KIÏÏI1& REMMEIS
Mode-Magazijn „DE VLIJT"
Pelterijen.
„DE EEMLANDER"
Amersfoort en Omstreken.
BUITENLAND
ABONNEMENTSPRDS
PRIJS DER ADVERTENTIE»
m. VleeschhouWer,
papenhofstede
EERSTE BLAD.
U' GEBRACHT Ut. f TEIEPHOOH Ho. 304
Fourneert Cheques
4>p Binnen- en Buitenland
Politiek Overzicht
3 IJ
0<
^UIMVÊ!
L. J. LUYCX EN ZOON
W-
T9© Jaargang Nft. 02
;per 3 maanden voor Aiwcrs*
loort 2.1C\ idem banco
per pott f 2.60, per week (nset gratis verzeker ng
tegen ongelukken) f 0.17°. afzonderlijke nummert
f 0.05.
AMERSFO
Zaterdag 11 September 1920'
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
van 1 —4 regels f 1.05
met inbegrip van ccn
bewijsnummer, elke regel meer 1 0.25, dicnstaanbic*
dingen en Licidadighelds-adveitcntiën voor de helft
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zee*
voordcclige bepalingen voor het adverlecren. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
IJfubelfsbrikaijt - Hof 40.
AMERSFOORT
FA briikJ
De uiterst eoneui ree: end
gestelde prijzen sluiten
degelijke constructie
niet uit
Rabo-rachting over den
Gemeenteraad.
Donderdagavond waren gelukkig maatre
gelen genomen oin tooneelen als zich Dins-
iag hadden voorgedaan te voorkomen. De
be'angstel'liïig was nu zoo mogelijk nog
groot er, maar allen moesten netjes buiten
in de rij wachten, terwijl een bepaald aan-
nummers werden uitgegeven, welke
reent gaven tot de publieke tribune. De jour
nalisten mochten voorgaan en hun plaatsen
innemen alvorens iemand anders ter tribu
te verscheen. Zeer gevoelig voor deze be-
A'onirechting (in andere plaatsen zou men
ct heel gewoon en als vanzelfsprekend vin-
•0, willen we hier een woord van welge-
cndien dank uitspreken voor dezen maat-
egel, welke mogelijk een belofte inhoudt
voor de toekomst. Bovendien zagen wij de
.Won-inginspectrice op de tribune, naar som
meert beweerden, om den onhoudbaren toe-
sig.rd voor de Pers na te gaan. Mocht dat
';elijk zoo zijn, dan bev-elen wij ons gaar-
i in cLe welwillendheid van deze Dame
aan.
Than9 kwamen de salarisvoor9tetlen in be
handeling. Vroeger werkten de verschillen
de groepen van werklieden en ambtenaren
afzonderlijk. Wie een öf meer raadsleden
.voor zijn belangen wist te winnen, kon ver
zekerd zijn een voorstel bij den Raad te zien
jjikomen om deze of die groep meer sa-la-
Hs te geven. En wat niet zelden gebeurde,
j&oo'n voorstei vond dan genade bij den Raad
én spoedig kwamen den andere groepen
.eveneens om ver'hoogïng. Om dit te voor-
kpmen is do Commissie van Georganiseerd
Jpverleg in 't leven geroepen, waarin zoo-
Veel mogelijk het geheeie gemeenteperso-
Aeel is vertegenwoordigd. Deze Commissie
t-an als uiting worden beschouwd van alle
belangengroepen en moet door overleg
grachten te komen tot salarisvoorstellen voor
h*t geheeie personeel. Door contact met
eën Raadscommissie, de beroemde R- P. S.
.K-com missie wordlen deze voorstellen dan
met de vertegenwoordigers van den Ge
meenteraad besproken en wordt de noodige
.overeenstemming verkregen, dan is de zaak
gezond. Zoo zou hei althans moeten zijn,
Maar in Amersfoort is dat helaas niet zoo
pet College van B. en W. negeert feitelijk
net mandaat dlSi R. P- S. R-~commissie en
jjegtde voorstellen gaan ons te ver, wij
vdoen er iets alf, want anders loopt het met
de financiën spaak. B. en W. hebben daar
zeer zeker ihet recht en zijn het zelfs ver
plicht, maar dan is het georganiseerd over
leg een ornament, evenals de R. P- S. R-
commissie, hetwelk veilig kan gemist wor
den. Aanvaardt men toch eenmaal het in
stituut van georganiseerd overleg, dan moet
-pven er ook zooveel vertrouwen in hebben,
dait het niet met voorstellen zal komen, die
ie kien to: ontwrichting van de financiën.
Nu weten we wel, dat de thans ingediende
foorstellen een bedrag van ruim 50 000
Ongedekt laten, maar mag dat een reden
Jijn de voorstellen af te wijzen? Wij vinden
fyan riet. De voorgestelde salarissen toch
mogen hoog lijken, 2e gaan volstrekt nag
niet 'boven de eischen van noodzakelijk le
vensonderhoud uit. En een eerste plicht der
gemeente Is toch dat het personeel zoo ge
salarieerd v -<rdit, dat net voor gebrek en ont
bering gevrijwaard is. Zijn de gelden daar
voor niet aanwezig, dan moeten ze gevon
den worden, desmoods uit verhooging der
belastingen. Teder zal hier voor moeten zijn,
.die de salarissen als bitöijk erkent. Anders
rou men toch de werklieden en ambtenaren
.bten betalen, door onthouding n.h van een
behoorlijk salaris, wal door het algemeen
moet worden opgebracht. En dat is reeds
te veel gebeurd.laren en jaren heeft het
Overheidspersoneel voor een te laag loon
v<o>or
K. mj zegd, wat er door een van de leden van het
^H06jf|t|.H9$br9ict j^£eoj;eerd. Vóófi oorlog koste
gewerkt, zoodat zelfs een eenigszirus ie hoo-
ge salarieering zou te rechtvaardigen zijn
met een beroep op hetgeen het zoo lang te
kort gekomen is.
Gelukkig stelde ook de Raad in groote
meerderheid 2ioh op het standpunt, dat het
met gepeuter nu maar eens uit moet zijn.
Wel is de beslissing rung niet gevallen, maar
dit staat toch wel vast, de voorstellen der
R. P. S. R.-commissie gaan er door.
De heer Ruitenberg opendie de discussies
•met een zakelijk speechje ter verdedijging
van de voorstellen der commissie dat een
'buitengewoon goeden indruk maakt, waar
na de heer Hofland met tal van statistische
gegevens betoogde, dat het gevraagde nog
volstrekt geen weelde beteek end. Toen had
er veilig kunnen gestemd worden, dan had
den we gewis wat opgeschoten. Bijna de ge
heeie roode tractie, met uitzondering van
den heer Voskuilen, kwam echter in het
vuur. Waarom Nieuwe argumenten brach
ten de heeren niet aan, zeLfs was er, minder
parlementair gesproken, nog al gedaas in
de ruimte bij. Heit slaan van politiake munt
was nu te minder op zijn plaats, waar ge
snakt wordt naar klinkende munt-
De voorzitter en wethouder van Harden-
'broek bestreden de voorstellen der R. P. S-
R.-commissie, in hoofdzaak met het finan
cieele argument, terwijl de heer van Traa
het voor de belastingbetalers, vooral de
kleine, opnam. Hun redeneering was onge
twijfeld juist en hun argumenten waren niet
misplaatst. Maar don moet men zich op het
standpunt stellen dat de door B. en W. voor
gestelde salarissen aan redelijke eischen
voldoen, m. a. w. dat men de R. P. S. R.~
salarissen te hoog vindt. Dit nu kunnen wij
absoluut niet inzienwe achten deze sala
rissen volstrekt niet te hoog en slechts te
gemoetkomend aan billijk te stellen levens-
eischen. De gemeente is verplicht de midde
len te vinden dergelijke salarissen te beta
len en mag niet den eene burger eenige be
lasting-guldens besparen door den anderen
'burger, in dienst der gemeente, tientallen
of -honderdtallen van salaris-guldens te ont
houden. Ook dat toch is geen wijs beleid
Het verloop der ambtenaren is reeds 'bedui
dend groot, zoodat ten slotte zal blijken, dat
ook hierin de voorzichtigheid de wijsheid
'bedriegt. In het belang van het personeel,
•maar ook in het belang van de gemeente,
meeruen wij dan ook, dat de voorstellen der
R. P. S. R-commissie dienen te worden ge
accepteerd.
„Ten aanhoore van de natie".
Openbaarheid van de controle op het
regee-ringsbeleid is eerste eisch van de de
mooratie. Vandaar dat de vergaderingen
van de vertegenwoordigende lichamen in
den regel openbaar zijn en dat de werke
lijke democraat slechts bij uitzondering te
vinden is voor het beraadslagen „met ge
sloten deuren."
De Regeering spreekt „Den aanhoore van
de natie -niet alleen de afgevaardigden die
nen te hoor en, wat de Regeering heeft mede
te deelen, hoe zij haar beleid verdedigt of
haar gedane vragen beantwoordt, maar heel
het volk.
„Hooren" kan natuurlijk in de praktijk
heel het volk de beraadslagingen in Tweede
en Eerste Kamer niet. Het genoegen, eene
Kamerzitting bij te wonen, wordt slechts
door een klein percentage van het volk ge
smaakt.
Maar de Rëgeering heeft toch altijd wel
begrepen, dat ieder belangstellend burger
van wet er in de volksvertegenwoordiging
wordt besproken, kennis moet kunnen ne
men. Vandaar dat zij altijd heeft gezorgd
voor plaatsen voor „de pers"; en de pers
organen van elke politieke richting hebben
het altijd tot hare taak gerekend, zóó uitge
breide verslagen \an de Kamerzittingen te
igeven als bij haar omvang mogelijk was.
En dit niet alleen. Wijl het iezen van de
uit den aard der zaak onvolledige versla
gen der Kamerzittingen niet ieders werk is,
wijl niet ieder lezer die besprekingen kan
toetsen aan zijne eigen inzichten, brengen
de voornaamste kranten naast de verslagen
nog Kam er-overzichten, waarin voor de par-
tijgenooten de verdiensten van hunne poli
tieke vrienden in de Kamers en de fouten
van hunne tegenstanders worden uiteenge
zet.
Zelfs het kleinste politieke weekblad'er
zijn door de onmogelijk hoog gestegen prij
zen van drukwerk een groot aantal ter ziele
gegaan had en heeft zijn brief „van het
Binnenhof", om de belangstelling van zijn
•lezers in de zaken de9 lands gaande te hou
den.
Zqó was het goed. Ons volk moge niet
zoo politiek zijn aangelegd, als wel ge-
wenscht is, bijna elk meelevend staatsbur
ger neemt gaarne kennis van wat er in Den
■Haag is besproken, zoodra die besprekin
gen loopen op een terrein, waar ook hij iets
van zijn gading vindt.
N-iet alleen door hare gastvrijheid jegens
de pers heeft de Regeering getoond de
openbaarheid van de publieke zaak te wil
len voorstaan. In de Tweede Kamer zitten
regelmatig stenografen de gulden soms
c6e vergulde en zelfs dat nog niet woor
den van de afgevaardigden voor alle tijden
vast te leggen. Geen volzin, geen inter-
rumptie ontsnapt aan hun snelle stiftf Twee
dagen later kan ieder belangstellende in
druk voor zich hebben, wat er namens de
kiezers door een of ander Kamerlid is ge
le een abonnement op de „Handelingen"
der Kamers 75 cent per drie maanden, zoo
dat de in de politiek belangstellende kiezer
voor drie guldens per jaar kon genieten van
de woorden zelf onverkort! die in het
parlement" waren gesproken.
Die drie guldens waren natuurlijk onvol
doende om de kosten van -het drukwerk te
bestrijden; de prijs was terecht zóó laag
gesteld, dat ieder die de kranten-verslagen
en overzichten niet Objectief genoeg acht
te, in de gelegenheid' zou zijn door lectuur
van de woordelijke, stenografische versla
gen zich eene eigen meening te vormen
•over wat in de volksvertegenwoordiging was
gezegd.
Hoewel het aantal nbonné's op de „Han
delingen" ehijd wij klein is geweest, was
toch het feil, dat die stenografische versla
gen veikrijg'baar weren tegen een zéér bil
lijken prijs, een waarborg voor „de open
baarheid" der Kamerzittingen, was toch die
uitgave een der middelen van controle van
de openbare meenir.g op de „Heeren in
den Haag".
De Tweede Kamer zelf heeft eenige jaren
geleden geloond, die openbare controle
niet éénzijdig gekleurd op prijs te stellen,
toen zij besloot tot uitgifte yan het z.g.
,,Koit verslag". Dit „Kort Versl&g" is een
middending tusschen de stenografische
„Handelingen" en de verslagen in de groote
bladen wat de urtgebieidheid betreft. Het is
welhaast cl-ubbel zoo uitvoerig als het beste
kranten-verslag. Maar bovendien heeft het
de verdienste onpartijdig te zijn; het geeft
in verhouding evenveel van de beschouwin
gen, door mannen van verschillende partijen
•uitgesproken, en vermeet zich nooit de par
tij v&n den opsteller (zoo die er een heeft)
te doen uitkomen.
Aanvankelijk niet van alle zijden met
•sympathie begroet, door velen overbodig
genoemd in den beginne, heeft het Kcrt
Verslag het zijne gedaan en doet het nog
het zijne om de openbaarheid van de Twee
de Kamerzittingen te vergrooten.
Wie inziet, dat de beslissingen van de
Staten-Generaal voor bijna eiken burger van
het hoogste gewicht kunnen zijn en al
leen de verstokte ant-politieker veinst van
,;het Ke-m-engeleirter" niet te willen wetenf
moet de grootst mogelijke openbaarheid
van wat er in de volksver te'genwoordiginTg
gezegd wordt wenschen. De arbeid van de
kranten-verslaggevers, van de tachygrafen
van het „Kort verslag" en van de stenogra
fen der „Handelingen" maakt, dat de „open
baarheid" der zittingen geen schijn is, maar
werkëü ikheid.
Uit een ofjicieei rapport omtrent de con
ferentie tusschen de mijnwerkers en de re
geering blijkt eveneens de mislukking van
d-e poging om tot een schikking tusschen
beide partijen te komen.
De president van de Board of Trade (mi
nister van handel) Home herhaalde, dot het
voor de regeering onmogelijk was de eischen
inzake een verlaging van den prijs voor
huisbrand-steenkool voor 'binnenlan-dsch ge
bruik in te willigen. Hij herhaalde verder
rijn voorstel uon de nvijmwerkers om de
kwestie van de loonen te doen beslissen
door een industrieel hof of onderhandelin
gen te openen met de mijneigenaars om te
komen tot een nieuw loonstelsel op den
grondslag van de productie. Na langdurige
besprekingen met Home en de andere
regeeringsvertegenwoordigers beraadslaag
den de bestuursleden van den mijnwerkers-
bond onderling om een besluit te nemen.
Na hun terugkeer verklaarde Smillie, dat het
•bestuur de verklaring van Horne bescho-uw-
de als een nieuw voorstel, dat niet zou kun
nen leiden tot een bevredigende oplossing.
De bladen erkennen, dat het een terug
tocht voor de mijnwerkers, zou beteekend
hebben, indien zij hun eischen geheel zou
den hebben opgegeven op de gisteren ge
houden conferentie, doch het publiek ver
wachtte, dat de leiders der mijnwerkers-
federatie een meer bezonnen houding zou
den hebben aangenomen dan nu werd ge
toond. De minister van handel, hoewel zich
nog steeds stellende op het standpunt der
regeering wat de eischen der mijnwerkers
betrof, was bereid tot concessies en deed
daarom twee voorstellen
1. de verlangde loonen zouden aan de
arbitrage van een industrieel hof worden
onderworpen, waarin vertegenwoordigers
der mijnwerkers zouden zitting hebben;
2. de mijnwerkers zouden deelnemen aan
een conferentie met de mijn-eigenaars om
de bestaande gebreken in het loonstelsel te
wijzigen en verschillende verbeteringen der
loon-en te verkrijgen, gebaseerd op de pro
ductie. De mijnwerkers verwierpen zonder
meer deze twee voorstellen en hebben geen
tegenvoorstellen gedaan.
Aan beide zijden werd de conferentie op
zeer welwillende wijze gevoerd, dooh men
vond geen weg om tot een oplossing te ko
men, volgens welken een onmiddellijk com
promis zou kunnen worden tot stand ge
bracht. Minister Horne wees er nogmaals
1
Maison L'NSrondelle"
In onzen lijd, nu het parlementaire stelsel
van vele zijden wordt aangevallen, nu de
democratie door reactionairen zoowel als
ultra-radicalen wordt belaagd, is het wek
ken van belangstelling voor het werk der
volksvertegenwoordigers meer dan ooit ige-
'boden. Nu, zooals wij reeds terloops hebben
opgemerkt, tal van politieke weekblaadjes,
(die voor onnoemelijk velen de eenige poli
tieke spijs waren, die hun werd voorgezet)
hebben opgehouden te bestaan, nu moest
door Reg'eering en door de leiders der poli
tieke partijen ferm propaganda worden ge
maakt voor het „Kort Verslag" en voor de
„Handelingen".
Maar neen! In plaats van een reclame-ge-
schrift je ter aanbeveling van de lectuur van
de „Handelinge-n", zendt de Landsdrukkerij
thens aan de abonné's op de „Handelingen"
de rr.ededeeling, dat deze voortaan 4 per
drie maanden zullen kosten, zoodat hij, die
meer dan gewoon belang stelt in de -bespre
kingen der Volksvertegenwoordiging, niet
minder dan zestien gulden per jaar zal moe
ten betalen voor zijn abonnement.
Dit nu achten wij een hoogst onge-
wenschten maatregel. Men zal zich ter ver
dediging van deze ongehoorde prijsverhoo-
ging (thans kosten de Handelingen 6 per
jaar, wat reeds een verdubbeling is van het
vroegere tarief) beroepen op de hooge kos
ten van papier en drukloon.
Maar deze verdediging heeft geen zin.
Het uitgeven van de „Handelingen" is geen
handelsonderneming; het geschiedt in
's lands belang, zooals wij uitvoerig hebben
uiteen gezet. Die uitgave mag den Staat
geld kosten en heeft den Staat trouwens al
tijd geld gekost.
Het nu vastgestelde tarief zal het aantal
abonné's op de „Handelingen" noodzake
lijk tot een minimum terug brengen en de
„openbaarheid" van de Kamerzittingen zal
er onder lijden.
Dit moge niet de bedoeling van de prijs
opdrijving van deze Rijks-uitgave zijn ge
weest, de maatrégel heeft in de practijk
reactionaire beteekenis.
Bij ons millioenen-budget zullen we den
strop, veroorzaakt door enkele duizenden te
goedkoope abonnementen op de „Hande
lingen" best kunnen dragen. Terugbrenging
van den prijs van het stenografisch verslag
tot 6 per jaar kan het zijn tot den
ouden prijs van 3 schijnt ons een ge
biedende eisch.
op, dat alleen het parlement het recht had
te beslissen hoe de winsten op de export-
kolen zouden worden verdeeld. Hoewel de
mijnwerkers bleven beweren, dat hun eisch
tot verlaging der prijzen van de 'binnenland-
sche steenkolen werd gedaan in het belang
van de geheeie gemeenschap om de kosten
van het levensonderhoud te verminderen,
was uit een opmerking van Smillie af te
leiden dat een verder strekkende motie in
zijn eisch lag opgesloten. Het is natuurlijk
bekend, dat de mijnwerkers sterk voor na
tionalisatie der nijverheid zijn, maar tot dus
ver heeft deze wensch nog niet geleid tot
openlijke verklaringen hunnerzijds.
Maar Donderdag deed' Smillie uitkomen,
dat de hoop op nationalisatie niet is opge
geven. Geëischt werd dat de regeering de
steenkoolrujverheid als één geheel zou be
schouwen bij het bepalen der loonen.
De bladen wijzen er voorts op, dat de
onlangs door de regeering gedane con
cessie om den prijs van kolen voor binnen-
iandsch gebruik tot een redelijk niveau te
verlagen, in plaats van deze te subsidieeren
uit de opbrengst der exportkolen, de mijn
werkers doet vreezen, dat de regeering de
voorwaarden, die vóór den oorlog het mijn-
bezit beheerschten, wil herstellen.
In regeeringskringen is men van oordeel,
dat de volgende stop moet komen van de
mijnwerkers. Bericht wordt verder, dat de
eerste minister van heeler harte de houding
goedkeurde, door Sir Robert Horne aange
nomen en dat de regeering niet van zins is
af te wijken van de voorwaarden, die zij
heelt aangebeden en die de mijnwerkers
nog kunnen aannemen
Allicht is het niet ondienstig over die ge
wichtige aangelegenheid een persstem te
citeeren: de Daily Chronicle schrijft: Smillie
wil de voor binnenlandsch gebruik bestemde
kolen op een dusdanige wijze subsidie eren,
dat daardoor een evenlueele nationalisatie
onvermijdelijk zou worden. Sir Robert Horne
weigert echter zich neer te leggen bij de
politieke eischen der vakvereenigingen.
Men kan zich niet voorstellen, zeide hij,
dat één afzonderlijke groep, hoe belangrijk
disze ook zij, het recht zOu hebben over za
ken te beslissen, die in het parlement be-
hooren te worden behandeld. Evenmin heeft
zii het recht om naar aanleiding van zulke
eischen te gaan staken.
-
Ook de arbeidersbeweging in Italië, die
een meer revolutionair karakter draagt dan
in Engeland, vraagt nog steeds de aandacht.
Door een irtemlew van den Romeinschen
.WEESPERS
Pa-?
r t ''j
f .v-V
.•"t-l'O
oorrespondent der Deutsche AllgemeinB
Z-eitung met den Italinanschen minister van
arbeid, Labrioia, vernemen wij enkele 1>U
zonderheden over het conflict. Omtrent dia
tegenwoordige gtroote Italiaansdhe arbeL
dersbeweging deelde deze mede, dat aan
d'e beweging ongeveer 400,000 arbeider*
deelnemen. De schuld van den verscheqv
ten toestoind lag bij de industrieelen. Wat
de bezetting van de fabrieken betrof, stond
voor de iiVdustrieelen de wettelijke weg
open. Tegen honderdduizenden georgonfi*
seerde arbeiders kon men het woord „op*
roer" niet meer gebruiken. Door -een ingrij*
pen van den staat zou het tot bloedvergin*
ten komen, hetgeen in een revolutie kon
ontaarden. De grondgedachte van de poli*
tiek van Giolitti was aan het land de instel*
lingen te geven, die bij een mogelijke her*
vorming van een kapitalistisoh in -een socia*
listisch beheer mogelijk zijin. Wanneer do
industrieel zijn eigendom niet wil afgeven,
dan kon hij daartoe worden gedwongen; het
algemeen welzijn staat hooger dan dat van
particulieren. Aldus de opvatting van Lbh
briola. Of de industr>eele»n hiernaar zuHen
luisteren?
De Tempo weet mee Ie dieeden, dat de
industrieelen te Milaan aan den profeet ver
klaarden, dat rij bereid waren het verzoek'
der werklieden inzake verbetering der eco*
nomische toestanden in ontvangst t«
nemen, maar het beginsed van den
eigertdom moest ongerept blijven. Eens zijn
de partijen, ol is men van werkgeverszijde
dus tot concessies bereid, het dus nog lang
niet. Maar de Tribuno is nog al optimis*
tiisch; het blad heeft goede reden, zegt -het,
te gelooven, dat het geschil binnenkort,
missdhien vandaag al, zal worden opgelost
Wellicht ds de wensch de vader van de g*>
dachte.
Buitenlandsche Berichten.
De voorloopige agenda van de eerste hij*
een-komst van d-e Volken'bondsvengaderirug
is ibekend. Deze luidt volgen-s de Tel.:
1. Verkiezing van presidenten vice-presfe
dent.
2. Benoeming van een commissie om dei
geloofsbrieven van de vertegenwoordigera
te onderzoeken en rapport daarover uit to
brengen.
3. Onderzoek en aamneming van de
agenda.
4. Bespreking en goedkeuring van de wijze
van vergaderen.
5. Toelating van de staten, die genoemd
zijn in de bijlage van het Volkenbondsven*
drag. (Dat zijn de staten die niet behooreni
tot de oorspronkelijke leden, en uitgenoo*
digd zijn tot toetreding. Hiertoe behoort ook
Nederland).
6. Algemeen rapport over het werk vaw
den Raad.
7. Rapport van den secretaris-genera-ai
over de organisatie en den arbeid van het
secretariaat en over de resolutie van den
Raad betreffende den zetel van den Bond.
8. De eerste en tweede begrooting van
den Bond gaande over het tijdperk tot 3t
December 1Q20.
O. Voorloopige roming van de begrooting,
over 1021.
10- Plan-nen voor de vestiging van het
Permanente Hof van Internationale Justitie.
11. V-estigirvg van een permanente ge*
zondheidsorganisotie. 't
12. Vestiging van een permanente orga
nisatie om de kwrestie9 betreffende interna--
lionale verbindingen en het verkeer, welke
krachtens het verdrag van Versailles bin*
nende bevoegdheden van den Bond be*
hoeren, te behandelen.
13. Rechtbank voor de vereffening vani
geschillen, bedoeld in art. 336, 337, 376,
386 van het Verdrag van Versailles en def
overeenstemmende artikelen van andere
verdragen (nopens het beheer der interna*
tionale rivieren, de interpretatie van de be*
palingen van het vredesverdrag, enz.)
14. Betrekkingen tusschen de technische
organisaties en den Volkenbondsraad en df*
Algemeene Vergadering.
15. Voorstellen van de International*
Financieele Conferentie.
16. Het toekomstige stelsel, volgens het