«lis ofuraiHii!*:;; List.?!
DE EEMLANDfc-R"
BUITENLAND
Dure ROOMBOTER
^IBQHHEMEHTSPRIIS
t
Politiek Overzicht
Boitenlandsche Berichtu
Allerfijnste Melange f
Hoogfiin -1)85
Magnifigae (dividend-fiuier) - 0.85
„Planten" (pIsnten-bDterj - 0.80
Delfische Boter.
Zuid-Hrilandscbe Margarine-Industrie
„DE RIJNSTREEK
VAftS GENT en Co.
FEUILLETON.
DE SPOOICHOEVE
18e Jaargang No. 25
ip-
per
ioort
3 maanden voor Amcrsa
1 1.80, Idem franc®
post f 2.30, per week (met gratis verzekcr-ng
-Neen ongelukken) f 0.15. iiionJaljjke qumincr.
VA».^?.*rfï4
o.os.
II
HOOFDREDACTEUR: M«; D. J. VAN SCHAARDENBURG
'UITGEVERS: VALKHOFF 4 O.
ARNHEMSCHE POORTWAL umkhtschhth.
TNTERCOMM. TELEFOONNUMMER :>13
Een Fransch spreekwoord kent aan een
veroordeelde een kwartier toe ,.poor mau-
dire ses juges". Dat recht heeft men oo
In Duitsch Oostenrijk zich niet laten ont
nemen. Bittere klachten worden aangehe
ven over de meedogenloos hardheid die
op het vredesverdrag, dat nu eindelijk in
eijn geheel bekend is gemaakt, haren stem
pel hejeft gedrukt. Maar daarnaast worden
jammerkreten vernomen over de donkere
toekomst, die Duitsch Oostenrijk onder dit
Verdrag tegemoet gaat. De leden der re
geering gaan daarin voor. Zoo heeft de
staatssecretaris Bauer in eene vergadering
gesproken van een „schandvrede dien de
Entente aan Duitsch Oostenrijk wil opleg
den. Zijn ambtgenoot, de staatskanselier
Renner, die de leider van de in Saint-Ger
main gevoerde onderhandelingen is ge
weest, erkent, dat die onderhandelingen
"niet geheel zonder vrucht zijn gebleven;
verschillende bepalingen zijn verzacht. Maar
dc uitkomst is slechts, dat de dadelijke
terdoodbrenging is vervangen door het op-
leggen van de verplichting tot het plegen
van zelfmoord. Tot kenschetsing van het
.door de onderhandelaars behaalde succes,
maakte dr. Renner een vergelijking tusschen
het klassieke duel en het Amerikaansche
duel; hij zegt: „Wij zijn nu in den toestand
van den Amerikaanschen duellist, die het
zwarte balletje heeft getrokken."
Van groote bitterheid tegen de Entente
getuigen de woorden waarin de gezant van
Duitsch Oostenrijk in V/eimar, dr. Ludo
Hartmann. zijn oordeel heeft uitgedrukt. Hij
zegt: „Wij waren na de ondervinding, jiie
.Duitschland in Versailles heeft moeten op
doen, op erge dingen voorbereid. Hetgeen
wij nu beleven overtreft onze ergste ver
wachtingen. Het is ons eenvoudig onbe
grijpelijk om welke reden de Entente ons
een volstrekt onuitvoerbaar verdrag wil op
leggen. Wanneer zij de bedoeling heeft een
kdionie van ons te maken, dan zal die ko
lonie na een jaar uitgezogen en tot niets
meer in staat zijn. Dit is geen politiek van
overleg maar van blinden haat; van de 14
punten van Wilson is evenmin iets te be
speuren als van ingevingen van recht en
gerechtigheid.
Deze staatsman bepaalt zich niet tot eene
veroordeeling in algemeene termen; hij
noemt een paar voorbeelden. Van de voor
de oorlogsschulden gemaakte regeling zegt
hij: „Dc oorlogsschulden blijven met uit
zondering van 1500 millioen goud-francs
geheel drukken op Duitsch Oostenrijk, -een
land, dat door zes millioen menschen be
woond is. Dat beteekenf, omdat voor ons
25 milliard oorlogsschulden blijven, voor
ieder gezin een schuldenlast van 20.000
kronen alleen aan oorlogsleeningen. Op
deze wijze moet Duitsch Oostenrijk aan de
andere staten, die uit het voormalige rijk
zijn ontstaan, een reusachtig subsidie be
talen. Op Czec'no-Slowakije komen sléchts
750 millioen goud-francs, gelijk 4 5 mil
liard kronen, ofschoon het de dubbele be
volking van Duitsch Oostenrijk heeft. De
Entente baseert zich op eene onhoudbare
constructie, wanneer zij Duitsch Oostenrijk
beschouwt als de eenige erfgenaam van het
oude Oostenrijk, op wien het geheele ban
kroet van de oude monarchie moet worden
geladen."
Nog worden de bepalingen over de
gicnsregeling als voorbeeld aangehaald.
Dr. Hartmann zegt daarvan: „De territoriale
.verliezen van Duitsch Oostenrijk behoeven
eigenlijk niet meer besproken te worden.
Men brengt het terug tot nagenoeg de
helft van zijn natuurlijken omvang en geeft
1>Y: millioen Duitsch-Bohemers over aan de
Czechen, ofschoon de gemeentelijke ver
kiezingen voor 14 dagen aan de Czecho-
Slowaken hebben getoond, dat er in het
samenhangende Duitsche taalgebied slechts
6 5 7 Czechen zijn. Duitsch Tirol werpt
men Italië in den schoot, Zuid-Stiermarken
den Slowaken. Macchiavellistischer dan dit
is nog het Danaïdengeschenk, dat ons wordt
toebedeeld, doordat men op kosten van de
Hongaren Oedinburg en de aangrenzende
landstreek aan ons toewijst. Ook wij wen-
schen om nationale en economische rede
nen de vereeniging van dit gedeelte van
West-Hongarije met Duitsch Oostenrijk,
maar wij willen het uit de hand van zijne
bewoners ontvangen door een plebisciet.
De bedoeling van de Entente is eenvoudig,
ons in vijandschap en strijd met Hongarije
te brengen. Dat bewijzen 09k de bepalin
gen, waardoor wij gedwongen worden geen
doorvoer en geen uitvoer naar Hongarije
toe te laten. De Entente kon niets beters
doen om de communistische elementen hij
ons te versterken.
De conclusie van .dr. Hartmann is: „Eene
bestaansmogelijkheid voor Duitsch Oosten
rijk bestaat met deze voorwaarden niet. Zij
bcteekenen het bankroet van het geheel en
van de deelen. Zij zijn, in hun geheel ge
nomen, een monument van smaad en
schande voor de geheele Entente. Zij zijn
een verraad aan alle verkondigde democra
tische beginselen."
Parijs, 28 Juli. (N. T. A.). (Draadloos
uit Lyon). De opperste raad der geallieer
den is van Maandagochtend half elf tot in
den namiddag in het ministerie van buiten-
landsöhe zaken bijeengekomen om te be
raadslagen over het voorstel van Tittoni be
treffende het instellen van een intergealli-
eerd stelsel voor de verdeeling van kolen
en levensmiddelen. Het vraagstuk zal op
nieuw onder de oogen worden gezien.
De vertegenwoordigers der groote mo
gendheden hebben bovendien de leden der
intergeallieerde militaire commisie aange
wezen, die belas't is met de vaststelling van
de grenzen tusschen Polen en Duitschland.
De Montille, gezantschapssecretaris, is
Maandagmiddag naar Neuillygegaan om
de Bulgaarsche gevolmachtigden te ontvan
gen en hun de volmachten der geallieerde
onderhandelaars te overhandigen.
Rome, 27 Juli. (Stefani). Nitti heeft
het vredesverdrag van Versailles aan de
Kamer voorgelegd en verzocht het te ver
wijzen naar de commissie van 24 leden, die
door den voorzitter van de Kamer zullen
worden aangewezen.
P a r ij s 27 Juli. (N. T. A., draadloos van
Lyon). Volgens „l'Homme Libre" is het
verdrag bijna gereed. Venizelos is herhaal
delijk geraadpleegd over de grensbepaling.
De schadevergoeding zal meer dan drie
milliard bedragen. Volgens het blad zal ook
Amerika, hoewel niet in oorlog met Bulga
rije, hot verdrag onderteekenen, om te doen
uitkomen, dat het samengaat met de gsnlli-
eerden.
Volgens de „Gaulois" zou dê overhandi
ging van het verdrag over een acht of tien
dagen tti.r.en plaats hebben.
De „Matin" meent te weten, dat de Raad
verlangt de zaak zoo spoedig mogelijk tot
een einde te brengen.
Volgens 4e „Gaulois" zou de overhandi
ging van het verdrag over een acht of tien
dagen kumen plaats hebben.
Volgens de „Echo de Paris" hebben de
Bulgaarsche gedelegeerden, die Zaterdag
morgen te Parijs aapkwamen, van gedach
ten gewiseld me* hunne landgenooten, die
tijders- den oorlog te Lausanne zijn geble
ven.
Reclame
kan vervangen worden door onze
p r iiua merken:
Alles PER POND.
ÜNZF. MEUNCE'a *Un gemêleerd
met d- Itjnste
Minzanrit .^nbêvolond
Alleen verkrijgbaar in do H'IXIiEbS bij do
AG EX TEX dor A A 31X. VfiXX. voorheon
ring, die op bepaalde, voor critidk vatbare
punten, een voorbehoud zal bevatten.
Oinsdaij 29 1979
Bcwijaaumnur, elke regel meet 0.20. diemtaonb.c.
uinse.1 1-5 legels f 0.50. Voor handel en bedrijf'
beslaan itcrvoordcciigc bepalingen lot het herhaald
ndvcnecrcn, bij abonnement lieue circulaire^
ccvalftndc dc voorwaar Jen. wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent.
"v
B e.r 1 ij 11, 2 2 Jul i. (\V. B.). Dc gewezen
resultaat daarvan bleven niet geheim, D®
oorlogzuchtige partijen in Duitschland, En*
geland cn Frankrijk, hielden zich met dc aan*
rijkskanselier Dr. Micliaclis legt in dc
Tag-6clcnOnhcid bezig cn het gevolg was dat vc«
P a r ij s, 2 8 Juli. (R.) Dc gevolmachtig
den der geallieerden en Bulgaren hebben
hedenochtend hun geloofsbrieven gewis
seld.
P a r ii s 26 Juli. (N. T. A„ draadloos uit
Lyon). De Raad van Vijf heeft de antwoor
den opgesteld op de note's van Duitschland
aangaande de uitvoering van de bepalingen
van het vredesverdrag" die op de Oostgren
zen van Duitschland betrekking hebben.
Het eerste antwoord preciseert de wijze
waarop qc' ontruiming van dc aan Polen af
gestane gebieden moet plaats, hebben, liet
tweede regelt den arbeid van de intergealli
eerde cotumissie, belast met de zorg voor
de volksstemming Oppe^-S'Iezië.
P a r ij s, 2 7 Jul i (N. T. A. Draadloos
van Lyon). De opperste raad begon zich
weer bezig le houden met de handelsbetrek
kingen tusschen Rusland en andere landen.
Er werd nog geen beslissing genomen. Klaar
blijkelijk in overeenstemming met het stand
punt, dat Wilson inneemt, maakte White en
kele opmerkingen over het opheffen der
blokkade. Naar de Am?erikaansch« opvatting
zijn blokkade en oorlogstoestand onafschei
delijk aan elkaar verbonden. Daar de Enten
te niet met Rusland in oorlog is, moet der
halve do blokkade worden opgeheven. An
dere leden der conferentie stemmen met de
ze waarheid niet ik-en zeggen de gróote
mogendheden leven niet meer in een toe
stand van vrede met Rusland. Volgens het
Journal des Débals besloot de Raad van
Vijfde aandacht van Wilson te vestigen op
het practisch nadeel van den maatregel, die
tengevolge zou hebben, dat de voedselvoor
ziening uitsluitend ten goede zou komen aan
het leger en de leiders der bolsjewisten"
'ten koste der anti-bolsjewistische massa's en
zoodoende zou indruischen tegen het door
de Amerikaansche regeering gesteunde ini
tiatief, dat door Hoover is genomen om zon
der onderscheid Rusland in zijrv geheel bij
te staan.
P a r ij s, 2 7 Jul i. (N. T. A. Draadloos
van Lyon). Het Petit Journal schrijft: De
opperste raad ncm gewichtige besluiten tc-n
aanzien van den invoer naar Rusland. Voor
zorgsmaatregelen zijn genomen om den
wapenhandel tusschen Duitschland en
bolsjewistisch Rusland onmogelijk le ma
ken.
lischc Rundschau" dc volgende verklaring nï
naar aanleiding van Erzbergcr's aanval in de
Nationale Vergadering: „Ik kan niet beschik
ken over dc officicèlé stukken, in verband niet
het schrijven van den nuntius Paccclli van
SO Augustus 1917 aan mij. Afgaande op mijn
persoonlijke aanleckeningcn heb ik het vol
gende le zeggen over de behandeling van de
zoogenaamde Engelschc poging tol vredes
onderhandelingen te geraken. Ilct schrijven
van den nuntius kreeg ik begint September in
handen. Ik lieb den inhoud besproken met dc
staatssecretarissen en ministers. 11c ben den
Keizer, die van een frontreis terugkeerde,
wanneer ik mij niet vergis den Oen Septem
ber, tegemoet gereisd om hem rapport uil te
brengen. Ik verzocht den Keizer een Kroon
raad te doen houden, in tegenwoordigheid
van het opperbestuur van leger cn vloot. Deze
Kroonraad werd den lien September gehou
den in het paleis Bcllevue te Berlijn. liet re
sultaat van deze bespreking werd aldus sa
mengevat in een schriftelijk stuk, eigenhau-
,fjg door den Keizer ondcrtcekend een an
nexatie van België zou bedenkelijk zijn. Bel
gië zon weer onafhankelijk kunnen worden
Wel was dc Ylanmschc kust van zeer veel
belang cn zou Zcebriiggc niet in Engelschc
hand mogen komen, maar de Belgische kust
alleen zou niet tc houden zijn. Voor een enge
eetmomiselie aanéénsluiting van België bi}
Duitschland' moest gezorgd worden, bclgcea.
ook voor België van het grootste gewicht
zou zijn. Over een verdere behandeling van
deze vredespoging werd door mij met mi
nister Yon Kühlmann afgesproken dat door
een volkomen daarvoor berekenden persoon
gesondeerd moest worden of aan Engelschc
zijde inderdaad dc wil aanwezig was liet tol
nu ingenomen standpunt van overdreven vrc-
dcs-cisehen, zooals deze mei volkomen zeker
heid ter onzer kennis gekomen waren, op te
geven cn le onderhandelen op een aanneme
lijke, gematigde basis.
Hot schrijven van den patisclijken nuntius
bevatte hieromtrent in het geheel geen over
tuigende bewijzen. Ilct gevaar bestond dat
het er om ging Duitschland over tc halen tot
een tegemoetkomende verklaring zonder dal
Engeland het eigen buitensporige standpunt
zou verlaten, waardoor dc grenzen der on
derhandelingen ten nadcclc van Duitschland
vor.schoven zouden worden. Dc keuze van een
bemiddelaar viel op een uit nemen den neutra-
Jen diplomaat bevriend met den .heer Kühl
mann die.zeer. bijzonder, geschikt leek om
de noodzakelijke, sondecring te doen. ITcm
werd zijn zending op dc volgende wijze om
schreven, onder inedcdceling van het stand
punt -door Duüsch.land ingenomen in over
eenstemming met de besluiten van den Króon-
raal
Voorwaarde voor onderhandelingen met
Engeland is a. dc erkenning dat onze gren
zen onaangetast moesten blijven b. dal onze
'koloniën teruggegeven moesten wordenc.
dal geen schadeloosstellingen gccischt moch
ten wordend. dat van den cconomischcn
oorlog afgezien 7.ou worden.
Ik hield, in overeenstemming met Kühl
mann, dezen weg voor den juislen, daar hel
slechts door absolute discretie mogelijk
scheen dezen draad, die tot den vrede Icon
leiden, verder 1c spinnen. Onderhandelingen
door bemiddeling van dc pauselijke curie bo
den deze zekerheid niet. Reeds bij de ont
vangst van het schrijven van den nuntius was
gebleken dal dc toenmalige afgevaardigde
Érzbcrger er vroeger dan ik van in kennis
gesteld was dat dit schrijven zou komen. Een
indiscretie van zijn kant moest in dc eerste
plaats voorkomen worden. Daarom Ron tc-
I genovcr den nuntius ook slechts een afwach-
tonde houding aangenomen, en hem na ecni-
Brussel, 2 8 Juli. (Havas). De alge-
,^,i i V l j gen tijd een antwoord van slechts algemeenen
meene raad der Belg.sche arbeiderspartij inbouJd n wa^cn D cllcc imliscrc(ic
heeft besloten dat de socialistische Kamer- crnstiflstc Rcva;lr opleverde voor het aan-
lorlon On con of oron innr Kof- ifronoc-nriirn/v
knoopen der onderhondelmgon, liccLt hel ver
leden en senatoren vóór het- vredesverdrag
zullen stemmen cn hun stem zullen moti-
veeren met een gemeenschappelijke rerkla-
dcre verloop der onderhandelingen bewezen.
'Dc beraadslagingen in den Kroonraad cn het
tegenwoordigers van dc Engelschc regeerïi g
in het openbaar loöchcnden dal door dc En
gelschc rcgccring een vredesaanbod was ge
daan.
Ik ben voor het denkbeeld door veel toe
geven in de Belgische zaak tot den vrede t»v
geraken, levendig opgekomen cn heb het door
gezel dal in dc toonaangevende kringen daar
omtrent overeenstemming verkregen werd. 1\
heb getracht den besten weg tc kiezen om cU
eerste vredespogingen tc doen slagen. Dat
deze poging geen succes had lag hieraan, dal
onze vijanden niet wilden.
\Vccnen, 2 7 Juli (NV. B.). Dc „Cones*
ponden/. Wilhelm" heeft van graaf Oen.in
het volgende telegram ontvangen; Grundlsee,1
27 Juli.
Om tegemoet te komen aan dc talrijke door
dc pers tot mij gerichte vragen, verzoek ik
u bet volgende tc willen openbaar maken
Voor zoover ik uit de persuittreksels kanf
opmaken, geeft Erzbcrger's rede geen vol<
maakt beeld der gebeurtenissen. Talrijke bui*,
tcr.gcwoon belangrijke voorvallen worden in!
't geheel niet meegedeeld daardoor ontstaat
een verkeerde voorstelling Wat mijn, dooiy
Er/berger bedoeld rapport van April 19171
aangaat, in welk rapport ik den raad gaf Ier*
ritoriale offers te doen ten einde den oorlog
le beëindigen, dit was uitsluitend bestemd?
voor dc beide ICcizcrs cn den Rijkskantthcr.
Er bestond toenmaals gegronde hoop op een
vrede door vergelijk, zij het ook len ko\td
van opofferingen. Van niet-verantwoordelijke
zijde, werd dit 'rapport zonder mijn "weten,
achter, mijn rug om. den lieer Érzbcrger in
handen gegeven, en deze hield het niet gc*
hcim.
Ik moet echter uitdrukkelijk constalecrcn»
dat Érzbcrger bona fide handelde, overtuigd
als hij was, dat hij in den zin zijner lastge
vers tc werk ging toon hij streng geheime fei
ten bekend maakte. Dc inhoud van het ra|v
port kwam door hel optreden van I'.rzborgrr
ter kennis van onze tegenstanders. Een ieder,
die mijn rapport leest, kan zich de gevolgen
voorstellen De door graaf Wedcl gegeven
voorstelling is, voor zoover mij bekcr.d is, vol
komen juist. Overigens kan ik mijn voorstel*
ling, door documenten, die ziclt in mijn bezit
bevinden, slaven. Dat mijn rapport in Erzbcr
ger's' honden was gekomen, vernam ik eerst
toen het tc, laai was. De tlians door graaf
Wedcl besproken fcilcrv zijn echter slechts
schakels in -een lange keten van onverant*
woordelijke licvenpolitiek. welke ik eerst een
jaar later ontdekte, en welke dc oorzaak wei»,
van mijn aftreden.
Mijii binnenkort verschijnend bock over den
wereldoorlog zal, voor zoover ik dit noodig
acht, licht brengén over dozen politieke voor
vallen.
B e r I ij n, 2 6 J u 1 i. (W. B.) De „Reichs*
anzeiger" publiceert een verordening inzak®
het verbod van uitvoer, vervreemding of
verpanding van buitenlandsche waardepapie
ren.
B e r I ij n, 26 Juli (W.-B.). Wegens d®
staking van de arbeiders bij Siemens-werken
heeft de rijksminister van arbeid getracht dö
partijen tot overeenstemming te brengen*
maar tot dusver zonder succes. Het aantal
stakers bedroeg gisteravond 30000. Om de
staking der smeden bij te leggen had gist®«
ren een bespreking plaats van het bijleg
gings-comité. Er werd een schcidsrechtelijk®
uitspraak gedaan en de partijen medege
deeld, vóór Dinsdagmiddag over de aan
vaarding te beslissen.
De arbeiders bij de telegrafie in het dii-
trict-Berlijn zijn allien gaan staken. Zij vér
longen de wedcrindienstneming der uitgeslo
ten arbeiders alsmede de loonsbetaling van'
j.l. Dinsdag af. Wanneer men denkt, zegt de
Berhaer Lokal Ameiger, dat, wanneer d®
staking dagen lang duurt, het Berlijncr toie«
'foonverkeer stil zal worden gelegd, dan ver
gist men zich. Dc directie is in staat met be-
Menigeen heeft het zóó druk met z'n tong,
•dat hij geen tijd heeft z'n hersens te laten
werken.
door
JEAN WEBSTEK.
Schrijfster van Vadertje Langbeen.
Vertaald door A. Quarles dc Quarlcs.
2S
Radnor scheen tc aarzelen en antwoordde
toon een weinig vermoeid, dat hij zich niet
.precies de woorden herinnerde, dat het slechts
een herhaling van hun gesprek van den vori-
gen avond geweest was. Nadat dc lijkschou
wer er zeer op «androng, dat hij dan ten
minste dc hoofdzaak weergaf, antwoordde hij,
dat zijn vader de twist had willen bijleggen,
maar weer op den ouden grondslag, en hij dit
Igewëigerd had. De kolonel had gezegd, dat hij
nog te jong was om zijn. zaken aan een ander
over tc geven cn dat hij nog verscheiden jaren
ivoor zich had. waarin hij zijn eigen baas wil
de zijn. Radnor had geantwoord, dat hij tc
oud was om nog langer als een schooljongen
'behandeld te worden en dat hij weg wilde
gaan om tc werken, waar hij \oor zijn arbeid
betaald zou worden.
„En mag ik vragen," vroeg de lijkschou
wer kalm, „of u eenig werk op het oog had,
toen u dat zeide, of was het enkel een proeve
.Van redekunst om kolonel Gaylord tol toegeven
to dwingen?'*
Rad zette een toornig gezicht, doch zei niets
en de rest van zijn antwoorden waren dc be
knoptheid zelve.
„Spraken u en uw vader nog verder met
elkaar gedurende den rit of in den loop van
den dag?"
„Neen.**
„U ontweek elkaar met opzet?"
„Dat vermoed ik."
„Dus die woorden na het ontbijt, toen u hem
dreigde het huis te verlaten, waren absoluut
dc laatste woorden, die u ooit met uw vader
sprak?"
Dit was een onderwerp, waar Radnor niet
gaarne aan dacht. Zijn lippen trilden even en
hij antwoordde met zichtbare krachtsinspan
ning:
„Ja."
Een zacht gemompel klonk door dc zaal, ge
deeltelijk van sympathie, gedeellelük van twij
fel.
De lijkschouwer deed dezelfde vraag nog
eens en Radnor herhaalde zijn antwoord, dit
maal echter met een blos van verontwaardi
ging. De lijkschouwer wachtte een oogenblik
en vervolgde toen zonder meer:
„U ging de spelonk met dc anderen in?"
„Ja."
„Maar u verliet hen, voordat zij geheel rond
waren geweest?"
„Ja."-
„Hoe kwam dat?"
„Ik gaf er niet om. Ik had de spelonk al zo®
dikwijls gezien."
„Waar verliet u het gezelschap?"
,Jk geloof in de galerij van de ge broke a
zuil."
„IJ ging regelrecht uit de spelonk?'*
„Ja."
..Is u er niet meer in geweest?"-
„Neen."
„U vergat den mantel van juffrouw Mathers
cn liet dien in <lc galerij van dc gebroken zuil
liggen?"
„Dat schijnt zoo."
„Dacht u er niet lacr aan cn ging u niet
terug om liem tc halen?"
Radnor gaf hem hierop snauwend tc ant
woord: „Neen, ik dacht in 't geheel niet meer
aan dien mantel/'
„Is het uw gewoonte mantels van jonge da
mes zoo maar tc vergeten
Een gcgichel ging door dc zaal en Rad ver
waardigde zich niet aandacht aan die vraag
tc besteden.
Ik was verontwaardigd,- dat dc jongen zulk
een beproeving moest doorstaan. Dit was niet
volgens dc regels en de lijkschouwer had geen
recht om onaangenamer le zijn dan zijn be
roep meebracht. Er was een toornige flikke
ring in Radnor's oogen cn ik,zag-met bezorgd
heid, dat het hem niet langer kon schelen,
wat voor indruk hij maakte. Zijn antwoorden
op dc overige vragen waren 7.00 kort als dc
Engelschc taal het hem veroorloofde.
„Wat deed u, toen u uit dc spelonk kwam?
„Naar huis gaan."
„Wees zoo goed in nadele bijzonderheden tc
treden. Wat deed u onmiddellijk, toen u uil
de spelonk kwam?"
„In het bosch wandelen.".
„Hoe lang?
„Dat weet ik niet.
„Hoe lang denkt u?"
„Mogelijk een half uur."
„En wat ging 11 daarna doen?"
„Naar het hotel terug, om mijn paard tc
halen en haar huis tc rijden."
„Waarom wachtte 11 niet op (le anderen?"
«Jiad er geen lust in.
De vraag werd op verschillende wijzen her
haald, doch Radnor weigerde hardnekkig cr
verder op in tc gaan. Het laatste, wat hij me
beloofd had, voordat hij naar liet verhoor
ging, was dat hij de verdachte punten betref
fende zijn gedrag op den dag van dc misdaad
zou ophelderen. Ik nam hem zelf onder han
den, doch kon niet meer uit hem krijgen dan
de lijkschouwer. Om dc een of andere reden
was hij plotseling omgeslagen cn zijn houding
waarschuwde mc dc zaak niet verder tc-drij
ven. Ik ging zitten en het verhoor werd ver
der voortgezet.
„Mijnheer Gaylord' zeide dc lijkschouwer
streng, „u heeft dc getuigenis gehoord over
uw cigennaardig gedrag toen u weer naar hel
hotel terugkeerde. Drie getuigen hebben cr
melding van gemaakt, dat u zich in een onna
tuurlijk zenuwachtig enloestand bevond. Is dat
waar?"
Radnor veronderstelde, dat dit waar moest
zijn. Ilij wenschtc niet aan dc waarheidsliefde
-der hccren tc twijfelen. Hij herinnerde zich
niet goed wat hij gedaan had, maar er sche
nen een menigte getuigen tc zijn, die dat wel
deden.
„Kan 11 eenige roden voor uw vreemd gc-
drag opgeven""
„l'k'hcb u il verscheiden keeren gezegd, dat
ik dat niet kan. Ik voelde me niet wel en dat
was alles."
Een zacht, ongcloovig gemompel klonk "door
dc zaal. Het was voor iedereen duidelijk, dat
éi ij iets verzweeg cn ik zag, dat hij flink op
weg was al de sympathie weet te verliezen,
rlie hij in het begin gewonnen had. Ik voor mij
was ten einde raad hoe zijn gedrag tc Verkla
ren, daar ik echter volkomen in het duister
tastte, kon ik niets anders doen dan alles op
zijn beloop labn. Radnor, werd nu bedankt en
I
liet volgende half uur werd gewijd aan een be-
ischouwing over dc voetafdrukken, die in hei
pad op de plaats van den oord gevonden wa*
ren. De voetsporen van Mosc met dc katten*
oogen werden dadelijk herkend, doch dc an*
dcre veroorzaakten heel wat gedaehtenwisse*
ling. Facsimile's van de voetafdrukken werden
te voorschijn gebracht en vergeleken met do
rijlaarzen, die dc kolonel cn Radnor toen aan*
hadden. Dc afdruk van de laars van den kolo*
nel was onmiskenbaar, maar ik voor mij gc*
loof niet, dat dc beweerde indruk van Rad
nor's voel veel overeenkomst met dc laars 7.éH
had. Dc gezworenen schenen echter levredent
en Radnor moest een verklaring geven. IJ ij
vermoedde alleen, dat het zijn voetspoor was,'
toen hij over bel pad liep om naar den ingang
tc gaan. 1
Dc afdruk was niet in het pad, zoo zied®
men hem, die was in dc vochtige klei aan deit
land van den afgrond. 'j
Radnor haalde dc schouders op. Tn dal ge1*;
val kon dc afdruk niet van liem zijn Hij hndl
het pad gevolgd.
Wat bet lucifersdoosje betrof, in die kwcsÜéf
was zijn antwoord ook niet bevredigend. Ilij
erkende het als liet zijne, maar kon cvervmin'
als dc lijkschouwer verklaren, hoe het daaf
op liet pad gc-komen was.
„Wanneer herinnert u zich het 't laatst ge<
zien te hebben?" vroeg de lijkschouwer.
Radnor peinsde even. „Ik herinner mc hel
aan mevrouw Mathers geleend tc hebben, toen
zij een vuurtje in het bosch wilde aan leggec^
om koffie tc zetten, daarna weet ik er niet*
meer van," -
1
(Wordt vervolgd.)
