AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDÉR" Gelderschs Oreiietvereenlging Willem GroeiÉize», Games- .en Heerenliorloges. MiiÉrsteeiipÉgiien. Amersfoort en Omstreken. LAl'BEGRACHT Ho. IEI.EPH00N No. 301 BINNENLAND b{j l SRQOTENÖÖRST Hof 38. TWEEDE BLAD. Fa. KLAAS BAVING(Joh. Schui). alle maten voorhanden. Gestort Kapitaal Verricht all© bankzaken. 10.000.000 4.400.000 Fourneert Cheques BUITENLAND FEUILLETON. EVENWICHT. jpadvindsrskSaadiiL? 18e Jaargang No. 278 Zaterdag 22 Mei 1920. Brisyen uit Genève. ta kMd k rooveel te doen geweest over den Volkerenbond als in Zwitserland, 't uitverkoren land waar de zetel van den Stifhi aal worden, 't Is de groote vraag nog of Zwitserland wel toetreden zal. 't Parlement heeft 't groote besluit reeds ge nomen maar nu is 't woord nog aan de bur gers zelve Bn dat zijn rare snuiters. De laat ste volksreferendums hebben zoo pijnlijk verrassenden resultaten gebracht, dat men aan de aanbevelingswaardigheid van dit schijnbaar zoo democratische instituut ern stig moet gaan twijfelen. De groote massa Is tot oordeelen niet bevoegd, zij overziet niet de vraagstukken, welke haar voorge legd worden, de hoofdlijnen ontgaan haar en kleine onderdeelen of bijkomstigheden geven den doorslag bij 't vestigen van het oordeel. En hoevelen praten slechts na wat hun voorgekauwd wordt. 't Volksreferendum geeft wel 'n uitspraak van do kiezers soms echter slechts van 20 zoodat zelfs van de zoogenaamde volkswil niets blijkt maar het wijst lang /\iet altijd den besten weg aan. Dat is ge bleken toen 't Zwitsersche volk kort geleden de voor verzoening van kapitaal en arbeid zoo nuttige Arbeidswet verwierp, en dat kon ook nu wel weer eens met den Volkeren bond geschieden. Want de oppositie is hef tig en komt van vele kanten. Daar zijn in de eerste plaats de socialis ten, die bijna en bloc zullen tegen stemmen. De Zwitsersche soci's zijn verbolsjewiekt en ze moeten dus niets hebben van 'n Volke renbond, die de internationale solidariteit bevorderen, nieuwe oorlogen voorkomen, 't kapitalisme hervormen en de wereldorde herstellen moet. Geen wonder dat de revo lutionairen van den Volkerenbond ernstig gevaar duchten voor de door hen zoo heet •begeerde chaos. Tegenstanders zijn ook 'n deel de R. ka tholieken, die ontevreden zijn over de ach terstelling van den Paus in den Volkeren bond (plus papiste que Ie Pape, want deze is zelf voorstander). Voorts vele hooge mili tairen en militairisten, die de geleidelijke ontwapening 'n ramp achtende conserva tieven, die kortzichtig als alle conserva tieven waarschuwen dat Zwitserland z'n zelfstandigheid prijs zou geven en in geval van oorlog (voor welker vermijding de Vol kerenbond juist gesticht wordt), z'n econo mische vrijheid zou verliezen (naiever argu ment is niet denkbaar, wat bleef er van de economische vrijheid der „zelfstandige" neu tralen in den oorlog over?). Etx dan wordt er nog 'n argument aange voerd, dat misschien ook wel voor de mees te der vorige groepen de geheime drijfveer is de Volkerenbond is niet universeel, want de centrale landen maken er geen deel van uit. In Duitsch-Zwitserland, waar men zeer Germanóphiel is, doet dit argument opgeld, men wil 'n soort solidariteit met Duitschland toonen. Maar de uitsluiting van Duitschland en de Donaulanden is nog,slechts 'n quaes- tie van korten tijd, van maanden wellicht; zoodra Duitschland bewijst dat het 'n geor dende slaat is en aan z'n verplichtingen wil voldoen, zal uitsluiting niet gehandhaafd worden en juist door toetreding kunnen de neutralen invloed oefenen om het opnemen der centraio volkeren in den bond te ver haasten. De gevolgen van de mislukking van den Volkerenbond zou 'n ramp zijn, onoverzien baar in hare gevolgen. Maar de mislukking zal niet afhangen van de al of niet toetre ding van Zwitserland, het Zwitsersche volk zou bij afstemming alleen dit bereiken, dat het zich buiten de Europeesche gemeen schap stelde. Niet den Volkerenbond maar zichzelf zou het er door treffen. En weet ge wat de tegenstanders antwoorden, als men hun waarschuwt voor de gevolgen? „Zijn uw geallieerde vrienden dan zulke schavui ten dat zij zich op ons wreken zullen ,als wij onze zelfstandigheid handhaven?" Spitsvon digheden in plaats van argumenten. AMERSFOORT B. Wuijtierslaan. - Tslef. 399, Hoofdvertegenwoordigstor voor Nederland van .do DIXI Luxe Automobielen en Vrachtwagens. SINGER 10 H P. Licht Car SAYERS Six Amer. 6 cyl. Wagens Sub-Agentschap der: BERLIET Automobiolen en READING-STANDARD Motorrijwielen «EXBUtAI BAK DES, SOOO K.M. GARANTIE Groote voorraarl antoniobieloiiderdeelea en, toeliebaoren. ARftSHESVÏ. OpcjeHcht 186®. Reserven Ér wordt 'n krachtige aqtie voor de toe treding gevoerd, in elke stad en elk dorp houdt men vergaderingen, de ministers zel ve trekken dag aan dag op uit en de re geering heeft 'n manifest uitgevaardigd om het volk toch te bezweren geen dwaasheid te begaan. In de groote steden zijn er dezelfde sa menkomsten, ik woonde er hier reeds twee bij en er staan er nog meer op 't program Die vergaderingen waren zeer interessant, al was het alleen maar om de uiting der poli tieke hartstochten. Beide keeren kwam de befaamde heer Jean Debrit in debat en dat leidde tot zeer rumoerige scènes. Debrit is 'n zonderling persoon, journalist en salon bolsjewist. Eenige jaren geleden bood hij aan om zijn dagblad, la Feuiile, dat met zeer groote deficit werkt, in Franschen dienst te stellen; de vlieger ging niet op, men wist in Frankrijk wel -dat de Genevois plus fran cais que le Francais zijn. Sindsdien werd la Feuiile plotseling Germanophile en thans schijnt Debrit meer toekomst (voor zichzelf, z'n blad of z'n volk te zien in het salon» bolsjewisme. Men kent hem hier al te goed en zijn. verschijning werkt altijd prikkelend. Het zijn zeer magere argumenten welke hij tegen den Volkerenbond aanvoerthij acht de geleidelijke ontwapening uit den booze en zou terstond geheele ontwapening wenschen (dat wenschen de Bolsjewisten overal behalve in Rusland, waar zij zelf de wapens uitdeelen)en zijn' tweede argument is, dat men niet kan toetreden tot 'n Volke renbond, die nog niet bestaat. Natuurlijk, maar juist om hem te doen ontstaan, moe ten de volkeren toetreden. Al deze argumenten zijn maar argumen ten voor de vaak. Debrit heeft er wel krach tiger, maar daar kan hij moeielijk voor uit komen. De Volkerenbond moet de wereld orde weer herstellen en daarvan is heer Debrit niet gediend, dat bederft alle kansen voor 't Bolsjewisme. En zoo zien wij het tragicomisch'e schouwspel, dat Bolsjewisten en militairisten hier gezamenlijk tegen den Volkerenbond strijden. Maar veel succes heeft Debrit niet; de eerste keer, dat ik hem zag optreden, maak te het publiek hem 't spreken onmogelijk, en de tweede keer gedroegen de aanwezi gen zich wel wat behoorlijker, doch verlie ten een voor een de zaal, zoodat Debrit het ten slotte maar opgaf. Deze laatste vergadering was belegd door alle politieke partijen, ook de gematig de socialisten deden daaraan mee en hun leider, Sigg, die hier echter zeer weinig aanhang heeft, laso.a. 'n brief van Troelstra en van den Zweedschen soc. leider Bran- ting voor, die beiden toetreding aanrieden. Maai* zelfs de woorden van zulke onver dachte socialisten laat de Geneefsche socia listen koud. 'n Paar dagen te voren v&onde ik 'n sa menkomst bij, waar o.a. Barbusse, schrijver van le Feu en l'Enfer, z'n salonbolsjewisme verkondigde en den Duitschen afgevaardig de der oud-strijders (d. w. z. van de rcvolu'i- onaire groep der oud-strijders) on.' Is welk voorbeeld door vele aanwezigen ge volgd werd. Wat hij zei, verstonden noch begrepen de meeste zijner toehoorders, maar de groote zaal was tjokvol en de toe juichingen daverden zonder einde. Bij de tweede samenkomst voor don Vol kerenbond/ belegd door alle politieke par tijen, was dezelfde zaal nauwelijks half vol. Als toen dus enthousiasme en fanatisme den doorslag geven moesten, zou de uitslag van den strijd tusschen bolsjewisme en de mocratie stellig niet twijfelachtig zijn. Er is echter een omstandigheid, welke de lauwheid van de Genevers verklaart. De Volkerenbond is hier niet zoo'n strijdpunt als elders; hier is men, met uitzondering der uiterste socialisten, in dit opzicht vrijwel eensgezind, in andere kantons is veel fel lere oppositie en openbaart zich dus ook grootere belangstelling. De laatste berichten uit Duitsch-Zwitser land luiden wat gunstiger, de agitatie dei- socialisten stemt de anderen nu toch wel wat tot nadenken en ik verwacht, dat, als de lezers dezen brief onder oogen krijgen, de Zwitsers de goede uitspraak reeds gedaan zullen hebben. Wij hebben hier nu ook 'n Hollandsche week. Op bescheiden schaal. Gisteravond heeft op uilnoodiging van de Nederland» sche Kamer van Koophandel te Genève, de heer Hagen, vice-voorzitter van de Ned. K. v. K. te Zurich, een lezing over Holland' ge houden met tal van lichtbeelden. De ruime zaal was geheel bezet, er waren verscheide ne autoriteiten en consuls en zeer vele le den van de zich steeds uitbreidende Nedcrl. kolonie. De heer Hagen vertelde hoe de Nederlanders hun land ontworsteld hebben aan de golven en er nog steeds tegen ver dedigen; hij verhaalde van onze dijken, en polders, van onzen landbouw, veeteelt en vischvangst, van onze zich zoo sterk ont wikkelende industrie, welke reeds menig wereldbedrijf omvat, van onzen handel, van onze havens, van onze schepen, van ons natuurschoon en van den volksaard. Er was heel veel bij, wat voor de Zwitsers vreemd en nieuw was en hen dan ook bij zonder interesseerde, de lichtbeelden, scherp uitkomend en goed gekozen, vielen zeer in den smaak en vooral de geweldige oceaanstoomexs, de molens en de grachten, de kleederdrachten de bloembollenvelden wekten de .bewondering van het publiek. De heer Hagen begon en eindigde met te gewogen van de bijzondere sympathie, de groote overeenkomst tusschen beide volke ren en de gemeenschappelijke belangen van Zwitserland en Holland. Den volgenden dag werd door onzen con sul, de heer Van Notten, de tentoonstelling vnn de maquettes van de havens van Am sterdam en Rotterdam geopend in tegen woordigheid van Zwitserscho autoriteiten en fcuitenlandsche consuls. De voorzitter van TOflice de l'lndustrie Genevoise sprak rijn groote ingenomenheid met deze ten toonstelling uit, de Zwitsers stellen veel be lang in deze havens, welke voor hen van too groote beteekenis zijn. De spreker her innerde aan de plannen, welke bestaan om na bevaarbaormaking van de Rhöne een verbindingskanaal te maken tusschen het meer van Genève en den Rijn bij Bazel. De heer Van Notten hield daarna een hoogst belangwekkende rede, waarin hij de wordingsgeschiedenis onzer havens schet ste en eenig denkbeeld'gaf van den omvang j en uitbreiding van ©nzeh handel. De maquettes, welke daarna bezichtigd en verklaard werden, zijn zeer interessante werkstukken, zij zijn tot cle kleinste bijzon derheden nauwkeurig, 15 X 3 M.; er js 3 jaar over gewerkt en ze zijn voor deze reis verzekerd voor ƒ50,000. 't Is niet hun eerste reis, want ze zijn ook al in Engeland ert Amerika geweest, ze komen thans van Bas?l, waar zij 12,000 bezoekers trokken. De Zwitsers waren vol bewondering voor wat zij hborden en zagen; van die groot© havenwerken en opslagplaatsen konden zij zich nauwelijks 'n voorstelling maken. De expositie belooft dus 'n groot succes te wor den en de Hollanders zitn'cr wat trotsch op. voor Op Bénnen- en Buitenland Meeftuitgebreid Giro-verkser E li roti® vh* \rqtil4h. Op een vergadering, die Dinsdag door den raad ter bestrijding van den honger snood onder presidium van Lord Parmoor was belegd, verklaardê Asquith, dat het eenige middel om een einde te maken aan den hongersnood een practische matiging en wijziging van 't vredesverdrag was. Twee dingen moesten worden gedaan de ontwik keling der economische eenheid en ten tweede de algeheele ontwapening. In dit verband noemde Asquith het een schande, wat in Zuid-Rusland gebeurde, n.l. het agres sieve optreden van 't nouwlijks bevrijde Po len. Ten slotte deelde hij mede, dat men den Oppersten Raad moest afschaffen en vervangen door een werkelijken Volken bond. SlfiKoiRBd en <lo t'ooIsch-Unsiiiielie BlrU*. In Engeland neemt de beweging, die zich licht tegen den Poolschen veldtocht in Rus land, toe. Bijna daaglijks wordt de regee ring in 't Lagerhuis wegens de wapenleve ringen aan Polen geïnterpelleerd. Zeventien bekende, gematigde arbeidersleidrs hebben in een protestverklaring te kennen gegeven, dat dc Poolsche veldtocht de schaarschte aan levensmiddelen en grondstoffen deed toenemen, de duurte grooter deed worden en ook overigens de belangen der arbeiders nadeel berokkende. Het slot van de verkla ring luidt„Het schijnt, dot de machtige per soonlijkheden, die te Parijs leiding geven aan de Europeesche aangelegenheden, een' nieuwen oorlog wenschen te beginnen, maar' t zal van de arbeiders afhangen, of men in. staat zal zijn dezen oorlog lang voort to. zetten. Door de Engelsche bladen wordt de brief- wissekng gepubliceerd tusschen Lord Ro bert Cecil en Lord Curson, waarin de eerste, verwijzend naar den Poolschen aanval, dia/ ondanks Rusland's bereid-zijn tot vrede,) heeft plaats gehad, er zijn leedwezen over uitspreekt, dat ortt. 11 en 17 van de Volken-' bondsstatuten niet zijn toegepast. De minis ter vnn buitenlandsche zaken Lord Curzon' verdedigt in zijn antwoord de opvatting, dat' het optreden van Polen, door de dreigende ophooping van oorlogsmateriaal op 't Pool sche front, dat generaal Denikin is afgeno men, veroorzaakt is. Bovendien is hier slechts sproke van een periode uit den reeds aan den gang zijnden oorlog. Daarom kan er geen kwestie zijn van interventie door dert volkenbond wegens het offensief van 't Pool sche leger. Op een verder schrijven van Cecil spreekt Curzon er zijn verbazing over uit, dat Cecil voornemens was de briefwisse ling te publiceeren, dar hij zijn brief niet voor publicatie had bedoeld. Het korte tijds bestek veroorloofde hem niet, Cecil's ver» klaringen uitvoerig te weerleggen. \«iorIkn2Nicl<e UerlslGn In SVantirljk. Met elk stoomschip komen momenteel Amerikaansche toeristen voor Parijs in Frankrijk aan. In de hotels ondervindt men de grootste moeilijkheden om een kamer to krijgen. WnschlcamerS, badkamers, biljartza len enz. worden als logeerkamers verhuurd. Zoowel dc kleine als groote hotels zijn over vol. Velen hebben reeds kamers besproken tot Juli en Augustus. Fen dame die met ren stoomschip was meegekomen, vertelde in 21 hotels te zijn geweest zonder een kamer te kunnen krijgen. Ook op do verkeersbureau* kan men dc* toeristen niet helpen. De hotel eigenaren zijn best tc spreken over dezen toestand. De Staatscourant van heden 21 Mei bevat o a. de volgende koninklijke besHrU ten onder dankbetuiging voor de belangrijk» diensten is ontbonden de Rijkscommissie voor dramatische lamst; op verzoek eervol ontslagen de hoofdcom. miezen der posterijen A. P. S. van Galen te Leeuwarden en G. J. Balfour von Burleigh, op verzoek eervol oJvtsilagen bij het depar tement van marine, onder dankbetuiging, de referendaris J. P. H. Hartman en bevorderd tot referendaris de hoofdcommies W. J. A'. Schmidttot hoofdcommies de commie® J. M. Goedibloedtot commies de adjunct, commies P. Both; en benoemd tot adjunct, commies de ld Juli gepensionmeerd wot* dende oppersohrijver bij de marine S. dé Waal belast met het bevel over het vliegkcong te Sohellingwoude de luitenant ter zee 2e kt. F- J. Baoker de kapitein van de Militaire Administratie S. J. Hommes, ter zake van tijdelijke onge. steldheid op nonactiviteit gesteld aan den reserve-eerste-luitenarvt T. Bloem.' heuvel van het 14de bataljon aLndweer irw fanterie, op zijne aanvrage, na een dienst* De wijze zwijgt over zijn voorspoed. JUWELIER Steods in voorraad, rijke keuze le klas goederen. Roman door J. EIGENHUIS. 41 Nu hel plekje vrij was, klom Gerdien op zijn knie en dc anderen nestelden zich tegen hem aan. Hij streelde ze een voor een langs 'de blonde vlas-krullën. Net het glanzige goud lokkige haar van Mien. En wat leek Laurien sprekend op haar moeder, toen hij die als meisje van zestien jaren voor liet eerst zag. Hij kuste het kind op het voorhoofd, en liet was of er iets heel jongs en weldadigs in hem ontwaakte, toen Laurien hem vleierig met haar kopje streelde en door haai* tranen heeg zoo lief en aanhalig naar "liem opzag. Dat was sprekend de «acht vleierige blik van zijn Hij besefte ineens, hoeveel hij nog bezat, al was hem veel ontnomen. En stil dropen de tranen in zijn baard en, terwijl de kindertjes zich tegen hem aanvlijden, werd het hem zoo wrarm in het gemoed, of hij nog dankbaar kon wezen, voor wal hem gelaten was. „Ga nu maar eris naar moes," zei hij tegen ze, en of ze hem begrepen, gleden zc stille tjes de kamer uit, als om moeder ook te laten voelen, dat ze nog zooveel behouden had. Mevrouw van Balen kwam de kamer bin nen: „M n innige deelneming, Jaap. 't Is vree- selijk, vrecselijk!" Hij drukte haar stil de hand. Ze was hem altijd sympathiek geweest, als een eerlijke, verstandige vrouw, veel meer dan haar man, 'die zoo koel-aanmatigend kon wezen, en dien hij nooit recht vertrouwd had. „Ja, jongen, vandaag jij, morgen een ander, 'k Was gisteren nog bij Moens, den brugwach ter. Tot den zomer ging daar alles voor den wind. En nou ineens drie kinderen aan de tering. Matje, je weet wel, dat mooie meisje met dat zwarte donkerbruine haar, zal er wel niet meer bovenop komen. En Jan is nou in Sonnevanck te Laren en Marie in Putten. Ver leden week heb ik het gedaan gekregen... We doen er hier allemaal wat aan, om den pen- sionsprijs te bel'alen.... 't. Is de eenige kans op herstel...." 't Wa9 voor Jaap alweer een striem van zelfverwijt. Hij had er van geweten, dat het mis ging in dat gezin, en 't waren zijn liefste leerlingen .geweest. En liever dan er 'ris naar om te zien, had hij zijn tijd gedood met zoute- looze kroegpraatjes. „Och, och," schudde hij het hoofd, en bij zag dat Ier dood veroordeelde meisje van achttien jaar voor zich met haar mooie oogen. en vroolijk gezichtje, zooals hij zc zich nog best herinnerde, en ook als dc ernstige, in telligente leerling, een "van die kinderen die de lieveling van alle makkertjes en van alle onderwijzers was. Maar zijn eigen jongen kwam weer ineens hem voor den geest, dien hij maar aan zijn lot had overgelaten, om zelf met kerels van niets een schantsentochtje te gaan maken. ,,'t Is hard," snikte hij. „Maar ik kan op 't oogenblik alleen mijn eigen verlies voelen..." „Natuurlijk.... 't Was misschien ook niet goed, om het je te zeggen." „Ja, wel goed. 't Is altijd een soort troost, om te denken: 't kon nog erger." „En wat was je vrouw van middag nog be zorgd. Zc bad bet oog maar niet van het Fol dertje af, waar de kinderen moesten blijven, 'k Heb nog een paar 'baantjes met er op en neer gerejen. Maar ze had geen rust of duur, toen Piel weg was.'* Goverts zag haar verrast aan. „Maar zoo is 't, als een ongeluk gebeuren moet. Ze is 'm gaan zoeken en juist in dien tijd moet hel gebeurd wezen. Je zou zeggen, er was'geen ongeluk mogelijk; en ziedaar..." Hij nam het hoofd in de handen en zat op den vloer te staren, zonder dat hij wist wat bij deed. Dat nare geyoei van wroeging, of hi] zelf zich hier alles had tc rwijlen, kwam onweerstaanbaar naar hovc* 'iven, al vocht hij er tegen met allerlei i ia uwe motiefjes. Maar hij had toch zc haar afscheid zien ne men van Japiks... ,,'t Was zoo'n Üpf wntjrpraatte zc door. ,,'k Herinner me nog, veiieclen voorjaar, be gin Maart, kwam ic eens vóór -schooltijd al bij me met een snoeperig potje Maarische viool tjes. De eerste, die er v n. n, had hij natuur lijk gevonden, v ant hij was dol op bloemen. En zelf opgepot. Daar, tante Jet, hoor 'k 'm nog zeggen. Voor ma heb i ook nog een potje, en dit is voor u..." „Ja," zuchtte dc vader, „'t was een snoes." „En een dierenvriend...." „O, net zoo dol op dieren als op bloemen." „Ja, Mien heeft me eens verteld, dat hij dwars voor geweer ging staan, loen de oudste jongen ven Lam een duif van 't dak wou schieten...'' „Altijd met z'n moeder aap T «zaaien en planten in den tuin..." Mien kwam de kamer in.,:.T" Mevrouw van Balen viel haar om den hals en snikte met haar mee. ,,'k Zei daar net tegen Jaap, of je 'r een voor gevoel van had, zoo onrustig was jc den hec- len middag..." ..O, 'k had geen rust of duur,'* snikte Mien. ,/t Was of hel me zoo bijlag." Het werd Jaap te machtig en stil sloop hij dc kamer uit. En voor het kind geknield, dat bleek en kil binnen op hel ledikant lei, barstte zijn wroeging los en li ij bad om vergeving voor zijn zelfzuchtige lichtzinnigheid, die hem zijn vaderplicht had doen verwaarloozen en die zulke vreeselijk© gevolgen had gehad.... Maar Piet kou hem niet liooren, en aan een God had hii nooit acloofd..., En een hal; wacht op antwoord, spotte cr met Heine ©W een stem in hem. ZESTEINDE HOOFDSTUK. Lous, de vrouw van den dokter, en Je?, de" vrouw van den burgemeester, waren voor Miert' dc heerlijkste steun. Hoe kon zc die vroeger, siijf en stug gevonden hebben! Zc namen zooi recht hartelijk deel 'in haar groote verlies,! terwijl Cato en al die anderen, waar zc zicl£| vroege'* toe aangetrokken voelde, met een vormelijk deelnemingspraatje zich van haar,! afmaakten. -j De kleine Lous, met haar pittig gezicht lieve bruine oogen, hielp de kinderen naan' bed en kwam toen nog stil wat bij haar zittcnf in de huiskamer, en ze vertelde kalm gelaten' over het verlies van haar oudste dochtertjaj van tien jaar, nu zes jaar geleden, en dat zé eerst niet tot berusting kon komen, tot Looi zelfs bang was, dat het haar verstand' zom kosten. i Maar ineens, juist toen zc uitgeput te bedf lag, omdat ze al eenige dagen niets had kuwj nen gebruiken Loos zei dat het alles een ge*' volg van zenuwen was leek het haar toe* of iemand haar in 't oorfluisterde: „Heb ge*, loof cn sta op!" Dat bleef haar maar in de ooren klinken» terwijl ze daar machteloos neerlei, en zich zwak voelde bm de band te verleggen. Einde* lijk, de oogen opslaande, zag ze haar mafifi voor haar bed slaan en ze fltfstcrde dc woor*1 den na, die zoo duidelijk rn haar gesprokeit/ wc-rden. En met zwakke stem vroeg zc een bijr beitje en Loos stribbelde niet tegen. Hij von4 het een nieuw symptoom van haar ziekte, dal 7-« nu tot lcwezelarii vprviel. fWordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1920 | | pagina 5