Geldersche Gredietvereeniging
BLOUSES
iiSiii inct 'Inbegrip van een
J. (ROOÏENDQm, lof .38.
DE EEMLANDER"
BUITENLAND
ABOHHEMtHTSPRIIS 7^ *r„
Db vrouw iu de politiek.
Opgericht 1866.
Gestori Kapitaalf 10.000.000
Reserven- 4.400.000
Verricht alle bankzaken.
B IJ
FEUILLETON.
EVENWICHT.
18e Jaargang Ne. 287
per post f 2.60. pec week (met gratis .verzekering -:T
legen ongelukken)"/' 0.171», afzonderlijke nummert
'iOA Tïifriiootr 513. DIRECTEUR: J. VALKHOFF
5»
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL. M.
HOOFDREDACTEUR:
D. J. VAN SCHAARDENBURG.
Donderdag 3 Juni 1920
V V
bewijsnummer, elke tegel meer 0.25, dienstaanbic»
dingen en Licidadighcids-advc.tcnticn voor de helft
der prijs Voor handel en bedrijf bestaan zeer
voordcciige bepalingen voor het advcrfccrcn. k'cne
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
De deelneming van de vrouw aan den' po-
smeken strijd is nog^ gering; in vrijzinnige
kringen mogen we wel zeggen zeer gering.
Terwijl de rechtsche en de soc.-dem. par
tijen de vrouw reeds hebben gemobiliseerd
bemerkt men daarvan in de vrijzinnige par
tijen nog niet veel. Wel is er, met name
door den vrijz.-dem. bond, een ijverige pro
paganda gemaakt om de vrouwen in den po
litieker strijd te betrekken, maar veTgissen
wij ons niet el te zeer, dan is het resultaat
hiet bijster groot. Voor Amersfoort kunnen
we wel zeggen, dat er nog heel geen resul
taat is bereikt. De vrijzinnige vrouwen, die
voor het vrouwenkiesrecht zeer strijdbare
elementen waren, houden zich thans schuch
ter op den achtergrond nu het tijd wordt, na
het verkrijgen van dat kiesrecht, de prakti
sche consequentie te trekken, door zich bij
een der politieke partijen aan te sluiten.
Hebben die vrouwen dan slechts gestreden
om het kiesrecht te bezitten? Of willen ze
het ook gebruiken als een wapen in den
strijd voor een betere maatschappij? Mee»
nen zij dien strijd beter in afzonderlijke
vrouwenvereenigingen te kunnen strijden,
daarmede dan haar sterkste argument in
den kiesreebtstrijd verlopchenende, dat
voor een gezonden opbloei van het maat
schappelijk leven, samenwerking van alle
k.achten dringend noodzakelijk té?
Meenën zij, dat de ontredderde huishou
ding van den Staat het best gediend zal
worden, door versnippering van krachten?
Wij zouden deze vragen beleedigend voor
le vrouwen vinden, ware het niet, dat zij,
loor zich afzijdig te houden van de politie
ke partijen, zelf daartoe gereede aanleiding
*eyen.
Iedere vrouw, die zich rekenschap geeft
van haar leven in de maatschappij, die weet,
dat zij,wellicht nog meer belang heeft bij
etgeving en staatsbestuur dan de man,
l zich ernstig moeten afvragen nu het
uwenkiesrecht er is, hoe zij het best het
itembiljet zal gebruiken. Geen heil is te
verdochten van afzonderlijke vrouwenbond-
jes, \ersnippering"van krachten1 kan nooit
tot grooten opbouw leiden. Daarom moet de
vrouw, wil zij werkelijk haar kracht ont-
olen, partij kiezen. En de vrouw, die niet
ehoort tot de S. D. A. P. ef tot een der
•merkelijke groepen, zal zich zeker het best
thuis voelen bij de vrijzinnig-democraten.
Van af de oprichting hunner partij,-hebben
die gestreden voor de gelijkwaardigheid der
vrouw, terwijl ten slotte het wetsontwerp-
Marchant het vrouwenkiesrecht bracht. De
V. D. B. strijdt voor gelijkheid van recht
op ontwikkelingsmogelijkheid, zoodat ieder
burger van den Staat de gelegenheid krijgt
te toonen wat in hem of haar aanwezig is
aan kwaliteiten, die de gemeenschap rijker
en schooner kunnen maken. Geen verschil
'dus tusschen de Techten van man en vrouw,
wanneer zij gelijken arbeid op even goede
wijze verrichten, geen verschil bij de waar
deering van gelijke arbeidsprestaties door
mensehen, die geboren werden in verschil
lende maatschappelijke klassen. Doch een
erkenning van bekwaamheid en een erken
ning var. zedelijke grootheid waar en in wie
ook gevonden en het benutten daarvan voor
het 'maatschappelijk geheel.
Een juist begrip van deze waarachtig de
mocratische idealen vindt men bij een on
bevooroordeelde studie der verschillende
pqlitieke partijprogramma's in geen' enkel
zoo juist en breed uitgedrukt als in het pro
gramma van den Vrijz.-Dem. Bond.
Daarom, vrijzinnige vrouwen, als ge wilt
medewerken aan het in praktijk brengen
van een democratische samenleving geba
seerd op een juiste uitwisseling van rech
ten en plichten, leidend tót ware vrijheid en
daardoor blijk gevend van een dieper inzicht
in de menschelijke natuur dan eenig andere
politieke partij hier te lande heeft getoond,
steunt dan de vrijz.-dem. partij, want deze
heeft door haar juist en breed inzicht van
de democratie de elementen in zich om
krachtig te kunnen medewerken aan het
tot stand brengen van den waren democra-
tiwthen staat.
Ad Int.
Politiek Overzicht
Er bestaat in Turkscbe kringen een was
send misnoegen over de vredesvoorwaar
den, die de Entente aan 't Osmaan-sche rijk
heeft gesteld. De nationalistische beweging
in Turkije wint dagelijks aan kraoht en krijgt
vooral versterkingen van de zijde der bols
jewisten en Arabieren. De leider der natio
nalistische beweging, Moestapha Kemal,
heeft onlangs toespraken gehouden, die tot
dusverre niet openbaar zijn gemaakt, maar
die de Vossische Zeitung thans in staat is
te publiceeren- Mag men het Berlijnsche
blad gelooven, dan heeft Moestapha zioh
volgend er wijze uitgelaten over het einddoel
der nationalistische beweging
Het twaalfde punt der beginselen, die
door Wilson zijn geformuleerd, had alleen
betrekking op Turkije. Wilson maakt hierin
gewag van de noodzaak der Turkscbe zelf
standigheid, maar voegt hieraan twee voor
waarden toe waarborgen voor d'e veiligheid
en de vrije ontwikkeling der in Turkije wo
nende Christelijke elementen en het ontslui
ten der zeeëngten. Alle Entente-mogendhe-
den, en ook wij zelf. hadden te kennen ge
geven met punt 12 het eens le zijn.
De voorrechten, die de Christelijke ele
menten in Turkije genieten, da?teekenen
reeds van voor ruim drie eeuwen. Deze voor
waarde hield dus voor ons niets nieuws in.
Wat de vrijheid der zeeëngten aangaat,
moet in aanmerking worden gen-omen, dat
in de omgeving ervan onze hoofdstad,- het
hart van onzen staat. ligt. De zeeëngten zul
len worden geopend ten bate van 't alge
meen handelsverkeer. Onder deze voor
waarde had onze staat besloten den oorlog
te beëindigen. Op 3 Nov. 1918 werd dien
overeenkomstig een wapenstiistandsverdrag
gesloten. In dit verdrag was slechts voor
zien het ontslag van overtollige soldaten
met*onze toestemming alsmede de controle
over draadlooze telegrammen, onderzeesche
telegraafleidingen en de Turkscbe spoorwe
gen. De Engelschen zijn echter reeds on
middellijk na het sluiten van 't wapenstil
standsverdrag, terwijl zij er zich van bewust
waren den Turksohen commandant te be
driegen, de stad Mosoel binnengedrongen.
Zij hebben Constantinopel te land en te
water bezet. In de streek van Adana, Oerfa,
Aintab en Marasj werden eerst door de En-
gelschen en daarna door de Franschen troe
pen gelegerd. Over al deze zaken stond
niets in 't verdrag. In Cilicië moesten met
uitzondering van de troepen, benoodigd voor
het handhaven van de orde, onze legercorp
sen worden ontbonden. De Italianen echter
hebben Adalia bezet. De Grieken, met wie
wij niet eens in oorlog waren, maakten zich
meester van Smyrna. Koptom van den be
ginne af aan werd aan 't verdrag de hand
niet gehouden.
De Ententemogendheden zijn met name
ontrouw geweest ten aanzien van twee pun
ten zij hebben ten eerste de door hen voor
af goedgevonden beginselen van Wilson
niet in acht genomen en zijn voorts zoo ver
gegaan ons rijk irrandaatsgewijze te willen
besturen en zelfs-verdeelen.
De vreemdelingen hebben daarbij op o gen
ARNHEM.
houtje twee principes verzonnen om daar
mee voor zichzelf economische voordeden
te verwerven. Ten eerste zou ons volk niet
in staat zijn over de Christelijke elementen
op rechtvaardige wijze het bewind te voe-
renten tweede beweren zij, dat de Tur
ken geen cultureele bekwaamheden beza
ten. Deze meeningen omtrent ons jrijn ech
ter niets dan laster. Geschiedkundig staat
vast, dat ons volk niet onbekwaam is. Nadat
wij op den grondslag van een kleinen slaat
in 't eigen land een zelfstandig rijk hadden
gesticht, waren wij in 't Westen doorgedron
gen tot 't hartje van 't vijandelijk land en
hadden daar een groot keizerrijk gevormd.
Dit heeft zeshonderd jaren in eer en waar
digheid bestaan. Een volk, dat daartoe in
staat is, moet groote politieke en administra
tieve eigenschappen bezitten. Met'de kracht
van den sabel alleen kan zooiets niet worden
verkregen.
Ook het verwijt der tyrannic is volkomen
ongegrond. Geen volk heeft het geloof, de
zeden en gewoonten jler vreemde -elemen
ten zoozeer gerespecteerd als wij. De chris
telijke religieuse hoofden, zooals de -Griek-
sche patriarch en de Armeensche katholi-
kos, hadden bij de verovering van Constan
tinopel al hun voorrechten behouden. Wat
de in ons land wonende christelijke elemen
ten hebben "geleden is slec'nls bet gevolg
van hun eigen separatistische politiek, die
zij, misbruik makend van de hun verleende
voorrechten, hebben gevoerd.
Onze staat zal steeds naar buiten cn naar
binnen onafhankelijk moeten blijven. Onder
vele motieven, die zich verzetten tegen een
andere wijze van bestuur, is de meest be
slissende en gewichtige dezeOnze gebie
der is de kalif van alle Mohammedanen, ren
kalif kan nooit onder toezicht of controle
worden gesteld.
Het doel, dat onze nationale organisatie
wil bereiken, is om te verhindeièn, dot ons
volk een volk van slaven wordt. Daarenbo
ven moeten wij ons rfog van een zeer be
langrijke nationale taak kwijlen. Wij moe
ten bewijzen, dat wij bereid zijn tot hervor
mingen en een plaats kunnen innemen in
de rij der beschaafde volkeren. Wij zullen
meer socialen dan politieker arbeid hebben
te verrichten.
Wij hebben met onze geloofsgenooten,
die thans buiten de bovengeschetste - en-
zen zijn gebleven, eeuwenlang als onderda
nen van hetzelfde vaderland samengeleefd.
De thans afgescheiden broeders streven er
overal naar, in Syrië, in Mesopotamia, in
Jemen en in 't Oosten om hun onafhanke
lijkheid te verzekeren. Welk een grool ge
luk zou het voor de Islamitische wereld be-
teekenen, wanneer al deze stammen hun
onafhankelijkheid zouden veroveren. Wan
neer ik mij voorstel, hoe sterk dc positie der
Islamitische wereld na 't bereiken van het
doel zal zijn, dan voel ik mij onbeschrijfe
lijk gelukkig. Ik ben vast overtuigd van de
Maison L'HSrondelSe"
Moestapha Kemal, de leider der Turksche
nationalistische beweging, merkte voorts op
na den grooten ramp van Smyrna het Turk
sche volk met mannelijke bewustheid had
besloten zijn rechten zelf te verdedigen.
Daarvoor was een organisatie noodig. Op
de congressen te Erzeroem en Siwas ge
lukte het tot volkomen overeenstemming te
gerakenop de bladzijde van 't reglement,
dat op deze organisatie betrekking heeft,
staat geschreven, dat onvermoeid alle krach-
ten zullen worden ingespannen om waar-,
borgen te scheppen voor dc integriteit van!
het Ottomaansche vaderland alsmede de
handhaving van de hooge positie van het
kali'faat en het sultanaat-
„De «uitslag van den wereldoorlog dwingt
onzen staat zekere gebieden op le offeren.
Daarom hebben wij voor het rijk oen nieu
we nationale grens aanvaard. De binnen
deze grenzen liggende provincies moeten
onafscheidelijke leden van het Ottomaan
sche rijk blijven. Wij allen, die daarin leven,
Mohammedanen en Christenen, zijn onder
danen van denzelfden staat. Allen genieten
dezelfde rechten. Wij kunnen niet aan onze
Christelijke onderdanen voorrechten -verlee
n-en, die ons politiek gezag en ons sociaal
evenwicht zouden kunnen verstoren
toekomst dezer Islamitische wereld en ik ge
loof in haar."
De activiteit dei- Turksche nationalisten
'blijkt o a. uit de gisting in Thracië. De Times
verneemt uit Constantinopel, dal de Turk
sche regeering, in verband met de volkomen
eenstemmigheid der publieke opinie om
trent het vredesverdrag, besloten heeft de
campagne tegen da nationalisten niet te
doen voortduren. Of dit besluit een uitvloei
sel is van een overeenkomst, kan nog niet
worden uitgemaakt, doch aan beide zijden
ziin teekenen, die wijzen op een wapenstil
stand.
De Times is verder ter oore gekomen, dat
de geruchten inzake hulp van Bulgaarsche
komitadja's, die deel uitmaken van het Ma
cedonische revolutionaire comité, aan de
verdedigers van Thracië, die worden geleid
door Jafer Tagar Bey, een kiem var. waar
heid bevatten. De Grieksche sir.jdkrachten
zijn wel-is-waar. de meerderen, zoowel wat
de numerieke sterkte als de uitrusting aan
gaat, maar dit neemt niet weg, dat de
Turksch-Bulgaarsche benden, wier aantal op
15000 wordt geschat, last genoeg kunnen
veroorzaken, vooral in de districten ten N.
van Stranja en Girmuljina, daar door deze
gebieden de belangrijkste loevoerwegen
loopen van 't Grieksche leger.
De Times verklaart bovendien, dat deze
benden rekenen op de hulp van eon deel
der bevolking, die geen onverschillige hou*
ding aanneemt ten opzichte van de annexa
tie van Thracië door de Grieken. Het is dan
ook best mogelijk, dat. nu dc Macedonische
opstandelingen worden geholpen door <1*
Jong-Turken, de Balkan-toestand, zooote
deze zich onder sultan Hamid liet aanziéiy
terugkeert.
Buitenlandsche Berichten.
B e r 1 ij n, 2 Jun i. (V. D.). De pauselijke
encycliek over het vergemakkelijken der bc«
zoeken van katholieke staatshoofden aan
Rome, wordt in Duitsche commentaren als
een verstandige zet van den pairs opgevat,
die de Romeinsöhe curie overeenkomstig
haar belangen zonder haar principes prijs to
geven, bevrijdt uit een voor de kerk zelf
nadeelig geworden isolement. De veronder-
de wereldverhoudingen hebben daartoe wel
den doorslag gegevai* De encycliek vindt
bizonderen bijval in het Duitsche centrum.
Berlijn, 2 Juni. (N. T. A. Draadloos).
Doordat het vredesverdrag door Amerika
niet geratificeerd is, treedt het Amerikoan-
sche lid der intergeallieerde Riin-commissie,
Noyes af. De zaken worden afgedaan door
den generaal der Amerikaansche bezetting
Allan.
B r u s s e 1, 2 J u n i. I. R.) Officieel. Do
heer Wouters d'Oplinter, kamerafgevaardig-
de voor Leuven, is tot minister voor econo
mische zaken benoemd, terwijl Jasp&r do
portefeuille van binnenlandsche zaken heeft
aangenomen, ter vervanging van Rcnkin,
die is afgetreden.
Antwerpen, 2 Juni. (V.-DWocns-
4ag zijn alhier Fronsche ingenieurs aange
komen, chefs der havens van Duinkerken,
Havre en Bordeaux, vergezeld van den di
recteur-generaal van heLministerie van pu
blieke werken van Frankrijk, om de mari
tieme instollatiën van dc haven van Antwer
pen te bezichtigen.
Brussel, 2 Juni. (II. R.) Door de be
middeling van den minister van arbeid is de
staking der gas- en electriciteilsarbeiders te
Montignies-sirr-Sambre, die do mijnen cn
werkplaatsen in het gebied van Charleroi tot
stilstand dreigde te brengen, geëindigd. Er
is een arbitrage-commissie benoemd.
Brussel, 2 Juni. (H. R.) De Ltbrc BeL
gique deelt mede, dat door de ontploffing
van een granaat te Yperen zes personen ge
dood zijn.
Berlijn, 2 Juni. (V. D.) Het njkskn-
binet besloot terstond na de verkiezingen of
te treden, om den rijkspresident in de gele
genheid te stellen, naar gelang van den uit
slag der verkiezingen, een kabinet te vot-
men.
De rijksdag zal midden Jnni bijeenkomen,
voornamelijk om voor Spa een voor haar
taak berekende vertegenwoordiging van het
Duitsche rijk samen te stellen.
B e r 1 ij n, 2 Juli. (N. T. A. Draadloos).
In plaats van den overleden Duitscher zaak
gelastigde le Rome is voorloopig de gezant-
schapsraad von Hossel met de dienstzaken
belast.
B e r 1 ij n, 2 Juni. (V. D.). De rijks weer*
minister is van zijn reis naar Silezië terug
gekeerd in een bericht aan den rijkspresi
dent constateerde hij, de beste indrukken te
hebben gekregen van de houding der Sile-
zische garnizoenen, die bescherming zouden
verleenen tegen aanslagen zoowel van
rechts als van links.
Een vergadering van alle districtscom
mandanten der rijksweer zal Donderdag met
den rijksweerminister confereerer over veU
ligheidsmaatregeler bij de verkiezingen
Wie geestig is, is vaak droefgeestig.
Roman door
J. EIGENHUIS.
49
Ook Jaap was door hun gullen groet een
ïeci andere lichting uitgegaan met zijn ge
dachten. Den tijd, dat hij na zijn lesuren hun
gezelschap zocht, en met half-bcncveld hoofd
meedeed aan dc vuile kroegmoppen en bet
kaartje tot de oude nachtwacht kwam slui'
ten; het dwaze intieme ilronkenmans-gewau-
mel met Jan Vermnat, als ze vol hartelijkheid
samen naar huis wandelden; en zijn wrok te
gen Mien en tegen Japiks, dien ze samen in
hun doezelig hoofd aankweekten, kwam
hem voor den geest. En het blood steeg hem
naar het hoofd, en even vloekte hij binnens
monds, omdat hun jovialiteit hem weer al die
pijnlijke herinneringen bezorgde. En zijn
eigen kleinheid stond hem zoo akelig voor den
?eest, dat hij moeite had zjjn hoofd rechtop tc
houden. En thans, nu hij met alles op dc
hoogte was, niet zooals het tot hem was geko
men -door la9ter en d'orpsgekonjcel heen, maar
regelrecht uit eerlijke bekentenissen van zijn
vrouw zelf, nu vond hij zichzelf nog ellendi
ger, en voelde hij diep, wat Mies hem had
verweten, dat hij ook nooit iemand was ge
weest, bij wien Mien steun liad gevonden.
En oven welde het in hem op, dat cl' thans
iets in haar groeide, waarin ze den steun
vond, dien hij haar nooit had kunnen geven.
Het proces ging al we iten hem om, en
zoo leefden ze Weer naast elkaar, nadat ze
elkaar gevonden hadden. Eigenlijk hadden
ze hun heelc huwelijk naast elkaar geleefd,
evenals hij naast een mooi kunstvoorwerp zou
'geleefd hebben, dat hij jaloersch vereerde als
een zeldzamen schat. Die gedachte maakte
hem gemelijk tegen haar zoeken naar inner
lijk evenwicht en innerlijke kracht, alsof het
iets was, dal zich weer, opnieuw tusschen hen
plaatste. En de meening, dat haar „fijnheid"
en „malle vroomheid" hem weer verder van
haar zou afbrengen, beangsttc en verbitterde
hem.
Vriendelijk knikte Lous van den dokter hem
goedendag, die juist uit het huisje van den
brugwachter kwam. Haar voelde hij vooral
sohuldig aan de verwijdering, welke er nu
weer ging groeien tusschen hem on Mien. Met
een gebaar van groote haast was hij voorbij
gegaan. Maar ze hield hem even staar.de:
>.'k Ben er van ontdaan," zei ze bewogen. „De
oudste zal bet niet lang meer maken. En zc
verlangt: zoo naar Jezus, 't Is aandoenlijk,
zoo n jong meisje te zien smachten naar den
'dood... En in dc twee anderen hecft.m'n man
een heel zwaar hoofd.... 't Zijn zulke lieve
menschen, die brugwachter en zijn vrouw.
Met zoo'n gelatenheid blijven ze gelooven, dat
God er het goeie mee voor heeft, met ze zoo
drie zulke mooie, flinke kinderen af te ne
men...."
Ongeduldig s'.onr' j haar aan te hoorea>
„Ja, ja," praatte hij terug, ,.t is eTêndtgr
Maar ik moet naar de les. Adieu. De groeten
aan Loos."
Ja. 'le inbeelding kon vat caan. Net, 0f een
God, als die er was speciaal zoo'n brugwach
ter of zijn kindertjes kende cn niet hoog en
ver buiten zijn zandkorreltjes en menschjes
om bouwde en omschiep, met heclallen kaat
send en daarbij vormen verbrijzelend, zonder
zich ic bekommeren over de smarten van de
verpletterde en lal pulver gemalen molecu
len, die menschjes of diertje of plantjes heet
ten. Zoo'n God moest blind wezen als het nood
lot. Al dc ellende, die Hij veroorzaakte als
Zijn bouwwerken uit Zijn machtige gedachten
oprezen of instortten en het materiaal door-
eengebouwd werd als het mortel van den met
selaar, dat zag hij evenmin als de arcliitecl de
drukking gevoelde, die het fundament van een
galeis had te verduren. Die had alleen het
oog op het geheel en lei daar zijn schoonheids-.
DE PLA'iTVOETZDDL
Aanbevolen door H. IJ. Medici
Dij
idee in. Zoo blind en noodlottig verwezenlijk
te zich ook dé goddelijke drang tot scheppen
van schoonheid, en dc smart van -zoo'n brug
wachter of van hèm, was voor dien noodlots-
God evenveel als de folteringeq van een in
sect, dat onder het bouwwerk ineenkromp, lot
den architect spraken.
En t'oen hij de brug overging en merkte,
hoe vaag alles voor hem was, wat op den
Ringdijk gebeuWde, t'oen glimlachte hij scham
per. Dat Vas er ook nog Voor hem wegge
legd, om bijziende te worden, want liet ging
de laatste dagen wel heel erg achteruit met
zijn gezicht. Als hij nu maar mevrouw Loos
geloofde, of den 'orthodoxen dominee, 'dan
bad hij dat ook al aan God tc. 'danken, die er
al weer hel beste mee voor zou hebben.
E11 in zichzelf 'vloekend, stapte liij dc op
rijlaan op naar dc hoeve van Vervuren, waar
hij zijn lessen had tc geven. v
Toen hij 's middags vermoeid en gemelijk
aan tafel kwam, trof het hem, dat zijn vrouw
en kinderen er allemaal juist -zoo 'vroolijk uit
zagen. Die hadden natuurlijk weer heclcmaal
geen oog voor wal hem k'wel'de. Ilij was nog
even na de les vol ongerustheid bij dokter
Loos aangcloopen die wat met spiegels aan
zijn oog gegoocheld had en zei, dat hij maar
eris naar Utrecht moest gaan,'want dal hij
zelf meende, 'dat een bril hier niet helpen kon.
Mogelijk nerveusheid.
Laurien was zoo druk. Die had zoo veel tc
vertellen van de leeraars op dc lvoogerc bur
gerschool, en van de manier, waarop bij en
kele èr van, het 'onderwijs onmogelijk werd
gemaakt door hun gebrek aan geestkracht
en door 'de rakkcrighefrl der leerlingen.
„Pa", viel ze inelhs uil, „u bent een Fithe-
canlhropos crectus. En ma ook."
De kleine Mien ginnegapte vroolijk: „Een
Piet- de-s'lroop-p'ot-lik-'ris. Een Piet-de-stroop-
pot-Iik-Tis."
En allen schaterden hot luit.
„Zoo, zoo,'1 spotte Jaap. „Je \Vordt daar
maar ineens oen geleerde bol in Amsterdam."
>rJa, 'de leeraar van natuurlijke historie
zegt dat dc menschen van den rech'topgaan-
den menscli-aap afstammen.
„Nou, <lic kan ltel weten," zei de vader
schamper.
„Och, meid, je ben niet goed,/' plaagde Jans»
haar zus bespiegelend aanziende, „je bent toch"
gc-en beest. De meester is zelf een aap."
„Jullie vVorden maar geleerde hollen," 7.cl
d<c moeder, ,,'k Wist niet, dat zulke wijsheid'
al Voor dc eerste klas was. Die stumpers,1
lachte ze tegen Jaap.
„Ja,*gn mijnheer vertelde van een schedel,'
dien ze gevonden hebben, ik geloof in Ihdio
en daah konden ze het aan zien, dat de mca«
schen er van afstammen."
„Van dien schedel?" vroe'g Jaap.
„Och," deed Laurien verlegen. „Van dch
pythecanlhropos erectus natuurlijk."
„Piet kan in-dc-strooppot-en-lik-'ris,'' giiw
nagapte Micntje weer. „Wat een mooie naam,j
hé pa?"
„Een pracht van een naam. Wal is je zU^
knap, dat zc 'm zoo in eens 'onthouën kan." I
„We moesten 'm opschrijven," lachte Lau«
rien. „En ik vind hel 200 leuk, dat wc van du
apen afstammen."
Jaap haalde de schouders op. Ilij had in-
'dortijd de werken van Darwin verslonden)
maar hij vond het toch een sterk stukje, om
met zulke onbewezen wijsheid de kindertjes
van dc eerste klassen van een hoogerfc bun
gersclïool lastig te vallen, of het studenljel
van een hoogcsch'ool waren.
„Gelooven op gezag
„Dat mag
„Niet meer in 'onize dagen,"
Mien. „Maar niet-'gelooven op gezag wel." j
.,Wat beteckent dat, Moes?'- vroeg Laurie*
naief. ,s
(Wordt vervolgd^
