KIÏÏI1& REMMEIS Mode-Magazijn „DE VLIJT" Pelterijen. „DE EEMLANDER" Amersfoort en Omstreken. BUITENLAND ABONNEMENTSPRDS PRIJS DER ADVERTENTIE» m. VleeschhouWer, papenhofstede EERSTE BLAD. U' GEBRACHT Ut. f TEIEPHOOH Ho. 304 Fourneert Cheques 4>p Binnen- en Buitenland Politiek Overzicht 3 IJ 0< ^UIMVÊ! L. J. LUYCX EN ZOON W- T9© Jaargang Nft. 02 ;per 3 maanden voor Aiwcrs* loort 2.1C\ idem banco per pott f 2.60, per week (nset gratis verzeker ng tegen ongelukken) f 0.17°. afzonderlijke nummert f 0.05. AMERSFO Zaterdag 11 September 1920' DIRECTEUR: J. VALKHOFF. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. TEL. INT 513. van 1 —4 regels f 1.05 met inbegrip van ccn bewijsnummer, elke regel meer 1 0.25, dicnstaanbic* dingen en Licidadighelds-adveitcntiën voor de helft der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zee* voordcclige bepalingen voor het adverlecren. Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. IJfubelfsbrikaijt - Hof 40. AMERSFOORT FA briikJ De uiterst eoneui ree: end gestelde prijzen sluiten degelijke constructie niet uit Rabo-rachting over den Gemeenteraad. Donderdagavond waren gelukkig maatre gelen genomen oin tooneelen als zich Dins- iag hadden voorgedaan te voorkomen. De be'angstel'liïig was nu zoo mogelijk nog groot er, maar allen moesten netjes buiten in de rij wachten, terwijl een bepaald aan- nummers werden uitgegeven, welke reent gaven tot de publieke tribune. De jour nalisten mochten voorgaan en hun plaatsen innemen alvorens iemand anders ter tribu te verscheen. Zeer gevoelig voor deze be- A'onirechting (in andere plaatsen zou men ct heel gewoon en als vanzelfsprekend vin- •0, willen we hier een woord van welge- cndien dank uitspreken voor dezen maat- egel, welke mogelijk een belofte inhoudt voor de toekomst. Bovendien zagen wij de .Won-inginspectrice op de tribune, naar som meert beweerden, om den onhoudbaren toe- sig.rd voor de Pers na te gaan. Mocht dat ';elijk zoo zijn, dan bev-elen wij ons gaar- i in cLe welwillendheid van deze Dame aan. Than9 kwamen de salarisvoor9tetlen in be handeling. Vroeger werkten de verschillen de groepen van werklieden en ambtenaren afzonderlijk. Wie een öf meer raadsleden .voor zijn belangen wist te winnen, kon ver zekerd zijn een voorstel bij den Raad te zien jjikomen om deze of die groep meer sa-la- Hs te geven. En wat niet zelden gebeurde, j&oo'n voorstei vond dan genade bij den Raad én spoedig kwamen den andere groepen .eveneens om ver'hoogïng. Om dit te voor- kpmen is do Commissie van Georganiseerd Jpverleg in 't leven geroepen, waarin zoo- Veel mogelijk het geheeie gemeenteperso- Aeel is vertegenwoordigd. Deze Commissie t-an als uiting worden beschouwd van alle belangengroepen en moet door overleg grachten te komen tot salarisvoorstellen voor h*t geheeie personeel. Door contact met eën Raadscommissie, de beroemde R- P. S. .K-com missie wordlen deze voorstellen dan met de vertegenwoordigers van den Ge meenteraad besproken en wordt de noodige .overeenstemming verkregen, dan is de zaak gezond. Zoo zou hei althans moeten zijn, Maar in Amersfoort is dat helaas niet zoo pet College van B. en W. negeert feitelijk net mandaat dlSi R. P- S. R-~commissie en jjegtde voorstellen gaan ons te ver, wij vdoen er iets alf, want anders loopt het met de financiën spaak. B. en W. hebben daar zeer zeker ihet recht en zijn het zelfs ver plicht, maar dan is het georganiseerd over leg een ornament, evenals de R. P- S. R- commissie, hetwelk veilig kan gemist wor den. Aanvaardt men toch eenmaal het in stituut van georganiseerd overleg, dan moet -pven er ook zooveel vertrouwen in hebben, dait het niet met voorstellen zal komen, die ie kien to: ontwrichting van de financiën. Nu weten we wel, dat de thans ingediende foorstellen een bedrag van ruim 50 000 Ongedekt laten, maar mag dat een reden Jijn de voorstellen af te wijzen? Wij vinden fyan riet. De voorgestelde salarissen toch mogen hoog lijken, 2e gaan volstrekt nag niet 'boven de eischen van noodzakelijk le vensonderhoud uit. En een eerste plicht der gemeente Is toch dat het personeel zoo ge salarieerd v -<rdit, dat net voor gebrek en ont bering gevrijwaard is. Zijn de gelden daar voor niet aanwezig, dan moeten ze gevon den worden, desmoods uit verhooging der belastingen. Teder zal hier voor moeten zijn, .die de salarissen als bitöijk erkent. Anders rou men toch de werklieden en ambtenaren .bten betalen, door onthouding n.h van een behoorlijk salaris, wal door het algemeen moet worden opgebracht. En dat is reeds te veel gebeurd.laren en jaren heeft het Overheidspersoneel voor een te laag loon v<o>or K. mj zegd, wat er door een van de leden van het ^H06jf|t|.H9$br9ict j^£eoj;eerd. Vóófi oorlog koste gewerkt, zoodat zelfs een eenigszirus ie hoo- ge salarieering zou te rechtvaardigen zijn met een beroep op hetgeen het zoo lang te kort gekomen is. Gelukkig stelde ook de Raad in groote meerderheid 2ioh op het standpunt, dat het met gepeuter nu maar eens uit moet zijn. Wel is de beslissing rung niet gevallen, maar dit staat toch wel vast, de voorstellen der R. P. S. R.-commissie gaan er door. De heer Ruitenberg opendie de discussies •met een zakelijk speechje ter verdedijging van de voorstellen der commissie dat een 'buitengewoon goeden indruk maakt, waar na de heer Hofland met tal van statistische gegevens betoogde, dat het gevraagde nog volstrekt geen weelde beteek end. Toen had er veilig kunnen gestemd worden, dan had den we gewis wat opgeschoten. Bijna de ge heeie roode tractie, met uitzondering van den heer Voskuilen, kwam echter in het vuur. Waarom Nieuwe argumenten brach ten de heeren niet aan, zeLfs was er, minder parlementair gesproken, nog al gedaas in de ruimte bij. Heit slaan van politiake munt was nu te minder op zijn plaats, waar ge snakt wordt naar klinkende munt- De voorzitter en wethouder van Harden- 'broek bestreden de voorstellen der R. P. S- R.-commissie, in hoofdzaak met het finan cieele argument, terwijl de heer van Traa het voor de belastingbetalers, vooral de kleine, opnam. Hun redeneering was onge twijfeld juist en hun argumenten waren niet misplaatst. Maar don moet men zich op het standpunt stellen dat de door B. en W. voor gestelde salarissen aan redelijke eischen voldoen, m. a. w. dat men de R. P. S. R.~ salarissen te hoog vindt. Dit nu kunnen wij absoluut niet inzienwe achten deze sala rissen volstrekt niet te hoog en slechts te gemoetkomend aan billijk te stellen levens- eischen. De gemeente is verplicht de midde len te vinden dergelijke salarissen te beta len en mag niet den eene burger eenige be lasting-guldens besparen door den anderen 'burger, in dienst der gemeente, tientallen of -honderdtallen van salaris-guldens te ont houden. Ook dat toch is geen wijs beleid Het verloop der ambtenaren is reeds 'bedui dend groot, zoodat ten slotte zal blijken, dat ook hierin de voorzichtigheid de wijsheid 'bedriegt. In het belang van het personeel, •maar ook in het belang van de gemeente, meeruen wij dan ook, dat de voorstellen der R. P. S. R-commissie dienen te worden ge accepteerd. „Ten aanhoore van de natie". Openbaarheid van de controle op het regee-ringsbeleid is eerste eisch van de de mooratie. Vandaar dat de vergaderingen van de vertegenwoordigende lichamen in den regel openbaar zijn en dat de werke lijke democraat slechts bij uitzondering te vinden is voor het beraadslagen „met ge sloten deuren." De Regeering spreekt „Den aanhoore van de natie -niet alleen de afgevaardigden die nen te hoor en, wat de Regeering heeft mede te deelen, hoe zij haar beleid verdedigt of haar gedane vragen beantwoordt, maar heel het volk. „Hooren" kan natuurlijk in de praktijk heel het volk de beraadslagingen in Tweede en Eerste Kamer niet. Het genoegen, eene Kamerzitting bij te wonen, wordt slechts door een klein percentage van het volk ge smaakt. Maar de Rëgeering heeft toch altijd wel begrepen, dat ieder belangstellend burger van wet er in de volksvertegenwoordiging wordt besproken, kennis moet kunnen ne men. Vandaar dat zij altijd heeft gezorgd voor plaatsen voor „de pers"; en de pers organen van elke politieke richting hebben het altijd tot hare taak gerekend, zóó uitge breide verslagen \an de Kamerzittingen te igeven als bij haar omvang mogelijk was. En dit niet alleen. Wijl het iezen van de uit den aard der zaak onvolledige versla gen der Kamerzittingen niet ieders werk is, wijl niet ieder lezer die besprekingen kan toetsen aan zijne eigen inzichten, brengen de voornaamste kranten naast de verslagen nog Kam er-overzichten, waarin voor de par- tijgenooten de verdiensten van hunne poli tieke vrienden in de Kamers en de fouten van hunne tegenstanders worden uiteenge zet. Zelfs het kleinste politieke weekblad'er zijn door de onmogelijk hoog gestegen prij zen van drukwerk een groot aantal ter ziele gegaan had en heeft zijn brief „van het Binnenhof", om de belangstelling van zijn •lezers in de zaken de9 lands gaande te hou den. Zqó was het goed. Ons volk moge niet zoo politiek zijn aangelegd, als wel ge- wenscht is, bijna elk meelevend staatsbur ger neemt gaarne kennis van wat er in Den ■Haag is besproken, zoodra die besprekin gen loopen op een terrein, waar ook hij iets van zijn gading vindt. N-iet alleen door hare gastvrijheid jegens de pers heeft de Regeering getoond de openbaarheid van de publieke zaak te wil len voorstaan. In de Tweede Kamer zitten regelmatig stenografen de gulden soms c6e vergulde en zelfs dat nog niet woor den van de afgevaardigden voor alle tijden vast te leggen. Geen volzin, geen inter- rumptie ontsnapt aan hun snelle stiftf Twee dagen later kan ieder belangstellende in druk voor zich hebben, wat er namens de kiezers door een of ander Kamerlid is ge le een abonnement op de „Handelingen" der Kamers 75 cent per drie maanden, zoo dat de in de politiek belangstellende kiezer voor drie guldens per jaar kon genieten van de woorden zelf onverkort! die in het parlement" waren gesproken. Die drie guldens waren natuurlijk onvol doende om de kosten van -het drukwerk te bestrijden; de prijs was terecht zóó laag gesteld, dat ieder die de kranten-verslagen en overzichten niet Objectief genoeg acht te, in de gelegenheid' zou zijn door lectuur van de woordelijke, stenografische versla gen zich eene eigen meening te vormen •over wat in de volksvertegenwoordiging was gezegd. Hoewel het aantal nbonné's op de „Han delingen" ehijd wij klein is geweest, was toch het feil, dat die stenografische versla gen veikrijg'baar weren tegen een zéér bil lijken prijs, een waarborg voor „de open baarheid" der Kamerzittingen, was toch die uitgave een der middelen van controle van de openbare meenir.g op de „Heeren in den Haag". De Tweede Kamer zelf heeft eenige jaren geleden geloond, die openbare controle niet éénzijdig gekleurd op prijs te stellen, toen zij besloot tot uitgifte yan het z.g. ,,Koit verslag". Dit „Kort Versl&g" is een middending tusschen de stenografische „Handelingen" en de verslagen in de groote bladen wat de urtgebieidheid betreft. Het is welhaast cl-ubbel zoo uitvoerig als het beste kranten-verslag. Maar bovendien heeft het de verdienste onpartijdig te zijn; het geeft in verhouding evenveel van de beschouwin gen, door mannen van verschillende partijen •uitgesproken, en vermeet zich nooit de par tij v&n den opsteller (zoo die er een heeft) te doen uitkomen. Aanvankelijk niet van alle zijden met •sympathie begroet, door velen overbodig genoemd in den beginne, heeft het Kcrt Verslag het zijne gedaan en doet het nog het zijne om de openbaarheid van de Twee de Kamerzittingen te vergrooten. Wie inziet, dat de beslissingen van de Staten-Generaal voor bijna eiken burger van het hoogste gewicht kunnen zijn en al leen de verstokte ant-politieker veinst van ,;het Ke-m-engeleirter" niet te willen wetenf moet de grootst mogelijke openbaarheid van wat er in de volksver te'genwoordiginTg gezegd wordt wenschen. De arbeid van de kranten-verslaggevers, van de tachygrafen van het „Kort verslag" en van de stenogra fen der „Handelingen" maakt, dat de „open baarheid" der zittingen geen schijn is, maar werkëü ikheid. Uit een ofjicieei rapport omtrent de con ferentie tusschen de mijnwerkers en de re geering blijkt eveneens de mislukking van d-e poging om tot een schikking tusschen beide partijen te komen. De president van de Board of Trade (mi nister van handel) Home herhaalde, dot het voor de regeering onmogelijk was de eischen inzake een verlaging van den prijs voor huisbrand-steenkool voor 'binnenlan-dsch ge bruik in te willigen. Hij herhaalde verder rijn voorstel uon de nvijmwerkers om de kwestie van de loonen te doen beslissen door een industrieel hof of onderhandelin gen te openen met de mijneigenaars om te komen tot een nieuw loonstelsel op den grondslag van de productie. Na langdurige besprekingen met Home en de andere regeeringsvertegenwoordigers beraadslaag den de bestuursleden van den mijnwerkers- bond onderling om een besluit te nemen. Na hun terugkeer verklaarde Smillie, dat het •bestuur de verklaring van Horne bescho-uw- de als een nieuw voorstel, dat niet zou kun nen leiden tot een bevredigende oplossing. De bladen erkennen, dat het een terug tocht voor de mijnwerkers, zou beteekend hebben, indien zij hun eischen geheel zou den hebben opgegeven op de gisteren ge houden conferentie, doch het publiek ver wachtte, dat de leiders der mijnwerkers- federatie een meer bezonnen houding zou den hebben aangenomen dan nu werd ge toond. De minister van handel, hoewel zich nog steeds stellende op het standpunt der regeering wat de eischen der mijnwerkers betrof, was bereid tot concessies en deed daarom twee voorstellen 1. de verlangde loonen zouden aan de arbitrage van een industrieel hof worden onderworpen, waarin vertegenwoordigers der mijnwerkers zouden zitting hebben; 2. de mijnwerkers zouden deelnemen aan een conferentie met de mijn-eigenaars om de bestaande gebreken in het loonstelsel te wijzigen en verschillende verbeteringen der loon-en te verkrijgen, gebaseerd op de pro ductie. De mijnwerkers verwierpen zonder meer deze twee voorstellen en hebben geen tegenvoorstellen gedaan. Aan beide zijden werd de conferentie op zeer welwillende wijze gevoerd, dooh men vond geen weg om tot een oplossing te ko men, volgens welken een onmiddellijk com promis zou kunnen worden tot stand ge bracht. Minister Horne wees er nogmaals 1 Maison L'NSrondelle" In onzen lijd, nu het parlementaire stelsel van vele zijden wordt aangevallen, nu de democratie door reactionairen zoowel als ultra-radicalen wordt belaagd, is het wek ken van belangstelling voor het werk der volksvertegenwoordigers meer dan ooit ige- 'boden. Nu, zooals wij reeds terloops hebben opgemerkt, tal van politieke weekblaadjes, (die voor onnoemelijk velen de eenige poli tieke spijs waren, die hun werd voorgezet) hebben opgehouden te bestaan, nu moest door Reg'eering en door de leiders der poli tieke partijen ferm propaganda worden ge maakt voor het „Kort Verslag" en voor de „Handelingen". Maar neen! In plaats van een reclame-ge- schrift je ter aanbeveling van de lectuur van de „Handelinge-n", zendt de Landsdrukkerij thens aan de abonné's op de „Handelingen" de rr.ededeeling, dat deze voortaan 4 per drie maanden zullen kosten, zoodat hij, die meer dan gewoon belang stelt in de -bespre kingen der Volksvertegenwoordiging, niet minder dan zestien gulden per jaar zal moe ten betalen voor zijn abonnement. Dit nu achten wij een hoogst onge- wenschten maatregel. Men zal zich ter ver dediging van deze ongehoorde prijsverhoo- ging (thans kosten de Handelingen 6 per jaar, wat reeds een verdubbeling is van het vroegere tarief) beroepen op de hooge kos ten van papier en drukloon. Maar deze verdediging heeft geen zin. Het uitgeven van de „Handelingen" is geen handelsonderneming; het geschiedt in 's lands belang, zooals wij uitvoerig hebben uiteen gezet. Die uitgave mag den Staat geld kosten en heeft den Staat trouwens al tijd geld gekost. Het nu vastgestelde tarief zal het aantal abonné's op de „Handelingen" noodzake lijk tot een minimum terug brengen en de „openbaarheid" van de Kamerzittingen zal er onder lijden. Dit moge niet de bedoeling van de prijs opdrijving van deze Rijks-uitgave zijn ge weest, de maatrégel heeft in de practijk reactionaire beteekenis. Bij ons millioenen-budget zullen we den strop, veroorzaakt door enkele duizenden te goedkoope abonnementen op de „Hande lingen" best kunnen dragen. Terugbrenging van den prijs van het stenografisch verslag tot 6 per jaar kan het zijn tot den ouden prijs van 3 schijnt ons een ge biedende eisch. op, dat alleen het parlement het recht had te beslissen hoe de winsten op de export- kolen zouden worden verdeeld. Hoewel de mijnwerkers bleven beweren, dat hun eisch tot verlaging der prijzen van de 'binnenland- sche steenkolen werd gedaan in het belang van de geheeie gemeenschap om de kosten van het levensonderhoud te verminderen, was uit een opmerking van Smillie af te leiden dat een verder strekkende motie in zijn eisch lag opgesloten. Het is natuurlijk bekend, dat de mijnwerkers sterk voor na tionalisatie der nijverheid zijn, maar tot dus ver heeft deze wensch nog niet geleid tot openlijke verklaringen hunnerzijds. Maar Donderdag deed' Smillie uitkomen, dat de hoop op nationalisatie niet is opge geven. Geëischt werd dat de regeering de steenkoolrujverheid als één geheel zou be schouwen bij het bepalen der loonen. De bladen wijzen er voorts op, dat de onlangs door de regeering gedane con cessie om den prijs van kolen voor binnen- iandsch gebruik tot een redelijk niveau te verlagen, in plaats van deze te subsidieeren uit de opbrengst der exportkolen, de mijn werkers doet vreezen, dat de regeering de voorwaarden, die vóór den oorlog het mijn- bezit beheerschten, wil herstellen. In regeeringskringen is men van oordeel, dat de volgende stop moet komen van de mijnwerkers. Bericht wordt verder, dat de eerste minister van heeler harte de houding goedkeurde, door Sir Robert Horne aange nomen en dat de regeering niet van zins is af te wijken van de voorwaarden, die zij heelt aangebeden en die de mijnwerkers nog kunnen aannemen Allicht is het niet ondienstig over die ge wichtige aangelegenheid een persstem te citeeren: de Daily Chronicle schrijft: Smillie wil de voor binnenlandsch gebruik bestemde kolen op een dusdanige wijze subsidie eren, dat daardoor een evenlueele nationalisatie onvermijdelijk zou worden. Sir Robert Horne weigert echter zich neer te leggen bij de politieke eischen der vakvereenigingen. Men kan zich niet voorstellen, zeide hij, dat één afzonderlijke groep, hoe belangrijk disze ook zij, het recht zOu hebben over za ken te beslissen, die in het parlement be- hooren te worden behandeld. Evenmin heeft zii het recht om naar aanleiding van zulke eischen te gaan staken. - Ook de arbeidersbeweging in Italië, die een meer revolutionair karakter draagt dan in Engeland, vraagt nog steeds de aandacht. Door een irtemlew van den Romeinschen .WEESPERS Pa-? r t ''j f .v-V .•"t-l'O oorrespondent der Deutsche AllgemeinB Z-eitung met den Italinanschen minister van arbeid, Labrioia, vernemen wij enkele 1>U zonderheden over het conflict. Omtrent dia tegenwoordige gtroote Italiaansdhe arbeL dersbeweging deelde deze mede, dat aan d'e beweging ongeveer 400,000 arbeider* deelnemen. De schuld van den verscheqv ten toestoind lag bij de industrieelen. Wat de bezetting van de fabrieken betrof, stond voor de iiVdustrieelen de wettelijke weg open. Tegen honderdduizenden georgonfi* seerde arbeiders kon men het woord „op* roer" niet meer gebruiken. Door -een ingrij* pen van den staat zou het tot bloedvergin* ten komen, hetgeen in een revolutie kon ontaarden. De grondgedachte van de poli* tiek van Giolitti was aan het land de instel* lingen te geven, die bij een mogelijke her* vorming van een kapitalistisoh in -een socia* listisch beheer mogelijk zijin. Wanneer do industrieel zijn eigendom niet wil afgeven, dan kon hij daartoe worden gedwongen; het algemeen welzijn staat hooger dan dat van particulieren. Aldus de opvatting van Lbh briola. Of de industr>eele»n hiernaar zuHen luisteren? De Tempo weet mee Ie dieeden, dat de industrieelen te Milaan aan den profeet ver klaarden, dat rij bereid waren het verzoek' der werklieden inzake verbetering der eco* nomische toestanden in ontvangst t« nemen, maar het beginsed van den eigertdom moest ongerept blijven. Eens zijn de partijen, ol is men van werkgeverszijde dus tot concessies bereid, het dus nog lang niet. Maar de Tribuno is nog al optimis* tiisch; het blad heeft goede reden, zegt -het, te gelooven, dat het geschil binnenkort, missdhien vandaag al, zal worden opgelost Wellicht ds de wensch de vader van de g*> dachte. Buitenlandsche Berichten. De voorloopige agenda van de eerste hij* een-komst van d-e Volken'bondsvengaderirug is ibekend. Deze luidt volgen-s de Tel.: 1. Verkiezing van presidenten vice-presfe dent. 2. Benoeming van een commissie om dei geloofsbrieven van de vertegenwoordigera te onderzoeken en rapport daarover uit to brengen. 3. Onderzoek en aamneming van de agenda. 4. Bespreking en goedkeuring van de wijze van vergaderen. 5. Toelating van de staten, die genoemd zijn in de bijlage van het Volkenbondsven* drag. (Dat zijn de staten die niet behooreni tot de oorspronkelijke leden, en uitgenoo* digd zijn tot toetreding. Hiertoe behoort ook Nederland). 6. Algemeen rapport over het werk vaw den Raad. 7. Rapport van den secretaris-genera-ai over de organisatie en den arbeid van het secretariaat en over de resolutie van den Raad betreffende den zetel van den Bond. 8. De eerste en tweede begrooting van den Bond gaande over het tijdperk tot 3t December 1Q20. O. Voorloopige roming van de begrooting, over 1021. 10- Plan-nen voor de vestiging van het Permanente Hof van Internationale Justitie. 11. V-estigirvg van een permanente ge* zondheidsorganisotie. 't 12. Vestiging van een permanente orga nisatie om de kwrestie9 betreffende interna-- lionale verbindingen en het verkeer, welke krachtens het verdrag van Versailles bin* nende bevoegdheden van den Bond be* hoeren, te behandelen. 13. Rechtbank voor de vereffening vani geschillen, bedoeld in art. 336, 337, 376, 386 van het Verdrag van Versailles en def overeenstemmende artikelen van andere verdragen (nopens het beheer der interna* tionale rivieren, de interpretatie van de be* palingen van het vredesverdrag, enz.) 14. Betrekkingen tusschen de technische organisaties en den Volkenbondsraad en df* Algemeene Vergadering. 15. Voorstellen van de International* Financieele Conferentie. 16. Het toekomstige stelsel, volgens het

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1920 | | pagina 1