I BINNENLAND
i GMTEÜSÏ I
BUITENLAND
unnHTsniR
PRIJS OER ADVERTENTIE
DE EEMLAMDER"
Van week tot we«k.
~FEU3LLETON."
De gp©ote Liefde.
T8o Jaargang N&. *74
per 3 ma-odcn voor Amers»
iVtaandag 19 Januari 1829
p«i post f 2 60. r« »'«-■ gratis veczcUring
fcgvi vngclukXco) f 017s. «tzondcibjkc nummers
•f CjOJ.
5»
HOOFDREDACTEUR: Ma. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF Co
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL hoek utrbchtschestr.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
van 1-4 regels f 0.8 JJ
met inbegrip van cenl
bewijsnummer, elke regel meer 0 20, dienstaanbie»
dingen 1—5 iegels f 0.50. Voor bandcl en bedrijf
bestaan zeer voordcclige bepalingen lot het hcrhaaldf
advcrtcercn bij «abonnement- Eene circulaire^
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent.
Kort geleden is opgericht het halfmaan-
v'delijks tijdschrift „La Revue du Feu premier
^grand organe universaliste international".
De directeur-stichter is de heer Petronio,
die er in schrijft in vereeniging met „les
meilleurs artistes modernes du globe". Hier
onder vallen ook Nederlanders. Het blad
•Verschijnt in het Nederlandsch, Fransch,
Duitsch, Engelsch en Italiaansch en telt
lezers over de geheele wereld, te zamen
1500.
Tot de Nederlanders, die aan deze Revue
'medewerken, behoort Erich Wichmon. Hij
schrijft over Hollandsche kunst in een
'Fransch artikel, getiteld: „Coups de feu de
l'étalage magasin (Chronique des Pays
Bas)".
Hij zeg( hierin:
une immobilité artistique, curieuse
siirtout d n point de vue national, puisque
de mouvement immobile, cette négation
féroce de la vie elle-même, eet art stérile
et patient, en lignes droites orthodoxes,
n'est pas imaginable ailleurs que dans ces
Pays Bas, ces Pays-très-Bas. C'est dans un
sens, vraiment l'Art de ce centre de la mo
rale dure et froide le dieu des jardins
s'en moque de l'hypocrisie et de la peur
de vivre calvinlste, des Iconoclastes, de la
tristesse morne et sans espoir de cette vieille
Hollande mourante, morte, pourrie depuis
son premier jour et etërnellement maudit
enfer sur ter re".
Dit wil in het Nederlandsch vertaald zeg
gen
een artistieke onbewegelijkheid,
merkwaariig vooral uit een nationaal oog
punt, omdat deze onbewegelijke beweging,
deze grimmige ontkenning van h.et leven-
zelf, deze onvruchtbare en geduldige kunst
van rechte orthodoxe lijnen nergens anders
denkbaar is dan in Nederland, het zéér lage
land. In één opzicht is het waarlijk de kunst
van dat middelpunt van de harde en koude
zedeleer van de huichelarij en de Calvinis
tische levensangst (de God der tuinen heeft
er maling aan) van de beeldenstormers, van
de duisteie oude triestheid van dat oude
stervende Holland, gestorven reeds, verrot
vanaf zijn eersten dag en eeuwig vervloekt,
he! op aarde!"
ZiedaarDit schrijft een Nederlander over
zijn land in een internationaal tijdschrift.
Toen de geschiedenis van Groenendaal aan
het licht kwam, zeiden velen. „Nu ja, in de
politiek is zoo iets mogelijk, maar in kunst
en wetenschap dwingen wij eerbied af.
En daar gaat Wichman een Fransch arti
kel schrijven, waarin behalve in de door ons
geciteerde passage, vier malen de woord
speling wordt herhaald van „les Pays Bas
les Pays trés Bas"
Hoe kan ons land zoo diep gezonke- zijn,
ioolarvg wij Erich Wichman nog^ hebben
Neen, zoolang er patriotten zijn als hij, is
ons land nog geen hel op aarde, Wichman
houdt ons hoogTrouwens, anderen dan de
Nederlanders worden door hem getorpe
deerd; Foch en Koning Albert noemt hij
„vodden" s) en zichzelf: „meester in the
gentle art of making ennemies".
De tijden waren nog zoo slecht niet, toen
boosdoeners werden opgehangen f
De vrede is geteekend. De dag is voorbij
gegaan en maakte nergens indruk.
Onrustig stemt echter het bericht, dat
Engeland en Frankrijk Italië hebben uitge-
noodigd tot het sluiten van een gezamenlijk
drievoudig verbond. Als dit tot stand komt,
zal het 't beste zijn den volkerenbond in het
vredespaleis ter bezichtiging te stellen.
De diplomatieke betrekkingen zijn hervat.
Je geallieerde gezanten zijn naar Berlijn
vertrokken en de Duitsche legatie zoekt
naar standplaats eveneens op.
Gelukkig komen nu ook eindelijk de
Dt.üsche krliv;y_ .o.ngenen vrij, zoedat wij
althans iets bespeuren van een vrediger
toekomst.
Maar Eupen en Malmédy, de twee gean
nexeerde dorpen tusschen Aken, en Sta-
velot doen bittere protesten hooren na hun
inlijving bij België. De officiëele in bezit
neming had eveneens dezer dagen plaats als
gevolg van den vrede.
Te( Berlijn zijn weder onlusten uitge
broken.
Op den Königsplatz het plein tegen
over den hoofdingang van den Rijksdag
kwamen talrijke demonstranten de troepen
tegemoet, die aangevallen werden. Een deel
van de troepen werd ontwapend. Het op
treden tegen de veiligheidspolitie werd
agressiever, toen de soldaten klaar stonden
om te schieten. De machinegeweren knet
terden, en er is weer gewerkt met handgra
naten.
Ook voor het Rijksdaggebouw is heel wat
geschoten engeraakt helaas. Het aantal
dooden bedraagt 42 en 105 menschen zijn
gewond.
J) La revue du Feu, aflev. 2—3, Tc jaargang.
Politiek Overzicht
De Fransche grondwet van 1375 be
paalt, dat de beide Kamers \an de volks
vertegenwoordiging zitting houden in Pa
rijs. Een uitzondering is bepaald voor de
behandeling van voorstellen tot grondwets
verandering en voor de verkiezing van den
hoogsten vertegenwoordiger van het gezag
in Frankrijk, den president der republiek.
Dan komen de beide Kamers in vereenigde
zitting bijeen te Versailles, waar in de jaren
1871 tot 1876 de nationale vergadering ver
gaderd is geweest.
Eergisteren waren dus de leden van den
senaat en van de Kamer opgeroepen naar
Versailles om een opvolger te kiezen \oor
president Poincaré, die den 17en Februari
aan het einde komt van het mandaat, dat
hem in 1913 voor zeven jaren, is verleend.
Zooals zoo dikwijls, heeft ook bij deze
verkiezing het onverwachte een rol ge
speeld. Zij is geheel, anders verioopen dan
men zich had voorgesteld. Enkele dagen
geleden dacht men niet anders dan dat
Clemenceau president van de republiek zou
worden. Tegen zijn eigen wensch. Zelf had
hij zich voorgesteld, zich terug te trekken
uit het openbare leven, waarin hij zoo long
een markante rol heeft vervuld. Herhaalde
malen heeft hij op de tribune van de volks
vertegenwoordiging verklaard, dat hij meen
de, dat voor hem de tijd van gaan gekomen
was, nu de vrede was teruggekeerd. Maar
zijne vrienden waren van eene andere mee
ning; zij wilden zijne loopbaan bekronen,
door hem met het hoogste ambt in den
staat te bekleeden. Clemenceau is voor hun
aandrang gezwicht; hij heeft verklaard, dat
als het ambt hem werd opgedragen, hij het
niet zou weigeren.
Het scheen dus een uitgemaakte zaak te
zijn, dat Clemenceau als Poincaré's opvol
ger het Elysée zou betrekken, totdat enkele
dagen geleden een zeer ernstige mededin
ger ten tooneele verscheen. Een groep in
vloedrijke leden van de Kamer, waarvan
Biiand als leider wordt genoemd, kwam
met Deschahel als candidaat voor den dag.
Er is met veel succes voor dezen stemming
gemaakt. Als toetssteen werd .gebruikt de
verkiezing van den voorzitter der Kamer,
waartoe Deschanel nagenoeg eenstemmig
(met 445 van de 455 stemmen) gekozen
werd. Daarmee was de weg gebaand om ook
onder de senatoren stemmen voor hem te
werven.
De beide mededingers hebben dezelfde
gedragslijn gevolgd; zij hebben niet bepaald
zich candidaat gesteld maar aan luinne
vrienden overgelaten voor hen op te ko
men in de „réunion plénière", de voorbe
reidende vergadering, die op den dag vóór
de officieele verkiezing gehouden is. De
uitkomst van de stemming was daar: Dcschn-
ncl 403, Clemenceau 389 stemmen.
Daarmee was de zaak beslist. C'emen-
ceau heeft zich teruggetrokken en bii de
stemming van den volgenden dog in het
congres te Versailles is Deschanel zonder
noemenswaardigen strijd gekozen. Men
•vindt de cijfers onder de telegrammen ver
nield.
Voor Clemenceau beteekent deze uit
slag, dat hij voor goed de eervolle rust in
gaat. Dat kan voor hem geene groote te
leurstelling zijn, al is het niet aangenaam
tegenover een mededinger échec, te lijden,
want het beantwoordt aan den door hem
zelf bij herhaling kenbaar gemaakten
wensch. Misschien bespaart deze uitslag
hem groote onaangenaamheden, die anders
in de toekomst voor hem zouden zijn wegge
legd. Men kan zich moeielijk voorstellen, dot
Clemenceau, die in een leven van feilen
strijd bijnamen gekregen heeft als „le tigre"
en „le tombeur de ministères", zich zonder
zelfoverwinning zou hebben geschikt in de
rol, v die de grondwet toebedeelt aan den
president der republiek, op wien haast nog
meer dan op den constitutioneelen souve-
rein het woord van toepassing is „Le roi
règne, mais ne gouverriepas".
In de wandelgangen van het paleis te
Versailles waren eergisteren de leden van
het congres, die met overgroote meerder
heid Deschanel op den presidentszetel heb
ben verheven, allen 't er over eens. dat hij
in 't bezit is van alle noodige eigenschap
pen om op waardige wijze de vertegen
woordiger van Frankrijk te zijn. Zijne ante
cedenten wijzen dat uit. Reeds van 1881 af
is hij lid van de Kamer, waar hij zich bij
de gematigde republikeinen aansloot en
door zijne redevoeringen, inzonderheid over
kwestiën van economische en buitenlandsche
politiek, zich eene gezaghebbende positie
verwierf. Het ministerambt is nooit door
hem begeerd, maar in de Kamer stond hij
persoonlijk hoog aangeschreven. Meerma
len is hij voorzitter van de Kamer geweest:
in 190T werd hij voor het eerst daartoe ge
kozen en ook de vorige Kamer had heni het
voorzitterschap opgedragen, waarin de nieu
we Kamer hem nog. pas bevestigd had. Se
dert 1899 is hij lid van de Académie fran
chise.
Paul Deschanel is den 13en Februari 1856
geboren in Brussel, waar zijh vader Emile
toen als balling verblijf hield. Bij den staats
greep van Lodewijk Napoleon van 2 De
cember 1851 was deze gevangen genomen
en verbannen. In 1859 was Emile Descha
nel naar Parijs teruggekeerd, waar hij in de
dagbladpers werkzaam is geweest. Onder de
republiek is hij in 1876 in de Kamer ge
kozen en in 1877 herkozen. Hij legde dit
mandaat in 1881 neer. toen hij tot hoog
leeraar in de nieuwe letterkunde aan het
Collége de France benoemd werd. In het
zelfde jaar werd hij tot levenslang senator
benoemd, hetgeen hij bleef tot zijn dood in
1904.
Boitenlandsche Berichtui
Budapest, 17 Jan. (Corr.-bur.) Vol
gens een draadloos bericht uit Neuilly zijn
de voor Hongarije vastgestelde grenzen
identiek met de zoogenaamde lijn van Cle
menceau. Pees, Mohacs en Baja blijven bij
Hongarije. De bescherming van de Hon
gaarsche minderheden in Joegoslavië en
Rumenië, die in het Oostenrijksche vredes
verdrag is opgenomen, ontbreekt in het
Hongaarsche ontwerp.
Giixf Apponyi is van plan in den
mogeliiken tijd met het grootste gedeelte van
de delegatie naar Budapest terug te keeren.
Budapest, 1 8 J a n. (H. C. B.) Volgens
een telegram uit Parijs komen de Hongaar
sche vredesgedelegeerden Dinsdagavond
weer te Budapest aan.
P a r ij s. 17 Jan. (N. T. A. Draadloos
uit Lyon). De Perzische regeering heeft in
antwoord op de uilnoodiging om toe te tre
den tot het volkenbondsverdrag, verklaard
dat zij zonder voorbehoud tot dit verdrag
toetreedt en zich verbindt alle daaruit voort
vloeiende verplichtingen te vervullen.
P a r ij s, 1 6 J a n. (R.) Clemenceau heeft
zijne candidatuur voor het presidentschap
ingetrokken.
Versailles, 17 Jan. (H.-R.) De so
cialistische groep besloot, na zeer levendige
discussiën, mot 4 stemmen meerderheid, op
Deschanel te stemmen. De leden werden
verzocht hunne stem uit te brengen op de
wijze, die de tucht voorschrijft.
De unie-socialisten besloten met 27 tegen
18 stemmen geen tegen-candidaat tegen
over Deschanel te plaatsen. De partijgan
gers van Clemenceau zullen, naar gezegd
wordt, op Jonnart of Bourgeois stemmen
Bourgeois, die presideerde, werd zeer
levendig toegejuicht door de geheele ver*
gadering, toen hij om 1 u. 15 de zitting
opende. Hij liet de nomen der stemopne-
niers voorlezen en verklaarde, dat de stem
ming geheim was. Daarna begon de stem
ming.
Na het inleveren van hun stembiljet be
gaven de leden zich naar de borstbeelden
galerij, waar zij op kalmen toon de zaken
bespraken. Allen brachten eenstemmig hulde
aan de uitstekende diensten, die Clemen
ceau aan het land bewezen had, en waren
hel er over eens, dat Deschanel alle noo
dige eigenschappen heeft om Frankrijk op
waardige wijze te vertegenwoordigen. Velen
waren van oordeel, dat het parlement het
initiatief moet nemen tot betuiging van de
nationale erkentelijkheid aan Clemenceau.
Tweede te 1 e g r a m. De tribunes wa
ren overvol Briand, die het middelpunt van
veler belangstelling was. verklaarde dat hij
onder geene omstandigheden president van
de republiek wilde zijn. Albert Thomas ver
klaarde, dat de socialistische groep.zich
duidelijk genoeg uitgesproken heeft, zoodat
het niet noodig was haar standpunt nog
eens toe te lichten. Deschanel zou bij eerste
stemming gekozen worden. Demonzie sprak
hetzelfde oordeel uit. Vincent wilde, dat de
vrienden van Clemenceau zich bij de can
didatuur van Deschanel zouden aansluiten.
Plech geloofde niet aan het succes van een
nieuwen candidaat en verklaarde zich voor
Deschanel. Charles Bernard gaf te kennen,
dat hij voor Clemenceau zou stemmen, den
redder van Frankrijk. Jonnart verzekerde,
dat hij zich ni.et candidaat stelde.
Derde telegram. Deschanel is met
724 van de 889 stemmen tot president ge
kozen.
Vierde telegram. Deschanel kreeg
734 stemmen. De verdere stemmen waren
aldus verdeeld: Jonnart 66, Clemenceau
56, Bourgeois 5, Foch 2, Sadoul 1.
P a r ij s, 1 8 J a n. (N. T. A.) De minister
president heeft gistermorgen aan het mi
nisterie van oorlog Lloyd George ontvan
gen, met wien hij een langdurig onderhoud
had.
19 Jan. (Draadloos van Lyon). De leden
van het kabinet-Clemenceau hebben heden
hun laatsten ministerraad in het Elysée ge
houden. Clemenceau deed daarna aan presi
dent Poincaré de definitieve ontslagaanvra
ge van het ministerie toekomen.
Het Petit Journal gaat na welke gevolgen
net van Clemenceau zal hebbö
Daardoor ontstaat de gewichtige vraag de
vertegenwoordiging van Frankrijk op da
vredesconferentie. Clemenceau is niet
leen voorzitter van de conferentie en vonfl
den oppersten raad, maar ook hoofd van de
vijf Fransche gevolmachtigden. Drie vanf'
deze gevolmachtigden, Pichon. Klotz enfj
Tnrdicu, maken ook deel uit van het kabfrj
net; alleen Jules Combon was geen minister»
Om de continuïteit in de diplomatieke be*
sprekingen te onderhouden, zal Clemenceau\
alleen als minister-president ontslag nemen;]
eerst nndat de nieuwe regeering is somen-)
gesteld, zal hij zijne functiën als president
van de conferentie neerleggen. Hij zal
Maandag de zitting van den oppersten raad
bijwonen.
Essen, 17Jan. (W.-B.). Het aantal der)
in het district DuisburgHamborg stakendej
mijnwerkers is wederom belangrijk achter--
uit gegaan.
Munchen17 Jon. (W.-B.). In v«vj
band met de verklaring in het vonnis tegeni
graaf Arco-Volley, dat er geen sproke vort
kan zijn hem de burgerlijke eererechten taf
ontnemen, omdat zijne daad niet uit een Inga'
gezindheid voortkwam, heeft het ministeriel
besloten genode tegenover hem te loten geU
den en de doodstraf te verzachten in levens
lange vestingstraf. i*
P a r ij s 18 Jan. (N. T. A. Draadloos"),
Uit Budapest wordt gemeld, dat de verkie
zingsdatum voor de Hongaarsche Nat. Verg,,
definitief is bepaald op 25 en 26 Jan. De
Nat. Verg. zal worden gekozen voor twee
jaren. Zeven partijen nemen deel aan de
verkiezingen. Het is reeds zeker, dat het
christelijk blok minstens drie kwart, mis
schien zelfs^vier vijfden der zetels zal ver
werven. Maar het vraagstuk is nog niet op
gelost, of Friedrich en Rubenek samen zul<
len gaan. Rubenek is de leider der klein®
grondbezittere en boeren.
Par ij s, 1 6 J a n. (R.). De opperste raad
hééft, om verbetering te 'brengen in den on-
gelukkigen toestand van de bevolking van
Binnen-Rusland, die nu verstoken 'is van'
alle bereide producten uit het buitenland,
besloten, dat een ruil van goederen zal wor
den toegelaten op den grondslag van weder-
keerigheid twssohen het Russische volk en'
de geallieerde en neutrale landen. Er
besloten faciliteiten te verleenen aan Russi
sche coöperatieve orgamsaliën in rccht-
streeksChe aanraking met de boerenbevol
king, die maatregelen nemen om kleeren^
geneesmiddelen, landbouwwerktuigen enJ
andere noodige dingen in te voeren in ruil
voor graan, vlas, enz., waarvan Rusland
overvloed heeft.
Dit besluit brengt geen verandering mea
in de politiek van de geallieerde regeeriiw
gen tegenover de sovjetregeering.
Brussel, 18 Jan. (H. R.) Om paal en
perk te stellen aan de schade, teweegge*
bracht door het mond- en klauwzeer heeff
de minister van landbouw tot 1 Maart het
vervoer in geheel het land verboden van
vee, uitgezonderd van dat vee, hetwelk be*
Op verzoek eervol ontslagen als lid
van den voogdijraad te Leeuworden S. Sikk
kens; idem te Middelburg mr. B. J. H. vaU
Blaricum, onder dankbetuiging voor de be
wezen diensten;
benoemd tot lid van den voogdijraad ti
Heerenveen J. P. Veenenbos, ontvanger derf
registratie en domeinen, wonende te HeereiW
veen;
tot lid van het Centraal College voor de
reclasseering mr. G. Th. J. de JongK, rechtel.
in de rechtbank te Amsterdam;
Er is maar één middel om een vrouw te
leeren kennen haar te huwen. Maar 't mid
del is soms erger dan de kwaal
Roman door
ANNA WAHLENBERG.
46
Zij wou niet omkijken, maar toen zij toch
e\en haar hoofd omwendde, zag zij dat de
donl.erc figuur achter den populier vandaan
jjckomerr was en- nu de straat overstak. Ver
schrikt haastte zij zich nog meer, snelde zoo
.Vlug als zij kon voort, toen zij opeens baar
haam hoorde roepen,
t Zij stond stil.
Arthur's-stem!
.Maar dat -\vas niet mogelijk*. Ilij was immers
'óp eis.
Neen, 3iij was het toch. Daar kwam hij haar
Jjegcmoet.
„Arthur, hoe is dit?"'
Hij stond lachende naast haar. Het was zoo
grappig, dat zij hem ontvluchten wou!
,,Tk kroeg op het laatste oogenblik verhin
dering,zei hij. „Gerber is in mijn plaats ge-
ga a Hij is daar reeds eerder geweest cn heeft
jet onderzoek geleid. Wij hebben samen ge
reikt en hij neemt alle instructies mee zoo-
pot het heel goed gaan zal."
L»J'laar het was tcoh iets. wanr ia pa,
voor interesseerde?"
Zij hief een paar droevige oogen tot hem op;
het deed haar leed dat hij verhinderd was,
verhinderd om zelf deel te nemen in een zaak,
waarin hij zich zoo lang verdiept, en die al
•zijn denken in be9lag genomen had.
Hij ontweck haar blik, en zij liepen de straat
uit.
7Ja," zei hij „somtijds moet men het ééne
belang voor het andere loslaten, wanneer ons
dit gewichtiger toeschijnt?''
Al voortloopend hield zij de oogen op hem
gevestigd.
„Och, arme Arthur!" zei ze zacht.
Hij wendde haastig zijn gelaat naar het hare,
verhelderd door het bijna onmerkbaar lachje
dat hem zoo jong maakte.
„Waarom arm?" zei hij. „Ik heb een heer
lijke avondwandeling gemaakt."
Zij lachte hardop.
„Was dit misschien het groote belang, waar
om je de zaak moest verzuimen?"-
„Ja, zeker."
Zij lachte opnieuw.
„Natuurlijk. Het was werkelijk buitenge
woon mooi weer vanavond. Het waait en stof-
regent zoo gezellig.'*
„Ja, en het was de moeite waard om te
zien hoe je daar voor de deur stond en om je
heen zag. Je was een beetje bang. niet waar?"
„Ja, het ?al wel een mooi schouwspel ge
weest zijn.'' Zij hield Irar schreden in om
hem beter te zien. „Je ^dt je zeker achter
dien boom verscholen om mij te doen schrik
ken
„Daarom eigenlijk niet,'" zei hij glimlachend
met neergeslagen blikken. Maar meteen zag
hij weer op.
„Maar ik' kan niet ontkennen dat ik daar
SiOD/Jl Om lie, tffflICTan ha itooa. GJX va!cll-plft
niet om cr mij over te verblijden, dat je zon
der geleide minder op je gemak scheen te zijn
dan op andere dagen. Je begrijpt, men is nu
eenmaal zoo dat men er z.ich altijd graag van
verzekert voor iets op de wereld nuttig te
zijn."
Ilij schertste, zooals hij natuurlijk (len gc-
heclen tijd geschertst had, maar toch was het
haar of er eenigc ernst achter die scherts ver
borgen lag. En tegelijk kwam er een verwon
derlijke onzekerheid over haar zooals zij daar
samen den gewonen weg naar huis liepen, zon
der dat hij vreg of zij misschien een ander
doel had. Iloe was het mogelijk dat zij daar
nu liep, terwijl zij gisteren afscheid hadden
HOF 38. H
Is klas Reparatia-inrichting,
0 fry- Q o 0^ Wj- f»
genomen op een manier alsof het voor altijd
was geweest? Hoe was het mogelijk dat hij
daar liep, nadat hij maanden lang gewerkt had
met het denkbeeld voor oogen dat hij juist van*
daag ver van hier zou zijn om een zaak ten
einde te brengen, die zijn arbeid zou bekronen?
Hoe was 'het mogelijk dat hij hier liep en zijn
kostbaren tijd verspilde om haar te bescher
men, terwijl die toch zeker moest ingenomen
worden door de gewichtige aangelegenheid,
die zijn reis verhinderd had? En wat was
het waardoor deze wijziging in zijn plannen
gekomen was, en dat hij nog niet, genoemd
Jiarl.? Gisteren avAn^. dit noif iijet toen
hij vast besloten was op reis "te gaan. Derhalve
moest liet dezen morgen plotseling opgekomen
zijn. Of...?
Dezelfde gedachte Icwam weer bij haar op.
Hield hij van haar? Kon hij haar niet alleen
laten in deze beslissende dagen?
Maar als dit zoo was, waarom zei hij dan
niets? Neen, zij moest die vluchtig opkomende
gedachte verjagen. Had zij niet reeds genoeg
oni over te denken?
En de avond verliep zooals de andere in
den laatsten tijd. Zij z.aten samen aan dc tafel
der bibliotheek met de hoeken vóór zich. Mis
schien was het iets stiller dan gewoonlijk in de
groote kamer. Een gesprek wilde niet vlot
ten,, en intussclien bemerkte Inga dat Rcnns-
burg nog altijd met dezelfde bladzijden vóór
zich zat. Maar plotseling hier hij het hoofd op
om haar aan tc zien met zulk een vreemden
ernst dat zij terstond daarop vóór zich keek.
„Nu," zei hij, toen zij in (le hal stonden en
*Zij bijna klaar was om te gaan; „morgen heeft
zeker de verhuizing naar het hotel plaats?"
Zij antwoordde met een knikje "en een kort
„ja."
„Het ligt niet zoo verlaten als het zieken
huis; nu heb je geen cavalier noodig om jc af
te halen."
„Ik weet niet eens of ik 's avonds ga", zei
zij, terwijl zij haar handschoenen aantrok. „Ik
ga in den middag met hem mee om hem te helu
pen uitpakken."
Rennsburg stond geleund tegen het venster
kozijn en beschouwde haar zwijgend. Zijn
oogen hadden een scherpe uitdrukking, maar
om zijn lippen lag een glimlach.
„Reeds als verloofd met den ring aan den-
vinger," zei hij.
Dit trof haar als een slag. Zij wilde vlucht
en greep naar het deurslot. Maar nu ïa^
zijn hand op de hare.
„Inga," zei hij iftet een vaste stem. „Tnga.J>
Het was alsof hij haar wilde verhinderen
heen tc gaan, alsof hij zich verklaren wüdèj
maar toen liet hij liaar hand los.
„Je begrijpt, het spijt mij wanneer ik cr aaa
denk, dat cr een einde gekomen is aan omza
mooie avondwandelingen," zei hij. „Men raak!
er aan gewoon en doet cr niet graag afstaudl
van." I
Zij had niets tc antwoordden, maar kon öbfl
niet gaan. Eenigc QOgen-blikken stonden alj
zwijgend naast elkaar en zeiden elkaar daar*
na heel vriendelijk en haastig vaarwel. MaaH
buiten gekomen holde zij dc trappen at»,
Koortsachtig joeg haar bloed, en opeens wis|
zij dat zij niet met Magnus mee kon gaan oirf
hem te helpen verhuizen. Zij kon niet optre*»
den alsof zij zijn verloofde was, met ziin rinjft
aan haar vinger,
XVI. w
Den volgenden morgen: begaf zij ziclü fér^)
stond naar het ziekenhuis. Zij moest Magnu*
gaan zeggen dat zij 's middags niet kon kom€n
zooals zij beloofd had, zoodat hij andere hulp!
moest zoeken. Zij konden, in plaats daarvani
elkaar ontmoeten in de ontvangkamer of
volgenden dag ergens anders, waar zij onge*
stoord zouden kunnen praten. De reden, waaW
om zij haar belofte niet kon houden, had ril
nog niet bedacht/ maar daar zou zij ondet*
weg wel op komen.
(Wordt w,cdgd)< 7
