f 37.50
k
•iHHuiMR zïTm z
33
„DE EEMLANDER"
üs lis «infants r,
m. VleeschhouWer,
papenhofstede
EERSTE BLAD.
Amersfoort en Omstreken.
LA^SEGRACHT Ho. 4. TELEPHOOH Ho. 304
Fourneert Cheques
Op Binnen- en Buitenland
-Magazijn JE ÏIÜÏ"
L. J. L'JYCX FN ZO N
Wollen Oirectiirq-Fantaions
-V/EesPEte»
tfAÏ&PEl,.
LMI
rO0Ei%V'
PLUIMVEE!
FEUILLETON.
Filmpjes.
19e Jaargang Ne. 92
per post 1 2.60, per weck (roet pralis verzeker ng
Iepen ongelukken) f 0.175, Wonderlijke nummert
SFQORISO
f C.05.
'I
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
Zaterdag 16 October 1920
bewijsnummer, elke tegel meer 0.25, d'cnst.mnb e«
cl n^cn en Licldadi-hcids-adve-tcntiën voor de helft
der prijs Voor handel cn bedrijf beslaan zccc
voordccligc bepallnrcn voor hel advcrlecien. Hebt
ciicuiaire, bevallende dc voorwaarden, wordt op
a.uivnug toe gronden.
füsu'Tolfabrikagt - Hof 48.
AMERSFOORT
Fixin:
in den grooten Magazijn-voor-
raad zult U allieht iets
van Uwe gading
- - vinden - -
Staking van ambtenaren.
De Vakveréeniging van ambtenaren, die
zich' heeft- georganiseerd als andere vakver
eenigingen, heeft een andier karakter don
hare zusters.
Dit heeft men veelal uit het oog verloren
en hierdoor is men nu onlangs in eene im
passe gekomen.
Wel hebben de hoofdbesturen van de
vakvereenigingen der post- en telegrafie-
ambtenaren de staking niet goedgekeurd,
wel hebben zij weten te bewerken, dat de
afdeehngen, waar nog niet gestaakt werd,
2ich! van meedoen aan de staking onthiel
den, maar zij hadden speciaal te Amsterdam
hunne mannetjes niet stevig in de hand en
hier brfak dus de staking uit.
Hier heeft, -zich de fout gewroken van den
opzet der vakvereenigingen van ambt-enaren.
Van meet af hadden de leiders van deze
vereenigingeni de aangesloten ambtenaren
er van moeten doordringen, dat het uiterste
wapen' van de gewone vakvereenigingen
niet ter beschikking staat van ambtenaren-
ye;-eenigingen.
De leiders hadden de ambtenaren moeten
zeggen, telkens opnieuw, dat staking van
ambtenaren een gansch andere beteekenis
•heeft dan staking van werklieden in parti
culieren dienst.
Het Volk heeft h'et een dezer dagen zoo
juist geformuleerd: „Een staking tegen een
regeering, anders dan als proteststaking, is
een zaak, die zeker ernstig voorafgaand be
raad vereischt. Een regeering met een sta
king te dwingen tot toegeven is een uiterst
moèilij'k beginnen. Gelukt het, dan zal' het
in negen van cte tien gevallen tevens be-
teekenen het aftreden der regeering. En
het aftreden der regeering onder den in
vloed eener buiten-parlementaire macht
schept in den grond' een revolutionaire
situatie.
Voordat men tot een beweging met een
zoo hoog opgezet doel overgaat dienen al de
gevolgen daarvan tot in hun laatste conse-
voor
Heeft uitgebreid Giro-verkeer.
quenties overwegen te worden. Wie de re
geering dwingt tot een terugtocht, moet ook
bereid' en in staat zijn, hare taak over te
nemen."
Zoo is het inderdaad. Ambtenaren zijn in
een andere positie dan andere werknemers;
de regeéring is in eene andere positie dan
particuliere werkgevers. Bij eene staking in
het particuliere bedrijf lijdt ook de werkge
ver. Bij eene ambtenaren-staking lijdt de
gemeenschap en niet de regeering.
Is reeds daarom toegeven van de regee
ring onwaarschijnlijk, zij weet bij eene sta
king als deze de groote meerderheid van het
volk a-chter zich' te hebben, en ook .daarom
zal zij het hoofd niet buigen, nog afgezien
van de overweging, dat zij zooals „Het
Volk" heeft uitgelegd tegenover eene re
volutionaire beweging staat.
De Amsterdamsche postambtenaren heb
ben met deze (bij de tweede, niet als de
monstratie bedoelde) staking een g.eweldige
misslag begaan.
Maar zij ?ijn niet de eenig-schuld-igen.
Hunne leiders, die nu het hoofd1 koel hebben
gehouden en groote rampen b'ebben verhin
derd, hebben de reeds gesignaleerde fout
begaan, dat zij den leden hunner organisa
ties niet hebben opgevoed tot het inzicht in
de beperkte macht van ambtenaren-vakver-
eenigingen.
Er is meer. Men heeft van de zijde der
socialisten' de regeering „peuterig en klein
zielig" genoemd, omdat zdj de commissie
voor georganiseerd overleg zóó heeft samen
gesteld, „dat haar niets wordt geadviseerd,
waarmee zij zich te voren niet kan vereeni-
gen":
Want „Het Volk" zegt het de „com
missie voor georganiseerd overleg adviseert
slechts en d'e beslissing blijft bij de regee'
ring en volksvertegenwoordiging".
Dit is juist. Of liever het moest juist zijn-
Maar van socialistische zijde men denke
aan de discussies in den Amsterdamschen
Raad heeft men de zaak gedreven in deze
richting, dat de volksvertegenwoordigers de
adviezen van de commissies voor georgani
seerd overleg in hun geheel hadden aan te
nemén of te verwerpen. En als derhalve de
regeering „peuterig en kleinzielig", geweest
is bij de samenstelling van de commissie
voor georganiseerd overleg, dan hebben de
foutieve denkbeelden, door de rood'e broe
ders gepropageerd, omtrent de macht van
zulke commissies daartoe bijgedragen^
Dit 'is geen'e verdediging van de houding
der regeeri/ig, het is eene verklaring. Want
het zou veel flinker en ernstiger zijn geweest
van de Regeering, als zij de commissie voor
georganiseerd overleg niet kleinzielig, maar
juist op een van breed inzicht getuigende wij
ze had samengesteld', daarbij onomwonden
verklarende, dat zij de adviezen van die com
missie zorgvuldig zou overwegen. De iegee-
ring zou dan metéén de positie van de com
missies voor georganiseerd overleg in een
juist licht hebben gesteld.
In1 het bovenstaande hebben we fouten
aangewezen èn bij de post- en telegrafie-
ambtenaren te Amsterdam èn bij hunne lei-
én bij de Sociaal-democraten èn bij de Re
geering.
Maar na aanwijzing van die fouten komen
we tot de vraag, wie de grootste fout ge
maakt heeft.
En dan blijkt, dat we die fout nog niet
eens hebben; genoemd. Welnu, naar onze
meening is hoe zeer wij de staking van
ambtenaren afkeuren en ontoelaatbaar ach
ten de regeering de hoofdschuldige.
In de laatste jaren van steeds duurdere
prijzen van alle levens benoodigdheden, heb
ben de ambtenaren zonder uitzonde
ring het zwaar te verantwoorden gehad.
Ze zijn met hunne klachten, met hunne ver
zoeken om tractements'verhoog'ing eerst ge-
':nmen, toen de arbeiders in de \rije bedrij-
ven reeds lang hoogere loor.cn had-den ver-
kregen. Ze hebben maanden lang, wellicht
j jaren, hunne spaarpenningen opgegeten
in hunne inboedels en kleeren zijn ze schier
I allen verarmd. De middel-en om hun levens-
standaard van vroeger te hu. aha ven, heb
ben hun ontbroken. Eindelijk hebben de
overheden salaris-verhoogingen toegestaan,
maar bijna langs de heele linie zijn die ver-
hoogingen onvoldoende geweest.
Is het dan wonder, dat de rmbtenaren
hunne kalmte niet hebben behouden, dat zij
prikkelbaar zijn geworden, ten slotte zelfs
rebelsch Grijnst niet in vele ambtenaars
gezinnen die armoede u aan Zijn niet de
.meitbeès er vaal en gesleten Glimt niet
broek en mouw van den heer, die ambtenaar
is? Is schraalhans er geen keuken-meester?
Neen, afkeurenswaardig moge c!e staking
zijn geweest, wil men onverdedigbaar, maar
begrijpelijk is het, dat het dezen getergden
ambtenaren te machtig is 'geworden.
Daarom is de Regeering niet de minst
schuldige aan het uitbreken van deze sta
king.
En nu de ambtenaren, op advies van hun
ne best uur der en, het hoofdi in den schoot
hebben gelegd, nu past der Regeering geen
kracht-patserij.
Nu onthoude zij zich van elke poging om
slachtoffers te maken; nu betrachte zij
spoed1 met de positieverbetering van hare
ambtenaren, speciaal van de werkers bij
Post en Telegrafie, opdat voor de gemeen
schap hoogst schadelijke conflicten als de
Amsterdamsche Poststaking niet meer voor
komen.
Ook hier geldt het „gouverner c'est pré-
voir". En onder de mannen van de tegen
woordige regeering zijn er van voldoende
bekwaamheid, om te kunnen voo zien, dat
conflicten niet kunnen uitblijven met amb
tenaren, drie men niet behoorlijk bezoldigt.
Het tv/ex'.e voorstel was een schema om de
mijnwerkers de verhooging toe te kennen,
die ze vroegen, als de productie van het eer
ste kwartaal werd gehandhaafd en een roo
ter verhooging, wanneer de productie ver
meerderd wèrcl. Lloyd George wees nog o;>
't feit, dat de voorstellen der regeering den
steun van de meest verantwoordelijke
ervaren personen uit de mijnwerkers-federa
tie hadden verworven en eindigt zijn schilj
ven aldus: „Wij hebben overwogen, cn zi>
nog steeds bereid te overwegen, elk voor
stel, dat kan leiden tot een vredelievende op
lossing."
Geconstateerd wordl, dat de algemeenc
opinie in het land is, dat de politiek der re
geering onaanvechtbaar is en de m,,....er
kers waarschijnlijk in staking gaan met de
openbare meening tegen zich. Naar vei luidt
wordt in arbeiderskringen de staking zelfs
niet van harte gesteund en het wordt v. :iar-
schijnlijk geacht, dat de spoorwegarbeiders
en de transportarbeiders, die met de mijn
werkers het groote drievoudig verbond
(Triple Alliantie) vormen, krachtig voor den
vrede zullen ijveren. Opgemerkt wordt, dat
vele organisaties ernstig nadeel zullen on
dervinden var de staking, waardoor niets
kon worden gewonnen, doch veel verlies
kan worden geleden. In verband daarmee
wordt over het algemeen de hoop gr- ■-.•»-
terd, dat zelfs, indien het op 't laatste nip
pertje onmogliik mocht blijken de slaking lé
voorkomen, de onderhandelingen zullen
worden voortgezet om tot een spoedige op»
lossing van het conflict te geraken.
Intusschen zijn de ministeries vuor- de
voedselvoorziening en het transportwezen
gereed gekomen met hun toebereidselen om
de voorziening van het land1, met Ivi oog
op alle eventuality.";^ m *tand te houden.
Nadat g'steren t edachten is gewis
seld over den brief van den eersten minis
ter, heeft het congres der mijnwerkersaifge-
GRAVENETTE
REGENMANTELS
WATERPROOF
BIJ MAISON -
„L'MIRONDELLE.'
_JïiJITENL/-
Politiek Overzicht.
Tenzij in de korte spanne tijds, die nog
rest, er iets op geve .den wordt cm ie be
slissing der mijnwerkers ongedaan te ma
ken, gaal de steking -der Emgelsche mijn
werkers Maandag a.'s. beginnen. Antwoor
dende op de aan,d'en eersten minister ge
zonden mededeeling4omtrent den uitslag van
de stemming der mijnwerkersconferentie,
heeft Lloyd George een uitvoerig schrijven
gestuurd, waarin hij opnieuw wijst op de
gevolgen, die de staking niet slechts ^al heb
ben voor de industrieën in Engeland en
voor d'e geheele bevolking, rr.~ar ook voor
de volken in het buitenland, die voor hun
kolenvoorziening van Engeland afhangen.
„Vele worstelende volken cp het vasteland
van Europa", aldus Lloyd Gecrg.e, zijn thans
afhankelijk van de voorziening met kolen,
die Engeland in staat ;s hun te leveren en
het is or mogelijk hun ontb eringen te >irei'-
grooten, die het stopzetten van hun kolen-
voorziening ten gevolge zou hebben."
De regeering heeft, volgens den Engel-
schen premier, niets ongcc'can gelaten om
de staking te voorkomenZij heeft de keus
opengelaten tusschen twee voordellen,
waarvan het eerste tot strekking had de
loonkv/eslies voor te leggen aan een der on
partijdige hoven, waaraan ook andere lei
dende vakveréenigingen op bevredigende
wijze hun geschillen hadden onderworpen.
vaardigden besloten de staking door te la
ten gaan. Naar de mijndistricten zijn tele
grammen gezonden om de mijnwerkers lost
te geven vandaag het werk neer te leggen;
echter wordt verklaard, dat niettemin de
hoop op bemiddeling weer opleeft. De an
dere vakvereenigingen, in 't bizonder die der
spoorweg- en transportarbeiders, doen, naar
verluidt, pogingen om een nieuwen grond
slag voor een regeling te vinden. Door een
van de bestuursleden der spoorwegarbei
ders :s ontkend, dat de mogelijkheid be
stond van een sympathiestaking der spoor
wegmannen, clear de meerderheid hunner
daartegen is. Heden komt het bestuur der
spoorwegarbeiders bijeen om over de hou
ding van dezen bond ten opzichte der sta
king van de mijnarbeiders te spreken.
Uit betrouwbare bron wordt bevestigd, dat
de Engelsche premier bereid is opnieuw een
onderhoud te hebben met de leiders cler
mijnwerkers, indien deze eenig voorstel
hebben te doen, dat tot een nieuwe confe
rentie zou 'kunnen leiden. Lloyd George
b'ijft gedurende deze gewichtige dagen in
de stad.
Men hecht eenige beteekemis aan het feit,
dcL The mas, de leider der spoorwegarbei
ders, die veel heeft bijgedragen tot het op
schorten der staking drie weken geleden,
cp de terugreis is uit Karlsbad.
De regeering heeft zeer uitgebreide maat
regelen getroffen om het verkeer en vooral
het vervoer van levensmiddelen gaande te
houden, indien de staking inderdaad uit
breekt. Aan bederf onderhevige levensmid1*
delen zullen per spoor verzonden worden
en d-e possogiersdiensten zullen worden be
perkt. Duizenden vrachtauto's zullen dienst
doen voor het vervoer langs de groote we
gen van en naar de groote openbare par
ken, die als opslagplaatsen zullen dienen,
maar op veel groot-er schaal dan bij de jong
ste spoorwegstaking het geval is geweest.
Aan particulieren zal verzocht worden hun
wagens voor transportdocleinden af to
staan. Men legt er dien nadruk op, dot het
doel dezer regeeringsmaobregclen is de be
langen der gemeenschap te beschermen enl
niet om de staking te „breken". Men ver-
wccht dan ook, dat de arbeiders over het al
gemeen mee zullen werken.
Van gisteren af is alle uitvoer van kolen
stopgezet en als de steking doorgaat, zul in
het geheele land een nanlsoeneering van
steenkool voor huishoudelijk en industrieel
gebruik ingesteld worden als voorbehoed
middel tegen de komende koude.
Buitenlandsche Berichten.
Genève, 14 Oct. (V. D.). Hel secre
tariaat van den Volkenbond zal tegen het
einde van de maand Oct. naar Genève wor
den overgebracht. Het grootste gedeelte van
het Palais des Nations zail dooj- den dienst
van het secretariaat van den Volkenbond
worden ingenomen. Eenige functionarissen
van het secretariaat zullen zich tijdens de
zitting van den raad van den Volkenbond te
Brussel op 20 Oct. naar deze stad begeven
en vandaar rechtstreeks naar Genève ver
trekken.
Rome, 15 Oct. (H. R.) Volgens een
telegram aan de bladen uit San Giovani Ro
tonde bij Foggia heeft een socialistisch be
stuur zich van het stadhuis meester ge
maakt en getracht de roode vlag er te ri.j-
schen. Er ontstond een gevecht met de be
volking, dat er zich tegen verzette.
De betoogers schoten op de karabiniers,
die de orde trachtten te herstellen. Nadat
deze versterking van troepen hadden ge
kregen, maakten zij van de wapens gebruik,
waarbij 14 dooden en 80 gewonden vielen.
De algemeene staking is afgekondigd.
Milaan, 15 Oct. (H.-R.) Gisteravond
zijn twee bommen ontploft tusschen het ho
tel Cavour en de Polytechnische school,
waardoor enkele ruiten zijn gebarsten en do
directeur van het hotel licht werd gewond
Bij deze bieden wij u een- nieuwe rubriek
aan. Een rubriek, die slechts zoo nu en dan
Verschijnen zal. Wij noemen haar „Film
pjes" omdat zij, als een bioscoopfilm van 't
eene onderwerp op 't andere zal springen
van de hak op den tak zonder orde of regel
maat. Wat er in komt? Beschouwinkjes die
•niet direct gerekend kunnen worden tot de
nieuwsberichten, fantasietjes van onoffici
eel© luchtigheid en over wat 'n beetje buiten
het gewone krantengebied valt. Ook is er 'n
plaatsje voor u in vrij.
Op deze wijze hebben wij eenzeeruitge-
(Strekt terrein voor ons, nèt als de film.
Onze eigen Stad.
„Wat heb je nou aan Amersfoort? Daar
is nu letterlijk niks I" Lezer, wie uwer heeft
deze sombere, droevige, bovenal onheusche
klacht nimmer geuit Met volkomen1 voor-
ibijziening van wat ter veraangenaming wordt
geboden wil men vaak „Amersfoort" en
„Amersfoortsch" synoniem stellen rnet „gat"
en- „uitgestorven". En dat is feitelijk" zóó'n
groot schande ai, dat er nimmer (en ook nu
niet) op moest worden gereageerd.
Maer voor hen, die zich met de Amers-
fo.ortsche samenleving niet kunnen verzoe
nen, d'ie Amersfoort miskennen, omdat het
geen Rembrandsplein, geen Pier en geen
Blaak bezit, willen wij op iets anders wijzen,
tot troost in dit twijfelachtig gemis.
Op het uur waarop gij uw fietslantaarn be
hoort op te steken (en wij noemen u di't uur
in elk nummer van ons blad) moet g.ij eens
wandelen gaan. Van de Langestraat, moet
gij de Appelmarkt nemen en dadelijk zal u
in dit „entTie chien et loup" frappeeren, hoe
indrukwekkend en massaal de kerk ais een
imi'ddeleeuwsch bouwsel aandoet. Op het Ha
vik is het dan al bijna donker en hier en
daar is een venstertje mat verlicht, waar
door het glarislooze water, waarop gele lin
deblaren drijven, een paarlemoeren glimpje
krijgt. Op 't Ha-vik komt bijna volmaakt d'e
illuzie, van oude tijden. Het is zoo stil en
wonderlijk verdroomd', zoo één en al tegen
stelling- met het moderne stadsaspecten, zoo
waardig f En dan verder, langs den Vijver
gaand en de Krommestraat,"Lijkt de Lange-
gracht (w-aar altijd een watervalletje ruischt)'
zoo mooi en schilderachtig, de Westsingel
heeft iets uitheemsch en het hoekhuis daaT
is prachtig, zooals het silhouetteert. Als u
dan dén hoek om bent, verrast de Koppel-,
poort, donker en geheimzinnig, zoo afslui
tend de buitenwereld en links en rechts ver
sterken de hoornen van het plantsoen deze
illuzie. Ook hier is weer dat wonderlijk ge
luidje van vallend water, een zangeuje, be-
tooverend1 om naar te luisteren. En als gij
onder de poort bent doorgegaan dian ziet ge
plotseling weer wat avondrood en de Eem
schijnt dóarin uit te vloeien. Dat is al nevel
en vaag.te daar en 't heeft meer van een' fata
morgana dan van de realiteit van overdag.
U moet het bepaald eens wandelen, op het
uur, dat de fietslantaarn moet brandenj
Maar niet wachten, tot het heelemaal don
ker is.
OudePrenten.
Laatst kreeg ik een portefeuille met oude
prenten te zien, zooals er in elke familie wel
zijn uit de vorige eeuw, toen alles zoo ein
ders was, zoo geheel anders. Z-ij meenden
wel, de lQde-eeuwers, crat nu de Fransche
revolutie er tusschen lag een breed
verschil bestond tusschen hun tijd en 100
jaar daarvoor. Maar dat verschil is niets, ver
geleken bij de geweldige verandering
eigenlijk ven de jaren 1900—1920. We we
ten wel, dat het vroeger anders was. „Be
ter f" zegt de een. /Slechter" vindt een an
der. 't Doet er weinig toe. We kunnen niet
terug, gelukkig. Maar hoeveel er is veran
derd. merk je het best, als je eens op je
gemak wil kijken in een portefeuille met
oude prenten.
Daar is een heerlijk ged-uld alleen al in
de manier, waarop die vorige en voorvorige
generatie consciëntieus streepje naast
streepje als steendruk, sepiateekening of
naaldgravure haar portretten of land
schappen samenstelde. Om dat zoo plichts
getrouw te doen, onfeilbaar juist licht en
schaduw in schilderij èn lijst aan te brengen,
elk blaadlje van een bosch te teekenen wij
mogen er voor bedanken er was geduld
vooi nooóig en men dééd het. Rust spreekt'
ook uit de romantische landschapjeseen
beetje sentimenteel dikwijls en liefjes-mal
maar het heeft niets van onze zenuwachtige
drukle, er zijn geen telegraafpalen, geen
vrachtauto's of ziispanwagens, en in zoo'n
geval neem je een geitje of een ruiter te
paard op c.en kcop toe.
En als je aan de historische platen na
dert, dan is èlles veranderd in een kleine
honderd jaren. Zelfs een plaat uit 1855, die
de slag bij Malakoff voorstelt, bewijst
zelfs al heeft de schilder z'n dramatische^
oorlogsgruwelen met véél bloed en mooie
stand-en wat gekkig gemaakt wat veran
deringen be-bben plaats gegrepen. En een
Raema-ekers en een Albert 'Hahn hebben
met een enkel figuurtje de oorlogsellende
héél*wat treffender aangegeven, dam de mi-
nitieuse teekenaars met hun zeer complete
narigheid en heldenmoed.
Maar de ernst van de o-pvatling en de
techniek, die legen geen middel opzag,
niets te bewerkelijk vond, zijn wel bewonde
renswaardig. En dat wij met onze vluchtige
krassen die vaak nog een abstractie zijn
dat geduld en dien ernst verloren hebben,
is wèl jammer. Zij hebben hun eigen stille
sfeer, die oude prenten. Zij hebben dezelfde
waardigheid, als oude menschen.
In den trein.
Ofschoon zoovelen een kennelijke voor
keur hebben, om bij een treinreis „vooruit"
te zitten, mogen de volgende regelen een
aanbeveling zijn, om „achteruit" te prefe
reer en.
Het heeft het groote voordeel van den
terugblik, waarbij men rustiger 't voorbijge
gane kan beschouwen, dan hij, die steeds
naar voren kijkt en aldoor nieuwe beelden
in véél vlugger tempo ziet komen en weer
gaan.
Evenals de trein het station uitrijdt, dan
ziet ge al de achterblijvenden, die nog eens
even wuiven en die zijn wèl een beschou
wing waard.
Daar is cle vader, die zijn zoon vertrek
ken ziet en niet weet hoo het hem zal gaan.
Die vreemde stad, zoo ver van hier, ver
trouwt hij niet. De onbekende bestemming
van het kind, dat tot dusver onder zijn oog
is groot geworden, vreest hij. Maar hij wil
't niet toonen, den durf en energie van zijn
zoon niet ondermijnen, en als hij op het
perron zijn jongen toelacht, -ziet hij er im
zijn Zondagsche, zwarte kleeren een beetjo
dwaas, maar ook een beetje aandoenlijk uit.
En schuins achter hem, met een zeer be
wegelijke arm, staat een H. B. S.-ser. Hij
heeft z'n meisje weggebracht die bij haar
tante logeerde. Ze hébben elkaar nèt ge
kregen en vinden het een héél diing, dat er.
vóór de Kerstvacanti-e niet de geringste
kans is elkaar w-eer te zien. En dan zie je
'n paar spoorwegmannen, die zakelijk en,
onbewogen kijken en dan een mooi vrouwe
kopje, dat liefjes lacht naar den vertrekken
de en onderwijl aan èridere dingen denkt,
zooals een actrice werktuigelijk haar rol op
zegt.
Heeelmaal op 't uiterste puntje van he(
perron staat het sentimenteeltje. Ze heeft
haar zuster weggebracht, die drie dagen dö
stad uitgaat en ze heeft het goeie menscN'
omhelsd, of ze naar Nieuw-Guinea moest.
Ze staat nu te zwaaien en roept veel vrien
delijks, zooals we willen veronderstellen,
maar 't is niet te verstaan. Enfin, dat is
niet erg.
Heusch, ik raad u, eens achteruit te rij"
den. Voor uw menschervkennis.
W ij s h e i d.
Op reis volgt de Engelschman z'n smaak,
de Duitscher z'n Baedeker en de Fransche
Ti vrouw.
