Regsnmantsis ....bij Maisorï L'Hirondelle A80NXIME1TSPSUS ZÏ 71? Z ÏS DE EEMLANDER" BUITENLAND EVENWICHT. tïTrnklë essng 1.6BOOTEHBOSST, U li Dns Politieke TereenlgingsleTeD. FEUILLETON. M Vw i T8e Jaargang No. 284^ pa pe* 11». p« w«lt S™m venekcrin# ^(-irn'tiiii) f 0.17». «hoaJeilijke nummer» f CM. Tukthom» 511 AMERSFOORTSCH DAGBLAD DIRECTÏUR: J. VALKHOFP. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. HOOFDREDACTEUR: Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURG. Vrijdag 23 April 1920 PRIJS DER ADVERTENTIEN met Ir/bcgrip van ecn bewijsnummer, elke regel meer 0.20, dienstaanh dingen 1—5 regels t 0.50. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer voordeclige bepalingen tot hel herhaald advcrtceren. bij abonnement- Eene circulaire, bevattende de voorwaarden wordt op aanvraag toegezonden. Bewijsnummers 5 cent. Met 't palftteJte vereen iglrigsle ven hier te |èndö m 't treurig gesteld. Hier zoowel als elders, althans onder de zoogenaamd/e „bur gerlijke" partijen is het de dood) in de pot. Het »og 't beste in de socialistische bartijen; 't ie dear ook wel niet alles zonne schijn en morgendauw, maar zij zijn jong en hebben nog de illusie en den overmoed van de jeugd (helaas ook en in nog meerdere .mate de zelfoverschatting); daar is alles nog 'n nieuwtje vindt men al datgene (en vooral zich zeil) heel gewichtig, waarvan voor de oudere partijen, die al zoo lang ver- eenigingetje gespeeld hebben, de aardigheid glad al is. Deze zijn lijzig en loom geworden en komen niet grasg meer ln beweging. Zelfs bij de geweldige gebeurtenissen, wel ke wij beleefd hebben, roerden zij zich niet. Ms 't waar vtm, dat de burgerlijke partijen de steunpilaren van 't kapitalisme zijn, dan tou dit wel seeds lang ineengestort zijn. Dat de „kapitalistische'maatschappij nog wo stevig, »oo niet steviger staat dan voor de woedende aanvallen van de aan hunne leider* ontsnapte socialisten en communis ten, heeft zij te danken aan eigen soliditeit ondanfa afle gebreken. Onze zgn. burger lijke partijen zijn er onschuldig aan, al willen wij de verdiensten van vele hunner voor mannen en leiders niet miskennen, zij heb ben in de moeilijkste dagen pal g.estaan cn wij eeren hun energie te meer naarmate zij minder gectimuleerd weiden door hun politieke supporters. Apathisch heeft onze burgerij afgewacht, Wat eF ower haar komen zou. Dikwijls la^t ons hopen, dat 't onbewust was bood zij tegenwerking en zoo groot was hare kort zichtigheid, cfet zij allerlei maatregelen, wel ke die overheid trof in 't belang der gemeen schap, fc-®chtt® te saboteeren of te ontdui ken. Al v» aeetauratie noodig, het gebouw is niet zoo kwaad, maar de bewoners deugen niet. Z® gingen lekker slapen, toen de we reld in brand stond. Hoogstens keken ze even of de pin wel in 't raam stak en de brandkast goed op slot was, er loopt zoo veel s)echt volk rond tegenwoordig. Do eenigen die nog iets deden, waren de roomschen. Zij zonnen althans over ver- weermaatregelen. Of zij goed en practisch dederv weten wij niet, zij hebben ons in hun actie en pfennen niet ingewijd, maar van hen ging er tenminste iets uit. De anderen lagen te maffen in 't huis, dat te goed voor hen is. En ze hadden niet eens nachtmer ries. Onze politieke partijen hebben in deze critieke tijden deerlijk teleurgesteld. Het ontbreekt hun aan krachtige, invloedrijke leiders eri de onzalige mode om zich niet met de politiek te bemoeien, heeft 'n lauw heid en onverschilligheid gekweekt, waarin de eenige kans van slagen voor 'n eventu eel© revolutie schuilt. Er is zoo dringend reorganisatie van on ze burgerlijke partijen noodig. Hun ver deeldheid kan nog slechts historisch ver klaard worden en gaat dwars over de nieu we stroomingen heen. Alsof er geen vuiltje aan d« lucht is,w iaat men al dte groepen maar voortvegeteeren tusschen de schei dingslijnen, welke reeds vóór den oorlog valsch waren. En wat hoort men van de meeste dier par tijen, als de verkiezingen voorbij zijn? Slechts als de stembus in 't zicht komt, ont waken zij om 't vuurtje van verdeeldheid tusschen rechts en links en de vrijzinnigen onderling aan te wakkeren en met hun klei ne, vaak persoonlijke veeten, de kiezers te vervelen. (Men behoeft zoover niet te kij ken. Amersfoort geeft wel een der bedroe vendste voorbeelden). De vrijz.-dem. kies ver houdt hare zaken en de belangstelling zoo'n beetje gaande, men begint er te beselfen, dat men er niet louter voor de stembus be staat en ook het politieke leven om ver nieuwing roept, maar van de andere partijen hebben wij sinds de laatste verkiezingen taal noch teeken meer vernomen. Komt de reorganisatie niet van bovenaf, dan moet 't man* ven benedenal geschie den. Als men maar 'n klem duwtje geeft, val len de wezenlooze onder die partijen van zelf in elkaar. En dan zal van zelf de eenig juiste partijindeeling tusschen democraten en liberalen ontstaande laatstoverïeven- dan van de conservatieven doen dan het verstandigst onder den rechtervleugel der Kheraflen heil en heul t© zoeken. De thans in 't leven gehouden verwarring doodt de politieke belangstelling en verlamt de ac tie. Alleen d© tegenstanders profiteeren daarvan. De tijd voor de „kiesver-eenigmgen" is onherroepelijk voorbij, 't Nieuwe stelsel, dat geen tusschentijdsche verkiezingen kent, veflt reeds 't vonnis over de „kiesvereen.", welke slecht9 bestond ter wille van de ver kiezingen en welker hoogste streven slechts was om paraat te zijn voor 'n plotseldngen stembusstrijd. Die plotselinge stembusstrijden tengevol ge van den dood of T bedanken van een zit tend lid, komen niet meer voor. 'n Partij, welke zich slechts voor de verkiezingen zou organiseeren, zal aan hare eigen werkeloos heid in de jaren zonder verkiezingen ten gironde gaan. Wil 'n partij invloed oefenen en haar aanhang behouden, dan zorge zij voor 'n opgewekt vereenigingslevenzij roepe hare leden niet slechts op voor be stuursverkiezingen en huishoudelijke agen dapunten, maar besprek© met hen de vraag stukken van den dag m land en gemeente en geve leidüng ter plaatse. Zij zorge dat hare vergaderingen worden tot samenkom sten, waar de leden niet alleen komen om van hun belangstelling voor de partij te ge tuigen, doch waar de politieke belangstel ling hen heendrijft èn bevredigd wordt. In de jongste vergadering van de vrijz.- dem. kiesver. Amersf. Gemeentebelang heeft 't bestuur verklaard, dien kant op te wallen door het houden van maandvergade ringen, liefst op vasten datum, waar de ac- tueele vraagstukken aan de orde gesteld zullen worden. Wij gelooven, dat dit de goede weg is om de politieke belangstelling aan te wakkeren, en 't partijleven intensiever te maken en de rechtmatige plaats weer in te nemen naast tegenstander^ die wat al te breed willen gaan zitten. De vrijzinnigen mogen niet langer voort sukkelen met hun oude, afgeleefde kiesver- eenigingen, waar vaak meer persoonlijke dan politieke belangen gediend werden en 'n klein coterietje de kiezers voor zijn wa gen wilde spannen. Er moeten in nieuwe tijden ook nieuwe wegen gezocht Worden en 't verheugt .ons dat het hier de vrijz.-dem. kiesver. Amersf. Gemeentebelang is, welke dat begrepen heeft. Wij wènscihen haar alle succes en drin gen er bij de leden ten sterkste op aan, om het streven te steunen door hun medewer king en vernieuwde belangstelling. Er wordt zooveel kracht en zooveel energie verbruikt tegen de democratie en tegen de be langen der gemeenschap, laten wij nu eens toon en één avond in de maand te willen ge ven om mee te helpen aan den opbouw der democratie en aan de behartiging van de gemeenschapsbelangen boven klassever deeldheid of groepsbelang. Eén avond per maand kunnen wij allen missen. Wie heeft niet z'n wekelijkschen kegel- of kaartavond en zal van de 4 aan het spel gewijde avonden er niet één willen vrij maken voor de politieke zaak? Van onze te genstanders worden Keel wat zwaardere of fers gevergd en zij brengen die graagl Politiek Overzicht De politiek van Frankrijk tegenover Duitschland wordt voor een goed deel be- heerscht door de vrees, dat Duitschland zich wil onttrekken aan de gevolgen der uitvoering van het vredesverdrag van Ver sailles. Met angstvallige zorg ziet de Fran- sche regeering er op toe, dat bij Duitschland de gedachte levendig wordt gehouden, dat aan de harde bepalingen van dit verdrag vollëdig moet worden voldaan. Zij zorgt er ook voor hare bondgenooten voor dit doel op hare hand te houden. Verleden Maandag nog is aan het adres van de Duitsche re geering op Engelsoh initiatief eene waar schuwing bezorgd voor de gevolgen, die de instelling van een regeering in Duitschland, welke vijandig zou staan tegenover de uit voering van het vredesverdrag, voor de voedselvoorziening zou hebben. In merkwaardige tegenstelling hiermee staat echter het feit, dat men in Frankrijk volstrekt niet blind i9 voor de gebreken yan het verdrag van Versailles. De Parijsche Matin geeft een bloemlezing van verklarin gen, die in de laatste dagen door verschil lende vooraanstaande mannen zijn afgelegd om te wijzen op fouten in het werk van Clemenoeau en zijne medewerkers. De ge wezen voorzitter van den 6enaat Dubosf meent, dat de cardinale fout van het vre desverdrag is, dat men niet heeft begrepen, dat de toekomst afhangt van de regeling van financieele kwestiën. De oud-president dat het rijne sohulden kan betalen op de termijnen, die het verdrag bepaalt. Ook hebben slechts zeer weinige staatslieden aangenomen, dat men de uitlevering van de oorlogsschuldigen had kunnen afdwingen, zonder de rest van de openbare orde in Duitschland te verwoesten. Wat de ontwa pening betreft, bevindt zich de Duitsche regeering reeds nu in zulk een zwakte- toestand, dat zij niet eens troepen genoeg bezit om de ontwapening van weerspannige legerafdeelingen af te dwingen of haar ge- zag tegenover militaristische contra-revo lutionairen te handhaven. De geallieerden kunnen nu óf de sohroef tegen Duitschland verder annzetten maar dan zullen zij het nog meer in wanorde brengen, en zelf meer en meer voor zijn toestand verantwoordelijk worden, óf zij kunnen overleggen op welke punten van het verdrag het vooral aankomt om ze met vereenigde krachten door te zet ten. en welke punten men kan laten vallen. Wij moeten weten wat Duitschland kan doen en wat niet. Met strafmaatregelen alleen komt men er niet. Geen generale staf van de geallieerden kan orcle teweeg brengen in Duitschland en een toestand verkrijgen, waarin Duitschland de hoofdbepalingen van j het vredesverdrag kan vervullen." Men mag inderdaad vragen of bij een verdrag, dat zulke cardinale gebreken toont, de eisch om het in zijn geheel, zonder er tittel of jota aan te veranderen, uit te voe ren, op den duur zal zijn te handhaven. In Ierland is weer een nieuwe verrassende wending voorgekomen. De houddn'g van de in Dublin Castle gezetelde regeering is long eene geweest, die getuigde van onverzoen lijkheid en onverzettelijkheid. Het laatste ge tuigenis daarvan leverde hare gedragslijn tegenover de in de Moutjoy-gevangenis opgesloten politieke gevangenen. Die wer den behandeld op gelijken voet als de ge- Poincaré betwijfelt, dat Duitschland op 1 Mei 1921 de voorgeschreven som in goud marken zal betalen. Minister Loucheur heeft in de Kamer meegedeeld, dat, buiten alle reeds verrichte leveringen. Frankrijk op een bedrag van 5 6 milliardon kan rekenen. Poincaré roept uit; „Moge het den hemel behagen, dat hij gelijk kriigtl" De minister var. financiën Mars él heeft den 14en April in de Kamer verklaard, dat naar zijne kennis Amerika 730 millioen goudmark en Enge land 325 millioen goudmark van Duitsch land voor geleverde voedingsmiddelen heeft gekregen. Frankrijk heeft voor geleverde voedingsmiddelen 131 millioen frs. in kolen ontvangen. Als vergoeding voor onder houdskosten van het bezettingsleger heeft Frankrijk tot 1 Februari 600 millioen mark m papier ontvangen, hetgeen minder dan een tiende deel van het bedrag dezer kos ten is. Een krassen toon slaat de Londenscbe Westminster Gazette aan, die aan de staats lieden, die thans in San Remo bijeen zijn, het volgende te bedenken geeft: ^Sedert het vredesverdrag onderteekend werd, is het duidelijk aan den dag gekomen, dat daarin genoeg punten niet vatbaar voor vervulling waren om aan de geallieerden een formeel mot'rf Ie geven, als zij daar naar zochten, om nieuwe dwa; maatregelen tegen Duitschland te nemen. Over de sol vabiliteit van Duitschland kan men van ver schillende meening zijn; maar niemand, die den tegenwoordigen toestand van het land kent, denkt er ook maar een oogenblik aan, I wone gevangenen. Om daarin verandering te krijgen, begonmen de gevangenen een hongerstaking. De regeering heeft zich daar tegenover aanvankelijk schrap gezet Bonar Law verklaarde in het lagerhuis aan de le den, die wezen op het gevaar, dat die gevan genen van uitputting zouden sterven, dot als die menschen verkozen de misdaad van zelf moord te plegen, dat hunne zaak was. De regeerlmg trok zich daarvan niets aan. De be volking koos de partij van de stakende ge vangenen; buiten de gevangenis werd een sympathiestaking georganiseerd. Alle win kels in Dublin werden geslotenhet vverlc wercl stopgezetde treinen en li ems hiel den op te rijden. Duizenden menschen be wogen zich in een optocht, die ge ~n einde nam, voorbij de poort van de gevange nis. In dit tafereel is plotseling verandering gekomen De hongerstakers werden uit de gevangenis ontslagen en naar het hospitaal gebracht, waar zij beter op hunhe plaats wa ren dan in de gevangeniscel. Aanstonds hield ook de sympathiestaking op en nam het leven weer zijn gewonen gang. Deze verandering viel samen met de aan komst in Ierland van een nieuwen trcepen- bevcl'hebber. Die was het niet eens met het onder den haam van .Castle Rule" bekende regeerimgsstelsel in Ierland en aan zijn aan drang wordt Ket* toegeschreven, dat uit Lon den het bevel kwam de gevangenen in vrij heid te stellen. Op grond daarvan wordt de positie van den onderkoning lord French beschouwd als geschokt. Men rekent met j de mogelijkheid, dat hij zal aftreden. Voigert? een gerucht heeft hij ontslag verzocht. Op I dat verzoek zal de regeering te Londen een! besluit nemen na de terugkomst van den eersten minister Lloyd George uit Sun Remo. Het zou voorbarig zijn hieruit de conclusie te trekken, dat de Iersdie politiek in nieu we bonen zal worden geleid. Eén zwaluw maakt nog geen lente, en er zal veel meer moeten gebeuren voordat men kan zeggen, dat het stelsel van onderdrukking in Ier land is verlaten. De .toestand in Ierland blijft zeer gespan nen. Op denzelfden dag, waarop de politieke gevangenen in Dublin werden vrijgelaten, deed in de Iersche hoofdstad de politie, door soldalen bijgestaan, een inval in een aantal huizen en nam ongeveer 170 personen ge vangen. Later werden die allen op vijf na weer losgelaten. Te Miltown—Mclbny, in 't graafschap Clore, werd een optocht, die ge houden word om de vrijlating van de ge« vangenen van Mountjoy te vieren, door po litie en soldaten aangevallen. Drie personen! werden gedood en negen gewond. In Clon- mel, in het graafschap Tipperary, hebbeif soldaten en politieagenten het bureau van den dienst der armverzorging kort en kleirt geslagen, omdat dit een reglement had op gesteld, waardoor de bewakers van de open bare orde buiten het plaatselijk hispotnol worden gesloten. De jury, die een onderzoek' heeft ingesteld naar don moord, waarvan de lord-mayor van Cork het slachtoffer is ge worden, heeft eene uitspraak gedaan, waar in de politie als de schuldige aan dien moord wordt gekenschetst en de beschuldiging ven moord wordt gericht tegen den eersten mi nister Lloyd George, den onderkoning lord French en den minister van Ierland Mac- pherson en nog verschillende Iersche bo shrursambtenaren. Deze feiten zijn kenmerkend voor den geest van bittere vijandschap, die in hel zuiden en westen van Ierland heerscht Ook Ulster is daarvan geenszins vrij. London derry is gedurende eenige dagen in een staat van oproer geweest. Unionisten en re publikeinen gingen elkaar gewapenderhand te liif en de politie moest met de hnïonct op het geweer de straten van oproermakers zuu veren. Met het oog op dergelijke feiten ver dient een voorstel de aandacht, waarbij Lord RoLert Cecil de regoering uilnoodigt een rapport irit te brengen over den toestand van Ierland, daaronder inzonderheid begre pen de mate waarin de regeeringsmnc hino* rie hiervoor verantwoordelijk is. Buifenlandsche Berichten. Washington,' 21 April. (V. D.). Johnson, ambassadeur der Vereenigde Sta ten te Rome, heeft heden van het Staatsde- pardlement instructies ontvangen, dc gealli eerde conferentie te San Remo nis officiéél vertegenwoordiger der Amerikoonsche re geering hij te wonen. Hij zal echter niet deelnemen aan de besprekingen. San Remo, 22 April. (I I -R De Conferentie heeft heden de behandeling van het Tirrksche 'verdr&g voort -zetmén ge looft, dat die lveden zal Worden ten einde gebracht. Rekening houdende met het voor behoud van Wilsond, heeft de conf entie besloten niet onmiddellijk en definitief de enclave Smyrna toe te wijzen een volks stemming zal binnen enkele jaren lvet lot daarvan bepalen. De Turksehc rer- ering zal zich mceten verbinden de verschillende geloofsovertuigingen te eerbiedigen. De vertegenwoordiger ven den Volkenbond te Konstantinopel zal de klachten der minder heden, die mochten lijden onder de be moeiing der Mohammedanen, in onlvnngsl nemen. Alle handelingen in strijd met de neutra liteit zullen beschouwd worden als sclveiy» Tranen drukken meer emotie uit dan smart. Roman door J. EIGENHUIS. 18 SP Ze liet totaal geen verlegenheid meer blij ken. „Weet jo nog Mien,'' veranderde Cato nu weep van taktiek, „dat wc samen dien Ja piks nog wel eris verlegen hebben willen ma ken. Ten i« Kier zoo \aak kwam; weet je niet meer? Wat was ic toch nog onnoozel. Een knappe vent anders, vin je niet?" Maar Mien had zich nu heelemaal in be dwang en verraadde niets. En toen Cato weg ging, was ze nog net zoo wijs, als toen ze kwam. Zoo'a nest, schold ze in zichzelf, of ze van niemendal af weet. Maar ze moet 't zelf weten. De kans, dat het stil blijft, "Wordt er met 'er air van vermoorde onschuld niet beter op. En dat het Zondag een afspraak je was, wist ze zoo zeker als wat. Daar zou ze een grap van beleven. Als zij ze Zondag niet eris samenr verraste! Da tzouën ze dan onderwinden. „Goddank," achtte Mien, toen Cato weg ;was. 't Scheen of een grootte beklemdheid van haar af viel. Vrees voor ontdekking was dat fliet geweest, want die bestond nog even goed. JVfaar zo voelde, wat Cato dreef «en dat die emotie zocht en koste van haar... haar dwaas heid. Mien was vandaag veel liever geweest voor Jaap, en teerder voor 'r kleintjes en zelfs overvrindelijk voor dc meid, of ze tegen aB®" maal wat goed te maken had. Daar ging dc voordeur. Dat was Jaap. Iïij floot zoo vroolijk een aria uit „Die Lustige "Wittwe," of de dag pas begon. „Zoo snoeze-moes/' aaide hij, haar onder de kin streelend en zijn gezicht tegen het hare aan, vleide hij: „Wat zie je er liefjes uit. 'n Kleurtje of je schaatsen gereden hebt." Hij kuste haar, maakte een paar grappige passen om haar en kwam naast haar zitten, zijn bureaustoel van zijn secretaire naar haar toeschuivend. Heel huiselijk stak hij zijn lange pijp aan en neusde wat in het „Nieuws van den Dag," haar telkens innig over zijn blad loeknippend, gezellig een enkel berichtje voor lezend of naar de kindertjes informeerend. - Dat was toch wel heel knu9, voelde ze. cn ze drong het naar achteren in haar memorie, dat ze zich tot een dwaasheid had laten ver leiden. 't Was toch zoo'n best mannetje en ze zou 'm niet uit haar leven kunnen missen. Ze had juist haar naaiwerk af, en het neer leggend stond ze op, greep hem bij zijn groote kuif en kuste hem op het voorhoofd en de oogen en op zijn blonden knevel: „Mijn man nebje, hoor. Best mannetje...''- 's Zondags zat zo alleen in de zonnige ach terkamer. Piet en Mientje waren bij den burge meester, die z'n oudste dochter over had met twee kindertjes, van hun leeftijd. De meid was uit. Wat heerlijk rustig. Daar had ze nu al de heele wèek naar verlangd, naar die innige rust. Zoo stil wat luieren en wat soezen, een bock voor haar. Ze wist niet, waarom ze dal nu juist had ge daan. Ze had nooit eenigen lust in zich ge voeld, om tc talen naar boekjes, die Piel haar geleend had. Maar nu zat ze met Campbell's New Theology voor zich. Ze bladerde het wat door, geeuwde cr wat over heen en sloeg het weer dicht, om telkens weer te openen en er opnieuw in te bladeren. Ze kon het zich niet ontveinzen, dat ze voor zichzelf een raadsel was. Hoe was dat nu de vorige week zoo gebeurd met Japiks. En hoe had ze dat nu heerlijk kunnen vinden. Ze was toch dol op baar eigen man, dien besten, eit TUINSCHOENEN Toorliaiideu bij trouwen vent, die altijd zoo vol attenties voor baar was. Hoe kon ze soms in zoo'n staal van moedeloosheid vcrkceren cn van onverschil ligheid voor alles, wat haar huishouden be trof. De kinderen waren toch ook zoo lief, zoo echt levenslustig en met zulke goeie hartjes, precies haar lieve goeie vent. En kon ze liever kamer verzinnen, dan deze. Kijk, die klim- roosjes kleurig te£cn die lindestammen bloei en dat perk anjelieren al in vollen bloei. De specerij-achtige geur zweefde de kamer op het zomerkoeltje binnen. „Sinm is Egoïsme'' las zc, terwijl zo het boekje weer dichtsloeg, zonder, er bij te den ken. Eerst bleven die woorden aan de opper vlakte cn toen ze eindelijk dieper tot haar be sef doordrongen, sclieen zc op' te schrikken. Alle zonden niets dan egoïsme, en zelfzucht alleen zonde! Was haar zelfbeklag egoïs me? Was haar verraad van de vorige weck zonde? IToe kwam ze aan dat woord „ver raad?"' Ze bleef er over napeinzen en dacht, weer aan liaar sclirik, toen Jaap Vermaat ze verraste. Dat schokte haar nu heftig. En Cato weet het, cn de heele Soos weet hel, en haar man weet liet niet. En die mocht het niet weten, want het was geen verraad. Hel was dwaasheid, onbezonnen, dolle hartstócht ge weest, net zoo stom, nis dat ze zich had bedron ken en in liet publick malle praat had uitge slagen. Dat zou toch ook geen verraad wezen aan Jaap? Immers nog veel meer dan anders, of liever met meer bewustheid. En toch was ze zichzelf een raadsel. Waar om zal zc nu hier alleen? Hier voor dit raam? Waarom liad ze Cato's invitatie niet aangeno men? Wou ze nu zichzelf wijsmaken, dat ze hier geheel toevallig alleen, moederziel alleen thuis zat, en dat Japiks de situatie niet zou 'kennen en zoo meteen komen zou, nu het ijs gebroken was? Aanstellerij cn huichelarij zat een mcnsch toch in het bloed. Om zelf come- die cn de onwetende te spelen voor zichzelf. Wat was dat clan loch? Bestond 7C uit twee persoonlijkheden, die voortdurend beentje trachtten tc lichten? Ze hield zioh loch niet voor den gek als <zc innig voelde, hoe ze nog van Jaap hield en dat haar leven gebroken zou wezen, als ze hém moest verliezen. Maar ze hield zich wel voor den gek, als ze meende, dat ze niet dien ander ^verwachtte op het oogenblik, cn als ze zich wij£ maakte, dat zijn vcreering haar niet vleide cn bij dc gedachte cr aan, hel hr.rl voelde bon zen on het bloed naar de wangen slijgcr». Onwillekeurig schudde ze het hoofd, nlsof ze over het raadsel, dat 7.0 zelf was, zich be zorgd maakte. Het waren aanvechtingen van den duivel, had ze in liaar jeugd geleerd. Maar lachte thans om die armen satan, die zoo'n zwaar pak van menschen te dragen kreeg, een pak vol van laag egoïsme, dal zc don armen de mon zoo graag toeschoven. „Wal ik wil, dat doe ik niet. Maar wat ik niet wil» dat doe ik," scheen haar ineens in de ooren tc suizen. Wie zei dat? Waar kwamen die woorden van daan? Alle dag gaf zichzelf zooveel tc raden. Klonk het, terwijl ze klaagdc oyer haar groote huis of vervelende leven, of gromde legen de kinderen en legen Jaap, niet tegelijk in haar ooren, dat zc verkeerd deed en wej heter wist en maar had stil te staan cn te glimlachen om de gelukkigste mcnsch ter wereld tc wezen, aangebeden door man en kinderen en door ie der lief en flink gevonden? Jé zou toch haast aan den duivel gelooven, die jc trok lot het doen van allerlei minne dingen. Ja, de duivel van egoïsme! In dat boekje stond het toch wel goed uitgedrukt. Hoe meer .ze cr over nadacht, hoe meer zc in haar verkeerde daden grol egoïsme zag. Ze bladerde wat en peinsde wat; en sloqg liet boekje weer dicht. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1920 | | pagina 1