komen, dat hun befang mee
brengt tot een modus vivendi tusschen Cze
chen en Dnitscjvers te komen. Maar voor
Zuid-Tirol is te vreezen, dat het door de
inlijving hii Italië tot den economischen on
dergang zal zijn veroordeeld.
Als model voor dit vredesverdrag is ge
nomen het ontwerp, dat voor het Duitsche
verdrag is opgesteld; zooveel mogelijk is
hetzelfde schema gevolgd en de verande-
rmgen benalen zich meerendeels tot de on
vermijdelijk noodige- wijzigingen in den
tekst. Intusschen ziin het geheel ongcliik-
soortige grootheden, waarvoor een in hoofd
zaak op dezelfde leest geschoeide regeling
zal moeten pelden. Duitschland blijft ook na
de besnoeiingen, die het door het vredes-
verdrr^ zal ondergaan, een uitgestrekt rijk
met 65 millioen inwoners. Duitsch-Oosten-
riik daarentegen is een onbeduidende romp
van wat eens een groote en machtige staat
was. Door dit verdrag wordt het verkleind
tot een staat van 50 a 60.000 vierkante
mijlen onoervlakte. ""bewoond door onge-
v eer 6 millioen zielen. Het schijnt vreemd,
dat men do rechtsverhouding met twee zoo
geheel uifeenloopende staten wil regelen
naar hetzelfde mocjel. Het ligt voor de hand,
dat men bij den nieuwen staat Duitsch-
Ocstenriik voor geheel andere problemen
genlaatst is. Een der moeilijksten daarvan is
wel het vraagstuk hoe in de-toekomst het
lot van Weenen-zich znl ontwikkelen,-dat
vóór den oorlog eene bevolking had van 2
millioen zielen, welker bestaan was saarn-
eeweven met de positie van de sfad als
hoofdstad van de groote mogendheid Oos-
tenriik-Hongarije.
Bij de beoordeeling van het tegenvoor
stel, dat de Duitsche vredesgevolmachtig-
den hebben ingediend tegenover het door
de geallieerde en geassocieerde regeerin
gen opgestelde ontwerp van het-vredesver
drag, doet ziclyweer het oude maar altijd
opmerkelijke verschijnsel voor, waarvoor de
Fransche taal de uitdrukking heeft: „Les
extrêmes se touchent". Scherpe veroordee
ling wordt aan Duitsche zijde vernomen
zoowel wegens den al gemeen en inhoud van
het verdrag als inzonderheid wegens de
financieele bepalingen, het aanbod van 100
millioen mark in goud als schadevergoe
ding. De^ Pruisische oud-minister van finan
ciën Hergt heeft zich op de ondervinding
uit ziin ministertijd beroepen om te verkla
ren, dat graaf Brockdorff en zijne medewer
kers hiermee Duitschlands ondergang zou
den bezegelen. Op zijn voetspoor kondigt
voorstellen eene onverzettelijke oppositie
aan. Die stemmen zouden meer indruk ma
ken, als zij niet afkomstig waren van de
kringen, die in den oorlogstijd den toon
aangaven en die aansprakelijk zijn voor het
verkeerde beleid, dat ten slotte haast de
gansche wereld aan de zijde van Duitsch
lands vijanden heeft gebracht. Die kringen
mogen zich wel bescheiden stil houden, nu
men staat voor een ernstige poging om het
onheil, dat de vrede, die staat te worden
gesloten, over Duitschland zal brengen tot
dragelijke proportiën terug te brengen.
Aan de enderen kant wordt bij de En
tente op niet minder scherpe wijze de staf
gebroken over de Duitsche voorstellen. De
Temps gewaagt van „een Duitsche uitda
ging" en zegt van het Duitsche schadever
goedingsaanbod: „Honderd milliard mark in
goud? Ja, maar zonder interest en ver
deeld over zulk een aantal annuïteiten, dat
in actueele waarde de eenige die voor
de geallieerden van belang is de werke
lijk door hen opgestreken som niet meer zal
zijn dan 40 milliard, waarvan een gedeelte
kan worden geregeld in oude kanonnen.
Men vergelijke dit cijfer met de opgesta
pelde puinhoopen. Dat is het eenige ant
woord, dat de onbeschaamdheid van het
aanbod verdient."
WaPneer dergelijke opvattingen overheer-
schend waren, dan zou het Duitsche tegen
voorstel ons niet verder brengen op den
weg naar een verdrag, dat een vrede zal
brengen zooals hij moet gesloten worden tot
beëindiging van dezen wereldstrijd. Daar
voor moet men het voorstel kunnen verstaan
naar den geest, die heeft voorgezeten bij
hen, die het hebben samengesteld. De
Frankf. Ztg. doet een/poging om.flien geest
te doen kennen, waar zij schrijft*.
„Van de ontzettende diefje van zijn val
zal het Duitsche volk eerst ten volle zich
bewust worden, wanneer het tracht zich de
reusachtige lasten voor oogen te stellen, die
door de Duitsche tegenvoorstellen op den
arbeid van onze toekomst zal worden ge
laden voor tientallen van jaren. Niet van den
val uit de hoogte van eene imperialistische
verwachting op de zegepraal, maar uit de
eerlijk oprechte berusting van de verzoe-
ningspolitiekers van Juli 1017. Want hoe
het met ons gesteld is, kan niet duidelijker
worden aangewezen don daardoor, dat de
regeering der Duitsche republiek, gesteund
door de in drie machtige partijen samenge
vatte overgroote meerderheid van het volk,
zich plechtig bereid verklaart een vréde als
rechtmatig en bindend te aanvaa/den, die
ons grondgebied en het reuzen&édrag van
honderd milliard kost en waarvati het kern
punt bestaat in de volkomen ontwapélïïng
van Duitschland. Het groote, op dit oogen-
blik nog onoverzienbare samenstel van
zwaarwichtige voorwaarden zou door het
Duitsche volk, als deze tegenvoorstellen
door den vijand, als een geheel aangeno
men worden, als vrijmoedig aanvaarde en
daardoor voor Duitschland bindende ver-
dragverplbhtingen erkend en geëerbiedigd
worden. Wij zouden daarin niet de hoogste
volmaking van de rechtsidee en niet de
laatste wijsheid van de wereldvorming zien,
maar de overgroote meerderheid van het
Duitsche volk en de achter de tegenwoor
dige- regeering staande partijen zouden de
na zulk een vergelijk onder het verdrag ge
plaatste handteekening heilig houden. Daar
in ligt de innerlijke beteekenis van de Duit
sche tegenvoorstellen."
Buiter.ianösche Rerichtu
P a r ij s, 4 Mei. (Havas). De vier regee-
ringshoofden hebben Dinsdag en Woensdag
het onderzoek van de Duitsche tegenvoor
stellen voortgezet. Men denkt algemeen, dat
een koor van rechtsche stemmen tegen dezezij Donderdag in staat zullen zijn hun be
sluit te nemen over het antwoord, dat aaril
de Duitsche delegatie zal worden gegeven'J
De commissie voor den linker Rijnoeveïj
heelt vergaderd onder voorzitterschap vart
Loucheur tot vaststelling en de regeling
voor de bezetting van het Rijngebied na do
onderteek ening van het vredesverdrag.
B e r 1 ij n, 3 J u n i. (W. B.) Minister Erz-
berger heeft heddn een tweede nota naar
Spa gezonden, waarin staat: Het in mijrf!
nota van 2 Juni reeds gekenschetste optre-
den van kringen in het Rijngebied, die zicH
aan hoogverraad schuldig maken, verhindert
de Duitsche regeering den in het oangr-ge-
ven gebied bij het wapenstilstandsverdrag
aangegane verplichtingen te goeder trouw na
te kernen. Door deze kuiperijen toe te laten;
wordt inbreuk gemaakt op de artikelen van!
dat verdrag, bij de beslissende vaststelling,
waarvan maarschalk Foch schriftelijk heeft
laten verklaren, dat de tekst geen verande
ring van het bestaande bestuurstelsel in
sluit. De handelwijze dier individuen blijkt
hoogverraad tegenover het rijk overeenkomt
stig de bepalingen van het W. v. S. Da
Duitsche regeering heeft door den Reichs«
anwalt, bevoegd om de misdaad van hoogJ
verraad le vervolgen, tegen de hoogverra
ders rechtsingang laten verleenen. Ori
grond van artikel V van Ifet waoenstilstands-
verdrag venvacht de Duitsche regeering, dat
de geassocieerde regeeringen maatregelen!
zullen nemen om te zorgen, dat plaatselijke
bezettingsoverheden de gerechtelijke ver
volging door den Reichscnwolt volstrekt
niet zullen belemmeren en dat' wij inzonder
heid zullen toelaten, dat al degenen, die
met reden ernstig van hoogverraad worden:
verdacht, in hechtenis worder. genomen erf
aan het bevoegde rijksgerecht ter berech
ting overgeleverd. De Duitsche regeering'
verwacht, dat men zich volstrekt niet zal
bemoeien met de reeds aanhangig ^emanlc^
te vervolging van den Staatsanwalt dr. Doi^
ten te Wiesbaden.
Berlijn, 3 Juni. (W. B.) De tot het
centrum behoorende leden der Duitsche Na-,
tionale Vergadering hebben heden een be-'
sluit gepubliceerd, dat o.a. behelst: De cen-
trumgroen der Duitsche Nationale Vergade
ring heeft met leedwezen en verontwaardi
ging kennis genomen van het -mwetenlooze?
drijven van eenige personen, die met steun
der vijandelijke bezettingsoverheid on het'
losmaken van gebieden van het Duitsche;
rijk aansturen. Het centrum beschouwt
ieder, die in zulk streven gemoeid is, als-
buiten de partij staande.
B e r 1 ij n, 4 Juni. (W. B.) De onafhanke*
iijke sociaal-democratische partij hoeft eeit
oproc-p gericht tot de Duitsche arbeiders,
waarin zij ten krachtigste protesteert tegen
het verraderlijke drijven in het Rijnland. De
oproep drukt de volkomen instemming der.
partij uit met de proteststaking in het Run-
land en spoort de arbeiders aan ook verder,
de onbuigzame vijand te 'blijven van alle op
afscheirring gerichte pogingen tot verraad.
Berlijn, 4 Juni. (W. B.) Er is eens
vordering ingediend tot gerechtelijke ver«
volging van de officier van justitie dr. Dor'
ten.
B e r 1 ij n, 4 Juni. (W. B.) In Aken heb
ben de arbeiders vandaag een reuzen-be
tooging tegen het uitroepen van de Rijnre
publiek gehouden. Te Keulen dreigden dé
arbeiders eveneens met staking.
P a r ij s, 4 J u n i. (Havas.) Clementel, mi
nister van handel, heeft den ministerraad
Dinsdag verslag gedaan van de besprekin
gen met de bondgenooten op het stuk van
in- en uitvoer. De raad heeft de schikkin
gen goedgekeurd, om bijna alle invoei ver
boden in te trekken en de bevoegde mi
nisters gemachtigd nog deze week de noo»
dige besluiten in te dienen.
kind is? Is u werkelijk eerlijk van plan haar
tot vrouw te nemen?
Tk heb haar lief! Hoe zou ik 't langer
kunnen verzwijgen, wanneer u zoo tot mij
spreekt? Waartoe zou 't ook dienen?
U bemint har dus? Goed. 't Is 'n kalver
liefde. Maar u vraagt haar ten huwelijk
Ook goed. Jullie hebt beidon den leeftijd... Ik
heb 'n nog veel jeugdiger liefde gekend, die
mijn gansche leven is blijven bestaan.
Ik heb haar lief! Ik wensch geen andere
lief tc hebben! y
Nee. Dat kan misschien later nog komen.
Daaraan is niets te doen Laat in elk geval de
vrouw vrij uitgaan. Wil zij u niet hebben,
laat 't dan uit zijn. Misschien wenscht ze mij
wel te trouwen!
Hij lachte, maar zijn penseel scheen onwil-
lip»
-c Zij zal alles hebben wat ik missen kan,
of ze mij neemt of niet. Is dat goed?
Hij kon het antwoord niet afwachten dat de
knaap zou trachten te geven.
Ga nu als»'t u blieft heen. Ik kan heusch
toch niet meer werken. Nee, zeg ab 't u blieft
niets, en laat me alleen!
Zijn penseel viel op den grond. Hij sloot
zich op met zijn schilderijen... tot Redempta's
verlegen stemmetje hem riep voor het tweede
ontbijt.
LTX.
Hij vond ïaar aan de sierlijke gedekte tafel
zitten, de oogen neergeslagen.
Zie me eens aan, sprak hij teeder.
En haar snelle blik was even gedwongen
ab -zijn toon.
-- Is dai mijnheer Pareys (O. dj» «-aam J*
bij je geweest vroeg hij, terwijl hij plaats
nam-
Nee. Wat zou ie bij me moeten doen
We hebben .elkaar niets te zeggen.
Haar slem beefde.
Goed, laten we dan maar gaan eten.
Hij bood haar een schaal aan en deed, alsof
hij ook zich zelf bediende.
Hij heeft je wel degelijk iets te zeggen,
en ik beduidde hem, dat ic 'L doen moest. En
i»j jij moet hem antwoorden, zooab je hart
je 't ingeeft.
Zij deed haar best. hem kalm te antwoorden,
maar met een snik kwam er uit
Mijn harb geeft mo in, dat ik-jou moet
liefhebben.
Hij glimlachtemaar zijn lach was ia-
droevig.
En hem niet
Hij wilde haar niet naar het antwoord laten
zoeken, waarom hij snel vervolgde:
Weet-jc wel, dat ik bedacht heb, dat jullie
samen ongevecf even veel jaren telt, als ik
alleen
Je bent mijn-beschcrmcr, mijn vriend en
ik houd- van je.
Ja, dat zal ik je vragen, om voortaan te
doenVan mij hou'en als van 'n vriend, vani
'n beschermer. Mij liefhebben ab 'n vader,
't Woord is er uit 1 Hierna blijft er niets meer
te zeggen over.
Zij kon niet antwoorden. Haar boezem ging
hevig op en neer.
't Zal me genoegen doen, daar zóó over
te kunnen denken. (Zijn stem was, over het
geheel genomen, vrij vast Dan zal ik altijd
meenen, dat je lief voor 'm bent, heel lief, ja,
dat je dol op me bent. En je moet altijd heel
goed voor mij *ijn, zul-je God) zegene je,
moefi niet .cnl-vr^ÏAn. ,'f) Was hèvi
verkeerd van mij, meer dan zelfzuchtig, te
verwachten, dat jij mijn vrouw zou worden.
O, nee. nee, nee, zoo moet je niet spreken,
smeekte zij.
Heusch, dat was 't. Laat me nu maar een$
uitspreken Ik verlangde gemak, weelde en
vreugde in mijn saaie, oude woning. Heel
jouw leven voor den avond van 't mijne. Ert
ik maakte misbruik van jouw dankbaarheid*
M ij h levensmorgen heb ik ook gehad, maar,
dat is al heel, heel lang geleden. Maar al dien
lijd heb ik je liefgehad. Ik kon jc die liefde
van mijn leven zelfs -niet geven.Eerbiedig
mijn geheim, mijn kind
Hij stond op en trad naar het venster. Zij
speelde met de vruchten op haar bord. Einde
lijk keerde hij zich om'.
Ik zou 't je niet gezegd hebben, bekendo
hij, maar ik zag geen anderen uitweg, om jo
te helpen. Nu is alles in orde, is 't niet Jé
zult er immers nooit meer over spreken, zelft
niet tegen mij 't Is al zoo lang gc-ledcrv
heelemaal vergelen en dood. Ik ben al h vade^
op middelbaren leeftijd. Ik zal zoo gelukkig
zijn, wanneer ik zien kan, dat jij je jeugd
volop, geniet.
Zij vloog naar hem toe en wilde haar nrmea
om zijn hals slaan; maar bij hield haar tegen
Nee, nu nog niet, zei hij met dat zelfda
droeve lachje. „Kom, we zullen op je toekomai
drinken, met champagne
Hij vulde de glazen en morste met den wijn,
toen hij plotseling weer dacht aan zijn eer*
zaarn leven, dat niet veranderen zou. Zij klo»
ken4
(Worax vervoigagt.