Mes Polshorloges
TROTS.
>8e Jaargarg
ASVSERSFOORTSCH DAGBLAU „DE EEMLANDER"
TWEE®^ blad.
Brief uit Genève.
BINNENLAND
Willem Groenhuizen
Langestraat - Amersfoort
FEUILLETON.
No. 113
«voatisosg
12 Kcvembar 1919
>j„ *Wen de Zwitsers midden in 'de ver-
dezingen. Morgen worden zij ter stembus
g-eroepen voor den Nationalen Raad, welke
men dé Tweede Kamer zou kunnen noe
men, en voor den Staten-Raad, waarmee de
Eerste Kamer te vergelijkenj^ou zijn. En
over eenige weken zal de Groote Raad, het
Parlement van de Republiek Genève, aan
de beurt komen.
Het is we) eens interessant als buiten
staander 'n verkiezingscampagne mee te
maken. Als buitenstaander; want 'k heb
nooit kunnen begrijpen hoe iemand als kie
ner zich van de heele zaak niets aantrok.
Zoo iemand moet öf wel zich niemendal
bc >mmeven om de belangen van zijn land
en voK welke ten slotte toch ook zijn be
landen zijn, of wel liever anderen de kastan
jes uit het vuur laten halen.
De purtijindeeling verschilt hier sterk van
die in Nederland. Zij onderscheidt zich reeds
terstond gunstig voor zoover zij geenerlei
in\iucd ondergaat van de vermenging van
godsdienst en politiek. Er bestaan geen
„christelijke" partijen. En geloof nu niet dat
Zwitserland daarom achterlijker geregeerd
wordt ot liet volk ongodsdienstiger zou zijn
dan hel onze. Integendeel, de noodlottige
verhaspeling van godsdienst en politiek,
welke In ons land zoo ontzettend veel kwaad
aan den godsdienst gedaan heeft en zoo-
velen voor de kerk deed verloren gaan,
h' rli hier haar iunest werk niet verricht.
Men kent hier dus? geea anti-revolutio-
n. ire oi dvristelijk-historische partij. Het zijn
niet de godsdienstige maar de zuiver-poli-
1 ieke overtuigingen welke de stem der kie
zers bepalen. Zelfs de roomsch-kath., wier
percentage in Zwitserland niet veel van dat
in ons land verschilt, dienen zich niet als
c iilessionoele partij aan. Hun partij heet
dr conservatieve partij, hier in Genève de
„onafhankelijke partij".
De namen der partijen zijn "hier trouwens
heel weinig zeggend, misleidend zelfs. De
p. tijen zijn doorgaons slechts kantonaal
georganiseerd (en dan nog niet eens heel
.stevig) en in de verschillende kantons treft
T: i n dan ook partijen aan, welke zoo al niet
wezen dan toch in naam verschillen.
De sterkste partij in de republiek Genève
is de liberaal-democratische partij. De naam
zon het niet zeggen, maar de democraten
hier zijn de. conservatieven. Zij zijn nog
-..ei lang aan het bewind, dat 'n halve eeuw
handen was van de radicalen, die nu nog
in het Zvvitserscho Parlement de meerder
heid bezitten en 'n schitterenden staat van
d'cnsi hebben. Wat Zwitserland is heeft het
f-..: de radicalen te danken. Maar 7a\ zijn
i lof niet ontgaan, dat elke porti], welke
-it, tijd aan het roer is, bedreigt. Zij
nuk; wat vastgeroest, staat aan steeds
s hóiper critiek bloot en voldoet niet meer
ir de oogen van hen, die telkens wat
n.. .»ws verlangen.
-Zoo zijn nu ook de schoone dagen van
radicalen voorbij en zij zelve zijn er zich
nik omen van bewust dat hun morgen in
i v el Zwitserland 'n zware nederlaag wacht.
\i«»t alleen omdat de verkiezingen nu plaats
bhen volgens het evenredige steisel, dat
i wakkere partijen meer recht zal doen
veder,aren en de zetels zal doen bezetten,
welke aan de radicale partij naar verhou
ding horer sterkte niet toekwamen, maar
ook omdat zij zelve meer dan een splitsing
ondergaan heeft. I21 de eerste plaats hebben
ten gevolge van de spanning tusschen
Duitsch- en Eranschgezinden de Pransch
sprekende radicalen den band doorgesne
den. Dii is liet ergste niet, omdat de kanto» i
nsle ongenlsöties daar weinig of geen ge-
volger, van ondervinden en de politieke
overtuigingen dezelfde blijven. Erger is de
splitsing in de kantons zelve. Meestal zijn
he! de plattelanders, die zich afscheiden wijl
zij hun belangen door de stedelingen veron
achtzaamd meenden, misschien zelfs ook
onvereenigbaar achiten met die der steden.
In Genève is het juist de linkervleugel, wel
ke zich losgemaakt heeft en nu als de Jong-
radicale partij de oude broeders heftig be
strijdt.
Het gaat daarbij niet altijd even stichte
lijk toe. De oude radicalen hebben op hun
beurt 'n soort Jeugd-organisatie gesticht
onder den naam ,,Jeunesse Radicale het
geen natuurlijk verwarring kan geven met
„Jeune Radical". Nu dichtte de Jeune Ra
dicale Partij terecht of ten onrechte, de
oude partij de intentie toe om bij de verkie
zingen 'n afzonderlijke lijst van de Jeunesse
Radicale in te dienen, niet candidaten wier
nomen veel geleken op die van bekendè
Jonge radicalen. Deze laatste hebben daar
om 'n tegenzet gedaan door ook 'n „Jeu
nesse radicale" te orguniseeren en deze or
ganisatie te doen inschrijven, wat de ouden
verzuimd hadden, en haar „Jeunesse" on
middellijk 'n candidatenlijst laten indienen.
Dit alles Is heel kleine politiek, welke ten
slotte aan beiden slechts afbreuk kan doen,
Dan is er de Independante Partij, welke
gelijk ik reeds zeide, eigenlijk de R. Kath.
organisatie is, misschien met eenige werke
lijk independenten versterkt. Zij is niet zoo
sterk als 't percentage der katholieke, die
meer dan de helft der bevolking vormen,
zou doen veronderstellen. Zij heeft niet
veel meer dan 10 12 der kiezers achter
zich, hetgeen te verklaren is doordat de
helft der Katholieken vreemdelingen zijn en
onder de andere helft zeer velen óf nog
slechts den kath. naam hebben óf wel meer
hun politieke overtuiging volgen en een der
andere partijen steunen. Dit is het geval
met zeer vele vooruitstrevende katholieken,
voor wie de onverbloemd conservatieve In
dependente Partij geen bekoring heeft.
Eindelijk zijn er de socialisten. Die zijn
te Genève niet zoo heel talrijk. En de eens
gezindheid ontbrak en ontbreekt nog. Het
is het noodlot der socialisten, dat zij in alles
de andere partijen willen vooruitstreven.
Zelfs in hun ongeluk. Gaat in andere partij
en de eensgezindheid verloren zoodra zij 'n
poosje de macht in handen hebben, de soci
alisten zijn er alweer eerder bij en geraken
reeds hopeloos verdeeld zoodra zij slechts
tot eenige wasdom zijn gekomen. Dat is
voor de anderen in zoover hoopvol, dat er
dus niet de geringste vrees behoeft te be
staan voor de mogelijkheid van 'n socialisti
sche heerschappij. Het socialisme ontbindt
zichzelf.
De socialisten te Genève, langen tijd in
2 partijen georganiseerd, hebben zich eeni
ge weken geleden vereënigd. En te diér ge
legenheid n groot verzoeningsfeest gevierd
De schoonste feestgenooten ontliepen ech
ter de Kater niet. Toen zij den volgenden
morgen wakker werden, lazen zij in Sun
ochtendblad, dat zich 'n nieuwe socia
listische partij gevormd had onder leiding
van niemand anders dan den eenigen socia-
listischen afgevaardigde f Deze was bij z'n
vrienden in ongenade gevallen en z'n „ge-
matigheid" werd toegeschreven aan het feit
dat hij 'n distributiebaantje gekregen had,
waaraan hij zoo iets van 22000 franc ver
diende. Hoe verbitterd beide groepen te
genover staan blijkt wel hieruit, dat de
jongste söc. partij haar lijst verbonden heeft
niet met die der geestverwanten doch met
die der radicalen. De andere, zoo juist „her-
eenigde" partij candideerde bijna uitslui
tend voorstanders van de (Bolsjewistische)
3e Internationale en een der candidaten
moest reeds weer geschrapt worden omdat
hij nog niet lang genoeg Zwitser wasook
de andere zijn niet van vreemde smetten
vrij of staan bekend als Duitschgezind.
De echte Genevois zijn over deze lijst
van bastaard en ersatz Genevois zeer
verLolgen en dat is er niet beter geworden
toen er te midden van de veelkleurige en
niet allen even kiesch-keurige aanplakbil-
letten 'n roode vlag verscheen met 't op
schrift Votez Ia liste sozialiste". Niet socia-
liste doch- soziaEsfe met 'n Zf 't Was dui
delijk genoeg dat deze billetten niet van 'n j
Geneefsche Drukkerij'» kwamen. De roode
vlag schijnt de Genevois zeer geprikkeld te
hebben. Den volgenden dag was er hier en
daar 'n wit kruis op geschilderd, zoodat het
de Zwitsersche vlag werd. Dat vloekte ech
ter met 't onderschrift en elders heeft men
'n juister embleem, n doodshoofd, op de
roode vlag geteekend.
Alle kolommen zijn thans vol geplakt en
de roode billetten zijn' 't talrijkst. Men zegt
dat 'n vreemde en vreemdsoortige millio-
nair te Ziirich, debescherm-kapitolist der
socialisten, 'n lange rekening te vereffenen j lijk tafereel op.
zal hebben. De meeste manifesten hebben1
't groote nadeel dat ze veel te lang zijn. Wie
heeft tijd om 'n kwartier voor 'n reclame-
bord"te blijven stilstjfan Maar de radicalen
en Jong-radicalen xrfoesten. er wel hun toe
vlucht toe nemen, omdat zij geen eigen
dagblad hebben doch slechts weekbladen,
welke natuurlijk niet gelezen worden buiten
den kring hunner aanhangers.
De liberaal-democraten hebben 't voor
recht het Journal de Genève te hunner be
schikking te hebben, dat dag aan dag pro
paganda maakt voor de partijlijst, waarop
de best klinkende namen prijken. Van de
partijvergaderingen worden in het Journal
lange verslagen opgenomen en van de an
dere meetings wordt niet gekikt (dat moet
men bij ons eens piobeeren!) Toch zal de
ze partij, welke thans de helft* der 8 Ge
neefsche zetels bezet, ze wel niet alle red
den.
k Heb 'n aantal kiesvergaderingen be
zocht. De groote meetings onderscheiden
zich niet veel van de onze, alleen is er hier
geen debat en valt de vrijwel algeheele af
wezigheid van vrouwen op. Typischer zijn
de bmrrtvergaderingen, waarvan ik er 2 'bij
woonde in 'n arbeiderswijk, een -ran de ra
dicalen en een van'de Jong-radicalen. Ook
hier geen debat en het zijn slechts portijge-
nooten die de samenkomst bijwonen.
't Gaat daar zeer gemoedelijk toe. Beid*.'
keeren was 't cafézaaltje geheel gevuld met
arbeiders en kleine burgers. Gezellig zaten
zij te kaarten om de cafétafeltjes, ieder met
'n picholette nieuwe wijn „du nouveau
zeer welsmakend druivennat, voor zich. Het
kost moeite de gezelligheid te onderbreken,
de eene keer begon men ruim 'n half uur,
de andere keèr zelfs 'n vol uur later dan
aangegeven stond. De sprekers mengen zich
onder de aanwezigen. Zij kennen vrijwel
allen. De radicale professor gaf allen de
hand, hij was wel geen kind uit deze wijk,
gelijk de voorzitter memoreerde, maar hij
Was geboortig uit de aangrenzende wijk (op
3 minuten afstanden men zag men toch
■heel vaak per motorfiets passepren
Wij ni'n Hollandsche vriend en ik
waren de eenige vreemde-eenden in de bijt
en de voorzitter constateerde met genoe
gen, dat hij enkele nieuwe gezichten zag
dat schreed hij tèë aan de werfkracht \an
de partij en hij" sprak de hoop uit dat de
nieuwelingen ook trouwe aanhangers zou
den worden. Wij hielden ons maar heel stil
en uit dankbaarheid voor de vriendelijke
woorden, hebben wij telkens hard geklapt
en in navolging van de anderen herhaalde
lijk bravo geroepen na 'n pakkende passage
van professor's werkelijk voortreffelijke
rede. Wij hebben 't zelfde gedaan den, vol
genden avond bij de Jong-radicalen, waar
't veel minder interessant was en wij in
plaats van den wel- en goed sprekenden
professor eenige redenaars moesten aan-
hooren, die óf 'n misschien heel nuttige
maar droge uiteenzetting van 't ingewik
kelde nieuwe stelsel gaven, of scherpe cri
tiek oefenden op de andere partijen en hun
candidaten öf wel de eigen candidaten he
melhoog verhieven. Wij hebben echter niet
kunnen applaudiseeren op de „lib. democr."
meeting, waar 't conservatisme der rede
naars zelfs mijn metgezel, die, verstokt
oud-liberaal, voor geen conservatief ge
ruchtje vervaard is, te kras was.
Maar waarin de beide radicale partijen
ook verschillen, in anti-Duitschgezindheid
geven xij elkaar niets toe en ook hierin
•komen zij overeen, dal zij cio sóciule her
vorming-en willen laten betalen door de al
geheele afschaffing van het leger, welks or
ganisatie eigens de sprekers miserabel was
cn welks gevechtswaarde niets zou betee-
kenen. Hadden de Duitscners in 1014 ook
Zwitserland in neutraliteit geschonden, dan
zou het leger nauwelijks 48 uur tegenstand
hebben kunnen bieden, wijl in 1 a 2 dngén
alle ammunitie verschoten zou zijn. Van de
Duitschgezindheid der „kolonels", hingen
zoowel radicalen als conservatieve 'n ijse-
Naschrift.
Sinds ik dit schreef is de uitslag der stem
ming bekend geworden. In Genève betaalt
de rechterzijde het gelag. De lib. dem. (con-
serv.) verliezen 2 yan hun 4 zetels, de R
Kath. behouden ternauwernood hun eeni
gen zetel,de Radicalen handhoven hun 2
zetels, en de Jonge radicalen en socialisten
winnen er elk een. De gematigde socialis
ten moeten hun zetel aan de Bolsjewistische
kameraden afstaan, die er dus 2 van de 8
bezetten en na de democraten de sterkste
partij zijn. Waren de radicalen niet verdeeld
dan zouden zij bovenaan staan.
Wat het nieuwe Zwitsersche parlement
betreft, de radicalen zijn hun volstrekte
meerderheid kwijt maai blijven toch verre
weg de sterkste partij. Men heeft te vroeg
de doodsklok over hen geluid. Zij bezetten
met hun dissidente geestverwanten twee
maal zooveel zetels als de conserv. kath en
als de socialisten, terwijl de andere groepen
nog veel zwakker zijn. De socialisten Heb
ben thans onder 't evenredige stelsel 't aan
tal zetels gekregen, waarop zij volgens hun
aantal recht hadden. HirfV winst blijkt ech
ter veel gerin-g-er dan zij verwachtten en hun
tegenstanders vreesden. Verontrustend is
evenwel het verschijnsel, dut overal de
Bolsjewistisch gezinde socialisten met hoo-
ge cijfers uit de bus kwamen en dat met
name de Grütli-pariij (nationale socialisten)
'n zeer poover figuur geslegen heeft, t Ge-
maligde socialisme schiint al geen bekoring
meer te oefenen.
Wie wind zaait, zal storni oogsten. r-T
hui
dLu
rzoc-k
zee
u .entstcmenis. i nlVczighyid vun
tts-inspcciours
eervol ontskigtn uil zoeditv.st dö
khiï-so G. J. Bcnsink.
fted«rlftu<l «ii Kelpie.
Hiivas-Reuter seint ons uit Brussel, d.A
11 dezer
De Nation Beige meldt, dat de Belgische
regeoring opheldering heeft gevraagd bij d<
regeering te llen Haag betredende het ln.
cidenl inzake de te Bres kens verbrande Bel*
gische vlag.
Verder maakt het blad melding van eer
nieuw incident, dut gebeurd is in de haver
van Brouwershaven, waar het Belgisch*
stoomjacht Java was geankerd. Nederland*
sche militairen en burgers vielen den eige
naar van het jacht aan en brachten hem
slagen toe, vervolgens namen ze de Belgi
sche vlag weg en brachten het jacht tot
zinken. Nadat de eigenaar zijn beklag hadf
ingediend bij de Nederlandsche niiiitaite
overheid, deed deze liet vaarutig lichten en'
onder voorwendsel dat herstellingen er aon:
moesten worden aangebracht, naar de haven
van Zijpe vervoeren, waar hel werd vast
gehouden.
De Nation Beige voegt hieraan toe, dal
te dezer zake oen officieele nota non dol
Nederlandsche regeering. is gezonden.
P.S. De nieuwe Hollandsche consul te
Genève, de heer v. Nollen, 'n oud-provin-
ciegenoot, heeft terstond pogingen in 't
werk gesteld om de talrijke Hollanders hier
ter stede weer wat nauwer bijeen te bren
gen. Op zijn instigatie is weer 'n Holland
sche club gevormd, welke Zaterdagsmid
dags samenkomst in 't Hollandsche café
Steenvoorde, rue du Rhóne, waar alle Hol
landers die Genève bezoeken, hartelijk wel
kom zullen zijn.
De Staatscourant van 11 November'
-- bevat o.a. de volgende Kon. bosluileni
met van 15 Nov. is de luit.-gonerunl
W. I' Pop. K i ef an den generalen 9tef, eervol
onthoven van de waarneming ven de functie
van opperbevelhebber van land- on zeemacht,
onder dankbeluging voor de belangrijke dien
sten in laatstbedoelde betrekking den lande bc
dezen
J;ono.:-md lot dhc-cleui van hel tijd olijk rijks
opvoedingsgesticht te Leeuwarden G H, Honig
ihuns directeur van het Rijksopvoedingsgesticht
te Alkmaar;
ingetrokken <Jc benoeming von H. Hul [nagel
leernar aan dc R. H. B. S. te Roermond lot
Ie.?roar aan idem te Wagemingen, en bervoemd
tot lceraar te Wageningen S. ItdÜanCr, thans
idrm ie Teineuzen
benoemd tot idem te Leeuwarden J G. Roest
Crollius, thans idem Zierikzee;
op verzoek eervol ontslagen E. K. Hartlief
als leernar R. H. B. S. te Veendam;
(benoemd tol leernar R. H. B. S. te Middel
hornis D. H. Stom tc Amsterdam;
benoemd tot lid von het college van curato
ren van de Rijksuniversiteit te Utrecht Mr. Dr.
P. A. C. van Lyndon von Sandonburg
benoemd tot odjuncv-inspecteur bij den Raad
van Toezicht op dc Spoorwegdiensten C. W.
de Vos, tc s-Gravenhoge «n deze belast met
de functie von districts inspecteur bij de Spoor
H«t ,.«aafhi%nk <»1i|Uc" Per/.iA.
Men schrijft aan Het Vaderland.
Dezer dagen verscheen in de bladen het
volgende bericht
„De heer M. Onnes van Nijenrode is opt
last van de Perzische regeering ontheven?
van zijn functie uls consul-generaal vorv
Perzië te Amsterdam."
Het publiek heeft ongetwijfeld niet ver-*
moed, (Jat er achter deze enkele regels eci\
stukje internationale politiek schuil gaat.
Men leze goed. Er staat niet, dot de heer
Onnes van Nijenrode op zijn verzoek ••er-
vol is ontslagen. Neen, hij is „op last van
de Perzische regeering ontheven", d. w. r.
afgezet.
Vanwaar deze oneervolle bejegening
Ziehier de verklaring.
Do heer Onnes is een groot-koopman. fllf
deed ook zaken met Duitschland. Dies ver
voegde zich indertijd te zijnen kantore eenl
flier Engelsche accountants, met wier hulp de
Engelsche regeering zich tijdens den oorlog
gerechtigd achtte, den Nederlandschen han
del en de boeken van Nederlandsche koop*
lieden te controleeren.
In tegenstelling met de meeste zijner vak*
genooten heeft de heef Onnes toen in zeeT
duidelijke bewoordingen aan zijn bezoeker
kenbaar gemankt, dat hij maling aan hemt
had, dat hij handel zou drijven niet wien hij*
zelf verkoos, dut een buitenstuander (en al*
lerminst een vreemdeling) niets niet zijn za
ken to maken had en dat hij den Engelsch-
rnon den raad gaf, ten spoedigste rechtsom
keert te maken en zijn kantoor "te verlaten.
Gevolg natuurlijk i du firma Onnes CiY
Zoon kwam op de Engelsche zwarte lijst.
/hans zijn de zwarte lijsten opgeheven;
maor de beleediging, den bovenbedoelden'
Engelschen afgezant aangedaan, scheen nog
niet voldoende geboet.
De heer Onnes v. Nijenrode was n.l. con
sul-generaal van Perzië, en, zoools men weetv
heeft Perzië onlangs een „overeenkomst^
met Engeland gesloten. En nu is het wel
een zeldzame speling van het lot. dat in de
zelfde courant, waarin men de „ontheffing"*'
van den heer Onnes als consul-generaal koi>'
lezen, het verslag voorkwam van de rede,
welke Lord Curzon, de Engelsche minister
van buitenlandsche zaken, tot den Sjah van!
Perzië hèefl gehouden bij diens feestelijke
ontvangst te Londen. De minister zeide o.a,
„Het doel van de huidige (Engelsche) re*
geering, dat het doel is van eiken oprechten/
Engelschman, is om Perzië bij' te staan in d<?
handhaving van zijn onafhankelijkheid en'
onschendbaarheid én de uitvoering van die?
taak te vergemakkelijken."
Inderdaad, die Engelsche bijstond aan Pet'*
zië blijkt al dadelijk in het hier door on*
bedoelde geval. En men gelieve dan ook hel
Jonge- inenschen zijn snelle rechters..
J! WEI.IKK
Roman
door
Mr. J.', H. J I.AMBEP.TS HURRELBRINCK.
5 7.i zijn r.ooii meer bij lien geweest, de Zel-
lebokers; bij toevallige ontmoeting nooit an-
tiers dan een even den hoed aanraken door
jTbdodoor, een knik met "iet ziende oogen
ran Melanie«dat moet anders worden t
mooi, t moet maar hoe Berbke kan toch
r.ei den eersten stap doen, zij 'tan toch dien
Theodoor Jrfef aanspreken- 't zou zijn een
zich zelvë aanbieden... zij is niet trotsch, de
rtleme) haar daarvoor hewarsn, maar zij
ilcül i#cb ook zoo nieï vernedere», iflar
ijlt «*oo tv rooien-
Et-r.s heeft Jcanc Goosens een winkel zien
binnengaan. Hij is hem gevolgd cn toen den
schijn aannemend van blijde verrassing bij toe
vallige ontmoeting; „dag Theödoor, lioe gaai
lief n el jelui," terwijl hij hem de hand toe
steekt.
Hank Voncken, 't gaaf ons wel" met -lap
flauwe drukking van de hem aangeboden
hand.
Ili' i-'-at zich echter niet ontmoedigen, hij
wif. hij zal weer zijn vriend worden.
„Apropos Theodoor, iets, wat ik je al lan
bad villen vragen, maar ik heb er nooit de
occasie toe gehad iederen keer kwam er
it tusschen, als ik bij je. wilde komen -- hoe
i'i hvt met je machine gegaan heeft ie ke
rel jc die gelaten voor die -.waalt honderd dol
lars*?''
„Ja, maar 't is niet gemakkï'ijk gegaan, om
den donder niet, zulle; ik zei maaaltijd door,
dat jij mij die som genoemd u!, *ai jij mij
verzekerd had, dat het duig daarmee goed be
taald zou zijn, dat ik je vertrouwde en d:»t ik
er dan ook geen halve Pcr.ny mec-r voor gaf.
Afijn om kort to ga in: ik '^b het er voor
gekregen, maar jij bent uitgescholden, zuTïo"
met vrcolijke lach „vevdflk/nnel ik ?oit nici
graag alles zijn. waarvoor hij jou heeft uit
gemaakt: domkop, stommeling, idioot, afzetKr
on neg veel meer.'*
„Zoo... söc, heeft hij dat allemaal gezegd,
rr.aar je toch "de 'machine gelaten voor die
twaalf honderd dollars - .i jewfjs, dat ik
d m toch niet zoo'n vers-hrikkf !^k. groote
stommeling hen en dat lifj er mij ook niet voor
houdf ik zou hét ding toch wel eens aan
hef werk willen zien...'?
„Nou, als tk je daarmee plezier kan doen,
&pm dflh eens een keer* fa a ah „waarschu w ine
•dan vooruit, dan zal »k Hef eerst aan den;gang
zetten.''
„Goed en laten wij 'dan maar meteen' een
dag bepalen zoo gauw mogelijk, anders zou
er misschien weer iets tusschen kunnen i-o-
men schikt het je merge*»
„Eest morgen, om hoe lont?"
„Laten wij zeggen, na den eten."
„Neen, dan weet ik beter, kom bij ons eten
en aks Voncken en Berbke met de kleuters
soms gusting hebben om mee te komen dat
Ze hel doen, ze zullen welkom zijn, zulle."
7,Ik zal het hun zeggen' en ditmaal beide
handen die vast wam drukken „tot mor
gen, gc kunt op ons rekenen."
In vreugdevolle opwinding is Jcanc dien
middag te huis gekomen; hij heeft terstond
Berbke de blijde boodschap medegedeeld en
zij heeft als dank haar armen om zijn hals ge
slagen. een kus op zijn wangen gedrukt.
In ongeduldige spanning hebben heiden liet
uur verbeid, waarop zij mogen gaan naar dat
huis, daar tegenover hen, waar zij zullen vin
den het onmetelijk geluk t is net of dg zon
vandaag haar plaats niet wil verlaten ol de
wijzers van-de klok verroest zijn... eindelijk
eindelijk dan toch... vader heeft verklaard lie
ver thuis, tc blijven; zc zouden toch niks aan
hem hebben, nu het ging over zoo'n ding niet
vapeur en de kinders ook riet, .dic^zou hij
maar bij zicli houden.
Zij hebben zijn beweringen riièf weerspro
ken
Een gezellige, hartelijke maaltij-d met scha
terenden, gullen lach.
Berbke heeft ook nog met tal van woorden
en (handdrukken haren dank gebracht aan
Theodoor voor wat hii voor Graduske had ge
daan zc begreep wel en hef peel haar ook
heel erg, dat /ij dien dag zoo vreemd zich
had aangesteld, niet geweest was, zooals ?,ij
had moeten zijn tegenover den redder van
haar kind hij moest er maar niet boos om
zijn 't was niet zoo gemeend zc was hem
heel heel dankbaar en 't zou haar grootste
pleizier zijn, als /ij ooit -de occasie zou hebben
om hem die dankbaarheid te tooneii.
„Eh wel, als gij z.oo spreekt, dan zal ik maar
eens erg pertaai zijn Berbke en zeggen; dat
kunt ge nu al, direk."
„Hoe dan Theodoor?" 1
„Een kus."
Nou, als het anders niet is, dien kunt gij
hebben, mijn kind is mij wel een kus waard,'1
terwijl zij hem haar blozende wang toesteekt.
„En moeten wij dat zoo maar aanzien, Me
lanie" nu Jcanc, „moeten wij daar maar zoo
kalm bij blijven zitten?"
,,'t Zal wol niet 'anders gaanniet vroolij-
ken lach ik heb geen kind, dat door gajo-
ten is aangevallen."
,,l>at is zoo,.maar dal kan toc-Ji nog wel. eens
gebeuren en dan hoop ik, dat ik er even zoo
gauw bij zul zijn als Theodoor bij Graduske...
jammer alleen, dat het nog zoo lang... zoo
heel lang kan (luren... zoudt gij er mij niet
een al vast op voorschol kunnen geven?"
./Wel ja, Melanie, waarom piet thans liaar
broeder, „ge kent toch het spreekwoord van
bij ons: „een kus in eer en deugd, brengt nim
mer schand en strekt tot vreugd". 1
Jeanc heeft na deze aanmoedigende woor-
den van den broeder dc toestemming van het
meisje niet meer gevraagd; hij heeft ook zijn
lippen gedrukt tegen haren niet .weerstreveu-
deii mond.
Arm hi arm met langzame slaóneli zlia Helde.
paren gewandeld dien middag naar Het veld*
naar de dampende, breed golvende rookwoH
ken blazende machine in vol raderbcwecg.
,,'t Ding werkt goed," heeft Jcanc gezegd,
werktuigelijk, de oogen voortdurend gericht
op dc vrouw naast hem.
„Ja, 't loopt effectief best," antwoordt bent
Goosens, eveneens zonder veel aandacht
Zc schrijden voort niet onwilligen tied, Yer«
der, verder, de schouders tegen elkaar, dfl
hoofden heel dichtbij en met omknellende ar*
men. o
,,'t Wordt langzamerhand donker Theodoor^
we zullen terug moeten gaan," Bei'bkc, nK
lange stilte.
Als jelui ten minste voor den dpister thufa
moeten zijn.'
„Natuurlijk, dat wc dat moeten."
„Jammer, effectief jammer, dat liet raaa^
vopr zoo kort is« dat wij bij elkaar zijn, dat
wij niet voor altijd bijeen kunne blijven." j
Een trilling in Jiaar, een jubelkreet, waarvft^
vol is dc keel... t i* er... 't is er, dat oogca^
blik niet zulk intens smachtend verlangen velS
beid, dat moment van onuitsprekelijk gelul^V
van zalig-zijn, maar tegelijk ook een onuitspro^
kelijkc angst, die plots zich van haar meesr
maakt, die doet verstommen dien juichlcrr
„Begrijp je, wat ik daarmee zeggen
Berbke?"
„Ja Theod cr in zacht gefluister me!
bogen hoofd.
(Wórdt YerYóIgïf
