Regsnmantsis ....bij Maisorï L'Hirondelle
A80NXIME1TSPSUS ZÏ 71? Z ÏS
DE EEMLANDER"
BUITENLAND
EVENWICHT.
tïTrnklë essng
1.6BOOTEHBOSST, U li
Dns Politieke TereenlgingsleTeD.
FEUILLETON.
M
Vw i
T8e Jaargang No.
284^
pa pe* 11». p« w«lt S™m venekcrin#
^(-irn'tiiii) f 0.17». «hoaJeilijke nummer»
f CM. Tukthom» 511
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DIRECTÏUR: J. VALKHOFP.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
HOOFDREDACTEUR:
Mr. D. J. VAN SCHAARDENBURG.
Vrijdag 23 April 1920
PRIJS DER ADVERTENTIEN met Ir/bcgrip van ecn
bewijsnummer, elke regel meer 0.20, dienstaanh
dingen 1—5 regels t 0.50. Voor handel cn bedrijf
bestaan zeer voordeclige bepalingen tot hel herhaald
advcrtceren. bij abonnement- Eene circulaire,
bevattende de voorwaarden wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent.
Met 't palftteJte vereen iglrigsle ven hier te
|èndö m 't treurig gesteld. Hier zoowel als
elders, althans onder de zoogenaamd/e „bur
gerlijke" partijen is het de dood) in de pot.
Het »og 't beste in de socialistische
bartijen; 't ie dear ook wel niet alles zonne
schijn en morgendauw, maar zij zijn jong en
hebben nog de illusie en den overmoed van
de jeugd (helaas ook en in nog meerdere
.mate de zelfoverschatting); daar is alles nog
'n nieuwtje vindt men al datgene (en
vooral zich zeil) heel gewichtig, waarvan
voor de oudere partijen, die al zoo lang ver-
eenigingetje gespeeld hebben, de aardigheid
glad al is. Deze zijn lijzig en loom geworden
en komen niet grasg meer ln beweging.
Zelfs bij de geweldige gebeurtenissen, wel
ke wij beleefd hebben, roerden zij zich niet.
Ms 't waar vtm, dat de burgerlijke partijen
de steunpilaren van 't kapitalisme zijn, dan
tou dit wel seeds lang ineengestort zijn.
Dat de „kapitalistische'maatschappij nog
wo stevig, »oo niet steviger staat dan voor
de woedende aanvallen van de aan hunne
leider* ontsnapte socialisten en communis
ten, heeft zij te danken aan eigen soliditeit
ondanfa afle gebreken. Onze zgn. burger
lijke partijen zijn er onschuldig aan, al willen
wij de verdiensten van vele hunner voor
mannen en leiders niet miskennen, zij heb
ben in de moeilijkste dagen pal g.estaan
cn wij eeren hun energie te meer naarmate
zij minder gectimuleerd weiden door hun
politieke supporters.
Apathisch heeft onze burgerij afgewacht,
Wat eF ower haar komen zou. Dikwijls la^t
ons hopen, dat 't onbewust was bood
zij tegenwerking en zoo groot was hare kort
zichtigheid, cfet zij allerlei maatregelen, wel
ke die overheid trof in 't belang der gemeen
schap, fc-®chtt® te saboteeren of te ontdui
ken.
Al v» aeetauratie noodig, het gebouw is
niet zoo kwaad, maar de bewoners deugen
niet. Z® gingen lekker slapen, toen de we
reld in brand stond. Hoogstens keken ze
even of de pin wel in 't raam stak en de
brandkast goed op slot was, er loopt zoo
veel s)echt volk rond tegenwoordig.
Do eenigen die nog iets deden, waren de
roomschen. Zij zonnen althans over ver-
weermaatregelen. Of zij goed en practisch
dederv weten wij niet, zij hebben ons in hun
actie en pfennen niet ingewijd, maar van
hen ging er tenminste iets uit. De anderen
lagen te maffen in 't huis, dat te goed voor
hen is. En ze hadden niet eens nachtmer
ries.
Onze politieke partijen hebben in deze
critieke tijden deerlijk teleurgesteld. Het
ontbreekt hun aan krachtige, invloedrijke
leiders eri de onzalige mode om zich niet
met de politiek te bemoeien, heeft 'n lauw
heid en onverschilligheid gekweekt, waarin
de eenige kans van slagen voor 'n eventu
eel© revolutie schuilt.
Er is zoo dringend reorganisatie van on
ze burgerlijke partijen noodig. Hun ver
deeldheid kan nog slechts historisch ver
klaard worden en gaat dwars over de nieu
we stroomingen heen. Alsof er geen vuiltje
aan d« lucht is,w iaat men al dte groepen
maar voortvegeteeren tusschen de schei
dingslijnen, welke reeds vóór den oorlog
valsch waren.
En wat hoort men van de meeste dier par
tijen, als de verkiezingen voorbij zijn?
Slechts als de stembus in 't zicht komt, ont
waken zij om 't vuurtje van verdeeldheid
tusschen rechts en links en de vrijzinnigen
onderling aan te wakkeren en met hun klei
ne, vaak persoonlijke veeten, de kiezers te
vervelen. (Men behoeft zoover niet te kij
ken. Amersfoort geeft wel een der bedroe
vendste voorbeelden). De vrijz.-dem. kies ver
houdt hare zaken en de belangstelling zoo'n
beetje gaande, men begint er te beselfen,
dat men er niet louter voor de stembus be
staat en ook het politieke leven om ver
nieuwing roept, maar van de andere partijen
hebben wij sinds de laatste verkiezingen
taal noch teeken meer vernomen.
Komt de reorganisatie niet van bovenaf,
dan moet 't man* ven benedenal geschie
den.
Als men maar 'n klem duwtje geeft, val
len de wezenlooze onder die partijen van
zelf in elkaar. En dan zal van zelf de eenig
juiste partijindeeling tusschen democraten
en liberalen ontstaande laatstoverïeven-
dan van de conservatieven doen dan het
verstandigst onder den rechtervleugel der
Kheraflen heil en heul t© zoeken. De thans
in 't leven gehouden verwarring doodt de
politieke belangstelling en verlamt de ac
tie. Alleen d© tegenstanders profiteeren
daarvan.
De tijd voor de „kiesver-eenigmgen" is
onherroepelijk voorbij, 't Nieuwe stelsel, dat
geen tusschentijdsche verkiezingen kent,
veflt reeds 't vonnis over de „kiesvereen.",
welke slecht9 bestond ter wille van de ver
kiezingen en welker hoogste streven slechts
was om paraat te zijn voor 'n plotseldngen
stembusstrijd.
Die plotselinge stembusstrijden tengevol
ge van den dood of T bedanken van een zit
tend lid, komen niet meer voor. 'n Partij,
welke zich slechts voor de verkiezingen zou
organiseeren, zal aan hare eigen werkeloos
heid in de jaren zonder verkiezingen ten
gironde gaan. Wil 'n partij invloed oefenen
en haar aanhang behouden, dan zorge zij
voor 'n opgewekt vereenigingslevenzij
roepe hare leden niet slechts op voor be
stuursverkiezingen en huishoudelijke agen
dapunten, maar besprek© met hen de vraag
stukken van den dag m land en gemeente
en geve leidüng ter plaatse. Zij zorge dat
hare vergaderingen worden tot samenkom
sten, waar de leden niet alleen komen om
van hun belangstelling voor de partij te ge
tuigen, doch waar de politieke belangstel
ling hen heendrijft èn bevredigd wordt.
In de jongste vergadering van de vrijz.-
dem. kiesver. Amersf. Gemeentebelang
heeft 't bestuur verklaard, dien kant op te
wallen door het houden van maandvergade
ringen, liefst op vasten datum, waar de ac-
tueele vraagstukken aan de orde gesteld
zullen worden.
Wij gelooven, dat dit de goede weg is om
de politieke belangstelling aan te wakkeren,
en 't partijleven intensiever te maken en de
rechtmatige plaats weer in te nemen naast
tegenstander^ die wat al te breed willen
gaan zitten.
De vrijzinnigen mogen niet langer voort
sukkelen met hun oude, afgeleefde kiesver-
eenigingen, waar vaak meer persoonlijke
dan politieke belangen gediend werden en
'n klein coterietje de kiezers voor zijn wa
gen wilde spannen. Er moeten in nieuwe
tijden ook nieuwe wegen gezocht Worden en
't verheugt .ons dat het hier de vrijz.-dem.
kiesver. Amersf. Gemeentebelang is, welke
dat begrepen heeft.
Wij wènscihen haar alle succes en drin
gen er bij de leden ten sterkste op aan, om
het streven te steunen door hun medewer
king en vernieuwde belangstelling. Er wordt
zooveel kracht en zooveel energie verbruikt
tegen de democratie en tegen de be
langen der gemeenschap, laten wij nu eens
toon en één avond in de maand te willen ge
ven om mee te helpen aan den opbouw der
democratie en aan de behartiging van de
gemeenschapsbelangen boven klassever
deeldheid of groepsbelang.
Eén avond per maand kunnen wij allen
missen. Wie heeft niet z'n wekelijkschen
kegel- of kaartavond en zal van de 4 aan het
spel gewijde avonden er niet één willen vrij
maken voor de politieke zaak? Van onze te
genstanders worden Keel wat zwaardere of
fers gevergd en zij brengen die graagl
Politiek Overzicht
De politiek van Frankrijk tegenover
Duitschland wordt voor een goed deel be-
heerscht door de vrees, dat Duitschland
zich wil onttrekken aan de gevolgen der
uitvoering van het vredesverdrag van Ver
sailles. Met angstvallige zorg ziet de Fran-
sche regeering er op toe, dat bij Duitschland
de gedachte levendig wordt gehouden, dat
aan de harde bepalingen van dit verdrag
vollëdig moet worden voldaan. Zij zorgt er
ook voor hare bondgenooten voor dit doel
op hare hand te houden. Verleden Maandag
nog is aan het adres van de Duitsche re
geering op Engelsoh initiatief eene waar
schuwing bezorgd voor de gevolgen, die de
instelling van een regeering in Duitschland,
welke vijandig zou staan tegenover de uit
voering van het vredesverdrag, voor de
voedselvoorziening zou hebben.
In merkwaardige tegenstelling hiermee
staat echter het feit, dat men in Frankrijk
volstrekt niet blind i9 voor de gebreken yan
het verdrag van Versailles. De Parijsche
Matin geeft een bloemlezing van verklarin
gen, die in de laatste dagen door verschil
lende vooraanstaande mannen zijn afgelegd
om te wijzen op fouten in het werk van
Clemenoeau en zijne medewerkers. De ge
wezen voorzitter van den 6enaat Dubosf
meent, dat de cardinale fout van het vre
desverdrag is, dat men niet heeft begrepen,
dat de toekomst afhangt van de regeling
van financieele kwestiën. De oud-president
dat het rijne sohulden kan betalen op de
termijnen, die het verdrag bepaalt. Ook
hebben slechts zeer weinige staatslieden
aangenomen, dat men de uitlevering van de
oorlogsschuldigen had kunnen afdwingen,
zonder de rest van de openbare orde in
Duitschland te verwoesten. Wat de ontwa
pening betreft, bevindt zich de Duitsche
regeering reeds nu in zulk een zwakte-
toestand, dat zij niet eens troepen genoeg
bezit om de ontwapening van weerspannige
legerafdeelingen af te dwingen of haar ge-
zag tegenover militaristische contra-revo
lutionairen te handhaven. De geallieerden
kunnen nu óf de sohroef tegen Duitschland
verder annzetten maar dan zullen zij het nog
meer in wanorde brengen, en zelf meer en
meer voor zijn toestand verantwoordelijk
worden, óf zij kunnen overleggen op welke
punten van het verdrag het vooral aankomt
om ze met vereenigde krachten door te zet
ten. en welke punten men kan laten vallen.
Wij moeten weten wat Duitschland kan doen
en wat niet. Met strafmaatregelen alleen
komt men er niet. Geen generale staf van
de geallieerden kan orcle teweeg brengen
in Duitschland en een toestand verkrijgen,
waarin Duitschland de hoofdbepalingen van
j het vredesverdrag kan vervullen."
Men mag inderdaad vragen of bij een
verdrag, dat zulke cardinale gebreken toont,
de eisch om het in zijn geheel, zonder er
tittel of jota aan te veranderen, uit te voe
ren, op den duur zal zijn te handhaven.
In Ierland is weer een nieuwe verrassende
wending voorgekomen. De houddn'g van de
in Dublin Castle gezetelde regeering is long
eene geweest, die getuigde van onverzoen
lijkheid en onverzettelijkheid. Het laatste ge
tuigenis daarvan leverde hare gedragslijn
tegenover de in de Moutjoy-gevangenis
opgesloten politieke gevangenen. Die wer
den behandeld op gelijken voet als de ge-
Poincaré betwijfelt, dat Duitschland op 1
Mei 1921 de voorgeschreven som in goud
marken zal betalen. Minister Loucheur heeft
in de Kamer meegedeeld, dat, buiten alle
reeds verrichte leveringen. Frankrijk op een
bedrag van 5 6 milliardon kan rekenen.
Poincaré roept uit; „Moge het den hemel
behagen, dat hij gelijk kriigtl" De minister
var. financiën Mars él heeft den 14en April
in de Kamer verklaard, dat naar zijne kennis
Amerika 730 millioen goudmark en Enge
land 325 millioen goudmark van Duitsch
land voor geleverde voedingsmiddelen heeft
gekregen. Frankrijk heeft voor geleverde
voedingsmiddelen 131 millioen frs. in kolen
ontvangen. Als vergoeding voor onder
houdskosten van het bezettingsleger heeft
Frankrijk tot 1 Februari 600 millioen mark
m papier ontvangen, hetgeen minder dan
een tiende deel van het bedrag dezer kos
ten is.
Een krassen toon slaat de Londenscbe
Westminster Gazette aan, die aan de staats
lieden, die thans in San Remo bijeen zijn,
het volgende te bedenken geeft:
^Sedert het vredesverdrag onderteekend
werd, is het duidelijk aan den dag gekomen,
dat daarin genoeg punten niet vatbaar voor
vervulling waren om aan de geallieerden
een formeel mot'rf Ie geven, als zij daar
naar zochten, om nieuwe dwa; maatregelen
tegen Duitschland te nemen. Over de sol
vabiliteit van Duitschland kan men van ver
schillende meening zijn; maar niemand, die
den tegenwoordigen toestand van het land
kent, denkt er ook maar een oogenblik aan,
I
wone gevangenen. Om daarin verandering
te krijgen, begonmen de gevangenen een
hongerstaking. De regeering heeft zich daar
tegenover aanvankelijk schrap gezet Bonar
Law verklaarde in het lagerhuis aan de le
den, die wezen op het gevaar, dat die gevan
genen van uitputting zouden sterven, dot als
die menschen verkozen de misdaad van zelf
moord te plegen, dat hunne zaak was. De
regeerlmg trok zich daarvan niets aan. De be
volking koos de partij van de stakende ge
vangenen; buiten de gevangenis werd een
sympathiestaking georganiseerd. Alle win
kels in Dublin werden geslotenhet vverlc
wercl stopgezetde treinen en li ems hiel
den op te rijden. Duizenden menschen be
wogen zich in een optocht, die ge ~n einde
nam, voorbij de poort van de gevange
nis.
In dit tafereel is plotseling verandering
gekomen De hongerstakers werden uit de
gevangenis ontslagen en naar het hospitaal
gebracht, waar zij beter op hunhe plaats wa
ren dan in de gevangeniscel. Aanstonds
hield ook de sympathiestaking op en nam
het leven weer zijn gewonen gang.
Deze verandering viel samen met de aan
komst in Ierland van een nieuwen trcepen-
bevcl'hebber. Die was het niet eens met het
onder den haam van .Castle Rule" bekende
regeerimgsstelsel in Ierland en aan zijn aan
drang wordt Ket* toegeschreven, dat uit Lon
den het bevel kwam de gevangenen in vrij
heid te stellen. Op grond daarvan wordt de
positie van den onderkoning lord French
beschouwd als geschokt. Men rekent met
j de mogelijkheid, dat hij zal aftreden. Voigert?
een gerucht heeft hij ontslag verzocht. Op
I dat verzoek zal de regeering te Londen een!
besluit nemen na de terugkomst van den
eersten minister Lloyd George uit Sun
Remo.
Het zou voorbarig zijn hieruit de conclusie
te trekken, dat de Iersdie politiek in nieu
we bonen zal worden geleid. Eén zwaluw
maakt nog geen lente, en er zal veel meer
moeten gebeuren voordat men kan zeggen,
dat het stelsel van onderdrukking in Ier
land is verlaten.
De .toestand in Ierland blijft zeer gespan
nen. Op denzelfden dag, waarop de politieke
gevangenen in Dublin werden vrijgelaten,
deed in de Iersche hoofdstad de politie, door
soldalen bijgestaan, een inval in een aantal
huizen en nam ongeveer 170 personen ge
vangen. Later werden die allen op vijf na
weer losgelaten. Te Miltown—Mclbny, in 't
graafschap Clore, werd een optocht, die ge
houden word om de vrijlating van de ge«
vangenen van Mountjoy te vieren, door po
litie en soldaten aangevallen. Drie personen!
werden gedood en negen gewond. In Clon-
mel, in het graafschap Tipperary, hebbeif
soldaten en politieagenten het bureau van
den dienst der armverzorging kort en kleirt
geslagen, omdat dit een reglement had op
gesteld, waardoor de bewakers van de open
bare orde buiten het plaatselijk hispotnol
worden gesloten. De jury, die een onderzoek'
heeft ingesteld naar don moord, waarvan de
lord-mayor van Cork het slachtoffer is ge
worden, heeft eene uitspraak gedaan, waar
in de politie als de schuldige aan dien moord
wordt gekenschetst en de beschuldiging ven
moord wordt gericht tegen den eersten mi
nister Lloyd George, den onderkoning lord
French en den minister van Ierland Mac-
pherson en nog verschillende Iersche bo
shrursambtenaren.
Deze feiten zijn kenmerkend voor den
geest van bittere vijandschap, die in hel
zuiden en westen van Ierland heerscht Ook
Ulster is daarvan geenszins vrij. London
derry is gedurende eenige dagen in een
staat van oproer geweest. Unionisten en re
publikeinen gingen elkaar gewapenderhand
te liif en de politie moest met de hnïonct op
het geweer de straten van oproermakers zuu
veren. Met het oog op dergelijke feiten ver
dient een voorstel de aandacht, waarbij Lord
RoLert Cecil de regoering uilnoodigt een
rapport irit te brengen over den toestand
van Ierland, daaronder inzonderheid begre
pen de mate waarin de regeeringsmnc hino*
rie hiervoor verantwoordelijk is.
Buifenlandsche Berichten.
Washington,' 21 April. (V. D.).
Johnson, ambassadeur der Vereenigde Sta
ten te Rome, heeft heden van het Staatsde-
pardlement instructies ontvangen, dc gealli
eerde conferentie te San Remo nis officiéél
vertegenwoordiger der Amerikoonsche re
geering hij te wonen. Hij zal echter niet
deelnemen aan de besprekingen.
San Remo, 22 April. (I I -R De
Conferentie heeft heden de behandeling van
het Tirrksche 'verdr&g voort -zetmén ge
looft, dat die lveden zal Worden ten einde
gebracht. Rekening houdende met het voor
behoud van Wilsond, heeft de conf entie
besloten niet onmiddellijk en definitief de
enclave Smyrna toe te wijzen een volks
stemming zal binnen enkele jaren lvet lot
daarvan bepalen. De Turksehc rer- ering
zal zich mceten verbinden de verschillende
geloofsovertuigingen te eerbiedigen. De
vertegenwoordiger ven den Volkenbond te
Konstantinopel zal de klachten der minder
heden, die mochten lijden onder de be
moeiing der Mohammedanen, in onlvnngsl
nemen.
Alle handelingen in strijd met de neutra
liteit zullen beschouwd worden als sclveiy»
Tranen drukken meer emotie uit dan
smart.
Roman door
J. EIGENHUIS.
18
SP Ze liet totaal geen verlegenheid meer blij
ken.
„Weet jo nog Mien,'' veranderde Cato
nu weep van taktiek, „dat wc samen dien Ja
piks nog wel eris verlegen hebben willen ma
ken. Ten i« Kier zoo \aak kwam; weet je niet
meer? Wat was ic toch nog onnoozel. Een
knappe vent anders, vin je niet?"
Maar Mien had zich nu heelemaal in be
dwang en verraadde niets. En toen Cato weg
ging, was ze nog net zoo wijs, als toen ze
kwam. Zoo'a nest, schold ze in zichzelf,
of ze van niemendal af weet. Maar ze moet
't zelf weten. De kans, dat het stil blijft,
"Wordt er met 'er air van vermoorde onschuld
niet beter op. En dat het Zondag een afspraak
je was, wist ze zoo zeker als wat. Daar zou
ze een grap van beleven. Als zij ze Zondag
niet eris samenr verraste! Da tzouën ze dan
onderwinden.
„Goddank," achtte Mien, toen Cato weg
;was. 't Scheen of een grootte beklemdheid van
haar af viel. Vrees voor ontdekking was dat
fliet geweest, want die bestond nog even goed.
JVfaar zo voelde, wat Cato dreef «en dat die
emotie zocht en koste van haar... haar dwaas
heid.
Mien was vandaag veel liever geweest voor
Jaap, en teerder voor 'r kleintjes en zelfs
overvrindelijk voor dc meid, of ze tegen aB®"
maal wat goed te maken had. Daar ging dc
voordeur. Dat was Jaap. Iïij floot zoo vroolijk
een aria uit „Die Lustige "Wittwe," of de dag
pas begon.
„Zoo snoeze-moes/' aaide hij, haar onder
de kin streelend en zijn gezicht tegen het
hare aan, vleide hij: „Wat zie je er liefjes uit.
'n Kleurtje of je schaatsen gereden hebt."
Hij kuste haar, maakte een paar grappige
passen om haar en kwam naast haar zitten,
zijn bureaustoel van zijn secretaire naar haar
toeschuivend. Heel huiselijk stak hij zijn lange
pijp aan en neusde wat in het „Nieuws van
den Dag," haar telkens innig over zijn blad
loeknippend, gezellig een enkel berichtje voor
lezend of naar de kindertjes informeerend.
- Dat was toch wel heel knu9, voelde ze. cn ze
drong het naar achteren in haar memorie,
dat ze zich tot een dwaasheid had laten ver
leiden. 't Was toch zoo'n best mannetje en
ze zou 'm niet uit haar leven kunnen missen.
Ze had juist haar naaiwerk af, en het neer
leggend stond ze op, greep hem bij zijn groote
kuif en kuste hem op het voorhoofd en de
oogen en op zijn blonden knevel: „Mijn man
nebje, hoor. Best mannetje...''-
's Zondags zat zo alleen in de zonnige ach
terkamer. Piet en Mientje waren bij den burge
meester, die z'n oudste dochter over had met
twee kindertjes, van hun leeftijd. De meid
was uit.
Wat heerlijk rustig. Daar had ze nu al de
heele wèek naar verlangd, naar die innige
rust. Zoo stil wat luieren en wat soezen, een
bock voor haar.
Ze wist niet, waarom ze dal nu juist had ge
daan. Ze had nooit eenigen lust in zich ge
voeld, om tc talen naar boekjes, die Piel haar
geleend had. Maar nu zat ze met Campbell's
New Theology voor zich. Ze bladerde het wat
door, geeuwde cr wat over heen en sloeg het
weer dicht, om telkens weer te openen en er
opnieuw in te bladeren.
Ze kon het zich niet ontveinzen, dat ze voor
zichzelf een raadsel was. Hoe was dat nu de
vorige week zoo gebeurd met Japiks. En hoe
had ze dat nu heerlijk kunnen vinden. Ze was
toch dol op baar eigen man, dien besten,
eit
TUINSCHOENEN
Toorliaiideu bij
trouwen vent, die altijd zoo vol attenties voor
baar was. Hoe kon ze soms in zoo'n staal van
moedeloosheid vcrkceren cn van onverschil
ligheid voor alles, wat haar huishouden be
trof. De kinderen waren toch ook zoo lief, zoo
echt levenslustig en met zulke goeie hartjes,
precies haar lieve goeie vent. En kon ze liever
kamer verzinnen, dan deze. Kijk, die klim-
roosjes kleurig te£cn die lindestammen bloei
en dat perk anjelieren al in vollen bloei. De
specerij-achtige geur zweefde de kamer op het
zomerkoeltje binnen.
„Sinm is Egoïsme'' las zc, terwijl zo het
boekje weer dichtsloeg, zonder, er bij te den
ken. Eerst bleven die woorden aan de opper
vlakte cn toen ze eindelijk dieper tot haar be
sef doordrongen, sclieen zc op' te schrikken.
Alle zonden niets dan egoïsme, en zelfzucht
alleen zonde! Was haar zelfbeklag egoïs
me? Was haar verraad van de vorige weck
zonde? IToe kwam ze aan dat woord „ver
raad?"' Ze bleef er over napeinzen en dacht,
weer aan liaar sclirik, toen Jaap Vermaat ze
verraste. Dat schokte haar nu heftig. En
Cato weet het, cn de heele Soos weet hel, en
haar man weet liet niet. En die mocht het niet
weten, want het was geen verraad. Hel was
dwaasheid, onbezonnen, dolle hartstócht ge
weest, net zoo stom, nis dat ze zich had bedron
ken en in liet publick malle praat had uitge
slagen. Dat zou toch ook geen verraad wezen
aan Jaap? Immers nog veel meer dan anders,
of liever met meer bewustheid.
En toch was ze zichzelf een raadsel. Waar
om zal zc nu hier alleen? Hier voor dit raam?
Waarom liad ze Cato's invitatie niet aangeno
men? Wou ze nu zichzelf wijsmaken, dat ze
hier geheel toevallig alleen, moederziel alleen
thuis zat, en dat Japiks de situatie niet zou
'kennen en zoo meteen komen zou, nu het ijs
gebroken was? Aanstellerij cn huichelarij zat
een mcnsch toch in het bloed. Om zelf come-
die cn de onwetende te spelen voor zichzelf.
Wat was dat clan loch? Bestond 7C uit twee
persoonlijkheden, die voortdurend beentje
trachtten tc lichten?
Ze hield zioh loch niet voor den gek als <zc
innig voelde, hoe ze nog van Jaap hield en
dat haar leven gebroken zou wezen, als ze
hém moest verliezen.
Maar ze hield zich wel voor den gek, als ze
meende, dat ze niet dien ander ^verwachtte op
het oogenblik, cn als ze zich wij£ maakte, dat
zijn vcreering haar niet vleide cn
bij dc gedachte cr aan, hel hr.rl voelde bon
zen on het bloed naar de wangen slijgcr».
Onwillekeurig schudde ze het hoofd, nlsof
ze over het raadsel, dat 7.0 zelf was, zich be
zorgd maakte.
Het waren aanvechtingen van den duivel,
had ze in liaar jeugd geleerd. Maar lachte
thans om die armen satan, die zoo'n zwaar
pak van menschen te dragen kreeg, een pak
vol van laag egoïsme, dal zc don armen de
mon zoo graag toeschoven. „Wal ik wil, dat
doe ik niet. Maar wat ik niet wil» dat doe ik,"
scheen haar ineens in de ooren tc suizen.
Wie zei dat? Waar kwamen die woorden van
daan?
Alle dag gaf zichzelf zooveel tc raden.
Klonk het, terwijl ze klaagdc oyer haar groote
huis of vervelende leven, of gromde legen de
kinderen en legen Jaap, niet tegelijk in haar
ooren, dat zc verkeerd deed en wej heter wist
en maar had stil te staan cn te glimlachen om
de gelukkigste mcnsch ter wereld tc wezen,
aangebeden door man en kinderen en door ie
der lief en flink gevonden? Jé zou toch haast
aan den duivel gelooven, die jc trok lot het
doen van allerlei minne dingen. Ja, de duivel
van egoïsme! In dat boekje stond het toch wel
goed uitgedrukt. Hoe meer .ze cr over nadacht,
hoe meer zc in haar verkeerde daden grol
egoïsme zag.
Ze bladerde wat en peinsde wat; en sloqg
liet boekje weer dicht.
(Wordt vervolgd).