üBOHKEMEHTSPRiJS foort f 1-80, idem „DE EEMLANDER" iiiiiiiiïiF£ï55?2 HahetracMing oyor de Baadsyernadering. JB U ITENLAND' FEUILLETON. LIS DOütlS 17e Jaargang Ne. 287 per 3 maanden oor Amers» franc® pet post f 2.30. pet week (met gratis venekering egea ongelukken) f 0.1J. «Wonderlijke nummer» f 0.05. - Wekelijksch bijvoegsel vWctcldrevue* per 3 maanden 60 cent AMERSFOORTSCH DAGBLAD HOOFDREDACTEUR: M., D. J. VAN SCHAARDENBURG UI1GEVERS: VALKHOFF Co EÜREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hock utrechtschestr. INTERCOM*!. TELEFOONNUMMER 613 Donderdag S Juni ÏÖ19 v dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0.50. groote letten naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeeligc bepalingen tot het herhaald advcr»* tecien in dit Blad, bij abonnement. Ecne circulaire b.-vattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Bewijsnummers 5 cent. 't.Wordt drukke nermg in ons grondbe- fcijl". De agenda voor de- raadsvergadering >an Dinsdcgmiddag bevatte niet minder dan £4 voorstellen tot verkoop van perceelen bouvJterrein. Amersfoort komt in trek en ie- 'dere nieuwe inwoner, die zich hier vestigt en de overschoone omgeving „ontdekt", wordt 'n nieuwe propagandist en lokt weer anderen herwaarts. Zc zeggen niks, de raadsleden, bij ai die grondverkoop 5 la minute maar sommigen hunner kan men 't aanzien, dat zij bij zich zelf denken ,,'t gaat goed zoo". Een van diegenen is de heer Tromp van Holst, een van de weinige overgeblevenen van die oude garde, die onder grooten tegenstand ons gemeentebestuur in de nieuwe koeTS geleid hebben, waarvan wij thans de schit terende resultaten zien. at die nieuws koers ook gebracht heeft is de gemeentelijke woningbouw. Qaar wil de men aanvankelijk ook niet aan en wij herinneren ons nog hoe zelfs Piet van Ach- terbergh tevergeefs daarheen stuurde. Wat zcu het 'n zegen geweest zijn, als men toen near z'n r ad geluisterd had! Zal men wel licht over 50 jaar 'n zelfde verzuchting sla ken ais men terugdenkt aan de opmerkin gen, wélke ditmaal de heer Hofland maakte bij het voorstel om de bouwvereeniging St. Ansfridus voorschot te verleenen? Holland's betoog had veel bekorends. De voorstelling, welke hij gaf van de voordee- len van gemeentelijken bouw boven veree- nigingsbouw, waarbij de gemeente 50 jaren lang de lasten heeft en de stichting na af loop dier termijn onbezwaard eigenaars van huizen en grond wordt, moest inderdaad tot de conclusie leiden: laat de gemeente liever zelf bouwen! Maar de heer Holland was er naast en hij kende de wóningwetgeving niet voldoende. Met de wet in de hand werd hem het eene argument tegen het voorstel na het andere weerlegd en het eind ven het lange lied was dat het voorstel van B. en W. met algemee- ne stemmen, ook die van den heer Hofland, aangenomen werd. Men kan, gelijk wij, fanatiek voorstander van gemeentelijken woningbouw zijn en toch tegelijkertijd elk initiatief van stichtin- .gen en vercenigingen met de grootste in stemming begroeten, daar, dank zij onze wo ningwet, uitsluitend 't belang der volkshuis vesting* en nooit dat van particulieren ten koste der gemeenschap er door gebaat kan worden De haveners van de Bloemendslsche- straat hebben de vlag mogen uitsteken. Ze worden uit hun isolement verlost. Alvorens 'n nieuwe brug over de Beek gelegd zal yrorden, zc' men de oude repareeren en ter stond reeds zal men 'n onderzoek instellen o? het verkeer van lichte wagens over de brug weer toegestaan kan worden. De heer Kroes verzekerde bij voorbaat, dat het kon, en zoo zullen dus de neringdoenden de Hooglanders en Bunschoters op marktda gen w£er langs hun huizen zien trekken en binnen hun deuren zien treden. De nieuwe salarisvoorst ellen blijven lan ger uit dan menigeen aangenaam is. Zij zijn thans in het verschiet maar het ongeduld en de nood worden te groot dan dat men op die komst wachten kan. Dies kwamen er ven 3 kanten uit den raad voorstellen om wat meer voorschot op de komende ver hooging* te verleenen. De heer Hofland, die zich beriep op de bestaande ontevredenheid en narrige Stemming" en ten bewijze daar van moties en ingezonden stukken noemde (hii had ook op het hoog stemmencijfer zij ner partij kunnen wijzen) stelde voorop alle salarissen, hoog en laag, van 1 Juni af *50 pet. toeslag te geven. Mr. Stadig keurde dit systeem af, hij wil de, overeenkomstig het reeds onlangs door den raad ingenomen standpunt, op de hoog ste salarissen minder toeslag geven dan op de laagste en stelde daarom voor den reeds toegekenden 20 pet. toeslag op de "eerste 1000 van 't salaris tot 40 pet. te verhoo- gen. Het best beslagen kwam de heer Rui tenberg ten ijs; ook hij verwierp het sy steem-Hofland maar tegeiv het voorstel- Stadig had hij praktische bezwaren, daar er dan eenige ambtenaren zouden zijn die la ter zouden moeten restitueeren; volgens Ruitenberg's herekeningen onderving men alle bezwaren door den 20 pet. toeslag te veihoogen tot 30 pet. doch dan niet van 1 Juni,maar van 1 Jan. af te berekenen. .Gelukkig werd er niet lang over die voor stellen gevochten. De heer en Stadig en Hof land draaiden hun eigen pasgeboren moties den nek om en zoo werd het voorstel c!er vrijz.-dem. met algemeene stemmen aange nomen. Bij de behandeling van dit punt toonden de he eren Stadig en Kroes zich zeer ge griefd over de verwijten, welke tot de sala- riscommissie gericht werden. Deze commis sie heeft hard gewerkt en het is onbillijk haar van traagheid te beschuldigen. Dat men ongeduldig wordt en dat met leege ma gen mcerelijk te redeneeren valt we we ten het, zeide de heer Kroes, maar hij moest er tegen protesteeren, dat men, tegen beter weten in, de commissie ging belaste ren om de ontevredenheid aan te kwee- ken. Is dat niet 'n gewoon verschijnsel in de moderne politiek? Ontevredenheid is de rijkste bron voor politieke O.W. Er zijn hon derden stemmen uit te slaan. En voor wie het met de ouderwetsche betamelijkheids begrippen niet al te nauw neemt, is de ver leiding om die bron te exploiteeren dus wel heel groot. In de zwembadplannen schijnt nu eenige beweging te komen. Het particulier initia tief is weer bij moeten springen. De heer Ruitenberg porde B. en \V. wat aan om de nieuwe pogingen van de Mij. van Nijverheid toch vooral te doen slagen. Maar voor dit jaar is het toch alweer te laat. Zoo gaat het nu al jaar-op jaar: 's zomers met de zwembad-, en 's winters met de nieuwe ijsclubplannen. Maar nauwelijks wordt de behoefte minder gevoeld of de plannen gaan weer de doofpot intot het volgende seizoen. Politiek Overzicht De reden, waarom het "ontwerp van het vredesverdrag met Duitsch-Ooostenrijk nog niet gereed is, zoodat men genoodzaakt is geweest het gedeeltelijk aan de gevolmach tigden van de Tegeering te Weenen te overhandigen onder voorbehoud de rest la ter te laten volgen, herinnert aan het oude verhaal der verdeeltng van de huid van den beer voordat hij gescholen is. De vaststel ling van de grens van Duitsch-Oostenrijk moet blijven wachten tot dat eene oplossing zal zijn gevonden voor de aanspraken, die Italië en Joego-Slavië beiden doen gelden op het voormalige Oostenrijksche gebied, dat kustgebied is van de Adriatische zee. Hoe die strijd zal afloopen, kan Duitsch- Oostenrijk onverschillig laten. Het zal in ie der geval de partij zijn op wie de kosten worden verhaald. Behalve dit gebied, gaat nog veel meer voor Duitsch-Oostenrijk verloren en die verliezen zullen het veel meer ter harte gaan, want daardoor gaat de gemeenschap met eene stamverwante bevolking te loor. Met Czecho-Slowakije zal de grens voortaan ziin die, welke de voormalige kroonlanden Bo- hemen en Moravië scheidde van Opper- en Ned er-Oostenrijk. Daarmee worden de 214 Is het er door den oorlog beter op 'ge worden? Of was het geneesmiddel erger dan de kwaal? Pc Roman van een Nederlandschcu Schilder. Naar het Engelsch van MAARTEN MAARTENS door J. L. van der Mo er. 125 ■s Onschuldig, ongekunsteld, onbewust, bogen zich over de piano, elkander heel dicht na derend; z ij, om de woorden onder de muziek beter te kunnen lezen, bij... om haar in de dogen te kunnen zien. Ze probeerden „L'anneau d'argent", dat ln die dagen nog niet zoo afgezaagd) was, oen lied van eeuwige huwelijkstrouw, dat zoo ivreemd klonk uit dien jeugdigen mond. Haar Btem mocht frisch en zuiver klinken, zelfs Lis, hoewel niet veel eischend, voelde dat men Joch niet zingen kan zonder het geleerd te hebben. Met aandacht volgde hij al hun bewegingen, daarbij bewijzen verzamelend, om rijn eigen ffonnis op te maken. En dat vonnis was voor hem niet gunstig. Probeer dit eens, riep Alex, het voorspel Apelend. jMon coeur est toi, mes lèvrea sont 4 Juin Bij „mes lèvres'' zong zij verkeerd. Lis riep het haar toe. Alex sroeelde plotseling een slot- accoord. Heeft u genoeg gehoord? vroeg hij, op staand. Dat verwondert mij niet. "We moeien ons meer oefenen. En genoeg gezien, antwoordde Lis. Meer sprak hij niet, maar hij schrok van bet schuldige, dat op beider gezicht te lezen was. Redempta had zelfs tranen in haar mooie oogen. „Lieve hemel, wat 'n nuttclooze tranen, nu 'het te laat is" dacht Lis. "Wilt u nog 'n uurtje poseeren vóór de koffie? Moeder komt hij Grootmoeder, en ik zou 'haar daar ontmoeten. Ook goed. Redempta drinkt bij mij koffie, niet waar, kind? Ja. zei ze, met bevende lippen. Wil-je "t dan.even in de keuken zeggen? Ja, da's goed. Zij was blij even naa-r buiten te kunnen gaan. Laat 'n flesch champagne gereed zetten, riep hij haar na. Hij draaide zijn beteuterd en verontwaar digd model den rug toe, terwijl hij weer aan het schilderij begon te werken. Een paar ma len wierp hij een vluchtigen blik over den schouder. Toen zei hij onverwacht: Ik laat u de vrijheid, haar ten huwelijk te vragen. Nee, val me niet in de rede! Maar dat wil ikl riep Alex. Ik heb niets gezegd dat u aanleiding kan geven om op die wijze tot me te spreken! Want ik heb beloofd dat ik zwijgen zou. En*dit heb Ik gedaan. Ik geef u permissie! (Zijn woorden priemden den knaap In het hart). Ik zal haar waarschuwen. Voor haar is 't natuurlijk 'n schitterende partij, 11 weet dat ze 'A onecht millioen Duitschevs, die wonen in het Bo- heemsche gebied, onder het gezag van een door en door Czechische regeering gesteld. De Entente kan zich niet geheel aan het ge voel onttrekken, dat dit in strijd is met het beginsel van het zelfbeschikkingsrecht de- volken, waarvoor zij zegt op te konven. Er zijn in het verdrag bepalingen opgenomen, die op Czecho-Slowakije en den Servisch- Kroatisch-Slavonischen Staat de verplich ting leggen, dat waarborgen worden gege ven tot bescherming van de minderheden op het gebied van ras. godsdienst en taal. Maar bepalingen, die op het papier cr prachtig uitzien, kunnen nimmer het verlies van de autonomie vergoeden en die gaat bij dit vredesverdrag verloren, zoowel voor de Duitschers in Bohemen en Moravië ab voor die in Zuid-Tirol. die door het trekken van de grens tusschen Oostenrijk en Italië over den Brenner onder Italiaanseh gezag komen. Zuid-Tirol is r.og het zwaarste offer, dat van de Duitsch-Oostenrijkcrs gevergd wordt; het ligt hun het naast aan het hart. Van-de Duifsch-Bohemers, die aan den strijd tegen de Czechen gewend zijn, verwacht men. rlat zii zich zullen kunnen slaande houden totdat hunne tegenstanders zelf tot het inzicht komen, dat hun befang mee brengt tot een modus vivendi tusschen Cze chen en Dnitscjvers te komen. Maar voor Zuid-Tirol is te vreezen, dat het door de inlijving hii Italië tot den economischen on dergang zal zijn veroordeeld. Als model voor dit vredesverdrag is ge nomen het ontwerp, dat voor het Duitsche verdrag is opgesteld; zooveel mogelijk is hetzelfde schema gevolgd en de verande- rmgen benalen zich meerendeels tot de on vermijdelijk noodige- wijzigingen in den tekst. Intusschen ziin het geheel ongcliik- soortige grootheden, waarvoor een in hoofd zaak op dezelfde leest geschoeide regeling zal moeten pelden. Duitschland blijft ook na de besnoeiingen, die het door het vredes- verdrr^ zal ondergaan, een uitgestrekt rijk met 65 millioen inwoners. Duitsch-Oosten- riik daarentegen is een onbeduidende romp van wat eens een groote en machtige staat was. Door dit verdrag wordt het verkleind tot een staat van 50 a 60.000 vierkante mijlen onoervlakte. ""bewoond door onge- v eer 6 millioen zielen. Het schijnt vreemd, dat men do rechtsverhouding met twee zoo geheel uifeenloopende staten wil regelen naar hetzelfde mocjel. Het ligt voor de hand, dat men bij den nieuwen staat Duitsch- Ocstenriik voor geheel andere problemen genlaatst is. Een der moeilijksten daarvan is wel het vraagstuk hoe in de-toekomst het lot van Weenen-zich znl ontwikkelen,-dat vóór den oorlog eene bevolking had van 2 millioen zielen, welker bestaan was saarn- eeweven met de positie van de sfad als hoofdstad van de groote mogendheid Oos- tenriik-Hongarije. Bij de beoordeeling van het tegenvoor stel, dat de Duitsche vredesgevolmachtig- den hebben ingediend tegenover het door de geallieerde en geassocieerde regeerin gen opgestelde ontwerp van het-vredesver drag, doet ziclyweer het oude maar altijd opmerkelijke verschijnsel voor, waarvoor de Fransche taal de uitdrukking heeft: „Les extrêmes se touchent". Scherpe veroordee ling wordt aan Duitsche zijde vernomen zoowel wegens den al gemeen en inhoud van het verdrag als inzonderheid wegens de financieele bepalingen, het aanbod van 100 millioen mark in goud als schadevergoe ding. De^ Pruisische oud-minister van finan ciën Hergt heeft zich op de ondervinding uit ziin ministertijd beroepen om te verkla ren, dat graaf Brockdorff en zijne medewer kers hiermee Duitschlands ondergang zou den bezegelen. Op zijn voetspoor kondigt voorstellen eene onverzettelijke oppositie aan. Die stemmen zouden meer indruk ma ken, als zij niet afkomstig waren van de kringen, die in den oorlogstijd den toon aangaven en die aansprakelijk zijn voor het verkeerde beleid, dat ten slotte haast de gansche wereld aan de zijde van Duitsch lands vijanden heeft gebracht. Die kringen mogen zich wel bescheiden stil houden, nu men staat voor een ernstige poging om het onheil, dat de vrede, die staat te worden gesloten, over Duitschland zal brengen tot dragelijke proportiën terug te brengen. Aan de enderen kant wordt bij de En tente op niet minder scherpe wijze de staf gebroken over de Duitsche voorstellen. De Temps gewaagt van „een Duitsche uitda ging" en zegt van het Duitsche schadever goedingsaanbod: „Honderd milliard mark in goud? Ja, maar zonder interest en ver deeld over zulk een aantal annuïteiten, dat in actueele waarde de eenige die voor de geallieerden van belang is de werke lijk door hen opgestreken som niet meer zal zijn dan 40 milliard, waarvan een gedeelte kan worden geregeld in oude kanonnen. Men vergelijke dit cijfer met de opgesta pelde puinhoopen. Dat is het eenige ant woord, dat de onbeschaamdheid van het aanbod verdient." WaPneer dergelijke opvattingen overheer- schend waren, dan zou het Duitsche tegen voorstel ons niet verder brengen op den weg naar een verdrag, dat een vrede zal brengen zooals hij moet gesloten worden tot beëindiging van dezen wereldstrijd. Daar voor moet men het voorstel kunnen verstaan naar den geest, die heeft voorgezeten bij hen, die het hebben samengesteld. De Frankf. Ztg. doet een/poging om.flien geest te doen kennen, waar zij schrijft*. „Van de ontzettende diefje van zijn val zal het Duitsche volk eerst ten volle zich bewust worden, wanneer het tracht zich de reusachtige lasten voor oogen te stellen, die door de Duitsche tegenvoorstellen op den arbeid van onze toekomst zal worden ge laden voor tientallen van jaren. Niet van den val uit de hoogte van eene imperialistische verwachting op de zegepraal, maar uit de eerlijk oprechte berusting van de verzoe- ningspolitiekers van Juli 1017. Want hoe het met ons gesteld is, kan niet duidelijker worden aangewezen don daardoor, dat de regeering der Duitsche republiek, gesteund door de in drie machtige partijen samenge vatte overgroote meerderheid van het volk, zich plechtig bereid verklaart een vréde als rechtmatig en bindend te aanvaa/den, die ons grondgebied en het reuzen&édrag van honderd milliard kost en waarvati het kern punt bestaat in de volkomen ontwapélïïng van Duitschland. Het groote, op dit oogen- blik nog onoverzienbare samenstel van zwaarwichtige voorwaarden zou door het Duitsche volk, als deze tegenvoorstellen door den vijand, als een geheel aangeno men worden, als vrijmoedig aanvaarde en daardoor voor Duitschland bindende ver- dragverplbhtingen erkend en geëerbiedigd worden. Wij zouden daarin niet de hoogste volmaking van de rechtsidee en niet de laatste wijsheid van de wereldvorming zien, maar de overgroote meerderheid van het Duitsche volk en de achter de tegenwoor dige- regeering staande partijen zouden de na zulk een vergelijk onder het verdrag ge plaatste handteekening heilig houden. Daar in ligt de innerlijke beteekenis van de Duit sche tegenvoorstellen." Buiter.ianösche Rerichtu P a r ij s, 4 Mei. (Havas). De vier regee- ringshoofden hebben Dinsdag en Woensdag het onderzoek van de Duitsche tegenvoor stellen voortgezet. Men denkt algemeen, dat een koor van rechtsche stemmen tegen dezezij Donderdag in staat zullen zijn hun be sluit te nemen over het antwoord, dat aaril de Duitsche delegatie zal worden gegeven'J De commissie voor den linker Rijnoeveïj heelt vergaderd onder voorzitterschap vart Loucheur tot vaststelling en de regeling voor de bezetting van het Rijngebied na do onderteek ening van het vredesverdrag. B e r 1 ij n, 3 J u n i. (W. B.) Minister Erz- berger heeft heddn een tweede nota naar Spa gezonden, waarin staat: Het in mijrf! nota van 2 Juni reeds gekenschetste optre- den van kringen in het Rijngebied, die zicH aan hoogverraad schuldig maken, verhindert de Duitsche regeering den in het oangr-ge- ven gebied bij het wapenstilstandsverdrag aangegane verplichtingen te goeder trouw na te kernen. Door deze kuiperijen toe te laten; wordt inbreuk gemaakt op de artikelen van! dat verdrag, bij de beslissende vaststelling, waarvan maarschalk Foch schriftelijk heeft laten verklaren, dat de tekst geen verande ring van het bestaande bestuurstelsel in sluit. De handelwijze dier individuen blijkt hoogverraad tegenover het rijk overeenkomt stig de bepalingen van het W. v. S. Da Duitsche regeering heeft door den Reichs« anwalt, bevoegd om de misdaad van hoogJ verraad le vervolgen, tegen de hoogverra ders rechtsingang laten verleenen. Ori grond van artikel V van Ifet waoenstilstands- verdrag venvacht de Duitsche regeering, dat de geassocieerde regeeringen maatregelen! zullen nemen om te zorgen, dat plaatselijke bezettingsoverheden de gerechtelijke ver volging door den Reichscnwolt volstrekt niet zullen belemmeren en dat' wij inzonder heid zullen toelaten, dat al degenen, die met reden ernstig van hoogverraad worden: verdacht, in hechtenis worder. genomen erf aan het bevoegde rijksgerecht ter berech ting overgeleverd. De Duitsche regeering' verwacht, dat men zich volstrekt niet zal bemoeien met de reeds aanhangig ^emanlc^ te vervolging van den Staatsanwalt dr. Doi^ ten te Wiesbaden. Berlijn, 3 Juni. (W. B.) De tot het centrum behoorende leden der Duitsche Na-, tionale Vergadering hebben heden een be-' sluit gepubliceerd, dat o.a. behelst: De cen- trumgroen der Duitsche Nationale Vergade ring heeft met leedwezen en verontwaardi ging kennis genomen van het -mwetenlooze? drijven van eenige personen, die met steun der vijandelijke bezettingsoverheid on het' losmaken van gebieden van het Duitsche; rijk aansturen. Het centrum beschouwt ieder, die in zulk streven gemoeid is, als- buiten de partij staande. B e r 1 ij n, 4 Juni. (W. B.) De onafhanke* iijke sociaal-democratische partij hoeft eeit oproc-p gericht tot de Duitsche arbeiders, waarin zij ten krachtigste protesteert tegen het verraderlijke drijven in het Rijnland. De oproep drukt de volkomen instemming der. partij uit met de proteststaking in het Run- land en spoort de arbeiders aan ook verder, de onbuigzame vijand te 'blijven van alle op afscheirring gerichte pogingen tot verraad. Berlijn, 4 Juni. (W. B.) Er is eens vordering ingediend tot gerechtelijke ver« volging van de officier van justitie dr. Dor' ten. B e r 1 ij n, 4 Juni. (W. B.) In Aken heb ben de arbeiders vandaag een reuzen-be tooging tegen het uitroepen van de Rijnre publiek gehouden. Te Keulen dreigden dé arbeiders eveneens met staking. P a r ij s, 4 J u n i. (Havas.) Clementel, mi nister van handel, heeft den ministerraad Dinsdag verslag gedaan van de besprekin gen met de bondgenooten op het stuk van in- en uitvoer. De raad heeft de schikkin gen goedgekeurd, om bijna alle invoei ver boden in te trekken en de bevoegde mi nisters gemachtigd nog deze week de noo» dige besluiten in te dienen. kind is? Is u werkelijk eerlijk van plan haar tot vrouw te nemen? Tk heb haar lief! Hoe zou ik 't langer kunnen verzwijgen, wanneer u zoo tot mij spreekt? Waartoe zou 't ook dienen? U bemint har dus? Goed. 't Is 'n kalver liefde. Maar u vraagt haar ten huwelijk Ook goed. Jullie hebt beidon den leeftijd... Ik heb 'n nog veel jeugdiger liefde gekend, die mijn gansche leven is blijven bestaan. Ik heb haar lief! Ik wensch geen andere lief tc hebben! y Nee. Dat kan misschien later nog komen. Daaraan is niets te doen Laat in elk geval de vrouw vrij uitgaan. Wil zij u niet hebben, laat 't dan uit zijn. Misschien wenscht ze mij wel te trouwen! Hij lachte, maar zijn penseel scheen onwil- lip» -c Zij zal alles hebben wat ik missen kan, of ze mij neemt of niet. Is dat goed? Hij kon het antwoord niet afwachten dat de knaap zou trachten te geven. Ga nu als»'t u blieft heen. Ik kan heusch toch niet meer werken. Nee, zeg ab 't u blieft niets, en laat me alleen! Zijn penseel viel op den grond. Hij sloot zich op met zijn schilderijen... tot Redempta's verlegen stemmetje hem riep voor het tweede ontbijt. LTX. Hij vond ïaar aan de sierlijke gedekte tafel zitten, de oogen neergeslagen. Zie me eens aan, sprak hij teeder. En haar snelle blik was even gedwongen ab -zijn toon. -- Is dai mijnheer Pareys (O. dj» «-aam J* bij je geweest vroeg hij, terwijl hij plaats nam- Nee. Wat zou ie bij me moeten doen We hebben .elkaar niets te zeggen. Haar slem beefde. Goed, laten we dan maar gaan eten. Hij bood haar een schaal aan en deed, alsof hij ook zich zelf bediende. Hij heeft je wel degelijk iets te zeggen, en ik beduidde hem, dat ic 'L doen moest. En i»j jij moet hem antwoorden, zooab je hart je 't ingeeft. Zij deed haar best. hem kalm te antwoorden, maar met een snik kwam er uit Mijn harb geeft mo in, dat ik-jou moet liefhebben. Hij glimlachtemaar zijn lach was ia- droevig. En hem niet Hij wilde haar niet naar het antwoord laten zoeken, waarom hij snel vervolgde: Weet-jc wel, dat ik bedacht heb, dat jullie samen ongevecf even veel jaren telt, als ik alleen Je bent mijn-beschcrmcr, mijn vriend en ik houd- van je. Ja, dat zal ik je vragen, om voortaan te doenVan mij hou'en als van 'n vriend, vani 'n beschermer. Mij liefhebben ab 'n vader, 't Woord is er uit 1 Hierna blijft er niets meer te zeggen over. Zij kon niet antwoorden. Haar boezem ging hevig op en neer. 't Zal me genoegen doen, daar zóó over te kunnen denken. (Zijn stem was, over het geheel genomen, vrij vast Dan zal ik altijd meenen, dat je lief voor 'm bent, heel lief, ja, dat je dol op me bent. En je moet altijd heel goed voor mij *ijn, zul-je God) zegene je, moefi niet .cnl-vr^ÏAn. ,'f) Was hèvi verkeerd van mij, meer dan zelfzuchtig, te verwachten, dat jij mijn vrouw zou worden. O, nee. nee, nee, zoo moet je niet spreken, smeekte zij. Heusch, dat was 't. Laat me nu maar een$ uitspreken Ik verlangde gemak, weelde en vreugde in mijn saaie, oude woning. Heel jouw leven voor den avond van 't mijne. Ert ik maakte misbruik van jouw dankbaarheid* M ij h levensmorgen heb ik ook gehad, maar, dat is al heel, heel lang geleden. Maar al dien lijd heb ik je liefgehad. Ik kon jc die liefde van mijn leven zelfs -niet geven.Eerbiedig mijn geheim, mijn kind Hij stond op en trad naar het venster. Zij speelde met de vruchten op haar bord. Einde lijk keerde hij zich om'. Ik zou 't je niet gezegd hebben, bekendo hij, maar ik zag geen anderen uitweg, om jo te helpen. Nu is alles in orde, is 't niet Jé zult er immers nooit meer over spreken, zelft niet tegen mij 't Is al zoo lang gc-ledcrv heelemaal vergelen en dood. Ik ben al h vade^ op middelbaren leeftijd. Ik zal zoo gelukkig zijn, wanneer ik zien kan, dat jij je jeugd volop, geniet. Zij vloog naar hem toe en wilde haar nrmea om zijn hals slaan; maar bij hield haar tegen Nee, nu nog niet, zei hij met dat zelfda droeve lachje. „Kom, we zullen op je toekomai drinken, met champagne Hij vulde de glazen en morste met den wijn, toen hij plotseling weer dacht aan zijn eer* zaarn leven, dat niet veranderen zou. Zij klo» ken4 (Worax vervoigagt.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1919 | | pagina 1