nabetrachting over de
Raadsvergadering-
16e Jaargang No, M4
ABü«H£«£fïFSPRIJS
per 3 maanden voor Amcrs.
foort 1 1.80, Idem aanc®
per post t 2-30. per «eek (met eratij verrek,-r.nd
legen ongelukken) 0.13, «Izondeilijke nummti
f 0.01
Donderdag li December 1919
„DE EEMLANDER"
HOOFDREDACTEUR: M., D. J. VAN SCHAARDENBURG BUREAU: ARNHEMSCHE POOR1 WAl „K UT«.chtjoh«JTR.
UITGEVERS: VALKHOFF 4 Cv INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613
PMS liUDMIM s
oeoriisnuinmer, elke .egel meer 0.20, d.enstaanb.e.
dingen I - 5 regel. 0.5a Voor handel en bedrijf
be#a:n ree: voordcclige bepalingen tol het herhaald
advci.ccrcn. bi) abonnement bene drculairct
bevattende da voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummer. 5 cent.
"k Heb Dinsdag voor 't eerst den gemeen
teraad in z'n nieirwe samenstelling aan
schouwd
I - Het was 'n vreemde aanblik. Wat al nieu-
jwe gezichten!
.Wie zou zich eigenlijk 'n raadsvergade
ring kunnen voorstellen zonder de karakte
ristieke koppen van de beide hoekmannen,
Tromp van Holst en v. Kalken, die jarenlang
de nestors van den raad waren en de
trouwste bezoekers.
Hun plaatsen zijn thans ingenomen door
Kroes en Oosterveen en naasl hen zit zoo
waar reefis in de ouderlingenbank A. C. R.
O. Leinweber, no? slechts enkele jaren ge
leden de beminnelijke Benjamin. Of hij nog
fthijd 't eniant terrible is
De gelederen zijn wel gedund't Is nog
niet zoo heel lang geleden dat de vrijzinni
ge fi actie twaalf man sterk was. De heer
Leinweber is er het eenige overblijfsel van.
bi gedachten zien wij nog de gestalten van
Gerritsen, Rijkens, Kam, Tromp, Piet van
Achterbergh, v. Duinen, v. d. \Val, v. Es-
et !d, Rolandus Hagedoorn, v. Enst, Eysink.
Dat men toch nimmer vergete, dat het deze
mannen waren, die, 't lijdelijk verzet van
n toeii'taaligen burgemeester ten spijt, de
ondleggers van nieuw-Amersfoort wer
den.
Ook de andere fracties zijn gewijzigd van
samenstelling. Van de anti-rev., die het
eens tot 5 brachten, zijn nog slechts Vels-
'Heyn en Oosterveen over, van de r.-kath.
Jjrissen en Kroes. De vrij-lib., die destijds
et Wolterbeek hun eersten vertegenwoor
diger in den raad kregen, bezetten thans
twee zetels, een voor en een achter de groe
ne tafel. Mr. van Traa heeft nu ook de
plaats ingenomen, van welke men hem in
'n onbewaakt oogenblik wilde verjagen.'
Ook de socialistische fractie bestaat uit
e leden, de heer Hofland en de vijf an-
ien, die gevoegelijk voor één vijfstemmig
lid kunnen tellen. In schier alle steden heeft
de evenredige vertegenwoordiger 'n vrij tal
rijke schare socialisten in den raad .gebracht
die c'oor de bekende socialistische zelfover-
srhattlng en opdringerigheid pogen aan te
vullen wat hun aan algemeene kennis, soms
zelfs in beschaving, ontbreekt. In den raad
van Amsterdam spelen zich tafereelen af,
welke men vroeger slechts in de Jordoan
-beleefde.
'k Geloof, dat wij 't hier nog tamelijk ge
troffen hebben. Onze nieuwelingen gedra
gen zich correct, zakelijk en wagen zich niet
op glad ijs. O, er zijn er onder de vijf jon
gelieden, wieri 't op 't gelaat te lezen valt
dat zij zich wat gewichtig vinden nu zij in
's i-aads leunstoelen zetelen. En ze laten
geen adres of andere reclamegelegenheid
voorbijgaan om hun .invloed" op B. en W.
to doen gelden en hen aan te sporen nu
toch vooral de onderhavige zaak eens vlug
te behandelen.
Zoo plukken zij goedkoope lauweren,
waarschijnlijk bij gebrek aan andere, want
zij zullen zich toch wel bewust zijn, dat zij
zelve ternauwernood den bewaarschoolcur
sus in gemeentepolitiek ontwassen, tegen
over n college staan, waarin althans twee
grootmeesters der gemeentepolitiek zitting
hebben. Dat moet zelfs 'n socialist tot be
scheidenheid stemmen.
De lange agenda van Dinsdagavond had
heel weinig om z'n magere body. Van de
43 punten waren er slechts enkele die eeni
ge discussie uitlokten. En wie ons verslag
in 't vorig nummer gelezen heeft, weet er
meer don genoeg van.
De voorstellen tot grondverkoop ontbra
ken natuurlijk weer niet. Dat gaat gesmeerd.
Wij vernemen dat or dit jaar reeds voor 'n
half millioen verkocht is
Daarentegen kocht de gemeente het huis
Nederberg met omliggenden grond. Over de
bestemming daarvan wordt veel gemom
peld, de gemeente heeft nu ongeveer dien
geheelen hoek tusschen de bloemisterij en
't huis van dr. Kamerling; maar onmiddel
lijke plannen schijnt zij niet te hebben, daar
de tegenwoordige bewoner levenslangen
huur van het huis bedongen hééft.
Het is met de katoendistributie eigenaar
dig geloopen. B. en W. gevoelden er niet
voor maar, genoopt door 's raads uitspraak
kwamen zij toch met 'n voorstel, waarmee
zij het echter niemand naar den zin maak
ten. De heer Nieuwendijk die 't gevaarlijke
standpunt innam, dat B. en W., als zij za
gen dat hun medestanders onder de leden
afwezig waren, 'n onwelgevallige raodsuit-
spraak zouden mogen voorkomen door 'n
zaak aan te houden, verzette zich ertegen
dat de verkoop van goedkoope katoen van
gemeentewege zou geschieden; hij wilde
alsnog de winkeliers inschakelen. Toen B.
en W. zelfs z'n verzoek om overleg met de
orcranisa^s daartoe van de hand wezen,
verklaarde hij zich onverzoenlijk. De voor
standers waren juist met het denkbeeld der
gemeentelijke verkoop zeer ingenomen, 'n
deel hunner echter vond dat B. en W. niet
ver genoeg gingen, zij wilden dezelfde gren-
zef\ als bij de goedkoope.brandstofverstrek
king zij achtten de geraamde kosten veel
te laag en stejden dus hooger crediet voor.
Dit vonden B. en W. de jongste van hun
zorgenzoodra het toegestane crediet uit
geput was, kon immers aanvulling gevraagd
worden. Zij waren er niet voor te vinden
om de katoendistributie tot personen met
meer dan 1500 inkomen uit te strekken.
Dit voorstel werd dus verworpen. Maar
ook het voorstel van B. en W. werd na eenig
debat over het voor en tegen van gemeen
telijken verkoop, verworpen. De W's die zich
wel gedwongen geacht hebben om het voor
stel in te dienen, geloofden zich niet ver
plicht er persoonlijk ook voor te stemmen
en zoo deed zich het voor den oningewijde
eigenaardige schouwspel voor, dat de 4
wethouders hun eigen, trouwens ongedror.
gen, voorstel hielpen verwerpen. Voor
stemden de soci's. de kath. Noordman en de
vriiz -dem. Verhoef en Leinweber.
Er komt dus niets van de katoendistribu
tie. Hoeveel zouden nu alle daaraan verspil
de woorden gekost hebben?
De rondvraag was van weinig beteekenis,
over de interpellatie betreffende het H V.
C.-terrein, zal onze sportredacteur in zijn
Zaterdagsche kroniek wel wat te zeggen
hebben.
BUITENLAND
Politiek Overzicht
Den 28en Juli verklaarde Oostenrijk aan
Servië den oorlog. Den len Augustus om
7 uur Russische tijd (overeenkomende met
6 uur Midden-Europeeschen tijd) volgde
de oorlogsverklaring van Duitschlend aan
Rusland. Den 3en Augustus om 6.45 namid
dags werd te Parijs de oorlogsverklaring
aan Frankrijk overhandigd. Met razende
snelheid zijn de gebeurtenissen op elkaar
gevolgd. Tusschen de eerste oorlogsverkla
ring en de derde, die aan het plaatselijke
geschil tusschen twee nabuurstaten de uit
breiding gaf van een algemeenén oorlog,
ligt slechts een tijd van zeven dagen.
Wanneer men vraagt hoe het is gekomen,
dat de vlammen zoo snel zijn uitge
slagen en zich hebben verspreid, dan
moet men het antwoord niet, althans
niet in de eerste plaats, zoeken bij de Duit-
sche regeering. Men kan de regeering te
Berlijn, nadat den 25en Juli het Oosten-
rijksche ultimatum in Belgrado was over
handigd, alleen verwijten, dat zij zich tegen
over de pogingen tot bemiddeling, die van
andere zijde uitgingen, zeer lauw heeft ge
dragen. Zij heeft den 27en een Engelsch be
middelingsvoorstel naar Weenen doorgezon
den, maar daarbij verklaard, dat zij dit
slechts deed om non het Engelsche verzoek
te voldoen en zelfs er beslist tegen was die
voorstellen in overweging te nemen. Daar
van is zij echter spoedig teruggekomen. In
den nacht van 30 Juli seinde de rijkskanse
lier aan zijn gezant te Weenen, dat hij het
kabinet te Weenen dringend en nadrukke
lijk in overweging moest geven de bemidde
ling te aanvaarden. Een tweede telegram,
omstreeks denzrlfden tijd verzonden, droeg
den gezant op aan graaf Berchtold dodelijk
met alle klem en grooten ernst te verkla
ren, dat het weigeren van elke gedachten-
wisseling met St. Petersburg een ernstige
fout zou zijn, daar het een oorlogsinmenging
van het buitenland als het ware zou uit
lokken. Oostenrijk-Hongarije heeft er in de
eerste plaats belang bij, dat te vermijden.
„Wij zijn wol bereid onzen bondgenoot-
schappelijken plicht te vervullen, maar moe
ten weigeren ons door Weenen lichtvaardig
en zonder dat men onzen rand,volgt in een
wereldbrand te laten meesleepen."
De Duitsrhe regeering is dus tot inkeer
gekomen. Zij is voor het gevaar, dat dreig
de, teruggeschrikt en heeft ter elfder ure
getracht den vrede te redden. Op de beide
telegrammen van 30 Juli, die wij vermeld
den, is om negen uur 's avonds nog een
derde gevolgd, in nog dringender termen
vervat; het luidt:
„Als Weenen, zooals na het telefonische
gesprek van Uwe Excellentie met den heer
von S^umm aangenomen moet worden, alle
inbinden, in het bijzonder het laatste voor
stel van Grey weigert, is het nauwelijks
meer mogelijk om de schuld voor het uit-
biekertde Europeesche conflict op Rusland
te schuiven. Z. M. heeft op verzoek van
den czanr op zich genomen te Weenen tus-
schenbeide te komen, omdat hij dat niet
kon weigeren, zonder de niet te weerleggen
verdenking te wekken, dat wij den oorlog
wenschen. Het slagen van deze tusschen-
komst is nu echter hierdoor bemoeiliikt, dal
Rusland te'gen Oostenrijk gemobiliseerd
heeft. Dit hebben wij vandaag aan Engeland
medegedeeld, er bij voegende, dot wij een
opschorting van de Russische en Fransche
oorlogsmaatregelen te St. Petersburg en
Parijs reeds in vriendelijken vorm hebben
voorgesteld, en een nieuwen stap in deze
richting dus slechts door een ultimatum
zouden kunnen doen, dat oorlo* beteekenen
zou. Wij hebben daarom Sir Edward Grey
te verstaan gegeven, om van zijn kant in
deze richting nadrukkelijk te Parijs en St.
Peteresburg stappeivyte doen en ontvangen
zooeven zijn toezegging in dien zin door
Lichnowsky. Slaagt "Engeland in deze pogin
gen, terwijl Weenen alles weigert, dan
levert Weenen het hewiis, dat het onvoor
waardelijk een oorlo? wil, waarin wij mee-
rrpclpurd zijn, terwijl Rusland vrij van schuld
blijft. Dat geeft voor ons tegenover de ei^en
natie een geheel onhoudbare positie. Wij
kunnen derhalve slechts* dringend aanraden,
dat Oostenriik het voorstel van Grey aan
neemt, dat zijn positie in olk opzicht waar
borgt.
Uw Exc. wil wel terstond zoo nadrukke-
liik mogelijk in dezen zin met graaf Berch
told. eventueel ook met graaf Tisza spre
ken."
Deze pogingen zijn afgestuit op het ver
zet van Weenen, dat niet was te overwin
nen. De Oostenrijks.-he regeering was niet
te bewegen af te wijken van de lijn. die zij
voor zich had vastgesteld en waarvoor zij
aoeger Duitschlands instemming had ver
kregen.. Er was echter nog een andere
factor, die zich {leed gelden en tegen wel
ker macht de regeering niet aan kon. Het
laatstvermelde telegram bl^ef onuitgevoerd.
Mét werd den 30en Juli, om 9 i 's avonds,
afgezonden, maar om 11.30 werd een twee
de telegram nagezonden, dat inhield:
,WiI instructie no. 200 voorloopt? niet
uitvoeren."
Wat was er inmiddels gebeurd?
Het antwoord geeft het volgende telegram
van den rijkskanselier aan den gezant te
Weenen:
,Ik heb de uitvoering van instructie no.
200 tegengehouden, omdat de generale staf
mij zooeven mededeelt, dat de militaire toe
bereidselen van onze buren, met name in
het oosten, tot spoedige beslissing dwingen,
wanneer wij ons niet aan verrassingen wil
len blootstellen. Generale staf wenscht
dringend over de beslissingen bij u te lan
de, voornamelijk over die van militairen
aard, op definitieve wijze, zoo mogelijk on
verwijld ingelicht te worden Verzoeke
dringend vertoogen te houden, dat wij mor
gen antwoord ontvangen."
Tot verklaring van den razenden spoed,
waarmee in de dagen tusschen 28 Juli er
3 Augustus de gebeurtenissen zich hebben
afgespeeld, vindt men den sleutel in het
gistermiddag reeds meegedeelde telegram
van den rijkskanselier aan den Duitschon
gezant te Weenen, dat het verzoek inhoudt
om de opdracht tot aansporing van de re
geering te Weenen tot toegeeflijkheid on
uitgevoerd tc laten. Als reden wordt ge
noemd: „omdat de generale staf mij zoo even
mededeelt, dot de militaire toebereidselen
van onze buren, met name in het oosten,
tot spoedige beslissing dwingen, wanneer
wij ons niet aan verrassingen willen bloot*
stellen." Hier treedt de factor op, die de
beslissing over den oorlog in handen heeft.
Voor den generalen staf ruimt de regee
ring de plaats in. Kenschetsend daarvoor is
eene verklaring van den rijkskanselier in de
zitting van 30 Juli van den Pruisischen mi
nisterraad, waarin hij zeide, dat de leiding
was verloren en de steen aan het rollen ge-
gegaan.
Had de regeering er de macht toe g^hnd,
dan zou het onheil nog op het laatste
oogenblik zijn afgewend, want hare oogen
waren eindelijk opengegaan voor het vree-
selijke gevaar, dat dreigde. Ook de ge
kroonde hoofden waren tot het inzicht daar
van gekomen. Bij den czaar schijnt dat be
sef het eerst te ziin doorgedrongen. In den
avond van den 29en Juli zond hij aan den
Duitschen keizer het volgende telegram-
„Dank voor je verzoeningsgezind er.
vriendelijk telegram. Daarentegen was do
officieele mededeeling, die vandaag "door
jouw gezant aan mijn minister gedaan werd,
in een heel anderen toon gesteld. Ik ver
zoek je. dit verschil te verklaren. (Nou,
n o uf W.) Het zou goed zijn, als men 1M
Oostenrijksch-Servische probleem on -, de
Haagsche conferentie voorlegde, (f W.) 1'
vertrouw op jouw wijsheid en vriendschap
Je toegenegen Nicky." (Ook b e-d ank J
W.).
Zooals uit de aonteekeningen blijkt, waar
mee keizer Wilhelm dit telegram versierde,
was hij toen nog niet in de stemming om
zich tegemoetkomend te toonen. Een nn<i r
beeld geven twee telegrammen van 1
Augustus. In* eene om 2 uur namidd
verbonden dépêche seint de czaar:
„Ik heb je telegram (namelijk de dépêche
van 31 Juli, waarin de Duitsche mobilisatie
in uitzicht werd gesteld) ontvangen. Ik be
grijp, dat je gedwongen bent te mobilisee-
ren, maar ik zou van joir denzelfden, waar
borg willen hebben, dien ik jou gegeven
heb, n.l. dat deze maatregelen niet ooilog
beteekenen en dat wij voort zullen gaan te
ondei handelen tot heil van onze beide lan
den en van den algemeenen vrede, die ons
hart zoo dierbaar is. Aan onze langbepi oef-
de vriendschap moet het met Gods hulp
gelukken bloedvergieten te voorkomen.
Dringend verwacht ik vol vertrouwen je ant
woord."
Toen dit telegram ter verzending werd
opgegeven, was uit Berlijn reeds een fele-
gram onderweg, dat den Duitschen gezant te
Petersburg opdroeg, voor het geval dnt dc
Russische regeering geen bevredigend ant
woord gaf op den Duitschen eisch tot sta
king van de mobilisatie, om 5 uur (Midden-
Europoeschen tijd) de verklaring te over
handigen, dat Duitschlnnd niet alleen mo
biliseerde maar den oorlog verklaard
Desniettemin werd dienzelfden avond om
half elf nog een telegram aan den czaar
verzonden, waarin nogmaals de weg tot on
derhandelen werd geopend en ..Willy",
zooals Wilhelm ook thans nog ondortee-
kent verklaart:
„een onmiddellijk, duidelijk niet ver
keerd uit te leggen, antwoord van uwe
(Nicky's) regeering is de 'eenige weg, om
eindeloozen jammer te vermijdenIk
moet allerernstigst van u verlangen, dat gij
onverwijld aon uw troepen het bevel geeft,
onder geen omstandigheden ook maar de
geringste schending van onze grenzen te
begaan."
Dit telegram, dat in Petersburg een be
grijpelijke verbazing heeft gewekt en waar
op de Duitsche gezant, die op het punt
stond te vertrekken, geen andere verkla
ring wist te geven dan dnt het waarschijnlijk
een dag vroeger zou zijn aangeboden, heeft
geen gevolg gehad. De «teen was inderdaad
aan het rollen gegaan. Maar het is, in ver
band met het weinige uren te voren uit
Petersburg verzonden telegram, kenschet
send voor de stemming, waarin op dien kri
tieken Ten Augustus de beide monorchea
verkeerden.
Dezelfde stemming beheerschtö de bur
gerlijke leden van de Duitsche regeering.
De Belgische gezant baron Beyens berichtte
den len Augustus uit Berlijn naar Brussel:
„Om zes rur s avonds, teen er nog geert
antwoord in Petersburg op het ultimatum
van de. keizerlijke regeering gekomen was,
begaven de herren v. Jagow en Zimmer-
mann zich naar den kanselier en den keizer,
pm te .verkrijgen, dat de order tot alge-
meene, mobilisatie vandca? nog niet gege
ven zou worden. 'Tnnr zij stuitten op den
onWrikbar-en tegen-tand van den minister
van oorlog en de hoofden van het leger,
die den keizer de verderfelijke gevolgen von
een vertraging van 24 uur uitlegden Het
bevel werd terstond gegeven."
Men heeft dus le eesten, die men had
wakker geroepen, eer .villen bezweren.
Maar het was te laat; het noodlot is zijn
gang gegaan.
Bniteiilanflsche Berichtui
Parijs, 9 Dec (NT T. A. Draadloos uit
Lypn), De opperste raad vergaderde gister
morgen onder voorzitterschap van Clemen-
ceau, die ook de zitting van Woensdagmor
gen zal presideoren cn daarna, vergezeld von
Philippe Berthelot, naar Londen zal vertrek
ken.
De raad is van meenin.., «fit de M andag
dooi generaal Coandn, het hoofd van de
Rumeensche delegatie," ged e mededee
ling definitief den wil van de RumeenscUfi
regeering aanduidt cm toe tc stemmen ia
het verdrag vim Saint-Germain en in het
Bulgaarsche verdrag en ooi; het verdrag Int
bescherming van de minderheden en de
Men meet den tijd bij de gebeurtenis
sen.
De groote Liefde.
Roman door
ANNA WA II LEN BERG
18
r.e duren de de veertien dagen dat zij liier
niet het in orde brengen, van de centrale bi
bliotheek bezig was geweest, herinnerde zij
zich niets van bet weer dan een regenachti-
gen, bewolkten en bleeken bemel. Zij moest
e\en opstaan en voor bet raam zien hoe de
omgeving er uitzag bij zonneschijn.
Het was alsof de straat en bet kleine boekje
van bet park-, dat binnen haar gezichtskring
lag, cr geheel anders uitzagen. Zij had nog
niet gezien in welk prachtig herfstgewaad de
nhornbeomen ziei^ hadden gcldccd en welke
bevallige gedaanten zij aangenomen hadden,
nadat zij een deel van hun blaclcrentooi had
den vprloren, en dc stammen met hun twijgen
duidelijker te voorschijn traden, en ook had
zij cr vroeger geen acht op geslagen dat er
ziel» twee of drie mooie gebouwen in de een
tonige huizenrij vóór haar verhieven. Origi
neel en in stijl uitgevoerd deden zij het oog
prettig, aan, terwijl zij voornaam afstaken te-
£en ik aml'.i'L, gebouwd in de éénvormige,
moderne, niets zeggende architectuur, die zoo
arm ir aai* zon -onder «ersicrsels met
hun vensters, naakt uitkomende uit de muren,
die geleken op oogen zonder wenkbrauwen.
Het was wonderlijk hoe de zonncschiin
icmnnds uitzicht kon verruimen En meer dan
dat. Het kon ook lokken en trekken. Stond zij
hier niet als vastgenageld, hoewel zij zoo'n
haast had met haar catalogus? Zij kreeg lust
om zich onder d.at mcr.schongewoel te bege
ven cn de oude plaatsen, die zij gedurende drie
jaren niet had bezocht, nogeens van nabij te
beschouwen. Van stad tot stad, van dc eene
plaats naar de andere was zij getrokken en
had boeken in orde gebracht en nog nooit had
zij naar de hoofdstad terugverlangd. Eerder
had zij begeerd eraan te ontvluchten, om niet
gedwongen te worden tc loopen op plaatsen,
waar /ii en Magnus zoo dikwijls hadden ge
wandeld.
Maar nu kwam de zonneschijn en lokte en
trok haar. -
Was de wond toch gesloten, nu zij geen
weerzin meer gevoelde bij de gedachte hier te
zijn?
Zij onderzocht zichzclve. Wat zou zij gevoe
len wanneer zij hem .plotseling on straat ont
moette? Hij kon immers uit Amerika* terugge
keerd zijn zonder dat zij het gehoord had;
misschien was hij reeds lang hier? Zou zij hem
kunnen zien met een kalmen blik, zooals men
een oude bekende ziet, die men in verschei
dene jaren niet heeft ontmoet?
■Ta, waarom niet? Hij \yas natuurlijk een
ander mensch geworden dan hij was toen rij
samen waren. Gewoonte, omgeving en erva
ring hadden hem natuurlijk veranderd en de
klooi tusschen hen nog dieper gemaakt. En
misschien was zij ook veranderd. Ook zij had
ervaringen gehad, was in aanraking geko
men met allerW menschen. had geleerd heter
tc begriioen, minder dan vroeger tc cisehen
en nog minder te dwepen. Somtijds vroeg zii
zich af of zij schade geleden had aan haar
ziek of de voortdurende kennismaking met
dc wereld een koude met zich mee kracht, die
zich had genesteld m haar hart.
Nu. als het zoo "was, Nvn* deed het er dan
toe? Niemnrrl hid hear uoodïg, cn zij had aan
niemand behoefte. Zij had immers non haar
dierbare boeken genoeg om haar belangstel
ling tc bevredigen haar hoeken en haar werk.
En aan vrienden en ontpsanning ontbrak het
haar evenmin. Zij waren cr altijd wanneer
zij tijd cn lust had. Maar nu mocht zij niet
Cnminl AiWca Znolbfisiaf?
STERK EX GOEDKOOP IX 15 ET
GEBRUIK
Vevkrijgbaar Wj:
J. Grooteüidörst
HOF 38.
langer naar den zonneschijn zien en filosofee
ren. De katalbgus wachtte En zij ging weer
Mui.haar tafel zitten, en gebruikte daarbij het
Amerikaanschc kaartcnsteisel.
De deur van de expediticknmer werd ge
opend. En onmiddellijk daarop léad een heer
de kamer binnen.
Wie was het? Zij meende hem vroeger ge
zien tc hebben
„U herkent mij niet? /ei dc vreemdeling.
„Nu, dat is niet te verwonderen na een ken
nismaking van .vijf minuuoi, vier jaar gele
den."
Hij glimlachte en hij dezen lach werd haar
herinnering wakker.
.Advocaat Rennshurg!" riep zij uit.
En terwijl zij pingen zitten docht zij aan
dezen ph'mlach on hoe oovnllend die vos. Het
was met zijn gelaat als zooevon met het uit
zicht uit het venster, wanneer dc zón te voor
schijn kwam en alle bijzonderheden aan het
light bracht. Zijn trekken kwamen n» t tot haar
recht voordat die glimlach- zc verhelderde.
Dat had zij al opoemerkt toen zij hem voor
het eerst zag en het was door die eigenaar
digheid daat zij hem herkend had.
,.Ilc kom u~een grooten dienst vragen," zei
hij. „Zooals u weet zullen vii over een paar
weken naar Stockholm verhuizen."
„Ja. dat heb ik gehoord."
,.Edit heeft u zeker geschreven over de erfe
nis, d'V wij gekregen hebben van een familielid,
een iun\f, en dat ik. 'mar den wenseh van den
overledene, ziin praktiik als advocaat heb
overgenomen, waarvan hel gevolg is dat wij
ons in de hoofdstad moeten vestigen.
Mijn oom' heeft mij ziin bibh'otheek nagela
ten," ging Rennshurg voort. „Meest juridische
en andere wetenschappelijke werken, maar
gebrekkig geordend. Bovendien heb ik zelf een
groote partij hoeken die nagezien moeten wor
den. Zoudt u npj willen helpen om een kata-
logus te maken van dc heide verzamelingen?"
„Het is een verleidelijk aanbod. Ach. als ik
meer tijd had! Maar ik ben hier gebonden. Als
ik wist hoe ik zou kunnen...'
Zij wn vol vuur om een oplossing tc vinden,
want leeds van het oogenblik af dat zij wist
van Edits snoei'ge komst, had "rij veel aan
haar gedacht. Als cr iets'was dat haar hart
kon verwarmt t-, -n a:i,i haar v onschen kon vol
doen, dan zou h'.-l thve vriendin zijn. En nu
werd haar onverwacht ven gelegenheid gebo
den-om haar dikwijls te zien.
,,Ik begrijp zei dc advocaat, „maar hdt
werk hij 'ons aan huis heeft geen haast. H.
zoudt het misschien in uw vrije uren kunnen
doen, indien, ij zoo dicht bij elkaar woonden
dat dc afstand geen noemenswaardigeh Ejd
wegnam. Als ik li iets durfde voorstellen, maar
u moet beloven mij mijn vrijpostigheid nieï
kwalijk te nemen."
„Dat beloof ik u
Zij glimlach' en wachtte, terwijl zij ple»-*
zier lnd in zijn voorzichtige cn plechtige ma'
nieren.
„Wij hebben veel ruimte in onze woningr
Als u wilt, slaat n een kamer ter beschikking^
„Dank
Het antwoord kwam even dralend. De ecno
verrassing volgde op de andere. Zij waren
werkelijk, tc overweldigend, deze aanbieding
gen, dan dat zij cr zich terstond in kon don
ken. Maar in het volgende oogenblik wist zij
wat dit had tc beduiden. Het wilde zegge»'
een thuis hij goede, sympathieke menschen,
van welke éénc haar beste vriendin was! E«in
Werkelijk tehuis! Niet een, waar men alleen it
om bezoeken te ontvangen zooals bij haal»
moeder, maar een blijvend thuis, waar me*
zijn Werk en zijn lief gezelschap heeft.
Was het mogelijk dat zich dit vooruitzicht
voor haar opende?
Menu-burg keek bezorgd. Hij meende d#
zij weifelde
(Vrind!
