«mroisnw z
rass Meivnipg
1
SAFE-INRICHTING.
m lOïfjiHiüa
„DE EEMLANDER"
BUITENLAND
V
EERSTE BLAD
De Aeroplaan.
Brieven uit Genève.
Amersfoort, Te!. 49 en 135, Muurhuizen 15.
18e Jaargang No. 61
per pos' t r« wcc't lm" falil terrekcr.ng
legen ongelukken) f 0.15, alsondcrlijke nummer»
1 0.05,
HOOFDREDACTEUR: M». D. J
HJITGEVERS: VALKHCFF C»
VAN SCHAARDENBURG
BUREAU: ARNHEMSCHE POÖRTWAL. HOPK UTnecMTscticsTn.
INIERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Zaterdag 6 September 1819
van 1 —4 regel* f 0.85#
met Inbegrip van ecu
bewijsnummer, elke regel meer 0.20^ d.cuslaanb e#
dingen 1—5 legelf f 0.50. Voor handel cn bedrijl
bestaan teer voordccligo bendingen lot het herhaald
advcriccicn bij abonnement. bene chcu aire,
bevattende uc voorwaai Jen. wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent.
Vv
Soesterberg
door
Mevr. E. H. DU QUESNE VAN GOGH.
Boven Neêrlands wij-de hei.
Gonst, als waor 't een reuze bij,
Rankgewiekt de aeroplaan.
Langs het hooge zomerblauw
Glijden donzen wolkjes gouw.
Donzig, wit, als van een zwaan
Vogel in de v.erze lucht.
Klappert voort het wiekgerucht,
Luider eerst, don flauwer, flauw I
Dorpelingen zien omhoog,
Waarheen wel de vlieger vloog,
Boven hei en dennen boog.
Enkel vrêe, en geen gevaar.
Uit den blauwen hemel klaar.
Onberoerd zijn kerk en kluis.
Dommelig; droevig wiekgeluid
Dat versterft tot ver gezoem
Reuze-bij op blauwe bloem.
Uit den bundelgedichten, uitgekomen bij
den uitgever Wegelin, tc Amersfoort.
Er zijn twee onderwerpen welke in deze
Komkcmmermaand als we daarvan nog
spreken mogen in deze tijden, waarin de we
reldgebeurtenissen zich afspelen en elkaar
opvolgen, zonder zich aan jaargetijde of
-\peratuur te storen en er waarlijk geen
-tsiangen noodig zijn om de rubrieken der
.ouranten te vullen er zijn, zeide ik, twee
onderwerpen, welke de Zwitsersche pers
thans druk bezig houden en stof geven tot
.allooze artikelen.
Dat is het besluit van de Zwitsersche soci
alisten, genomen op hun congres te Bazel,
om zich aan te sluiten bij de „Derde" (of
Bolsjewistische) Internationale en de vraag
of Zwitserland moet toetreden tot den Vol-
kerenbond.
Wat dit laatste betreft, wij Hollanders zul
len ons er slechts over verwonderen, dat dit
nog 'n vraagstuk ter overweging kan zijn,
temeer nu de zetel van den Volkerenbond
in Zwitserland zelf, te Genève, gevestigd zal
worden.
In Zwitserland echter is er 'n vrij sterke
strooming tegen toetreding. Natuurlijk niet
in Genève, waar men zeer trotsch en over
gelukkig is over de vereerende keuze en de
stad al graag de hoofdstad der wereld noemt;
'k zog zelfs al souvenirs uitgestald met het
opschriftGenève. la capitale du monde"!
De oppositie komt meer uit Duitsch-Zwit-
serland en speciaal uit denverwoed-Duitsch-
gezinden hoek, waar men den Volkerenbond
als 'n creatie van de geallieerden beschouwt
(hetgeen niet geheel tegen te spreken valt)
en-r» c-r dus zoo weinig mogelijk van weten
wil, ja liefst zou aansturen op 'n mislukking,
niet omdat men van 't denkbeeld zelf afkee-
rig is, doch >n de hoop, dat er dan 'n nieuwe
bond op ruimeren grondslag gesticht zou
worden.
Maar de-e Duitschgezinden zijn niet de
eenigtj-oppc "n'en. O, lang niet, er zijn er
veel meer. Er. zijn nog de conservatieven,
die graag zouden zien, dat Zwitserland, maar
knus op zich zelf bleef staan, kracht en troost
zoekend in z'n isolement, zich vooral niet
inlatend met die groote buren, van wie men
juist de laatste jaren zooveel leelijke en
dwaze dingen gezien heeft. Dat is geen fat
soenlijk gezelschap voor de Eedgenooten.
Dan zijn er nog velen, die tegen toetre
ding tot den Volkerenbond gekant zijn, niet
uit vechtlust of omdat zij niet zouden wil
len meewerken tot den wereldvrede, maar
juist omdat het ontwerp-volkerenbond dé
toegetredenen dwingt om in 't geval dat te
gen 'n overtreder met geweld van wapenen
opgetreden moet worden, ook Zwitserland
daaraan zou moeten meedoen. En dat is in
strijd me', de strikte neutraliteit, waaraar. de
ze Zwitsers in alle omstandigheden willen
trouw blijven.
In de parlementaire commissie, welke tot
oestudeering van dit vraagstuk ingesteld
was, waren dan ook drie leden, drie kolonels,
die z:^R;c^^deireding verklaarden.
En befrj ^v'W-gaan in dezen met de con-
servat»^'en':èn':r§ilitairen accoordde
socialisten. Wéliswaar om geheel andere
redenen. De Volkerenbond, hoe onvolmaakt
hij nog is ölthans in dit allereerste sta
dium, geleidelijke ontwikkeling mogen wij
hopen en verwachten heeft tot doel en
strekking 'n niéuwe en betere maatschappe
lijke orde te vestigen. Welnu, de socialis-
»en hebben volstrekt geen belang bij maat
schappelijke orde en allerminst bij 'n betere
maatschappelijke orde. Hoe meer wanorde
en ontbinding, des te profijtelijker voor hen.
Weg dus met den Volkerenbond en leve 't
Bolshevism©.
Ondanks dit veelzijdige verzet maak ik
ÏTli oiof ovpr Zwifcerlanrt's
ding tot den Volkerenbond. De Zwitsers zijn
'n democratisch volk en toetreding tot den
Volkerenbond is eerste eisch, zoo men wil
meewerken om te komen tot 'n democra
tische wereldorde. Aan den Volkerenbond
zelf valt in de eerste plaats nog heel wat te
democratiseeren, maar als het beginsel een
maal aanvaard is, volgt de uitwerking van
zelf. Het zou getuigen van weinig geloof in
de toekomst der democratie, zoo men 't be
staan van 'n on- of anti-democratischen Vol
kerenbond mogelijk achtte.
Het zijn ten slotte kleine groepen, niet
meer va? dezen tijd, die het verzet volhou
den. En wat de socialisten betreft, 't Zwit
sersche volk is te democratisch en te wel
beraden om zich door de Bolsjewistische
taktiek der socialisten te laten meesleepen.
Het besluit van het Bazelsche congres
heeft aan de socialistische zaak ontzettend
veel afbreuk gedaan. Het zijn vreemde op-
stokers en de jongere leden, die zich gemok-
keiijker het hoofd op hol lieten brengen, die
het besluit om toe te treden tot de 3e Inter-
I nationale doorgedreven hebben, tegen het
verzet van de andere en beproefde leiders
in. Wordt het besluit door de gewestelijke
organisaties bekrachtigd hetgeen nog
le betwijfelen is dan zal 'n scheuring on
der de socialisten niet uitblijven en zullen
de democraten zich afscheiden.
Eenerzijds lachen de andere politieke par
tijen in hun vuistje, want de populariteit van
het socialisme heeft 'n geduchte klap gekre
gen, nu de partij, wel wat laat, den kant van
't Bolsjewisme opgaat juist op 't oogenblik,
dat dit in Hongarije ten val gebracht is en
in z'n laatste bolwerk, Rusland, den genade
slag afwacht.
Maar anderzijds zien zij toch ook niet de
ernstige gevolgen voorbij, welke het besluit
voor de orde en rust van het land en voor
het welzijn van alle burgers hebben kan.
Ook hier energieker misschien nog dan
bij ons bereiden de burgerwachten zich
voor om, zoo noodig, elk terroristisch op
treden der socialisten te kunnen onderdruk
ken en de geneele bevolking voor de ellen
de en de gruwelen van het Bolsjevisme, dat
het beest in den rnensch ontketent, te spa
ren.
Al moge het waar zijn we zagen het in
Rusland, Hongarije en Beieren dat 'n
kleine fanatieke groep, die voor niets staat,
-de grootste onheilen kan aanrichten, 'k maak
mij niet bevreesd, dat wat zelfs in zulke to
taal ontredderde landen met gedemoraliseer
de bevolking met 'n absoluut fiasco eindig
de, bij de geestelijke kern-gezonde en maat
schappelijk welverzorogde Zwitsers ook maar
'n oogenblik succes zou kunnen hebben.
Wat in de perscommentaren ook opvalt,
is de uiting van zekere schaamte, dat Zwit
sers tot zulk 'n onbezonnen daad in staat wa
ren; de verantwoordelijkheid daarvoor wordt
dan ook maar liefst geschoven op vreem
delingen, die hier 'n toevlucht gezocht of
binnengesmokkeld waren.
Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor de
goede gezindheid der Zwitsers jegens
vreemdelingen. Behalve de hoteliers en pen
sionhouders zien zij hen doorgaans toch al
niet met al te vriendelijk oog aan en het is
voor iemand met meer cosmopolitischen
aanleg bijna ontstellend om de gereser
veerdheid der Zwitsers te ondervinden. Zij
toonen niet de geringste tegemoetkomend
heid, blijven uiterst koel op 't onbeleefde af.
Zij hebben er alle reden toe na hun erva
ringen met vreemdelingen opgedaan, maar
't doet toch lang niet prettig aan.
't Was mij niet onbekend toen 'k Holland
vei liet en "t werd mij door alle Hollanders,
die hier langer vertoefden, nog verzekerd,
en 't verwonderde mij volstrekt niet, dat in
't berghotel waar 'k eenige dagen vertoefde,
de Zwitsers bij elkaar hokten en mij, den
vreemdeling, links lieten liggen; maar wat
mij wel koud op 't lijf viel, was de ontvangst
in m'n familiepension waar ik, de eerste
keer aan tafel verschijnend, meende mij
in den beperkten kring te moeten voorstel
len. Toevallig waren het allen Zwitsers, men
stond stroef op, mompelde iets maar zegde
niet z'n eigen naam. M'n pogingen om 'n
gesprek met m'n buren aan te knoopen, wer
den allerminst aangemoedigd en het initia
tief ging uitsluitend van mii uit. Door bizon
dei e omstandigheden mocht 'k binnen en
kele dagen sommiger vertrouwen winnen;
toen kwamen zij meer los, de een deelde mij
zoo terloops in het gesprek z'n naam mee, 'n
ander stelde zich meer officieel voor en
thanS ben ik in den kring en de vriendschap
opgenomen. Maar intusschen is er een
nieuwe vreemdeling, 'n jonge Pool, bijgeko
men en met hem herhaalt zich 't spelletje.
Hij zelf zegt geen woord en niemand neemt
notitie van hem. Ik zit 'n eind van hem af,
gisteravond na tafel heb 'k 'n half uur met
hem gepraat. Maar vanmiddag was 't weer
stommetje spelen. Hij is vrijwilliger in 't
Oostenrijksche leger geweest. Als ze dat
van hem hooren, kijken ze hem heelemaal
niet meer aan, want de Fransche Zwitsers
zijn fanatiek anti-Boche, a la Telegraaf in
z'n ergste dagen. Mij neemt m'n buurman,
'n oude dominee, zelfs kwalijk, dat we den
Duitschen keizer niet uitleveren!
P. S. Goddank, 't regent te Genève. Voor
't eerst sinds precies 'n maand.
Beleening - Bewaarneming - Chéqnes - Coupons -
Credietbrieven Deposito's - Disconto's - Effecten -
Handelscredieien - Incasso's - Prolongai'sn - Rek.
Courant - Vreemd geld - Vreemde Wissels.
Politiek Overzicht
De Duitsche rljkspresidèrit Ëbert heeft
zich op zijne rondreis door Zuid-Duitsch-
land vrij optimistisch uitgelaten over de
pogingen om de banden, die het Rijngebied
vereenigen met hef" Duitsche rijk, losser te
maken. Gewagende van de beweging, die
met ondersteuning van de Fransche bezet
tingsautoriteiten in de Beiersche Palts
streeft naar de uitroeping van een zeifstan-
dige republiek de Palts, heeft hij verklaard
overtuigd te zijn, dot de pogingen van het
hoofd- dier beweging, dr. Haas, en zijne
kleine groep, voor het gezond verstand van
het land volkomen schipbreuk zullen lijden.
In Berlijn schijnt men dit optimisme van het
hoofd van den staat niet te deelen. De Poli-
tische Parlementarischc Nachrichten meldt,
dat men in de bevoegde kringen den politie-
ken toestand in de Palts steeds als zeer
ernstig beoordeelt. Al is ook het laatste
relletje van de Landauer hoogverraders mis
lukt, zoo kon daarmee toch de door dr. Haas
Wat in de laatste dagen gebeurd is in de
Beiersche Palts en het op korten afstand
van daar gelegen Oldenburgsche gewest
Birkenfeld, zijn geene op zich zelf staande
feiten. Er is in het geheele Rijngebied eene
beweging gaande, die streeft naar eene ver-,
andering van den daar bestaanden toestand
van verdere strekking dan de wijzigingen,
rechtstreeks uit het vredesverdrag voort
vloeiende. Over het doel, dat Frankrijk daar
bij voor oogen heeft, zijn aanwijzingen te
vinden in de debatten, die thans in de
Fransche Kamer gevoerd worden over het
vredesverdrag. Wij brengen onder de aan
dacht hetgeen door twee sprekers, den na
tionalist Maurice Barrès en den socialist
Albert Thomas, hierover is gezegd.
Barrès heeft verklaard het denkbeeld te
aanvaarden van de vrijheid voor de volken
om over hun lot te beslissen. Hij erkent,
dat de bevolking van Rijnland Duitsch is
en dit wenscht te blijven, maar hij consta
teert, dat zij niet Pruisisch gezind is, dat de
Pruisische heerschoppij, waaronder zij se
dert een eeuw heeft geleefd, haar altijd
antipathiek is geweest en dat zij zich vol-
en zijne geestverwanten op touw gezette be- komen er van bewust is, dat zij uit het oog
weging tot oprichting, van een republiek „depunt van ras, mentaliteit en economisch
vrije Palts volstrekt niet als afgedaan be-.jjejanrj geheel verschilt van de Duitschers
schouwd worden. I van de Oostmark. Daaruit trekt Barrès de
De Fransche „autoriteiten spelen hierin I conclusie, dot die bevolking neigt naar auto-
een dubbelzinnige- ru.i. In een gesprek, dat
de regeeringspresident van de Paits, de
hoogste daar aanwezige bestuursambtenaar,
heeft gehad met generaal Fayoile, gaf deze
de geruststellende verzekering, dat de be-
zeitingsauloriteiten de stiptste onzijdigheid
moeten in acht nemen in de Paltskwestie,
die een zuiver Duitsche zaak was. Daarmee
zijn de handelingen van die autoriteiten,
zooals zij in Lüdwigshafen aan den dag zijn
gekomen, volkomen in strijd, want die ge
tuigen er van, dal zij partij kiezen in de
zaak en steun verleenen aan hen, die voor
de op afscheiding van de Palts doelende be
weging propaganda trachten te maken.
Een ander, nog sprekender bewijs van de
partijdigheid der Fransche autoriteiten in
deze beweging levert hun optreden in Bir
kenfeld. De bevolking van dit voormalige
vorstendom, dat in de nabijheid van de
Palts gelegen is maar geheel omringd is
door Pruisisch gebied, behoort staatsrechte
lijk tot Oldenburg, maar is met de Olden
burgsche regeering in onderhandeling om
zich daarvan los te maken. Eene commissie,
die uit Birkenfeld naar Oldenburg gezonden
is om over die afscheiding overleg te ple
gen, heeft daar de medewerking .gevonden,
die zij zocht om de afscheiding tot stand te
brengen.
Zij ondervindt echter tegenstand bij den
Franschen militairen gezaghebber in Bir
kenfeld. Die heeft er niets tegen, dat Bir
kenfeld zich losmaakt van Oldenburg; maar
tegen de aansluiting bij Pruisen, die door
de Birkenfelders als van zelf sprekend wordt
beschouwd omdat hun land rondom door
Pruisisch gebied omgeven is, laat hij zijn
veto gelden. Hij eischt, dat Birkenfeld zal
worden vereenigd met de Palts en dat een
républiek PaltsBirkenfeld zal worden uit
geroepen. De Birkenfelders hebben zich bij
dezen eisch niet willen neerleggen, maar
toen is hun duidelijk gemaakt, dat zij niet
het recht hadden over deze zaak een eigen
meening te hebben en daarnaar te hande
len. De Fransche commandant in Birken
feld, majoor Bastiani, heeft den „Landesaus-
schuss" en de leden van Oldenburgsche
regeering, die in Birkenfeld de Duitsche
bestuursorganen zijn-, afgezet -omdar zij.
voor de inlijving van Birkenfeld bij de Prui
sische Rijnprovincie waren* en er is een
nieuwe provinciale regeering ingesteld,
waarin mannen z\in benoemd, die door
hunne gezindheid den waarborg leveren, dat
zal worden voldaan aan den eisch, dat er
van de aansluiting van Birkenfeld bij Prui
sen onder geene omstandigheden sprake
mag zijn.
De Fransche hoofdofficier, die in Birken
feld de militaire overheid vertegenwoordigt,
kan eene zoo ingrijpende handeling niet op
eigen gezag hebben verricht. Hij moet dat
hebben gedaan op last van de Fransche re
geering, die aansprakelijk is voor zijne han
deling en die aansprakelijkheid ook wel niet
afwijzen
nomie. Een niet oan Pruisen nauw verbon
den Rijnland, een soort van overgang vor
mende tusschen Frankrijk en Duitschland,
een „moreel bastion" tegen den terugkeer
tot een agressief militarisme yan de onver
beterlijke pongermar.ist?n moet worden
aangemoedigd. Dat is met het verdrag vol
strekt niet in strijd.
Albert Thomas betreurt, dat in het ver
drag van Versailles riet zijn opgenomen de
denkbeelden van de nota van 25 Februari,
waarin de Fransche regeering over de
Rijngrens gedachten eeft 'Verkondigd, die
verwant waren aan die va.rt Barrès. Die nota
wees elke gedachte van annexatie af; zij
wenschle de Rijngrens als waarborg tegen
een weder optreden van den overweldiger,
maar verlangde dat de bevolking van den
linkeroever onafhankelijk zou blijven onder
door den volkenbond te geven voorschrif
ten tqt verzekering van den vrede en van de
rechten van allen. Die gedachte is niet aan
vaard, maar het zou bestaanbaar zijn met de
letter en den geest van den tegenwoordigen
vrede, dat men de Rijnlanders binnen het
kader van het rijk over zich zelf liet be
schikken, hen moreel daarop voorbereidde j
en hen deed begrijpen, dat zij daartoe het j
recht hebben en er voordeel bij zullen heb-1!
ben.
Het Journal des Débats, dat van de door
deze beide leden in de Kamer verkondigde
denkbeelden melding maakt onder het op
schrift:*,De ware Rijnkwestie", dringt aan op
gemeenschappelijke samenwerking om ze in
praktijk te brengen. Ook de aandacht van
de Frankf. Ztg. is gevallen op hetgeen in de
Fransche Kamer over dit onderwerp is ge
zegd. Zij is Maurice Barrès er dankbaar voor,
dat hij de trouw van de Rijnlanders aan het
Duitsche rijk heeft erkend. Naar aanleiding
van het door Barrès uitgedrukte verlangen,
dat men door een welberekende politiek het
wantrouwen zal overwinnen, waarvan de be
volking van Rijnland tegen Frankrijk vervuld
is, schrijft de Frankf. Ztg.:
„Wij kunnen^hem het beste middel om
dit doel te bereiken verraden. Het is volstrekt
niet hetzelfde als de door hem voorgestelde
ondersteuning van alle tegen Pruisen ge
richte pogingen. Daarmee zal hij eerst recht
wontrouwen «aaien. Het beste en eenige
middel is de loyale inachtneming van het
vredesverdrag, dat met het Duitsche rijk ge
sloten werd, met andere woorden: afzien van
elke bemoeiing met de politieke bewegingen
in Rijnland. Deze bewegingen hebben ge
rechtvaardigde oorzaken, die ten nauwste
verbonden zijn met Duitschlands binnen-
landsche reorganisatie. Die
zullen blijken voor oplossing vatbaar te zijn,
wanneer Duitsohers onderling zich aan het
werk zetten; zij worden onontwarbaar, wan
neer vreemde handen in de draden vallen.
Laat men in Frankrijk ook leeren van dat
gene wat Duitsche autoriteiten in de gedu
rende den oorlog bezette gebieden tot hunne
schade hebben moeten leeren: er zijn alttxl
eenige weinige menschen, die zich voor rol
letjes laten winnen. De massa der bevolking
echter gaat onverstooarlaar den weg van'
haar gevoel, clot den toon blijft aangeven."
Buitenlantische Herichtui
P a r ij s, 5 Sept. (R.). De opperste raad
der geallieerden heeft het verzoek vm de
Duitsche delegatie toegestaan om het zen
den van de intergeollieerde commissie, die
toezicht zal houden op de overgave van het
oorlogsmnterieel, uit te stellen. Het verzoek
tot vermindering van het aantal leden der
commissie werd geweigerd.
W e e n e n, 5 Sept. ?k:ir.-
selier Renner is met de leden van cic v.v.' -
i delegatie en vicé-kanselier Firk-t.» Wennen
aangekomen. .Met denzelfden trein nrvivcei-
den vele leden van de Nationale Verzade-
j ring om deel te nemen om de zitting vau
I morgen waarin het vredesverdrag behandeld
wordt.
i a s h i n g t o n, j Se pi. (R.) De com
missie van buitenlands, he zaken van dun
senaat heeft besloten, dat over het vredes
verdrag rapport zal worden uitgebracht aan
den senaat. Fr zal een voorbehoud worden
gemaakt over vier punten betrekking heb
bende op de Monroeleer e:\ op binnenland-
sch'e aangelegenheden.
Londen, 5 Sept. (X T. A.) In hei
parlement van Ctinadu stélde de eerde mi-
nistor Sir Robert Borden ch? ratificatie van
het vredesverdrag voor. Hij zeide, dat nie
mand kan beweren, dat de overeenkomst
betreffende den volkenbond een vo'maakt
instrument was. Maar het was gegrond', est
op de plechtige en eenstemmige verzeke
ring van 32 natiën, dot niet ue macht maar
het recht en de gerechtigheid scheidsrech
ter zouden zijn in internationale geschillen.
Hij bracht een warme hulde aan de dien
sten van Lloyd George Balfour en Bothn.
B e r 1 ij n, 4 Sept (W B.) De Duitsche
regeering heeft haren vertegenwoordiger te
Versailles opdracht gegeven minister-presi-
dent Clemenceau op de nota oyer de wijzi
ging van de bepalingen in de giondv c» ten
opzichte van Duitsch-Ooster.riik hel volgen
de le antwoorden:
De Duitsche vredesdelegatie te Versailkü
heeft in de den 29stcn Mei overhandigd*
opmerkingen over de vredesvoorwaarden er
op gewezen, dot Duitschland nimmer de be
doeling had noch zal hebben om de DuusgIv.
Oostenrijksche grens met geweld te veran
deren, dat het echter niet de verplichting
kon aanvaarden om zich te verzetten tegen
een eventueelen wensch van het Oostenrijk
sche volk tot aansluiting. De geallieerde en
geassocieerde regeeringen hebben den IGen
Juni daorop geantwoord, dat zii van c'e ver
klaring, dat Duitschland van een geweld
dadige verandering der grens afzag, kennfr
hadden genomen.
Ann Duitsche zijde heeft men daarom on
dersteld, dat, waar art. 80 der vredesvoor
waarden de mogelijkheid van verandering
\an de volstrekte zelfstandigheid van Oos
tenrijk' onder goedkeuring van den volken
bond open laat, het niet in strijd met het
vredesverdrag was een eventueele toenade
ring tusschen beide landen reeds voor te be
reiden. Daarom werd in de Duitsche rijks
grondwet de bepaling van art. 61 por. 2 op
genomen.
Duitschland kan echter tegenover de nota
der geallieerde en geassocieerde mogend
heden van 2 September zijn vroeger stand
punt in deze kwestie niet handhaven. Even
wel is wijziging vort den tekst van de Duit
sche grondwet overbodig. De geallieerde en
geassocieerde mogendheden hebben in hun
nota reeds naar art. 178 der grondwet ver
wezen, dot voorschrijft. dat de bepalingen
van het vredesverdrag door de grondwet niot
beïnvloed worden. Dit artikel werd opgeno
men met het doel alle mogelijke tegenstrijd
digheden tusschen de grondwet en de dik
wijls onduidelijke bepalingen van het vredes
verdrag op te heffen.
Deze bepaling geldt voor de geheEte
grondweb dus ook Voor art. 61 par. 2. Wan
neer de bepaling van art. 61 par. 2 met het
vredesverdrag in strijd is, dan volgt daaruit
zonder meer, dat dit artikel niet geldig is.
De Duitsche regeering verklaart derhalve,
dat de bepaling van art. 61 al. 2 zoolang
niet yan kracht is en dat inzonderheid ver
tegenwoordigers van Duitsch Oostenrijk niet
tot den rijksraad toegelaten kunnen worden,
zoolang niet de raad van den volkenbond
een verandering in de staatsrechtelijke po
sitie van Duitsch-Oostefirijk goedkeurt.
De Duitsche regeering wil er verder -nog
op wijzen, dat. wanneer de geallieerden met
uitbreiding der bezetting dreigen en zich
daarbij op art. 429 beroepen, het vredesvpr-
c!rag, nog daargelaten het feit. dat de gp«>-
liee:de en geassocieerde regeeringen h+rt
nog niet bekrachtigd hebben en er dus
geene eischen op kunnen baseeren, voor
dergelijke maaliegelen geen steun biedt.
Artikel 429 voorziet wel is waor under
zekere omstandigheden in een langesen
duur, maar niet'in een uitbreiding uer bi>
raa«stukkeni ^tting. De Duitsche regeering kan daarom
1in het dreigen met een Vergelijken mam-
regel slechts een betreurenswaardige
welddaad zien.
Berlijn,5Sepl. (W.-B.). De Vossisehf
Zeilung verneemt uit Karsri.be
Tengevolge van de uitbreiding der bewe»
ging voor autonomie in den Elzas verlang1
de ofticieuse Ders in den Elzas vervolaihj