AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDÉR"
Gelderschs Oreiietvereenlging
Willem GroeiÉize»,
Games- .en
Heerenliorloges.
MiiÉrsteeiipÉgiien.
Amersfoort en Omstreken.
LAl'BEGRACHT Ho. IEI.EPH00N No. 301
BINNENLAND
b{j l SRQOTENÖÖRST Hof 38.
TWEEDE BLAD.
Fa. KLAAS BAVING(Joh. Schui).
alle maten voorhanden.
Gestort Kapitaal
Verricht all© bankzaken.
10.000.000
4.400.000
Fourneert Cheques
BUITENLAND
FEUILLETON.
EVENWICHT.
jpadvindsrskSaadiiL?
18e Jaargang
No. 278
Zaterdag
22 Mei 1920.
Brisyen uit Genève.
ta kMd k rooveel te doen geweest
over den Volkerenbond als in Zwitserland,
't uitverkoren land waar de zetel van den
Stifhi aal worden, 't Is de groote
vraag nog of Zwitserland wel toetreden zal.
't Parlement heeft 't groote besluit reeds ge
nomen maar nu is 't woord nog aan de bur
gers zelve Bn dat zijn rare snuiters. De laat
ste volksreferendums hebben zoo pijnlijk
verrassenden resultaten gebracht, dat men
aan de aanbevelingswaardigheid van dit
schijnbaar zoo democratische instituut ern
stig moet gaan twijfelen. De groote massa
Is tot oordeelen niet bevoegd, zij overziet
niet de vraagstukken, welke haar voorge
legd worden, de hoofdlijnen ontgaan haar
en kleine onderdeelen of bijkomstigheden
geven den doorslag bij 't vestigen van het
oordeel. En hoevelen praten slechts na wat
hun voorgekauwd wordt.
't Volksreferendum geeft wel 'n uitspraak
van do kiezers soms echter slechts van
20 zoodat zelfs van de zoogenaamde
volkswil niets blijkt maar het wijst lang
/\iet altijd den besten weg aan. Dat is ge
bleken toen 't Zwitsersche volk kort geleden
de voor verzoening van kapitaal en arbeid
zoo nuttige Arbeidswet verwierp, en dat kon
ook nu wel weer eens met den Volkeren
bond geschieden. Want de oppositie is hef
tig en komt van vele kanten.
Daar zijn in de eerste plaats de socialis
ten, die bijna en bloc zullen tegen stemmen.
De Zwitsersche soci's zijn verbolsjewiekt en
ze moeten dus niets hebben van 'n Volke
renbond, die de internationale solidariteit
bevorderen, nieuwe oorlogen voorkomen, 't
kapitalisme hervormen en de wereldorde
herstellen moet. Geen wonder dat de revo
lutionairen van den Volkerenbond ernstig
gevaar duchten voor de door hen zoo heet
•begeerde chaos.
Tegenstanders zijn ook 'n deel de R. ka
tholieken, die ontevreden zijn over de ach
terstelling van den Paus in den Volkeren
bond (plus papiste que Ie Pape, want deze
is zelf voorstander). Voorts vele hooge mili
tairen en militairisten, die de geleidelijke
ontwapening 'n ramp achtende conserva
tieven, die kortzichtig als alle conserva
tieven waarschuwen dat Zwitserland z'n
zelfstandigheid prijs zou geven en in geval
van oorlog (voor welker vermijding de Vol
kerenbond juist gesticht wordt), z'n econo
mische vrijheid zou verliezen (naiever argu
ment is niet denkbaar, wat bleef er van de
economische vrijheid der „zelfstandige" neu
tralen in den oorlog over?).
Etx dan wordt er nog 'n argument aange
voerd, dat misschien ook wel voor de mees
te der vorige groepen de geheime drijfveer
is de Volkerenbond is niet universeel, want
de centrale landen maken er geen deel van
uit. In Duitsch-Zwitserland, waar men zeer
Germanóphiel is, doet dit argument opgeld,
men wil 'n soort solidariteit met Duitschland
toonen. Maar de uitsluiting van Duitschland
en de Donaulanden is nog,slechts 'n quaes-
tie van korten tijd, van maanden wellicht;
zoodra Duitschland bewijst dat het 'n geor
dende slaat is en aan z'n verplichtingen wil
voldoen, zal uitsluiting niet gehandhaafd
worden en juist door toetreding kunnen de
neutralen invloed oefenen om het opnemen
der centraio volkeren in den bond te ver
haasten.
De gevolgen van de mislukking van den
Volkerenbond zou 'n ramp zijn, onoverzien
baar in hare gevolgen. Maar de mislukking
zal niet afhangen van de al of niet toetre
ding van Zwitserland, het Zwitsersche volk
zou bij afstemming alleen dit bereiken, dat
het zich buiten de Europeesche gemeen
schap stelde. Niet den Volkerenbond maar
zichzelf zou het er door treffen. En weet ge
wat de tegenstanders antwoorden, als men
hun waarschuwt voor de gevolgen? „Zijn
uw geallieerde vrienden dan zulke schavui
ten dat zij zich op ons wreken zullen ,als wij
onze zelfstandigheid handhaven?" Spitsvon
digheden in plaats van argumenten.
AMERSFOORT B. Wuijtierslaan. - Tslef. 399,
Hoofdvertegenwoordigstor voor Nederland van .do
DIXI Luxe Automobielen en Vrachtwagens.
SINGER 10 H P. Licht Car
SAYERS Six Amer. 6 cyl. Wagens
Sub-Agentschap der:
BERLIET Automobiolen en
READING-STANDARD Motorrijwielen
«EXBUtAI BAK DES, SOOO K.M. GARANTIE
Groote voorraarl antoniobieloiiderdeelea en, toeliebaoren.
ARftSHESVÏ. OpcjeHcht 186®.
Reserven
Ér wordt 'n krachtige aqtie voor de toe
treding gevoerd, in elke stad en elk dorp
houdt men vergaderingen, de ministers zel
ve trekken dag aan dag op uit en de re
geering heeft 'n manifest uitgevaardigd om
het volk toch te bezweren geen dwaasheid
te begaan.
In de groote steden zijn er dezelfde sa
menkomsten, ik woonde er hier reeds twee
bij en er staan er nog meer op 't program
Die vergaderingen waren zeer interessant, al
was het alleen maar om de uiting der poli
tieke hartstochten. Beide keeren kwam de
befaamde heer Jean Debrit in debat en dat
leidde tot zeer rumoerige scènes. Debrit is
'n zonderling persoon, journalist en salon
bolsjewist. Eenige jaren geleden bood hij
aan om zijn dagblad, la Feuiile, dat met zeer
groote deficit werkt, in Franschen dienst te
stellen; de vlieger ging niet op, men wist
in Frankrijk wel -dat de Genevois plus fran
cais que le Francais zijn. Sindsdien werd la
Feuiile plotseling Germanophile en thans
schijnt Debrit meer toekomst (voor zichzelf,
z'n blad of z'n volk te zien in het salon»
bolsjewisme. Men kent hem hier al te goed
en zijn. verschijning werkt altijd prikkelend.
Het zijn zeer magere argumenten welke
hij tegen den Volkerenbond aanvoerthij
acht de geleidelijke ontwapening uit den
booze en zou terstond geheele ontwapening
wenschen (dat wenschen de Bolsjewisten
overal behalve in Rusland, waar zij zelf de
wapens uitdeelen)en zijn' tweede argument
is, dat men niet kan toetreden tot 'n Volke
renbond, die nog niet bestaat. Natuurlijk,
maar juist om hem te doen ontstaan, moe
ten de volkeren toetreden.
Al deze argumenten zijn maar argumen
ten voor de vaak. Debrit heeft er wel krach
tiger, maar daar kan hij moeielijk voor uit
komen. De Volkerenbond moet de wereld
orde weer herstellen en daarvan is heer
Debrit niet gediend, dat bederft alle kansen
voor 't Bolsjewisme. En zoo zien wij het
tragicomisch'e schouwspel, dat Bolsjewisten
en militairisten hier gezamenlijk tegen den
Volkerenbond strijden.
Maar veel succes heeft Debrit niet; de
eerste keer, dat ik hem zag optreden, maak
te het publiek hem 't spreken onmogelijk,
en de tweede keer gedroegen de aanwezi
gen zich wel wat behoorlijker, doch verlie
ten een voor een de zaal, zoodat Debrit het
ten slotte maar opgaf.
Deze laatste vergadering was belegd
door alle politieke partijen, ook de gematig
de socialisten deden daaraan mee en hun
leider, Sigg, die hier echter zeer weinig
aanhang heeft, laso.a. 'n brief van Troelstra
en van den Zweedschen soc. leider Bran-
ting voor, die beiden toetreding aanrieden.
Maai* zelfs de woorden van zulke onver
dachte socialisten laat de Geneefsche socia
listen koud.
'n Paar dagen te voren v&onde ik 'n sa
menkomst bij, waar o.a. Barbusse, schrijver
van le Feu en l'Enfer, z'n salonbolsjewisme
verkondigde en den Duitschen afgevaardig
de der oud-strijders (d. w. z. van de rcvolu'i-
onaire groep der oud-strijders) on.' Is
welk voorbeeld door vele aanwezigen ge
volgd werd. Wat hij zei, verstonden noch
begrepen de meeste zijner toehoorders,
maar de groote zaal was tjokvol en de toe
juichingen daverden zonder einde.
Bij de tweede samenkomst voor don Vol
kerenbond/ belegd door alle politieke par
tijen, was dezelfde zaal nauwelijks half vol.
Als toen dus enthousiasme en fanatisme
den doorslag geven moesten, zou de uitslag
van den strijd tusschen bolsjewisme en de
mocratie stellig niet twijfelachtig zijn.
Er is echter een omstandigheid, welke de
lauwheid van de Genevers verklaart. De
Volkerenbond is hier niet zoo'n strijdpunt
als elders; hier is men, met uitzondering der
uiterste socialisten, in dit opzicht vrijwel
eensgezind, in andere kantons is veel fel
lere oppositie en openbaart zich dus ook
grootere belangstelling.
De laatste berichten uit Duitsch-Zwitser
land luiden wat gunstiger, de agitatie dei-
socialisten stemt de anderen nu toch wel
wat tot nadenken en ik verwacht, dat, als de
lezers dezen brief onder oogen krijgen, de
Zwitsers de goede uitspraak reeds gedaan
zullen hebben.
Wij hebben hier nu ook 'n Hollandsche
week. Op bescheiden schaal. Gisteravond
heeft op uilnoodiging van de Nederland»
sche Kamer van Koophandel te Genève, de
heer Hagen, vice-voorzitter van de Ned. K.
v. K. te Zurich, een lezing over Holland' ge
houden met tal van lichtbeelden. De ruime
zaal was geheel bezet, er waren verscheide
ne autoriteiten en consuls en zeer vele le
den van de zich steeds uitbreidende Nedcrl.
kolonie. De heer Hagen vertelde hoe de
Nederlanders hun land ontworsteld hebben
aan de golven en er nog steeds tegen ver
dedigen; hij verhaalde van onze dijken, en
polders, van onzen landbouw, veeteelt en
vischvangst, van onze zich zoo sterk ont
wikkelende industrie, welke reeds menig
wereldbedrijf omvat, van onzen handel, van
onze havens, van onze schepen, van ons
natuurschoon en van den volksaard.
Er was heel veel bij, wat voor de Zwitsers
vreemd en nieuw was en hen dan ook bij
zonder interesseerde, de lichtbeelden,
scherp uitkomend en goed gekozen, vielen
zeer in den smaak en vooral de geweldige
oceaanstoomexs, de molens en de grachten,
de kleederdrachten de bloembollenvelden
wekten de .bewondering van het publiek.
De heer Hagen begon en eindigde met te
gewogen van de bijzondere sympathie, de
groote overeenkomst tusschen beide volke
ren en de gemeenschappelijke belangen
van Zwitserland en Holland.
Den volgenden dag werd door onzen con
sul, de heer Van Notten, de tentoonstelling
vnn de maquettes van de havens van Am
sterdam en Rotterdam geopend in tegen
woordigheid van Zwitserscho autoriteiten
en fcuitenlandsche consuls. De voorzitter
van TOflice de l'lndustrie Genevoise sprak
rijn groote ingenomenheid met deze ten
toonstelling uit, de Zwitsers stellen veel be
lang in deze havens, welke voor hen van
too groote beteekenis zijn. De spreker her
innerde aan de plannen, welke bestaan om
na bevaarbaormaking van de Rhöne een
verbindingskanaal te maken tusschen het
meer van Genève en den Rijn bij Bazel.
De heer Van Notten hield daarna een
hoogst belangwekkende rede, waarin hij de
wordingsgeschiedenis onzer havens schet
ste en eenig denkbeeld'gaf van den omvang j
en uitbreiding van ©nzeh handel.
De maquettes, welke daarna bezichtigd
en verklaard werden, zijn zeer interessante
werkstukken, zij zijn tot cle kleinste bijzon
derheden nauwkeurig, 15 X 3 M.; er js 3
jaar over gewerkt en ze zijn voor deze reis
verzekerd voor ƒ50,000. 't Is niet hun
eerste reis, want ze zijn ook al in Engeland
ert Amerika geweest, ze komen thans van
Bas?l, waar zij 12,000 bezoekers trokken.
De Zwitsers waren vol bewondering voor
wat zij hborden en zagen; van die groot©
havenwerken en opslagplaatsen konden zij
zich nauwelijks 'n voorstelling maken. De
expositie belooft dus 'n groot succes te wor
den en de Hollanders zitn'cr wat trotsch op.
voor
Op Bénnen- en Buitenland
Meeftuitgebreid Giro-verkser
E li roti® vh* \rqtil4h.
Op een vergadering, die Dinsdag door
den raad ter bestrijding van den honger
snood onder presidium van Lord Parmoor
was belegd, verklaardê Asquith, dat het
eenige middel om een einde te maken aan
den hongersnood een practische matiging
en wijziging van 't vredesverdrag was. Twee
dingen moesten worden gedaan de ontwik
keling der economische eenheid en ten
tweede de algeheele ontwapening. In dit
verband noemde Asquith het een schande,
wat in Zuid-Rusland gebeurde, n.l. het agres
sieve optreden van 't nouwlijks bevrijde Po
len. Ten slotte deelde hij mede, dat men
den Oppersten Raad moest afschaffen en
vervangen door een werkelijken Volken
bond.
SlfiKoiRBd en <lo t'ooIsch-Unsiiiielie
BlrU*.
In Engeland neemt de beweging, die zich
licht tegen den Poolschen veldtocht in Rus
land, toe. Bijna daaglijks wordt de regee
ring in 't Lagerhuis wegens de wapenleve
ringen aan Polen geïnterpelleerd. Zeventien
bekende, gematigde arbeidersleidrs hebben
in een protestverklaring te kennen gegeven,
dat dc Poolsche veldtocht de schaarschte
aan levensmiddelen en grondstoffen deed
toenemen, de duurte grooter deed worden
en ook overigens de belangen der arbeiders
nadeel berokkende. Het slot van de verkla
ring luidt„Het schijnt, dot de machtige per
soonlijkheden, die te Parijs leiding geven
aan de Europeesche aangelegenheden, een'
nieuwen oorlog wenschen te beginnen, maar'
t zal van de arbeiders afhangen, of men in.
staat zal zijn dezen oorlog lang voort to.
zetten.
Door de Engelsche bladen wordt de brief-
wissekng gepubliceerd tusschen Lord Ro
bert Cecil en Lord Curson, waarin de eerste,
verwijzend naar den Poolschen aanval, dia/
ondanks Rusland's bereid-zijn tot vrede,)
heeft plaats gehad, er zijn leedwezen over
uitspreekt, dat ortt. 11 en 17 van de Volken-'
bondsstatuten niet zijn toegepast. De minis
ter vnn buitenlandsche zaken Lord Curzon'
verdedigt in zijn antwoord de opvatting, dat'
het optreden van Polen, door de dreigende
ophooping van oorlogsmateriaal op 't Pool
sche front, dat generaal Denikin is afgeno
men, veroorzaakt is. Bovendien is hier slechts
sproke van een periode uit den reeds aan
den gang zijnden oorlog. Daarom kan er
geen kwestie zijn van interventie door dert
volkenbond wegens het offensief van 't Pool
sche leger. Op een verder schrijven van
Cecil spreekt Curzon er zijn verbazing over
uit, dat Cecil voornemens was de briefwisse
ling te publiceeren, dar hij zijn brief niet
voor publicatie had bedoeld. Het korte tijds
bestek veroorloofde hem niet, Cecil's ver»
klaringen uitvoerig te weerleggen.
\«iorIkn2Nicl<e UerlslGn In
SVantirljk.
Met elk stoomschip komen momenteel
Amerikaansche toeristen voor Parijs in
Frankrijk aan. In de hotels ondervindt men
de grootste moeilijkheden om een kamer to
krijgen. WnschlcamerS, badkamers, biljartza
len enz. worden als logeerkamers verhuurd.
Zoowel dc kleine als groote hotels zijn over
vol. Velen hebben reeds kamers besproken
tot Juli en Augustus. Fen dame die met ren
stoomschip was meegekomen, vertelde in 21
hotels te zijn geweest zonder een kamer te
kunnen krijgen. Ook op do verkeersbureau*
kan men dc* toeristen niet helpen. De hotel
eigenaren zijn best tc spreken over dezen
toestand.
De Staatscourant van heden 21 Mei
bevat o a. de volgende koninklijke besHrU
ten
onder dankbetuiging voor de belangrijk»
diensten is ontbonden de Rijkscommissie
voor dramatische lamst;
op verzoek eervol ontslagen de hoofdcom.
miezen der posterijen A. P. S. van Galen te
Leeuwarden en G. J. Balfour von Burleigh,
op verzoek eervol oJvtsilagen bij het depar
tement van marine, onder dankbetuiging, de
referendaris J. P. H. Hartman en bevorderd
tot referendaris de hoofdcommies W. J. A'.
Schmidttot hoofdcommies de commie®
J. M. Goedibloedtot commies de adjunct,
commies P. Both; en benoemd tot adjunct,
commies de ld Juli gepensionmeerd wot*
dende oppersohrijver bij de marine S. dé
Waal
belast met het bevel over het vliegkcong
te Sohellingwoude de luitenant ter zee 2e kt.
F- J. Baoker
de kapitein van de Militaire Administratie
S. J. Hommes, ter zake van tijdelijke onge.
steldheid op nonactiviteit gesteld
aan den reserve-eerste-luitenarvt T. Bloem.'
heuvel van het 14de bataljon aLndweer irw
fanterie, op zijne aanvrage, na een dienst*
De wijze zwijgt over zijn voorspoed.
JUWELIER
Steods in voorraad, rijke keuze
le klas goederen.
Roman door
J. EIGENHUIS.
41
Nu hel plekje vrij was, klom Gerdien op
zijn knie en dc anderen nestelden zich tegen
hem aan. Hij streelde ze een voor een langs
'de blonde vlas-krullën. Net het glanzige goud
lokkige haar van Mien. En wat leek Laurien
sprekend op haar moeder, toen hij die als
meisje van zestien jaren voor liet eerst zag.
Hij kuste het kind op het voorhoofd, en liet
was of er iets heel jongs en weldadigs in hem
ontwaakte, toen Laurien hem vleierig met
haar kopje streelde en door haai* tranen heeg
zoo lief en aanhalig naar "liem opzag. Dat
was sprekend de «acht vleierige blik van zijn
Hij besefte ineens, hoeveel hij nog bezat, al
was hem veel ontnomen. En stil dropen de
tranen in zijn baard en, terwijl de kindertjes
zich tegen hem aanvlijden, werd het hem zoo
wrarm in het gemoed, of hij nog dankbaar kon
wezen, voor wal hem gelaten was.
„Ga nu maar eris naar moes," zei hij tegen
ze, en of ze hem begrepen, gleden zc stille
tjes de kamer uit, als om moeder ook te laten
voelen, dat ze nog zooveel behouden had.
Mevrouw van Balen kwam de kamer bin
nen: „M n innige deelneming, Jaap. 't Is vree-
selijk, vrecselijk!"
Hij drukte haar stil de hand. Ze was hem
altijd sympathiek geweest, als een eerlijke,
verstandige vrouw, veel meer dan haar man,
'die zoo koel-aanmatigend kon wezen, en dien
hij nooit recht vertrouwd had.
„Ja, jongen, vandaag jij, morgen een ander,
'k Was gisteren nog bij Moens, den brugwach
ter. Tot den zomer ging daar alles voor den
wind. En nou ineens drie kinderen aan de
tering. Matje, je weet wel, dat mooie meisje
met dat zwarte donkerbruine haar, zal er wel
niet meer bovenop komen. En Jan is nou in
Sonnevanck te Laren en Marie in Putten. Ver
leden week heb ik het gedaan gekregen... We
doen er hier allemaal wat aan, om den pen-
sionsprijs te bel'alen.... 't. Is de eenige kans op
herstel...."
't Wa9 voor Jaap alweer een striem van
zelfverwijt. Hij had er van geweten, dat het
mis ging in dat gezin, en 't waren zijn liefste
leerlingen .geweest. En liever dan er 'ris naar
om te zien, had hij zijn tijd gedood met zoute-
looze kroegpraatjes.
„Och, och," schudde hij het hoofd, en bij
zag dat Ier dood veroordeelde meisje van
achttien jaar voor zich met haar mooie oogen.
en vroolijk gezichtje, zooals hij zc zich nog
best herinnerde, en ook als dc ernstige, in
telligente leerling, een "van die kinderen die
de lieveling van alle makkertjes en van alle
onderwijzers was.
Maar zijn eigen jongen kwam weer ineens
hem voor den geest, dien hij maar aan zijn lot
had overgelaten, om zelf met kerels van niets
een schantsentochtje te gaan maken.
,,'t Is hard," snikte hij. „Maar ik kan op
't oogenblik alleen mijn eigen verlies voelen..."
„Natuurlijk.... 't Was misschien ook niet
goed, om het je te zeggen."
„Ja, wel goed. 't Is altijd een soort troost,
om te denken: 't kon nog erger."
„En wat was je vrouw van middag nog be
zorgd. Zc bad bet oog maar niet van het Fol
dertje af, waar de kinderen moesten blijven,
'k Heb nog een paar 'baantjes met er op en
neer gerejen. Maar ze had geen rust of duur,
toen Piel weg was.'*
Goverts zag haar verrast aan.
„Maar zoo is 't, als een ongeluk gebeuren
moet. Ze is 'm gaan zoeken en juist in dien
tijd moet hel gebeurd wezen. Je zou zeggen,
er was'geen ongeluk mogelijk; en ziedaar..."
Hij nam het hoofd in de handen en zat op
den vloer te staren, zonder dat hij wist wat
bij deed. Dat nare geyoei van wroeging, of hi]
zelf zich hier alles had tc rwijlen, kwam
onweerstaanbaar naar hovc* 'iven, al vocht
hij er tegen met allerlei i ia uwe motiefjes.
Maar hij had toch zc haar afscheid zien ne
men van Japiks...
,,'t Was zoo'n Üpf wntjrpraatte zc door.
,,'k Herinner me nog, veiieclen voorjaar, be
gin Maart, kwam ic eens vóór -schooltijd al bij
me met een snoeperig potje Maarische viool
tjes. De eerste, die er v n. n, had hij natuur
lijk gevonden, v ant hij was dol op bloemen.
En zelf opgepot. Daar, tante Jet, hoor 'k 'm
nog zeggen. Voor ma heb i ook nog een potje,
en dit is voor u..."
„Ja," zuchtte dc vader, „'t was een snoes."
„En een dierenvriend...."
„O, net zoo dol op dieren als op bloemen."
„Ja, Mien heeft me eens verteld, dat hij
dwars voor geweer ging staan, loen de
oudste jongen ven Lam een duif van 't dak
wou schieten...''
„Altijd met z'n moeder aap T «zaaien en
planten in den tuin..."
Mien kwam de kamer in.,:.T"
Mevrouw van Balen viel haar om den hals
en snikte met haar mee.
,,'k Zei daar net tegen Jaap, of je 'r een voor
gevoel van had, zoo onrustig was jc den hec-
len middag..."
..O, 'k had geen rust of duur,'* snikte Mien.
,/t Was of hel me zoo bijlag."
Het werd Jaap te machtig en stil sloop hij
dc kamer uit. En voor het kind geknield, dat
bleek en kil binnen op hel ledikant lei, barstte
zijn wroeging los en li ij bad om vergeving
voor zijn zelfzuchtige lichtzinnigheid, die hem
zijn vaderplicht had doen verwaarloozen en
die zulke vreeselijk© gevolgen had gehad....
Maar Piet kou hem niet liooren, en aan een
God had hii nooit acloofd..., En een hal;
wacht op antwoord, spotte cr met Heine ©W
een stem in hem.
ZESTEINDE HOOFDSTUK.
Lous, de vrouw van den dokter, en Je?, de"
vrouw van den burgemeester, waren voor Miert'
dc heerlijkste steun. Hoe kon zc die vroeger,
siijf en stug gevonden hebben! Zc namen zooi
recht hartelijk deel 'in haar groote verlies,!
terwijl Cato en al die anderen, waar zc zicl£|
vroege'* toe aangetrokken voelde, met een
vormelijk deelnemingspraatje zich van haar,!
afmaakten. -j
De kleine Lous, met haar pittig gezicht
lieve bruine oogen, hielp de kinderen naan'
bed en kwam toen nog stil wat bij haar zittcnf
in de huiskamer, en ze vertelde kalm gelaten'
over het verlies van haar oudste dochtertjaj
van tien jaar, nu zes jaar geleden, en dat zé
eerst niet tot berusting kon komen, tot Looi
zelfs bang was, dat het haar verstand' zom
kosten. i
Maar ineens, juist toen zc uitgeput te bedf
lag, omdat ze al eenige dagen niets had kuwj
nen gebruiken Loos zei dat het alles een ge*'
volg van zenuwen was leek het haar toe*
of iemand haar in 't oorfluisterde: „Heb ge*,
loof cn sta op!"
Dat bleef haar maar in de ooren klinken»
terwijl ze daar machteloos neerlei, en zich
zwak voelde bm de band te verleggen. Einde*
lijk, de oogen opslaande, zag ze haar mafifi
voor haar bed slaan en ze fltfstcrde dc woor*1
den na, die zoo duidelijk rn haar gesprokeit/
wc-rden. En met zwakke stem vroeg zc een bijr
beitje en Loos stribbelde niet tegen. Hij von4
het een nieuw symptoom van haar ziekte, dal
7-« nu tot lcwezelarii vprviel.
fWordt vervolgd).